dcsimg

Amenazas ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Factores de riesgo

Se desconocen, pero como otras garzas en peligro, pueden estar afectadas por la fragmentación, la degradación y disminución de humedales, la apertura de tierras para ganadería y cultivos, las modificaciones en la hidrología local, los disturbios humanos y la presencia de contaminantes.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

En México no se conoce, como otras especies acuáticas raras, sus hábitats se están transformando, fragmentando y disminuyendo.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2008. Ficha técnica de Tigrisoma lineatum. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Historia de la vida

De distribución neotropical, que se encuentra en pantanos arbolados; de hábitos solitarios se alimenta de pequeños vertebrados e invertebrados acuáticos; su nido es en forma de plataforma y pone de uno a tres huevos. Presenta un cariotipo de 72 cromosomas (de Oliveira et al. 2001). Aunque de incidencia rara, a un individuo silvestre de Brasil se le encontró y extirpó un condroma (Rego et al. 1999).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2008. Ficha técnica de Tigrisoma lineatum. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología de poblaciones ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Tamaño poblacional

No hay información sobre su estatus y tamaño poblacional pero se considera marginal a México (Chiapas). Aparentemente es un reproductor común en algunas partes de Nicaragua; se estimaron 15 parejas reproductoras en las lagunas de R. Cañas en Costa Rica, ligeramente disperso en Colombia; localmente común en los llanos de Venezuela, donde 64 individuos fueron vistos en Hato el Frío; no común en Perú (Martínez-Vilalta y Motis 1992).

Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

En su distribución neotropical es considerada moderadamente común (Stotz et al. 1996). Para la República Mexicana, Edwards (1985), la señaló como accidental, en su reciente guía de campo ya no es mencionada (Edwards 2001), pudo ser rara o accidental (Blake 1972) o de distribución hipotética (Howell y Webb 1995). Para Chiapas, su presencia aparentemente fue accidental proveniente de Centroamérica (Álvarez del Toro 1971) o recientemente es residente ocasional (Rangel-Salazar 1990).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2008. Ficha técnica de Tigrisoma lineatum. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología del taxón ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Relevancia de la especie

Rara, sin información clara sobre su biología, estatus poblacional y de distribución nacional dudosa.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2008. Ficha técnica de Tigrisoma lineatum. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Comportamiento ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Sedentario y solitario (Howell y Webb 1995) o en parejas y raro en parvadas; principalmente de hábitos crepusculares y nocturnos, aunque también es diurno (Martínez-Vilalta y Motis 1992). Puede presentar una actitud indiferente a la intrusión humana o animales domésticos, pero reacciona agresivamente con la presencia de otras especies de garzas (Hacock 1999).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2008. Ficha técnica de Tigrisoma lineatum. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Descripción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Una longitud de 63.5 a 73.5 cm. Cabeza, cuello y parte superior del pecho castaño intenso y barrado con negro, una línea media café bordeada de blanco; las partes superiores café opaco con un vermiculado leonado a amarillo leonado; partes inferiores canela pálido a grisáceo oscuro; ojos amarillo a ambar, pico grisáceo oscuro por arriba y color cuerno oscuro por abajo con la punta oscura, piel amarilla y desnuda en los bordes del pico; tarsos largos, patas amarillo pálido. Juveniles canela ante brillante con un barrado negro, ya después como adulto el barrado negro desaparece gradualmente. La raza lineatum es más pequeña (Álvarez del Toro 1971, Howell y Webb 1995, Martínez-Vilalta y Motis 1992). El plumaje inmaduro cambia al del adulto sobre los primeros 2 ó 3 años de edad y probablemente hasta los 5 años (Hacock 1999). Los inmaduros de T. lineatum y T. mexicanum son muy parecidos (Smithe 1966).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2008. Ficha técnica de Tigrisoma lineatum. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Distribución ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Histórica-actual

MEXICO

Distribución histórica: Residente desde Chiapas hacia Centro y Sudamérica (Friedmann et al. 1950). Los reportes de Chiapas, Campeche y Guatemala no están confirmados y pueden considerarse hipotéticos, los registros seguros son del Este de Honduras (AOU 1998, Howell y Webb 1995). No obstante, se considera que T.l. lineatum se distribuye desde sureste de México al oeste de Ecuador a través de la Amazonia al norte de Bolivia, este de Brasil y NE de Argentina (Martínez-Vilalta y Motis 1992). Se ha visto mucho más al sur de su distribución neotropical (Hacock 1999).

Distribución actual: Para Chiapas, en El Hueyate, Municipio de Pueblo Nuevo Comaltitlán (Álvarez del Toro 1971); para la zona de Chajul (Rangel-Salazar 1990).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2008. Ficha técnica de Tigrisoma lineatum. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estrategia trófica ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Para Chajul, Chiapas, consume pequeños vertebrados e insectos (Rangel-Salazar 1990). En general, de pequeños peces, insectos, crustáceos, saltamontes, escarabajos acuáticos, larvas de odonatos y ocasionalmente pequeñas serpientes; se alimenta en corrientes, arroyos y parches abiertos en los pantanos (Martínez-Vilalta y Motis 1992).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2008. Ficha técnica de Tigrisoma lineatum. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Hábitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
En el interior de bosques sombreados y a lo largo de corrientes de agua, pantanos arbolados, ciénegas abiertas y menos comúnmente en manglares (AOU 1998), restringida a pequeñas pozas arboladas (Howell y Webb 1995), ocasionalmente en áreas cerriles (Martínez-Vilalta y Motis 1992).

Macroclima

En ambientes tropicales, de 0 a 1000 msnm (AOU 1998), y con climas tropical con lluvias abundantes todo el año (Af) y tropical con lluvias todo el año (Aw) (García 1993).

Tipo de ambiente

Acuático (AOU 1998); riberas arboladas, ríos de corriente suave (Martínez-Vilalta y Motis 1992).

Uso de hábitat

Orillas de pozas y corrientes de agua arboladas.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2008. Ficha técnica de Tigrisoma lineatum. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Reproducción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Nido frágil de ramitas en forma de plataforma en lo alto de los árboles, con un huevo blanco-azuloso, manchado con café o púrpura pálido; aves en cautividad han anidado en el suelo y puesto 3 huevos, la incubación es ejecutada por la hembra y dura de 31 a 34 días, los pollos con un plumón blanco (Martínez-Vilalta y Motis 1992, Smithe 1966, Stiles et al. 1989).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Gurrola-Hidalgo, M. A. 2008. Ficha técnica de Tigrisoma lineatum. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
autor
Gurrola-Hidalgo, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Habitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Frecuenta ríos o pantanos dentro del bosque, y en raras ocasiones se aventuran en áreas abiertas, al menos durante el día.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Localidad del tipo: Cayenna
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Mide 66 cm. y pesa 850 grs. Es fornido, con cuello "acolchado". En el adulto la cabeza, cuello y parte superior del pecho son castaños, barreteados con negro, con una raya café bordeada de blanco a lo largo de la garganta y la línea media del cuello. El abdomen es grisáceo y el manto oliva fusco vermiculado con ante. El iris es anaranjado y la piel de la cara amarilla con lista loreal negruzca. La maxila es negruzca y la parte inferior es de color cuerno y se torna negruzca hacia los tomia. Las patas son verde olivo opaco y oscuro. Los especímenes inmaduros presentan la cabeza rojiza, y el cuello y partes superiores de ante cálido a rojizo claro, ampliamente barreteados o galoneados con negro. El centro de la garganta exhibe una raya a través de la parte anterior del cuello y centro del abdomen de color blanco. Les toma por lo menos 2 años adquirir el plumaje de adulto; los plumajes de subadulto son similares al del adulto, aunque el barreteado es más ancho y profuso.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Trophic Strategy ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Permanecen quietos en la orilla de los ríos o en un tronco durante largo tiempo en espera de alguna presa, o caminan muy lentamente en aguas poco profundas.

