nomes no trilho de navegação
Qızlarquş (lat. Merops) - qızlarquşular fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Merops zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ gwespetaered, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Pevar spesad warn-ugent a ya d'ober ar genad :
Pevar isspesad ha tregont (34) dezhe en holl.
Merops zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ gwespetaered, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Merops és el gènere amb més espècies de la família dels meròpids (Meropidae), que pertany a l'ordre dels coraciformes (Coraciiformes). Són ocells molt acolorits, principalment insectívors. La major part de les espècies habiten a l'Àfrica, però n'hi ha que són presents a Euràsia (incloent els Països Catalans) i una fins i tot a Oceania.
Segons recents revisions,[1]aquest gènere està formada per 28 espècies:
Merops és el gènere amb més espècies de la família dels meròpids (Meropidae), que pertany a l'ordre dels coraciformes (Coraciiformes). Són ocells molt acolorits, principalment insectívors. La major part de les espècies habiten a l'Àfrica, però n'hi ha que són presents a Euràsia (incloent els Països Catalans) i una fins i tot a Oceania.
Merops (L., 1758) ye un chenero d'aus coraciformes adintro d'a familia Meropidae, d'a qual en ye o chenero tipo.
O chenero contiene 28 especies que se troba en o sud d'Europa y Magreb, Africa equatorial y meridional, Asia en sud de l'Himalaya y Oceanía. D'entre ellas, Merops apiaster ye común en Aragón y a resta d'a Peninsula Iberica.
Son aus de mida mediana, de 27-28 cm de largaria, de volido rapedo y maniobrable. Tienen as alas largas, rematadas en punta, que quan se plegan arriban dica la fin de la coda. A coda ye quadrada, y en os eixemplars adultos tiene dos plumas centrals más largas.
Son insectivoros que pillan as suyas presas quan vuelan. Socavan niedos en forma de cado en as ripas y ripazos de tierra u arena compacta en a marguin de ríos, barrancos y ramblas a prou altura pa que a mayoría de depredadors no i gosen dentrar.
As especies que viven en latitutz subtropicals y temperadas son migraderas, y no i son si que en os meses estivals. En hibierno, marchan en migración dica latitutz calidas a sobén a bells millars de kilometros d'os puestos a on que crían.
Die Sleek Merops uumfoatet twiske twintich un trüütich Fuugel-Oarde uut'e Familie fon do Iemenfreetere (Meropidae). Ju bekoandste Oard is in uus Sälskup wäil die Europäiske Iemenfreeter (Merops apiaster). Iemenfreetere fon dän Sleek Merops rakt dät oaber foaraaln in Afrikoa, man wäkke Oarde uk in Europa un Asien, een Oard is in Ozeanien tou fienden.
Die Sleek Merops uumfoatet twiske twintich un trüütich Fuugel-Oarde uut'e Familie fon do Iemenfreetere (Meropidae). Ju bekoandste Oard is in uus Sälskup wäil die Europäiske Iemenfreeter (Merops apiaster). Iemenfreetere fon dän Sleek Merops rakt dät oaber foaraaln in Afrikoa, man wäkke Oarde uk in Europa un Asien, een Oard is in Ozeanien tou fienden.
Merops (L., 1758) ye un chenero d'aus coraciformes adintro d'a familia Meropidae, d'a qual en ye o chenero tipo.
O chenero contiene 28 especies que se troba en o sud d'Europa y Magreb, Africa equatorial y meridional, Asia en sud de l'Himalaya y Oceanía. D'entre ellas, Merops apiaster ye común en Aragón y a resta d'a Peninsula Iberica.
Щухэр (лат-бз. Merops) — щу лъэпкъым щыщ лъэпкъэгъущ.
ЛӀэужьыгъуэ 20-м щӀигъу зэщӀеубыдэ. Щопсэухэр Африкэм, Еуропэм, Азиэм, Хы ТӀыгуейм.
Merops is a large genus of bee-eaters, a group of birds in the family Meropidae, native to Africa, Asia, Australia and Europe. The members of this family are characterised by richly coloured plumage, slender bodies and usually elongated central tail feathers. They predominantly eat insects, especially bees, wasps and hornets, which are caught in the air.
