dcsimg
Imagem de lambari
Life » » Archaeplastida » » Angiosperms » » Lamiaceae »

Lambari

Stachys byzantina K. Koch

Associations ( Inglês )

fornecido por BioImages, the virtual fieldguide, UK
In Great Britain and/or Ireland:
Foodplant / parasite
Neoerysiphe galeopsidis parasitises live Stachys byzantina

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
BioImages
projeto
BioImages

Distribution ( Português )

fornecido por IABIN
Chile Central
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidade Estadual de CAMPINAS
autor
Pablo Gutierrez
site do parceiro
IABIN

Behavior ( Português )

fornecido por IABIN
Turquia, Sudoeste da Asia e Cáucaso (14)
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidade Estadual de CAMPINAS
autor
CPQBA/UNICAMP
site do parceiro
IABIN

Reproduction ( Português )

fornecido por IABIN
Brotações laterais
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidade Estadual de CAMPINAS
autor
CPQBA/UNICAMP
site do parceiro
IABIN

Life Cycle ( Português )

fornecido por IABIN
Perene
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidade Estadual de CAMPINAS
autor
CPQBA/UNICAMP
site do parceiro
IABIN

Cyclicity ( Português )

fornecido por IABIN
Não floresceu
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidade Estadual de CAMPINAS
autor
CPQBA/UNICAMP
site do parceiro
IABIN

Molecular Biology ( Português )

fornecido por IABIN
óleo essencial
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidade Estadual de CAMPINAS
autor
CPQBA/UNICAMP
site do parceiro
IABIN

Morphology ( Português )

fornecido por IABIN
Herbácea
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidade Estadual de CAMPINAS
autor
CPQBA/UNICAMP
site do parceiro
IABIN

Stachys byzantina ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

Stachys byzantina, ye una especie de planta de la familia Lamiaceae. Atopar n'estáu montés en Eurasia : Irán, Turquía, Armenia y Azerbaixán.[1][2]

 src=
S. byzantina
 src=
S. byzantina

Cultivar na mayor parte de les rexones templaes del mundu como una planta ornamental, naturalizóse en dellos llugares como un escape de los xardinos. Les plantes, de cutiu, atópense denominaes sol sinónimu Stachys lanata o Stachys olympica.

Descripción

Les plantes producen tarmos altos con poques fueyes. Les flores son pequeñes, blanques o rosaes. Les plantes tienen fueya perenne, pero puede "morrer" mientres los iviernos fríos y refaer una nueva crecedera nes corones. En climes más templaos pueden crecer mientres tol añu, pero sufren cuando ye descomanadamente caliente y húmedu. Son fáciles de cultivar, prefiriendo la solombra parcial al plenu sol y los suelos bien drenaos, non ricos en nitróxenu.

Son plantes herbales perennes, polo xeneral, densamente cubiertes de pelos de color gris o plata-blanco, sedosos o llanudos. Los tarmos florales son erectos, de cutiu ramificaos, y tienden a ser tetrangulares, algamando los 40-80 cm d'altor. Les fueyes son grueses y un pocu engurriaes, densamente cubiertes en dambos llaos de pelos de color gris-plata, sedosu-llanudos, de color blancu plateáu na superficie cimera. Les fueyes son opuestes colos tarmos llargos de 5 a 10 cm. Les fueyes peciolaes de 10 cm de llargu y 2,5 cm d'anchu (anque esisten variaciones nes formes cultivaes), los marxes de les fueyes son crenulaos pero densamente cubiertes de pelos . Les espigues de flores tienen 10-22 cm de llargu, produciendo verticilastros nel que cada unu tien munches flores y atarraquitar na mayor parte del llargor de la espiga del tarmu. Les fueyes producíes nos tarmos florales amenorgar en tamañu y son subsésiles.[3][4]

Taxonomía

Stachys byzantina describióse por K.Koch y espublizóse en Linnaea 21: 686. 1848.[5]

Etimoloxía

Stachys: nome xenéricu que remanez del Llatín Stachys, les, que procede del Griegu στάχνς, "espiga"sobremanera la de trigu, pola apariencia de les inflorescencies. Usáu por Pliniu'l Vieyu (24, lxxxvi, 136) pa una planta ensin identificar, quiciabes del xéneru Stachys. Curiosamente, describir como asemeyada al puerru (Allium ampeloprasum var. porrum), pero de fueyes más llargues y numberoses y de flores marielles ("Hala quoque, quae stachys vocatur, porri similitudinem habet, longioribus foliis pluribusque et odoris iucundi colorisque in luteum inclinati.").

byzantina: epítetu xeográficu qu'alude al so localización en Bizanciu.[6]

Sinonimia
  • Stachys lanata Jacq., Icon. Pl. Rar. 1: 11, t. 107 (1787), nom. illeg.
  • Eriostomum lanatum Hoffmanns. & Link, Fl. Portug. 1: 105 (1809).
  • Stachys olympica Poir. in J.B.A.M.de Lamarck, Encycl., Suppl. 5: 226 (1817).
  • Stachys taurica Zefir., Bot. Mater. Gerb. Bot. Inst. Komarova Akad. Nauk S.S.S.R. 14: 348 (1951).[7]

Ver tamién

Referencies

  1. Euru+Med Plantbase: Stachys byzantina
  2. Huxley, A., ed. (1992). New RHS Dictionary of Gardening. Macmillan ISBN 0-333-47494-5.
  3. Stachys lanata in Flora of China @ efloras.org
  4. Stachys byzantina page
  5. «Stachys byzantina». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  6. N'Epítetos Botánicos
  7. «Stachys byzantina». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 17 d'abril de 2010.

Bibliografía

  1. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1991. Man. Vasc. Pl. N.Y. O.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  2. Jørgensen, P. M. & S. Llión-Yánez. (eds.) 1999. Cat. Vasc. Pl. Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181.

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Stachys byzantina: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Stachys byzantina

Stachys byzantina, ye una especie de planta de la familia Lamiaceae. Atopar n'estáu montés en Eurasia : Irán, Turquía, Armenia y Azerbaixán.

 src= S. byzantina  src= S. byzantina

Cultivar na mayor parte de les rexones templaes del mundu como una planta ornamental, naturalizóse en dellos llugares como un escape de los xardinos. Les plantes, de cutiu, atópense denominaes sol sinónimu Stachys lanata o Stachys olympica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Stachys byzantina ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA
 src=
S. byzantina
 src=
Tija floral

Orelles de conill o orelles de llebre[1] (Stachys byzantina) és una espècie de planta de la família de les lamiàcies. Es troba en estat silvestre a Euràsia: Iran, Turquia, Armènia i Azerbaidjan.[2][3] Es conrea a la major part de les regions temperades del món com una planta ornamental, i s'ha naturalitzat en alguns llocs com una fuita dels jardins.

Les plantes produeixen tiges altes amb poques fulles. Les flors són petites, blanques o rosades. Les plantes tenen fulles perennes, però pot "morir" durant els hiverns freds i regenerar un nou creixement a les corones. En climes més càlids poden créixer durant tot l'any, però sofreixen quan és excessivament calent i humit. Són fàcils de conrear, preferint l'ombra parcial al ple Sol i els sòls ben drenats, no rics en nitrogen.

