nomes no trilho de navegação
Leucoma salicis és una espècie de papallona nocturna de la subfamília Lymantriinae i la família Erebidae.
Es troba a Europa incloent-hi les Illes Britàniques però no en el nord. Cap a l'est arriba a través de la Zona Paleàrtica fins al Japó.També a Amèrica del Nord, on va ser introduïda en la dècada del 1920.
L'envergadura alar és de 37-50 mm. De coloració blanca, de vegades amb tons ocres.
El mascle té el marge costal negrós i el cap, el coll i les antenes fosques. Les tíbies i tarsos tenen amplis anells de color negre.
Presenta variacions de color en les diferents formes al llarg del territori.[1]
Els ous són posats en els troncs dels arbres en grups recoberts d'una substància semblant al paper. Les larves són negres amb una fila de punts brillants al dors i una línia lateral groga. Els segments 4 i 5 tenen cada un parell de tubercles carnosos punxeguts. Les larves s'alimenten d'espècies de Salix i Populus. Pupen dins un capoll entre les fullesː la pupa és negra brillant amb taques blanques i grogues i té flocs de pèls.
Els adults apareixen al juny, juliol i agost. Els mascles ja comencen a volar al vespre abans de la foscor i sovint volten com flocs de neu al voltant dels àlbers i salzes en els camins dels camps.
Es troba en llocs humits, ombrívols, com ara les vores del bosc i tanques amb les seves plantes nutrícies; també en avingudes, parcs i jardins. Generalment no són molt abundants.
Ous de Leucoma salicis
Larva de Leucoma salicis
Leucoma salicis mascle
Leucoma salicis femella
Leucoma salicis
Leucoma salicis
Leucoma salicis és una espècie de papallona nocturna de la subfamília Lymantriinae i la família Erebidae.
Gwyfyn sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw siobyn y poplys, sy'n enw gwrywaidd; yr enw lluosog ydy siobynnau'r poplys; yr enw Saesneg yw White Satin Moth, a'r enw gwyddonol yw Leucoma salicis.[1][2] Mae i'w ganfod drwy Ewrop.
Wyau
Siani flewog
♀
♂
37–50 mm ydy lled yr adenydd agored ac mae'n hedfan rhwng Mehefin ac Awst.
Fel yr awgryma'r enw, prif fwyd y siani flewog ydy coed Populus ac mae hefyd yn gloddesta ar yr helygen.
Ystyr y gair "Salcis" ydy halen, sy'n cyfeirio at ei liw.
Gellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnyws mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd.
Wedi deor o'i ŵy mae'r siobyn y poplys yn lindysyn sy'n bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.
Gwyfyn sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw siobyn y poplys, sy'n enw gwrywaidd; yr enw lluosog ydy siobynnau'r poplys; yr enw Saesneg yw White Satin Moth, a'r enw gwyddonol yw Leucoma salicis. Mae i'w ganfod drwy Ewrop.
Wyau
Siani flewog
♀
♂
37–50 mm ydy lled yr adenydd agored ac mae'n hedfan rhwng Mehefin ac Awst.
Fel yr awgryma'r enw, prif fwyd y siani flewog ydy coed Populus ac mae hefyd yn gloddesta ar yr helygen.
Ystyr y gair "Salcis" ydy halen, sy'n cyfeirio at ei liw.
Der Pappelspinner (Leucoma salicis) ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Unterfamilie der Trägspinner (Lymantriinae) innerhalb der Familie der Eulenfalter (Noctuidae).
Die Falter erreichen eine Flügelspannweite von 37 bis 50 Millimetern. Ihr ganzer Körper und die Flügel sind rein weiß gefärbt. Nur die Beine sind abwechselnd schwarz und weiß geringelt.[1] Die Fühler der Männchen sind lang gesägt, die der Weibchen sind es nur kurz.
