dcsimg

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por IABIN
Chile Central
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidad de Santiago de Chile
autor
Pablo Gutierrez
site do parceiro
IABIN

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por IABIN
Chile Central
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidad de Santiago de Chile
autor
Pablo Gutierrez
site do parceiro
IABIN

Tachuris rubrigastra ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Tachuris rubrigastra ye una pequeña ave paseriforme de Suramérica perteneciente a la familia Tyrannidae. Ye l'únicu miembru del xéneru Tachuris y les sos rellaciones con otros miembros de la familia son inciertes.

 src=
Nial de Tachuris rubrigastra

Mide 10.5 cm. La so cola ye curtia; les sos nales, curties y arrondaes; y el so picu, espodáu. Como'l so nome indicar, el so plumaxe ye bien coloríu. El llombu y les partes traseres son verdes; les inferiores son marielles; el pescuezu, blancu; la llinia alredor del pechu, negra; y la parte inferior de la cola, colorada. La cabeza ye azul buxu escuru, con una llinia mariella alredeor del güeyu. La parte cimera de la cabeza ye escura, xeneralmente con un llurdiu coloráu oculta. Les nales y cola son escures tamién, teniendo les primeres una llinia blanca y les segundes, plumes blanques nel esterior. Los mozos son menos coloríos que los adultos.

Hai cuatro subespecies: T. r. rubrigastra ye la más común, habitando dende'l sudeste de Brasil hasta'l sur d'Arxentina y el centru de Chile. T. r. alticola habita nos Andes del sudeste de Perú, l'oeste de Bolivia y el noroeste d'Arxentina. T. r. libertatis alcuéntrase na mariña de Perú y T. r. loaensis na Rexón d'Antofagasta, nel norte de Chile.

Alcuéntrase-y nes zones húmedes cercanes a los ríos y llagos. Ta acomuñáu a les totoras. El nial ye construyíu ente los tarmos d'estes plantes.

Referencies

Enllaces esternos

  • Silveira, Julio C. (2011) Semeya; WikiAves.
  • Fenalti, Paulo (2009) Semeya; WikiAves.
Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Tachuris rubrigastra: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Tachuris rubrigastra Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Tachuris rubrigastra ye una pequeña ave paseriforme de Suramérica perteneciente a la familia Tyrannidae. Ye l'únicu miembru del xéneru Tachuris y les sos rellaciones con otros miembros de la familia son inciertes.

 src= Nial de Tachuris rubrigastra

Mide 10.5 cm. La so cola ye curtia; les sos nales, curties y arrondaes; y el so picu, espodáu. Como'l so nome indicar, el so plumaxe ye bien coloríu. El llombu y les partes traseres son verdes; les inferiores son marielles; el pescuezu, blancu; la llinia alredor del pechu, negra; y la parte inferior de la cola, colorada. La cabeza ye azul buxu escuru, con una llinia mariella alredeor del güeyu. La parte cimera de la cabeza ye escura, xeneralmente con un llurdiu coloráu oculta. Les nales y cola son escures tamién, teniendo les primeres una llinia blanca y les segundes, plumes blanques nel esterior. Los mozos son menos coloríos que los adultos.

Hai cuatro subespecies: T. r. rubrigastra ye la más común, habitando dende'l sudeste de Brasil hasta'l sur d'Arxentina y el centru de Chile. T. r. alticola habita nos Andes del sudeste de Perú, l'oeste de Bolivia y el noroeste d'Arxentina. T. r. libertatis alcuéntrase na mariña de Perú y T. r. loaensis na Rexón d'Antofagasta, nel norte de Chile.

Alcuéntrase-y nes zones húmedes cercanes a los ríos y llagos. Ta acomuñáu a les totoras. El nial ye construyíu ente los tarmos d'estes plantes.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Tachuris rubrigastra ( Bretã )

fornecido por wikipedia BR

Tachuris rubrigastra[1] a zo ur spesad golvaneged bihan eus ar c'herentiad Tyrannidae.

Anvet e voe Sylvia rubrigastra (kentanv) da gentañ-penn (e 1817) gant an evnoniour gall Louis Jean Pierre Vieillot (1748-1831).
Ar spesad nemetañ er genad Tachuris an hini eo.

Doareoù pennañ

 src=
Tachuris ribrigastra,
tresadenn (1920) gant Grönvold.


Boued

Bevañ a ra diwar amprevaned[2].

Annez hag isspesadoù

Ar spesad a gaver ar pevar isspesad[3] anezhañ e Suamerika :

  • Tachuris rubrigastra alticola, e gevred Perou, kornôg Bolivia ha gwalarn Arc'hantina,
  • T. r. libertatis, e kornôg Perou,
  • T. r. loaensis, e hanternoz Chile,
  • T. r. rubrigastra, e gevred Brazil, Paraguay, Uruguay, hanternoz Arc'hantina ha kornôg Chile.

Liammoù diavaez

Notennoù ha daveennoù



Commons
Muioc'h a restroù diwar-benn

a vo kavet e Wikimedia Commons.

Wikispecies-logo.svg
War Wikispecies e vo kavet ditouroù ouzhpenn diwar-benn:
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia BR

Tachuris rubrigastra: Brief Summary ( Bretã )

fornecido por wikipedia BR

Tachuris rubrigastra a zo ur spesad golvaneged bihan eus ar c'herentiad Tyrannidae.

Anvet e voe Sylvia rubrigastra (kentanv) da gentañ-penn (e 1817) gant an evnoniour gall Louis Jean Pierre Vieillot (1748-1831).
Ar spesad nemetañ er genad Tachuris an hini eo.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia BR

Set colors ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El set colors (Tachuris rubrigastra) és un petit ocell passeriforme de Sud-amèrica que pertany a la família Tyrannidae. És l'únic membre del gènere Tachuris i es desconeix la relació amb altres membres de la seva família. Viu en zones pantanoses o en jonqueres prop de llacs i rius. S'assembla molt al gènere Scirpus. Fa el niu entre les tiges de les plantes.[1]

Taxonomia

Se n'han descrit quatre subespècies: T. r. rubrigastra és la més estesa, des del sud-est del Brasil fins al sud de l'Argentina i el centre de Xile; T. r. alticola, que habita als Andes del sud-est del Perú, l'oest de Bolívia i el nord-oest de l'Argentina; T. r. libertatis, que habita a la costa del Perú, i la T. r. loaensis, que habita únicament a la Regió d'Antofagasta, al nord de Xile.

