nomes no trilho de navegação
De Lütt Voss (Aglais urticae; Syn.: Nymphalis urticae) is en Bottervagel (Dagfalter) ut de Familie vun de Eddelfalter (Nymphalidae). De Naam Aglais urticae leit sück af vun lat. Aglaie, oder greeksch Aglaia / Ἀγλαΐα = „Glanz“, „Pracht“, de jüngsten vun de dree Grazien un lat. urtica, de Netel un beschrifft de fien Gestalt as ok de Brennnetel as Futterplant. De wurr dorum ok faken Nesselfalter nömmt.
De Falter recken en Flögelspannwiet vun 40 bis 50 Millimetern. Hör Flögelböversieden hemm en orange Grundfarv, wobi de Flögelansatz, besünners vun de Achterflögels dunkelbruun is. Se dragen an den Vörderrand vun de Vörderfögels en swaart, geel un witt Fleckenmuster un dicht an den dunkelbruunen Flögelbutenrand vun beid Flögelpaare en blauen Fleckensuum, de dunkel umfaat is. Up de Vörderflögels befinnen sück twee lüttgere un een groot swaart Fleck, an’ Achterflögel je blots een groot swaart Fleck, de an den dunkelbruunen Basaldeel anslutt.[1]
In Middel- un Hoochgebirgslagen sünd de Falter faken grötter un hemm hellere Farven. In dat nördlich Europa sünd se ehrder lüttger un dunkler.[2]
Illustratschoon vun Jacob Hübner (üm un bi 1800)
Wievke bi de Eiaflaag
Flögel vun den Lütten Voss ünner dat Mikroskop
Gespinst mit Jungruupen
De Ruupen wurrn ca. 30 Millimeter lang, anner Borns geven en Längt bis 22 Millimeter an.[3] De Ruupen sünd swaart, fien witt gefleckt un hemm twee ünnerbraken, geel Siedenliens. Ünnerhalv vun de Siedenliens is de Körper purpurbruun un af un to mit en rötlichbruun Teknung tüschen de Siedenliens versehn. De Ruupenkörper drocht up de Rügg un an de Sieden Stiekels, de swaart oder geelfarven sünd. De Ruupenkopp is swaart.[1][3]
De Deerten kommen in ganz Europa un Asien, östlich bit an den Pazifik vör. Man kann de normalerwies bit en Hööcht vun 3.000 Meter finnen, af un to wurrn aber ok noch Falter bit to en Hööcht vun 3.500 Meter funnen.[4]. Se leven in verscheedenste Levensrüüms (Ubiquist), weswegen se wiet verbreedt un bannig faken vörkommen.[2]
De Imagines nehren sück vun den Nektar vun verscheeden Plantenoorten. Alleen in Baden-Württemberg sünd wiet över 200 Nektarplanten bekannt, de vun de Falter besöcht wurrn, dorünner etwa 40 % meest fremdländsch Gordenplanten.[5]
De Deerten sünd Wannerfalter nauer seggt, Binnenwannerer eerste Ordnung. Se ünnernehmt binnerhalv hör Verbreedensrebeet körtere Wannerungen. So fleegen se bispeelswies in’ Harvst faken ut en Gebirge in de warmer deeper Lagen un de nächste Generatschoon in’ Fröhsömmer weer torüch. De Lütt Voss överwintert as ok de to de Eddelfalter hörrn Inachis io (Dagpfauenoog) an schuult Stäen as Keller, Daakböhns, Garagen oder ok in natüürlich Versteeken, wobi dat Överwintern an warm Daag ünnerbraken wurrn kann.
Man kann den Bottervagel ok faken bi de Gipfelbalz beobachten: up de Slöök nah Geslechtspartnern segeln se an markant höhger Stäen as Hügeln, Bargkuppen oder Borgruinen immer weer den Hang rünner.[2]
De Deerten fleegen in warm Regionen in twee bit dree Generatschonen pro Johr vun Mai bit Oktober, in kolt Rebeeden un hooch Lagen blots in een vun Mai bit August. Nah dat Överwintern fleegen se vun März bit April.[2]
De Ruupen nehren sück meest blots vun de Urtica dioica (Groot Brennnetel),[1] Wiel de Brennnetel an besten up stickstoffriek Grund wasst, is de Falter dor ok besünners faken to finnen.[2]
De Wievkes leggen hör gröön Eier in groot Geleeg vun 50 bit 200 Stück an de Blattünnersieden, vun sünnbeschient Futterplanten af. De jung Ruupen freeten bit to dat letzt Huuten[3] gesellig in sülvst spunnen Gespinsten, wiels de utwussen Ruupen meest eenzeln oder in lütt Gruppen antodrapen sünd.[1] De Ruupen verpuppen sück nah en Freettiet vun ruch weg een Maand in en bruun oder hellgröön Störtpupp, de mehrere Dorns un golden-metallisch Flecken upwiest. De Entwicklung vun dat Ei bit to’n Falter is bannig afhängig vun de Temperatur un düert tüschen een un twee Maand, wobi de Hälft vun de Tiet up dat Ruupen- un je een Veertel up dat Ei- un Puppenstadium entfallen.[5]
De Falter bzw. Ruupen sünd ganz wild up frisch Gröönt, so dat de Falter hör Eier meest an frisch utdrieven Brennneteln setten. Disse Beobachtungen wurrn dör de chemisch Analyse vun Brennnetelblööt vun verscheeden physiologischen Tostand ünnermüert. So kunn nahwiest wurrn, dat sück de Blööt vun de in’t Fröhjohr un nah dat Afmeihn frisch drieven Planten in Hensicht up den Gehalt an Water, Gesamtstickstoffgehalt un löslich Proteine meest nich ünnerscheeden. Aber all to Anfang vun de Brennnetelblüüt is de Gehalt an Water un Stickstoff düütlich minneseert. De Gehalt vun de för de Nehren vun de Ruupen besünners wichtig Proteine fallt up den Bröökdeel vun den Utgangswert.[5]
De Ruupen wurrn nich vun Vagels freeten, woll aber de Puppen. Wohrschienlich wurrn de Vagels vun de upfällig Farven vun de Ruupen afschreckt.[1] Dorneben wurrn aber völ Ruupen vun parasitisch leven Tweeflöglerlarven (Diptera) befallen.[2]
. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons. De Lütt Voss (Aglais urticae; Syn.: Nymphalis urticae) is en Bottervagel (Dagfalter) ut de Familie vun de Eddelfalter (Nymphalidae). De Naam Aglais urticae leit sück af vun lat. Aglaie, oder greeksch Aglaia / Ἀγλαΐα = „Glanz“, „Pracht“, de jüngsten vun de dree Grazien un lat. urtica, de Netel un beschrifft de fien Gestalt as ok de Brennnetel as Futterplant. De wurr dorum ok faken Nesselfalter nömmt.
Deil's butterflee (Aglais urticae) is a colourful an well-kent Eurasie butterflee in the faimily Nymphalidae.
De lytse foksflinter (Aglais urticae) is in soarte yn it skaai fan de Foskes (Aglais).
De lytse foksflinter hjit yn it Frysk ek wol Foske as Lytse Foks.
De lytse foksflinter is in algemiene stânflinter. De flinters komme soms foar yn grutte oantallen. Se binne faak te finen yn tunen. De flinter fertoant swalkgedrach.
De fleantiid: ein maaie - begjin augustus, en ein july - winter - april, foaral augustus.
It liif fan de rûp is gieleftich griis; bytiden is de rûp donkerder. De kop is swart mei giele flekjes. Jonge rûpen meitsje spinselnêsten yn brânnettels. Dy spinsels binne maklik te finen; se binne faak te finen op iepen en sinnige plakjes. Folwoeksen rûpen libje allinnich.
De rûp fret fan de Grutte Brânnettel.
She foillycan ee ruyag veg (Aglais urticae).
T'ee ry-akin 'syn Oarpey tempreilagh, yn Aishey Veg, yn Aishey veanagh, yn Çhibbeyr, yn Çheen, yn Chorea as yn Çhapaan.
Ta skianyn ruy eck, as skeadyn buigh as doo rish yn oirr hoshee. Ta çhemmal lheead doo as spuitt ghorrym ayn er oirr yerrey ny skianyn. Ta'n çheu s'inshley dhone as buigh ouyragh dys follaghey ny share. Fo ghaue, t'ad fosley ny skianyn dy tappee dys soilshaghey ny daaghyn gial, as ta shen cur aggle er ein aegey ny keayrtyn.[1]
Ta praddagyn aegey cummal ayns possan
Ta praddagyn shinney cummal nyn lomarcan
Breh oohyn
She foillycan ee ruyag veg (Aglais urticae).
Коприварката или копривец (науч. Aglais urticae, syn. Nymphalis urticae) — мошне застапена шарена пеперутка која живее во умерените предели на Европа и низ цела Македонија.[1]
Овој вид пеперутки често пати се среќава во градините. Гасениците се хранат со коприви, како и некои други шарени пеперутки.
Возрасната пеперутка има впечатлив изглед, со темно тело и црвеножолти крила, со ред сини точки околу задниот раб. Меѓутоа од долната страна крилата им се темно кафени, што им помага да се прикријат при мирување. Во опасност, пеперутката во мирување неднаш ги отвора крилата, прикажувајќи драматична палета на бои. Ова ги исплашува младите и неискусните птици (Stevens 2005).
Корзиканската коприварка (Aglais (urticae) ichnusa) е мошне слична; нажалост сè уште не е утврдено дали таа е подвид или посебен вид.
Младите гасенеци живеат во групи
Постарите гасеници се осамени
Возрасна пеперутка
Долната страна на крилата
Двете страни.
Коприварката или копривец (науч. Aglais urticae, syn. Nymphalis urticae) — мошне застапена шарена пеперутка која живее во умерените предели на Европа и низ цела Македонија.
Овој вид пеперутки често пати се среќава во градините. Гасениците се хранат со коприви, како и некои други шарени пеперутки.
Возрасната пеперутка има впечатлив изглед, со темно тело и црвеножолти крила, со ред сини точки околу задниот раб. Меѓутоа од долната страна крилата им се темно кафени, што им помага да се прикријат при мирување. Во опасност, пеперутката во мирување неднаш ги отвора крилата, прикажувајќи драматична палета на бои. Ова ги исплашува младите и неискусните птици (Stevens 2005).
Корзиканската коприварка (Aglais (urticae) ichnusa) е мошне слична; нажалост сè уште не е утврдено дали таа е подвид или посебен вид.
Чалканкалдыркан (лат. Vanessa urticae, syn. Aglais urticae) — кооз көпөлөктөрдүн бир түрү.
Чалканкалдыркан (лат. Vanessa urticae, syn. Aglais urticae) — кооз көпөлөктөрдүн бир түрү.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
