Sylvietta rufescens (Vieillot 1817)

Die Bosveldstompstert (Sylvietta rufescens) of krombek is 'n wydverspreide standvoël in boomveld, savanne en dorre struikveld. Die voël is 11 cm groot en weeg 9 - 14 gram. In Engels staan die voël bekend as die Long-billed Crombec

Sien ook

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name

Bron

• Sasol Voëls van Suider-Afrika. Struik Nature. Vierde Uitgawe 2011. ISBN 978-1-77007-926-7

Verwysings

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Crombec hirbig (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: crombecod hirbig) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Sylvietta rufescens; yr enw Saesneg arno yw Long-billed crombec. Mae'n perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. rufescens, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.

Teulu

Mae'r crombec hirbig yn perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Crombec aelwyn Sylvietta leucophrys Crombec pigfyr Somalia Sylvietta philippae Crombec torfelyn Sylvietta denti Crombec y gogledd Sylvietta brachyura Preblyn coed adeinwinau Stachyris erythroptera Preblyn coed Austen Stachyris oglei Preblyn coed bronwyn Stachyris grammiceps Preblyn coed gyddfddu Stachyris nigricollis Preblyn coed gyddflwyd Stachyris nigriceps Preblyn coed torchddu Stachyris melanothorax Preblyn corun cennog Malacopteron cinereum Stachyris strialata Stachyris strialata

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

The long-billed crombec or Cape crombec (Sylvietta rufescens) is an African warbler.

The long-billed crombec breeds in southern Africa from the Democratic Republic of the Congo, Zambia and Tanzania southwards to South Africa.

This is a common species in fynbos, open woodland, savannah and dry Acacia scrub.

Description

The long-billed crombec is a small, nearly tailless bird 12 cm long and weighing around 16 g. Its upperparts are brownish grey-brown, and there is a pale grey supercilium, separated from the whitish throat by a dark eye stripe. The whitish breast shades into the buff belly. The long slightly curved bill is blackish.

The sexes are similar, and the juvenile resembles the adult. The call is a variable series of trilled notes including trreee-rriiit trreee-rriiit and a harsh pttt.

Behaviour

The long-billed crombec's nest is a large, hanging bag of grasses, spider webs, and plant fibres, which is attached to the lower limbs of a tree, often an Acacia. The one to three white eggs are incubated for two weeks to hatching, and the chicks are fed by both parents for another two weeks to fledging. This territorial species is monogamous, pairing for life.

This bird is usually seen alone, in pairs, or in family groups as it forages methodically from the bottom to the top of bushes and trees for insects and grass seeds. It will join mixed-species feeding flocks.

It moves between trees with a bouncy flight.

Conservation status

This common species has a large range, with an estimated extent of 4,500,000 km². The population size is believed to be large, and the species is not believed to approach the thresholds for the population decline criterion of the IUCN Red List (i.e. declining more than 30% in ten years or three generations). For these reasons, the species is evaluated as least concern.^[1]

References

• Ian Sinclair, Phil Hockey and Warwick Tarboton, SASOL Birds of Southern Africa (Struik 2002) ISBN 1-86872-721-1

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Long-billed_crombec&oldid=1124917599"

El crombec piquilargo (Sylvietta rufescens)^[2]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Macrosphenidae propia del África austral.

Descripción

El crombec piquilargo es un ave pequeña que casi no posee cola, mide 12 cm de largo y pesa unos 16 g. Sus partes superiores son de un gris amarronado, con una lista superciliar gris claro, separado de su garganta blancuzca por una franja en el ojo oscura. Su pecho blancuzco se funde con el vientre de color ante. Su largo pico levemente curvado es negruzco.

Ambos sexos son similares, y los ejemplares juveniles se asemejan a los adultos. Su llamado consiste en una serie de notas agudas incluido un trreee-rriiit trreee-rriiit y un áspero pttt.

Distribución y hábitat

La especie se reproduce en el sur de África desde la República Democrática del Congo, Zambia y Tanzania hasta Sudáfrica. Su hábitat natural son los fynbos, claros del bosque, la savannah y zonas secas con Acacia.

Comportamiento

Construye un nido grande que consiste en una cesta colgante tejida con pastos, tela de araña y fibras vegetales, el cual fija a una rama baja de un árbol, generalmente una Acacia. La puesta consiste de uno a tres huevos, a los que incuba durante dos semanas, y los pichones son alimentados por ambos padres durante unas dos semanas hasta que empluman. Es una especie monógama, apareándose de por vida.

