Hypsipetes amaurotis (Temminck 1830)

Hypsipetes amaurotis^[1] a zo ur spesad bulbuled eus ar c'herentiad Pycnonotidae.

Doareoù pennañ

Hypsipetes amaurotis,
tresadenn (1838) gant Huet & Prêtre.

Boued

Bevañ a ra diwar hugennoù a bep seurt ha delioù legumaj^[2].

Annez hag isspesadoù

██ Tiriad Hypsipetes amaurotis.

Ar spesad a gaver an daouzek isspesad^[3] anezhañ en un takad hag a ya eus Japan da hanternoz Filipinez :

• Hypsipetes amaurotis amaurotis, e kreisteiz Sac'halin, Japan ha Republik Korea,
• H. a. batanensis, e Batan, Ivuhos, Sabtang, Babuyan ha Claro (hanternoz-pellañ Filipinez),
• H. a. borodinonis, en enezeg Daitō,
• H. a. camiguinensis, e Camiguin (en hanternoz da Luzon, Filipinez),
• H. a. fugensis, e Dalupiri, Calayan ha Fuga (en hanternoz da Luzon, Filipinez),
• H. a. magnirostris, en inizi Volcano,
• H. a. matchiae, e kreisteiz Kyūshū (kreisteiz Japan),
• H. a. nagamichii, e Republik Sina ha Lanyu,
• H. a. ogawae, e hanternoz Inizi Ryūkyū,
• H. a. pryeri, e kreiz Inizi Ryūkyū,
• H. a. squamiceps, en inizi Bonin,
• H. a. stejnegeri, e kreisteiz Inizi Ryūkyū.

Liammoù diavaez

• (en) Hypsipetes amaurotis el lec'hienn BirdLife International.
• (en) Hypsipetes amaurotis e lec'hienn an International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Notennoù ha daveennoù

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Bwlbwl clustwinau (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: bwlbwliaid clustwinau) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Hypsipetes amaurotis; yr enw Saesneg arno yw Chestnut-eared bulbul. Mae'n perthyn i deulu'r Bwlbwliaid (Lladin: Pycnonotidae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. amaurotis, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r bwlbwl clustwinau yn perthyn i deulu'r Bwlbwliaid (Lladin: Pycnonotidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Bwlbwl barfog bochlwyd Alophoixus bres Bwlbwl barfog brown Alophoixus ochraceus Bwlbwl barfog gwyrdd Alophoixus pallidus Bwlbwl barfog penllwyd Alophoixus phaeocephalus Bwlbwl barfog talcenllwyd Alophoixus flaveolus Bwlbwl euraid Asia Thapsinillas affinis Bwlbwl llwyd Hemixos flavala Bwlbwl llygadfelyn Iole palawanensis Bwlbwl llygadlwyd Iole propinqua Bwlbwl llygadwyn Baeopogon indicator Bwlbwl Sjöstedt Baeopogon clamans Bwlbwl wyneblwyd Iole olivacea

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Orpheusbülbül (Hypsipetes amaurotis, Syn.: Ixos amaurotis) ist ein ostasiatischer Singvogel.

Merkmale

Der 28 cm lange Orpheusbülbül ist ein grau-brauner Vogel mit braunen Wangen und einem langen Schwanz, der durch seinen lauten, piepsenden Gesang auffällt.

Vorkommen

Das Verbreitungsgebiet erstreckt sich vom russischen Fernen Osten über Nordost-China, Korea, Japan und Taiwan bis zu den philippinischen Babuyan-Inseln, Batan-Inseln und Luzon.

Der Vogel zieht in riesigen Schwärmen in die Überwinterungsgebiete. Durch Veränderungen im Ackerbau überwintert der Orpheusbülbül weit nördlicher als noch vor Jahrzehnten möglich. Während er früher ein Bewohner des Waldes war, kommt er jetzt auch in ländlichen und städtischen Umgebungen vor.

Verhalten

Im Sommer ernährt sich der Orpheusbülbül hauptsächlich von Insekten, im Herbst und Winter von Früchten und Samen, daher wird er in Japan als landwirtschaftlicher Schädling betrachtet.

