Aderyn a rhywogaeth o adar yw Teyrn barfog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: teyrniaid barfog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Polystictus pectoralis; yr enw Saesneg arno yw Bearded tachuri. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. pectoralis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r teyrn barfog yn perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Teyrn corunllwyd Attila bolivianus Teyrn cycyllog Attila rufus Teyrn gwinau mawr Attila cinnamomeus Teyrn gylfingam y De Oncostoma olivaceum Teyrn torfelyn Attila citriniventrisAderyn a rhywogaeth o adar yw Teyrn barfog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: teyrniaid barfog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Polystictus pectoralis; yr enw Saesneg arno yw Bearded tachuri. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. pectoralis, sef enw'r rhywogaeth.
The bearded tachuri (Polystictus pectoralis) is a species of bird in the family Tyrannidae.
It is found in Argentina, Bolivia, Brazil, Colombia, French Guiana, Guyana, Paraguay, Suriname, Uruguay, and Venezuela. Its natural habitats are dry savanna and subtropical or tropical seasonally wet or flooded lowland grassland. It is threatened by habitat loss.
Polystictus pectoralis Gould, 1839
The bearded tachuri (Polystictus pectoralis) is a species of bird in the family Tyrannidae.
It is found in Argentina, Bolivia, Brazil, Colombia, French Guiana, Guyana, Paraguay, Suriname, Uruguay, and Venezuela. Its natural habitats are dry savanna and subtropical or tropical seasonally wet or flooded lowland grassland. It is threatened by habitat loss.
El tachurí barbado (Colombia) (Polystictus pectoralis),[3] también denominado tachurí canela (Argentina, Paraguay, Uruguay) o atrapamoscas piojito (Venezuela),[4] es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae, una de las dos pertenecientes al género Polystictus. Es nativo de América del Sur.
Mide 9 cm de longitud. El plumaje de las partes superiores es castaño rojizo rufo brillante; presenta una cresta corta y lisa de color gris oscuro y línea supraloreal poco marcada y blancuzca; mejillas y mentón con motas negras y blancas; las alas y la cola son de color castaño oscuro con dos líneas color canela en las alas y bordes anchos canela; garganta blancuzca; pecho y lados de vientre color canela y centro del vientre y crísum blancos. La hembra carece de motas negras en el mentón y presenta las partes inferiores más extensamente coloreadas de canela.[5]
Se encuentra en Argentina, Bolivia, Brasil, Colombia, Guayana francesa, Guyana, Paraguay, Surinam, Uruguay y Venezuela.[1]
Vive en las sabanas, cerrados y en las zonas arbustivas del Chaco,[6] entre los 150 y 2.500 m de altitud.[5]
Esta especie está clasificada como “casi amenazada” por el IUCN porque se sospecha que su población está declinando moderadamente rápido debido a la pérdida de hábitat.
La conversión para agricultura, tales como plantaciones de Eucalyptus, soja o pastos para ganado, para productos agrícolas exportables (favorecidos por el gobierno) han tenido un impacto severo sobre el hábitat de esta especie en Brasil (Parker y Willis 1997), donde dos tercios del cerrado habían sido moderada o seriamente alterados hasta 1993 (Conservation International 1999), con la mayor destrucción habiendo ocurrido desde los años 1950s (Cavalcanti 1999). Pastizales naturales en Paraguay y Argentina enfrentan amenazas similares, combinado con creación extensiva de ganado (Pearman y Abadie 1995, Lowen et al. 1996). Por todas partes, pastoreo extensivo y quemadas frecuentes han reducido su hábitat preferido a unos pocos locales dispersos (Ridgely y Tudor 1994).[1]
Ocurre en varias áreas de protección incluyendo el parque nacional Canaima en Venezuela, Reserva Natural de Sipaliwini, Surinam; Reserva Tatí Yupí, Reserva de biosfera del Bosque Mbaracayú, reserva privada Sombrero y Reserva de recursos manejados San Rafael, Paraguay; Reserva natural Otamendi, reserva privada San Juan de Poriahú y parque nacional Mburucuyá, Argentina; parque nacional das Emas y parque nacional da Chapada dos Guimarães, Brasil.[1]
Solitario, raramente en pareja, a veces con otras aves de campo, posa en tallos de arbustos y gramíneas altos y vuela poco.[7]
Es parcialmente migratorio durante el invierno austral.[8]
Silencioso, el macho en exhibición da un “uí-uididrrr” quejoso, a veces en un vuelo corto y bajo.[7]
La especie P. pectoralis fue descrita por primera vez por el ornitólogo francés Louis Jean Pierre Vieillot en 1817 bajo el nombre científico Sylvia pectoralis; localidad típica «Paraguay».[2]
Por mucho tiempo fue considerada en un género separado: Habrura; la relación con Polystictus superciliaris precisa de confirmación. La subespecie P. p. bogotensis (posiblemente extinta) probablemente mereceria el rango de especie plena.[2] No hay registros de esta subespecie desde 1950, por lo que se la considera extinta (Collar y Wege 1995, Donegan 2004).[1]
Se reconocen 3 subespecies[9] con su correspondiente distribución geográfica:[2]
El tachurí barbado (Colombia) (Polystictus pectoralis), también denominado tachurí canela (Argentina, Paraguay, Uruguay) o atrapamoscas piojito (Venezuela), es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae, una de las dos pertenecientes al género Polystictus. Es nativo de América del Sur.
Polystictus pectoralis; ilustración de John Gould, 1839Polystictus pectoralis Polystictus generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.
Polystictus pectoralis Polystictus generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.
Ruohonapsija (Polystictus pectoralis) on Etelä-Amerikassa tavattava tyranneihin kuuluva varpuslintu.
Kooltaan ruohonapsija on noin 10 cm. Selästään laji on väritykseltään ruosteenruskea ja siivet sekä pyrstö ovat tummemmat. Siivissä on kanelinruskeita raitoja. Linnun pää on väriltään musta ja päälaella on valkoisia juovia. Rinta on ruohonapsijalla ruskehtava ja vatsa valkoinen.[3][4]
Ruohonapsijalla on kolme alalajia, jotka eroavat levinneisyydeltään ja jonkin verran myös elinympäristöltään.
Ruohonapsijan kantaa uhkaavat sopivien elinympäristöjen muuttaminen eukalyptus- ja soijaviljelmiksi erityisesti Brasiliassa. Argentiinassa ja Paraguayn ruohomaita uhkaa laajamittainen karjan laidunnus. Elinympäristöjä esiintyy muuallakin vain laikuittaisesti laidunnuksen ja ruohikkopalojen vuoksi. Ruohonapsijan elinympäristöt sijaitsevat yleensä 150–2 600 metrin korkeudella merenpinnasta.[6][3]
Ruohonapsijat liikkuvat yleensä yksin tai pareittain, mutta voivat liittyä myös parviin siemeniä syövien lintujen kanssa. Lajin ravintoa ovat hyönteiset. joita se pyydystää ruohonkorsilta tai ilmasta. Laji rakentaa kuppimaisen pesänsä kasvien juurista korkeaan ruohikkoon vain hieman maanpinnasta ylemmäs. Naaras munii kolme kellertävää munaa. Koiras valtaa pesäpaikan ja puolustaa reviiriään varsin voimakkaasti.[3][5]
Ruohonapsija (Polystictus pectoralis) on Etelä-Amerikassa tavattava tyranneihin kuuluva varpuslintu.
Polystictus pectoralis
Le Tyranneau barbu (Polystictus pectoralis), aussi appelé Tyranneau du Paraguay, est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae[1],[2].
Cet oiseau est représenté par trois sous-espèces selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 9.1, 2019)[3] :
Polystictus pectoralis
Le Tyranneau barbu (Polystictus pectoralis), aussi appelé Tyranneau du Paraguay, est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae,.
De baardtiran (Polystictus pectoralis; synoniem: Pachyramphus minimus) is een zangvogel uit de familie der tirannen (Tyrannidae).
De baardtiran is een kleine vogel van 9 centimeter. Deze soort vertoont seksuele dimorfie. Het mannetje heeft een grotendeels zwarte kop met witte baard, kaneelkleurige borst en flanken, grotendeels bruine bovendelen, witte onderdelen en zwarte poten. In tegenstelling tot het mannetje heeft het vrouwtje een grotendeels bruine kop zonder baard. Beide geslachten hebben een bleke wenkbrauwstreep (supercilium).
Deze vogel is endemisch in Zuid-Amerika en telt drie ondersoorten:[2]
De natuurlijke habitat bestaat uit verschillende graslandtypes alsook droge savanne op de Cerrado en op de Gran Chaco op een hoogte tussen de 150 en 2500 meter boven zeeniveau.
De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar door habitatverlies zijn trends in populatie-aantallen dalend. Om deze redenen staat de baardtiran als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.
Bronnen, noten en/of referentiesDe baardtiran (Polystictus pectoralis; synoniem: Pachyramphus minimus) is een zangvogel uit de familie der tirannen (Tyrannidae).
Skäggtachuri[2] (Polystictus pectoralis) är en fågel i familjen tyranner inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som nära hotad.[1]
Skäggtachuri delas in i tre underarter:[3]
Skäggtachuri (Polystictus pectoralis) är en fågel i familjen tyranner inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som nära hotad.
Skäggtachuri delas in i tre underarter:
P. p. pectoralis – förekommer från södra Brasilien till östra Bolivia, Uruguay, Paraguay och norra Argentina P. p. bogotensis – förekommer i västra Colombia (Cauca-dalen och Cundinamarca) P. p. brevipennis – förekommer från nordöstra Colombia till södra Venezuela, Guyana och det allra nordligaste BrasilienPolystictus pectoralis là một loài chim trong họ Tyrannidae.[1]
Polystictus pectoralis là một loài chim trong họ Tyrannidae.