nomes no trilho de navegação
El jaguarzo moriscu, estepa negra o jara negra (Cistus salviifolius) ye una especie perteneciente a la familia de les cistacees.
Ye un parrotal que puede algamar hasta un metro d'altor. Cañes estendíu-argutes, con corteza abuxada o corita. Les fueyes, opuestes, son rugosas y peloses pol fai y el viesu, tienen un solu nerviu llonxitudinal. Les flores son blanques con cinco pétalos que tienen un llurdiu mariellu na base. Inflorescencies en visos de 2-10 flores con pedúnculu y pedicelos densamente tomentosos. El mota ta formáu por cinco sépalos de color coloráu. Frutu en cápsula globosa. Floria de marzu a mayu.
En suelos arenosos, predresos, xilizos, magrizos, en pinares, alcornocal y encinares. Afaise bien a condiciones xéricas.
Nel Mediterraneu, Península Ibérica y noroeste d'África. Nel norte d'África ye bien común.
El principiu activu rhododendrin con propiedaes analxésiques y antiinflamatories, alcuéntrase nesta planta.
Cistus salviifolius describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 524. 1753.[1]
Cistus: nome xenéricu que remanez del griegu kisthós llatinizáu cisthos = nome dáu a diverses especies del xéneru Cistus L. Dellos autores pretenden rellacionala, pola forma de los sos frutos, cola pallabra griega kístē = "caxa, cesta".[2]
salviifolius: epítetu llatín que significa " con fueyes como'l xéneru Salvia".[3]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El jaguarzo moriscu, estepa negra o jara negra (Cistus salviifolius) ye una especie perteneciente a la familia de les cistacees.
Sürvəyarpaq qatrankolu
Aralıq dənizi sahillərində yayılmışdır. Avropada, Asiyada, İranda, Türkiyədə, Qafqazda təbii halda bitir.
Hündürlüyü 50-80 sm olan torpaqqoruyucu koldur. Yarpaqları ellipsvarı və ya yumurtavarı-uzunsovdur. Qısa saplaqlı, üstü qırışlı, ulduzvarı tükcüklərlə örtülmüşdür. Çiçəkləri tək və ya 2-3 ədədi bir yerdə toplaşmışdır. Ləçəkləri yumurtavarı, ağ bünövrəsi sarı xallıdır. Kasayarpaqları enli-yumurtavarı, kütuclu və boz rənglidir. Erkəkcik çiçəklər şaquli vəziyyətdən horizantal vəziyyətə keçir və ləçəklərə yapışaraq, dişicik ağızcığı açılır. May-iyun aylarında çiçəkləyir, meyvəsi avqustda yetişir. Qutucuq meyvəsi sıx tükcüklüdür. Toxumlarla və bəzən kök zoğlarının köməkliyi ilə bərpa olunur.
Əhəngli və ya quru torpaqlarda quru, açıq, günəşli yerlərdə bitir. Səhraların, quru şam meşələrinin və qumlu dəniz sahilərinin bitkiləridir. Yanğına davamlıdır.
Böyük Qafqazda aşağı dağ zolağında, daşlı yamaclarda bitir.
Dekorativ və balverən bitkidir. Yarpağından tünd-yaşıl və ya qonur rəngli buxur yağı alınır. Buxur yağı ətriyyatda, təbabətdə dərman bitkisi kimi istifadə edilir.
Sürvəyarpaq qatrankolu
L'estepa borrera (Cistus salviifolius) és una planta amb flor de la família de les cistàcies.[1] Es tracta d'un petit arbust de 20-90 cm, molt ramificat amb fulles peciolades, arrodonides i no viscoses de color verd fosc.
La floració té lloc entre els mesos de març i juliol.[2] Les flors tenen pètals de color blanc d'una mida d'entre 1,5-2 cm i s'agrupen en cimes terminals d'1-3 flors. Les llavors es troben dins una càpsula globosa de cinc valves.
L'estepa borrera es troba molt estesa per la regió mediterrània, preferentment sobre substrats àcids, i també sobre la terra rossa descalcificada. És molt abundant a les contrades marítimes dels Països Catalans.
