nomes no trilho de navegação
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Hirundo neoxena ye una pequeña ave paseriforme dientro de la familia Hirundinidae. Ye una especie endémica d'Australia y les islles cercanes, amás de Nueva Zelanda. Ye bien similar a Hirundo tahitica, polo que dacuando se consideren coespecíficas.
Esta especie reproduzse nel sureste d'Australia en hábitats variaos, sobremanera n'árees abiertes, escamplaes y ambientes urbanos, pero non nel desiertu o'l monte trupu.[2] Les poblaciones del este son migratories y enviernen nel norte d'Australia. Les del oeste y les de Nueva Zelanda son sedentaries.
La golondrina australiana describióse per primer vegada por John Gould na publicación The Birds of Australia como un miembru del xéneru Hirundo,[3] anque dacuando considérase, equivocadamente, que foi en Proceedings of the Zoological Society of London.[4][5] El so nome específico y común (n'inglés, Welcome Swallow) aluden a la bienvenida que la xente da-yos a'l so regresu al sur d'Australia cuando empieza la primavera.[4]
La golondrina australiana ye color azul metálicu nos sos partes cimeros, d'un color blancu buxu nel so pechu y banduyu y lladriyu na frente, pechu y pescuezu. Tien una llarga cola encruciada, con unos pequeños llurdios blancos en cada pluma. Estes aves miden 15 cm. de llargu, incluyendo les plumes más esternes de la cola, que son llixeramente más curties na fema. La so llamada ye una combinación d'un garllo y un trino, y un xiblíu agudu como señal d'alarma. Los especímenes más nuevos son blancucios en cuenta de ablondos na frente y pescuezu y tienen plumes más curties na cola.
El so rangu de distribución pel hibiernu nel norte de Asutralia se superpone col de Hirundo rustica, pero esta postrera ye fácilmente reconocible pela so banda azul nel pechu.[6] Les golondrines australianes reprodúcense cerca del hábitat humanu. Soler ver en cables, cartelos y otros llugares similares.[7]
El nial tien forma de tazón y ta recubiertu con folla y campera. Fechu polos dos sexos, ta ensobiáu a estructures apropiaes, como una parea vertical o edificios. Per dientro, presenta plumes y pónense de trés a cinco güevos. Xeneralmente, danse dos niaraes por temporada. La fema guara los güevos, que van nacer dos o tres selmanes dempués. Los pitucos son alimentaos por dambos padres y abandonen el nial dos o tres selmanes más tarde.
Estes aves son voladores desaxeradamente arteres y aliméntense d'inseutos en plenu vuelu. Xeneralmente vuelen rápidu y al ras del pisu en tierres abiertes en círculu o en forma d'ochos. Suelen baxar en picada escontra animales o persones.
Una pareya colos sos pichones
Un pichón el día qu'abandona'l nial
Golondrina australiana en plenu vuelu
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Hirundo neoxena ye una pequeña ave paseriforme dientro de la familia Hirundinidae. Ye una especie endémica d'Australia y les islles cercanes, amás de Nueva Zelanda. Ye bien similar a Hirundo tahitica, polo que dacuando se consideren coespecíficas.
Esta especie reproduzse nel sureste d'Australia en hábitats variaos, sobremanera n'árees abiertes, escamplaes y ambientes urbanos, pero non nel desiertu o'l monte trupu. Les poblaciones del este son migratories y enviernen nel norte d'Australia. Les del oeste y les de Nueva Zelanda son sedentaries.
The welcome swallow (Hirundo neoxena) is a small passerine bird in the swallow family.
It is a species native to Australia and nearby islands, and self-introduced into New Zealand in the middle of the twentieth century.[2] It is very similar to the Pacific swallow with which it is often considered conspecific.
This species breeds in southern and eastern Australia in a variety of habitats, mostly in open areas, man-made clearings or urban environments, but not desert or dense forest.[3] Eastern populations are largely migratory, wintering in northern Australia. Western birds and those in New Zealand are mainly sedentary.
