nomes no trilho de navegação
Els rostroconquis (Rostroconchia) són una classe de mol·luscs extints que van viure des del Cambrià primerenc fins al Permià tardà. Inicialment es creia que eren bivalves, però més tard es van classificar en la seva pròpia classe. Tenien una conquilla simple en estadi de larva, i d'adults eren pseudo-bivalves tancant el mant i el peu muscular. Els rostroconquis probablement eren sedentaris. Se'n coneixen unes 1.000 espècies.
Generalment eren petits, de menys de 2 cm de llargada però alguns del Devonià als Estats Units arribaven a fer 15 cm.
Els rostroconquis (Rostroconchia) són una classe de mol·luscs extints que van viure des del Cambrià primerenc fins al Permià tardà. Inicialment es creia que eren bivalves, però més tard es van classificar en la seva pròpia classe. Tenien una conquilla simple en estadi de larva, i d'adults eren pseudo-bivalves tancant el mant i el peu muscular. Els rostroconquis probablement eren sedentaris. Se'n coneixen unes 1.000 espècies.
Generalment eren petits, de menys de 2 cm de llargada però alguns del Devonià als Estats Units arribaven a fer 15 cm.
Rostrokonchy (Rostroconchia) je vymřelá třída mlžů. Jsou známy od spodního kambria po perm. Stratigraficky jsou jejich fosilie nevýznamné. Představují spojovací článek od přílipkovců k mlžům a kelnatkám.
{{DOI}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. 
Obrázky, zvuky či videa k tématu Rostrokonchy ve Wikimedia Commons
Rostrokonchy (Rostroconchia) je vymřelá třída mlžů. Jsou známy od spodního kambria po perm. Stratigraficky jsou jejich fosilie nevýznamné. Představují spojovací článek od přílipkovců k mlžům a kelnatkám.
Die ausgestorbene Klasse der Schnabelschaler (Rostroconchia) gehört zum Stamm der Weichtiere (Mollusca) und wird dort zur Unterklasse der Schalenweichtiere (Conchifera) gerechnet. Man findet sie fossil vom Kambrium bis zum Perm, also ausschließlich im Erdaltertum (Paläozoikum). Ihre Blütezeit lag im Ordovizium. Es wird vermutet, dass es sich bei den Scaphopoda um einen spezialisierten Zweig der Schnabelschaler (Rostroconchia) handelt.
Sie besaßen im Adultstadium ein pseudozweiklappiges Gehäuse ähnlich einer Muschel, jedoch ohne Ligament. Die beiden Klappen wurden durch eine bis mehrere durchgehenden Schalenlagen miteinander verbunden; die beiden Klappen konnten sich also nicht wie bei den Muscheln frei gegeneinander bewegen. Lediglich beim Wachstum wurden die beiden Schalenhälften durch Aufbrechen der Schalenschichten entsprechend dem Schalenzuwachs weiter geöffnet. Die Unterseite des Gehäuses klaffte nur geringfügig; im Vorderteil befand sich eine etwas größere Öffnung, durch die ein Fuß und/oder die Fangfäden (Captacula) herausgestreckt werden konnten. Das Hinterende ist meist deutlich verlängert, oft zu einer harten Röhre (Rostrum) ausgezogen. Das Hinterende kann aber abgeflacht sein und von nach hintengerichteten Schalenfortsätzen umgeben sein (Kragen). Im Zentrum des Kragens befindet sich dann das Rostrum.
Die ursprünglichen Formen der Schnabelschaler lebten vermutlich ähnlich den Kahnfüßern (Scaphopoda) halb eingegraben im Sediment der Meeresböden in geringen Wassertiefen, wobei das Hinterteil aus dem Sediment ragte. Mit Hilfe von Fangfäden oder Mantelfortsätzen wurden Kleinorganismen, die im Sediment bzw. in den Lückensystemen des Sediments lebten, erbeutet. Spezialisierte Formen gingen vermutlich eine Symbiose mit einzelligen Algen, den Zooxanthellen ein, die im nach oben orientiertem Kragen unter einer dünnen, lichtdurchlässigen Schalenschicht saßen.
Die ausgestorbene Klasse der Schnabelschaler (Rostroconchia) gehört zum Stamm der Weichtiere (Mollusca) und wird dort zur Unterklasse der Schalenweichtiere (Conchifera) gerechnet. Man findet sie fossil vom Kambrium bis zum Perm, also ausschließlich im Erdaltertum (Paläozoikum). Ihre Blütezeit lag im Ordovizium. Es wird vermutet, dass es sich bei den Scaphopoda um einen spezialisierten Zweig der Schnabelschaler (Rostroconchia) handelt.
The Rostroconchia is a class of extinct molluscs dating from the early Cambrian to the Late Permian. They were initially thought to be bivalves, but were later given their own class. They have a single shell in their larval stage, and the adult typically has a single, pseudo-bivalved shell enclosing the mantle and muscular foot. The anterior part of the shell probably pointed downward and had a gap from which the foot could probably emerge. Rostroconchs probably lived a sedentary semi-infaunal lifestyle. There were probably more than 1,000 species of members of this class.
Approximately 3 dozen genera and an even greater number of species have been described. Generally, rostroconchs are small, less than two centimeters in length, but larger forms, found in United States Devonian limestones, can grow to a length of 15 cm.
Externally, rostroconchs look much like bivalves and rostroconchs probably had an extendable muscular foot, indicated by a prominent anterior gape in the rostroconch's shell. It seems, however, that the internal anatomy and morphology of the foot were closer to that of the scaphopods.
Rostroconchs began their life as a small, bilaterally symmetrical, univalved protoconch planktonic larva. The bilateral shell grew into two valves as the rostroconch entered adulthood.[1] Adult rostroconchs differ from bivalves because they have no functional hinge. Unlike the shell of a bivalve, which was able to move or articulate, the shell layers of a rostroconch — the layers of rigid calcite— continue across the whole dorsal area of the rostroconch. The two valves would have been rigidly fixed in place, and would have to have been broken periodically to allow the rostroconch shell to grow.
The posterior of the shell contains a flattened tube that is called the rostrum. The rostroconch probably burrowed itself into sediment, anterior first, leaving the rostrum above the sediment to be used as a water filtration system.
Heraultipegma is the earliest, very primitive, rostroconch genus dating from the Late Terreneuvian. True Rostroconchs appeared during the Ordovician, heavily competing with the bivalves until their decline in the end-early Ordovician turnover.
Early, primitive rostroconchs such as Ribeiroia had a hinge in which all shell layers covered the dorsal region resulting in a very rigid shell. In Conocardium, a more advanced rostroconch, the outer shell layers do not cross the entire margin, suggesting independent steps towards the bivalve flexible hinge.
Some evidence suggests that the conocardoid rostroconchs were the predecessors to the Scaphopoda.
The Rostroconchia is a class of extinct molluscs dating from the early Cambrian to the Late Permian. They were initially thought to be bivalves, but were later given their own class. They have a single shell in their larval stage, and the adult typically has a single, pseudo-bivalved shell enclosing the mantle and muscular foot. The anterior part of the shell probably pointed downward and had a gap from which the foot could probably emerge. Rostroconchs probably lived a sedentary semi-infaunal lifestyle. There were probably more than 1,000 species of members of this class.
Approximately 3 dozen genera and an even greater number of species have been described. Generally, rostroconchs are small, less than two centimeters in length, but larger forms, found in United States Devonian limestones, can grow to a length of 15 cm.
Los rostroconquios (Rostroconchia) son una clase de moluscos extintos que datan del Cámbrico temprano hasta el Pérmico tardío. Inicialmente se creía que eran bivalvos, pero más tarde se clasificaron en su propia clase. Tenían una concha simple en estado de larva, y de adultos eran pseudo-bivalvos (una única valva que crece hacia ambas mitades del organismo) cerrando el manto y el pie muscular. Los rostroconchas probablemente eran sedentarios. Probablemente hayan tenido un pie protráctil, como el de los bivalvos. Existieron probablemente más de 1.000 especies.
Generalmente eran pequeños, de menos de 2 cm de longitud pero algunos en el Devónico en los Estados Unidos llegaban a hacer 15 cm. Probablemente hayan tenido un pie protráctil, como el de los bivalvos. En la conchilla poseen como características la presencia de pegma (especie de placa calcárea que une ambas mitades de la conchilla) y a veces un rostro (Proyección en forma de tubo que sale de ambas mitades de la conchilla, por donde posiblemente entraba agua).
Los rostroconquios (Rostroconchia) son una clase de moluscos extintos que datan del Cámbrico temprano hasta el Pérmico tardío. Inicialmente se creía que eran bivalvos, pero más tarde se clasificaron en su propia clase. Tenían una concha simple en estado de larva, y de adultos eran pseudo-bivalvos (una única valva que crece hacia ambas mitades del organismo) cerrando el manto y el pie muscular. Los rostroconchas probablemente eran sedentarios. Probablemente hayan tenido un pie protráctil, como el de los bivalvos. Existieron probablemente más de 1.000 especies.
Generalmente eran pequeños, de menos de 2 cm de longitud pero algunos en el Devónico en los Estados Unidos llegaban a hacer 15 cm. Probablemente hayan tenido un pie protráctil, como el de los bivalvos. En la conchilla poseen como características la presencia de pegma (especie de placa calcárea que une ambas mitades de la conchilla) y a veces un rostro (Proyección en forma de tubo que sale de ambas mitades de la conchilla, por donde posiblemente entraba agua).
Les Rostroconchia sont une classe de mollusques aujourd'hui éteinte, et que l'on rencontrait du début du Cambrien à la fin du Permien. On pensait en premier lieu qu'il s'agissait de bivalves, mais on les a placés par la suite dans une classe à part[1],[2].
Ces espèces ont une coquille unique durant leur stade larvaire et l'adulte a une coquille qui semble composée de deux valves, protégeant un manteau et un pied musculeux.
Ce sont des animaux de petite taille de moins de 2 centimètres de longueur, à l'exception de certaines espèces découvertes dans les calcaires dévoniens des États-unis qui peuvent atteindre 15 centimètres.
La classe des Rostroconchia incluait probablement plus de 1 000 espèces.
Les Rostroconchia sont une classe de mollusques aujourd'hui éteinte, et que l'on rencontrait du début du Cambrien à la fin du Permien. On pensait en premier lieu qu'il s'agissait de bivalves, mais on les a placés par la suite dans une classe à part,.
I Rostroconchia sono una classe di molluschi estinti vissuti tra il Cambriano e il tardo Permiano.
Inizialmente furono collocati tra i bivalvi, ma in seguito venne assegnata loro una classe indipendente.
Erano dotati di un guscio singolo pseudo-bivalve che racchiudeva il mantello e il piede muscolare. La parte anteriore del guscio probabilmente era rivolto verso il basso e aveva una fessura dal quale il piede probabilmente emergeva.
La classe comprende le seguenti famiglie:[1]
I Rostroconchia sono una classe di molluschi estinti vissuti tra il Cambriano e il tardo Permiano.
Inizialmente furono collocati tra i bivalvi, ma in seguito venne assegnata loro una classe indipendente.
Erano dotati di un guscio singolo pseudo-bivalve che racchiudeva il mantello e il piede muscolare. La parte anteriore del guscio probabilmente era rivolto verso il basso e aveva una fessura dal quale il piede probabilmente emergeva.
†Rostroconchia (rostroconcher) er en utdødd klasse av bløtdyr (Mollusca) som levde fra tidlig kambrium til sen perm.[1] Omkring tre dusin slekter og et enda større antall med arter har blitt beskrevet. Trolig fantes det imidlertid mer enn 1 000 arter tilsammen.
Rostroconcher var generelt små, som oftest mindre enn 20 mm i lengde. I det devonske laget av sandstein i USA er det imidlertid funnet beviser for former som kunne bli 15 cm eller mer.
