dcsimg

Amenazas ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Factores de riesgo

Fragmentación, degradación disminución de pantanos y humedales, apertura de tierras para cultivos, modificaciones en la hidrología local, disturbios humanos, pastoreo y presencia de contaminantes.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Como otras especies acuáticas raras, está amenazada por la transformación, fragmentación y disminución acelerada de su hábitat acuático.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Historia de la vida

Para México poca información de su historia de vida está disponible. De distribución tropical y de hábitos solitarios, se encuentra en hábitats dulceacuícolas principalmente con vegetación, se alimenta de invertebrados y pequeños vertebrados. Los nidos se ubican en vegetación densa y pone de 2 a 3 huevos.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología de poblaciones ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

En su distribución neotropical es considerado poco común y de distribución irregular (Stotz, et al., 1996). Para la República Mexicana es bastante raro y difícil de ver (Edwards, 1972), o moderadamente común a común (Howell y Webb, 1995). Para la región de Los Tuxtlas, Veracruz es considerado muy poco común (Schaldach y Escalante-Pliego, 1997). Para la región del Istmo de Tehuantepec, Oaxaca es poco común (Schaldach, et al., 1997). Es rara y se reproduce en la Reserva de la Biosfera de Sian Ka'an, Quintana Roo (MacKinnon, 1992).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología del taxón ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Relevancia de la especie

Considerada como rara, poco conocida, de la cual se carece de información básica.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Comportamiento ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Básicamente nocturna, difícil de ver por su plumaje críptico y por su habilidad de permanecer inmóvil por largos períodos de tiempo, generalmente solitarios, aunque pueden reunirse varios individuos para alimentarse. Cuando se asustan, encogen el cuerpo dejando la cabeza en posición vertical y un poco levantada confundiéndose con las espigas y vegetación de su entorno.

Ámbito hogareño

Es señalado como emigrante intratropical, reproduciéndose en la región de Los Tuxtlas, Veracruz, moviéndose al sur en otoño e invierno (Schaldach y Escalante-Pliego, 1997). Parece ser bastante sedentario en Trinidad y Costa Rica (Martínez-Vilalta y Motis, 1992).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Conservación ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
No se conocen programas de conservación.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Descripción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Longitud de 63.5 a 76 cm, sexos similares, aunque la hembra puede ser más pequeña. Corona aleonada y cuello estrechamente barrado con café negruzco, auriculares café aleonado con el supercilium angosto y pálido. Partes superiores leonado intenso, bastante rayado y barrado con negruzco produciendo un patrón conspicuo; cola café negruzca. Garganta blanca, atrás del cuello y partes inferiores crema o ante pálido, lados del pecho rallado de café. Mechón blanco sobre lados del pecho usualmente oculto pero expuesto conspícuamente cuando está amenazado. En vuelo las remiges se observan café negruzcas y las cobertoras primarias marginadas de ante que contrastan con las plumas cafés de debajo de las alas. La hembra es más pequeña que el macho y con las plumas centrales de la cola moteadas de leonado, las que en el macho son negro pizarra con pocas motas claras en la orilla. Iris amarillo, pico verdoso amarillento pálido. Patas verde amarillento. Juveniles casi igual que los adultos pero el color del fondo es más amarillo y la región auricular menos barrada, más ocre rojizo y el barrado menos conspicuo en las partes superiores. La raza caribaeus caracterizada por tener el pico más largo y alas y cola más cortas; más pálida, con menos rayado sobre la garganta (Álvarez del Toro, 1971; Howell y Webb, 1995; Martínez-Vilalta y Motis, 1992).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Distribución ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Histórica-actual

MEXICO

Distribución histórica: En su distribución general desde el sureste de México hasta Argentina (Howell y Webb, 1995), para la República Mexicana en el sureste de México, desde Veracruz, Chiapas, Tabasco y Península de Yucatán (AOU, 1998; Paynter, 1955). Un nuevo registro es señalado para Oaxaca por Schaldach, et al. (1997).
Distribución actual: Para Chiapas en Catazajá, Soconusco, lagunas, ríos del norte y noreste del estado (Alvarez del Toro, 1971). Para la región de Los Tuxtlas, Ver. es considerado un emigrante intratropical que se reproduce en la región en el verano, desplazandose al sur en otoño e invierno (Schaldach y Escalante-Pliego, 1997). Nuevos registros de observación son señalados para el río Tolositas (= Jamuapan) y río Malatengo en el Istmo de Tehuantepec, Oaxaca (Schaldach, et al., 1997). Es rara en la Reserva de la Biosfera de Sian Ka'an y en áreas costeras y humedales de Yucatán, el norte de Quintana Roo y Campeche; tierra adentro, zonas más áridas de la región central y norte de la península (MacKinnon, 1992). Para la laguna de Chancanbacab en Quintana Roo, Paynter (1955) la consideró rara.
Veracruz: Lerdo de Tejada. 2 mi E, 2 mi S de Tlacotalpan. 2 mi N de Lerdo de Tejada. 2.1. mi de Lerdo de Tejada. 2.5 mi N de Lerdo de Tejada. Ingenio San Cristobal. 2 mi W Tecolutla. Tabasco: Cantemoc. 3 mi S Villahermosa. Centro, 14 mi S Villahermosa. Teapa, 18 mi NE Teapa. Chiapas: Acapetagua. Quintana Roo: Laguna Chacanbacab. Yucatán: 2 mi S Progreso.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Ecología ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Especie rara a poco común, puede concentrarse en algunos lugares como el delta del Usumacinta (Martínez-Vilalta y Motis, 1992).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estrategia trófica ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Peces, anfibios, serpientes, roedores e invertebrados (Stiles, et al., 1989; Martínez-Vilalta y Motis, 1992).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Hábitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Bordos y pequeñas presas con juncos hasta grandes pantanos con vegetación (Howell y Webb, 1995). Zonas pantanosas, lagunas, lagos, orillas de ríos y en pastizales altos anegados (Álvarez del Toro, 1971; Schaldach y Escalante-Pliego, 1997).

Macroclima

Zonas tropicales a templadas, desde 0 a 2600 msnm (AOU, 1998), aunque Stotz, et al. (1996), señalan una altura máxima de 1100 m.

Tipo de ambiente

Pantanos de agua dulce, particularmente de tierras bajas (AOU, 1998; Stotz, et al., 1996).

Uso de hábitat

En pantanos de agua dulce y en suelos permanentemente inundados que tengan vegetación densa como los juncos (Scirpus), espadañas (Typha latifolia), y otros juncos (Phragmites) entre otros; puede utilizar los campos de arroz y plantaciones de caña de azucar para alimentarse (Martínez-Vilalta y Motis, 1992).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Reproducción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Dos ejemplares colectados en la laguna de Chancanbacab, Quintana Roo, en mayo de 1949, presentaron las gónadas alargadas considerándose listas para reproducirse (Paynter, 1955). En general, en su distribución en México posiblemente se reproduzca en mayo, de julio a octubre en Trinidad y probablemente en los Andes Colombianos; en Costa Rica se reproduce generalmente en julio, en la estación lluviosa; anida en vegetación densa, cerca o sobre el agua, el nido en forma de plataforma o una copa somera formada de tallos de juncos, ponen de dos a tres huevos de color café oliva y aparentemente solo la hembra los incuba (Stiles, et al., 1989; Martínez-Vilalta y Motis, 1992).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2005. Ficha técnica de Botaurus pinnatus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Cyclicity ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Efectúan migraciones locales pronunciadas, debido a cambios en el nivel del agua en su hábitat.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Behavior ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Son solitarios. Cuando se asusta se agacha, encoge el cuerpo y deja la cabeza en posición vertical y un poco levantada, apenas lo justo para poder ver.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Habitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Viven en pantanos de agua dulce poco profundos, bordes de lagos o en sobrecrecimiento de lirios de agua; también en pastizales altos anegados.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente local en las vertientes del Atlántico y el Pacífico, sobre todo en la llanura del Tempisque y en el área de Río Frío. En las bajuras se le encuentra hasta por lo menos los 600 m.s.n.m., tal como ocurre en Turrialba.


Distribucion General: Se encuentra desde el sur de México hasta Argentina.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Conservation Status ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Es considerada una especie bajo amenaza de extinción, debido a la pérdida de su hábitat por drenaje, utilizado por el ser humano, para establecer cultivos como el arroz y el sorgo, etc. Está protegida y regulada por la Ley de Conservación de la Vida Silvestre No. 7317, la Ley Orgánica del Ambiente No. 7554 y el decreto No. 26435-MINAE.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Localidad del tipo: Bahía, Brasil.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Mide 66 cm. y pesa 800 grs. La coloración general es ante, con remeras gris pizarroso contrastantes, conspicuas durante el vuelo. En los adultos la garganta, parte anterior del cuello y centro de las partes inferiores son blancos. La parte anterior del cuello y pecho están listados con café claro, y resto de la cabeza y cuello barreteados de negro. El iris es amarillo anteado. La piel de la cara es amarillo encendido con una línea café que atraviesa el área loreal, el pico es color cuerno con el culmen fusco y las patas son verdosas. Los individuos inmaduros son parecidos, aunque el barreteado negro de la cabeza y el cuello es más escaso y menos regular; el negro se presenta más en forma de manchas. El barreteado negro de los especímenes juveniles de Tigrisoma es más uniforme, ancho y generalizado y estos presentan las remeras barreteadas de blanco.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Reproduction ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Su nido consiste en una plataforma o una copa hemisférica poco profunda, hecha de tallos de junco y colocada entre la enea. Ponen 3 huevos de color café oliva. Se reproducen principalmente o exclusivamente durante la estación lluviosa.