Morfologia

 src=
Niu de Tachuris rubigastra

És un ocell petit, mesura uns 10,5 cm. Té una cua curta, ales petites i arrodonides i un bec afilat. Com el seu nom indica, té un plomatge de colors. El llom i la part posterior són verds; la part inferior és groga, a part del coll que és blanc; la banda del pit és negra i la part inferior de la cua és vermella. La cara és d'un color blau fosc grisenc, amb una línia groga a sobre de l'ull i la coroneta fosca amb una taca vermella, sovint dissimulada. Les ales i la cua també són fosques, encara que les ales tenen una línia blanca i la cua té les plomes més externes, blanques. Els adults tenen el plomatge d'un color molt més viu que els joves.

Referències

  1. Jaramillo, Alvaro; Burke, Peter & Beadle, David (2003) Field Guide to the Birds of Chile. Christopher Helm, London.

Enllaços externs

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Set colors Modifica l'enllaç a Wikidata
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Set colors: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El set colors (Tachuris rubrigastra) és un petit ocell passeriforme de Sud-amèrica que pertany a la família Tyrannidae. És l'únic membre del gènere Tachuris i es desconeix la relació amb altres membres de la seva família. Viu en zones pantanoses o en jonqueres prop de llacs i rius. S'assembla molt al gènere Scirpus. Fa el niu entre les tiges de les plantes.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Teyrn yr hesg ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Teyrn yr hesg (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: teyrniaid yr hesg) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tachuris rubrigastra; yr enw Saesneg arno yw Many-coloured rush-tyrant. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. rubrigastra, sef enw'r rhywogaeth.[2]

Teulu

Mae'r teyrn yr hesg yn perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Llydanbig cribfelyn Platyrinchus coronatus Llydanbig gyddf-felyn Platyrinchus flavigularis
PlatyrhynchusSmit.jpg
Piwi cefnwyn Contopus cooperi
Olive-sided Flycatcher (33585416604).jpg
Piwi coed y Dwyrain Contopus virens
Eastern Peewee-Yucatán.jpg
Piwi llwydwyn Contopus fumigatus
Contopus fumigatus Pibí oscuro Smoke-colored Pewee (14018741813).jpg
Teyrn cycyllog Attila rufus
Attila rufus -Reserva Guainumbi, Sao Luis do Paraitinga, Sao Paulo, Brasil-8.jpg
Teyrn gwinau mawr Attila cinnamomeus
Cinnamon Attila.jpg
Teyrn morgrug Delalande Corythopis delalandi
Corythopis delalandi -Piraju, Sao Paulo, Brazil-8.jpg
Teyrnaderyn mawr Tyrannus cubensis
Giant Kingbird 2495229727.jpg
Teyrnaderyn y Gorllewin Tyrannus verticalis
Tyrannus-verticalis-001.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Teyrn yr hesg: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Teyrn yr hesg (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: teyrniaid yr hesg) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tachuris rubrigastra; yr enw Saesneg arno yw Many-coloured rush-tyrant. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. rubrigastra, sef enw'r rhywogaeth.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Many-colored rush tyrant ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The many-colored rush tyrant or many-coloured rush tyrant (Tachuris rubrigastra) is a small passerine bird of South America belonging to the tyrant flycatcher family, Tyrannidae. It is the only member of the genus Tachuris and is sometimes placed in a separate monotypic family. It inhabits marshland and reedbeds around lakes and rivers. It is particularly associated with stands of Scirpus. The nest is built among plant stems.[2]

Taxonomy and systematics

A 2013 DNA-based study of South American suboscines found that the many-colored rush tyrant belonged to an isolated lineage that had been separated from other suboscines for around 25 million years. The authors proposed that it would be better placed in its own monotypic family Tachurididae.[3] It was subsequently suggested that the name should be Tachurisidae.[4] The placement in a separate family was followed by Edward Dickinson and Leslie Christidis in the fourth edition of the Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World,[5] but has not yet been adopted by other authorities.[6][7][8]

Four subspecies are recognised. The nominate T. r. rubrigastra is the most widespread, occurring from south-east Brazil to southern Argentina and central Chile, T. r. alticola is found in the Andes of south-east Peru, west Bolivia and north-west Argentina, T. r. libertatis is found in coastal Peru while T. r. loaensis is restricted to Antofagasta Region in northern Chile.[8]

Description

Many-colored rush tyrant nest

The many-colored rush tyrant is a small bird, 11–11.5 cm (4.3–4.5 in) in length. As the bird's name suggests, the plumage is very colourful. The back and rump are green while the underparts are yellow apart from the white throat, black breastband and red undertail-coverts. The face is dark blue-grey, there is a yellow stripe over the eye and the crown is dark with a red patch that is often concealed. The wings and tail are dark with a white wingbar and white outer tail-feathers. Females are duller than the males.[9]

References

  1. ^ BirdLife International (2016). "Tachuris rubrigastra". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T22699410A93730354. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22699410A93730354.en. Retrieved 13 November 2021.
  2. ^ Jaramillo, Alvaro; Burke, Peter & Beadle, David (2003) Field Guide to the Birds of Chile. Christopher Helm, London.
  3. ^ Ohlson, J.I.; Irestedt, M.; Ericson, P.G.P.; Fjeldså, J. (2013). "Phylogeny and classification of the New World suboscines (Aves, Passeriformes)". Zootaxa. 3613 (1): 1–35. doi:10.11646/zootaxa.3613.1.1. PMID 24698900.
  4. ^ Franz, I. (2015). "A family-group name correction in Aves: Tachurisidae instead of Tachurididae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013". Zootaxa. 3941 (4): 593–594. doi:10.11646/zootaxa.3941.4.9. PMID 25947533.
  5. ^ Dickinson, E.C.; Christidis, L., eds. (2014). The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. Vol. 2: Passerines (4th ed.). Eastbourne, UK: Aves Press. p. 24. ISBN 978-0-9568611-2-2.
  6. ^ South American Classification Committee. "Part 8. Suboscine Passeriformes, C (Tyrannidae to Tityridae)". A Classification of the Bird Species of South America. Retrieved 28 February 2017.
  7. ^ del Hoyo, Joseph (ed.). "Taxonomic structure and notes: Tyrannidae". Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions. Retrieved 2 July 2019.
  8. ^ a b Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2019). "Tyrant flycatchers". World Bird List Version 9.2. International Ornithologists' Union. Retrieved 1 July 2019.
  9. ^ Ridgely, Robert S.; Tudor, Guy (2009). Birds of South America: Passerines. Helm Field Guides. London: Christopher Helm. p. 413. ISBN 978-1-408-11342-4.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Many-colored rush tyrant: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The many-colored rush tyrant or many-coloured rush tyrant (Tachuris rubrigastra) is a small passerine bird of South America belonging to the tyrant flycatcher family, Tyrannidae. It is the only member of the genus Tachuris and is sometimes placed in a separate monotypic family. It inhabits marshland and reedbeds around lakes and rivers. It is particularly associated with stands of Scirpus. The nest is built among plant stems.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Tachuris rubrigastra ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES
 src=
Tachurí sietecolores en su hábitat típico, en Parque Finky, Buenos Aires, Argentina.

