Kol qızılağacı
Çində,Yaponiyada,Rusiyada,Qərbi və Şərqi Sibirdə,Uzaq Şərqdə,Çukotkada yayılmışdır.
Hündürlüyü 1-3 m olan koldur.Qabığı tünd-boz,zoğları qırmızı-qonur,sarımtıl pulcuqlarla örtülmüşdür;yarpaqların uzunluğu 10 sm-dək,yumurtavari;dişli,üstü parlaq,tünd-yaşıl,çılpaq,alt tərəfi daha açıq,ətirli və yapışqanlıdır.Digər növlərdən fərqli olaraq yarpaqları açıldıqda,eyni vaxtda çiçəkləyir.Erkək çiçəkləri üç, bəzən bir ədəd qalxanvari genəlmiş,sırğanın oxunda spiralvari çiçək saplaqlarında oturur;çiçəkyanlığı sadə,əsasən dprdyarpaqlı və ya dörd yerə bölünmüşdür;4 erkəkciyi qısa saplı,iri,ikiyuvalı tozcuqludur.Dişi çiçəkləri ətli pulcuqların qoltuqlarında oturur,onların meyvələri yetişdiyi vaxt oduncaqlaşır.May ayının axırı-iyun ayının əvvəlində çiçəkləyir.Meyvələri payız aylarında yetişir,hamar və ensiz qanadcıqla əhatə olunmuş tünd-qonur rəngdə birtoxumlu qozalardır.
Nəmişliyə tələbkar olan bu bitki tezböyüyən,kölgəyə və şaxtaya davamlıdır.Meşələrdə,çayətrafı qumluqlarda,çınqıllı yamaclarda bitir.
Lənkəranda,Masallıda,Zaqatalada və s.rayonlarda rast gəlinir.
Yarpaqlarında efir yağları,qatranlar,flavonoidlər və askorbin turşusu vardır.Bir çox xəstəliklərin müalicəsində istifadə edilir
Kol qızılağacı
Hríselri eða Hrísölur[1] (fræðiheiti: Alnus viridis ssp. fruticosa) er margstofna runni af birkiætt. Það er ljóselsk tegund og nær að 2 m á hæð.
Hríselri eða Hrísölur (fræðiheiti: Alnus viridis ssp. fruticosa) er margstofna runni af birkiætt. Það er ljóselsk tegund og nær að 2 m á hæð.
Alnus alnobetula subsp. fruticosa (Rupr.) Raus, 2011
СинонимыОльха кустарниковая (лат. Alnus fruticosa), также душекия кустарниковая (Duschekia fruticosa), или ольховник кустарниковый (Alnaster fruticosus), — дерево или кустарник, относящийся к роду Ольха (Alnus) семейства Берёзовые (Betulaceae). В настоящее время считается подвидом ольхи зелёной (Alnus alnobetula) — Alnus alnobetula subsp. fruticosa.
Находящиеся в надёжном состоянииКустарник или небольшое дерево, в южной части ареала достигающее 6 м в высоту, с тёмно-серой корой. Молодые ветви красно-бурые.
Листья 5—8(10) см длиной и 3—7 см шириной, в очертании яйцевидные до широкояйцевидных, с закруглённым, часто неравнобоким, реже — ширококлиновидным, основанием, постепенно суженные в заострённый до острого конец, с остро- и неравнозубчатым, нередко двоякозубчатым краем. Верхняя поверхность листьев тёмно-зелёная, матовая или блестящая, голая; нижняя поверхность светлее, нередко смолистая, иногда покрытая короткими ржавоокрашенными волосками.
Мужские серёжки распускаются вместе с появлением листьев, сидячие, 3,5—6 см длиной. Прицветные чешуи фиолетово-бурые, одревесневающие, пятилопастные; пыльники ярко-жёлтые. Женские серёжки овальные, в группах на общем цветоносе, в основании которого имеются 1—3 присоцветных листа. Ножки серёжек очень коротковолосистые, обычно не клейкие. Рыльца ярко-красные.
Плоды — орешки эллиптической формы с тонким плёнчатым крылом.
В Северной Америке подвид длительное время смешивался с Alnus alnobetula subsp. crispa и A. a. subsp. sinuata. От первого из них отличается более крупными неправильнозубчатыми листьями, от второго — более толстыми листовыми пластинками с более мелкими зубцами по краям.
Преимущественно сибирское растение, заходящее в Европейскую часть России до бассейна Мезени. Также распространено на северо-западе Северной Америки, до Саскачевана на востоке и севера Калифорнии на юге.