Polytmus guainumbi[2] ye una especie d'ave de la familia Trochilidae que vive en Sudamérica.
Alcuéntrase n'Arxentina, Bolivia, Brasil, Colombia, la Guayana francesa, Guyana, Paraguái, Perú, Surinam, Trinidá y Tobagu y Venezuela.
Los sos hábitats naturales son la sabana seca y les rexones baxes húmedes tropicales y subtropicales colos yerbazales o estacionalmente inundables.
Polytmus guainumbi ye una especie d'ave de la familia Trochilidae que vive en Sudamérica.
El colibrí guainumbí (Polytmus guainumbi) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) que habita sabanes i praderies de les terres baixes, per l'est dels Andes des de l'est de Colòmbia, Veneçuela, Trinitat i Guaiana, cap al sud, a través de l'et de Brasil fins l'extrem sud-est de Perú, Paraguai, nord-est d'Argentina i nord i est de Bolívia.
El colibrí guainumbí (Polytmus guainumbi) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) que habita sabanes i praderies de les terres baixes, per l'est dels Andes des de l'est de Colòmbia, Veneçuela, Trinitat i Guaiana, cap al sud, a través de l'et de Brasil fins l'extrem sud-est de Perú, Paraguai, nord-est d'Argentina i nord i est de Bolívia.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Emrallt llachar cynffonwyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: emralltau llachar cynffonwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Polytmus guainumbi; yr enw Saesneg arno yw White-tailed goldenthroat. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. guainumbi, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Gall fwyta neithdar o fewn blodau, ac wrth ymestyn i'w gyrraedd, mae'n rwbio'n erbyn y paill ac yn ei gario i flodyn arall gan ei ffrwythloni.
Mae'r emrallt llachar cynffonwyn yn perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Seren goed torch biws Myrtis fanny Sïedn cleddbig Ensifera ensifera Sïedn clustfioled brown Colibri delphinae Sïedn clustfioled tinwyn Colibri serrirostris Sïedn cynffonnog coch Sappho sparganurus Sïedn cynffonnog efydd Polyonymus caroli Sïedn dreinbig melynwyrdd Chalcostigma olivaceum Sïedn gên emrallt Abeillia abeillei Sïedn y werddon Rhodopis vesperAderyn a rhywogaeth o adar yw Emrallt llachar cynffonwyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: emralltau llachar cynffonwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Polytmus guainumbi; yr enw Saesneg arno yw White-tailed goldenthroat. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. guainumbi, sef enw'r rhywogaeth.
Gall fwyta neithdar o fewn blodau, ac wrth ymestyn i'w gyrraedd, mae'n rwbio'n erbyn y paill ac yn ei gario i flodyn arall gan ei ffrwythloni.
Das Bronzerücken-Glanzkehlchen (Polytmus guainumbi) oder auch Weißschwanz-Goldkehlchen ist eine Vogelart aus der Familie der Kolibris (Trochilidae), die auf Trinidad, in Kolumbien, Venezuela, Guyana, Suriname, Französisch-Guayana, Brasilien, Bolivien, Paraguay und Argentinien vorkommt. Der Bestand wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingeschätzt.
Das Bronzerücken-Glanzkehlchen erreicht inklusive seines 2,6 cm langen Schnabels eine Körperlänge von etwa 9,5 bis 11,8 cm bei einem Gewicht der 4,0 bis 4,5 g. Das Männchen hat einen langen geborgenen Schnabel, wobei der Oberschnabel dumpf rötlich bis schwarz und der Unterschnabel rötlich mit schwarzer Spitze ist. Die Oberseite schimmert golden bis bronzegrün. Dunkle graue Augenflecken werden auf der Oberseite von einem langen weißen Überaugenstreif begrenzt. Die Unterseite schimmert goldengrün. Der lange abgerundete Schwanz ist grün mit weißen Spitzen. An den drei äußeren Steuerfedern ist er breit weiß gesäumt. Das Weibchen ähnelt dem Männchen, hat aber gelbbraune Gesichtsstriche. Das Kinn ist weißlich, er Rest der Unterseite gelbbraun. Die Kehle und Brust ist grün gesprenkelt. Jungvögel ähneln den Weibchen, haben aber gelbbraune Kopffransen.[1]
Das Bronzerücken-Glanzkehlchen bezieht seinen Nektar von blühenden Gartenpflanzen z. B. aus der Gattung der Lagerströmien, von Russelia equisetiformis und Calliandra surinamensis, von Büschen der Gattungen Helikonien, der Familie der Hülsenfrüchtler, der Malvengewächse, der Rötegewächse oder Eisenkrautgewächse. Aus Argentinien gibt es Berichte an Pflanzen und Bäumen, wie Florettseidenbaum, Handroanthus heptaphyllus und Japanischer Wollmispel, aus Mato Grosso do Sul an Zierpflanzen der Gattung Odontonema, an Grevillea banksii und Beerenmalve (Malvaviscus arboreus). Insekten jagt es im Flug, Spinnen werden von der Vegetationsoberfläche weg gepickt.[1]
Die Brutsaison des Bronzerücken-Glanzkehlchens ist auf Trinidad und in Surinam von Februar bis August, in Französisch-Guayana von Februar bis April und von Juli bis September, in Venezuela von Oktober bis November, in Brasilien von Oktober bis März und im Nordosten Argentiniens im Oktober. Das Nest ist kegelförmig, besteht aus Pflanzenabfällen, oft von Rohrkolben, und wird mit Flechten und Samen verziert. Dieses baut es in kleinem Gestrüpp in Höhen von 0,5 bis 1 Meter über dem Boden. Oft hängt das Nest über Wasser. Die Nester mehrerer Bronzerücken-Glanzkehlchen können sich oft in unmittelbarer Nachbarschaft befinden. Das Gelege besteht aus zwei Eiern, die ca. 0,65 bis 0,75 g schwer sind und ca. 12,8 bis 16 × 8,4 bis 10 mm groß sind. Die Brutdauer beträgt 14 bis 15 Tage und die Bebrütung erfolgt ausschließlich durch das Weibchen. Die Küken sind schwarz mit schwachen gelbbraunen Rückenstreifen. Nach 20 bis 22 Tagen werden die Nestlinge flügge, doch kann es gelegentlich auch bis zu 30 Tage dauern. Es hat relativ wenige Nesträuber zu befürchten, doch wurde schon der Brasilzwergkauz beim Ausräumen des Nests beobachtet.[1]
Das Bronzerücken-Glanzkehlchen gibt eine flotte Serie von lauten aufgeregten spit-Laute von sich. Außerdem gehört, wenn sie auf einem Ast sitzt, eine Sequenz aus drei piepsigen Tönen zu seinem Repertoire. Im Flug hört man von ihm auch trockene tsip-tsip-Laute.[1]
Das Bronzerücken-Glanzkehlchen bevorzugt wassergetränkte Graslandschaften, buschige Savannen, Cerrado und Frischwassersümpfe in Höhenlagen von Meeresspiegel bis 600 Meter. Seine Futtersuche ist relativ bodennah. Er gilt als Einzelgänger.[1]
Das Bronzerücken-Glanzkehlchen gilt meist als Standvogel. Aus Trinidad wird von saisonale Wanderungen nach der Brut in den Süden berichtet. In Bolivien, im Süden Brasiliens in Mato Grosso do Sul und im Nordosten Argentiniens in der Provinz Misiones scheint es nur ein Wintergast zu sein.[1]
Es sind drei Unterarten bekannt:[2]
Polytmus guainumbi doctus Peters, 1945[6] ist ein Synonym P. g. andinus.
Die Erstbeschreibung des Bronzerücken-Glanzkehlchens erfolgte 1764 durch Peter Simon Pallas unter dem wissenschaftlichen Namen Trochilus guainumbi. Das Typusexemplar wurde von Arnout Vosmaer, der keine wissenschaftliche Nomenklatur verwendete, irrtümlich dem Kap der Guten Hoffnung zugeschrieben.[4][A 1] 1760 führte Mathurin-Jacques Brisson die Gattung Polytimus ein, der er das Bronzerücken-Glanzkehlchen zuordnete.[7][A 2] »Polytmus« leitet sich vom griechischen »polytimos πολυτιμος« für »sehr kostbar, wertvoll« ab. Dieses setzt sich wiederum aus »polys πολυς« für »viel« und »timē τιμη« für »Wert, Hochschätzung« zusammen.[8] Der Artname »guainumbi« leitet sich aus den Tupí-Guaraní-Sprachen ab und ist der Name für den Kolibri.[9] »Andinus« bezieht sich auf die Anden. Das Typusexemplar wurde von Józef Warszewicz am Río Magdalena gesammelt.[3] »Thaumantias« ist der Beiname der Iris, einer Gottheit der griechischen Mythologie.[10] »Doctus« ist lateinische Name für »gelehrt, wissend« von »docere« für »unterrichten«.[11]
Das Bronzerücken-Glanzkehlchen (Polytmus guainumbi) oder auch Weißschwanz-Goldkehlchen ist eine Vogelart aus der Familie der Kolibris (Trochilidae), die auf Trinidad, in Kolumbien, Venezuela, Guyana, Suriname, Französisch-Guayana, Brasilien, Bolivien, Paraguay und Argentinien vorkommt. Der Bestand wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingeschätzt.
The white-tailed goldenthroat (Polytmus guainumbi) is a species of hummingbird in the subfamily Polytminae, the mangoes. It is found in Argentina, Bolivia, Brazil, Colombia, French Guiana, Guyana, Paraguay, Peru, Suriname, Trinidad and Tobago, and Venezuela.[4][5]
The white-tailed goldenthroat was at one time named Polytmus thaumantias.[3] It has three subspecies, the nominate P. g. guainumbi, P. g. andinus, and P. g. thaumantias.[4]
The white-tailed goldenthroat is 9.7 to 11.8 cm (3.8 to 4.6 in) long and weighs 4.4 to 5 g (0.16 to 0.18 oz). All subspecies have a long decurved reddish and black bill. The male of the nominate subspecies has shiny golden to bronzy green upperparts. Its tail is long and rounded; the feathers are mostly green with white tips and the outer three pairs have broad white edges. The area around the eye is dusky gray with white streaks above and below it. The underparts are iridescent golden-green. The female has buffy streaks on the face, a whitish chin, and buff underparts with green spots on the throat and breast. P. g. andinus is like the nominate but with more white on the inner tail feathers. P. g. thaumantias has a somewhat shorter bill than the nominate, its upperparts are reddish gold, and it has less white on the outer tail feathers.[6]
The nominate subspecies of white-tailed goldenthroat is found in Trinidad and from Venezuela through the Guianas into coastal northern Brazil's Amapá state. P. g. andinus is found in eastern Colombia as far south as Meta and Vichada departments.P. g. thaumantias is found from extreme southeastern Peru across Bolivia and Brazil to the Atlantic Ocean and south into eastern Paraguay and northeastern Argentina. In eastern Brazil it occurs from Maranhão south as far as northern Paraná. The species inhabits a variety of landscapes including wet grassland, shrubby savanna, cerrado, and freshwater swamps, and in dryer areas tends to be near any water. In elevation it ranges from sea level to 600 m (2,000 ft).[6]
The white-tailed goldenthroat is mostly sedentary. Some seasonal movements after the nesting season have been noted on Trinidad, and it appears to be only a winter visitor to Brazil's Mato Grosso do Sul state and northeastern Argentina.[6]
The white-tailed goldenthroat feeds on nectar from flowering garden plants, shrubs, and trees. It forages singly and low to the ground. It also catches insects on the wing and gleans them and spiders from vegetation.[6]
The white-tailed goldenthroat's breeding seasons vary throughout its range. The female alone builds the nest, incubates the eggs, and cares for the young. It makes a small cup nest of plant down decorated with lichen, placed in the fork of a shrub usually between 0.5 and 1 m (1.6 and 3.3 ft) above the ground. The clutch size is two eggs. The incubation time is 14 to 15 days with fledging 20 to 22 days after hatch.[6]
The white-tailed goldenthroat is vocal when foraging, giving a "fast-paced series of loud, excited 'spit' notes". It also gives a "dry 'tsip-tsip' in flight."[6]
The IUCN has assessed the white-tailed goldenthroat as being of Least Concern, though its population size and trend are unknown.[1] It is considered common to locally abundant in most of its range, though uncommon and local on Trinidad and rare in French Guiana. Its habitats "in many parts of [its] range are not seriously threatened."[6]
The white-tailed goldenthroat (Polytmus guainumbi) is a species of hummingbird in the subfamily Polytminae, the mangoes. It is found in Argentina, Bolivia, Brazil, Colombia, French Guiana, Guyana, Paraguay, Peru, Suriname, Trinidad and Tobago, and Venezuela.
El colibrí guainumbí[2] o colibrí llanero, picaflor dorado, picaflor de antifaz, colibrí de garanta dorada, colibrí gargantidorado o garganta-de-oro de cola blanca (Polytmus guainumbi)[3] es una especie de ave de la familia Trochilidae que vive en Sudamérica.
Se encuentra en Argentina, Bolivia, Brasil, Colombia, la Guayana francesa, Guyana, Paraguay, Perú, Surinam, Trinidad y Tobago y Venezuela.
Sus hábitats naturales son la sabana seca y las regiones bajas húmedas tropicales y subtropicales con los herbazales o estacionalmente inundables.
El colibrí guainumbí o colibrí llanero, picaflor dorado, picaflor de antifaz, colibrí de garanta dorada, colibrí gargantidorado o garganta-de-oro de cola blanca (Polytmus guainumbi) es una especie de ave de la familia Trochilidae que vive en Sudamérica.
Polytmus guainumbi Polytmus generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.
Polytmus guainumbi Polytmus generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.
Polytmus guainumbi
Le Colibri guaïnumbi (Polytmus guainumbi) est une espèce de colibris de la sous-famille des Trochilinae.
Le Colibri guaïnumbi est présent en Colombie, en Argentine, au Venezuela, au Pérou, en Bolivie, sur l'île de Trinité, au Brésil, au Guyana, en Guyane, au Suriname et au Paraguay.
(en) « Neotropical Birds Online », Cornell Lab of Ornithology, 2 juillet 2011
Polytmus guainumbi
Le Colibri guaïnumbi (Polytmus guainumbi) est une espèce de colibris de la sous-famille des Trochilinae.
De witstaartgoudkeelkolibrie (Polytmus guainumbi) is een vogel uit de familie Trochilidae (kolibries).
Deze soort komt voor in noordelijk, noordoostelijk en zuidoostelijk Zuid-Amerika en telt 3 ondersoorten:
De witstaartgoudkeelkolibrie (Polytmus guainumbi) is een vogel uit de familie Trochilidae (kolibries).
Polytmus guainumbi, popularmente conhecido como beija-flor-de-bico-curvo, é uma espécie de ave da família Trochilidae.[1]
Pode ser encontrada nos seguintes países: Argentina, Bolivia, Brasil, Colombia, Guiana Francesa, Guiana, Paraguai, Peru, Suriname, Trinidade e Tobago e Venezuela.[2]
Os seus habitats naturais são: regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude e campos de gramíneas de baixa altitude subtropicais ou tropicais sazonalmente húmidos ou inundados.[1]
São reconhecidas três subespécies:[3]
Polytmus guainumbi, popularmente conhecido como beija-flor-de-bico-curvo, é uma espécie de ave da família Trochilidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Argentina, Bolivia, Brasil, Colombia, Guiana Francesa, Guiana, Paraguai, Peru, Suriname, Trinidade e Tobago e Venezuela.
Os seus habitats naturais são: regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude e campos de gramíneas de baixa altitude subtropicais ou tropicais sazonalmente húmidos ou inundados.
Vitstjärtad guldstrupe[4] (Polytmus guainumbi) är en fågel i familjen kolibrier.[3]
Vitstjärtad guldstrupe delas in i tre underarter:[2]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Polytmus guainumbi là một loài chim trong họ Chim ruồi.[1]
Polytmus guainumbi là một loài chim trong họ Chim ruồi.