Cuando se alarma o cuando está cazando, extiende frecuentemente su cuello en forma diagonal.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente de poco común a bastante rara en la vertiente del Caribe. Se encuentra localmente desde el nivel del mar hasta los 500 m.


Distribucion General: Se encuentra del este de Honduras (¿accidental al sureste de México?) hasta el norte de Argentina.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Behavior ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Generalmente son solitarios.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Tigrisoma lineatum ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

Tigrisoma lineatum ye una especie d'ave pelecaniforme de la familia Ardeidae[1][2] llargamente distribuyida por tola rexón neotropical. Alcuéntrase-y dende Méxicu hasta Uruguái, por tola América Central y la mayor parte de Suramérica.

Subespecies

Tien descrites dos subespecies:[1]

Nomes vernáculos

N'español: páxaru vaco (llanos venezolanos, fauna de Cuartón), cuayo, cuayo grande[3] (Bolivia); en guaraní: hoko-pará;[3] en guarayo: soco guaso;[3] en tsimane': jee'.[3]

Referencies

  1. 1,0 1,1 Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, and C. L. Wood. 2010. The Clements checklist of birds of the world: Version 6.5. Cornell University Press. Downloadable from Cornell Lab of Ornithology
  2. Peterson, A. P. 2010. Birds of the World -- current valid scientific avian names. Consultáu en Xineru de 2011.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Huanca Llanos, p. 36.

Bibliografía

  • BirdLife International (2008). Tigrisoma lineatum. En: UICN 2008. Llista Roxa d'Especies Amenazaes UICN. Consultáu'l 10 d'avientu de 2008.
  • Huanca Llanos, Noemí Esther (2006),Reporte final. Aves acuátiques en Bolivia, Santa Cruz de la Sierra : Asociación Harmonía.

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Tigrisoma lineatum: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Tigrisoma lineatum

Tigrisoma lineatum ye una especie d'ave pelecaniforme de la familia Ardeidae llargamente distribuyida por tola rexón neotropical. Alcuéntrase-y dende Méxicu hasta Uruguái, por tola América Central y la mayor parte de Suramérica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Martinet tigrat rogenc ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El martinet tigrat rogenc (Tigrisoma lineatum) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae). Habita aiguamolls a les sabanes, corrents fluvials del bosc, pantans i manglars des d'Hondures cap al sud, fins a l'Equador (pels dos vessants dels Andes), est de Perú i de Bolívia, i Brasil fins a Mato Grosso. També al sud i est de Brasil, nord d'Uruguai, Paraguai i nord de l'Argentina.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Martinet tigrat rogenc Modifica l'enllaç a Wikidata
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Martinet tigrat rogenc: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El martinet tigrat rogenc (Tigrisoma lineatum) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae). Habita aiguamolls a les sabanes, corrents fluvials del bosc, pantans i manglars des d'Hondures cap al sud, fins a l'Equador (pels dos vessants dels Andes), est de Perú i de Bolívia, i Brasil fins a Mato Grosso. També al sud i est de Brasil, nord d'Uruguai, Paraguai i nord de l'Argentina.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Crëyr rhesog cochlyd ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Crëyr rhesog cochlyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: crehyrod rhesog cochlyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tigrisoma lineatum; yr enw Saesneg arno yw Rufescent tiger heron. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. lineatum, sef enw'r rhywogaeth.[2]

Teulu

Mae'r crëyr rhesog cochlyd yn perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn bwn bach Ixobrychus exilis Aderyn bwn cefn rhesog Ixobrychus involucris
ArdettaInvolucrisKeulemans.jpg
Aderyn bwn du Ixobrychus flavicollis
Black Bittern I IMG 5079.jpg
Aderyn bwn lleiaf Ixobrychus minutus
Ixobrychus minutus -Barcelona, Spain-8.jpg
Aderyn bwn melynllwyd Ixobrychus cinnamomeus
Ixobrychus cinnamomeus Jaunpur.JPG
Aderyn bwn Schrenk Ixobrychus eurhythmus
Ixobrychus eurhythmus by OpenCage.jpg
Aderyn bwn Tsieina Ixobrychus sinensis
Ixobrychus sinensis - Bueng Boraphet.jpg
Butorides striata Butorides striata
Butorides striata - Laem Pak Bia.jpg
Crëyr gwyrdd Butorides virescens
Butorides virescens2.jpg
Crëyr rhesog cochlyd Tigrisoma lineatum
Tigrisoma lineatum.jpg
Crëyr rhesog gyddf-foel Tigrisoma mexicanum
Tigrisoma mexicanum 3.jpg
Crëyr rhesog tywyll Tigrisoma fasciatum
Fasciated tiger heron - Flickr - Lip Kee.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Crëyr rhesog cochlyd: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Crëyr rhesog cochlyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: crehyrod rhesog cochlyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tigrisoma lineatum; yr enw Saesneg arno yw Rufescent tiger heron. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. lineatum, sef enw'r rhywogaeth.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Marmorreiher ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE
 src=
Marmorreiher mit gefangenem Fisch
 src=
Juveniler Marmorreiher im Pantanal

Der Marmorreiher (Tigrisoma lineatum) ist eine Art aus der Familie der Reiher. Die Art kommt in zwei Unterarten ausschließlich in Zentral- und Südamerika vor.

Erscheinungsbild

Der Marmorreiher zählt zu den mittelgroßen Reiherarten und erreicht eine Körpergröße von 66 bis 76 Zentimetern.[1] Ein auffälliger Geschlechtsdimorphismus ist nicht vorhanden.

Kopf, Kopfseiten und der lange, verhältnismäßig dicke Hals sind kastanienbraun bis zimtfarben. Der Schnabel ist mit bis zu 10 Zentimetern verhältnismäßig lang. Die Schnabelfarbe variiert in Abhängigkeit von Lebensalter und Jahreszeit; der Farbwechsel ist dabei noch nicht hinreichend verstanden. Grundsätzlich ist der Oberschnabel dunkel und der Unterschnabel etwas heller. Die Haut an der Schnabelbasis ist gelb. Die Iris sind gelb bis blassbraun. Das Kinn ist weiß: entlang des Vorderhalses verläuft ein brauner Längsstreifen, der an beiden Seiten von weißen Streifen begrenzt ist. Diese Streifen fallen vor allem dann auf, wenn der Marmorreiher den Kopf hebt oder eine rohrdommelähnliche Pfahlstellung einnimmt. Der Rücken und der Schwanz sind schwarzgrün und die Flügel dunkelgrau. Sowohl Rücken als auch die Flügel haben eine sehr feine braune Linien- und Fleckenzeichnung, die sich bis zum Kopf ausdehnen kann. Der Bauch ist grau mit einer leichten ockerfarbenen Tönung. Die Beine, mit ihren verhältnismäßig langen Tarsen, sind olivfarben bis schwarz auf der Vorderseite und grünlich auf der Rückseite.

Verbreitungsgebiet und Lebensraum

Der Marmorreiher kommt ausschließlich in Zentral- und Südamerika vor. Er brütet im Norden von Guatemala, im Südosten von Honduras, in Ostnicaragua, in Costa Rica, in Kolumbien, im Südwesten Ecuadors, östlich der Anden in Venezuela, in Guayana und Suriname, Trinidad sowie in Brasilien, Bolivien, Paraguay, dem Norden von Uruguay und dem Nordosten von Argentinien. Er gilt als Standvogel.[2]

Der Lebensraum des Marmorreihers sind tropische Waldsümpfe im Tiefland. Er ist ein Vogel, der für die großen Feuchtgebiete Südamerikas typisch ist. Gelegentlich findet er sich auch in sumpfigen Wäldern am Fuße der Anden.