All bee-eaters are in the genus Merops and subfamily Meropinae except for three Asiatic bearded bee-eaters in the subfamily Nyctyornithinae (in genera Nyctyornis and Meropogon). The genus Merops was introduced by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in 1758 in the tenth edition of his Systema Naturae.[1] The type species is the European bee-eater.[2] The genus name is Ancient Greek for "bee-eater".[3]
Twenty-eight species are recognized:[4]
Merops m. mentalis
M. g. australis
M. p. meridionalis
Bayesian consensus phylogeny based on nuclear and mitochondrial sequences of Meropidae (missing only Nyctyornis athertoni and M. revoilii)[5]Formerly, some authorities also considered the following species (or subspecies) as species within the genus Merops:
Merops is a large genus of bee-eaters, a group of birds in the family Meropidae, native to Africa, Asia, Australia and Europe. The members of this family are characterised by richly coloured plumage, slender bodies and usually elongated central tail feathers. They predominantly eat insects, especially bees, wasps and hornets, which are caught in the air.
All bee-eaters are in the genus Merops and subfamily Meropinae except for three Asiatic bearded bee-eaters in the subfamily Nyctyornithinae (in genera Nyctyornis and Meropogon). The genus Merops was introduced by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in 1758 in the tenth edition of his Systema Naturae. The type species is the European bee-eater. The genus name is Ancient Greek for "bee-eater".
Meropo estas vorto kiu uzeblas kaj por ĉiuj birdoj en la familio de Meropedoj, pli specife por la tre konata specio Eŭropa abelmanĝulo aŭ Eŭropa meropo kaj pli akurate por la specioj de la genro Merops, kiu estas granda genro de abelmanĝuloj, grupo de preskaŭpaserinaj birdoj de la familio de Meropedoj. La membroj de tiu malnovmonda familio karakteriĝas pro ties buntokoloraj plumaroj, sveltaj korpoj kaj kutime longaj centraj vostoplumoj. Ili ĉefe manĝas insektojn, nome abeloj, vespoj kaj krabroj, kiuj estas predataj ĉiam dumfluge.
Ĉiuj meropoj estas en la genro Merops kaj subfamilio Meropinae escepte la tri aziaj barbabelmanĝuloj de la subfamilio Nyctyornithinae.
La specioj de la genro Merops estas jenaj:
Ĉiu specio montras traokulan nigran strion aŭ almenaŭ nigran zonon. Preskaŭ ĉiu havas ĉu bluan ĉu verdan kolorojn en la plumaro.
Meropo estas vorto kiu uzeblas kaj por ĉiuj birdoj en la familio de Meropedoj, pli specife por la tre konata specio Eŭropa abelmanĝulo aŭ Eŭropa meropo kaj pli akurate por la specioj de la genro Merops, kiu estas granda genro de abelmanĝuloj, grupo de preskaŭpaserinaj birdoj de la familio de Meropedoj. La membroj de tiu malnovmonda familio karakteriĝas pro ties buntokoloraj plumaroj, sveltaj korpoj kaj kutime longaj centraj vostoplumoj. Ili ĉefe manĝas insektojn, nome abeloj, vespoj kaj krabroj, kiuj estas predataj ĉiam dumfluge.
Ĉiuj meropoj estas en la genro Merops kaj subfamilio Meropinae escepte la tri aziaj barbabelmanĝuloj de la subfamilio Nyctyornithinae.
La specioj de la genro Merops estas jenaj:
Malgranda abelmanĝulo, Merops pusillus Bluvanga abelmanĝulo, Merops persicus Hindia abelmanĝulo, Merops orientalis Blankgorĝa abelmanĝulo, Merops albicollis Hirundovosta abelmanĝulo, Merops hirundinaeus Filipina abelmanĝulo, Merops philippinus Nigra abelmanĝulo, Merops gularis Blukapa abelmanĝulo, Merops muelleri Ruĝgorĝa abelmanĝulo, Merops bulocki Blankfrunta abelmanĝulo, Merops bullockoides Blubrusta abelmanĝulo, Merops variegatus Brunbrusta abelmanĝulo, Merops oreobates Nigrakapa abelmanĝulo, Merops breweri Somalia abelmanĝulo, Merops revoilii Boemia abelmanĝulo, Merops boehmi Blugorĝa abelmanĝulo , Merops viridis Madagaskara abelmanĝulo, Merops superciliosus Ĉielarka abelmanĝulo, Merops ornatus Eŭropa abelmanĝulo, Merops apiaster Brunkapa abelmanĝulo, Merops leschenaulti Roznigra abelmanĝulo, Merops malimbicus Nordkarmina abelmanĝulo, Merops nubicus Sudkarmina abelmanĝulo, Merops nubicoidesĈiu specio montras traokulan nigran strion aŭ almenaŭ nigran zonon. Preskaŭ ĉiu havas ĉu bluan ĉu verdan kolorojn en la plumaro.
Merops es un género de aves coraciformes perteneciente a la familia Meropidae, cuyos miembros reciben el nombre común de abejarucos. Son aves insectívoras que habitan en Viejo Mundo y Australasia.
Contiene las siguientes especies:[1][2]
Merops es un género de aves coraciformes perteneciente a la familia Meropidae, cuyos miembros reciben el nombre común de abejarucos. Son aves insectívoras que habitan en Viejo Mundo y Australasia.
Merops Meropidae familiako genero bat da, Mundu Zaharrean bizi dena.[1]
Merops Meropidae familiako genero bat da, Mundu Zaharrean bizi dena.
Mehiläissyöjät on säihkylintujen lahkoon kuuluva lintusuku.
Mehiläissyöjät on säihkylintujen lahkoon kuuluva lintusuku.
Merops est un genre de guêpiers de la famille des Meropidae. Ils sont comme leur nom l'indique principalement insectivores. Très colorés, ils vivent principalement en Afrique, mais quelques espèces sont présentes en Eurasie et une est présente en Océanie. Le genre contient 24 espèces dans la classification du Congrès ornithologique international.
Contrairement aux autres guêpiers ou membres de la famille des Meropidae, ces oiseaux se caractérisent tous par la présence d'un bandeau noir qui passe sur leurs yeux. Si le bandeau n'est pas présent de manière très nette les yeux seront toujours entourés de noir. Quasiment toutes les espèces présentent du vert et du bleu sur leur plumage. La forme de la queue est soit droite, soit échancrée, comme celle d'une hirondelle, soit terminée par un filet plus ou moins long.
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 5.1, 2015)[1] :
Merops est un genre de guêpiers de la famille des Meropidae. Ils sont comme leur nom l'indique principalement insectivores. Très colorés, ils vivent principalement en Afrique, mais quelques espèces sont présentes en Eurasie et une est présente en Océanie. Le genre contient 24 espèces dans la classification du Congrès ornithologique international.
Merops é un amplo xénero de aves da familia Meropidae, que comprende os abellarucos ou abelleiros. Os membros desta familia de aves do Vello Mundo caracterízanse pola súa plumaxe de rechamante colorido, corpos delgados e xeralmente plumas da cola centrais alongadas.[1] Predominantemente comen insectos, especialmente abellas e avespas, que capturan no aire. En Galicia están presentes o Merops apiaster (abellaruco) e detectouse o errante menos común Merops persicus (ver Lista de aves de Galicia).
Todas as aves comedoras de abellas están clasificadas no xénero Merops e na subfamilia Meropinae agás tres especies asiáticas da subfamilia Nyctyornithinae (xéneros Nyctyornis e Meropogon).
As especies incluídas no xénero Merops son[2]:
Merops é un amplo xénero de aves da familia Meropidae, que comprende os abellarucos ou abelleiros. Os membros desta familia de aves do Vello Mundo caracterízanse pola súa plumaxe de rechamante colorido, corpos delgados e xeralmente plumas da cola centrais alongadas. Predominantemente comen insectos, especialmente abellas e avespas, que capturan no aire. En Galicia están presentes o Merops apiaster (abellaruco) e detectouse o errante menos común Merops persicus (ver Lista de aves de Galicia).
Todas as aves comedoras de abellas están clasificadas no xénero Merops e na subfamilia Meropinae agás tres especies asiáticas da subfamilia Nyctyornithinae (xéneros Nyctyornis e Meropogon).