Se suele observar solo, en parejas o en grupos familiares mientras se alimentan en arbustos y árboles, su dieta consiste de insectos y semillas. Se desplaza de un árbol a otro mediante un vuelo irregular con ascensos y descensos.

Referencias

Bibliografía

• Ian Sinclair, Phil Hockey and Warwick Tarboton, SASOL Birds of Southern Africa (Struik 2002) ISBN 1-86872-721-1

Sylvietta rufescens Sylvietta generoko animalia da. Hegaztien barruko Macrosphenidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Sylvietta
• Macrosphenidae

Savannitöpökerttunen (Sylvietta rufescens) on afrikatöpökerttusten heimoon kuuluva afrikkalainen varpuslintu. Sen esiintymisalue käsittää mantereen eteläisen osan Angolasta, Zairesta ja Burundista etelään aina Etelä-Afrikkaan saakka. Lajista tunnetaan seitsemän alalajia. Louis Jean Pierre Vieillot kuvaili lajin holotyypin Etelä-Afrikan Kapmaan länsiosan Olifants Riveriltä vuonna 1817.^[2]

Lähteet

Sylvietta rufescens

Le Crombec à long bec (Sylvietta rufescens) est une espèce d'oiseaux de la famille des Macrosphenidae.

Répartition

Cette espèce est présente dans une large partie de l'Afrique australe, du centre de la République démocratique du Congo jusque l'Afrique du Sud^[2].

Sous-espèces

D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des sous-espèces suivantes (ordre phylogénique) :

• Sylvietta rufescens adelphe Grote, 1927 ;
• Sylvietta rufescens flecki Reichenow, 1900 ;
• Sylvietta rufescens ansorgei Hartert, 1907 ;
• Sylvietta rufescens pallida Alexander, 1899 ;
• Sylvietta rufescens resurga Clancey, 1953 ;
• Sylvietta rufescens rufescens (Vieillot, 1817) ;
• Sylvietta rufescens diverga Clancey, 1954.

Annexes

Références taxonomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international :
• (fr+en) Référence Avibase : Sylvietta rufescens (+ répartition) (consulté le 8 septembre 2014)
• (en) Référence NCBI : Sylvietta rufescens (taxons inclus) (consulté le 8 septembre 2014)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Sylvietta rufescens dans Macrosphenidae (consulté le 8 septembre 2014)

Notes et références

1. ↑ Congrès ornithologique international, 31 mars 2015
2. ↑ (en) « Répartition de Sylvietta rufescens. », sur iucn.org (consulté le 9 septembre 2014)

Vogels

De Kaapse krombek (Sylvietta rufescens) is een zangvogel uit de familie Macrosphenidae.

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 7 ondersoorten:

• S. r. adelphe: zuidoostelijk Congo-Kinshasa, Zambia en noordelijk Malawi.
• S. r. flecki: van zuidelijk Angola tot centraal Namibië, oostelijk tot centraal Zimbabwe en noordelijk Zuid-Afrika.
• S. r. ansorgei: de kust van Angola.
• S. r. pallida: van zuidoostelijk Zambia en zuidelijk Malawi tot oostelijk Zimbabwe, zuidelijk Mozambique en noordoostelijk Zuid-Afrika.
• S. r. resurga: oostelijk Zuid-Afrika en Swaziland.
• S. r. rufescens: zuidelijk Namibië, zuidelijk Botswana en noordwestelijk Zuid-Afrika.
• S. r. diverga: centraal en zuidelijk Zuid-Afrika en Lesotho.

Externe link

• Avibase

Bronnen, noten en/of referenties

Multimedia w Wikimedia Commons

Sawanka długodzioba (Sylvietta rufescens) – gatunek małego ptaka z rodziny krótkosterek. Występuje w subsaharyjskiej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Sawanki długodziobe osiągają długość ciała 10–11,5 cm, przy masie ciała 9–14 g. IOC wyróżnia 7 podgatunków; ich przedstawiciele różnią się między sobą głównie odcieniem poszczególnych części upierzenia i długością dziobów. Niezależnie od podgatunku reprezentantów S. rufescens cechuje szarawy lub brązowoszary wierzch ciała, jasna brew, ciemny pasek przechodzący przez oko oraz jasny (przeważnie w jakimś odcieniu płowego) spód ciała. W upierzeniu dichromatyzm płciowy nie występuje. Nie jest znany wygląd młodych osobników.

Sawanki długodziobe zamieszkują bardzo różnorodne środowiska – od pustynnych zakrzewień na pustyni Namib poprzez sawanny, karru, fynbos i lasy po ogrody. Unikają obszarów trawiastych i lasów deszczowych. Żywią się głównie owadami i ziarnem. Pora lęgowa różni się w zależności od miejsca występowania. Ptaki tego gatunku budują gniazdo podobne kształtem do łuzy stołu bilardowego; składają od 1 do 3 jaj. Zarówno samiec, jak i samica uczestniczą w trwającej blisko 14 dni inkubacji jaj oraz w karmieniu młodych.

Taksonomia

Gatunek naukowo opisał po raz pierwszy Louis Jean Pierre Vieillot. Opis Vieillota ukazał się w 1817, w 9. tomie dzieła Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle. Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Dicaeum rufescens^[2]; obecnie (2016) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza sawankę długodziobą w rodzaju Sylvietta^[5]. W literaturze jest jednak wzmianka o gatunku sprzed 1817. François Levaillant opublikował tablicę barwną z wizerunkiem tych ptaków, oznaczoną numerem 135, w 3. tomie Histoire naturelle des oiseaux d'Afrique (1802). Zamieścił również sześciostronicową deskrypcję, obejmującą nie tylko wygląd, ale i zachowanie przedstawicieli gatunku. Nowo opisane ptaki otrzymały nazwę Le Crombec^[6]; tablica Levaillanta wraz z komentarzem autora stała się podstawą dla późniejszego opisu Vieillota^[7]. Holotyp pochodził z okolic rzeki Olifants (wówczas: Rivière-des-Eléphans)^[6]. Sawanka długodzioba tworzy nadgatunek z sawanką jasną (S. isabellina)^[5][8].

Podgatunki

IOC wyróżnia 7 podgatunków S. rufescens^[5] (2016), podobnie jak i autorzy Handbook of the Birds of the World^[9]. W 1905 ukazał się opis podgatunku nazwanego S. r. ochrocara; holotypem był osobnik odłowiony w Namibii, na obszarze ówczesnego Damaraland^[10]. Nie jest on jednak wydzielany obecnie do rangi osobnego podgatunku^[5][9], zaś włączany do S. r. flecki^[9]. Podgatunek S. r. pallida pierwotnie opisano jako osobny gatunek (Sylviella pallida)^[11], podobnie jak i S. r. ansorgei (pod nazwą Sylvietta ansorgei)^[12] oraz S. r. flecki (Sylvietta flecki^[13], autor podtrzymywał nadaną przez siebie nazwę w wydanym w 1900 Die Vögel Afrikas^[3]). Podgatunek S. r. adelphe został po raz pierwszy wspomniany pod nazwą Sylvietta micrura adelphe^[14]. W 1918, 18 lat po pierwszym opisie S. r. flecki, W. L. Sclater i C. Mackworth-Praed wydzielili nowy podgatunek, S. r. transvaalensis^[15]; Sylvietta rufescens transvaalensis jest jednak synonimem S. r. flecki^[16][8].

Nazewnictwo

Nazwa Crombec, jaką określił sawankę długodziobą Levaillant, pochodzi od określenia Krome-bec, jak nazywali ptaka Khoikhoi^[6]. W języku angielskim nazwy wszystkich przedstawicieli rodzaju Sylvietta zaczynają się od Crombec; S. rufescens była pierwszym opisanym gatunkiem tego rodzaju^[5]. Epitet gatunkowy rufescens oznacza po łacinie czerwonawy^[17]. Zulusi nazywają ptaka indibilitshe^[18][19]; słowo pochodzi prawdopodobnie od holenderskiego dubbeltje oznaczającego małą monetę^[19].

Morfologia

Długość ciała sawanek długodziobych wynosi 10^[9]–11,5^[3] cm, zaś masa ciała 9–14 g^[9]. Wymiary ptaków podgatunku nominatywnego według Reichenowa: długość skrzydła 52–62 mm, ogona – 28–30 mm, dzioba – 14–15 mm, a skoku – 19–20 mm^[3]. Wymiary osobników podgatunku nominatywnego według P.A. Clanceya (n=8): długość skrzydła 59–64 mm u samca, 59–61 mm u samicy, długość dzioba – 16–18,5 mm u samca, 17 mm u samicy^[16].

Nie występuje dymorfizm płciowy w upierzeniu. Charakterystycznym elementem sylwetki jest krótki ogon, niemal całkowicie zasłonięty przez pokrywy nadogonowe^[20]. Upierzenie w większości szarawe, brew jasna (płowa^[21]); spód ciała płowy lub z domieszką cynamonowego^[9]. U osobników podgatunku nominatywnego wierzch ciała jest szarobrązowy, wyróżniają się płowobiała brew i ciemny pas przechodzący przez oko. Policzek, broda i gardło białe, spód ciała płowocynamonowy. Dziób czarnobrązowy, wygięty. Nogi i stopy czerwonawobrązowe po różowe^[9]. Tęczówka jasnobrązowa niezależnie od podgatunku^[21][20]. Nie jest znany wygląd osobników młodocianych^[9].

Różnice między podgatunkami przedstawiono w sekcji Podgatunki. Osobniki odmiennych podgatunków różnią się głównie odcieniami upierzenia i długością dzioba. Ptaki podgatunków z północnej części zasięgu cechuje jaśniejsze upierzenie i krótsze dzioby, zaś te z południa – ciemniejsze upierzenie i dłuższe dzioby^[9].

Zasięg i środowisko

Sawanka długodzioba zamieszkuje subsaharyjską Afrykę; od Demokratycznej Republiki Konga i Burundi poprzez Tanzanię, Zambię, Malawi, Mozambik, Zimbabwe, Botswanę, Angolę i Namibię po Eswatini, Lesotho i Południową Afrykę^[22] (według innego źródła w Lesotho nie występuje^[23]). W większości zasięgu sawanki długodziobe występują na niskich wysokościach. W Demokratycznej Republice Konga ptaki tego gatunku stwierdzano do 2000 m n.p.m.^[9]. W Botswanie występuje na obszarze całego kraju w 4 podgatunkach; jest to jedyny przedstawiciel krótkosterek w tym kraju^[24]. W Burundi lokalnie pospolity, unika jednak obszarów o wysokich opadach i okolic Mlandżi. Stwierdzany na wysokości 50–1400 m n.p.m., okazjonalnie do 1900 m n.p.m. (w Nyika)^[25]. W Południowej Afryce spotykany we wszystkich prowincjach^[18]. Brak wyraźnych barier między zasięgami poszczególnych podgatunków^[23].

Sawanki długodziobe zamieszkują szeroki zakres środowisk. Zamieszkują zarówno pustynne zakrzewienia pustyni Namib^[23], jak i suchsze sawanny, prócz tego pierwotne i wtórne lasy z rozwiniętym podszytem^[9], w tym miombo z Colophospermum mopane^[18], lasy rosnące nad brzegami rzek^[25] oraz ogrody^{[18][20][25][9]}; zasiedla również fynbos i karru. Najpospoliciej występuje jednak na terenach zadrzewionych akacjami (Acacia). Unika obszarów trawiastych, lasów wiecznie zielonych^[26] i tych z drzewami z rodzaju Brachystegia^[9]. Przeważnie sawanki długodziobe spotykane są w okolicy z łatwym dostępem do wody^[21].

Tryb życia i zachowanie

Sawanki długodziobe aktywnie poruszają się wzdłuż pni i gałęzi w poszukiwaniu pożywienia^[24], przeszukują również listowie^[27]. Obyczaje reprezentantów gatunku nie zmieniają się zależnie od podgatunku^[21]. Żerują w podszycie lub na drzewach, do 3 m nad ziemią. Przeważnie widuje się pary lub pojedyncze sawanki długodziobe^[9], ale dołączają również do stad wielogatunkowych. Odnoszą z tego korzyść, zwiększając efektywność żerowania (w badaniach ptaków południowej Afryki taki efekt zaobserwowano jedynie u dwóch badanych gatunków, S. rufescens i krępnika czarnopierśnego, Batis molitor). Badania nad ptakami przebywającymi w zadrzewieniach akacji wykazały również, że sawanki poszukują wtedy pożywienia wyżej, niż przebywając w towarzystwie innych sawanek długodziobych lub samotnie^[27]. Przedstawiciele S. rufescens poruszają się podobnie jak sikory^[21], są to zwinne ptaki^[9]. Ich zawołanie to niewyróżniający się, świergoczący głos, zaś głos alarmowy składa się z trzech sylab, z akcentem na pierwszą^[21]. Wypłoszone wylatują, wydając z siebie ostre i przenikliwe piip-piip-piip^[20]. Ze względu na wyróżniającą się sylwetkę, przy której ptak zdaje się nie mieć ogona, sawanki długodziobej nie da się pomylić z innym ptakiem; jedynie w Zimbabwe, gdzie współwystępuje z sawanką rdzawą (S. whytii), może być z nią mylona^[23].

Sawanki długodziobe żywią się bezkręgowcami, w tym modliszkami, chrząszczami i gąsienicami; zjadają również roztocze (Acarina) i nasiona traw^[9]. W jednym z badań, które obejmowało ptaki z Wysokiego Weldu, Nama Karoo i Kalahari (Południowa Afryka), przeanalizowano zawartość 8 żołądków. Zidentyfikowano 48 fragmentów pokarmu. W jego skład wchodziły chrząszcze, głównie te niewielkie (poniżej 5 mm długości), larwy i jaja owadów (części owadów nie zidentyfikowano) oraz niewielkie (1–2 mm) nasiona^[28]. W diecie odnotowano również owoce (w tym winogrona) oraz nektar dwóch gatunków aloesu (Aloe) – A. greatheadii i A. marlothii^[18].

Lęgi

W Demokratycznej Republice Konga sawanki długodziobe lęgną się w styczniu^[9], w Namibii – od września do marca^[23]. W Zambii okres lęgowy przypada na wrzesień–grudzień, w Malawi trwa od września do lutego, niekiedy nawet do kwietnia (podobnie w Mozambiku^[9]), zaś w Zimbabwe od września do stycznia. W dawnym Kraju Przylądkowym (dziś: Prowincja Przylądkowa Zachodnia, Północna i Wschodnia) sawanki długodziobe lęgną się od sierpnia do listopada^[21], w KwaZulu-Nata w październiku i listopadzie, od października do stycznia w dawnej prowincji Transwal^[23]. Stwierdzono pasożytnictwo kukułeczki białobrzuchej (Chrysococcyx klaas) na lęgach sawanki długodziobej^[29].

Gniazdo ma kształt torebki^[20], porównywanej przez autorów do łuzy^[20][21]. Budowa gniazda zajmuje ptakom 7–10 dni^[18]. Budulec stanowią włókna roślinne, liście, trawy^[18], korzenie, pajęczyny, kokony^[21] i fragmenty drewna. Wyściółkę stanowią suche trawy^[18] lub wełna^[9]. Pary gniazdują w oddali od siebie, zwykle na jedną parę przypada od 5 do 20 hektarów terenu. Gniazdo umieszczone jest przeważnie od 80 do 120 cm nad ziemią^[26]. W zniesieniu od 1 do 3 jaj^[18] o wymiarach około 19 na 12,5 mm^[21]. Inkubacja trwa blisko 14 dni, podobny czas młode spędzają w gnieździe. Rodzice dzielą się obowiązkami przy wysiadywaniu i opiece nad młodymi^[18][9].

Podgatunki

Podgatunki opisano w kolejności prezentowanej przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny^[5].

Podgatunek^[5] Miejsce typowe Zasięg^[9] Morfologia Sylvietta rufescens adelphe
Grote, 1927 Baraka, północno-zachodni kraniec jeziora Tanganika, Demokratyczna Republika Konga^[14] południowo-wschodnia Demokratyczna Republika Konga (od północnego krańca jeziora Tanganika na południe po wschodnią prowincję Katanga), zachodnie Burundi (na równinie Ruzizi), Zambia (poza połudnniowo-zachodnią częścią oraz dolinami rzek Zambezi i, w niższym biegu, Luangwa), północne Malawi Mniejszy od S. r. pallida, bardziej jaskraworudy na piersi i brzuchu^[16].

• Długość skrzydła 56–61 mm^[14].

Sylvietta rufescens flecki
Reichenow, 1900 Mutschumi^[13] (=Machumi Pan), na południe od jeziora Ngami, Beczuana^[16] (obecna Botswana) południowa Angola (zachodnia i południowa prowincja Huíla na południe po prowincję Cunene), Namibia (z wyjątkiem południowej części), południowo-zachodnia Zambia, Botswana, Zimbabwe (część na płaskowyżu) i północna Południowa Afryka (Prowincja Przylądkowa Północna) Reprezentanci podgatunku podobni do ptaków podgatunku S. r. resurga, jednak nieco jaśniejsi; spód ciała płowocynamonowy, bez domieszek bieli. Dziób nieco krótszy i mniej wygięty^[16].

• Wymiary szczegółowe (n=22): długość skrzydła u samców 60–67,5 mm, u samic – 58–62 mm; długość dzioba: 14,5–16,5 mm u samców, 14–15,5 mm u samic^[16]

sawanka angolska^[30]
Sylvietta rufescens ansorgei
Hartert, 1907 Huxe, prowincja Benguela, Angola^[12] wybrzeże Angoli (od prowincji Bengo na południe po prowincję Namibe) Upierzeniem podobne do reprezentantów S. r. flecki, jednak z wierzchu bardziej brązowe, brew biała, gardło bielsze^[9].

• Wymiary szczegółowe samców: długość skrzydła 58–59 mm, ogona – 25–26 mm, samic: d. skrzydła 54–56 mm, ogona – 22–24 mm. U obu płci: długość dzioba 14 mm, skoku 18,5–19 mm^[12]

Sylvietta rufescens pallida
Alexander, 1899 Okolice rzeki Zambezi^[11] południowo-wschodnia Zambia (doliny rzek Luangwa i Zambezi, w jej środkowym biegu), południowe Malawi, północne i północno-wschodnie Zimbabwe, Mozambik (na południe od Tete i Zambezi) oraz północno-wschodnia Południowa Afryka (niziny wschodniej Prowincji Przylądkowej Północnej na południe po północny KwaZulu-Natal) Upierzeniem przypomina ptaki podgatunku S. r. flecki, ma jednak więcej bieli na policzkach, gardle i środku brzucha^[16].

• Wymiary szczegółowe (n)=22: długość skrzydła samca 60–65 mm, samicy – 56–60 mm; długość dzioba: 15–16,5 mm u samca, 14,5–15,5 mm u samicy^[16]. Według Herrmanna Grote długość skrzydła do 63 mm^[14]. U holotypu (oryginalne wymiary w calach) ogon mierzył blisko 25,5 mm, a skok 19 mm^[11]

Sylvietta rufescens resurga
Clancey, 1953 Weenen, KwaZulu-Natal^[31] wschodnia Południowa Afryka (wschodnie Góry Smocze, KwaZulu-Natal) i Eswatini Od ptaków podgatunku nominatywnego różni się jaśniejszym, bardziej szarym wierzchem ciała oraz bardziej białym gardłem i piersią^[31].

• Wymiary szczegółowe (n=6): długość skrzydła samca – 62–67 mm, samicy – 59,5 mm; długość dzioba– 16–17,5 mm u samca, 16,5 mm u samicy^[16]. U holotypu długość dzioba wyniosła 18 mm, skoku 22 mm, ogona – 29 mm^[31].

Sylvietta rufescens rufescens
(Vieillot, 1817) Okolice rzeki Olifants^[6] południowa Namibia, południowa i południowo-zachodnia Botswana oraz północno-zachodnia i północna Południowa Afryka (Prowincja Przylądkowa Północna, Prowincja Północno-Zachodnia i północno-zachodnia prowincja Wolne Państwo) Opisana w sekcji Morfologia Sylvietta rufescens diverga
Clancey, 1954 Farma Doornhoek, okolice Cradock^[16] centralna i południowa Południowa Afryka (południowo-wschodnia Prowincja Przylądkowa Północna i południowo-zachodnie Wolne Państwo na południe po to Prowincję Przylądkową Zachodnią i Wschodnią), Lesotho W stosunku do przedstawicieli podgatunku nominatywnego grzbiet, skrzydła i ogon ciemniejsze, spód ciała intensywniej cynamonowopłowy; boki piersi i ciała obficie znakowane ciemno, szarobrązowo^[16].

• Wymiary szczegółowe (n=18): długość skrzydła 59–65 mm u samca, 57,5–62 mm u samicy; długość dzioba: 16,5–18 mm u samca, 16–17,5 mm u samicy^[16]

Status i zagrożenia

IUCN uznaje sawankę długodziobą za gatunek najmniejszej troski nieprzerwanie od 1988 (stan w 2016). BirdLife International szacuje zasięg występowania na 4,19 mln km³, a trend populacji ocenia na stabilny ze względu na brak znaczących zagrożeń^[22]. W Botswanie ptak pospolity lub liczny (2015)^[24]. Na północny zasięgu niepospolity i zwykle występuje lokalnie, na południu swojego zasięgu pospolity^[9]. Zasięg nieznacznie zmienił się od czasów historycznych, jednak nie są to zmiany znaczące. Do braku zagrożenia wyginięciem sawanek długodziobych przyczynia się ich plastyczność pod względem środowiska^[23]. Możliwe, że odniosły korzyści z niszczenia lasów Brachystegia w Zimbabwe^[9].

Przypisy

Långnäbbad krombek^[2] (Sylvietta rufescens) är en vanlig tätting i familjen afrikanska sångare som förekommer i södra Afrika.^[3]

Utseende och läten

Långnäbbad krombek är en liten, nästan stjärtlös, 12 centimeter lång fågel. Ovansidan är brungrå, undersidan vitaktig på bröstet och beige ner mot buken. I ansiktet syns ett blekgrått ögonbrynsstreck som skiljs från den vitaktiga strupen av ett mörkt ögonstreck. Den långa och något nerböjda näbben är svartaktig. Könen liknar varandra och ungfågeln liknar de vuxna. Lätet är en varierande serie drillande toner, trreee-rriiit trreee-rriiit, och ett hårt pttt.^[4]

Utbredning och systematik

Långnäbbad krombek delas in i sju underarter med följande utbredning:^[3]

• Sylvietta rufescens adelphe – Kongo-Kinshasa till Zambia och norra Malawi
• Sylvietta rufescens ansorgei – kustnära Angola (Benguela till Luanda)
• Sylvietta rufescens flecki (inklusive ochrocara^[5]) – södra Angola till östra Namibia, östra Botswana, sydvästra Zambia och västra Zimbabwe
• Sylvietta rufescens pallida – sydöstra Zambia, södra Malawi, östra Zimbabwe, Moçambique och nordöstra Sydafrika
• Sylvietta rufescens rufescens – södra Botswana till nordcentrala Sydafrika
• Sylvietta rufescens diverga – centrala Sydafrika
• Sylvietta rufescens resurga – östra Sydafrika (KwaZulu-Natal)

Levnadssätt

Långnäbbad krombek är en vanlig art i fynbos, öppet skogslandskap, savann och torra Acacia-buskmarker. Den rör sig mellan träden med en studsande flykt. Fågeln ses enstaka, i par eller i familjegrupper när den födosöker metodiskt nerifrån och upp i buskar och träd efter insekter och frön.^[4]

Långnäbbad krombek bygger ett stort hängande bo av gräs, spindelväv och växtfibrer placerat en lågt hängande gren, ofta på en akacia. Den lägger ett till tre vita ägg som ruvas i två veckor. Ungarna matas av båda föräldrar och blir flygga efter ytterligare två veckor. Arten är monogam i sitt häckningsbeteende och bildar par för livet.^[4]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig i norr och ovanlig i syd.^[6]

Namn

På svenska har den även kallats långnäbbad kortstjärt.

Referenser

1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Sylvietta rufescens Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ BirdLife Sverige (2019) Officiella listan över svenska namn på alla världens fågelarter
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-08-11
4. ^ [a b c] Ian Sinclair, Phil Hockey and Warwick Tarboton, SASOL Birds of Southern Africa (Struik 2002) ISBN 1-86872-721-1
5. ^ Dickinson, E.C., J.V. Remsen Jr. & L. Christidis (Eds). 2013-2014. The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. 4th. Edition, Vol. 1, 2, Aves Press, Eastbourne, U.K.
6. ^ Urban, E. K.; Fry, C. H.; Keith, S. 1997. The birds of Africa vol. V. Academic Press, London.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör långnäbbad krombek.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Sylvietta rufescens.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Sylvietta rufescens là một loài chim trong họ Macrosphenidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Sylvietta rufescens tại Wikispecies