nomes no trilho de navegação
El martinet tigrat de Nova Guinea (Zonerodius heliosylus) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae), únic del gènere Zonerodius. Molt relacionat amb els agrons tigrats de Sud-amèrica. Habita les zones humides de la selva, a les terres baixes de Nova Guinea i illes Aru i Salawati, fent moviments estacionals.
Aquest agró fa una alçada d'uns 70 cm, és de color general marró amb fines vires grogues. Cap negre, amb un bec relativament llarg. Iris groc. Plomes allargades a la part anterior del pit cobreixen l'abdomen. Les potes són de color groc llimona.
S'alimenta de crancs i altres crustacis, escarabats d'aigua, petits peixos, llangardaixos i serps. Adapta l'època de cria a la temporada de pluges.
James A. Kushlan i James A. Hancock: Herons. Oxford University Press, 2005, ISBN 0198549814
El martinet tigrat de Nova Guinea (Zonerodius heliosylus) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae), únic del gènere Zonerodius. Molt relacionat amb els agrons tigrats de Sud-amèrica. Habita les zones humides de la selva, a les terres baixes de Nova Guinea i illes Aru i Salawati, fent moviments estacionals.
Aquest agró fa una alçada d'uns 70 cm, és de color general marró amb fines vires grogues. Cap negre, amb un bec relativament llarg. Iris groc. Plomes allargades a la part anterior del pit cobreixen l'abdomen. Les potes són de color groc llimona.
S'alimenta de crancs i altres crustacis, escarabats d'aigua, petits peixos, llangardaixos i serps. Adapta l'època de cria a la temporada de pluges.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn bwn y goedwig (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar bwn y goedwig) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Zonerodius heliosylus; yr enw Saesneg arno yw Forest bittern. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn Z. heliosylus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Mae'r aderyn bwn y goedwig yn perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn bwn bach Ixobrychus exilis Aderyn bwn cefn rhesog Ixobrychus involucris
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn bwn y goedwig (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar bwn y goedwig) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Zonerodius heliosylus; yr enw Saesneg arno yw Forest bittern. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn Z. heliosylus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Der Bindenreiher (Zonerodius heliosylus) ist eine Art der Reiher und der einzige rezente Vertreter der Gattung Zonerodius. Die Art kommt ausschließlich in Südostasien vor. Wie für Tigerreiher charakteristisch, handelt es sich um eine Art, die an ein Leben im Wald angepasst ist. Es ist eine bislang nur sehr wenig erforschte Art.
Der Bindenreiher erreicht eine Körpergröße von 70 Zentimetern.[1] Er ist braun und braungelb gestreift. Auffallend sind die dichten Querstreifen an Hals und Nacken, die für die Unterfamilie der Tigerreiher charakteristisch sind. Der Oberkopf ist schwarz. Der Schnabel ist mit 9 Zentimetern[2] verhältnismäßig lang: keine Art der Tigerreiher weist einen längeren Schnabel auf. Die Iris sind gelb, das Kinn ist cremeweiß. Rücken und Flügeldecken sind dunkelbraun mit einer feinen braungelben Streifenzeichnung. Der Rumpf und der hintere Rücken sind weißlich, wobei die einzelnen Federn gräuliche Spitzen aufweisen. Die Körperunterseite ist cremefarben bis weißlich. Die verlängerten Federn der Vorderbrust fallen bis über den Bauch und bilden so eine Federschürze. Die Beine sind zitronengelb.
Der Bindenreiher kommt auf Neuguinea und einigen größeren Inseln an der Westküste von Neuguinea vor. Er ist ein Standvogel, der überwiegend in Regenwäldern der Tiefebene lebt, doch liegen auch vereinzelte Beobachtungen aus Höhenlagen von bis zu 1.450 Metern über NN vor.[3] Sein Nahrungsspektrum umfasst Krebse, andere Krustentiere und Wasserkäfer sowie kleine Fische, Eidechsen und Schlangen. Die Fortpflanzungszeit hängt vom Einsetzen der Regenzeit ab. Über die Brutbiologie ist bislang nichts bekannt.
