nomes no trilho de navegação
Veronica fruticans ye una especie de la familia de les plantaginacees.
Estremar pol so tarmu de base maderiza y flores azul escuru con centros acolorataos. Tarmos ascendentes, de 5-15 cm, con fueyes obovaes a estrechamente oblongues, de normal enteres, casi sentaes. Flores grandes de 1-1,5 cm de diámetru, n'inflorescencies curties más o menos como cabezueles, que s'allargar al fructificar. Cápsula ovada, trupa y finamente pelosa como'l mota. Floria pel branu.[1]
Roques, praderíes cascayoses en suelu xilizos o acedaos.
Europa del norte y montes del sur , Pirineos, Alpes.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Veronica fruticans ye una especie de la familia de les plantaginacees.
Der Felsen-Ehrenpreis (Veronica fruticans)[1] ist eine Pflanzenart aus der Gattung Ehrenpreis (Veronica) innerhalb der Familie der Wegerichgewächse (Plantaginaceae).
Der Felsen-Ehrenpreis wächst als ausdauernde krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von 5 bis 10, selten bis zu 20 Zentimetern. Der Ausläufer kann am Grunde verholzen.[1] Der aufsteigende, runde Stängel ist dicht bis locker kurz, aber nicht drüsig, mit aufwärts umgebogenen Trichomen behaart.[1]
Die Laubblätter sind meistens sitzend oder weisen einen sehr kurzen Blattstiel auf. Die einfache, glänzende, glatte Blattspreite[1] ist bei einer Länge von 0,5 bis 2 Zentimetern schmal- bis breit-oval, oder elliptisch bis lanzettlich[1] und ganzrandig oder fein gezähnt.
Die Blütezeit reicht von Juni bis Juli. Meist drei bis sieben (ein bis neun) Blüten sind in lockeren, endständigen, traubigen Blütenständen angeordnet.[1] Der Blütenstiel ist flaumig behaart, weist aber keine Drüsen auf.[1]
Die Blüte ist zwittrig. Der Kelch ist behaart, weist aber keine Drüsen auf. Die Blütenkrone weist einen Durchmesser von 10 bis 12, selten bis zu 14 Millimetern auf und ist dunkelblau, kräftig azurblau, selten rötlich mit einem weißen Schlund mit purpurfarbenem Ring.[1]
Die Kapselfrucht ist breit-oval oder ei-länglich, abgeflacht und kaum ausgerandet. Die überragt den Kelch.[1] Der Griffel ist fast so lang wie die Frucht.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 16.[1][2]
Das Verbreitungsgebiet des Felsen-Ehrenpreises umfasst Europa und Grönland.[3]
Der Felsen-Ehrenpreis kommt an steinigen Hängen und in alpinen Weiden der Alpen vor. Er gedeiht in der subalpinen bis alpinen Höhenstufe bis in Höhenlagen von 2390 Metern. In den Allgäuer Alpen steigt er im Tiroler Teil am Ostgrat der Rothornspitze bis zu 2200 Metern Meereshöhe auf.[4]
Veronica fruticans ist eine Charakterart der Klasse der Felsspalten- und Mauerfugen-Gesellschaften (Asplenietea trichomanes) und kommt vor allem in Pflanzengesellschaften des Androsacion vandellii vor, im Schwarzwald speziell im Woodsio-Asplenietum septentrionalis. In den Alpen kommt er vor allem in Pflanzengesellschaften des Verbands Festucion variae, aber auch in steinigen Borstgrasweiden (Nardion), in Gesellschaften des Verbands Sedo-Scleranthion und in Krummseggenrasen (Caricion curvulae) vor.[2]
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt et al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 2 (mäßig trocken), Lichtzahl L = 4 (hell), Reaktionszahl R = 3 (schwach sauer bis neutral), Temperaturzahl T = 1+ (unter.alpin, supra-subalpin und ober-subalpin), Nährstoffzahl N = 2 (nährstoffarm), Kontinentalitätszahl K = 4 (subkontinental).[5]
Die Erstveröffentlichung von Veronica fruticans erfolgte 1762 durch Nikolaus Joseph von Jacquin in Enumeratio stirpium plerarumque, quae sponte crescunt in agro Vindobonensi, montibusque confinibus. J. P. Kraus, Vindobonae, 2, 200.[3] Das Artepitheton fruticans bedeutet strauchig.
