nomes no trilho de navegação
Xəzər şəmayısı[1] (lat. Chalcalburnus chalcoides) — Çəkiyəbənzərlər dəstəsinin nümayəndəsidir. Avstriya, Bolqarıstan, Bosniya və Herseqovina, Xorvatiya, Fransa[2], Almaniya, İtaliya, Macarıstan, Rumıniya, Rusiya, Serbiya, Sloveniya[3], Azərbaycan, Türkmənistan və Özbəkistan ərazilərində müşahidə edilir.
Uzunluğu 40 santimetrə çayta bilir. Lakin daha çox 15-30 sm ölçülü balıqlara rast gəlinir. Bu balıq morfoloji cəhətdən olduqca dəyişkəndir. Bu da müxtəlif yaşayış mühitlərinə uyğunlaşmağa imkan verir.
Qara, Xəzər və Aralıq dənizlərinin hövzələrində rast gəlinir. Su anbarlarında belə yaşaşa bilirlər. Sənaye əhəmiyyəti vardır və su anbarları və çayların dərin huissələrində qurulan vətəgələrdə yetişdirilir. Xəzər dənizində həddindən artıq çirklənməsi onların sayına təsir göstərsədə 2008-ci ildə Beynəlxalq Qırmızı kitabda “Az qayğı tələb edən” növlər siyahısına daxil edilmişdir[4][5].
Xəzər şəmayısı (lat. Chalcalburnus chalcoides) — Çəkiyəbənzərlər dəstəsinin nümayəndəsidir. Avstriya, Bolqarıstan, Bosniya və Herseqovina, Xorvatiya, Fransa, Almaniya, İtaliya, Macarıstan, Rumıniya, Rusiya, Serbiya, Sloveniya, Azərbaycan, Türkmənistan və Özbəkistan ərazilərində müşahidə edilir.
L'alburn del Danubi (Alburnus chalcoides) és una espècie de peix de la família dels ciprínids i de l'ordre dels cipriniformes.
Els mascles poden assolir els 40 cm de longitud total.[3][4] Es troba des d'Àustria fins al Kazakhstan.[3]
L'alburn del Danubi (Alburnus chalcoides) és una espècie de peix de la família dels ciprínids i de l'ordre dels cipriniformes.
Els mascles poden assolir els 40 cm de longitud total. Es troba des d'Àustria fins al Kazakhstan.
Die Mairenke (Alburnus chalcoides) ist ein Fisch aus der Familie der Karpfenfische (Cyprinidae). Sie wird zu den Weißfischen gezählt. Sie wurde als Chalcalburnus chalcoides beschrieben, das Taxon Chalcalburnus aber jüngst unter der Gattung Alburnus einklassiert.[1]
Die Mairenke erreicht eine Länge von 15 bis 25 Zentimetern und hat einen hochrückigen Körper mit grünlicher Oberseite. Flanken und Bauchseite sind silberfarben. Die Rücken- und Schwanzflosse ist leicht schwarz gefärbt, die anderen farblos. Entlang der Seitenlinie beträgt die Schuppenzahl 60 bis 67 Stück. Die Zahl der Flossenstrahlen beträgt in der Rückenflosse 9 bis 11, in der Afterflosse 17 bis 20, in der Brustflosse 16, in der Bauchflosse 10 bis 11 und in der Schwanzflosse 19. Eine Fettflosse ist nicht vorhanden, da der Fisch nicht zu den Renken gehört, wie man aufgrund des deutschen Namens annehmen könnte.
Es gibt anadrome Unterarten in den Zuflüssen des Kaspischen Meeres und dem nördlichen Schwarzen Meer. In der Donau kommen diese durch die Staustufen aber nur noch bis Rumänien vor.
Von der Unterart Seelaube,[2] bzw. Schiedling[3] (Alburnus chalcoides mento) gibt es in den Alpen- und Voralpenseen Populationen, die nicht oder nur sehr kurz wandern. Im besonders für diesen und den Perlfisch erstellten Europaschutzgebiet Mondsee–Attersee (Natura 2000) etwa sind sie geschützt,[4][5] im Traunsee konnten sie jüngst nicht mehr nachgewiesen werden. Südlich des Alpenhauptkammes findet man die Mairenke im Wörthersee, wo sie etwa Mitte April bis Anfang Mai in den Reifnitzbach (ebenfalls ein geschütztes Gewässer) zum Ablaichen wandert.[6]
Die anadromen Mairenken leben im Brackwasser und ziehen ab Herbst bis in die Oberläufe der Flüsse, um im Frühjahr über sandigen oder kiesigen Stellen zu laichen. Die stationären Unterarten leben in Schwärmen im tiefen und kalten Wasser der Seen, um an sandigen Uferstellen im See selbst oder in den Zuflüssen zu laichen. Die Laichzeit fällt hier in den Zeitraum Mai bis Juni (Name!). Die Mairenken ernähren sich von Plankton und Mückenlarven.
In Mitteleuropa sind die Mairenken als Speisefische nicht mehr geschätzt, da sie wie alle Weißfische viele Gräten haben. Die Fische in Südosteuropa werden auch heute noch befischt, so wie früher auch in Mitteleuropa.
Die Mairenke wird von der Europäischen Union im Anhang II der FFH-Richtlinie geführt und gilt damit als Art von gemeinschaftlichem Interesse, für deren Erhaltung von den Mitgliedsstaaten besondere Schutzgebiete ausgewiesen werden müssen.
Die Mairenke (Alburnus chalcoides) ist ein Fisch aus der Familie der Karpfenfische (Cyprinidae). Sie wird zu den Weißfischen gezählt. Sie wurde als Chalcalburnus chalcoides beschrieben, das Taxon Chalcalburnus aber jüngst unter der Gattung Alburnus einklassiert.
The Danube bleak or Caspian shemaya (Alburnus chalcoides) is a species of freshwater fish in the family Cyprinidae. It is found in Iran, Ukraine, Georgia, Armenia, Slovakia, Moldova, Greece, Czechia, Azerbaijan, Turkiye, Afghanistan, Austria, Bosnia and Herzegovina, Bulgaria, Croatia, Switzerland, Germany, Hungary, Italy, Romania, Russia, Serbia, Slovenia,[2] Turkmenistan, and Uzbekistan.[3]
The Danube bleak is an elongate slim fish which can reach 40 centimetres (16 in) but a more normal size is 15 to 30 centimetres (6 to 12 in). There are 57 to 70 scales along the lateral line. The abdomen is compressed into a keel and the posterior end of this has no scales. The dorsal fin has eight to nine branched rays while the anal fin has fifteen to nineteen.[4] This fish is morphologically quite variable which may be due to local adaptations to various habitats but is more likely to be due to several species being involved.[5][1]
The Danube bleak occurs in slow flowing stretches of rivers flowing into the Black Sea and the Caspian Sea and in the Aral Sea basin, in Alpine rivers among others.[6] It is a migratory fish, spawning in the headwaters of the rivers and then moving down to the lower parts, estuaries and brackish areas of sea. These migratory patterns have been disrupted by the building of dams across many of the rivers.[7] Landlocked populations survive in small rivers and reservoirs, breeding in the small streams above the dams. The main Caspian Sea population has found ways of spawning below the dams. Overfishing and pollution in the Caspian Sea could impact on the Danube bleak but in 2008 the IUCN Red List of Threatened Species listed it as being of "Least concern".[4][7]
The Danube bleak feeds on small crustaceans, worms, molluscs, insect larvae, insects and small fish.[4][5]
Male Danube bleaks assemble in May to July at spawning sites in fast flowing streams with gravel bottoms. The females arrive later and deposit about twenty thousand eggs which stick to stones and gravel. These hatch after two or three days and the larvae stay among the gravel for another ten days before moving to backwaters and shallows where they feed on zooplankton, insect larvae and algae. The juvenile fish migrate down stream in the autumn or the spring of the following year. They may become mature in four to five years.[5]
The Danube bleak or Caspian shemaya (Alburnus chalcoides) is a species of freshwater fish in the family Cyprinidae. It is found in Iran, Ukraine, Georgia, Armenia, Slovakia, Moldova, Greece, Czechia, Azerbaijan, Turkiye, Afghanistan, Austria, Bosnia and Herzegovina, Bulgaria, Croatia, Switzerland, Germany, Hungary, Italy, Romania, Russia, Serbia, Slovenia, Turkmenistan, and Uzbekistan.
Alburnus chalcoides es una especie de peces de la familia de los Cyprinidae en el orden de los Cypriniformes.
Los machos pueden llegar alcanzar los 40 cm de longitud total.[1][2]
Es ovíparo.
Es un pez de agua dulce.
Se encuentra desde Austria hasta el Kazajistán.
Es inofensivo para los humanos.
Alburnus chalcoides es una especie de peces de la familia de los Cyprinidae en el orden de los Cypriniformes.
Alburnus chalcoides Alburnus generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Cyprinidae familian.
Alburnus chalcoides Alburnus generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Cyprinidae familian.
Alburnus chalcoides, l'ablette de lacs[4], est un poisson d'eau douce et d'eau saumâtre de la famille des Cyprinidae.
Alburnus chalcoides se rencontre dans les cours d'eau se jetant dans la Caspienne et dans l'Aral[5]. Sa population est en décroissance depuis les années 1950/1960 à la suite de la création de barrages hydrauliques lui bloquant l'accès à ses zones de reproduction. Désormais il ne reste que quelques populations éparses et l'on s'attend à ce que l'effectif global continue de diminuer.
La taille maximale connue pour Alburnus chalcoides est de 400 mm[4], avec une taille moyenne de 280 mm pour les femelles, et de 200 mm pour les mâles.
Liste non exhaustive de noms vernaculaires :
Son nom d'espèce, du latin chalcoides, « qui a l'apparence du cuivre », lui a été donné en référence à sa livrée[6].
Alburnus chalcoides, l'ablette de lacs, est un poisson d'eau douce et d'eau saumâtre de la famille des Cyprinidae.
L'alborella carenata o alborella del Danubio (Alburnus chalcoides, nota in passato come Chalcalburnus chalcoides) è un pesce d'acqua dolce e salmastra della famiglia Cyprinidae.
È uno dei pochi ciprinidi ad avere una certa tolleranza verso l'acqua salata ed infatti esistono popolazioni anadrome che risiedono stabilmente nei mari Nero, d'Azov e Caspio, soprattutto presso le foci fluviali o nelle zone dove la salinità è minore. Esistono anche numerose popolazioni stabilmente dulcacquicole nel Danubio e nei fiumi che sfociano nel mar Nero e nel mar Caspio. Le popolazioni fluviali vivono nei tratti dove la corrente è più debole.
Molto simile come aspetto generale all'alborella da cui si può distinguere per i seguenti caratteri:
Si nutre principalmente di insetti che cattura sul pelo dell'acqua.
Le popolazioni fluviali si riproducono con modalità simili a quelle dell'alborella comune in maggio, quelle anadrome effettuano prima una lunga migrazione, che iniziano in settembre, per cui passano tutto l'inverno nei fiumi.
Le popolazioni dulcacquicole hanno un'importanza economica modesta mentre quelle migratorie sono attivamente pescate nelle parti inferiori dei fiumi, soprattutto in Russia ed alimentano una fiorente industria di trasformazione.
L'alborella carenata o alborella del Danubio (Alburnus chalcoides, nota in passato come Chalcalburnus chalcoides) è un pesce d'acqua dolce e salmastra della famiglia Cyprinidae.
Alburnus chalcoides is een straalvinnige vissensoort uit de familie van karpers (Cyprinidae).[2] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1772 door Güldenstädt.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2008.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
Szemaja kaspijska[3], szemaja aralska[3], szemaja[3], szamaja[3] (Alburnus chalcoides) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
Zlewiska Morza Kaspijskiego i Jeziora Aralskiego. W Morzu Kaspijskim występuje głównie wzdłuż zachodniego południowo-zachodniego wybrzeża[2]. Tworzy również osiadłe, słodkowodne formy.
Gatunek został opisany naukowo z rzek południowej Rosji przez Güldenstädta w 1772 pod nazwą Cyprinus chalcoides. Następnie został przeniesiony przez Berga do rodzaju Chalcalburnus, dla którego w polskiej literaturze przyjęto zwyczajową nazwę szemaja lub – używaną głównie w Gruzji – szamaja, wywodzoną etymologicznie od szach-mai, co oznacza carską rybę[4].
W obrębie Chalcalburnus chalcoides, również określanego nazwą szemaja[4], wyróżniono liczne podgatunki (czasem uznawane za rasy geograficzne), o szerokim zasięgu, obejmującym zlewiska Morza Czarnego, Azowskiego, Kaspijskiego i Aralskiego.
Były to:
Podgatunki te znacznie różnią się cechami morfologicznymi, przez co gatunek był uznawany za „zmienny morfologicznie”. Uzasadniano to zdolnością poszczególnych populacji do adaptacji w różnych środowiskach[2].
Większość z nich (poza szemają kaspijską i aralską) uznano później za odrębne gatunki[6]. Ch. ch. aralensis (szemaja aralska) uznano za synonim Ch. chalcoides (szemaja kaspijska), a tym samym polskie nazwy zwyczajowe „szemaja”, „szamaja”, „szemaja kaspijska” i „szemaja aralska” stały się również synonimami tego samego gatunku. Dwie pierwsze stały się niejednoznaczne, a dwie ostatnie odzwierciedlają zasięg występowania Alburnus chalcoides we współczesnym znaczeniu. W 1997 Bogutskaya przeniosła ten gatunek do rodzaju Alburnus, co zostało zaakceptowane przez innych ichtiologów, m.in. M. Kottelata[6].
Osiąga do 40 cm długości. Ciało wydłużone, bocznie spłaszczone. Wzdłuż dolnej części brzucha, za płetwami brzusznymi biegnie bezłuski kil. Otwór gębowy górny, żuchwa wystaje za szczękę. Płetwa grzbietowa przesunięta do tyłu, jej przednia krawędź znajduje się za płetwami brzusznymi.
Grzbiet jest czarnozielony, boki srebrzyste, brzuch biały. Płetwy grzbietowa i ogonowa ciemnoszare, pozostałe jaśniejsze.
Żywi się planktonem, owadami oraz fauną denną.
Do rzek wchodzi jesienią, jednak trze się dopiero w maju.
W rejonie Morza Kaspijskiego ma dość duże znaczenie.
Szemaja kaspijska, szemaja aralska, szemaja, szamaja (Alburnus chalcoides) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
Alburnus chalcoides é uma espécie de Actinopterygii da família Cyprinidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Austria, Bósnia e Herzegovina, Bulgária, Croácia, Alemanha, Hungria, Itália, Roménia, Sérvia e Montenegro, Turquemenistão e Uzbequistão.
Alburnus chalcoides é uma espécie de Actinopterygii da família Cyprinidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Austria, Bósnia e Herzegovina, Bulgária, Croácia, Alemanha, Hungria, Itália, Roménia, Sérvia e Montenegro, Turquemenistão e Uzbequistão.
Pegunica (znanstveno ime Chalcalburnus chalcoides) je sladkovodna riba iz družine pravih krapovcev.
Pegunica je razširjena v Iranu, Avstriji, Bosni in Hercegovini, Bolgariji, Črni gori, Hrvaški, Nemčiji, Madžarski, Italiji, Romuniji, Srbiji , Sloveniji[1], Turkmenistanu in Uzbekistanu.
V Sloveniji je invazivna vrsta v povodju Mure.
Pegunica (znanstveno ime Chalcalburnus chalcoides) je sladkovodna riba iz družine pravih krapovcev.
Pegunica je razširjena v Iranu, Avstriji, Bosni in Hercegovini, Bolgariji, Črni gori, Hrvaški, Nemčiji, Madžarski, Italiji, Romuniji, Srbiji , Sloveniji, Turkmenistanu in Uzbekistanu.
V Sloveniji je invazivna vrsta v povodju Mure.
Donaulöja (Alburnus chalcoides) är en art i familjen karpfiskar (Cyprinidae). Den var tidigare en vanlig matfisk i Centraleuropa men undviks idag då den innehåller mycket ben. I Sydosteuropa finns fortfarande nämnvärt fiske av arten.
Fisken når en kroppslängd av 15 till 30 (40) cm och har en grönaktig ovansida. Sidorna och buken är silverfärgade. Rygg- och stjärtfena har en svart skugga och övriga fenor saknar färg. Längs sidolinjen har arten 57 till 70 fjäll.
Flera underarter lever i vattendrag som mynnar i västra Kaspiska havet och norra Svarta havet. I Donau når fisken på grund av flera dammar bara fram till Rumänien. Ett flertal mindre populationer finns i sjöar som ligger i eller nära Alperna (inklusive tillflöden).
IUCN listar bara den kaspiska populationen under Alburnus chalcoides och betraktar beståndet som livskraftig (Least Concern).[1]
De östeuropeiska och västasiatiska populationerna lever i bräckt vatten och vandrar under våren till flodernas övre del för att lägga ägg. Underarter som förekommer i insjöar lever vanligen i sjöns djupa delar och uppsöker mellan maj och juni grunda avsnitt för att lägga ägg. Födan utgörs av maskar, kräftdjur, mollusker, plankton och mygglarver.
Donaulöja (Alburnus chalcoides) är en art i familjen karpfiskar (Cyprinidae). Den var tidigare en vanlig matfisk i Centraleuropa men undviks idag då den innehåller mycket ben. I Sydosteuropa finns fortfarande nämnvärt fiske av arten.
Раніше до цього виду відносили й низку європейських видів селяви (Alburnus). Тоді розрізняли 4 підвиди (тепер самостійні види):
Раніше до цього виду відносили й низку європейських видів селяви (Alburnus). Тоді розрізняли 4 підвиди (тепер самостійні види):
Шемая дунайська (Alburnus chalcoides danubicus), тепер виділений у окремий вид Alburnus danubicus. Ареал охоплює басейн верхнього і середнього Дунаю. Завдяки цьому підвиду назва Шемая дунайська поширювалась на весь вид Alburnus chalcoides; наразі ця назва не відповідаю ареалу виду. Alburnus chalcoides schischkovi, тепер виділений у окремий вид Alburnus schischkovi. Ареал охоплює річки Болгарії та Туреччини. Шемая кримська (Alburnus chalcoides mentoides), тепер виділений у окремий вид Alburnus mentoides. Шемая батумська (Alburnus chalcoides derjugini), тепер виділений у окремий вид Alburnus derjugini.Alburnus chalcoides là một loài cá vây tia trong họ Cyprinidae. Nó được tìm thấy ở Iran, Áo, Bosna và Hercegovina, Bulgaria, Croatia, Đức, Hungary, Ý, România, Serbia và Montenegro, Slovenia[1], Turkmenistan, và Uzbekistan.
Bài viết về Họ Cá chép này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Alburnus chalcoides là một loài cá vây tia trong họ Cyprinidae. Nó được tìm thấy ở Iran, Áo, Bosna và Hercegovina, Bulgaria, Croatia, Đức, Hungary, Ý, România, Serbia và Montenegro, Slovenia, Turkmenistan, và Uzbekistan.
