nomes no trilho de navegação
Resident breeder.
Die Namakwaduifie (Oena capensis) is 'n klein duifie wat in wydverspreid in Afrika voorkom. Dit word benewens in dele van die Arabiese Skiereiland en in die droër dele van Madagaskar aangetref. Die voël is tipies 22 cm lank met 'n 28–33 cm vlerkspan, en weeg ongeveer 40g. Dit is die enigste spesie in die duifgenus Oena.
Video van die duifie in die natuur.
'n Broeipaar geïllustreer deur C. Finch-Davies.
'n Eier van die Namakwaduifie.
Die Namakwaduifie (Oena capensis) is 'n klein duifie wat in wydverspreid in Afrika voorkom. Dit word benewens in dele van die Arabiese Skiereiland en in die droër dele van Madagaskar aangetref. Die voël is tipies 22 cm lank met 'n 28–33 cm vlerkspan, en weeg ongeveer 40g. Dit is die enigste spesie in die duifgenus Oena.
Video van die duifie in die natuur.
'n Broeipaar geïllustreer deur C. Finch-Davies.
'n Eier van die Namakwaduifie.
Oena capensis) ye una especie d'ave columbiforme de la familia Columbidae, la única del xéneru Oena.
Habita n'Iraq, Omán, Qatar, Emiratos Árabes Xuníos, Arabia Saudita, Yeme, Israel y Sáḥara Occidental; divagante en Marruecos.[1]
Ye una diminuta palombu que s'alimenta nel suelu, con una cola llargo y apuntiao, similar en tamañu, forma y manera de vida al periquitu común.
Namái'l machu tien la mázcara negra de la cara y el picu claru. Dambos sexos ostenten una enllordia alar castañu-anaranxada visible en vuelu.
Vuela velozmente, con un aletéu rápido ya irregular. Vive en campos secos y abiertos, carbes y labrantíos, solitaria, en pareya o en grupos. Alimentar nel suelu, de pequeñes granes. En rexones más grebes, mover de forma nómada y coloniza los llugares con agua y comida disponibles.
Conócense dos subespecies de Oena capensis:[2]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Oena capensis) ye una especie d'ave columbiforme de la familia Columbidae, la única del xéneru Oena.
Oena capensis[1] a zo ur spesad evned eus kerentiad ar c'hColumbidae.
Anvet e voe Columba capensis da gentañ-penn (e 1766)[2] gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778) : ar spesad nemetañ er genad Oena[3] an hini eo.
Diskouez a ra ar spesad un dimorfegezh revel dre ma toug ar par un doare maskl du, ar pezh ne ra ket e barez.
Ar spesad a gaver an daou isspesad anezhañ[4] :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Oena capensis a zo ur spesad evned eus kerentiad ar c'hColumbidae.
Anvet e voe Columba capensis da gentañ-penn (e 1766) gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778) : ar spesad nemetañ er genad Oena an hini eo.
La tortoreta cuallarga,[1]tortoreta de Namaqua[2] o tórtora del Cap[3] (Oena capensis) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita zones àrides obertes, terres de conreu i pobles de l'Àfrica subsahariana, des de Mauritània, sud d'Algèria, Mali, Níger i Txad, cap a l'est fins a Etiòpia, Somàlia i Aràbia. Cap al sud, a Madagascar i el sud de Sud-àfrica. Fan migracions intra-africanes. És l'única espècie del gènere Oena.
La tortoreta cuallarga,tortoreta de Namaqua o tórtora del Cap (Oena capensis) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita zones àrides obertes, terres de conreu i pobles de l'Àfrica subsahariana, des de Mauritània, sud d'Algèria, Mali, Níger i Txad, cap a l'est fins a Etiòpia, Somàlia i Aràbia. Cap al sud, a Madagascar i el sud de Sud-àfrica. Fan migracions intra-africanes. És l'única espècie del gènere Oena.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Turtur gynffonhir (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: turturod cynffonhir) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oena capensis; yr enw Saesneg arno yw Namaqua dove. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. capensis, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Mae'r turtur gynffonhir yn perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Colomen blaen Patagioenas inornata Colomen gynffonresog Patagioenas fasciata.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Turtur gynffonhir (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: turturod cynffonhir) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oena capensis; yr enw Saesneg arno yw Namaqua dove. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. capensis, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Das Kaptäubchen (Oena capensis), auch Maskentäubchen genannt, ist ein afrikanischer Taubenvogel. Die Art ist der einzige Vertreter der Gattung der Kaptauben. Charakteristisch für die Art ist der sehr lange und spitz zulaufende Schwanz.
