Eucoleus

Eucoleus annulatus (lat. Eucoleus annulatus) Dəyirmi qurdlar tipinin Nematodlar sinfinə aid olan növ.

Xarici quruluşu

Bədənin kutikulası incə eninə zolaqlıdır. Baş hissəsində kitukula tərəfində xarakterik üzükvarı şiş əmələ gətirir. Bu kutikulyar şiş cavan yetkinliyə çatmayan fərdlərdə olmur. Ventral basillyar lenti eni 0,6-0,8 bədənin diametri qədər olur. Dorzal basilyar lentin eni 0,4-0,5 bədənin diametrinə bərabərdir. Erkək: Bədənin uzunluğu 13,8-16,8 mm, qida borusunun arxa hissəsində bədənin eni 0,050-0,065 mm-dir. Spikulyar balalıq yolu tikanlıdır. Yığılmış vəziyyətdə onun uzunluğu 1,25-1,50 mm təşkil edir. Tikanlar spikulyar balalıq yolunu tam örtmür. Onları balalıq yolunun proksimal və distar hissəsində müşahidə etmək olar. Orta hissəsində tikanlar olmur. Kutikulyar membran ilə birləşmiş cüt olan ikiyə bölünmüş çıxıntılardan ibarət olan sadə cinsi bursa vardır. Dişi: Bədənin uzunluğu 20,0-22,4 mm, qida borusunun axırında eni 0,075-0,100 mm təşkil edir. Vulvanın dəliyi yumuruvari yaxud eninə uzanmış şəkildə olur. Vagina düz yerləşir,divarı yaxşı inkişaf etmiş əzələ qatlardan ibarətdir. Anal dəlik terminal yerləşir. Yumurtaların qabığı hamar qalındır.Yumurtanın qütbündə yerləşən tıxaclar xeylək uzun olur. Yumurtaların uzunluğu 0,060-0,065 mm-dir. ^[1].

Həyat tərzi

Geniş yayılan,çox saylıdır. Hind toyuğu,ev toyuğu,başqa toyuqkimi quşların qida borusunda çinadəndə parazit həyat tərzi keçirirlər. Selikli qişanın ifrazatı ilə qidalanırlar. Düşmənləri yoxdur. Erkək,dişi,yumurta vasitəsi ilə çoxalır. Növün Fenologiyasına yumurta,aralıq sahib sürfə,yetkin fərd daxildir. Orta ömrün uzunluğu sahibin orqanizmində 45 gün, cinsi yetkinliyə çatma müddəti isə 19-26 gündür. Biohelmintdir, inkişaf dövriyyəsi aralıq sahibi olan yağış qurdları ilə keçir. Sahib dəyişməklə çoxalır.Reproduktivliyi və xromosom göstəriciləri məlum deyil. Mühafizəyə ehtiyac yoxdur.^[2]

Yayılması

Dünyada 15 növ, Azərbaycanda 1 növ qeydə alınıb. Azərbaycanın bütün ərazilərində geniş yayılmışdır.

İstinadlar

Ədəbiyyat

• K.İ.Skryabin,N.P.Şixobalova,İ.V.Orlov. Nematodologiya əsasları cild VI.İnsanların və heyvanların Trihosefalidləri,kapilləriidləri və onlar tərəfindən yaradılan xəstəliklər.SSSR-nin Elmlər Akademyasının Nəşriyyatı.M.1957.

Xarici keçidlər

• Eucoleus annulatus (Molin, 1858)

Eucoleus is a genus of nematodes belonging to the family Capillariidae.^[1]

The genus has cosmopolitan distribution.^[1]

Species:^[1]

• Eucoleus aerophilus (Creplin, 1839)
• Eucoleus annulatus (Molin, 1858)
• Eucoleus bacillatus (Eberth, 1863)
• Eucoleus baskakowi Schulz, 1929
• Eucoleus boehemi (Supperer, 1953)
• Eucoleus boehmi (Supperer, 1953)
• Eucoleus contortus (Creplin, 1839)
• Eucoleus dispar (Dujardin, 1845)
• Eucoleus dubius (Travassos, 1917)
• Eucoleus garfiai (Gallego & Mas-Coma, 1975)
• Eucoleus gastricus (Baylis, 1926)
• Eucoleus obtusiuscula (Rudolphi, 1819)
• Eucoleus oesophagicola (Soltys, 1952)
• Eucoleus perforans (Kotlan & Orosz, 1931)
• Eucoleus schvalovoj Kontrimavichus, 1963
• Eucoleus spiralis Molin, 1858
• Eucoleus tenuis Dujardin, 1845
• Eucoleus vanelli (Rudolphi, 1819)

References

Eucoleus est un genre de nématodes de la famille des Capillariidae.

Description

Spicule du mâle chez Eucoleus aerophilus.

Chez le mâle, l'extrémité postérieure est dépourvue de palettes caudales contrairement à d'autres Capillariidae. Il n'y a pas de véritable bourse membraneuse mais de rudimentaires pseudo-bourses formées de deux petits lobes reliés par une fine membrane cuticulaire dorsale. Le spicule est allongé et moyennement sclérifié et sa gaine est épineuse^[2].

Hôtes

Les espèces de ce genre parasitent le système respiratoire, la cavité orale et l'œsophage ou l'estomac de mammifères et d'oiseaux^[2].

Taxinomie

Eucoleus dispar, parasite du Faucon hobereau, dessiné en 1845 par Félix Dujardin.

Félix Dujardin, créateur du genre Calodium en 1845

Le genre est décrit en 1845 par le zoologiste français Félix Dujardin^[3]. Selon son créateur, le nom de ce genre dérive du grec ἐΰς (eu-), pour « beau » et de κολεός (coleus), pour « gaine », et fait allusion à la gaine du spicule chez le mâle, qui est « longue, exsertile, toute hérissée d'épines minces, couchées en arrière »^[3].

Dans sa monographie de 2001 sur les nématodes de la super-famille des Trichinelloidea parasitant les animaux à sang froid, le parasitologiste tchèque František Moravec reconnaît le genre comme valide^[1].

La liste d'espèces fournie ci-après est élaborée sur la base des espèces reconnues par le parasitologiste tchèque František Moravec en 1982 dans sa révision des Capillariidae^[4], complétée des espèces reconnues par le même auteur dans sa monographie de 2001 sur les nématodes de la super-famille des Trichinelloidea parasitant les animaux à sang froid, et d'espèces nouvellement décrites depuis :

Une espèce supplémentaire est aussi parfois reconnue :

• Eucoleus obtusiuscula (Rudolphi, 1819)

Annexes

Notes et références

1. ↑ ^{a et b} Moravec (2001), p. 31
2. ↑ ^{a b et c} Moravec (1982), p. 126
3. ↑ ^{a et b} Dujardin (1845), p. 23-25
4. ↑ Moravec (1982), p. 126-127
5. ↑ ^{a b c d e et f} (en) František Moravec, « Review of capillariid and trichosomoidid nematodes from mammals in the Czech Republic and the Slovak Republic », Acta Societatis Zoologicae Bohemicae, vol. 64, n^o 3,‎ 2000, p. 271-304
6. ↑ Moravec (2001), p. 73-74
7. ↑ ^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad et ae} Moravec (1982), p. 127
8. ↑ Moravec (2001), p. 74
9. ↑ ^{a b c d e f g h et i} (en) David M. Spratt, « Description of capillariid nematodes (Trichinelloidea: Capillariidae) parasitic in Australian marsupials and rodents », Zootaxa, vol. 1348,‎ 2006, p. 1-82
10. ↑ Moravec (2001), p. 74-75
11. ↑ ^{a et b} Moravec (2001), p. 75
12. ↑ (en) Boris V. Romashov, « Three capillariid species (Nematoda, Capillariidae) from carnivores (Carnivora) and discussion of system and evolution of the nematode family Capillariidae. 2. Eucoleus trophimenkovi sp. n. from the marten Martes martes and discussion of system and evolution of the nematode family Capillariidae », Zoologichesky Zhurnal, vol. 80,‎ 2001, p. 145-154