nomes no trilho de navegação
Distribucion General: Se encuentran en Costa Rica y el oeste de Panamá.
Basileuterus melanogenys és un ocell de la família dels parúlids (Parulidae) conegut en diverses llengües com bosquerola caranegra (Anglès: Black-cheeked Warbler). Espanyol: Reinita carinegra). Habita la selva humida i altres formacions boscoses de les muntanyes de Costa Rica i l'oest de Panamà.
Basileuterus melanogenys és un ocell de la família dels parúlids (Parulidae) conegut en diverses llengües com bosquerola caranegra (Anglès: Black-cheeked Warbler). Espanyol: Reinita carinegra). Habita la selva humida i altres formacions boscoses de les muntanyes de Costa Rica i l'oest de Panamà.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor bochddu (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion bochddu) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Basileuterus melanogenys; yr enw Saesneg arno yw Black-cheeked warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. melanogenys, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r telor bochddu yn perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Telor Semper Leucopeza semperi Telor Swainson Limnothlypis swainsonii
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor bochddu (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion bochddu) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Basileuterus melanogenys; yr enw Saesneg arno yw Black-cheeked warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. melanogenys, sef enw'r rhywogaeth.
Der Schwarzwangen-Waldsänger (Basileuterus melanogenys) ist ein kleiner Singvogel aus der Familie der Waldsänger (Parulidae).
Schwarzwangen-Waldsänger erreichen eine Körperlänge von 13,5 Zentimetern. Die Flügellänge beträgt beim Männchen 5,9 bis 6,6 Zentimeter, beim Weibchen 5,4 bis 6,5 Zentimeter. Adulte Schwarzwangen-Waldsänger haben eine rötlich braune Krone, eine schwarze Wangenpartie und einen breiten weißen Superciliarstreifen, der oben durch einen dünnen schwarzen Superciliarstreifen eingefasst ist und die beide bis zum Nacken auslaufen. Das Oberseitengefieder ist oliv bis olivgrau, das Unterseitengefieder gelbweiß und die Brust und Flanken olivgrau. Jungvögel tragen einen blassen, oliven Superciliarstreifen, der hinter dem Auge beginnt und im Nacken ausläuft, ein olivbraunes Oberseitengefieder und haben ein graueres Kehl- und Brustgefieder.
Das Verbreitungsgebiet erstreckt sich von Costa Rica bis nach Panama. Schwarzwangen-Waldsänger bewohnen paarweise oder in kleinen Gruppen bergige Eichenwälder mit dichtem Bambusgestrüpp ab einer Höhe von 2500 Metern; sie treten jedoch gelegentlich auch bis zu einer Höhe von 1600 Metern auf. Sie ernähren sich überwiegend von Insekten und Spinnen, gelegentlich auch von Beeren.
Es gibt drei anerkannte Unterarten:
Der Schwarzwangen-Waldsänger (Basileuterus melanogenys) ist ein kleiner Singvogel aus der Familie der Waldsänger (Parulidae).
Schwarzwangen-Waldsänger erreichen eine Körperlänge von 13,5 Zentimetern. Die Flügellänge beträgt beim Männchen 5,9 bis 6,6 Zentimeter, beim Weibchen 5,4 bis 6,5 Zentimeter. Adulte Schwarzwangen-Waldsänger haben eine rötlich braune Krone, eine schwarze Wangenpartie und einen breiten weißen Superciliarstreifen, der oben durch einen dünnen schwarzen Superciliarstreifen eingefasst ist und die beide bis zum Nacken auslaufen. Das Oberseitengefieder ist oliv bis olivgrau, das Unterseitengefieder gelbweiß und die Brust und Flanken olivgrau. Jungvögel tragen einen blassen, oliven Superciliarstreifen, der hinter dem Auge beginnt und im Nacken ausläuft, ein olivbraunes Oberseitengefieder und haben ein graueres Kehl- und Brustgefieder.