Se estima que una mil parejas pueden criar en el Parque Nacional Isla del Coco.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Trophic Strategy ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Espera largos períodos para atrapar a su presa. Se alimenta de peces, ranas y roedores.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Botaurus pinnatus ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Artículu revisáu

Botaurus pinnatus ye una especie d'ave de la familia Ardeidae que vive nes zones tropicales d'América. Al igual que otres especies del xéneru Botaurus, el so plumaxe ye mayormente de color marrón amarellentáu y tien un patrón crípticu. Anque ye una especie que s'estendió en gran midida, ye raro columbrala, probablemente por cuenta del so calter nómada, y nun se sabe demasiáu sobre la so hestoria biolóxica.

Descripción

Ye una garza de gran tamañu. Mide ente 63.5 y 76 cm de llargu y pesa alredor de 800 g. Dambos sexos tienen un plumaxe asemeyáu, pero les femes suelen ser más pequeñes que los machos y tienen cola de color marrón en cuenta de negru.[1]

Tanto los adultos como los pichones son, polo xeneral, de color beige y tán bien marcaos con distintos patrones crípticos. Los pichones suelen presentar un tonu más acoloratáu. El pescuezu ye blancu, la parte trasera del mesmu ye tamién blanca pero con llinies de color castañu claro, y el restu del pescuezu ye amarellentáu con llurdios negros. El pechu y el banduyu son blancos con amplies llinies pardes, ente que'l llombu ye beige con negru. Les nales estendíes son negres nos machos y marrones nes femes; les ales zarraes, de color gris, contribúin a crear un efeutu bicolor mientres el vuelu.

El picu ye firme y fuerte, mayormente mariellu, y el quexal ye más escuru na so parte cimera. El restu de la piel de la so cara tamién presenta una coloración mariella brillosa, con una llinia marrón que parte de la frente. Les pates son verde amarellentaes, y l'iris ye mariellu.

Subespecies

Anguaño, conócense dos subespecies d'esta ave, dambes habitantes de América Central:[1]

Tien un picu más llargu, ales y cola más curties y pescuezu más pálidu.
Tien picu más curtiu, ales y cola más llargos y pescuezu más escuru.

Distribución y ecoloxía

Habita zones tan meridionales como'l sur de Méxicu. El so rangu toma dende la mariña atlántica del sur de Méxicu hasta'l norte d'Arxentina, y rexistráronse avistaxes en Guatemala y Hondures. Suel preferir les zones de baxa altitú, anque se vieron nel Cordal Oriental de Colombia, a más de 2600 m sobre'l nivel del mar.[2]

Puede atopase-y en zones cercanes a fontes d'agua duce, incluyendo llechos de xuncos trupos, costes de llagos, zones anubiertes de vexetación trupa, banzaos y campos crecíos.[1]

Ye una ave nocherniega. Anque suelen ser solitaries, pueden axuntase en grupos de pocos individuos pa facilitar la busca d'alimentu. Cuando s'asusten, tienden a paralizase col cuerpu baxu y la cabeza alzada namái lo suficiente como pa poder ver. Yá que esisten dellos individuos nun rangu bien ampliu, nun se-y considera un ave en peligru d'estinción pol IUCN.[3]

Alimentación

La so dieta ye variada,[1] y consiste de pexes, reptiles, anfibios, artrópodos y pequeños mamíferos (incluyendo exemplares mozos del Callithrix jacchus).[4] Atrapa a les sos preses ente la vexetación, polo xeneral trupa, onde añera.[5] Ye un cazador paciente, yá que puede pasar llargos periodos de tiempu inmóvil, esperando que les preses apaezan por sigo mesmes.

Reproducción

Al igual que'l restu de los Botaurinae (pero a diferencia de la mayoría de les garces), añera independientemente de los otros individuos de la so especie. Constrúi los sos niales, en forma de copa, con material llográu de les plantes, ente vexetación gruesa cerca de la superficie de l'agua. La fema deposita ente dos y tres güevos de color verde amarronáu, y créese que fai tola incubación ella sola. Reprodúcense casi namái mientres la estación húmeda.[6]

Referencies

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Martínez-Vilalta & Motis (1992)
  2. Martínez-Vilalta & Motis (1992), Howell & Webb (1995): p.135-136
  3. Martínez-Vilalta & Motis (1992), BLI (2008)
  4. de Lyra-Nieves et al. (2007)
  5. Stiles & Skutch (1989)
  6. Stiles & Skutch (1989), Martínez-Vilalta & Motis (1992)

Bibliografía

  • BirdLife International (BLI) (2008). Botaurus pinnatus. En: UICN 2008. Llista Roxa d'Especies Amenazaes UICN. Consultáu'l 16 de payares de 2008.
  • de Lyra-Nieves, Rachel M.; Oliveira, Maria A.B.; Telino-Júnior,Wallace R. & do Santos, Ednilza M. (2007): Comportamentos interespecíficos ente Callithrix jacchus (Linnaeus) (Primates, Callitrichidae) y algumas aves de Matu Atlântica, Pernambuco, Brasil. Revista Brasileira de Zoologia 24(3): 709–716. doi 10.1590/S0101-81752007000300022 PDF fulltext.
  • Howell, Steven N.G. & Webb, Sophie (1995): A Guide to the Birds of Mexico and Northern Central America. Oxford University Press, Oxford & New York. ISBN 0-19-854012-4
  • Martínez-Vilalta, Albert & Motis, Anna (1992): 57. South American Bittern. In: del Fuexu, Josep; Elliott, Andrew & Sargatal, Jordi (eds.): Handbook of the Birds of the World (Vol. 1: Ostrich to Ducks): 427-428, plate 30. Lynx Edicions, Barcelona. ISBN 84-87334-10-5
  • Stiles, F. Gary & Skutch, Alexander Frank (1989): A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4
Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Botaurus pinnatus: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Artículu revisáu

Botaurus pinnatus ye una especie d'ave de la familia Ardeidae que vive nes zones tropicales d'América. Al igual que otres especies del xéneru Botaurus, el so plumaxe ye mayormente de color marrón amarellentáu y tien un patrón crípticu. Anque ye una especie que s'estendió en gran midida, ye raro columbrala, probablemente por cuenta del so calter nómada, y nun se sabe demasiáu sobre la so hestoria biolóxica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Bongorz Suamerika ( Bretã )

fornecido por wikipedia BR

Bongorz Suamerika (Botaurus pinnatus) a zo un evn hirc'harek.

Doareoù pennañ

Boued

Annez

Bevañ a ra al labous e Kreiz ha Suamerika[1].

Notennoù ha daveennoù

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia BR

Bongorz Suamerika: Brief Summary ( Bretã )

fornecido por wikipedia BR

Bongorz Suamerika (Botaurus pinnatus) a zo un evn hirc'harek.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia BR

Bitó sud-americà ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El bitó sud-americà (Botaurus pinnatus) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae) que habita canyars, aiguamolls i rius tranquils del sud-est de Mèxic incloent la Península del Yucatán, Costa Rica i El Salvador, Colòmbia i oest d'Equador, nord de Veneçuela i Trinitat, est de Veneçuela i Guaiana, Brasil oriental, Paraguai, Uruguai i nord de l'Argentina.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Bitó sud-americà Modifica l'enllaç a Wikidata


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Bitó sud-americà: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El bitó sud-americà (Botaurus pinnatus) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae) que habita canyars, aiguamolls i rius tranquils del sud-est de Mèxic incloent la Península del Yucatán, Costa Rica i El Salvador, Colòmbia i oest d'Equador, nord de Veneçuela i Trinitat, est de Veneçuela i Guaiana, Brasil oriental, Paraguai, Uruguai i nord de l'Argentina.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Aderyn bwn rhesog ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn bwn rhesog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar bwn rhesog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Botaurus pinnatus; yr enw Saesneg arno yw Pinnated bittern. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. pinnatus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

Teulu

Mae'r aderyn bwn rhesog yn perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn bwn bach Ixobrychus exilis Aderyn bwn cefn rhesog Ixobrychus involucris
ArdettaInvolucrisKeulemans.jpg
Aderyn bwn du Ixobrychus flavicollis
Black Bittern I IMG 5079.jpg
Aderyn bwn lleiaf Ixobrychus minutus
Ixobrychus minutus -Barcelona, Spain-8.jpg
Aderyn bwn melynllwyd Ixobrychus cinnamomeus
Ixobrychus cinnamomeus Jaunpur.JPG
Aderyn bwn Schrenk Ixobrychus eurhythmus
Ixobrychus eurhythmus by OpenCage.jpg
Aderyn bwn Tsieina Ixobrychus sinensis
Ixobrychus sinensis - Bueng Boraphet.jpg
Butorides striata Butorides striata
Butorides striata - Laem Pak Bia.jpg
Coraderyn bwn Ixobrychus sturmii
BitternDwarf.jpg
Crëyr gwyrdd Butorides virescens
Butorides virescens2.jpg
Crëyr rhesog cochlyd Tigrisoma lineatum
Tigrisoma lineatum.jpg
Crëyr rhesog gyddf-foel Tigrisoma mexicanum
Tigrisoma mexicanum 3.jpg
Crëyr rhesog tywyll Tigrisoma fasciatum
Fasciated tiger heron - Flickr - Lip Kee.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Aderyn bwn rhesog: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn bwn rhesog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar bwn rhesog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Botaurus pinnatus; yr enw Saesneg arno yw Pinnated bittern. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. pinnatus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Südamerikanische Rohrdommel ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Südamerikanische Rohrdommel (Botaurus pinnatus) ist eine Art der Reiher und gehört zur Unterfamilie der Dommeln. Sie kommt in zwei Unterarten vom Süden des Nordamerikanischen Kontinents bis nach Südamerika vor.

Erscheinungsbild

 src=
Abbildung aus dem Jahre 1772

Die Südamerikanische Rohrdommel erreicht eine Körpergröße von 65 bis 76 Zentimetern und wiegt durchschnittlich 584 Gramm.[1] Die Geschlechter ähneln sich in ihrem Erscheinungsbild, die Weibchen sind jedoch kleiner.

Das Gefieder ist insgesamt bräunlich gestreift und gefleckt. Die Stirn ist rußig braun, die Gesichtsseiten sind ocker. Der Schnabel ist gelblich. Die Iris sind hellgelb und das Kinn und die obere Kehle sind weiß. Der Vorderhals und die Körperseiten sind ebenfalls weiß, weisen aber rötlich braune Längsstreifen auf. Der Rücken und die Flügeldecken sind bräunlich mit rußig braunen großen Flecken. Die Beine sind gelblich grün.

Verbreitungsgebiet und Lebensraum

Das Verbreitungsgebiet der Südamerikanischen Rohrdommel ist disjunkt. Sie kommt in El Salvador, Nicaragua, dem Osten von Costa Rica, Kolumbien, dem Westen von Ecuador, im Süden Venezuelas, auf Trinidad, im Süden Brasiliens, in Paraguay, im Norden Argentiniens sowie im Süden von Mexiko vor. Es ist bislang nicht hinreichend geklärt, ob es sich bei den Populationen im äußersten Norden und Süden um Zugvögel handelt. Zumindest für das südliche Verbreitungsgebiet gibt es Indizien, dass die Südamerikanischen Rohrdommeln nach der Fortpflanzungszeit in nördliche Richtung abwandern, denn sie sind hier bislang noch nicht außerhalb der Fortpflanzungszeit beobachtet worden.[2]

Der Lebensraum der Südamerikanischen Rohrdommel sind Süßwassersümpfe mit dichten Schilfgürteln. Für eine Reiherart weisen sie eine ungewöhnliche Höhenverbreitung auf. Sie sind in den Anden bis 2.480 Höhenmetern beobachtet worden.

Lebensweise

Das Nahrungsspektrum der Südamerikanischen Rohrdommel besteht aus Fischen, Fröschen, Schlangen und Insekten. Während der Nahrungssuche nimmt die Südamerikanische Rohrdommel eine sehr geduckte Körperhaltung ein und schreitet dabei sehr langsam.

Die Fortpflanzungszeit variiert in Abhängigkeit mit dem Verbreitungsgebiet. So brüten Südamerikanische Rohrdommeln in Mexiko im Zeitraum Mai bis Juli, während sie in Nordargentinien im Oktober zur Brut kommen. Sie errichten ihre Nester in den Schilfgürteln. Das Gelege besteht aus zwei bis drei Eiern. Die Fortpflanzungsbiologie ist bislang nicht hinreichend untersucht, aber vermutlich brütet ausschließlich das Weibchen.

Belege

Einzelbelege

  1. Kushlan et al., S. 287
  2. Kushlan et al., S. 288

Literatur

  • James A. Kushlan & James A. Hancock: Herons. Oxford University Press, 2005, ISBN 0-19-854981-4

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Südamerikanische Rohrdommel: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Südamerikanische Rohrdommel (Botaurus pinnatus) ist eine Art der Reiher und gehört zur Unterfamilie der Dommeln. Sie kommt in zwei Unterarten vom Süden des Nordamerikanischen Kontinents bis nach Südamerika vor.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Pinnated bittern ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The pinnated bittern (Botaurus pinnatus), also known as the South American bittern, is a large member of the heron family (Ardeidae) found in the New World tropics. Like the other Botaurus bitterns, its plumage is mostly buffy-brown and cryptically patterned. Though it is a widespread species, it is rarely seen – presumably due to its skulking habits – and much about its life history remains little known.

Description

BotaurusPinnatusSmit.jpg

The pinnated bittern is a large heron, measuring between 25–30 in (64–76 cm)[2] with a weight that ranges from 554 to 1,157 g (1.2 to 2.6 lb); males typically weigh considerably more than females.[3] Sexes are similarly plumaged, but females tend to be smaller than males and have brown instead of black on the tail.[4]

Both adults and immature birds are generally buffy, though heavily marked with cryptic patterning. Juveniles tend to have a somewhat more reddish ground color. The throat is unmarked white, the foreneck is white broadly streaked with pale brown, and the rest of the neck is buff with thin black barring. The breast and belly are white with broad pale brown streaks, while the back is buff, heavily streaked and barred with black. Rectrices are black in males and brown in females; the slate-grey remiges create a conspicuous two-toned effect in flight.

The bill is stout and strong, yellowish overall with a dusky upper mandible. The bare facial skin is bright yellow, with a brown line running across the lores. The legs are greenish-yellow, and the iris is yellow.

Voice

If flushed, the pinnated bittern gives a rough rawk-rawk-rawk call. During the breeding season, the male booms at dusk and into the night; his call is a deep poonk or poonkoo.[5]

Taxonomy and systematics

German naturalist Johann Georg Wagler, who first described the pinnated bittern in 1829, placed it in the genus Ardea at that time. It is sometimes included in a superspecies with the American bittern (B. lentiginosus), while other authors consider the entire genus Botaurus to consist of a single superspecies.[4]

There are currently two recognized subspecies, which are separated by a gap in Central America:[4]

On average longer bill, shorter wings and tail, paler, less streaking on throat.
  • Botaurus pinnatus pinnatus (Wagler, 1829) – southeastern Nicaragua to Ecuador and the Guianas, south through Brazil to Paraguay and northeastern Argentina.
On average shorter bill, longer wings and tail, darker, more streaking on throat.

Distribution and ecology

The alternate name "South American bittern" is a bit misleading, as the species is found as far north as southern Mexico. Its range stretches from the Atlantic slope of southeastern Mexico to northern Argentina, though there are few records for Guatemala and Honduras. The species occurs mainly in low-lying regions, but has been recorded in the Cordillera Oriental of Colombia as much as 8,500 ft (2,600 m) ASL.[6]

It can be found in a variety of freshwater habitats, including dense reed beds and lake borders, flooded tall-grass pastures, marshes and overgrown ditches. Typically, the vegetation in its habitat is dominated by tall sedges (Cyperaceae), water hyacinth (Eichornia), rushes (Juncus), typical reeds (Phragmites) or cattails (Typha). It will also utilize plantations of rice (Oryza) and sugarcane (Saccharum).[4]

The pinnated bittern is largely nocturnal. Though generally solitary, it will gather in small loose groups at favored feeding areas. When frightened, it tends to freeze with its body crouched low and its head raised vertically just high enough to see. It typically flushes only at close range.

Estimates of its population, and of overall population trends, are unknown. Due to its wide range, it is nonetheless regarded a species of Least Concern by the IUCN.[7]

Food and feeding

Its diet is varied,[4] consisting of fish (including eels), reptiles, amphibians, chicks, arthropods, molluscs, worms (including leeches)[8] and small mammals (even including young common marmosets, Callithrix jacchus[9]), all of which are typically taken in ambush.[5] The pinnated bittern is a patient hunter, often standing motionless for long periods while waiting for prey to move within range.

Breeding

As typical for Botaurinae (but unlike most herons), the pinnated bittern is a solitary breeder. Its nest, a platform or shallow cup of rush stems or other plant material, is typically built among thick vegetation not far above the water surface. The female lays two to three olive-brown eggs, and is thought to do all of the incubation. Pinnated bitterns are almost exclusively wet season breeders.[10]

Footnotes

  1. ^ BirdLife International (2016). "Botaurus pinnatus". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T22697343A93609762. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22697343A93609762.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ Howell & Webb (1995), p. 135.
  3. ^ Dunning Jr., John Barnard, ed. (2008). CRC Handbook of Avian Body Masses (2nd ed.). Boca Raton, FL: CRC Press. p. 32. ISBN 978-1-4200-6444-5. Retrieved 22 July 2015.
  4. ^ a b c d e Martínez-Vilalta & Motis (1992)
  5. ^ a b Stiles & Skutch (1989)
  6. ^ Martínez-Vilalta & Motis (1992), Howell & Webb (1995): p.135-136
  7. ^ Martínez-Vilalta & Motis (1992), BLI (2008)
  8. ^ https://sta.uwi.edu/fst/lifesciences/sites/default/files/lifesciences/documents/ogatt/Botaurus%20pinnatus_Pinnated%20Bittern.pdf
  9. ^ de Lyra-Neves et al. (2007)
  10. ^ Stiles & Skutch (1989), Martínez-Vilalta & Motis (1992)

References

  • de Lyra-Neves, Rachel M.; Oliveira, Maria A.B.; Telino-Júnior,Wallace R. & dos Santos, Ednilza M. (2007): Comportamentos interespecíficos entre Callithrix jacchus (Linnaeus) (Primates, Callitrichidae) e algumas aves de Mata Atlântica, Pernambuco, Brasil [Interspecific behaviour between Callithrix jacchus (Linnaeus) (Callitrichidae, Primates) and some birds of the Atlantic forest, Pernanbuco State, Brazil]. Revista Brasileira de Zoologia 24(3): 709–716 [Portuguese with English abstract]. doi:10.1590/S0101-81752007000300022 PDF fulltext.
  • Howell, Steven N.G.; Webb, Sophie (1995). A Guide to the Birds of Mexico and Northern Central America. Oxford, UK: Oxford University Press. p. 135. ISBN 0-19-854012-4.
  • Martínez-Vilalta, Albert & Motis, Anna (1992): 57. South American Bittern. In: del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew & Sargatal, Jordi (eds.): Handbook of the Birds of the World (Vol. 1: Ostrich to Ducks): 427–428, plate 30. Lynx Edicions, Barcelona. ISBN 84-87334-10-5
  • Stiles, F. Gary & Skutch, Alexander Frank (1989): A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Pinnated bittern: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The pinnated bittern (Botaurus pinnatus), also known as the South American bittern, is a large member of the heron family (Ardeidae) found in the New World tropics. Like the other Botaurus bitterns, its plumage is mostly buffy-brown and cryptically patterned. Though it is a widespread species, it is rarely seen – presumably due to its skulking habits – and much about its life history remains little known.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Sudamerika botaŭro ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La Sudamerika botaŭro (Botaurus pinnatus) estas granda membro de la ardea familio de Ardeedoj (Ardeidae) kiu troviĝas en la tropikoj de Ameriko. Kiel ĉe la aliaj botaŭroj de la genro Botaurus, ties plumaro estas ĉefe bruneca al sablokolora kaj kamufle bilda. Kvankam ĝi estas disvastigata specio, ĝi estas rare vidata -ĉefe pro sia kaŝema kutimaro- kaj oni scias malmulte pri ties vivohistorio.

Aspekto

BotaurusPinnatusSmit.jpg

La Sudamerika botaŭro estas granda ardeo, kiu estas 63.5–76 cm longa kun pezo de 800 g. Ambaŭ seksoj estas similplumaraj, sed inoj tendencas esti pli malgrandaj ol maskloj kaj havas brunan anstataŭ nigran en vosto.[1]

Kaj plenkreskuloj kaj nematuruloj estas ĝenerale sablokoloraj, kvankam tre markataj per kamufla bildo. Junuloj tendencas havi iome pli ruĝecan fonkoloron. La gorĝo estas senmarka blanka, la nuko estas blanka sed tre strieca helbruna, kaj la resto de la kolo estas sablokolora kun fajna nigra strieco. La brusto kaj ventro estas blankecaj kun larĝaj helbrunaj strioj, dum la dorso estas sablokolora, tre strieca nigre. La flugoplumoj estas nigraj ĉe maskloj kaj brunaj ĉe inoj; la ardezgrizaj vostoplumoj kreas rimarkindan dutonan efikon dumfluge.

La beko estas fortika kaj forta, flaveca ĝenerale kun malhela supra makzelo. La nuda (senpluma) vizaĝa haŭtaĵo estas brilflava, kun bruna strio tra la bridoj. La kruroj estas verdecflavaj kaj la irisoj estas flavaj.

Voĉo

Kaze de ĝeno la Sudamerika botaŭro elsendas aspran alvokon rok-rok-rok. Dum la reprodukta sezono, la masklo muĝadas krepuske kaj dumnokte; lia alvoko estas profunda puunkpuunku.[2]

Taksonomio kaj sistematiko

Germana naturalisto Johann Georg Wagler, kiu la unua priskribis la Sudamerikan botaŭron en 1829, lokis ĝin en la genro Ardea tiam. Ĝi estis foje inkludata en superspecio kun la Nordamerika botaŭro (B. lentiginosus), dum kelkaj fakuloj konsideras la tutan genron Botaurus kiel ununura superspecio.[1]

Estas nune du agnoskitaj subspecioj, kiuj estas separataj per vakutruo en Centrameriko:[1]

Averaĝe pli longa beko, pli mallongaj flugiloj kaj vosto, pli pala, malpli strieca en gorĝo.
Averaĝe pli mallonga beko, pli longaj flugiloj kaj vosto, pli malhela, pli strieca en gorĝo.

Distribuado kaj ekologio

La nomo "Sudamerika botaŭro" estas iomete konfuziga, ĉar tiu specio troviĝas ankaŭ tiom norde kiom ĝis suda Meksiko. Ties teritorioj etendas el la atlantika bordo de sudorienta Meksiko al norda Argentino, kvankam estas ankaŭ kelkaj vidaĵoj en Gvatemalo kaj Honduro. La specio loĝas ĉefe en malaltaj regionoj, sed estis registrita ankaŭ en Cordillera Oriental de Kolombio ĝis 2,600 m super marnivelo.[3]

Ĝi povas troviĝi en vario de nesalakvaj habitatoj, inklude densajn kareksejojn kaj lagobordojn, inunditajn herbejojn de altaj herboj, marĉojn kaj elkreskitajn kanalbordojn. Tipe la vegetaĵaro en ties habitato estas hegemonia de altaj Ciperacoj (Cyperaceae), akvohiacinto (Eichornia), junkoj (Juncus), tipaj kareksoj (Phragmites) aŭ tifaoj (Typha). Ili uzas ankaŭ plantejojn de rizo (Oryza) kaj de sukerkano (Saccharum).[1]

La Sudamerika botaŭro estas ĉefe noktulo. Kvankam ĝenerale solemaj, ili ariĝas en malgrandaj izolaj grupoj ĉe preferataj manĝareoj. Kaze de timigo, ili tendencas froste senmoviĝi kun korpo kaŭre kaj kapo levita vertikale tiom alte por vidi kaj kamufli inter vertikalaj tigoj. Ili tipe ekflugas nur proksimen.

Ne estas ĉirkaŭkalkuloj de populacio, kaj ankaŭ ne oni konas populacitendencojn. Pro ties ampleksa teritorio, ĝi estas konsiderata kiel Specio Malplej Zorgiga fare de la IUCN.[4]

Manĝo

Ties dieto estas varia,[1] konsista el fiŝoj (inklude angilojn), reptiliojn, amfibiojn, birdidojn, artropodojn kaj malgrandajn mamulojn (eĉ inklude junajn sagiojn, Callithrix jacchus[5]), ĉiuj el kiuj estas tipe kaptitaj gvatinte.[2] La Sudamerika botaŭro estas pacienca ĉasisto, ofte starante tute senmova dumlonge atendante predojn.

Reproduktado

Kiel tipe ĉe Botaŭrenoj (sed malkiel ĉe plej ardeoj), la Sudamerika botaŭro estas solema reproduktanto. Ties nesto, nome platformo aŭ neprofunda taso el kareksaj tigoj aŭ alia planta materialo, estas tipe konstruita inter vegetaĵaro ne tro for super la akvosurfaco. La ino demetas 2 al 3 olivecbrunajn ovojn, kaj oni supozas, ke nur ŝi faras la tutan kovadon. La Sudamerikaj botaŭroj estas preskaŭ nur reproduktantoj de humida sezono.[6]

Notoj

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Martínez-Vilalta & Motis (1992)
  2. 2,0 2,1 Stiles & Skutch (1989)
  3. Martínez-Vilalta & Motis (1992), Howell & Webb (1995): p.135-136
  4. Martínez-Vilalta & Motis (1992), BLI (2008)
  5. de Lyra-Neves et al. (2007)
  6. Stiles & Skutch (1989), Martínez-Vilalta & Motis (1992)

Referencoj

  • BirdLife International (BLI) (2008). Botaurus pinnatus. En: IUCN 2008. IUCN Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj. Elŝutita en 16a Novembro 2008.
  • de Lyra-Neves, Rachel M.; Oliveira, Maria A.B.; Telino-Júnior,Wallace R. & dos Santos, Ednilza M. (2007): Comportamentos interespecíficos entre Callithrix jacchus (Linnaeus) (Primates, Callitrichidae) e algumas aves de Mata Atlântica, Pernambuco, Brasil [Interspecia kutimaro inter Callithrix jacchus (Linnaeus) (Callitrichidae, Primates) kaj kelkaj birdoj de la Atlantika Arbaro, Pernanbuco, Brazilo]. Revista Brasileira de Zoologia 24(3): 709–716 [Portugala kun angla resumo]. COI:10.1590/S0101-81752007000300022 PDF plena teksto.
  • Howell, Steven N.G. & Webb, Sophie (1995): A Guide to the Birds of Mexico and Northern Central America. Oxford University Press, Oxford & New York. ISBN 0-19-854012-4
  • Martínez-Vilalta, Albert & Motis, Anna (1992): 57. South American Bittern. In: del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew & Sargatal, Jordi (eds.): Handbook of the Birds of the World (Vol. 1: Ostrich to Ducks): 427-428, plate 30. Lynx Edicions, Barcelona. ISBN 84-87334-10-5
  • Stiles, F. Gary & Skutch, Alexander Frank (1989): A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Sudamerika botaŭro: Brief Summary ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La Sudamerika botaŭro (Botaurus pinnatus) estas granda membro de la ardea familio de Ardeedoj (Ardeidae) kiu troviĝas en la tropikoj de Ameriko. Kiel ĉe la aliaj botaŭroj de la genro Botaurus, ties plumaro estas ĉefe bruneca al sablokolora kaj kamufle bilda. Kvankam ĝi estas disvastigata specio, ĝi estas rare vidata -ĉefe pro sia kaŝema kutimaro- kaj oni scias malmulte pri ties vivohistorio.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Botaurus pinnatus ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El avetoro mirasol, avetoro neotropical o mirasol grande (Botaurus pinnatus)[1][2]​ es una especie de ave pelecaniforme de la familia Ardeidae propia las regiones tropicales de América. Al igual que los otros avetoros del género Botaurus, su plumaje es principalmente de color marrón claro con un patrón veteado de manchas pardas críptico. Aunque es una especie que ocupa una gran extensión, es raro avistarla, probablemente debido a su carácter discreto.

Descripción

El mirasol grande es una garza de gran tamaño. Mide entre 63.5 y 76 cm de largo y pesa alrededor de 800 g. Ambos sexos poseen un plumaje similar, pero las hembras suelen ser más pequeñas que los machos y tienen cola de color marrón en vez de negro.[3]

Tanto los adultos como los pichones son, por lo general, de color beige y están muy marcados con distintos patrones crípticos. Los pichones suelen presentar un tono más rojizo. El cuello es blanco, la parte trasera del mismo es también blanca pero con líneas de color castaño claro, y el resto del cuello es amarillento con manchas negras. El pecho y el vientre son blancos con amplias líneas pardas, mientras que la espalda es beige con negro. Las alas extendidas son negras en los machos y marrones en las hembras; las alas cerradas, de color gris, contribuyen a crear un efecto bicolor durante el vuelo.

El pico es firme y fuerte, mayormente amarillo, y la mandíbula es más oscura en su parte superior. El resto de la piel de su cara también presenta una coloración amarilla brillante, con una línea marrón que parte de la frente. Las patas son verde amarillentas, y el iris es amarillo.

Subespecies

Actualmente, se conocen dos subespecies de esta ave, ambas habitantes de América Central:[3]

Posee un pico más largo, alas y cola más cortas y cuello más pálido.
Tiene pico más corto, alas y cola más largos y cuello más oscuro.

Distribución y ecología

El nombre alternativo "Mirasol sudamericano" no es del todo correcto, ya que el ave habita zonas tan meridionales como el sur de México. Su rango abarca desde la costa atlántica del sur de México hasta el norte de Argentina, y se han registrado avistajes en Guatemala y Honduras. Suele preferir las zonas de baja altitud, aunque se han visto en la Cordillera Oriental de Colombia, a más de 2600 m sobre el nivel del mar.[4]

Puede encontrársela en zonas cercanas a fuentes de agua dulce, incluyendo lechos de juncos densos, costas de lagos, zonas inundadas de vegetación espesa, pantanos y campos crecidos.[3]

El mirasol grande es un ave nocturna. Aunque suelen ser solitarias, pueden reunirse en grupos de pocos individuos para facilitar la búsqueda de alimento. Cuando se asustan, tienden a paralizarse con el cuerpo bajo y la cabeza alzada sólo lo suficiente como para poder ver. Ya que existen varios individuos en un rango muy amplio, no se la considera un ave en peligro de extinción por el IUCN.[5]

Alimentación

Su dieta es variada,[3]​ y consiste de peces, reptiles, anfibios, artrópodos y pequeños mamíferos (incluyendo ejemplares jóvenes del Callithrix jacchus).[6]​ Atrapa a sus presas entre la vegetación, por lo general espesa, donde anida.[7]​ Es un cazador paciente, ya que puede pasar largos períodos de tiempo inmóvil, esperando que las presas aparezcan por sí mismas.

Reproducción

Al igual que el resto de los Botaurinae (pero a diferencia de la mayoría de las garzas), el mirasol grande anida independientemente de los otros individuos de su especie. Construye sus nidos, en forma de copa, con material obtenido de las plantas, entre vegetación gruesa cerca de la superficie del agua. La hembra deposita entre dos y tres huevos de color verde amarronado, y se cree que hace toda la incubación ella sola. Se reproducen casi únicamente durante la estación húmeda.[8]

Referencias

  1. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (1994). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Primera parte: Struthioniformes-Anseriformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 41 (1): 79-89. ISSN 0570-7358. Consultado el 19 de agosto de 2016.
  2. Ficha en Avibase.
  3. a b c d Martínez-Vilalta & Motis (1992)
  4. Martínez-Vilalta & Motis (1992), Howell & Webb (1995): p.135-136
  5. Martínez-Vilalta & Motis (1992), BLI (2008)
  6. de Lyra-Neves et al. (2007)
  7. Stiles & Skutch (1989)
  8. Stiles & Skutch (1989), Martínez-Vilalta & Motis (1992)

Bibliografía

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Botaurus pinnatus: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El avetoro mirasol, avetoro neotropical o mirasol grande (Botaurus pinnatus)​​ es una especie de ave pelecaniforme de la familia Ardeidae propia las regiones tropicales de América. Al igual que los otros avetoros del género Botaurus, su plumaje es principalmente de color marrón claro con un patrón veteado de manchas pardas críptico. Aunque es una especie que ocupa una gran extensión, es raro avistarla, probablemente debido a su carácter discreto.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Botaurus pinnatus ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Botaurus pinnatus Botaurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Kanpo estekak

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Botaurus pinnatus: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Botaurus pinnatus Botaurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Butor mirasol ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Botaurus pinnatus

Le Butor mirasol (Botaurus pinnatus) est une espèce de héron appartenant à la famille des Ardeidae vivant dans les régions tropicales du Nouveau Monde. Comme les butors, son plumage est principalement chamois-brun à motifs tachetés. Bien qu'il soit très répandu, on le voit rarement- probablement en raison de son habitude de circuler discrètement - et on connait peu de choses sur son mode de vie.

Description

Le Butor mirasol est un grand héron, mesure entre 63,5 à 76 cm de haut pour un poids d'environ [1]. Les deux sexes ont le même plumage, mais les femelles ont tendance à être plus petites que les mâles et ont du brun au lieu du noir sur la queue.

Les adultes et les immatures sont généralement chamois avec des motifs cryptiques fortement marqués. Les juvéniles ont tendance à avoir une couleur de fond un peu plus rougeâtre. La gorge est blanche, la face antérieure du cou est blanche striée de beige et le reste du cou chamois avec de fines raies noires. La poitrine et le ventre sont blancs avec de larges stries beige, tandis que le dos est chamois, fortement strié et barré de noir. Les rectrices sont noires chez les mâles et brunes chez les femelles; les rémiges gris ardoise créent un effet remarquable à deux tons en vol.

Le bec est gros et fort, globalement jaunâtre avec une mandibule supérieure sombre. La peau faciale nue est jaune vif, avec une ligne brune qui traverse les lores. Les pattes sont jaune-verdâtre, et l'iris est jaune.

Cri

S'il est dérangé, le Butor mirasol lance un cri grave « rawk-rawk-rawk ». Au cours de la saison de reproduction, les mâles lancent au crépuscule et la nuit, comme appel un pounk profond[2].

Taxonomie et systématique

Le naturaliste allemand Johann Georg Wagler, qui a décrit le Butor en 1829, l'a placé dans le genre Ardea, à ce moment-là. Il est parfois inclus dans une super genre avec le Butor d'Amérique (B. lentiginosus), tandis que d'autres auteurs considèrent l'ensemble du genre Botaurus compose d'une super-simple [1].

Il existe actuellement deux sous-espèces reconnues, qui sont séparées par un écart en Amérique centrale: [1]

  • Botaurus pinnatus caribaeus Dickerman, 1961 - est du Mexique, le Belize et (rarement) au Guatemala. Le bec est plus en moyenne, plus courte ailes et la queue, plus pâle, moins des traces sur la gorge.
  • Botaurus pinnatus pinnatus (Wagler, 1829) - sud-est du Nicaragua à l'Équateur et les Guyanes, au sud par le Brésil au Paraguay et en Argentine du nord. Le bec plus court en moyenne, plus les ailes et la queue, plus sombre, plus des traces sur la gorge.

Distribution et écologie

L'autre nom "d'Amérique du Sud Butor" est un peu trompeuse, car l'espèce se trouve aussi loin au nord que le sud du Mexique. Son aire de répartition s'étend du versant atlantique du sud-est du Mexique dans le nord de l'Argentine, mais il existe peu de documents pour le Guatemala et le Honduras. L'espèce se trouve principalement dans les régions à faible altitude, mais a été enregistré dans l'est de la Colombie jusqu'à 8,500 pieds (2,600 m) ASL [3]. Cordillère

Il se trouve dans une variété d'habitats d'eau douce, y compris les roselières denses et les frontières du lac, inondé les pâturages d'herbes hautes, des marais et des fossés envahis. Typiquement, la végétation dans son habitat est dominé par les carex (Cyperaceae), la jacinthe d'eau (Eichornia), les joncs (Juncus), les roseaux (Phragmites) ou les massettes (Typha). Il utilisera aussi les plantations de riz (Oryza) et la canne à sucre (Saccharum) [1].

Le Butor mirasol est principalement nocturne. Bien que généralement solitaire, il se réunit en petits groupes mobiles à aires favorisées d'alimentation. Lorsqu'il a peur, il a tendance à geler avec son corps accroupi et sa tête à la verticale, juste assez haut pour voir. Il transfère généralement seulement à courte portée.

Les estimations de sa population, et des tendances de la population globale, ne sont pas connues. Grâce à sa large gamme, il est néanmoins considéré comme une des espèces de préoccupation mineure par l'UICN [4].

Nourriture et alimentation

Son régime alimentaire est varié [1], composé de poissons (anguilles, y compris), reptiles, amphibiens, arthropodes et de petits mammifères (y compris les jeunes ouistitis même commune, Callithrix jacchus [5]), qui sont généralement pris en embuscade [2]. Le Butor mirasol est un chasseur patient, souvent debout, immobile pendant de longues périodes en attendant que sa proie se déplace à sa portée.

Reproduction

Comme c'est le cas pour les Botaurinae (contrairement à la plupart des hérons), le Butor est un nicheur solitaire. Son nid, une plate-forme ou de coupe peu profonde de la ruée vers les tiges ou les autres matières végétales, est généralement construit dans la végétation épaisse, non loin de la surface de l'eau. La femelle pond de deux à trois œufs brun-olive, et on pense à faire tout de l'incubation. Le Butor mirasol se reproduit presque exclusivement en saison humide [6].

Notes et références

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Butor mirasol: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Botaurus pinnatus

Le Butor mirasol (Botaurus pinnatus) est une espèce de héron appartenant à la famille des Ardeidae vivant dans les régions tropicales du Nouveau Monde. Comme les butors, son plumage est principalement chamois-brun à motifs tachetés. Bien qu'il soit très répandu, on le voit rarement- probablement en raison de son habitude de circuler discrètement - et on connait peu de choses sur son mode de vie.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Južnoamerički bukavac ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Južnoamerički bukavac (Botaurus pinnatus) je veliki pripadnik porodice čaplji koji živi u tropskim područjima Novog svijeta. Kao i drugi bukavci roda Botaurus, perje mu je uglavnom smeđe i prugasto. Iako je rasprostranjena vrsta, rijetko se viđa - vjerojatno zbog toga što se dobro sklapa sa okolišem - i njegovo ponašanje ostaje slabo poznato.

Opis

Južnoamerički bukavac je velika čaplja, veličine 63,5-76 cm i teži oko 800 g. Oba spola slično izgledaju, ali ženke su manje od mužjaka i imaju smeđi umjesto crnog repa.[1]

I odrasli i mladunci su svijetlosmeđi i jako išarani prugama. Mladunci su više crvenkasti. Grlo je bijelo bez šara, iznad vrata je mjesto bijele boje jako isprugano blijedom smeđom, a ostatak vrata je svijetlosmeđ sa tankim crnim prugicama. Grudi i stomak su bijeli sa blijedosmeđim prugama, dok su leđa svijetlosmeđa, snažno isprugana crnom. Letna pera su crna u mužjaka i smeđa u ženki.

Kljun je kratak i snažan, žućkaste boje. Gola koža na licu je svijetložuta, sa smeđom linijom na početku kljuna. Noge su zelenkastožute, a šarenica je žuta.

Glasanje

Ako je uzbuđen, južnoamerički bukavac ispušta rawk-rawk-rawk zvukove. Tokom sezone parenja mužjak "bubnja" u suton i u noć.

Taksonomija i sistematika

Njemački prirodoslovac Johann Georg Wagler, koji je prvi opisao ovu vrstu 1829., svrstao ga je u rod Ardea. Ponekada se navodi kao ista vrsta kao i američki bukavac (B. lentiginosus), dok drugi autori smatraju cijeli rod Botaurus jednom vrstom.[1]

Trenutno postoje dvije priznate podvrste koje dijeli rupa u Srednjoj Americi[1]:

  • Botaurus pinnatus caribaeus (Dickerman, 1961) – Istočni Meksiko, Beliz i (rijetko) Gvatemala.

U prosjeku duži kljun, kraća krila i rep, bljeđi, manje pruga na vratu.

  • Botaurus pinnatus pinnatus (Wagler, 1829) – jugoistok Nikaragve do Ekvadora i Gvinea, južno kroz Brazil do Paragvaja i sjeveroistočne Argentine.

U prosjeku duži kljun, duža krila i rep, tamniji, više pruga na vratu.

Rasprostranjenost i ponašanje

Naziv "južnoamerički bukavac" i ne pristaje baš najbolje ovoj ptici, jer živi sjeverno čak do juga Meksika. Njegov region je od jugoistočnog Meksika do sjeverne Argentine, a ponekada je opažen u Gvatemali i nikada u Hondurasu. Pojavljuje se uglavnom u nižim regijama, ali je viđen na visini od 2 600 m nadmorske visine.[2]

Može se naći u raznim slatkovodnim staništima, uključujući guste trščake, poplavljene travnjake sa visokom travom i močvare. Vegetacija koja tu preovladava su visoke trave oštrice (Cyperaceae), vodeni zumbuli (Eichornia), site (Juncus), obične trske (Pharagmites) ili rogoz (Typha). Također će iskoristiti plantaže riže i šećerne trske kao stanište.[1]

Južonoamerički bukavac je uglavnom noćna ptica. Iako je uglavnom solitaran, može se okupiti u malene grupe na omiljenim mjestima za hranjenje. Kada je uplašen, ukoči se i čučne sa glavom uperenom prema gore, dovoljno visoko da može vidjeti prijetnju. Obično pobjegne samo ako neprijatelj priđe jako blizu.

Procjenjena populacija je nepoznata. Zbog velike rasprostranjenosti smatra se najmanje ugroženim, po IUCN-u.[3]

Ishrana

Ishrana mu je raznolika, sastoji se od riba (uključujući i jegulje), gmazova, vodozemaca, člankonožaca i malenih sisavaca (jede čak i mlade marmozete). Strpljiv je lovac i često stoji nepokretno dugo vremena dok čeka da mu se plijen dovoljno približi.

Razmnožavanje

Uobičajeno za potporodicu Botaurinae (ali što nije uobičajeno za većinu drugih čaplji), južnoamerički bukavac se razmnožava solitarno. Svoje gnijezdo, platformu ili plitku zdjelu od biljnog materijala, gradi među gustom vegetacijom nisko iznad površine vode. Ženka nese dva do tri maslinastosmeđa jajeta i smatra se da ih samo ona inkubira. Skoro nikada se ne razmnožavaju izvan vlažne sezone.[4]

Drugi projekti

Commons-logo.svgU Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: južnoamerički bukavacWikispecies-logo.svgWikivrste imaju podatke o: južnoamerički bukavac

Izvori

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Martínez-Vilalta & Motis (1992)
  2. Martínez-Vilalta & Motis (1992), Howell & Webb (1995): p.135-136
  3. Martínez-Vilalta & Motis (1992), BLI (2008)
  4. Stiles & Skutch (1989), Martínez-Vilalta & Motis (1992)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Južnoamerički bukavac: Brief Summary ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Južnoamerički bukavac (Botaurus pinnatus) je veliki pripadnik porodice čaplji koji živi u tropskim područjima Novog svijeta. Kao i drugi bukavci roda Botaurus, perje mu je uglavnom smeđe i prugasto. Iako je rasprostranjena vrsta, rijetko se viđa - vjerojatno zbog toga što se dobro sklapa sa okolišem - i njegovo ponašanje ostaje slabo poznato.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Botaurus pinnatus ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Il tarabuso pinnato (Botaurus pinnatus (Wagler, 1827)) è un uccello appartenente alla famiglia degli Ardeidi, diffuso in America centrale e Sud America.[1][2]

Note

  1. ^ a b (EN) BirdLife International 2012, Botaurus pinnatus, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020. URL consultato il 6 dicembre 2016.
  2. ^ (EN) Gill F. and Donsker D. (eds), Family Ardeidae, in IOC World Bird Names (ver 9.2), International Ornithologists’ Union, 2019. URL consultato il 6 dicembre 2016.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Botaurus pinnatus: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Il tarabuso pinnato (Botaurus pinnatus (Wagler, 1827)) è un uccello appartenente alla famiglia degli Ardeidi, diffuso in America centrale e Sud America.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Pietų Amerikos baublys ( Lituano )

fornecido por wikipedia LT
Binomas '''''
 src=
Pietų Amerikos baublio paplitimas

Pietų Amerikos baublys (lot. Botaurus pinnatus, angl. Pinnated bittern, vok. Südamerikanische Rohrdommel) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis. Yra du porūšiai:

  • Botaurus pinnatus pinnatus
  • Botaurus pinnatus caribaeus

Išvaizda

Vidutinio dydžio gandrinis paukštis. Kūno ilgis 63,5 – 76 cm[2]. Patinas stambesnis už patelę. Galva ir kaklo nugarinė pusė yra šviesiai rusvo spalvos, išmarginti siauromis juodomis, skersinėmis juostelėmis. Nugara ir sparnai šviesiai rusvos spalvos, išmarginti įvairiomis tamsiomis dėmėmis. Plasnojamosios plunksnos tamsiai rudos spalvos. Gerklė balta. Kaklo priekis ir krūtinė šviesiai rusvos spalvos, išmarginti juodais dryžiais. Snapas stambus, aštrus, gelsvas. Antsnapis tamsesnis už posnapį. Tarp snapo pamato ir akių plikos odos plotelis yra geltonas. Virš akies rudas „antakis“. Rainelė geltona. Kojos žalsvai geltonos, kojų pirštai ilgi.

Paplitimas

Paplitęs Argentinoje, Aruboje, Belize, Bolivijoje, Brazilijoje, Kolumbijoje, Kosta Rikoje, Ekvadore, Salvadore, Prancūzijos Gvianoje, Gajanoje, Meksikoje, Paragvajuje, Peru, Suriname, Trinidade ir Tobage, Urugvajuje, Venesueloje.

Biologija

Biotopasnendrėmis ir krūmais užžėlusios gėlo vandens pelkės. Minta smulkia žuvimi, varliagyviais, ropliais, bestuburiais, smulkiais žinduoliais. Grobio tyko stovėdamas ir nejudėdamas. Veisimosi metu, naktimis, girdisi patino balsas : puunk puunk puunk. Lizdą krauna virš vandens, iš nendrių. Dėtyje 2 – 3 kiaušiniai. Peri patelė.

Šaltiniai

  1. „Pasaulinės gamtos apsaugos organizacijos raudonasis sąrašas - Botaurus pinnatus“. Pasaulinė gamtos apsaugos organizacija. anglų k.
  2. „Botaurus pinnatus“. Planet of Birds. anglų k.

Nuorodos

Vikiteka

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LT

Pietų Amerikos baublys: Brief Summary ( Lituano )

fornecido por wikipedia LT
 src= Pietų Amerikos baublio paplitimas

Pietų Amerikos baublys (lot. Botaurus pinnatus, angl. Pinnated bittern, vok. Südamerikanische Rohrdommel) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis. Yra du porūšiai:

Botaurus pinnatus pinnatus Botaurus pinnatus caribaeus
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LT

Zuid-Amerikaanse roerdomp ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De Zuid-Amerikaanse roerdomp (Botaurus pinnatus) is een vogel uit de familie der reigers (Ardeidae)

Beschrijving

De Zuid-Amerikaanse roerdomp wordt zo'n 25 tot 30 centimeter groot en weegt ongeveer 800 gram. De keel is wit, de hals wit met lichtbruine strepen en de rest van de nek is bruin en zwart geblokt. De borst en buik zijn wit met brede lichtbruine strepen, de achterkant is bruin met zwarte strepen. De staartveren zijn zwart bij de mannetjes en bruin bij vrouwtjes. De snavel is geel met een zwarte bovenkant, de poten zijn groengeel en de iris is geel.

Taxonomie en systematiek

De Duitse natuuronderzoeker Johann Georg Wagler, die als eerste de Zuid-Amerikaanse roerdomp beschreef in 1829, plaatste het dier in het geslacht Ardea. Sommige taxonomen plaatsen hem in een ondersoort, samen met de Noord-Amerikaanse roerdomp ( B. lentiginosus ), terwijl andere taxonomen het geslacht Botaurus als een supersoort beschouwen.

Er zijn twee erkende ondersoorten, die van elkaar worden gescheiden door een gat in het verspreidingsgebied in Midden-Amerika:

Gemiddeld langer, kortere vleugels en staart, bleker, minder strepen op de keel.

Gemiddeld kortere snavel, langere vleugels en staart, donkerder, meer strepen op de keel.

Verspreiding

De vogel komt voor in Argentinië, Aruba, Belize, Bolivië, Brazilië, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Frans Guyana, Guatemala, Guyana, Mexico, de Antillen, Paraguay, Peru, Suriname, Trinidad en Tobago, Uruguay en Venezuela. Op de internationale IUCN-lijst is hij geclassificeerd als niet bedreigd.

Habitat en voeding

Hij kan worden aangetroffen in een verscheidenheid van zoetwater habitats, met inbegrip van dichte rietvelden en meeroevers, ondergelopen grasweiden, moerassen en overwoekerde sloten. Het dieet is gevarieerd, bestaande uit vis (inclusief paling), reptielen, amfibieën, kuikens, geleedpotigen en kleine zoogdieren.

Bronnen, noten en/of referenties
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Zuid-Amerikaanse roerdomp: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De Zuid-Amerikaanse roerdomp (Botaurus pinnatus) is een vogel uit de familie der reigers (Ardeidae)

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Tykknebbrørdrum ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Tykknebbrørdrum (Botaurus pinnatus) er en fugl i hegrefamilien.

Inndeling

Inndelingen under følger HBW Alive og er i henhold til Martínez-Vilalta & Motis (2018).[1] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[2][3] Navn og beskrivelser i parentes er ikke offisielle, men kun foreløpige beskrivelser.

Treliste
Noter
  • A. brachyrhyncha og A. plumifera ble tidligere regnet som underarter av A. intermedia (duskhegre), men disse er nå skilt ut som selvstendige arter. De er imidlertid ikke navngitt på norsk enda.
  • Kritthegre og hvithalshegre ble tidligere av og til regnet til Ardea, men disse er nå plassert i Egretta

Referanser

  1. ^ Martínez-Vilalta, A. & Motis, A. (2018). Herons (Ardeidae). In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (retrieved from https://www.hbw.com/node/52203 on 6 June 2018).
  2. ^ Syvertsen, P. O., Ree, V., Hansen, O. B., Syvertsen, Ø., Bergan, M., Kvam, H., Viker, M. & Axelsen, T. 2008. Virksomheten til Norsk navnekomité for fugl (NNKF) 1990-2008. Norske navn på verdens fugler. Norsk Ornitologisk Forening. www.birdlife.no (publisert 22.5.2008). Besøkt 2016-08-07
  3. ^ Syvertsen, P.O., M. Bergan, O.B. Hansen, H. Kvam, V. Ree og Ø. Syvertsen 2017: Ny verdensliste med norske fuglenavn. Norsk Ornitologisk Forenings hjemmesider: http://www.birdlife.no/fuglekunnskap/navn/om.php

Eksterne lenker

ornitologistubbDenne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Tykknebbrørdrum: Brief Summary ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Tykknebbrørdrum (Botaurus pinnatus) er en fugl i hegrefamilien.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Socó-boi-baio ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O socó-boi-baio (nome científico: Botaurus pinnatus) é uma espécie de ave da família dos ardeídeos encontrada nas regiões tropicais do Novo Mundo.[1] Alimenta-se de peixes, moluscos, anfíbios e répteis.

Descrição

 src=
Socó-boi-baio em desenho

O socó-boi-baio é uma grande garça, medindo entre 64 e 76 centímetros, com um peso que varia de 550 a 1 150 gramas; os machos geralmente pesam consideravelmente mais do que as fêmeas. Os sexos têm plumagem semelhante, mas as fêmeas tendem a ser menores que os machos e têm cauda marrom em vez de preta.[2]

Tanto as aves adultas como as imaturas são geralmente cor de couro, embora fortemente marcados com padrões enigmáticos. Os juvenis tendem a ter uma cor de fundo um pouco mais avermelhada. A garganta é branca sem marcas, o pescoço é branco com listras largas de marrom claro e o resto do pescoço é amarelo-claro com uma barra preta fina. O peito e o ventre são brancos com largas estrias castanhas claras, enquanto o dorso é amarelo, fortemente estriado e com barras pretas. As retrizes são pretas nos machos e castanhos nas fêmeas; as rêmiges cinza-ardósia criam um notável efeito de dois tons durante o voo.

Voz

Se assustado, o socó-boi-baio faz uma vocalização rawk-rawk-rawk áspera. Durante a estação de reprodução, o macho vocaliza ao anoitecer e na noite; seu chamado é um profundo poonk ou poonkoo.[3]

Taxonomia e sistemática

O naturalista alemão Johann Georg Wagler, que primeiro descreveu o socó-boi-baio em 1829, classificou-o no gênero Ardea. Às vezes é incluído em uma superespécie com o bittern americano (B. lentiginosus), enquanto outros autores consideram todo o gênero Botaurus consistindo em uma única superespécie.[2]

Existem atualmente duas subespécies reconhecidas, que são separadas por uma lacuna na América Central:[2]

  • Botaurus pinnatus caribaeus Dickerman, 1961 – Leste do México, Belize e (raramente) Guatemala. Em média, bico mais longo, asas e cauda mais curtas, mais pálida, menos estrias na garganta.
  • Botaurus pinnatus pinnatus (Wagler, 1829) – sudeste da Nicarágua até o Equador e Guianas, sul pelo Brasil até o Paraguai e nordeste da Argentina. Em média, bico mais curto, asas e cauda mais longas, mais escuro, mais estrias na garganta.

Distribuição e ecologia

A espécie é encontrada até o sul do México. Sua distribuição se estende da encosta atlântica do sudeste do México ao norte da Argentina, embora haja poucos registros para a Guatemala e Honduras. A espécie ocorre principalmente em regiões baixas, mas foi registrada na Cordilheira Oriental da Colômbia em mais de 2 600 metros acima do nível do mar.[4]

Ele pode ser encontrado em uma variedade de habitats de água doce, incluindo densos canaviais e margens de lagos, pastagens inundadas de grama alta, pântanos e valas cobertas de vegetação. Tipicamente, a vegetação no seu habitat é dominado por altas ciperáceas (Cyperacae), jacintos de água (Eichornia), junco (Juncus), juncos típicos (Phragmites) ou cattails (Typha). Também utiliza plantações de arroz (Oryza) e cana-de-açúcar (Saccharum).[2]

O socó-boi-baio é principalmente noturno. Embora geralmente solitário, ele se reúne em pequenos grupos soltos nas áreas de alimentação favoráveis. Quando assustado, tende a congelar-se com o corpo agachado e a cabeça levantada verticalmente apenas o suficiente para ver. Normalmente, ele levanta voo apenas por pequenas distâncias.

As estimativas de sua população e das tendências gerais da população são desconhecidas. Devido à sua ampla distribuição, é de qualquer forma considerado uma espécie de menor preocupação pela IUCN. [5]

Alimentação e alimentação

Sua dieta é variada,[2] consistindo de peixes (incluindo enguias), répteis, anfíbios, pintinhos, artrópodes e pequenos mamíferos (até mesmo jovens saguis comuns, Callithrix jacchus[6]), todos normalmente pegos em emboscadas.[3] O socó-boi-baio é um caçador paciente, ficando muitas vezes parado imóvel por longos períodos enquanto espera a presa se mover para dentro do alcance.

Reprodução

Como é típico dos Botaurinae (mas ao contrário da maioria das garças), o socó-boi-baio é um reprodutor solitário. Seu ninho, uma plataforma ou copo raso de talos de junco ou outro material vegetal, é tipicamente construído entre uma vegetação densa, não muito acima da superfície da água. A fêmea põe de dois a três ovos marrom-oliva e acredita-se que faça toda a incubação. O socó-boi-baio se reproduz quase exclusivamente na estação chuvosa. [7]

Notas

  1. Dunning Jr., John Barnard, ed. (2008). CRC Handbook of Avian Body Masses 2nd ed. Boca Raton, FL: CRC Press. p. 32. ISBN 978-1-4200-6444-5
  2. a b c d e Martínez-Vilalta & Motis (1992)
  3. a b Stiles & Skutch (1989)
  4. Martínez-Vilalta & Motis (1992), Howell & Webb (1995): p.135-136
  5. Martínez-Vilalta & Motis (1992), BLI (2008)
  6. de Lyra-Neves et al. (2007)
  7. Stiles & Skutch (1989), Martínez-Vilalta & Motis (1992)

Referências

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Socó-boi-baio: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O socó-boi-baio (nome científico: Botaurus pinnatus) é uma espécie de ave da família dos ardeídeos encontrada nas regiões tropicais do Novo Mundo. Alimenta-se de peixes, moluscos, anfíbios e répteis.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Strimmig rördrom ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Strimmig rördrom[2] (Botaurus pinnatus) är en fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar.[3]

Utbredning och systematik

Strimmig rördrom delas in i två underarter:[3]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med okänd utveckling.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen uppskattas till mellan 50.000 och 500.000 individer.[1]

Referenser

  1. ^ [a b c d] Birdlife International 2012 Botaurus pinnatus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2016) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2016-02-10
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Strimmig rördrom: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Strimmig rördrom (Botaurus pinnatus) är en fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Botaurus pinnatus ( Turco )

fornecido por wikipedia TR
Binominal adı Botaurus pinnatus
Wagler, 1829 Sinonimler

Ardea pinnata Wagler, 1829

Dış bağlantılar Commons-logo.svg Wikimedia Commons'ta Botaurus pinnatus ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. Wikispecies-logo.svg Wikispecies'te Botaurus pinnatus ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.

Botaurus pinnatus balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından bir kuş türü. Yeni Dünya'da tropikal bölgede yaşar.

Fiziksel özellikleri

Büyük boylu olan bu balıkçılın boyu 63,5 ila 76 cm arasında ve ağırlığı 800 g civarındadır. Erkek ile dişi birbirine benzer ancak dişiler daha küçüktür ve kuyruklarında erkeklerin siyah olan tüyleri kahverengidir.

Hem erişkinler hem de genç kuşlar daha çok ten rengi tüylere sahiptir ancak iyi kamufle olabilecek şekilde çizgilidirler. Genç kuşların rengi daha çok kızılımsıdır. Boğaz beyaz reklidir. Boynun üstü soluk kahverengi çizgili beyazdır, boynun geri kalan kısmı ise ince siyah çizgili ten rengidir. Göğüs ve karın kalın soluk kahverengi çizgili beyaz renklidir. Sırt ten rengi ve kalın siyah çizgilidir. Uçuş tüyleri erkeklerde siyah, dişilerde kahverengidir.

Küt gagaları sağlam görünüşlüdür ve üst gaga soluk görünüşlü olmak üzere sarımsı renklidir. Yüzde bulunan tüysüz deri parlak sarı renklidir. Ayaklar yeşilimsi sarı ve iris sarı renklidir.

Dağılımı

Meksika'nın güneydoğusundan Arjantin'in kuzeyine kadar olan bölgede bulunur.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Botaurus pinnatus: Brief Summary ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Botaurus pinnatus balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından bir kuş türü. Yeni Dünya'da tropikal bölgede yaşar.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Botaurus pinnatus ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Botaurus pinnatus là một loài chim trong họ Diệc.[2]

Chú thích

  1. ^ BirdLife International (2012). Botaurus pinnatus. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2013.2. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế. Truy cập ngày 26 tháng 11 năm 2013.
  2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến chim này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Botaurus pinnatus: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Botaurus pinnatus là một loài chim trong họ Diệc.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

ハシナガサンカノゴイ ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語
ハシナガサンカノゴイ ハシナガサンカノゴイ 保全状況評価 LEAST CONCERN
(IUCN Red List Ver.3.1 (2001))
Status iucn3.1 LC.svg 分類 : 動物界 Animalia : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata : 鳥綱 Aves : ペリカン目 Pelecaniformes : サギ科 Ardeidae : サンカノゴイ属 Botaurus : ハシナガサンカノゴイ
B. pinnatus 学名 Botaurus pinnatus
Wagler, 1829 和名 ハシナガサンカノゴイ 英名 Pinnated Bittern
South American Bittern

ハシナガサンカノゴイ (嘴長山家五位、学名:Botaurus pinnatus) は、ペリカン目サギ科に分類される鳥類の一種である。

分布[編集]

メキシコ南東部から中央アメリカエクアドルブラジルアルゼンチン北部まで分布する。分布地は不連続的である。

形態[編集]

全長75-76cm。全身が黄褐色で、背中から翼にかけて黒褐色の様々な形の斑が散在している。頭頂部は黒く、眼の上に黄色い帯がある。胸と腹は淡い赤褐色で、暗い褐色の縦斑がある。脚は黄緑色。和名は他のサンカノゴイ属に比べて嘴が長めであることに由来する。

雌雄同色である。

生態[編集]

アシなどが茂った湿地や沼地に生息する。

魚類両生類爬虫類昆虫類などを捕食する。

湿地の草原に営巣する。1腹2-3個の緑褐色の卵を産む。

亜種[編集]

以下の2亜種に分類される。

  • Botaurus pinnatus pinnatus
  • Botaurus pinnatus caribaeus

参考文献[編集]

  • 『世界の動物|分類と飼育 コウノトリ目+フラミンゴ目』、財団法人東京動物園協会、1985年、39-40頁


執筆の途中です この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますポータル鳥類 - PJ鳥類)。
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

ハシナガサンカノゴイ: Brief Summary ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語

ハシナガサンカノゴイ (嘴長山家五位、学名:Botaurus pinnatus) は、ペリカン目サギ科に分類される鳥類の一種である。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語