nomes no trilho de navegação
Paradoxornis a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1836 gant ar skiantour saoz John Gould (1804-1881).
Tri spesad golvaneged a ya d'ober ar genad :
O c'havout a reer holl en Azia.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Paradoxornis a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1836 gant ar skiantour saoz John Gould (1804-1881).
Paradoxornis és un gènere d'ocells de la família dels sílvids (Sylviidae).
Segons la Classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.6, 2010) aquest gènere conté 4 espècies:
ЦӀыжьдадэпэӀув лъэпкъыр (лат-бз. Paradoxornis) — унэбзу хэкӀыгъуэм щыщ лъэпкъщ.
Къуалэбзу жьгъейхэщ, я кӀыхьагъыр см. 13-18-щ, къашэч г. 8-17. Я цыр щабабзэ Ӏувщ. КӀэ зэтет кӀыхьхэщ, см. 6,5-11 хъууэ. Дамэ кӀэщӀ хъурейхэщ, лъэбжьанэ лъэщ яфӀэтщ. Я пэхэр Ӏув гъэпщащ.
Щопсэу мэзхэм, жыг хадэхэм, псыӀуфэ чыцэхэм, къамылылъэ псыпцӀэхэм.
Ӏыс нэхъыщхьэр хьэпхупщхэр, гъудэбадзэхэр.
Мы лъэпкъым лъэпкъыгъущрэ лӀэужьыгъуэ 19-рэ.
Paradoxornis is a genus of passerine birds in the family Paradoxornithidae.
It contains the following species:[1]
Paradoxornis is a genus of passerine birds in the family Paradoxornithidae.
La Paradoksornitedoj (Paradoxornitidae) estas precipe orientalisa familio, el la ordo de la Paseroformaj birdoj, kiu troviĝas en Barato kaj Sudazio. Nur la tielnomata „Barboparuo“, ankaŭ nomata Barbopanuro (Panurus biarmicus) loĝas en fragmitaraj regionoj de Centra Azio ĝis Eŭropo. Ili estas 10-28 centimetrojn malgrandaj birdoj, longvostaj, kiuj manĝas ĉefe semojn ekzemple de herbo al kio ties bekoj adaptiĝis. La plej multaj specioj havas nur stumpan bekon simila al bekoj de psitakoj. La beko de la Makulvanga paradoksornito (Paradoxornis guttaticollis) situas speciale sube kaj aspektas plej simile al papaga beko. Tiuj birdoj prefere vivas en densa arbustaro aŭ en bambudensejoj, kanejoj kaj junkejoj. Ĉar ili loĝas ĉefe el tropikaj al sudaj moderaj klimatoj, ili estas kutime nemigrantaj, tio estas loĝantaj birdoj.
La Barboparuo, specio de Eŭrazio delonge lokita ĉi tie, estas pli insektovora kompare, ĉefe somere. Ĝi diferenciĝas ankaŭ laŭ morfologio, kaj estis foje lokata en la monotipa familio de Panuredoj. La analizoj de DNA konfirmas tion.
Kiel nomoj kiel "Baboparuo" implicas, ties ĝenerala kutimaro kaj akrobatiaj moroj similigas ilin al birdoj kiel la Longvosta paruo. Kune kun tiuj kaj aliaj ili estis iam lokitaj en la familio de Paruedoj. Pli ĵusaj studoj ne trovis kialon por supozi tiun proksiman rilaton inter ĉiuj tiuj birdoj, kaj sekve la Paradoksornitedoj kaj la Barboparuo estis ŝanĝitaj el la paruoj kaj lokitaj en distinga familio, nome Paradoksornitedoj. Kiel nomoj kiel Paradoxornis paradoxus - "enigmoj, paradoksa birdo" - sugestas, ties veraj rilatoj ne estas klaraj, kvankam je la fino de la 20a jarcento ili estis ĝenerale konsiderataj proksimaj al la Timaliedoj kaj al la Silviedoj.
Ekde 1990 (Sibley & Ahlquist 1990), oni aldonis molekulajn informojn por helpi je la klopodoj malkovri la verajn rilatojn de la Paradoksornitedoj. Ĉar la specioj de Paradoxornis estas ĝenerale kaŝemaj kaj en multaj kazoj malmulte konataj birdoj, kutime oni uzis por la analizoj specimenojn de Barboparuoj kiuj estas multe pli facile troveblaj. Ofte la tuta grupo estis entute lasataj for el la analizoj, ĉar estas malgranda kaj ŝajne sensignifa en la granda modelo de la birdevoluo (e.g. Barker et al. 2002, 2004). La Barboparuo tendencas aperi pli proksime al la alaŭdoj en filogenetiko surbaze en ekzemple hibridado DNA-DNA (Sibley & Ahlquist 1990), aŭ en analizoj de mtDNA (Ericson & Johansson 2003). Lokigo en superfamilio de Sylvioidea kiu enhavas birdojn kiel la Silviedoj, Timaliedoj kaj longvostaj paruoj - sed ne Paruedoj - estis konfirmata.
Cibois (2003a) analizis la citokromojn “b” de mtDNA kaj la sekvencojn 12S/16S rRNA de kelkaj Sylvioidea, inter ili de kelkaj specioj de Paradoxornis sed ne de la Barboparuo. Tiuj formis fortikan kladon pli proksiman al la genro Sylvia de la tipaj silvioj kaj kelkaj supozataj silviedoj kiel la Flavokula silvio ol al aliaj birdoj. La puzlo estis finfine solvata de Alström et al. (2006), kiuj studis la citikromoo “b” de mtDNA kaj la sekvencojn de mioglobino introna 2 de la nDNA de pli ampleksa gamo de Sylvioidea: la Barboparuo certe ne estis paradoksornitedo, sed ĝi formas distingan stirpon per si mem, kaj ties rilatoj ne estas entute solvataj ankoraŭ. La esto de la paradoksornitedoj en la klado enhavanta Sylvia, aliflanke, necesas ke la Paradoksornitedoj estu lokataj en sinonimo de la Silviedoj. Cibois (2003b) eĉ sugestis, ke tiuj estu merĝataj kun la restantaj Timaliedoj kaj oni adoptus tiun nomon. Tio ĝis nun ne estas akceptata kaj fakuloj restas dubecaj ĉar multaj taksonoj en Silviedoj kaj Timaliedoj restas pristudotaj ĉe siaj rilatoj. Ĉiukaze, estas pli verŝajne ke la grupo de la tipaj silvioj plus la paradoksornitedoj estas monofiletika kaj tiel tio kongruas kun la modernaj postuloj por taksono. Krome resti aŭ sinonimigi estas tute afero de filozofio, ĉar la sciencaj faktoj kongruus kun iu ajn el la ebloj.
La interesa konkludo el vidpunkto de la evoluo estas ke morfologie kaj interne homogene kaj kompare unu kun alia tre malsimilaj tipaj silvioj kaj paradoksornitedoj formas du pintojn en la diverĝa evoluo de la Silviedoj. Tio estas substrekita per rigardo al la plej proksimaj vivantaj parencoj de la paradoksornitedoj en la rearanĝitaj Silviedoj: La genro Chrysomma estas formata de ne-specialaj specioj kune intermezaj laŭ kutimaro, habitato kaj moroj inter la tipaj silvioj kaj la paradoksornitedoj. Supozeble, la prasilviedoj aspektis multe kiel tiuj birdoj. Kiel rimarkinde la evoluaj ŝanĝoj portis la paradoksornitedojn en tiea adaptado al manĝo de kariopsoj de herbo kaj de similaj semoj povas esti vidata kompare ilin kun la tipaj Fulvetta, kiuj estis iam konsiderataj Timaliedoj kaj unuigitaj kun la birdoj de la genro Alcippe (Pasquet 2006). Tiuj aspektas iom kiel senkoloraj maluroj kaj ne havas iun ajn el la adaptaĵoj de la paradoksornitedoj pro manĝo kaj habitato. Ŝajne la komuna praulo de la fulvetta kaj de la paradoksornitedoj evoluis en almenaaŭ du stirpoj de paradoksornitedoj sendepende (Cibois 2003a) & (Yeung et al. 2006). Nur la Ĥameo, la ununura silviedo de Ameriko, similas al la paradoksornitedoj multe laŭ kutimaro, kvankam ne laŭ kolorbildo, kaj kompreneble, kiel insektovora, nek laŭ bekoformo.
Paradoxornis estas ŝajne parafiletika kun Conostoma. Oni trovis gravajn diverĝojn inter plej grandaj kladoj; baze Conostoma kun klado de grandaj specioj sekvata de du kladoj de pli malgrandaj specioj kiuj diferenciĝas markate pro plumarbildo. Tio kun la informoj pri ovokoloroj (Walters 2006) havigas konsiderindan subtenen por disigi en almenaŭ tri genroj kaj eble ĝis ok genroj. (vidu [1])
Genro Conostoma
Genro Paradoxornis estas la tipa genro ene de la familio Paradoksornitedoj, tiele ke la termino Paradoksornito taŭgas kaj por la familio kaj por la genro kaj individue por la membroj de la genro.
(Sub)Genro Hemirhynchus aŭ Cholornis
(Sub)Genro Paradoxornis
(Sub)Genro Psittiparus
(Sub)Genro Calamornis
(Sub)Genro Chleuasicus
(Sub)Genro Sinoparadoxornis
(Sub)Genro Suthora
Supozeble la paradoksornitoj kaj ties plej proksimaj parencoj povus esti konsiderataj distinga subfamilio Paradoksornitenoj; ili ŝajne formus tre bone subtenatan kladon kvankam la situacio rilate la bazajn Silviedojn ne estas klara (Cibois 2003a, Jønsson & Fjeldså 2006).
La Paradoksornitedoj (Paradoxornitidae) estas precipe orientalisa familio, el la ordo de la Paseroformaj birdoj, kiu troviĝas en Barato kaj Sudazio. Nur la tielnomata „Barboparuo“, ankaŭ nomata Barbopanuro (Panurus biarmicus) loĝas en fragmitaraj regionoj de Centra Azio ĝis Eŭropo. Ili estas 10-28 centimetrojn malgrandaj birdoj, longvostaj, kiuj manĝas ĉefe semojn ekzemple de herbo al kio ties bekoj adaptiĝis. La plej multaj specioj havas nur stumpan bekon simila al bekoj de psitakoj. La beko de la Makulvanga paradoksornito (Paradoxornis guttaticollis) situas speciale sube kaj aspektas plej simile al papaga beko. Tiuj birdoj prefere vivas en densa arbustaro aŭ en bambudensejoj, kanejoj kaj junkejoj. Ĉar ili loĝas ĉefe el tropikaj al sudaj moderaj klimatoj, ili estas kutime nemigrantaj, tio estas loĝantaj birdoj.
La Barboparuo, specio de Eŭrazio delonge lokita ĉi tie, estas pli insektovora kompare, ĉefe somere. Ĝi diferenciĝas ankaŭ laŭ morfologio, kaj estis foje lokata en la monotipa familio de Panuredoj. La analizoj de DNA konfirmas tion.
Paradoxornis es un género de aves paseriformes perteneciente a la familia Sylviidae. Sus miembros, que se denominan comúnmente picoloros habitan en el este y sureste de Asia. Los picoloros son pájaros pequeños de cola larga y pico corto y grueso, que como su nombre indica recuerda al de los loros. Sus hábitats naturales son los juncales, cañaverales y similares.
Anteriormente se clasificaba dentro de la familia Paradoxornithidae, pero los estudios genéticos demostraron su cercana relación con los integrantes del género Sylvia y se trasladó a su familia.
Suelen reconocerse 18 o 19 especies:[1][2]
Paradoxornis es un género de aves paseriformes perteneciente a la familia Sylviidae. Sus miembros, que se denominan comúnmente picoloros habitan en el este y sureste de Asia. Los picoloros son pájaros pequeños de cola larga y pico corto y grueso, que como su nombre indica recuerda al de los loros. Sus hábitats naturales son los juncales, cañaverales y similares.
Anteriormente se clasificaba dentro de la familia Paradoxornithidae, pero los estudios genéticos demostraron su cercana relación con los integrantes del género Sylvia y se trasladó a su familia.
Paradoxornis est un genre de passereaux de la famille des Sylviidae. Ce genre a un temps été élevé au rang de famille, les Paradoxornithidae, puis placé dans la famille des Timaliidae. Ses espèces ont pour nom vernaculaire « paradoxornis » mais sont depuis peu classées dans des genres différents[1].
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international (COI) (ordre phylogénique) :
À partir de sa classification version 5.2 (2015), le COI considère le Paradoxornis de Polivanov (Paradoxornis polivanovi) comme une sous-espèce du Paradoxornis du Yangtsé (Paradoxornis heudei)[2].
Paradoxornis est un genre de passereaux de la famille des Sylviidae. Ce genre a un temps été élevé au rang de famille, les Paradoxornithidae, puis placé dans la famille des Timaliidae. Ses espèces ont pour nom vernaculaire « paradoxornis » mais sont depuis peu classées dans des genres différents.
Storasnapės zylės (lot. Paradoxornithidae, angl. Parrotbill) – žvirblinių (Passeriformes) būrio paukščių šeima. Priklauso smulkūs vabzdžialesiai paukščiai ilgomis uodegomis, kurių centrinės plunksnos ilgesnės už kraštines.
Pasaulyje 3 gentys, 20 rūšių. Lietuvoje gyvena viena rūšis – ūsuotoji zylė (Panurus biarmicus).
Paradoxornis (diksnavelmezen) is een geslacht van zangvogels. Deze vogels zijn niet verwant aan de mezen, maar eerder aan de zangers van de Oude Wereld (Sylviidae). Daardoor wordt dit geslacht vaak ondergebracht in een eigen familie, de Paradoxornithidae[1] of wel ondergebracht bij de (grote) familie van de Zangers van de Oude Wereld (Sylviidae).[2] De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1836 door Gould.
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:[2]
Paradoxornis (diksnavelmezen) is een geslacht van zangvogels. Deze vogels zijn niet verwant aan de mezen, maar eerder aan de zangers van de Oude Wereld (Sylviidae). Daardoor wordt dit geslacht vaak ondergebracht in een eigen familie, de Paradoxornithidae of wel ondergebracht bij de (grote) familie van de Zangers van de Oude Wereld (Sylviidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1836 door Gould.
.jpg)
Paradoxornis er ei biologisk slekt av tre buttnebb i songarfamilien Sylviidae.
Paradoxornis i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2018[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[2]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Paradoxornis Paradoxornis er ei biologisk slekt av tre buttnebb i songarfamilien Sylviidae.
Multimedia w Wikimedia Commons Paradoxornis – rodzaj ptaka z rodziny ogoniatek (Paradoxornithidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[4].
Długość ciała 18–22 cm; masa ciała samców 17,7–48 g, samic 15,9–35 g[5].
Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:
Paradoxornis är ett släkte i familjen sylvior inom ordningen tättingar.[1] Släktet omfattar numera tre arter som förekommer från östra Mongoliet söderut till Himalaya, södra Kina och nordvästra Thailand:[1][2]
Tidigare inkluderades alla papegojnäbbar förutom större papegojnäbb (Conostoma oemodium) i Paradoxornis. DNA-studier visar dock att större papegojnäbb och den amerikanska arten messmyg (Chamaea fasciata) är inbäddade i släktet.[3] Paradoxornis har därför delats upp i ett antal mindre släkten: Neosuthora, Suthora, Chleuasicus, Sinosuthora, Cholornis och Psittiparus.
Det råder oenighet huruvida papegojnäbbarna med släktingar (de tidigare timaliorna i släktena Chrysomma, Moupinia, Lioparus, Fulvetta och Myzornis samt de tidigare cistikolorna i släktet Rhopophilus) bör inkluderas i Sylviidae eller brytas ut till den egna familjen Paradoxornithidae.[1][4]
Wikimedia Commons har media som rör Paradoxornis.
Paradoxornis är ett släkte i familjen sylvior inom ordningen tättingar. Släktet omfattar numera tre arter som förekommer från östra Mongoliet söderut till Himalaya, södra Kina och nordvästra Thailand:
Svartbröstad papegojnäbb (P. flavirostris) Fläckbröstad papegojnäbb (P. guttaticollis) Vasspapegojnäbb (P. heudei)Tidigare inkluderades alla papegojnäbbar förutom större papegojnäbb (Conostoma oemodium) i Paradoxornis. DNA-studier visar dock att större papegojnäbb och den amerikanska arten messmyg (Chamaea fasciata) är inbäddade i släktet. Paradoxornis har därför delats upp i ett antal mindre släkten: Neosuthora, Suthora, Chleuasicus, Sinosuthora, Cholornis och Psittiparus.