Weblinks

• Hypsipetes amaurotis in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2018. Eingestellt von: BirdLife International, 2018. Abgerufen am 13. September 2021.
• Videos, Fotos und Tonaufnahmen zu Ixos amaurotis in der Internet Bird Collection

भूअर-कानवाली बुलबुल (Brown-eared bulbul; Hypsipetes amaurotis) एक किसिम के बुलबुल हवे जे पूरबी एशिया में बहुतायत से मिले ले। ई पूरबी एशिया के मूल निवासी चिरई हवे आ अपने निवास क्षेत्र के उत्तरी हिस्सा में बहुत संख्या में मिले ले। ई सखालीन प्रायदीप से ले के फिलिपींस ले के इलाका के पावल जाले।

संदर्भ

The brown-eared bulbul (Hypsipetes amaurotis) is a medium-sized bulbul native to eastern Asia. It is extremely common within the northern parts of its range and can be found from southern Sakhalin to the northern Philippines.

Taxonomy and systematics

The brown-eared bulbul was originally described in the genus Turdus. Later, some authorities placed it in the genus Ixos and then the genus Microscelis, before being re-classified to Hypsipetes in 2010.^[3] Alternate names for the brown-eared bulbul include the Asian brown-eared bulbul, chestnut-eared bulbul, and Eurasian brown-eared bulbul.

Subspecies

Twelve subspecies are currently recognized:

• Japanese brown-eared bulbul (H. a. amaurotis) – (Temminck, 1830): Also named the Japanese chestnut-eared bulbul. Found on southern Sakhalin, Japan and South Korea
• H. a. matchiae – (Momiyama, 1923): Found on southern Kyushu, Japan
• H. a. ogawae – Hartert, 1907: Found on northern Ryukyu Islands
• H. a. pryeri – Stejneger, 1887: Found on central Ryukyu Islands
• H. a. stejnegeri – Hartert, 1907: Found on southern Ryukyu Islands
• H. a. squamiceps – (Kittlitz, 1830): Originally described as a separate species in the genus Oriolus. Found on the Bonin Islands.
• H. a. magnirostris – Hartert, 1905: Found on the Volcano Islands
• H. a. borodinonis – (Kuroda, 1923): Found on the Borodino Islands
• Taiwan brown-eared bulbul (H. a. nagamichii) – Rand & Deignan, 1960: Also named the Taiwan chestnut-eared bulbul. Found on Taiwan and Orchid Island (Lanyu Island).
• H. a. batanensis – Mearns, 1907: Found on Batan, Ivuhos, Sabtang, Babuyan and Claro (extreme northern Philippines)
• H. a. fugensis – Ogilvie-Grant, 1895: Found on Dalupiri, Calayan and Fuga Island (north of Luzon in northern Philippines)
• H. a. camiguinensis – McGregor, 1907: Found on Camiguin Island (north of Luzon in northern Philippines)

Description

Reaching a length of about 28 cm (11 in), brown-eared bulbuls are grayish-brown, with brown cheeks (the "brown ears" of the common name) and a long tail. While they prefer forested areas, they readily adapt to urban and rural environments, and their noisy squeaking calls are a familiar sound in most areas of Japan.^[4] One author described the song of the brown-eared bulbul as "one of the most unattractive noises made by any bird".^[5]

Distribution and habitat

The brown-eared bulbul is common in a very large range that includes the Russian Far East (including Sakhalin), northeastern China, the Korean Peninsula, and Japan, south to Taiwan and the Babuyan and Batanes island chains in the north of the Philippines.^[1]

Historically, brown-eared bulbuls were migratory birds moving to the southern parts of their range in winter, but they have taken advantage of changes in crops and farming practices in recent decades to overwinter in areas farther north than previously possible. Most brown-eared bulbuls still move south in winter, often forming huge flocks during migration. They are considered agricultural pests in some areas of Japan where they may invade orchards and damage crops such as cabbages, cauliflowers and spinach.^[4]

Behaviour

Breeding

Around five eggs are laid by the female, which then incubates them. Brown-eared bulbuls are frequently parasitized by cuckoos, whose chicks will push bulbul eggs and chicks out of the nest.^[4]

Feeding

In summer, brown-eared bulbuls primarily feed on insects, while they mostly take fruits and seeds in the fall and winter.^[6][7] At this time, they also feed on the nectar from Camellia flowers, becoming dusted with yellow pollen in the process. In this way they help to pollinate the flowers at a time of year when there are few insect pollinators around.^[4]

Diseases

H. amaurotis is a host for the haemosporidian disease Haemoproteus philippinensis (Haemoproteus (Parahaemoproteus) philippinensis).^{[8]: 485–486}

References

El bulbul orejipardo o bulbul de orejas castañas (Hypsipetes amaurotis)^[3]​^[4]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Pycnonotidae nativa del este de Asia. Es muy común en el norte de su área de distribución, es un ave conocida en todo Japón, donde se le llama hiyodori (ヒヨドリ), y Corea, donde es conocida como jikbakguri (직박구리). En Taiwán, por otro lado, es rara y limitada a la isla Orquídea.

Distribución

Se distribuye desde el Lejano Oriente ruso (incluyendo Karafuto (o Sajalín)), el noreste de China, la península de Corea y Japón, hasta el sur de Taiwán y las cadenas de islas Babuyan y Batanes, en el norte de Filipinas, de vez en cuando es encontrado en Luzón.

Descripción

Alcanza una longitud de unos 28 cm, es de color grisáceo-marrón, con las mejillas marrones y una larga cola. Prefiere las zonas boscosas, pero fácilmente se adapta a los entornos urbanos y rurales, y sus llamadas chirriantes y ruidosos son un sonido familiar en la mayoría de áreas de Japón.

Históricamente, eran aves migratorias que se desplazan a las zonas del sur de su área de distribución en invierno, pero se han aprovechado de los cambios en los cultivos y las prácticas agrícolas en las últimas décadas para pasar el invierno en las áreas más al norte. Como resultado de ello, se consideran plagas agrícolas en algunas zonas de Japón. La mayoría todavía se mueven al sur en invierno, a menudo formando grandes bandadas durante la migración. En verano se alimentan principalmente de insectos, mientras que en el otoño y el invierno comen principalmente frutos y semillas.

Subespecies

Se reconocen varias subespecies:^[5]​

• H. a. amaurotis (Temminck, 1830)– el sur de la isla de Sajalín, Japón y el sur de Corea;
• H. a. matchiae (Momiyama, 1923)– el sur de Kyūshū (sur de Japón);
• H. a. ogawae Hartert, 1907– el norte de las islas Ryūkyū;
• H. a. pryeri Stejneger, 1887– el centro de las islas Ryūkyū;
• H. a. stejnegeri Hartert, 1907– el sur de las islas Ryūkyū;
• H. a. squamiceps (Kittlitz, 1830)– en las islas Bonin;
• H. a. magnirostris Hartert, 1905&ndash en las islas Volcano;
• H. a. borodinonis (Kuroda, 1923)– en las islas Borodino;
• H. a. nagamichii Rand & Deignan, 1960– en Taiwán y Lanyu;
• H. a. batanensis Mearns, 1907– en Batan, Ivuhos, Sabtang, Babuyan y Claro (extremo norte de las Filipinas);
• H. a. fugensis Ogilvie-Grant, 1895– en Dalupiri, Calayán y Fuga. (norte de Luzón en el norte de Filipinas);
• H. a. camiguinensis McGregor, 1907– en Camiguin (norte de Luzón en el norte de Filipinas).

Notas

Referencias

• Gray, G.R. (1840): A list of the genera of birds with an indication of the typical species of each genus compiled from various sources (1st edition): 28. Londres. Disponible en Gallica (buscar por "Gray")
• Gregory, Steven M. (2000): Nomenclature of the Hypsipetes Bulbuls (Pycnonotidae). Forktail 16: 164-166. PDF fulltext
• Moyle, Robert G. & Marks, Ben D. (2006): Phylogenetic relationships of the bulbuls (Aves: Pycnonotidae) based on mitochondrial and nuclear DNA sequence data. Mol. Phylogenet. Evol. 40(3): 687-695. doi 10.1016/j.ympev.2006.04.015 (HTML abstract)
• Oliveros, C. H., and R.G. Moyle. 2010. Origin and diversification of Philippine bulbuls. Molecular Phylogenetics and Evolution 54: 822–832.

Hypsipetes amaurotis Hypsipetes generoko animalia da. Hegaztien barruko Pycnonotidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Hypsipetes
• Pycnonotidae

Japaninbulbuli (Hypsipetes amaurotis)^[2] on bulbulien heimoon kuuluva varpuslintu.

Levinneisyys

Japaninbulbulia tavataan Aasian itäosissa. Sen on kuvattu olevan paikallisesti yleinen Etelä-Koreassa ja yleinen Filippiineillä. Sen kannankehitys on nouseva, ja se on luokiteltu elinvoimaiseksi.^[1]

Lähteet

Hypsipetes amaurotis

Le Bulbul à oreillons bruns (Hypsipetes amaurotis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Pycnonotidae.

Répartition

Cette espèce vit en Asie, du japon jusque dans le Nord des Philippines^[1].

Interactions

Il a été montré en 2018 que cet oiseau peut ingérer des phasmes et transporter leurs œufs sur des distances importantes, certains de ces œufs restant une fois évacués dans les fèces de l'oiseau viables. Cette interaction durable entre une proie et son prédateur pourrait expliquer comment certaines îles ont été colonisées par certains phasmes^[2],[3].

Taxinomie

Selon le Congrès ornithologique international^[1] et Alan P. Peterson^[4] il existe 12 sous-espèces : Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 7.2, 2017)^[5] :

• Hypsipetes amaurotis amaurotis (Temminck, 1830) ;
• Hypsipetes amaurotis matchiae (Momiyama, 1923) ;
• Hypsipetes amaurotis ogawae Hartert, 1907 ;
• Hypsipetes amaurotis pryeri Stejneger, 1887 ;
• Hypsipetes amaurotis stejnegeri Hartert, 1907 ;
• Hypsipetes amaurotis squamiceps (Kittlitz, 1830) ;
• Hypsipetes amaurotis magnirostris Hartert, 1905 ;
• Hypsipetes amaurotis borodinonis (Kuroda, 1923) ;
• Hypsipetes amaurotis nagamichii Rand & Deignan, 1960 ;
• Hypsipetes amaurotis batanensis Mearns, 1907 ;
• Hypsipetes amaurotis fugensis Ogilvie-Grant, 1895 ;
• Hypsipetes amaurotis camiguinensis McGregor, 1907.

Annexes

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 17 juin 2017)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Hypsipetes amaurotis dans Pycnonotidae (consulté le 17 juin 2017)
• (fr+en) Référence Avibase : Hypsipetes amaurotis (Temminck, 1830) (+ répartition) (consulté le 17 juin 2017)

Notes et références

1. ↑ ^{a et b} Congrès ornithologique international
2. ↑ Allen M (2018) Stick insects travel long distances—by being eaten by birds ; 28 mai
3. ↑ Kenji Suetsugu, Shoichi Funaki, Asuka Takahashi, Katsura Ito, Takeshi Yokoyama, « Potential role of bird predation in the dispersal of otherwise flightless stick insects », Ecology The Scientific Naturalist, vol. 99, n^o 6,‎ 2018, p. 1504-1506 (lire en ligne, consulté le 4 mars 2020)
4. ↑ Alan P. Peterson
5. ↑ Congrès ornithologique international, version 7.2, 2017

A especie Hypsipetes amaurotis é unha ave asiática paseriforme de mediano tamaño da familia dos picnonótidos (chamados ás veces bulbul), que se encontra no oriente distante de Rusia (incluíndo Karafuto (ou Sakhalin)), noroeste de China, a península de Corea, e Xapón, sur de Taiwán e nas cadeas de illas Babuyán e Batanes no norte de Filipinas, vista ocasionalmente tamén na illa filipina de Luzón. É unha especie extremadamente común na parte norte da súa área de distribución e é unha ave corrente no Xapón, onde se lle chama hiyodori (ヒヨドリ), e Corea, onde se denomina jikbakguri (직박구리). Ao contrario, en Taiwán, é rara e está limitada á Illa Orquídea [1].

A súa lonxitude é duns 28 cm, ten cor marrón cincenta, con cara marrón (que lle dá o aspecto de ter orellas marróns) e unha longa cola. Aínda que prefire zonas boscosas, adáptase rapidmente a ambientes urbanos ou rurais, e os seus chíos ruidosos e estridentes son familiares en moitas áreas do Xapón.

Historicamente, esta especie era unha ave migratoria que se movía á parte sur da súa área de distribución en inverno, pero nas últimas décadas moitas poboacións están aproveitándose dos cambios nas prácticas agrícolas e nas colleitas para invernar en áreas máis ao norte do que adoitaban. Como resultado, hoxe son consideradas unha praga agrícola en certas zonas do Xapón. Non obstante, a maioría dos individuos seguen movéndose ao sur en inverno, xeralmente formando enormes bandadas durante a migración. En verán, aliméntanse principalmente de insectos, pero en inverno e outono comen maiormente froita e sementes.

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

• Gray, G.R. (1840): A list of the genera of birds with an indication of the typical species of each genus compiled from various sources (1st edition): 28. London. Available at Gallica (busca de "Gray")
• Gregory, Steven M. (2000): Nomenclature of the Hypsipetes Bulbuls (Pycnonotidae). Forktail 16: 164-166. PDF texto completo
• Moyle, Robert G. & Marks, Ben D. (2006): Phylogenetic relationships of the bulbuls (Aves: Pycnonotidae) based on mitochondrial and nuclear DNA sequence data. Mol. Phylogenet. Evol. 40(3): 687-695. doi 10.1016/j.ympev.2006.04.015 (resumo HTML)
• Oliveros, C. H., and R.G. Moyle. 2010. Origin and diversification of Philippine bulbuls. Molecular Phylogenetics and Evolution 54: 822–832.

Hypsipetes amaurotis è un uccello passeriforme della famiglia Pycnonotidae. È di taglia media e ha le guance brune.

È comune in Estremo Oriente, nelle zone che vanno dall'Estremo Oriente russo al Giappone agli arcipelaghi delle Isole Babuyan e Batan, nelle Filippine.

È noto in Giappone come hiyodori (ヒヨドリ), mentre in Corea come jikbakguri (직박구리).

Note

Vogels

De bruinoorbuulbuul (Hypsipetes amaurotis, syn. Ixos amaurotis) is een zangvogel uit de familie Pycnonotidae (buulbuuls).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor in Japan en op de Filipijnen en telt 12 ondersoorten:

• H. a. amaurotis: zuidelijk Sachalin, Japan en Zuid-Korea.
• H. a. matchiae: zuidelijk Kyushu.
• H. a. ogawae: de noordelijke Riukiu-eilanden.
• H. a. pryeri: de centrale Riukiu-eilanden.
• H. a. stejnegeri: de zuidelijke Riukiu-eilanden.
• H. a. squamiceps: Bonin-eilanden.
• H. a. magnirostris: Volcano-eilanden.
• H. a. borodinonis: Borodino-eilanden.
• H. a. harterti: Taiwan en Lanyu.
• H. a. batanensis: Batan, Ivuhos, Sabtang, Babuyan en Claro.
• H. a. fugensis: Dalupiri, Calayan en Fuga.
• H. a. camiguinensis: Camiguin.

Externe link

• Avibase

Bronnen, noten en/of referenties

Japansk bulbyl^[2] (Hypsipetes amaurotis) är en östasiatisk fågel i familjen bulbyler inom ordningen tättingar.^[3]

Kännetecken

Utseende

Japansk bulbyl är en stor (27-29) och livlig brun bulbyl med förlängda och spetsiga hjässfjädrar som formar en liten tofs. Den är gråbrun på ovansida och stjärt, djupare brun under med fläckat grått bröst. Huvudet är streckat grått med kastanjefärgad öronfläck.^[4]

Läten

Den japanska bulbylen är en ljudlig fågel som avger "shreep" och "weep" året om.^[4]

Utbredning och systematik

Japansk bulbyl förekommer från Japan söderut via Taiwan till norra Filippinerna. Den delas upp i fjorton underarter med följande utbredning:^[3]

• Hypsipetes amaurotis hensoni – häckar på sydvästra Hokkaido, övervintrar till södra Korea, norra Japan och sydöstra Kina
• Hypsipetes amaurotis matchiae (syn. matchie) – södra Japan (Hachijō-jima, Tanegashima och Yakushima)
• Hypsipetes amaurotis amaurotis – centrala japanska öarna (Honshu till Kyushu) samt den koreanska ön Jeju
• Hypsipetes amaurotis squamiceps – Boninöarna (Mukojimaöarna, Chichijimaöarna och Hahajima)
• Hypsipetes amaurotis magnirostris – Vulkanöarna
• Hypsipetes amaurotis borodinonis – Daitoöarna
• Hypsipetes amaurotis ogawae – norra Ryukyuöarna (Amami-Ōshima och Tokunoshima)
• Hypsipetes amaurotis pryeri – centrala Ryukyuöarna (Ihiya, Okinawa, Zamami och Kume)
• Hypsipetes amaurotis insignis – Miyako-jima i södra Ryukyuöarna
• Hypsipetes amaurotis stejnegeri – Ishigaki, Iriomote och Yonaguni i Ryukyuöarna
• Hypsipetes amaurotis harterti (syn. nagamichii) – södra Taiwan och ön Lan-yü
• Hypsipetes amaurotis batanensis – Babuyan Claro, Batan, Ivojos och Sabtang i Filippinerna
• Hypsipetes amaurotis fugensis – Calayan, Fuga och Dalupiri i Filippinerna
• Hypsipetes amaurotis camiguinensis – Camiguin Norte i norra Filippinerna

Underarten insignis inkluderas ofta i pryeri, liksom hensoni i nominatformen.^[5]

Släktestillhörighet

Japansk bulbyl har tidigare placerats i Ixos eller som ensam art i Microscelis, men genetiska studier visar att den är en del av Hypsipetes.^[6][7]

Levnadssätt

Arten påträffas i låglänta skogar upp till 1600 metes höjd, men även i parker och trädgårdar med tillgång på eftertraktade körsbär. Födan består av insekter, frön, blommor, frukt och bär. Fågeln häckar mellan april och juli, ibland även i augusti, och lägger flera kullar. Den bygger ett skålformat bo placerat 1,5-4,5 meter upp i de nedre grenarna på ett träd, vari den lägger fyra ägg. Arten är mestadels stannfågel, men nordliga populationer på exempelvis Hokkaido rör sig till lägre och sydligare områden.^[4]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, och tros öka i antal.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som lokalt vanlig i Sydkorea och vanlig i Filippinerna.^[8]

Referenser

1. ^ [a b c] Birdlife International 2016 Hypsipetes amaurotis Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-11.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood. (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9. (xls), från: <www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download/>, läst 2015-02-14
4. ^ [a b c] Fishpool, L. & Tobias, J. (2019). Brown-eared Bulbul (Hypsipetes amaurotis). I: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (hämtad från https://www.hbw.com/node/58035 7 januari 2019).
5. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2018. IOC World Bird List (v 8.2). doi : 10.14344/IOC.ML.8.2.
6. ^ Moyle, R.G. & Marks, B.D. (2006) Phylogenetic relationships of the bulbuls (Aves: Pycnonotidae) based on mitochondrial and nuclear DNA sequence data. Mol. Phylogenet. Evol. 40(3): 687–695.
7. ^ Oliveros, C.H. & Moyle, R.G. (2010) Origin and diversification of Philippine bulbuls. Mol. Phylogenet. Evol. 54(3): 822–832.
8. ^ del Hoyo, J.; Elliott, A.; Christie, D. 2005. Handbook of the Birds of the World, vol. 10: Cuckoo-shrikes to Thrushes. Lynx Edicions, Barcelona, Spain.

Externa länkar

• Wikispecies har information om Hypsipetes amaurotis.
  Artförteckning
• Wikimedia Commons har media som rör japansk bulbyl.
  Bilder & media
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Hypsipetes amaurotis là một loài chim trong họ Pycnonotidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Hypsipetes amaurotis tại Wikispecies

Латинское название Ixos amaurotis
(Temminck, 1830)

Систематика
на Викивидах

Изображения
на Викискладе

ITIS 916247 Охранный статус
Вызывающие наименьшие опасения
IUCN 3.1 Least Concern: 22713192

Короткопалый бюльбюль^[1], или рыжеухий бульбуль^[1] (лат. Ixos amaurotis) — вид певчих воробьинообразных из семейства бюльбюлевых (Pycnonotidae).

Длина тела составляет до 28 см. Окраска оперения серо-коричневого цвета с коричневыми щеками и длинным хвостом. Пение громкое, щебечущее.

Ареал простирается от Дальнего Востока России через северо-восток Китая, Кореи, Японии и Тайваня до Филиппинских островов Бабуян, Батан и Лусон.

Птицы мигрируют огромными стаями в районы зимовки. В связи с изменениями в сельском хозяйстве птицы зимуют дальше на север, по сравнению с прошлыми десятилетиями. В то время как ранее вид был лесным жителем, в настоящее время он встречается также в окрестностях сёл и городов.

Летом птицы питаются в основном насекомыми, осенью и зимой плодами и семенами, поэтому в Японии вид считают сельскохозяйственным вредителем.

Примечания

Источник — https://ru.wikipedia.org/w/index.php?title=Короткопалый_бюльбюль&oldid=79274332

二名法 Hypsipetes amaurotis
(Temminck)^[1]

栗耳短脚鹎（学名：Hypsipetes amaurotis）为鹎科短脚鹎属的鸟类。分布于日本、朝鲜、台灣、菲律宾以及中国大陆的东北、河北、浙江、上海等地。该物种的模式产地在日本^[1]。

亚种

• 栗耳短脚鹎指名亚种（学名：Hypsipetes amaurotis amaurotis）。分布于日本、琉球群岛以及中国大陆的东北等地。该物种的模式产地在日本^[2]。
• 栗耳短脚鹎日本亚种（学名：Hypsipetes amaurotis hensoni）。分布于日本、库页岛、朝鲜、济州岛以及中国大陆的河北、北京、浙江、上海等地。该物种的模式产地在日本北海道^[3]。
• 栗耳短脚鹎台湾亚种（学名：Hypsipetes amaurotis nagamichii），是台灣的特有物种。分布于蘭嶼。该物种的模式产地在台湾兰屿^[4]。

参考文献

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=栗耳短脚鹎&oldid=48664523”

ヒヨドリ 保全状況評価^[1] LEAST CONCERN
(IUCN Red List Ver.3.1 (2001))
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : スズメ目 Passeriformes 科 : ヒヨドリ科 Pycnonotidae 属 : ヒヨドリ属 Hypsipetes 種 : ヒヨドリ H. amaurotis 学名 Hypsipetes amaurotis
(Temminck, 1830) シノニム

Microscelis amaurotis
Ixos amaurotis

和名 ヒヨドリ 英名 Brown-eared Bulbul 亜種

• 日本の亜種は本文参照

ヒヨドリ（鵯、Hypsipetes amaurotis）は、スズメ目ヒヨドリ科ヒヨドリ属に分類される鳥類。

分布[編集]

日本、サハリン、朝鮮半島南部、台湾^[2]、中国南部、フィリピンの北部^[2]（ルソン島^[3]）に分布する。日本国内では留鳥または漂鳥としてごく普通に見られるが、他の地域での生息数は少ない^[4]。

形態[編集]

全長は約27.5 cm^[5][6] (27–29 cm^[7])。翼開長は約40 cm^[6]。尾は長めで（尾長10.9-12.5 cm^[8]）、ムクドリやツグミより体型はほっそりしている^[9]。くちばしは黒くて先がとがる。雌雄同色。頭部から胴体は灰色の羽毛に覆われるが、頬に褐色の部分があり、よく目立つ。また、頭頂部の羽毛は周囲よりやや長く、冠羽となっている。翼や尾羽は灰褐色をしている。南に生息する種は、北に生息する種より体色が濃い（グロージャーの法則（英語版））。

生態[編集]

里山や公園などある程度樹木のある環境に多く生息し、都市部でも見られる。ツグミやムクドリよりも体を直立させてとまり^[9]、おもに樹上で活動するが、地上に降りることもある。飛ぶときは数回羽ばたくと翼をたたんで滑空するパターンを繰り返して飛ぶため、飛ぶ軌道は波型になる。

鳴き声は「ヒーヨ! ヒーヨ!」などと甲高く聞こえ、和名はこの鳴き声に由来するという説がある。また、朝方には「ピッピッピピピ」とリズムよく鳴くこともある。

日本では周年見られるが、春および秋には渡りが各地で確認される^[2]。秋には国内暖地へ移動する個体も多く、10-11月には渡りが日本各地で観察され^[5]、房総半島南端、伊良湖岬のほか、関門海峡では1,000羽を越えて渡る群れも観察される。

果実や花の蜜を食べる。繁殖期には果実に加え昆虫類も多く捕食する一方、非繁殖期の餌は果実（センダンやイイギリ、カキ、ヘクソカズラなど）がほとんどである。ツバキなどの花の蜜を好む^[4]。早春にはツバキの木の近くにずっと陣取って、花の蜜を求めて飛来するメジロなどを追い払う姿をよく見かける。

5-9月にかけて繁殖する。繁殖期間が比較的長いことについては、捕食されるなど繁殖の失敗による再繁殖が多いことが一つとして考えられる^[2]。木の枝上に外径 12–20 cm の体の大きさに比べると小型の巣を作る^[8]。高さ1-5mに営巣し^[2]、巣は椀形で^[10]、小枝、枯れつる、イネ科の茎、細根^[8]、市街地ではビニールの紐などを使って作られ^[2]、産座には松葉やシュロの繊維、ササの葉などが粗雑に敷かれる^[10]。1回の繁殖で4個（3-5個^[3]）の卵を産み^[2]、卵の大きさは約2.95 cm × 2.05 cm^[3] (2.75-3.3 cm × 2.0-2.1 cm) で、淡いバラ色に赤褐色の斑がある^[8]。おもに雌のみによって12-14日間抱卵され、孵化した雛は雌雄により育てられる^[2]。雛は10-11日で巣立つが^[3]、多くは巣立って数日のうちはあまり飛べないため巣の近くにおり、またその後1-2か月のあいだ親鳥とともに行動する^[2]。

人間との関係[編集]

日本では里山や公園でよく見られる身近な野鳥の一つである。富山県砺波市の市の鳥に指定されている。

糖分を好むためか、ツバキやサクラなどの花にやってきて蜜を吸ったり、庭先にミカンやリンゴなど果物の半切れを置いておくとすぐにやって来て独り占めする^[11]。 しかし、ときに集団で畑に現れキャベツやブロッコリー、イチゴ、ミカンなどの農作物を食い荒らすこともあり、農家には嫌われる。狩猟鳥の指定も、果樹を食害する農業害鳥である本種を煩瑣な手続きなしで駆除できるよう配慮したものである。

仔飼いにすると非常によく慣れ、飼い主を見分けることから平安時代は貴族の間で盛んに飼われた。古今著聞集などにその記述があり、現在の競走馬のように個体名が付けられたりして愛玩されたようである。

前述のように、日本国内では都市部を含めごく普通に観察されるが、分布がほぼ日本国内に限られているため、日本を訪れる海外のバードウォッチャーにとってはぜひ観察したい野鳥のひとつとなっている^[11]。

1993年に旭山動物園が、ヒヨドリの繁殖賞を受賞している。

Sibley分類体系上の位置[編集]

シブリー・アールキスト鳥類分類

日本の亜種[編集]

• Hypsipetes amaurotis amaurotis (Temminck, 1830) ヒヨドリ（基亜種）

北海道、南千島（国後島ではまれな旅鳥）、本州、粟島、佐渡、隠岐、見島、四国、九州、対馬、壱岐、五島列島、屋久島、種子島、伊豆諸島に生息する。舳倉島では旅鳥として認められ、奄美大島、琉球諸島には冬鳥として渡来する。^[12]

• Hypsipetes amaurotis squameiceps (Kittlitz, 1830) オガサワラヒヨドリ

小笠原諸島（聟島、父島、母島）に生息する。^[12]

• Hypsipetes amaurotis magnirostris (Hartert, 1905) ハシブトヒヨドリ

硫黄列島（北硫黄島、硫黄島、南硫黄島）に生息する。^[12]

• Hypsipetes amaurotis borodinonis (Kuroda, 1923) ダイトウヒヨドリ

大東諸島（北大東島、南大東島）に生息する。^[12]

• Hypsipetes amaurotis ogawae (Hartert, 1907) アマミヒヨドリ

トカラ列島、奄美諸島（奄美大島、喜界島、加計呂麻島、徳之島、沖永良部島）に生息する。^[12]

• Hypsipetes amaurotis pryeri (Stejneger, 1887) リュウキュウヒヨドリ

沖縄諸島（沖縄島、粟国島、伊平屋島、伊是名島、座間味島、久米島）、宮古諸島に生息する。^[12]

• Hypsipetes amaurotis stejnegeri (Hartert, 1907) イシガキヒヨドリ

与那国島を除く八重山諸島（石垣島、西表島、竹富島、黒島、波照間島）。^[12]

• Hypsipetes amaurotis nagamichii (Deignan, 1960) タイワンヒヨドリ

与那国島に生息する。^[12]

イソヒヨドリはヒヨドリの名が付くが、ヒヨドリ科ではなくツグミ科の鳥であって類縁関係は遠い。

学名の変遷[編集]

ヒヨドリ属の学名はヒヨドリ科の鳥類に関する分類学の進歩とともに変遷している。

• 1882年 Hypsipetes amaurotis
• 1943年 Microscelis amaurotis
• 1960年 Hypsipetes amaurotis
• 1990年 Ixos amaurotis^[13]
• 2002年 Microscelis amaurotis

文化[編集]

俳句[編集]

秋の季語

• ひよどりのこぼし去りぬる実のあかき（蕪村）
• ひよどりや霜の梢に鳴き渡り（惟然）

脚注[編集]

[ヘルプ]

「https://ja.wikipedia.org/w/index.php?title=ヒヨドリ&oldid=68902078」から取得

직박구리(영어: brown-eared bulbul)는 참새목 직박구리과의 한 종으로, 한국에서는 흔히 볼 수 있는 텃새이다. 몸 길이는 28cm정도이다. 몸은 대체로 갈색을 띠며 약간 회색을 띤다. 뺨에 갈색 반점이 있고, 배에 무늬가 있다. 주로 나무 위에서 생활하며, 나무가 있으면 어디에서나 볼 수 있다. 잠자리, 장수말벌, 등검은말벌, 감 등을 먹는다. 5~6월에 보통 4~5개 정도의 알을 낳는다.

같이 보기

• 쇠박새
• 붉은머리 오목눈이
• 한국의 야생 새 목록

참고

• (도심의 직박구리 울음소리, 섬사랑꾼 문경숙)https://www.youtube.com/watch?v=_c9XFMK53Ts

외부 링크