'''Tachuris rubrigastra ye una pequeña ave paseriforme de Suramérica perteneciente a la familia Tyrannidae. Ye l'únicu miembru del xéneru Tachuris y les sos rellaciones con otros miembros de la familia son inciertes.
Mide 10.5 cm. La so cola ye curtia; les sos nales, curties y arrondaes; y el so picu, espodáu. Como'l so nome indicar, el so plumaxe ye bien coloríu. El llombu y les partes traseres son verdes; les inferiores son marielles; el pescuezu, blancu; la llinia alredor del pechu, negra; y la parte inferior de la cola, colorada. La cabeza ye azul buxu escuru, con una llinia mariella alredeor del güeyu. La parte cimera de la cabeza ye escura, xeneralmente con un llurdiu coloráu oculta. Les nales y cola son escures tamién, teniendo les primeres una llinia blanca y les segundes, plumes blanques nel esterior. Los mozos son menos coloríos que los adultos.
Hai cuatro subespecies: T. r. rubrigastra ye la más común, habitando dende'l sudeste de Brasil hasta'l sur d'Arxentina y el centru de Chile. T. r. alticola habita nos Andes del sudeste de Perú, l'oeste de Bolivia y el noroeste d'Arxentina. T. r. libertatis alcuéntrase na mariña de Perú y T. r. loaensis na Rexón d'Antofagasta, nel norte de Chile.
Alcuéntrase-y nes zones húmedes cercanes a los ríos y llagos. Ta acomuñáu a les totoras. El nial ye construyíu ente los tarmos d'estes plantes.
'''Tachuris rubrigastra ye una pequeña ave paseriforme de Suramérica perteneciente a la familia Tyrannidae. Ye l'únicu miembru del xéneru Tachuris y les sos rellaciones con otros miembros de la familia son inciertes.
Mide 10.5 cm. La so cola ye curtia; les sos nales, curties y arrondaes; y el so picu, espodáu. Como'l so nome indicar, el so plumaxe ye bien coloríu. El llombu y les partes traseres son verdes; les inferiores son marielles; el pescuezu, blancu; la llinia alredor del pechu, negra; y la parte inferior de la cola, colorada. La cabeza ye azul buxu escuru, con una llinia mariella alredeor del güeyu. La parte cimera de la cabeza ye escura, xeneralmente con un llurdiu coloráu oculta. Les nales y cola son escures tamién, teniendo les primeres una llinia blanca y les segundes, plumes blanques nel esterior. Los mozos son menos coloríos que los adultos.
Hai cuatro subespecies: T. r. rubrigastra ye la más común, habitando dende'l sudeste de Brasil hasta'l sur d'Arxentina y el centru de Chile. T. r. alticola habita nos Andes del sudeste de Perú, l'oeste de Bolivia y el noroeste d'Arxentina. T. r. libertatis alcuéntrase na mariña de Perú y T. r. loaensis na Rexón d'Antofagasta, nel norte de Chile.
Alcuéntrase-y nes zones húmedes cercanes a los ríos y llagos. Ta acomuñáu a les totoras. El nial ye construyíu ente los tarmos d'estes plantes.
Tachuris rubrigastra[1] a zo ur spesad golvaneged bihan eus ar c'herentiad Tyrannidae.
Anvet e voe Sylvia rubrigastra (kentanv) da gentañ-penn (e 1817) gant an evnoniour gall Louis Jean Pierre Vieillot (1748-1831).
Ar spesad nemetañ er genad Tachuris an hini eo.
Bevañ a ra diwar amprevaned[2].
Ar spesad a gaver ar pevar isspesad[3] anezhañ e Suamerika :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Tachuris rubrigastra a zo ur spesad golvaneged bihan eus ar c'herentiad Tyrannidae.
Anvet e voe Sylvia rubrigastra (kentanv) da gentañ-penn (e 1817) gant an evnoniour gall Louis Jean Pierre Vieillot (1748-1831).
Ar spesad nemetañ er genad Tachuris an hini eo.
