Streptopelia lugens (Rüppell 1837)

La tórtora fosca (Streptopelia lugens) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita boscos, terres de conreu i ciutats principalment a l'Àfrica Oriental, des del sud-oest de la Península Aràbiga cap al sud, per Etiòpia, Eritrea, nord-oest de Somàlia, est de la República Democràtica del Congo, Ruanda, Burundi, Uganda, Kenya, Tanzània i nord de Malawi.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Tórtora fosca

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Turtur dywyll (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: turturod tywyll) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Streptopelia lugens; yr enw Saesneg arno yw Dusky turtle dove. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. lugens, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.

Teulu

Mae'r turtur dywyll yn perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Colomen Seland Newydd Hemiphaga novaeseelandiae Dodo Raphus cucullatus Turtur Streptopelia turtur Turtur alarus Streptopelia decipiens Turtur dorchgoch Streptopelia tranquebarica Turtur dorchog Streptopelia decaocto Turtur dorchog Jafa Streptopelia bitorquata Turtur dorwridog Streptopelia hypopyrrha Turtur ddaear blaen Columbina minuta Turtur ddaear gyffredin Columbina passerina Turtur y Galapagos Zenaida galapagoensis

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Die Trauerturteltaube (Streptopelia lugens) ist eine im östlichen Afrika und im Südwesten der Arabischen Halbinsel beheimatete monotypische Taubenart. Die Art ist häufig und wird von der IUCN als nicht gefährdet eingestuft.^[1]

Erscheinungsbild

Die Trauerturteltaube erreicht eine Körperlänge von 28 bis 31 Zentimetern. Sie ist damit etwa so groß wie eine Lachtaube. 10,7 bis 12,5 Zentimeter der Gesamtkörperlänge entfallen auf den Schwanz. Es existiert ein nur geringer Geschlechtsdimorphismus.^[2] Das Weibchen ist lediglich etwas matter gefärbt als das Männchen.^[3]

Der Kopf der Trauerturteltaube ist aschgrau. An den Halsseiten und am Hinterhals verläuft ein schmales, längs unterbrochenes Band braunschwarzer Federn. Sie gehen in einen dunkel aschbraunen Mantel und Rücken über. Die Flügeldecken sind ebenfalls dunkel aschbraun, weisen jedoch blassgraue bis kastanienbraune Säume auf. Die Schwungfedern sind schwarzgrau mit blassen grauen Säumen. Der Bürzel ist graubraun. Die Oberschwanzdecken und die mittleren Steuerfedern sind dunkelbraun. Die äußeren Steuerfedern sind schwärzlich mit breiten weißen Spitzen. Die Vorderbrust ist dunkelgrau und geht auf der unteren Brust in ein graurosa über. Der Bauch und die Unterschwanzdecken sind dunkel grau. Die Iris ist orangebraun. Der Orbitalring ist rötlich violett. Der Schnabel ist schwarz, die Füße sind weinrot.

Jungvögel sind etwas matter als adulte Vögel gefärbt und haben isabellfarbene Säume auf den Flügeldecken.

Verwechselungsmöglichkeiten

Im Verbreitungsgebiet der Trauerturteltaube kommt auch die Turteltaube vor. Sie ist vor allem im Winterhalbjahr im nördlichen Verbreitungsgebiet der Trauerturteltaube anzutreffen.

Die Turteltaube ist deutlich schlanker und hat ein helleres Gefieder. Die Flügeldecken weisen auffällige rotbraune Säume auf.

Verbreitung und Lebensraum

Die Trauerturteltaube hat ein disjunktes Verbreitungsgebiet auf der Arabischen Halbinsel und in Ostafrika. Sie kommt in Saudi-Arabien und Jemen in Hochlagen zwischen 1000 und 2800 Höhenmetern vor. In Afrika besiedelt sie das Hochland im Westen und Südosten Äthiopiens. Sie kommt außerdem im Nordwesten von Somalia und im Südosten von Sudan sowie im Norden Ugandas vor. Sie ist außerdem vom Osten Uganda über das kenianische Hochland bis in den Norden von Tansania verbreitet. Sie kommt außerdem vom Südwesten Ugandas entlang des Ostafrikanischen Grabens bis nach Malawi und dem Osten Sambias vor.

Die Trauerturteltaube ist sehr anpassungsfähig und besiedelt eine Reihe unterschiedlicher Habitate. Dazu gehören Kieferplantagen, Heidegebiet und offenes Agrarland. Sie besiedelt jedoch bevorzugt Bergwälder. Sie ist auch regelmäßig in städtischen Gebiet zu beobachten, wenn die einen größeren Baumbestand aufweisen.^[3]

Lebensweise

Während der Fortpflanzungszeit ist die Trauerturteltaube einzeln oder paarweise anzutreffen. Außerhalb der Fortpflanzungszeit kommt es insbesondere an Stellen mit einem reichhaltigen Nahrungsangebot zur Ansammlung größerer Trupps.

Die Trauerturteltaube sucht grundsätzlich am Boden nach Nahrung. Sie hat ein großes Nahrungsspektrum, bevorzugt jedoch Sämereien. Im kenianischen Hochland kommt es regelmäßig zu Ansammlun, die auf den Anbauflächen von Sonnenblumen nach Nahrung suchen. Sie frisst aber auch Rhizome, auf den Boden herabgefallene Beeren und Sprösslinge.

Die Fortpflanzungszeit fällt in Ostafrika in den Zeitraum von Dezember bis Juni. In Äthiopien schreitet sie bis auf Juli und August in allen Monaten zur Brut. Das Nest ist eine taubentypische Plattform aus kleinen Ästchen, die mit etwas Wurzeln und Gras ausgelegt wird. Das Nest befindet sich gewöhnlich in einem kleinen Baum oder einem Busch in einer Höhe von zwei bis sieben Meter über dem Erdboden. Das Gelege besteht gewöhnlich aus zwei Eiern. Sie werden 20 Tage bebrütet. Die jungen Tauben sind 10 Tage nach ihrem Schlupf gefiedert, bleiben aber weitere zehn Tage im Nest, bis sie flügge sind.

Literatur

• David Gibbs, Eustace Barnes, John Cox: Pigeons and Doves. A Guide to the Pigeons and Doves of the World. Pica Press, Sussex 2001, ISBN 90-74345-26-3.
• Alois Münst, Josef Wolters: Tauben – Die Arten der Wildtauben. 2. erweiterte und überarbeitete Auflage, Verlag Karin Wolters, Bottrop 1999, ISBN 3-9801504-9-6.
• Gerhard Rösler: Die Wildtauben der Erde – Freileben, Haltung und Zucht. Verlag M. & H. Schaper, Alfeld-Hannover 1996, ISBN 3-7944-0184-0.

Einzelnachweise

1. ↑ Streptopelia lugens in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2012. Eingestellt von: BirdLife International, 2012. Abgerufen am 2. Dezember 2016.
2. ↑ Gibbs, Barnes und Cox: Pigeons and Doves, S. 245.
3. ↑ ^{a b} Gibbs, Barnes und Cox: Pigeons and Doves, S. 244.

The dusky turtle dove (Streptopelia lugens) is a species of bird in the family Columbidae. It is found in Burundi, Democratic Republic of the Congo, Eritrea, Ethiopia,^[2] Kenya, Malawi, Rwanda, Saudi Arabia, Somalia, South Sudan, Tanzania, Uganda, Yemen, and Zambia.

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Dusky_turtle_dove&oldid=1112866334"

La Malhela turto (Streptopelia lugens) estas eta turto, tio estas membro de la familio de birdoj Kolombedoj, kiu inkludas turtojn kaj kolombojn.

Disvastiĝo

Ĝi troviĝas en orienta kaj sudorienta Afriko kaj nome en Sudano, Eritreo, Etiopio, Kenjo, Ruando, Burundio, Malavio, Demokrata Respubliko Kongo, Somalio, Tanzanio, Ugando kaj Zambio kaj ankaŭ trans la suda pinto de la Ruĝa Maro nome en Jemeno kaj Saŭdarabio

Aspekto

Ĝi estas turto multe pli malhela ol aliaj samgenranoj, pli precize tre griza kun nur iom da bruno en subdorso. Subokula vizaĝo kaj gorĝo estas iom pli helgrizaj. La okulringo estas tre ruĝoranĝa.

Kutimoj

Tiu ĉi specio loĝas en montarbaroj. Tie ĝi konstruas neston el bastonetoj en arbo kaj tie la ino demetas du blankajn ovojn. Ili manĝas semojn.

Referenco

• BirdLife International 2004. Streptopelia lugens. 2006 IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj. 24a Julio 2007.

La tórtola oscura (Streptopelia lugens) es una especie de ave en la familia Columbidae. Es propia de África.

Distribución

Se la encuentra en Burundi, República Democrática del Congo, Eritrea, Etiopía, Kenia, Malawi, Ruanda, Arabia Saudita, Somalía, Sudán del Sur, Tanzania, Uganda, Yemen, y Zambia.

Referencias

Usapal ilun (Streptopelia lugens) Streptopelia generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Streptopelia
• Columbidae

Ruostesiipikyyhky (Streptopelia lugens) on itäafrikkalainen kyyhkylintu. Sen elinympäristö ulottuu Kaakkois-Sudanista, Etiopiasta, Eritreasta ja Somaliasta Malawiin, Keniaan ja Tansanian koillisosaan. Lajia tavataan myös Arabian niemimaan lounaisosissa. Sen holotyypin kuvaili Eduard Rüppell Eritrean Tarantavuoristosta 1837.^[2]

Lähteet

Streptopelia lugens

La Tourterelle à poitrine rose (Streptopelia lugens) est une espèce d'oiseau appartenant à la famille des Colombidés.

Son aire s'étend à travers les forêts montagneuses d'Afrique de l'Est et du sud-ouest de la péninsule arabique.

Vogels

De rouwtortel (Streptopelia lugens) is een vogel uit de familie van duiven (Columbidae).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor van Zuid-Soedan en Ethiopië tot Malawi, Saoedi-Arabië en Jemen.

Externe link

• Avibase

Bronnen, noten en/of referenties

Multimedia w Wikimedia Commons

Turkawka żałobna (Streptopelia lugens) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych. Występuje nieregularnie we wschodniej części Afryki oraz w południowo-zachodniej części Półwyspu Arabskiego. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Eduard Rüppell w 1837. Holotyp pochodził z Erytrei. Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Columba lugens^[3]. Obecnie (2018) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza turkawkę żałobną w rodzaju Streptopelia. Uznaje gatunek za monotypowy^[4]. Niektórzy autorzy uznawali turkawki żałobne i różowobrzuchą (T. hypopyrrha) za jeden gatunek, jednak gołębie te różnią się upierzeniem^[5].

Morfologia

Długość ciała wynosi około 28 cm; masa ciała samców: 140–205 g, samic: 120–190 g, osobników o płci nieustalonej: 156,1–299 g^[5]. Głowa popielata. Pióra na boku i tyle szyi czarne (w odcieniu węgla). Górną część grzbietu i płaszcz pokrywają pióra popielatobrązowe o jasnoszarych krawędziach. Barkówki oraz wewnętrzne pokrywy skrzydłowe średnie i mniejsze również popielatobrązowe, ale z szerszymi szarymi krawędziami. Na lotkach III rzędu i wewnętrznych pokrywach skrzydłowych większych obecne są kasztanowe krawędzie. Lotki ciemnoszare, czarniawe, z jasnoszarymi krawędziami. Niższa część grzbietu i kuper szarobrązowe, podobnie jak środkowe sterówki. Te zewnętrzne są czarniawe i zakończone szerokimi białymi pasami. Górna część piersi ciemnoszara, dalej w tył spodu ciała barwa piór zmienia się na szaroróżową. Brzuch i pokrywy podogonowe bardziej szare, ciemniejsze. Tęczówka pomarańczowobrązowa, dziób czarny, nogi fioletoworóżowe^[6].

Zasięg występowania

BirdLife International szacuje zasięg występowania na 3,62 mln km²^[7]. Na Półwyspie Arabskim obejmuje on południowo-zachodnią Arabię Saudyjską i Jemen. W Afryce turkawki żałobne występują na obszarze od południowo-wschodniego Sudanu, zachodniej i południowo-wschodniej Etiopii, Erytrei i północno-zachodniej Somalii po Ugandę, skąd – nieregularnie – zasięg ciągnie się dalej przez góry Wielkich Rowów Afrykańskich po północne Malawi, wyżyny Kenii i północno-wschodnią Tanzanię^[5].

Ekologia i zachowanie

Według autorów HBW turkawki żałobne zamieszkują głównie górskie lasy na wysokości 1800–3200 m n.p.m.^[5], jednak zakres wybieranych przez nie środowisk jest szerszy: obejmuje również uprawy sosen, piętra subalpejskie, obszary upraw. Na Półwyspie Arabskim turkawki żałobne występują między 1000 a 2800 m n.p.m.^[6] W Arabii Saudyjskiej są związane niemal wyłącznie z lasami jałowców^[8]. W Erytrei odnotowywane między 250 a 1220 m n.p.m., w Etiopii między 900 a 2730 m n.p.m. Środowiskiem życia turkawek żałobnych w Etiopii są świetliste zadrzewienia, plantacje eukaliptusów, tereny upraw, ogrody, skupiska akacji^[9]. Gołębie te żywią się głównie nasionami zbóż, roślin ruderalnych i słoneczników; prócz nich jedzą kłącza, jagody, mięczaki^[6][5].

Lęgi

We wschodniej Afryce okres lęgowy trwa od grudnia do czerwca, miejscami do lipca. W Etiopii lęgi stwierdzano cały rok za wyjątkiem lipca i sierpnia^[6]. Na Półwyspie Arabskim zniesienia stwierdzano od kwietnia do października, choć widywano młode już tak wcześnie, jak 9 kwietnia^[8]. Gniazdo jest platformą z patyków o lichej konstrukcji. Wyściółkę stanowią korzenie i trawy. Gniazdo umieszczone jest 2–7 m nad podłożem. Zniesienie liczy dwa jaja o białej skorupce. Wysiadywanie trwa około 20 dni^[6].

Status

IUCN uznaje turkawkę żałobną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2018). BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny^[7].

Przypisy

A rola-de-peito-rosa (Streptopelia lugens) é uma espécie de ave da família Columbidae.

Pode ser encontrada nos seguintes países: Burundi, República Democrática do Congo, Eritreia, Etiópia, Quénia, Malawi, Ruanda, Arábia Saudita, Somália, Sudão, Tanzânia, Uganda, Iémen e Zâmbia.

Referências

• (em inglês) BirdLife International 2004. Streptopelia lugens. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. Dados de 24 de Julho de 2007.

Mörk turturduva^[2] (Streptopelia lugens) är en huvudsakligen afrikansk fågel i familjen duvor inom ordningen duvfåglar.^[3]

Utseende och läte

Mörk turturduva är en 30 centimeter lång duva, något större än turturduvan. Den gör skäl för sitt namn genom att vara mycket mörkt grå, något ljusare i ansiktet, med distinkta svarta fläckar på halssidorna. Vissa vingtäckare och tertialer har också breda rödbruna kanter. I flykten ter den sig mörk med mattgrå hörn på stjärten. Lätet är ett mycket djupt gurglande oo-oo orrrr-orrrr där alla toner är fallande.^[4]

Utbredning och systematik

Fågeln förekommer i bergsskogar i östra Afrika och på sydvästra Arabiska halvön^[3] (sydvästra Saudiarabien och västra Jemen^[5]). Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.

Levnadssätt

Mörk turturduva förekommer huvudsakligen i bergsskogar på 1800-3200 meters höjd,^[6] men även i trädgårdar och jordbrukslandskap^[4] Den födosöker på marken och livnär sig av ogräsfrön, säd, solrosfrön, Salvadora-bär, smårötter, insekter och mollusker.^[6] I Etiopien häckar den mestadels under torrsäsongen, men har noterats häcka alla månader utom juli till augusti.^[6] Fågeln vandrar vida kring, ibland till lägre nivåer.^[4]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig till mycket vanlig genom hela etiopiska högländerna liksom i Östafrika, dock ovanlig i Malawi.^[7]

Referenser

1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Streptopelia lugens Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-08-11
4. ^ [a b c] Stevenson, Terry; Fanshawe, John (2014). Birds of East Africa. London: Christopher Helm. sid. 226. ISBN 978-0-7136-7347-0
5. ^ Mitchell, Dominic (2017). Birds of Europe, North Africa and the Middle East : An Annotated Checklist. Barcelona: Lynx Edicions. sid. 125. ISBN 978-84-941892-9-6
6. ^ [a b c] Baptista, L.F., Trail, P.W., Horblit, H.M. & Boesman, P. (2018). Dusky Turtle-dove (Streptopelia lugens). I: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (hämtad från https://www.hbw.com/node/54150 4 oktober 2018).
7. ^ del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J. 1997. Handbook of the Birds of the World, vol. 4: Sandgrouse to Cuckoos. Lynx Edicions, Barcelona, Spain.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör mörk turturduva.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Streptopelia lugens.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Streptopelia lugens là một loài chim trong họ Columbidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo