dcsimg

Behavior ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Stokes, B. 2003. "Mionectes oleagineus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mionectes_oleagineus.html
autor
Brenna Stokes, Fresno City College
editor
Carl Johansson, Fresno City College
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Conservation Status ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

US Federal List: no special status

CITES: no special status

IUCN Red List of Threatened Species: least concern

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Stokes, B. 2003. "Mionectes oleagineus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mionectes_oleagineus.html
autor
Brenna Stokes, Fresno City College
editor
Carl Johansson, Fresno City College
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Trophic Strategy ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Unlike other flycatchers who hawk insects, the Ochre-bellied Flycatcher gleans or picks small insects off leaves from vines, mistletoes, or trees. Fruits comprise far more of this bird's diet than other flycatchers. (Campbell and Lack 1985; Hilty & Brown 1986; Stiles and Skutch 1990)

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Stokes, B. 2003. "Mionectes oleagineus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mionectes_oleagineus.html
autor
Brenna Stokes, Fresno City College
editor
Carl Johansson, Fresno City College
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Distribution ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

The Ochre-bellied Flycatcher, Mionectes oleagineus, can be found south of Mexico to the west of Ecuador, Bolivia and Amazon Brazil. (Stiles and Skutch 1990)

Biogeographic Regions: neotropical (Native )

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Stokes, B. 2003. "Mionectes oleagineus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mionectes_oleagineus.html
autor
Brenna Stokes, Fresno City College
editor
Carl Johansson, Fresno City College
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Habitat ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

The Ochre-bellied Flycatcher prefers humid forests, second growth woodland, semi-open clearings with scattered trees near woodland forages, and often along forest streams. The Ochre-bellied Flycatcher can also be found in sandy-belt forests of the extreme east. (Hilty & Brown 1986; Stiles and Skutch 1990)

Terrestrial Biomes: savanna or grassland ; rainforest

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Stokes, B. 2003. "Mionectes oleagineus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mionectes_oleagineus.html
autor
Brenna Stokes, Fresno City College
editor
Carl Johansson, Fresno City College
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Morphology ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

The Ochre-bellied Flycatcher is 12.5 cm (5 in) in height and weighs 13 g (.5 oz). This Flycatcher is slender and has a small head. The bill is narrow and shaped like a cylinder. Yellow or orange mouth corners are found only on males. The back of the bird is olive green. Its belly is ochre, or orange-yellow, with a touch of olive at the throat. The Ochre-bellied Flycatcher has two faint ochre wing bars which help identify it from similar species. The wings and tail are brownish and have a thin ochre color around the edges. The males' three outer wing feathers, especially the farthest, are narrowed and pointed at the tip. The young are similar to the adults except their bellies are paler and more yellow. The wing-coverts, a feather covering the bases of the quills of the wings, and the tertials, feathers closest to the body, are thinly tipped and edged with ochre. (Dunning 1987; Hilty & Brown 1986; Stiles and Skutch 1990)

Average mass: 13 g.

Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Stokes, B. 2003. "Mionectes oleagineus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mionectes_oleagineus.html
autor
Brenna Stokes, Fresno City College
editor
Carl Johansson, Fresno City College
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Reproduction ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

These birds are polygamous. Courtship occurs between the months of March and July. When courting, up to six males will perch in a shaded understory, 15-50 m (50-160 ft) away from each other and start singing. The song may sound a little like this "whip wit whip wit wit chipchip chip chip chip chip," or "pik ch'wik pik ch'wik ch'wik K-WIT-K'WIT-K'WIT-K'WIT." This bird does not form pair bonds. The male will sit with the other five and wait for a female. After she has mated he will fly to another group and wait for another female. After mating the female bird is on her own. She builds and tends the nest alone and often leaves the nest to find food. She lays 2-3 white eggs. The incubation time for the eggs is 14-20 days. Fledging is 14-23 days after hatching. (Campbell and Lack 1985; Hilty & Brown 1986; Stiles and Skutch 1990)

Key Reproductive Features: iteroparous ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Stokes, B. 2003. "Mionectes oleagineus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Mionectes_oleagineus.html
autor
Brenna Stokes, Fresno City College
editor
Carl Johansson, Fresno City College
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Amenazas ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Factores de riesgo

Es una especie con sensibilidad media a la perturbación humana (Stotz et al. 1996). Sin duda, el mayor riesgo para la especies es la destrucción de hábitat (se manejan cifras del 95% de selvas maduras destruidas en el país). Parece ser tolerante a modificaciones ligeras del hábitat y acepta áreas que mantengan cierto estructura de la vegetación como los plantíos de café de sombra y similares.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Es una especie que favorece el sotobosque de selvas y bosques húmedos poco perturbados; sin embargo, parece ser tolerante a condiciones de cierta perturbación y subsiste bien en acahuales viejos y plantaciones con cierta estructura de la vegetación. Aunque no hay datos precisos sobre la reducción en la extensión de las selvas en México, a manera de ejemplo en Chiapas, según la FAO, en el período 1970 comparado con el de 1988-1993 las selvas tropicales fueron reducidas de 1,444,817 ha (19.28%) a 1,053,636 ha (14.06%). Eso no da un panorama completo de la situación del hábitat ya que no incluye otros ambientes que la especie frecuenta como los de vegetación secundaria.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Alcántara-Carbajal, J. L. 2008. Ficha técnica de Mionectes oleagineus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Alcántara-Carbajal, J. L.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología de poblaciones ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

Stotz et al. (1996) caracterizan a esta especie como moderadamente común, teniendo como centro de distribución la zona tropical baja. Stiles et al. (1989) lo califican como de común a abundante en las tierras bajas tanto del Caribe como del Pacífico en Centroamérica.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Alcántara-Carbajal, J. L. 2008. Ficha técnica de Mionectes oleagineus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Alcántara-Carbajal, J. L.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología del taxón ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Relevancia de la especie

Mionectes oleaginous es un ave frugívora tropical de sotobosque que dispersa semillas de muchas especies de plantas. Por lo tanto sus patrones de movimientos tanto temporales como espaciales juegan un papel fundamental en la distribución de las semillas dentro de su hábitat y, por lo tanto, un medio significativo de dispersión del germoplasma de las plantas (Loiselle y Blake 1999, Westcott D.A. y Graham D.L. 2000).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Alcántara-Carbajal, J. L. 2008. Ficha técnica de Mionectes oleagineus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Alcántara-Carbajal, J. L.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Comportamiento ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Característicamente, el mosquero ocrillo sacude la cabeza lentamente de adelante hacia atrás y levanta rápidamente una ala a la vez (Stiles et al. 1989, Howell y Webb 1995). El sistema de leks de esta especie ha sido detalladamente estudiado en los últimos años por Westcott (1992, 1993, 1997), Westcott y Smith (1994, 1997), Westcott y Graham (2000).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Alcántara-Carbajal, J. L. 2008. Ficha técnica de Mionectes oleagineus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Alcántara-Carbajal, J. L.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Conservación ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
La prioridad en su conservación es baja (Stotz et al. 1996).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Alcántara-Carbajal, J. L. 2008. Ficha técnica de Mionectes oleagineus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Alcántara-Carbajal, J. L.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Descripción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Mosquero pequeño y sin un patrón distintivo de coloración; de cabeza redonda y ojos relativamente grandes; longitud de entre 12.5 a 14 cm y aproximadamente 13 g de peso. Los costados de la cabeza, barbilla, garganta son grises, el pecho gris oliva que se desvanece a ocre o color leonado en la región ventral y en las coberteras inferiores de la cola. El dorso es verde oliva oscuro; con barras en las alas no muy visibles, angostas y de color café. En el macho adulto las tres primarias más externas son muy estrechas y puntiagudas. Pico cilíndrico y negruzco, moderadamente largo y más bien estrecho; cerdas táctiles del pico muy reducidas; patas grisáceas. No hay dimorfismo sexual ni por edad (Blake 1953, Edwards 1989, Peterson y Chalif 1989, Stiles et al. 1989, Howell y Webb 1995).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Alcántara-Carbajal, J. L. 2008. Ficha técnica de Mionectes oleagineus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Alcántara-Carbajal, J. L.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Distribución ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Histórica-actual

MEXICO

Distribución histórica: Se distribuye desde el sureste de México hasta la Amazonia (Brasil central, Bolivia y Perú); al este hasta Trinidad, Tobago y Guayana. A la subespecie assimilis se le encuentra desde el sur de México hasta el este de Costa Rica. En México primordialmente en las tierras bajas del Golfo de México, este de San Luis Potosí, este de Puebla, centro y sur de Veracruz (Córdoba), Puebla (30 mi. E Huauchinango, Papantlilla), norte de Oaxaca (Soyaltepec, Escuilapa, Tutla), Tabasco, Campeche, Chiapas (Ocozocoautla, Tuxtla Gutiérrez, Laguna Ocotal), y la península de Yucatán (Isla Mujeres, Agua Blanca) (Friedmann et al. 1950, Davis 1972, Peterson y Chalif 1989).

Distribución actual: Es una especie típica de selvas tropicales no alteradas por lo que se le encuentra en las pocas áreas en donde este tipo de comunidades aún persisten como Bonampak, Cañón del Sumidero, Cascadas de Agua Azul, Chan Kin, El Ocote, El Triunfo, El Zapotal, Huitepec, La Encrucijada, La Selputura, Lacantún, Lagos de Montebello, Laguna Bélgica, Montes Azules, Palenque y Yaxchilán, Selva Zoque, Los Tuxtlas, Sian Ka'an, etc.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Alcántara-Carbajal, J. L. 2008. Ficha técnica de Mionectes oleagineus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Alcántara-Carbajal, J. L.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estrategia trófica ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Se alimenta de insectos pequeños, bayas y arilos; estos últimos representan una gran parte de su dieta. De hecho, el mosquero ocrillo es en gran parte frugívoro e incluye en su dieta una gran variedad de frutas tales como múerdago (Loranthaceae), Zanthoxylum, Alchornea, Siparuna, Faramea, Heliconia, Cephaelis, algunas Araceae, algunas Palmae, Clusia y Melastomataceae. Forrajea realizando pequeños saltos y revoloteos para asir los frutos o atrapar a sus presas, regularmente en estratos de sotobosque y en ocasiones dosel (Sherry 1983, Stiles et al. 1989).

En concordancia con sus hábitos alimenticios y a diferencia de la mayoría de los mosqueros, el ocrillo tiene un pico que no es plano sino más bien cilíndrico. Adicionalmente, las cerdas táctiles, típicas de los mosqueros insectívoros, están prácticamente ausentes en esta especie (Sherry 1983).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Alcántara-Carbajal, J. L. 2008. Ficha técnica de Mionectes oleagineus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Alcántara-Carbajal, J. L.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Hábitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Frecuenta niveles medios y bajos de matorrales, bosques y selvas húmedas; vegetación secundaria alta (usualmente a pocos metros del suelo), en sotobosques sombreados, aunque ocasionalmente sube al dosel cuando acompaña a parvadas mixtas (Sherry 1983).

Macroclima

En climas cálidos húmedos (Af, Am) y templados húmedos (Cf, Cw) (García 1978). Residente desde el nivel del mar a 1,500 m; aunque su centro de abundancia corresponde a la zona tropical baja (Sherry 1983, Stotz et al. 1996).

Tipo de ambiente

Bosques y selvas húmedos perennifolios, semideciduos y deciduos; selvas anegadizas. Aunque más típico de selvas maduras se le llega a encontrar en ecotonos, bordes y claros con escasos árboles cerca de bosques, así como boscajes que bordean ríos; acahuales viejos y plantíos (p. ej., plantaciones de café de sombra) (Skutch 1960, Stiles et al. 1989, AOU 1998).

Uso de hábitat

Westcott (1993) sugiere que los machos del Mosquero Ocrillo seleccionan un tipo particular de hábitat para sus territorios de despliegue con base a la estructura de la vegetación; aunque, aclara, que la disponibilidad y distribución de hábitat adecuado parece no ser el elemento conductor en la estructura social de los machos de esta especie.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Alcántara-Carbajal, J. L. 2008. Ficha técnica de Mionectes oleagineus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Alcántara-Carbajal, J. L.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Reproducción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
El sistema de apareamiento de los mosqueros ocrillo es promiscuo. Son aves usualmente solitarias con excepción de un período de aproximadamente siete meses (febrero / marzo a septiembre) en la que se reúnen de uno a seis machos en grupos de cortejo no muy cohesivos, en ocasiones denominados "leks expelidos". Estos individuos perchan a una altura de entre 2 y 9 m en el sotobosque sombreado y dejando un espacio de entre 15 y 50 m entre sí, cantando gran parte del día. No obstante, los machos pueden realizar sus despliegues tanto de manera solitaria como en estos pequeños leks. Recientes estudios en esta especie muestra que el tamaño de los leks no es un factor importante en el funcionamiento de los mismos. Las hembras se ven atraídas al canto poco melodioso y repetitivo de los machos, para después partir a criar solitarias (Sherry 1983, Stiles et al. 1989, Westcott 1997, Westcott y Smith 1997). El nido, construido sólo por la hembra, es una estructura periforme alargada (aprox. 30 X 9 cm) cubierta con musgo verde, fibras finas y materiales similares, con una entrada lateral, suspendida de la punta de una liana, enredadera, ramilla o raíz de epifita; usualmente a una altura de 0.6 a 3.6 m, frecuentemente a lo largo de los arroyos. La hembra pone de 2 a 3 huevos de color blanco; la incubación toma de 19-21 días y es muy similar a la de otros mosqueros con nidos colgantes. La hembra alimenta a los pollos mediante regurgitación. La época reproductiva va de marzo a julio (Sherry 1983, Stileset al. 1989, Howell y Webb 1995).

Proporción sexual

Aparentemente, la proporción de sexos es par (1:1) en la población (Westcott y Smith 1994).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Alcántara-Carbajal, J. L. 2008. Ficha técnica de Mionectes oleagineus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Alcántara-Carbajal, J. L.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Behavior ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Por lo general son solitarios (no forman parejas) excepto entre febrero y setiembre en que los machos forman asambleas de cortejo. En ocasiones acompañan a bandadas mixtas.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Habitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Viven en los niveles bajos de los bosques húmedos, áreas de crecimiento secundario alto, zonas parcialmente despejadas y claros cercanos al bosque, con árboles dispersos.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente de común a abundante en las bajuras y piedemontes de la vertiente del Caribe y al sur de la vertiente del Pacífico (al sur del Parque Nacional Carara). Llega hasta los 900 m. de altura en el lado Caribe y hasta los 1200 m. en el lado Pacífico, y en raras ocasiones más alto. Es poco común y local en las bajuras del noroeste, especialmente en el bosque perennifolio de galería. Es más numerosa en las colinas y el lado oeste de la Península de Nicoya.


Distribucion General: Se encuentra desde el sur de México hasta el oeste de Ecuador, Bolivia y la Amazonia brasileña.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Trophic Strategy ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Forrajea mediante salidas cortas y vuelos cernidos para capturar insectos pequeños (ej. hormigas), bayas y semillas ariladas. En ocasiones se posa en forma breve, como por ejemplo en una inflorescencia de "platanilla" (Heliconia sp.) o en una arácea para recoger frutos, los cuales constituyen la mayor parte de su dieta.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Reproduction ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Su nido consiste una estructura piriforme alargada, de 30 cm. o más de largo por 9 cm. de ancho, con entrada lateral, cubierta por abundante musgo verde y por un generoso forro de fibras liberianas. Está adherido a una raíz colgante de una epífita, un bejuco o rama, a menudo cerca de un acantilado musgoso, de un barranco vertical o un tronco, de 0.6 a 3.6 m. sobre el suelo o el agua. Ponen 2 huevos, con más frecuencia 3, de color blanco. Se reproducen de marzo a julio.

Entre febrero y setiembre se reúnen hasta 6 machos para formar "leks" o asambleas de cortejo, en las que cada uno se posa de 2 a 9 m. de altura entre el sotobosque sombreado, separado de los otros a distancias entre 15 y 50 m. o más, y cantan durante la mayor parte del día.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Mide 12.5 cm. y pesa 13 grs. Es pequeño, sin patrón, de colores sencillos, pero con el abdomen ocráceo distintivo. El pico es más bien delgado, cilindrico. Las cerdas peribucales son muy reducidas. Los machos adultos tienen las 3 primarias más externas, sobre todo la del borde, reducidas y puntiagudas. Los adultos son oliva verdoso por encima. Las alas y la cola son fuscas con márgenes oliva. Los lados de la cabeza, la barbilla y la garganta son más grisáceos. El pecho es oliva verdoso; por debajo, la región posterior es ante ocráceo, con un tinte oliva en los lados. El pico es negruzco y se desvanece a color cuerno o naranja-carne en la base de la mandíbula. Muchos adultos (¿sólo los machos?) presentan las comisuras de la boca amarillas o anaranjadas. La parte interna del pico es blanca. La parte posterior de la boca es negra y las patas son grises. Los individuos juveniles son parecidos, con un pedacito de la punta y las márgenes de las coberteras alares y terciales ocráceos. El abdomen es más pálido y anteado. La reducción de las primarias externas de los machos es leve o ausente.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Behavior ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Los individuos defienden su territorio en leks, y en algunos casos en forma solitaria, a lo largo de la época de cría.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Localidad del tipo: Bahía, Brasil
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Mionectes oleagineus ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

El mosqueru aceitunáu,[2] mosquerito de buche acaneláu o atrapamoscas ocráceo[3] Mionectes oleagineus, ye una especie d'ave de la familia Tyrannidae, que s'atopa en Belice, Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Guatemala, Guayana francesa Guyana, Hondures, Méxicu, Nicaragua, Panamá, Perú, Surinam, Trinidá y Tobagu y Venezuela.[1]

Hábitat

Vive nel monte húmedu, inclusive sobre suelos arenosos, y nos cantos del monte, especialmente a les llongura de regueros, hasta los 1.700 m d'altitú.[4]

Descripción

Mide 13 cm de llargor y pesa 11 g. La base del quexal ye rosada a naranxa. Tienen les partes cimeres y el pechu de color verde oliva; les mexelles y el gargüelu oliva abuxáu; el banduyu ye de color naranxa opacu; les nales y la cola son parduces con cantos estrechos ocráceos[4] y llinies delgaes ferriales.[5]

Alimentación

Aliméntase principalmente de frutes con arilos como les de Clusia y de bayes como les de Psychotria y otres Rubiaceae.[4]

Reproducción

Constrúi un nial en forma de pera con entrada llateral, suspendíu d'una liana o sol ribayu d'un regueru. La fema pon dos o tres güevos,[4][5] que guara mientres 18 a 20 díes.[6]

Referencies

  1. 1,0 1,1 BirdLife International (2009) Mionectes oleagineus; IUCN (2011) IUCN Red List of Threatened Species Version 2011.2. Consultáu'l 21 de payares de 2011.
  2. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2004). «Nomes en castellán de les aves del mundu recomendaos pola Sociedá Española d'Ornitoloxía (Novena parte: Orden Passeriformes, Familias Cotingidae a Motacillidae)». Ardeola 51 (2): pp. 491-499. http://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_51_2_noveno.pdf. Consultáu'l
  3. Mosqueru Aceitunáu (Mionectes oleagineus) (Lichtenstein, 1823); Avibase.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Palaciu, Rubén (2010) [http://www.icesi.edu.co/wiki_aves_colombia/tiki-index.php?page=Mionectes+Ocr%C3%A1ceo Mionectes Ocráceo (Mionectes oleagineus); Wiki Aves Colombia (R. Johnston, Editor). Cali, Colombia: Universidá Icesi.
  5. 5,0 5,1 Abre-rusti; WikiAves.
  6. Ochre-bellied Flycatcher; English Wikipedia.
Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Mionectes oleagineus: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Mionectes oleagineus Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

El mosqueru aceitunáu, mosquerito de buche acaneláu o atrapamoscas ocráceo Mionectes oleagineus, ye una especie d'ave de la familia Tyrannidae, que s'atopa en Belice, Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Guatemala, Guayana francesa Guyana, Hondures, Méxicu, Nicaragua, Panamá, Perú, Surinam, Trinidá y Tobagu y Venezuela.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Teyrn-wybedog torgoch ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Teyrn-wybedog torgoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: teyrn-wybedogion torgoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Mionectes oleagineus; yr enw Saesneg arno yw Ochre-bellied flycatcher. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. oleagineus, sef enw'r rhywogaeth.[2]

Teulu

Mae'r teyrn-wybedog torgoch yn perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Gwybedog bronwinau’r Gogledd Aphanotriccus capitalis Gwybedog pigddu Aphanotriccus audax Teyrn corunllwyd Attila bolivianus
Attila bolivianus - White-eyed attila, Careiro da Várzea, Amazonas, Brazil.jpg
Teyrn cycyllog Attila rufus
Attila rufus -Reserva Guainumbi, Sao Luis do Paraitinga, Sao Paulo, Brasil-8.jpg
Teyrn gwinau mawr Attila cinnamomeus
Cinnamon Attila.jpg
Teyrn gylfingam y De Oncostoma olivaceum
Southern Bentbill.jpg
Teyrn gylfingam y Gogledd Oncostoma cinereigulare
Northern Bentbill (Oncostoma cinereigulare) (5771914809).jpg
Teyrn melyngoch Attila torridus Teyrn tinfelyn Attila spadiceus
Attila spadiceus.jpg
Teyrn torfelyn Attila citriniventris
Attila citriniventris - Citron-bellied Attila; Careiro, Amazonas, Brazil.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Teyrn-wybedog torgoch: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Teyrn-wybedog torgoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: teyrn-wybedogion torgoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Mionectes oleagineus; yr enw Saesneg arno yw Ochre-bellied flycatcher. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. oleagineus, sef enw'r rhywogaeth.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Ochre-bellied flycatcher ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The ochre-bellied flycatcher (Mionectes oleagineus) is a small bird of the tyrant flycatcher family. It breeds from southern Mexico through Central America, and South America east of the Andes as far as southern Brazil, and on Trinidad and Tobago.

This is a common bird in humid forests, usually in undergrowth near water. It makes a moss-covered ball nest with a side entrance, which is suspended from a root or branch, often over water. The female incubates the typical clutch of two or three white eggs for 18–20 days, with about the same period for the young, initially covered with grey down, to fledge.

Adult ochre-bellied flycatchers are 12.7 cm long and weigh 11g. They have olive-green upperparts, and the head and upper breast are also green. The rest of the underparts are ochre-coloured, there are two buff wing bars, and the feathers of the closed wing are edged with buff. The male is slightly larger than the female, but otherwise similar.

There are a number of subspecies, which differ in the distinctness of the wing bars or the shade of the upperparts. This species was previously placed in the genus Pipromorpha.

Ochre-bellied flycatcher is an inconspicuous bird which, unusually for a tyrant flycatcher, feeds mainly on seeds and berries, and some insects and spiders.

The calls of the male include a high-pitched chip, and a loud choo. His display includes jumping, flutter-flight and hovering. He takes no part in rearing the young.

References

  1. ^ BirdLife International (2018). "Mionectes oleagineus". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T22698796A130196855. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22698796A130196855.en. Retrieved 12 November 2021.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Ochre-bellied flycatcher: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The ochre-bellied flycatcher (Mionectes oleagineus) is a small bird of the tyrant flycatcher family. It breeds from southern Mexico through Central America, and South America east of the Andes as far as southern Brazil, and on Trinidad and Tobago.

This is a common bird in humid forests, usually in undergrowth near water. It makes a moss-covered ball nest with a side entrance, which is suspended from a root or branch, often over water. The female incubates the typical clutch of two or three white eggs for 18–20 days, with about the same period for the young, initially covered with grey down, to fledge.

Adult ochre-bellied flycatchers are 12.7 cm long and weigh 11g. They have olive-green upperparts, and the head and upper breast are also green. The rest of the underparts are ochre-coloured, there are two buff wing bars, and the feathers of the closed wing are edged with buff. The male is slightly larger than the female, but otherwise similar.

There are a number of subspecies, which differ in the distinctness of the wing bars or the shade of the upperparts. This species was previously placed in the genus Pipromorpha.

Ochre-bellied flycatcher is an inconspicuous bird which, unusually for a tyrant flycatcher, feeds mainly on seeds and berries, and some insects and spiders.

The calls of the male include a high-pitched chip, and a loud choo. His display includes jumping, flutter-flight and hovering. He takes no part in rearing the young.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Mionectes oleagineus ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El mosquero aceitunado[4]​ (Mionectes oleagineus), es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae, perteneciente al género Mionectes. Es nativo de la América tropical (Neotrópico), desde México hasta Bolivia y este de Brasil.[1]

Nombres comunes

Se le denomina también mosquerito de vientre ocráceo (en Perú), atrapamoscas frutero aceitunado o bobito aceitunado (en Venezuela), mosquerito ventriocráceo (en Panamá y Ecuador), mosquerito panza ocre (en Honduras), mosquerito ocre, mosquero ocrillo o mosquero vientre-ocre (en México), mosquerito aceitunado (en Costa Rica), mosquerito oliváceo (en Nicaragua), atrapamoscas ocráceo o mionectes ocráceo (en Colombia).[3]

Distribución y hábitat

Se distribuye ampliamente desde el este de México, por Belice, Guatemala, Honduras, El Salvador, Nicaragua, Costa Rica, Panamá, Colombia y Ecuador (tanto a occidente como a oriente de los Andes), Venezuela, Trinidad y Tobago, Guyana, Surinam, Guayana Francesa, este de Perú, norte de Bolivia, la totalidad de la Amazonia brasileña, y una franja costera del este de Brasil.[1]

Esta especie es ampliamente diseminada y generalmente común en sus hábitats naturales: el sotobosque de bosques húmedos y también caducifolios, incluso sobre suelos arenosos, y en los bordes del bosque, especialmente a los largo de arroyos, hasta los 1700 m de altitud.[5][6]

Descripción

Mide 13 cm de longitud y pesa 11 g. La base de la mandíbula es rosada a naranja. Tienen las partes superiores y el pecho de color verde oliva; las mejillas y la garganta oliva grisáceo; el vientre es de color naranja opaco; las alas y la cola son parduzcas con bordes estrechos ocráceos[5]​ y líneas delgadas ferruginosas.[7]

Alimentación

Se alimenta principalmente de frutas con arilos como las de Clusia y de bayas como las de Psychotria y otras Rubiaceae.[5]

Reproducción

Construye un nido en forma de pera con entrada lateral, suspendido de una liana o bajo el barranco de un arroyo. La hembra pone dos o tres huevos,[7]​ que incuba durante 18 a 20 días.[5]

Sistemática

Descripción original

La especie M. oleagineus fue descrita por primera vez por el naturalista alemán Martin Hinrich Carl Lichtenstein en 1823 bajo el nombre científico Muscicapa oleaginea; su localidad tipo es: «Bahía, Brasil».[3]

Etimología

El nombre genérico masculino «Mionectes» deriva del griego «meionektēs» que significa ‘pequeño’, ‘que sufrió pérdidas’; y el nombre de la especie «oleagineus» en latín significa ‘de color oliva’.[8]

Taxonomía

Las formas descritas M. o. dyscolus, M. o. lutescens y M. o. obscurus, son consideradas sinónimos de assimilis; las formas M. o. chloronotus, M. o. hauxwelli, M. o. intensus, M. o. maynanus y M. o. wallacei son considerada inserparables de la nominal.[9]

Subespecies

Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[9]​ y Clements Checklist/eBird v.2021[10]​ se reconocen siete subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:

  • Mionectes oleagineus assimilis P.L. Sclater, 1859 – desde el este de México hasta el este de Costa Rica y oeste de Panamá.
  • Mionectes oleagineus parcus Bangs, 1900 – desde el este de Panamá al norte de Colombia y noroeste de Venezuela.
  • Mionectes oleagineus pacificus (Todd), 1921 – del suroeste de Colombia al oeste de Ecuador.
  • Mionectes oleagineus abdominalis (Phelps & Phelps Jr), 1955 – norte de Venezuela (Distrito Federal y Miranda).
  • Mionectes oleagineus pallidiventris Hellmayr, 1906 – noreste de Venezuela; Trinidad y Tobago.
  • Mionectes oleagineus dorsalis (Phelps & Phelps Jr), 1952 – tepuyes del sureste de Venezuela (Gran Sabana de Bolívar).
  • Mionectes oleagineus oleagineus (Lichtenstein), 1823 – desde Colombia hasta las Guayanas, este de Brasil, este de Perú y norte de Bolivia.

Referencias

  1. a b c BirdLife International (2016). «Mionectes oleagineus». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2021.2 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 27 de octubre de 2021.
  2. a b Lichtenstein, M.H.C. (1823). Verzeichniss der Doubletten des zoologischen Museums der Königl. Universität zu Berlin nebst Beschreibung vieler bisher unbekannter Arten von Säugethieren, Vögeln, Amphibien und Fischen (en latín y alemán). 118 pp. Berlín: T. Trautwein. 'Muscicapa oleaginea, descripción original p.55 no 565. Disponible en Biodiversitas Heritage Library. doi:10.5962/bhl.title.40281.
  3. a b c d e Mosquero Aceitunado Mionectes oleagineus (Lichtenstein, 1823) en Avibase. Consultado el 27 de octubre de 2021
  4. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2004). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Novena parte: Orden Passeriformes, Familias Cotingidae a Motacillidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 51 (2): 491-499. ISSN 0570-7358. Consultado el 5 de diciembre de 2011. P. 494.
  5. a b c d Palacio, Rubén (2010) Mionectes Ocráceo (Mionectes oleagineus); Wiki Aves Colombia (R. Johnston, Editor). Cali, Colombia: Universidad Icesi.
  6. Ridgely, Robert; Tudor, Guy (2009). Field guide to the songbirds of South America: the passerines. Mildred Wyatt-World series in ornithology (en inglés) (1a. edición). Austin: University of Texas Press. ISBN 978-0-292-71748-0. «Mionectes oleagineus, p. 423, lámina 45(13)».
  7. a b Abre-asa en WikiAves.
  8. Jobling, J.A. (2010). Helm Dictionary of Scientific Bird Names (en inglés). Londres: Bloomsbury Publishing. pp. 1-432. ISBN 9781408133262. «Mionectes p. 256; oleagineus p. 281».
  9. a b Gill, F. & Donsker, D. (Eds.). «Tyrant flycatchers». IOC – World Bird List (en inglés). Consultado el 27 de octubre de 2021. Versión/Año: 11.2. /2021.
  10. Clements, J.F., Schulenberg, T.S., Iliff, M.J., Billerman, S.M., Fredericks, T.A., Gerbracht, J.A., Lepage, D., Sullivan, B.L. & Wood, C.L. (2021). «The eBird/Clements checklist of Birds of the World v.2021». Disponible para descarga. The Cornell Lab of Ornithology (Planilla Excel|formato= requiere |url= (ayuda)) (en inglés).

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Mionectes oleagineus: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El mosquero aceitunado​ (Mionectes oleagineus), es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae, perteneciente al género Mionectes. Es nativo de la América tropical (Neotrópico), desde México hasta Bolivia y este de Brasil.​

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Mionectes oleagineus ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Mionectes oleagineus Mionectes generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Mionectes oleagineus: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Mionectes oleagineus Mionectes generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Pipromorphe roussâtre ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Mionectes oleagineus

Le Pipromorphe roussâtre (Mionectes oleagineus) est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae (Tyrannidés en français).

Description

Le Pipromorphe roussâtre est de couleur olive terne sur la tête et le dessus du corps et a le dessous cannelle avec des stries olivâtres.

Répartition

Le Pipromorphe roussâtre se rencontre du sud du Mexique à l'ensemble du territoire de l'Amérique centrale et une partie de l'Amérique du sud, à l'exception de l'Argentine, du Chili, du Paraguay et de l'Uruguay.

Habitat

Cette espèce fréquente les forêts humides en bord de rivière jusqu'à 1 200 m d'altitude[1].

Alimentation

Le Pipromorphe roussâtre se nourrit essentiellement de fruits mais également d'insectes.

Nidification

Sous-espèces

D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des sept sous-espèces suivantes (ordre phylogénique) :

  • Mionectes oleagineus assimilis P.L. Sclater, 1859 ;
  • Mionectes oleagineus parcus Bangs, 1900 ;
  • Mionectes oleagineus abdominalis (Phelps & Phelps Jr, 1955) ;
  • Mionectes oleagineus pallidiventris Hellmayr, 1906 ;
  • Mionectes oleagineus dorsalis (Phelps & Phelps Jr, 1952) ;
  • Mionectes oleagineus pacificus (Todd, 1921) ;
  • Mionectes oleagineus oleagineus (Lichtenstein, 1823).