El set colors (Tachuris rubrigastra) és un petit ocell passeriforme de Sud-amèrica que pertany a la família Tyrannidae. És l'únic membre del gènere Tachuris i es desconeix la relació amb altres membres de la seva família. Viu en zones pantanoses o en jonqueres prop de llacs i rius. S'assembla molt al gènere Scirpus. Fa el niu entre les tiges de les plantes.[1]
Se n'han descrit quatre subespècies: T. r. rubrigastra és la més estesa, des del sud-est del Brasil fins al sud de l'Argentina i el centre de Xile; T. r. alticola, que habita als Andes del sud-est del Perú, l'oest de Bolívia i el nord-oest de l'Argentina; T. r. libertatis, que habita a la costa del Perú, i la T. r. loaensis, que habita únicament a la Regió d'Antofagasta, al nord de Xile.
És un ocell petit, mesura uns 10,5 cm. Té una cua curta, ales petites i arrodonides i un bec afilat. Com el seu nom indica, té un plomatge de colors. El llom i la part posterior són verds; la part inferior és groga, a part del coll que és blanc; la banda del pit és negra i la part inferior de la cua és vermella. La cara és d'un color blau fosc grisenc, amb una línia groga a sobre de l'ull i la coroneta fosca amb una taca vermella, sovint dissimulada. Les ales i la cua també són fosques, encara que les ales tenen una línia blanca i la cua té les plomes més externes, blanques. Els adults tenen el plomatge d'un color molt més viu que els joves.
El set colors (Tachuris rubrigastra) és un petit ocell passeriforme de Sud-amèrica que pertany a la família Tyrannidae. És l'únic membre del gènere Tachuris i es desconeix la relació amb altres membres de la seva família. Viu en zones pantanoses o en jonqueres prop de llacs i rius. S'assembla molt al gènere Scirpus. Fa el niu entre les tiges de les plantes.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Teyrn yr hesg (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: teyrniaid yr hesg) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tachuris rubrigastra; yr enw Saesneg arno yw Many-coloured rush-tyrant. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. rubrigastra, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r teyrn yr hesg yn perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Llydanbig cribfelyn Platyrinchus coronatus Llydanbig gyddf-felyn Platyrinchus flavigularis Piwi cefnwyn Contopus cooperi Piwi coed y Dwyrain Contopus virens Piwi llwydwyn Contopus fumigatus Teyrn cycyllog Attila rufus Teyrn gwinau mawr Attila cinnamomeus Teyrn morgrug Delalande Corythopis delalandi Teyrnaderyn mawr Tyrannus cubensis Teyrnaderyn y Gorllewin Tyrannus verticalisAderyn a rhywogaeth o adar yw Teyrn yr hesg (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: teyrniaid yr hesg) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tachuris rubrigastra; yr enw Saesneg arno yw Many-coloured rush-tyrant. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. rubrigastra, sef enw'r rhywogaeth.
The many-colored rush tyrant or many-coloured rush tyrant (Tachuris rubrigastra) is a small passerine bird of South America belonging to the tyrant flycatcher family, Tyrannidae. It is the only member of the genus Tachuris and is sometimes placed in a separate monotypic family. It inhabits marshland and reedbeds around lakes and rivers. It is particularly associated with stands of Scirpus. The nest is built among plant stems.[2]
A 2013 DNA-based study of South American suboscines found that the many-colored rush tyrant belonged to an isolated lineage that had been separated from other suboscines for around 25 million years. The authors proposed that it would be better placed in its own monotypic family Tachurididae.[3] It was subsequently suggested that the name should be Tachurisidae.[4] The placement in a separate family was followed by Edward Dickinson and Leslie Christidis in the fourth edition of the Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World,[5] but has not yet been adopted by other authorities.[6][7][8]
Four subspecies are recognised. The nominate T. r. rubrigastra is the most widespread, occurring from south-east Brazil to southern Argentina and central Chile, T. r. alticola is found in the Andes of south-east Peru, west Bolivia and north-west Argentina, T. r. libertatis is found in coastal Peru while T. r. loaensis is restricted to Antofagasta Region in northern Chile.[8]
The many-colored rush tyrant is a small bird, 11–11.5 cm (4.3–4.5 in) in length. As the bird's name suggests, the plumage is very colourful. The back and rump are green while the underparts are yellow apart from the white throat, black breastband and red undertail-coverts. The face is dark blue-grey, there is a yellow stripe over the eye and the crown is dark with a red patch that is often concealed. The wings and tail are dark with a white wingbar and white outer tail-feathers. Females are duller than the males.[9]
The many-colored rush tyrant or many-coloured rush tyrant (Tachuris rubrigastra) is a small passerine bird of South America belonging to the tyrant flycatcher family, Tyrannidae. It is the only member of the genus Tachuris and is sometimes placed in a separate monotypic family. It inhabits marshland and reedbeds around lakes and rivers. It is particularly associated with stands of Scirpus. The nest is built among plant stems.
El sietecolores[8] (Tachuris rubrigastra), es una especie de ave paseriforme perteneciente a la familia Tyrannidae. Es el único miembro del género Tachuris y sus relaciones con otros miembros de la familia son inciertas. Es nativo del centro sur y de la región andina del centro oeste de América del Sur.
Aparte de sietecolores (en Chile), se le denomina también tachurí sietecolores (en Argentina[9] y Paraguay), sietecolores de la laguna (en Argentina[9] y Uruguay), sietecolores de la totora (en Perú),[10] el rey, junquero de colores, matraca, pajarito arco iris, papa-pirí, tachurí rey o reyezuelo.[11]
Se encuentra en Argentina, Bolivia, Brasil, Chile, Paraguay y Perú.[1] Ver detalles en Subespecies.
Habita en zonas húmedas e inundables cercanas a ríos y lagos. Está asociado a las totoras. Desde el nivel del mar hasta los 4100 msnm en los Andes.[12][13]
Mide entre 10 y 11,5 cm de longitud. Como su nombre lo indica, el plumaje del sietecolores (en realidad son 8 o 9) es muy colorido. La corona es negra con una faja central roja (casi siempre oculta) y lista superciliar amarillo dorado a los lados. Los lados de la cara con triángulo negro azulado desde el pico hasta los auriculares. El lomo y las partes traseras son verdes; las partes inferiores son amarillo brillante; el cuello, blanco; exhibe una banda parcial negra alrededor del pecho; el criso es rojizo. Su cola es corta con rectrices centrales negras, las siguientes negras con punta blanca y rectrices exteriores blancas (obvias en vuelo); sus alas son cortas y redondeadas, las cobertoras son grises, las primarias gris parduzco, las secundarias con borde blanco formando una línea transversal blanca ancha. Patas negras, pico esbelto negro, ojos celestes. La hembra exhibe colores más suaves y los jóvenes son menos coloridos que los adultos. Aves de altitudes andinas son ligeramente mayores y con las listas superciliares más anchas mientras que las aves de la costa peruana pueden ser más blanquecinas por abajo y con las listas superciliares más verdosas.[12][13]
Se mueve incansablemente dentro de la cobertura de juncales y totoras y a menudo es difícil de ser visto. Ocasionalmente emerge al borde del agua para alimentarse y por la mañana temprano se acomoda en perchas más en el abierto.[12]
Su dieta consiste de insectos y pequeños invertebrados que encuentra en su hábitat, los que caza moviéndose de totora en totora en vuelos cortos y dando pequeños saltos.[13]
Nidifica entre septiembre y diciembre. Construye un nido tejido de tiras de juncos secos, formando una taza terminada en punta en la parte inferior y amarrada a una rama de totora, a unos 50 a 100 cm del agua. Deposita dos a tres huevos amarillentos con el polo romo algo más oscuro que miden 16x13 mm.[13]
Vocaliza encaramado en lo alto de totoras o gramíneas verticales[14] un canto bastante musical, un rico gorgoteo «triutu-tu, triutu-tu-tu-tu».[12]
La especie T. rubrigastra fue descrita por primera vez por el naturalista francés Louis Jean Pierre Vieillot en 1817 bajo el nombre científico Sylvia rubrigastra; la localidad tipo es: «Paraguay».[10]
