dcsimg

Lifespan, longevity, and ageing

fornecido por AnAge articles
Maximum longevity: 48 years (wild) Observations: One specimen may have been over 48 years old (Ronald Nowak 2003).
licença
cc-by-3.0
direitos autorais
Joao Pedro de Magalhaes
editor
de Magalhaes, J. P.
site do parceiro
AnAge articles

Morphology ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

The coloration of Mesoplodon europaeus is black or dark grey on the back fading to a lighter gray on the sides and belly. For a cetacean, the head is small with respect to total body size. The tails of ziphiids (beaked whales) are unusual among cetaceans in having no notch in the center of the fluke. Some stranded specimens, particularly adult males, have many scars on their bodies, presumably from sharks and fighting between males.

Nearly all ziphiids have a greatly reduced number of teeth, and Mesoplodon europaeus has only two in the lower jaw. These two teeth are are visible outside the mouth as small “tusks” near the front of the rostrum. Conchoderma, stalked barnacles, often attach themselves to these teeth. Tusk shape varies between species and it has been proposed that these difference evolved in order to aid the animals in differentiating their own species, as Mesoplodon species are otherwise very similar in appearance. It is extremely difficult to distinguish the similar-looking species of this genus by sightings, and sometimes even when using the diagnostic characters of the skull.

(Lynn and Ross, 1992; Martin et al, 1990; McLeod, 2000b; Robineau and Vely, 1993; Vaughn et al, 2000; Pitman, 2001)

Range mass: 1200 + (high) kg.

Range length: 4 to 5.2 m.

Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Seaton, T. 2002. "Mesoplodon europaeus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mesoplodon_europaeus.html
autor
Tawny Seaton, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Bret Weinstein, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Behavior ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Perception Channels: tactile ; chemical

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Seaton, T. 2002. "Mesoplodon europaeus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mesoplodon_europaeus.html
autor
Tawny Seaton, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Bret Weinstein, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Conservation Status ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

IUCN Red List of Threatened Species: data deficient

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Seaton, T. 2002. "Mesoplodon europaeus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mesoplodon_europaeus.html
autor
Tawny Seaton, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Bret Weinstein, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Trophic Strategy ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

From stomach contents of stranded M. europaeus it is known that they eat primarily squid (Octopoteuthis spp., Mastigoteuthis spp. and Taonius spp.), deep sea shrimp(Neognathophausia ingens) and mesopelagic viper fish (Chauliodus sloani and Nesiarchus nasutus). The stomach is divided into multiple chambers. The purpose of this is undetermined, as squid and fish are easily digested, as opposed to the tough material eaten by most animals with such stomach morphology.

(Vaughn et al, 2000; Debrot and Barros, 1992; Martin et al, 1990)

Animal Foods: fish; mollusks; aquatic crustaceans

Primary Diet: carnivore (Piscivore , Eats non-insect arthropods, Molluscivore )

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Seaton, T. 2002. "Mesoplodon europaeus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mesoplodon_europaeus.html
autor
Tawny Seaton, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Bret Weinstein, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Distribution ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Mesoplodon europaeus is known only from strandings, so the known distribution may be affected by ocean currents and efforts in North America to retrieve stranded animals. Recorded from as far north as New York and as far south as Trinidad, Mesoplodon europaeus is probably the most abundant member of its genus in the Gulf of Mexico. Records from the eastern side of the Atlantic are more spotty, ranging from Ireland to Guinea Bissau in Africa. A relationship has been suggested between water temperature and prey species distribution, thus affecting the distribution of different Mesoplodon species.

(McLeod, 2000a; Robineau and Vely, 1993)

Biogeographic Regions: atlantic ocean (Native )

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Seaton, T. 2002. "Mesoplodon europaeus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mesoplodon_europaeus.html
autor
Tawny Seaton, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Bret Weinstein, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Habitat ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Mesoplodon europaeus lives in warm to tropical pelagic waters.

(Cetacea, 2001; Debrot and Barros, 1992)

Aquatic Biomes: pelagic

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Seaton, T. 2002. "Mesoplodon europaeus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mesoplodon_europaeus.html
autor
Tawny Seaton, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Bret Weinstein, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Life Expectancy ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Gervais' beaked whale is known to live to at least 27 years old in the wild.

(Pitman, 2001)

Range lifespan
Status: wild:
27 (high) years.

Average lifespan
Status: captivity:
48 years.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Seaton, T. 2002. "Mesoplodon europaeus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mesoplodon_europaeus.html
autor
Tawny Seaton, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Bret Weinstein, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Associations ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

From distinctive scars on some stranded beaked whale specimens it is known that cookie-cutter sharks do attack M. europaeus. The whale probably uses its tusks to protect itself from this and other predators, as well as for interspecific fighting.

(Pitman, 2001)

Known Predators:

  • killer whales (Orcinus orca)
  • cookie-cutter sharks (Isistius)
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Seaton, T. 2002. "Mesoplodon europaeus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mesoplodon_europaeus.html
autor
Tawny Seaton, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Bret Weinstein, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Reproduction ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Very little information is available, but females are thought to be sexually mature by the time they reach 4.5 m size.

(Martin et al, 1990; Poss, 1998; Pitman, 2001)

Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; viviparous

As with all cetaceans, the young are necessarily precocial at birth and Mesoplodon europaeus are about 2.1 m long at birth.

Parental Investment: precocial ; pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Female, Protecting: Female)

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Seaton, T. 2002. "Mesoplodon europaeus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mesoplodon_europaeus.html
autor
Tawny Seaton, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Bret Weinstein, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Biology ( Inglês )

fornecido por Arkive
This species is assumed to be a deep diver (6) that only comes close to the shore to give birth, as many strandings are females with their newborn calves, and sightings of this whale are extremely rare (5). Gervais' beaked whale is nearly impossible to distinguish from other beaked whales when sighted at sea (2). Females are thought to be larger than males, becoming sexually mature at 4.5 m and giving birth to highly dependent young of just 2.1 m. The species is known to live to at least 27 years in the wild (2). They are thought to live in couples or small groups, and fighting between males is assumed to occur as stranded males are highly scarred. However, the distinctive tooth marks of the cookie-cutter shark and the orca have been seen on individuals as well. The stomach, which has unexplained multiple chambers, has been found to contain mainly squid, in addition to deep sea shrimp and viper fish (2).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Conservation ( Inglês )

fornecido por Arkive
There are no special conservation plans for this species, although trade in this species is limited by CITES around the world and prohibited in Europe.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Description ( Inglês )

fornecido por Arkive
Gervais' beaked whale has a prominent, slender beak with only two teeth which, whilst obvious in males, are not visible in females (5). These whales are dark grey to black on the back, fading to light grey or white on the underside. The head is relatively small with a slightly bulging forehead and the dorsal fin is situated towards the tail end of the back (2) (5).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Habitat ( Inglês )

fornecido por Arkive
Inhabits warm to tropical pelagic waters (2).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Range ( Inglês )

fornecido por Arkive
Although the first specimen of this species was found in the English Channel, it has only been found in the Atlantic Ocean since. The range has been deduced from stranding sites, and is possibly inaccurate, but is thought to stretch from New York to Trinidad on the western side of the Atlantic and from Ireland to Guinea Bissau on the eastern side (2).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Status ( Inglês )

fornecido por Arkive
Gervais' beaked whale is classified as Data Deficient (DD) on the IUCN Red List 2004 (1), and is listed on Appendix II of CITES (4). All cetaceans (whales and dolphins) are listed on Annex A of EU Council Regulation 338/97; they are therefore treated by the EU as if they are included in CITES Appendix I, so that commercial trade is prohibited.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Threats ( Inglês )

fornecido por Arkive
The main threats to Gervais' beaked whale are accidental entanglement in gillnets and acoustic trauma following military noise pollution underwater (1). In the mid to late 1980s, several mass strandings were thought to be associated with naval activities around the Canary Islands. Later, between 1992 and 1998, 28 Gervais' beaked whales were stranded along the US coast between Florida and Massachusetts, followed by more mass strandings in September 2002 after NATO tested low frequency sonar (7).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Amenazas ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Factores de riesgo

Existen pocos registros en el mundo de captura directa o indirecta (Moore, 1966), sin embargo al parecer la especie no se captura comercialmente. Posiblemente algunos ejemplares sean capturados en pesquerías pequeñas y localizadas en el Caribe para consumo humano (Mitchell, 1975).

Utilización y comercio

Al parecer ninguna de las especies de mesoplodontes conocidos en el mundo se encuentra ampliamente distribuida y ni es tan abundante. Son tan escasos los registros confiables en el mar, que es imposible determinar con seguridad el estado poblacional de cualquier especie. Aunque no ha habido ninguna pesquería directa para los mesoplodontes, algunos individuos son ocasionalmente arponeados por balleneros y aunque no se sabe con certeza, es posible que algunos animales sean capturados accidentalmente con redes a la deriva o con líneas (Pitman, 2002).

Comercio ilícito

Se ignora cuál es el volumen del comercio ilegal.

Comercio internacional licito

No hay información disponible acerca de Movimientos Transfronterizos de la especie.

Utilización nacional

El artículo 60 Bis de la Ley General de Vida Silvestre establece que "Ningún ejemplar de mamífero marino, cualquiera que sea la especie podrá ser sujeto de aprovechamiento extractivo, ya sea de subsistencia o comercial, con excepción de la captura que tenga por objeto la investigación científica y la educación superior de instituciones acreditadas. El promoverte de una autorización para la captura de mamíferos marinos a los que se refiere este artículo, deberá entregar a la autoridad correspondiente un protocolo completo que sustente su solicitud. El resto del trámite quedará sujeto a las disposiciones de la presente Ley y demás ordenamientos aplicables" (Anónimo, 2000 reformada el 26 de enero de 2006).

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Es una especie oceánica y no se ve tan afectada por los impactos costeros causados por el hombre.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

Ortega (2000) menciona que existen muy pocos estudios sobre cetáceos en el sur del Golfo de México y que entre 1998 y 1999 se registraron 55 avistamientos de cetáceos en la región, dentro de los cuales se encuentra el mesoplodonte antillano.

Historia de vida

El mesoplodonte antillano, como mamífero, es una especie vivípara y homeoterma.
Es el mesoplodonte con la distribución más amplia que se conoce (Pitman, 2002).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología de poblaciones ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Tamaño poblacional

México:
No hay información disponible.

Mundial:
No hay información disponible.

licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Comportamiento ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
De acuerdo Pitman (2002) el comportamiento más comúnmente reportado para los mesoplodontes es el de nado lento, generalmente lejos de una embarcación. Al ser molestados, estos organismos dan vueltas sobre la superficie en repetidas ocasiones hasta bucear por espacio de 20-45 min. La mayoría de los grupos salen a la superficie simultáneamente y corta distancia entre ellos, lo cual indica cierto grado de comunicación durante la búsqueda de alimento en las oscuras profundidades. Normalmente el soplo de estos organismos no es visible y no han sido observando sacando la aleta caudal previo a una inmersión. Por su parte Carwardine (1995) menciona que estos animales andan en grupos de 2-5 individuos.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Conservación ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Dentro de los países que deben de involucrarse en su conservación está México, y es en nuestro país donde la especie está protegida por varios acuerdos, ya que en 1949 inicia su participación en los acuerdos internacionales para la regulación de la cacería de ballenas en la Comisión Ballenera Internacional; en 1991 México se adhirió a la Convención sobre Comercio Internacional de Especies Amenazadas de Flora y Fauna Silvestre (CITES).

Conservación del hábitat

De acuerdo a la Ley de Pesca (Anónimo, 1992) y a la reforma del 30 de noviembre de 2000 a la fracción V del artículo 3o de la misma ley, "Será atribución de la Secretaría de Medio Ambiente y Recursos Naturales dictar las medidas tendientes a la protección de los quelonios, mamíferos marinos y especies acuáticas sujetas a protección especial o en peligro de extinción y participar con las dependencias competentes en la determinación de estas dos últimas. Asimismo establecerá las vedas totales o parciales referentes a estas especies".

Ver Refugios, Conservación y Medidas de control.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Descripción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
El mesoplodonte antillano es gris oscuro en los lados y en el dorso y ligeramente más claro en el abdomen. La aleta caudal es gris oscuro por ambos lados. Mead (1989) reporta que los jóvenes presentan un vientre blanco y en algunas hembras la existencia de una mancha blanca de aproximadamente 15 cm de diámetro, que se extiende de la porción anterior de la abertura genital hasta después del ano. Estos organismos llegan a alcanzar una longitud de 6.7 m (Leatherwood et al., 1976), aunque Klinowska (1991) reporta que la longitud máxima para las hembras es de 5.2 m y para los machos de 4.6 m.

El mesoplodonte antillano presenta un cuerpo delgado y al parecer comprimido (más alto que ancho). La cabeza es extremadamente pequeña y culmina rápidamente en un hocico angosto. Como todos los mesoplodontes, presenta un solo par de surcos gulares, localizados entre la mandíbula inferior izquierda y derecha (Pitman, 2002). Las aletas pectorales son pequeñas y miden cerca de un doceavo de la longitud corporal. La aleta dorsal es pequeña también y se encuentra localizada por detrás de la parte media del cuerpo. Puede presentar diversas formas, desde falcada hasta triangular. La aleta caudal mide menos de un quinto de la longitud del cuerpo y no presenta escotadura (Leatherwood et al., 1976), aunque Mead (1989) reporta un espécimen con una proyección de 3 cm en lugar de escotadura.

Al igual que otras especies de mesoplodontes, sólo los machos adultos presentan dientes funcionales, los cuales utilizarán para competir con otros machos con fines reproductivos. En el mesoplodonte antillano, estos dientes están ubicados aproximadamente a un tercio de la punta del hocico hacia la comisura de la boca (Leatherwood et al., 1976). Mead (1989) reporta que sólo la punta de estos se encuentra expuesta y Carwardine (1995) menciona que los dientes son visibles cuando la boca del animal está cerrada y encajan muy bien en muescas del "labio" superior.

Información sobre especies similares

El mesoplodon antillano pudiera confundirse también con otras especies de mesoplodontes y aunque en muchas de estas no se conoce bien el patrón de pigmentación, debido a que su descripción se basa sobre todo en restos óseos, la característica diagnóstica para cada una se centra en la forma y posición de los dientes.

De acuerdo a Carwardine (1995) un ejemplar, macho de mesoplodonte antillano puede ser reconocido por su único par de dientes, localizados a un tercio entre la punta del hocico y la comisura de la boca. Sin embargo es posible confundir a esta especie con el mesoplodonte de Blainville, aunque el primero es de mayor tamaño que el segundo. La exacta posición de los dientes y el hocico prominente del macho son tal vez los mejores rasgos para su identificación. Los machos del mesoplodonte de Blainville presentan un par de dientes muy grandes en la parte media de la mandíbula, dirigidos ligeramente hacia delante, y que sobresalen de la comisura de la boca, además de que a menudo suelen estar infestados de cirrípedos (Carwardine, 1995; Leatherwood y Reeves, 1983; Reyes et al., 1991).

Del resto de los mesoplodontes, se puede mencionar que el mesoplodonte antillano difiere del mesoplodon de Hector (M. hectori), en que los dientes de este último se localizan aproximadamente a una pulgada por detras de la punta de la mandíbula. Además de que son grandes, prominentes, con forma de triángulo isósceles y al igual que en la mayoría de las especies de mesoplodontes sólo los machos adultos los presentan (Reeves et al., 2002).

Otra especie del género con la cual se pudiera confundir el mesoplodonte antillano, es el mesoplodonte de True (M. mirus), aunque son muy pocos los ejemplares vivos descritos, al parecer la especie se distingue porque los dientes de los machos adultos salen cerca de la punta de la mandíbula y son pequeños. Además, el patrón de coloración va de un gris medio a un gris café en el dorso, con un vientre más claro. Tanto los labios como la aleta dorsal son más oscuros y al rededor del ojo se nota claramente una zona o mancha oval. Otra característica es la presencia de una mancha blanca en la región genital. Por otro lado, también se tiene documentado el caso de una hembra adulta con una coloración casi negra-azulosa, con una zona blanca extensa que abarcaba la aleta dorsal y la mayor parte del pedúnculo caudal, así como la presencia de una mancha genital de color blanca y una mandíbula y garganta de color gris claro, con manchas negras (Reeves et al., 2002).

El mesoplodonte de Sowerby (Mesoplodon bidens) también es una especie con la cual se pudiera confundir el mesoplodonte antillano, sin embargo esta especie se caracteriza por tener un melón convexo y no bulboso. Los dos dientes que aparecen en la mandíbula en los machos adultos se encuentran ubicados por detrás de la punta de la misma. Aunque esta posición es común en otras especies de mesoplodontes, el mesoplodonte de Sowerby no presenta un borde masivo de la misma mandíbula, el cual suele elevarse a la mitad de la maxila, generando un arco prominente como en M. densirostris, o como en el mesoplodonte de Andrew (M. bowdoini) y en el mesoplodonte de Hubbs (M. carlhubbsi). Por otro lado, la coloración de esta primera especie es gris oscuro en el dorso y gris claro en el vientre y presenta pocas manchas circulares y lineares (Reeves et al., 2002).

Otra especie de mesoplodonte es la de Gray (M. grayi), la cual se diferencia de M. europaeus porque su coloración es muy diferente, ya que presenta un rostro blanco. Esta coloración clara abarca desde la punta del hocico hasta casi llegar a la comisura de la boca y aunque hay otras especies con una mandíbula y una maxila blancas, esta coloración suele abarcar en ellas sólo la punta de ambas mandíbulas, (M. bowdoini y M. carlhubbsi). Por otro lado, el mesoplodonte de Gray también se distingue en ser único entre el resto de los mesoplodontes debido a que en los animales adultos de ambos sexos se presenta una hilera regularmente espaciada de 17 a 22 dientes pequeños en cada lado de la maxila, en la porción posterior de la boca, y que se ubican aproximadamente en la misma posición en que se encuentra el único par de dientes de la mandíbula. Además los dientes de la mandíbula sólo llegan a sobresalir de las encías unos cuantos milímetros, a diferencia de otras especies. Estos son de forma triangular, se inclinan ligeramente hacia adelante y se ubican casi a la mitad de la mandíbula (Reeves et al., 2002).

Por otro lado, el mesoplodonte de Andrew se puede diferenciar fácilmente del mesoplodonte antillano debido a que su característica diagnóstica corresponde a una mandíbula masiva, la cual se eleva por encima de la mandíbula, formando un arco prominente, el cual exhibe un diente en el ápice del mismo, a cada lado. La corona de estos dientes se puede incluso llegar a extender por encima del nivel del rostro. Además la coloración de esta especie es generalmente gris oscuro hasta negra y los machos adultos suelen presentar una mancha grisácea inmediatamente por detrás de la fosa nasa, la cual se extiende posteriormente hasta llegar a la aleta dorsal. Sólo la mitad del rostro es blanca o gris claro y algunos individuos presentan un parche claro en cada lado de la cabeza, por enfrente de los ojos (Reeves et al., 2002).

El mesoplodonte de Hubbs por su parte se distingue fácilmente del mesoplodonte antillano debido a que tiene el borde de la mandíbula elevado y presentan un hocico notablemente más claro que el resto del cuerpo, siendo muy blanco en el caso de los machos adultos. El resto del cuerpo de estos animales es casi negro y presentan un área blanca por encima del melón.

Otra especie del género es el mesoplodonte pigmeo (M. peruvianus), sin embargo esta especie se distingue de M. europaeus debido a que la primera es más pequeña y a que su aleta dorsal es chica, triangular y con la punta redondeada, localizada al final del segundo tercio del cuerpo.

Finalmente las dos últimas especies de mesoplodontes con las cuales se pudiera confundir el mesoplodonte antillano son el mesoplodonte Stejneger (M. stejnegeri) y M. layardii, conocido comúnmente en inglés como "strap-toothed whale". Sin embargo la característica diagnóstica del mesoplodonte Stejneger consiste en la presencia de un melón notablemente plano en comparación del resto de los mesoplodontes, así como por un patrón de coloración gris oscuro, que corre de la cabeza, extendiéndose hacia la región de los ojos, aparentando la presencia de una máscara o casco en los animales. Otra característica distintiva, por lo menos para el caso de las hembras de esta especie, es la presencia de manchas blancas o gris claro en la porción ventral de la aleta caudal, las cuales se extienden a partir del margen posterior de la misma. Por otro lado, la característica diagnóstica de M. layardii es la de ser la especie de mesoplodonte de mayor tamaño, así como la que presenta el patrón de pigmentación más marcado. En los adultos, por lo menos la primera mitad del hocico, toda la garganta, así como una banda localizada por detrás del ojo son de color blanco; mientras que la superficie dorsal que abarca por detrás de la fosa nasal hasta casi la mitad del cuerpo, es de color gris claro o blanco. Además estos animales también suelen presentar una zona blanca o gris clara muy amplia en la región ano-genital, así como una macha blanca en la base de cada aleta pectoral. El resto del cuerpo es de color negro. Otra característica distintiva de la especie consiste en la forma de los dientes, los cuales son muy alargados, lateralmente comprimidos y sólo salen en los machos adultos por detrás de la punta de la mandíbula. Están orientados ligeramente hacia el melón y en ocasiones suelen crecer y curvearse tanto que terminan atrapando la maxila, presionando ésta fuertemente contra la mandíbula (Reeves et al., 2002).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Distribución ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Actual

Mundial

El primer ejemplar se halló flotando en el canal de la Mancha en 1840, sin embargo recientemente no ha habido ningún otro registro en Europa septentrional. La zona principal de distribución para la especie se encuentra en el Atlántico Norte occidental. Es la especie de mesoplodonte más hallada en varamientos a lo largo de las costas atlánticas de Estados Unidos. Hay un máximo de observaciones en Florida y Carolina del Norte, Estados Unidos. También se tienen registros de la especie en Bahamas, Jamaica, Trinidad y Tobago y Cuba, aunque no parece ser especialmente común en el Golfo de México. Hay registros en República Popular Guine-Bisauu (Reiner, 1980), y también hay varamientos dispersos en los mares de las Islas Canarias, Guinea-Bissau y Mauritania, África occidental; así como también en Isla Ascensión en el Atlántico Sur (Mead, 1989, Klinowska, 1991; Carwardine, 1995). Por su parte Mignucci (1989) reporta a la especie en las Islas San Vicente, Puerto Rico, las Islas Vírgenes, Dominica, Curacao, Donaire y (Toyos et al., 2000) en la República Dominicana.

MEXICO / CAMPECHE

MEXICO / YUCATAN

No endémica

MEXICO

En México se ha reportado a la especie sólo en el Golfo de México (Vidal, 1991; Würsig et al., 2000; Pitman, 2002).

Localización geográfica de las localidades (latitud, longitud):
No se cuenta con esa información.

Se cree que la distribución histórica de la especie en México es similar a la actual.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Ecología ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Categoria de edad, tamaño o estadio

La mayoría de los mesoplodontes exhiben un dimorfismo sexual identificado a través de la coloración. Los machos adultos presentan un patrón de coloración más conspicuo que las hembras. La mayoría de las cicatrices presentes en estos organismos son causadas por los dientes de otros machos o por tiburones pequeños. La mayoría de los mesoplodontes forman un tejido blanco sobre las heridas externas, por lo que se puede observar en el cuerpo un registro de las heridas de un animal a lo largo de su vida. De esta manera se pueden reconocer fácilmente a los machos por sus heridas prominentes (Pitman, 2002).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estado de conservación ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2010

Pr sujeta a protección especial

CITES

Apéndice II
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estrategia trófica ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Al parecer todas las especies de Mesoplodon prefieren alimentarse de calamares y peces mesopelágicos (Pitman, 2002).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Gestión ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Comercio internacional

Existe la moratoria a la caza comercial de todas las grandes ballenas, establecida por la (CBI), que entró en vigor en 1986.

En México, la Ley General de Vida Silvestre (Anónimo, 2000) estipula que son infracciones a lo establecido en esta Ley exportar o importar ejemplares, partes o derivados de la vida silvestre, o transitar dentro del territorio nacional los ejemplares, partes o derivados procedentes del y destinados al extranjero en contravención a esta Ley, a las disposiciones que de ella deriven y a las medidas de regulación o restricción impuestas por la autoridad competente o, en su caso, de la Convención sobre el Comercio Internacional de Especies Amenazadas de Fauna y Flora Silvestre (CITES).

Con base en la reforma de esta misma ley (26 enero 2006), el Artículo 55 Bis establece que "queda prohibida la importación, exportación y reexportación de ejemplares de cualquier especie de mamífero marino y primate, así como de sus partes y derivados, con excepción de aquéllos destinados a la investigación científica, previa autorización de la Secretaría".

Medidas nacionales

La Ley de Pesca (Anónimo, 1992) hace mención al castigo por capturar deliberadamente mamíferos marinos y especies en peligro de extinción, sin autorización de la Secretaría de Pesca (Última Reforma DOF 08-01-2001). En el Código Penal (Anónimo, 1931) se hace referencia a la imposición de penas para aquellas personas que dañen o priven de la vida a algún mamífero o que recolecten o comercialicen en cualquier forma sus productos o subproductos, sin contar con la autorización correspondiente; así como aquellas que realicen la caza, pesca o captura de especies de fauna silvestre utilizando medios prohibidos por la normatividad aplicable o amenace la extinción de las mismas; y a quienes lleven a cabo cualquier actividad con fines comerciales con especies de flora o fauna silvestre consideradas endémicas, amenazadas, en peligro de extinción, raras o sujetas a protección especial, así como sus productos o subproductos y demás recursos genéticos, sin contar con la autorización o permiso correspondiente.

Con base en la reforma del 26 enero 2006 a la Ley General de Vida Silvestre (Anónimo, 2000), el Artículo 60Bis, establece que "Ningún ejemplar de mamífero marino, cualquiera que sea la especie podrá ser sujeto de aprovechamiento extractivo, ya sea de subsistencia o comercial, con excepción de la captura que tenga por objeto la investigación científica y la educación superior de instituciones acreditadas. El promoverte de una autorización para la captura de mamíferos marinos a los que se refiere este artículo, deberá entregar a la autoridad correspondiente un protocolo completo que sustente su solicitud. El resto del trámite quedará sujeto a las disposiciones de la presente Ley y demás ordenamientos aplicables."

Dentro de las Normas Oficiales Mexicanas en materia ambiental se encuentran 3 que tiene que ver directamente con lineamientos y especificaciones para el desarrollo de actividades relacionadas con el aprovechamiento y conservación de los mamíferos marinos y en donde se incluiría al mesoplodonte antillano:
Norma Oficial Mexicana NOM-059-SEMARNAT-2001, Protección ambiental-especies nativas de México de flora y fauna silvestres-categorías de riesgo y especificaciones para su inclusión, exclusión o cambio-lista de especies en riesgo. (D.O.F. 6-marzo-2002). Antes NOM-059-ECOL-2001; Norma Oficial Mexicana NOM-126-SEMARNAT-2000, Por la que se establecen las especificaciones para la realización de actividades de colecta científica de material biológico de especies de flora y fauna silvestres y otros recursos biológicos en el territorio nacional. D.O.F. 20-marzo-2001. Antes NOM-126-ECOL-2000; Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-135-SEMARNAT-2003, Para la regulación de la captura para investigación, transporte, exhibición, manejo y manutención de mamíferos marinos en cautiverio. (D.O.F. 30-06-03). De acuerdo al Código Penal (Anónimo, 1931) es deber de todos respetarlas, ya que en caso de lo contrario se impondrán penas a toda persona que las quebrante.

Supervisión de la población

En general dentro de las leyes ambientales se contempla el desarrollo y bienestar social junto con el aprovechamiento adecuado y ordenado de los recursos naturales. Particularmente, la Ley General de Vida Silvestre (Anónimo, 2000a) establece que el aprovechamiento de la fauna silvestre debe realizarse evitando o aminorando los daños que esta pueda sufrir, prohibiendo completamente todo acto de crueldad en su contra. Para lograr esto, la misma ley menciona que se requerirá de una autorización previa de la SEMARNAT para realizar actividades de aprovechamiento extractivo o no extractivo de la vida silvestre y para garantizar su bienestar, la continuidad de sus poblaciones y la conservación de su hábitat.