S'han proposat nombroses varietats però cal tenir en compte que existeixen moltes formes intermèdies i que, a més, aquesta espècie sol hibridar-se amb d'altres del mateix subgènere.
Vista de la planta
Detall de la flor
Fruits
Detall del fruit
Detall de les fulles
L'estepa borrera (Cistus salviifolius) és una planta amb flor de la família de les cistàcies. Es tracta d'un petit arbust de 20-90 cm, molt ramificat amb fulles peciolades, arrodonides i no viscoses de color verd fosc.
La floració té lloc entre els mesos de març i juliol. Les flors tenen pètals de color blanc d'una mida d'entre 1,5-2 cm i s'agrupen en cimes terminals d'1-3 flors. Les llavors es troben dins una càpsula globosa de cinc valves.
Die Salbeiblättrige Zistrose (Cistus salviifolius) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Zistrosen (Cistus) in der Familie der Zistrosengewächse (Cistaceae).
Der aromatisch duftende, meist immergrüne, graugrüne Strauch erreicht Wuchshöhen von 30 bis 100 cm. Im Gegensatz zur ebenfalls weißblütigen Montpellier-Zistrose ist diese nicht drüsig-klebrig. Die bis 4 cm langen und etwa 2 cm breiten, gestielten Blätter sind von eiförmiger bis elliptischer Form und gegenständig angeordnet. Sie sind beiderseits sternhaarig, die Oberseite ist runzelig.
Die weißen, lang gestielten Blüten stehen einzeln oder in Büscheln zu zweit bis dritt in der Achsel eines Tragblattes. Sie messen etwa 3 bis 5 cm im Durchmesser. Die fünf Kelchblätter sind breit eiförmig und filzig behaart. Die beiden äußeren sind am Grund herzförmig. Die fünf Kronblätter sind weiß mit gelbem Grund.
Blütezeit ist von April bis Juni. Es werden kleine und vielsamige Kapselfrüchte mit beständigem Kelch gebildet.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 18.[1]
Die Salbeiblättrige Zistrose ist im gesamten Mittelmeerraum verbreitet und erreicht im Norden den Alpensüdrand. Standorte sind Garigues, Macchien, trockene Felshänge auf nährstoffarmen, sauren Böden. Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt & al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 1 (sehr trocken), Lichtzahl L = 4 (hell), Reaktionszahl R = 2 (sauer), Temperaturzahl T = 5 (sehr warm-kollin), Nährstoffzahl N = 2 (nährstoffarm), Kontinentalitätszahl K = 3 (subozeanisch bis subkontinental).[2]
Die Salbeiblättrige Zistrose (Cistus salviifolius) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Zistrosen (Cistus) in der Familie der Zistrosengewächse (Cistaceae).
Cistus salviifolius, common names sage-leaved rock-rose,[1] salvia cistus[2] or Gallipoli rose, is a shrub of the family Cistaceae.
The genus name Cistus derives from the Ancient Greek words κίσθος (kisthos) meaning basket, while the species name salviifolius refers the wrinkled leaves similar to those of the sage.[3]
Cistus salviifolius has spreading stems covered by clumpy hairs. This bushy shrub reaches on average 30–60 centimetres (12–24 in) in height, with a maximum of 100 centimetres (39 in). The oval-shaped green leaves are 1 to 4 centimeters long, opposite, reticulate, tomentose on both sides, with a short petiole (2–4 mm).[4]
The inflorescence holds one or more round flowers, long-stalked, arranged at the leaf axils. The five white petals have a yellow spot at the base, forming a corolla 4–6 cm in diameter. The stamens are also yellow and the anthers shed abundant yellow pollen. This plant is pollinated by insects (entomophily), especially by bees. The flowering period extends from April through May. The fruit is a pentagonal capsule, 5–7 mm long.[4]
Cistus salviifolius belongs to the white and whitish pink flowered clade of Cistus species.
Species-level cladogram of Cistus species.Halimium spp.
PPCHalimium spp.
WWPC
Plants of Cistus salviifolius
Close-up on a flower of Cistus salviifolius
Fruits of Cistus salviifolius
Close-up on a fruit of Cistus salviifolius
Leaves of Cistus salviifolius
Cistus salviifolius cultivated in the nursery industry, and grown in gardens and public landscapes, often for its drought-tolerant and pollinator habitat attributes.