As especies incluídas no xénero Merops son:
Merops albicollis Merops apiaster Merops boehmi Merops breweri Merops bullocki Merops bullockoides Merops gularis Merops hirundinaeus Merops leschenaulti Merops malimbicus Merops mentalis Merops muelleri Merops nubicus Merops nubicoides Merops oreobates Merops orientalis Merops ornatus Merops phillipinus Merops persicus Merops pusillus Merops revoilii Merops superciliosus Merops variegatus Merops viridisMerops Linnaeus, 1758 è un genere di uccelli della famiglia Meropidae.[1] Si tratta di specie ornitologiche del Vecchio Mondo caratterizzate da piumaggi assai colorati, corpi snelli e piume della coda centrale solitamente allungate. La loro dieta comprende principalmente insetti, specie api, vespe e calabroni. Tutti i gruccioni appartengono al genere Merops e alla sottofamiglia Meropinae, ad eccezione di tre varianti asiatiche comprese nella sottofamiglia Nyctyornithinae (nei generi Nyctyornis e Meropogon). Il genere Merops fu introdotto dal naturalista svedese Carlo Linneo nel 1758 nella decima edizione del suo Systema Naturae.[2] L'esemplare più conosciuto del genere è probabilmente il gruccione comune (Merops apiaster).[3] Il nome del genere deriva dal termine in greco antico che vuol dire "mangiatore di api".[4]
In passato, alcuni tassonomisti consideravano anche la seguente specie (o sottospecie) veniva annoverata nel genere Merops:
Merops Linnaeus, 1758 è un genere di uccelli della famiglia Meropidae. Si tratta di specie ornitologiche del Vecchio Mondo caratterizzate da piumaggi assai colorati, corpi snelli e piume della coda centrale solitamente allungate. La loro dieta comprende principalmente insetti, specie api, vespe e calabroni. Tutti i gruccioni appartengono al genere Merops e alla sottofamiglia Meropinae, ad eccezione di tre varianti asiatiche comprese nella sottofamiglia Nyctyornithinae (nei generi Nyctyornis e Meropogon). Il genere Merops fu introdotto dal naturalista svedese Carlo Linneo nel 1758 nella decima edizione del suo Systema Naturae. L'esemplare più conosciuto del genere è probabilmente il gruccione comune (Merops apiaster). Il nome del genere deriva dal termine in greco antico che vuol dire "mangiatore di api".
Bišu dzeņi jeb bišķērāji (Merops) ir zaļvārnveidīgo kārtas (Coraciiformes) putnu ģints, kas pieder bišu dzeņu dzimtai (Meropidae). Bišu dzeņu ģintī ir 24 sugas.[1] Lielākā daļa bišu dzeņu sugu dzīvo Āfrikā un Āzijā. Eiropā un Latvijā ir sastopama viena suga — bišu dzenis (Merops apiaster). Arī Austrālijā un Jaungvinejā mājo tikai viena suga — varavīksnes bišu dzenis (Merops ornatus).
Visiem bišu dzeņiem ir košs un krāsains apspalvojums, slaidi ķermeņi un parasti pagarinātas astes centrālās spalvas. Lielākajai daļai bišu dzeņu sejā starp acīm ir kontrastainas krāsas apspalvojuma līnija, kas atgādina šauras brilles. Daudzām sugām galvas un pakakles ir kontrastainās krāsās. Viena no galvenajām apspalvojuma krāsām ir zaļā, tikai dažām sugām apspalvojumā nav zaļās krāsas.[2]
Tie barojas tikai ar kukaiņiem, kurus noķer lidojot. Īpaši daudz tie medī bites, lapsenes un sirseņus.[3]
Bišu dzeņi jeb bišķērāji (Merops) ir zaļvārnveidīgo kārtas (Coraciiformes) putnu ģints, kas pieder bišu dzeņu dzimtai (Meropidae). Bišu dzeņu ģintī ir 24 sugas. Lielākā daļa bišu dzeņu sugu dzīvo Āfrikā un Āzijā. Eiropā un Latvijā ir sastopama viena suga — bišu dzenis (Merops apiaster). Arī Austrālijā un Jaungvinejā mājo tikai viena suga — varavīksnes bišu dzenis (Merops ornatus).
Merops is een geslacht van vogels uit de familie bijeneters (Meropidae).
Bijeneters zijn allemaal fraai gekleurde, slanke en sierlijke vogels. Bijeneters hebben bijna allemaal verlengde middelste staartpennen, een slanke, gebogen snavel en puntige vleugels, waardoor ze lijken op grote zwaluwen. Ze behoren echter niet tot de zangvogels.
De meeste soorten komen voor in Afrika.