Det råder oenighet huruvida papegojnäbbarna med släktingar (de tidigare timaliorna i släktena Chrysomma, Moupinia, Lioparus, Fulvetta och Myzornis samt de tidigare cistikolorna i släktet Rhopophilus) bör inkluderas i Sylviidae eller brytas ut till den egna familjen Paradoxornithidae.
Bıyıklı baştankaragiller (Paradoxornithidae), ötücü kuşlar takımına ait bir familya.
Neotropikler hariç tüm dünyada yaygındırlar. Yaşam alanları her yer olabilir. Besinleri böcekler ve meyvelerdir. Yuvalarını ağaç kovuklarına çanak şeklinde yaparlar. Familya küçük kuşların yanı sıra bazı iri kuşları da içermektedir. Bu familyaya ait kuşların genelde kuyrukları gövdelerinden daha uzundur. Kısmen yuvarlak olan gagaları kuvvetli bir yapıya sahiptir.
Ötücü kuşlar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Bıyıklı baştankaragiller (Paradoxornithidae), ötücü kuşlar takımına ait bir familya.
Neotropikler hariç tüm dünyada yaygındırlar. Yaşam alanları her yer olabilir. Besinleri böcekler ve meyvelerdir. Yuvalarını ağaç kovuklarına çanak şeklinde yaparlar. Familya küçük kuşların yanı sıra bazı iri kuşları da içermektedir. Bu familyaya ait kuşların genelde kuyrukları gövdelerinden daha uzundur. Kısmen yuvarlak olan gagaları kuvvetli bir yapıya sahiptir.
Довжина тіла 110—190 см, маса 8—17 г. Оперення м'яке, пухке, щільне. Хвіст видовжений, більш або менш ступінчастий. Крила короткі, заокруглені. Ноги доволі довгі, сильні, з міцними кігтями. Дзьоб короткий, конічної форми, зазвичай опуклий з ріжучим краєм. Ніздрі прикриті дрібними пір'їнами або роговими пластинами. У деяких видів виражений статевий диморфізм. Молоді відрізняються від дорослих темнішим або тьмянішим забарвленням з більш короткими хвостами. Гніздовий наряд змінюється повністю в ході линяння у першу осінь.
Поширені у Північній півкулі. Більшість живуть осіло, здійснюючи лише сезонні кочівлі. Гнізда влаштовують у заростях очерету (синиця вусата), серед густої трави (Paradoxornis). Гніздо складної будови у вигляді кулі або глибокої чаші, споруджується з стебел трав, моху, листя очерету. Лоток вистилається рослинним пухом, пташиним пір'ям. У кладці від 2 до 14 яєць білого або блакитного кольору з темними крапками. Зазвичай 1, рідше 2 кладки за сезон. Інкубація 12—14 діб, насиджують обидва партнери або тільки самка. Молоді залишають гніздо у віці 15—18 діб. Кочують сімейними групами або об'єднуються у невеликі зграї.
Живляться переважно різноманітними комахами, їх кладками і личинками, павукоподібними, дрібним насінням.
Класифікація родини значно відрізняється за різними системами. Раніше до складу родини включали 4—7 родів, у тому числі довгохвостосиницевих[2]. Інколи рід вусата синиця (Panurus) відносять до монотипової родини Panuridae. Рід Paradoxornis інколи відносять до родини Кропив'янкових (Sylviidae).
Традиційним є поділ родини на 3 роди[3]:
Paradoxornis là một chi chim trong họ Paradoxornithidae hoặc trong phân họ Paradoxornithinae của họ Sylviidae.[1]
Paradoxornis là một chi chim trong họ Paradoxornithidae hoặc trong phân họ Paradoxornithinae của họ Sylviidae.
Paradoxornis Gould, 1836
Ареал
Тростниковые суторы (лат. Paradoxornis) — род птиц из семейства славковых. Он содержит следующие виды[1]:
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Тростниковые суторы (лат. Paradoxornis) — род птиц из семейства славковых. Он содержит следующие виды:
Черногорлая сутора (Paradoxornis flavirostris) Пестрогрудая сутора (Paradoxornis guttaticollis) Тростниковая сутора (Paradoxornis heudei)
