nomes no trilho de navegação
El epilobio palustre ye una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia Onagraceae.
Crez en llugares húmedos, encharcaos y pantanosos de los montes de Norteamérica principalmente Carolina del Norte y Pennsylvania. En toa Europa sacante Turquía.
Ye una planta yerbácea perenne col tarmu erecto qu'algama los 2'5 metros d'altor. Les fueyes de 3-7 cm de llargor y una cuarta parte d'anchu son numberoses, estreches, llanceolaes y finamente dentaes, son similares a les del lloréu. Les flores arrexuntar en belles espigues llargues de color rosáu purpureo. Tienen cuatro grandes pétalos de color lila o púrpura.Les granes atópense arrexuntaes en cápsules con cuatro celdes.
Epilobium palustre describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 348. 1753.[1]
Epilobium: nome xenéricu que provién de les pallabres griegues: epi = "sobre", y llobos = "una vaina o cápsula," como la flor y la cápsula apaecen xuntes, la corola ta soportada nel estremu del ovariu.[2]
palustre: epítetu llatín que significa "de los banzaos".[3]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El epilobio palustre ye una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia Onagraceae.
Bataqlıq yağıotu (lat. Epilobium palustre)[1] - yağıotu cinsinə aid bitki növü.[2]
Planhigyn blodeuol sy'n frodorol o Hemisffer y De yw Helyglys y gors sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Onagraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Epilobium palustre a'r enw Saesneg yw Marsh willowherb.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Helyglys Culddail, Helyglys Culddail y Fawnog, Helyglys y Fawnog.
Fe'i ceir yn rhannau deheuol Hamisffer y De: o'r Isartig i rannau deheuol Affrica, De America ac Awstralia. Mae'n perthyn yn agos i'r olewyddan, yr onnen, jasmin, a'r leilac.[2] Mae'r dail wedi'u gosod bob yn ail.
Planhigyn blodeuol sy'n frodorol o Hemisffer y De yw Helyglys y gors sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Onagraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Epilobium palustre a'r enw Saesneg yw Marsh willowherb. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Helyglys Culddail, Helyglys Culddail y Fawnog, Helyglys y Fawnog.
Fe'i ceir yn rhannau deheuol Hamisffer y De: o'r Isartig i rannau deheuol Affrica, De America ac Awstralia. Mae'n perthyn yn agos i'r olewyddan, yr onnen, jasmin, a'r leilac. Mae'r dail wedi'u gosod bob yn ail.
Vrbovka bahenní (Epilobium palustre) je druh rostliny z čeledi pupalkovité (Onagraceae).
Jedná se o vytrvalou rostlinu dosahující výšky nejčastěji 10–70 cm.[2] Oddenky jsou poměrně krátké, koncem léta z nich vyráží velmi dlouhé výběžky s šupinovitými oddálenými listy.[3] Lodyha je většinou jednoduchá nebo trochu větvená, dole lysá, nahoře přitiskle pýřitá a v květenství i se žláznatými chlupy, oblá, sbíhavé linie chybí nebo jsou jen málo naznačeny.[3] Dolní a prostřední listy jsou obvykle vstřícné, nejvyšší pak střídavé, většinou přisedlé. Čepele jsou nejčastěji podlouhle až čárkovitě kopinaté, živě zelené, lesklé, asi 2–8 cm dlouhé a 0,3–1 cm široké, na okraji víceméně podvinuté a celokrajné.[2] Květy jsou uspořádány v květenstvích, vrcholových hroznech a vyrůstají z paždí listenu. Květy jsou čtyřčetné, kališní lístky jsou 4, nejčastěji 3–4,5 mm dlouhé. Korunní lístky jsou taky 4, jsou nejčastěji 4–8 mm dlouhé, na vrcholu hluboce vykrojené, růžové až světle fialové barvy, zřídka bělavé. Ve střední Evropě kvete nejčastěji v červenci až v září.