Lebensweise

Marmorreiher finden ihre Nahrung überwiegend nachts und in der Dämmerung, indem sie ruhig stehend ihrer Beute auflauern. Es ist eine einzelgängerische Art, die bestenfalls paarweise zu beobachten ist. Er verteidigt sein Nahrungsterritorium sehr entschieden auch gegenüber anderen Reiherarten. Zu energischen Auseinandersetzungen kommt es insbesondere mit Pfeifreihern. Zu seinem Nahrungsspektrum gehören Fische, Grashüpfer, Wasserkäfer, Libellenlarven sowie Schlangen.

Die Fortpflanzungsbiologie ist bislang nicht sehr genau untersucht. Die Fortpflanzungszeit scheint in Abhängigkeit vom Verbreitungsgebiet zu variieren. Der Marmorreiher nistet einzelgängerisch und errichtet sein Nest in hohen Bäumen. Das Gelege umfasst in der Regel zwei Eier. Es brütet allein das Weibchen. Die Brutzeit beträgt 31 bis 34 Tage. Beide Elternvögel füttern.

Der Bestand der Marmorreiher ist bislang nicht genau untersucht. Die Art ist aber weit verbreitet und stellenweise häufig.

Belege

Einzelbelege

  1. Kushlan et al., S. 349
  2. Kushlan et al., S. 351

Literatur

  • James A. Kushlan & James A. Hancock: Herons. Oxford University Press, 2005, ISBN 0-19-854981-4

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Marmorreiher: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE
 src= Marmorreiher mit gefangenem Fisch  src= Juveniler Marmorreiher im Pantanal

Der Marmorreiher (Tigrisoma lineatum) ist eine Art aus der Familie der Reiher. Die Art kommt in zwei Unterarten ausschließlich in Zentral- und Südamerika vor.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Kunkuwana ( Quíchua )

fornecido por wikipedia emerging languages

Kunkuwana nisqaqa (Tigrisoma lineatum) huk pisqum, Chawpi Awya Yalapi Urin Awya Yalapiwan kawsaq.

Urin rikch'aqkuna

Iskay urin rikch'aq kanmi:

  • Tigrisoma lineatum lineatum Boddaert, 1783
  • Tigrisoma lineatum marmoratum Vieillot, 1817

Hawa t'inkikuna

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Kunkuwana: Brief Summary ( Quíchua )

fornecido por wikipedia emerging languages

Kunkuwana nisqaqa (Tigrisoma lineatum) huk pisqum, Chawpi Awya Yalapi Urin Awya Yalapiwan kawsaq.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Rufescent tiger heron ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The rufescent tiger heron (Tigrisoma lineatum) is a species of heron in the family Ardeidae. It is found in wetlands from Central America through much of South America.

Juvenile - Sacha Lodge - Ecuador
T. l. lineatum, young adult, Panama

Taxonomy

The rufescent tiger heron was described by the French polymath Georges-Louis Leclerc, Comte de Buffon in 1780 in his Histoire Naturelle des Oiseaux from a specimen collected in Cayenne, French Guiana.[2] The bird was also illustrated in a hand-coloured plate engraved by François-Nicolas Martinet in the Planches Enluminées D'Histoire Naturelle which was produced under the supervision of Edme-Louis Daubenton to accompany Buffon's text.[3] Neither the plate caption nor Buffon's description included a scientific name but in 1783 the Dutch naturalist Pieter Boddaert coined the binomial name Ardea lineata in his catalogue of the Planches Enluminées.[4] The rufescent tiger heron is now placed in the genus Tigrisoma that was erected by the English naturalist William Swainson in 1827.[5][6] The genus name Tigrisoma combines the Ancient Greek tigris, meaning "tiger" and somā, meaning "body"; the specific epithet lineatum is from the Latin lineatus meaning "marked with lines".[7]

Two subspecies are recognised:[6]

  • T. l. lineatum (Boddaert, 1783) – Honduras south to northeast Bolivia and Amazonian Brazil
  • T. l. marmoratum (Vieillot, 1817) – southeast Bolivia to south Brazil and north Argentina

Description

The rufescent tiger heron is a medium-sized heron, measuring 26–30 in (66–76 cm) in length,[nb 1][9] with a mass between 630 and 980 g (22 and 35 oz).[10] The sexes are similarly plumaged.[11] The adult's head, neck and chest are dark rufous, with a white stripe down the center of the foreneck. The remainder of its upperparts are brownish with fine black vermiculations, its belly and vent are buffy-brown, and its flanks are barred black and white.[12] Its tail is black, narrowly barred with white.[13] Its stout bill is yellowish to dusky, and its legs are dull green.[12] Its irides, loral skin, and orbital ring are bright yellow.[13] Unlike other tiger herons, it has no powder down feathers on its back.[11]

The juvenile bird is rusty-buff overall, coarsely barred with black; the buff and black banding on its wings is especially pronounced. Its throat, central chest, and belly are white. It takes some five years to acquire adult plumage.[12]

Similar species

The adult rufescent tiger heron is relatively easy to distinguish from fasciated and bare-throated tiger herons, as it is rufous (rather than primarily gray) on the head and neck. Young birds, however, are much more difficult to identify.[9]

Distribution and habitat

The rufescent tiger heron is found in wetlands from Central America through much of South America.[12] It generally occurs below 500 m (1,600 ft), though it has been recorded as high as 1,600 m (5,200 ft) in Colombia.[9]

Behavior

It is largely crepuscular and generally solitary.[9][13]

Food and feeding

As might be expected of a species that spends most of its time by the water, much of the rufescent tiger heron's diet is aquatic-based, including fish, crustaceans, water beetles, and dragonfly larvae. It also takes adult dragonflies and grasshoppers.[11] It typically hunts alone, standing hunched in shallow pools or wet areas of a forest while it waits for prey.[9]

Voice

The rufescent tiger heron's main call is a low-pitched paired hoot, often given at night.[12] It also gives a fast series of sharp wok notes, which decrease in volume and speed, and a prolonged hoot, transcribed as ooooooo-ooh which rises markedly at the end.[9]

Juvenile

Conservation

Although the rufescent tiger heron's population size and trend has not been quantified, its range is huge, so the International Union for Conservation of Nature lists it as a species of least concern.[1]

Notes

  1. ^ By convention, length is measured from the tip of the bill to the tip of the tail on a dead bird (or skin) laid on its back.[8]