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Uit Afrika
Soort uit zowel Afrika, Europa en het Oriëntaals gebied
Soorten uit Eurazië
Soorten uit het Oriëntaals gebied
Soort uit Australië en nabijgelegen eilanden
Bronnen, noten en/of referentiesMerops is een geslacht van vogels uit de familie bijeneters (Meropidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Merops – rodzaj ptaka z rodziny żołn (Meropidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce, Eurazji[11].
Długość ciała 16–31 cm; masa ciała 12–78 g[12].
Do rodzaju należą następujące gatunki[24]:
Merops é o género de aves coraciformes que integra a grande maioria dos abelharucos. A única espécie que não pertence a este grupo está classificada no género Meropogon.
O género Merops é nativo do Velho Mundo e os seus membros caracterizam-se pela plumagem de coloração exuberante. Estas aves alimentam-se principalmente de insectos, nomeadamente abelhas e vespas caçadas em voo.
Merops é o género de aves coraciformes que integra a grande maioria dos abelharucos. A única espécie que não pertence a este grupo está classificada no género Meropogon.
O género Merops é nativo do Velho Mundo e os seus membros caracterizam-se pela plumagem de coloração exuberante. Estas aves alimentam-se principalmente de insectos, nomeadamente abelhas e vespas caçadas em voo.
Merops este un gen de păsări din familia Meropidae.
Genul Merops cuprinde următoarele specii:[1]
Acest articol referitor la subiecte din zoologie este un ciot. Puteți ajuta Wikipedia prin completarea sa.
Merops är ett fågelsläkte i familjen biätare inom ordningen praktfåglar.[1] Släktet omfattar 24 till 28 arter som förekommer i stora delar av världen utom Nord- och Sydamerika samt Antarktis, med flest arter i Afrika.
Wikimedia Commons har media som rör Merops.
Merops är ett fågelsläkte i familjen biätare inom ordningen praktfåglar. Släktet omfattar 24 till 28 arter som förekommer i stora delar av världen utom Nord- och Sydamerika samt Antarktis, med flest arter i Afrika.
Svarthuvad biätare (M. breweri) Blåhuvad biätare (M. muelleri) Mustaschbiätare (M. mentalis) Svart biätare (M. gularis) Svalstjärtad biätare (M. hirundineus) Dvärgbiätare (M. pusillus) Blåkragad biätare (M. variegatus) Merops (v.) lafresnayii – urskiljs som egen art av Birdlife International Bergbiätare (M. oreobates) Rödstrupig biätare (M. bulocki) Vitpannad biätare (M. bullockoides) Somaliabiätare (M. revoilii) Vitstrupig biätare (M. albicollis) Böhmbiätare (M. boehmi) Grön dvärgbiätare (M. orientalis) Merops (o.) viridissimus – urskiljs som egen art av Birdlife International Merops (o.) cyanophrys – urskiljs som egen art av Birdlife International Grön biätare (M. persicus) Olivgrön biätare (M. superciliosus) Blåstjärtad biätare (M. philippinus) Regnbågsbiätare (M. ornatus) Blåstrupig biätare (M. viridis) Merops (v.) americanus – urskiljs ibland som egen art Rosthuvad biätare (M. leschenaulti) Biätare (M. apiaster) Rosenbiätare (M. malimbicus) Nordlig karminbiätare (M. nubicus) Sydlig karminbiätare (M. nubicoides)Arı kuşu, arı kuşugiller (Meropidae) familyasından Merops cinsini oluşturan temel besinleri arılar olan kuş türlerinin ortak adı.
Arılar ve diğer böcek türleriyle beslenirler. Yatay kum tünellerine ya da toprak oyuklarına yuva yaparlar. Açık alanların sivri gagalı, uzun gövdeli ve uzun kuyruklu kuşlarıdır. Uzun, üçgen şekildeki kanatlarını süzülürken düz tutar ve ani hızlanma sağlayacak şekilde geriye ya da aşağıya doğru hafif vuruşlar yapar. Sesi berrak, tatlı ve sık tekrarlı bir prup prupdur. Erkeği ve dişisi benzerdir.
Arı kuşu, arı kuşugiller (Meropidae) familyasından Merops cinsini oluşturan temel besinleri arılar olan kuş türlerinin ortak adı.