El género monotípico Tachuris fue descrito por el naturalista francés Frédéric de Lafresnaye en 1836.[3]
El nombre genérico femenino «Tachuris» deriva del guaraní «tachurí, tarichú» que designa a varias pequeñas aves comedoras de insectos;[6] y el nombre de la especie «rubrigastra», se compone de las palabras del latín «ruber, rubra»: rojo y «gaster, gasteris»: vientre.[15]
Las relaciones de este género con el resto de la familia Tyrannidae siempre fueron inciertas. Los amplios estudios genético-moleculares realizados por Tello et al. (2009) descubrieron una cantidad de relaciones novedosas dentro de la familia Tyrannidae que todavía no están reflejados en la mayoría de las clasificaciones.[16] El diagnóstico para Tachuris fue que los estudios moleculares demostraron consistentemente que el género pertenece a un linaje antiguo y aislado con relación a Rhynchocyclidae y Tyrannidae, pero no asociado a ninguno de ellos ni ambiguamente. La edad estimada, aunque inconclusivamente debido a la resolución pobre de los datos, apunta para una edad entre 25 y 28 Mya (millones de años). Tanto en morfología como en comportamiento, Tachuris es uno de los miembros más diferenciados del parvorden Tyrannida. Siguiendo estos estudios, Ohlson et al. (2013) propusieron dividir Tyrannidae en cinco familias, entre las cuales Tachurididae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013 exclusiva para el presente género.[2] El Comité Brasileño de Registros Ornitológicos (CBRO) y Avibase adoptan dicha familia,[10][17] mientras el Comité de Clasificación de Sudamérica (SACC) aguarda propuestas para analisar los cambios, y coloca al género en Incertae sedis.[18]
Ha sido propuesto que el nombre Tachurididae estaría errado por no obedecer a la raíz del mismo: Tachuris, y ha sido sugerido su cambio para Tachurisidae, de acuerdo a Franz (2015).[19] El CBRO ya adopta el nuevo nombre.[17]
De acuerdo a Ohlson et al. 2013, queda así la posición de la familia:[2]
Parvorden Tyrannida Superfamilia TyrannoideaTachurisidae: Tachuris
Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[20] y Clements Checklist v.2017,[21] se reconocen cuatro subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[22]
El sietecolores ha sido elegido como mascota, con el nombre de Fiu, de los Juegos Panamericanos 2023 y los Parapanamericanos 2023, que se realizarán en Santiago, Chile, en votación realizada por Internet entre el 5 al 25 de agosto de 2021.[23]
|formato=
requiere |url=
(ayuda)) (en inglés). El sietecolores (Tachuris rubrigastra), es una especie de ave paseriforme perteneciente a la familia Tyrannidae. Es el único miembro del género Tachuris y sus relaciones con otros miembros de la familia son inciertas. Es nativo del centro sur y de la región andina del centro oeste de América del Sur.
Tachuris rubrigastra Tachuris generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.
Tachuris rubrigastra Tachuris generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.
Keikarinapsija (Tachuris rubrigastra) on varpuslintulaji, jota tavataan Etelä-Amerikasta. Aikaisemmin keikarinapsija on luokiteltu tyrannien heimoon, mutta on erotettu molekyylifylogeneettisten tutkimusten perusteella omaan heimoonsa keikarinapsijat (Tachurididae tai eräiden lähteiden mukaan oikeammin Tachurisidae).[2][3]
Keikarinapsija on kooltaan 11–11,5 cm pitkä. Keikarinapsijakoiras on värikäs. Sen selkä on vihreä, siivet ja pyrstö ovat mustat lukuun ottamatta valkoisia viiruja siivissä ja pyrstön reunoissa. Pää on musta ja silmäkulmajuovat keltaiset. Kekikarinapsijakoiraan vatsa on keltainen, yläperä on punainen ja rinnassa kulkee musta juova. Keikarinapsijanaaras on väreiltään vaatimattomampi. Väritys vaihtelee hieman lajin levinneisyysalueella. Keikarinapsijan nokka on kapea ja pitkähkö.[2][4]
Keikarinapsijaa tavataan Perusta Chileen ja Argentiinaan ulottuvalta alueelta ja talvisin yksilöitä vaeltaa myös Brasiliaan. Keikarinapsijoiden elinympäristöä ovat ruovikot vesistöjen läheisyydessä. Lajia tavataan aina 4 100 metrin korkeuteen asti. Keikarinapsijan ravintoa ovat hyönteiset.[2][4]
Keikarinapsija (Tachuris rubrigastra) on varpuslintulaji, jota tavataan Etelä-Amerikasta. Aikaisemmin keikarinapsija on luokiteltu tyrannien heimoon, mutta on erotettu molekyylifylogeneettisten tutkimusten perusteella omaan heimoonsa keikarinapsijat (Tachurididae tai eräiden lähteiden mukaan oikeammin Tachurisidae).
Tachuris rubrigastra
Le Tyranneau omnicolore (Tachuris rubrigastra)[1] est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae[2],[3],[4]. Il est le seul représentant du genre Tachuris.
Cet oiseau est représenté par quatre sous-espèces selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 9.1, 2019)[5] :
Tachuris rubrigastra
Le Tyranneau omnicolore (Tachuris rubrigastra) est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae,,. Il est le seul représentant du genre Tachuris.
De ornaattachuri (Tachuris rubrigastra) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).
Deze soort telt 4 ondersoorten:
De ornaattachuri (Tachuris rubrigastra) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).
Tęczak (Tachuris rubrigastra) – gatunek małego ptaka z monotypowej rodziny tęczaków (Tachurididae). Występuje w Ameryce Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisał Louis Jean Pierre Vieillot w 1817 roku. Przydzielił mu nazwę Sylvia rubrigastra. Holotyp pochodził z Paragwaju[2]. Obecnie Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) uznaje tęczaka za przedstawiciela monotypowego rodzaju Tachuris[7]. Przynależność do rodziny nie jest pewna w przypadku tego gatunku. Wedle IOC należy on do rodziny tyrankowatych (Tyrannidae), podczas gdy autorzy The Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World umieszczają go w monotypowej rodzinie tęczaków (Tachurididae)[8]. Opisana została w 2013 (Ohlson et al.), a wyodrębniona na podstawie wyników badań molekularnych. Według autorów rodzina ta spokrewniona jest z tyrankowatymi oraz Rhynchocyclidae (nieuznana przez IOC rodzina) i tworzy odrębną linię rozwojową datowaną na wiek 25–28 mln lat[9]. IOC wyróżnia 4 podgatunki[7], autorzy Handbook of the Birds of the World także[2].
Nazwa rodzajowa Tachuris pochodzi od słów Tachurí i Tarichú, które w języku guarani oznaczają różne małe ptaki (dosłownie oznaczają „zjadacza mrówek” lub „zjadacza larw”). Nazwa gatunkowa rubrigastra oznacza z łaciny „czerwonobrzuchy” (ruber – „ czerwony” i gaster – „brzuch”)[10].
IOC wyróżnia następujące podgatunki[7]:
Tęczak to drobny, smukły ptak mierzący 11–11,5 cm długości (osobniki, które zbadał Taczanowski były większe i mierzyły 12 cm[11]). Sylwetką zbliżony do pokrzewki. Wyróżnia się długimi, wysmukłymi skokami oraz bardzo wąskim i ostro zakończonym dziobem[9]. Masa ciała: 6,5 do 8 g[2].
