nomes no trilho de navegação
Ar rulosteg-Güldenstädt[1] (liester : rulosteged-Güldenstädt) a zo ur spesad golvaneged, Phoenicurus erythrogastrus an anv skiantel anezhañ.
Anvet e voe Motacilla erythrogastra da gentañ-penn (e 1775)[2] gant an naturour alaman-balt Johann Anton Güldenstädt (1745-1781).
Bevañ a ra diwar frouezh ha divellkeineged a bep seurt.
Ar spesad a gaver an daou isspesad anezhañ[3] :
Ar rulosteg-Güldenstädt (liester : rulosteged-Güldenstädt) a zo ur spesad golvaneged, Phoenicurus erythrogastrus an anv skiantel anezhañ.
Anvet e voe Motacilla erythrogastra da gentañ-penn (e 1775) gant an naturour alaman-balt Johann Anton Güldenstädt (1745-1781).
La cotxa capblanca[1] (Phoenicurus erythrogastrus) és un ocell de la família dels muscicàpids (Muscicapidae) que habita la tundra alpina, zones rocoses i matolls de les muntanyes del nord d'Iran i zona del Caucas, est del Kazakhstan, Kirguizistan, Tadjikistan, nord-est de l'Afganistan, nord de Pakistan, nord de l'Índia, oest i centre de la Xina, Mongòlia i sud-oest de Sibèria.
La cotxa capblanca (Phoenicurus erythrogastrus) és un ocell de la família dels muscicàpids (Muscicapidae) que habita la tundra alpina, zones rocoses i matolls de les muntanyes del nord d'Iran i zona del Caucas, est del Kazakhstan, Kirguizistan, Tadjikistan, nord-est de l'Afganistan, nord de Pakistan, nord de l'Índia, oest i centre de la Xina, Mongòlia i sud-oest de Sibèria.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tingoch Güldenstadt (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tingochion Güldenstadt) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Phoenicurus erythrogaster; yr enw Saesneg arno yw Guldenstadt’s redstart. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. erythrogaster, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r tingoch Güldenstadt yn perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Brych crafog Psophocichla litsitsirupa Brych chwibanol Formosa Myophonus insularis
_-_Turdidae_-_bird_skin_specimen.jpeg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tingoch Güldenstadt (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tingochion Güldenstadt) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Phoenicurus erythrogaster; yr enw Saesneg arno yw Guldenstadt’s redstart. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. erythrogaster, sef enw'r rhywogaeth.
Der Riesenrotschwanz (Phoenicurus erythrogastrus) ist eine Vogelart aus der Ordnung der Sperlingsvögel und der Familie der Fliegenschnäpper.
Der Riesenrotschwanz ist mit etwa 15–16 cm Körperlänge deutlich größer als die heimischen Arten der Gattung Phoenicurus. Die Männchen sind im Prachtkleid unverkennbar. Oberkopf und Nacken sind hellgrau bis weiß. Der übrige Kopf, Rücken, obere Brust und Flügeldecken sind schwarz. Der übrige Rumpf, Unterschwanzdecken und Bürzel weisen wie der gattungstypische Schwanz eine leuchtend dunkelorange bis rostrote Färbung auf. Die Schwingen sind basal weiß, distal ebenfalls schwarz, die weißen Schwingenbasen bilden einen auffälligen weißen Flügelspiegel.
Die Weibchen ähneln in der Färbung den Weibchen des einheimischen Hausrotschwanzes. Sie sind einfarbig graubraun, der Schwanz ist schmutzig orange. Obere Armdecken, Hand- und Armschwingen sind schiefergrau mit helleren, graubraunen Säumen.
Die Flügelfärbung und der orangerote Schwanz sind bereits bei jungen Männchen vorhanden, ansonsten ist bei diesen das Gefieder unterseits warm graubraun, oberseits etwas gräulicher. Bisweilen ist das Brustgefieder bereits leicht orangerot getönt. Im Schlichtkleid der Männchen ist die Oberseite dunkel gefärbt, die Unterseite rostrot. Der Flügelspiegel bleibt in diesem Kleid erhalten.