Die Raupen werden ca. 40 Millimeter lang. Sie sind sehr lebhaft gefärbt. Die Grundfärbung ist blaugrau, diese kann man aber nur an den Seiten erkennen. Der Rücken ist breit schwarz gefärbt und hat sehr große, weißliche Flecken, die sich zwischen den Segmenten ausbreiten und zum Teil zusammenwachsen. Am Rand zwischen der graublauen und schwarzen Farbe kann man weitere kleine weißliche Flecken erkennen. Darüber hinaus ist der Körper mit zahlreichen, in der Mitte der Segmente sitzenden Punktwarzen versehen. Diese sind dunkel rot gefärbt, an den Seiten kleiner, als links und rechts vom Rücken und tragen mehr oder weniger lange, hell gelbliche Haare.
♀
♂
Die Tiere kommen in fast ganz Europa vor, nicht jedoch auf den Britischen Inseln und im hohen Norden. Östlich ist die Art bis nach Japan verbreitet.[2] Sie leben an offenen bis halbschattigen, leicht feuchten Orten, wie z. B. an Waldrändern und Hecken mit ihren Futterpflanzen, aber auch in Alleen, Parks und Gärten. Sie sind fast überall häufig, kommen aber nur in geringen Stückzahlen vor.[1] Es wird auch von Massenvermehrungen berichtet,[3] diese sind aber nur aus historischer Zeit bekannt.
Die nachtaktiven Falter werden in der Nacht durch künstliches Licht angelockt. Tagsüber sitzen sie auf Baumstämmen. Wenn man sie stört, sondern sie am Hinterleib eine gelbliche Flüssigkeit aus.[1]
Die Falter fliegen von Juni bis August,[2] die Raupen findet man von Mai bis Juni.[3]
Die Raupen ernähren sich von verschiedenen Pappelarten, vor allem von Zitter-Pappel (Populus tremula), aber auch von Weiden, wie z. B. von Salweide (Salix caprea) und Korb-Weide (Salix viminalis).[1] Sie sollen aber auch an Birken, Eichen und Erlen fressen.
Die Weibchen legen ihre Eier in Gruppen von 50 bis 80 Stück an den Blättern und Zweigen der Futterpflanzen ab. Danach werden sie mit einem weißen, schaumigen Sekret überzogen, das aushärtet. Die daraus schlüpfenden Raupen leben zunächst gemeinsam und fressen an der Blattunterseite sitzend. Sie fressen aber nur die Untere Blattseite, so dass die Oberseite intakt bleibt. Mit einer Größe von ca. drei bis vier Millimetern werden sie Einzelgänger und machen sich auf die Suche nach einem geeigneten Überwinterungsplatz. Sie bauen dazu ovale Gespinste in den Ritzen der Rinde oder zwischen Laub. Im darauf folgenden Frühjahr beenden die Raupen ihre Entwicklung und verpuppen sich an Zweigen oder Blättern in einem lockeren, weißen Gespinst.[1] Nach Koch erfolgt die Überwinterung auch im Ei.[3] Die Puppe ist dunkelviolett und hellrosa gemustert und hat kräftig gelbe Haare.
Der Pappelspinner (Leucoma salicis) ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Unterfamilie der Trägspinner (Lymantriinae) innerhalb der Familie der Eulenfalter (Noctuidae).
Leucoma salicis, the white satin moth or satin moth, is a moth of the family Erebidae. The species was first described by Carl Linnaeus in his 1758 10th edition of Systema Naturae. It is found in Europe including the British Isles but not the far north. In the east it is found across the Palearctic to Japan. Also in North America where it was introduced in the 1920s.
