Parasagitta elegans (Verrill 1873)

பாராசாஜிட்டா எலிகன்ஸ் (Parasagitta elegans) என்பது சாஜிட்டிடே குடும்பத்தைச் சார்ந்த சிறிய அம்பு வடிவ புழு, முன்னர் இதனை சாஜிட்டா எலிகன்ஸ் என அழைக்கப்பட்டது.

புற அமைப்பியல்

பாராசாஜிட்டா எலிகன்ஸ் (முந்தைய சாஜிட்டா எலிகன்ஸ் ). பெரிய விலங்குகளின் உடல் குறுகிய, உறுதியான மற்றும் ஒளிபுகா தன்மை உடையதாக இருக்கிறது.

துடுப்புகள் பிரிக்கப்பட்ட, வட்டமான, மற்றும் முற்றிலும் சாய்ந்த நிலையில் இருக்கும். முன்புற துடுப்புகள் கீழ்புற நரம்பு முடிச்சுக்களில் இருந்து தொடங்கும். இதில் உணவுப் பாதைக் குழாய் உள்ளது. கண்களானது சிறிய,மற்றும் உருண்டை வடிவ நிறமிக் கொண்டது . கருப்பைகள் நீண்ட மற்றும் குறுகிய அமைப்பைக் கொண்டது . செமினல் வெசிக்கள் கோண வடிவத்தில், வால் துடுப்புகளுக்கு அடுத்ததாகவோ அல்லது மிக நெருக்கமாகவோ பின்துடுப்புகளிலிருந்து பிரிக்கப்படுகிறது.

உடற்கூறியல், இனப்பெருக்கம், வகைப்பாடு மற்றும் புதைபடிவ பதிவு போன்றவற்றிற்கு; கீட்டோக்நாத்தாவைப் பாருங்கள்

வகைப்பாட்டியல்

மூன்று துணை சிற்றினங்களான சாஜிட்டா எலிகன்ஸ் பால்க்டிகா மற்றும் சாஜிட்டா எலிஜன்ஸ் எலிஜன்ஸ் அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளன. இந்த துணை சிற்றினங்கள் நீரின் வெப்பநிலையைப் பொறுத்து அவை வளரும் அளவு மாறுபடும் எனக் கருதப்படுகிறது, அவை ஒத்திருக்கும் சிற்றினங்களாக அறிகுறி இருக்கலாம். கொக்கிகள் மற்றும் பற்கள் ஆகியவற்றின் எண்ணிக்கை மூன்று துணை சிற்றினங்களில் சிறிது வேறுபட்டு காணப்படும்.^[1]

சூழ்நிலையியல்

பொதுவானவை

ஸ்பேடாலா சிற்றினம் நீரில் மூழ்கியவை தவிர மற்ற, அம்பு புழுக்கள் எல்லாமேநீரில் மிதப்பவைக்கான தகவமைப்பைப் பெற்றுள்ளன. இவை இரவில் நீரின் மேற்பரப்பில் நீந்திக் கொண்டும், பகல் நேரங்களில் நீரில் மூழ்கியும் காணப்படும். அவை பெரும்பாலான நேரங்களில் நீரோட்டத்திற்கு எதிராகவும், முன்னோக்கியும், வேகமாகவும் நகருவதற்கு வால் துடுப்பில் உள்ள நீளவாக்கில் அமைந்த தசைகளை பயன்படுத்துகிறது. கிடைமட்ட துடுப்புகள் உடற்பகுதிக்கு எல்லைகளாகவும் உயிரிக்கு நிலைப்புத்தன்மை வழங்குவதோடு நீந்தும்போது மிதப்பதற்கும் உதவுகிறது.

பரவல்

பாராசாஜிட்டா எலிகன்ஸ் மற்றும் மூன்று துணை சிற்றினங்களும் ஆர்க்டிக் பகுதிகளிலும் மற்றும் ஆர்க்டிக் துணைப்பகுதிகளிலும் வாழ்கின்றன. சா. எலிகன்ஸ் எலிகன்ஸ் என்பது கடலோர கடற்கரைப் பகுதியில் வாழும் துணை சிற்றினம். சா. எலிகன்ஸ் ஆர்க்டிக்கா என்பது போரியல்-ஆர்க்டிக்வடிவமாகவும், மற்றும் சா. எலிகன்ஸ் பால்டிக்கா என்பது சிறிய வடிவத்தைக் கொண்டு பால்டிக் கடல் அருகே மட்டும் காணப்படும் உயிரியாகும்.^[2]

மேற்கோள்கள்

Parasagitta elegans, the elegant arrow worm, is a small arrow worm in the family Sagittidae, previously named Sagitta elegans

Morphology

Parasagitta elegans (prev. Sagitta elegans). Body of adult animal can grow up to 45 mm, is narrow, firm and opaque (this image: animal very see-through. Visible opaque animal needs better picture).

Fins are separated, rounded, and completely rayed. Anterior fins beginning below the ventral ganglion. Alimentary diverticula present. Eyes with small, round pigment spot. Ovaries long and narrow. Seminal vesicles conical in shape, either exactly next to or very close to the tail fin, separated from posterior fins.

For anatomy, reproduction, classification, and fossil record; see Chaetognatha

Taxonomy

Three subspecies are recognised - Sagitta elegans arctica, Sagitta elegans baltica and Sagitta elegans elegans.^[1] The subspecies are considered to vary in size depending on the temperature of the waters in which they develop, which could be an indication of them being synonymous species. The numbers of hooks and teeth vary slightly in the three subspecies.^[2]

Ecology

General

With exception for the benthic species Spadella, arrow worms are all adapted for planktonic existence. They swim to the surface at night when it is safer for them to hunt, and descend during daytime. Most of the time they drift passively, but they can dart forward in swift spurts, using their caudal fin and longitudinal muscles. Horizontal fins bordering the trunk serve largely as stabilizers, and are used in flotation rather than in active swimming.

Distribution

Parasagitta elegans and the three subspecies occur in Arctic and subarctic waters. S. elegans elegans is a coastal subspecies with oceanic influence. S. elegans arctica is a boreal-arctic form, and S. elegans baltica is the smallest form, found only in or near the Baltic Sea.^[3] All subspecies are typically found in waters 0-200m deep.^[4]

References

Parasagitta elegans est une espèce de chétognathes de l'ordre des Aphragmophora et de la famille Sagittidae.

Références

• (en) Verrill A.E., 1873. XVIII. Report upon the invertebrate animals of Vineyard Sound and the adjacent waters, with an account of the physical characters of the region. Report on the condition of the sea fisheries of the south coast of New England [later becomes Reports of the United States Commissioner of Fisheries]. 1: 295-778 pls. 1-38 lire en ligne), pages 440, 626.

Parasagitta elegans is een soort in de taxonomische indeling van de pijlwormen (Chaetognatha).

De worm behoort tot het geslacht Parasagitta en behoort tot de familie Sagittidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1873 door Verrill.

• Thuesen, Erik V. (2011). Parasagitta elegans (Verrill, 1873). Gebaseerd op informatie uit het World Register of Marine Species, te vinden op http://wwwmarinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=105440.

• Sagitta elegans Verrill, 1873
• Sagitta elegans arctica
• Sagitta elegans baltica
• Sagitta elegans elegans Verrill, 1873^[1]

Strzałka bałtycka (Parasagitta elegans) – żyjący w Morzu Bałtyckim szklisto-bezbarwny drapieżnik planktoniczny o taśmowato wydłużonym ciele zaopatrzonym w płetwy, upodabniające go do ryb. W odróżnieniu od nich, płetwy te są jednak umieszczone w płaszczyźnie poziomej. Długość ciała do 2 cm. Od podobnej, również spotykanej w Bałtyku strzałki małej można ją odróżnić po 4 cechach:

• większych rozmiarach – długość ciała 2, a nie 1-1,4 cm,
• innych proporcjach ciała – ogon mierzony od końca II pary płetw do końca płetwy ogonowej to tylko 10-16, a nie 16-20% długości ciała,
• większej przeciętnej ilości szczecin szczękowych – 8-10 zamiast 7-9 par,
• przewodzie pokarmowym zaopatrzonym w kieszonki boczne^{[potrzebny przypis]}.

Taktyka łowiecka strzałki bałtyckiej polega na oczekiwaniu bez ruchu w toni morskiej na zdobycz. Gdy ta się zbliży, drapieżnik błyskawicznie rzuca się na nią i chwyta szczecinami szczękowymi. Przeważnie jego łupem padają widłonogi. Strzałka bałtycka jest obojnakiem. Nazwa sugeruje silniejszy związek tego zwierzęcia z Morzem Bałtyckim, niż w przypadku pojawiającej się jedynie z wlewami strzałki małej – i istotnie, rozmnaża się ona tu. Do rozrodu, mającego w Morzu Bałtyckim miejsce dwa razy w roku – na przełomie zimy i wiosny oraz wiosny i lata, wymaga zasolenia wysokości przynajmniej 10 promili. Stałym miejscem rozmnażania jest Basen Bornholmski, skąd prądy roznoszą jej planktoniczne jaja i młode osobniki po innych częściach morza. Jest to gatunek w Bałtyku pospolity.^[2]

Dawniej strzałkę bałtycką uważano za osobny podgatunek Sagitta elegans baltica w obrębie gatunku Sagitta elegans.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• http://www.blc.arizona.edu/courses/schaffer/182/ArrowWorm.htm rysunek strzałki bałtyckiej oraz strzałki z rodzaju Spadella