Der Bindenreiher (Zonerodius heliosylus) ist eine Art der Reiher und der einzige rezente Vertreter der Gattung Zonerodius. Die Art kommt ausschließlich in Südostasien vor. Wie für Tigerreiher charakteristisch, handelt es sich um eine Art, die an ein Leben im Wald angepasst ist. Es ist eine bislang nur sehr wenig erforschte Art.
The forest bittern (Zonerodius heliosylus) is a bird indigenous to New Guinea. It is the only member of the genus Zonerodius and is also known as the New Guinea tiger heron.
The forest bittern (Zonerodius heliosylus) is a bird indigenous to New Guinea. It is the only member of the genus Zonerodius and is also known as the New Guinea tiger heron.
La Novgvinea tigrardeo (Zonerodius heliosylus) estas birdo de la familio de Ardeedoj kaj indiĝena de Novgvineo. Ĝi estas la ununura membro de la monotipa genro Zonerodius. Ĝi estas rilata al la genroj Tigrisoma kaj Tigriornis, kaj ĉiuj estas menciataj kiel tigrardeoj alude al la strieca plumaro.
Tiu aŭstralazia specio loĝas tra Novgvineo kaj ĉe la apudaj insuloj de Salavati kaj Aru, Indonezio. Estas malmultaj ĵusaj vidaĵoj kaj ĉar temas pri tre kaŝema specio estas malfacilege kalkuli ties vera populacio, kiu estas proksimume malpli da 10,000 individuoj. Ĝi loĝas en humidejoj kaj marĉoj de arbaro (ĝangalo) ĝis 1,430 m super marnivelo, do ne en plej altaj teroj. Minacoj povas esti etenda lignoproduktado el arbaroj de malaltaj teroj. Oni konas malmulte pri ties biologio kaj ekologio.
Ili ne estas migrantaj, sed povas fari sezonajn movojn. Temas pri specio 70 cm longa, de koloro ĝenerale bruna kun fajna ruĝecbruna strieco. La kapo estas nigra, kun beko relative longa. La iriso estas helbruna. Ili manĝas krabojn kaj aliajn krustulojn, akvajn skarabojn, malgrandajn fiŝetojn, ktp. La reprodukta sezono rilatas al la pluvsezono.
La Novgvinea tigrardeo (Zonerodius heliosylus) estas birdo de la familio de Ardeedoj kaj indiĝena de Novgvineo. Ĝi estas la ununura membro de la monotipa genro Zonerodius. Ĝi estas rilata al la genroj Tigrisoma kaj Tigriornis, kaj ĉiuj estas menciataj kiel tigrardeoj alude al la strieca plumaro.
Tiu aŭstralazia specio loĝas tra Novgvineo kaj ĉe la apudaj insuloj de Salavati kaj Aru, Indonezio. Estas malmultaj ĵusaj vidaĵoj kaj ĉar temas pri tre kaŝema specio estas malfacilege kalkuli ties vera populacio, kiu estas proksimume malpli da 10,000 individuoj. Ĝi loĝas en humidejoj kaj marĉoj de arbaro (ĝangalo) ĝis 1,430 m super marnivelo, do ne en plej altaj teroj. Minacoj povas esti etenda lignoproduktado el arbaroj de malaltaj teroj. Oni konas malmulte pri ties biologio kaj ekologio.
Ili ne estas migrantaj, sed povas fari sezonajn movojn. Temas pri specio 70 cm longa, de koloro ĝenerale bruna kun fajna ruĝecbruna strieco. La kapo estas nigra, kun beko relative longa. La iriso estas helbruna. Ili manĝas krabojn kaj aliajn krustulojn, akvajn skarabojn, malgrandajn fiŝetojn, ktp. La reprodukta sezono rilatas al la pluvsezono.
El avetoro del bosque o garza tigre de Nueva Guinea (Zonerodius heliosylus) es un ave de la familia de las garzas (Ardeidae). Esta especie es única en el género Zonerodius. Se encuentra en Indonesia y Papúa Nueva Guinea.
