nomes no trilho de navegação
La medioluto norteña (Melanargia galathea) ye una especie de lepidópteru ditrisio de la familia Nymphalidae propia d'Europa y Norte d'África hasta Irán. Vuela n'Asturies.[1]
Los machos tienen un valumbu d'unos 53 milímetros, y les femes, d'unos 58.[2] Les nales son blanques con llurdios negros bien marcaes que dibuxen un patrón axedrezáu. La especie dio llugar a una serie de variedaes cromátidas y races xeográfiques. Na península ibérica vuelen nos sos distintos territorios otres cuatro Melanargias, la russiae, M. Ines, M. lachesis y M.occitanica.[3][4] Vuela dende'l nivel del mar hasta los 1600 metros.
Les caparines apaecen de normal en xunu o xunetu, dacuando fin de mayu a principios de setiembre en cotes más elevaes. Periodu de vuelu univoltino. La fema pon los güevos, que dexa cayer en vuelu sobre la vexetación, que va ser l'alimentu de les canesbes.
Son atraíos poles flores de Centaurea, Cirsium, Carduus y Scabiosa.
La medioluto norteña (Melanargia galathea) ye una especie de lepidópteru ditrisio de la familia Nymphalidae propia d'Europa y Norte d'África hasta Irán. Vuela n'Asturies.
L'escac aranès (Melanargia galathea)[2] és una espècie de lepidòpter ditrisi de la família Nymphalidae pròpia d'Europa i Nord d'Àfrica fins a Iran.[3]
Té una envergadura d'uns 5 centímetres. Les ales són blanques amb taques negres molt marcades que dibuixen sobre l'ala un patró. L'espècie ha donat lloc a una sèrie de varietats cromàtides i races geogràfiques. Les papallones apareixen al juny o juliol. La femella pon els ous sobre la vegetació que serà l'aliment de les larves.
L'escac aranès (Melanargia galathea) és una espècie de lepidòpter ditrisi de la família Nymphalidae pròpia d'Europa i Nord d'Àfrica fins a Iran.
Glöyn byw sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw gweirlöyn cleisiog, sy'n enw gwrywaidd; yr enw lluosog ydy gweirloynnod cleisiog; yr enw Saesneg yw Marbled White, a'r enw gwyddonol yw Melanargia galathea.[1]
Gellir ei ganfod yn y rhan fwyaf o Ewrop, gogledd Affrica ac mor bell ag Iran. Drwy'r 20g cynyddwyd y nifer yng ngwledydd Prydain. Gweiriach yw ei fwyd ac mae Festuca rubra yn hanfodol i'w ddeiet.
Gellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnwys mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd.
Wedi deor o'i ŵy mae'r gweirlöyn cleisiog yn lindysyn sy'n bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.
Glöyn byw sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw gweirlöyn cleisiog, sy'n enw gwrywaidd; yr enw lluosog ydy gweirloynnod cleisiog; yr enw Saesneg yw Marbled White, a'r enw gwyddonol yw Melanargia galathea.
Gellir ei ganfod yn y rhan fwyaf o Ewrop, gogledd Affrica ac mor bell ag Iran. Drwy'r 20g cynyddwyd y nifer yng ngwledydd Prydain. Gweiriach yw ei fwyd ac mae Festuca rubra yn hanfodol i'w ddeiet.
Gellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnwys mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd.
Wedi deor o'i ŵy mae'r gweirlöyn cleisiog yn lindysyn sy'n bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.
Okáč bojínkový (Melanargia galathea) je středně velký motýl z čeledi babočkovitých. Okáč bojínkový dosahuje celkové velikosti 37-52 mm[1] při délce předního křídla 23-28 mm[2]. Projevuje se u něj pohlavní dimorfismus, který je dobře pozorovatelný na spodní straně křídel - samci je mají bílé s šedou až černou kresbou a samice mají křídla žlutavá s hnědými skvrnami. Jak samci, tak samice mají na spodní straně křídel drobná očka, na svrchní straně jsou křídla černá s bílými skvrnami.
samice
samec
souboj dvou samců
samec
vajíčko
Okáč bojínkový je v ČR běžný druh, který se vyskytuje až do nejvyšších poloh.[3] Okáč bojínkový se vyskytuje na osluněných i podmáčených loukách a lesních paloucích[4], kde rostou pcháče, bodláky a chrpy, jejichž nektarem se motýli živí. Rozšířený je na evropském kontinentu, v severní Africe, jižní části Ruska (a na Kavkazu) a dokonce i v Íránu a Japonsku.[5]
Motýli se vyskytují od konce května do srpna. Okáč bojínkový má jednu generaci ročně. Samičky kladou vajíčka tak, že prudce vzlétnou a zároveň vajíčko upustí do trávy. Housenky jsou charakteristické svým hustým ochlupením a mají zelenavě žlutou barvu. Žijí samostatně, přes den jsou ukryté u kořenů travin, kterými se živí (zejm. bojínku, kostřavy, sveřepu přímého nebo válečky), s večerem pak vylézají k žíru. Studené období roku přezimují a na jaře se kuklí přímo na rostlinách.[4][6]
Okáč bojínkový na Lepidoptera.cz
Obrázky, zvuky či videa k tématu okáč bojínkový ve Wikimedia Commons
Okáč bojínkový (Melanargia galathea) je středně velký motýl z čeledi babočkovitých. Okáč bojínkový dosahuje celkové velikosti 37-52 mm při délce předního křídla 23-28 mm. Projevuje se u něj pohlavní dimorfismus, který je dobře pozorovatelný na spodní straně křídel - samci je mají bílé s šedou až černou kresbou a samice mají křídla žlutavá s hnědými skvrnami. Jak samci, tak samice mají na spodní straně křídel drobná očka, na svrchní straně jsou křídla černá s bílými skvrnami.
samice
samec
souboj dvou samců
samec
vajíčko
Galathea (Melanargia galathea) er en sommerfugl i takvingefamilien. Den er udbredt i dele af Europa, det sydlige Rusland, Lilleasien og Iran. I Danmark er den truffet få gange.
Tekst mangler, hjælp os med at skrive teksten
Galathea (Melanargia galathea) er en sommerfugl i takvingefamilien. Den er udbredt i dele af Europa, det sydlige Rusland, Lilleasien og Iran. I Danmark er den truffet få gange.
Das Schachbrett oder auch Damenbrett (Melanargia galathea) ist ein Schmetterling (Tagfalter) aus der Unterfamilie der Augenfalter innerhalb der Familie der Edelfalter (Nymphalidae). Das Artepitheton leitet sich von Galatea, einer Nymphe aus der griechischen Mythologie ab.[1] Das Schachbrett ist eine sehr weit verbreitete und variable Art und bildete eine Anzahl örtlicher Formen aus. Der Falter ist Schmetterling des Jahres 2019.[2]
Die Falter erreichen eine Flügelspannweite von 37 bis 52 Millimetern. Ihre Flügeloberseiten sind schachbrettartig schwarz oder dunkelbraun und weiß gefleckt. Die Flügelunterseiten sind überwiegend weiß bis hellbräunlich gefärbt und haben mehrere graue Flecken, deren Rand etwas dunkler gefärbt ist. In der Postdiskalregion kann man mehrere schwarze, weiß gekernte und breit weiß umrandete Augenflecken erkennen. Die Flügeladerung ist schwarz. Es gibt Exemplare, deren Flügelunterseite fast rein weiß gefärbt ist. Ebenso existieren auch (etwa im Friaul) sehr dunkle Formen.[3]
Die Raupen werden etwa 28 Millimeter lang und sind entweder grün oder gelb- bis graubraun gefärbt. Ihr Kopf ist aber immer hellbraun. Am Rücken tragen sie eine dunkle Längslinie, an den Seiten einen nach oben hellen, nach unten dunklen Seitenstreifen. Das Hinterleibsende läuft in zwei Zipfeln aus, die auf der Oberseite rötlich gefärbt sind. Der Körper der Tiere ist kurz behaart.[4]
Die Tiere kommen vom Norden Spaniens über Mitteleuropa und Italien bis nach Osteuropa vor. Man findet sie auch in Nordafrika. Im Norden reicht das Verbreitungsgebiet bis nach Norddeutschland und in den Süden Englands. Im Südosten fehlt die Art im südlichen Griechenland und ungefähr ab dem asiatischen Teil der Türkei. Die vertikale Verbreitung erstreckt sich von Meeresniveau bis in Höhen von etwa 1.750 Metern.[5] Mancherorts dehnt sich ihr Verbreitungsgebiet aus, es gibt aber auch Gebiete, in denen ihr Vorkommen rückläufig ist. Das Schachbrett ist in Mitteleuropa häufig. in Süddeutschland ist das Schachbrett wesentlich häufiger vertreten als in Mittel- und Westdeutschland. Es lebt in wenig feuchten, grasbewachsenen Gegenden, wie beispielsweise auf Wiesen und Lichtungen und an Straßenrändern und Böschungen, bevorzugt mit kalkigem Boden.[4] Auch Kalkmagerrasen an sonnigen Hängen zählen zu den bevorzugten Standorten.
Die Imagines sitzen oft auf Flockenblumen (Centaurea), Skabiosen (Scabiosa), Kratzdisteln (Cirsium) und Ringdisteln (Carduus) und saugen Nektar.[5] Männliche Falter haben keine Beobachtungsposten, sondern fliegen auf der Suche nach frisch geschlüpften Weibchen umher.[4]
Die Falter fliegen in einer Generation in Abhängigkeit von der Höhenlage und den klimatischen Bedingungen von Anfang Juni bis Ende August. Die Raupen schlüpfen noch im Juli/August und überwintern. Da sie nachtaktiv sind, findet man sie nach der Überwinterung nachts von März bis in den Mai/Juni.[6]
Die Raupen ernähren sich von vielen verschiedenen Gräsern, wie beispielsweise von Fieder-Zwenke (Brachypodium pinnatum), Aufrechter Trespe (Bromus erectus), Wiesen-Rispengras (Poa pratensis), Rotem Straußgras (Agrostis capillaris), Gewöhnlichem Knäuelgras (Dactylis glomerata), Blauem Pfeifengras (Molinia caerulea), Flaumigem Wiesenhafer (Helictotrichon pubescens), Schwingel (Festuca) und Zwenken (Brachypodium).[5]
Die Weibchen lassen ihre glatten, weißlichen, runden Eier auf Grashalmen oder anderen Pflanzen sitzend ungezielt auf den Boden fallen.[6] Die Eier sind deutlich größer als die verwandter Arten, da die jungen Raupen mehr Energie benötigen, um nach dem Schlupf ohne Nahrungsaufnahme zu überwintern. Die Raupen sind nachtaktiv und fressen an verschiedenen Gräsern. Sie verpuppen sich in einem lockeren Gespinst auf dem Boden liegend.[6] Die Puppe ist weißlich oder gelblich bis ockerbraun gefärbt.[7]
Das Schachbrett oder auch Damenbrett (Melanargia galathea) ist ein Schmetterling (Tagfalter) aus der Unterfamilie der Augenfalter innerhalb der Familie der Edelfalter (Nymphalidae). Das Artepitheton leitet sich von Galatea, einer Nymphe aus der griechischen Mythologie ab. Das Schachbrett ist eine sehr weit verbreitete und variable Art und bildete eine Anzahl örtlicher Formen aus. Der Falter ist Schmetterling des Jahres 2019.
Шах табла (Melanargia galathea) е пеперутка од семејството на шарени пеперутки.[1] Оваа пеперутка ја има и во Македонија.
Подвидовите на шах таблата се:[2]
Се наоѓа во шумски предели, ливади и степи, каде се наоѓа на 1.500-1.700 m надморска височина.[3]
Шах таблата се наоѓа низ цела Европа (освен Ирска, Скандинавија, Шпанија, Португалија и Северните Британски Острови, јужна Русија, Мала Азија (Турција), Кавказот и Иран.[4][3][2]
Шах таблата има распон на крилјата од 46-56 милиметри (1,8–2,2,2).[5] Кај овие пеперутки со средна големина горната страна на крилјата е украсена со бели и сиво-црни или темно кафеави ознаки, но секогаш е сиво-црна или темно кафеава карирана во базалните и дисталните области. Долната страна е слична на горната страна, но цртежите се светло сива или светло кафеава. На долната страна на задните ленти е присутна низа сиви дамки на очите. Мажјаците и женките се прилично слични, освен тоа што некои жени може да имаат жолтеникава нијанса на долната страна на крилјата.[6]
Шах табла
Парење
Мажјак, вентрален поглед
Женка, венетрален поглед
Шах табла (Melanargia galathea) е пеперутка од семејството на шарени пеперутки. Оваа пеперутка ја има и во Македонија.
Melanargia galathea, the marbled white, is a medium-sized butterfly in the family Nymphalidae.[1] Despite its common name and appearance, this butterfly is one of the "browns", of the subfamily Satyrinae.
This species can be found across most of Europe, southern Russia, Asia Minor and Iran. It is found in forest clearings and edges, meadows and steppe where it occurs up to 1,500–1,700 metres (4,900–5,600 ft) above sea level. The caterpillars feed on various grasses.
Subspecies include:[2]
_Melanargia_galathea_magdalenae_-_Montereale_Valcellina_Italie_-_female_dorsal.jpg)
Melanargia galathea magdalenae ♀
_Melanargia_galathea_magdalenae_-_Montereale_Valcellina_Italie_-_female_ventral.jpg)
Melanargia galathea magdalenae ♀ △
_Melanargia_galathea_procida_-_Lago_Di_Cavazzo_Frioul_Italia_-_male_dorsal.jpg)
Melanargia galathea procida ♂
_Melanargia_galathea_procida_-_Lago_Di_Cavazzo_Frioul_Italia_-_male_ventral.jpg)
Melanargia galathea procida ♂ △
_male_form_procida_Slivnica.jpg)
male form procida
_female_form_procida_Istria.jpg)
female form procida
_male_form_procida_underside_Predjama.jpg)
male form procida underside
_form_procida_female_underside_Istria.jpg)
female form procida underside
This species can be found across most of Europe, southern Russia, Asia Minor and Iran. There is an isolated population in Japan. It is not found in Ireland, North Britain, Scandinavia (except Denmark) and Portugal or Spain. The late twentieth century saw an expansion of its range in the UK.[3][4][2]
It is found in forest clearings and edges, meadows and steppe where it occurs up to 1,500-1,700 m above sea level.[4] They are a common sight in unimproved grasslands across southern Britain, particularly on the South Downs, but also extending slightly further north to places such as the Dunstable Downs.
Melanargia galathea has a wingspan of 46–56 millimetres (1.8–2.2 in).[5] In these medium-sized butterflies the upper side of the wings is decorated with white and gray-black or dark brown markings, but it is always gray-black or dark brown checkered in the basal and distal areas. The underside is similar to the upper side but the drawings is light gray or light brown. On the underside of the hindwings is present a row of gray eye spots. The males and the females are quite similar, except that some females may have a yellowish nuance on the underside of the wings. Seitz - M. galathea. In the otherwise black cell of both wing an oval white spot which is not divided by a transverse bar. On the hindwing above the ocelli are quite invisible or shine through very faintly from the underside.[6]
_Melanargia_galathea_-_Foret_de_Bouconne,_France_-_male_dorsal.jpg)
♂
_Melanargia_galathea_-_Foret_de_Bouconne,_France_-_male_ventral.jpg)
♂ △
_Melanargia_galathea_-_Tarabel,_France_-_female_dorsal.jpg)
♀
_Melanargia_galathea_-_Tarabel,_France_-_female_ventral.jpg)
♀ △
This species is rather similar to the Iberian marbled white (Melanargia lachesis) that replaces M. galathea in Spain and southern France.
The caterpillars are about 28 millimeters long. They are green or yellow with some lighter and darker narrow longitudinal lines. The head is always light brown.
Mating
Male underside
Female underside
_ab._leucomelas_Istria.jpg)
Form procida aberration leucomelas
Like other members of its subfamily, the larvae feed on various grasses. These include Phleum (P. pratense), Poa (P. annua, P. trivalis), Festuca rubra, Bromus erectus, Dactylis, Brachypodium pinnatum, Agrostis capillaris, Elytrigia, Holcus, Dactylis, Triticum and Agropyron species .[2]
Eggs are laid on the wing, or from brief perches on grass stems, and are just sprinkled among the grass stems. Upon hatching, the larvae immediately enter hibernation and only feed the following spring when the fresh growth occurs. They are a lime-green colour, with a dark green line running down the middle of their back. Pupation takes place at ground level in a loose cocoon. Adults can be found from early June to early September.[4] On a good site, in warm, sunny weather, thousands can be seen gently fluttering amongst the grass heads.
The marbled white was called "Our Half-mourner" by James Petiver (1717), "The Marmoris" by Benjamin Wilkes and "The Marmoress" by Moses Harris.
This article incorporates text from this source, which is in the public domain. Melanargia galathea, the marbled white, is a medium-sized butterfly in the family Nymphalidae. Despite its common name and appearance, this butterfly is one of the "browns", of the subfamily Satyrinae.
This species can be found across most of Europe, southern Russia, Asia Minor and Iran. It is found in forest clearings and edges, meadows and steppe where it occurs up to 1,500–1,700 metres (4,900–5,600 ft) above sea level. The caterpillars feed on various grasses.
La medioluto norteña (Melanargia galathea) es una especie de lepidóptero ditrisio de la familia Nymphalidae propia de Europa y Norte de África hasta Irán.
Los machos tienen una envergadura de unos 53 milímetros, y las hembras, de unos 58.[1] Las alas son blancas con manchas negras muy marcadas que dibujan un patrón ajedrezado. La especie ha dado lugar a una serie de variedades cromátidas y razas geográficas.[2][3]Vuela desde el nivel del mar hasta los 1600 metros.
Los adultos aparecen normalmente en junio o julio, ocasionalmente fin de mayo a principios de septiembre en cotas más elevadas. Período de vuelo univoltino. La hembra pone los huevos, los cuales deja caer en vuelo, sobre la vegetación que será el alimento de las larvas.
Son atraídos por las flores de Centaurea, Cirsium, Carduus y Scabiosa.
En la península ibérica vuelan en sus diferentes territorios otras cuatro Melanargia
.jpg)
.jpg)
_male_(35510927695).jpg)
.JPG)
_d1_1.jpg)
_(21127015050).jpg)
.jpg)
_mating_(14210273171).jpg)
.jpg)
.jpg)
,_Ostbelgien_(3945441446).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_-_Silberfleck-Perlmuttfalter_(1).jpg)
.jpg)
_Bulgaria.jpg)
_mit_Beute_(Brauner_Waldvogel)_(3).jpg)
.jpg)
_(35600472081).jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
|fechaacceso= requiere |url= (ayuda)
La medioluto norteña (Melanargia galathea) es una especie de lepidóptero ditrisio de la familia Nymphalidae propia de Europa y Norte de África hasta Irán.
Melanargia galathea Nymphalidae familiako lepidoptero ditrisio (tximeleta) bat da, jatorriz Europa eta Ipar Afrikatik Iran artean aurki daitekeena.[1]
Arrek 53 milimetroko luzera izan dezakete eta emeek, 58.[2] Hegoak zuriak dituzte, orban beltz oso nabarmenarekin, xake antzeko ereduaz. Espezie honek lekuan lekuko mota ezberdinak sortu ditu. [3][4] Itsaso mailatik 1.600 metro bitartera hegan egiten du.
Tximeleta mota hau, ekaina edo uztaila bitartean agertu ohi dira, noizean behin baita maiatzaren bukaeran edota irailaren hasieran ere gune gorenetan. Bere hegaldi mota uniboltinoa da. Emeak hegan doala, landaretzaren gainean arrautzak erruten ditu, larbek jakia izan dezaten.
Erakartzen duten lore motak hauek dira: Centaurea, Cirsium, Carduus eta Scabiosa.
Iberiar penintsulan beste la Melanargia mota hegan egiten dute
Melanargia galathea Nymphalidae familiako lepidoptero ditrisio (tximeleta) bat da, jatorriz Europa eta Ipar Afrikatik Iran artean aurki daitekeena.
Ruutuperhonen (Melanargia galathea) on täpläperhosten heimoon ja heinäperhosten alaheimoon kuuluva suurehko päiväperhonen.
Ruutuperhonen on melko vaatimattoman värinen päiväperhonen, jonka siipien kärkiväli on 4–5 cm. Laji on helppo tunnistaa ja sen siipien yläpinta on suklaanruskean ja valkoisen kirjoma. Myös siipien alapinta on vaaleita ja ruskeita alueita, mutta etenkin takasiivissä on nähtävissä rivi silmätäpliä. Päiväperhosille tyypilliseen tapan lepäävä perhonen pitää siivet vastakkain vartalon päällä.
Ruutuperhosen levinneisyysalue ulottuu Pohjois-Afrikasta Euroopan etelä- ja keskiosiin sekä Kaukasukselle ja Pohjois-Iraniin. Pohjoisessa lajia tavataan ainakin tilapäisesti Baltiassa, Tanskasta on epävarmoja havaintoja.[1][2]
Suomessa lajista on tavattu yksi yksilö, joka on kerätty 1950-luvulla. Nykyisin tätä havaintoa ei pidetä kuitenkaan luotettavana[3][4] Viime vuosina muutamia yksilöitä tiedetään tulleen Suomeen laivarahtien ja muun liikenteen mukana. Vaikka kyseessä ei ole kotimainen laji, ruutuperhonen on kuulunut Luonnontieteellisen keskusmuseon päiväperhosseurantaan[5].
Laji on esiintymisalueellaan erittäin yleinen. Tyypillisenä heinäperhosena se ei kuitenkaan liiku pitkiä matkoja ja esiintymisalueen raja on jyrkkä. Täysikasvuisten perhosten lentoaika alkaa kesäkuun lopulla ja jatkuu elokuuhun.[6]
Ruutuperhonen elää niityillä. Naaraat munivat munat syksyllä ja kuoriutuvat toukat siirtyvät heti talvilevolle ja aloittavat ruokailun vasta seuraavana keväänä.
Toukat syövät useita heinäkasveja (Poaceae), kuten timotei (Phleum pratense), nadat (Festuca), lehtolusteet (Brachypodium) ja villivehnät (Elymus). Aikuiset perhoset vierailevat kukilla.
Ruutuperhonen (Melanargia galathea) on täpläperhosten heimoon ja heinäperhosten alaheimoon kuuluva suurehko päiväperhonen.
Le Demi-deuil (Melanargia galathea), est une espèce de lépidoptères (papillons) appartenant à la famille des Nymphalidae, à la sous-famille des Satyrinae, à la tribu des Satyrini et au genre Melanargia.
C'est un papillon de taille moyenne qui présente un damier noir et blanc plus ou moins à damiers noirs mais toujours à damiers noirs dans les aires basales et distales. Dans les formes Melanargia galathea procida Herbst et encore plus chez Melanargia galathea magdalanea Reichl, le noir domine.
Dessus d'un mâle.
Revers d'une femelle.
Melanargia galathea dans la zone spéciale de conservation Sandgebiete zwischen Mannheim und Sandhausen (de), Allemagne. Juillet 2021.
Le revers dessine en noir les limites des damiers avec dans la forme type une ligne d'ocelles aux postérieures. Le revers de la forme Melanargia galathea leucoderma Esper est blanc.
Certaines formes peu répandues en Europe sont plus ocre clair que blanches.
L'Échiquier ibérique (Melanargia lachesis), répandu dans la péninsule ibérique et dans le Languedoc-Roussillon, s'en distingue par ses dessins noirs très réduits dans la zone basale de la face supérieure des ailes[1].
La chenille possède une tête brun roux et un corps marron clair orné d'une paire de lignes latéro-dorsales jaunâtres et d'une ligne claire sur le flanc. L'abdomen est pourvu de pointes postérieures marron roux[2].
Les œufs sont simplement abandonnés en vol par la femelle ou lâchés d'un perchoir. La chenille éclot environ trois semaines plus tard. Les larves grignotent quelques feuilles avant de chercher un abri pour l'hivernage. La chenille reprend son activité au printemps; elle se nymphose fin mai, à proximité du sol. La chrysalide, blanchâtre ou jaunâtre, repose à l'abri d'un réseau soyeux lâche[1].
La période de vol s'étend de mai à septembre en une seule génération[3].
Contrairement à de nombreux autres Rhopalocères, le mâle ne guette pas le passage des femelles depuis un perchoir, mais recherche activement en vol celles qui viennent d'émerger parmi les poacées (graminées)[4].
La chenille se nourrit de poacées, en particulier Phleum (Phleum pratense), Poa (Poa annua, Poa trivalis), Festuca rubra, Bromus erectus, Dactylis, Brachypodium pinnatum, Agrostis capillaris[5],[3].
Le Demi-deuil est un papillon présent en Afrique du Nord et dans toute l'Europe excepté le Portugal, l'Espagne (sauf le nord) et le nord de l'Europe (Irlande, Écosse, Scandinavie). Il est présent en Asie mineure, Iran et dans le sud de la Russie et un isolat existe au Japon[5].
En France métropolitaine, il est présent dans tous les départements sauf en Corse[6].
Il réside dans tous types de lieux herbus. Il apprécie les fleurs de Centaurées.
L'espèce Melanargia galathea a été décrite par le naturaliste suédois Carl von Linné en 1758.
Il ne bénéficie pas de statut de protection spécifique[8].
Le Demi-deuil (Melanargia galathea), est une espèce de lépidoptères (papillons) appartenant à la famille des Nymphalidae, à la sous-famille des Satyrinae, à la tribu des Satyrini et au genre Melanargia.
(Linnaeus, 1758)
Damowka (łaćonsce: Melanargia galathea, Agapetes galathea) je mjetel.
Jeli sy jedyn z mjenowanych njedostatkow skorigował(a), wotstroń prošu potrjecheny parameter předłohi {{Předźěłuj}}. Podrobnosće namakaš w dokumentaciji.
Damowka (łaćonsce: Melanargia galathea, Agapetes galathea) je mjetel.
La galatea (Melanargia galathea (Linnaeus, 1758)) è un lepidottero appartenente alla famiglia Nymphalidae, presente in Eurasia e Nordafrica.
Nonostante il nome comune questa farfalla ha una colorazione bruna con un'apertura alare di 46-57 mm.[1] La parte superiore delle ali è decorata con macchie bianche e grigio-nere o marrone scuro, ma è sempre a scacchi grigio-nere o marrone scuro nelle zone basale e distale. La parte inferiore è simile alla parte superiore ma i disegni sono grigio chiaro o marrone chiaro. Nella parte inferiore delle ali posteriori è presente una fila di macchie oculari grigie. I maschi e le femmine sono abbastanza simili, tranne che alcune femmine possono avere una sfumatura giallastra nella parte inferiore delle ali e tendono ad essere leggermente più grandi.[2]
I bruchi, pelosi, sono lunghi circa 28 mm, di colore verde o giallo con alcune linee longitudinali strette più chiare e più scure. La testa è sempre marrone chiaro.
Questa farfalla ha una sola generazione annuale.
Le uova vengono deposte sull'ala, o da brevi posatoi su steli d'erba, e vengono semplicemente spruzzate tra i fili d'erba. Alla schiusa, i bruchi entrano immediatamente in letargo e si nutrono solo la primavera successiva quando si verifica la nuova crescita. Sono di colore verde, con una linea verde scuro che corre lungo la parte centrale della schiena e si nutrono di varie erbe, soprattutto graminacee. La pupa si rinchiude in un bozzolo a livello del suolo. Gli esemplari adulti possono essere trovati dall'inizio di giugno all'inizio di settembre.
Questa specie si trova in gran parte dell'Europa, sud della Russia, Asia Minore ed Iran. In Italia è presente in tutte le regioni tranne che in Sardegna.[3]
Si trova nelle radure e ai margini delle foreste, nei prati e nelle steppe ad altitudini fino a 1500-1700 m s.l.m..
"Marbled White" è il nome comune inglese. Questa farfalla è stata anche chiamata "Our Half-mourner" da James Petiver[4], "Marmoris" da Benjamin Wilkes[5] e "The Marmoress" da Moses Harris[6].
Melanargia galathea
Maschio e femmina in accoppiamento
Esemplare maschio, vista laterale
Esemplare femmina, vista laterale
La galatea (Melanargia galathea (Linnaeus, 1758)) è un lepidottero appartenente alla famiglia Nymphalidae, presente in Eurasia e Nordafrica.
Melanargia galathea (Anglice marbled white, marmoress[1]; Theodisce Schachbrett, Damenbrett ; Francice demi-deuil, échiquier, échiquier commun, arge galathée) est papilio familiae Nymphalidarum, in plurimo Europae (sed non in Scandinavia), Africa Septentrionali, et ad orientem usque ad Iraniam endemicus. Sua distributio geographica in Britanniarum Regno saeculo vicensimo extenta est.
Hi papiliones in terris gramineis non emendatis per Britanniam meridianam, praecipue in South Downs?, saepe observantur.
Sicut alii papiliones subfamiliae Satyrinarum, larvae variis graminibus vescuntur, quorum omnia non sciuntur; putatur autem Festuca rubra in eorum victu esse propria.
Ova, feminis volantibus vel brevissime considentibus, in caulibus graminum paruntur, inter gramina reapse sparsa. Larvae, simul ac excluduntur, hibernare incipiunt, et solum vere sequenti vescuntur, cum novus auctus fiat. Eis est color flavovirens, linea atrovirenti trans medium dorsum patente. Pupatio in gradu humi in pupa laxa fit. Innumerabiles ex pupis Iulio excluduntur adulti, ut in situ idoneo tempestate serena, calida, aprica, milia inter graminum capitibus placide volitantes videri possint.
Haec stipula ad insectum spectat. Amplifica, si potes! Melanargia galathea (Anglice marbled white, marmoress; Theodisce Schachbrett, Damenbrett ; Francice demi-deuil, échiquier, échiquier commun, arge galathée) est papilio familiae Nymphalidarum, in plurimo Europae (sed non in Scandinavia), Africa Septentrionali, et ad orientem usque ad Iraniam endemicus. Sua distributio geographica in Britanniarum Regno saeculo vicensimo extenta est.
Hi papiliones in terris gramineis non emendatis per Britanniam meridianam, praecipue in South Downs?, saepe observantur.
Sicut alii papiliones subfamiliae Satyrinarum, larvae variis graminibus vescuntur, quorum omnia non sciuntur; putatur autem Festuca rubra in eorum victu esse propria.
Ova, feminis volantibus vel brevissime considentibus, in caulibus graminum paruntur, inter gramina reapse sparsa. Larvae, simul ac excluduntur, hibernare incipiunt, et solum vere sequenti vescuntur, cum novus auctus fiat. Eis est color flavovirens, linea atrovirenti trans medium dorsum patente. Pupatio in gradu humi in pupa laxa fit. Innumerabiles ex pupis Iulio excluduntur adulti, ut in situ idoneo tempestate serena, calida, aprica, milia inter graminum capitibus placide volitantes videri possint.
Juodmargis satyras (lot. Melanargia galathea, angl. Marbled White, vok. Schachbrett) – pleštekių (Nymphalidae) šeimos drugys. Skraido liepos mėn. pievose, pakelėse. Vikšrai gyvena ant miglinių augalų, vėliau ant žemės virsta lėliukėmis.
Lietuvoje labai reta rūšis.
Het dambordje (Melanargia galathea) is een vlinder uit de onderfamilie van de zandoogjes en erebia's (Satyrinae) van de familie Nymphalidae.
Het dambordje ontleent zijn naam aan de tekening van de vleugels die enigszins op een dambord lijken en bruin gekleurd zijn met grote en kleine witte vlekken. De rups is groen of grijsgroen.
Het dambordje drinkt graag de nectar uit de Scabiosa-soorten en het knoopkruid. De vliegtijd is van juni tot en met augustus.
De vrouwtjes laten hun eitjes in de vlucht vallen.
Deze soort komt voor in Centraal- en Oost-Europa. In Nederland werd de soort van 1981 tot 1986 plaatselijk zeer schaars waargenomen en werd daarmee als dwaalgast beschouwd. In Vlaanderen is de verspreiding beperkt tot de Voerstreek en het zuidoosten van Limburg. In het zuiden van België is de soort vrij algemeen. De vlinder geeft de voorkeur aan droge graslanden als leefgebied; gezien de zeldzaamheid van dit natuurtype in Vlaanderen hoeft het niet te verwonderen dat ook de verspreiding van deze soort beperkt is.
Ei
Het dambordje (Melanargia galathea) is een vlinder uit de onderfamilie van de zandoogjes en erebia's (Satyrinae) van de familie Nymphalidae.
Na generassion a l'ann. La farfala a vòla an magg-giugn.
DistribussionA viv an tuta Italia, an gavans la Sardegna, fin a 2000 méter.
Polowiec szachownica (Melanargia galathea syn. Agapetes galathea) - owad z rzędu motyli. Skrzydła o rozpiętości 45-50 mm, z wierzchu białe z czarno-brunatnymi plamami, od spodu jaśniejsze, na przednim skrzydle występuje jedno, a na tylnym pięć lub sześć czarnych oczek z jasną obwódką. Polowiec szachownica jest jedynym przedstawicielem podrodziny oczennicowatych nieposiadającym na górnej powierzchni skrzydeł "pawich oczu".
Owady dorosłe można spotkać w lipcu i sierpniu. Samica składa jaja na liściach. Jaja często spadają na ziemię, czasami są składane przez motyla w locie. Gąsienice żerują od września, wyłącznie nocami. Roślinami żywicielskimi są rośliny z rodziny wiechlinowatych. Stadium zimującym są gąsienice. Wiosną kontynuują żerowanie, a przepoczwarczenie następuje w czerwcu.
Typowe biotopy tego motyla to: łąki, przydroża i leśne polany.
Poczta Polska wyemitowała 14 października 1967 r. znaczek pocztowy przedstawiający polowca szachownicę o nominale 4,50 zł, w serii Motyle. Autorem projektu znaczka był Jerzy Desselberger. Znaczek pozostawał w obiegu do 31 grudnia 1994 r.[1].
Polowiec szachownica (Melanargia galathea syn. Agapetes galathea) - owad z rzędu motyli. Skrzydła o rozpiętości 45-50 mm, z wierzchu białe z czarno-brunatnymi plamami, od spodu jaśniejsze, na przednim skrzydle występuje jedno, a na tylnym pięć lub sześć czarnych oczek z jasną obwódką. Polowiec szachownica jest jedynym przedstawicielem podrodziny oczennicowatych nieposiadającym na górnej powierzchni skrzydeł "pawich oczu".
Owady dorosłe można spotkać w lipcu i sierpniu. Samica składa jaja na liściach. Jaja często spadają na ziemię, czasami są składane przez motyla w locie. Gąsienice żerują od września, wyłącznie nocami. Roślinami żywicielskimi są rośliny z rodziny wiechlinowatych. Stadium zimującym są gąsienice. Wiosną kontynuują żerowanie, a przepoczwarczenie następuje w czerwcu.
Typowe biotopy tego motyla to: łąki, przydroża i leśne polany.
Travniški lisar (znanstveno ime Melanargia galathea) je dnevni metulj iz družine pisančkov.
Travniški ali navadni lisar je eden pogostejših dnevnih metuljev, ki živijo na ozemlju Slovenije. Preko kril merijo med 40 in 50 mm. Ime je vrsta dobila po značilnih belih lisah na črni podlagi, ki oblikujejo vzorec, ki na zgornji strani kril nekoliko spominja na šahovnico. Tudi spodnja stran kril je črno belo lisasta, vendar so spodaj črne lise belo poprhnjene. Po robu zadnjih kril se vleče še niz navideznih oči s svetlo modro sredico. Samice so v primerjavi s samci spodaj bolj rumenkaste barve. Travniškega lisarja najdemo na različnih travnikih in grmovnatih krajih, kjer se metulji hranijo na socvetjih osatov, glavincev in podobnih rastlin s cvetovi rožnatih in ciklamnih barv. Pojavlja se od nižin do drevesne meje, kjer leta med junijem in septembrom[1]. Gosenice se hranijo z listi različnih vrst trav, kamor samice metulja tudi odlagajo jajčeca. Gosenice takoj po izvalitvi preidejo v hibernacijo, hraniti pa se začnejo šele naslednjo pomlad. Gosenice so zelene barve s temno zeleno progo, ki poteka po sredini hrbta. Zabubijo se pri tleh.
Ilustracija
Na cvetu z gospico
Lisar, posnet v pogorju Žumberak, Hrvaška.
Travniški lisar (znanstveno ime Melanargia galathea) je dnevni metulj iz družine pisančkov.
Schackbräde, Melanargia galathea,[2] är en vit och svartgrå fjärilsart som kan sägas likna ett schackbräde. Arten ingår i släktet Melanargia, och familjen praktfjärilar.[2][3][4] Arten förekommer tillfälligt i Sverige, men reproducerar sig inte.[4] Inga underarter finns listade.[2]
Larverna lever på olika gräs och de fullvuxna fjärilarna dricker nektar från blommor och den förekommer därför bland annat på blomsterrik ängsmark.
Honan och hanen är lika varandra förutom att vissa honor kan ha en gulaktig nyans på undersidan. Vingspannet är mellan 43 och 50 millimeter. Vingarnas ovansida är mönstrad med gråsvarta och vita fläckar och det är ungefär lika stor yta av varje färg. Undersidans mönster liknar ovansidans men den gråsvarta färgen är här ljusgrå. På bakvingen finns en rad med grå ögonfläckar. Larven är grön med några ljusare och mörkare smala längsgående linjer. Den blir upp till 20 millimeter lång.[5]
Denna fjäril, liksom alla andra fjärilar, genomgår under sitt liv fyra olika stadier; ägg, larv, puppa och fullvuxen (imago). En sådan förvandling kallas för fullständig metamorfos.
Flygtiden, den period när fjärilen är fullvuxen, infaller från juni till augusti.[5] Under flygtiden parar sig fjärilarna och honan släpper äggen medan hon flyger. Ur ägget kläcks larven och den äter inget annat än äggskalet denna sommar, utan övervintrar och börjar äta under våren när den vaknar.[6] Värdväxter, de växter larven lever på och äter av, är olika gräs till exempel arter i timotejsläktet, svingelsläktet och gröesläktet.[7] När larven ätit sig fullstor förpuppas den. Puppstadiet varar ungefär tre veckor[6] och sedan kläcks den fullbildade fjärilen ur puppan och en ny flygtid börjar.
Fjärilens habitat, den miljö den lever i, är där det finns både gräs för larverna att äta och blommor för de vuxna fjärilarna att dricka nektar från, till exempel ängar[5].
Schackbrädets utbredningsområde sträcker sig från norra Afrika, södra och centrala Europa och österut till Uralbergen och Kaukasus. I Norden har den påträffats några enstaka gånger i Danmark och södra Sverige.[6]
_Schachbrett,_Melanargia_galathea.JPG)
_Schachbrett,_Melanargia_galathea.JPG)
_Schachbrett,_Melanargia_galathea.JPG)
_Schachbrett,_Melanargia_galathea.JPG)
Wikimedia Commons har media som rör Schackbräde (fjäril).
Wikispecies har information om Melanargia galathea.
Schackbräde, Melanargia galathea, är en vit och svartgrå fjärilsart som kan sägas likna ett schackbräde. Arten ingår i släktet Melanargia, och familjen praktfjärilar. Arten förekommer tillfälligt i Sverige, men reproducerar sig inte. Inga underarter finns listade.
Larverna lever på olika gräs och de fullvuxna fjärilarna dricker nektar från blommor och den förekommer därför bland annat på blomsterrik ängsmark.
Вид названо на честь персонажа давньогрецької міфології Галатеї — морської німфи, дочки Нерея і Доріди.
Вид поширений у Європі, Північній Африці, Туреччині та Ірані. Є також ізольована популяція в Японії.
Довжина переднього крила 24-27 мм; розмах крил — 44-54 мм. Самиця більша за самця. Верхня сторона крил має яскраве чорно-біле забарвлення. Елементи забарвлення нижньої сторони крил самців і самиць різні. Вельми мінливий вид, описано чимало географічних та індивідуальних форм.
Метелики літають з середини червня по серпень. Трапляються на лугах різних типів, галявинах, лісових дорогах, узліссях, залізничних насипах і в чагарниках по схилах пагорбів. У горах зустрічається на висоті близько 1700 м над рівнем моря. Яйця самиця відкладає на листя кормових рослин, не прикріплюючи їх, тому вони часто падають на землю. Гусениця активна вночі. Кормовими рослинами гусениць є тимофіївка лугова, пирій, грястиця, костриця червона, медова трава та інші злаки.
Галатея откладывает яйца, выбрасывая их на ветер или садясь на невысокую опору и разбрасывая на стебли травы. После вылупливания из яиц личинки сразу же впадают в спячку и начинают кормёжку лишь весной, когда подрастает свежая трава.
Гусеница зелёная, с несколькими светлыми продольными полосками и редкими волосками, с темной спиной и красноватой боковой полосой, красной головой и красными же «хвостиками»; кормится исключительно по ночам, днем же прячется в траве и среди корней. Весь диапазон их корма неизвестен, но установлено, что галатеи питаются мягкими злаковыми, такими как овсяница красная (Festuca rubra), тимофеевка (Phleum), бухарник (Holcus), пырей, ежа и другими[3].
Куколка яйцевидная, гладкая, желтоватого цвета, несёт две приподнятые точки по бокам туловища. Взрослые особи выводятся в конце июня в подходящем для этого тёплом месте, в солнечную погоду среди кончиков травы можно заметить тысячи трепещущих куколок бабочек.
Вид очень изменчив. Для Северной Африки характерен подвид lucasi Ramb, для южной части ареала — procida Herbst с редуцированным светлым рисунком на крыльях.
Галатея откладывает яйца, выбрасывая их на ветер или садясь на невысокую опору и разбрасывая на стебли травы. После вылупливания из яиц личинки сразу же впадают в спячку и начинают кормёжку лишь весной, когда подрастает свежая трава.
Гусеница зелёная, с несколькими светлыми продольными полосками и редкими волосками, с темной спиной и красноватой боковой полосой, красной головой и красными же «хвостиками»; кормится исключительно по ночам, днем же прячется в траве и среди корней. Весь диапазон их корма неизвестен, но установлено, что галатеи питаются мягкими злаковыми, такими как овсяница красная (Festuca rubra), тимофеевка (Phleum), бухарник (Holcus), пырей, ежа и другими.
Куколка яйцевидная, гладкая, желтоватого цвета, несёт две приподнятые точки по бокам туловища. Взрослые особи выводятся в конце июня в подходящем для этого тёплом месте, в солнечную погоду среди кончиков травы можно заметить тысячи трепещущих куколок бабочек.
加勒白眼蝶（又譯作大理石條紋粉蝶，學名：Melanargia galathea）是眼蝶亞科白眼蝶屬的一種，分佈在大部份的歐洲、北非及遠東至伊朗，於20世紀末更擴展至英國。[1]
其的毛蟲主要吃多種的草[1]，不過完全的草種不詳，而紫羊茅是它們主要的食糧。大理石條紋粉蝶會在翅膀上或草莖上產卵。毛蟲孵化立即會冬眠，待明年春天才吃新鮮的食物。毛蟲呈石灰綠色，背部中間有一道深綠色的線。它們會在地上結蛹。成蟲約於7月破蜅而出。在溫暖及陽光普照的天氣下，可以有幾千隻粉蝶飛舞。
加勒白眼蝶（又譯作大理石條紋粉蝶，學名：Melanargia galathea）是眼蝶亞科白眼蝶屬的一種，分佈在大部份的歐洲、北非及遠東至伊朗，於20世紀末更擴展至英國。
其的毛蟲主要吃多種的草，不過完全的草種不詳，而紫羊茅是它們主要的食糧。大理石條紋粉蝶會在翅膀上或草莖上產卵。毛蟲孵化立即會冬眠，待明年春天才吃新鮮的食物。毛蟲呈石灰綠色，背部中間有一道深綠色的線。它們會在地上結蛹。成蟲約於7月破蜅而出。在溫暖及陽光普照的天氣下，可以有幾千隻粉蝶飛舞。
ヨーロッパシロジャノメ（Melanargia galathea）は、チョウ目（鱗翅目）タテハチョウ科ジャノメチョウ亜科に属する蝶の一種である。スカンジナビア半島以外のヨーロッパの大部分、北アフリカ、イランまでの中東等で見られる。20世紀後半には、イギリスまで生息域が広がった。
名前に反して、ジャノメチョウ亜科の中では「茶色い」種である。イギリス南部の未耕作の野原でよく見られる。
ジャノメチョウ亜科の他の種と同様に、幼虫は様々な種類の草を食べる。完全な範囲は明確ではないが、オオウシノケグサは食糧として必須であると考えられている。卵は草の上に産まれ、卵からかえると幼虫はすぐに冬眠し、春に新しい草が生えてきてから食糧を食べ始める。色はライムグリーンで、背中の中央に濃緑色の線が入っている。さなぎは、地上の高さに垂れ下がるようにできる。7月の晴れた日に一斉にさなぎが羽化し、数千匹がゆっくり羽を動かす様子が見られる。
"Marmoress"と呼ばれることもある[1]。
ヨーロッパシロジャノメ（Melanargia galathea）は、チョウ目（鱗翅目）タテハチョウ科ジャノメチョウ亜科に属する蝶の一種である。スカンジナビア半島以外のヨーロッパの大部分、北アフリカ、イランまでの中東等で見られる。20世紀後半には、イギリスまで生息域が広がった。
_im_FFH-Gebiet_%22Sandgebiete_zwischen_Mannheim_und_Sandhausen%22_17.jpg)
.JPG)
.jpg)