Ver apartado de Conservación.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Hábitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Al parecer esta especie, como el resto de los mesoplodontes, se alimenta principalmente de calamares mesopelágicos, así como de algunos peces, los cuales son capturados a profundidades de 200 m o más (Pitman, 2002).

Macroclima

El mesoplodonte antillano es una especie oceánica. Pitman (2002) menciona que los mesoplodontes normalmente habitan aguas profundas oceánicas, demás de 2000 m o pendientes continentales (200-2000 m), y raramente son observados sobre la plataforma continental.

Tipo de ambiente

El mesoplodonte antillano al parecer es la especie de mesopldonte más ampliamente distribuida en el Golfo de México (Würsig et al., 2000). Pitman (2002) menciona que esta especie se distribuye en aguas cálido-templadas y tropicales del Atlántico Norte.

Uso de hábitat

Pitman (2002) menciona que algunas especies del género Mesoplodon que se encuentran en altas latitudes pudieran llevar a cabo una migración limitada hacia latitudes bajas durante los inviernos locales, sin embargo, particularmente para la especie no hay información disponible.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Relevancia de la especie ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Relevancia de la especie

Valor ecológico:
Los cetáceos en general son indicadores útiles de la salud de un ecosistema y de su productividad. Pueden realizar cambios importantes en el ambiente marino y pueden ayudar a reactivar el ciclo de nutrientes en áreas poco productivas. Son fuente de alimento para otros animales terrestres (en caso de un varamiento) y de animales bentónicos. Por otro lado, hay otras especies de organismos como parásitos y organismos comensales en cuyas vidas los cetáceos desempeñan un papel importante, sea como lugar para vivir o como parte importante para cumplir una etapa de su ciclo de vida. Algunos cetáceos son colonizados por organismos comensales e invertebrados que los parasitan y también ayudan a otras especies como aves y peces a beneficiarse durante su alimentación.

Valor estético-recreativo:
La observación de cualquier cetáceo en su medio natural resulta ser atractivo y pudiera ofertarse a nivel turístico, como en el caso de otras especies de cetáceos, siendo así uno de los espectáculos de la fauna silvestre más importantes del mundo. Sin embargo es necesario mencionar que debido a que es una especie poco común en aguas mexicanas sólo se podría ofertar como una especie posiblemente a observar.

Valor educativo:
Este valor se relaciona con la concientización que logra el público que va a observar esta especie, en su medio natural o en cautiverio, al conocer algunos aspectos importantes de su biología o de su ambiente.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Reproducción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
De a cuerdo a Mead (1984) la mayor longitud fetal registrada es de 2.18 m, mientras que la cría más pequeña registrada llegó a los 1.96 m, estimándose una longitud al nacer de 2.1 m. Al parecer la cría pesa aproximadamente 50 kg (Carwardine, 1995). Mead (1989) menciona que la longitud promedio en la que las hembras alcanzan la madurez sexual es de 4.50 m.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Mesoplodon europaeus. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Did you know? ( Inglês )

fornecido por EOL authors
· Gervais' beaked whales may be the most commonly sighted species of Mesoplodont off the U.S. Atlantic coast and the Gulf of Mexico. · Gervais' beaked whales are the most common species of the genus Mesoplodon to strand on the U.S. southeastern Atlantic coast.
licença
cc-publicdomain
citação bibliográfica
Gervais' Beaked Whale (Mesoplodon europaeus). NOAA Fisheries Office of Protected Resources. http://www.nmfs.noaa.gov/pr/species/mammals/cetaceans/beakedwhale_gervais.htm. Accessed on 23 Jan 2014.
autor
J Medby (jamiemedby)
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Did you know? ( Inglês )

fornecido por EOL authors
· Gervais' beaked whales may be the most commonly sighted species of Mesoplodont off the U.S. Atlantic coast and the Gulf of Mexico. · Gervais' beaked whales are the most common species of the genus Mesoplodon to strand on the U.S. southeastern Atlantic coast.
licença
cc-publicdomain
citação bibliográfica
Gervais' Beaked Whale (Mesoplodon europaeus). NOAA Fisheries Office of Protected Resources. http://www.nmfs.noaa.gov/pr/species/mammals/cetaceans/beakedwhale_gervais.htm. Accessed on 23 Jan 2014.
autor
J Medby (jamiemedby)
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Distribution ( Inglês )

fornecido por EOL authors
Gervais' beaked whales are distributed throughout deep, warm waters of the central and north Atlantic Ocean. This species is thought to occur mostly north of the equator. Their range includes the English Channel, Europe, Canaries Islands, Western Africa, Brazil, Caribbean Sea, Gulf of Mexico, and the eastern north Atlantic (Jefferson et al. 2008). There are no known seasonal movements or migrations for this species.
licença
cc-publicdomain
citação bibliográfica
Gervais' Beaked Whale (Mesoplodon europaeus). NOAA Fisheries Office of Protected Resources. http://www.nmfs.noaa.gov/pr/species/mammals/cetaceans/beakedwhale_gervais.htm. Accessed on 23 Jan 2014.
autor
J Medby (jamiemedby)
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

External morphology ( Inglês )

fornecido por EOL authors
Head Shape The small forehead is defined posteriorly by the indentation at blowhole. The melon merges seamlessly to the narrow, moderate length rostrum. The mouthline is relatively straight. Coloration Adult males are dark gray dorsally and medium gray ventrally with pectoral fins uniformly dark gray above and below. Scarring is often readily visible and appears to be more prevalent in adult males and can occur in round, oval or linear patterns. Oval scars may result from cookie cutter sharks and linear lines from conspecifics given the placement of mandibular teeth. Female pigmentation is similar to adult males, some adult females display a patch of white about 15 cm in diameter that extends from just anterior to the genital slit to a point just posterior to the anus. This patch has not been observed in males. Juveniles have a white belly. Size Adult body length ranges between 4.5 to 4.9 m. Recorded maximum body length for adult males and females is 4.8 m and 4.9, respectively. Length at birth is approximately 2.1 m. Most Likely Confused With: Mesoplodon bidens Mesoplodon mirus Ziphius cavirostris
licença
cc-by-3.0
direitos autorais
Smithsonian National Museum of Natural History Marine Mammal Progam
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Gervais' Beaked Whale Range ( Inglês )

fornecido por EOL authors
Map representing approximate range of species.
licença
cc-publicdomain
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Habitat ( Inglês )

fornecido por EOL authors
Gervais' beaked whales prefer deep tropical, subtropical, and warm temperate waters of the Atlantic Ocean, but are occasionally found in colder temperate seas.
licença
cc-publicdomain
citação bibliográfica
Gervais' Beaked Whale (Mesoplodon europaeus). NOAA Fisheries Office of Protected Resources. http://www.nmfs.noaa.gov/pr/species/mammals/cetaceans/beakedwhale_gervais.htm. Accessed on 23 Jan 2014.
autor
J Medby (jamiemedby)
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Population Trends ( Inglês )

fornecido por EOL authors
For management purposes, Gervais' beaked whales inhabiting U.S. waters have been divided into the Western North Atlantic stock and the Northern Gulf of Mexico stock. The estimated population for Mesoplodon spp. (Blainville's and Gervais' beaked whales) in the Northern Gulf of Mexico is 75-100 animals. This stock is considered "strategic" due to the uncertainty surrounding its status. No current population estimates are available for the Western North Atlantic stock of this species of beaked whale, but based on the number of strandings, they may be fairly common along the U.S. Atlantic coast. There are insufficient data to determine the population trends for this species.
licença
cc-publicdomain
citação bibliográfica
Gervais' Beaked Whale (Mesoplodon europaeus). NOAA Fisheries Office of Protected Resources. http://www.nmfs.noaa.gov/pr/species/mammals/cetaceans/beakedwhale_gervais.htm. Accessed on 23 Jan 2014.
autor
J Medby (jamiemedby)
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Skull morphology ( Inglês )

fornecido por EOL authors
Diagnostic features of the skull and mandible On the vertex of the dorsal skull the premaxillary bone extends forward of the nasal and frontal bones. Separates from Berardius and Ziphius. A sulcus (groove) running along the middle of the combined surfaces of the nasal bones so depresses their combined middle that it is the lateral portion of each nasal bone that reaches farthest forward on the vertex. Separates from Tasmacetus and Indopacetus. When the skull is upright and the long axis of the anterior half of the beak is horizontal, a horizontal plane transecting the summit of either maxillary prominence transects the mesethmoid bone. Separates from Hyperoodon. Tooth alveoli of mandible overlap the mandibular symphysis. Separates from Berardius, Ziphius, Tasmacetus, Indopacetus, Hyperoodon, M. bowdoini, M. carlhubbsi, M. densirostris, M. ginkgodens, M. hectori, M. layardi, M. mirus, M. perrini, M. peruvianus, M. stejnegeri, and M. traversi. Basirostral groove absent or present as a shallow groove that does not extend past the prominental notch. Separates from M. grayi. Jugal bone curves around anterior of maxillary. Separates from M. bidens.
licença
cc-by-3.0
direitos autorais
Smithsonian National Museum of Natural History Marine Mammal Progam
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Species Description ( Inglês )

fornecido por EOL authors
Gervais' beaked whales, sometimes called the "Antillean" or "Gulf Stream beaked whale," are little known members of the beaked whale family (Ziphiidae) (Reeves et al. 2002). As adults, Gervais' beaked whales can reach estimated lengths of about 15-17 ft (4.6-5.2 m) and weigh at least 2,640 lbs (1200 kg). Females may be slightly larger than males. Males can be distinguished from females and juveniles by a pair of visible teeth that erupt from the front portion of the bottom jaw. Females and juveniles have teeth as well, but they remain hidden beneath the gum tissue of the mouth. The jawline is typically straight or slightly curved. Gervais' beaked whales have a relatively small to medium size body with a moderately long beak and an indistinct sloping "melon". They have a small, triangular, wide-based, slightly "falcate", "dorsal" fin located far down (about two-thirds) the animal's back. The coloration of the body is dark gray or bluish to black with a paler ventral side. Animals tend to become darker as they age. Mature males may also have linear scars from battles over females. This species of beaked whale is difficult to observe and identify at sea due to a low profile at the surface and a small, inconspicuous blow. Many species of beaked whales (especially those in the genus Mesoplodon) are very difficult to distinguish from one another (even when dead). At sea, they are challenging to observe and identify to the species level due to their cryptic, skittish behavior, a low profile, and a small, inconspicuous blow at the waters surface; therefore, much of the available characterization for beaked whales is to genus level only. Uncertainty regarding species identification of beaked whales often exists because of a lack of easily discernable or distinct physical characteristics. Gervais' beaked whales are usually found individually or in small closely associated social groups. While diving, they use suction to feed mainly on cephalopods (e.g., squid), mysid shrimp, and small fish in deep water. Females may become sexually mature at 15 ft (4.5 m). A sexually mature female will give birth to a single newborn calf that is about 7 ft (1.6-2.2 m) long and weighs about 176 lbs (80 kg). The estimated lifespan of this species is at least 27 years, but may be up to 48 years (Reeves et al. 2002).
licença
cc-publicdomain
citação bibliográfica
Gervais' Beaked Whale (Mesoplodon europaeus). NOAA Fisheries Office of Protected Resources. http://www.nmfs.noaa.gov/pr/species/mammals/cetaceans/beakedwhale_gervais.htm. Accessed on 23 Jan 2014.
autor
J Medby (jamiemedby)
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Stranding Distribution ( Inglês )

fornecido por EOL authors
The majority of stranding records for this species occur in the western North Atlantic along the eastern seaboard of the United States. Strandings have occurred to a lesser extent in the Caribbean and Gulf of Mexico. Despite its name, only a few specimens have stranded in European waters. Other eastern Atlantic stranding locations include the Canary Islands and Guinea-Bissau. South Atlantic Ocean records are reported from Namibia, Brazil and Ascension Island. It appears to prefer the deeper waters of the tropical and warm temperate Atlantic.
licença
cc-by-3.0
direitos autorais
Smithsonian National Museum of Natural History Marine Mammal Progam
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Threats ( Inglês )

fornecido por EOL authors
Gervais' beaked whales have been incidentally taken as bycatch in fishing gear, such as pound nets off the U.S. Atlantic coast and potentially in driftnets and gillnets. This species may be captured in the Caribbean Sea for food. This species of beaked whale may be sensitive to underwater sounds and anthropogenic noise. Anthropogenic noise levels in the world's oceans are an increasing habitat concern, particularly for deep-diving cetaceans like Gervais' beaked whales that use sound to feed, communicate, and navigate in the ocean.
licença
cc-publicdomain
citação bibliográfica
Gervais' Beaked Whale (Mesoplodon europaeus). NOAA Fisheries Office of Protected Resources. http://www.nmfs.noaa.gov/pr/species/mammals/cetaceans/beakedwhale_gervais.htm. Accessed on 23 Jan 2014.
autor
J Medby (jamiemedby)
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Tooth morphology ( Inglês )

fornecido por EOL authors
Tooth position A single pair of teeth are positioned back from the apex of lower jaw about 1/3 the total length of the mouthline. The root base is square and not inclined in the jaw. Tooth exposure Erupted teeth in adult males are covered by gum tissue, with only the tip of tooth exposed. Teeth of females and juveniles do not erupt. Tooth shape In lateral profile, the anterior margin is relatively straight for a majority of its length and concave distally; the posterior tooth margin is weakly convex.
licença
cc-by-3.0
direitos autorais
Smithsonian National Museum of Natural History Marine Mammal Progam
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Diagnostic Description ( Inglês )

fornecido por FAO species catalogs
Gervais' beaked whales are dark grey above and lighter grey below. In young animals, the belly is white. The teeth of adult males are found one-third of the distance from the snout tip to the gape. They are visible outside the closed mouth. The mouthline is relatively straight. Can be confused with: Gervais' beaked whales are nearly impossible to distinguish at sea from other species of Mesoplodon.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
citação bibliográfica
Marine mammals of the world. Jefferson, T.A., S. Leatherwood & M.A. Webber - 1993. FAO species identification guide. Rome, FAO. 320 p. 587 figs. . 
autor
Food and Agriculture Organization of the UN
original
visite a fonte
site do parceiro
FAO species catalogs

Size ( Inglês )

fornecido por FAO species catalogs
Males attain lengths of at least 4.5 m, and adult females reach at least 5.2 m. Weights of at least 1 200 kg are attained. Newborns are about 2.1 m in length.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
citação bibliográfica
Marine mammals of the world. Jefferson, T.A., S. Leatherwood & M.A. Webber - 1993. FAO species identification guide. Rome, FAO. 320 p. 587 figs. . 
autor
Food and Agriculture Organization of the UN
original
visite a fonte
site do parceiro
FAO species catalogs

Benefits ( Inglês )

fornecido por FAO species catalogs
There is a record of 1 being taken in a net off New Jersey, and others may have been taken in Caribbean small cetacean fisheries. IUCN: Insufficiently known.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
citação bibliográfica
Marine mammals of the world. Jefferson, T.A., S. Leatherwood & M.A. Webber - 1993. FAO species identification guide. Rome, FAO. 320 p. 587 figs. . 
autor
Food and Agriculture Organization of the UN
original
visite a fonte
site do parceiro
FAO species catalogs

Brief Summary ( Inglês )

fornecido por FAO species catalogs
The favoured habitat of Gervais' beaked whales appears to be warm temperate and tropical waters. Like other members of the genus, they are known to feed on squid.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
citação bibliográfica
Marine mammals of the world. Jefferson, T.A., S. Leatherwood & M.A. Webber - 1993. FAO species identification guide. Rome, FAO. 320 p. 587 figs. . 
autor
Food and Agriculture Organization of the UN
original
visite a fonte
site do parceiro
FAO species catalogs

Mezoplodon Gervais ( Bretã )

fornecido por wikipedia BR

Mezoplodon Gervais (Mesoplodon europaeus) a zo ur morvil dantek.

 src=
Tiriad mezoplodon Gervais.
 src=
Mezoplodon Gervais ha den keñver-ha-keñver.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia BR

Zífid de Gervais ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El zífid de Gervais (Mesoplodon europaeus) és una espècie de zífid. És el tipus de cetaci Mesoplodon que queda avarat més sovint a la costa de Nord-amèrica. També se n'han avarat a Sud-amèrica i Àfrica.

Tot i que se'n coneixien exemplars morts des de mitjans del segle XIX, fins a l'any 1998 no se n'havia observat cap de viu. Viuen en grups petits i probablement s'alimenten de sèpies.

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Zífid de Gervais Modifica l'enllaç a Wikidata


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Zífid de Gervais: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Gervais' næbhval ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Gervais' næbhvalen (Mesoplodon europaeus) er en art i familien af næbhvaler i underordenen af tandhvaler. Dyret bliver 4,5-5,2 m langt og vejer 1-2 t.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Gervais-Zweizahnwal ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Gervais-Zweizahnwal (Mesoplodon europaeus), auch Europäischer Schnabelwal genannt, ist eine Walart aus der Gattung der Zweizahnwale (Mesoplodon), die zur Familie der Schnabelwale (Ziphiidae) gehört.

Verbreitung

 src=
Verbreitung Gervais-Zweizahnwal

Das erste Exemplar wurde vom französischen Biologen Paul Gervais 1855 im Ärmelkanal entdeckt und benannt. Diese Fundstelle erwies sich allerdings als untypisch, da das Hauptverbreitungsgebiet der Art den westlichen mittleren Atlantik umfasst. Gervais-Zweizahnwale finden sich von New York im Norden bis Venezuela im Süden und sind insbesondere im Golf von Mexiko und in der Karibik häufig. Im östlichen Atlantik gibt es weit weniger Funde, gestrandete Tiere wurden auf den Kanarischen Inseln, der Westküste Afrikas und der Insel Ascension gefunden.

Beschreibung

Gervais-Zweizahnwale sind dunkelgrau gefärbt, wobei die Unterseite heller ist. Der Kopf ist für Wale sehr klein, hat eine angedeutete Melone und endet manchmal in einer weißen Spitze, wie bei allen Zweizahnwalen ragen die zwei Zähne des Unterkiefers aus dem geschlossenen Maul hervor. Mit einer Länge von bis zu 5,2 Metern sind Weibchen größer als die Männchen, die maximal 4,5 Meter lang werden.

Lebensweise

Diese Wale leben in den wärmeren Regionen des Atlantiks. Sie leben pelagisch (im offenen Meer) in Paaren oder kleinen Schulen, Narben auf den Rücken und Flanken insbesondere der Männchen lassen auf Rivalenkämpfe schließen. Ihre Hauptnahrung besteht aus Tintenfischen.

Bedrohung

Gervais-Schnabelwale wurden nie kommerziell gejagt, allerdings gibt es Berichte, wonach sie sich in Fischernetzen verfingen und ertranken. Ob der dichte Schiffsverkehr in ihrem Verbreitungsgebiet und die Irritationen durch das Sonar von U-Booten eine Bedrohung darstellt, ist nicht restlos geklärt, Massenstrandungen während eines NATO-Manövers, bei dem auch Niederfrequenz-Sonar eingesetzt wurde, deuten jedenfalls darauf hin. Für eine Schätzung der Gesamtpopulation oder des realen Gefährdungsgrades gibt es aber zu wenig Daten.

Literatur

  • Rüdiger Wandrey: Die Wale und Robben der Welt. Franckh-Kosmos Verlags GmbH, 1997, ISBN 3-440-07047-6

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Gervais-Zweizahnwal: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Gervais-Zweizahnwal (Mesoplodon europaeus), auch Europäischer Schnabelwal genannt, ist eine Walart aus der Gattung der Zweizahnwale (Mesoplodon), die zur Familie der Schnabelwale (Ziphiidae) gehört.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Gervais's beaked whale ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Gervais's beaked whale (Mesoplodon europaeus), sometimes known as the Antillean beaked whale, Gulf Stream beaked whale, or European beaked whale (from which its scientific name is derived) is the most frequently stranding type of mesoplodont whale off the coast of North America. It has also stranded off South America and Africa.

History of discovery

Sometime between 1836 and 1841, a captain of one of the ships of the French merchant and armorer Abel Vautier came across a large animal floating at the entrance to the English Channel, its body covered by swarming gulls. He cut the head off and transported it to Caen, where he presented it to Vautier. Vautier in turn offered it to the anatomist Deslongchamps. The specimen somehow made its way to the French scientist Paul Gervais, who described it as a new species in 1855. For several decades this remained as the only known specimen of this species, with many disregarding its specific status and claiming it merely represented an aberrant adult Sowerby's beaked whale.[3] The species’ identity was confirmed by the discovery of two specimens from New Jersey, an immature male captured near Atlantic City in 1889 and an adult female found stranded at North Long Branch in 1905.[4]

Description

This species is the largest of the mesoplodonts and rather gracile, elongated, and laterally compressed compared with the others. The mouthline is remarkably straight, even in males, and the two teeth of the male erupt towards the tip of the beak, and are hardly noticeable.[5] The head is overall small and tapering in outline. The melon only bulges very slightly. The coloration is dark gray on top and lighter gray on bottom. Females sometimes have lighter spots near the genitals and face, with a dark circle remaining around the eyes. Juveniles start off with a lighter coloration, but soon darken.[5] Males are 4.5 meters (15 feet) in length and females are at least 5.2 meters (17 feet) and probably weigh more than 1,200 kg (2,600 lb). Calves are believed to be 2.1 meters (6.9 feet) in length. One beached specimen may have been 48 years old.[5]

Population and distribution

Since the discovery of the type specimen, it has been found off the eastern coast of the United States, Ireland, the Canary Islands, western Africa, and Ascension Island. In August 2001, a specimen was found off São Paulo, Brazil, the southernmost specimen found to date.[6] The species is believed to be naturally rare, and no population estimates have been attempted.[5]

Although this species frequently strands, until 1998 no one had made a confirmed sighting of the species.[7] Sightings remain rare.[8]

There had been a possible stranding of this species in Israel.

Behavior

Judging by strandings, the whales occur in small groups. They probably feed on squid.

A sighting made in 1998, west of the island of Tenerife, involved three whales swimming over waters 1500 meters deep. Another small group was seen south of the island of Gran Canaria. Although timid, the whales allowed close photos. They surfaced for a short time, and their dives lasted for around an hour.[9]

In September 2008, northeast of the island of Lanzarote, some Gervais' beaked whales were photographed breaching out of the water.[10]

On May 5, 2011, one juvenile female specimen was found dead and beached at Playa Larga of Maunabo on the southeast corner of Puerto Rico (Caribbean Sea). The juvenile had her stomach filled with (10 pounds) of plastic bags.[11] On July 10 of the same year, one specimen was found dead in the Yucatán Peninsula, México. Further investigation is being performed to confirm the species in this case.[12]

Conservation

The species has not been hunted and only very infrequently gets tangled in fishing nets. Gervais's beaked whale is covered by the Agreement on the Conservation of Small Cetaceans of the Baltic, North East Atlantic, Irish and North Seas (ASCOBANS)[13] and the Agreement on the Conservation of Cetaceans in the Black Sea, Mediterranean Sea and Contiguous Atlantic Area (ACCOBAMS).[14] The species is further included in the Memorandum of Understanding Concerning the Conservation of the Manatee and Small Cetaceans of Western Africa and Macaronesia.[15]

See also

References

  1. ^ Pitman, R.L.; Brownell Jr.; R.L. (2020). "Mesoplodon europaeus". IUCN Red List of Threatened Species. 2020: e.T13245A50365198. doi:10.2305/IUCN.UK.2020-3.RLTS.T13245A50365198.en. Retrieved 19 November 2021.
  2. ^ "Appendices | CITES". cites.org. Retrieved 2022-01-14.
  3. ^ True, F.W. 1910. An account of the beaked whales of the family Ziphiidae in the collection of the United States National Museum, with remarks on some specimens in other American museums. Washington: Government Printing Office.
  4. ^ Diagnoses and Distributions of Beaked Whales of the Genus Mesoplodon Known from North American Waters, by Joseph Curtis Moore. In Kenneth S. Norris (ed.). 1966. Whales, dolphins, and porpoises. Berkeley: University of California Press.
  5. ^ a b c d Fisheries, NOAA (2021-12-29). "Gervais' Beaked Whale | NOAA Fisheries". NOAA. Retrieved 2022-04-06.
  6. ^ "A Gervais' beaked whale (Mesoplodon europaeus) washed ashore in southeastern Brazil: extra limital record?".
  7. ^ Carwardine, Mark (2016-02-25). Mark Carwardine's Guide To Whale Watching In Britain And Europe: Second Edition. Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-4729-3494-9.
  8. ^ "ORCA - Gervais beaked whale sighting confirmed in ORCA first". www.orcaweb.org.uk. Retrieved 2022-04-06.
  9. ^ ZIFIO DE GERVAIS Mesoplodon europaeus. sergiohanquet.com Archived May 13, 2008, at the Wayback Machine
  10. ^ "Los saltos del zifio de Gervais". Elmundo.es. September 2008.
  11. ^ "Encuentran ballena muerta en playa de Maunabo". El Nuevo Dia. Archived from the original on 2012-09-19. Retrieved 2011-05-06.
  12. ^ "Diario de Yucatán – Jul 12 Online edition". Archived from the original on 2012-07-11. Retrieved 2011-07-13.
  13. ^ "ASCOBANS – Agreement on the Conservation of Small Cetaceans of the Baltic, North East Atlantic, Irish and North Seas". www.ascobans.org.
  14. ^ "Accobams -". Accobams.
  15. ^ "Species – CMS". www.cms.int.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Gervais's beaked whale: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Gervais's beaked whale (Mesoplodon europaeus), sometimes known as the Antillean beaked whale, Gulf Stream beaked whale, or European beaked whale (from which its scientific name is derived) is the most frequently stranding type of mesoplodont whale off the coast of North America. It has also stranded off South America and Africa.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Antila mezoplodo ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La Antila mezoplodo, Bekobaleno de GervaisMezoplodo antila (Mesoplodon europaeus), foje konata ankaŭ kiel Antila bekobaleno, Golfoflua bekobaleno, aŭ Eŭropa bekobaleno (laŭ la scienca nomo apenaŭ ĝusta, ĉar nur en Irlando kaj Kanarioj videblis, dum la teritorio atingas Karibion kaj Okcidentan Afrikon) estas la plej ofte surstrandiĝinta tipo de mezoploda baleno ĉe la marbordo de Nordameriko. Ĝi surstrandiĝis ankaŭ ĉe Sudameriko kaj Afriko.

Historio de malkovro

Iam inter 1836 kaj 1841, kapitano de unu el la ŝipoj de la franca komercisto kaj ŝipposedanto Abel Vautier trafis grandan animalon flosantan je la enirejo al la Manika Markolo, kies korpon estis kovrita de svarmaj mevoj. Li fortranĉis la kapon kaj transportis ĝin al Caen, kir li prezentis ĝin al Vautier. Vautier siavice proponis ĝin al la anatomiisto Deslongchamps. La specimeno poste iris al la franca sciencisto Paul Gervais, kiu priskribis ĝin kiel nova specio en 1855. Dum kelkaj jardekoj tio restis kiel la nura konata specimeno de tiu specio, kaj multaj malkonsentis pri sia specifa statuso kaj postulis ke ĝi estas simple aberacia plenkreskulo de Nordmara mezoplodo.[1] La specia identeco estis konfirmita pere de la malkovro de du specimenoj el Nov-Ĵerzejo, nome nematura masklo kaptita ĉe Atlantic City en 1889 kaj plenkreska ino trovita surstrande en North Long Branch en 1905.[2]

Priskribo

 src=
Antilaj mezoplodoj.