The wingspan is 37–50 mm. White, sometimes with ochreous, or in the male even blackish costal margin; head and collar as well as the pectinations of the antennae dark. Tibiae and tarsi with broad black rings. The East-Asiatic species Leucoma candida (Staudinger, 1892) with different male genitalia structure, has much purer glossy white and entirely opaque, more thickly scaled, wings and is on the whole smaller, with narrower wings. From central and eastern Siberia, Mongolia, Amurland, Korea, China, Japan. Yellowish-grey specimens are ab. sohesti Capr. Specimens from Tian-shan with black pectinations of the antennae of the male are nigripennata Staudinger. ab. nigrociliata Fuchs has sharp black third of the costal margin and glossy black fringes; Germany, ab. rubicunda Strand has both the wings and hairy covering reddish, almost rose red at the costal and inner margins of the forewing (male); in southern Norway.[1] Distribution of Leucoma salicis occupies most part of Eurasia south from the Polar Circle, excluding north-eastern Siberia.
The eggs are laid on tree trunks in clusters covered with a paper-like substance. Larvae are black with a row of light dorsal spots and a yellow lateral line. Segments four and five each with a pair of united fleshy pointed tubercles. The larvae feed on Salix and Populus species. Pupation is in a loose cocoon between leaves, the pupa being glossy black with white spots and yellow tufts or hair. The moth appears in June, July and August. The males already begin to fly before dusk in the evening and often swarm like snowflakes round the poplars and willows at country roads.
Found in half shady, damp locations, such as forest edges and hedges with their food plants, but also in avenues, parks and gardens. They are common, but only occur in small numbers. Leucoma salicis is also reported from outbreaks (population explosions), but these are known only from historical times.
Eggs
Caterpillar
Female
Male
Leucoma salicis, the white satin moth or satin moth, is a moth of the family Erebidae. The species was first described by Carl Linnaeus in his 1758 10th edition of Systema Naturae. It is found in Europe including the British Isles but not the far north. In the east it is found across the Palearctic to Japan. Also in North America where it was introduced in the 1920s.
Valkovillakas (Leucoma salicis) on puhtaanvalkoinen yöperhoslaji. Se on tunnettu aikaisemmin nimellä raitakehrääjä.
♀
♂
Valkovillakas on sekä siiviltään että ruumiiltaan täysin valkoinen perhonen. Siivet ovat silkinhohtoiset, eikä niissä ole koskaan minkäänlaista kuviointia. Ainoastaan jalat ovat mustavalkoiset ja tuntosarvet mustat. Naaraalla takaruumiin musta pinta voi siintää valkoisen karvoituksen läpi antaen takaruumiista harmaan vaikutelman. Koiraan tuntosarvet ovat kookkaat ja kaksoiskampamaiset. Siipiväli koiraalla on 34–38 mm ja naaraalla 44–55 mm. Villakkaille tyypilliseen tapaan lepäävä perhonen pitää etujalkojaan ojennettuna eteenpäin.[1][2]
Toukka on karvainen, pohjaväriltään musta ja sen pinnassa on punaruskeita nystyjä. Selkäpuolella on valkoisista laikuista muodostuva juova.[3] Täysikasvuinen toukka on 35–46 mm pitkä.[4]
Valkovillakkaan levinneisyys ulottuu Pohjois-Afrikasta ja Etelä-Euroopasta Keski-Aasiaan ja Japaniin asti. Lisäksi se on päätynyt vieraslajina Pohjois-Amerikkaan. Suomessa valkovillakasta tavataan koko maassa pohjoisinta Lappia myöten, mutta etelässä se on huomattavasti yleisempi. Perhonen lentää kesäkuusta elokuuhun.[5][6]
Valkovillakas on hyvin monenlaisilla, yleensä kuivilla ja vaihtelevasti avoimilla paikoilla elävä perhonen. Populaatiokoko vaihtelee vuosittain hyvin paljon ja joinakin vuosina yksilöitä voi vaeltaa etelästä massoittain kun toisina laji vaikuttaa puuttuvan lähes kokonaan. Aikuiset perhoset lentävät yöllä ja tulevat valolle, joskin naaraat koiraita harvemmin. Päivisin perhonen lepää usein kasvin lehden alapinnalla. Häirittynä perhonen ei pakene vaan erittää kirkkaankeltaista nestettä. Laji on immuuni vetysyanidin myrkyllisyydelle, vaikka sen ei tiedetä itse tuottavan syanidia.[4]
Naaras munii 200–400 munaa, jotka se asettaa kasvillisuuden joukkoon 50–100 munan ryhminä. Muniessaan naaras erittää munien päälle nestettä, joka muodostaa kuivuessaan kovan, valkoisen suojakuoren. Yhden munarykelmän tuotettuaan naaras jää usein tunneiksi lepäämään sen viereen. Nuoret toukat viihtyvät ryhmissä ja vetäytyvät talvilevolle aikaisin, joskus jo elokuun alussa. Toukka talvehtii ja elää keväällä erakkona. Laji koteloituu toukokuun lopulla löyhään kotelokoppaan puun kuoren koloon tai latvustossa lehtien väliin.[4]
Toukka syö yleisimmin raitaa (Salix caprea) mutta myös muita pajuja (Salix) sekä poppeleita (Populus).[4]
Valkovillakas (Leucoma salicis) on puhtaanvalkoinen yöperhoslaji. Se on tunnettu aikaisemmin nimellä raitakehrääjä.
Leucoma salicis, le Bombyx du saule ou Liparis du saule, est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Erebidae et de la sous-famille des Lymantriinae
Œufs
Chenille
Le Liparis du saule ♂ Crest-Voland - MHNT
Le Liparis du saule ♀ Les Mathes - MHNT
Le papillon vole de juin à août.
Les chenilles se nourrissent sur les genres Salix et Populus.
L'espèce est répandue dans l'écozone paléarctique. Elle a été introduite en Amérique du Nord.
L'espèce a été décrite par le naturaliste suédois Carl von Linné en 1758, sous le nom initial de Phalaena salicis[1].
Leucoma salicis, le Bombyx du saule ou Liparis du saule, est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Erebidae et de la sous-famille des Lymantriinae
De satijnvlinder (Leucoma salicis) is een nachtvlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae), onderfamilie donsvlinders (Lymantriinae).
De egaal witte vlinder heeft 1 generatie per jaar en vliegt van eind juni tot half augustus. De spanwijdte is 37 tot 50 mm. De eitjes worden in groepjes van 50 tot 80 stuks afgezet op de bladeren en takjes en omgeven met een later hard wordende schuim.
De rups wordt tot 40 mm lang en de haren zijn gebundeld in penseelvormige plukjes op de rug, zijkant en achterzijde. De grondkleur is grijsblauw en op de rug zitten in het midden grote, witte vlekken. De haren zitten in rode vlekken. Ze vreten van de onderzijde aan de bladeren van augustus tot juni van het volgende jaar van populieren- en wilgenbladeren. De 3 tot 4 mm grote rups overwintert tussen de schorsspleten van de boom of tussen dorre bladeren in een ijl spinsel. In het voorjaar verpoppen de rupsen in een los spinsel aan takjes.
Als de rups wordt geprikkeld wordt vanuit de bovenzijde van het borststuk een gele vloeistof afgescheiden.
De satijnvlinder komt verspreid over vrijwel het gehele Palearctisch gebied voor, en als exoot in Noord-Amerika.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Leucoma salicis op Wikimedia Commons. Seljebørstespinner (Leucoma salicis (Linnaeus, 1758)) er en sommerfugl i gruppen børstespinnere (Lymantriidae). Denne helt hvite arten har larver som lever på selje og andre arter i pilefamilien (Salicaceae).