Datos: Q217725
Multimedia:
Especies: Zonerodius heliosylus
Zonerodius heliosylus Zonerodius generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago.
Zonerodius heliosylus Zonerodius generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago.
Zonerodius heliosylus
L'Onoré phaéton (Zonerodius heliosylus) est une espèce d'oiseaux de la famille des ardéidés, la seule du genre Zonerodius. La biologie et l’écologie de cette espèce sont très peu connues.
Cette espèce vit en Nouvelle-Guinée, les îles Aru et sur l’île Salawati. L'Onoré phaéton fréquente les cours d’eau de la forêt tropicale.
Zonerodius heliosylus
L'Onoré phaéton (Zonerodius heliosylus) est une espèce d'oiseaux de la famille des ardéidés, la seule du genre Zonerodius. La biologie et l’écologie de cette espèce sont très peu connues.
L'airone tigrato di foresta (Zonerodius heliosylus Lesson e Garnot, 1828), unica specie del genere Zonerodius Salvadori, 1892, è un uccello della famiglia degli Ardeidi[2]. Diffuso solamente in Nuova Guinea, è, come tutti gli aironi tigrati (il raggruppamento che riunisce le specie dei generi Tigriornis, Tigrisoma e, appunto, Zonerodius), una specie adattatasi alla vita nelle foreste. Si tratta di una specie ancora poco conosciuta.
L'airone tigrato di foresta raggiunge un'altezza di 70 cm[3]. Presenta piumaggio a strisce marroni e gialle. Le strisce, particolarmente fitte su testa e collo, sono caratteristiche di tutti gli aironi tigrati. La parte superiore della testa è di colore nero. Il becco, che misura 9 cm[3], è relativamente lungo: nessun airone tigrato ne possiede uno di tali dimensioni. L'iride è di colore giallo, mentre il mento è bianco-crema. Dorso e copritrici sono marroni con un bel motivo a strisce giallo scuro. Il groppone e l'estremità posteriore sono di colore biancastro, ma le singole piume hanno l'estremità grigiastra. I lati del corpo sono di colore variabile dal crema al bianco. Le piume allungate della parte superiore del petto vanno a ricadere sull'addome, andando a formare una sorta di sottana. Le zampe sono giallo limone.
La dieta consiste di granchi e altri crostacei, insetti acquatici, piccoli pesci, lucertole e serpenti. Il periodo della nidificazione dipende dall'inizio della stagione delle piogge. Le sue abitudini riproduttive sono ancora sconosciute.
L'airone tigrato di foresta è presente in Nuova Guinea e in alcune delle isole più grandi che si trovano presso le sue coste occidentali. Si tratta di una specie che vive principalmente nelle foreste pluviali di pianura, sebbene talvolta sia stata avvistata fino ad altitudini di 1450 m[3].
L'airone tigrato di foresta (Zonerodius heliosylus Lesson e Garnot, 1828), unica specie del genere Zonerodius Salvadori, 1892, è un uccello della famiglia degli Ardeidi. Diffuso solamente in Nuova Guinea, è, come tutti gli aironi tigrati (il raggruppamento che riunisce le specie dei generi Tigriornis, Tigrisoma e, appunto, Zonerodius), una specie adattatasi alla vita nelle foreste. Si tratta di una specie ancora poco conosciuta.
Miškinis baublys (lot. Zonerodius heliosylus, angl. Forest Bittern , vok. Bindenreiher ) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis.
Paplitęs Naujojoje Gvinėjoje ir Indonezijai priklausančiose Salavati ir Aru salose. Populiacijoje 1 500 – 7 000 suaugusių individų. Biotopas – šaltiniuotos vietos, miško pelkės ir balos, iki 1 430 m aukščio virš jūros lygio.