[3] Tyčinek je 8 ve 2 kruzích. Semeník se skládá ze 4 plodolistů, je spodní, čnělka je přímá, blizna je celistvá, kyjovitá.[3] Plodem je asi 5–8 cm dlouhá tobolka, je přitisle pýřitá a odstále žláznatá, v obrysu čárkovitého tvaru, čtyřhranná a čtyřpouzdrá, otvírá se 4 chlopněmi, obsahuje mnoho semen.[3] Semena jsou cca 1,6–2 mm dlouhá, na vrcholu průsvitným límečkovitým přívěskem a s chmýrem a osemení je hustě papilnaté.[3] Počet chromozómů je 2n=36.[2]
Vrbovka bahenní má rozsáhlý areál, vyskytuje se skoro v celé Evropě, i když na jihu jen velmi málo, zato sahá až na sever Skandinávie, roste i na Islandu a v Grónsku, dále se vyskytuje na Kavkaze a přes Sibiř až na Dálný Východ včetně Číny a Japonska. Roste také v Severní Americe a to především v její severnější části, na jihu USA pak už chybí..[4]
Druh je rozšířen rosztroušeně od nížin do subalpínského stupně, v nížinách je ale vzácnější. Nejčastěji ho najdeme na slatinných a rašelinných loukách, ve vlhkých příkopech a na lučních prameništích.[2]
Obrázky, zvuky či videa k tématu vrbovka bahenní ve Wikimedia Commons
Vrbovka bahenní (Epilobium palustre) je druh rostliny z čeledi pupalkovité (Onagraceae).
Kærdueurt (Epilobium palustre), ofte skrevet kær-dueurt, er en 20-40 centimeter høj plante i natlys-familien. Kronbladene er blegt rosa-hvide, 5-10 millimeter lange. Støvfanget er kølleformet.
I Danmark er kærdueurt almindelig i kær, væld og fugtige enge.[1]
Kærdueurt (Epilobium palustre), ofte skrevet kær-dueurt, er en 20-40 centimeter høj plante i natlys-familien. Kronbladene er blegt rosa-hvide, 5-10 millimeter lange. Støvfanget er kølleformet.
I Danmark er kærdueurt almindelig i kær, væld og fugtige enge.
Das Sumpf-Weidenröschen (Epilobium palustre) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Weidenröschen (Epilobium) innerhalb der Familie der Nachtkerzengewächse (Onagraceae). Sie ist auf der Nordhalbkugel weitverbreitet.
Das Sumpf-Weidenröschen ist eine ausdauernde krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von 5 bis 70 Zentimetern. Der einfache oder wenig verzweigte Stängel ist rund, selten mit zwei schwach herablaufenden Linien versehen, unten kahl, oben angedrückt behaart oder selten etwas drüsig. Es sind unterirdische, rötlich gefärbte, bis zu 10 Zentimeter lange Ausläufer vorhanden, welche mit wenigen zerstreuten, gegenständigen, schuppenförmigen Niederblättern besetzt sind.
Die am Stängel gegenständig, selten quirlig angeordneten Laubblätter sind meist kürzer als die Internodien. Die einfache Blattspreite ist länglich-lanzettlich bis lineal-länglich, 15 bis 60 Millimeter lang und 3 bis 15 Millimeter breit, vorn stumpf, mit keiligem Grund sitzend und höchstens die unteren sind gestielt. Die Laubblätter sind in der Regel am Rand leicht umgebogen, kahl oder um Mittelnerv und am Rand flaumig behaart. Die untersten sind zur Blütezeit meist vertrocknet.
Die Blütezeit liegt zwischen Juli und September. Die Blütenknospen sind nickend. Die zwittrigen Blüten sind radiärsymmetrisch, vierzählig mit einer langen Röhre; sie sind trichterförmig und 3 bis 8 Millimeter groß. Die vier rosafarbenen Blütenkronblätter sind breit ausgerandet. Die Narbe ist ungeteilt und keulenförmig.