Seljebørstespinner, larve
♀
♂
- En middelsstor (vingespenn 34 – 55 mm), helt hvit spinner. Antennene er vel 1/3 så lange som forvingen, bredt fjærformede hos hannen, smalt fjærformede hos hunnen. Kroppen er sylindrisk og middels kraftig, vingene rundete. Den er den eneste helt hvite spinneren som forekommer i Norden, lenger sør i Europa forekommer bjørnespinner-arten Hyphantria cunea (innført fra Nord-Amerika), der hannen men ikke hunnen er helt hvit. Larven er gråsvart, langs ryggen på hver side med en rekke av hvite flekker, langs sidene med en bred, grå stripe. Jevnt fordelt over hele kroppen sitter rødlige vorter son bører en kvast av stive børster. Disse er brune på ryggen, hvite på sidene. I tillegg sitter det noen lange, mørke børster rundt hodet. Puppen er mørkebrun, med dusker av lange, vite, ullaktige hår.
Seljebørstespinneren forekommer i mange ulike miljøer der næringsplantene forekommer, også i fjellbjørkeskogen, men ikke over tregrensen. Bestandene svinger sterkt fra år til år og enkelte år kan den være meget tallrik noen steder. I Sverige har det forekommet at skogen har blitt snauspist i slike år. De voksne sommerfuglene flyr om natten i juni – juli, om dagen kan man finne dem hvilende på undersiden av blader. Parringen er langvarig og kan pågå gjennom en natt og hele den påfølgende dagen. Etterpå legger hunnen 200 – 400 egg i samlinger på 50 – 100, som dekkes med en sekret som hunnen skiller ut. Dette stivner til et hardt, glinsende skum som verner eggene. Larvene klekkes etter 10 – 24 dager og kan sitte på samlet på restebne av eggkaken en stund etter klekkingen. De overvintrer som larver, noen ganger går de i dvale så tidlig som i månedsskiftet juli – august. De våkner igjen når bladene springer ut om våren og fullfører sin utvikling, spinner seg inn i en kokong og forvandler seg til en puppe som klekkes etter omtrent tre uker. Tidligere tiders sommerfuglsamlere har observert at denne arten er svært motstandsdyktig mot blåsyre (hydrogencyanid), som før ble brukt til å avlive innsamlede insekter. Dette skulle tyde på at arten selv produserer slike stoffer for å beskytte seg, men dette er ikke med sikkerhet påvist.
Seljebørstespinneren forekommer fra Nord-Afrika gjennom nesten hele Europa østover gjennom Russland like til Japan. dessuten ble arten, trolig ved uhell, innført til Nord-Amerika, der den har spredt seg kraftig i det nordøstlige USA og vestlige Canada. I Norge er den funnet i innlandet like nord til Øst-Finnmark, langs kysten finnes den bare til Rogaland.
Seljebørstespinner (Leucoma salicis (Linnaeus, 1758)) er en sommerfugl i gruppen børstespinnere (Lymantriidae). Denne helt hvite arten har larver som lever på selje og andre arter i pilefamilien (Salicaceae).
Seljebørstespinner, larve
♀
♂
Białka wierzbówka (Leucoma salicis syn. Stilpnotia salicis) – gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych i podrodziny brudnicowatych.. Skrzydła o rozpiętości 35-45(50) mm, białe.
Owady dorosłe można spotkać w drugiej połowie czerwca i lipcu. Samice składają jaja na pniach lub spodniej stronie liści i przykrywają pianową wydzieliną tężejącą na powietrzu. Gąsienice białki wierzbówki są silnie owłosione, na grzbiecie widoczny jest rząd żółtobiałych plam. Żywią się liśćmi wierzby i topoli. Zimują gąsienice i jaja. Na przedwiośniu zimujące gąsienice zaczynają żerowanie na pączkach liści. Po zakończeniu żerowania gąsienica otacza się delikatnym oprzędem, poczwarka rozwija się w szczelinach kory, na gałązkach lub między liśćmi.
Białka została zawleczona w 1920 do Ameryki Północnej, stając się tam groźnym szkodnikiem.
Białka wierzbówka (Leucoma salicis syn. Stilpnotia salicis) – gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych i podrodziny brudnicowatych.. Skrzydła o rozpiętości 35-45(50) mm, białe.
Owady dorosłe można spotkać w drugiej połowie czerwca i lipcu. Samice składają jaja na pniach lub spodniej stronie liści i przykrywają pianową wydzieliną tężejącą na powietrzu. Gąsienice białki wierzbówki są silnie owłosione, na grzbiecie widoczny jest rząd żółtobiałych plam. Żywią się liśćmi wierzby i topoli. Zimują gąsienice i jaja. Na przedwiośniu zimujące gąsienice zaczynają żerowanie na pączkach liści. Po zakończeniu żerowania gąsienica otacza się delikatnym oprzędem, poczwarka rozwija się w szczelinach kory, na gałązkach lub między liśćmi.
Leucoma salicis é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de traças, pertencente à família Erebidae.[1]
A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Leucoma salicis é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de traças, pertencente à família Erebidae.
A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Leucoma salicis là một loài bướm đêm thuộc họ Erebidae. Loài này được Linnaeus miêu tả khoa học đầu tiên năm 1758.[2]
Loài này có ở châu Âu. Sải cánh từ 37–50 mm. Loài bướm này bay từ tháng 6 tới tháng 8. Đây là loài gây hại của các cây trong chi Betula, phát triển phổ biến ở Mông Cổ.
Ấu trùng ăn các loài Salix và Populus.
Trứng
Sâu bướm
♀
♂
Leucoma salicis là một loài bướm đêm thuộc họ Erebidae. Loài này được Linnaeus miêu tả khoa học đầu tiên năm 1758.
Loài này có ở châu Âu. Sải cánh từ 37–50 mm. Loài bướm này bay từ tháng 6 tới tháng 8. Đây là loài gây hại của các cây trong chi Betula, phát triển phổ biến ở Mông Cổ.
Волнянка ивовая[1], или шелкопряд ивовый[1] (Leucoma salicis) — ночная бабочка семейства волнянок.
Средней величины бабочка с блестяще-белыми крыльями (встречается изредка меланистическая аберрация с чёрными краями крыльев). Размах крыльев 44—55 мм. Усики и голени ног чёрные, лапки чёрные с поперечными белыми кольцами. У самцов усики гребенчатые, у самок зазубренные.
Бабочки летают в июне и июле. Самки откладывают яички кучками на листья или кору разных видов ив и тополей, склеивая и покрывая их единообразной серебристой массой (выделение придаточных половых желез). Такие кучки в 150—200 яичек имеют вид плоских лепёшек. Яички обычно зимуют, но иногда гусеницы вылупляются уже осенью и проводят зиму в щелях коры и т. п.
Взрослые гусеницы длиной около 40 мм. Туловище чёрного цвета, по бокам и с брюшной стороны желтовато-серого цвета, с 4 рядами буровато-красных бородавок, усаженных кучками длинных буровато-жёлтых волосков. Между этими бородавками находятся небольшие конусообразные возвышения, которые могут немного выпячиваться и из которых при раздражении выступает капля жидкости — секрет кожных желез, находящихся внутри упомянутых возвышений (секрет железы, вероятно, служит для защиты от врагов). На спинной стороне тела находится ряд белых или желтовато-белых продолговатых пятен. Гусеницы сильно объедают листья ив и тополей (едят преимущественно ночью, а днём сидят спокойно на листьях и стволах). Перед окукливанием скрепляют отдельными паутинными нитями несколько листьев. Куколки чёрные с многочисленными мелкими беловатыми пятнышками и жёлтыми волосками.
Вид распространён в большей части Европы и палеарктической части Азии. Иногда бабочки появляются в огромных массах и совершают перелёты целыми тучами. При близости моря они нередко попадают при этом в воду и выбрасываются на берег.
Врагами бабочек являются летучие мыши и воробьи, паразитные мухи (тахины) и различные наездники.
Волнянка ивовая, или шелкопряд ивовый (Leucoma salicis) — ночная бабочка семейства волнянок.
06(js).jpg)
.jpg)
