nomes no trilho de navegação
Die Bosveldtjeriktik (Parisoma subcaeruleum), (Engels: Chestnut-vented warbler of Rufous-vented warbler) word gereeld onder die genus Sylvia as Sylvia subcaeruleum gelys.
Die bosveldtjeriktik broei in Suidelike Afrika in Angola, Botswana, Zimbabwe, Zambië, Namibië, Suid-Afrika, Lesotho, Mosambiek en eSwatini. Dis 'n algemene spesie wat in 'n wye verskeidenheid habitatte gevind word, bv. fynbos, struike, bossies en droë rivierbeddings.
Die bosveldtjeriktik is 14–15 cm lank en weeg ongeveer 16 g. Die voël se bo-dele is bruingrys, en die stert is swart met 'n breë wit strook op die punt, en dit het 'n wit oogring. Die keelvere is grys met 'n baie donker streep, die bors en maag is grys, met die anale area 'n baie helder bruin. Die bene is swart en die oë is grys van kleur. Die geslagte lyk beide dieselfde, maar die jongeling het nie 'n gestreepte keel nie. Die roepgeluid is 'n hard-gefluite tjeerup-tjee-tjee.
Die bosveldtjeriktik bou 'n grasnessie in plantegroei. Die spesie is monogaam en paar dus lewenslank. Hulle word gewoonlik alleen of in pare opgemerk waar dit in plantegroei op soek is na insekte en ander klein ongewerweldes.
Die voëltjie het 'n baie groot verspreidingsgebied, geskat op 2 800 000 km². Die bevolkingsgrootte is blykbaar ook aansienlik, en die spesie staar nie enige afname in getalle in die gesig volgens die IUBN-rooilys se kriteria nie, dus is hy gelys as "Lae risiko".
Die Bosveldtjeriktik (Parisoma subcaeruleum), (Engels: Chestnut-vented warbler of Rufous-vented warbler) word gereeld onder die genus Sylvia as Sylvia subcaeruleum gelys.
Die bosveldtjeriktik broei in Suidelike Afrika in Angola, Botswana, Zimbabwe, Zambië, Namibië, Suid-Afrika, Lesotho, Mosambiek en eSwatini. Dis 'n algemene spesie wat in 'n wye verskeidenheid habitatte gevind word, bv. fynbos, struike, bossies en droë rivierbeddings.
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Sylvia subcaerulea[2] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Sylviidae que vive nel África austral.
La papuda sureña mide ente 14–15 cm de llargu y pesa alredor de 16 g. Los sos partes cimeros son de color pardu buxu, cola cola negra y con una ancha llista blanca nel so parte inferior terminal. Les partes inferiores del so cuerpu son grises, sacante la zona perianal que ye de color castañu, amás tien un trupu veteado escuru nel gargüelu. Los sos güeyos son grises escamplaes y presenta un aniellu periocular blancu. Les sos pates son negres. Dambos sexos tienen un aspeutu similar, y los xuveniles escarecen del motudu del gargüelu.
La so llamada ye un aflautado chiirup-chii-chii.
La papuda de Layard (Sylvia layardi) ye la única especie similar na zona, anque ye de tonos más claros, especialmente les partes inferiores, y escarez de la zona añal castaña que presenta la papuda sureña.
Alcuéntrase nel sur d'África distribuyíu por: Angola, Botsuana, Zimbabue, Zambia, Namibia, Sudáfrica, Lesothu, Mozambique y Suazilandia. Ye una especie común nes zones de carba, el fynbos y los llechos secos de los ríos.
La papuda sureña constrúi niales en forma de concu sobre la vexetación. Ye una especie monógama que s'empareyar pa tola vida. Xeneralmente suel atopase sola o en pareyes, moviéndose ente la vexetación en busca del so alimentu, que consiste n'insectos y otros invertebraos.