References

  1. ^ a b BirdLife International (2012). "Tigrisoma lineatum". IUCN Red List of Threatened Species. 2012. Retrieved 26 November 2013.old-form url
  2. ^ Buffon, Georges-Louis Leclerc de (1780). "L'onoré rayé". Histoire Naturelle des Oiseaux (in French). Vol. 14. Paris: De L'Imprimerie Royale. pp. 181–182.
  3. ^ Buffon, Georges-Louis Leclerc de; Martinet, François-Nicolas; Daubenton, Edme-Louis; Daubenton, Louis-Jean-Marie (1765–1783). "L'onoré rayé, de Cayenne". Planches Enluminées D'Histoire Naturelle. Vol. 9. Paris: De L'Imprimerie Royale. Plate 860.
  4. ^ Boddaert, Pieter (1783). Table des planches enluminéez d'histoire naturelle de M. D'Aubenton : avec les denominations de M.M. de Buffon, Brisson, Edwards, Linnaeus et Latham, precedé d'une notice des principaux ouvrages zoologiques enluminés (in French). Utrecht. p. 52, Number 860.
  5. ^ Swainson, William John (1827). "On several groups and forms in ornithology, not hitherto defined". Zoological Journal. 3: 343–363 [362].
  6. ^ a b Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2019). "Ibis, spoonbills, herons, hamerkop, shoebill, pelicans". World Bird List Version 9.2. International Ornithologists' Union. Retrieved 16 July 2019.
  7. ^ Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. pp. 228, 386. ISBN 978-1-4081-2501-4.
  8. ^ Cramp, Stanley, ed. (1977). Handbook of the Birds of Europe, the Middle East and North Africa: Birds of the Western Palearctic, Volume 1, Ostrich to Ducks. Oxford, UK: Oxford University Press. p. 3. ISBN 978-0-19-857358-6.
  9. ^ a b c d e f Hilty, Steven L.; Brown, William L. (1986). A Guide to the Birds of Colombia. Princeton, NJ, US: Princeton University Press. p. 67. ISBN 978-0-691-08372-8.
  10. ^ Dunning Jr., John B. (2008). CRC Handbook of Avian Body Masses (2nd ed.). Boca Raton, FL, US: CRC Press. p. 32. ISBN 978-1-4200-6445-2.
  11. ^ a b c Hancock, James; Kushlan, James A. (2010). The Herons Handbook. London, UK: A&C Black. ISBN 978-1-4081-3496-2.
  12. ^ a b c d e Ridgely, Robert S. (1989). A Guide to the Birds of Panama: With Costa Rica, Nicaragua, and Honduras. Princeton, NJ, US: Princeton University Press. p. 67. ISBN 978-0-691-08529-6.
  13. ^ a b c Kenefick, Martyn; Restall, Robin; Iayes, Floyd (2007). Birds of Trinidad and Tobago (2nd ed.). London, UK: Christopher Helm. p. 48. ISBN 978-1-4081-5209-6.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Rufescent tiger heron: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The rufescent tiger heron (Tigrisoma lineatum) is a species of heron in the family Ardeidae. It is found in wetlands from Central America through much of South America.

Juvenile - Sacha Lodge - Ecuador T. l. lineatum, young adult, Panama
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Ruĝa tigrardeo ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La Ruĝa tigrardeo (Tigrisoma lineatum), estas specio de birdo de la familio de Ardeedoj kaj genro Tigrisoma kiu estas de striecaj ardeoj.

Distribuado kaj habitato

 src=
Tutmonda distribuado

Ĝi troviĝas el suda Meksiko suden ĝis norda Argentino kaj Urugvajo, tra tuta Centrameriko kaj plej granda parto el Sudameriko (sed ne ĉe Andoj nek ĉe Pacifiko, nome en Belizo, Bolivio, Brazilo, Kolombio, Kostariko, Ekvadoro, Gujanoj, Honduro, Nikaragvo, Panamo, Paragvajo, Peruo, Surinamo, Trinidado kaj Tobago, kaj Venezuelo. Ties natura habitato estas marĉoj; ili estas pli videblaj dum seka sezono: dum pluvsezonoj disiĝas.

Aspekto

 src=
Junulo.
 src=
Junulo en Pantanalo.
 src=
Ilustraĵo de Joseph Smit, 1898.

Tiu ĉi specio estas 66 ĝis 76 cm longa kun pezo de 840 gr. Kiel ĉe la aliaj du samgenranoj temas pri specio kun tre fajna strieco en dorso kaj flugiloj, sed kiam junuloj iĝas plenkreskuloj la karaktera ruĝecbruna plumaro (kiu nomigas la specion) etendiĝas el krono tra la tuta kapo super kolo kaj brusto kie apenaŭ videblas jam la strieco. Ĉiukaze same kiel ĉe la aliaj du samgenranoj, ankaŭ tiu ĉi specio havas vertikalan brustocentran helbrunan bendon kun tre markataj blankaj bordoj, helflavecajn bridon kaj superokulan strion, nigrecan bekon (10 cm longa) kun hela subaĵo. La kruroj estas verdecgrizaj.

Subspecioj

Estas agnoskitaj du subspecioj:

  • Tigrisoma lineatum lineatum Boddaert, 1783 nomiga subspecio, plej areoj
  • Tigrisoma lineatum marmoratum Vieillot, 1817 Paragvajo, Argentino, Bolivio kaj Mato Grosso

Kutimaro

Ili manĝas ĉefe nokte. Ili gvatas senmove aŭ piediras dumtage. Atendas ĝis la momento bekosagi la predon. Ili vivas kaj ĉasas solece.

Oni nekonas la pariĝadajn ceremoniojn kiuj okazas en naturo, sed en kaptiveco oni observis nazecan zumadon, bekofrapadon, kaj perkolajn salutadon kaj dancon. La nesto estas granda platformo el bastonetoj ĝis 7 m supergrunde en arbo. Sed depende de la areo povas esti malgranda aŭ eĉ surgrunde sen strukturo. La reprodukta sezono kaj eĉ la koloro de la ovoj varias laŭ la regionoj. La ino demetas 2 al 3 ovojn kaj ŝi sola faras la kovadon kiu daŭras 31 ĝis 34 tagojn. La idoj havas blankan lanugon, flavan bekon kaj nigrecajn krurojn. Nutrado okazas nur nokte.

Ili manĝas ĉefe nesalakvajn fiŝojn, sed ankaŭ krustulojn, akridojn, akvajn koleopterojn kaj larvojn de libeloj.

Referencoj

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Ruĝa tigrardeo: Brief Summary ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La Ruĝa tigrardeo (Tigrisoma lineatum), estas specio de birdo de la familio de Ardeedoj kaj genro Tigrisoma kiu estas de striecaj ardeoj.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Tigrisoma lineatum ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El avetigre colorada u hocó colorado (Tigrisoma lineatum) es una especie de ave pelecaniforme de la familia Ardeidae[1][2]​ ampliamente distribuida por toda la región neotropical. Se le encuentra desde México hasta Uruguay, por toda la América Central y la mayor parte de Sudamérica.

Subespecies

Tiene descritas dos subespecies:[1]

Nombres vernáculos

En español: pájaro vaco (llanos venezolanos, fauna de Calabozo), cuajo, cuajo grande[3]​ (Bolivia); en guaraní: hoko-pará;[3]​ en guarayo: soco guaso;[3]​ en tsimane': jee'.[3]

Referencias

  1. a b Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, and C. L. Wood. 2010. The Clements checklist of birds of the world: Version 6.5. Cornell University Press. Downloadable from Cornell Lab of Ornithology
  2. Peterson, A. P. 2010. Birds of the World -- current valid scientific avian names. Consultado en enero de 2011.
  3. a b c d Huanca Llanos, p. 36.

Bibliografía

  • BirdLife International (2008). «Tigrisoma lineatum». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2008 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 10 de diciembre de 2008.
  • Huanca Llanos, Noemí Esther (2006),Reporte final. Aves acuáticas en Bolivia, Santa Cruz de la Sierra : Asociación Armonía.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Tigrisoma lineatum: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El avetigre colorada u hocó colorado (Tigrisoma lineatum) es una especie de ave pelecaniforme de la familia Ardeidae​​ ampliamente distribuida por toda la región neotropical. Se le encuentra desde México hasta Uruguay, por toda la América Central y la mayor parte de Sudamérica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Tigrisoma lineatum ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Tigrisoma lineatum Tigrisoma generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Tigrisoma lineatum: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Tigrisoma lineatum Tigrisoma generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Onoré rayé ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Tigrisoma lineatum

L'Onoré rayé (Tigrisoma lineatum) est une espèce d'oiseau de la famille des ardéidés.

Répartition

Cet oiseau vit en Amérique latine.