Wymiary kilku osobników podane w milimetrach:
Lokalizacja Skrzydło Ogon Skok Dziób ♂[11] Peru (Junin, bez dokładniejszej jednostki, i prowincja Pacasmayo) 55 45 19 13 ♀[11] 47 39 18 13 nn[12] La Plata 50 35 – 8 ♂[3]¹ – podg. nominatywny La Plata 50 46 21 8 (inny osobnik) ♂♂[13] – podg. alticola zach. Boliwia 54,5–59,5 – – –¹Oryginalne wymiary podano w calach; zamieszczone tu stanowią przybliżenie
Dalszy opis dotyczy samca podgatunku nominatywnego. Wierzch ciała brązowozielony; barwa na głowie przechodzi w czerń z domieszką niebieskiego, co jest szczególnie widoczne na pokrywach usznych. Brew płowa, lekko zielonkawa; na szczycie głowy szkarłatna plamka. Skrzydła i sterówki czarniawe. Wewnętrzne chorągiewki lotek (zewnętrzne w przypadku najbardziej wewnętrznych, lotek trzeciorzędowych) i część pokryw skrzydłowych większych przybiera barwę białą, podobnie jak i para zewnętrznych sterówek, zewnętrzne krawędzie kolejnych ich par i zakończenia części z nich. Spód ciała pokrywają pióra ochrowożółte, na gardle bielsze. Okolice kloaki czerwone. Od zgięcia skrzydła do zgięcia drugiego skrzydła ciągnie się spodem ciała czarny pas, w środku przerwany przez żółte pióra. Dziób i nogi czarne[3]; podeszwy stóp pomarańczowe. Philip Lutley Sclater podaje, że samce mają tęczówki niebieskie („w kolorze nieba”), zaś samice tęczówki białe[5].
Środowiskiem życia tęczaka są rozległe trzcinowiska, bagna oraz trawiaste obrzeża jezior. Rzadko pozostawia trzcinowiska na rzecz przybrzeżnych zarośli. Spotykany od poziomu morza po 4200 m n.p.m. Żeruje na owadach, samotnie lub w grupach rodzinnych, wśród gęstego sitowia. Często kurczowo przylega do łodygi rośliny lub zwisa z niej do góry nogami. Niekiedy biega lub skacze po ziemi, błocie albo pływającej roślinności[2]. Odzywa się podobnymi do owadzich (lub do stukania nożem o talerz[3]) dźwiękami tik. Poza tym odzywa się bulgoczącym lub brzęczącym piwup bzzzzt albo piwup piwuprrrrp[2].
W Peru jaja obserwowano w październiku, pisklęta we wrześniu, zaś opierzające się pisklęta w lutym. W południowo-wschodniej Brazylii ptaki z powiększonymi gonadami stwierdzano we wrześniu i październiku, opierzające się młode w lutym[2]; w Argentynie na Cape San Antonio gniazduje w okresie koniec października–początek stycznia[14]. Tęczaki budują charakterystyczne zwarte gniazda o kształcie stożka, które bokiem przytwierdzone są do łodygi trzciny. Budulec stanowią mokre liście trzcin które po wyschnięciu mają fakturę kartonu[2]; P.L. Sclater podaje, że po zaschnięciu gotowa konstrukcja może nawet wyglądać jak odlana w formie[5]. W zniesieniu 3 lub 4 jaja[2] (według Sclatera[5] i Ernesta Gibsona[14] także i dwa). Okazy znajdujące się w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie (dawniej British Museum) mierzą około 16–18 na 11–13 mm, barwa skorupki opisana jako od jasnej po ciemną kremową; część jaj jest gładka, zaś część ma przy szerszym końcu kropki barwy jasnordzawej i liliowej[4]. Poza tym brak danych[2].
Przez IUCN T. rubrigastra klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2015). BirdLife International szacuje całkowity zasięg na 2,2 mln km². Nie wymienia żadnych ostoi ptaków IBA, w jakich występuje tęczak[15]. Gatunek zasiedla wiele obszarów chronionych, w tym Rezerwat Costanera Sur w Argentynie[2].
Tęczak (Tachuris rubrigastra) – gatunek małego ptaka z monotypowej rodziny tęczaków (Tachurididae). Występuje w Ameryce Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
O papa-piri (Tachuris rubrigastra), é uma espécie de ave passeriforme da família Tachurisidae. É o único membro do gênero Tachuris e suas relações com outras espécies são incertas. É nativo do centro sul e da região andina do centro-oeste da América do Sul.
O nome gênero “Tachuris” deriva do guarani “tachurí, tarichú”: que designa várias pequenas aves comedoras de insetos;[5] e o nome da espécie “rubrigastra”, vem do latim “ruber, rubra”: vermelho e “gaster, gasteris”: ventre; significando «de ventre vermelho».[6]
Se encontra nos seguintes países: Argentina, Bolívia, Brasil, Chile, Paraguai e Peru.[7]
Habita zonas úmidas e inundáveis próximos a rios e lagos. Está associado às plantas herbáceas aquáticas do gênero Scirpus. Ocorre desde o nível do mar até os 4100 m de altitude nos Andes.[8][9]
Mede entre 10 e 11,5 cm e é muito colorido. A coroa é preta com uma faixa central vermelha (quase sempre oculta) e uma listra superciliar dourada dos dois lados. A lateral do rosto tem um triângulo azul-escuro desde o bico até os auriculares. As costas são verdes; a barriga é de um amarelo brilhante; o pescoço é branco; exibe uma banda preta ao redor do peito; o crisso é avermelhado. A cauda é curta com retrizes centrais pretas, as seguintes pretas com ponta branca e as retrizes exteriores brancas (mais evidentes em voo); as asas são pequenas e arredondadas, as coberteiras são cinza, as primárias cinza-pardo, as secundárias com borda branca formando uma larga linha transversal branca. Patas pretas, bico preto fino, olhos azul-celeste. A fêmea exibe cores mais suaves e os jovens são menos coloridos que os adultos. As aves que vivem em altitudes maiores (Andes) são ligeiramente maiores e com as listras superciliares mais largas, enquanto as aves da costa peruana podem ser mais esbranquiçadas por baixo e com as listras superciliares mais esverdeadas.[8][9]
Se move incansavelmente dentro da cobertura de juncos e taboas e muitas vezes é difícil de ser visto. Ocasionalmente aparece à beira da água para alimentar-se e no início da manhã se acomoda em lugares mais abertos.[8]
Sua dieta consiste de insetos e pequenos invertebrados que encontra em seu hábitat, que caça movendo-se de taboa em taboa em voos curtos e dando pequenos saltos.[9]
Nidifica entre setembro e dezembro. Constrói um ninho feito de tiras de juncos secos, formando uma taça amarrada a um ramo de taboa, a uns 50 cm da água. Põe 2 ovos amarelados que medem 16x13 mm.[9]
A espécie T. rubrigastra foi descrita pela primeira vez pelo naturalista francês Louis Jean Pierre Vieillot em 1817 sob o nome científico Sylvia rubrigastra.[10]
O gênero monotípico Tachuris foi descrito pelo naturalista francês Frédéric de Lafresnaye em 1836.[3]
As relações deste gênero com o resto da família Tyrannidae sempre foram incertas. Os amplos estudos genético-moleculares realizados por Tello et al. (2009) descobriram uma grande quantidade de relações inovadoras dentro da família Tyrannidae que todavia não estam refletidos na maioria das classificações.[11] O diagnóstico para Tachuris foi que os estudos moleculares demostraram consistentemente que o gênero pertence a uma linhagem antiga e isolada com relação a Rhynchocyclidae e Tyrannidae, porém não associado a nenhum deles nem ambiguamente. A idade estimada, mesmo que inconclusiva devido à baixa resolução dos dados, aponta para uma idade entre 25 e 28 milhões de anos. Tanto em morfologia como em comportamento, Tachuris é um dos membros mais diferenciados da parvordem Tyrannida. Seguindo esses estudos, Ohlson et al. (2013) propuseram dividir Tyrannidae em cinco famílias, entre as quais Tachurididae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013 exclusiva para o presente gênero.[2] O Comitê Brasileiro de Registros Ornitológicos (CBRO) e Avibase adotam a dita família,[12][13] enquanto a American Ornithologists' Union aguarda propostas para analisar as alterações.[14]
Foi proposto que o nome Tachurididae estaria errado por não obedecer à raiz do mesmo: Tachuris, e foi sugerido sua alteração para Tachurisidae, de acordo com Franz (2015).[15] O CBRO já adota o novo nome.[13]
De acordo com Ohlson et al. 2013, a posição da família fica assim:[2]
Parvorden TyrannidaTachurisidae: Tachuris
Segundo a classificação do Congresso Ornitológico Internacional (IOC)[16] e a Lista de Clements v.2017,[17] se reconhecem quatro subespécies, com sua correspondente distribuição geográfica:[10]
O papa-piri (Tachuris rubrigastra), é uma espécie de ave passeriforme da família Tachurisidae. É o único membro do gênero Tachuris e suas relações com outras espécies são incertas. É nativo do centro sul e da região andina do centro-oeste da América do Sul.
Vasstyrann[2] (Tachuris rubrigastra) är en unik och färgglad sydamerikansk tätting som traditionellt placeras i familjen tyranner men som kan utgöra en egen familj.[3]
Vasstyrannen är en mycket liten färgglad fågel med en kroppslängd på endast 10,5 centimeter. Stjärten är kort, vingarna korta och runda och näbben är tunn. Den är grön på övergump och rygg, gul på undersidan förutom vit strupe, svart bröstband och röda undre stjärttäckare. Ansiktet är blågrått med gult ögonbrynsstreck och mörk hjässa med en röd, ofta dold fläck. Vingar och stjärt är mörka med ett vingband och vita yttre stjärtpennor.
Vasstyrann delas in i fyra underarter med följande utbredning:[3]
Arten placeras som enda art i släktet Tachuris. En DNA-studie från 2013 antyder att arten utgör en egen utvecklingslinje som skilde sig från tyrannerna för åtminstone 25 miljoner år sedan. Författarna till studien föreslår att den lyfts ut till en egen familj,[4] och vissa taxonomiska auktoriteter har följt dessa rekommendationer.[5] De flesta behåller den dock fortfarande bland tyrannerna.[3][6]
Som namnet avslöjar återfinns vasstyrannen i våtmarker och i vassbälten runt sjöar och floder, framför allt vid stånd av Scirpus. Boet placeras även i vass.[7]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig.[8]
Vasstyrann (Tachuris rubrigastra) är en unik och färgglad sydamerikansk tätting som traditionellt placeras i familjen tyranner men som kan utgöra en egen familj.
Tachuris rubrigastra là một loài chim trong họ Tyrannidae.[1]
Tachuris rubrigastra là một loài chim trong họ Tyrannidae.
Tachuris rubrigastra (Vieillot, 1817)
Охранный статусПёстрый тачури[1] (Tachuris rubrigastra) — птица из семейства Тиранновые. Единственный вид в роде Tachuris.
Это небольная птица, длиной 10,5 см. Хвост короткий, крылья короткие, округлые, клюв тонкий. Оперение птицы очень яркое, что объясняет название вида. Спина и задняя часть тела зелёные, нижняя часть тела жёлтая, горло белое, на груди чёрная полоса, перья под хвостом красные. Голова тёмно-сине-чёрная с жёлтыми полосами над глазами, гребешок тёмный с красным пятном, которое часто скрыто. Крылья тёмные с белой полосой, хвост также тёмный, с белыми наружными перьями. Птенцы значительно невзрачнее взрослых особей.
Существует четыре подвида:
Пёстрый тачури обитает на болотах и плавнях вблизи озёр и рек. Часто селится на стеблях камыша. Гнездо строится между стеблей растений.
Пёстрый тачури (Tachuris rubrigastra) — птица из семейства Тиранновые. Единственный вид в роде Tachuris.