El sietecolores[8]​ (Tachuris rubrigastra), es una especie de ave paseriforme perteneciente a la familia Tyrannidae. Es el único miembro del género Tachuris y sus relaciones con otros miembros de la familia son inciertas. Es nativo del centro sur y de la región andina del centro oeste de América del Sur.

Nombres comunes

Aparte de sietecolores (en Chile), se le denomina también tachurí sietecolores (en Argentina[9]​ y Paraguay), sietecolores de la laguna (en Argentina[9]​ y Uruguay), sietecolores de la totora (en Perú),[10]el rey, junquero de colores, matraca, pajarito arco iris, papa-pirí, tachurí rey o reyezuelo.[11]

Distribución y hábitat

Se encuentra en Argentina, Bolivia, Brasil, Chile, Paraguay y Perú.[1]Ver detalles en Subespecies.

Habita en zonas húmedas e inundables cercanas a ríos y lagos. Está asociado a las totoras. Desde el nivel del mar hasta los 4100 msnm en los Andes.[12][13]

Descripción

Mide entre 10 y 11,5 cm de longitud. Como su nombre lo indica, el plumaje del sietecolores (en realidad son 8 o 9) es muy colorido. La corona es negra con una faja central roja (casi siempre oculta) y lista superciliar amarillo dorado a los lados. Los lados de la cara con triángulo negro azulado desde el pico hasta los auriculares. El lomo y las partes traseras son verdes; las partes inferiores son amarillo brillante; el cuello, blanco; exhibe una banda parcial negra alrededor del pecho; el criso es rojizo. Su cola es corta con rectrices centrales negras, las siguientes negras con punta blanca y rectrices exteriores blancas (obvias en vuelo); sus alas son cortas y redondeadas, las cobertoras son grises, las primarias gris parduzco, las secundarias con borde blanco formando una línea transversal blanca ancha. Patas negras, pico esbelto negro, ojos celestes. La hembra exhibe colores más suaves y los jóvenes son menos coloridos que los adultos. Aves de altitudes andinas son ligeramente mayores y con las listas superciliares más anchas mientras que las aves de la costa peruana pueden ser más blanquecinas por abajo y con las listas superciliares más verdosas.[12][13]

 src=
Sietecolores en la Lagoa dos Patos, Rio Grande do Sul, Brasil.

Comportamiento

Se mueve incansablemente dentro de la cobertura de juncales y totoras y a menudo es difícil de ser visto. Ocasionalmente emerge al borde del agua para alimentarse y por la mañana temprano se acomoda en perchas más en el abierto.[12]

Alimentación

Su dieta consiste de insectos y pequeños invertebrados que encuentra en su hábitat, los que caza moviéndose de totora en totora en vuelos cortos y dando pequeños saltos.[13]

 src=
Nido de Tachuris rubrigastra

Reproducción

Nidifica entre septiembre y diciembre. Construye un nido tejido de tiras de juncos secos, formando una taza terminada en punta en la parte inferior y amarrada a una rama de totora, a unos 50 a 100 cm del agua. Deposita dos a tres huevos amarillentos con el polo romo algo más oscuro que miden 16x13 mm.[13]

Vocalización

Vocaliza encaramado en lo alto de totoras o gramíneas verticales[14]​ un canto bastante musical, un rico gorgoteo «triutu-tu, triutu-tu-tu-tu».[12]

Sistemática

 src=
Tachuris rubrigastra, ilustración de Grönvold para W. H. Hudson Birds of la Plata, 1920.

Descripción original

La especie T. rubrigastra fue descrita por primera vez por el naturalista francés Louis Jean Pierre Vieillot en 1817 bajo el nombre científico Sylvia rubrigastra; la localidad tipo es: «Paraguay».[10]

El género monotípico Tachuris fue descrito por el naturalista francés Frédéric de Lafresnaye en 1836.[3]

Etimología

El nombre genérico femenino «Tachuris» deriva del guaraní «tachurí, tarichú» que designa a varias pequeñas aves comedoras de insectos;[6]​ y el nombre de la especie «rubrigastra», se compone de las palabras del latín «ruber, rubra»: rojo y «gaster, gasteris»: vientre.[15]

Taxonomía

Las relaciones de este género con el resto de la familia Tyrannidae siempre fueron inciertas. Los amplios estudios genético-moleculares realizados por Tello et al. (2009) descubrieron una cantidad de relaciones novedosas dentro de la familia Tyrannidae que todavía no están reflejados en la mayoría de las clasificaciones.[16]​ El diagnóstico para Tachuris fue que los estudios moleculares demostraron consistentemente que el género pertenece a un linaje antiguo y aislado con relación a Rhynchocyclidae y Tyrannidae, pero no asociado a ninguno de ellos ni ambiguamente. La edad estimada, aunque inconclusivamente debido a la resolución pobre de los datos, apunta para una edad entre 25 y 28 Mya (millones de años). Tanto en morfología como en comportamiento, Tachuris es uno de los miembros más diferenciados del parvorden Tyrannida. Siguiendo estos estudios, Ohlson et al. (2013) propusieron dividir Tyrannidae en cinco familias, entre las cuales Tachurididae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013 exclusiva para el presente género.[2]​ El Comité Brasileño de Registros Ornitológicos (CBRO) y Avibase adoptan dicha familia,[10][17]​ mientras el Comité de Clasificación de Sudamérica (SACC) aguarda propuestas para analisar los cambios, y coloca al género en Incertae sedis.[18]

Ha sido propuesto que el nombre Tachurididae estaría errado por no obedecer a la raíz del mismo: Tachuris, y ha sido sugerido su cambio para Tachurisidae, de acuerdo a Franz (2015).[19]​ El CBRO ya adopta el nuevo nombre.[17]

Cladograma propuesto para la familia Tachurisidae

De acuerdo a Ohlson et al. 2013, queda así la posición de la familia:[2]

Parvorden Tyrannida

Pipridae

   

Cotingidae

Superfamilia Tyrannoidea

Oxyruncidae

   

Onychorhynchidae

   

Tityridae

   

Pipritidae

   

Platyrinchidae

   

Tachurisidae: Tachuris

   

Rhynchocyclidae

   

Tyrannidae

     

Subespecies

Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[20]​ y Clements Checklist v.2017,[21]​ se reconocen cuatro subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[22]

En la cultura popular

El sietecolores ha sido elegido como mascota, con el nombre de Fiu, de los Juegos Panamericanos 2023 y los Parapanamericanos 2023, que se realizarán en Santiago, Chile, en votación realizada por Internet entre el 5 al 25 de agosto de 2021.[23]

Referencias

  1. a b BirdLife International (2012). «Tachuris rubrigastra». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2015.2 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 13 de septiembre de 2015.
  2. a b c Ohlson, J. I.; Irestedt, M.; Ericson, P.G.P.; Fjeldså, J. (2013). «Phylogeny and classification of the New World suboscines (Aves, Passeriformes).». Zootaxa (en inglés) (3613): 1-35. ISSN 1175-5326. doi:10.11646/zootaxa.3613.1.1.
  3. a b de Lafresnaye, F. (1836). «Zoologie. A monsieur le directeur de l'Echo du Monde savant». L'echo du Monde savant 2e division sciences naturelles et géographiques (en francés). 3(138): 106–107. Tachuris, citación original. Disponible en Google Books. ISSN 2017-2923.
  4. Zoonomen Nomenclatural data (2013) Alan P. Peterson. Ver Tachuris en Tyrannidae. Acceso: 12 de enero de 2018.
  5. a b Vieillot, L.J.P. (1817). Nouveau Dictionnaire d’Histoire naturelle, appliquée aux arts, à l'agriculture, à l'économie rurale et domestique, à la médecine, etc. (en francés). Tomo 11. 602 pp. + 6 tt. París: Deterville. Sylvia rubrigasta, descripción original, p.277. Disponible en Biodiversitas Heritage Library.
  6. a b c Jobling, J. A. (2017). Tachuris Key to Scientific Names in Ornithology (en inglés). En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado el 11 de enero de 2018.
  7. Cyanotis Richmond Index -- Genera CabalusCysticola. Division of Birds at the National Museum of Natural History, Washington, D.C.
  8. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2004). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Novena parte: Orden Passeriformes, Familias Cotingidae a Motacillidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 51 (2): 491-499. ISSN 0570-7358. Consultado el 13 de septiembre de 2015. P. 494.
  9. a b «Sistema de Información de Biodiversidad - Tachuris rubrigastra».
  10. a b c Sietecolores Tachuris rubrigastra (Vieillot, 1817) en Avibase. Consultada el 13 de septiembre de 2015.
  11. «Tachurí sietecolores Tachuris rubrigastra (Vieillot, 1817) en: Aves Argentinas: Descripción, Comportamiento, Reproducción y Distribución. Tyrannidae a Turdidae, p.132». Comunicaciones del Museo Provincial de Ciencias Naturales “Florentino Ameghino” (Nueva Serie). 21 (1): 1-633. 2016. ISSN 0325-3856. Archivado desde el original el 14 de noviembre de 2016. Consultado el 12 de enero de 2018.
  12. a b c d Ridgely, Robert & Tudor, Guy. (2009). Tachuris rubrigastra, p. 413, lámina 43(10), en Field guide to the songbirds of South America: the passerines – 1.a edición – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). University of Texas Press, Austin. ISBN 978-0-292-71748-0
  13. a b c d Tachuris rubrigastra en Aves de Chile. Consultada el 14 de septiembre de 2015.
  14. Sigrist, Tomas. (2013). Tachuris rubrigastra, p. 396 en Guia de Campo Avis Brasilis – Avifauna brasileira – São Paulo: Avis Brasilis. ISBN 978-85-60120-25-3
  15. Jobling, J. A. (2017) rubrigastra Key to Scientific Names in Ornithology (en inglés). En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado el 11 de enero de 2018.
  16. Tello, J. G., Moyle, R. G., Marchese, D.J. & Cracraft, J. (2009). «Phylogeny and phylogenetic classification of the tyrant flycatchers, cotingas, manakins, and their allies (Aves: Tyrannides).». Cladistics (25): 1-39. ISSN 0748-3007. doi:10.1111/j.1096-0031.2009.00254.x.
  17. a b de Q. Piacentini, Vitor, et al. (2015). «Lista comentada de las aves de Brasil por el Comité Brasileño de Registros Ornitológicos.». Revista Brasileira de Ornitologia (en portugués e inglés) (23(2)): 91-298. ISSN 2178-7875. Consultado el 5 de abril de 2016. P. 212.
  18. Part 8. Suboscine Passeriformes, C (Tyrannidae to Tityridae) Ver Nota 43b en Tyrannidae en A Classification of the Bird Species of South America - South American Classification Committee - American Ornithologists' Union (en inglés) Consultada el 26 de octubre de 2021.
  19. Franz, Ismael (2015). «A family-group name correction in Aves: Tachurisidae instead of Tachurididae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013» Zootaxa 3941 (4): 593–594
  20. Gill, F. & Donsker, D. (Eds.). «Tyrant flycatchers». IOC – World Bird List (en inglés). Consultado el 12 de enero de 2018. Versión/Año: 7.3./2018.
  21. Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan & C. L. Wood (2017). «The eBird/Clements checklist of birds of the world: v2017». Disponible para descarga. The Cornell Lab of Ornithology (Planilla Excel|formato= requiere |url= (ayuda)) (en inglés).
  22. Clock, B.M. (2020). «Many-colored Rush Tyrant (Tachuris rubrigastra), version 1.0.». En del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E., ed. Birds of the World (en inglés). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. Consultado el 26 de octubre de 2021.
  23. «Santiago 2023 ya tiene a su mascota: Fiu, el pájaro siete colores». La Tercera. 16 de octubre de 2021. Consultado el 16 de octubre de 2021.

Bibliografía

  • Jaramillo, A.; Burke, P. & Beadle, D. (2003). Field Guide to the Birds of Chile. Christopher Helm, London.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Tachuris rubrigastra: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES
 src= Tachurí sietecolores en su hábitat típico, en Parque Finky, Buenos Aires, Argentina.

El sietecolores​ (Tachuris rubrigastra), es una especie de ave paseriforme perteneciente a la familia Tyrannidae. Es el único miembro del género Tachuris y sus relaciones con otros miembros de la familia son inciertas. Es nativo del centro sur y de la región andina del centro oeste de América del Sur.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Tachuris rubrigastra ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Tachuris rubrigastra Tachuris generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Tachuris rubrigastra: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Tachuris rubrigastra Tachuris generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Keikarinapsija ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Keikarinapsija (Tachuris rubrigastra) on varpuslintulaji, jota tavataan Etelä-Amerikasta. Aikaisemmin keikarinapsija on luokiteltu tyrannien heimoon, mutta on erotettu molekyylifylogeneettisten tutkimusten perusteella omaan heimoonsa keikarinapsijat (Tachurididae tai eräiden lähteiden mukaan oikeammin Tachurisidae).[2][3]

