Comments
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Didymodon rigidulus in the broad sense, as emended by R. H. Zander (1981b) is polymorphic, with several varieties distinguished by fairly good correlations of combinations of characters. Specimens of intermediate morphology that are not clearly assignable to any one variety may be identified as D. rigidulus in the broad sense. Although some authors use the presence of axillary gemmae as diagnostic of the typical variety, other varieties, notably var. gracilis, may occasionally have them. Such gemmae are also found in other species, especially those of the D. vinealis complex. Didymodon vinealis may have 2-stratose distal laminal cells, and should be carefully distinguished.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Description
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Plants small to medium-sized, 10–20 mm high, dark green to yellowish green, in dense tufts. Stems erect, branched. Leaves appressed when dry, reflexed to squarrose when moist, triangular or ovate-lanceolate, gradually acuminate at the apex; margins entire, revolute; costa stout, percurrent; upper leaf cells rounded hexagonal, thick-walled, pluripapillose; basal cells shortly rectangular, smooth. Gemmae often present, multicellular.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Description
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Plants green, often blackish. Stems to 2 cm, central strand present. Stem leaves appressed-incurved to weakly spreading when dry, spreading or not and not keeled when moist, monomorphic, long-ligulate, ovate-lanceolate, elliptic-lanceolate or long-lanceolate, broadly channeled across leaf or occasionally somewhat channeled along costa, 0.8-1.7(-3) mm, base scarcely differentiated to ovate, margins recurved in proximal 1/4-3/4, entire, apex acute to subulate, occasionally fragile; costa percurrent to excurrent as a long, thick, blunt subula, not much widened or tapering through the leaf, not strongly spurred, lacking a bulging adaxial pad of cells, adaxial costal cells quadrate, in (2-)3-4(-5) rows, guide cells in a single layer; basal laminal cells weakly differentiated medially, rectangular, walls thin to evenly thickened, proximal maginal cells little differentiated; distal laminal cells mostly 8-11 µm wide, 1:1, papillae absent or simple or occasionally 2-fid, lumens oval to rounded-quadrate, walls evenly thickened, moderately bulging on both sides or only abaxially, sometimes 2-stratose marginally or at apex of leaf, or throughout lamina. Specialized asexual reproduction by axillary, ovate to elliptic, multicellular gemmae. Seta 0.7-1.7 cm. Capsule 1-2 mm; peristome teeth 32 or 16 cleft to base or rudimentary or occasionally absent, filamentous or long-triangular, straight or weakly twisted, to 740 µm. Spores 9-12 µm. Distal laminal KOH reaction yellow- or red-orange.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Distribution
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Distribution: China, central and western Asia, Russia (Siberia), Europe, northern Africa, North and South America.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Habitat
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Habitat: on rocks in alpine regions or on soil in grasslands.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Synonym
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Barbula rigidula (Hedw.) Mild., Bryol. Siles. 118. 1869, hom. illeg.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Synonym
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Barbula rigidula (Hedwig) Milde
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Didymodon rigidulus
(
Alemão
)
fornecido por wikipedia DE
Didymodon rigidulus (Steifes Doppelzahnmoos) ist eine Laubmoos-Art aus der Familie Pottiaceae. Ein häufiges Synonym ist Barbula rigidula (Hedw.) Mitt.
Merkmale
Das Moos bildet bräunlichgrüne bis schmutziggrüne oder dunkelgrüne, dichtere Polsterrasen. Die wenig verzweigten Stämmchen sind etwa 1 bis 2 Zentimeter groß und weisen im Querschnitt einen Zentralstrang auf. Die Blätter sind aus breiter Basis allmählich lang und stumpflich zugespitzt, ganzrandig, nicht gekielt, mit kräftiger, bis in die Blattspitze reichenden Rippe. Feucht sind die Blätter aufrecht abstehend bis abstehend, trocken verbogen. Die Blattränder sind zurückgebogen, gegen die Blattspitze hin meist flach und zweizellschichtig. Die Blattzellen sind im oberen Blattteil rundlich quadratisch, dickwandig und schwach papillös, am Blattgrund rechteckig, dünnwandig und glatt. Die Oberseite der Rippe weist kurze Zellen auf.
Die diözische Art fruchtet mäßig häufig. Die rote Seta ist bis etwa 1,5 Zentimeter lang, die länglich eiförmige bis zylindrische, aufrechte Kapsel besitzt kurze, mehr oder weniger aufrechte Peristomzähne, der Deckel ist lang geschnäbelt, die Sporen sind glatt und 8 bis 16 µm groß. Meist sind in den oberen Blattachseln mehrzellige, kugelige Brutkörper vorhanden.
Didymodon rigidulus ist eine vielgestaltige Art, es werden mehrere Varietäten unterschieden.
Verbreitung und Standortansprüche
Didymodon rigidulus ist schwerpunktmäßig in den gemäßigten Klimazonen verbreitet und kommt außer in Europa in Teilen Asiens, in Nord- und Mittelamerika, im nördlichen und tropischen Afrika und in der Antarktis vor. In Mitteleuropa ist das Moos von der Ebene bis ins Hochgebirge zu finden, ist besonders in den Kalkgebieten weit verbreitet und ziemlich häufig. Es wächst an frischen bis feuchten, auch an trocken-warmen, halbschattigen bis lichtreichen Standorten auf basenreichem, meist kalkhaltigem Gestein, seltener auf kalkhaltiger Erde oder auf Löß, häufig auch auf Sekundärstandorten wie beispielsweise Mauern, Beton oder Dachziegel.
Literatur
Weblinks
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Didymodon rigidulus: Brief Summary
(
Alemão
)
fornecido por wikipedia DE
Didymodon rigidulus (Steifes Doppelzahnmoos) ist eine Laubmoos-Art aus der Familie Pottiaceae. Ein häufiges Synonym ist Barbula rigidula (Hedw.) Mitt.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Paroząb sztywny
(
Polonês
)
fornecido por wikipedia POL
Multimedia w Wikimedia Commons Paroząb sztywny (Didymodon rigidulus Hedw.) – gatunek mchu należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.). Jest to najczęściej spotykany na skałach wapiennych gatunek parozębu.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Ameryce Północnej (Meksyk), na południu Ameryki Południowej, w Europie, Azji i północnej Afryce[3]. W Polsce podawany m.in. z województwa śląskiego[4], pasma Gorców[5] czy Bieszczadów Zachodnich (do wysokości 800 m n.p.m.)[6].
Morfologia
- Gametofit
- Rośliny zielone, często czarniawe, rosną w kępach. Łodyżki osiągają 0,5–1[7] cm do 2[3] cm wysokości. Listki łodygowe stulone do słabo rozpostartych w stanie suchym, rozpostarte gdy wilgotne. Blaszka wąska, lancetowata, jajowato-lancetowata lub podłużnie lancetowata, długości od 0,8[3]–1,5[7] mm do 1,7–3 mm[3], zwęża się stopniowo w kierunku wierzchołka[7].
- Sporofit
-
Seta długości 0,7–1,7 cm. Puszka zarodni podłużnie jajowate długości 1–2 mm. Perystom o 16 lub 32 krótkich zębach (do 740 µm), lub śladowych lub sporadycznie nieobecnych. Zarodniki o średnicy 9–12 µm[3].
- Gatunki podobne
- Pędy parozębu winnicowego D. vinealis mogą wyglądać bardzo podobnie, ale zwykle mają jaśniejszy zielony kolor, a puszki dojrzewają wiosną. Paroząb śniady D. luridus i D. nicholsonii mają listki o szerszej podstawie i żebrze mniej wypełniającym wierzchołek. D. glaucus jest bardzo niski (1–3 mm) i sinozielony. D. sinuosus ma faliste, płaskie brzegi listków. Paroząb kasztanowaty D. spadiceus ma dłuższe listki (2–4 mm). Paroząb mylny D. fallax rośnie na glebie i ma mniej wydłużone wierzchołki listków. Gałęziak prząślik Eucladium verticillatum ma jaśniejszy zielony kolor i ostrzej zakończony wierzchołek listka[7].
Biologia i ekologia
Gatunek dwupienny, kilkuletni. Wytwarza sporogony, ale rozmnaża się również wegetatywnie przy pomocy rozmnóżek[6]. Zarodnie wykształca sporadycznie, od jesieni do wiosny, dojrzewają głównie jesienią i zimą[7].
Gatunek cienioznośny, mezofilny, słabo kalcyfilny[6]. Rośnie na osłoniętych, często zacienionych murach, betonowych słupkach i murkach, płytkach i kostce brukowej, w zbiorowiskach ruderalnych, na obrzeżach cieków i lasów oraz na naturalnych skałach na obszarach nizinnych[7][6].
Systematyka i nazewnictwo
Synonimy[2]: Barbula waghornei Kindb., Desmatodon rupestris Funck ex Brid., Didymodon barbula Wibel ex Brid., Didymodon fuscoviridis Cardot, Didymodon gemnifer Cardot, Didymodon obtusifolius Schultz, Didymodon rigiduliformis Douin, Didymodon viridissimus Cardot, Trichostomum neglectum Wilson.
Taksony niższego rzędu[2]:
-
Didymodon rigidulus subsp. andreaeoides (Limpr.) Wijk & Margad.
-
Didymodon rigidulus subsp. cordata (Jur.) Dism.
-
Didymodon rigidulus var. densus (Bruch & Schimp.) Paris
-
Didymodon rigidulus var. ditrichoides (Broth.) R.H. Zander
-
Didymodon rigidulus var. flaccidus (Roll) Roll Accepted
-
Didymodon rigidulus var. glaucus (Ryan) Wijk & Margad.
-
Didymodon rigidulus var. gracilis (Schleich. ex Hook. & Grev.) R.H. Zander – paroząb ostry[4] (syn. Didymodon acutus[8])
-
Didymodon rigidulus var. icmadophilus (Schimp. ex Müll. Hal.) R.H. Zander
-
Didymodon rigidulus var. insidiosus (Jur. & Milde) Roll
-
Didymodon rigidulus var. laxus (Molendo) I. Hagen
-
Didymodon rigidulus var. rigidus (Roll) Roll
-
Didymodon rigidulus var. subulatus (Thér. & E.B. Bartram ex E.B. Bartram) R.H. Zander
-
Didymodon rigidulus var. validus (Limpr.) Düll
Zagrożenia i ochrona
Gatunek został wpisany na czerwoną listę mchów województwa śląskiego z kategorią zagrożenia „LC” (najmniejszej troski, stan na 2011 r.), tę samą kategorię otrzymał w Bieszczadach[6]. W Czechach w 2005 r. również nadano mu kategorię „LC”[4].
Stanowiska w Bieszczadach występujące na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego objęte są ochroną[6].
Przypisy
-
↑ B. Goffinet, W.R. Buck, A.J. Shaw: Classification: mosses (ang.). University of Connecticut, 2008–. [dostęp 2017-03-11].
-
↑ a b c Didymodon rigidulus (ang.). W: The Plant List [on-line]. [dostęp 2017-03-11].
-
↑ a b c d e Didymodon rigidulus (ang.). W: Bryophyte Flora of North America Vol. 1 [on-line]. [dostęp 2017-03-11].
-
↑ a b c Adam Stebel, Barbara Fojcik, Henryk Klama, Jan Żarnowiec. Czerwona lista mszaków województwa śląskiego - The Red List of Threatened Bryophytes of Silesian Voivodship. „Czerwone listy wybranych grup grzybów i roślin województwa śląskiego”. 2, 2012. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska. ISSN 427-9142 (pol.). [dostęp 2017-03-11].
-
↑ Adam Stebel, Paweł Czarnota. Wykaz mchów pasma Gorców w polskich Karpatach Zachodnich. List of mosses of the Gorce range in the Polish Western Carpathians. „Ochrona Beskidów Zachodnich”. 4, s. 7–25, 2012.
-
↑ a b c d e f Jan Żarnowiec, Adam Stebel: Mchy polskich Bieszczadów Zachodnich i Bieszczadzkiego Parku Narodowego - stan poznania, ekologia, zagrożenia. Wyd. I. Ustrzyki Dolne, Bielsko-Biała: Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny Bieszczadzkiego Parku Narodowego w Ustrzykach Dolnych, Instytut Ochrony i Inżynierii Środowiska Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej, 2014, seria: Monografie Bieszczadzkie. Tom XVI. ISBN 978-83-88505-49-2.
-
↑ a b c d e f Didymodon rigidulus. W: Mosses and Liverworts of Britain and Ireland - a field guide. Ian Atherton, Sam Bosanquet, Mark Lawley (red.). Wyd. I. British Bryological Society, 2010, s. 459. ISBN 978-0-9561310-1-0. [dostęp 2017-03-11]. (ang.)
-
↑ Didymodon acutus (ang.). W: The Plant List [on-line]. [dostęp 2017-03-17].
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Paroząb sztywny: Brief Summary
(
Polonês
)
fornecido por wikipedia POL
Paroząb sztywny (Didymodon rigidulus Hedw.) – gatunek mchu należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.). Jest to najczęściej spotykany na skałach wapiennych gatunek parozębu.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Didymodon rigidulus
(
Vietnamita
)
fornecido por wikipedia VI
Didymodon rigidulus là một loài Rêu trong họ Pottiaceae. Loài này được Hedw. mô tả khoa học đầu tiên năm 1801.[1]
Hình ảnh
Chú thích
Liên kết ngoài
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Didymodon rigidulus: Brief Summary
(
Vietnamita
)
fornecido por wikipedia VI
Didymodon rigidulus là một loài Rêu trong họ Pottiaceae. Loài này được Hedw. mô tả khoa học đầu tiên năm 1801.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
_0240.JPG)
_9239.JPG)
_9242.JPG)
_1354.JPG)
Bài viết liên quan đến họ rêu Pottiaceae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. _9242.JPG)
_1490.JPG)
_1514.JPG)
_1515.JPG)