Der Felsen-Ehrenpreis (Veronica fruticans) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Ehrenpreis (Veronica) innerhalb der Familie der Wegerichgewächse (Plantaginaceae).
Veronica fruticans, the rock speedwell (a name it shares with other members of its genus) or woodystem speedwell (a common name that is hardly in common use), is a species of flowering plant in the family Plantaginaceae. It is native to nearly all countries in Europe, including the Faroe Islands and Iceland, and Greenland (which is floristically part of North America). It grows either in mountains in the south, or at lower elevations in colder areas in the north of its range. It is the official flower of the municipality of Bardu, Norway. It has been occasionally cultivated in rock and alpine gardens as a ground cover.[2]
Veronica fruticans, the rock speedwell (a name it shares with other members of its genus) or woodystem speedwell (a common name that is hardly in common use), is a species of flowering plant in the family Plantaginaceae. It is native to nearly all countries in Europe, including the Faroe Islands and Iceland, and Greenland (which is floristically part of North America). It grows either in mountains in the south, or at lower elevations in colder areas in the north of its range. It is the official flower of the municipality of Bardu, Norway. It has been occasionally cultivated in rock and alpine gardens as a ground cover.
Veronica fruticans es una especie de planta de la familia de las plantagináceas.
Se distingue por su tallo de base leñosa y flores azul oscuro con centros rojizos. Tallos ascendentes, de 5-15 cm, con hojas obovadas a estrechamente oblongas, normalmente enteras, casi sentadas. Flores grandes de 1-1,5 cm de diámetro, en inflorescencias cortas más o menos como cabezuelas, que se alargan al fructificar. Cápsula ovada, densa y finamente pelosa como el cáliz. Florece en verano.[1]
Rocas, praderas pedregosas en suelo silíceos o acidificados.
Europa del norte y montañas del sur , Pirineos, Alpes.
Veronica fruticans es una especie de planta de la familia de las plantagináceas.
Varputädyke (Veronica fruticans) on monivuotinen vuoristoissa ja tuntureilla tavattava kasvi. Suomessa laji on rauhoitettu ja sitä tavataan harvinaisena vain Käsivarren Lapissa.[1]
Varputädykkeen kohenevat varret kasvavat 5–10 senttimetriä pitkiksi. Varren tyvi on puutunut. Lehdet ovat lähes ruodittomia. Lehden lapa on kapean vastapuikea, sahalaitainen ja kalju tai lähes kalju. Kukinnon terttu on lyhyt. Tummansinisiä, 1–1,5 cm leveitä kukkia on yleensä 4–7, joskus jopa kymmenen kappaletta. Kukkaperä on tukilehteä pidempi. Varputädyke kukkii heinä-elokuussa.[2]
Varputädyke kasvaa vuoristo- ja tunturialuilla Euroopassa ja Grönlannissa. Euroopassa laji kasvaa muun muassa Pyreneillä, Alpeilla, Balkanin niemimaalla, Karpaateilla, Skotlannissa, Skandeilla, Färsaarilla ja Islannissa. Suomen lähialueilla sitä tavataan yleisenä Norjassa sekä harvinaisena Ruotsissa ja Venäjällä Kuolan niemimaalla.[3] Suomessa varputädykettä tavataan ainoastaan Enontekiöltä Kilpisjärven suurtuntureilta.[4]
Varputädyke kasvaa tuntureiden kuivilla, aurinkoisilla somerikoilla ja kallioilla. Laji on kalkinsuosija.[2]
Varputädykettä käytetään puutarhakasvina kivikkopuutarhoissa.
Varputädyke (Veronica fruticans) on monivuotinen vuoristoissa ja tuntureilla tavattava kasvi. Suomessa laji on rauhoitettu ja sitä tavataan harvinaisena vain Käsivarren Lapissa.
Veronica fruticans
La véronique buissonnante, ou véronique des rochers (Veronica fruticans Jacq.) est une petite plante montagneuse à fleurs bleu vif, appartenant au genre Veronica et à la famille des Plantaginacées selon la classification APG II (autrefois les véroniques étaient classées dans les Scrophulariacées).
Plante vivace rencontrée presque toujours en altitude, jusqu'à 3000 mètres. En France, elle pousse surtout dans les Alpes et les Pyrénées. Elle est beaucoup plus rare en Auvergne et dans les Vosges. On la rencontre également au nord de la Grande-Bretagne, en Islande et en Scandinavie. Elle apprécie surtout les lieux ensoleillés et rocheux : éboulis, prés caillouteux. Floraison de juin à septembre.
Plante basse, glabre ou à peine velue, à souche généralement ligneuse, à tige ascendante assez ramifiée, souvent rougeâtre. Feuilles opposées entières ou à peine dentées, étroites, oblongues à ovales, ayant tendance à s'élargir dans la partie supérieure du limbe.
Fleurs hermaphrodites groupées en racèmes simples. Chaque fleur est portée par un pédicelle assez long. Calice hérissé à quatre sépales. Corolle à quatre pétales bleu vif, avec en général une petite couronne rouge à la base des pétales. Deux étamines et un style très longs. Pollinisation entomogame ou autogame.
Le fruit est une capsule oblongue à peine échancrée à son sommet. Dissémination épizoochore.
Veronica fruticans
La véronique buissonnante, ou véronique des rochers (Veronica fruticans Jacq.) est une petite plante montagneuse à fleurs bleu vif, appartenant au genre Veronica et à la famille des Plantaginacées selon la classification APG II (autrefois les véroniques étaient classées dans les Scrophulariacées).
Skalny rozraz (Veronica fruticans) je rostlina ze swójby putnikowych rostlinow (Plantaginaceae).
W někotrych žórłach je swójbje trudownikowych rostlinow (Scrophulariaceae) přirjadowany.
Skalny rozraz (Veronica fruticans) je rostlina ze swójby putnikowych rostlinow (Plantaginaceae).
W někotrych žórłach je swójbje trudownikowych rostlinow (Scrophulariaceae) přirjadowany.
Steindepla (fræðiheiti: Veronica fruticans) er depla af græðisúruætt. Hún ber dökkblá blóm og vex í giljum, melum, móum og klettum.
Blómin eru 1 sm í þvermál og eru fá blóm í hverjum klasa. Krónublöðin eru 4, samvaxin að neðan og misstór. Þau eru dökkblá að lit, með hvítu neðst og rauðu belti. Í hverju blómi eru tveir fræflar með hvíta frjóhnappa, frævan hefur langan stíl.
Blöð steindeplu eru oddbaugótt með stuttum randhárum. Platan nær 6 til 8 sentímetra hæð.
Steindepla (fræðiheiti: Veronica fruticans) er depla af græðisúruætt. Hún ber dökkblá blóm og vex í giljum, melum, móum og klettum.
Veronica fruticosa (nome scientifico Veronica fruticans Jacq., 1762) è una pianta erbacea perenne appartenente alla famiglia delle Plantaginaceae.[1]
Il nome generico (Veronica) deriva dal personaggio biblico Santa Veronica, la donna che ha dato a Gesù un panno per asciugare il suo volto mentre è sulla via del Calvario. Alcune macchie e segni sui petali della corolla di questo fiore sembrano assomigliare a quelli del sacro fazzoletto di Veronica. Per questo nome di pianta sono indicate altre etimologie come l'arabo "viru-niku", o altre derivate dal latino come "vera-icona" (immagine vera).[2][3] L'epiteto specifico (fruticans) significa "arbustivo, cespuglioso".[4]
Il nome scientifico della specie è stato definito dal medico, chimico e botanico olandese Nikolaus Joseph von Jacquin (Leida, 16 febbraio 1727 – Vienna, 26 ottobre 1817) nella pubblicazione Enumeratio Stirpium Pleraumque, quae sponte crescunt in agro Vindobonensi - 2, 200. 1762" del 1762.[5]
L'altezza di questa pianta varia tra 5 e 15 cm. La forma biologica è camefita suffruticosa (Ch suffr), sono piante perenni e legnose alla base, con gemme svernanti poste ad un'altezza dal suolo tra i 2 ed i 30 cm (le porzioni erbacee seccano annualmente e rimangono in vita soltanto le parti legnose).[6][7][8][9][10]
Le radici sono secondarie da rizoma.
La parte aerea del fusto è arcuata-ascendente, brevemente pubescente e ramosa.
Le foglie lungo il caule sono disposte in modo opposto; sono subsessili con forme lineari, oblunghe o obovate e contorni debolmente crenati. Gli apici sono ottusi. Il colore è verde scuro; la consistenza è coriacea e aspetto è lucido; le superfici sono subglabre con brevi peli appressati sul margine e sulla nervatura mediana. Le foglie dei getti sterili sono di dimensioni minori e più appressate. Dimensione delle foglie: larghezza 2 – 6 mm; lunghezza 7 – 15 mm.
Le infiorescenze sono dei racemi con 4 - 10 fiori. I racemi sono chiaramente separati dalla parte fogliare (tipo A - vedi figura). Le brattee sono disposte in modo opposto e quelle inferiori sono grandi quasi come le foglie. I peduncoli dei fiori sono più lunghi (quasi il doppio) delle brattee. Lunghezza dei racemi: 3 – 6 cm.
I fiori sono ermafroditi e tetraciclici (composti da 4 verticilli: calice – corolla – androceo – gineceo), pentameri (calice e corolla divisi in cinque parti). Larghezza della corolla: 11 – 15 mm.
Il frutto è del tipo a capsula divisa fino a metà in due lobi. I bordi sono smarginati e la superficie è densamente pubescente per peli corti, incurvati e appressati generalmente senza ghiandole. La forma è ovoide; la capsula in genere è più lunga del calice. La deiscenza è loculicida. I semi sono numerosi con forme appiattite.
Dal punto di vista fitosociologico alpino la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[13]
La famiglia di appartenenza (Plantaginaceae) è relativamente numerosa con un centinaio di generi. La classificazione tassonomica di questa specie è in via di definizione in quanto fino a poco tempo fa il suo genere apparteneva alla famiglia delle Scrophulariaceae (secondo la classificazione ormai classica di Cronquist), mentre ora con i nuovi sistemi di classificazione filogenetica (classificazione APG) è stata assegnata alla famiglia delle Plantaginaceae; anche i livelli superiori sono cambiati (vedi il box tassonomico iniziale). Questa pianta appartiene alla sottotribù Veroniciinae (tribù Veroniceae e sottofamiglia Digitalidoideae). Il genere Veronica è molto numeroso con oltre 250 specie a distribuzione cosmopolita.
La specie V. fruticans appartiene alla sezione Veronicastrum Koch caratterizzata da piante perenni con racemi terminali.[9]
Inoltre la specie di questa voce fa parte del Gruppo di V. fruticans insieme (relativamente all'areale italiano) alla specie Veronica fruticulosa L.. I caratteri principali di questo gruppo sono:[9]
Le due specie di questo gruppo si distinguono in quanto la pianta di questa voce non ha peli ghiandolari nell'infiorescenza e la corolla è colorata di blu intenso luminoso con un anello purpureo alle fauci (V. fruticulosa la corolla è colorata di rosa-chiaro con venature più scure).
Il numero cromosomico di V. fruticans è: 2n = 16.[15]
Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:[1]
La Veronica fruticosa in altre lingue è chiamata nei seguenti modi:
Veronica fruticosa (nome scientifico Veronica fruticans Jacq., 1762) è una pianta erbacea perenne appartenente alla famiglia delle Plantaginaceae.
Bergveronika (Veronica fruticans) er ei fleirårig urt i maskeblomsterfamilien. Arten har ei amfi-atlantisk utbreiing. Planta vert kring 8 cm høg. Jordstengelen og nedre delen av stengelen er trehard. Tjukke blanke blad. Mørkblå blomstrar i halvskjerm. Bergveronika blomstrar kring juni månad på berg og grus på kalkrik grunn til fjells. Planta veks i alle fjelltrakter i Noreg. Ho er funnen opp til 1800 m i Jotunheimen.
Bergveronika (Veronica fruticans) er ei fleirårig urt i maskeblomsterfamilien. Arten har ei amfi-atlantisk utbreiing. Planta vert kring 8 cm høg. Jordstengelen og nedre delen av stengelen er trehard. Tjukke blanke blad. Mørkblå blomstrar i halvskjerm. Bergveronika blomstrar kring juni månad på berg og grus på kalkrik grunn til fjells. Planta veks i alle fjelltrakter i Noreg. Ho er funnen opp til 1800 m i Jotunheimen.
Bergveronika er en flerårig urt i maskeblomstfamilien. Den blir ca. 8 cm høy. Jordstengelen og nedre del av stengelen er trehard. Den har tykke, blanke blader. Blomstene står i halvskjerm og er mørkeblå. Den blomstrer rundt juni måned på berg og grus på kalkrik grunn til fjells. Den vokser i alle fjelltrakter i Norge. I Jotunheimen finnes den opp til 1800 m. Bardu kommune har valgt bergveronika som kommuneblomst.
Bergveronika er en flerårig urt i maskeblomstfamilien. Den blir ca. 8 cm høy. Jordstengelen og nedre del av stengelen er trehard. Den har tykke, blanke blader. Blomstene står i halvskjerm og er mørkeblå. Den blomstrer rundt juni måned på berg og grus på kalkrik grunn til fjells. Den vokser i alle fjelltrakter i Norge. I Jotunheimen finnes den opp til 1800 m. Bardu kommune har valgt bergveronika som kommuneblomst.
Pianta ch'a viv sempre, con la gamba curvà an aut, lignosa al pe, auta da 5 a 10 cm. A l'ha le feuje basaj ch'a luso e a son pla, ma peilose al bòrd, le feuje dla gamba a son ovaj a lansa. Le fior a l'han ij pétaj bleu fòrt, con la gola bianca e n'anel porporos a la boca.
A chërs dzor ij versanr rocos, ant le filure dle ròche, da 1.000 a 3.000 méter.
Da giugn a stèmber.
Veronica a podrìa rivé da vera e unica, përché a l'é sempre pensasse che st'erba a l'avèissa dle virtù ùniche.
A podrìa 'dcò rivé da S. Verònica, dont la pianta a l'é dicà, o da l'auterassion dël nòm betonica.
Fruticans a podrìa rivé dal latin fruticum e esse arferì a la fusmìa lignosa dël pé dla pianta.
Un bocc
Un pra
Pianta ch'a viv sempre, con la gamba curvà an aut, lignosa al pe, auta da 5 a 10 cm. A l'ha le feuje basaj ch'a luso e a son pla, ma peilose al bòrd, le feuje dla gamba a son ovaj a lansa. Le fior a l'han ij pétaj bleu fòrt, con la gola bianca e n'anel porporos a la boca.
A chërs dzor ij versanr rocos, ant le filure dle ròche, da 1.000 a 3.000 méter.
FioriduraDa giugn a stèmber.
ParticolaritàVeronica a podrìa rivé da vera e unica, përché a l'é sempre pensasse che st'erba a l'avèissa dle virtù ùniche.
A podrìa 'dcò rivé da S. Verònica, dont la pianta a l'é dicà, o da l'auterassion dël nòm betonica.
Fruticans a podrìa rivé dal latin fruticum e esse arferì a la fusmìa lignosa dël pé dla pianta.
Un bocc
Un pra
Przetacznik krzewinkowy (Veronica fruticans) – gatunek rośliny należący do rodziny babkowatych (Plantaginaceae), w systemach XX-wiecznych klasyfikowany zwykle do trędownikowatych (Scrophulariaceae). Występuje w Europie i na Grenlandii[2]. W Polsce wyłącznie w Tatrach i Pieninach.
Przetacznik krzewinkowy (Veronica fruticans) – gatunek rośliny należący do rodziny babkowatych (Plantaginaceae), w systemach XX-wiecznych klasyfikowany zwykle do trędownikowatych (Scrophulariaceae). Występuje w Europie i na Grenlandii. W Polsce wyłącznie w Tatrach i Pieninach.
Klippveronika (Veronica fruticans) är en flerårig ört i familjen grobladsväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Klippveronika.
Klippveronika (Veronica fruticans) är en flerårig ört i familjen grobladsväxter.
Напівкущик 8-15 см заввишки.
Кореневище тонке, темно-буре, здерев'яніле. Багаторічна приземна частина надземних пагонів здерев'яніла, повзуча, розгалужена. Цьогорічні пагони трав'янисті, висхідні, двох типів: генеративні та вегетативні.
Листки оберненояйцеподібдні, цілокраї, тупі, голі, 10-20 мм завдовжки.
Суцвіття — китиця, утворене 2-10 квітками. Чашечка видовжено-еліптична, 4-роздільна, 5 мм завдовжки. Віночок 10-14 мм діаметром. Пелюстки яскраво-сині, при основі червоні. Може утворювати щільні куртини.
Цвіте у липні, плодоносить у серпні.
Вид поширений у Європі, Північній Америці та Азії. В Україні росте у альпійському та субальпійському поясах Карпат, на кам'янистих місцях, особливо на вапняках, у горах.
Полукустарнички, высотой 5—10 см, опушённые прижатыми, короткими и курчавыми волосками, или голые. Стебли ветвистые, густо олиственные, прямые, восходящие и приподнимающиеся.
Листья продолговато-ланцетные или эллиптические, длиной 1—2 см, шириной 0,2—0,6 см, на верхушке тупые, неясно городчатые или слабо волнистые или почти цельнокрайние, у основания клиновидные, большей частью голые и блестящие, толстоватые. Нижние листья на черешках; верхние — сидячие, постепенно переходят в прицветники.
Кисть верхушечная, редкая, опушённая курчавыми и железистыми волосками, реже кисти боковые. Цветки в числе 1—18 расположены в пазухах нижних, листовидных прицветников; цветоножки прямые. Доли чашечки в числе четырёх, лопатчатые, продолговатые до ланцетных, иногда с пятой недоразвитой долей, тонко и коротко ресничатые; венчик диаметром 10—14 мм, тёмно-синие, с пурпуровым зевом, иногда розовые, с очень короткой трубкой, с пятью жилками, отгиб колесовидный, с тремя почти равными, округлыми лопастями и одной более крупной, округло-почковидной.
Коробочка продолговато-ланцетная, длиной 7—9 мм, шириной 3—5 мм, суженная к верхушке, вдвое превышает чашечку или почти равна ей, без выемки, растрескивающаяся на четыре части вдоль створок и вдоль плацентарной колонки. Семена многочисленные, продолговато-яйцевидные, мелкие.
Вид Вероника кустящаяся входит в род Вероника (Veronica) семейства Подорожниковые (Plantaginaceae) порядка Ясноткоцветные (Lamiales).
Вероника кустящаяся была изображена на почтовой марке Исландии в 1985 году и Норвегии в 1973 году в стандартной серии «Горные цветы»[2].
Полукустарнички, высотой 5—10 см, опушённые прижатыми, короткими и курчавыми волосками, или голые. Стебли ветвистые, густо олиственные, прямые, восходящие и приподнимающиеся.
Листья продолговато-ланцетные или эллиптические, длиной 1—2 см, шириной 0,2—0,6 см, на верхушке тупые, неясно городчатые или слабо волнистые или почти цельнокрайние, у основания клиновидные, большей частью голые и блестящие, толстоватые. Нижние листья на черешках; верхние — сидячие, постепенно переходят в прицветники.
Кисть верхушечная, редкая, опушённая курчавыми и железистыми волосками, реже кисти боковые. Цветки в числе 1—18 расположены в пазухах нижних, листовидных прицветников; цветоножки прямые. Доли чашечки в числе четырёх, лопатчатые, продолговатые до ланцетных, иногда с пятой недоразвитой долей, тонко и коротко ресничатые; венчик диаметром 10—14 мм, тёмно-синие, с пурпуровым зевом, иногда розовые, с очень короткой трубкой, с пятью жилками, отгиб колесовидный, с тремя почти равными, округлыми лопастями и одной более крупной, округло-почковидной.
Коробочка продолговато-ланцетная, длиной 7—9 мм, шириной 3—5 мм, суженная к верхушке, вдвое превышает чашечку или почти равна ей, без выемки, растрескивающаяся на четыре части вдоль створок и вдоль плацентарной колонки. Семена многочисленные, продолговато-яйцевидные, мелкие.