Das Verbreitungsgebiet erstreckt sich von Costa Rica bis nach Panama. Schwarzwangen-Waldsänger bewohnen paarweise oder in kleinen Gruppen bergige Eichenwälder mit dichtem Bambusgestrüpp ab einer Höhe von 2500 Metern; sie treten jedoch gelegentlich auch bis zu einer Höhe von 1600 Metern auf. Sie ernähren sich überwiegend von Insekten und Spinnen, gelegentlich auch von Beeren.
Es gibt drei anerkannte Unterarten:
Basileuterus melanogenys melanogenys S. F. Baird, 1865 – Zentrales und südliches Costa Rica Basileuterus melanogenys bensoni Griscom, 1927 – Westzentralpanama (Chitré; Veraguas; teilweise auch im Osten von Chiriquí) Basileuterus melanogenys eximius Nelson, 1912 – Westpanama (Vorkommen beschränkt sich auf Boquete in der Provinz Chiriquí)
The black-cheeked warbler (Basileuterus melanogenys) is a New World warbler, resident breeding bird endemic to the Talamancan montane forests of Costa Rica and western Panama.
It is normally found in oak forests with a dense bamboo understory from 2500 m altitude to the timberline, but occasionally occurs as low as 1600 m. The breeding pair builds a bulky domed nest with a side entrance on a sloping bank or in a gully, and the female lays two white eggs.
The black-cheeked warbler is 13–13.5 cm long and weighs 13 g. It has a rufous crown, long white supercilia and black cheeks. The upperparts are dull olive, the breast is olive-grey, and the belly is yellow-white. The sexes are similar, but the young bird is browner on the upperparts, has a dull supercilium, a greyer breast, and shows two cinnamon wingbars.
Despite this species’ restricted range, it has three subspecies.
The black-cheeked warbler primarily feeds on insects, spiders and other small invertebrates, taken low in the undergrowth.
The call note of the black-cheeked warbler is a hard tsit, and the male's song is a lisping spluttered tsi tsi wee tsi tsi wu tsi wee.
The black-cheeked warbler (Basileuterus melanogenys) is a New World warbler, resident breeding bird endemic to the Talamancan montane forests of Costa Rica and western Panama.
It is normally found in oak forests with a dense bamboo understory from 2500 m altitude to the timberline, but occasionally occurs as low as 1600 m. The breeding pair builds a bulky domed nest with a side entrance on a sloping bank or in a gully, and the female lays two white eggs.
The black-cheeked warbler is 13–13.5 cm long and weighs 13 g. It has a rufous crown, long white supercilia and black cheeks. The upperparts are dull olive, the breast is olive-grey, and the belly is yellow-white. The sexes are similar, but the young bird is browner on the upperparts, has a dull supercilium, a greyer breast, and shows two cinnamon wingbars.
Despite this species’ restricted range, it has three subspecies.
B. m. melanogenys, the nominate race described above, breeds in central and southern Costa Rica. B. m. eximius is highly localised in a small area of western Panama, and is slightly whiter on the belly than melanogenys. B. m. bensoni is highly localised in a small area of west-central Panama, and is whiter below than eximius, and a purer grey above.The black-cheeked warbler primarily feeds on insects, spiders and other small invertebrates, taken low in the undergrowth.
The call note of the black-cheeked warbler is a hard tsit, and the male's song is a lisping spluttered tsi tsi wee tsi tsi wu tsi wee.
La Nigravanga parulio (Basileuterus melanogenys) estas specio de birdo de la familio de Paruliedoj kaj genro de Basileuterus ĉefe reprezentata en Centra kaj Sudameriko, de ĉefe fortikaj parulioj kun fortikaj bekoj kiuj havas olivecajn aŭ grizajn suprajn partojn kaj flavajn subajn partojn.
Tiu specio estas de loĝantaj birdoj reproduktantaj endemie en la montoj de centra kaj suda Kostariko kaj okcidenta Panamo.
Ĝi troviĝas normale en arbaroj de kverkoj kun densa subkreskaĵaro de bambuo el 2500 m de altitudo al la lignolimo, sed eventuale loĝas tiom malalte kiom ĝis 1600 m. La reprodukta paro konstruas diketan kupolan neston kun flanka enirejo en dekliveca bordo aŭ depresio; la ino demetas du blankajn ovojn.
La Nigravanga parulio estas 13-13.5 cm longa kaj pezas 13 g. Ĝi havas tre ruĝecan kronon, longan blankan superokulan strion (nigre borditan) kaj nigrajn vangojn, kio nomigas la specion kaj en Esperanto kaj en la latina scienca nomo kie melanogenys signifas precize “kun nigra vango”. La supraj partoj estas olivecaj, dum la brusto estas olivecgriza, la gorĝareo blankeca, kaj la ventro flavecblanka. Ambaŭ seksoj estas similaj, sed junuloj estas pli brunaj en supraj partoj, havas pli senkoloran superokulan strion kaj pli grizan bruston, kaj montras du cinamajn flugilstriojn.
Spite la malgranda teritorio de tiu specio, ĝi havas tri subspeciojn.
La Nigravanga parulio manĝas ĉefe insektojn, araneojn kaj aliajn malgrandajn senvertebrulojn, kaptataj malalte en subkreskaĵaro.
La alvoka noto de la Nigravanga parulio estas akra cit, kaj la maskla kanto estas zoeca trena ci ci ŭi ci ci ŭu ci ŭii.
La Nigravanga parulio (Basileuterus melanogenys) estas specio de birdo de la familio de Paruliedoj kaj genro de Basileuterus ĉefe reprezentata en Centra kaj Sudameriko, de ĉefe fortikaj parulioj kun fortikaj bekoj kiuj havas olivecajn aŭ grizajn suprajn partojn kaj flavajn subajn partojn.
Tiu specio estas de loĝantaj birdoj reproduktantaj endemie en la montoj de centra kaj suda Kostariko kaj okcidenta Panamo.
Ĝi troviĝas normale en arbaroj de kverkoj kun densa subkreskaĵaro de bambuo el 2500 m de altitudo al la lignolimo, sed eventuale loĝas tiom malalte kiom ĝis 1600 m. La reprodukta paro konstruas diketan kupolan neston kun flanka enirejo en dekliveca bordo aŭ depresio; la ino demetas du blankajn ovojn.
La Nigravanga parulio estas 13-13.5 cm longa kaj pezas 13 g. Ĝi havas tre ruĝecan kronon, longan blankan superokulan strion (nigre borditan) kaj nigrajn vangojn, kio nomigas la specion kaj en Esperanto kaj en la latina scienca nomo kie melanogenys signifas precize “kun nigra vango”. La supraj partoj estas olivecaj, dum la brusto estas olivecgriza, la gorĝareo blankeca, kaj la ventro flavecblanka. Ambaŭ seksoj estas similaj, sed junuloj estas pli brunaj en supraj partoj, havas pli senkoloran superokulan strion kaj pli grizan bruston, kaj montras du cinamajn flugilstriojn.
Spite la malgranda teritorio de tiu specio, ĝi havas tri subspeciojn.
B. m. melanogenys, la nomiga raso priskribita supre, reproduktiĝas en centra kaj suda Kosta-Riko. B. m. eximius estas tre limigita en malgranda areo de okcidenta Panamo, kaj estas iom pli blanka en ventro ol la melanogenys. B. m. bensoni estas tre limigita en malgranda areo de centrokcidenta Panamo, kaj estas pli blnak sube ol eximius, kaj pli purgriza supre.La Nigravanga parulio manĝas ĉefe insektojn, araneojn kaj aliajn malgrandajn senvertebrulojn, kaptataj malalte en subkreskaĵaro.
La alvoka noto de la Nigravanga parulio estas akra cit, kaj la maskla kanto estas zoeca trena ci ci ŭi ci ci ŭu ci ŭii.
La reinita carinegra (Basileuterus melanogenys) es una especie de ave paseriforme de la familia Parulidae propia de América Central.
Si bien habita una zona relativamente reducida, existen tres subespecies.
La reinita carinegra mide unos 13 cm de largo y pesa 13 g. Su corona es rufa, largas supercilias blancas y cachetes negros. Las partes inferiores son verde oliva claro, el pecho es gris-oliva, y su vientre es de un tono blanco amarillento. Ambos sexos son similares, pero las partes inferiores de los juveniles son más marrones, su pecho es de un gris más intenso, y presenta dos franjas de color canela en las alas.