Arılar ve diğer böcek türleriyle beslenirler. Yatay kum tünellerine ya da toprak oyuklarına yuva yaparlar. Açık alanların sivri gagalı, uzun gövdeli ve uzun kuyruklu kuşlarıdır. Uzun, üçgen şekildeki kanatlarını süzülürken düz tutar ve ani hızlanma sağlayacak şekilde geriye ya da aşağıya doğru hafif vuruşlar yapar. Sesi berrak, tatlı ve sık tekrarlı bir prup prupdur. Erkeği ve dişisi benzerdir.
У переважній більшості зведень для цих птахів використовується українська назва «бджолоїдка»:
Побутує також давня назва «щурка», яку підтверджує і СУМ[1] з посиланням на видання «Корисні птахи України» (Воїнственський, 1950)[2]. «Щурами», «щурками», «щуриками» в Україні здавна називали тварин, що риють нори і живуть у норах. Наразі назва «Щур» закріпилася за родом мишовидих гризунів Arvicola та родом горобиних птахів Pinicola, «Щурка» вживається для Merops, «щурик» — для ластівок роду Riparia. Врешті, у прадавніх українців «Щур (Чур, Цур)» — один з найпопулярніших «домашніх» богів.
Рід Merops — типовий рід родини. Серед найвідоміших його видів — Бджолоїдка європейська (Merops apiaster). Цей вид є типом роду Merops Linnaeus, 1758.
Разом з родом Merops у складі родини Meropidae — ще два роди: Nyctyornis та Meropogon.
У фауні України та прилеглих країн поширені два види цього роду:
Merops là một chi chim trong họ Meropidae.[1]
Щу́рки, или пчелое́ды (лат. Merops) — род птиц из семейства щурковых (Meropidae). Большинство представителей обитают в умеренных и тропических частях Африки, но некоторые из птиц встречаются и в южной Европе, на Мадагаскаре, в Азии, Австралии и Новой Гвинее. Некоторые виды перелётные.
Птицы с ярко окрашенным плотным, блестящим, сходным у самцов и самок оперением на стройном теле. В окраске преобладают синий, зелёный и жёлтый тона. Крылья длинные, острые, полёт быстрый. Птицы обычно имеют вытянутый, немного изогнутый тонкий клюв. Ноги короткие, что затрудняет передвижение по земле.
Само название говорит об их пристрастии к пище. В основном употребляют насекомых, которых ловят на лету, особенно предпочитают пчёл, ос и шмелей, которым отрывают жало, прежде чем их съесть; едят муравьёв.
Стайные птицы. Обитатели открытых пространств; лесов избегают. Гнездятся колониями в норах, вырытых в обрывах или на ровных местах.
В кладке 2–9 белых яиц. Насиживают самец и самка. Птенцы вылупляются голые.
Истребляя пчёл близ пасек, вредят пчеловодству.
Некоторые представители занесены на страницы Красной книги.
На территории России и в странах бывшего СССР встречаются золотистая и зелёная щурки.
По данным ITIS к роду щурок относятся следующие виды и подвиды:
Щу́рки, или пчелое́ды (лат. Merops) — род птиц из семейства щурковых (Meropidae). Большинство представителей обитают в умеренных и тропических частях Африки, но некоторые из птиц встречаются и в южной Европе, на Мадагаскаре, в Азии, Австралии и Новой Гвинее. Некоторые виды перелётные.
Птицы с ярко окрашенным плотным, блестящим, сходным у самцов и самок оперением на стройном теле. В окраске преобладают синий, зелёный и жёлтый тона. Крылья длинные, острые, полёт быстрый. Птицы обычно имеют вытянутый, немного изогнутый тонкий клюв. Ноги короткие, что затрудняет передвижение по земле.
Само название говорит об их пристрастии к пище. В основном употребляют насекомых, которых ловят на лету, особенно предпочитают пчёл, ос и шмелей, которым отрывают жало, прежде чем их съесть; едят муравьёв.
Стайные птицы. Обитатели открытых пространств; лесов избегают. Гнездятся колониями в норах, вырытых в обрывах или на ровных местах.
В кладке 2–9 белых яиц. Насиживают самец и самка. Птенцы вылупляются голые.
Истребляя пчёл близ пасек, вредят пчеловодству.
Некоторые представители занесены на страницы Красной книги.
На территории России и в странах бывшего СССР встречаются золотистая и зелёная щурки.
.jpg)
_crop.jpg)
_W_IMG_4355.jpg)