Habitat

L’Onoré rayé fréquente les marécages forestiers en basse altitude, notamment le long des cours d’eau lents dans ces marécages, dans les forêts-galeries et dans la mangrove.

Nidification

L’Onoré rayé niche en solitaire. Le nid est une plate-forme de branche placé à environ 7 mètres de haut dans un grand arbre et non loin d’un plan d’eau. Les œufs sont au nombre de deux. Les oisillons sont nourris par régurgitation pendant la nuit seulement.

Galerie

Voir aussi

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Onoré rayé: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Tigrisoma lineatum

L'Onoré rayé (Tigrisoma lineatum) est une espèce d'oiseau de la famille des ardéidés.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Tigrisoma lineatum ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT
 src=
Esemplare con il pesce catturato.
 src=
Giovane esemplare nel Pantanal.

L'airone tigrato rossiccio (Tigrisoma lineatum Boddaert, 1783) è un uccello della famiglia degli Ardeidi[2]. È diffuso, con due sottospecie, nel Centro e nel Sudamerica.

Descrizione

L'airone tigrato rossiccio è un ardeide di medie dimensioni che raggiunge un'altezza di 66–76 cm[3]. Non presenta dimorfismo sessuale.

La testa, i lati della testa e il collo, lungo e relativamente spesso, sono color cannella-castano. Il becco, che può misurare fino a 10 cm, è relativamente lungo. La sua colorazione varia a seconda dell'età e della stagione; il cambiamento del colore, tuttavia, non è stato ancora sufficientemente compreso. In sostanza, si può affermare che il ramo superiore è scuro e quello inferiore è più chiaro. La pelle attorno alla base è gialla. L'iride è di colore variabile dal giallo al marrone chiaro. Il mento è bianco: lungo la parte anteriore del collo corre una striscia longitudinale marrone, che è delimitata su entrambi i lati da strisce bianche. Queste strisce sono particolarmente evidenti soprattutto quando l'airone tigrato solleva la testa o rimane immobile assumendo la posizione tipica dei tarabusi. Il groppone e la coda sono di colore nero-verde, mentre le ali sono grigio scuro. Sia il dorso che le ali sono ricoperti da linee marroni molto sottili e da macchioline dello stesso colore che possono estendersi fino alla testa. Il ventre è grigio con una leggera sfumatura ocra. Le zampe, dotate di tarsi relativamente lunghi, sono di colore nero-oliva sul davanti e verde sul retro.

Biologia

L'airone tigrato rossiccio si alimenta soprattutto di notte e all'alba, attendendo tranquillamente in piedi l'arrivo della preda. È una specie solitaria che solo raramente viene osservata in coppia. Difende vigorosamente il proprio territorio di alimentazione anche nei confronti di altre specie di aironi. Liti piuttosto violente si verificano soprattutto con gli aironi fischiatori. La sua dieta comprende pesci, cavallette, coleotteri acquatici, larve di libellula e serpenti.

La sua biologia riproduttiva non è stata ancora attentamente esaminata. Il periodo riproduttivo sembra variare a seconda della zona di distribuzione. L'airone tigrato rossiccio non nidifica in colonie, e costruisce il nido su alberi ad alto fusto. Ogni nidiata comprende di solito due uova, che vengono covate dalla sola femmina. Il periodo di incubazione è di 31-34 giorni. Alla nutrizione dei piccoli partecipano entrambi i genitori.

Le popolazioni di airone tigrato rossiccio non sono ancora state studiate nei minimi dettagli. La specie è tuttavia diffusa e localmente comune.

Distribuzione e habitat

L'airone tigrato rossiccio si trova solamente nel Centro e nel Sudamerica. Nidifica in Guatemala settentrionale, Honduras sud-orientale, Nicaragua orientale, Costa Rica, Colombia, Ecuador sud-occidentale e, a est delle Ande, in Venezuela, Guyana, Suriname, Trinidad e, più a sud, Brasile, Bolivia, Paraguay, Uruguay settentrionale e Argentina nord-orientale. Si tratta di una specie stanziale[3].

La specie abita generalmente le paludi della foresta tropicale di pianura. È presente nelle zone umide più importanti del Sudamerica. Di tanto in tanto, si rinviene anche nelle foreste paludose, ai piedi delle Ande.

Tassonomia

Gli studiosi riconoscono due sottospecie di airone tigrato rossiccio[2]:

Note

  1. ^ (EN) BirdLife International 2012, Tigrisoma lineatum, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ a b (EN) Gill F. and Donsker D. (eds), Family Ardeidae, in IOC World Bird Names (ver 9.2), International Ornithologists’ Union, 2019. URL consultato il 9 luglio 2014.
  3. ^ a b James A. Kushlan & James A. Hancock: Herons. Oxford University Press, 2005, ISBN 0198549814

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Tigrisoma lineatum: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT
 src= Esemplare con il pesce catturato.  src= Giovane esemplare nel Pantanal.

L'airone tigrato rossiccio (Tigrisoma lineatum Boddaert, 1783) è un uccello della famiglia degli Ardeidi. È diffuso, con due sottospecie, nel Centro e nel Sudamerica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Marmurinis tigrinis garnys ( Lituano )

fornecido por wikipedia LT
Binomas Tigrisoma lineatum
 src=
Marmurinio tigrinio garnio paplitimas

Marmurinis tigrinis garnys (lot. Tigrisoma lineatum, angl. Rufescent Tiger-Heron, vok. Marmorreiher) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis. Yra du porūšiai:Tigrisoma lineatum lineatum ir Tigrisoma lineatum marmoratum.

Paplitęs Argentinoje, Bolivijoje, Kolumbijoje, Brazilijoje, Kosta Rikoje, Gvatemaloje, Gajanoje, Hondūre, Nikaragvoje, Panamoje, Paragvajuje, Peru, Suriname, Trinidade ir Tobage, Urugvajuje, Venesueloje.

Smulkesnis už pilkąjį garnį. Kūnas siauras, ištįsęs, 66 – 76 cm aukščio. Sveria apie 630–980 g. Kaklas ilgas. Purvinai gelsvas snapas yra tiesus, aštrus. Kojos pilkai žalios. Spalvinis lytinis dimorfizmas neryškus. Suaugusių individų galva, kaklas ir krūtinė yra kaštoninės spalvos. Per priekinę kaklo dalį eina šviesi juosta. Nugara ir sparnai – pilkai rusvos spalvos. Pilvas yra gelsvai rudas. Uodega juodai – baltai ruožuota. Rainelė, akies žiedelis ir gerklės oda yra ryškiai geltonos spalvos. Jaunikliai rusvai geltonos spalvos, su juodais ruožais. Gerklė, krūtinės priekinė dalis ir pilvas yra baltos spalvos. Penktaisiais gyvenimo metais tampa panašiais į suaugusius.

Biotopas – lėtai tekančių upių pakrantės, pelkės, mangrovės, šlapynės, 500 – 1 600 m virš jūros lygio aukštyje. Sėslūs. Vienišiai. Naktiniai paukščiai. Balsas – žemas ūksėjimas uuk – uuk – uuk[2] .

Minta žuvimi, vandens vabzdžiais, varliagyviais, vėžiagyviais, gyvatėmis, žiogais, žirgeliais ir jų lervomis. Grobio tyko stovėdamas sekliame vandenyje ar drėgname miške[3] .