Esta especie tien un gran área de distribución, con una estensión d'unos 2.800.000 km². Créese que'l tamañu de la so población ye grande y con enclinos llueñe de les llendes d'amenaza marcaos pola IUCN (descensos del 30% en diez años o tres generaciones) polo que se clasifica como especie so esmolición menor.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Sylvia subcaerulea ye una especie d'ave paseriforme de la familia Sylviidae que vive nel África austral.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Titw-delor llwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: titw-delorion llwydion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Parisoma subcaeruleum; yr enw Saesneg arno yw Southern tit warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. subcaeruleum, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r titw-delor llwyd yn perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn Newton cyffredin Newtonia brunneicauda Gwybedog-delor bochlwyd Seicercus poliogenys.jpg)
_-_Sylviidae_-_bird_skin_specimen.jpeg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Titw-delor llwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: titw-delorion llwydion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Parisoma subcaeruleum; yr enw Saesneg arno yw Southern tit warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. subcaeruleum, sef enw'r rhywogaeth.
La Ruĝecventra silvio (konata ankaŭ kiel Brunventra silvio aŭ Brunventra parusilvio), Parisoma subcaeruleum, estas specio de birdo de la familio de Silviedoj kaj de ties plej tipa genro nome Sylvia aŭ silvioj, kiuj estas grizecaj aŭ grizecbrunaj insektovoruloj.
Ĝi troviĝas en centro de suda Afriko el plej suda Angolo suden al Bocvano, okcidenta Zimbabvo, Zambio, Namibio, norda kaj suda Sudafriko, Lesoto, malmulte en Mozambiko kaj Svazilando. Tiu estas komuna specio troviĝanta en gamo de habitatoj de finboo, arbustaro, makiso kaj sekaj riverujoj.
La Ruĝecventra silvio estas 14–15 cm longa kaj pezas ĉirkaŭ 16 g. Ties supraj partoj estas grizecaj, kaj la vosto estas nigra kun larĝa blanka bendo pinte. Tiu silvio havas tre rimarkindan kaj larĝan blankan okulringon. La gorĝo estas griza kun tre markata malhela striado, la brusto kaj la ventro estas griza, dum la suba ventro estas tre rimarkinde brilbruna al ruĝecbruna, kio nomigas la specion kaj estas la plej klara distingilo. La kruroj estas nigraj kaj la okuloj estas grizaj. Ambaŭ seksoj estas similaj, sed junuloj havas nestrian gorĝon. La alvoko estas laŭta fluteca ĉiirup-ĉii-ĉii.
La Lajarda silvio, Parisoma layardi, estas la ununura simila specio, sed ĝi estas pli pala, havas pli da blanko en vosto, kaj ne havas la brunan subventron.
La Ruĝecventra silvio konstruas tasforman neston el seka herbo, radiketoj kaj arboŝeleroj en vegetaĵaro kaj sekurata per araneretoj. Tiu specio estas monogama, tio estas pariĝas porvive. La ino demetas 2-4 ovojn, kiuj estas kovataj de ambaŭ gepatroj dum 13-16 tagoj. La idoj estas zorgataj ankaŭ de ambaŭ gepatroj kaj elnestiĝo okazas post 14-15 tagoj.
Ĝi estas kutime vidata sola aŭ en paroj, moviĝanta tra vegetaĵaro dum ĝi manĝas insektojn inter branĉaro, sed ankaŭ flugantajn termitojn dumfluge, kaj aliajn malgrandajn senvertebrulojn kaj fruktojn, semojn kaj eĉ nektaron de plantoj de genro Aloe.
Tiu komuna specio havas grandan teritorion, kun ĉirkaŭkalkulita etendo de 2,800,000 km². Oni supozas, ke la populacio estas granda, kaj ke la specio ne alproksimiĝas al kriterioj de malpliiĝoj de populacioj de la IUCN Ruĝa Listo kaj pro tio tiu specio estas pritaksata kiel Malplej Zorgiga.
La Ruĝecventra silvio (konata ankaŭ kiel Brunventra silvio aŭ Brunventra parusilvio), Parisoma subcaeruleum, estas specio de birdo de la familio de Silviedoj kaj de ties plej tipa genro nome Sylvia aŭ silvioj, kiuj estas grizecaj aŭ grizecbrunaj insektovoruloj.
Ĝi troviĝas en centro de suda Afriko el plej suda Angolo suden al Bocvano, okcidenta Zimbabvo, Zambio, Namibio, norda kaj suda Sudafriko, Lesoto, malmulte en Mozambiko kaj Svazilando. Tiu estas komuna specio troviĝanta en gamo de habitatoj de finboo, arbustaro, makiso kaj sekaj riverujoj.
Sylvia subcaerulea Sylvia generoko animalia da. Hegaztien barruko Sylviidae familian sailkatua dago.
Sylvia subcaerulea Sylvia generoko animalia da. Hegaztien barruko Sylviidae familian sailkatua dago.
Pensastiaiskerttu (Curruca subcaerulea)[2] on kerttujen heimoon kuuluva varpuslintu.
Pensastiaiskerttua esiintyy Afrikan eteläosissa. Sitä tavataan Angolassa, Botswanassa, Lesothossa, Namibiassa, Etelä-Afrikassa, Swazimaassa, Zimbabwessa ja Sambiassa. Lajin on kuvattu olevan suhteellisen yleinen sopivissa elinympäristöissä koko sen levinneisyysalueen laajuisesti. Pensastiaiskerttu on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Pensastiaiskerttu (Curruca subcaerulea) on kerttujen heimoon kuuluva varpuslintu.
De Kaapse meeszanger (Sylvia subcoerulea synoniem: Parisoma subcaeruleum) is een zangvogel uit de familie van zangers (Sylviidae).
Deze soort telt 4 ondersoorten:
De Kaapse meeszanger (Sylvia subcoerulea synoniem: Parisoma subcaeruleum) is een zangvogel uit de familie van zangers (Sylviidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Pokrzewka złowroga[3] (Curruca subcoerulea) – gatunek małego ptaka z rodziny pokrzewek. Występuje w południowej części Afryki (Angola, Namibia, Botswana, Zimbabwe, Suazi, Lesotho, Afryka Południowa). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisał Louis Jean Pierre Vieillot w 1817. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Sylvia subcœrulea[4]. Holotyp pochodził z okolic rzeki Gourits w Prowincji Przylądkowej Zachodniej, Afryka Południowa[5]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza gatunek w rodzaju Sylvia[6]. Niektórzy autorzy włączali pokrzewkę złowrogą do rodzaju Parisoma w obrębie tymaliowatych, jednak morfologia, zachowanie, głos i badania MtDNA sugerują raczej rodzaj Sylvia[5]. Choć w piśmiennictwie napotkać można na zapis epitetu gatunkowego subcaerulea, poprawnym epitetem, nadanym przez Vieillota, jest subcoerulea[7]. IOC wyróżnia 4 podgatunki[6].
IOC wyróżnia następujące podgatunki[6]:
Długość ciała około 13,5 cm, masa ciała 14 g[5]. Wierzch ciała w większości szary. Pokrywy skrzydłowe brązowe z szarymi krawędziami, pokrywy pierwszorzędowe czarne z białymi krawędziami. Lotki w większości brązowe. Sterówki czarne, jedynie zewnętrzne. Kantarek białawy. Pokrywy uszne szare, pokryte białymi pasami. Policzki, gardło oraz tylna część szyi białe, pokryte szarymi pasami. Pozostała część spodu ciała biała, z wyjątkiem szarych boków ciała oraz kasztanowych okolic kloaki i pokryw podogonowych. Dziób i nogi czarne, tęczówka jasna, niemal biała[8].
Środowiskiem życia pokrzewek złowrogich są zarośla na sawannach w półpustynnych obszarach[5], m.in. w centralnej i południowej kotlinie Kalahari i w Karru. Przeważnie te ptaki spotykane są w parach lub pojedynczo. Nie rzucają się w oczy[9]. Żywią się głównie owadami zbieranymi z gałęzi oraz owocami (Scutia myrtina, kolcowój Lycium)[10].
W Zimbabwe okres lęgowy trwa w październiku i listopadzie[5], w Botswanie i Namibii okres składania jaj trwa od września do maja. W obszarach półpustynnych lęgi są prawdopodobnie zależne od pojawiających się nieregularnie deszczów[9]. Gniazdo ma formę kubeczka o cienkich ściankach zbudowanego z suchych traw, korzonków i aksamitnych fragmentów kory spojonych pajęczą siecią. Zniesienie liczy 2–4 jaja; obydwa ptaki z pary wysiadują je 13–16 dni. Młode opuszczają gniazdo po 14–15 dniach życia[10].
IUCN uznaje pokrzewkę złowrogą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2017). BirdLife International uznaje trend populacji za stabilny[11].
Pokrzewka złowroga (Curruca subcoerulea) – gatunek małego ptaka z rodziny pokrzewek. Występuje w południowej części Afryki (Angola, Namibia, Botswana, Zimbabwe, Suazi, Lesotho, Afryka Południowa). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Rostgumpad sångare[2] (Sylvia subcaerulea) är en fågel i familjen sylvior inom ordningen tättingar som är vanligt förekommande i södra Afrika.[3]
Rostgumpad sångare är en 14-15 centimeter lång fågel med gråbrun ovansida och grå undersida bortsett från den lysande kastanjefärgade undergumpen som givit arten dess namn. Strupen är mörkstreckad, stjärten vit med vitt ändband och runt det grå ögat syns en vit ögonring. Benen är svarta. Den liknande karroosångaren är blekare och har mer vitt i stjärten.[4]
Rostgumpad sångare delas in i fyra underarter med följande utbredning:[3]
Tidigare placerades den i släktet Parisoma och behandlades som en medlem av familjen timalior. Genetiska studier visar dock att den bör placeras i Sylvia.[5] Sylvia delas dock upp i två släkten av vissa auktoriteter, varvid rostgumpad sångare förs till Curruca.[6]
Arten påträffas i fynbos, buskmarker och torra floddalar. Den häckar monogamt och formar par för livet. Det skålfornade boet placeras lågt i vegetationen. Den ses ensam eller i par när den rör sig genom vegetationen på jakt efter insekter och andra små ryggradslösa djur.[4]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som relativt vanlig och vida spridd i rätt miljö.[7]
Fågelns vetenskapliga artnamn stavas ibland subcoerulea.
Wikimedia Commons har media som rör rostgumpad sångare.
Wikispecies har information om Sylvia subcaerulea.
Rostgumpad sångare (Sylvia subcaerulea) är en fågel i familjen sylvior inom ordningen tättingar som är vanligt förekommande i södra Afrika.
Sylvia subcoerulea là một loài chim trong họ Sylviidae.[2]
Sylvia subcaerulea Vieillot, 1817
Синонимы ПодвидыSylvia subcaerulea (лат.) — вид новонёбных птиц из семейства славковых. Ранее был в составе рода Parisoma внутри семейства тимелиевых, но недавние исследования морфологии, образа жизни, издаваемых звуков и мтДНК, определили, что данный таксон должен относиться к роду Sylvia[2]. Обитают в засушливых саваннах и тропических и субтропических (низменных) засушливых кустарниковых местностях[3].
Известно четыре подвида[2]:
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Sylvia subcaerulea (лат.) — вид новонёбных птиц из семейства славковых. Ранее был в составе рода Parisoma внутри семейства тимелиевых, но недавние исследования морфологии, образа жизни, издаваемых звуков и мтДНК, определили, что данный таксон должен относиться к роду Sylvia. Обитают в засушливых саваннах и тропических и субтропических (низменных) засушливых кустарниковых местностях.
Известно четыре подвида:
Sylvia subcaerulea ansorgei — юго-запад и юг Анголы; Sylvia subcaerulea cinerascens — Намибия и Ботсвана; Sylvia subcaerulea orpheana — запад и центральная часть Зимбабве, ЮАР (от запада Лимпопо южнее до Фри-Стейт, также Квазулу-Натал) и низменности Лесото; Sylvia subcaerulea subcaerulea — запад ЮАР (юго-запад Фри-Стейт и Восточно-Капской провинции).