Són plantes herbàcies densament cobertes de pèls de color gris o plata-blanc, sedosos o llanosos. Les tiges florals són erectes, sovint ramificades, i tendeixen a ser tetrangulars, aconseguint els 40-80 cm d'alçada. Les fulles són gruixudes i una mica arrugades, densament cobertes en ambdós costats de pèls de color gris-plata, sedós-llanosos, de color blanc platejat a la superfície superior. Les fulles són oposades amb les tiges llargues de 5 a 10 cm. Les fulles peciolades de 10 cm de longitud i 2,5 cm d'ample (encara que existeixen variacions en les formes conreades), els marges de les fulles són crenulats però densament coberts de pèls. Les espigues de flors tenen 10-22 cm de llarg, produint verticilastres en els que cada un té moltes flors i s'apinyen en la major part de la longitud de l'espiga de la tija. Les fulles produïdes en les tiges florals es redueixen en grandària i són subsèssils.[4][5]

Taxonomia

Stachys byzantina va ser descrita per K.Koch i publicada a Linnaea 21: 686, l'any 1848.[6]

Etimologia

  • Stachys: nom genèric que deriva del llatí Stachys, -yos, que procedeix del grec στάχνς, "espiga", en particular la de blat, per l'aparença de les inflorescències. Usat per Plini el Vell (24, LXXXVI, 136) per a una planta no identificada, potser del gènere Stachys. Curiosament, la descriu com semblant al porro (Allium ampeloprasum var. porrum ), però de fulles més llargues i nombroses i de flors grogues ("Ea quoque, quae stachys vocatur, porri similitudinem habet, longioribus foliis pluribusque et odoris iucundi colorisque in luteum inclinati.").
  • byzantina: epítet geogràfic que fa al·lusió a la seva localització a Bizanci.[7]

Sinonímia

  • Eriostomum lanatum Hoffmanns. & Link
  • Stachys lanata Jacq.
  • Stachys lanata var. parvifolia K.Koch
  • Stachys olympica Poir.
  • Stachys taurica Zefir.[8]

Referències

  1. «Noms de plantes. Corpus de fitonímia catalana | TERMCAT». [Consulta: 7 abril 2019].
  2. Euro+Med Plantbase: Stachys byzantina
  3. Huxley, A., ed. (1992). New RHS Dictionary of Gardening. Macmillan ISBN 0-333-47494-5
  4. Stachys lanata in Flora of China @ efloras.org
  5. Stachys byzantina page
  6. «Stachys byzantina». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. [Consulta: 23 febrer 2015].
  7. byzantina a Epítetos Botánicos
  8. «Stachys byzantina a The Plant List» (en anglès). [Consulta: 01 d’agost 2017].

Bibliografia

  1. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1991. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  2. Jørgensen, P. M. & S. León-Yánez. (eds.) 1999. Cat. Vasc. Pl. Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181.

Enllaços externs

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Stachys byzantina Modifica l'enllaç a Wikidata  src= Podeu veure l'entrada corresponent a aquest tàxon, clade o naturalista dins el projecte Wikispecies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Stachys byzantina: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA
 src= S. byzantina  src= Tija floral

Orelles de conill o orelles de llebre (Stachys byzantina) és una espècie de planta de la família de les lamiàcies. Es troba en estat silvestre a Euràsia: Iran, Turquia, Armènia i Azerbaidjan. Es conrea a la major part de les regions temperades del món com una planta ornamental, i s'ha naturalitzat en alguns llocs com una fuita dels jardins.

Les plantes produeixen tiges altes amb poques fulles. Les flors són petites, blanques o rosades. Les plantes tenen fulles perennes, però pot "morir" durant els hiverns freds i regenerar un nou creixement a les corones. En climes més càlids poden créixer durant tot l'any, però sofreixen quan és excessivament calent i humit. Són fàcils de conrear, preferint l'ombra parcial al ple Sol i els sòls ben drenats, no rics en nitrogen.

Són plantes herbàcies densament cobertes de pèls de color gris o plata-blanc, sedosos o llanosos. Les tiges florals són erectes, sovint ramificades, i tendeixen a ser tetrangulars, aconseguint els 40-80 cm d'alçada. Les fulles són gruixudes i una mica arrugades, densament cobertes en ambdós costats de pèls de color gris-plata, sedós-llanosos, de color blanc platejat a la superfície superior. Les fulles són oposades amb les tiges llargues de 5 a 10 cm. Les fulles peciolades de 10 cm de longitud i 2,5 cm d'ample (encara que existeixen variacions en les formes conreades), els marges de les fulles són crenulats però densament coberts de pèls. Les espigues de flors tenen 10-22 cm de llarg, produint verticilastres en els que cada un té moltes flors i s'apinyen en la major part de la longitud de l'espiga de la tija. Les fulles produïdes en les tiges florals es redueixen en grandària i són subsèssils.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Clust yr oen ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Planhigyn blodeuol dyfrol yw Clust yr oen sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Lamiaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Stachys byzantina a'r enw Saesneg yw Lamb's-ear.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Clust yr Oen.

Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn tyfu mewn cynefinoedd oer a thymherus (neu gynnes) yn hemisffer y Gogledd a'r De fel y'i gilydd.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gerddi Kew; adalwyd 21 Ionawr 2015
Comin Wikimedia
Mae gan Gomin Wikimedia
gyfryngau sy'n berthnasol i:
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Clust yr oen: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Planhigyn blodeuol dyfrol yw Clust yr oen sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Lamiaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Stachys byzantina a'r enw Saesneg yw Lamb's-ear. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Clust yr Oen.

Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn tyfu mewn cynefinoedd oer a thymherus (neu gynnes) yn hemisffer y Gogledd a'r De fel y'i gilydd.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Čistec vlnatý ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ

Čistec vlnatý (Stachys byzantina) je vyšší vytrvalá bylina z čeledi hluchavkovitých.

Synonyma

Synonymum pro druh označovaný Stachys byzantina je Stachys lanata a Stachys olympica. EPPO kód je STABY.[1] České odborné synonymum pro druh čistec vlnatý je čistec byzantský.

Popis

Čistec vlnatý tvoří trsy nebo souvislé porosty. Lodha je přímá, čtverhranná, stejně jako přisedlé křižmostojné listy pokrytá hustými, stříbřitými, plstnatými chlupy. Květy jsou uspořádány v hustých lichopřeslenech, dvoupyské, růžovofialové. Kvete v červnu až srpnu, množí se semeny, oddělky nebo řízky.

Původ a rozšíření

Je původní v Malé Asii. Pěstuje se hojně jako okrasná rostlina i v ČR, a to v několika odrůdách. Je druhem používaným do skupin, skalek, suchých zídek a záhonů. Snese přísušky. Preferuje slunečné polohy a propustné půdy.

Odkazy

Reference

  1. EPPO.int

Externí odkazy

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Čistec vlnatý: Brief Summary ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ

Čistec vlnatý (Stachys byzantina) je vyšší vytrvalá bylina z čeledi hluchavkovitých.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Lammeøre ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Lammeøre (Stachys byzantina) er en staude med en busket vækst. Bladene er tykke og rynkede med et tæt, sølvgråt hårlag på begge sider. Planten bruges i haverne som bunddække.

Beskrivelse

I begyndelsen danner planten en roset af grundstillede blade, og først senere ser man de blomsterbærende skud. De er opstigende til oprette og ofte forgrenede. Stænglerne er tæt behårede og firkantede i tværsnit. Bladene sidder modsat, og de er hele, tykke og lidt rynkede med rundtandet rand og et tæt, sølvgråt hårlag på begge sider.

Blomstringen sker i maj-juni, hvor man finder blomsterne siddende i endestillede aks, som består af kransstillede grupper af enkeltblomster. Blomsterne er uregelmæssige med rødviolette kronblade. Frugterne er kapsler med mange, små frø.

Rodnettet består af krybende, vandrette jordstængler og dybtgående hovedrødder, der bærer kraftige siderødder.

Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,50 x 0,20 m (50 x 5 cm/år).

Hjemsted

Arten er udbredt i Mellemøsten, Lilleasien og Kaukasus. Overalt foretrækker den voksesteder i fuld sol og med en tør, veldrænet jordbund.