Patelės smulkesnės už patinus. Kūnas siauras, ištįsęs. Galvos šonai, galva ir kaklas rudai – geltonai ruožuoti. Pakaušis juodas. Nugara ir sparnų viršutinė pusė tamsiai ruda su tamsiai geltonais ruožais. Pasturgalis baltas. Nuo krūtinės ant pilvo krenta ilgesnės plunksnos. Snapas 9 cm ilgio, antsnapis juodas, o posnapis yra pelenų spalvos. Smakras baltai gelsvas. Rainelė yra geltona. Kojos geltonos.
Maisto ieško pavieniui. Minta: žuvimi, krabais, gyvatėmis, vėžiagyviais ir vabzdžiais. Lizdus krauna iš šakų, 12 m[2] aukštyje, netoli vandens.
Pasaulinės gamtos apsaugos organizacijos duomenimis rūšis yra beveik nykstanti. Populiacijos mažėjimo priežastis – miškų kirtimas.
Miškinis baublys (lot. Zonerodius heliosylus, angl. Forest Bittern , vok. Bindenreiher ) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis.
Paplitęs Naujojoje Gvinėjoje ir Indonezijai priklausančiose Salavati ir Aru salose. Populiacijoje 1 500 – 7 000 suaugusių individų. Biotopas – šaltiniuotos vietos, miško pelkės ir balos, iki 1 430 m aukščio virš jūros lygio.
Patelės smulkesnės už patinus. Kūnas siauras, ištįsęs. Galvos šonai, galva ir kaklas rudai – geltonai ruožuoti. Pakaušis juodas. Nugara ir sparnų viršutinė pusė tamsiai ruda su tamsiai geltonais ruožais. Pasturgalis baltas. Nuo krūtinės ant pilvo krenta ilgesnės plunksnos. Snapas 9 cm ilgio, antsnapis juodas, o posnapis yra pelenų spalvos. Smakras baltai gelsvas. Rainelė yra geltona. Kojos geltonos.
Maisto ieško pavieniui. Minta: žuvimi, krabais, gyvatėmis, vėžiagyviais ir vabzdžiais. Lizdus krauna iš šakų, 12 m aukštyje, netoli vandens.
Pasaulinės gamtos apsaugos organizacijos duomenimis rūšis yra beveik nykstanti. Populiacijos mažėjimo priežastis – miškų kirtimas.
De Nieuw-Guinese tijgerroerdomp (Zonerodius heliosylus) is een vogel uit de familie Ardeidae (Reigers). De vogel werd in 1828 beschreven door de Franse natuuronderzoeker René-Primevère Lesson, die als scheepsarts meereisde op een onderzoeksreis rond de wereld.
De vogel is 65 tot 71 cm lang en iets kleiner dan de Euraziatische roerdomp. Deze vogel is een middelgrote reigerachtige, geheel donkerbruin en licht roodbruin gestreept, met een zwarte kruin, lange dolkachtige snavel, donkerbruine rug en vleugels, ook weer met lichtbruine streping. De onderbuik is vuilwit tot heel licht roodbruin.
Deze soort is endemisch in Nieuw-Guinea en komt overal in geschikt habitat voor op het hoofdeiland, behalve in het centrale hoogland verder op de Aru-eilanden en het eiland Salawati, Het leefgebied bestaat uit kleine riviertjes, beken en poelen in natuurlijk bos tot op een hoogte van 1650 meter boven zeeniveau.[1]
De grootte van de populatie werd in 2017 door BirdLife International geschat op 1,5 tot 7 duizend individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt plaatselijk aangetast door ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt gekapt en geëxploiteerd. Om deze redenen staat Nieuw-Guinese tijgerroerdomp als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
De Nieuw-Guinese tijgerroerdomp (Zonerodius heliosylus) is een vogel uit de familie Ardeidae (Reigers). De vogel werd in 1828 beschreven door de Franse natuuronderzoeker René-Primevère Lesson, die als scheepsarts meereisde op een onderzoeksreis rond de wereld.
Papuatigerhegre (Zonerodius heliosylus) er en mellomstor basal art i hegrefamilien (Ardeidae), og eneste art i slekten Zonerodius. Den lever i lavlandet på Ny-Guinea, Salawati og Aruøyene. Arten er monotypisk.
Papuatigerhegre blir omkring 65–71 cm og har fått det norske navnet etter de karakteristiske tigerlignende fargene (brune og lys gulbrune striper) og tegningene på brystet og sidene av hodet. Ellers har den mørkebrune fjær med en smal trim av lyst på oversiden (som gir et spettet uttrykk) og er hvit i buken. Ved øyene har den et triangulært gult felt med bar hud, mens strupen er hvit og issen er mørk. Øynene har gul iris. Nebbet er relativ langt, stilettformet og mørkt (nærmest gråsort). De undere ekstremitetene er gulgrønne og halvlange. Hunnen er litt mindre enn hannen, men er ellers ganske lik.[1]
Lite ellers er kjent om arten, annet enn at populasjonen er distribuert over cirka 625 000 km² og teller færre enn 10 000 individer. Man antar at den hekker i mai–juni og at redene bygges omkring 12 m over bakken i trær. Dietten består av edelkreps og andre krepsdyr (inkluder krabber), mindre fisk, vannlevende biller, insekter, slanger og øgler. Den jakter føden i vannkanten, alene, mens den skjuler seg i siv og lignende vegetasjon.[1]
Man regner med at arten er mest vanlig i lavlandet, opp til 300 moh. I det sentrale høylandet på Ny-Guinea har den imidlertid blitt registeret i høyder opp til 1 430 moh. Habitatet består av elver og bekker, dammer og våtmarksområder omkranset av tett skog.[1]
Inndelingen under følger HBW Alive og er i henhold til Martínez-Vilalta & Motis (2018).[2] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[3][4] Navn og beskrivelser i parentes er ikke offisielle, men kun foreløpige beskrivelser.
Papuatigerhegre (Zonerodius heliosylus) er en mellomstor basal art i hegrefamilien (Ardeidae), og eneste art i slekten Zonerodius. Den lever i lavlandet på Ny-Guinea, Salawati og Aruøyene. Arten er monotypisk.
Papuansk tigerhäger[2] (Zonerodius heliosylus) är en fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar.[3]
Fågeln förekommer i låglänta områden på Nya Guinea, Salawati och Aruöarna.[3] Den placeras som enda art i släktet Zonerodius.
IUCN kategoriserar arten som nära hotad.[1]
Wikispecies har information om Zonerodius heliosylus.
Papuansk tigerhäger (Zonerodius heliosylus) är en fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar.
Wikimedia Commons'ta Zonerodius heliosylus ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Zonerodius heliosylus ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Zonerodius heliosylus balıkçılgiller familyasında yer alan bir kuş türüdür. Zonerodius cinsinin tek üyesidir. Endonezya ve Papua Yeni Gine'ye endemiktir. Ormanlarda yaşamaya adapte olmuş bu tür hakkında çok fazla bilgi yoktur.
Z. heliosylus yaklaşık 70 cm boya ulaşır.[1] Tüyleri kahverengi ve sarımsı kahverengi çizgilidir. Boynundaki kalın yatay çizgiler ayırt edici özelliğidir. Tepesi siyah renklidir. Görece uzun gagası 9 cm uzunluğundadır.[2] İris sarı renklidir. Sırtı ve kanatları örten tüyler sarımsı kahverengi ince çizgiler taşıyan koyu kahverengindedir. Arkası beyazımsıdır. Alt kısımlar krem rengidir. Ayaklar limon sarısıdır.
Zonerodius heliosylus balıkçılgiller familyasında yer alan bir kuş türüdür. Zonerodius cinsinin tek üyesidir. Endonezya ve Papua Yeni Gine'ye endemiktir. Ormanlarda yaşamaya adapte olmuş bu tür hakkında çok fazla bilgi yoktur.
Це незавершена стаття з орнітології.Zonerodius heliosylus là một loài chim thuộc chi đơn loài Zonerodius trong họ Ardeidae.[1]