Das Kaptäubchen ist eine der kleinsten Taubenarten und ist mit einer Größe von 24,5 bis 25,5 Zentimetern und einem Gewicht von 40 Gramm nicht sehr viel größer und schwerer als eine Diamanttaube.[1] Die Art weist einen sehr auffälligen Geschlechtsdimorphismus auf.
Das Männchen hat eine auffällige Gesichtsmaske: Vorderkopf, Gesicht, Kehle und Brust sind schwarz. Davon scharf abgesetzt ist der übrige Kopf sowie die Halsseiten von einem hellen Blaugrau. Der Nacken, der hintere Hals, der Rücken sowie die inneren Flügeldecken sind von einem sehr hellen Braun. Die Körperunterseite ist weiß. Die mittlere Unterschwanzdecke ist schwarz. Der Bürzel ist hell graubraun und weist eine schwarz gesäumte weiße Querbinde auf. Die Oberschwanzdecke ist graubraun. Die Flügeldecken sind hellgrau und haben je einen Fleck, der schwarz bis rötlich schillert. Die äußeren Schwanzfedern sind blaugrau und haben an einem Ende eine schwarze Binde. Die mittleren Schwanzfedern sind bräunlich grau. Der Schnabel ist im Verhältnis zum Kopf lang und orangerot. Er hellt zur Spitze hin in einen Gelbton auf. Die Iris ist dunkelbraun. Die Augenringe sind grau.
Dem Weibchen fehlt die schwarze Kopfmaske. Bei ihr sind Vorderkopf, vorderer Hals sowie die Brust matt graubraun. Die Stirn und die Kehle sind aufgehellt. Die Flügeldecken sind bräunlich durchsetzt. Der Schnabel ist dunkelbraun.
Weibchen
Männchen
Kaptäubchen kommen im gesamten tropischen Afrika vor. Ihr Verbreitungsgebiet reicht vom Senegal über den Sudan bis zum Roten Meer und den südlichen Teilen der Arabischen Halbinsel sowie südwärts bis nach Südafrika. Auf Madagaskar ist die Unterart Oena capensis aliena beheimatet.
Der Lebensraum des Kaptäubchens sind aride Buschsteppen, locker bewaldete Regionen sowie Kulturland. Kaptäubchen kommen auch in der Nähe menschlicher Siedlungen vor und können in Gärten und Parks beobachtet werden.
Kaptäubchen finden ihre Nahrung überwiegend am Boden. Wichtigster Nahrungsbestandteil sind kleine Sämereien. Die Fortpflanzungsperiode der Kaptäubchen ist an keine Jahreszeit gebunden. Brutauslösend ist ein reiches Angebot an reifenden Sämereien. Das Nest befindet sich in niedriger Höhe im Gebüsch. Es ist ein nur locker zusammengefügtes Gebilde mit einer flachen Mulde. Das Gelege besteht aus zwei Eiern mit cremefarbener Schale. Es brüten beide Elternvögel. Die Brutdauer beträgt 14 Tage. Die Jungen verlassen nach 12 bis 13 Tagen das Nest und sind mit 16 Tagen flügge.
Die kleinen und interessant gefärbten Kaptäubchen zählen zu den am häufigsten importierten afrikanischen Tauben. Sie wurden bereits 1854 im Zoo von Amsterdam gezeigt. In Deutschland wurden sie 1875 das erste Mal gezüchtet.[2] Kaptäubchen gelten als sehr friedfertige Volierenvögel, die zwar nicht mit anderen kleinen Taubenarten, jedoch mit kleinen Vögeln wie etwa Prachtfinken vergesellschaftet werden können. Sie sind allerdings wärmeliebend, empfindlich gegenüber nasskaltem Wetter und müssen in einem geheizten Schutzraum überwintert werden.
Das in Gefangenschaft reichlich vorhandene Nahrungsangebot löst bei Kaptäubchen wie bei vielen anderen Wüstenarten einen sehr starken Bruttrieb aus. Es kommt zu Schachtelbruten, bei denen die Nestlinge von den Elternvögeln verlassen werden, obwohl sie noch nicht selbständig sind und wegen ihrer Kälteempfindlichkeit noch gehudert werden müssen. Diamanttäubchen werden deshalb häufig als Ammenvögel für die Zucht von Kaptäubchen genutzt.
Das Kaptäubchen (Oena capensis), auch Maskentäubchen genannt, ist ein afrikanischer Taubenvogel. Die Art ist der einzige Vertreter der Gattung der Kaptauben. Charakteristisch für die Art ist der sehr lange und spitz zulaufende Schwanz.
Bardo ko burdo[1] (Oena capensis) tsuntsu ne.
The Namaqua dove (Oena capensis) is a small pigeon. It is the only species in the genus Oena. It is found over much of Sub-Saharan Africa as well as Arabia and Madagascar.
The Namaqua dove is the only species in the monotypic genus Oena. It is most closely related to doves in the genus Turtur, and some phylogenetic evidence suggests that Oena may be a part of Turtur.[2]
In 1760 the French zoologist Mathurin Jacques Brisson included a description of the Namaqua dove in his six volume Ornithologie based on a specimen collected near the Cape of Good Hope in South Africa. He used the French name La tourterelle du Cap de Bonne Espérance and the Latin Turtur capitis bonae spei.[3] Although Brisson coined Latin names, these do not conform to the binomial system and are not recognised by the International Commission on Zoological Nomenclature.[4] When in 1766 the Swedish naturalist Carl Linnaeus updated his Systema Naturae for the twelfth edition, he added 240 species that had been previously described by Brisson.[4] One of these was the Namaqua dove which he placed with the other pigeons in the genus Columba. Linnaeus included a brief description, coined the binomial name Columba capensis and cited Brisson's work.[5] The specific name capensis denotes the Cape of Good Hope.[6]
The Namaqua dove is placed in its own genus Oena that was introduced by the English naturalist William John Swainson in 1837.[7][8] The genus name is from the Ancient Greek oinas meaning "pigeon".[9] Alternative names for the Namaqua dove include Cape dove and long-tailed dove.
Two subspecies are recognised:[8]
The Namaqua dove is a tiny sparrow-sized pigeon, typically 22 cm in length with a 28–33 cm wingspan, and weighing 40g. It has a very long black tapered tail, and the size and shape have led to comparison with the budgerigar. The plumage is mostly grey apart from a white belly, and chestnut primary feathers which are visible in flight.
The adult male has a yellow and red beak and a black face, throat and breast. The adult female lacks the black and has a red-based grey bill. Young birds are dark blotched on the wings and shoulders, and otherwise resemble the females.
The song is a quiet, short, double hoo, higher on the longer second note kuh-whooo, mournful and frequently repeated.
The dove is a widespread resident breeding bird in Sub-Saharan Africa and Madagascar with its range extending into the Arabian Peninsula southern Israel and Jordan. It is found in near desert with acacia and bushes. The namaqua dove is prone to wander out its original range, it is now being recorded south Asian countries. In Pakistan this species is recorded near shore waters off Paradise Point, Karachi on Friday, 14 October 2016. In India, the species has been observed multiple times near Nalsarovar Bird Sanctuary.[10]
The dove is quite terrestrial, and usually forages on open ground and roadsides. The food is almost exclusively minute seeds, such as those of grasses, sedges and weeds. It is not gregarious, being encountered singly or in pairs, though they may form larger flocks at waterholes. The flight is fast with clipped beats and a tendency to stay low.
It builds a stick nest in a bush.
It lays two white eggs, which are incubated for 16 days in typical pigeon fashion; the female at night and early morning and the male from mid morning till late afternoon.
.jpg)
,_crop.jpg)
_male.jpg)
_male_perched_at_night.jpg)
The Namaqua dove (Oena capensis) is a small pigeon. It is the only species in the genus Oena. It is found over much of Sub-Saharan Africa as well as Arabia and Madagascar.
La Namakva kolombo aŭ Kaba enado (Oena capensis) estas mezgranda birdo de la familio de Kolombedoj (Columbidae) en la ordo de Kolomboformaj (Columbiformes). Ĝi estas la ununura specio de ties genro Enado (Oena).
Temas pri disvastigita specio loĝanta en Afriko sude de la Sahara Dezerto kaj en Madagaskaro. Ties teritorio etendiĝas ankaŭ ĝis la Arabia duoninsulo kaj suda Israelo kaj Jordanio.
La Namakva kolombo estas eta kolombo de grandeco kiel de Pasero, plej ofte ĉirkaŭ 22 cm longa kun enverguro de 28–33 cm kaj pezo de 40 g. Ĝi havas tre longan nigran pintoforman voston, kaj ties grando kaj formo sugestis komparon kun la Melopsitako. La plumaro estas ĉefe griza escepte la blanka ventro kaj avelkoloraj unuaj flugilplumoj videblaj dumfluge.
Plenkreskula masklo havas nigrajn vizaĝon, gorĝon kaj bruston, kaj flavruĝan bekon. Plenkreskula ino malhavas nigron kaj havas grizan bekon kun ruĝa bazo. Junuloj estas malhelaj en flugiloj kaj ŝultroj kaj krome ili similaspektas kun inoj.
Kabaj enadoj troviĝas proksime de dezertoj kun akacioj kaj arbustoj. Ili flugas malalte, rapide, kun markita flugilfrapado. Ili konstruas neston el bastonetoj en arbusto, kie la ino demetas du blankajn ovojn, kiuj estas kovotaj de la ino dum 16 tagoj.
La kanto estas mallaŭta, mallonga, duobla huu, pli laŭta en la pli longa dua noto hu-huu, ĝemema kaj ofte repetita.
La Kaba enado estas tre surterema kaj kutime manĝas sur malferma grundo kaj vojoflankoj. La manĝo estas preskaŭ nur etaj semoj kiel de herboj, junkoj kaj aliaj plantetoj.
Ili ne estas tre gregemaj kaj estas kutime solecaj aŭ en paroj, sed ili povas formi grandajn arojn ĉe akvejoj.
Laŭ Alan P. Peterson ekzistas du subspecioj:
La Namakva kolombo aŭ Kaba enado (Oena capensis) estas mezgranda birdo de la familio de Kolombedoj (Columbidae) en la ordo de Kolomboformaj (Columbiformes). Ĝi estas la ununura specio de ties genro Enado (Oena).
La tortolita rabilarga (Oena capensis)[2] es una especie de ave columbiforme de la familia Columbidae propia del África subsahariana, Madagascar y Arabia.[1] Es la única especie del género Oena.
Es una paloma diminuta con una cola larguísisma y puntiaguda. Es similar en tamaño, forma y modo de vida al periquito común.
Sólo el macho tiene la máscara negra de la cara que se extiende hasta el pecho y el pico claro. Ambos sexos ostentan una mancha alar castaño-anaranjada visible en vuelo.
Vuela velozmente, con un aleteo rápido e irregular. Vive en campos secos y abiertos, matorrales y labrantíos, solitaria, en pareja o en grupos. Se alimenta en el suelo, de pequeñas semillas. En regiones más áridas, se desplaza de forma nómada y coloniza los lugares con agua y comida disponibles.
Se conocen dos subespecies de Oena capensis:[3]
La tortolita rabilarga (Oena capensis) es una especie de ave columbiforme de la familia Columbidae propia del África subsahariana, Madagascar y Arabia. Es la única especie del género Oena.
Oena capensis Oena generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Oena capensis Oena generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Naamiokyyhky (Oena capensis) on kyyhkylaji. Se on sukunsa ainoa laji.
Naamiokyyhkyn pituus on 22-26 senttimetriä, josta pyrstön osuus on 10-12 senttimetriä. Sen siipien kärkiväli on 28-33 senttimetriä. Naamiokyyhkyn ruumis on peni ja hoikka. Sillä on musta, kapea, pitkä ja levitettynä kiilamainen pyrstö. Siivillä on laajat ruosteenruskeat laikut. Vanhalla koiraalla on musta kurkku, rinta ja otsa sekä valkoinen vatsa. Nokka on punakeltainen. Vanhalta naaraalta pään ja rinnan musta väri puuttuu ja sen nokka punertavaa tyveä lukuun ottamatta tummanharmaa. Nuorilla yksilöillä on rinnassa ja siipien yläpuolella valkoisia, beigejä ja tummanharmaita laikkuja.[2]
Naamiokyyhkyjä elää Arabian niemimaalla ja Saharan eteläpuolisessa Afrikassa.[1]
Naamiokyyhkyt elävät pensaikkojen reunustamilla puoliaavikoiden viljelysalueilla. Naamiokyyhky liikkuu enimmäkseen maassa, mutta tekee pesänsä matalalle puuhun.[2]
Oena capensis
La Tourterelle masquée[1] (Oena capensis) ou Colombe masque de fer, est une espèce d'oiseaux de la famille des Columbidae, l'unique représentante du genre Oena.