Notes et références

  1. AOU's Check-list of North American Birds, 7e édition (1998), p. 378.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Pipromorphe roussâtre: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Mionectes oleagineus

Le Pipromorphe roussâtre (Mionectes oleagineus) est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae (Tyrannidés en français).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Okerbuikpipratiran ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De okerbuikpipratiran (Mionectes oleagineus) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 15 ondersoorten:

  • Mionectes oleagineus assimilis: van Z-Mexico tot Costa Rica.
  • Mionectes oleagineus obscurus: El Salvador.
  • Mionectes oleagineus dyscolus: W-Costa Rica en extreem W-Panama.
  • Mionectes oleagineus lutescens: W-Panama.
  • Mionectes oleagineus parcus: O-Panama, N-Colombia en NW-Venezuela.
  • Mionectes oleagineus chloronotus: het westelijk Amazonebekken.
  • Mionectes oleagineus abdominalis: N-Venezuela.
  • Mionectes oleagineus pallidiventris: NO-Venezuela en Trinidad.
  • Mionectes oleagineus intensus: ZO-Venezuela en W-Guyana.
  • Mionectes oleagineus dorsalis: Z-Venezuela.
  • Mionectes oleagineus pacificus: ZW-Colombia en W-Ecuador.
  • Mionectes oleagineus hauxwelli: O-Ecuador en NOPeru.
  • Mionectes oleagineus wallacei: de Guyana's en NO-Brazilië.
  • Mionectes oleagineus maynanus: O-Peru.
  • Mionectes oleagineus oleagineus: ZO-Brazilië.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Okerbuikpipratiran: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De okerbuikpipratiran (Mionectes oleagineus) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Abre-asa ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O abre-asa (Mionectes oleagineus), também conhecido como supi ou abre-asas-da-capoeira, é uma ave passeriforme da família Rhynchocyclidae. É encontrado desde o sul do México, através da América Central e América do Sul a leste dos Andes na medida do sul do Brasil, e em Trinidade e Tobago.

Taxonomia

A espécie foi primeiramente descrita por Martin Lichtenstein em 1823 e batizada como Mionectes oleagineus (do grego meionektis, que significa "pobre", "que sofreu perda", e do latim oleagineus, que significa "da cor de oliva". Apresenta sete subespécies:

Características

Comprimento: 11,5 cm. Distingue-se de seus congêneres pela presença de nítidas bandas ferrugíneas nas asas. Alimenta-se de insetos e de frutos.[1].

Reprodução

Faz ninho em forma de pêra com entrada lateral. Põe 2 ou 3 ovos brancos, os quais são chocados somente pela fêmea.[1].

Hábitos

É comum no sub-bosque de florestas úmidas de terra firme, florestas de várzea, capoeiras, bordas de florestas e clareiras adjacentes, com árvores e arbustos esparsos. Vive normalmente solitário, podendo entretanto participar de bandos mistos. Costuma permanecer quieto, executando apenas movimentos curtos e rápidos, o que o torna pouco visível. Tem o hábito de levantar uma das asas até as costas quase todo o tempo, o que lhe valeu o nome popular.[1].

Distribuição Geográfica

Presente em toda a Amazônia brasileira e na faixa costeira, de Alagoas ao Rio de Janeiro. Encontrado também do México ao Panamá e em todos os demais países amazônicos - Guianas, Venezuela, Colômbia, Equador, Peru e Bolívia[1].

Ver também

Referências

  1. a b c d «Abre-asa». Abre-asa (Mionectes oleagineus) - WikiAves. Wiki Aves. 2011. Consultado em 21 de novembro de 2011
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Abre-asa: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O abre-asa (Mionectes oleagineus), também conhecido como supi ou abre-asas-da-capoeira, é uma ave passeriforme da família Rhynchocyclidae. É encontrado desde o sul do México, através da América Central e América do Sul a leste dos Andes na medida do sul do Brasil, e em Trinidade e Tobago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Ockrabukig tyrann ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Ockrabukig tyrann[2] (Mionectes oleagineus) är en fågel i familjen tyranner inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Ockrabukig tyrann delas in i sju underarter:[3]

Referenser

  1. ^ [a b] Birdlife International 2016 Mionectes oleagineus Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-11.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2015) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-09-01
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2016) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2016 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-08-11

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Ockrabukig tyrann: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Ockrabukig tyrann (Mionectes oleagineus) är en fågel i familjen tyranner inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.

Ockrabukig tyrann delas in i sju underarter:

M. o. oleagineus – förekommer från östra Colombia till Guyana, östra Brasilien, östra Peru och norra Bolivia M. o. assimilis – förekommer från tropiska södra Mexiko till östra Costa Rica och västra Panama M. o. parcus – förekommer från tropiska östra Panama till norra Colombia och nordvästra Venezuela M. o. pacificus – förekommer från tropiska sydvästra Colombia till västra Ecuador M. o. abdominalis – förekommer i tropiska norra Venezuela (Distrito Federal och Miranda) M. o. pallidiventris – förekommer i tropiska nordöstra Venezuela och i Trinidad och Tobago M. o. dorsalis – förekommer på tepuier i sydöstra Venezuela (Gran Sabana i Bolívar)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Mionectes oleagineus ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Mionectes oleagineus là một loài chim trong họ Tyrannidae.[1]

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến họ chim Đớp ruồi bạo chúa này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Mionectes oleagineus: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Mionectes oleagineus là một loài chim trong họ Tyrannidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI