Ardea goliath Cretzschmar 1829

Die reusereier (Ardea goliath) is gelokaliseerde algemene standvoël en nomade by mere, damme, groot riviere en riviermondings. In Engels staan die voël bekend as die Goliath Heron.

Identifikasie

Die voël is 135 tot 150 cm lank en weeg 3 tot 3.4 kilogram en is die grootste reier. Die snawel is lank, massief en swaar. Die kop, nek en borskant is ryk, kastaiingsbruin en lyk baie soos die kleiner rooireier. Die kop is ongestreep (nie soos rooireier nie) en die bene en snawel is swarterig. Die jong voël is effens valer en minder rooibruin terwyl die voornek, bors, pens en onderdekvere wit is met swart strepe op.

Die voël vlieg, stadig en moeisaam; dit klap sy groot vlerke stadig en diep. Hulle broei alleen of in klein groepies, soms saam met ander reiers.

Sien ook

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name

Bronnelys

• Newman se Voëls van Suider-Afrika. ISBN 1868729826
• Sasol Voëls van Suider-Afrika. Struik Nature. Vierde Uitgawe 2011. ISBN 978-1-77007-928-1

La garza goliat^[2] (Ardea goliath) ye una especie d'ave pelecaniforme de la familia Ardeidae^[3][4] llargamente distribuyida pol África subsaḥariana; delles poblaciones atópense tamién en puntos del sur d'Asia, dende Arabia Saudita a Myanmar.^[1] Ye la garza más grande, midiendo nel so maduror ente 1,1 y 1,4 metros.

Ye de vezos fundamentalmente nocherniegos. Alcuéntrase xeneralmente sola o en pareya (nunca se ven en grupos) en ríos, banzaos, estanques, estuarios puede ser d'agua duce o salobre. Aliméntase de pexes y pequeños reptiles y anfibios como llagarteses. Dempués de volar, mueve los sos grandes nales.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Ardea goliath .

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Ardea goliath^[1] a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Ardeidae.

Doareoù pennañ

Ardea goliath,
tresadenn gant Huet & Prêtre (1838).

Brasañ kerc'heiz ar bed an hini eo dre ma c'hall he ment tizhout betek 152 cm a uhelder.

Boued

Bevañ a ra diwar besked dreist-holl ha degouezhout dezhañ kemer amprevaned, bronneged bihan, glazarded, raned ha gagnoù zoken.

Annez

Kavout a reer ar spesad en Afrika issahara, e takadoù 'zo eus Iran hag Irak da India^[2].

Liammoù diavaez

• (en) Ardea goliath war al lec'hienn BirdLife International.
• (en) Ardea goliath war lec'hienn an International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Notennoù ha daveennoù

L'agró goliat^[1] Ardea goliath és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae) que habita llacs, aiguamolls, pantans, manglars i costes de gairebé tota l'Àfrica subsahariana excepte les zones àrides del sud-oest.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Agró goliat

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Crëyr goliath (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: crehyrod goliath) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ardea goliath; yr enw Saesneg arno yw Goliath heron. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. goliath, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Affrica.

Teulu

Mae'r crëyr goliath yn perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn bwn bach Ixobrychus exilis Aderyn bwn cefn rhesog Ixobrychus involucris Aderyn bwn du Ixobrychus flavicollis Aderyn bwn lleiaf Ixobrychus minutus Aderyn bwn melynllwyd Ixobrychus cinnamomeus Aderyn bwn Schrenk Ixobrychus eurhythmus Aderyn bwn Tsieina Ixobrychus sinensis Butorides striata Butorides striata Crëyr gwyrdd Butorides virescens Crëyr rhesog cochlyd Tigrisoma lineatum Crëyr rhesog gyddf-foel Tigrisoma mexicanum Crëyr rhesog tywyll Tigrisoma fasciatum

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Volavka obrovská (Ardea goliath) je velký brodivý pták z čeledi volavkovitých. Jedná se o největší volavku světa, dorůstá délky kolem 150 cm a výšky 120–152 cm, v rozpětí křídel měří 185–230 cm a váží asi 4,4 kg. Je převážně šedá a hnědá s tmavými končetinami, které v letu drží na rozdíl od většiny ostatních volavek svěšené, nikoli natažené. Žije nejčastěji u jezer, bažin a mangrovů na rozsáhlém území subsaharské Afriky, izolované populace se vyskytují též v jihozápadní a jižní Asii. Živí se rybami, žábami, malými savci a hmyzem. Hnízdí od listopadu do března. Velké hnízdo z větví buduje nejčastěji na stromech, keřích nebo na zemi.^{[2] [3][4]}

Reference

1. ↑ Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-09]
2. ↑ Ardea goliath [online]. The IUCN Red List of Threatened Species [cit. 2010-09-23]. Dostupné online. (anglicky)
3. ↑ LA-DANTEC, Daniel. Héron goliath [online]. Oiseaux.net [cit. 2010-09-23]. Dostupné online. (francouzsky)
4. ↑ KHOLOVÁ, Helena (autorka českého překladu). Ptáci. Praha: Euromedia Group, k. s., 2008. ISBN 9788024222356. S. 166.

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu volavka obrovská ve Wikimedia Commons
• Galerie volavka obrovská ve Wikimedia Commons
• Taxon Ardea goliath ve Wikidruzích

Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.

Goliathejre (Ardea goliath) er en fugleart, der lever i det subsahariske Afrika.

Eksterne henvisninger

• Netfugl.dk
• Avibase - the world bird database

Stub

Der Goliathreiher (Ardea goliath) ist eine Vogelart aus der Familie der Reiher innerhalb der Ordnung Pelecaniformes. Mit einer Höhe von 135 bis 150 Zentimetern ist er der größte rezente Reiher der Welt. Er jagt daher auch in tieferen Gewässern als die mit ihm verwandten Arten. Sein Verbreitungsgebiet ist heute überwiegend Afrika. Es scheint jedoch noch eine kleine Restpopulation in Südostasien zu bestehen.

Der Goliathreiher gilt als ein naher Verwandter der beiden asiatischen Arten Kaiser- und Rußreiher.^[1]

Erscheinungsbild

Der Goliathreiher erreicht eine Körpergröße von bis zu 150 Zentimetern. Er wiegt zwischen 4.300 und 4.468 Gramm.^[2] Der Kopf ist rötlich kastanienbraun und weist am Hinterkopf verlängerte Federn auf, die einen kleinen Schopf bilden. Der Schnabel ist sehr lang und dick. Der Oberschnabel ist schwärzlich, der Unterschnabel dagegen hornfarben. Das Kinn und die Kehle sind weiß und weisen schwarze Streifen auf, die sich den Hals hinunter bis auf die obere Brust erstrecken. Der Rücken und die Flügeldecken sind schiefergrau. Bei aufrecht stehenden Vögeln ist außerdem ein rotbrauner Schulterfleck zu sehen. Die weißen Federn der Oberbrust sind lanzettförmig verlängert und hängen über den rotbraunen Brustfleck herab. Die Beine sind sehr lang und von schwärzlicher Farbe.

Jungvögel gleichen den adulten Vögeln. Die kastanienbraunen Körperpartien sind bei ihnen jedoch noch etwas blasser.

Stimme

Die Rufe des Goliathreihers sind bis in eine Entfernung von zwei Kilometern vernehmbar.^[3] Der Ruf wird mit kowoork lautmalerisch umschrieben. Er erklingt meist mehrfach hintereinander. Die Rufe einzelner Individuen sind unterscheidbar. Goliathreiher, die aufgeschreckt werden, rufen ein scharfes arrk.

Verbreitungsgebiet und Lebensraum

Das Verbreitungsgebiet des Goliathreihers umfasst das südliche und östliche Afrika sowie kleine Randbereiche der arabischen Halbinsel. Früher brütete er auch im Irak, Syrien und Iran, im Süden von Jordanien und in Israel; für diese Regionen gibt es jedoch keine aktuellen Brutbelege mehr. Gelegentlich wird er auch noch in den Sundarbans in Bangladesch sowie in Assam in Indien beobachtet. Auf Grund der großen Entfernung vom heutigen Hauptverbreitungsgebiet geht man davon aus, dass es in Indien und Bangladesch noch kleine Restpopulationen gibt, die nicht dokumentiert sind.^[4]

In den ostafrikanischen Sumpfgebieten ist er noch häufig. Im übrigen Ost- und Südafrika ist er zwar eine verbreitete, aber zahlenmäßig nicht häufige Art. Den Bestand für Tansania schätzt man beispielsweise auf 2.500 bis 4.000 Vögel.^[5] In Südafrika profitiert er von der Anlage von Viehtränken, Wasserreservoirs und Dämmen. Hier hat seine Ausbreitung zugenommen.

Sein Lebensraum umfasst ausgedehnte Flachwasserzonen sowohl an der Küste als auch im Binnenland. Der Goliathreiher gilt als eine ausgesprochen an das Wasser gebundene Reiherart, die sich nur sehr selten weit vom Wasser entfernt.

Nahrung und Nahrungserwerb

Der Goliathreiher sucht normalerweise alleine seine Nahrung und verteidigt sein Nahrungsterritorium gegenüber Artgenossen. Er sucht seine Nahrung meist in der Dämmerung, gelegentlich auch während der Nacht. Bei der Nahrungssuche schreitet er langsam von der Uferzone immer tiefer ins Wasser. Dabei hält er immer wieder für sehr lange Zeit inne und wartet darauf, dass Beute in seine Reichweite gelangt. Kommt Beute näher, wird diese mit einer schnellen Bewegung von Kopf und Hals gegriffen. Seine Nahrung besteht ausschließlich aus Fischen. Er ist in der Lage, zwei bis drei Kilogramm schwere Fische zu erbeuten und zu verzehren. Ein Teil seiner Beute wird ihm von anderen Fischfressern häufig abgenommen. Dazu zählen Fischadler und Pelikane, aber auch der Sattelstorch.

Fortpflanzung

Der Beginn der Fortpflanzungszeit fällt in vielen Teilen seines Verbreitungsgebietes mit der einsetzenden Regenzeit zusammen. In einigen Regionen seines Verbreitungsgebietes brütet er jedoch auch ganzjährig, ohne dass sich ein saisonales Muster erkennen lässt. Goliathreiher brüten am Boden. Sie bevorzugen als Nistplatz von Wasser umgebene Inselchen oder dichte Vegetationszonen im Wasser. Mehrfach wurde beobachtet, dass Goliathreiher ihre Nester aufgeben, wenn auf Grund von fallenden Wasserspiegeln eine Verbindung zum Festland entsteht.^[6] Gelegentlich findet sich ihr Nest in einer losen Kolonie mit artfremden Vögeln wie Ibissen, Kormoranen, anderen Reihern oder Möwen. Kolonien mit Artgenossen kommen jedoch gleichfalls vor und es gibt Indizien, dass der Nisterfolg in solchen Kolonien höher ist als bei einzeln brütenden Vögeln.^[7]

Ihr Nest hat einen Durchmesser von bis zu einem Meter und wird aus Schilfhalmen und Zweigen im Schilfgürtel oder zwischen niedrigen, am Wasser stehenden Büschen errichtet. Das Weibchen legt etwa zwei bis drei hellblaue Eier, die von beiden Elternvögel vier Wochen lang bebrütet werden. Die Jungen werden im Alter von sechs Wochen flügge.

Literatur

• James A. Kushlan & James A. Hancock: Herons. Oxford University Press, 2005, ISBN 0-19-854981-4

Einzelbelege

1. ↑ Kuhlan et al., S. 127
2. ↑ Kuhlan et al., S. 127
3. ↑ Kuhlan et al., S. 127
4. ↑ Kuhlan et al., S. 128
5. ↑ Kuhlan et al., S. 129
6. ↑ Kuhlan et al., S. 130
7. ↑ Kuhlan et al., S. 130

गोलियाथ अंजन (अंगरेजी: Goliath heron, बै॰:Ardea goliath) चिरइन के बकुला परिवार के एगो प्रजाति बाटे। एकरा के बिसाल अंजन (जायंट हेरन) भी कहल जाला^[2] एगो बड़ आकार के बकुला वंशी चिरई हवे आ मुख्य रूप से उप-सहारा इलाका में आ कुछ संख्या में दक्खिन एशिया में भी पावल जाले।

संदर्भ

The Goliath heron (Ardea goliath), also known as the giant heron,^[2] is a very large wading bird of the heron family, Ardeidae. It is found in sub-Saharan Africa, with smaller, declining numbers in Southwest and South Asia.

Description

This is the world's largest living heron (the extinct Bennu heron was larger).^[3] The height of the goliath heron is 120–152 cm (3 ft 11 in – 5 ft 0 in), the wingspan is 185–230 cm (6 ft 1 in – 7 ft 7 in) and the weight is 4–5 kg (8.8–11.0 lb).^[4][5] The tarsus measures from 21.2 to 25.5 cm (8.3 to 10.0 in) and the wing chord averages around 60.7 cm (23.9 in) in length. The culmen measures from 18 to 20 cm (7.1 to 7.9 in), while the bill from the gape measures around 24 cm (9.4 in).^[6] In flight it has a slow and rather ponderous look and, unlike some other herons, its legs are not held horizontally. Male and female look similar, with an overall covering of slate gray and chestnut feathers. The head and its bushy crest, face, back and sides of the neck are chestnut. The chin, throat, foreneck and upper breast are white, with black streaks across the foreneck and upper breast. The lower breast and belly are buff with black streaks. The back and upper wings are slate-grey, with a chestnut shoulder patch at the bend of the wings when they're closed. The under-wing is pale chestnut. The upper mandible is black and the lores and orbital areas are yellow with a greenish tinge. The eyes are yellow while the legs and feet are black. Juveniles look similar to adults, but are paler. The only heron with somewhat similarly-colorful plumage characteristics, the widespread purple heron, is much smaller than the Goliath. Despite the shared plumage characteristics with the purple species, the closest extant relatives of the Goliath are considered to be the great-billed and the white-bellied herons of Southern Asia. Due to their large size, this species trio is sometimes referred to as the "giant herons".^[7]

The Goliath heron has a distinct deep bark, often described as kowoork, audible from a distances of up to 2 km. A disturbance call (arrk), sharper and higher, can also occasionally be heard. A huh-huh is given during the crouched stage, while a krooo may be heard with the neck extended. Organ-like duetting has been reported at nest sites but has not been confirmed.

Habitat

The Goliath heron is very aquatic, even by heron standards, rarely venturing far from a water source and preferring to fly along waterways rather than move over land. Important habitats can include lakes, swamps, mangrove wetlands, reefs with few cool water, sometimes river deltas. It typically is found in shallows, though can be observed near deep water over dense water vegetation. Goliath herons can even be found in small watering holes. They have ranged in elevation from sea level to 2,100 m (6,900 ft). They tend to prefer pristine wetlands and generally avoid areas where human disturbances are a regular occurrence.

Diet and behaviour

Goliath herons are solitary foragers and are highly territorial towards other Goliaths entering their feeding territories.^[8] On occasions, two may be seen together but these are most likely to be a breeding pair or immatures. A diurnal and often rather inactive feeder, this heron often hunts by standing in the shallows, intently watching the water at its feet. This is a typical feeding method among large Ardea herons and it can forage in deeper waters than most due to its larger size. It may also perch on heavy floating vegetation, in order to prevent water from rippling around them.^[7] As prey appears, the heron rapidly spears it with open mandibles, often spearing both mandibles through the fish's body, and then swallows it whole. It is possible that the bill is used in a lure-like fashion occasionally, attracting fish to the immobile, large object submerged in the water. The handling period is long, with herons often placing their struggling prey on floating vegetation while preparing to swallow it. Due to its generally slow movements and handling time, the Goliath is frequently vulnerable to kleptoparasitism. In Africa, African fish eagles frequently pirate food caught by Goliaths, although other large birds such as saddle-billed storks and pelicans may also steal their prey.

Prey almost entirely consists of fish. The Goliath heron specializes in relatively large fish, with an average prey weight range of 50–980 g (0.11–2.16 lb), averaging 500–600 g (1.1–1.3 lb) and length of 30 cm (12 in). Fish exceeding 1 kg (2.2 lb) are usually rejected, though there is a report that the heron managed to swallow 1.4 kg (3.1 lb) fish.^[9][10] Small fish are generally ignored and the average Goliath catches around 2 or 3 fish a day. Breams, mullet, tilapia and carp have locally been recorded as preferred species. Any other small animals that they come across may be eaten, including frogs, prawns, small mammals, lizards, snakes, insects and even carrion.^[7][9][10]

Breeding

Its breeding season coincides generally with the start of the rainy season, which is around November to March. In some areas, breeding is year around, with no discernable peak season. Breeding may not occur every year. Fairly adaptable in their nesting site selection, Goliath herons generally prefer to nest on islands or islands of vegetation. The birds may abandon a nesting site if the island becomes attached to the mainland. Lakes or other large bodies of water usually hold colonies. They nest fairly low in variously sedge, reeds, bushes, trees or even on rocks or large tree stumps. The nesting dispersal seems highly variable as everything from a solitary pair (with no other Goliath nests anywhere near) to fairly large colonies have been observed, with no seeming local geographical preferences. Occasionally, they may join mixed-species colonies including other heron species, cormorants, darters, ibises and gulls. The breeding displays are not well known and may be subdued, due in part to breeding pairs possibly reunited year after year. The nests are large but often flimsy (depending on available vegetation around the nesting site), often measuring around 1 to 1.5 m (3.3 to 4.9 ft) in diameter.

Eggs are pale blue, averaging 72 by 54 mm (2.8 by 2.1 in) and weighing around 108 g (3.8 oz). The clutch size can range from 2 to 5 (usually 3 or 4). Incubation lasts 24 to 30 days. Although they can sometimes replace clutches, often only around 25% of eggs succeed in hatching due to various environmental conditions or predation. The young are fed by regurgitation in the nest and, after a few weeks, can bill jab and practice defensive postures against each other. At around five weeks they leave the nest completely. The parents continue to tend to them for variously 40 to 80 days. Around 62% of fledglings who successfully leave the nest survive to adulthood. Locally, the white-tailed eagle and the African fish eagle may be a predator in colonies. Despite their ponderous movements, Goliath herons can think quickly and often take flight before danger approaches. Also, due to its size and formidable bill, the full-grown Goliath heron may not have any regular predators.^[7]

References

La Goliata ardeo (Ardea goliath), konata ankaŭ kiel Giganta ardeo,^[1] estas tre granda vadbirdo de la familio de ardeoj nome Ardeedoj. Ĝi troviĝas en subsahara Afriko, kun pli malgrandaj nombroj en Sudokcidenta kaj Suda Azio.

Aspekto

Tiu estas la plej granda ardeo de la mondo ^[2]. Ties alto estas 120–152 cm kun enverguro de 185–230 cm kaj pezo de 4–5 kg.^[3][4] Inter standardaj mezuroj, la tarso estas 21.2 al 25.5 cm kaj la flugilmalfermo averaĝas ĉirkaŭ 60.7 cm longa. La supra bekobordo estas 18 al 20 cm, dum la beko el la buŝo estas ĉirkaŭ 24 cm.^[5] Dumfluge ĝi havas malrapidan kaj tre povega aspekto kaj, malkiel kelkaj aliaj ardeoj, ties kruroj ne teniĝas horizontale. Masklo kaj ino aspektas simile, kun ĝenerala kovro de ardezgrizaj kaj helbrunaj plumoj. La kapo kaj ties densa kresto, vizaĝo, dorso kaj kolflankoj estas helbrunaj (kaŝtankoloraj). La mentono, gorĝo, antaŭkolo kaj supra brusto estas blankaj, kun nigraj strioj tra la antaŭkolo kaj supra brusto. La malsupra brusto kaj ventro estas sablokoloraj kun nigraj strioj. La dorso kaj supraj flugiloj estas ardezgrizaj, kun helbruna ŝultromakulo ĉe la kurvo de la flugiloj kiam ili estas fermataj. La subflugiloj estas palbrunaj. La supra makzelo estas nigra kaj la bridoj kaj ĉirkaŭokuloj estas flavaj kun verdeca nuanco. La okulirisoj estas flavaj dum kruroj kaj piedoj estas nigraj. Junuloj aspektas similaj al plenkreskuloj, sed estas pli palaj. La ununura ardeo kun iome simila kolorplumaraj karakteroj, la disvastigata Purpura ardeo, estas multe pli malgranda ol la Goliata ardeo. Spite la similaj plumarkarakteroj kun la Purpura ardeo, la plej proksime vivantaj parencoj de la Goliata ardeo estas konsiderataj la Sumatra kaj la Blankventra ardeoj de Suda Azio. Pro ties grando, tiu specitrio estas foje menciata kiel "gigantaj ardeoj".^[6]

La Goliata ardeo havas distingan profundan bojadon, ofte priskribita kiel kuŭark, aŭdebla el distancoj de ĝis 2 km. Oni povas aŭdi ankaŭ ĝenalvokon (arrk), pli akra kaj pli laŭta. Ili povas elsendi ankaŭ huh-huh dum kaŭra sinteno, kaj kruu kiam oni havas etenditan kolon. Oni registris organecan dueton ĉe nestolokoj sed tio ne estis konfirmata.

Habitato

La Goliata ardeo estas tre akvema, eĉ kompare al ardeaj standardoj, rare kuraĝiĝante for el akvejoj kaj preferante flugi laŭlonge de akvejoj pli ol moviĝi super tero. Gravaj habitatoj povas esti lagoj, marĉoj, mangrovaj humidejoj, rifoj kun malmulta freŝa akvo, foje riverdeltoj. Ĝi tipe troviĝas ĉe neprofundaĵoj, kvankam ĝi povas esti observata ĉe profunda akvo kiam ĝi estas sub densa akvovegetaĵaro. Goliataj ardeoj povas troviĝi eĉ ĉe malgrandaj akvotruoj. Ili havas teritoriojn el marnivelo al 2100 m. Ili tendencas preferi naturajn humidejojn kaj ĝenerale evitas areojn kie oftas homa ĝenado.

Dieto

Goliataj ardeoj estas solemaj manĝantoj kaj estas tre teritoriemaj rilate al aliaj Goliataj ardeoj enirintaj en ties manĝoteritoriojn (Whitfield kaj Blaber 1978, Mock kaj Mock 1980). Foje oni povas vidi paron kune sed tiuj estas plej ofte reproduktonta paro aŭ nematuruloj. Dumtaga kaj ofte tre neaktiva manĝanto, tiu ardeo ofte ĉasas stare en neprofundaĵoj, atente gvatante akvon je siaj piedoj. Tiu estas tipa manĝokutimo inter grandaj ardeoj de genro Ardea kaj ĝi povas manĝi en pli profundaj akvoj ol plej ardeoj pro sia plia grando. Ili povas ankaŭ ripozi sur peza flosanta vegetaĵaro, por eviti ke akvo moviĝu ĉe ili.^[6] Kiam predo aperas, tiu ardeo rapide harpunas ĝin per malfermaj makzeloj, ofte lanĉante ambaŭ makzelojn tra la fiŝan korpon, kaj poste englutas ĝin komplete. Eblas ke la beko estas uzata foje kiel allogaĵo, allogante fiŝojn al la senmova, granda aĵo submerĝita en akvo. La manipula periodo estas longa, kaj ardeoj ofte lokigas sian luktantan predon sur flosanta vegetaĵaro dum preparado antaŭ engluti ĝin. Pro ties ĝeneralaj malrapidaj movoj kaj manipula tempo, la Goliata ardeo suferas ofte pro kleptoparazitado. En Afriko, la Afrika maraglo ofte piratas manĝon kaptatan de la Goliataj ardeoj, kvankam ankaŭ aliaj grandaj birdoj kiaj la Selbekuloj kaj pelikanoj povas ŝteli ties predon.

Kompreneble, predoj preskaŭ tute konsistas el fiŝoj. La Goliata ardeo specialiĝas in relative grandaj fiŝoj, kun averaĝa predopezo game en Natalo el 500-600 g kaj longo de 30 cm. Excepte, la plej grandaj fiŝoj celataj povas esti ĝis 50 cm kvankam tiu ardeo povus ne esti kapabla engluti la predon ĝis tiu grando. Malgrandaj fiŝoj estas ĝenerale neatentitaj kaj averagzee la Goliata ardeo kaptas ĉirkaŭ 2 aŭ 3 fiŝojn tage. Oni registris surloke sparojn, mugilojn, tilapiojn kaj barbiojn kiel preferataj specioj. Aliaj malgrandaj animaloj kiuj alproksimiĝas povas esti manĝataj, kiaj ranoj, salikokoj, malgrandaj mamuloj, lacertoj, serpentoj, insektoj kaj eĉ kadavraĵojn.^[6]

Reproduktado

Ties reprodukta sezono koincidas ĝenerale kun la komenco de la pluvsezono, kiu estas ĉirkaŭ movembro al marto. En kelkaj areoj, reproduktado okazas la tutan jaron, sen distingebla sezonpinto. Reproduktado povus ne okazi ĉiujare. Ili adapteblas en sia selekto de nestolokoj; Goliataj ardeoj ĝenerale preferas nestumi ĉe insuloj aŭ insuletoj de vegetaĵaro. Tiuj birdoj povus abandoni nestolokon se la insulo iĝas ligata al la ĉeftero. Lagoj aŭ aliaj grandaj akvejoj kutime enhavas ardekoloniojn. Ili nestumas tre malalte ĉe diversaj tipoj de kareksoj, arbustoj, arboj aŭ eĉ sur rokoj aŭ grandaj arbostumpoj. La nestodisiĝo ŝajne estas tre varia ĉar oni observis ĉion el ununura soleca paro (sen aliaj nestoj de Goliataj ardeoj proksime) al tre grandaj kolonioj, sen ŝajnaj lokaj geografiaj preferoj. Foje ili povas aliĝi al specimiksaj kolonioj inklude aliajn speciojn de ardeoj, kormoranoj, anhingoj, ibisoj kaj mevoj. La reprodukta memmontrado ne estas bone konata kaj povas esti rilata almenaŭ parte al fakto ke la reprodukta paro eble reuniĝas jaron post jaro. La nestoj estas grandaj sed ofte fuŝkonstruitaj (depende el disponebla vegetaĵaro ĉirkaŭ la nestoloko), ofte ĉirkaŭ 1 al 1.5 m por diametro.

Ovoj estas palbluaj, averaĝe 72 mm por 54 mm kaj peze ĉirkaŭ 108 g. La ovargrando povas gami el 2 al 5 (kutime 3 aŭ 4). Kovado daŭras 24 al 30 tagojn. Kvankam ili povas ofte anstataŭi ovarojn, ofte nur 25% el ovoj sukcesas eloviĝon pro diversaj mediaj kondiĉoj aŭ predado. Junuloj estas manĝigataj per vomado ĉeneste kaj, post kelkaj semajnoj, ili povas bekofrapi kaj praktiki defendajn sintenojn unu kontraŭ alia. Post ĉirkaŭ kvin semjanoj ili elnestiĝas komplete. La gepatroj pluzorgas ilin dum diverse 40 al 80 tagoj. Ĉirkaŭ 62% el idoj kiuj sukcese elnestiĝas survivas al plenkreskuleco. Surloke kaj la Blankavosta aglo kaj la Afrika fiŝaglo povas esti predantoj ĉe kolonioj. Pro ties grando kaj enorma beko, plenkreskuloj de Goliata ardeo povus ne havi regulajn birdopredantojn.^[6] Spite ties lantaj movoj, la Goliataj ardeoj povas rapidi kaj ofte ekflugas antaŭ kiam mamulaj karnovoruloj (kiaj hienoj aŭ ŝakaloj) povas predi ilin.^[6]

Referencoj

Bibliografio

• (2004) “Use of a Liposomal Formulation of Amphotericin B for Treating Wound Aspergillosis in a Goliath Heron (Ardea goliath)”, Journal of Avian Medicine and Surgery 18 (3), p. 162–166. doi:10.1647/2003-003.
• (Jul., 1980) “Feeding Behavior and Ecology of the Goliath Heron”, The Auk 97 (3), p. 433–448.
• (1980) “Parasitofauna of the Egyptian aquatic birds. II. Trematode parasites of the giant heron (Ardea goliath) in Assiut governorate”, Journal of the Egyptian Society of Parasitology 10 (1), p. 107–116.
• (2004) “Goliath Heron Fishing with an Artificial Bait?”, Waterbirds 27 (3), p. 312–313. doi:[[doi:10.1675%2F1524-4695%282004%29027%5B0312%3AGHFWAA%5D2.0.CO%3B2|10.1675/1524-4695(2004)027[0312:GHFWAA]2.0.CO;2]].
• (1980) “Feeding Behavior and Ecology of the Goliath Heron”, The Auk 97 (3), p. 433–448.
• James A. Kushlan & James A. Hancock: Herons. Oxford University Press, 2005, ISBN 0-19-854981-4

La garza Goliat^[2]​ (Ardea goliath) es una especie de ave pelecaniforme de la familia Ardeidae^[3]​^[4]​ ampliamente distribuida por el África subsahariana; algunas poblaciones se encuentran también en puntos del sur de Asia, desde Arabia Saudí a Birmania.^[1]​ Es la garza más grande, midiendo en su madurez entre 1,1 y 1,4 metros.

Es de hábitos fundamentalmente nocturnos. Se encuentra generalmente sola o en pareja (nunca se ven en grupos) en ríos, pantanos, estanques, estuarios puede ser de agua dulce o salobre. Se alimenta de peces y pequeños reptiles y anfibios como lagartijas.

Referencias

Ardea goliath Ardea generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Ardea
• Ardeidae

Goljathaikara (Ardea goliath) on suurikokoinen haikaralaji.

Ulkonäkö ja koko

Goljathaikara on suurikokoinen lintu; sen pituus on 135-150 cm ja siipien kärkiväli 210-230 cm. Linnun vatsapuoli, pää sekä kaulan takaosat ovat punaruskeat. Kaulan etupuoli taas on valkoinen ja mustien juovien koristama. Siivet ovat harmaat. Jalat ja nokka ovat väriltään mustat. Vanhoilla yksilöillä on lisäksi punaruskea töyhtö takaraivollaan. Nuorilta se puuttuu ja ne ovat lisäksi vähän himmeämmän värisiä kuin vanhat yksilöt.^[2]

Lähteet

Aiheesta muualla

• ITIS: Ardea goliath (englanniksi)

Ardea goliath

Le Héron goliath (Ardea goliath) est une espèce d'oiseaux aquatiques de la famille des Ardeidae.

Description

Comme son nom l'indique (goliath), il s'agit du plus grand héron du monde. Il présente une structure élancée, des pattes et un cou allongés ainsi qu'un puissant bec en forme de poignard. Les ailes, le dos et la queue sont gris ardoisé, plus ou moins sombre. Le ventre, la poitrine, le cou et la tête sont roux. La gorge est blanche tachetée de noir. Les lores sont bleutés, les yeux jaunes, le bec et les pattes noirâtres. Cet oiseau possède de longues plumes effilées sur la poitrine et sur les scapulaires. Les adultes des deux sexes sont identiques. Le juvénile est plus terne, avec plus de blanc sur la gorge. Cet oiseau mesure entre 125 et 155 cm de longueur.

Le cri est un lourd et faible "kwaaark"^[1].

• Parc national Kruger, Afrique du Sud

• Ardea goliath avec un poisson empalé sur son bec,
  Parc national Kruger

• En pleine course au parc national de Chobe

• Portrait de héron goliath à la réserve africaine de Sigean. Septembre 2019.

Comportement

• Alimentation : Chasse divers animaux dans les zones marécageuses. Détend soudainement son cou replié pour capturer sa proie, qu'il empale le plus souvent. Se nourrit de poissons de tailles diverses, batraciens, petits mammifères (rongeurs), reptiles et gros invertébrés. Reste souvent sur les mêmes lieux si ceux-ci offrent de bonnes conditions de pêche^[2].
• Reproduction : Vit en groupe lors de la période de reproduction, solitaire le reste du temps. Il construit un nid massif, constitué de branchages et de roseaux sur un arbre, sur un buisson ou dans la végétation palustre. Pond 3 à 4 œufs bleutés^[3].

Habitat

Cet oiseau vit dans tous types de zones humides : lacs, rivières, marécages avec une dense végétation palustre (papyrus surtout) en eau douce, plus rarement saumâtre (estuaires). Il est présent aussi dans les mangroves.

Répartition

Cette espèce peuple l'Afrique subsaharienne mais est absente cependant du désert du Kalahari et du Karoo. Elle est observée dans le centre de Madagascar et le long des côtes de la mer Rouge. En Asie, elle se trouve du Sud de l'Iran au Bangladesh, en passant par l'Inde. Elle est absente du Sri Lanka^[4].

Philatélie

Timbre de Djibouti 1991, valeur faciale 20 F, Y&T 676.

Références

Velika čaplja (Ardea goliath) je velika ptica iz porodice čaplji. Živi u subsaharskoj Africi, a manja populacija živi u Jugozapadnoj i Južnoj Aziji.

Opis

Ovo je najveća čaplja na svijetu. Visoka je 120-152 cm, sa rasponom krila od 185-230 cm i teška je 4-5 kg.^[1][2] U letu izgleda spora i nekako nespretna i, za razliku od nekih drugih čaplji, noge ne drži vodoravno. Mužjaci i ženke su slični, sive i kestenjaste boje. Glava, ćuba, leđa i strane vrata su kestenjasti. Brada, grlo, predvratlje i gornji dio prsa su bijeli, sa crnim prugama na predvratlju i prsima. Donji dio prsa i stomak su oker sa crnim prugama. Oči su žute, a noge i stopala crni. Mladunci izgledaju slično kao i odrasli, ali su bljeđi.

Važna staništa velikih čaplji su jezera, močvare, šume mangrova i delte rijeka.

Hrane se ribama, žabama, malenim sisavcima i kukcima. Lovi tako što stoji u plićaku ili na plutajućoj vegetaciji i promatra vodu. Kada se plijen pojavi, ona ga više puta nabada otvorenim kljunom.

Sezona parenja je od studenog do ožujka. Grade velika gnijezda od grančica na drveću iznad vode, na tlu i na niskom grmlju. Ženka nese dva do tri svijetloplava jaja koja i ona i mužjak inkubiraju oko četiri tjedna.

Izvori

Drugi projekti

U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: velika čapljaWikivrste imaju podatke o: velikoj čaplji

Il golia, airone golia o airone gigante (Ardea goliath, Cretzschmar 1827) è un uccello dalla famiglia Ardeidae.

Descrizione

La lunghezza totale può superare i 140 cm, compresa la coda che misura circa venti centimetri; l'apertura alare raggiunge i 230 cm.

Il piumaggio è color rosso-cannella sulla testa, sulla parte anteriore del collo, nel centro del petto e sul ventre, mentre il dorso e il resto del petto sono grigio-cenere, la regione del collo corrispondente alla trachea è bianca. Gli occhi hanno una colorazione giallastra con un anello perioculare violetto, le redini verdi, la mascella superiore nera, l'inferiore giallo-verdiccia alla punta e violetta alla radice, e il piede nero.

Biologia e comportamento

Il golia è diffuso in Africa centrale. È un animale solitario che vive nei pressi delle acque, di indole molto timida e cauta, vola lentamente e si ciba di pesci, rettili, piccoli mammiferi, uccelli e simili.

Il suo verso è roco.

Bibliografia

• (EN) BirdLife International 2004, Ardea goliath, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.

Binomas Ardea goliath

Didysis garnys arba garnys milžinas (lot. Ardea goliath, angl. Goliath Heron, vok. Goliathreiher) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis. Stambiausias garninis paukštis.

Išvaizda

Labai stambus garninis paukštis. Kūno ilgis – 120–150 cm, atstumas tarp sparnugalių – 200 cm, sveria 4,3 – 4,5 kg. Patinas stambesnis už patelę.

Galva raudonai kaštoninė. Kuodas ilgas, kaštoninės spalvos. Snapas storas, stambus. Rainelė geltona. Plika oda tarp snapo ir akių žaliai geltona. Veido šonai, nugarinė kaklo dalis, šviesiai kaštoninė. Smakras ir gerklė balti, išmarginti juodais dryžiais. Nugara melsvai pilka. Sparnų išorė melsvai pilka, sparno priekyje kaštoninė dėmė (matoma paukščiui stovint). Nugarą dengia puošnios, pilkos plunksnos. Krūtinės viršų dengia baltos, puošnios, ilgos plunksnos. Krūtinė ir kūno apačia yra kaštoninės spalvos. Vidinė sparnų pusė yra rusva. Kojos ilgos, juodos.

Paplitimas

Paplitęs Užsachario Afrikoje, negausios populiacijos aptinkamos Azijos pietvakariuose ir pietuose.

Biologija

Biotopas – šlapynės, ežerai, pelkės, raistai ir estuarijos.

Ne veisimosi periodu laikosi pavieniai. Daug laiko praleidžia stovėdami vandenyje ir laukdami grobio. Baikštus. Pajutęs grėsmę paskrenda į šalį.

Pagrindinę maisto raciono dalį sudaro 15 – 50 cm ilgio žuvys. Taip pat minta varlėmis, driežais, gyvatėmis, graužikais, krabais, krevetėmis ir maita^[2].

Veisimosi periodas sutamapa su liūčių laikotarpio pradžia. Kolonijų lizdavietės salose, arba vandens apsuptuose žolės sąžalynuose. Pavienių porų lizdavietės upių, ežerų pakrantėse ar nedidelėse salelėse. Lizdą krauna iš medžių šakų, nendrių stiebų. Lizdas 1 – 1,5 m diametro. Dėtyje 3 – 4 šviesiai žydri kiaušiniai. Kiaušinis sveria 92 – 117 g. Inkubacija – 24 – 30 dienos. Jauniklius maitina atrytu maistu, du kartus per dieną^[3]. 5 savaičių jaunikliai palieka lizdą.

Nelasvėje gyvena 22,9 metus, laisvėje – 15^[4].

Šaltiniai

Vikiteka

Vogels

De reuzenreiger (Ardea goliath) is een vogel uit de familie der reigers.

Kenmerken

Met een lengte van 120 tot 152 cm en een spanwijdte van 185 tot 230 cm is de reuzenreiger 's werelds grootste reiger. Volwassen exemplaren wegen zo'n 4 tot 5 kg. Tijdens de vlucht heeft hij een traag en nogal log uiterlijk en, in tegenstelling tot sommige andere reigers, worden de poten niet horizontaal gehouden.

Het lijf is leigrijs, de kop met borstelige kuif, het "gezicht", de nek en de zijkanten van de hals zijn kastanjerood. De kin, de keel, de hals en de borst zijn wit, met zwarte strepen over de hals en de borst. De buik is bruingeel met zwarte strepen. De bovenkant van de snavel is zwart, aan de snavel is de kop geel met een groene tint. De ogen zijn geel en de poten en tenen zijn zwart. Vrouwtjes en mannetjes zijn eender. Onvolwassen vogels zijn meer egaal bruin en missen de zwarte tekening op de hals.

Verspreiding

De reuzenreiger komt voor in heel Afrika ten zuiden van de Sahara. Het is geen trekvogel, maar deze reiger komt als dwaalgast ook voor in moerasgebieden in het Midden-Oosten en Zuid-Azië.

Het is geen uitgesproken kolonievogel, hoewel broedende reuzenreigers soms voorkomen in gemengde kolonies met andere watervogels. Meestal broedt de vogel als afzonderlijk paar en met slechts een paar soortgenoten in de buurt. Zij doen dit op afgelegen eilandjes in moerasgebieden. Het is een schuwe vogel. Het leefgebied is mangrovebos, kreken, lagunes, moerassen langs rivieren en plassen in bossavannegebieden.^[1]

Voedsel

De reuzenreiger foerageert voornamelijk op relatief grote vissen van 15-50 cm, verder kikkers, kleine zoogdieren en grote insecten. Hij jaagt in ondiep water of op drijvende vegetatie.^[1]

Status

De reuzenreiger heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Men veronderstelt dan de populatie stabiel in aantal is. Om deze redenen staat deze reiger als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Bronnen, noten en/of referenties

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) vertaald vanaf de Engelstalige Wikipedia, die onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  
• (en) Barlow, C. et al., 1999. A field guide to the birds of The Gambia and Senegal. Christopher Helm, London. ISBN 1 873403 32 1

Goliathegre (Ardea goliath) er en fugl i hegrefamilien.

Inndeling

Inndelingen under følger HBW Alive og er i henhold til Martínez-Vilalta & Motis (2018).^[2] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).^[3][4] Navn og beskrivelser i parentes er ikke offisielle, men kun foreløpige beskrivelser.

• Pelecaniformes, pelikanfugler
  • Threskiornithidae, ibisfamilien
  • Ardeidae, hegrefamilien (19 slekter, 69 arter)
    • Zonerodius (monotypisk)
    • Tigriornis (monotypisk)
    • Tigrisoma (3 arter)
    • Agamia (monotypisk)
    • Cochlearius (monotypisk)
    • Zebrilus (monotypisk)
    • Botaurus (4 arter)
    • Ixobrychus (10 arter)
    • Gorsachius (3 arter)
    • Calherodius (monotypisk)
    • Nycticorax (5 arter)
    • Nyctanassa (2 arter)
    • Butorides (monotypisk)
    • Ardeola (6 arter)
    • Bubulcus (monotypisk)
    • Ardea (14 arter)
      • A. cinerea, gråhegre
      • A. herodias, herodiashegre
      • A. cocoi, cocoihegre (monotypisk)
      • A. pacifica, hvithodehegre (monotypisk)
      • A. melanocephala, svarthodehegre (monotypisk)
      • A. humbloti, madagaskarhegre (monotypisk)
      • A. insignis, keiserhegre (monotypisk)
      • A. sumatrana, sotvingehegre
      • A. goliath, goliathegre (monotypisk)
      • A. purpurea, purpurhegre
      • A. alba, egretthegre
      • A. brachyrhyncha, (ikke navngitt, gulnebbhegre) (monotypisk)
      • A. intermedia, duskhegre (monotypisk)
      • A. plumifera, (ikke navngitt) (monotypisk)
    • Syrigma (monotypisk)
    • Pilherodius (monotypisk)
    • Egretta (12 arter)
  • Scopidae, skyggefuglfamilien
  • Balaenicipitidae, treskonebbfamilien
  • Pelecanidae, pelikanfamilien

Noter

• A. brachyrhyncha og A. plumifera ble tidligere regnet som underarter av A. intermedia (duskhegre), men disse er nå skilt ut som selvstendige arter. De er imidlertid ikke navngitt på norsk enda.
• Kritthegre og hvithalshegre ble tidligere av og til regnet til Ardea, men disse er nå plassert i Egretta

Referanser

Eksterne lenker

• (en) Goliathegre – oversikt og omtale av artene i WORMS-databasen
• (en) Goliathegre i Encyclopedia of Life
• (en) Goliathegre i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Goliathegre hos ITIS
• (en) Kategori:Ardea goliath – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Ardea goliath – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Ardea goliath – detaljert informasjon på Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Czapla olbrzymia (Ardea goliath) — gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych.

Charakterystyka

Bardzo duża, masywna czapla o potężnym dziobie, łupkowoszarych skrzydłach i ogonie, ciepłokasztanowej głowie, szyi i spodzie ciała. Dzięki wielkości i powolnym uderzeniom skrzydeł rozpoznawalna z daleka. Młode jaśniejsze, szarobrązowe na grzbiecie o białawym spodzie w ciemne kreski.

Wymiary średnie

• długość ciała (od głowy do ogona) ok. 120–152 cm
• rozpiętość skrzydeł ok. 185–230 cm
• masa ok. 4–5 kg

Tryb życia

Żyje samotnie lub w parach, rzadko w luźnych grupkach, żeruje w miejscach odsłoniętych; ostrożna.

Zasięg i środowisko

Występuje w Kuwejcie, Iraku, nad Morzem Czerwonym, na południe od 15 stopnia szerokości geograficznej północnej, z wyjątkiem części południowo-zachodniej. Raczej rzadka; stałe zbiorniki wodne, słodkie i słone, na wybrzeżu korzysta z pływów oceanicznych. Osiadła lub koczująca po lęgach.

Przypisy

Bibliografia

• Andrew Gosler: Atlas Ptaków Świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Goliathäger^[2] (Ardea goliath) är en huvudsakligen afrikansk fågel, den största i familjen hägrar.^[3]

Utseende

Goliathägern är en mycket stor häger med en kroppslängd på 135–150 centimeter och en vingbredd på över två meter. Likt gråhägern har den blågrå ovansida av vingarna och vit framhals med svarta längsgående band. Huvudet och baksidan av halsen liksom undersidan är dock rödbrun, benen är svarta och näbben mycket kraftig och svart. Vuxna fåglar har också en rödbrun tofs på bakdelen av hjässan. Ungfågeln saknar denna och är dessutom blekare i färgerna.^[4]

Utbredning

Fågeln förekommer lokalt i Afrika, Irak och Iran. Den häckar också sällsynt i sydöstra Egypten, sydvästra Saudiarabien och västra Jemen.^[5] Utanför häckningstid rör den sig också sporadiskt till Indien och Sri Lanka.^[3] Tillfälligt har den påträffats i Israel, Jordanien, Oman och Syrien.^[5]

Levnadssätt

Goliathägern återfinns i både kust- och inlandsvåtmarker, i både söt- och saltvatten. Den föredrar grunt vatten kring sjöar, floder och laguner, men ses också vid rev, mangroveträsk och vattenhål på savannen. Arten födosöker ofta på djupt vatten med flytande vegetation, på jakt huvudsakligen efter fisk, men också grodor, ödlor, ormar, gnagare, krabbor, räkor och flytande as. Den är ofta ensamlevande men har setts födosöka även i större flockar.^[6][7]

Häckning

Arten häckar när regnsäsongen börjar, i vissa områden dock när som helst på året. Den häckar mestadels i par, men har setts även i små kolonier med eller utan andra arter. Boet, en plattform av kvistar och pinnar eller vass, placeras max tre meter upp i träd, låga buskar, vass, papyrus, på klippor eller på marken, helst omgivet av vatten.^[7][6]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen uppskattas till mellan 6.700 och 67.000 individer.

Bilder

• 
• 
• 
• 
• 
• 

Referenser

1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Ardea goliath Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-08-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-08-11
4. ^ Svensson, Lars; Peter J. Grant, Killian Mullarney, Dan Zetterström (2009). Fågelguiden: Europas och Medelhavsområdets fåglar i fält (andra upplagan). Stockholm: Bonnier Fakta. sid. 410. ISBN 978-91-7424-039-9
5. ^ [a b] Mitchell, Dominic (2017). Birds of Europe, North Africa and the Middle East : An Annotated Checklist (första). Barcelona: Lynx Edicions. sid. 64. ISBN 978-84-941892-9-6
6. ^ [a b] Kushlan, J.A. and Hancock, J.A. 2005. The herons. Oxford University Press, Oxford, U.K.
7. ^ [a b] del Hoyo, J., Elliot, A. and Sargatal, J. 1992. Handbook of the Birds of the World, Vol. 1: Ostrich to Ducks. Lynx Edicions, Barcelona, Spain.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör goliathäger.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Ardea goliath.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection

Dev balıkçıl^[1] (Ardea goliath) balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından bir kuş türü. Sahraaltı Afrika'sında yaşar, Asya'nın güneybatısı ve güneyinde de az sayıda rastlanır.

Fiziksel özellikleri

Dünyanın en büyük balıkçılı olan bu kuşun boyu 120 ila 152 cm, kanat açıklığı 185 ila 230 cm, ağırlığı da 4 ila 5 kg arasında değişir.^[2][3] Yavaş uçar ve diğer balıkçılların aksine bacaklarını yatay olarak tutmaz. Erkek ve dişi birbirine benzer. Genel olarak arduvaz grisi ve kestane kızılı tüyleri vardır. Başı, tepesi, yüzü, sırtı ve boyunlarının yanları kestane kızılıdır. Çenesi, boğazı, boynunun önü ve göğsünün üstü beyaz renklidir. Boynunun önü ve göğsünde siyah çizgiler bulunur. Göğsünün altı ve karnı siyah çizgili ten rengidir. Sırtı ve kanatlarının üstü arduvaz grisidir. Kanatlar kapandığında kıvrım yerlerinde kestane kızılı omuz lekesi bulunur. Kanatlarının altı soluk kestane rengidir. Üst gagası siyahtır ve gaga ile gözlerin arası ve göz çevresi yeşilimsi sarı renklidir. İrisi sarı renklidir. Ayaklar ve bacaklar siyahtır. Genç kuşlar erişkinlere benzer ancak tüyleri daha soluk renklidir. Dev balıkçılın görünüşüne benzeyen erguvani balıkçıl çok daha küçük boyutludur. Erguvani balıkçıl ile benzer tüy renklerine sahip olmasına rağmen dev balıkçılın en yakın akarabaları Güney Asya'da yaşayan Ardea sumatrana ve Ardea insignis balıkçıl türleridir.

Notlar

Ardea goliath là một loài chim trong họ Diệc.^[2]

Hình ảnh

• 
• 
• 

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Ardea goliath tại Wikispecies

Царство: Животные

Подцарство: Эуметазои

Без ранга: Двусторонне-симметричные

Без ранга: Вторичноротые

Тип: Хордовые

Подтип: Позвоночные

Инфратип: Челюстноротые

Надкласс: Четвероногие

Класс: Птицы

Подкласс: Настоящие птицы

Инфракласс: Новонёбные

Отряд: Аистообразные

Семейство: Цаплевые

Подсемейство: Ardeinae

Род: Цапли

Вид: Цапля-голиаф

Вызывающие наименьшие опасения
IUCN 3.1 Least Concern: 22697017

• 1 Общая характеристика
• 2 Распространение
• 3 Образ жизни
• 4 Фото
• 5 Примечания
• 6 Ссылки

Пожалуйста, оформите её согласно правилам оформления статей.

二名法 Ardea goliath
Cretzschmar, 1827

有分布但不繁殖區域 留鳥

巨鷺（學名：Ardea goliath）是最大的鷺科鳥類，主要分布於撒哈拉以南非洲，有些在西亞及南亞。

特徵

巨鷺是世界上最大的鷺科，高1.20-1.52米，翼展闊1.85-2.30米，重4-5公斤。^[2][3]牠們飛行得很慢，彷彿很笨重，雙腳並不平放。雄鳥及雌鳥長相相近，整體呈灰色及栗色。冠、面部、背部及頸部兩側都是栗色的。下巴、喉嚨、前頸及上胸都是白色的，在前頸及上胸間有黑色斑紋。下胸及腹部都是淺黃色，有黑色斑紋。上頜黑色，眼睛部份是黃綠色的。雙腳是黑色的。雛鳥像成鳥，但較淡色。

棲息地

巨鷺棲息在湖泊、沼澤及紅樹林，有時會在三角洲出沒。

食性

巨鷺主要吃魚類、兩棲類及細小的齧齒目。牠們是日間活動的，但卻不怎麼活躍於覓食，往往只是站在淺水的地方等待機會。當獵物出現時，就會快速以其喙刺起獵物。

繁殖

巨鷺的繁殖季節是由11月至3月。牠們會在水上的樹、地面及低叢林中以樹枝築巢。

參考

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=巨鹭&oldid=50332604”