Der Riesenrotschwanz lebt in den Hochgebirgen Zentralasiens in Höhen von 2200 bis etwa 5000 m. Als Brutvogel kommt er im Kaukasus, Nordiran, in Südrussland, Kasachstan, der Mongolei, Westchina, Afghanistan, Turkmenistan, Usbekistan, Kirgisistan, Tadschikistan, Nordpakistan, Nordindien, Nepal und Bhutan vor. Er ist ein Standvogel, wandert aber im Winter in die Täler hinunter bis auf etwa 1500 m. In der IUCN Redlist wird die Art als ’’least concern’’ eingestuft.
Das Nest wird auf felsigem Untergrund errichtet, zum Beispiel in Felsspalten, auf Geröllhängen, oder unter großen Felsbrocken. Gewöhnlich entsteht es in einer Vertiefung des Bodens (bzw. des Felsens) oder ist von größeren Steinen umgeben. Es besteht aus Zweigen, Gras, Halmen und weiteren Pflanzenteilen und wird mit Haaren, Daunen und Moos ausgekleidet. Es besitzt eine nicht sehr tiefe Mulde und ist napfförmig. Die Brutzeit des Rotschwanzes liegt zwischen Mai und Juli. Am Beginn dieses Zeitraumes legt das Weibchen vier bis fünf helle, rotbraun gesprenkelte Eier und bebrütet diese wahrscheinlich allein, während das Männchen Nahrung herbeischafft.
Der Vogel frisst Insekten, Spinnen, Larven, Würmer und andere Wirbellose. Im Herbst frisst er auch Beeren.
Der Riesenrotschwanz (Phoenicurus erythrogastrus) ist eine Vogelart aus der Ordnung der Sperlingsvögel und der Familie der Fliegenschnäpper.
Vuorileppylindu (lat. Phoenicurus erythrogastrus) on leppylinduloin suguh kuului lindu, kudai eläy Aazies. Suomes tavattih vuvvel 1993 Iittalas vuorileppylinduyksilö, ga myöhembi yksilö tovettih kargulazekse, eigo linduu sendäh ole hyväksytty Suomes tavattuloin linduluaduloin luvetteloh.[1]
.jpg)
Vuorileppylindu Vuorileppylindu (lat. Phoenicurus erythrogastrus) on leppylinduloin suguh kuului lindu, kudai eläy Aazies. Suomes tavattih vuvvel 1993 Iittalas vuorileppylinduyksilö, ga myöhembi yksilö tovettih kargulazekse, eigo linduu sendäh ole hyväksytty Suomes tavattuloin linduluaduloin luvetteloh.
Къазмакъбзу (лат-бз. Phoenicurus erythrogastrus) — жьыкъан лъэпкъым щыщ лӀэужьыгъуэщ.
Щхьэщыгур, пщэр — хужьщ; натӀэр, щхьэбгъухэр, жьэгъур, бгъащхьэр, дамэхэр, тхыцӀэр — фӀыцӀэщ. Анэхэм я тхыцӀэр щхъуэ-гъуэбжафэщ, ныбэ щӀагъыр нэхъ хужьыфэщ.
Щопсэу Азиэ Курытым, Алтайм, Къажэрым я бгылъэ щӀыпӀэхэм, Къаукъазым. И бжыгъэкӀэ курытщ. Мы лӀэужьыгъуэр Къаукъазым щымащӀэщ, ауэ мылъэтэжу щопсэу. Гъэмахуэм щыплъагъунущ къущхьэ щӀыпӀэхэм, бжьыхьэ-щӀымахуэм — псыхъуэ гъурцхэм, банэ мэзхэм.
Нэхъыщхьэу къэкӀыгъэ жылэщ, псом хуэмыдэу къазмакъейр фӀыуэ ялъагъур.
सेतोपङ्खे खञ्जरी नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो। यसलाई अङ्ग्रेजीमा ह्वाइट-विङ्ड रेडस्टार्ट (White-winged redstart) भनिन्छ।
सेतोपङ्खे खञ्जरी नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो। यसलाई अङ्ग्रेजीमा ह्वाइट-विङ्ड रेडस्टार्ट (White-winged redstart) भनिन्छ।
Güldenstädt's redstart (Phoenicurus erythrogastrus) also sometimes called the white-winged redstart, is a species of bird in the genus Phoenicurus, family Muscicapidae. It is found in the high mountains of the southwestern and central Palearctic in the Caucasus, Karakoram, Pamir, Himalaya, Tian Shan, and Altai, in the countries of Afghanistan, Armenia, Azerbaijan, Bhutan, China, Georgia, India, Iran, Kazakhstan, Mongolia, Nepal, Pakistan, Russia, Tajikistan, Turkmenistan, and Uzbekistan.[2]
It is one of the largest redstarts, 18 cm long and 21–29 g weight. The adult male is black above except for a white crown, a white patch on the wing, and an orange-red tail; below, the throat and upper breast are black, and the rest of the underparts a rich orange-red. The female and immature male are brown above and orange-buff below, with an orange-red tail.[2]
It breeds at high altitudes from 3,600–5,200 m in alpine meadows and rock-fields, moving slightly lower to 1,500–4,800 m in winter where it occurs mainly in subalpine Hippophae scrub; some populations, notably the northernmost in the mountains around Lake Baikal, migrate further, reaching northeastern China. It feeds on fruit and a wide variety of invertebrates.[2]
There are two subspecies:[2]
In plumage and size the male closely resembles the white-capped redstart Chaimarrornis leucocephalus, sharing the black upperparts and white crown, but lacking the white wing patch.[2] Although the white-capped redstart is currently placed in a separate genus Chaimarrornis, this genus is not genetically distinct and is likely to be merged into Phoenicurus in the future.[3] Male Güldenstädt's redstarts also show some plumage similarities to the much smaller Moussier's redstart P. moussieri, including the white wing patch, while the females more resemble an outsized common redstart.[2]
The scientific name was usually cited in older texts as Phoenicurus erythrogaster, though this is an error in Latin grammar.[2]
Güldenstädt's redstart (Phoenicurus erythrogastrus) also sometimes called the white-winged redstart, is a species of bird in the genus Phoenicurus, family Muscicapidae. It is found in the high mountains of the southwestern and central Palearctic in the Caucasus, Karakoram, Pamir, Himalaya, Tian Shan, and Altai, in the countries of Afghanistan, Armenia, Azerbaijan, Bhutan, China, Georgia, India, Iran, Kazakhstan, Mongolia, Nepal, Pakistan, Russia, Tajikistan, Turkmenistan, and Uzbekistan.
_I_IMG_7102.jpg)
Female at Tilla Lotani (3,800 m) in Kullu District, Himachal Pradesh, India It is one of the largest redstarts, 18 cm long and 21–29 g weight. The adult male is black above except for a white crown, a white patch on the wing, and an orange-red tail; below, the throat and upper breast are black, and the rest of the underparts a rich orange-red. The female and immature male are brown above and orange-buff below, with an orange-red tail.
It breeds at high altitudes from 3,600–5,200 m in alpine meadows and rock-fields, moving slightly lower to 1,500–4,800 m in winter where it occurs mainly in subalpine Hippophae scrub; some populations, notably the northernmost in the mountains around Lake Baikal, migrate further, reaching northeastern China. It feeds on fruit and a wide variety of invertebrates.
La Ruĝventra ruĝvostulo, Ruĝventra fenikuro aŭ Blankaflugila ruĝvostulo (Phoenicurus erythrogastrus) estas specio de birdo de la familio de Muŝkaptuledoj kaj la genro de Phoenicurus, Ruĝvostuloj laŭ popola nomigo aŭ Fenikuroj laŭ adapto de la scienca nomo. La latina scienca nomo de la genro devenas el latinigitaj vortoj de la antikva greka kiuj signifas “purpura” aŭ “ruĝa” (feniko) kaj “vosto” (uros) kaj fakte la plej karaktera eco de la genro estas longa ruĝeca vosto el la nuanco de brikopulvoro pli malpli.
La specifa parto de la scienca nome erythrogastrus estas latinigitaj vortoj el la antikva greka kiuj signifas “ruĝventra”, kio tute kongruas kun la nomo en Esperanto kaj vere estas unu el la plej karakteraj ecoj de la specio, sed ne multe utilas por diferencilo, ĉar multaj aliaj specioj de la sama genro havas saman ruĝajn subajn partojn. En la angla oni uzas la nomon de Blankaflugila ruĝvostulo (White-winged Redstart), sed tio aludas al centra blanka flugilzono tre kontrasta kun la ĝenerala nigra flugilo, sed ankaŭ aliaj specioj havas similan markon, sed ja vere en tiu specio estas tre rimarkinda kaj kontrasta.