Die Kapselfrucht ist zuerst fein behaart, später verkahlend und fast nur noch auf den vier Kanten flaumig behaart. Die Samen sind schmal länglich, 1,5 bis 2 Millimeter lang, an beiden Enden verschmälert und an der Spitze mit kurzem Anhängsel. Sie Samenschale is dicht warzig.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 36.[1]
Das Verbreitungsgebiet von Epilobium palustre erstreckt sich über ganz Europa bis Ostasien, Nordamerika und Grönland.
In den bayerischen Alpen steigt das Sumpf-Weidenröschen nach Oberdorfer[1] bis in eine Höhenlage von 1490 Meter, nach Dörr und Lippert aber im Allgäu auf der Zwerenalpe nahe der Kanzelwand bis 1790 Meter.[2]
Das Sumpf-Weidenröschen wächst in kalkfreien Mooren und Sümpfen, an Gräben und in Nasswiesen auf sickernassen, kühlen, nährstoffreichen, neutralen bis mäßig sauren, Sumpfhumusböden. Es gedeiht in Mitteleuropa in Gesellschaften des Caricion fuscae, des Cardamino-Montion, auch im Calthion und ist hier eine Differentialart der Assoziation Epilobio-Juncetum effusi.[1]
Für das Sumpf-Weidenröschen bestehen bzw. bestanden auch die weiteren deutschsprachigen Trivialnamen: Bachrösle (Augsburg), Kattstart (Pommern), Rapuntzel (Schlesien) und Schlosskraut (Württemberg in der Baar).[3]
Das Sumpf-Weidenröschen (Epilobium palustre) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Weidenröschen (Epilobium) innerhalb der Familie der Nachtkerzengewächse (Onagraceae). Sie ist auf der Nordhalbkugel weitverbreitet.
Epilobium palustre is a species of willowherb known by the common name marsh willowherb.[1] This plant has a circumboreal distribution, and can be found farther south in mountainous areas.
This is a hairy perennial growing spindly stems sometimes exceeding half a meter in height. Its stems have widely spaced oval to linear leaves two to seven centimeters long. The stems are tipped with hairy inflorescences of small white or pink flowers. The stigma is club-shaped rather than 4-lobed.[2] Each flower has four petals which may be quite minute to almost a centimeter long and notched to form two lobes. The fruit is a hairy capsule 3 to 9 centimeters long.
Locally common in the British Isles.[3]
Epilobium palustre is a species of willowherb known by the common name marsh willowherb. This plant has a circumboreal distribution, and can be found farther south in mountainous areas.
Epilobium palustre es una especie de planta fanerógama de la familia Onagraceae.
Crece en lugares húmedos, encharcados y pantanosos de las montañas de Norteamérica principalmente Carolina del Norte y Pensilvania. En toda Europa excepto Turquía.
Es una planta herbácea perenne con el tallo erecto que alcanza los 2'5 metros de altura. Las hojas de 3-7 cm de longitud y una cuarta parte de ancho son numerosas, estrechas, lanceoladas y finamente dentadas, son similares a las del laurel. Las flores se agrupan en bellas espigas largas de color rosado purpureo. Tienen cuatro grandes pétalos de color lila o púrpura.Las semillas se encuentran agrupadas en cápsulas con cuatro celdas.
Epilobium palustre fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 348. 1753.[1]
Epilobium: nombre genérico que proviene de las palabras griegas: epi = "sobre", y lobos = "una vaina o cápsula," como la flor y la cápsula aparecen juntas, la corola está soportada en el extremo del ovario.[2]
palustre: epíteto latíno que significa "de los pantanos".[3]
Epilobium palustre es una especie de planta fanerógama de la familia Onagraceae.
Soo-pajulill (Epilobium palustre) on pajulilleliste sugukonda pajulille perekonda kuuluv rohttaim.
Kõrgus 6–65 cm. Vars lihtne või harunenud. Lehed terveservalised, süstjad, servadest veidi alla käändunud, 2–9 cm pikkused. Õied kahvatulillad, 5–8 mm pikkused. Õitseb juunist augustini.
Eelistab kasvukohana soid ja veekogude kaldapealseid. Eestis sage.
Soo-pajulill (Epilobium palustre) on pajulilleliste sugukonda pajulille perekonda kuuluv rohttaim.
Suohorsma (Epilobium palustre) on pieni, pohjoisella pallonpuoliskolla yleinen monivuotinen horsmakasvi.
Suohorsma kasvaa 10–70 cm korkeaksi. Varren tyvellä on rihmamaisia silmupäisiä pintarönsyjä. Varsi on haaraton tai harvaan pystyhaarainen, alaosastaan kalju ja ylempää kauttaaltaan karvainen. Lehdet ovat varressa vastakkain, kukinto-osassa kierteisesti. Lehdet ovat lähes ruodittomia, kapeanpuikeita ja suippotyvisiä. Lehden laita on tavallisesti ehyt, taakäänteinen ja kaarikarvainen, kuten myös lehden keskisuoni. Kukinto on harsu ja kauttaaltaan karvainen. Kukat ovat väriltään purppuranpunaiset, vaaleanpunaiset tai valkoiset. Teriö on 5–8 mm leveä, kukan luotti nuijamainen. Suohorsma kukkii Suomessa heinä-elokuussa. 4–8 cm pitkä siemenkota on tavallisesti peräänsä huomattavasti pidempi.[2]
Muista horsmalajeista suohorsma muistuttaa eniten amerikanhorsmaa (E. adenocaulon) ja harvinaista turjanhorsmaa (E. laestadii).[3] Suohorsma on monimuotoinen laji ja se risteytyy helposti monen muun horsmalajin kanssa. Risteymiä tunnetaan muun muassa hetehorsman (E. alsinifolium), pohjanhorsman (E. hornemannii) ja lännenhorsman (E. glandulosum) kanssa.[4]
Suohorsma on levinnyt laajalle alueelle Euraasiassa ja Pohjois-Amerikassa. Lajia tavataan koko Euroopassa eteläisimpiä osia lukuun ottamatta. Levinneisyysalue jatkuu yhtenäisenä itäänpäin Keski-Aasiaan ja Länsi-Siperiaan saakka. Satunnaisempana lajia tavataan läpi koko Siperian Tyynenmeren rannikolle Japaniin ja Kiinaan asti. Suohorsmaa tavataan samoilla leveysasteilla myös Pohjois-Amerikassa Alaskasta itärannikolle, jossa laji on runsaimmillaan. Lajia tavataan myös Grönlannissa.[3] Suomessa suohorsma on yleinen laji koko maassa.[5] Pohjois-Suomessa kasvaa yleisenä suohorsman pohjoinen muunnos, pohjansuohorsma (var. lapponicum).[6]
Suohorsmaa kasvaa kosteilla kasvupaikoilla, kuten ojissa, rannoilla, kosteilla niityillä, lähteiköissä. korvissa, nevoilla, letoilla, puronvarsilla, teiden varsilla ja joutomailla. Tuntureilla lajia esiintyy paljakan alaosiin saakka.[2]
Suohorsma (Epilobium palustre) on pieni, pohjoisella pallonpuoliskolla yleinen monivuotinen horsmakasvi.
L'épilobe des marais (Epilobium palustre) est une plante herbacée vivace du genre Epilobium de la famille des Onagraceae.
Marais et lieux humides.
L'épilobe des marais (Epilobium palustre) est une plante herbacée vivace du genre Epilobium de la famille des Onagraceae.
Bahnowa wjerbinka (Epilobium palustre) je rostlina ze swójby rěpnicowych rostlinow (Onagraceae).
Bahnowa wjerbinka je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 10 hač 50cm.
Stołpik je kulojty.
Łopjena su šwižne a docpěwaja šěrokosć wot 2 hač 7 mm.
Kćěje wot julija hač septembra. Pěsty su hłójčkojte. Kćenja sedźa po štyrjoch hač po pjatnaćoch we rozporach hornich łopjenow.
Rosće w płonych a žórłowych bahnach (tymjenjach), na hrjebinowych kromach, mokrych łukach. Preferuje mokre, chłódne, wutkate, zjwetša małowapnate pódy.
Bahnowa wjerbinka (Epilobium palustre) je rostlina ze swójby rěpnicowych rostlinow (Onagraceae).
De moerasbasterdwederik (Epilobium palustre) is een eenjarige plant die behoort tot de teunisbloemfamilie (Onagraceae). Het is een plant van natte, matig voedselrijke grond in trilveenmoerassen, rietlanden, duinvalleien en langs beken en sloten. De plant komt van nature voor in Midden-Europa. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als algemeen voorkomend maar sterk afgenomen.
De plant wordt 15-60 cm hoog en heeft draadvormige, ondergrondse, roodachtig gekleurde uitlopers, die in het najaar een knop vormen. Hierdoor plant de moerasbasterwederik zich vegetatief voort. De stengel is rond of heeft twee zwakke lijsten. De stengel is meestal kaal, maar kan soms ook bezet zijn met twee rijen, gekromde haren of met klierharen. De vrijwel gaafrandige, dofgroene, 2-4 cm lange bladeren zijn minstens vijf maal zo lang als breed en hebben een iets naar beneden omgerolde rand.
De plant onderscheidt zich van de andere basterdwederikken door de smalle en vrijwel gaafrandige bladeren.
De moerasbasterdwederik bloeit in juli en augustus met lichtroze of witachtige bloemen met knotsvormige stempels. De kroonbladen zijn 3-7 mm lang. De bloem is voor de bloei knikkend. De bloeiwijze is een tros.
De vrucht is een met vier kleppen openspringende (dehiscente) doosvrucht. De zaden hebben een doorschijnend aanhangsel met daarbovenop een plukje haren.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Epilobium palustre op Wikimedia Commons. De moerasbasterdwederik (Epilobium palustre) is een eenjarige plant die behoort tot de teunisbloemfamilie (Onagraceae). Het is een plant van natte, matig voedselrijke grond in trilveenmoerassen, rietlanden, duinvalleien en langs beken en sloten. De plant komt van nature voor in Midden-Europa. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als algemeen voorkomend maar sterk afgenomen.
De plant wordt 15-60 cm hoog en heeft draadvormige, ondergrondse, roodachtig gekleurde uitlopers, die in het najaar een knop vormen. Hierdoor plant de moerasbasterwederik zich vegetatief voort. De stengel is rond of heeft twee zwakke lijsten. De stengel is meestal kaal, maar kan soms ook bezet zijn met twee rijen, gekromde haren of met klierharen. De vrijwel gaafrandige, dofgroene, 2-4 cm lange bladeren zijn minstens vijf maal zo lang als breed en hebben een iets naar beneden omgerolde rand.
De plant onderscheidt zich van de andere basterdwederikken door de smalle en vrijwel gaafrandige bladeren.
De moerasbasterdwederik bloeit in juli en augustus met lichtroze of witachtige bloemen met knotsvormige stempels. De kroonbladen zijn 3-7 mm lang. De bloem is voor de bloei knikkend. De bloeiwijze is een tros.
De vrucht is een met vier kleppen openspringende (dehiscente) doosvrucht. De zaden hebben een doorschijnend aanhangsel met daarbovenop een plukje haren.
Myrmjølke er ei urt i mjølkefamilien. Arten har ei sirkumpolar utbreiing.
Planta vert kring 20 cm høg og har lange granne krypande renningar som endar i ein knopp. Ho har rak stengel som er småhåra heilt rundt. Blada er ofte snaue og utan tenner. Blomsteren er lys raudfiolett.
Myrmjølke blømer kring juli månad på grasmyr og våte stader. Planta er vanleg gjennom heile Noreg, og er funnen opp til 1300 m på Hardangervidda.
Myrmjølke er ei urt i mjølkefamilien. Arten har ei sirkumpolar utbreiing.
Planta vert kring 20 cm høg og har lange granne krypande renningar som endar i ein knopp. Ho har rak stengel som er småhåra heilt rundt. Blada er ofte snaue og utan tenner. Blomsteren er lys raudfiolett.
Myrmjølke blømer kring juli månad på grasmyr og våte stader. Planta er vanleg gjennom heile Noreg, og er funnen opp til 1300 m på Hardangervidda.
Wierzbownica błotna (Epilobium palustre L.) – gatunek rośliny z rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Występuje w Azji, Ameryce Północnej i w Europie[2]. W Polsce pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich[3].
Bylina, hemikryptofit. Gatunek wilgociolubny, rośnie w rowach, na podmokłych łąkach, torfowiskach, brzegach wód. Preferuje gleby kwaśne i wilgotne. W górach dochodzi po piętro subalpejskie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Epilobio-Juncetum effusi[4]. Kwitnie lipiec-sierpień. Roślina żywicielska motyla postojaka wiesiołkowca.
Gatunek bardzo zmienny, tworzy liczne modyfikacje siedliskowe różniące się wzrostem, kształtem i ząbowaniem liści, obecnością rozmnóżek etc. Większość z nich nie ma większego znaczenia taksonomicznego. Często tworzy mieszańce z innymi gatunkami z rodzaju Epilobium: z Epilobium tetragonum (E. ×laschianum Hausskn.), Epilobium obscurum (E. ×schmidtianum Rostk.), Epilobium lamyi, Epilobium montanum, Epilobium parviflorum, Epilobium collinum[3].
Wierzbownica błotna (Epilobium palustre L.) – gatunek rośliny z rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Występuje w Azji, Ameryce Północnej i w Europie. W Polsce pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Epilobium palustre é uma espécie de planta com flor pertencente à família Onagraceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 348. 1753.
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Epilobium palustre é uma espécie de planta com flor pertencente à família Onagraceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 348. 1753.
Kärrdunört (Epilobium palustre) är en växtart i familjen dunörtsväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Kärrdunört.
Kärrdunört (Epilobium palustre) är en växtart i familjen dunörtsväxter.
Трапляється на болотах, заболочених луках і лісах, по берегах річок та озер.
Рослина до 80 см заввишки з опушеними короткими простими й залозистими волосками стеблами й листками. Стебло прямостояче, круглясте, без листкових ліній. Листки — від лінійних до ланцетних, 2—9 см завдовжки й від 0,5 до 1,5 см завширшки, сидячі, до основи клиноподібно звужені, майже цілокраєві. У верхній частині стебла листки розташовані по черзі, у середній та нижній частинах — супротивно. Цвіте влітку. Квітки розміщуються на кінцях стебла й гілок, дрібні, з блідорожевими або білястими дволопатевими пелюстками 5—7 мм завдовжки. Маточка з булавовидною приймочкою. Плід — коробочка завдовжки 4—8 см. коротко опушена або майже гола. Насінини веретеноподібні, густо вкриті бородавочками з пучком довгих тонких волосків на кінці.
Гамуля Ю. Г. Рослини України / за ред. О. М. Утєвської. — Харків : Фактор, 2011. — 208 с. — (Україна. Вчора, сьогодні, завтра) — 3000 прим. — ISBN 978-966-312-720-0.
Epilobium palustre là một loài thực vật có hoa trong họ Anh thảo chiều. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
_Vis_UV_IR_comparison.jpg)
Bài viết về họ Anh thảo chiều này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Epilobium palustre là một loài thực vật có hoa trong họ Anh thảo chiều. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Epilobium palustre L., 1753
Охранный статус
Кипре́й боло́тный (лат. Epilóbium palústre) — многолетнее травянистое растение, вид рода Кипрей (Epilobium) семейства Кипрейные (Onagraceae).
Образует тонкие нитевидные стелющиеся столоны. Листья узкие, часто линейно-ланцетные, цельнокрайные. Встречается по болотистым местам.
Многолетнее травянистое растение с прямостоячим, простым или разветвлённым стеблем 12—80 см высотой, равномерно коротко опушённому, причём в верхней части стебля появляется железистое опушение. В основании побега часто образуются тонкие стелющиеся нитевидные столоны с редкими мелкими листьями, осенью на их конце появляются шаровидные луковички[2][3][4]. Листья супротивные (иногда верхние — очерёдные), 2—9 см длиной и 3—15 мм шириной, ланцетные до линейно-ланцетных, с цельным краем, нередко несколько загнутым книзу, почти голые или покрытые серповидными волосками, наиболее многочисленными по краю и по жилкам пластинки[3].
Цветки мелкие, 5—8 мм длиной, на концах веточек и стебля, поникшие, затем поднимающиеся. Бутоны яйцевидные, туповатые. Чашечка колокольчатая, коротко опушённая, чашелистики 3—4 мм длиной, ланцетной формы. Венчик с четырьмя двулопастными лепестками 5—7 мм длиной, бледно-розового или беловатого цвета. Рыльце пестика булавовидное[2][3].
Плод — стручковидная коробочка 4—8 см длиной, покрытая короткими волосками, наиболее густыми по рёбрам[2][3]. Семена веретеновидной формы, покрытые мелкими округлыми сосочками, с коротким придатком.
Встречается близ травяных болот и в заболоченных лесах в лесной и тундровой зонах, реже заходит в степную зону. Широко распространён в Евразии и Северной Америке.
Кипре́й боло́тный (лат. Epilóbium palústre) — многолетнее травянистое растение, вид рода Кипрей (Epilobium) семейства Кипрейные (Onagraceae).
Образует тонкие нитевидные стелющиеся столоны. Листья узкие, часто линейно-ланцетные, цельнокрайные. Встречается по болотистым местам.
沼生柳叶菜（学名：Epilobium palustre）为柳叶菜科柳叶菜属下的一个种。
这是一篇桃金娘目小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
ホソバアカバナ（細葉赤花、学名：Epilobium palustre ）は、アカバナ科アカバナ属の多年草。別名、ヤナギアカバナという[4][5][6]。
地下に、まれに地表に細長い匍匐枝を伸ばし、対生する鱗片状の葉をまばらにつけ、匐枝の先端に越冬芽をつくる。茎には稜がなく円柱形で、高さは10-80cmになり、全面に短毛が生え、上部には腺毛もあり、ときに上部で枝を分ける。葉は上部の葉を除いて対生し、葉柄が無く、葉身は線形から線状披針形で、長さ1.5-9cm、幅3-15mm、先端は鋭頭になり、短毛が生える[4][5][6]。
花期は6-9月。花は茎上部の葉腋から単生する。花の基部に細長くつく花柄状のものは、のちに果実になる子房で短毛がつく。萼は漏斗状になり、萼片は4個あり、裂片は長さ3-5mmの披針形で先端は鋭形になり、外面に毛と腺毛が密につく。花は白色から淡紅色、花弁は4個あり、倒卵形で長さ5-8mmになり先端が2浅裂する。雄蕊は8個あり、そのうち4個が長い。雌蕊の柱頭は倒卵状棍棒形になる。果実は4稜形の細長い蒴果で長さ3-9cmになり、短い白毛があり、先端から裂開する。果柄は長さ1-5cmになる。種子は長さ1-1.5mmの紡錘形で、細かい乳頭状突起があり、白色から淡黄褐色の冠毛状の長い毛（種髪）がつき、風によって飛ばされる[4][5][6]。
日本では、北海道、本州中部地方以北に分布し、湿原に生育する[4][5][6]。世界では、中国大陸、インド、カザフスタン、韓国、モンゴル、ネパール、パキスタン、ロシア、中央・北・南西アジア、ヨーロッパ、北アメリカ、グリーンランドに広く分布する[7]。大きさや葉形など変化が多い[4][5][6]。
和名のホソバアカバナは、「細葉赤花」の意で、葉の形が線形または線状披針形になり、細長いことによる。種小名の palustre は、「沼地を好む」「沼地生の」の意味[4]。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 
_(6025406601).jpg)