Inndelingen under følger WoRMS og er i henhold til Bouchet (2015).[2] Norske navn følger i hovedsak Artsdatabanken, men navn i parentes er kun uoffisielle beskrivelser.
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. †Rostroconchia (rostroconcher) er en utdødd klasse av bløtdyr (Mollusca) som levde fra tidlig kambrium til sen perm. Omkring tre dusin slekter og et enda større antall med arter har blitt beskrevet. Trolig fantes det imidlertid mer enn 1 000 arter tilsammen.
Rostroconcher var generelt små, som oftest mindre enn 20 mm i lengde. I det devonske laget av sandstein i USA er det imidlertid funnet beviser for former som kunne bli 15 cm eller mer.
Rostrokonchy (†Rostroconchia) – gromada wymarłych mięczaków, żyjących od kambru do permu, należąca do muszlowców (Conchifera). Rostrokonchy charakteryzowały się dwubocznie symetryczną jednoczęściową muszlą, do złudzenia przypominającą muszle małżów, dlatego też pierwotnie zaliczane były do tej gromady. Zrośnięta muszla miała charakterystyczne otwarcia z przodu i z tyłu, przekształcone, w późniejszych okresach ewolucji, w wąskie rurki – rostra (typowe dla konokardii). W odróżnieniu od małżów muszla nie miała więzadła i zawiasu.
Rostrokonchy żyły tylko w środowisku morskim i prawdopodobnie prowadziły bentoniczny infaunalny tryb życia, egzystując tuż pod powierzchnią osadu i wystawiając rostrum nad tą powierzchnię.
Rostrokonchy przypuszczalnie wywodzą się od pierwotnych jednotarczowców. Ewolucyjnie najbliżej spokrewnione są ze współczesnymi łódkonogami.
Rostrokonchy (†Rostroconchia) – gromada wymarłych mięczaków, żyjących od kambru do permu, należąca do muszlowców (Conchifera). Rostrokonchy charakteryzowały się dwubocznie symetryczną jednoczęściową muszlą, do złudzenia przypominającą muszle małżów, dlatego też pierwotnie zaliczane były do tej gromady. Zrośnięta muszla miała charakterystyczne otwarcia z przodu i z tyłu, przekształcone, w późniejszych okresach ewolucji, w wąskie rurki – rostra (typowe dla konokardii). W odróżnieniu od małżów muszla nie miała więzadła i zawiasu.
Rostrokonchy żyły tylko w środowisku morskim i prawdopodobnie prowadziły bentoniczny infaunalny tryb życia, egzystując tuż pod powierzchnią osadu i wystawiając rostrum nad tą powierzchnię.
Rostrokonchy przypuszczalnie wywodzą się od pierwotnych jednotarczowców. Ewolucyjnie najbliżej spokrewnione są ze współczesnymi łódkonogami.
Rostroconchia é uma classe extinta de moluscos que datam do começo do período cambriano até o fim do permiano.
Foram inicialmente incluídos na classe Bivalvia, mas acabaram ganhando sua própria classe. Eles normalmente têm uma concha pseudo-bivalva guardando o manto e o pé. A parte anterior da concha provavelmente tinha um vão por onde o pé emergia.
Os Rostroconchia provavelmente tinham uma vida sedentária. Havia provavelmente mais de 1000 espécies desta classe.
Os rostrocônquios compreendem basicamente duas ordens:
Rostroconchia är en klass utdöda blötdjur som levde från den yngre delen av kambrium till perm.
Denna blötdjurs-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Denna paleontologiartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Rostroconchia är en klass utdöda blötdjur som levde från den yngre delen av kambrium till perm.
Denna blötdjurs-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan. Denna paleontologiartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Rostroconchia Pojeta et al., 1972[1]
Rostroconchia (лат.) — класс вымерших морских беспозвоночных из типа моллюсков (Mollusca). Насчитывают свыше 130 видов[2], известных из отложений палеозоя (с нижнего кембрия до верхней перми)[3]. Обладавшие двустворчатыми раковинами организмы небольших размеров, как правило, не превышавшие в длину двух сантиметров; на территории США были найдены останки более крупных форм — до 15 см. Подобно родственным им современным двустворчатым (Bivalvia) и лопатоногим моллюскам (Scaphopoda), Rostroconchia были двусторонне-симметричными животными с редуцированным головным отделом[1]. Кроме того, сходство проявлялось в двулопастном строении мантии, по краю которой происходило нарастание раковины, а также в характере кальцификации[1]. В то же время, лопасти мантии Rostroconchia не срастались c брюшной стороны в трубку, что отличало их от лопатоногих, а створки раковины не соединялись между собой лигаментом — эластичной связкой, характерной для двустворчатых[1].
По данным сайта Fossilworks, на декабрь 2016 года в класс включают следующие вымершие таксоны до подсемейств включительно[4]:
Это заготовка статьи по малакологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Rostroconchia (лат.) — класс вымерших морских беспозвоночных из типа моллюсков (Mollusca). Насчитывают свыше 130 видов, известных из отложений палеозоя (с нижнего кембрия до верхней перми). Обладавшие двустворчатыми раковинами организмы небольших размеров, как правило, не превышавшие в длину двух сантиметров; на территории США были найдены останки более крупных форм — до 15 см. Подобно родственным им современным двустворчатым (Bivalvia) и лопатоногим моллюскам (Scaphopoda), Rostroconchia были двусторонне-симметричными животными с редуцированным головным отделом. Кроме того, сходство проявлялось в двулопастном строении мантии, по краю которой происходило нарастание раковины, а также в характере кальцификации. В то же время, лопасти мантии Rostroconchia не срастались c брюшной стороны в трубку, что отличало их от лопатоногих, а створки раковины не соединялись между собой лигаментом — эластичной связкой, характерной для двустворчатых.
喙壳纲（学名：Rostroconchia）是软体动物门中的一个纲，这一纲动物目前未发现有生种，全部为化石种。本纲动物的形态接近双壳类，所以在發現之初，曾以為是同類物種。但現時已知它们的壳体最初阶段是从一个原点形成一个原壳，再发育成为具有双壳形态的成年壳体。因此，这是一类具有“假双壳”形态的单壳软体动物
本纲动物从寒武纪早期出现，到二叠纪晚期绝灭，1972年被正式命名为喙壳纲。
目前全世界发现的喙壳纲动物化石共有40多个属，综合其外部形态、内部构造和个体发育等特征，将其分为3目7科：
喙壳纲（学名：Rostroconchia）是软体动物门中的一个纲，这一纲动物目前未发现有生种，全部为化石种。本纲动物的形态接近双壳类，所以在發現之初，曾以為是同類物種。但現時已知它们的壳体最初阶段是从一个原点形成一个原壳，再发育成为具有双壳形态的成年壳体。因此，这是一类具有“假双壳”形态的单壳软体动物
吻殻綱（ふんかくこう Rostroconchia）は、軟体動物門の絶滅した綱である。別名偽二枚貝。
外見は一見、二枚貝に似ているが、貝殻は2枚ではなく1枚がC字型に折れ曲がっている。つながった側が背で、左右が腹側に向かって曲がっている。接合部は可動せず、貝殻は開閉しない。二枚貝が単板類から進化する途上の形態をとどめているとする説もある。
カンブリア紀前期に出現しペルム紀末に絶滅した、つまり、古生代全期間に棲息した。オルドビス紀前期に最も繁栄したが、中期に二枚貝が繁栄すると、吻殻類は衰退し始めた。
原始的なリベイリア目 Ribeirioida と派生的なコノカーディウム目 Conocardioida に分類される。イシリニア目 Ischyrinioida を加える説もある。古くは、リベイリア目は甲殻類の背甲と思われ、コノカーディウム目は二枚貝綱に分類されていた。
この項目は、古生物学に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:地球科学、プロジェクト:生物／Portal:地球科学、Portal:生物学）。 