Es un residente endémico de las montanas del centro y sur de Costa Rica y oeste de Panamá.
Normalmente habita en bosques de roble con sotobosques densos de bambú desde los 2500 m de altitud hasta la línea de bosque, aunque ocasionalmente se lo encuentra a elevaciones de hasta 1600 m. La pareja construye un nido en forma de domo voluminoso con una entrada en una zona inclinada o en un barranco, y la hembra pone dos huevos blancos.
Se alimenta principalmente de insectos y pequeños invertebrados, que captura en el sotobosque. Su llamado es un tsit grave, y el canto del macho es un farfullo ceceoso tsi tsi wee tsi tsi wu tsi wee.
Datos: Q791198
Multimedia:
Especies: Basileuterus melanogenys
La reinita carinegra (Basileuterus melanogenys) es una especie de ave paseriforme de la familia Parulidae propia de América Central.
Basileuterus melanogenys Basileuterus generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.
Basileuterus melanogenys Basileuterus generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.
Ruskonaamiokerttuli (Basileuterus melanogenys)[2] on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.
Mustaposkikerttulia tavataan Costa Ricassa ja Panamassa. Sitä on kuvattu yleiseksi, mutta sen kannankehitys on laskeva. Lajin ei kuitenkaan uskota olevan vaarassa, ja se on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Ruskonaamiokerttuli (Basileuterus melanogenys) on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.
Basileuterus melanogenys
La Paruline sombre (Basileuterus melanogenys) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.
Cet oiseau vit dans la cordillère de Talamanca.
Trois sous-espèces sont reconnues :
Cet oiseau habite les chênaies montagneuses pourvues d'un sous-bois dense de bambous de 2 500 m d'altitude jusqu'à la limite des arbres où on la voit parfois dans le páramo.
Basileuterus melanogenys
La Paruline sombre (Basileuterus melanogenys) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.
De zwartwangzanger (Basileuterus melanogenys) is een zangvogel uit de familie Parulidae (Amerikaanse zangers).
Deze soort telt 3 ondersoorten:
De zwartwangzanger (Basileuterus melanogenys) is een zangvogel uit de familie Parulidae (Amerikaanse zangers).
Svartkindad skogssångare[2] (Basileuterus melanogenys) är en bergslevande centralamerikansk fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar.[3]
Svartkindad skogssångare är en 13-13,5 cm lång skogssångare med rostfärgad hjässa, långt vitt ögonbrynsstreck och svarta kinder. Ovansidan är dovt olivfärgad, bröstet är olivgrått och buken är gulvit. Könen är lika, men ungfåglarna är brunare ovan, har otydligare ögonbrynsstreck, ett gråare bröst samt uppvisar två kanelfärgade vingband. Lätet är ett hårt "tsit" och hanens sång ett läspande "tsi tsi wee tsi tsi wu tsi wee".
Svartkindad skogssångare förekommer i högländer i Centralamerika. Trots sitt begränsade utbredningsområde delas den in i tre underarter med följande utbredning:[3]
Svartkindad skogssångare återfinns i ekskog med tät undervegation av bambu från 2500 meters höjd till trädgränsen, men har tillfälligt påträffats ner till 1600 meters höjd. Den lever huvudsakligen av insekter, spindlar och andra små ryggradslösa djur som den plockar lågt i undervegetationen. Paret bygger ett rätt skrymmande kupolformat bo med sidoingång som placeras på en sluttande jordbank eller i en ravin, vari honan lägger två vita ägg.
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, men tros minska i antal till följd av habitatförstörelse, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.[1] Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig.[4]
Wikimedia Commons har media som rör svartkindad skogssångare.
Wikispecies har information om Basileuterus melanogenys.
Svartkindad skogssångare (Basileuterus melanogenys) är en bergslevande centralamerikansk fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar.
Basileuterus melanogenys là một loài chim trong họ Parulidae.[2]
_(5771953167).jpg)