The welcome swallow was first described by John Gould in The Birds of Australia[4] as a member of the genus Hirundo, but the first publication is often incorrectly given as in the Proceedings of the Zoological Society of London.[5][6] Both its species name and common name refer to people welcoming its return as a herald of spring in southern parts of Australia.[5]
The welcome swallow is a small size bird and is fast-flying. Their flying style is circular in pattern with swift darting motions. They have graceful shape and flight, moreover they often fly singly, in couples or in clusters.[7] The welcome swallow is metallic blue-black above, light grey below on the breast and belly, and rusty on the forehead, throat and upper breast. It has a long forked tail, with a row of white spots on the individual feathers. These birds are about 15 cm (5.9 in) long, including the outer tail feathers which are slightly shorter in the female. The welcome swallow's weight is about 9-20g. From the Gould collection in Tasmania a “natural size” male had a wing size of 11.1 cm, tail size of 7.4 cm, and a culmen of 0.7 cm. While the female has 10.9 cm wings, a 6.25 cm tail, and a culmen of 0.7 cm.[8] The call is a mixture of twittering and soft warbling notes, and a sharp whistle in alarm. However, their call is normally quiet and does not carry very far.[7]
Young welcome swallows are buffy white, instead of rufous, on the forehead and throat, and have shorter tail streamers.
The winter range in northern Australia overlaps with that of wintering barn swallow (Hirundo rustica), but the latter is readily separable by its blue breast band.[9] Welcome swallows readily breed close to human habitation. Welcome swallows are commonly found on wires, posts and other perches.[10]
Welcome swallows have a very large distributional range because they are a cross-regional species.[7] Welcome swallows live mostly in eastern, western, southern and central Australia. The welcome swallows that live in eastern Australia move to northern Australia in winter. The welcome swallows that live in Western Australia and others that live in New Zealand are mostly not migratory.[11] This swallow species has been observed nesting in the majority of New Zealand and its surrounding islands, Australia and some parts of Tasmania.[12] Currently, this species has been recorded in New Guinea, New Caledonia and other surrounding islands. The distribution of the welcome swallow also depends on seasonal change. During the winter, the welcome swallow in Australia will move towards the north which places it closer to the equator and warm weather. For the following spring, they will return to southern Australia to breed.[11]
The welcome swallow is a self-introduced species from Australia that is believed to have flown over to New Zealand in the early 1900s.[7] The welcome swallow is found throughout most parts of New Zealand, but it is very rare in Fiordland.[7] The shape of New Zealand is narrow and long, which helped the birds to easily get to areas near water. They are also on Chatham and Kermadec Islands and in some instances have been seen on Campbell Island, Auckland Island and the Snares.[7]
Although welcome swallows are more often near coastal and wetland areas, they can live in almost all types of habitat, except alpine areas and very dense forest.[7] They have been documented in open areas such as farmlands, grasslands, partly cleared areas that are wooded, lands associated with bodies of water such as lakes or reservoirs, and along coastlines.[12] This species is well-adapted for urban and suburban life as well; it is even able to live in high altitude areas due to the provision of nesting materials provided by humans.[12] During winter, welcome swallows move to a warmer habitat which can provide them enough food and safe shelter.[13]
Once the welcome swallow reaches maturity it has a long breeding period. They have a monogamous social structure and a breeding period that lasts from August until March.[7] The nest is an open cup of mud and grass, made by both sexes, and is attached to a structure, such as a vertical rock wall or building. It is lined with feathers and fur, and three to five eggs are laid. Two broods are often raised in a season. The nest size ranges from 5 centimetres to 13.5 centimetres.[7] One particular study showed that the nests that were the highest tended to have a higher fledgling success rate possibly due to the inability of mammals to access the nests.[14] Nesting sites can be a variety of areas and have been documented to be from urban and suburban areas to rural areas. Buildings, moveable boats and ferries, hollowed-out trees, caves and cliffs, mine tunnels and shafts, as well as underground water tanks have all been observed areas of nesting swallows.[12] They build the cup-shape nests connecting to vertical rock walls or buildings to avoid sunlight.[11] Nests on average take 8–23 days to build, and are often re-used for consecutive years of breeding. Welcome swallows often go back to their old nests for the next year to breed.[13] They always work as a flock. When breeding, they usually work in pairs but often small loose groups to protect their nest and territory, especially against predatory birds.[7] The number of successful broods can vary year to year; however, the maximum number of broods recorded is three. Each brood or clutch can range from two to seven eggs with an average of four.[7] However, during the beginning of a breeding season, clutch sizes have been known to be bigger, whereas towards the end of the breeding season clutch sizes may be smaller.[15] Eggs are generally laid in twenty-four- to forty-eight-hour intervals; however, one nest can have multiple clutches because the parent pair may abandon a nest if the clutch size is too small and then another pair will lay their eggs within that same nest.[12] Eggs are generally 18 mm in length and 13mm in width with a pink colour and brown speckles.[7] Male welcome swallows do not participate in the incubation of the eggs. Rather they forage while the female incubates, and when the female forages they either watch the nest for a short period or accompany the female in foraging.[15]
The female alone incubates the eggs, which hatch after two to three weeks. The young are fed by both parents, and leave the nest after a further two to three weeks. Males have been known to remove fecal sacs after coaxing the cloaca of the young to dispose of them as well.[15] The fledglings stay in the nest from 18 to 23 days and become completely independent around 35 days. However, they don't start breeding until 8 months to 14 months of age.[7] Although welcome swallows are monogamous, more than just the breeding pair may take care of the young. Also, many swallows may live within the nest like during non-breeding periods where colonies will roost together in large numbers.[7] Welcome swallows are good indicators of temperature, as the temperature drops lower, the less likely a swallow will be observed in the South. When swallows are around, the temperature usually does not drop below -2/-3 degree Celsius.[7] Migration may occur during non-breeding seasons for larger more reliable food sources. These distances may be quite large as well during winter when food is not readily available.[7] Individuals in this species have been known to live up to 6 years creating up to three broods a year during the breeding season.[7]
These birds are extremely agile fliers, which feed on insects while in flight. They often fly fast and low to the ground on open fields in large circles or figure eight patterns. They will often swoop around animals or people in the open. Males and females tend to forage together during breeding season even with fledglings within the nest.[15] Welcome swallows do show a habit of drinking water while flying, they do this by scooping water within their bills from lake and pond surfaces.[7] This is because welcome swallows need to drink water frequently, which allows them to catch insects in the water as well.[7] Welcome swallows can also cooperate with other birds or companions to drive the insects together.[11] They can remember the insects’ activity routines to make foraging more efficient.
It has been found welcome swallows have slow growing wings that are not affected by food intake unless they are starving. This suggests that the welcome swallow prioritizes wing growth even when fasting for up to six hours at a time.[16] It is also believed that the swallow accumulates fat in order to survive time periods when food is scarce or conditions are bad. This method allows rapid growth when conditions are good and stable growth when conditions are bad.[16]
The hawk, snake and feral cat are the main predators that hunt welcome swallows.[17] Especially in Australia, snakes are the most dangerous predator for the birds. Snakes can climb trees to reach the nests and eat the eggs or young birds. According to one New Zealand study, the only time a nest failed was from disturbing the nest during the incubation period; these instances were from humans, mammals such as mustelids, and blackbirds preying upon the eggs.[15] In swallows' excreta, there are various kinds of bacteria and parasites,[13] which breed in the nest and cause very severe diseases; for example, histoplasmosis, encephalitis, salmonella, meningitis and toxoplasmosis. Hatchlings depend on maternal antibodies and immunity provided by the yolk sac within the egg.[18] Although no specific parasites were found, welcome swallows are known as colonial breeders and are at a high risk for parasites, which may be a cause of lower breeding success but an increase in immune responsiveness.[18] Another disease that not only affects the poultry business, but also the welcome swallow is fowlpox.[19] This virus has two forms, cutaneous (mild harm) and diphtheritic (deadly); poultry is usually vaccinated for the virus, but wildlife is not.[19]
Parents (left) and three chicks
Chick on the day it left the nest
Mareeba wetlands, Atherton Tableland, Queensland, Australia
At Bronte Lagoon, Tarraleah, Tasmania
Trinity Inlet, Cairns
The welcome swallow (Hirundo neoxena) is a small passerine bird in the swallow family.
It is a species native to Australia and nearby islands, and self-introduced into New Zealand in the middle of the twentieth century. It is very similar to the Pacific swallow with which it is often considered conspecific.
This species breeds in southern and eastern Australia in a variety of habitats, mostly in open areas, man-made clearings or urban environments, but not desert or dense forest. Eastern populations are largely migratory, wintering in northern Australia. Western birds and those in New Zealand are mainly sedentary.
La Aŭstralia hirundo (Hirundo neoxena) estas specio de birdo de la familio de Hirundedoj, kaj de ties plej tipa genro nome Hirundo, kiu troviĝas en Aŭstralio kaj Melanezio, sed nur ĝis antaŭnelonge en Novzelando, kiu estis koloniigita dum la lasta duonjarcento. Ĝi estas tre simila al la Pacifika hirundo kun kiu ĝi estas ofte konsiderata samspecifa.
Tiu aŭstralazia specio reproduktiĝas en suda kaj orienta Aŭstralio en vario de habitatoj, sed ne en dezertoj aŭ densaj arbaroj. Orientaj populacioj estas ege migrantaj, vintrantaj en norda Aŭstralio. Okcidentaj birdoj kaj tiuj de Novzelando estas ĉefe nemigrantaj.
La Aŭstralia hirundo estis unue priskribita de John Gould en The birds of Australia[1] kiel membro de la genro Hirundo, sed la unua publikigo estas ofte neĝuste farita en Proceedings of the Zoological Society of London.[2][3]
La Aŭstralia hirundo estas tre brilmetale (pli ol aliaj membroj de la genro) blunigra supre, kaj helgriza sube en brusto kaj ventro, kaj ruĝeca en frunto, gorĝo kaj supra brusto. Ĝi havas longan forkoforman voston, kun linio de blankaj punktoj unu po plumo kiel ĉe la kamphirundo. Tiuj birdoj estas ĉirkaŭ 15 cm longa, inkludante la eksterajn vostoplumojn kiuj estas iom pli mallongaj ĉe inoj. La alvoko estas miksaĵo de trilado kaj milda pepado krom akra fajfado por alarmo.
Junuloj de Aŭstralia hirundo estas pli senkoloraj blankecaj, anstatatŭ ruĝecaj, en frunot kaj gorĝo, kaj havas pli mallongajn vostodirektilojn.
La vintra teritorio en norda Aŭstralio koincidas kun tiu de vintrumado de la kamphirundo (Hirundo rustica), sed tiu lasta estas facile separebla pro sia blua brustozono.[4] Aŭstralia hirundo facile reproduktiĝas ĉe homaj loĝejoj. La nesto estas malferma pokalo de koro kaj herberoj, farita de ambaŭ gepatroj, kaj estas algluita al taŭga strukturo, kiel vertikala rokmuro aŭ konstruaĵo. Ĝi estas kovrita de plumoj kaj haroj, kaj tie la ino demetas 3 al 5 ovojn. Okazas ofte dua ovodemetado en unu sezono.
Nur la ino kovas la ovojn, kiuj rompiĝas post du aŭ tri semajnoj. La idoj estas manĝigataj de ambaŭ gepatroj, kaj elnestiĝo okazas post 2 au 3 semajnoj.
Tiuj birdoj estas tre lertaj flugantoj, kiuj manĝas insektojn dumfluge. Ili ofte flugas rapide kaj malalte super grundo en malferma kamparo laŭ grandaj cirkloj kiel la bildo de la 8. Ili ofte akrobatas ĉirkaŭ animaloj aŭ homoj en malfermaj areoj.
Plenkreskulo
Gepatroj (live) kaj tri idoj
Aŭstralia hirundo
Elnestiĝanta ido
La Aŭstralia hirundo (Hirundo neoxena) estas specio de birdo de la familio de Hirundedoj, kaj de ties plej tipa genro nome Hirundo, kiu troviĝas en Aŭstralio kaj Melanezio, sed nur ĝis antaŭnelonge en Novzelando, kiu estis koloniigita dum la lasta duonjarcento. Ĝi estas tre simila al la Pacifika hirundo kun kiu ĝi estas ofte konsiderata samspecifa.
Tiu aŭstralazia specio reproduktiĝas en suda kaj orienta Aŭstralio en vario de habitatoj, sed ne en dezertoj aŭ densaj arbaroj. Orientaj populacioj estas ege migrantaj, vintrantaj en norda Aŭstralio. Okcidentaj birdoj kaj tiuj de Novzelando estas ĉefe nemigrantaj.
La Aŭstralia hirundo estis unue priskribita de John Gould en The birds of Australia kiel membro de la genro Hirundo, sed la unua publikigo estas ofte neĝuste farita en Proceedings of the Zoological Society of London.
La Aŭstralia hirundo estas tre brilmetale (pli ol aliaj membroj de la genro) blunigra supre, kaj helgriza sube en brusto kaj ventro, kaj ruĝeca en frunto, gorĝo kaj supra brusto. Ĝi havas longan forkoforman voston, kun linio de blankaj punktoj unu po plumo kiel ĉe la kamphirundo. Tiuj birdoj estas ĉirkaŭ 15 cm longa, inkludante la eksterajn vostoplumojn kiuj estas iom pli mallongaj ĉe inoj. La alvoko estas miksaĵo de trilado kaj milda pepado krom akra fajfado por alarmo.
Junuloj de Aŭstralia hirundo estas pli senkoloraj blankecaj, anstatatŭ ruĝecaj, en frunot kaj gorĝo, kaj havas pli mallongajn vostodirektilojn.
La vintra teritorio en norda Aŭstralio koincidas kun tiu de vintrumado de la kamphirundo (Hirundo rustica), sed tiu lasta estas facile separebla pro sia blua brustozono. Aŭstralia hirundo facile reproduktiĝas ĉe homaj loĝejoj. La nesto estas malferma pokalo de koro kaj herberoj, farita de ambaŭ gepatroj, kaj estas algluita al taŭga strukturo, kiel vertikala rokmuro aŭ konstruaĵo. Ĝi estas kovrita de plumoj kaj haroj, kaj tie la ino demetas 3 al 5 ovojn. Okazas ofte dua ovodemetado en unu sezono.
Nur la ino kovas la ovojn, kiuj rompiĝas post du aŭ tri semajnoj. La idoj estas manĝigataj de ambaŭ gepatroj, kaj elnestiĝo okazas post 2 au 3 semajnoj.
Tiuj birdoj estas tre lertaj flugantoj, kiuj manĝas insektojn dumfluge. Ili ofte flugas rapide kaj malalte super grundo en malferma kamparo laŭ grandaj cirkloj kiel la bildo de la 8. Ili ofte akrobatas ĉirkaŭ animaloj aŭ homoj en malfermaj areoj.
La golondrina australiana (Hirundo neoxena)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Hirundinidae propia de Australia y las islas cercanas, además de Nueva Zelanda. Es muy similar a Hirundo tahitica, por lo que en el pasado se consideraron conespecíficas.
Esta especie se reproduce en el sureste de Australia en hábitats variados, sobre todo en áreas abiertas, claros y ambientes urbanos, pero no en el desierto o el bosque espeso.[3] Las poblaciones del este son migratorias e hibernan en el norte de Australia. Las del oeste y las de Nueva Zelanda son sedentarias.
La golondrina australiana fue descrita por primera vez por John Gould en la publicación The Birds of Australia como un miembro del género Hirundo,[4] aunque a veces se considera, erróneamente, que fue en Proceedings of the Zoological Society of London.[5][6] Su nombre específico y común (en inglés, Welcome Swallow) aluden a la bienvenida que la gente les da a su regreso al sur de Australia cuando comienza la primavera.[5]
La golondrina australiana es color azul metálico en sus partes superiores, de un color blanco grisáceo en su pecho y vientre y ladrillo en la frente, pecho y cuello. Posee una larga cola bifurcada, con unas pequeñas manchas blancas en cada pluma. Estas aves miden 15 cm. de largo, incluyendo las plumas más externas de la cola, que son ligeramente más cortas en la hembra. Su llamada es una combinación de un gorjeo y un trino, y un silbido agudo como señal de alarma. Los especímenes más jóvenes son blancuzcos en vez de rufos en la frente y cuello y poseen plumas más cortas en la cola.
Su rango de distribución en invierno en el norte de Australia se superpone con el de Hirundo rustica, pero esta última es fácilmente reconocible por su banda azul en el pecho.[7] Las golondrinas australianas se reproducen cerca del hábitat humano. Se las suele ver en cables, carteles y otros lugares similares.[8]
El nido tiene forma de tazón y está recubierto con barro y pasto. Hecho por los dos sexos, está amarrado a estructuras apropiadas, como una pared de roca vertical o edificios. Por dentro, presenta plumas y se ponen de tres a cinco huevos. Generalmente, se dan dos nidadas por temporada. La hembra incuba los huevos, que nacerán dos o tres semanas después. Los polluelos son alimentados por ambos padres y abandonan el nido dos o tres semanas más tarde.
Estas aves son voladores extremadamente hábiles y se alimentan de insectos en pleno vuelo. Generalmente vuelan rápido y al ras del piso en tierras abiertas en círculo o en forma de ochos. Suelen bajar en picada hacia animales o personas.
Una pareja con sus pichones
Un pichón el día que abandona el nido
Golondrina australiana en pleno vuelo
La golondrina australiana (Hirundo neoxena) es una especie de ave paseriforme de la familia Hirundinidae propia de Australia y las islas cercanas, además de Nueva Zelanda. Es muy similar a Hirundo tahitica, por lo que en el pasado se consideraron conespecíficas.
Esta especie se reproduce en el sureste de Australia en hábitats variados, sobre todo en áreas abiertas, claros y ambientes urbanos, pero no en el desierto o el bosque espeso. Las poblaciones del este son migratorias e hibernan en el norte de Australia. Las del oeste y las de Nueva Zelanda son sedentarias.
Hirundo neoxena Hirundo generoko animalia da. Hegaztien barruko Hirundinidae familian sailkatua dago.
Hirundo neoxena Hirundo generoko animalia da. Hegaztien barruko Hirundinidae familian sailkatua dago.
Hirundo neoxena
L'Hirondelle messagère (Hirundo neoxena) est une espèce de passereaux de la famille des Hirundinidae.
Son aire de répartition s'étend sur la Papouasie-Nouvelle-Guinée, l'Australie, la Nouvelle-Zélande et la Nouvelle-Calédonie.
Cet oiseau est représenté par deux sous-espèces :
Adulte
Parents et trois jeunes
Jeune au départ du nid
Hirundo neoxena
L'Hirondelle messagère (Hirundo neoxena) est une espèce de passereaux de la famille des Hirundinidae.
De welkomzwaluw (Hirundo neoxena) is een zwaluw uit het geslacht Hirundo.
Deze soort komt voor in Australië en Nieuw-Zeeland en telt 2 ondersoorten:
Pionérsvale (Hirundo neoxena) er ein liten sporvefugl i svalefamilien. Det er ein art som høyrer heime i Australia og på nærliggjande øyar, og sjølvintrodusert på New Zealand på midten av 1900-talet.[1] Pionérsvala har stor likskap med kystsvala som ofte har vore betrakta som same arten.
Denne arten hekkar i ei rekkje ulike habitat, hovudsakleg i opne område, område rydda av menneske eller i urbane miljø, men ikkje ørken eller tett skog.[2] Utbreiinga er i det sørlege og austlege Australia. Den austlege populasjonen er i stor grad trekkfuglar som overvintrar i Nord-Australia. Vestlege fuglar, og dei på New Zealand, er i hovudsak standfuglar.
Pionérsvala har metallisk blåsvart overside, lys grå underside på brystet og buken, og rustfarga panne, hals og øvste brystområde. Ho har ein lang gaffeldelt stjert, med ei rad av kvite flekker på dei einskilde fjørene. Desse fuglane er ca. 15 cm lange, inkludert de ytre halefjørene som er litt kortare hos hoer enn hos hannar. Lætet er ei blanding av kvitter og mjuke songstrofer, og ein skarp fløytetone som varsellyd.
Unge pionérsvaler er brungule og kvite, i staden for raudt på panna og halsen, og har kortare halespyd.
I vinterkvarteret i nordlege Australia overlappar pionérsvala med overvintrande låvesvaler (Hirundo rustica) frå nord, men sistnemnde kan lett skiljast med sitt blå brystband.[3] Pionérsvaler hekkar ofte nær menneskeleg busetjing. Ein ser desse svalene på leidningar, stolpar og anna eigna kvilestader.[4]
Reiret er opent og koppforma gjort av gjørme og gras. Det er festa til ein eigna struktur, slik som ein vertikal fjellvegg eller bygning. Det er fôra med fjører og hår. Kvart kull er på tre til fem egg, og to kull per sesong er vanleg.
Begge kjønn bidreg i reirbygginga, men hoa rugar aleine. Rugetida er mellom to og tre veker. Begge foreldra syter for ungane, og ungane forlèt reiret etter ytterlegare to til tre veker.
Desse fuglane er svært smidige flygarar, som beitar på insekt i flukta. Ofte flyg dei fort og lågt over bakken på opne felt i store sirklar eller i åttetalsmønster. Dei vil ofte sneie rundt dyr eller menneske i det opne.
|coauthors= (hjelp) 
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Pionérsvale Pionérsvale (Hirundo neoxena) er ein liten sporvefugl i svalefamilien. Det er ein art som høyrer heime i Australia og på nærliggjande øyar, og sjølvintrodusert på New Zealand på midten av 1900-talet. Pionérsvala har stor likskap med kystsvala som ofte har vore betrakta som same arten.
Denne arten hekkar i ei rekkje ulike habitat, hovudsakleg i opne område, område rydda av menneske eller i urbane miljø, men ikkje ørken eller tett skog. Utbreiinga er i det sørlege og austlege Australia. Den austlege populasjonen er i stor grad trekkfuglar som overvintrar i Nord-Australia. Vestlege fuglar, og dei på New Zealand, er i hovudsak standfuglar.
Multimedia w Wikimedia Commons Jaskółka australijska (Hirundo neoxena) – gatunek ptaka z rodziny jaskółkowatych (Hirundinidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Osiąga długość około 15 cm; masę 12–17 g[3]. Występuje w Australii – preferuje tereny w pobliżu wody oraz nadmorskie jaskinie[3]. Gniazduje pojedynczo lub w małych koloniach; poza okresem lęgowym żyje stadnie[3]. Jest gatunkiem częściowo wędrownym[3]. W latach 50. XX w. jaskółka australijska zasiedliła Nową Zelandię[3].
Jaskółka australijska (Hirundo neoxena) – gatunek ptaka z rodziny jaskółkowatych (Hirundinidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Osiąga długość około 15 cm; masę 12–17 g. Występuje w Australii – preferuje tereny w pobliżu wody oraz nadmorskie jaskinie. Gniazduje pojedynczo lub w małych koloniach; poza okresem lęgowym żyje stadnie. Jest gatunkiem częściowo wędrownym. W latach 50. XX w. jaskółka australijska zasiedliła Nową Zelandię.
Hirundo neoxena é um pequeno pássaro da família das andorinhas.
É uma espécie nativa da Austrália e Melanesia.[1]
Pássaro adulto
Pais (esquerda) com três filhotes
Foto de pássaro no primeiro dia que abandonou o ninho
Hirundo neoxena é um pequeno pássaro da família das andorinhas.
Välkomstsvala[2] (Hirundo neoxena) är en fågel i familjen svalor inom ordningen tättingar.[3] Den förekommer i Australien och på öar i Melanesien och har sedan mitten av 1900-talet själv koloniserat Nya Zeeland, så långt som till Chatham Islands.[4] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Välkomstsvala delas in i två underarter:[3]
Wikimedia Commons har media som rör Välkomstsvala.
Wikispecies har information om Hirundo neoxena.
Välkomstsvala (Hirundo neoxena) är en fågel i familjen svalor inom ordningen tättingar. Den förekommer i Australien och på öar i Melanesien och har sedan mitten av 1900-talet själv koloniserat Nya Zeeland, så långt som till Chatham Islands. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Välkomstsvala delas in i två underarter:
H. n. carteri – häckar i sydvästra Western Australia (från North West Cape till ungefär Eyresjön). Flyttar vintertid norrut. H. n. neoxena – häckar i sydöstra och östra Australien, inklusive Tasmanien, samt Lord Howeön. Har relativt nyligen koloniserat Nya Zeeland, Norfolkön och Chathamöarna.
Avustralya kırlangıcı (Hirundo neoxena), kırlangıçgiller (Hirundinidae) familyasından küçük bir kuş türüdür. Avustralya, Yeni Zelanda ve çevresindeki adalarda yaşar.
Ötücü kuşlar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Hirundo neoxena là một loài chim thuộc họ Nhạn. Nó là một loài có nguồn gốc từ Úc và các đảo gần đó, và du nhập vào New Zealand giữa của thế kỷ 20[2]. Nó rất giống nhạnThái Bình Dương mà nó thường được xem là cùng loài. Loài chim này sinh sản ở miền nam và miền đông Úc trong nhiều môi trường sống, chủ yếu ở các khu vực mở, các khu vực phát quang nhân tạo hoặc môi trường đô thị, nhưng không phải là sa mạc hay rừng rậm[3]. Số quần thể ở phía Đông chủ yếu là nhóm di cư, trú đông ở miền bắc Australia. Chim phương Tây và quần thể ở New Zealand chủ yếu là ít di chuyển xa.