Ved landsbyen Coflandere i Trabzon-provinsen, Tyrkiet, findes den langs vejkanter og i lyse krat sammen med bl.a. Alm. Berberis, Figen, Nældetræ, Armensk Perlehyacint, Bleggul Kløver, Centaurea hypoleuca (en Knopurt-art), Echinops galaticus (en Tidselkugle-art), Farve-Visse, Filtet Soløje, Gul Reseda, Hede-Bjergmynte, Hvid Diktam, Hvid Stenurt, Karteuser-Nellike, Kirsebær-Kornel, Læge-Ærenpris, Middelhavs-Ene, Mispel, Phlomis russeliana (en Løvehale-art), Polejmynte, Pontisk Dafne, Prikbladet Perikon, Svaleurt, Sølv-Potentil og Tidlig Timian.[1]

Anvendelse

Planten bruges som bunddække og kant i bede med sommerblomster.




Note

Litteratur

Eksterne links

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Lammeøre: Brief Summary ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Lammeøre (Stachys byzantina) er en staude med en busket vækst. Bladene er tykke og rynkede med et tæt, sølvgråt hårlag på begge sider. Planten bruges i haverne som bunddække.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Woll-Ziest ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Woll-Ziest (Stachys byzantina)[1], auch Wollziest, Wolliger Ziest, Eselsohr,[2][3] Hasenohr[4] genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Zieste (Stachys) innerhalb der Familie der Lippenblütler (Lamiaceae).

Beschreibung und Ökologie

 src=
Behaarte Laubblätter im Detail bei der Sorte ‘Silver Carpet’
 src=
Blütenstand mit zygomorphen Blüten
 src=
Gegenständige Blätter und endständige Blütenstände

Vegetative Merkmale

Der Woll-Ziest wächst als ausdauernde krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von etwa 60, bis zu 80, Zentimetern. Die oberirdischen Pflanzenteile sind meist dicht grau oder weiß seidig-wollig behaart (Indument). Die Stängel sind vierkantig.[2][5][6]

Die gegenständig angeordneten Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Der sehr kurze Blattstiel ist fast stängelumfassend, er kann fast ganz fehlen. Die einfache Blattspreite der unteren Stängelblätter ist bei einer Länge von etwa 10 Zentimetern sowie einer Breite von etwa 2,5 Zentimetern länglich-elliptisch mit verschmälerter Spreitenbasis und spitz zulaufendem oberen Ende. Der Blattrand ist gekerbt bis ganzrandig.[5][6]

Generative Merkmale

Der ährige Blütenstand enthält vielblütige Scheinquirle mit je 15 bis 20 Blüten, die, bis auf die untersten ein bis drei, dicht zusammenstehen. Die Tragblätter sind fast sitzend und winzig, wobei die untersten etwas länger und die obersten kürzer als die Scheinquirle sind. Die Deckblätter sind bei einer Länge von etwa 6 Millimetern linealisch bis linealisch-lanzettlich.[5][6]

In Mitteleuropa reicht die Blütezeit von Juni bis Juli,[4] je nach Standort kann sie auch bis August dauern[7]. Die sitzenden, zwittrigen Blüten sind zygomorph und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die fünf etwa 1,2 Zentimeter langen Kelchblätter sind röhrig-glockenförmig verwachsen. Der leicht gekrümmte Kelch ist zehnnervig und kahl, nur die Kelchzähne sind innen behaart, oder auf der Außenseite dicht anliegend behaart. Die 2 bis 3 Millimeter langen eiförmig-dreieckigen Kelchzähne sind fast gleich, oder die hinteren sind größer, und die Spitzen sind steif. Die 1,2 Zentimeter lange Blütenkrone ist seidig-wollig behaart, nur ihre Basis ist kahl und sie ist zweilippig. Die Kronröhre ist etwa 6 Millimeter lang. Die Oberlippe ist eiförmig mit glatten Rand. Die Unterlippe ist fast ausgebreitet mit breit-eiförmigen Mittellappen und länglichen Seitenlappen. Es sind vier Staubblätter vorhanden, von den das vordere Paar länger ist. Die Staubfäden sind von ihrer Basis bis zur Mitte zottig behaart. Der Griffel überragt die Blütenkrone.[5]

Bei Reife sind die länglichen Nüsschen braun und kahl.[5]

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 30.[8]

Verbreitung

Stachys byzantina stammt ursprünglich aus Vorderasien und dem Kaukasusraum.[9] Fundortangaben gibt es aus Armenien, Aserbaidschan, dem nördlichen Iran und der nördlichen Türkei[1], hier teilweise auch weiter südlich, im westlichen Zentralanatolien.[10] Sie ist andernorts ein Neophyt, beispielsweise auf der Krim[9].[11] In Italien[6] tritt die Art fast nur subspontan und adventiv, vor allem nahe Friedhöfen, auf.

 src=
Habitus und gestielte, behaarte Laubblätter der Sorte ‘Silver Carpet’

Taxonomie

Die gültige Erstbeschreibung von Stachys byzantina erfolgte 1849 durch Karl Heinrich Koch in Linnaea, Band 21, S. 686.[12] Synonyme für Stachys byzantina Koch sind: Eriostomum lanatum Hoffmanns. & Link, Stachys lanata Jacq. nom. illeg., Stachys olympica Poir., Stachys taurica Zefir.[1][11][9][13] Das Artepitheton byzantina bezieht sich auf den Fundort Byzanz, dem früheren Namen der Stadt Istanbul.[14]

Stachys byzantina gehört in der Gattung Stachys in die Sektion Eriostomum, Subsektion Creticae. Nahe verwandte Arten sind im östlichen Mittelmeerraum und in Anatolien verbreitet; Schwesterart könnte Stachys cretica sein.[15]

Nutzung

Einige Sorten des Woll-Ziest (beispielsweise ‘Silver Carpet’, ‘Cotton Boll’, ‘Primrose Heron’[2][3]) werden als Zierpflanzen verwendet.[1][9][5][16] Der Woll-Ziest wird hauptsächlich als Bodendecker, beispielsweise für mediterrane Gärten, Dachbegrünung, im Alpinum und im Geröllsteingarten, zwischen breiten Plattenfugen, verwendet.[2][4][17] Er kann in den USDA-Klimazonen 4–9 im Freien ausgepflanzt werden und ist dort frosthart.[7]

Einzelnachweise

  1. a b c d Stachys byzantina im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 18. Februar 2016.
  2. a b c d Peter Kiermeier: Bodendecker im Portrait, In: Deutsche Baumschule, Nr. 08/2011: Wolliger Ziest - Stachys byzantina Datenblatt des Infodienst Weihenstephan der Hochschule Weihenstephan-Triesdorf.
  3. a b Gordon Cheers (Hrsg.): Botanica. Das ABC der Pflanzen. 10.000 Arten in Text und Bild. Könemann Verlagsgesellschaft, 2003, ISBN 3-8331-1600-5 (darin Seite 856).
  4. a b c Bernd Hertle, Peter Kiermeier, Marion Nickig: Gartenblumen, Das große GU Praxishandbuch. Gräfe & Unzer, 2008, ISBN 978-3-8338-0704-6, S. 213 (Stachys byzantina auf S. 213 in der Google-Buchsuche).
  5. a b c d e f Xi-wen Li, Ian C. Hedge: Stachys.: Stachys lanata Jacq., S. 179 - textgleich online wie gedrucktes Werk In: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven (Hrsg.): Flora of China. Volume 17: Verbenaceae through Solanaceae, Science Press und Missouri Botanical Garden Press, Beijing und St. Louis 1994, ISBN 0-915279-24-X.
  6. a b c d Lucia Falciani (1997): Systematic Revision of Stachys sect. Eriostomum (Hoffmanns. & Link)Dumort. in Italy. Lagascalia 19 (1/2): 187-238.
  7. a b Datenblatt der Herbaceous Ornamental Plants section of Oregon State University's Landscape Plants website.
  8. Stachys byzantina bei Tropicos.org. In: IPCN Chromosome Reports. Missouri Botanical Garden, St. Louis.
  9. a b c d Rafaël Govaerts (Hrsg.): Stachys byzantina. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 18. Februar 2016.
  10. Tunkay Dirmenci, Bayram Yıldız, Ekrem Açiçek, Esra Martin, Ekrem Dündar (2011): Stachys vuralii (Lamiaceae), a new species from north Anatolia, Turkey. Annales Botanici Fennici 48: 401-408.
  11. a b Datenblatt bei Euro+Med PlantBase mit Daten aus WCSP.
  12. Koch 1848 eingescannt bei biodiversitylibrary.org.
  13. Stachys byzantina bei Tropicos.org. Missouri Botanical Garden, St. Louis Abgerufen am 18. Februar 2016.
  14. Online Dictionary of Botanical Epithets.
  15. Ekrem Dündar, Ekrem Açiçek, Tuncay Dirmenci, Şakir Akgün (2013): Phylogenetic analysis of the genus Stachys sect. Eriostomum (Lamiaceae) in Turkey based on nuclear ribosomal ITS sequences. Turkish Journal of Botany 37: 14-23.
  16. Datenblatt mit Fotos bei missouriplants.com.
  17. Richard G. Hawke: Plant Evaluation Notes - A Comparative Study of Cultivated Stachys - PDF des Chicago Botanic Garden.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Woll-Ziest: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Woll-Ziest (Stachys byzantina), auch Wollziest, Wolliger Ziest, Eselsohr, Hasenohr genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Zieste (Stachys) innerhalb der Familie der Lippenblütler (Lamiaceae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Haasuar ( Frísio do Norte )

fornecido por wikipedia emerging languages
Amrum.pngTekst üüb Öömrang

At Haasuar (Stachys byzantina), of uk Eeseluar, Schepuar as en plaantenslach uun det skööl Swinruter (Stachys) uun det famile faan a Lapbloosplaanten (Lamiaceae).

Bilen

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Haasuar: Brief Summary ( Frísio do Norte )

fornecido por wikipedia emerging languages

At Haasuar (Stachys byzantina), of uk Eeseluar, Schepuar as en plaantenslach uun det skööl Swinruter (Stachys) uun det famile faan a Lapbloosplaanten (Lamiaceae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Stachys byzantina ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Stachys byzantina (syn. S. lanata), the lamb's-ear[2] (lamb's ear)[3] or woolly hedgenettle,[4] is a species of flowering plant in the mint family Lamiaceae, native to Armenia, Iran, and Turkey.[5][6] It is cultivated over much of the temperate world as an ornamental plant, and is naturalised in some locations as an escapee from gardens. Plants are very often found under the synonym Stachys lanata or Stachys olympica.

Lamb's-ear flowers in late spring and early summer; plants produce tall spike-like stems with a few reduced leaves. The flowers are small and light purple. The plants tend to be evergreen but can "die" back during cold winters and regenerate new growth from the crowns.

Description

Lamb's-ears are herbaceous perennials, usually densely covered with gray or silver-white, silky-lanate hairs. They are named lamb's ears because of the leaves' curved shape and white, soft, fur-like hair coating. Flowering stems are erect, often branched, and tend to be 4-angled, growing 40–80 cm tall. The leaves are thick and somewhat wrinkled, densely covered on both sides with gray-silver colored, silky-lanate hairs; the undersides are more silver-white in color than the top surfaces. The leaves are arranged oppositely on the stems and 5 to 10 cm long. The leaf petioles are semiamplexicaul (the bases wrapping halfway around the stem) with the basal leaves having blades oblong-elliptic in shape, measuring 10 cm long and 2.5 cm wide (though variation exists in cultivated forms). The leaf margins are crenulate but covered with dense hairs, the leaf apexes attenuate, gradually narrowing to a rounded point.

Flowers

The flowering spikes are 10–22 cm long, producing verticillasters that each have many flowers and are crowded together over most of the length on the spike-like stem. The leaves produced on the flowering stems are greatly reduced in size and subsessile, the lower ones slightly longer than the interscholastic and the upper ones shorter than the verticillasters. The leaf bracteoles are linear to linear-lanceolate in shape and 6 mm long.

The flowers have no pedicels (sessile) and the calyx is tubular-campanulate in shape, being slightly curved and 1.2 cm long. The calyx is glabrous except for the inside surface of the teeth, having 10 veins with the accessory veins inconspicuous. The 2–3 mm long calyx teeth are ovate-triangular in shape and are subequal or the posterior teeth larger, with rigid apices. The corollas have some darker purple tinted veins inside; they are 1.2 cm long with silky-lanate hairs but bases that are glabrous. The corolla tubes are about 6 mm long with the upper lip ovate in shape with entire margins; the lower lips are subpatent with the middle lobe broadly ovate in shape, lateral lobes oblong. The stamen filaments are densely villous from the base to the middle. The styles are exserted much past the corolla. There are immature nutlets without hairs, brown in color and oblong in shape.[7][8]

Cultivation

Lamb's-ear is a commonly grown plant for children's gardens, as it is easy to grow and the thick felt-like leaves are fun to touch. It is also used as an edging plant. In Brazil it is used as an edible herb, called peixinho-da-horta prepared battered and deep-fried sprinkled with lemon juice and said to taste fish-like. It has sometimes been used as a medicinal plant.

A number of cultivars exist including white flowering forms, plants with shorter habit and plants that do not bloom as much:

  • 'Big Ears' - leaves very large, up to 25 cm long.
  • 'Cotton Boll' - a sterile cultivar that does not produce flowering stems. Asexually propagated.
  • 'Primrose Heron' - leaves yellow in spring; flowers pink
  • 'Sheila Macqueen' - sterile; low-growing; leaves large.
  • 'Silky Fleece' - grows 25 cm tall with lilac-plum flowers, produce smaller white-woolly foliage. Seed propagated.
  • 'Silver Carpet' - sterile; leaves grey. Asexually propagated.
  • 'Striped Phantom' - leaves variegated.

Lamb's Ear is quite popular for a multitude of insects and Hummingbirds but in particular bees. One special type of bee known as the Wool Carder Bee collects the fuzz off of the Lamb's-Ears leaves to use for making nests in decayed wood. It has also been documented that bumble bees like to congregate in morning hours to collect water in the form of condensation that collects on the fuzz of the Lamb's-Ears leaves.[9][10]

Uses

Stachys byzantina extract has shown antimicrobial activity against Staphylococcus aureus that is resistant to vancomycin.[11]

Due to its relatively high rate of evapotranspiration, Stachys byzantina is a potentially useful species for rainwater retention and therefore flood prevention.[12]

Gallery

Wikimedia Commons has media related to Stachys byzantina.

References

  1. ^ The Plant List: A Working List of All Plant Species, retrieved 19 November 2015
  2. ^ BSBI List 2007 (xls). Botanical Society of Britain and Ireland. Archived from the original (xls) on 2015-06-26. Retrieved 2014-10-17.
  3. ^ "Stachys byzantina". RHS. Retrieved 6 August 2020.
  4. ^ USDA, NRCS (n.d.). "Stachys byzantina". The PLANTS Database (plants.usda.gov). Greensboro, North Carolina: National Plant Data Team. Retrieved 30 November 2015.
  5. ^ Euro+Med Plantbase: Stachys byzantina
  6. ^ Huxley, A., ed. (1992). New RHS Dictionary of Gardening. Macmillan ISBN 0-333-47494-5.
  7. ^ Stachys lanata in Flora of China @ efloras.org
  8. ^ "Missouriplants.com". Archived from the original on 2010-06-04. Retrieved 2007-08-16.
  9. ^ "A non-threatening water source for bees". Honey Bee Suite. 2017-06-17. Retrieved 2020-01-24.
  10. ^ Bradbury, Kate (2016-07-29). "Plant lambs' ears and keep wool carder bees happy". The Guardian. ISSN 0261-3077. Retrieved 2020-01-24.
  11. ^ Jamshidi M., Gharaei Fathabad E., Eslamifar M.,"Antibacterial activity of some medicinal plants against antibiotics." Planta Medica. Conference: 59th International Congress and Annual Meeting of the Society for Medicinal Plant and Natural Product Research Antalya Turkey. Conference Publication: (var.pagings). 77 (12), 2011
  12. ^ Kemp, S.; Hadley, P.; Blanuša, T. (2018-11-29). "The influence of plant type on green roof rainfall retention". Urban Ecosystems. 22 (2): 355–366. doi:10.1007/s11252-018-0822-2. ISSN 1083-8155.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Stachys byzantina: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Stachys byzantina (syn. S. lanata), the lamb's-ear (lamb's ear) or woolly hedgenettle, is a species of flowering plant in the mint family Lamiaceae, native to Armenia, Iran, and Turkey. It is cultivated over much of the temperate world as an ornamental plant, and is naturalised in some locations as an escapee from gardens. Plants are very often found under the synonym Stachys lanata or Stachys olympica.