La aliaj karakteroj estas nigraj vizaĝo, gorĝo, supra brusto, kaj dorso, super kiu elstaras kaj kontrastas tre blankaj krono kaj nuko. Krom la subaj partoj estas ruĝeckoloraj (el nuanco de brikopulvoro) ankaŭ la pugo kaj la vosto, kiel ĉe la aliaj membroj de la grupo. La ino estas ĝenerale grizeca kaj montras nur la ruĝecan voston, karakteran de la genro; estas klara kazo de seksa duformismo.
Temas pri mezgranda birdo 18 cm longa kun enverguro de 28–30 cm kaj pezo de 50-55 g, sufiĉe fortika.
La krioj estas milda 'lik' kaj rulanta 'trr'. La alarmilo estas energia 'cii-ek, cii-ek, cii-ek'. La kanto, el alta roka ripozejo aŭ dum nupta flugado, estas serio de mallongaj notoj interrompitaj de raŭkaj notoj.
Ĝi troviĝas en Afganio, Armenio, Azerbajĝano, Butano, Ĉinio, Kartvelio, Barato, Irano, Kazaĥio, Mongolio, Nepalo, Pakistano, Rusio, Sauda Arabio, Taĝikio, Turkmenio kaj Uzbekio. Temas pri specio de alta montaro je 2200 al 5000 m de altitudo kaj aŭtuno malsupreniras al valoj ĝis 500 m aŭ plej ofte ĝis 900 m.
Temas pri soleca specio kiu grupiĝas iomete aŭtune. Ili ŝatas ripozi sur altaj rokaj ripozejoj kaj skuas sian voston ofte. Ilil manĝas ĉefe insektojn kaj aliajn senvertebrulojn somere; aŭtune kiam ili grupiĝas ili iĝas majoritate vegetaranoj kaj manĝas ĉefe berojn.
Ili nestumas inter rokoj kaj konstruas neston el sekaj herberoj kaj kovras ĝin per lano, haroj kaj kelkaj plumoj. La ino demetas 4 al 5 kremokolorajn ovojn, kiujn plej verŝajne kovas nur la ino.
La Ruĝventra ruĝvostulo, Ruĝventra fenikuro aŭ Blankaflugila ruĝvostulo (Phoenicurus erythrogastrus) estas specio de birdo de la familio de Muŝkaptuledoj kaj la genro de Phoenicurus, Ruĝvostuloj laŭ popola nomigo aŭ Fenikuroj laŭ adapto de la scienca nomo. La latina scienca nomo de la genro devenas el latinigitaj vortoj de la antikva greka kiuj signifas “purpura” aŭ “ruĝa” (feniko) kaj “vosto” (uros) kaj fakte la plej karaktera eco de la genro estas longa ruĝeca vosto el la nuanco de brikopulvoro pli malpli.
La specifa parto de la scienca nome erythrogastrus estas latinigitaj vortoj el la antikva greka kiuj signifas “ruĝventra”, kio tute kongruas kun la nomo en Esperanto kaj vere estas unu el la plej karakteraj ecoj de la specio, sed ne multe utilas por diferencilo, ĉar multaj aliaj specioj de la sama genro havas saman ruĝajn subajn partojn. En la angla oni uzas la nomon de Blankaflugila ruĝvostulo (White-winged Redstart), sed tio aludas al centra blanka flugilzono tre kontrasta kun la ĝenerala nigra flugilo, sed ankaŭ aliaj specioj havas similan markon, sed ja vere en tiu specio estas tre rimarkinda kaj kontrasta.
La aliaj karakteroj estas nigraj vizaĝo, gorĝo, supra brusto, kaj dorso, super kiu elstaras kaj kontrastas tre blankaj krono kaj nuko. Krom la subaj partoj estas ruĝeckoloraj (el nuanco de brikopulvoro) ankaŭ la pugo kaj la vosto, kiel ĉe la aliaj membroj de la grupo. La ino estas ĝenerale grizeca kaj montras nur la ruĝecan voston, karakteran de la genro; estas klara kazo de seksa duformismo.
Temas pri mezgranda birdo 18 cm longa kun enverguro de 28–30 cm kaj pezo de 50-55 g, sufiĉe fortika.
La krioj estas milda 'lik' kaj rulanta 'trr'. La alarmilo estas energia 'cii-ek, cii-ek, cii-ek'. La kanto, el alta roka ripozejo aŭ dum nupta flugado, estas serio de mallongaj notoj interrompitaj de raŭkaj notoj.
Ĝi troviĝas en Afganio, Armenio, Azerbajĝano, Butano, Ĉinio, Kartvelio, Barato, Irano, Kazaĥio, Mongolio, Nepalo, Pakistano, Rusio, Sauda Arabio, Taĝikio, Turkmenio kaj Uzbekio. Temas pri specio de alta montaro je 2200 al 5000 m de altitudo kaj aŭtuno malsupreniras al valoj ĝis 500 m aŭ plej ofte ĝis 900 m.
Temas pri soleca specio kiu grupiĝas iomete aŭtune. Ili ŝatas ripozi sur altaj rokaj ripozejoj kaj skuas sian voston ofte. Ilil manĝas ĉefe insektojn kaj aliajn senvertebrulojn somere; aŭtune kiam ili grupiĝas ili iĝas majoritate vegetaranoj kaj manĝas ĉefe berojn.
Ili nestumas inter rokoj kaj konstruas neston el sekaj herberoj kaj kovras ĝin per lano, haroj kaj kelkaj plumoj. La ino demetas 4 al 5 kremokolorajn ovojn, kiujn plej verŝajne kovas nur la ino.
El colirrojo de Güldenstädt[2] o colirrojo siberiano (Phoenicurus erythrogastrus)[3] es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae nativa de Asia.
Con 18 cm de longitud y entre 21 y 29 g de peso, es la especie más grande en su género. Los machos adultos son de color negro en la parte superior, a excepción de la corona blanca, mancha blancas en las alas, y la cola de color rojo anaranjado; la garganta y la parte superior del pecho son de color negro, y el resto de las partes inferiores son de un rico color rojo-naranja. Las hembras y los machos inmaduros son de color marrón por encima y pardo naranja por abajo, con la cola de color rojo anaranjado.[4]
Se reproduce en prados alpinos y campos rocosos a grandes altitudes (3600-5200 m), moviéndose a altitude ligeramente más bajas (1500-4800 m) en invierno, en los que se presenta principalmente en matorrales subalpinos (Hippophae); algunas poblaciones, en particular las más septentrionales de las montañas alrededor del lago Baikal, migran aún más, alcanzando el noreste de China. Se alimentan de frutas y una amplia variedad de invertebrados.[4]
Es nativo de las montañas altas de sudoeste de Asia Central, el Cáucaso, Karakoram, Pamir, el Himalaya, Tian Shan y el Altái, distribuyéndose en los países de Afganistán, Armenia, Azerbaiyán, Bután, China, Georgia, India, Irán, Kazajistán, Mongolia, Nepal, Pakistán, Rusia, Tayikistán, Turkmenistán y Uzbekistán.[4]
Tiene dos subespecies reconocidas:[5][4]
En plumaje y tamaño, el macho se asemeja mucho al colirrojo acuático Phoenicurus leucocephalus, compartiendo las partes superiores negras y la corona, pero carece del parche blanco en las alas.[4] Aunque el colirrojo acuático anteriormente era colocado en su propio género, Chaimarrornis, este género no era genéticamente distinto y fue fusionado en Phoenicurus.[6] Los machos del colirrojo de Güldenstädt también muestran algunas similitudes con el plumaje del mucho más pequeño colirrojo diademado Phoenicurus moussieri, incluyendo el parche blanco de las ala, mientras que las hembras se parecen más al colirrojo real (Phoenicurus phoenicurus).[4]
El colirrojo de Güldenstädt o colirrojo siberiano (Phoenicurus erythrogastrus) es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae nativa de Asia.
Phoenicurus erythrogastrus Phoenicurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Phoenicurus erythrogastrus Phoenicurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Vuorileppälintu (Phoenicurus erythrogastrus) on Aasiassa ja Kaukasuksella esiintyvä varpuslintu.
Linnun pituus on noin 18 cm, siipien kärkiväli 28–30 cm ja paino tavallisimmin noin 24–28 g. Kooltaan vuorileppälintu on huomattavasti leppälintua suurempi. Juhlapukuisen koiraan selkäpuoli, naama ja kurkku ovat mustat, vatsapuoli ruosteenpunainen, päälaki ja niska valkoiset, ja sen siivellä on suuri valkoinen laikku. Naaras, peruspukuinen koiras ja nuori lintu ovat ruskehtavia, vatsapuolelta vaaleampia, ja yläperä sekä pyrstö ovat ruosteenruskeat.
Vuorileppälintu elää Etelä-Siperian, Himalajan, Pamirin, Tienšanin ja Kaukasuksen vuorilla lumirajan tuntumassa, Tiibetissä jopa 5,5 kilometrin korkeudessa. Sen elinympäristön ala on 1–10 miljoonaa neliökilometriä. Euroopassa arvioidaan elävän 4 200–12 000 yksilöä. Laji on karaistunut paikkalintu, joka talveksi laskeutuu vuoriston alarinteille ja laaksoihin. Pieni populaatio muuttaa talveksi Pohjois-Kiinaan. Lajista tunnetaan kaksi alalajia, joista nimialalaji erythrogastrus elää Kaukasuksella ja grandis Aasiassa. Se on satunnaisesti tavattu myös Euroopassa. Suomessa se on tavattu kahdesti vuonna 1993.[2]
Vuorileppälintu asuu vuorten rinteiden tasanteilla, jyrkänteillä, kivikkoisissa pensaikoissa, alppiniityillä ja vuoripurojen varsilla.
Vuorileppälinnun pesä on yleensä maassa kivenkolossa tai kallion halkeamassa. Joskus se voi olla rakennuksessa tai linnunpöntössä. Naaras munii yleensä neljä munaa, joita se hautoo 12–16 päivää. Molemmat emot ruokkivat poikasia, jotka jättävät pesän kahden-kolmen viikon ikäisinä. Emot ruokkivat niitä vielä viikon pesästälähdön jälkeen.
Vuorileppälinnut syövät kesäaikaan hyönteisiä ja muita pieniä selkärangattomia, syksyllä ja talvella marjoja, hedelmiä ja siemeniä.
Vuorileppälintu (Phoenicurus erythrogastrus) on Aasiassa ja Kaukasuksella esiintyvä varpuslintu.
Phoenicurus erythrogastrus
Le Rougequeue de Güldenstädt (Phoenicurus erythrogastrus) est une espèce d'oiseau de la famille des Muscicapidae.
Son nom commémore l'explorateur et naturaliste allemand Johann Anton Güldenstädt (1745-1783).
Son aire s'étend à travers les régions montagneuses d'Asie centrale.
Il codirosso di Guldenstadt (Phoenicurus erythrogastrus (Güldenstädt, 1775)) è un piccolo uccello passeriforme che appartiene alla famiglia dei Muscicapidi.
Il codirosso di Guldenstadt (Phoenicurus erythrogastrus (Güldenstädt, 1775)) è un piccolo uccello passeriforme che appartiene alla famiglia dei Muscicapidi.
De witkruinroodstaart (Phoenicurus erythrogastrus) is een zangvogel uit de familie Muscicapidae.
Deze soort komt voor in het zuidelijke deel van Centraal-en het oostelijke deel van Centraal-Azië en telt 2 ondersoorten:
De witkruinroodstaart (Phoenicurus erythrogastrus) is een zangvogel uit de familie Muscicapidae.
Multimedia w Wikimedia Commons Pleszka kaukaska[3] (Phoenicurus erythrogastrus) – gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych. Występuje w środkowej Azji i na Kaukazie[4], gniazduje w wysokich górach[5].
Po raz pierwszy gatunek opisał Johann Anton Güldenstädt w 1775 na łamach Novi Commentarii academiae scientiarium imperialis Petropolitanae, Holotyp pochodził z Kaukazu. Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Motacilla erythrogastra[6]. Obecnie (2016) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza pleszkę kaukaską w rodzaju Phoenicurus. Wyróżnia dwa podgatunki – P. e. erythrogastrus i P. e. grandis[7]. Badane było zróżnicowanie w sekwencji genu cytochromu b u dwóch populacji: P. e. erythrogastrus i P. e. grandis. Różnica wyniosła 2,3%[8].
Długość ciała wynosi około 18 cm, masa ciała 21–29 g[9]. Większa od pleszki zwyczajnej. Samiec z czarnym grzbietem, skrzydłami i gardłem, głowa również czarna z białą czapeczką. Na lotkach duże białe lusterko. Spód ciała i ogon rudoczerwone. Samica podobna do samicy pleszki zwyczajnej, rozróżnialna po większych rozmiarach ciała[5].
IOC wyróżnia dwa podgatunki[7]:
Pleszka kaukaska (Phoenicurus erythrogastrus) – gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych. Występuje w środkowej Azji i na Kaukazie, gniazduje w wysokich górach.
Bergrödstjärt[2] (Phoenicurus erythrogastrus) är en fågel i familjen flugsnappare inom ordningen tättingar.[3]
Bergrödstjärten är den största av alla rödstjärtar, 18 centimeter lång och med en vikt på 21-29 gram. Adulta hanen är svart ovan, har en vit krona och vit vingfläck samt den orangeröda stjärten som är så karakteristisk för släktet. Undertid är strupe och övre delen av bröstet svart och resten djupt orangeröd. Honor och ungfåglar är bruna ovan och orangebruna under, med en orangeröd stjärt.[4]
Bergrödstjärt delas in i två underarter:[3]
Fågelns närmaste släktingar tros vara svartryggig rödstjärt och Hodgsons rödstjärt som skildes åt för mellan tre och fyra miljoner år sedan. Lite mer avlägset släkt är rödstjärten, svart rödstjärt och diademrödstjärt.[5]
Rödstjärtarna ansågs fram tills nyligen liksom bland andra stenskvättor, stentrastar och buskskvättor vara små trastar. DNA-studier visar dock att de är marklevande flugsnappare (Muscicapidae) och förs därför numera till den familjen.[6][7]
Bergrödstjärten häckar som namnet avslöjar i mycket höglänt terräng mellan 3.600 och 5.200 meter över havet på alpängar och i klippfält. Vintertid rör den sig något neråt till 1.500-4.800 meter över havet till subalpina havtornssnår. Några populationer, framför allt de mest nordliga runt Bajkalsjön rör sig längre och når nordöstra Kina. Bergrödstjärten lever av ryggradslösa djur och frukt.[4]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1] I Europa tros det häcka 2.200-6.100 par, men Europa motsvarar mindre än fem procent av artens världsutbredning.[1]
Tidigare skrevs det vetenskapliga namnet Phoenicurus erythrogaster, men det korrekta är Phoenicurus erythrogastrus.
Wikimedia Commons har media som rör bergrödstjärt.
Wikispecies har information om Phoenicurus erythrogastrus.
Bergrödstjärt (Phoenicurus erythrogastrus) är en fågel i familjen flugsnappare inom ordningen tättingar.
Büyük kızılkuyruk (Phoenicurus erythrogastrus), sinekkapangiller (Muscicapidae) familyasından bir kızılkuyruk türü.
Afganistan, Ermenistan, Azerbaycan, Bhutan, Çin, Gürcistan, Hindistan, İran, Kazakistan, Moğolistan, Nepal, Pakistan, Rusya, Suudi Arabistan, Tacikistan, Türkmenistan ve Özbekistan'da yayılış gösterirler.
Ötücü kuşlar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Büyük kızılkuyruk (Phoenicurus erythrogastrus), sinekkapangiller (Muscicapidae) familyasından bir kızılkuyruk türü.
Afganistan, Ermenistan, Azerbaycan, Bhutan, Çin, Gürcistan, Hindistan, İran, Kazakistan, Moğolistan, Nepal, Pakistan, Rusya, Suudi Arabistan, Tacikistan, Türkmenistan ve Özbekistan'da yayılış gösterirler.
Đỏ đuôi cánh trắng, tên khoa học Phoenicurus erythrogastrus, còn gọi là Đỏ đuôi Güldenstädt, là một loài chim trong họ Muscicapidae.[2]
_I_IMG_7102.jpg)
_I-Haryana_IMG_8045.jpg){kind=small}
Bài viết liên quan đến Họ Đớp ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Đỏ đuôi cánh trắng, tên khoa học Phoenicurus erythrogastrus, còn gọi là Đỏ đuôi Güldenstädt, là một loài chim trong họ Muscicapidae.
_I_IMG_7102.jpg)
_I_IMG_7102.jpg)
_(33827234353).jpg)