This showy wildflower is native to the Mediterranean region, in southern Europe[4] and parts of Western Asia and North Africa.
This plant prefers dry hills, scrubland and open woodlands, at an altitude of 0–1,200 metres (0–3,937 ft) above sea level.[4] It regrows very quickly following a fire.
Other synonyms reported by The Plant List include:
Cistus salviifolius contains flavan-3ols, oligomeric proanthocyanidins[11] and prodelphinidins such as epigallocatechin-3-O-(4-hydroxybenzoate), epigallocatechin-(4β→8)-epigallocatechin, epigallocatechin -3-O-gallate-(4β→8)-epigallocatechin, epigallocatechin-(4β→6)-epigallocatechin-3-O-gallate, 1-O-β-d -(6′-O-galloyl)-glucopyranosyl-3-methoxy-5-hydroxybenzene, epigallocatechin-(4β→8)-epigallocatechin-3-O-gallate, 1-O-β-d- glucopyranosyl-3-methoxy-5-hydroxybenzene and rhododendrin (betuloside).[12] It also contains ellagitannins of the punicalagin type.[13]
Cistus salviifolius, common names sage-leaved rock-rose, salvia cistus or Gallipoli rose, is a shrub of the family Cistaceae.
El jaguarzo morisco, estepa negra o jara negra (Cistus salviifolius) es una especie perteneciente a la familia de las cistáceas.
Es un arbusto que puede alcanzar hasta un metro de altura. Ramas extendido-erguidas, con corteza grisácea o negruzca. Las hojas, opuestas, son rugosas y pelosas por el haz y el envés, tienen un solo nervio longitudinal. Las flores son blancas con cinco pétalos que tienen una mancha amarilla en la base. Inflorescencias en cimas de 2-10 flores con pedúnculo y pedicelos densamente tomentosos. El cáliz está formado por cinco sépalos de color rojo. Fruto en cápsula globosa. Florece de marzo a mayo.
En suelos arenosos, rocosos, silíceos, arcillosos, en pinares, alcornocales y encinares. Se adapta bien a condiciones xéricas.
En el Mediterráneo, península ibérica y noroeste de África. En el norte de África es muy común.
El principio activo rhododendrin con propiedades analgésicas y antiinflamatorias, se encuentra en esta planta.
Cistus salviifolius fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 524. 1753.[1]
Cistus: nombre genérico que deriva del griego kisthós latinizado cisthos = nombre dado a diversas especies del género Cistus L. Algunos autores pretenden relacionarla, por la forma de sus frutos, con la palabra griega kístē = "caja, cesta".[2]
salviifolius: epíteto latino que significa " con hojas como el género Salvia".[3]
El jaguarzo morisco, estepa negra o jara negra (Cistus salviifolius) es una especie perteneciente a la familia de las cistáceas.
Salviakistus (Cistus salvifolius) on matala valkokukkainen päivännoutokasvi. Sen varret suikertavat lähellä maanpintaa jopa metrin mittaisina. Varret ja lehden alapinnat ovat karvan peitossa. Se kasvaa Etelä-Euroopassa ja on Kreetan yleisimpiä luonnonkukkia.[2]
Salviakistus (Cistus salvifolius) on matala valkokukkainen päivännoutokasvi. Sen varret suikertavat lähellä maanpintaa jopa metrin mittaisina. Varret ja lehden alapinnat ovat karvan peitossa. Se kasvaa Etelä-Euroopassa ja on Kreetan yleisimpiä luonnonkukkia.
Le Ciste à feuilles de sauge ou Ciste femelle (Cistus salviifolius L. ) est un arbrisseau à fleurs blanches, avec des feuilles gaufrées, plus larges que celles du ciste de Montpellier, de la famille des Cistaceae.
Il est appelé en corse mucchju albellu.
C'est un arbrisseau à port buissonnant, assez prostré dont les jeunes rameaux sont couverts de poils étoilés, non visqueux.
Les feuilles opposées et pétiolées, sont ovales ou oblongues, réticulées, gaufrées, tomenteuses.
Les fleurs sont rassemblées dans des cymes de 1 à 3 fleurs, à l’aisselle des feuilles. Elles possèdent 5 sépales inégaux, les extérieurs ovales en cœur. Les 5 pétales forment une corolle blanche de 4-6 cm de diamètre avec un style très court.
La floraison s’étale de mars à juin. La pollinisation se fait par les insectes.
Le fruit est une capsule pentagone, de 5-7 mm de long, incluse dans le calice. Les graines sont disséminées par les fourmis, les granivores et les moutons.
Il affectionne les coteaux secs et les bois dans la région méditerranéenne de l'Europe, de l'Asie et de l'Afrique.
En France, on le trouve dans tout le midi jusque dans l’Ain, dans le sud-ouest, des Pyrénées atlantiques jusqu’à la Vendée[1].
Il est aussi très commun en Corse[2].
Il affectionne les fruticées naines, garrigues, maquis ouverts, forêts claires. Il se développe très rapidement après un incendie en repartant de sa souche ou par germination de ses graines. Il présente une bonne résistance à la sécheresse et supporte les gels légers.
Le ciste à feuilles de sauge est cultivé comme plante ornementale.
Le Ciste à feuilles de sauge ou Ciste femelle (Cistus salviifolius L. ) est un arbrisseau à fleurs blanches, avec des feuilles gaufrées, plus larges que celles du ciste de Montpellier, de la famille des Cistaceae.
Il est appelé en corse mucchju albellu.
Il cisto femmina (Cistus salviifolius L., 1753) è un arbusto appartenente alla famiglia delle Cistaceae[1], tipico della macchia mediterranea.
Questa pianta ha un portamento arbustivo, con altezza fino a 50–60 cm. Le sue foglie sono color verde glauco, ovali o ellittiche, picciolate, tomentose e non collose al tatto, con margine intero e ricoperte da tricomi. La lamina fogliare è lunga da 1 a 3 cm.
I fiori sono solitari e lungamente peduncolati, disposti all'ascella delle foglie, hanno simmetria raggiata e diametro di 4–5 cm. La corolla è composta da 5 petali liberi, di colore bianco con sfumature gialle alla base. L'androceo è composto da numerosi stami con filamenti brevi e antere gialle. L'ovario è supero con stimma quasi sessile.
Il frutto è una capsula contenente più semi.
Al pari degli altri cisti è una pianta molto resistente in grado di tollerare prolungate condizioni di siccità e ampi range di pH del terreno. Pianta eliofila, si adatta anche a condizioni di parziale ombreggiamento, pertanto può ritrovarsi anche in foreste a volta aperta. Fiorisce da aprile a maggio e fruttifica entro l'inizio dell'estate. La sopravvivenza della specie agli incendi è garantita dai semi.
Il cisto femmina è una pianta di ambiente mediterraneo ed è pertanto possibile trovarla in leccete, macchia mediterranea e gariga. La sua distribuzione interessa tutte le aree della penisola Italiana in cui è possibile trovare tali ambienti, dal Sud fino al Nord Italia, dov'è presente presso grandi laghi, sui Colli Euganei, ai piedi dell'Appennino in Emilia-Romagna e in Istria. È citata la sua presenza anche in Piemonte, nella Val di Susa e nelle Langhe.
Tipico arbusto dello strato inferiore nelle associazioni forestali o a macchia, non forma associazioni monofloristiche ma può trovarsi consociato con altre specie dello stesso genere nella macchia a cisto.
Specie impiegata a volte come pianta ornamentale in zone mediterranee. Si propaga facilmente per seme o per talea.
Il cisto femmina (Cistus salviifolius L., 1753) è un arbusto appartenente alla famiglia delle Cistaceae, tipico della macchia mediterranea.
Cistus salviifolius is een plant uit de zonneroosjesfamilie (Cistaceae).
Het is een groenblijvende struik die van nature voorkomt in het Middellandse Zeegebied. De soort wordt tot 1 m hoog. De bladeren zijn eirond, lichtgroen en aan de onderzijde behaard. De maximale lengte bedraagt 2 cm. De bloemen hebben een doorsnede van 2-4 cm. Ze zijn wit en hebben een geeloranje hartje. De bloeiperiode loopt van maart tot mei.
Cistus salviifolius is een plant uit de zonneroosjesfamilie (Cistaceae).
Het is een groenblijvende struik die van nature voorkomt in het Middellandse Zeegebied. De soort wordt tot 1 m hoog. De bladeren zijn eirond, lichtgroen en aan de onderzijde behaard. De maximale lengte bedraagt 2 cm. De bloemen hebben een doorsnede van 2-4 cm. Ze zijn wit en hebben een geeloranje hartje. De bloeiperiode loopt van maart tot mei.
Cistus salvifolius er en eviggrønn busk i solrosefamilien.
Den blir 30–80 cm høy. Bladene er ovale til elliptiske og dufter lite. Blomstene er hvite og sitter enten alene eller opptil fire sammen. Den vokser i maquis, garrigue, åpen skog og på steinete steder, ofte i store bestander. Arten er utbredt i hele middelhavsområdet, og den er sammen med Cistus creticus den vanligste Cistus-arten. Utbredelsen strekker seg østover til Transkaukasia og Iran. Den er forvillet på Madeira.
Blomster
Blomsterknopper
Blader
Typisk vekstform
Cistus salvifolius er en eviggrønn busk i solrosefamilien.
Den blir 30–80 cm høy. Bladene er ovale til elliptiske og dufter lite. Blomstene er hvite og sitter enten alene eller opptil fire sammen. Den vokser i maquis, garrigue, åpen skog og på steinete steder, ofte i store bestander. Arten er utbredt i hele middelhavsområdet, og den er sammen med Cistus creticus den vanligste Cistus-arten. Utbredelsen strekker seg østover til Transkaukasia og Iran. Den er forvillet på Madeira.
Cistus salviifolius é uma espécie de planta com flor pertencente à família Cistaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 524. 1753.
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Cistus salviifolius é uma espécie de planta com flor pertencente à família Cistaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 524. 1753.
Adaçayı yapraklı laden (Cistus salviifolius), ladengiller (Cistaceae) familyası içerisinde yer alan, 50–60 cm boyunda herdem yeşil bodur bir çalı türü.
Genç sürgünleri tüylü bir yapıdadır. Sürgünlere karşılıklı dizilmiş kısa saplı yapraklar 1.5–2 cm uzunluğunda olmakla birlikte, oval olup kenarları hafif dalgalıdır. Yaprağın üst yüzü gri-yeşil, alt yüzü soluk yeşil renkli ve her iki yüzü de tüylüdür. Çiçek 3–4 cm çapındadır ve üzeri tüylü uzun bir sapı vardır. Beyaz renkli taç yaprakların dip kısımları açık sarıdır. Çanak yapraklar yürek biçiminde ve üzeri tüylüdür. Haziran-Temmuz aylarında açan çiçekler tek tek ya da 2-3 tanesi bir arada bulunur.
Doğal yayılış alanı Akdeniz çevresidir. Avrupa'nın güneyi, Türkiye ve Kuzey Afrika'nın sahil kesimi doğal yayılış alanlarıdır.
Adaçayı yapraklı laden (Cistus salviifolius), ladengiller (Cistaceae) familyası içerisinde yer alan, 50–60 cm boyunda herdem yeşil bodur bir çalı türü.
Genç sürgünleri tüylü bir yapıdadır. Sürgünlere karşılıklı dizilmiş kısa saplı yapraklar 1.5–2 cm uzunluğunda olmakla birlikte, oval olup kenarları hafif dalgalıdır. Yaprağın üst yüzü gri-yeşil, alt yüzü soluk yeşil renkli ve her iki yüzü de tüylüdür. Çiçek 3–4 cm çapındadır ve üzeri tüylü uzun bir sapı vardır. Beyaz renkli taç yaprakların dip kısımları açık sarıdır. Çanak yapraklar yürek biçiminde ve üzeri tüylüdür. Haziran-Temmuz aylarında açan çiçekler tek tek ya da 2-3 tanesi bir arada bulunur.
Doğal yayılış alanı Akdeniz çevresidir. Avrupa'nın güneyi, Türkiye ve Kuzey Afrika'nın sahil kesimi doğal yayılış alanlarıdır.
Cistus salvifolius — вид квіткових рослин родини Ладанникові (Cistaceae). Назва роду Cistus походить від давньогрецького слова κίσθος, що означає «кошик», в той час як назва виду salviifolius відноситься до зморщеного листя.
Цей густий чагарник досягає в середньому 30-60 сантиметрів у висоту, з максимумом 100 см. Овальної форми зелене листя довжиною від 1 до 4 см, повстяне з обох сторін, з коротким черешком (2-4 мм). Суцвіття містить один або кілька круглих квіток, на довгих ніжках, розташованих на пазухах листків. П'ять білих пелюсток містять жовту пляму біля основи, утворюючи віночок 4-6 см в діаметрі. Тичинки також жовті й пильовики проливають рясний жовтий пилок. Ця рослина запилюється комахами, особливо бджолами. Період цвітіння триває з квітня по травень. Плоди п'ятикутні капсули, 5-7 мм завдовжки.
Ця рослина віддає перевагу сухим пагорби, чагарникам і рідколіссям, на висоті 0-1200 метрів над рівнем моря. Росте дуже швидко після пожежі. Батьківщиною рослині є середземноморський регіон, росте в південній частині Європи і в деяких районах Західної Азії та в Північній Африці.
Cistus salvifolius — вид квіткових рослин родини Ладанникові (Cistaceae). Назва роду Cistus походить від давньогрецького слова κίσθος, що означає «кошик», в той час як назва виду salviifolius відноситься до зморщеного листя.
Cistus salviifolius là một loài thực vật có hoa trong họ Nham mân khôi. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
.jpg)
Bài viết liên quan đến bộ Cẩm quỳ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Cistus salviifolius là một loài thực vật có hoa trong họ Nham mân khôi. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Cistus salviifolius L.
Ла́данник шалфеели́стный (лат. Cístus salviifólius) — вид цветковых растений рода Ладанник (Cistus) семейства Ладанниковые (Cistaceae).
Видовой эпитет лат. salviifolius указывает на мягкие листья ладанника шалфеелистного, похожие на листья шалфея[2].
Вечнозелёный кустарник[3] с раскидистыми ветвями, покрытыми крупными волосками. Высота растения 30—60 см, иногда до 100 см. Листья овальные, 1—4 см длиной, супротивные, с сетчатым жилкованием, опушённые с обеих сторон, на коротком черешке (2—4 мм длиной)[4].
Соцветие содержит 1 или более округлых пазушных цветков на длинных цветоножках. 5 белых лепестков с жёлтым пятном у основания формируют венчик 4—6 см в диаметре. Тычинки также жёлтые, с пыльников осыпается обильная жёлтая пыльца. Опыление насекомыми, особенно пчёлами (энтомофилия)[3].
Цветение с апреля по май.
Плод — пятиугольная коробочка 5—7 мм длиной[4].
Общий вид цветущего растения
Цветок
Плоды
Вскрытый плод
Листья
Произрастает в Средиземноморье и Южной Европе, а также некоторых районах Западной Азии и Северной Америки[4]. В России осталось около 1500—2000 экземпляров в единственном местонахождении в окрестностях Сочи[5].
Произрастает на сухих холмах, в кустарниковых зарослях и рощах на высоте 0—1200 м над уровнем моря. Очень быстро отрастает после пожаров[4].
Ладанник шалфеелистный содержит флаван-3-олы[en][6], полифлавоноидные таннины[en], продельфинидины[en] и рододендрин[en][7]. Он также содержит эллагитаннины[en] типа пуникалагина[en][8].
Вид включён в Красную книгу Краснодарского края[5].
Ладанник шалфеелистный — ценное ароматическое растение. Он широко распространён вокруг Иерусалима и с библейских времён использовался для храмовых воскурений[9]. Кроме того, его высушенные листья употребляются в пищу как заменитель майорана[3]. Этот вид выращивается в питомниках и используется для оформления садов и парков, в том числе благодаря своей засухоустойсивости. Предпочитает сухие, хорошо дренированные почвы, может расти и на бедных почвах, однако совершенно не выносит тени[3].
Ла́данник шалфеели́стный (лат. Cístus salviifólius) — вид цветковых растений рода Ладанник (Cistus) семейства Ладанниковые (Cistaceae).
.JPG)