Lamb's-ear flowers in late spring and early summer; plants produce tall spike-like stems with a few reduced leaves. The flowers are small and light purple. The plants tend to be evergreen but can "die" back during cold winters and regenerate new growth from the crowns.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Bizanca stakiso ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

Bizanca stakiso, bizanca staĥisoBizanca stakio (Stachys byzantina) estas staŭdo de la genro Stakio, el la familio Lamiacoj. La molaj, kareseblaj folioj tre taŭgas por ĝardeno kun infanoj.

Priskribo

Staŭdaj plantoj kun grizfeltaj folioj kaj lilaj floroj, ankaŭ la floro estas en blankfeltaj pseŭdospikoj. La florado daŭras de junio ĝis septembro kaj ili kreskas ĝis 40cm alte.

 src=
Folioj
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Bizanca stakiso: Brief Summary ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

Bizanca stakiso, bizanca staĥiso aŭ Bizanca stakio (Stachys byzantina) estas staŭdo de la genro Stakio, el la familio Lamiacoj. La molaj, kareseblaj folioj tre taŭgas por ĝardeno kun infanoj.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Stachys byzantina ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Stachys byzantina es una especie de planta de la familia Lamiaceae. Se encuentra en estado silvestre en Eurasia : Irán, Turquía, Armenia y Azerbaiyán.[1][2]

 src=
S. byzantina
 src=
S. byzantina

Se cultiva en la mayor parte de las regiones templadas del mundo como una planta ornamental, se ha naturalizado en algunos lugares como un escape de los jardines. Las plantas, a menudo, se encuentran denominadas bajo el sinónimo Stachys lanata o Stachys olympica.

Descripción

Las plantas producen tallos altos con pocas hojas. Las flores son pequeñas, blancas o rosadas. Las plantas tienen hoja perenne, pero puede "morir" durante los inviernos fríos y regenerar un nuevo crecimiento en las coronas. En climas más cálidos pueden crecer durante todo el año, pero sufren cuando es excesivamente caliente y húmedo. Son fáciles de cultivar, prefiriendo la sombra parcial al pleno sol y los suelos bien drenados, no ricos en nitrógeno.

Son plantas herbáceas perennes, por lo general, densamente cubiertas de pelos de color gris o plata-blanco, sedosos o lanosos. Los tallos florales son erectos, a menudo ramificados, y tienden a ser tetrangulares, alcanzando los 40-80 cm de altura. Las hojas son gruesas y un poco arrugadas, densamente cubiertas en ambos lados de pelos de color gris-plata, sedoso-lanosos, de color blanco plateado en la superficie superior. Las hojas son opuestas con los tallos largos de 5 a 10 cm. Las hojas pecioladas de 10 cm de largo y 2,5 cm de ancho (aunque existen variaciones en las formas cultivadas), los márgenes de las hojas son crenulados pero densamente cubiertas de pelos . Las espigas de flores tienen 10-22 cm de largo, produciendo verticilastros en el que cada uno tiene muchas flores y se apiñan en la mayor parte de la longitud de la espiga del tallo. Las hojas producidas en los tallos florales se reducen en tamaño y son subsésiles.[3][4]

Taxonomía

Stachys byzantina fue descrita por K.Koch y publicado en Linnaea 21: 686. 1848.[5]

Etimología

Ver: Stachys

byzantina: epíteto geográfico que alude a su localización en Bizancio.[6]

Sinonimia
  • Stachys lanata Jacq., Icon. Pl. Rar. 1: 11, t. 107 (1787), nom. illeg.
  • Eriostomum lanatum Hoffmanns. & Link, Fl. Portug. 1: 105 (1809).
  • Stachys olympica Poir. in J.B.A.M.de Lamarck, Encycl., Suppl. 5: 226 (1817).
  • Stachys taurica Zefir., Bot. Mater. Gerb. Bot. Inst. Komarova Akad. Nauk S.S.S.R. 14: 348 (1951).[7]

Referencias

  1. Euro+Med Plantbase: Stachys byzantina Archivado el 28 de septiembre de 2007 en Wayback Machine.
  2. Huxley, A., ed. (1992). New RHS Dictionary of Gardening. Macmillan ISBN 0-333-47494-5.
  3. Stachys lanata in Flora of China @ efloras.org
  4. «Stachys byzantina page». Archivado desde el original el 4 de junio de 2010. Consultado el 17 de abril de 2010.
  5. «Stachys byzantina». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 23 de febrero de 2015.
  6. En Epítetos Botánicos
  7. «Stachys byzantina». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultado el 17 de abril de 2010.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Stachys byzantina: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Stachys byzantina es una especie de planta de la familia Lamiaceae. Se encuentra en estado silvestre en Eurasia : Irán, Turquía, Armenia y Azerbaiyán.​​

 src= S. byzantina  src= S. byzantina

Se cultiva en la mayor parte de las regiones templadas del mundo como una planta ornamental, se ha naturalizado en algunos lugares como un escape de los jardines. Las plantas, a menudo, se encuentran denominadas bajo el sinónimo Stachys lanata o Stachys olympica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Nukkapähkämö ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Nukkapähkämö (Stachys byzantina), tunnetaan myös nimellä lampaankorva, on huulikukkaiskasveihin kuuluva perenna. Sen luontaiseen kasvualueeseen kuuluvat Turkki, Armenia ja Iran, mutta se on puutarhakasvina tunnettu ympäri maailmaa.

Nukkapähkämön korkeus on kukkivana 30−40 cm. Sen varret ovat nelisärmäiset ja nukkakarvaiset. Lehdet ovat ehyet, soikean suikeat, hopeanhohtoisen nukkaisia ja samettisen pehmeitä. Kukat ovat pienet, huomaamattomat, ruusunpunaiset ja huulimaiset sekä kasvavat tähkämäisissä kukinnoissa. Kukinta-aikaa on heinä-elokuu. Nukkapähkämö muodostaa tuuheita maanmyötäisiä lehtiruusukkeita ja leviää mattomaisesti rönsyjen avulla.

Kasvupaikat ovat aurinkoisia ja lämpimiä. Kasvualustan taas pitäisi olla kuiva, läpäisevä, hiekkapitoinen ja niukkaravinteinen.

Lähteet

Aiheesta muualla

Tämä kasveihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Nukkapähkämö: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Nukkapähkämö (Stachys byzantina), tunnetaan myös nimellä lampaankorva, on huulikukkaiskasveihin kuuluva perenna. Sen luontaiseen kasvualueeseen kuuluvat Turkki, Armenia ja Iran, mutta se on puutarhakasvina tunnettu ympäri maailmaa.

Nukkapähkämön korkeus on kukkivana 30−40 cm. Sen varret ovat nelisärmäiset ja nukkakarvaiset. Lehdet ovat ehyet, soikean suikeat, hopeanhohtoisen nukkaisia ja samettisen pehmeitä. Kukat ovat pienet, huomaamattomat, ruusunpunaiset ja huulimaiset sekä kasvavat tähkämäisissä kukinnoissa. Kukinta-aikaa on heinä-elokuu. Nukkapähkämö muodostaa tuuheita maanmyötäisiä lehtiruusukkeita ja leviää mattomaisesti rönsyjen avulla.

Kasvupaikat ovat aurinkoisia ja lämpimiä. Kasvualustan taas pitäisi olla kuiva, läpäisevä, hiekkapitoinen ja niukkaravinteinen.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Stachys byzantina ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

L'épiaire de Byzance ou épiaire laineuse (Stachys byzantina) est une espèce de plantes herbacées de la famille des Lamiaceae. On l'appelle aussi oreille de lapin, oreille d'ours ou oreille d'agneau en référence à la forme élancée et à la surface duveteuse de ses feuilles. Elle est cultivée comme plante ornementale.

Description

Stachys byzantina est une plante herbacée vivace, laineuse, de couleur gris-blanc. Les feuilles inférieures forment une rosette basale compacte d'où émerge une tige de 60 cm de haut. Les feuilles basales opposées sont oblongues-elliptiques, de 10 × 2,5 cm, laineuses, soyeuses, à marge crénelée.

La hampe florale porte des feuilles opposées de plus en plus courtes vers le haut et un épi de 10-22 cm de haut, comportant beaucoup de fleurs sessiles, densément verticillées. Le calice de 1,2 cm est tubulaire-campanulé. La corolle bilabiée de couleur rose violacé a une lèvre supérieure concave. La floraison va de juin à septembre suivant la région.

Distribution

On la rencontre à l'état sauvage dans les pelouses calcicoles en Eurasie : Iran, Turquie, Arménie et Azerbaïdjan.

Elle est cultivée ailleurs.

Culture

C'est une plante vivace facile à cultiver. Elle est particulièrement adaptée aux climats secs et s’utilise comme un couvert végétal de croissance rapide.

Synonymes

  • Stachys olympica auct.
  • Stachys lanata Jacquin
  • Stachys olympica Poir.

Galerie photos

Composition

L'analyse par chromatographie en phase gazeuse de l'huile essentielle de Stachys byzantina a détecté 26 composants dont principalement des sesquiterpènes[1].

Composés de Stachys byzantina obtenus par hydrodistillation (en % de l'huile essentielle)[1] Spathulénol : 16,1 α-Copaène : 16,6 β-Caryophyllène : 14,3 β-Cubébène : 12,6 α-Humulène : 8,4 Humulène époxyde II : 6,8

Les extraits à l'acétone ou au méthanol de Stachys byzantina ont une activité significative dans l'inhibition de la douleur et de l'inflammation[2].

Utilisation

L'épiaire de Byzance est plantée dans les jardins comme couvre-sol.

Il existe de nombreux cultivars : 'Cotton Boll' stérile, 'Primerose Heron' au feuillage vert maculé de jaune, 'Big Ears' etc.

elle peut servir de papier de toilette[3]

Notes

Références

  1. a et b Mahnaz Khanavi, Abbas Hadjiakhoondi, Gholamreza Amin, Yaghoob Amanzadeh, Abdolhossein Rustaiyan, and Abbas Shafiee, « Comparison of the Volatile Composition of Stachys persica Gmel. and Stachys byzantina C. Koch. Oils Obtained by Hydrodistillation and Steam Distillation », Z Naturforsch C., vol. 59, nos 7-8,‎ 2004 (lire en ligne)
  2. Mahnaz Khanavi, Mohammad Sharifzadeh, Abbas Hadjiakhoondi, Abbas Shafiee, « Phytochemical investigation and anti-inflammatory activity of aerial parts of Stachys byzanthina C. Koch. », Journal of Ethnopharmacology, vol. 97,‎ 2005
  3. Modern survival blog. Ken Jorgustin Sustainable Toilet Paper? 2013 en ligne

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Stachys byzantina: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

L'épiaire de Byzance ou épiaire laineuse (Stachys byzantina) est une espèce de plantes herbacées de la famille des Lamiaceae. On l'appelle aussi oreille de lapin, oreille d'ours ou oreille d'agneau en référence à la forme élancée et à la surface duveteuse de ses feuilles. Elle est cultivée comme plante ornementale.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Ezelsoor (plant) ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL
 src=
Bloeiwijzen en aderen

Ezelsoor (Stachys byzantina) is een vaste plant van het geslacht andoorn (Stachys), uit de lipbloemenfamilie. De plant heeft zacht behaarde bladeren. De plant komt oorspronkelijk uit Zuidwest-Azië.

Plantbeschrijving

Vaste planten met grijsviltige bladeren en lila bloemen, ook de bloem zit in witviltige aren. Ze bloeien van juni tot augustus en worden 40cm hoog.

Enkele cultivars:

  • 'Big Ears' 30cm grote lange bladeren.
  • 'Cotton Ball' 40cm, bloeit iets later 7/9. Steriele cultivar.
  • 'Silver Carpet' 20cm, grijs blad zonder bloei, goede bodembedekker
  • 'Striped Phantom'
  • 'Silky Fleece'
  • 'Sheila Macqueen'
  • 'Primrose Heron' gele bladeren in de lente, roze bloemen.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Ezelsoor (plant): Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL
 src= Bloeiwijzen en aderen

Ezelsoor (Stachys byzantina) is een vaste plant van het geslacht andoorn (Stachys), uit de lipbloemenfamilie. De plant heeft zacht behaarde bladeren. De plant komt oorspronkelijk uit Zuidwest-Azië.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Czyściec wełnisty ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
 src=
Pęd

Czyściec wełnisty (Stachys byzantina K.Koch) – gatunek wieloletniej rośliny. Pochodzi z Azji Mniejszej, Kaukazu oraz Iranu. Jest uprawiany w wielu krajach świata[2].

Morfologia

Pokrój
Bylina wysokości do 30–40 cm.
Łodyga
Pojedyncza, sztywna, pokryta włoskami zwróconymi do dołu. Posiada kłącze i bulwiaste rozłogi.
Liście
Ulistnienie nakrzyżległe. Liście są grube, miękkie, o kształcie podługowato – eliptycznym. Pokryte są długim, gęstym, biało-szarym kutnerem. Liście utrzymują się przez całą zimę.
Kwiaty
Małe, niepozorne, purpurowo-fioletowe, o długości do 2 cm, dwuwargowe. Zebrane w kłos.
Owoce
Rozłupnia. Nasiona ciemnobrunatne i połyskujące

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Roślina miododajna. Nasiona roznoszone są przez wiatr (anemochoria) lub zwierzęta (endozoochoria).

Zastosowanie

Roślina ozdobna często uprawiana w ogrodach. Nadaje się do ogrodów skalnych, na obwódki ścieżek, jako roślina okrywowa. Może też być uprawiana w pojemnikach. Jej walorami ozdobnymi są srebrzyste, filcowate pędy. Doskonale kojarzy się w zestawieniu z innymi gatunkami roślin. Podczas zimnej i wilgotnej pogody staje się jednak brzydsza. Kwiaty dekoracyjne bywają jedynie w pierwszej fazie kwitnienia[3].

Uprawa

Dobrze znosi suszę, rośnie w miejscach słonecznych jak i półcienistych. Najlepiej na glebach gliniasto-piaszczystych, kamienistych. Nie potrzebuje silnego nawożenia i podlewania, odczyn gleby nie odgrywa istotnej roli. Gatunek jest mrozoodporny (strefy mrozoodporności 5-10)[3]. Liście utrzymują się również zimą[4]

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-31].
  2. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-12-27].
  3. a b Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.
  4. Czyściec wełnisty (pol.). 2013. [dostęp 2013-04-01].

Bibliografia

  1. Internetowy Tygodnik Ogrodniczy. Czyściec wełnisty.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Czyściec wełnisty: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
 src= Pęd

Czyściec wełnisty (Stachys byzantina K.Koch) – gatunek wieloletniej rośliny. Pochodzi z Azji Mniejszej, Kaukazu oraz Iranu. Jest uprawiany w wielu krajach świata.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Stachys byzantina ( Português )

fornecido por wikipedia PT
Myrtenaster Pink Star (Aster ericoides) Wollziest (Stachys byzantina) Blumengärten Hirschstetten Wien 2014.jpg

Stachys byzantina (sin. S. lanata), popularmente conhecida como peixinho-da-horta, lambari ou simplesmente peixinho, é uma espécie de planta com flor da família Lamiaceae, nativa da Turquia, Armênia e Irã.[1][2] É cultivada em grande parte das regiões de clima temperado como planta ornamental. Estas plantas são frequentemente encontradas sob o sinônimo de Stachys lanata ou Stachys olympica.

O peixinho-da-horta floresce no final da primavera e início do verão; as plantas produzem hastes altas em forma de espinhos com algumas folhas reduzidas. As flores são pequenas e roxas claras. As plantas tendem a ser perenes, mas podem "morrer" durante os invernos frios e regenerar o novo crescimento das copas.

Descrição

O peixinho-da-horta é uma planta perene herbácea, geralmente densamente coberta por pêlos cinza ou branco-prateados e sedosos. Elas são chamadas de "peixinho" devido ao sabor, semelhante ao de certas carnes de peixe. Os caules floridos são eretos, frequentemente ramificados e tendem a ter 4 ângulos, crescendo 40-80 cm de altura. As folhas são grossas e um pouco enrugadas, densamente cobertas em ambos os lados por pêlos cinza-prateados e sedosos; as partes de baixo são mais branco-prateadas do que as superfícies de cima. As folhas estão dispostas de forma oposta nas hastes e 5 a 10 cm de comprimento. Os pecíolos das folhas são semiamplexais (as bases envolvendo a metade do caule) com as folhas basais tendo lâminas de forma oblongo-elíptica, medindo 10 cm de comprimento e 2,5 cm de largura (embora exista variação nas formas cultivadas). As margens das folhas são crenuladas mas cobertas por pêlos densos, os vértices das folhas atenuam-se, estreitando-se gradualmente para a ponta arredondada.

Flores

Os picos de floração são 10-22 cm de comprimento, produzindo verticilhas que cada uma tem muitas flores e estão amontoadas ao longo da maior parte do comprimento na haste em forma de espiga. As folhas produzidas nos caules floridos são muito reduzidas em tamanho e subsessis, as inferiores ligeiramente mais longas que as intercolásticas e as superiores mais curtas que as verticilhas. Os bracteoles da folha são lineares a linear-lanceolados em forma e 6 mm de comprimento.

As flores não têm pedicelos (sésseis) e o cálice é tubular-campanulado, sendo ligeiramente curvado e 1,2 cm de comprimento. O cálice é glabro, exceto para a superfície interna dos dentes, tendo 10 veias com as veias acessórias imperceptíveis. O 2-3 os dentes do cálice com mm de comprimento têm forma oval-triangular e são subiguais ou os dentes posteriores maiores, com ápices rígidos. As corolas têm algumas veias roxas mais escuras em seu interior; eles são 1,2 cm de comprimento com pêlos sedosos, mas as bases são glabras. Os tubos da corola têm cerca de 6 mm de comprimento com o lábio superior em formato oval com margens inteiras; os lábios inferiores são subpatentes, com o lobo médio amplamente ovalado, os lobos laterais oblongos. Os filamentos do estame são densamente vilosos da base ao meio. Os estilos são exercidos muito além da corola. Existem pequenas nozes imaturas sem pelos, de cor marrom e forma oblonga.[3][4]

Cultivo

O peixinho-da-horta é uma planta comumente cultivada para jardins infantis, pois é fácil de cultivar e as folhas grossas de feltro são divertidas de tocar. No Brasil, é usado como uma erva comestível, preparado empanado e frito com suco de limão e diz-se ter gosto de peixe. É ainda frequentemente categorizado como uma planta alimentícia não convencional (PANC).[5] Às vezes é usado como planta medicinal.

Existem vários cultivares, incluindo formas de floração branca, plantas com hábitos mais curtos e plantas que não florescem tanto:

  • 'Big Ears' - folhas muito grandes, até 25 cm de comprimento.
  • 'Cotton Boll' - uma cultivar estéril que não produz hastes floridas. Propagado assexuadamente.
  • 'Primrose Heron' - folhas amarelas na primavera; flores rosa
  • 'Sheila Macqueen' - estéril; baixo crescimento; folhas grandes.
  • 'Silky Fleece' - cresce 25 cm de altura com flores lilás-ameixa, produzem folhagem menor de lã branca. Semente propagada.
  • 'Silver Carpet' - estéril; folhas cinzentas. Propagado assexuadamente.
  • 'Striped Phantom' - folhas variegadas.

A orelha de cordeiro é bastante popular para uma grande variedade de insetos e beija-flores, mas em particular para as abelhas. Um tipo especial de abelha, conhecido como Wool Carder Bee, coleta a penugem das folhas das orelhas de cordeiro para fazer ninhos em madeira podre. Também foi documentado que os abelhões gostam de se reunir nas primeiras horas da manhã para coletar água na forma de condensação que se acumula na penugem das folhas da orelha do cordeiro.[6][7]

Atividade antibacteriana

O extrato de Stachys byzantina mostrou atividade antimicrobiana contra Staphylococcus aureus que é resistente à vancomicina.[8]

Galeria

Referências

  1. Euro+Med Plantbase: Stachys byzantina
  2. Huxley, A., ed. (1992). New RHS Dictionary of Gardening. Macmillan ISBN 0-333-47494-5.
  3. Stachys lanata in Flora of China @ efloras.org
  4. Missouriplants.com
  5. «11 plantas alimentícias não convencionais que você precisa conhecer». BOL. 17 de janeiro de 2018. Consultado em 28 de novembro de 2020
  6. «A non-threatening water source for bees». Honey Bee Suite (em inglês). 17 de junho de 2017. Consultado em 24 de janeiro de 2020
  7. Bradbury, Kate (29 de julho de 2016). «Plant lambs' ears and keep wool carder bees happy». The Guardian (em inglês). ISSN 0261-3077. Consultado em 24 de janeiro de 2020
  8. Jamshidi M., Gharaei Fathabad E., Eslamifar M.,"Antibacterial activity of some medicinal plants against antibiotics." Planta Medica. Conference: 59th International Congress and Annual Meeting of the Society for Medicinal Plant and Natural Product Research Antalya Turkey. Conference Publication: (var.pagings). 77 (12), 2011
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Stachys byzantina: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT
Myrtenaster Pink Star (Aster ericoides) Wollziest (Stachys byzantina) Blumengärten Hirschstetten Wien 2014.jpg

Stachys byzantina (sin. S. lanata), popularmente conhecida como peixinho-da-horta, lambari ou simplesmente peixinho, é uma espécie de planta com flor da família Lamiaceae, nativa da Turquia, Armênia e Irã. É cultivada em grande parte das regiões de clima temperado como planta ornamental. Estas plantas são frequentemente encontradas sob o sinônimo de Stachys lanata ou Stachys olympica.

O peixinho-da-horta floresce no final da primavera e início do verão; as plantas produzem hastes altas em forma de espinhos com algumas folhas reduzidas. As flores são pequenas e roxas claras. As plantas tendem a ser perenes, mas podem "morrer" durante os invernos frios e regenerar o novo crescimento das copas.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Lammöron ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Lammöron (Stachys byzantina) är en växtart i familjen kransblommiga växter.