Šaltiniai

  1. „Pasaulinės gamtos apsaugos organizacijos raudonasis sąrašas - Tigrisoma lineatum“. Pasaulinė gamtos apsaugos organizacija. anglų k.
  2. „Tigrisoma lineatum“. Hot Spot Birding. anglų k.
  3. „Tigrisoma lineatum“. Hot Spot Birding. anglų k.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LT

Marmurinis tigrinis garnys: Brief Summary ( Lituano )

fornecido por wikipedia LT
 src= Marmurinio tigrinio garnio paplitimas

Marmurinis tigrinis garnys (lot. Tigrisoma lineatum, angl. Rufescent Tiger-Heron, vok. Marmorreiher) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis. Yra du porūšiai:Tigrisoma lineatum lineatum ir Tigrisoma lineatum marmoratum.

Paplitęs Argentinoje, Bolivijoje, Kolumbijoje, Brazilijoje, Kosta Rikoje, Gvatemaloje, Gajanoje, Hondūre, Nikaragvoje, Panamoje, Paragvajuje, Peru, Suriname, Trinidade ir Tobage, Urugvajuje, Venesueloje.

Smulkesnis už pilkąjį garnį. Kūnas siauras, ištįsęs, 66 – 76 cm aukščio. Sveria apie 630–980 g. Kaklas ilgas. Purvinai gelsvas snapas yra tiesus, aštrus. Kojos pilkai žalios. Spalvinis lytinis dimorfizmas neryškus. Suaugusių individų galva, kaklas ir krūtinė yra kaštoninės spalvos. Per priekinę kaklo dalį eina šviesi juosta. Nugara ir sparnai – pilkai rusvos spalvos. Pilvas yra gelsvai rudas. Uodega juodai – baltai ruožuota. Rainelė, akies žiedelis ir gerklės oda yra ryškiai geltonos spalvos. Jaunikliai rusvai geltonos spalvos, su juodais ruožais. Gerklė, krūtinės priekinė dalis ir pilvas yra baltos spalvos. Penktaisiais gyvenimo metais tampa panašiais į suaugusius.

Biotopas – lėtai tekančių upių pakrantės, pelkės, mangrovės, šlapynės, 500 – 1 600 m virš jūros lygio aukštyje. Sėslūs. Vienišiai. Naktiniai paukščiai. Balsas – žemas ūksėjimas uuk – uuk – uuk .

Minta žuvimi, vandens vabzdžiais, varliagyviais, vėžiagyviais, gyvatėmis, žiogais, žirgeliais ir jų lervomis. Grobio tyko stovėdamas sekliame vandenyje ar drėgname miške .

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LT

Rosse tijgerroerdomp ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De rosse tijgerroerdomp (Tigrisoma lineatum) is een vogel in de familie der reigers. De soort kan worden onderscheiden in twee ondersoorten en komt uitsluitend in Centraal- en Zuid-Amerika voor.

Kenmerken

De rosse tijgerroerdomp is een middelgrote reigersoort en kan een lichaamslengte van tussen de 66 en 76 centimeter bereiken. Er is geen sprake van opvallend geslachtsdimorfisme.

De kop en de lange, naar verhouding dikke nek zijn kastanje- tot kaneelbruin. De snavel is met maximaal een lengte van maximaal 10 centimeter relatief lang. De kleur varieert afhankelijk van leeftijd en jaargetijde; de kleurverandering is nog niet voldoende begrepen. In het algemeen is de bovensnavel donker en de ondersnavel iets lichter. De huid aan de basis van de snavel is geel. De irides zijn geel tot lichtbruin. Langs de hals loopt een lange bruine streep, die aan beide zijden aan witte stroken grenst. De rug en de staart zijn zwartgroen en de vleugels donkergrijs. Zowel de rug als de vleugels hebben een zeer fijne bruine lijn- en vlekpatroon, dat zich bij de kop uitbreidt. De buik is grijs met een lichte okerkleurige toon. De benen, met hun naar verhouding lange poten, zijn olijf- tot zwartkleurig aan de voorzijde en groen aan de achterzijde.

Verspreiding en habitat

De rosse tijgerroerdomp komt uitsluitend in Centraal- en Zuid-Amerika voor. Hij broedt in het noorden van Guatemala, het zuidoosten van Honduras, Oost-Nicaragua, Costa Rica, Colombia, Zuidwest-Ecuador, in het oosten van de Andes in Venezuela, in Guayana en Suriname, Trinidad en Tobago, Brazilië, Bolivia, Paraguay, Noord-Uruguay en Noordoost-Argentinië. De rosse tijgerroerdomp is een sedentaire vogel.

De habitat van deze soort bestaat uit tropisch bosmoeras in laagland. De vogel wordt veel aangetroffen in de grote moerasgebieden van Zuid-Amerika. Af en toe wordt hij ook aangetroffen in moerassige bossen aan de voet van de Andes.

De soort telt 2 ondersoorten:

  • T. l. lineatum: van Honduras tot noordoostelijk Bolivia en amazonisch Brazilië.
  • T. l. marmoratum: van zuidoostelijk Bolivia tot zuidelijk Brazilië en noordelijk Argentinië.

Gedrag

Rosse tijgerroerdompen zoeken hun voedsel vooral 's nachts en in de vroege ochtend. Ze loeren rustig naar hun prooi alvorens ze toeslaan. Het is een solitaire soort die in het gunstige geval in paren wordt waargenomen. Hij verdedigt zijn territorium zeer goed gekozen, ook tegen andere reigersoorten. Met name met fluitreigers kan het tot energieke conflicten komen. De rosse tijgerroerdomp doet zich met name tegoed aan vis, sprinkhanen, waterkevers, libellenlarven en ook slangen.

De voortplanting is nog niet zorgvuldig onderzocht. Het broedseizoen lijkt te variëren, afhankelijk van het verspreidingsgebied. De rosse tijgerroerdomp nestelt alleen en bouwt zijn nest in hoge bomen. Het legsel bestaat meestal uit twee eieren en wordt alleen door het vrouwtje uitgebroed. De incubatieperiode is 31 tot 34 dagen. Beide ouders voeden de jongen.

Bronnen, noten en/of referenties
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Rosse tijgerroerdomp: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De rosse tijgerroerdomp (Tigrisoma lineatum) is een vogel in de familie der reigers. De soort kan worden onderscheiden in twee ondersoorten en komt uitsluitend in Centraal- en Zuid-Amerika voor.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Rusttigerhegre ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Rusttigerhegre (Tigrisoma lineatum) er en fugl i hegrefamilien.

Utbredelse

Arter finnes i: Argentina, Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Fransk Guyana, Guatemala, Guyana, Honduras, Nicaragua, Panama, Paraguay, Peru, Surinam, Trinidad og Tobago, Uruguay og Venezuela.[1]

Inndeling

Inndelingen under følger HBW Alive og er i henhold til Martínez-Vilalta & Motis (2018).[2] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[3][4] Navn og beskrivelser i parentes er ikke offisielle, men kun foreløpige beskrivelser.

Treliste
Noter
  • A. brachyrhyncha og A. plumifera ble tidligere regnet som underarter av A. intermedia (duskhegre), men disse er nå skilt ut som selvstendige arter. De er imidlertid ikke navngitt på norsk enda.
  • Kritthegre og hvithalshegre ble tidligere av og til regnet til Ardea, men disse er nå plassert i Egretta

Referanser

  1. ^ a b BirdLife International. 2016. Tigrisoma lineatum. The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T22697269A93605513. Tigrisoma lineatum. Downloaded on 04 November 2018.
  2. ^ Martínez-Vilalta, A. & Motis, A. (2018). Herons (Ardeidae). In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (retrieved from https://www.hbw.com/node/52203 on 6 June 2018).
  3. ^ Syvertsen, P. O., Ree, V., Hansen, O. B., Syvertsen, Ø., Bergan, M., Kvam, H., Viker, M. & Axelsen, T. 2008. Virksomheten til Norsk navnekomité for fugl (NNKF) 1990-2008. Norske navn på verdens fugler. Norsk Ornitologisk Forening. www.birdlife.no (publisert 22.5.2008). Besøkt 2016-08-07
  4. ^ Syvertsen, P.O., M. Bergan, O.B. Hansen, H. Kvam, V. Ree og Ø. Syvertsen 2017: Ny verdensliste med norske fuglenavn. Norsk Ornitologisk Forenings hjemmesider: http://www.birdlife.no/fuglekunnskap/navn/om.php

Eksterne lenker

ornitologistubbDenne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Rusttigerhegre: Brief Summary ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Rusttigerhegre (Tigrisoma lineatum) er en fugl i hegrefamilien.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Tygryska rdzawoszyja ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Tygryska rdzawoszyja (Tigrisoma lineatum) – gatunek ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Poluje samotnie. Spłoszona wzlatuje zwykle na wierzchołek drzewa.

Wygląd
Długa, gruba szyja. Dziób żółtawy, silny; nogi dość krótkie, zielonawe. W dorosłym upierzeniu, uzyskiwanym po ok. 5 latach, głowa, szyja i pierś czysto kasztanowate. Reszta spodu ciała czarno i płowo prążkowana. Od gardła do brzucha białe i płowe smugi; brzuch ciemnopłowy. Ubarwienie młodych uderzająco odmienne; z wierzchu ciemnobrązowo i złotopłowo prążkowane, od spodu jaśniejsze i bez wyraźnego rysunku.
Rozmiary
Długość ciała 66-76 cm
Zasięg, środowisko
Ameryka Południowa; w nizinnych lasach, na słodkowodnych jeziorach i na terenach otwartych w pobliżu zadrzewień.

Przypisy

  1. Tigrisoma lineatum, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Rufescent Tiger-heron (Tigrisoma lineatum) (ang.). IBC The Internet Bird Collection. [dostęp 12 grudnia 2010].
  3. Tigrisoma lineatum. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).

Bibliografia

  • Andrew Gosler: Atlas Ptaków Świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Tygryska rdzawoszyja: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Tygryska rdzawoszyja (Tigrisoma lineatum) – gatunek ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Poluje samotnie. Spłoszona wzlatuje zwykle na wierzchołek drzewa.

Wygląd Długa, gruba szyja. Dziób żółtawy, silny; nogi dość krótkie, zielonawe. W dorosłym upierzeniu, uzyskiwanym po ok. 5 latach, głowa, szyja i pierś czysto kasztanowate. Reszta spodu ciała czarno i płowo prążkowana. Od gardła do brzucha białe i płowe smugi; brzuch ciemnopłowy. Ubarwienie młodych uderzająco odmienne; z wierzchu ciemnobrązowo i złotopłowo prążkowane, od spodu jaśniejsze i bez wyraźnego rysunku. Rozmiary Długość ciała 66-76 cm Zasięg, środowisko Ameryka Południowa; w nizinnych lasach, na słodkowodnych jeziorach i na terenach otwartych w pobliżu zadrzewień.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Socó-boi ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O socó-boi (Tigrisoma lineatum) é uma ave da família dos ardeídeos que vive nas margens de rios e lagos. Alimenta-se de peixes, moluscos, anfíbios e répteis, permanecendo imóvel enquanto espera sua presa. É uma espécie solitária. Mede em torno de 70 cm de comprimento, pesando cerca de 840 gramas. Pode ser encontrado em áreas úmidas da América Central até a maior parte da América do Sul.[2][3]

Taxonomia

O socó-boi foi descrito pelo polímata francês Georges-Louis Leclerc, Conde de Buffon em 1780 em sua publicação Histoire Naturelle des Oiseaux, a partir de um espécime coletado em Caiena, Guiana Francesa.[4] Também foi ilustrado em uma placa colorida à mão, gravada por François-Nicolas Martinet em Planches Enluminées D'Histoire Naturelle, que foi produzida sob a supervisão de Edme-Louis Daubenton para acompanhar o texto de Buffon.[5]

Nem a legenda da placa nem a descrição de Buffon incluíam um nome científico, mas em 1783 o naturalista holandês Pieter Boddaert cunhou o nome binomial Ardea lineata em seu catálogo dos Planches Enluminées.[6] Atualmente, é classificado no gênero Tigrisoma, que foi erigido pelo naturalista inglês William Swainson em 1827.[7][8]

O nome do gênero Tigrisoma combina o grego antigo tigris, que significa "tigre", e somā, que significa "corpo"; o epíteto específico lineatum vem do latim lineatus, que significa "marcado com linhas".[9]

Duas subespécies são reconhecidas:[8]

  • T. l. lineatum (Boddaert, 1783) – do sul de Honduras ao nordeste da Bolívia e região amazônica do Brasil;
  • T. l. marmoratum (Vieillot, 1817) – sudeste da Bolívia ao sul do Brasil e norte da Argentina.

Descrição

É uma espécie de tamanho médio, medindo 66–76 cm de comprimento[nota 1][11] e pesando entre 630–980 g (22–35 oz).[12] Os sexos têm plumagem semelhante.[13] A cabeça, o pescoço e o tórax do adulto são ruivos escuros, com uma faixa branca descendo no centro do pescoço. O restante de suas partes superiores são acastanhadas com finas vermiculações pretas, seu ventre e cloaca são marrom-claro e seus flancos são barrados em preto e branco.[14] Sua cauda é preta, estreitamente listrada de branco.[15] Seu bico robusto é amarelado a escuro, e suas pernas são verdes opacas.[14] Suas íris, pele loral e anel orbital são amarelo brilhante.[15]

O pássaro é geralmente amarelo-amarelado, grosseiramente barrado de preto; o amarelo e preto em suas asas são especialmente pronunciados. A garganta, o tórax central e o ventre são brancos. Demora cerca de cinco anos para adquirir plumagem adulta.[14]

É relativamente fácil de distinguir do Tigrisoma fasciatum e do Tigrisoma mexicanum, pois é ruivo (em vez de cinza) na cabeça e no pescoço. Os pássaros jovens, no entanto, são muito mais difíceis de identificar.[11]

Distribuição e habitat

É encontrado em pântanos da América Central até a maior parte da América do Sul.[14] Geralmente vive abaixo de 500 m (1 600 pé), embora tenha sido registrado a até 1 600 m (5 200 pé) na Colômbia.[11]

Comportamento

É amplamente crepuscular e geralmente solitário.[11][15]

Como seria de se esperar de uma espécie que passa a maior parte do tempo perto da água, grande parte de sua dieta é formada por peixes, crustáceos, besouros aquáticos e larvas de libélula. Também come libélulas adultas e gafanhotos.[13] Normalmente caça sozinho, ficando curvado em poças rasas ou áreas úmidas da floresta enquanto espera pela presa.[11]

 src=
Um socó-boi jovem

Conservação

Embora o tamanho e a tendência da população da espécie não tenham sido quantificados, seu alcance é enorme, de modo que a União Internacional para a Conservação da Natureza a lista como uma espécie de menor preocupação.[1]

Notas

  1. Por convenção, o comprimento é medido da ponta do bico até a ponta da cauda de um pássaro morto (ou pele) deitado de costas.[10]

Referências

  1. a b «Tigrisoma lineatum». BirdLife International. 2012. Consultado em 15 de julho de 2021
  2. «socó-boi». eBird. 2021. Consultado em 15 de julho de 2021
  3. «Socó-boi». Fundação Jardim Zoológico de Brasília. 12 de fevereiro de 2020. Consultado em 15 de julho de 2021
  4. Buffon, Georges-Louis Leclerc de (1780). «L'onoré rayé». Histoire Naturelle des Oiseaux (em francês). Volume 14. Paris: De L'Imprimerie Royale. pp. 181–182
  5. Buffon, Georges-Louis Leclerc de; Martinet, François-Nicolas; Daubenton, Edme-Louis; Daubenton, Louis-Jean-Marie (1765–1783). «L'onoré rayé, de Cayenne». Planches Enluminées D'Histoire Naturelle. Volume 9. Paris: De L'Imprimerie Royale. Plate 860
  6. Boddaert, Pieter (1783). Table des planches enluminéez d'histoire naturelle de M. D'Aubenton : avec les denominations de M.M. de Buffon, Brisson, Edwards, Linnaeus et Latham, precedé d'une notice des principaux ouvrages zoologiques enluminés (em francês). Utrecht: [s.n.] p. 52, Number 860
  7. Swainson, William John (1827). «On several groups and forms in ornithology, not hitherto defined». Zoological Journal. 3: 343–363 [362]
  8. a b Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2019). «Ibis, spoonbills, herons, hamerkop, shoebill, pelicans». World Bird List Version 9.2. International Ornithologists' Union. Consultado em 16 de julho de 2019
  9. Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. pp. 228, 386. ISBN 978-1-4081-2501-4
  10. Cramp, Stanley, ed. (1977). Handbook of the Birds of Europe, the Middle East and North Africa: Birds of the Western Palearctic, Volume 1, Ostrich to Ducks. Oxford, UK: Oxford University Press. p. 3. ISBN 978-0-19-857358-6
  11. a b c d e Hilty, Steven L.; Brown, William L. (1986). A Guide to the Birds of Colombia. Princeton, NJ, US: Princeton University Press. p. 67. ISBN 978-0-691-08372-8
  12. Dunning Jr., John B. (2008). CRC Handbook of Avian Body Masses 2nd ed. Boca Raton, FL, US: CRC Press. p. 32. ISBN 978-1-4200-6445-2
  13. a b Hancock, James; Kushlan, James A. (2010). The Herons Handbook. London, UK: A&C Black. ISBN 978-1-4081-3496-2
  14. a b c d Ridgely, Robert S. (1989). A Guide to the Birds of Panama: With Costa Rica, Nicaragua, and Honduras. Princeton, NJ, US: Princeton University Press. p. 67. ISBN 978-0-691-08529-6
  15. a b c Kenefick, Martyn; Restall, Robin; Iayes, Floyd (2007). Birds of Trinidad and Tobago 2nd ed. London, UK: Christopher Helm. p. 48. ISBN 978-1-4081-5209-6
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Socó-boi: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O socó-boi (Tigrisoma lineatum) é uma ave da família dos ardeídeos que vive nas margens de rios e lagos. Alimenta-se de peixes, moluscos, anfíbios e répteis, permanecendo imóvel enquanto espera sua presa. É uma espécie solitária. Mede em torno de 70 cm de comprimento, pesando cerca de 840 gramas. Pode ser encontrado em áreas úmidas da América Central até a maior parte da América do Sul.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Rödhalsad tigerhäger ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Rödhalsad tigerhäger[2] (Tigrisoma lineatum) är en fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar.[3]

Utbredning och systematik

Rödhalsad tigerhäger delas in i två underarter med följande utbredning:[3]

  • Tigrisoma lineatum lineatum – förekommer i sydöstra Mexiko, i Amazonområdet i Brasilien och i norra Argentina
  • Tigrisoma lineatum marmoratum – förekommer från centrala Bolivia till östra Brasilien och nordöstra Argentina

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med okänd utveckling.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]

Bildgalleri

Noter

  1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Tigrisoma lineatum Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2016) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2016-02-10
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Rödhalsad tigerhäger: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Rödhalsad tigerhäger (Tigrisoma lineatum) är en fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Çizgili kaplan balıkçıl ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Çizgili kaplan balıkçıl[1] (Tigrisoma lineatum) balıkçılgiller familyasında yer alan bir kuş türüdür. Güney Amerika'da Arjantin, Belize, Bolivya, Brezilya, Kolombiya, Kosta Rika, Ekvador, Fransız Guyanası, Guyana, Honduras, Meksika, Nikaragua, Panama, Paraguay, Peru, Surinam, Trinidad ve Tobago, Uruguay ve Venezuela'da bulunur. Doğal yaşam alanı bataklıklardır. Boyu 75 cm. civarındadır.[1]

Notlar

  1. ^ a b "balıkçıl". AnaBritannica. 3. İstanbul: Ana Yayıncılık. 1986. s. 246.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Çizgili kaplan balıkçıl: Brief Summary ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Çizgili kaplan balıkçıl (Tigrisoma lineatum) balıkçılgiller familyasında yer alan bir kuş türüdür. Güney Amerika'da Arjantin, Belize, Bolivya, Brezilya, Kolombiya, Kosta Rika, Ekvador, Fransız Guyanası, Guyana, Honduras, Meksika, Nikaragua, Panama, Paraguay, Peru, Surinam, Trinidad ve Tobago, Uruguay ve Venezuela'da bulunur. Doğal yaşam alanı bataklıklardır. Boyu 75 cm. civarındadır.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Tigrisoma lineatum ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Tigrisoma lineatum là một loài chim trong họ Diệc.[2] Loài diệc này được tìm thấy ở vùng đất ngập nước từ Trung Mỹ thông qua phần lớn Nam Mỹ. Khi lần đầu tiên mô tả loài diệc vào năm 1783, tác giả đã dựa trên một mẫu vật thu được ở Cayenne, Guiana thuộc Pháp, Pieter Boddaert đặt danh pháp loài này là Ardea lineata. Năm 1827, William John Swainson chuyển loài này sang chi mới được thành lập Tigrisoma; nay loài này là một trong ba loài trong chi đó. Loài này có hai phân loài: Đây là loài diệc có kích thước vừa, dài 26-30 (66-76 cm), với khối lượng giữa 630 và 980 g (22 và 35 oz). Chim mái và chim trống có bộ lông tương tự. Loài này dành phần lớn thời gian của chúng ở chỗ có nước, phần lớn chế độ ăn của Tigrisoma lineatum là loài thủy sinh, bao gồm cá, động vật giáp xác, bọ nước, ấu trùng chuồn chuồn. Chúng cũng ăn chuồn chuồn và châu chấu trưởng thành.

Chú thích

  1. ^ BirdLife International (2012). Tigrisoma lineatum. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2013.2. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế. Truy cập ngày 26 tháng 11 năm 2013.
  2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến chim này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Tigrisoma lineatum: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Tigrisoma lineatum là một loài chim trong họ Diệc. Loài diệc này được tìm thấy ở vùng đất ngập nước từ Trung Mỹ thông qua phần lớn Nam Mỹ. Khi lần đầu tiên mô tả loài diệc vào năm 1783, tác giả đã dựa trên một mẫu vật thu được ở Cayenne, Guiana thuộc Pháp, Pieter Boddaert đặt danh pháp loài này là Ardea lineata. Năm 1827, William John Swainson chuyển loài này sang chi mới được thành lập Tigrisoma; nay loài này là một trong ba loài trong chi đó. Loài này có hai phân loài: Đây là loài diệc có kích thước vừa, dài 26-30 (66-76 cm), với khối lượng giữa 630 và 980 g (22 và 35 oz). Chim mái và chim trống có bộ lông tương tự. Loài này dành phần lớn thời gian của chúng ở chỗ có nước, phần lớn chế độ ăn của Tigrisoma lineatum là loài thủy sinh, bao gồm cá, động vật giáp xác, bọ nước, ấu trùng chuồn chuồn. Chúng cũng ăn chuồn chuồn và châu chấu trưởng thành.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI