Dicksonia és un gènere de falguera de port arborescent semblant a una palmera, de la família de les Dicksoniàcies. Fou descrita per Charles Louis L'Héritier de Brutelle l'any 1788. El nombre honora al botànic James Dickson.
El gènere inclou entre 20 a 25 espècies, distribuïdes de Mèxic a Uruguai i Xile, Santa Helena, Nova Zelanda, Austràlia, Indonèsia, Nova Guinea i Filipines. Nova Guinea, amb cinc espècies, té el major nombre.
Té un rizoma gruixut, que pot assolir uns 60 cm de diàmetre, i una tija vertical, de fins a 10 m d'alçada, coberta de fibres de color bru ataronjat; les fulles (frondes) poden mesurar fins a 2 m, són arquejades i profundament dividides i surten formant una roseta al capdamunt de la tija.
És una espècie molt apreciada com a planta ornamental pel seu port característic i la textura de les seves fulles.
És cultivada a l'aire lliure en jardins temperats litorals, mentre que en zones més fredes només pot viure a l'interior.
Dicksonia és un gènere de falguera de port arborescent semblant a una palmera, de la família de les Dicksoniàcies. Fou descrita per Charles Louis L'Héritier de Brutelle l'any 1788. El nombre honora al botànic James Dickson.
Dicksònia sellowianaEl gènere inclou entre 20 a 25 espècies, distribuïdes de Mèxic a Uruguai i Xile, Santa Helena, Nova Zelanda, Austràlia, Indonèsia, Nova Guinea i Filipines. Nova Guinea, amb cinc espècies, té el major nombre.
Té un rizoma gruixut, que pot assolir uns 60 cm de diàmetre, i una tija vertical, de fins a 10 m d'alçada, coberta de fibres de color bru ataronjat; les fulles (frondes) poden mesurar fins a 2 m, són arquejades i profundament dividides i surten formant una roseta al capdamunt de la tija.
És una espècie molt apreciada com a planta ornamental pel seu port característic i la textura de les seves fulles.
És cultivada a l'aire lliure en jardins temperats litorals, mentre que en zones més fredes només pot viure a l'interior.
Dicksonia ist eine Pflanzengattung in der Familie Dicksoniaceae innerhalb der Baumfarne (Cyatheales).[1] Sie werden auch Taschenfarne genannt.
Dicksonia-Arten wachsen terrestrisch als große baumförmige Farne. Rhizom bzw. Sprossachse sind aufrecht und trägt einen Schopf von Wedeln an der Spitze. Die Sprossachse ist eine Diktyostele und wird durch starke Sklerenchymbänder verfestigt. Junge Sprossabschnitte und die Blattbasen sind von langen, feinen Haaren bedeckt. Die Stiele der Blattwedel sind kurz bis mittellang. An der Stielbasis sind drei getrennte gebogene Gefäßbündel vorhanden, die sich zur Spitze hin vereinen. Die Blattspindel ist an der Blattoberseite (adaxial) erhöht. Die Blattspreite ist dreifach gefiedert oder fiederlappig. Die fertilen Fiederblättchen sind stärker gelappt als die sterilen.
Die Sori sind rund und stehen submarginal. Sie sind durch die zurückgebogenen Blattspreite geschützt (falsches Indusium), und besitzen ein sackförmiges inneres Indusium. Die Sporen sind trilet, und von glatter oder skulpturierter Oberfläche.
Die Gattung Dicksonia wurde 1788 durch Charles Louis L’Héritier de Brutelle in Sertum Anglicum, ... IV, S. 36, Tafel 34 aufgestellt.[1] Typusart ist Dicksonia arborescens L'Hér. Der Gattungsname Dicksonia ehrt den britisch-schottischen Gärtner und Botaniker James Dickson (1738–1822).
Die Gattung Dicksonia kommt im tropischen Amerika, den Juan-Fernández-Inseln, in Malesien, Neukaledonien, Fidschi, Australien und Neuseeland vor. Sie wachsen in tropischen und subtropischen Regenwäldern und feuchten Bergwäldern.
In der Gattung Dicksonia gibt es etwa 32 Arten:[1][2]
Nicht mehr zur Gattung Dicksonia gehört:[1]
Das stärkehaltige Mark von Dicksonia antarctica wurde von den Eingeborenen Tasmaniens als Nahrungsmittel genutzt.[5]
Dicksonia antarctica ist in wintermilden Gebieten Englands, Cornwalls, der USA und Japans eine beliebte Zierpflanze. Es werden vor allem alte Exemplare mit hohen Stämmen bevorzugt, die aus australischen Wäldern entfernt werden, was zu einer Bedrohung dieser Art in der Wildnis geführt hat.[6] Dicksonia antarctica ist einfach zu vermehren, dies ist jedoch wegen des langsamen Wachstums wirtschaftlich uninteressant.[7]
In Tasmanien wird die Entnahme von Wildpflanzen von Dicksonia antarctica durch die Forest Practices Authority überwacht und untersteht einem Bewirtschaftungsplan (Tree Fern Management Plan).[8]
Dicksonia ist eine Pflanzengattung in der Familie Dicksoniaceae innerhalb der Baumfarne (Cyatheales). Sie werden auch Taschenfarne genannt.
Dicksonia is a genus of tree ferns in the order Cyatheales. It is regarded as related to Cyathea, but is considered to retain more primitive traits, dating back at least to the Jurassic and Cretaceous periods. The fossil record includes stems, pinnules, and spores.
The genus contains 20–25 species, distributed from Mexico to Argentina, Brazil, Uruguay and Chile, St. Helena, New Zealand, New Caledonia, Australia, Indonesia, New Guinea, and the Philippines. New Guinea has the greatest diversity, with five species.
Species of Dicksonia found in cultivation include:
The genus was first described by Charles Louis L'Héritier de Brutelle in 1788. The name honors James Dickson, a prominent nurseryman and botanist.[1]
Plants of the World Online as of As of January 2023 recognizes the following species:[2]
D. squarrosa (Forster 1786) Swartz
D. baudouinii Fournier
D. lanata Colenso
D. brackenridgei Mettenius
D. perriei Noben & Lehnert
D. munzingeri Noben & Lehnert
D. thyrsopteroides Mettenius
D. timorensis Adjie
D. antarctica de Labillardière
D. fibrosa Colenso
D. stuebelii Hieronymus
D. karsteniana (Klotzsch 1847) Moore
D. navarrensis Christ
D. blumei (Kunze 1848) Moore
D. sellowiana (Presl 1836) Hooker
D. arborescens L’Héritier de Brutelle
D. berteroana (Colla 1836) Hooker
D. herbertii Hill
D. youngiae Moore ex Baker
D. mollis Holttum
D. hieronymi Brause
D. grandis Rosenstock
D. lanigera Holttum
D. archboldii Copeland
D. sciurus Christensen
Other species include:
Dicksonia is a genus of tree ferns in the order Cyatheales. It is regarded as related to Cyathea, but is considered to retain more primitive traits, dating back at least to the Jurassic and Cretaceous periods. The fossil record includes stems, pinnules, and spores.
The genus contains 20–25 species, distributed from Mexico to Argentina, Brazil, Uruguay and Chile, St. Helena, New Zealand, New Caledonia, Australia, Indonesia, New Guinea, and the Philippines. New Guinea has the greatest diversity, with five species.
Species of Dicksonia found in cultivation include:
D. antarctica, soft tree fern D. fibrosa, woolly tree fern D. squarrosa, rough or slender tree fernThe genus was first described by Charles Louis L'Héritier de Brutelle in 1788. The name honors James Dickson, a prominent nurseryman and botanist.
Dicksonia es un género de helecho arborescente de la familia Dicksoniaceae.
Tienen tallo de 5-8(-10) x 0.4 m, erecto, comúnmente masivo, raramente postrado a ascendente; hojas de varios metros de largo, varias veces divididas; pecíolos glabros o escasamente vellosos, en la base con una densa masa de tricomas de 4-5 cm, pardo-dorados o pardo-rojizos; lámina 2-3-pinnado-pinnatífida, ligera a fuertemente dimorfa, los segmentos fértiles algo contraídos, a menudo glauca en el envés; pinnas hasta 70 x 20 cm, comúnmente lanceoladas, subsésiles o pediculadas; costas y cóstulas elevadas o ligeramente sulcadas en el lado adaxial, las costillas no decurrentes sobre el eje del próximo orden, pelosas adaxialmente con una densa cubierta de tricomas rígidos y firmes, pardo claro a pardo oscuro, antrorsos, variadamente pelosas abaxialmente; últimos segmentos simétricos, rectos o subfalcados; nervaduras libres; indusio 2-valvado, la valva externa consiste en una porción revoluta del margen del segmento, la interna algo diferente en textura y color; parafisos numerosos, tan largos o más largos que los esporangios, filamentosos; Tienen un número de cromosomas de x=65.
El género tiene 20 a 25 especies, distribuidas de México a Uruguay y Chile, Santa Helena, Nueva Zelanda, Australia, Indonesia, Nueva Guinea, y Filipinas. Nueva Guinea tiene la mayor diversidad, con cinco especies.
Algunas especies son cultivadas debido a su atractivo hábito arborescente, la más comúnmente encontrada es Dicksonia antarctica.
El género fue descrita por Charles Louis L'Héritier de Brutelle y publicado en Sertum Anglicum 30. 1788[1789].[1] La especie tipo es: Dicksonia arborescens
Dicksonia: nombre genérico otorgado en honor de James Dickson, un prominente cultivador y botánico.
Dicksonia es un género de helecho arborescente de la familia Dicksoniaceae.
Le genre Dicksonia appartient à la famille des Dicksoniaceae. Il est composé d'environ 25 espèces de fougères arborescentes, persistantes ou semi-persistantes.
Les rhizomes sont arborescents, parfois grimpants, et forment des stipes qui ressemblent à des troncs. Souvent trapus, ils sont recouverts par des racines fibreuses et par la base des vieilles feuilles. Ils sont couronnés de frondes coriaces étalées, pennées ou pennatifides. Les sores sont arrondis.
À l'état sauvage, les Dicksonia poussent dans les forêts montagneuses des régions tempérées et tropicales d'Asie du Sud-Est, d'Australasie et d'Amérique du Sud. Généralement originaires de l'hémisphère Sud, on trouve cependant certaines espèces dans l'hémisphère Nord (Mexique, Philippines)
Le genre est nommé en mémoire de James Dickson, un botaniste et pépiniériste écossais.
Le genre contient 25 espèces[1] : (mise à jour : 2018)
Le genre Dicksonia appartient à la famille des Dicksoniaceae. Il est composé d'environ 25 espèces de fougères arborescentes, persistantes ou semi-persistantes.
Les rhizomes sont arborescents, parfois grimpants, et forment des stipes qui ressemblent à des troncs. Souvent trapus, ils sont recouverts par des racines fibreuses et par la base des vieilles feuilles. Ils sont couronnés de frondes coriaces étalées, pennées ou pennatifides. Les sores sont arrondis.
À l'état sauvage, les Dicksonia poussent dans les forêts montagneuses des régions tempérées et tropicales d'Asie du Sud-Est, d'Australasie et d'Amérique du Sud. Généralement originaires de l'hémisphère Sud, on trouve cependant certaines espèces dans l'hémisphère Nord (Mexique, Philippines)
Dicksonia é un xénero de fento arbóreo pertencente á orde Cyatheales. É considerado un parente próximo do xénero Cyathea, pero máis primitivo, datando as súas orixes aos períodos Xurásico e Cretáceo. O rexistro fósil inclúe caules, pínnulas e esporas.
O xénero contén 20-25 especies (dependendo do autor), e distribúese dende México ao Uruguai, Chile, Santa Helena, Nova Zelandia, Australia, Indonesia, Nova Guinea e Filipinas. É en Nova Guinea que atinxe maior diversidade con 5 especies coñecidas.
A especie máis cultivada de Dicksonia é a Dicksonia antarctica.
O xénero foi descrito por vez primeira en 1789 por Charles Louis L'Héritier de Brutelle. O nome homenaxea a Jame Dickson, un proeminente enfermeiro e botánico.
Segundo o IBAMA, a Dicksonia sellowiana, chamada xaxín (xaxim ou samambaiaçu en portugués) está na lista das especies ameazadas de extinción en varios lugares do Brasil.
Dicksonia é un xénero de fento arbóreo pertencente á orde Cyatheales. É considerado un parente próximo do xénero Cyathea, pero máis primitivo, datando as súas orixes aos períodos Xurásico e Cretáceo. O rexistro fósil inclúe caules, pínnulas e esporas.
O xénero contén 20-25 especies (dependendo do autor), e distribúese dende México ao Uruguai, Chile, Santa Helena, Nova Zelandia, Australia, Indonesia, Nova Guinea e Filipinas. É en Nova Guinea que atinxe maior diversidade con 5 especies coñecidas.
A especie máis cultivada de Dicksonia é a Dicksonia antarctica.
O xénero foi descrito por vez primeira en 1789 por Charles Louis L'Héritier de Brutelle. O nome homenaxea a Jame Dickson, un proeminente enfermeiro e botánico.
Segundo o IBAMA, a Dicksonia sellowiana, chamada xaxín (xaxim ou samambaiaçu en portugués) está na lista das especies ameazadas de extinción en varios lugares do Brasil.
Dicksonia est genus pteridophytorum familiae Dicksoniacearum et ordinis Cyathealium. Habetur planta ad Cyatheam cognata, sed antiquior, originem aevis Iurassico et Cretaceo habens. Fossilia caules, pinnulas, et sporas comprehendunt.
Generi sunt 20–25 species, a Mexico ad Uruguaiam et Tsiliam, Sanctam Helenam, Novam Zelandiam, Australiam, Indonesiam, Novam Guineam, et Philippinas distributae. Novae Guineae est maxima diversitas, quinque specierum.
Facile culta Dicksoniae species est D. antarctica.[1]
Genus primum a Carolo Ludovico L'Héritier de Brutelle anno 1788 descriptum est, ex Iacobo Dickson appellatum, botanistá et viro qui hortum egregie colebat.[1]
Dicksonia est genus pteridophytorum familiae Dicksoniacearum et ordinis Cyathealium. Habetur planta ad Cyatheam cognata, sed antiquior, originem aevis Iurassico et Cretaceo habens. Fossilia caules, pinnulas, et sporas comprehendunt.
Generi sunt 20–25 species, a Mexico ad Uruguaiam et Tsiliam, Sanctam Helenam, Novam Zelandiam, Australiam, Indonesiam, Novam Guineam, et Philippinas distributae. Novae Guineae est maxima diversitas, quinque specierum.
Facile culta Dicksoniae species est D. antarctica.
Genus primum a Carolo Ludovico L'Héritier de Brutelle anno 1788 descriptum est, ex Iacobo Dickson appellatum, botanistá et viro qui hortum egregie colebat.
Diksonija (lot. Dicksonia) – diksoninių (Dicksoniaceae) šeimos medinių paparčių gentis. Yra 20-25 rūšys, augančios Naujojoje Gvinėjoje, Australijoje, Naujojoje Zelandijoje, Indonezijoje, Lotynų Amerikoje, Filipinuose, Šv. Elenos saloje.
Diksonijos fosilijų randama juros ir kreidos periodų uolienose. Gentis pavadinta anglų botaniko James Dickson garbei.
Diksonija (lot. Dicksonia) – diksoninių (Dicksoniaceae) šeimos medinių paparčių gentis. Yra 20-25 rūšys, augančios Naujojoje Gvinėjoje, Australijoje, Naujojoje Zelandijoje, Indonezijoje, Lotynų Amerikoje, Filipinuose, Šv. Elenos saloje.
Diksonijos fosilijų randama juros ir kreidos periodų uolienose. Gentis pavadinta anglų botaniko James Dickson garbei.
Dicksonia is een geslacht van boomvarens. Het is vernoemd naar J. Dickson (1738 - 1822), Engels kweker en mede-oprichter van de Linnean Society of London. De datum van publicatie wordt wisselend opgegeven als 1788 of 1789 (maar zal januari 1789 zijn).
Het geslacht telt zo'n 25 soorten in Zuid-Amerika, Australië en Polynesië. Het zijn 'echte' boomvarens met soms metershoge stammen en grote, drievoudig samengestelde bladeren. De sori staan aan de bladrand en bezitten een tweekleppig indusium, waarvan de ene klep gevormd wordt door de gemodificeerde bladrand.
De Tasmaanse boomvaren (Dicksonia antarctica) kan zeer koel gekweekt worden. In Zuid Engeland wordt deze soort zelfs wel op beschutte plaatsen buiten gepland, in Nederland is de soort zeer geliefd als kuipplant, die `s-zomers buiten geplaatst wordt.
De familie Dicksoniaceae wordt door de meeste taxonomen ingedeeld in de orde Cyatheales (boomvarens), maar in de systematiek zoals gebruikt in de 23e druk van de Heukels in de orde Filicales.
Dicksonia-slekten (latin: Dicksonia) er en slekt av relativt små eller mellomstore tre-liknende bregner innen Dicksoniaceaefamilien, som igjen på sin side inngår i ordenen Cyatheales. Artene vokser i tropene hovedsakelig på den sørlige halvkule, helt sør til New Zealand.
Bladene er karakteristisk svært store og flikete, bladplatene er gjerne 1–4 meter lange. Samtidig er artene noen av de laveste blant de såkalte «trebregnene». Stengelen er en enkeltstående «trestamme, og alle artene har et tydelig hårdekke.
Slekten har 20–25 arter i tropisk Asia, Stillehavet og Australia, med noen få arter også i Latin-Amerika. Flere av artene dyrkes som stue- eller hageplanter. Artene er relativt primitive, med opprinnelse for slekten helt tilbake til jura og kritt.
For en mer omfattende taksonomi, se: Bregner
Dicksonia-slekten (latin: Dicksonia) er en slekt av relativt små eller mellomstore tre-liknende bregner innen Dicksoniaceaefamilien, som igjen på sin side inngår i ordenen Cyatheales. Artene vokser i tropene hovedsakelig på den sørlige halvkule, helt sør til New Zealand.
Bladene er karakteristisk svært store og flikete, bladplatene er gjerne 1–4 meter lange. Samtidig er artene noen av de laveste blant de såkalte «trebregnene». Stengelen er en enkeltstående «trestamme, og alle artene har et tydelig hårdekke.
Slekten har 20–25 arter i tropisk Asia, Stillehavet og Australia, med noen få arter også i Latin-Amerika. Flere av artene dyrkes som stue- eller hageplanter. Artene er relativt primitive, med opprinnelse for slekten helt tilbake til jura og kritt.
For en mer omfattende taksonomi, se: Bregner
Dicksonia é um género de feto arbóreo pertencente à ordem Cyatheales. É considerado um parente próximo do género Cyathea, mas mais primitivo, datando as suas origens aos períodos Jurássico e Cretáceo. O registo fóssil inclui caules, pínulas e esporos.
O género contém 20-25 espécies (dependendo do autor), e distribui-se desde o México ao Uruguai, Chile, Santa Helena (território), Nova Zelândia, Austrália, Indonésia, Nova Guiné e Filipinas. É na Nova Guiné que atinge maior diversidade com 5 espécies conhecidas.
A espécie mais cultivada de Dicksonia é a D. antarctica.
O género descrito pela primeira vez em 1789 por Charles Louis L'Héritier de Brutelle. O nome homenageia Jame Dickson, um proeminente enfermeiro e botânico.
Segundo o IBAMA, a Dicksonia sellowiana, conhecida também como Samambaiaçu Imperial, está na lista das espécies ameaçadas de extinção em vários lugares do Brasil.
Dicksonia é um género de feto arbóreo pertencente à ordem Cyatheales. É considerado um parente próximo do género Cyathea, mas mais primitivo, datando as suas origens aos períodos Jurássico e Cretáceo. O registo fóssil inclui caules, pínulas e esporos.
O género contém 20-25 espécies (dependendo do autor), e distribui-se desde o México ao Uruguai, Chile, Santa Helena (território), Nova Zelândia, Austrália, Indonésia, Nova Guiné e Filipinas. É na Nova Guiné que atinge maior diversidade com 5 espécies conhecidas.
A espécie mais cultivada de Dicksonia é a D. antarctica.
O género descrito pela primeira vez em 1789 por Charles Louis L'Héritier de Brutelle. O nome homenageia Jame Dickson, um proeminente enfermeiro e botânico.
Segundo o IBAMA, a Dicksonia sellowiana, conhecida também como Samambaiaçu Imperial, está na lista das espécies ameaçadas de extinção em vários lugares do Brasil.
Dicksonia L'Hér.
ВидыДиксония (лат. Dicksonia) — род папоротников семейства Диксониевые (Dicksoniaceae) порядка Циатейные (Cyatheales).
По информации базы данных The Plant List (на июль 2016) род включает 9 видов[1]:
Вид Диксония антарктическая (Dicksonia antarctica) признан синонимом вида Balantium antarcticum
Диксония (лат. Dicksonia) — род папоротников семейства Диксониевые (Dicksoniaceae) порядка Циатейные (Cyatheales).
蚌殼蕨屬(學名:Dicksonia)是一屬蕨類。它們與桫欏屬有親緣關係,但卻較為原始,最少可以追溯至侏羅紀及白堊紀。它們的化石紀錄有莖、葉子及孢子。
蚌殼蕨屬包含了20-25個物種,分佈在墨西哥至烏拉圭及智利、聖赫勒拿島、新西蘭、澳洲、印尼、新畿內亞及菲律賓。在新畿內亞的物種最為多樣化,共有5個物種。所有物種中最為容易種植的是軟樹蕨。[1]
蚌殼蕨屬最初是由Charles Louis L'Héritier de Brutelle於1788年描述,其學名是為紀念植物學家詹姆斯·迪克森(James Dickson)。[1]
蚌殼蕨屬(學名:Dicksonia)是一屬蕨類。它們與桫欏屬有親緣關係,但卻較為原始,最少可以追溯至侏羅紀及白堊紀。它們的化石紀錄有莖、葉子及孢子。
蚌殼蕨屬包含了20-25個物種,分佈在墨西哥至烏拉圭及智利、聖赫勒拿島、新西蘭、澳洲、印尼、新畿內亞及菲律賓。在新畿內亞的物種最為多樣化,共有5個物種。所有物種中最為容易種植的是軟樹蕨。
蚌殼蕨屬最初是由Charles Louis L'Héritier de Brutelle於1788年描述,其學名是為紀念植物學家詹姆斯·迪克森(James Dickson)。
ディクソニア属 Dicksonia はシダ植物の1群。ヘゴ科のような木生シダを含み、大きいものは10mに達する。日本には産しない。
大型のシダ植物で、木生シダになる種が多く、大きいものでは最大10mになるものがある。木生の種では茎の上部には葉柄の基部が密生し、同時に硬い毛に覆われている。茎の下方は古くなると気根に覆われる。ただし木生にならず、地上に塊状の茎を持つ種もある。葉は茎の先端近くに集まって着き、長さ1-4mで2回から4回の羽状複葉。羽片は葉の下部では次第に短くなる。胞子嚢をつけた裂片はつけないものと同型の場合もあるが、より小さくなる例があり、そのようなものでは葉は2形、あるいは部分的2形を示す。胞子嚢群は葉の縁に生じ、二枚貝状をしている。これは葉の縁が伸び出して胞子嚢群の上を覆って包膜状となり、更に裏面からは包膜が生じて下面を覆うためである。胞子嚢の環帯は斜めに付く[1]。
世界に約20種があり、南半球を分布の中心とする。ニュージーランド、オーストラリア、中央アメリカから南アメリカに分布する[2]。一般に木生シダは熱帯に多いと思われがちだが、本属のものは山地の雲霧林など、比較的涼しい地域にみられる。分布の最南端はタスマニア島で、日本の山林のような環境であるという[3]。
ヘゴ科に似るが、ヘゴ科では鱗片があるのに対して、本属は毛である。ワラビ科としたこともあり、独自のディクソニア科を認める説もある[4]が、タカワラビ科とすることが多い[5]。