Hirundo neoxena là một loài chim thuộc họ Nhạn. Nó là một loài có nguồn gốc từ Úc và các đảo gần đó, và du nhập vào New Zealand giữa của thế kỷ 20. Nó rất giống nhạnThái Bình Dương mà nó thường được xem là cùng loài. Loài chim này sinh sản ở miền nam và miền đông Úc trong nhiều môi trường sống, chủ yếu ở các khu vực mở, các khu vực phát quang nhân tạo hoặc môi trường đô thị, nhưng không phải là sa mạc hay rừng rậm. Số quần thể ở phía Đông chủ yếu là nhóm di cư, trú đông ở miền bắc Australia. Chim phương Tây và quần thể ở New Zealand chủ yếu là ít di chuyển xa.
Новогвине́йская ла́сточка[1] (лат. Hirundo neoxena) — вид воробьиных птиц из семейства ласточковых (Hirundinidae)[2].
Этот вид распространён в Австралии и прилежащих островах, за последние 50 лет завезена в Новую Зеландию. Мигрируют в Папуа — Новую Гвинею и Новую Каледонию[3]. Очень похожа на тихоокеанскую ласточку, из-за чего их иногда объединяют в один вид. На севере Австралии новогвинейские ласточки пересекаются с деревенскими ласточками, которые прилетают на зимовку. Точная численность популяции неизвестна, однако исследования показывают, что она увеличивается. Площадь ареала около 20 000 км²[3].
Впервые была описана Джоном Гульдом в книге «Птицы Австралии»[4] как представитель рода Hirundo, однако первая публикация зачастую неверно приписывается книге «Труды Лондонского зоологического общества»[5][6].
Длина тела составляет около 15 см. Верхняя часть тела металлически-серо-чёрного цвета, нижняя часть груди и живот светло-серые; лоб, верхняя часть груди и горло имеют окрас цвета ржавчины. Хвост раздвоенный, с рядом белых пятен на отдельных перьях. Голос представляет собой смесь щебетания, нежных трелей и резкого свиста, который птица издаёт в случае опасности.
Гнездо новогвинейской ласточки состоит из кусков грязи и травы. Оно прикреплено к какому-либо подходящему объекту, например, каменной стене или зданию. Внутри гнездо выстлано перьями и шерстью. Гнездится предпочитают вблизи человеческого жилья.
Самки откладывают 3—5 яиц. Как правило, за сезон появляется двое выводков. Насиживание длится две недели. Молодых кормят оба родителя. Через две-три недели птенцы покидают гнездо.
Места обитания новогвинейской ласточки самые разнообразные, за исключением пустыни или густого леса.
Летают довольно быстро, в основном надо открытыми пространствами. Основу питания составляют насекомые.
Новогвине́йская ла́сточка (лат. Hirundo neoxena) — вид воробьиных птиц из семейства ласточковых (Hirundinidae).
Этот вид распространён в Австралии и прилежащих островах, за последние 50 лет завезена в Новую Зеландию. Мигрируют в Папуа — Новую Гвинею и Новую Каледонию. Очень похожа на тихоокеанскую ласточку, из-за чего их иногда объединяют в один вид. На севере Австралии новогвинейские ласточки пересекаются с деревенскими ласточками, которые прилетают на зимовку. Точная численность популяции неизвестна, однако исследования показывают, что она увеличивается. Площадь ареала около 20 000 км².
Впервые была описана Джоном Гульдом в книге «Птицы Австралии» как представитель рода Hirundo, однако первая публикация зачастую неверно приписывается книге «Труды Лондонского зоологического общества».
喜燕（学名：Hirundo neoxen），又稱歡迎燕。原產於澳洲、紐西蘭。會銜泥作巢。
喜燕最早在約翰·古爾德（John Gould）的《澳洲鳥類》（The birds of Australia）書中被描述。喜燕會與人類比鄰而居，在建築物的牆上銜泥作巢。一對喜燕交配後會產下三至五個蛋。母燕會一直守候著蛋至少二至三個星期。小燕子出生時，由雙親餵養，在二至三個星期後就能離開巢穴。
成鳥
夫妻與三隻小燕
喜燕（学名：Hirundo neoxen），又稱歡迎燕。原產於澳洲、紐西蘭。會銜泥作巢。
喜燕最早在約翰·古爾德（John Gould）的《澳洲鳥類》（The birds of Australia）書中被描述。喜燕會與人類比鄰而居，在建築物的牆上銜泥作巢。一對喜燕交配後會產下三至五個蛋。母燕會一直守候著蛋至少二至三個星期。小燕子出生時，由雙親餵養，在二至三個星期後就能離開巢穴。