Koko ja ulkonäkö

Keikarinapsija on kooltaan 11–11,5 cm pitkä. Keikarinapsijakoiras on värikäs. Sen selkä on vihreä, siivet ja pyrstö ovat mustat lukuun ottamatta valkoisia viiruja siivissä ja pyrstön reunoissa. Pää on musta ja silmäkulmajuovat keltaiset. Kekikarinapsijakoiraan vatsa on keltainen, yläperä on punainen ja rinnassa kulkee musta juova. Keikarinapsijanaaras on väreiltään vaatimattomampi. Väritys vaihtelee hieman lajin levinneisyysalueella. Keikarinapsijan nokka on kapea ja pitkähkö.[2][4]

Levinneisyys ja elintavat

Keikarinapsijaa tavataan Perusta Chileen ja Argentiinaan ulottuvalta alueelta ja talvisin yksilöitä vaeltaa myös Brasiliaan. Keikarinapsijoiden elinympäristöä ovat ruovikot vesistöjen läheisyydessä. Lajia tavataan aina 4 100 metrin korkeuteen asti. Keikarinapsijan ravintoa ovat hyönteiset.[2][4]

Lähteet

  1. BirdLife International: Tachuris rubrigastra IUCN Red List of Threatened Species. Version 2017.3. 2016. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 29.3.2018. (englanniksi)
  2. a b c Jan I. Ohlsson, Martin Irestedt, Per G. Ericson & Jon Fjeldså: Phylogeny and classification of the New World suboscines (Aves, Passeriformes). Zootaxa, 2013, 3613. vsk, nro 1, s. 1-35. Artikkelin verkkoversio Viitattu 29.3.2018. (englanniksi)
  3. Ismael Franz: A family-group name correction in Aves: Tachurisidae instead of Tachurididae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013. Zootaxa, 2015, 3941. vsk, nro 4, s. 593–594. Artikkelin verkkoversio Viitattu 29.3.2018. (englanniksi)
  4. a b Robert S. Ridgely, Guy Tudor: Field Guide to the Songbirds of South America, s. 413. University of Texas Press, 2009. ISBN 978-0-292-71748-0. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 29.3.2018). (englanniksi)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Keikarinapsija: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Keikarinapsija (Tachuris rubrigastra) on varpuslintulaji, jota tavataan Etelä-Amerikasta. Aikaisemmin keikarinapsija on luokiteltu tyrannien heimoon, mutta on erotettu molekyylifylogeneettisten tutkimusten perusteella omaan heimoonsa keikarinapsijat (Tachurididae tai eräiden lähteiden mukaan oikeammin Tachurisidae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Tyranneau omnicolore ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Tachuris rubrigastra

Le Tyranneau omnicolore (Tachuris rubrigastra)[1] est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae[2],[3],[4]. Il est le seul représentant du genre Tachuris.

Systématique et distribution

Cet oiseau est représenté par quatre sous-espèces selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 9.1, 2019)[5] :

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Tyranneau omnicolore: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Tachuris rubrigastra

Le Tyranneau omnicolore (Tachuris rubrigastra) est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae,,. Il est le seul représentant du genre Tachuris.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Ornaattachuri ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De ornaattachuri (Tachuris rubrigastra) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 4 ondersoorten:

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Ornaattachuri: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De ornaattachuri (Tachuris rubrigastra) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Tęczak (ptak) ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Tęczak (Tachuris rubrigastra) – gatunek małego ptaka z monotypowej rodziny tęczaków (Tachurididae). Występuje w Ameryce Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Louis Jean Pierre Vieillot w 1817 roku. Przydzielił mu nazwę Sylvia rubrigastra. Holotyp pochodził z Paragwaju[2]. Obecnie Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) uznaje tęczaka za przedstawiciela monotypowego rodzaju Tachuris[7]. Przynależność do rodziny nie jest pewna w przypadku tego gatunku. Wedle IOC należy on do rodziny tyrankowatych (Tyrannidae), podczas gdy autorzy The Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World umieszczają go w monotypowej rodzinie tęczaków (Tachurididae)[8]. Opisana została w 2013 (Ohlson et al.), a wyodrębniona na podstawie wyników badań molekularnych. Według autorów rodzina ta spokrewniona jest z tyrankowatymi oraz Rhynchocyclidae (nieuznana przez IOC rodzina) i tworzy odrębną linię rozwojową datowaną na wiek 25–28 mln lat[9]. IOC wyróżnia 4 podgatunki[7], autorzy Handbook of the Birds of the World także[2].

Nazwa rodzajowa Tachuris pochodzi od słów Tachurí i Tarichú, które w języku guarani oznaczają różne małe ptaki (dosłownie oznaczają „zjadacza mrówek” lub „zjadacza larw”). Nazwa gatunkowa rubrigastra oznacza z łaciny „czerwonobrzuchy” (ruber – „ czerwony” i gaster – „brzuch”)[10].

Podgatunki i zasięg występowania

IOC wyróżnia następujące podgatunki[7]:

Morfologia

Tęczak to drobny, smukły ptak mierzący 11–11,5 cm długości (osobniki, które zbadał Taczanowski były większe i mierzyły 12 cm[11]). Sylwetką zbliżony do pokrzewki. Wyróżnia się długimi, wysmukłymi skokami oraz bardzo wąskim i ostro zakończonym dziobem[9]. Masa ciała: 6,5 do 8 g[2].

Wymiary kilku osobników podane w milimetrach:

Lokalizacja Skrzydło Ogon Skok Dziób ♂[11] Peru (Junin, bez dokładniejszej jednostki, i prowincja Pacasmayo) 55 45 19 13 ♀[11] 47 39 18 13 nn[12] La Plata 50 35 – 8 ♂[3]¹ – podg. nominatywny La Plata 50 46 21 8 (inny osobnik) ♂♂[13] – podg. alticola zach. Boliwia 54,5–59,5 – – –

¹Oryginalne wymiary podano w calach; zamieszczone tu stanowią przybliżenie

Dalszy opis dotyczy samca podgatunku nominatywnego. Wierzch ciała brązowozielony; barwa na głowie przechodzi w czerń z domieszką niebieskiego, co jest szczególnie widoczne na pokrywach usznych. Brew płowa, lekko zielonkawa; na szczycie głowy szkarłatna plamka. Skrzydła i sterówki czarniawe. Wewnętrzne chorągiewki lotek (zewnętrzne w przypadku najbardziej wewnętrznych, lotek trzeciorzędowych) i część pokryw skrzydłowych większych przybiera barwę białą, podobnie jak i para zewnętrznych sterówek, zewnętrzne krawędzie kolejnych ich par i zakończenia części z nich. Spód ciała pokrywają pióra ochrowożółte, na gardle bielsze. Okolice kloaki czerwone. Od zgięcia skrzydła do zgięcia drugiego skrzydła ciągnie się spodem ciała czarny pas, w środku przerwany przez żółte pióra. Dziób i nogi czarne[3]; podeszwy stóp pomarańczowe. Philip Lutley Sclater podaje, że samce mają tęczówki niebieskie („w kolorze nieba”), zaś samice tęczówki białe[5].

