nomes no trilho de navegação
Eriopexis es un género con seis especies de orquídeas. Ha sido separado del género Dendrobium. Son epífitas que se encuentran en las selvas tropicales montañosas de Filipinas y Nueva Guinea, están caracterizados por sus cortos y compactos tallos, un denso follaje, y una o dos grandes inflorescencias.
Las especies son orquídeas epífitas con muy poco rizoma, un tallo corto y comprimido con hojas densamente frondosas, romas, lanceoladas y un pedúnculo corto con una o dos grandes flores.
Las flores tienen un estrecho sépalo superior y dos, más amplios, sépalos laterales fusionados entre sí y con la base de la columna, formando un amplio mentón. Los pétalos más estrechos que los sépalos. El labio se oculta entre los sépalos, con tres lóbulos, peludos con un callo central. El ginostemo es corto.
Crecen en los árboles cubiertos de musgo en el fresco, a la sombra en las selvas tropicales montañosas. Se encuentran en Nueva Guinea y Filipinas.
El nombre de Eriopexis proviene del griego erio (lana) y pexis (adjuntar).
El género fue promovido desde Dendrobium Sw. (1799) secc. Eriopexis Schltr. por Brieger en el año 1981.
El género cuenta actualmente con unas seis especies. La especie tipo es Eriopexis schlechteri.
Eriopexis es un género con seis especies de orquídeas. Ha sido separado del género Dendrobium. Son epífitas que se encuentran en las selvas tropicales montañosas de Filipinas y Nueva Guinea, están caracterizados por sus cortos y compactos tallos, un denso follaje, y una o dos grandes inflorescencias.
Eriopexis is een geslacht met zes soorten orchideeën uit de onderfamilie Epidendroideae. Het is afgesplitst van het geslacht Dendrobium.
Het zijn epifytische orchideeën uit de bergregenwouden van de Filipijnen en Nieuw-Guinea, die worden gekenmerkt door korte, compacte stengels, een dichte bebladering en één of twee grote bloemen.
De botanische naam Eriopexis is afgeleid van het Oudgriekse 'erio' (wol) en 'pexis' (vasthechten, vastmaken).
Eriopexis-soorten zijn epifytische orchideeën met zeer korte rizomen, korte, samengedrukte stengels dicht bebladerd met stompe, lijnlancetvormige bladeren en een korte bloemstengel met één of twee grote bloemen.
De bloemen hebben een smal bovenste kelkblad en twee bredere laterale kelkbladen, die met elkaar en met de voet van het gynostemium gefuseerd zijn tot een breed mentum. De kroonbladen zijn smaller dan de kelkbladen. De bloemlip is verborgen tussen de kelkbladen, is drielobbig, met centraal een behaarde callus. Het gynostemium is kort.
Eriopexis-soorten groeien op bemoste bomen in koelere, schaduwrijke montane regenwouden. Ze komen voornamelijk voor in Nieuw-Guinea en op de Filipijnen.
Het geslacht Eriopexis werd voorheen geclassificeerd als de sectie Eriopexis van het geslacht Dendrobium. Het is in 1981 tot geslacht gepromoveerd door Brieger.
Het geslacht telt in de meest recent geaccepteerde taxonomie zes soorten. De typesoort is Eriopexis schlechteri.
Eriopexis is een geslacht met zes soorten orchideeën uit de onderfamilie Epidendroideae. Het is afgesplitst van het geslacht Dendrobium.
Het zijn epifytische orchideeën uit de bergregenwouden van de Filipijnen en Nieuw-Guinea, die worden gekenmerkt door korte, compacte stengels, een dichte bebladering en één of twee grote bloemen.
Eriopexis é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceae).[1]