Externa länkar

Rödklöver.png Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Lammöron: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Lammöron (Stachys byzantina) är en växtart i familjen kransblommiga växter.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Чистець візантійський ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK

Поширення

Вид росте у дикому стані у Туреччині, Вірменії, Ірані, в Криму, на Кавказі, вирощують як декоративну рослину у садах та на клумбах[1].

Ботанічний опис

Багаторічна трав'яниста рослина висотою 20-60 см.

Стебла прямі або гіллясті, сріблясті, повстяно-шерстисто опушені.

Прикореневі та нижні стеблові листки лопатеві або довгасто-лінійні.

Суцвіття утворює густий щільний колос. Чашечка трубчаста з трикутними зубцями, шерстисто-опушена. Віночок зовні опушений, рожевий, трубка його не видається з чашечки, тичинкові нитки видаються з віночка.

Плід — довгасті, бурі, голі горішки.

Використання

Декоративна рослина, часто вирощують у садах. Вона підходить для альпійських гірок, рабаток, як ґрунтопокривна рослина. Окрім того, можуть вирощуватися у контейнерах. Декоративним є сріблясто опушені стебла та листки.[2]

Вирощування

Добре переносить посуху та росте на повному сонці та у півтіні. Найкраще почувається на супіщаних або скелястих ґрунтах. Не вимагає сильного підживлення та поливу, pH ґрунту не відіграє суттєвої ролі. Вид витривалий, морозостійкий[2]. Листки зберігаються навіть у зимовий період.

Примітки

  1. Germplasm Resources Information Network (GRIN)
  2. а б Geoff Burnie i inni. Botanica. Rośliny ogrodowe. — 2005. — ISBN 3-8331-1916-0.

Джерела

  • Определитель высших растений Украины / Акад. наук Украинской ССР; Ин-т ботаники им. Н.Г.Холодного; Редкол.: Ю.Н. Прокудин, Д.Н. Доброчаева, Б.В. Заверуха, В.И. Чопик; Авт.: М.И. Котов, Ю.Н. Прокудин, А.И. Барбарич и др. — 2-е изд., стереот., с незначительными доп. и исправлениями. — К. : Фитосоциоцентр, 1999. — 548 с. — ISBN 966-7459-18-7.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Stachys byzantina ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Stachys byzantina là một loài thực vật có hoa trong họ Hoa môi. Loài này được K.Koch miêu tả khoa học đầu tiên năm 1849.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Stachys byzantina. Truy cập ngày 5 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài


Bài viết về phân họ hoa môi Lamioideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Stachys byzantina: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Stachys byzantina là một loài thực vật có hoa trong họ Hoa môi. Loài này được K.Koch miêu tả khoa học đầu tiên năm 1849.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Чистец византийский ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Asteranae
Семейство: Яснотковые
Подсемейство: Яснотковые
Род: Чистец
Вид: Чистец византийский
Международное научное название

Stachys byzantina K.Koch & Scheele

Синонимы
  • Stachys lanata Jacq. — Чистец шерстистый
  • Stachys olympica Poir.
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 505350NCBI 180010EOL 491473IPNI 459393-1TPL kew-194896

Чистец византийский (лат. Stachys byzantina) — вид многолетних травянистых растений рода Чистец (Stachys) семейства Яснотковые (Lamiaceae). В диком виде растёт в Турции, Армении, Иране, Причерноморском районе России и Украины, в Крыму, на Кавказе (Дагестан, Восточное и Южное Закавказье); выращивается как декоративное растение в садах и на клумбах и в других регионах России. Растёт на каменистых склонах, разводится в садах, иногда дичает. С лечебной целью используются трава (стебли, листья, цветки), корни, листья.

Биологическое описание

Чистец византийский — многолетнее травянистое растение высотой 20-60 см. Стебли прямые или ветвистые, серебристо и войлочно-шерстисто опушенные. Прикорневые и нижние стеблевые листья лопатчатые или продолговато-линейные. Соцветие образует густой плотный колос из многочисленных многоцветковых мутовок, сближенных наверху, у основания расставленных. Чашечка трубчатая с треугольными зубцами, шерстисто-опушенная. Венчик снаружи опушенный, розовый, трубка его не выдается из чашечки, тычиночные нити выдаются из венчика Орешки продолговатые, бурые, голые.

Цветёт в мае-августе.

Химический состав

Растение содержит эфирное масло 0,044 %, иридоиды (гарпагид, 8-0-ацетилгарпагид), алкалоид стахидрин 0,044 %, витамин С, К, фенолкарбоновые кислоты и их производные (кофейная, хлорогеновая, неохлорогеновая), дубильные вещества 1,33 %, флавоноиды (апигенин, лютеолин). В семенах обнаружено жирное масло, в гидролизате кислоты (в %): пальмитиновая, стеариновая 5, олеиновая 24, линолевая 65, линоленовая 0,6.

Классификация

Таксономия

Вид Чистец византийский входит в род Чистец (Stachys) подсемейства Яснотковые (Lamioideae) семейства Яснотковые (Lamiaceae) порядка Ясноткоцветные (Lamiales).


ещё около 20 семейств (согласно Системе APG II) ещё около 35 родов порядок Ясноткоцветные подсемейство Яснотковые вид Чистец византийский отдел Цветковые, или Покрытосеменные семейство Яснотковые род Чистец ещё 44 порядка цветковых растений
(согласно Системе APG II) ещё 7 подсемейств ещё более 300 видов

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Чистец византийский: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию

Чистец византийский (лат. Stachys byzantina) — вид многолетних травянистых растений рода Чистец (Stachys) семейства Яснотковые (Lamiaceae). В диком виде растёт в Турции, Армении, Иране, Причерноморском районе России и Украины, в Крыму, на Кавказе (Дагестан, Восточное и Южное Закавказье); выращивается как декоративное растение в садах и на клумбах и в других регионах России. Растёт на каменистых склонах, разводится в садах, иногда дичает. С лечебной целью используются трава (стебли, листья, цветки), корни, листья.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

绵毛水苏 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科
二名法 Stachys lanata
Jacq.

绵毛水苏学名Stachys lanata)为唇形科水苏属下的一个种。

参考文献

扩展阅读

小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

绵毛水苏: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

绵毛水苏(学名:Stachys lanata)为唇形科水苏属下的一个种。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

ラムズイヤー ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語
ラムズイヤー
クロンキスト体系 0 Stachys byzantina - Yvoire (2).JPG
ラムズイヤー
分類 : 植物界 Plantae : 被子植物門 Magnoliophyta : 双子葉植物綱 Magnoliopsida 亜綱 : キク亜綱 Asteridae : シソ目 Lamiales : シソ科 Lamiaceae (Labiatae) : イヌゴマ属 Stachys : ラムズイヤー S. byzantina 学名 Stachys byzantina
K.Koch 和名 ワタチョロギ 英名 lamb's-ear

ラムズイヤー(lamb's-ear、学名:Stachys byzantina)はトルコアルメニアイラン原産[1][2]シソ科イヌゴマ属である。和名はワタチョロギ。英名は「子の耳」という意味。

参考文献[編集]

  1. ^ Euro+Med Plantbase: Stachys byzantina
  2. ^ Huxley, A., ed. (1992). New RHS Dictionary of Gardening. Macmillan ISBN 0-333-47494-5.
  • Stachys lanata 01.jpg
  • Lamb's Ear Stachys byzantina Leaves 3264px.JPG
  • Lamb's Ear Stachys byzantina Leaf 2448px.jpg
  • Lamb's-ears Betony Stachys byzantina Plant 2800px.jpg
 src= ウィキメディア・コモンズには、ラムズイヤーに関連するメディアがあります。
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

ラムズイヤー: Brief Summary ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語

ラムズイヤー(lamb's-ear、学名:Stachys byzantina)はトルコアルメニアイラン原産のシソ科イヌゴマ属である。和名はワタチョロギ。英名は「子の耳」という意味。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語