Tiu specio estas la plej granda el la mezoplodoj kaj pli gracia, longeca, kaj flanke kunpremita kompare kun la aliaj. La buŝlinio estas rimarkinde rekta, eĉ ĉe maskloj, kaj la du dentoj de la masklo elstaras el la bekopinto. La kapo estas ĝenerale malgranda kaj mallarĝa konture. La melono iomete elstaras. La koloro estas malhelgriza supre kaj pli helgriza sube. Inoj foje havas pli helajn punktojn ĉe la generaj organoj kaj la vizaĝo, kun malhela cirklo ĉirkaŭ la okuloj.[3] Junuloj havas pli helan koloraron, sed tuj malheliĝas. Maskloj estas 4.5 metrojn longaj kaj inoj estas almenaŭ 5.2 metrojn longaj kaj probable pezas pli ol 1200 kg. Inoj estas ŝajne 2.1 metrojn longaj. Unu surstrandiĝinta specimeno povis esti 48-jaraĝa.

Populacio kaj distribuado

Ekde la malkovro de la tipa specimeno, oni trovis ilin ĉe la orienta marbordo de Usono, Irlando, Kanarioj, Okcidenta Afriko, kaj la insulo Ascension. En Aŭgusto 2001, oni trovis specimenon ĉe San-Paŭlo, Brazilo, nome la plej suda specimeno ĝis nun. Tiu specio estas konsiderata nature rara, kaj oni ne faris klopodojn de ĉirkaŭkalkuloj.

Notoj

  1. True, F.W. 1910. An account of the beaked whales of the family Ziphiidae in the collection of the United States National Museum, with remarks on some specimens in other American museums. Washington: Government Printing Office.
  2. Diagnoses and Distributions of Beaked Whales of the Genus Mesoplodon Known from North American Waters, de Joseph Curtis Moore. En Kenneth S. Norris (ed.). 1966. Whales, dolphins, and porpoises. Berkeley: University of California Press.
  3. bildoj (ekstera morfologio, kranimorfologio, dentomorfologio)

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Antila mezoplodo: Brief Summary ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La Antila mezoplodo, Bekobaleno de Gervais aŭ Mezoplodo antila (Mesoplodon europaeus), foje konata ankaŭ kiel Antila bekobaleno, Golfoflua bekobaleno, aŭ Eŭropa bekobaleno (laŭ la scienca nomo apenaŭ ĝusta, ĉar nur en Irlando kaj Kanarioj videblis, dum la teritorio atingas Karibion kaj Okcidentan Afrikon) estas la plej ofte surstrandiĝinta tipo de mezoploda baleno ĉe la marbordo de Nordameriko. Ĝi surstrandiĝis ankaŭ ĉe Sudameriko kaj Afriko.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Mesoplodon europaeus ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El zifio de Gervais o zifio europeo (Mesoplodon europaeus) es una especie de cetáceo odontoceto de la familia Ziphidae.[2]​ Es el zifio que más frecuentemente ha varado en las costas de América del Norte.

Descripción

Esta especie es bastante grácil y alargada, en comparación con otros miembros del género Mesoplodon. Su cabeza es pequeña y el melón es poco protuberante. La coloración es gris oscuro en la parte superior y gris claro en la parte inferior. Las hembras pueden presentar manchas más claras en genitales y en la cabeza, con un círculo oscuro alrededor de los ojos. Los machos miden unos 4,5 metros de longitud y las hembras al menos 5,2 metros, probablemente pesan más de 1.200 kg.

Población y distribución

El zifio de Grevais originalmente se observó en las costas de Inglaterra, pero desde entonces se ha encontrado fuera de Irlanda, las Islas Canarias, África occidental, y la isla Ascensión. En agosto de 2001, un ejemplar fue encontrado fuera de São Paulo y recientemente, el 4 de mayo de 2011, fue encontrado un ejemplar varado en las costas de la isla de Puerto Rico, el cual tenía aproximadamente 5 kg de bolsas plásticas en su estómago, situación que pudo causarle la muerte.[3]

Es notable que, aunque con frecuencia este zifio es encontrado varado, nunca se había visto un espécimen vivo hasta 1998. Desde entonces se ha visto sólo unas 10 veces y solo en 3 o 4 se ha podido fotografiar, por ejemplo, cerca de Lanzarote[4]​ o de la isla del Hierro (islas Canarias, España).[5]​ La especie, sin embargo, no es migratoria. No existen datos sobre la población de la especie, o su estado de conservación.[6]

Referencias

  1. Taylor, B.L., Baird, R., Barlow, J., Dawson, S.M., Ford, J., Mead, J.G., Notarbartolo di Sciara, G., Wade, P. & Pitman, R.L. (2008). «Mesoplodon europaeus». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN versión 2010.3 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 27 de septiembre de 2010.
  2. Wilson, Don E.; Reeder, DeeAnn M., eds. (2005). Mammal Species of the World (en inglés) (3ª edición). Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2 vols. (2142 pp.). ISBN 978-0-8018-8221-0.
  3. «Ballena muerta en Maunabo tenía 10 libras de bolsas plásticas en su estómago». Primera Hora. 5 de mayo de 2011. Consultado el 5 de abril de 2011.
  4. 2008 Periódico Acción, El barco de CAM toma las primeras fotografías del Zifio de Gervais en su hábitat marino, Caja Mediterráneo, octubre, 2008, p. 24.
  5. Reyes Suárez, C. (2018). Abundance estimate, survival and site fidelity patterns of Blainville’s (Mesoplodon densirostris) and Cuvier’s (Ziphius cavirostris) beaked whales off El Hierro (Canary Islands) (Doctoral dissertation, University of St Andrews).
  6. Cetacean Specialist Group (1996). «Mesoplodon densirostris». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2022 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 16 de agosto de 2008.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Mesoplodon europaeus: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El zifio de Gervais o zifio europeo (Mesoplodon europaeus) es una especie de cetáceo odontoceto de la familia Ziphidae.​ Es el zifio que más frecuentemente ha varado en las costas de América del Norte.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Mesoplodon europaeus ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Mesoplodon europaeus Mesoplodon generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Ziphiidae familian sailkatuta dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)Mammals - full taxonomy and Red List status Ugaztun guztien egoera 2008an
  2. Gervais (1855) 2 Hist. Nat. Mammifères 320. or..

Kanpo estekak

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Mesoplodon europaeus: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Mesoplodon europaeus Mesoplodon generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Ziphiidae familian sailkatuta dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Baleine à bec de Gervais ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Mesoplodon europaeus

La baleine à bec de Gervais (Mesoplodon europaeus) est une espèce de cétacés de la famille des Ziphiidae.

Voir aussi

Références taxinomiques

Notes et références

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Baleine à bec de Gervais: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Mesoplodon europaeus

La baleine à bec de Gervais (Mesoplodon europaeus) est une espèce de cétacés de la famille des Ziphiidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Míol mór socach an tSrutha ( Irlandês )

fornecido por wikipedia GA

Ainmhí mór is ea míol mór socach an tSrutha.


Ainmhí
Is síol ainmhí é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Údair agus eagarthóirí Vicipéid
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia GA

Mesoplodon europaeus ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Il mesoplodonte di Gervais (Mesoplodon europaeus) è un cetaceo odontoceto della famiglia Ziphiidae. È la specie di mesoplodonte che si spiaggia più frequentemente sulle coste del Nordamerica. Si è spiaggiata anche in Sudamerica e in Africa.

Descrizione fisica

Questa specie, rispetto agli altri mesoplodonti, è piuttosto gracile, allungata e compressa lateralmente. Il profilo della bocca, anche nei maschi, è molto stretto, e i due denti del maschio, ben visibili, spuntano verso la punta del rostro. La testa è ovunque piccola ed ha profilo affusolato. Solo il melone è leggermente sporgente. La colorazione è grigia scura sul dorso e grigia più chiara sul ventre. A volte le femmine hanno macchie più chiare presso i genitali e sulla faccia, con un cerchio scuro attorno agli occhi. I giovani nascono con una colorazione più chiara, ma scuriscono molto presto. I maschi misurano 4,5 metri di lunghezza, le femmine raggiungono i 5,2 metri e probabilmente pesano più di 1200 kg. Si pensa che i piccoli siano lunghi 2,1 metri. Un esemplare spiaggiato aveva 48 anni di età.

Popolazione e distribuzione

Questo zifide è stato trovato spiaggiato per la prima volta in Inghilterra, ma poi è stato trovato anche in Irlanda, sulle isole Canarie, in Africa occidentale e sull'isola Ascention. Nell'agosto 2001, un esemplare è stato trovato a Sao Paulo, in Brasile, e si trattava del mesoplodonte spiaggiatosi più a sud di tutti gli altri della sua specie. Si crede che la popolazione sia rara per natura, e non sono ancora state fatte delle stime sul suo numero.

È degno di nota il fatto che nonostante questo cetaceo si spiaggi frequentemente, nessun uomo ne abbia mai visto un esemplare vivo.

Comportamento

A giudicare dagli spiaggiamenti, questo zifide vive in piccoli gruppi. Probabilmente si nutre di calamari.

Conservazione

Questa specie non è mai stata cacciata e solo di rado è rimasta intrappolata nelle reti da pesca.

Bibliografia

  • (EN) Cetacean Specialist Group 1996, Mesoplodon europaeus, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  • Encyclopedia of Marine Mammals. Edited by William F. Perrin, Bernd Wursig, and J.G.M Thewissen. Academic Press, 2002. ISBN 0-12-551340-2
  • Sea Mammals of the World. Written by Randall R. Reeves, Brent S. Steward, Phillip J. Clapham, and James A. Owell. A & C Black, London, 2002. ISBN 0-7136-6334-0
  • A Gervais' beaked whale (Mesoplodon europaeus) washed ashore in southeastern Brazil: extra limital record? Santos, Zampirolli, Castro, and Alarenga. Aquatic Mammals 2003. 29.3, 404-410. Available: here

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Mesoplodon europaeus: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Il mesoplodonte di Gervais (Mesoplodon europaeus) è un cetaceo odontoceto della famiglia Ziphiidae. È la specie di mesoplodonte che si spiaggia più frequentemente sulle coste del Nordamerica. Si è spiaggiata anche in Sudamerica e in Africa.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Spitssnuitdolfijn van Gervais ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De spitssnuitdolfijn van Gervais (Mesoplodon europaeus) is een spitssnuitdolfijn uit het geslacht Mesoplodon.

Voorkomen

De spitssnuitdolfijn van Gervais komt voor in de tropische en subtropische wateren van het midden en het noorden van de Atlantische Oceaan. Soms komen ze ook naar gematigde streken. Deze spitssnuitdolfijn wordt vooral aangetroffen in het westen van de oceaan. Ze geven de voorkeur aan diep water[1].

Het is onbekend hoeveel exemplaren er van de soort leven, maar vermoedelijk is het een algemeen voorkomende soort. Mogelijke bedreigingen zijn oceaangeluiden veroorzaakt door mensen, bijvangsten en het binnenkrijgen van menselijk afval.[1]

Ze leven in groepen van maximaal 5 soortgenoten.

Beschrijving

De spitssnuitdolfijn van Gervais heeft een kleine, smalle kop, een middelgrote snuit en een opvallende bult op het voorhoofd. Hij heeft een blauwgrijze tot grijze rug en een lichtere buik. Op de buik zitten grijze of witte stippen. Vooral volwassen mannetjes hebben littekens, steeds meer naarmate ze ouder worden. Volwassen vrouwtjes hebben soms lichte delen op de kop en een vlek rond de genitaliën. Kalveren hebben een kortere snuit en zijn slanker. Hun rug is effen donker, de buik is wit en wordt donkerder met de leeftijd.

De rugvin is vrij klein en variabelen en heeft een ronde punt. De rugvin lijkt wat op die van haaien. De borstvinnen zijn moeilijk te zien en zijn donkerder dan de onderkant van het lijf. De soort heeft één paar kleine, driehoekige tanden aan de punt van de onderkaak. Bij de volwassen exemplaren steken die wat naar buiten.

Volwassen exemplaren wegen tussen 1 en 2,6 ton en zijn tussen 4 en 5,2 meter lang. Mannetjes zijn gemiddeld kleiner dan vrouwtjes en worden hooguit 4,7 meter lang. Pasgeboren kalfjes zijn tussen 1,6 en 2,2 meter lang en wegen ongeveer 80 kilogram.

De spitssnuitdolfijn komt boven met de snuit en het voorhoofd, bij het duiken komt de rugvin boven terwijl de kop onder water verdwijnt.

Voeding

De spitssnuitdolfijn van Gervais leeft net als de andere leden van het geslacht Mesoplodon vooral van inktvis, maar mogelijk eet hij ook enkele vissoorten en andere kleine zeedieren.[1]

Bron

Voetnoot

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Spitssnuitdolfijn van Gervais: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De spitssnuitdolfijn van Gervais (Mesoplodon europaeus) is een spitssnuitdolfijn uit het geslacht Mesoplodon.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Dziobowal europejski ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Dziobowal europejski[4], wal europejski[5] (Mesoplodon europaeus) – gatunek ssaka z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae). Pierwszego opisu dokonał Paul Gervais w 1855 roku. Łaciński epitet gatunkowy, odnosi się do jednego z miejsc występowania – wybrzeży zachodniej Europy.

Wygląd

Średniej wielkości przedstawiciel rodzaju Mesoplodon. Zarówno u samców jak i samic, schowane w dziąsłach zęby w regularnie prostych szczękach są prawie niewidoczne[6]. Stosunkowo mała głowa, zakończona długim dziobem. Niewielki garb tłuszczowy oraz lekko zakrzywiona płetwa grzbietowa. Grzbiet koloru ciemnoszarego lub nawet matowoczarnego. Podbrzusze jaśniejsze, od białego po jaśniejsze odcienie szarości[7]. Samice mają charakterystyczne jaśniejsze okolice genitaliów oraz ciemne obwódki wokół oczu. Młode tuż po porodzie są szarawe, gdyż zwierzęta te ciemnieją w miarę upływu lat, aż do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Dorosłe osobniki osiągają od 4,6 (samce) do 5,4 (samice) metra długości przy masie przekraczającej 1,2 tony. Potomstwo tuż po porodzie mierzy około 2,1 metra. Najstarszy osobnik wyrzucony na brzeg miał ponad 48 lat, dlatego górną granicę wieku określa się na około 45-50 lat[8]. Często na ciele samców wali europejskich widoczne są jasne blizny, prawdopodobnie spowodowane atakami rekinów lub starciami z innymi osobnikami tej samej płci[9].

Występowanie i wielkość populacji

Zwierzę to występuje w wodach centralnego Atlantyku. Wyrzucane na brzeg osobniki notowano od 1840 roku na plażach Anglii, Irlandii, Wysp Kanaryjskich, zachodniej Afryki, Wyspy Wniebowstąpienia oraz wschodniej Brazylii. Zwierzę to jest stosunkowo rzadkie. Ze względu na brak danych, nie ustalono stopnia zagrożenia. Od 1998 roku nie zaobserwowano żadnego żywego osobnika, poza 10 zwierzętami wyrzuconymi na ląd[10].

Zachowanie

Ze względu na rzadkość tego walenia mało wiadomo na temat jego zachowania i trybu życia. Zazwyczaj nie schodzi poniżej 80-100 m pod powierzchnię, choć według niektórych badań preferuje głębokie wody. Hipoteza ta nie jest jednak potwierdzona obserwacjami[11]. Żyje w małych stadach lub w parach. Niekiedy wale europejskie zaplątują się w sieci rybackie, co najczęściej prowadzi do ich śmierci[12]. Głównym składnikiem pokarmu są kałamarnice[13].

Przypisy

  1. a b c Mesoplodon europaeus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Mesoplodon europaeus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 9 listopada 2009]
  3. a b Taylor, B.L., Baird, R., Barlow, J., Dawson, S.M., Ford, J., Mead, J.G., Notarbartolo di Sciara, G., Wade, P. & Pitman, R.L. 2008, Mesoplodon europaeus [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015-3 [dostęp 2015-09-23] (ang.).
  4. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 191. ISBN 978-83-88147-15-9.
  5. Polskie i łacińskie nazwy waleni. Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego. [dostęp 2015-09-23].
  6. Lynn, S., D. Reiss.. Pulse sequence and whistle production by two captive beaked whales, *Mesoplodon* species. „Marine Mammal Science”. 3 (8), s. 299-305, 1992.
  7. McLeod, C.. Review of the distribution of *Mesoplodon* species (Order Cetacea, family Ziphiidae) in the North Atlantic. „Mammal Review”. 1 (30), s. 1-8, 2000.
  8. Robineau, D., M. Vely.. Stranding of a specimen of Gervais' beaked whale (*Mesoplodon europaeus*) on the coast of West Africa (Mauritania).. „Marine Mammal Science”. 4 (9), s. 438-440, 1993.
  9. Pitman, R.. "Mesoplodont whales". „Encyclopedia of Marine Mammals”, s. 738-742, 2001. San Diego Academic Press..
  10. Taylor, B.L., Baird, R., Barlow, J., Dawson, S.M., Ford, J., Mead, J.G. Mesoplodon europaeus. „IUCN Red List of Threatened Species”, 2008.
  11. Mead, J.G.. Beaked Whales of the Genus Mesoplodon. „Handbook of Marine Mammals”. 4, s. 349-430, 1989. Academic Press, London.
  12. Mesoplodon europaeus (Gervais, 1855). Convention of Migratory Species, 2007. [dostęp 2009-11-08].
  13. Jefferson, T.A., S. Leatherwood & M.A. Webber. FAO species identification guide. „Marine Mammals of the World”, s. 93, 1993.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Dziobowal europejski: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Dziobowal europejski, wal europejski (Mesoplodon europaeus) – gatunek ssaka z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae). Pierwszego opisu dokonał Paul Gervais w 1855 roku. Łaciński epitet gatunkowy, odnosi się do jednego z miejsc występowania – wybrzeży zachodniej Europy.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Baleia-bicuda-de-gervais ( Português )

fornecido por wikipedia PT

A baleia-bicuda-de-gervais (nome científico: Mesoplodon europaeus) é um cetáceo da família dos zifiídeos (Ziphiidae) encontrado em águas temperadas e tropicais do oceano Atlântico.

História da descoberta

Em algum momento entre 1836 e 1841, o capitão de um dos navios do mercador e armeiro francês Abel Vautier encontrou um grande animal flutuando na entrada do canal da Mancha, seu corpo coberto por gaivotas. Cortou sua cabeça e a transportou para Caen, onde a apresentou a Vautier. Vautier, por sua vez, ofereceu-o ao anatomista Deslongchamps. O espécime de alguma forma chegou ao cientista francês Paul Gervais, que o descreveu como uma nova espécie em 1855. Por várias décadas, permaneceu como o único espécime conhecido desta espécie, com muitos desconsiderando seu estatuto específico e alegando que apenas representava um espécime adulto aberrante de baleia-bicuda-de-sowerby.[2] A identidade da espécie foi confirmada pela descoberta de dois espécimes de Nova Jérsei, um macho imaturo capturado perto de Atlantic City em 1889 e uma fêmea adulta encontrada encalhada ao norte de Long Branch em 1905.[3]

Comportamento

Um avistamento feito em 1998, a oeste da ilha de Tenerife, envolveu três baleias nadando em águas de 1 500 metros de profundidade. Outro pequeno grupo foi visto a sul da ilha da Grã-Canária. Embora tímidas, permitiram fotos próximas. Emergiram por um curto período de tempo, e seus mergulhos duraram cerca de uma hora.[4] Em setembro de 2008, a nordeste da ilha de Lançarote, alguns exemplares foram fotografadas saindo da água.[5] Em 5 de maio de 2011, um espécime feminino jovem foi encontrado morto e encalhado em Praia Larga de Maunabo, no canto sudeste de Porto Rico (mar do Caribe). A jovem tinha seu estômago cheio de (10 libras) de sacos plásticos.[6] Em 10 de julho do mesmo ano, um espécime foi encontrado morto na península de Iucatã, no México. Investigações adicionais estão sendo realizadas para confirmar a espécie neste caso.[7]

Conservação

A espécie não foi caçada e raramente se enreda em redes de pesca. É abrangida pelo Acordo sobre a Conservação de Pequenos Cetáceos do Báltico, Atlântico Nordeste, Mar da Irlanda e do Norte (ASCOBANS)[8] e pelo Acordo sobre a Conservação dos Cetáceos no Mar Negro, Mar Mediterrâneo e Contíguos Espaço Atlântico (ACCOBAMS).[9] A espécie também está incluída no Memorando de Entendimento Sobre a Conservação do Peixe-boi e pequenos cetáceos da África Ocidental e da Macaronésia.[10]

Notas

  • Este artigo foi inicialmente traduzido, total ou parcialmente, do artigo da Wikipédia em inglês, cujo título é «Gervais's beaked whale», especificamente .

Referências

  1. Pitman, R.L.; Brownell Jr.; R.L. (2020). «Mesoplodon europaeus». Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas. 2020: e.T13245A50365198. doi:. Consultado em 19 de novembro de 2021
  2. True, F. W. (1910). An account of the beaked whales of the family Ziphiidae in the collection of the United States National Museum, with remarks on some specimens in other American museums. Washington: Government Printing Office
  3. Moore, Joseph Curtis (1966). «Diagnoses and Distributions of Beaked Whales of the Genus Mesoplodon Known from North American Waters». In: Norris, Kenneth S. Whales, dolphins, and porpoise. Berkeley: Imprensa da Universidade da Califórnia
  4. «Zifio de Gervais Mesoplodon europaeus». Cópia arquivada em 13 de maio de 2008
  5. «Los saltos del zifio de Gervais». Elmundo.es. Setembro de 2008
  6. «Encuentran ballena muerta en playa de Maunabo». El Nuevo Dia
  7. «Diario de Yucatán – Jul 12 Online edition». Consultado em 13 de julho de 2011. Arquivado do original em 11 de julho de 2012
  8. «ASCOBANS – Agreement on the Conservation of Small Cetaceans of the Baltic, North East Atlantic, Irish and North Seas». www.ascobans.org
  9. «Accobams -». Accobams
  10. «Species – CMS». www.cms.int

Bibliografia

  • Mead, J. G.; Brownell, R. L. (2005). «Order Cetacea». In: Wilson, D. E.; Reeder, D. M. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference 3.ª ed. Baltimore: Imprensa da Universidade Johns Hopkins. pp. 723–743 !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de editores (link)
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Baleia-bicuda-de-gervais: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

A baleia-bicuda-de-gervais (nome científico: Mesoplodon europaeus) é um cetáceo da família dos zifiídeos (Ziphiidae) encontrado em águas temperadas e tropicais do oceano Atlântico.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Gervais näbbval ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Gervais näbbval (Mesoplodon europaeus)[2][3][5][6][7][8][9][10][11][12][13] är en däggdjursart som först beskrevs av Paul Gervais 1855.[14] Enligt Dyntaxa[15] ingår gervais näbbval i släktet Mesoplodon och familjen näbbvalar. IUCN kategoriserar arten globalt som otillräckligt studerad.[1] Arten har ej påträffats i Sverige.[15] Inga underarter finns listade.[16]

Utbredning

Denna val förekommer i Atlanten från Brittiska öarna och nordöstra USA i norr till Angola och centrala Brasilien i syd. Den vistas sällan nära land utan söker sin föda i det öppna havet.[1]

Upptäckt

Någon gång mellan 1836 och 1841 upptäckte en sjökapten på ett av den franske köpmannen Abel Vautiers fartyg ett djur som flöt i vattnet. Han befann sig i Engelska kanalen och betraktade en stor djurkropp täckt av sjöfågel. Han högg loss huvudet och presenterade fyndet för Vautier. Fyndet nådde så småningom den franske paleontologen Paul Gervais, som beskrev fyndet av den nya arten 1855. I flera årtionden var detta enda fyndet och ifrågasattes starkt. Andra zoologer menade att det var frågan om ett avvikande exemplar av Sowerbys näbbval. Den nya arten bekräftades sedermera av två nya fynd i New Jersey i nordöstra USA. En ung hane fångades i närheten av Atlantic City 1889 och en vuxen hona strandade vid Long Branch 1905.[17]

Utseende

Gervais näbbval är mörkgrå på ryggen och sidorna, med en ljusare mage, i ljusgrått eller vitt. Arten kan förväxlas med Trues näbbval, men har betydligt mindre fenor. Den påträffas ofta ensam eller också i mindre antal.[17] Valen har en framträdande nos, som är långsmal och med två framstående tänder hos hanarna. Hos honorna är tänderna inte synliga.[18]

Längden hos den fullvuxna individen varierar mellan 4,0 och 5,2 meter. Vikten är ungefär 1200 kilogram. En nyfödd unge är ungefär 2,1 meter lång.[19]

Livslängd

Det finns dokumenterat om exemplar i frihet som blivit 27 år gamla.[19] I fångenskap är rekordet 48 år.[18]

Föda

Undersökningar av maginnehållet hos strandade exemplar visar att arten huvudsakligen lever på bläckfisk (av släktena Octopoteuthis, Mastigoteuthis och Taonius), kräftdjuret Neognathophausia ingens, havsgädda och djuphavsarten huggormsfisk. Valens magsäck är uppdelad i ett flertal kammare. Det är en obesvarad fråga varför, eftersom fisk och bläckfisk är lättsmält föda och inte kräver en sådan konstruktion.[19]

Habitat

Gervais näbbval lever i varma och tropiska vatten som är pelagiska.[19]

Naturliga fiender

Bitmärken på döda valar tyder på att Gervais näbbval jagas av hajar, framför allt arten cigarrhaj. Den jagas också av späckhuggaren.[19]

Hot mot arten

Sonarljud på hög effekt tros förvilla denna art precis som andra näbbvalar, så att den tappar orienteringen - vilket har lett till strandade valar.

Det är vidare inte ovanligt med näbbvalar som har dött av svalda plastföremål.

Valfångst har däremot inte varit något hot mot denna art, men det har hänt att de fastnat i drivgarn som läggs på djupt vatten.[18]

Källor

  1. ^ [a b c] 2008 Mesoplodon europaeus Från: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 <www.iucnredlist.org>. Läst 2012-10-24.
  2. ^ [a b c] Rice, Dale W. (1998) Marine Mammals of the World: Systematics and Distribution, Special Publications of the Society for Marine Mammals, no. 4
  3. ^ [a b] Mead, James G., and Robert L. Brownell, Jr. / Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (2005) Order Cetacea, Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 3rd ed., vol. 1, Mesoplodon europaeus
  4. ^ [a b c] Hershkovitz, Philip (1966) Catalog of Living Whales, United States National Museum Bulletin 246
  5. ^ (1996) , database, NODC Taxonomic Code
  6. ^ Banks, R. C., R. W. McDiarmid, A. L. Gardner, and W. C. Starnes (2003) , Checklist of Vertebrates of the United States, the U.S. Territories, and Canada
  7. ^ Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (1992) , Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 2nd ed., 3rd printing
  8. ^ Wilson, Don E., and Sue Ruff, eds. (1999) , The Smithsonian Book of North American Mammals
  9. ^ (1998) , website, Mammal Species of the World
  10. ^ Wilson, Don E., and F. Russell Cole (2000) , Common Names of Mammals of the World
  11. ^ Banks, R. C., R. W. McDiarmid, and A. L. Gardner (1987) Checklist of Vertebrates of the United States, the U.S. Territories, and Canada, Resource Publication, no. 166
  12. ^ Norman, Stephanie A., and James G. Mead (2001) Mesoplodon europaeus, Mammalian Species, no. 688
  13. ^ ITIS: The Integrated Taxonomic Information System. Orrell T. (custodian), 2011-04-26
  14. ^ ”SPECIES Mesoplodon europaeus” (på engelska). Mammal Species of the World. Wilson & Reeder. http://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/browse.asp?id=14300162. Läst 26 augusti 2014.
  15. ^ [a b] Dyntaxa Mesoplodon europaeus
  16. ^ Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (9 april 2011). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. Arkiverad från originalet den 18 juni 2012. https://web.archive.org/web/20120618223324/http://www.catalogueoflife.org/services/res/2011AC_26July.zip. Läst 24 september 2012.
  17. ^ [a b] ”Gervais' Beaked Whale (Mesoplodon europaeus)” (på engelska). iNaturalist.org. http://www.inaturalist.org/taxa/41407-Mesoplodon-europaeus. Läst 26 augusti 2014.
  18. ^ [a b c] ”Mesoplodon europaeus — Details – European Beaked Whale” (på engelska). EOL – Encyclopedia of Life. http://eol.org/pages/328560/details. Läst 26 augusti 2014.
  19. ^ [a b c d e] Tawny Seaton. ”Mesoplodon europaeus – Gervais's beaked whale” (på engelska). Animal Diversity Web. University of Michigan. http://animaldiversity.ummz.umich.edu/accounts/Mesoplodon_europaeus/. Läst 26 augusti 2014.

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Gervais näbbval: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Gervais näbbval (Mesoplodon europaeus) är en däggdjursart som först beskrevs av Paul Gervais 1855. Enligt Dyntaxa ingår gervais näbbval i släktet Mesoplodon och familjen näbbvalar. IUCN kategoriserar arten globalt som otillräckligt studerad. Arten har ej påträffats i Sverige. Inga underarter finns listade.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Gervais gagalı balinası ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Gervais gagalı balinası veya Avrupa gagalı balinası (Mesoplodon europaeus), gagalı balinagiller (Ziphiidae) familyasından iki dişli balina (Mesoplodon) cinsine ait bir balina türü.

Yayılım

 src=
Gervais gagalıbalinasının yayılımı

İlk birey 1855 yılında, fransız biyolog Gervais tarafından Manş denizinde bulundu ve adını elde etti. Ancak sonradan bu bulunduğu yerin asıl yayılım alanına ait olmadığı tespit edildi. Asıl yayılım alanı Atlantik okyanusunun ortaları ve batısıdır.

Özellikleri

Vücutlarının rengi koyu gri, alt kısımları daha açık renktir. Kafası diğer balinalar ile karşılaştırıldığında gayet küçük olur. Bütün iki dişli balina cinsine ait türlerde olduğu gibi iki azman dişi dıştan görünür. Dişiler 5,2 metreye varan boyları ile sadece 4,5 metre boya varan erkeklerden büyüktür.

Yaşam şekli

Bu balinalar Atlantik okyanusunun sıcak bölgelerinde, açık denizde, çift olarak veya küçük bir grup içinde yaşar. Erkeklerin vücudunda görülen yaralar rekabet dövüşlerinin izleridir. Neredeyse sırf kafadan bacaklılar ile beslenirler.

Kitaplar

  • Rüdiger Wandrey: Die Wale und Robben der Welt. Franckh-Kosmos Verlags GmbH, 1997, ISBN 3-440-07047-6

Dış bağlantılar

  • {{{assessors}}} ({{{year}}}). {{{title}}}. IUCN 2008. IUCN Nesli Tükenme Tehlikesi Altında Olan Türlerin Kırmızı Listesi. Erişim tarihi: {{{downloaded}}}.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Gervais gagalı balinası: Brief Summary ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Gervais gagalı balinası veya Avrupa gagalı balinası (Mesoplodon europaeus), gagalı balinagiller (Ziphiidae) familyasından iki dişli balina (Mesoplodon) cinsine ait bir balina türü.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Кит Жерве ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK

Ременезуб антильський або Кит Жерве (Mesoplodon europaeus) — кит з роду Ременезуб, родини Дзьоборилові. В довжину досягає 6, 7 метра. Зуби сидять біля заднього кінця нижньощелепного симфізу. Коронки маленькі, збоку мають трикутну форму. Живе в тропічних і субтропічних водах Північної Атлантики.

Question book-new.svg
Ця стаття не містить посилань на джерела. Ви можете допомогти поліпшити цю статтю, додавши посилання на надійні джерела. Матеріал без джерел може бути підданий сумніву та вилучений.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Cá voi mõm khoằm Gervais ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Cá voi mõm khoằm Gervais (Mesoplodon europaeus) là một loài động vật có vú trong họ Ziphiidae, bộ Cetacea. Loài này được Gervais mô tả năm 1855.[2] Loài này là loài lớn nhất của các loài cá voi mesoplodon và có tầm vóc mảnh dẻ, thon dài và hẹp theo bề ngang so với những loài khác. Cá voi đực dài 4,5 m còn con cái dài ít nhất 5,2 mét và có thể nặng hơn 1200 kg. Cá voi con được cho là dài 2,1 m. Một mẫu vật cá voi ở bãi biển có thể đã được 48 tuổi. Kể từ khi phát hiện mẫu vật, nó đã được tìm thấy ngoài khơi bờ biển phía đông của Hoa Kỳ, Ireland, quần đảo Canary, Tây Phi, và Đảo Ascension. Tháng 8 năm 2001, một mẫu vật được tìm thấy ngoài khơi São Paulo, Brazil.

Chú thích

  1. ^ Taylor, B.L., Baird, R., Barlow, J., Dawson, S.M., Ford, J., Mead, J.G., Notarbartolo di Sciara, G., Wade, P. & Pitman, R.L. (2008). Mesoplodon europaeus. 2008 Sách đỏ IUCN. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế 2008. Truy cập ngày 24 tháng 3 năm 2009. Database entry includes a brief justification of why this species is of data deficient.
  2. ^ Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Mesoplodon europaeus”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

Tham khảo

Liên kết ngoài

 src= Phương tiện liên quan tới Mesoplodon europaeus tại Wikimedia Commons


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến Bộ Cá voi (Cetacea) này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Cá voi mõm khoằm Gervais: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Cá voi mõm khoằm Gervais (Mesoplodon europaeus) là một loài động vật có vú trong họ Ziphiidae, bộ Cetacea. Loài này được Gervais mô tả năm 1855. Loài này là loài lớn nhất của các loài cá voi mesoplodon và có tầm vóc mảnh dẻ, thon dài và hẹp theo bề ngang so với những loài khác. Cá voi đực dài 4,5 m còn con cái dài ít nhất 5,2 mét và có thể nặng hơn 1200 kg. Cá voi con được cho là dài 2,1 m. Một mẫu vật cá voi ở bãi biển có thể đã được 48 tuổi. Kể từ khi phát hiện mẫu vật, nó đã được tìm thấy ngoài khơi bờ biển phía đông của Hoa Kỳ, Ireland, quần đảo Canary, Tây Phi, và Đảo Ascension. Tháng 8 năm 2001, một mẫu vật được tìm thấy ngoài khơi São Paulo, Brazil.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Антильский ремнезуб ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Подкласс: Звери
Инфракласс: Плацентарные
Надотряд: Лавразиотерии
Подотряд: Зубатые киты
Семейство: Клюворыловые
Вид: Антильский ремнезуб
Международное научное название

Mesoplodon europaeus (Gervais, 1855)

Ареал изображение
Ареал антильского ремнезуба (синий цвет)
Охранный статус
Status none DD.svg
Недостаточно данных
IUCN Data Deficient: 13245
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 180509NCBI 27616EOL 328560FW 81910

Анти́льский ремнезу́б (лат. Mesoplodon europaeus), или кит Жервэ[1] — вид зубатых китов из семейства клюворылых. Встречается в Атлантическом океане и имеет весьма широкий ареал. Питается в основном кальмарами и рыбой. Как и другие ремнезубы, весьма редок; известен в основном по выброшенным на берег мёртвым экземплярам. Случаи наблюдения этого кита в природе исключительно редки. Изучен плохо.

Внешний вид

Антильский ремнезуб внешне весьма схож с родственными видами рода ремнезубы. Тело его обтекаемое, типичного для зубатых китов облика; голова в сравнении с телом весьма мала. Клюв хорошо выражен, довольно тонкий, средней длины. Хвост, как и у других ремнезубов, не имеет выемки посередине между лопастями. Окрас антильского ремнезуба в целом характерен для зубатых китов: верх тела чёрного или тёмно серого цвета, который становится более бледным на боках и брюхе[2]. У многих найденных экземпляров, особенно взрослых самцов, шкура была густо покрыта шрамами, нанесёнными, очевидно, в ходе схваток с другими самцами, а также в результате нападений акул. Как и у остальных ремнезубов, у антильского имеются только два зуба в нижней челюсти, расположенных близко к концу клюва. Они несколько выступают наружу; на них нередко можно обнаружить приросших морских уточек и других усоногих[2].

Самки антильского ремнезуба больше самцов, что обычно для всех зубатых китов (кроме кашалота): максимальная длина самцов — 4,6 м, тогда как самок — 5,2 м[3], указывается максимальная длина животного и в 6,7 м[1]. Взвешены были только шесть экземпляров кита. Наименьший вес имела туша детёныша длиной 1,62 м — 49 кг; наибольший — туша самки длиной 3,71 м, весившая 1178 кг[3]. Средний вес антильского ремнезуба указывается в 1200 кг[4].

Ареал

 src=
Антильский ремнезуб в сравнении с человеком

Очевидно, антильский ремнезуб имеет весьма широкий ареал, охватывающий тёплые и умеренные воды всего Атлантического океана. Однако на всём ареале он очень редок. Большая часть находок этих китов относится к побережью Северной Америки, включая берега Мексиканского залива (всего в этих районах — свыше 50 находок[3]; на юго-восточном побережье США туши антильского ремнезуба обнаруживается чаще, чем туши других ремнезубов). Ряд находок относится к островам Карибского моря. Что касается восточной Атлантики, то находки китов этого вида зарегистрированы от Ирландии до Гвинеи-Бисау; первый зарегистрированный наукой случай обнаружения туши кита этого вида (1840 год) произошёл в проливе Ла-Манш. В Средиземном море антильский ремнезуб был найден только один раз; считается, что это был случайный заход животного в данную акваторию. Единичные случаи находок относятся к острову Вознесения в Южной Атлантике. В целом, имеются основания полагать, что в Южном полушарии ареал антильского ремнезуба распространяется на юг до берегов Уругвая и Анголы[5]. Утверждается, что наиболее часто данный вид встречается, видимо, в умеренных водах Северной Атлантики[6], хотя Международная Красная книга сообщает, что антильский ремнезуб предпочитает тёплые воды субтропиков и тропического пояса[5].

Образ жизни

Образ жизни антильского ремнезуба изучен плохо. Судя по неполным данным, эти киты держатся небольшими группами или парами[2]. Как и все зубатые киты, антильский ремнезуб питается животным кормом, прежде всего кальмарами, а также рыбой. По-видимому, антильский ремнезуб, как и другие ремнезубы, проводит бо́льшую часть времени, погружаясь на достаточно большие глубины, держась при этом вдали от берега (о последнем может говорить, в частности, то, что этого кита ни разу живым не наблюдали с берега). Во всяком случае, изучение содержимого желудка мёртвых ремнезубов показало, что основу рациона составляют глубоководные животные, встречающиеся в основном в открытом море. Из поедаемых кальмаров бо́́льшую часть составляют виды, принадлежащие к родам Octopoteuthis , Mastigoteuthis и Taonius. Часто поедается креветка Gnathophausia ingens, из рыб — такие глубоководные виды, как обыкновенный хаулиод (Chauliodus sloani; некоторые источники называют эту рыбу как превалирующую среди всех рыб, поедаемых китом[6]) и носатый незиарх (Nesiarchus nasutus) из семейства гемпиловых[2]. Исследования показывают, что антильский ремнезуб питается такими же по размеру животными, как почти все другие ремнезубы, и соответственно, занимает ту же экологическую нишу[5]

 src=
Обыкновенный хаулиод — глубоководная рыба, играющая важную роль в питании антильского ремнезуба

Несомненно, что антильские ремнезубы подвергаются нападениям акул и других хищников; на это, в частности, указывает наличие шрамов на шкуре. Один из найденных китов имел шрамы, нанесённые, с высокой степенью вероятности, бразильской светящейся акулой. От нападений кит, вероятно, защищается с помощью зубов[2]. Антильские ремнезубы общаются друг с другом при помощи разнообразных звуковых сигналов частотой до 6 кГц. продолжительность голосовых сигналов — обычно около 0,1 с[4].

Продолжительность жизни антильского ремнезуба — по меньшей мере 27 лет, такой возраст имел наиболее старый из выброшенных на берег экземпляров[2]. О миграциях антильского ремнезуба ничего не известно[6].

Практически отсутствуют также данные о размножении этого кита. Предположительно, самки достигают зрелости при длине тела 4,5 м[3]. Те крайне редкие инциденты, когда регистрировалось рождение детёнышей вблизи берега на мелководье, по мнению исследователей происходили, когда беременные самки были готовы выброситься на берег. Так, в одном случае (у Ямайки) 4-метровая самка, выбрасываясь на отмель, родила 2-метрового детёныша, в другом (у техасского побережья США) — выбросилась на берег самка на самой последней стадии беременности[4].

Численность и статус популяции

О численности антильского ремнезуба существуют лишь догадки; по приблизительным оценкам, в Мексиканском заливе могут обитать около 140 голов этого животного. У атлантического побережья Северной Америки данный вид может быть обычен. Специалисты МСОП подчёркивают, что антильский ремнезуб может не являться редким видом. Охранный статус популяции на протяжении многих лет определялся как «недостаточно данных»[5].

Среди угроз популяции антильского ремнезубы называется в первую очередь беспокойство человеком. Утверждается, что на китов негативно влияют сильные шумы в море, производимые в результате человеческой деятельности: неоднократное повышение числа ремнезубов, выбросившихся на берег, непосредственно связывалось с военно-морскими манёврами НАТО (например, в 2002 году у Канарских островов), в ходе которых использовались сонары, работавшие в низком диапазоне — производимые гидролокационным оборудованием шумы, очевидно, нарушают коммуникацию между китами[4]. Определённый вред китам может наносить загрязнение моря — указывается, в частности, что в желудке ряда особей находили проглоченные пластмассовые предметы. В Международной Красной книге указывается, что непосредственная добыча антильских ремнезубов человеком не отмечена, поэтому не может рассматриваться в качестве угрозы; впрочем, авторитетные советские источники сообщают, что в 1953 году у Ямайки была добыта кормящая самка длиной 4,27 м и её детёныш длиной 2,13 м[1]. Допускается возможность попадания этого кита в рыболовные сети, но и данная угроза считается пренебрежимо малой. На поголовье китов может сказываться и изменение климата, однако данный фактор не изучен[5].

Примечания

  1. 1 2 3 Жизнь животных / Под ред. С. П. Наумова и А. П. Кузякина. — М.: Просвещение, 1971. — Т. 6 (млекопитающие, или звери). — С. 281. — 612 с. — 300 000 экз.
  2. 1 2 3 4 5 6 T. Seaton. Mesoplodon europaeus Gervais's beaked whale (англ.). Animal Diversity Web (2002). Проверено 26 января 2017.
  3. 1 2 3 4 Mesoplodon europaeus (Gervais, 1855) Gervais's beaked whale (англ.). Discover Life (2002). — Smithsonian National Museum of Natural History. North American Mammals. Проверено 26 января 2017.
  4. 1 2 3 4 Anupa Gobin. Mesoplodon europaeus (Gervais' beaked whale) (англ.) (pdf). The Online Guide to the Animals of Trinidad and Tobago (2012). Проверено 26 января 2017.
  5. 1 2 3 4 5 Mesoplodon europaeus (англ.). the IUCN Red List of Threatened Species (2016). Проверено 26 января 2017.
  6. 1 2 3 Mesoplodon europaeus (Gervais, 1855) (англ.) (недоступная ссылка). Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals. — Boris Culik (2010) Odontocetes. The toothed whales: "Mesoplodon europaeus". UNEP/CMS Secretariat, Bonn, Germany. Проверено 26 января 2017. Архивировано 12 марта 2017 года.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Антильский ремнезуб: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию

Анти́льский ремнезу́б (лат. Mesoplodon europaeus), или кит Жервэ — вид зубатых китов из семейства клюворылых. Встречается в Атлантическом океане и имеет весьма широкий ареал. Питается в основном кальмарами и рыбой. Как и другие ремнезубы, весьма редок; известен в основном по выброшенным на берег мёртвым экземплярам. Случаи наблюдения этого кита в природе исключительно редки. Изучен плохо.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

热氏中喙鯨 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科
二名法 Mesoplodon europaeus
Gervais, 1855 分佈圖
分佈圖

热氏中喙鯨傑氏中喙鯨(學名:Mesoplodon europaeus)旧称热氏喙鲸,又称湾流喙鲸欧洲喙鲸安德烈斯喙鲸。其似乎從未在海上目擊過,但牠們可說是北美洲海岸最常擱淺的中喙鯨。在早期的文獻中,其學名為Mesoplodon gervaisi。多年來在北大西洋東部海岸發現的標本,只有1840年在英吉利海峽發現的一具浮屍,當時推測此鯨屍是被墨西哥灣流帶離其原分布地到達英吉利海峽。

基本資料

出生時身長體重:2.1m,體重未知

最大身長體重紀錄:雄-至少4.5m、雌-至少5.2m;體重至少1,200kg

壽命:平均24歲,由1頭個體的牙齒切片發現可能達48歲以上

外型特徵

傑氏中喙鯨是中小型的喙鯨類,體型修長,兩側如同被擠壓般往身體中央集中。頭部小而尖細,嘴喙狹窄,嘴部曲線大致筆直。成年雄鯨在下顎處有2顆突出的牙齒,位於尖端後方約7-10公分處,外觀不怎麼顯眼。

由新鮮的擱淺個體判斷,其體色圖樣稀薄。一般而言背部呈暗灰而腹部呈淺灰色,未成年個體的腹部為白色,隨著年齡增長而逐漸加深。至少有部分成年雌鯨在肛門與生殖裂之間有明顯白色區塊,直徑約為15公分,但在成年雄鯨身上較不明顯。雌鯨在頭部喉嚨側面有淺色汙漬,眼睛旁邊則為黑色。

分布

傑氏中喙鯨似乎只分布於大西洋熱帶與暖溫帶海域。牠們在北大西洋西岸(特別是在美國佛羅里達的海岸)、墨西哥灣、與加勒比海等地的擱淺頻率較高,已知的擱淺地點最北位於紐約,最南達巴哈馬

習性、生殖、食性

群體規模一般不大,其社會結構與習性皆不明,其生殖情形也未知。食性推測應以魷魚為主。

現狀

傑氏中喙鯨可能相當罕見,不過牠們是美國大西洋沿岸最常擱淺的喙鯨類。有時會受漁具影響而死亡,未有遭捕殺的記錄。

參考書目

1. Pieter A. Folken, Randall R. Reeves, etc. / illustrated by Pieter A. Folkens, 《Guide to MARINE MAMMALS of the World》,Alfred A. Knopf, 2002: p278-279. ISBN 0-375-41141-0

2. Mark Carwardine / illustrated by Martin CammDorling, 《WHALES, DOLPHINS AND PORPOISES》, Dorling Kindersley, 1995: p122-123. ISBN 0-7513-2781-6

3. James G. Mead, 《Beaked Whales of the Genus Mesoplodon》, edited by Sam H. Ridgway and Sir Richard Harrison, F.R.S. 《Handbook of Marine Mammals, Volume 4: Handbook of Marine Mammals, Volume 4: River Dolphins and the Larger Toothed Whales》, Academic Press, 1989: p349-430. ISBN 0-12-588504-0

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

热氏中喙鯨: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

热氏中喙鯨或傑氏中喙鯨(學名:Mesoplodon europaeus)旧称热氏喙鲸,又称湾流喙鲸,欧洲喙鲸和安德烈斯喙鲸。其似乎從未在海上目擊過,但牠們可說是北美洲海岸最常擱淺的中喙鯨。在早期的文獻中,其學名為Mesoplodon gervaisi。多年來在北大西洋東部海岸發現的標本,只有1840年在英吉利海峽發現的一具浮屍,當時推測此鯨屍是被墨西哥灣流帶離其原分布地到達英吉利海峽。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

ヒガシアメリカオウギハクジラ ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語
ヒガシアメリカオウギハクジラ ヒトとの大きさ比較
ヒトとの大きさ比較
分類 : 動物界 Animalia : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata : 哺乳綱 Mammalia : 鯨偶蹄目 Cetartiodactyla 亜目 : ハクジラ亜目 Odontoceti : アカボウクジラ科 Ziphiidae 亜科 : トックリクジラ亜科 Hyperoodontinae : オウギハクジラ属 Mesoplodon : ヒガシアメリカオウギハクジラ M. europaeus 学名 Mesoplodon europaeus
Gervais, 1855 和名 ヒガシアメリカオウギハクジラ 英名 Gervais' Beaked Whale ヒガシアメリカオウギハクジラ生息域
ヒガシアメリカオウギハクジラ生息域

ヒガシアメリカオウギハクジラ(東亜米利加扇歯鯨、Mesoplodon europaeus)はハクジラ亜目アカボウクジラ科オウギハクジラ属に属する小型のクジラである。 2002年時点では生体が見つかった例は報告されておらず、非常に珍しいクジラである。

種小名のeuropaeusは「ヨーロッパの」の意味である。 和名のヒガシアメリカ(東アメリカ)は生息域がアメリカの東海岸沖の大西洋であることに由来する。 英名のGervais'はこのクジラを新種として報告したフランス古生物学者であるポール・ジェルベー (Paul Gervais) に由来する。他の英名としてはAntillian Beaked Whale、Gulf Steam Beaked Whale、European Beaked Whaleなどが知られる。

概要[編集]

ヒガシアメリカオウギハクジラの座礁(ストランディング)が初めて報告されたのはイングランドの海岸である。 その後、アイルランドカナリア諸島、西アフリカアセンション島などで座礁が報告されている。 2001年8月にはブラジルサンパウロ州における座礁例が報告されており、これが最南端の座礁例である[Santos 2003]。

アメリカの大西洋側海岸において、アカボウクジラ類として最も座礁数が多いのがヒガシアメリカオウギハクジラである。 1992年から1998年の間に、アカボウクジラ類の座礁は49頭が報告されているが、うち28頭がヒガシアメリカオウギハクジラである[CMC]。

身体[編集]

ヒガシアメリカオウギハクジラはオウギハクジラ類としてはすらっとした細身であり、前後方向に延びているような印象を受ける。 雄の特徴である下顎の2本の歯は比較的小さいためあまり目立たない。 上下の唇の形状は、雄の場合でも直線的であるという特徴を持つ。 頭部は小ぶりでメロンはほとんどなく、口吻方向に向かって細まっていく形状であり、口吻は明確ではない。

体色は全身が灰色であり、背側は濃い灰色、腹側は明るい灰色である。 雌の場合、眼の周囲に濃い灰色の輪状の模様や、生殖器周辺や頭部に明るい色の斑点状の模様を持つことがある。 若い個体の体色は明るい灰色を基調とするが、成長にするに従って暗い色に変化していく。

成体の体長は雄が4.5m、雌が5.2m程度であり、体重は1,200kgを超えると考えられている。 産まれた直後の体長は2.1m程と考えられる。

寿命は不明であるが、座礁した個体について48歳という調査結果が報告されている。

生息域、生息数[編集]

北半球を中心とする大西洋の温帯から熱帯にかけての海域に棲息する。

全生息数は不明であるが、おそらく少数であろうと考えられている。 IUCNレッドリストでは「情報不足」 (DD - Data Deficient) に分類されている。

生態[編集]

外洋性である。 座礁の状況からの推測では比較的小さな群を成して行動すると考えられる。 イカを食べると考えられている。 その他のことについてはあまりわかっていない。

保護[編集]

捕鯨の対象となったことはない。 漁網などによる混獲の被害の報告は少ない。

参考文献・外部リンク[編集]

  1. Cetacean Specialist Group, Mesoplodon europaeus in IUCN Red List of Threatened Species (2006).
  2. Encyclopedia of Marine Mammals, William F. Perrin, Bernd Wursig, and J. G. M Thewissen eds, Academic Press (2002). ISBN 0-12-551340-2
  3. Randall R. Reeves, Brent S. Steward, Phillip J. Clapham, and James A. Owell, Sea Mammals of the World, A & C Black, London (2002). ISBN 0-7136-6334-0
  4. Santos, Zampirolli, Castro and Alarenga, "A Gervais' beaked whale (Mesoplodon europaeus) washed ashore in southeastern Brazil: extra limital record?," Aquatic Mammals, 29.3, pp. 404-410 (2003). (PDFファイル)
  5. Gervais's beaked whale (Mesoplodon europaeus)のメディア - ARKive ウィキデータを編集
  6. Gervais' Beaked Whale Texas A&M University-Corpus Christi
  7. Mesoplodon europaeus CMS (Conservation on Migratory Species)
  8. 海棲哺乳類図鑑「ヒガシアメリカオウギハクジラ」 国立科学博物館 動物研究部
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

ヒガシアメリカオウギハクジラ: Brief Summary ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語

ヒガシアメリカオウギハクジラ(東亜米利加扇歯鯨、Mesoplodon europaeus)はハクジラ亜目アカボウクジラ科オウギハクジラ属に属する小型のクジラである。 2002年時点では生体が見つかった例は報告されておらず、非常に珍しいクジラである。

種小名のeuropaeusは「ヨーロッパの」の意味である。 和名のヒガシアメリカ(東アメリカ)は生息域がアメリカの東海岸沖の大西洋であることに由来する。 英名のGervais'はこのクジラを新種として報告したフランス古生物学者であるポール・ジェルベー (Paul Gervais) に由来する。他の英名としてはAntillian Beaked Whale、Gulf Steam Beaked Whale、European Beaked Whaleなどが知られる。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

제르베부리고래 ( Coreano )

fornecido por wikipedia 한국어 위키백과

제르베부리고래(Mesoplodon europaeus)는 부리고래과 이빨부리고래속에 속하는 고래의 일종이다.[2] 앤틸리스부리고래 또는 멕시코만류부리고래, 유럽부리고래로도 불린다. 제르베부리고래는 북아메리카 해안에 자주 좌초하는 이빨부리고래이다. 남아메리카와 아프리카에 좌초하기도 한다.

각주

  1. “Mesoplodon europaeus”. 《멸종 위기 종의 IUCN 적색 목록. 2008판》 (영어). 국제 자연 보전 연맹. 2008. 2009년 3월 24일에 확인함. Database entry includes a brief justification of why this species is of data deficient.
  2. Mead, J.G.; Brownell, R.L., Jr. (2005). 〈Order Cetacea〉 [고래목]. Wilson, D.E.; Reeder, D.M. 《Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference》 (영어) 3판. 존스 홉킨스 대학교 출판사. 723–743쪽. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  • Encyclopedia of Marine Mammals. Edited by William F. Perrin, Bernd Wursig, and J.G.M Thewissen. Academic Press, 2002. ISBN 0-12-551340-2
  • Sea Mammals of the World. Written by Randall R. Reeves, Brent S. Steward, Phillip J. Clapham, and James A. Owell. A & C Black, London, 2002. ISBN 0-7136-6334-0
  • A Gervais' beaked whale (Mesoplodon europaeus) washed ashore in southeastern Brazil: extra limital record? Santos, Zampirolli, Castro, and Alarenga. Aquatic Mammals 2003. 29.3, 404-410. Available: here
  • Red Canaria de Varamientos (Vonk & Martín 1988; Martín & Carrillo, 1992; Martín et al. 1995;Carrillo & Martín, 2000; Carrillo & Tejedor, 2002, 2003, 2004)
  • Estudios aplicados a la conservación de las poblaciones de cetáceos en la provincia de Santa Cruz de Tenerife. Informe para el Gobierno de Canarias by Carrillo, M. and Tejedor M. 2002 (Tenerife Conservación - Biblioteca pública del Centro de Planificación Ambiental de la Laguna – Tenerife)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia 작가 및 편집자

Distribution ( Inglês )

fornecido por World Register of Marine Species
Warm-temperate to tropical waters of Atlantic.

Referência

North-West Atlantic Ocean species (NWARMS)

licença
cc-by-4.0
direitos autorais
WoRMS Editorial Board
contribuidor
Kennedy, Mary [email]

Habitat ( Inglês )

fornecido por World Register of Marine Species
oceanic

Referência

van der Land, J. (ed). (2008). UNESCO-IOC Register of Marine Organisms (URMO).

licença
cc-by-4.0
direitos autorais
WoRMS Editorial Board
contribuidor
Jacob van der Land [email]

IUCN Red List Category ( Inglês )

fornecido por World Register of Marine Species
Data Deficient (DD)

Referência

IUCN (2008) Cetacean update of the 2008 IUCN Red List of Threatened Species.

licença
cc-by-4.0
direitos autorais
WoRMS Editorial Board
contribuidor
Perrin, William [email]