Ekologia

 src=
Gniazdo tęczaka

Środowiskiem życia tęczaka są rozległe trzcinowiska, bagna oraz trawiaste obrzeża jezior. Rzadko pozostawia trzcinowiska na rzecz przybrzeżnych zarośli. Spotykany od poziomu morza po 4200 m n.p.m. Żeruje na owadach, samotnie lub w grupach rodzinnych, wśród gęstego sitowia. Często kurczowo przylega do łodygi rośliny lub zwisa z niej do góry nogami. Niekiedy biega lub skacze po ziemi, błocie albo pływającej roślinności[2]. Odzywa się podobnymi do owadzich (lub do stukania nożem o talerz[3]) dźwiękami tik. Poza tym odzywa się bulgoczącym lub brzęczącym piwup bzzzzt albo piwup piwuprrrrp[2].

Lęgi

W Peru jaja obserwowano w październiku, pisklęta we wrześniu, zaś opierzające się pisklęta w lutym. W południowo-wschodniej Brazylii ptaki z powiększonymi gonadami stwierdzano we wrześniu i październiku, opierzające się młode w lutym[2]; w Argentynie na Cape San Antonio gniazduje w okresie koniec października–początek stycznia[14]. Tęczaki budują charakterystyczne zwarte gniazda o kształcie stożka, które bokiem przytwierdzone są do łodygi trzciny. Budulec stanowią mokre liście trzcin które po wyschnięciu mają fakturę kartonu[2]; P.L. Sclater podaje, że po zaschnięciu gotowa konstrukcja może nawet wyglądać jak odlana w formie[5]. W zniesieniu 3 lub 4 jaja[2] (według Sclatera[5] i Ernesta Gibsona[14] także i dwa). Okazy znajdujące się w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie (dawniej British Museum) mierzą około 16–18 na 11–13 mm, barwa skorupki opisana jako od jasnej po ciemną kremową; część jaj jest gładka, zaś część ma przy szerszym końcu kropki barwy jasnordzawej i liliowej[4]. Poza tym brak danych[2].

Status zagrożenia

Przez IUCN T. rubrigastra klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2015). BirdLife International szacuje całkowity zasięg na 2,2 mln km². Nie wymienia żadnych ostoi ptaków IBA, w jakich występuje tęczak[15]. Gatunek zasiedla wiele obszarów chronionych, w tym Rezerwat Costanera Sur w Argentynie[2].

Przypisy

  1. Tachuris rubrigastra, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o B.B. Clock B.B., Many-coloured Rush-tyrant (Tachuris rubrigastra) [w:] J.J. Hoyo i inni red., Handbook of the Birds of the World Alive, 2004 [dostęp 2015-02-21] .
  3. a b c d e f g J.B. Hatcher & William B. Scott. Reports of the Princeton University Expeditions to Patagonia. . 2: Ornithology, pt. 4: Anatidae–Tytodidae. s. 805–806.
  4. a b c Eugene W. Oates & Savile G. Reid: Catalogue of the collection of birds's eggs in the British Museum. T. 3. 1903, s. 195.
  5. a b c d Philip Lutley Sclater & W. H. Hudson: Argentine ornithology. T. 1. 1888, s. 142–144.
  6. Tachuris rubrigastra. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
  7. a b c F. Gill & D. Donsker: Tyrant flycatchers. IOC World Bird List (v5.4). [dostęp 2015-10-25].
  8. Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Rodzina: Tachurididae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013 - tęczaki - Rush Tyrant. W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2015-10-25].
  9. a b Jan I.J.I. Ohlson Jan I.J.I. i inni, Phylogeny and classification of the New World suboscines (Aves, Passeriformes), „Zootaxa”, 1, 3613, 2013, s. 1–35, DOI: 10.11646/zootaxa.3613.1.1, ISSN 1175-5334 .
  10. James A. Jobling: Helm Dictionary of Scientific Bird Names. Christopher Helm Publishers Ltd, 2009, s. 339 i 377. ISBN 1-4081-2501-3.
  11. a b c WładysławW. Taczanowski WładysławW., Ornithologie du Pérou, t. 2, 1884, s. 243–244 .
  12. Alcide d'Orbigny: Voyage dans l'Amérique Méridionale. T. 4. Cz. 3: Oiseaux. 1839, s. 333–334.
  13. Niethammer, G.. Zur Vogelwelt Boliviens (Teil II: Passeres). . 7–8, s. 111, 1956. Bonner zoologische Beiträge.
  14. a b E. Gibson. On the ornithology of Cape San Antonio, Buenos Ayres. „Ibis”. ser. 10 v. 6, s. 403, 1918.
  15. Many-coloured Rush-tyrant Tachuris rubrigastra. BirdLife International. [dostęp 21 lutego 2015].

Linki zewnętrzne

p d e
Rodziny ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes) Królestwo: zwierzęta • Typ: strunowce • Podtyp: kręgowce • Gromada: ptaki • Rząd: wróblowebarglikowce
(Acanthisitti) tyrankowce
(Tyranni) śpiewające
(Oscines)
lirogonygąszczakialtannikikorołazychwostkowatekolcopiórkimiodojadylamparcikibuszówkowateziemnodrozdystadniakijagodziakipłatkonosykoralnikimiodnikimaoryskikowaliczkiliszkojadypieszakifletówkiczubcegórnikitrzaskaczekoralniczkijagodnikiwireonkowatewilgowatełuskowczykiszuflodziobkiostrolotykrępaczkiwangowategołogłowypaskownikidzierzbikidziwogonywachlarzówkowatedzierzbykrukowatemonarkiskałowronyczarniakimodrogłówkicudowronkidługobiegowateskalinkowatedudkowcowatekwiatówkinektarnikiturkuśnikowatetybetańczykipłochaczezłotogłówkiwikłaczowateastryldowatewdówkiwróblepliszkowatełuszczakowatepoświerkitanagrzcetrznadlepasówkihispaniolczykitrelnikiantylezeledonkiplatynkilasówkisłowikówkikacykowatehispanioletanagrzykikardynałytanagrowateaksamitnikiowadówkisikoryremizynikatoryskowronkiwąsatkikrótkosterkichwastówkowateświerszczakimimikimadagaskarniczkitrzciniakiskąpoogonkijaskółkowatebilbileświstunkiskotniczkowatepokrzewczykiraniuszkipokrzewkiogoniatkiszlarnikitymaliowatedżunglakisikornikipekińczykimysikrólikitajwaneczkipalmowcejemiołuszkipersówkowatejedwabniczkireliktowcepełzaczekowalikowatestrzyżykisiwuszkibąkojadyprzedrzeźniaczeszpakowatepluszczemuchołówkowatedrozdowate
Układ filogenetyczny na podstawie Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Rząd: Passeriformes - wróblowe. W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2017-07-18].
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Tęczak (ptak): Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Tęczak (Tachuris rubrigastra) – gatunek małego ptaka z monotypowej rodziny tęczaków (Tachurididae). Występuje w Ameryce Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Papa-piri ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O papa-piri (Tachuris rubrigastra), é uma espécie de ave passeriforme da família Tachurisidae. É o único membro do gênero Tachuris e suas relações com outras espécies são incertas. É nativo do centro sul e da região andina do centro-oeste da América do Sul.

Etimologia

O nome gênero “Tachuris” deriva do guaranitachurí, tarichú”: que designa várias pequenas aves comedoras de insetos;[5] e o nome da espécie “rubrigastra”, vem do latimruber, rubra”: vermelho e “gaster, gasteris”: ventre; significando «de ventre vermelho».[6]

Distribuição e hábitat

Se encontra nos seguintes países: Argentina, Bolívia, Brasil, Chile, Paraguai e Peru.[7]

Habita zonas úmidas e inundáveis próximos a rios e lagos. Está associado às plantas herbáceas aquáticas do gênero Scirpus. Ocorre desde o nível do mar até os 4100 m de altitude nos Andes.[8][9]

Descrição

Mede entre 10 e 11,5 cm e é muito colorido. A coroa é preta com uma faixa central vermelha (quase sempre oculta) e uma listra superciliar dourada dos dois lados. A lateral do rosto tem um triângulo azul-escuro desde o bico até os auriculares. As costas são verdes; a barriga é de um amarelo brilhante; o pescoço é branco; exibe uma banda preta ao redor do peito; o crisso é avermelhado. A cauda é curta com retrizes centrais pretas, as seguintes pretas com ponta branca e as retrizes exteriores brancas (mais evidentes em voo); as asas são pequenas e arredondadas, as coberteiras são cinza, as primárias cinza-pardo, as secundárias com borda branca formando uma larga linha transversal branca. Patas pretas, bico preto fino, olhos azul-celeste. A fêmea exibe cores mais suaves e os jovens são menos coloridos que os adultos. As aves que vivem em altitudes maiores (Andes) são ligeiramente maiores e com as listras superciliares mais largas, enquanto as aves da costa peruana podem ser mais esbranquiçadas por baixo e com as listras superciliares mais esverdeadas.[8][9]

 src=
Papa-piri na Lagoa dos Patos, Rio Grande do Sul, Brasil.

Comportamento

Se move incansavelmente dentro da cobertura de juncos e taboas e muitas vezes é difícil de ser visto. Ocasionalmente aparece à beira da água para alimentar-se e no início da manhã se acomoda em lugares mais abertos.[8]

Alimentação

 src=
Ninho de papa-piri

Sua dieta consiste de insetos e pequenos invertebrados que encontra em seu hábitat, que caça movendo-se de taboa em taboa em voos curtos e dando pequenos saltos.[9]

Reprodução

Nidifica entre setembro e dezembro. Constrói um ninho feito de tiras de juncos secos, formando uma taça amarrada a um ramo de taboa, a uns 50 cm da água. Põe 2 ovos amarelados que medem 16x13 mm.[9]

 src=
Tachuris rubrigastra, ilustração de Grönvold para W. H. Hudson Birds of la Plata, 1920.

Taxonomia

A espécie T. rubrigastra foi descrita pela primeira vez pelo naturalista francês Louis Jean Pierre Vieillot em 1817 sob o nome científico Sylvia rubrigastra.[10]

O gênero monotípico Tachuris foi descrito pelo naturalista francês Frédéric de Lafresnaye em 1836.[3]

As relações deste gênero com o resto da família Tyrannidae sempre foram incertas. Os amplos estudos genético-moleculares realizados por Tello et al. (2009) descobriram uma grande quantidade de relações inovadoras dentro da família Tyrannidae que todavia não estam refletidos na maioria das classificações.[11] O diagnóstico para Tachuris foi que os estudos moleculares demostraram consistentemente que o gênero pertence a uma linhagem antiga e isolada com relação a Rhynchocyclidae e Tyrannidae, porém não associado a nenhum deles nem ambiguamente. A idade estimada, mesmo que inconclusiva devido à baixa resolução dos dados, aponta para uma idade entre 25 e 28 milhões de anos. Tanto em morfologia como em comportamento, Tachuris é um dos membros mais diferenciados da parvordem Tyrannida. Seguindo esses estudos, Ohlson et al. (2013) propuseram dividir Tyrannidae em cinco famílias, entre as quais Tachurididae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013 exclusiva para o presente gênero.[2] O Comitê Brasileiro de Registros Ornitológicos (CBRO) e Avibase adotam a dita família,[12][13] enquanto a American Ornithologists' Union aguarda propostas para analisar as alterações.[14]

Foi proposto que o nome Tachurididae estaria errado por não obedecer à raiz do mesmo: Tachuris, e foi sugerido sua alteração para Tachurisidae, de acordo com Franz (2015).[15] O CBRO já adota o novo nome.[13]

Cladograma proposto para a família Tachurisidae

De acordo com Ohlson et al. 2013, a posição da família fica assim:[2]

Parvorden Tyrannida

Pipridae



Cotingidae


Superfamilia Tyrannoidea

Oxyruncidae



Onychorhynchidae



Tityridae



Pipritidae



Platyrinchidae



Tachurisidae: Tachuris



Rhynchocyclidae



Tyrannidae




Subespécies

Segundo a classificação do Congresso Ornitológico Internacional (IOC)[16] e a Lista de Clements v.2017,[17] se reconhecem quatro subespécies, com sua correspondente distribuição geográfica:[10]