Cet oiseau mesure environ 23 cm et présente un net dimorphisme sexuel : seul le mâle présente un masque noir.
♂
♀
Cet oiseau peuple l'Afrique ainsi que la péninsule Arabique.
D'après Alan P. Peterson, il existe deux sous-espèces :
Oena capensis
La Tourterelle masquée (Oena capensis) ou Colombe masque de fer, est une espèce d'oiseaux de la famille des Columbidae, l'unique représentante du genre Oena.
La tortora del Namaqua (Oena capensis Linnaeus, 1766) è un uccello della famiglia dei Columbidi. È l'unica specie del genere Oena Swainson, 1837[2].
La tortora del Namaqua è lunga 28 cm e pesa 28-54 g[3]. Di piccole dimensioni è leggermente più grande di una tortora diamantina ed ha una coda molto lunga ed appuntita con le timoniere esterne molto più corte rispetto a quelle centrali. Il dimorfismo sessuale in questa specie è molto evidente, il maschio ha infatti la parte anteriore del capo, il petto e la parte anteriore del corpo nero bordato di grigio bianco, il resto del corpo è grigio bluastro uniforme con le parti inferiori bianche. Le ali hanno due macchie iridescenti nero bluastro tendente al verde. Le remiganti primarie sono castane, le due penne centrali della coda sono nere nella parte terminale[3]. L'iride è marrone scuro, la pelle orbitale grigia, il becco rosso violaceo con la punta giallo arancio e le zampe sono rosso scuro[3]. Nella femmina manca la maschera nera che è sostituita dal grigio della stessa tonalità del resto del corpo. Una linea nera congiunge gli occhi al becco anch'esso nero[3]. I giovani assumono la colorazione da adulti a tre mesi di età[3].
Si nutre di semi di piccole dimensioni, per lo più monocotiledoni, che ricerca camminando velocemente sul terreno nudo, spesso ai lati delle strade, dove la vegetazione è più rada. La sua alimentazione raramente include piccoli insetti che cerca in prossimità del bestiame in coppie o in piccoli gruppi. Il volo è particolarmente veloce e non appena si posa sul terreno alza ed abbassa la coda. La sua ecologia è simile a quella della tortora diamantina australiana, come questa ama restare sotto i raggi del sole nelle giornate più torride. Contrariamente alle altre tortore africane si abbevera in genere durante la notte. Si può osservare appollaiata su cespugli, sulla rete o su sassi e talvolta sugli alberi[3]. Nel comportamento inchinato il maschio abbassa il capo, alza la coda mantenendola chiusa e muove le ali ritmicamente con una frequenza di circa 100 volte al minuto. Durante i richiami al nido muove verso l'alto le ali e la coda. Il periodo riproduttivo è esteso a tutto l'anno mentre in alcune regioni inizia con la fine della stagione delle piogge[3]. Il nido è piuttosto piccolo 5,5-8,5 centimetri di diametro, ma molto resistente, viene costruito su cespugli, sui ciuffi d'erba e sugli alberi morti sempre a poca altezza dal suolo. Depone due uova color crema o talvolta bianche incubate di giorno dal maschio e di notte dalla femmina[3]. I piccoli sono svezzati a 16 giorni e sono indipendenti a 5-6 settimane di vita[3]. Alcune popolazioni sono stazionarie mentre altre migratorie[3]. È una specie comune e in alcune zone abbondante[3].
Specie endemica africana il suo areale comprende: Senegal, sud del Sahara, costa sud del Mar Rosso, sud ovest dell'Arabia e Madagascar[3]. Vive nelle zone aride con poca vegetazione o con qualche cespuglio, talvolta frequenta le aree alberate, zone coltivate come giardini, villaggi e città evitando la foresta[3].
Comprende le seguenti sottospecie[2]:
La tortora del Namaqua (Oena capensis Linnaeus, 1766) è un uccello della famiglia dei Columbidi. È l'unica specie del genere Oena Swainson, 1837.
Ilgauodegis purplelis (lot. Oena capensis, angl. Namaqua Dove, vok. Kaptaubchen) - karvelinių (Columbidae) šeimos paukštis. Kūnas panašaus dydžio kaip dirvinio vieversio, tik uodega beveik kūno ilgio.
Gyvena tropinėse ir subtropinėse zonose, atvirose ir pusdykumių teritorijose.
Lietuvoje neperi, stebėti atsitiktinai užklydę individai.
Šis su ornitologija susijęs straipsnis yra nebaigtas. Jūs galite prisidėti prie Vikipedijos papildydami šį straipsnį. Ilgauodegis purplelis (lot. Oena capensis, angl. Namaqua Dove, vok. Kaptaubchen) - karvelinių (Columbidae) šeimos paukštis. Kūnas panašaus dydžio kaip dirvinio vieversio, tik uodega beveik kūno ilgio.
Gyvena tropinėse ir subtropinėse zonose, atvirose ir pusdykumių teritorijose.
Lietuvoje neperi, stebėti atsitiktinai užklydę individai.
De maskerduif (Oena capensis) is in Afrika voorkomende vogel. Het is de enige soort van het geslacht Oena. De vogel wordt ook als kooivogel gehouden.
De vogel is 22 tot 26 cm lang, inclusief de 10 tot 12 cm lange staart. Het is een zeer kleine duif, het lijf van de vogel is nauwelijks groter dan dat van een huismus. Het mannetje heeft een zwart "gezicht", borst en hals. De rugzijde is bruinachtig grijs. Het vrouwtje is bruinachtig grijs met een nog lichtere onderzijde en mist het zwarte masker.De staart loopt trapsgewijs af en de staartveren zijn grotendeels zwart. De vleugels zijn roestbruin.[2]
Het voedsel bestaat uit allerlei soorten zaden, groenvoer en miereneieren.
Er zijn twee ondersoorten:[3]
De vogel komt wijd verspreid voor in droog gebied, zowel halfwoestijnen met acacia's, als agrarisch landschap. Het is bijvoorbeeld een zeldzame broedvogel in Zuid-Israël.
De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. De maskerduif is vaak algemeen of zelfs talrijk, men veronderstelt dat de soort in aantal vooruit gaat. Om deze redenen staat deze duif als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Vrowtje
Mannetje
Ei uit collectie
Ze eten allerlei soorten zaad, miereneieren en af en toe een meelworm. Tevens staat er groenvoer op hun menu.
Bronnen, noten en/of referentiesDe maskerduif (Oena capensis) is in Afrika voorkomende vogel. Het is de enige soort van het geslacht Oena. De vogel wordt ook als kooivogel gehouden.
Maskedue (Oena capensis) er en liten fugl i duefamilien. Det er den eneste arten i slekten Oena.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Maskedue (Oena capensis) er en liten fugl i duefamilien. Det er den eneste arten i slekten Oena.
Multimedia w Wikimedia Commons Turkaweczka czarnogardła[4], gołąbek czarnogardły (Oena capensis) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Jest malutkim gołąbkiem wielkości dużego wróbla z długim ogonem i charakterystyczna czarną maską. Zamieszkuje półpustynie Afryki. Żywi się nasionami. Nie jest gatunkiem zagrożonym.
Turkaweczka czarnogardła, zwana też gołąbkiem czarnogardłym jest jedynym gatunkiem rodzaju Oena. Gołąbek ten występuje w dwóch podgatunkach: Oena capensis aliena (Linnaeus 1766 r.), oraz Oena capensis capensis (Bangs 1918 r.).
Jest malutkim gołębiem, wielkości podobnej do papużki falistej. Długość ciała osiąga zazwyczaj 23 cm, rozpiętości skrzydeł 28–33 cm a waga 40g. Ma bardzo długi czarny, spiczasty ogon na który przypada 13 cm długości ciała. U nasady ogona widać trzy pasy, biały i dwa czarne. Upierzenie jest w przewadze szare, z wyjątkiem białego spodu ciała i kasztanowych podstaw lotek, które są widoczne w locie. Wierzch ciała może mieć brązowy nalot. Nogi są czerwone. Dorosły samiec posiada czarną plamę przechodzącą z twarzy, przez szyję do piersi, oraz pomarańczowo-żółty dziób z czerwoną nasadą, na skrzydłach występuje metalicznie-granatowa plama. Samice ubarwione są mniej kontrastowo bez czarnej maski, a dzioby są koloru ciemnego rogu. Młode ptaki przypominają samice, lecz są ciemniejsze, posiadają też liczne prążki i plamki.
Gruchanie tych gołębi jest ciche i smutne, składa się z krótkich, wielokrotnie powtarzanych „ku-kuu” z przeciągnięciem i nieco wyższym tonem drugiej sylaby.
Gatunek nie jest towarzyski, występuje pojedynczo lub parami, choć mogą one tworzyć większe stada przy oczkach wodnych.
Ojczyzną turkaweczek czarnogardłych jest środkowa Afryka skąd zaczęły się rozprzestrzeniać. Podgatunek Oena capensis aliena zamieszkuje Madagaskar, a Oena capensis capensi występuje od Maroka i Sudanu po południową Afrykę i południową część Arabii Saudyjskiej. Gołąbek zasiedla tereny otwarte, pustynne i półpustynne, porośnięte krzewami i akacją.
Gatunek jest dość naziemny i zazwyczaj żeruje na otwartym terenie. Jego pożywienie stanowią prawie wyłącznie nasiona trawy, turzyc i chwastów.
Termin lęgów jest uzależniony między innymi od ilości pokarmu. Podczas godów samiec ściga samicę i wykonuje przed nią skłon, wydając głos brzmiący jak "kuk" i rozpościerając ogon. Gniazdo budują w zaroślach, bardzo nisko, nawet na wys. 0,5m nad ziemią. Na niektórych obszarach gatunek ten staje się synantropijny i gniazda powstają w parkach lub wśród osiedli. Samica składa zwykle 2 jaja o grubej, matowej skorupce, które wysiaduje przez 14-16 dni. Po ok. 12 dniach od wyklucia młode wyfruwają z gniazda. Po 22 dniach na głowach samców pojawia się czarny rysunek, a po 7 tygodniach również na piersi. Kompletne upierzenie ptaki osiągają po upływie pół roku.
Wielkość populacji nie został określona liczbowo, jednak gołąbki te występują dość pospolicie i nie uważa się aby ich liczebność podeszła progu zagrożenia. Od 1984 do 2005 r., zostało zarejestrowanych 158 149 dzikich osobników w bazie Światowego Centrum Monitoringu Ochrony (UNEP-WCMC CITES Trade Database). Gatunek ma bardzo duży zasięg występowania i ciągle go powiększa, dlatego trend zmian ich liczebności jest określany jako wzrastający. Z tych powodów Turkaweczka czarnogardła jest oceniana jako niezagrożona (klasa LC IUCN).
http://www.birdlife.org/datazone/speciesfactsheet.php?id=2533
Turkaweczka czarnogardła, gołąbek czarnogardły (Oena capensis) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Jest malutkim gołąbkiem wielkości dużego wróbla z długim ogonem i charakterystyczna czarną maską. Zamieszkuje półpustynie Afryki. Żywi się nasionami. Nie jest gatunkiem zagrożonym.
Långstjärtsduva[2] (Oena capensis) är en mycket liten långstjärtad och i huvudsak afrikansk duva[3]
Långstjärtsduvan är en endast sparvstor duva, 22 centimeter lång men där en stor del består av den mycket långa avsmalnade svarta stjärten. Både storlek och form leder tanken till undulat. Fjäderdräkten är huvudsakligen grå bortsett från den vita buken och kastanjebruna vingpennor som syns i flykten. Hanen har en gul och röd näbb samt svart ansikte, strupe och bröst. Honan saknar hanens svarta och näbben är helröd.[4]
Långstjärtsduvan förekommer i Afrika söder om Sahara, västerut vidare till Arabiska halvön samt på Madagaskar. Den delas in i två underarter med följande utbredning:[3]
Arten ses också regelbundet i Irak där den även häckat samt nyligen i Syrien.[6] Tillfälligt har den påträffats på Cypern samt i Iran, Kap Verdeöarna, Libanon och Turkiet.[6]
Fågeln placeras som enda art i släktet Oena, närmast släkt med brunduvor, smaragdduvor och fläckduvor.[7]
Långstjärtsduvan trivs i buskmarker nära ökenområden med akacia. Den rör sig mest på marken och lever nästan uteslutande av frön, från örter, gräs eller säv. Den påträffas oftast enstaka eller i par, men ses i större samlingar vid vattenhål. Fågeln bygger ett bo av kvistar i en buske där den lägger två vita ägg som ruvas i 16 dagar av honan på natten och tidig morgon och hanen övrig tid.
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, och tros öka i antal.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig eller mycket vanlig.[8]
Wikimedia Commons har media som rör långstjärtsduva.
Wikispecies har information om Oena capensis.
Kap kumrusu (Oena capensis), güvercingiller (Columbidae) familyasından bir güvercin türü.
Küçücük serçe-boyutlarında bir güvercindir, tipik olarak 28–33 cm kanat açıklığıyla 22 cm uzunluğunda ve 40 gr ağırlığındadırlar. Çok uzun siyah bir kuyruk ve boyut ve şekliyle muhabbet kuşuyla benzerlik gösterirler. Kuş tüyü, beyaz bir karnın dışında çoğunlukla gridir ve uçuşta görünür olan ilk tüyler kestane rengidir. Erişkin erkeğin, siyah bir yüzü, boğazı ve göğsü ve bir sarı ve kırmızı gagası vardır. Erişkin dişinin siyahlıkları yoktur ve dip kısmı kırmızı gri bir gagası vardır. Genç kuşlar, kanatlar ve omuzlarda koyu lekelidir ve aksi takdirde dişilere benzer.
Bu tür, akasya ve çalılıklarla yakın çölde bulunur. Bir çalılıkta bir delik yuva inşa eder ve 16 gün boyunca dişi tarafından kuluçkaya yatırılan iki beyaz yumurtayı koyarlar. Yiyecek, otlar, sazlar ve yaban otunun tohumları gibi neredeyse sadece küçük tohumlardır. Çok toplu halde yaşayan değildirler ve genellikle yalnız veya çiftler halindedirler ama su çukurlarında daha büyük sürüleri oluşturur.
Güneyde Sahra Çölü ve Madagaskar'dan Afrika'da yaygın yerleşik görülen bir kuştur. Sahası aynı zamanda, Arap Yarımadası ve güney İsrail ve Ürdün'e uzanır. Türkiye'de ise Birecik'te 2009 yılında fotoğraflanmıştır. Oena cinsinde tek türdür.
Kap kumrusu (Oena capensis), güvercingiller (Columbidae) familyasından bir güvercin türü.
Широко поширений в країнах Африки на південь від Сахари включаючи Мадагаскар з розширенням ареалу на Аравійський півострів до південного Ізраїлю, Йорданії і на північ до Туреччини. Він знаходиться в пустелі поруч з акаціями і чагарниками. Іноді їх можна побачити в сільськогосподарських угіддях, садах і парках.
Птах цілком наземний, і, як правило, харчується на відкритій місцевості. Їжею є дрібне насіння. Не товариський, зустрічається окремо або в парах, хоча може утворювати великі стада на водоймах. Політ швидкий, низький. Будує палицею гніздо в кущах, де відкладає два білих яйця, які висиджуються протягом 16 днів в типовій як для голуба манері: самиця вночі і рано вранці, самці з середини ранку до пізнього вечора.
Птах, як правило, 22 см в довжину з розмахом крил 28-33 см і вагою 40 гр. Має дуже довгий темний конічний хвіст. Оперення в основному сіре. Дорослий самець має чорне обличчя, шию й груди і жовто-червоний дзьоб. Доросла самиця не має чорного кольору і має червоний при основі, а далі сірий дзьоб.
Oena capensis là một loài chim trong họ Columbidae.[1]
Капская горлица[1], или масковая горлица[2], горлица (лат. Oena capensis) — вид птиц семейства голубиные. Образует монотипический род капских горлиц[1] (Oena).
Обитает в Африке южнее Сахары, на Мадагаскаре, а также на Аравийском полуострове и Сокотре.
Мелкий голубь длиной около 22 см и весом 40 г. Имеет длинный ступенчатый хвост. Верх бурый, низ белый, грудь и передняя часть головы чёрные. Предпочитает открытые местообитания — саванны и редколесья с деревьями акации и кустарником.
Капская горлица, или масковая горлица, горлица (лат. Oena capensis) — вид птиц семейства голубиные. Образует монотипический род капских горлиц (Oena).
Обитает в Африке южнее Сахары, на Мадагаскаре, а также на Аравийском полуострове и Сокотре.
Мелкий голубь длиной около 22 см и весом 40 г. Имеет длинный ступенчатый хвост. Верх бурый, низ белый, грудь и передняя часть головы чёрные. Предпочитает открытые местообитания — саванны и редколесья с деревьями акации и кустарником.
.jpg)
_male_(17145952109).jpg)
_female_(17125449970).jpg)