Referências

  1. «IUCN red list Tachuris rubrigastra». Lista vermelha da IUCN. Consultado em 13 de maio de 2022
  2. a b c Predefinição:Ohlson et al., 2013
  3. a b Zoonomen Nomenclatural data (2013) Alan P. Peterson. Ver Tachuris en Tyrannidae. Consultado em 12 de janeiro de 2018.
  4. Predefinição:Vieillot, 1817-11
  5. Jobling, J. A. (2017). Tachuris Key to Scientific Names in Ornithology (em inglês). Em: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado em 11 de janeiro de 2018.
  6. Jobling, J. A. (2017) rubrigastra Key to Scientific Names in Ornithology (em inglês). Em: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado em 11 de janeiro de 2018.
  7. «Papa-piri». Lista Vermelha da IUCN de espécies ameaçadas da UICN 2022 (em inglês). ISSN 2307-8235
  8. a b c Ridgely, Robert & Tudor, Guy. 2009. Tachuris rubrigastra, p. 413, prancha 43(10), em Field guide to the songbirds of South America: the passerines – 1a. edição – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). University of Texas Press, Austin. ISBN 978-0-292-71748-0
  9. a b c d Tachuris rubrigastra em Aves de Chile. Consultado em 14 de setembro de 2015.
  10. a b Many-coloured Rush-tyrant (Tachuris rubrigastra) em Handbook of the Birds of the World - Alive (em inglês). Consultado em 12 de janeiro de 2018.
  11. Predefinição:Tello et al., 2009
  12. Sietecolores Tachuris rubrigastra (Vieillot, 1817) em Avibase. Consultado em 13 de setembro de 2015.
  13. a b «CBRO 2015» (PDF). Consultado em 5 de novembro de 2020
  14. Part 8. Suboscine Passeriformes, C (Tyrannidae to Tityridae) Ver Nota 1 em Tyrannidae em A Classification of the Bird Species of South America - South American Classification Committee - American Ornithologists' Union (em inglês) Consultado em 23 de setembro de 2015.
  15. Franz, Ismael 2015. «A family-group name correction in Aves: Tachurisidae instead of Tachurididae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013» Zootaxa 3941 (4): 593–594
  16. Predefinição:IOC2017 Tyrannidae
  17. Predefinição:Clements v2017
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Papa-piri: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O papa-piri (Tachuris rubrigastra), é uma espécie de ave passeriforme da família Tachurisidae. É o único membro do gênero Tachuris e suas relações com outras espécies são incertas. É nativo do centro sul e da região andina do centro-oeste da América do Sul.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Vasstyrann ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Vasstyrann[2] (Tachuris rubrigastra) är en unik och färgglad sydamerikansk tätting som traditionellt placeras i familjen tyranner men som kan utgöra en egen familj.[3]

Utseende

Vasstyrannen är en mycket liten färgglad fågel med en kroppslängd på endast 10,5 centimeter. Stjärten är kort, vingarna korta och runda och näbben är tunn. Den är grön på övergump och rygg, gul på undersidan förutom vit strupe, svart bröstband och röda undre stjärttäckare. Ansiktet är blågrått med gult ögonbrynsstreck och mörk hjässa med en röd, ofta dold fläck. Vingar och stjärt är mörka med ett vingband och vita yttre stjärtpennor.

Utbredning och systematik

Vasstyrann delas in i fyra underarter med följande utbredning:[3]

Arten placeras som enda art i släktet Tachuris. En DNA-studie från 2013 antyder att arten utgör en egen utvecklingslinje som skilde sig från tyrannerna för åtminstone 25 miljoner år sedan. Författarna till studien föreslår att den lyfts ut till en egen familj,[4] och vissa taxonomiska auktoriteter har följt dessa rekommendationer.[5] De flesta behåller den dock fortfarande bland tyrannerna.[3][6]

Levnadssätt

Som namnet avslöjar återfinns vasstyrannen i våtmarker och i vassbälten runt sjöar och floder, framför allt vid stånd av Scirpus. Boet placeras även i vass.[7]

 src=
Vasstyrannens bo.

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig.[8]

Noter

  1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Tachuris rubrigastra Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
  3. ^ [a b c] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11
  4. ^ Ohlson, J; Irestedt, M; Ericson, P; Fjeldså, J (2013). ”Phylogeny and classification of the New World suboscines (Aves, Passeriformes)”. Zootaxa 3613 (1): sid. 1–35. https://www.researchgate.net/publication/261371295_Phylogeny_and_classification_of_the_New_World_suboscines_Aves_Passeriformes.
  5. ^ Dickinson, E.C., J.V. Remsen Jr. & L. Christidis (Eds). 2013-2014. The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. 4th. Edition, Vol. 1, 2, Aves Press, Eastbourne, U.K.
  6. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2018. IOC World Bird List (v 8.2). doi : 10.14344/IOC.ML.8.2.
  7. ^ Jaramillo, Alvaro; Burke, Peter & Beadle, David (2003) Field Guide to the Birds of Chile. Christopher Helm, London.
  8. ^ Stotz, D.F., Fitzpatrick, J.W., Parker, T.A. and Moskovits, D.K. 1996. Neotropical Birds: Ecology and Conservation. University of Chicago Press, Chicago.

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Vasstyrann: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Vasstyrann (Tachuris rubrigastra) är en unik och färgglad sydamerikansk tätting som traditionellt placeras i familjen tyranner men som kan utgöra en egen familj.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Tachuris rubrigastra ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Tachuris rubrigastra là một loài chim trong họ Tyrannidae.[1]

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến họ chim Đớp ruồi bạo chúa này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Tachuris rubrigastra: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Tachuris rubrigastra là một loài chim trong họ Tyrannidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Пёстрый тачури ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Класс: Птицы
Подкласс: Настоящие птицы
Инфракласс: Новонёбные
Инфраотряд: Tyrannides
Клада: Tyrannida
Семейство: Тиранновые
Род: Пёстрые тачури (Tachuris Lafresnaye, 1836)
Вид: Пёстрый тачури
Международное научное название

Tachuris rubrigastra (Vieillot, 1817)

Охранный статус Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 563256NCBI 495162EOL 1053318

Пёстрый тачури[1] (Tachuris rubrigastra) — птица из семейства Тиранновые. Единственный вид в роде Tachuris.

Описание

 src=
Гнездо

Это небольная птица, длиной 10,5 см. Хвост короткий, крылья короткие, округлые, клюв тонкий. Оперение птицы очень яркое, что объясняет название вида. Спина и задняя часть тела зелёные, нижняя часть тела жёлтая, горло белое, на груди чёрная полоса, перья под хвостом красные. Голова тёмно-сине-чёрная с жёлтыми полосами над глазами, гребешок тёмный с красным пятном, которое часто скрыто. Крылья тёмные с белой полосой, хвост также тёмный, с белыми наружными перьями. Птенцы значительно невзрачнее взрослых особей.

Подвиды

Существует четыре подвида:

  • T. r. rubrigastra — наиболее распространённый, встречается на территории от юго-востока Бразилии до южной Аргентины и в центральной части Чили.
  • T. r. alticola — встречается в Андах на юго-востоке Перу, в западной Боливии и северо-западной Аргентине.
  • T. r. libertatis — встречается на побережье Перу.
  • T. r. loaensis — встречается исключительно в области Антофагаста на севере Чили.

Места обитания

Пёстрый тачури обитает на болотах и плавнях вблизи озёр и рек. Часто селится на стеблях камыша. Гнездо строится между стеблей растений.

Примечания

  1. Бёме Р. Л., Флинт В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Птицы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский / Под общ. ред. акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., «РУССО», 1994. — С. 254. — 2030 экз.ISBN 5-200-00643-0.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Пёстрый тачури: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию

Пёстрый тачури (Tachuris rubrigastra) — птица из семейства Тиранновые. Единственный вид в роде Tachuris.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии