Buteo nitidus (Latham 1790)

El busardo gris ^[2] o gavilán saraviado (Buteo nitidus) ye una especie d'ave accipitriforme de la familia Accipitridae autóctona de la rexón neotropical y el sur d'Estaos Xuníos.

Hábitat

Esta especie habita en montes con árboles esvalixaos y montes riberanos, delles vegaes en rexones semiáridas. Tamién nos amplios trechos de los montes tropicales pocu mestos, xerofíticos o deciduos. Bien escasamente alcuéntrase en montes húmedos (en Colombia, nel Urabá).

Descripción

Ye pequeñu y compactu, de color gris con mantu finamente rayáu, rabadilla blanca, güeyos marrones escuros, y cera (membrana qu'arrodia la base del picu) y pates marielles.

Alimentación

Prefier los llagartos y culiebres pequeñes na so dieta. Amás, caza guacamayas pequeñes y otres aves, saltapraos, escarabayos y royedores.

Subespecies

Reconócense cuatro subespecies de Buteo nitidus: ^[3]

• Buteo nitidus plagiatus - de les tierres baxes del sudoeste d'Estaos Xuníos al noroeste de Costa Rica. Apocayá aceptada como una especie distinta (Buteo plagiatus), basáu en calteres morfolóxicos y vocalización ^[4]
• Buteo nitidus costaricensis - del sudoeste de Costa Rica al norte de Colombia y oeste d'Ecuador.
• Buteo nitidus nitidus - del este de Colombia y Ecuador hasta les Guayanas y la Amazonia brasileña.
• Buteo nitidus pallidus - del sur-centro de Brasil al este de Bolivia, Paraguái y norte d'Arxentina.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Buteo nitidus .

Ar vaou louet (liester : baoued louet)^[1] a zo ur spesad evned-preizh, Buteo nitidus an anv skiantel anezhañ.

Anvet e voe Falco nitidus (kentanv) da gentañ-penn (e 1790)^[2] gant an evnoniour saoz John Latham (1740-1837).

Doareoù pennañ

Boued

Bevañ a ra diwar evned bihan ha saorianed dreist-holl, ha diwar amprevaned bras ha krignerien ivez.

Annez hag isspesadoù

Ar spesad a gaver an tri isspesad anezhañ^[3]:

• Buteo nitidus blakei, eus mervent Costa Rica da hanternoz Kolombia ha kornôg Ecuador,
• B. n. nitidus, eus reter Kolombia hag Ecuador d'ar Gwianaoù‎ hag Amazonia brazilian,
• B. n. pallidus, eus kreisteiz-kreiz Brazil da reter Bolivia, Paraguay ha hanternoz Arc'hantina.

Rummatadur

Diouzh an evnoniourien e vez renket ar baoued en urzhiad Accipitriformes pe Falconiformes^{(Daveoù a vank)}.

Liammoù diavaez

• (en) Buteo nitidus war al lec'hienn BirdLife International.
• (en) Buteo nitidus war lec'hienn an International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Muioc'h a restroù diwar-benn

Baou louet

a vo kavet e Wikimedia Commons.

Notennoù ha daveennoù

L'aligot gris meridional ^[1](Buteo nitidus) és un ocell de la família dels accipítrids (Accipitridae) que habita boscos, sabanes i terres de conreu de la zona Neotropical, des de Costa Rica cap al sud fins a l'oest d'Equador, est de Bolívia, sud de Brasil i nord de l'Argentina.

Taxonomia

Tradicionalment ha estat considerat conespecífic amb l'aligot gris septentrional (Buteo plagiatus) que ara és considerat una espècie de ple dret arran els treballs de Millsap et al. 2011 ^[2]

Referències

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwalch gwelw (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gweilch gwelwon) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Asturina nitida; yr enw Saesneg arno yw Grey hawk. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. nitida, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r gwalch gwelw yn perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Silberbussard, auch Zweibindenbussard, (Buteo nitidus, Syn. Asturina nitida) ist ein Greifvogel aus der Familie der Habichtartigen (Accipitridae).^[1][2]

Früher wurde er als konspezifisch mit dem Graubussard (Buteo plagiatus) angesehen, aber im Jahre 2012 als selbständige Art abgetrennt.^[3]

Verbreitungsgebiet

Er kommt in Südamerika vor in Argentinien, Bolivien, Brasilien, Costa Rica, Ecuador, Kolumbien, Paraguay und Trinidad

Der Lebensraum umfasst tropisches oder subtropisches Tiefland mit offenen Flächen, trockenere Waldränder, baumbestandene Lebensräume, gerne Galeriewald meist unterhalb von 800 m, gelegentlich auch bis 1300 m Höhe.^[4][5]

Der Artzusatz kommt von lateinisch nitidus ‚scheinend, glänzend‘.^[6]

in Darien, Panama

Jungvogel

Merkmale

Die Art ist 38 bis 46 cm groß, das Männchen wiegt 350 bis 497, das etwas größere Weibchen 320 bis 592 g, die Flügelspannweite liegt zwischen 75 und 94 cm. Das Gefieder ist weitgehend grau und hat auf der Oberseite eine feine dunkelgraue und auf der Unterseite eine breitere weiße Bänderung, der Schwanz ist schwarz mit ein bis zwei auffallenden weißen Binden. Der Kopf ist blasser als der Rücken. Das Auge ist dunkel, Wachshaut und Füße sind gelb, die Krallen dunkel. Beine, Nacken, Kopf und Unterseite sind hellgrau dunkelgrau quer gestreift.

Jungvögel sind auf der Oberseite schwärzlich-braun mit weißen und hellen Flecken, auf der Unterseite cremeweiß mit brauner Bruststrichelung, ansonsten gefleckt, der Schwanz ist braun mit dunklen Binden und weißlicher Spitze.^[4]

Geografische Variation

Es werden folgende Unterarten anerkannt:^[4][7]

• B. n. blakei, früher B. n. costaricensis, Hellmayr & Conover, 1949, – Südwesten Costa Ricas bis Norden Kolumbien und Westen Ecuadors, kleiner und dunkler, fein gebändert
• B. n. nitidus (Latham, 1790), Nominatform, – Trinidad und Norden des Amazonasbeckens, Osten Kolumbiens, Ecuador bis Bergland von Guayana
• B. n. pallidus (Todd, 1915), – Brasilien bis Osten Boliviens, Paraguay und Norden Argentiniens, größer, heller an der Unterseite

Stimme

Der Ruf besteht aus einer Folge von 3 bis 8 Pfeiflauten „wheeuw..wheeuw..wheeuw“, meist während der Brutzeit, sowie aus einem Einzelton als Alarmruf.^[4]

Lebensweise

Die Nahrung besteht aus Echsen, kleinen Schlangen und Vögeln, die meist von einem Ansitz aus, aber auch kreisend im Suchflug gejagt werden.

Die Brutzeit liegt zwischen Dezember und Juli in Costa Rica, zwischen Januar und Mai in Kolumbien und Venezuela und im April auf Trinidad. Das relative kleine Nest besteht aus Zweigen und befindet sich am Waldrand hoch in einem Baum. Es werden Balzflüge mit Sturzflügen und Scheinjagden aufgeführt.

Das Gelege besteht meist aus zwei Eiern, die über 32 Tage bebrütet werden.^[4]

Gefährdungssituation

Die Art gilt als nicht gefährdet (Least Concern).^[8]

Literatur

• J. Latham: Falco nitidus. In: Index ornithologicus, sive systema ornithologiæ; complectens avium divisionem in classes, ordines, genera, species, ipsarumque varietates: adjectis synonymis, locis, descriptionibus, &c. Volumen I, S. 41, 1790, Biodiversity Library

Einzelnachweise

1. ↑ Silberbussard, in Avibase – Die Weltvogel-Datenbank. Abgerufen am 17. September 2021.
2. ↑ H. Barthel, Ch. Barthel, E. Bezzel, P. Eckhoff, R. van den Elzen, Ch. Hinkelmann & F. D. Steinheimer: Deutsche Namen der Vögel der Erde Vogelwarte Bd. 58, S. 1–214, 2020
3. ↑ R. Terry Chesser: Fifty-Third Supplement to the American Ornithologists Union Check-List of North American Birds. In: The Auk. Band 129, 3. Ausgabe 2012 doi:10.1525/auk.2012.129.3.573 (PDF, engl.)
4. ↑ ^{a b c d e} R. O. Bierregaard, P. F. D. Boesman und J. S. Marks: Gray-lined Hawk (Buteo nitidus), version 1.0. In: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie und E. de Juana (Herausgeber): Birds of the World, 2020, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. Buteo nitidus
5. ↑ M. McMullan: Field Guide to the Birds of Colombia Rey Naranjo Editores, 2018, ISBN 978-958-8969-77-0
6. ↑ J. A. Jobling: A Dictionary of Scientific Bird Names. Oxford University Press. 1991. ISBN 0-19-854634-3.
7. ↑ IOC World Bird List Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors
8. ↑ Buteo imitator in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2020. Eingestellt von: BirdLife International, 2020. Abgerufen am 17. September 2021.

The gray-lined hawk (Buteo nitidus) is a smallish raptor found in open country and forest edges. It is sometimes placed in the genus Asturina as Asturina nitida. The species has been split by the American Ornithological Society from the gray hawk. The gray-lined hawk is found from El Salvador to Argentina, as well as on the Caribbean island of Trinidad.

Description

The gray-lined hawk is 46–61 cm (18–24 in) in length and weighs 475 g (16.8 oz) average. The adult has a pale gray body, the tail is black with three white bands and the legs are orange. It has fine white barring on the upper parts. Immature birds have dark brown upperparts, a pale-banded brown tail, brown-spotted white underparts and a brown streaked buff head and neck. This species is quite short-winged, and has a fast agile flight for a Buteo.

Aligandi area - Darien, Panama

Juvenile
Cristalino River, South Amazon, Brazil

Diet

It feeds mainly on lizards and snakes, but will also take insects (such as beetles and grasshoppers), small mammals (such as rabbits, squirrels and mice), birds (such as quails and nestling doves), frogs, toads, other amphibians and fish.^[3][4][5][6] It usually sits on an open high perch from which it swoops on its prey, but will also hunt from a low glide.

Breeding

The nest is of sticks and built high in a tree. The usual clutch is one to three, usually two white to pale blue eggs.^[7] The young take about 6 weeks to fledging.

References

• Baillie, J.E.M.; Hilton-Taylor, C. & Stuart, S.N. (eds.) (2004): 2004 IUCN Red List of Threatened Species. A Global Species Assessment. IUCN, Gland, Switzerland and Cambridge, UK. ISBN 2-8317-0826-5
• ffrench, Richard; O'Neill, John Patton & Eckelberry, Don R. (1991): A guide to the birds of Trinidad and Tobago (2nd edition). Comstock Publishing, Ithaca, N.Y.. ISBN 0-8014-9792-2
• Hilty, Steven L. (2003): Birds of Venezuela. Christopher Helm, London. ISBN 0-7136-6418-5
• Stiles, F. Gary & Skutch, Alexander Frank (1989): A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4
• Banks, Richard C.; Cicero, Carla; Dunn, Jon L.; Kratter, Andrew W.; Rasmussen, Pamela C.; Remsen, J. V.; Rising, James D.; Stotz, Douglas F. (2007). "Forty-Seventh Supplement to the American Ornithologists' Union Check-List of North American Birds". The Auk. 123 (3): 926–936. doi:10.1642/0004-8038(2006)123[926:FSTTAO]2.0.CO;2. Full text via BioOne. (Asturina merged into Buteo, citing Riesing, et al. 2003.)
• Riesing, M. J., L. Kruckenhauser, A. Gamauf, and E. Haring. 2003. Molecular phylogeny of the genus Buteo (Aves: Accipitridae) based on mitochondrial marker sequences. Molecular Phylogenetics and Evolution 27:328–342.

Wikimedia Commons has media related to Buteo nitidus.

Wikispecies has information related to Buteo nitidus.

La Griza buteo aŭ Grizstria buteo (Buteo nitidus) estas malgranda amerika rabobirdo de la familio de Akcipitredoj, kiu inkludas ankaŭ aglojn kaj vulturojn. Kiel membro de la genro Buteo, ĝi ne estas akcipitro spite komunaj nomoj en kelkaj lingvoj. Ĝi troviĝas en malferma kamparo kaj arbarbordoj. Ĝi estis foje lokigita en la genro Asturina kiel Asturina nitida.

Ili reproduktiĝas el sudokcidenta Usono kaj Meksiko suden al Bolivio, Brazilo kaj centra Argentino. Ĝi estas sufiĉe komuna en Trinidado, kaj estis ĵusaj vidaĵoj en Tobago.

Aspekto

La Griza buteo estas malgranda rabobirdo 46 – 61 cm longa kaj peza 475 g averaĝe. Plenkreskulo havas palgrizan korpon kun tre fajna blankagriza strieco en subaj partoj, la vosto estas nigra kun tri blankaj bendoj kaj la kruroj estas oranĝaj al flavaj; la pugo estas blanka, la beko estas griza kaj la vaksaĵoj flavaj. La okuloj estas malhelbrunaj. La populacio de sudorienta marbordo de Pacifiko en Kostariko al Brazilo kaj Argentino havas tre fajnan blankan striecon en supraj partoj; la norda populacio estas pli malhela ĝenerale kaj uniforme griza supre. Tiu estas foje disigata kiel separata specio Buteo plagiatus (aŭ Asturina plagiata; nome propra Griza buteo), sed la voĉoj de la populacioj kaj "griza" kaj "grizstria" estas identaj.

Nematuruloj havas malhelbrunajn suprajn partojn, helbendan brunan voston, brunpunktecajn blankajn subajn partojn kaj brunstriecajn sablokolorajn kapon kaj kolon. Tiu specio havas tre mallongajn flugilojn kaj havas rapidan lertan flugmanieron malkutime inter la genro Buteo. La alvoko estas akra fajfa klii-ooo.

Kutimaro

Buteo nitidus manĝas ĉefe lacertojn kaj serpentojn, sed ankaŭ malgrandajn mamulojn (roduloj), birdojn (malgrandaj psitakoj), akridojn, skarabojn kaj ranojn. Ili kutime sidas sur malferma alta ripozejo el kiu gvatas predon, sed ili ĉasas ankaŭ el malalta glitoflugo. La nesto estas el bastoneteroj kaj konstruata alte en arbo. La kutima ovaro estas de 1 al 3, sed plej ofte 2 blankaj al palbluaj ovoj.^[1] Elnestiĝo okazas post 6 semajnoj.

Tiu specio loĝas en arbaroj kun disaj arboj kaj ankaŭ ĉeriveraj arbaroj, foje en duonaridaj regionoj. Ankaŭ en ampleksaj klarejoj de tropikaj arbaroj nedensaj, kserofitaj aŭ deciduaj. Ege rare en humidaj arbaroj (en Kolombio, en Urabao).

Subspecioj kaj statuso

Oni konas kvas subspeciojn de Buteo nitidus:^[2]

• Buteo nitidus plagiatus - de la malaltaj teroj de sudokcidenta Usono al nordokcidenta Kostariko.
• Buteo nitidus costaricensis - el sudokcidenta Kostariko al norda Kolombio kaj okcidenta Ekvadoro.
• Nomiga Buteo nitidus nitidus - el orienta Kolombio kaj Ekvadoro al Gujanoj kaj brazila Amazonio
• Buteo nitidus pallidus - el sudcentra Brazilo al orienta Bolivio, Paragvajo kaj norda Argentino.

Kiam Buteo plagiatus estis ankaoraŭ konsiderata bona specio, ĝi estis listata kiel Malplej Zorgiga fare de la IUCN.^[3] En 2007 en la Ruĝa Listo, ĝi estis unuigita kun B. nitidus.

Notoj

1. ↑ Animal Diversity (Asturina nitida). Alirita 2008-06-26.
2. ↑ Clements, J. F. 2007. The Clements Checklist of Birds of the World, 6th Edition. Cornell University Press. Elŝutebla el Laboratorio Cornell de Ornitologio
3. ↑ E.g. Baillie et al. (2004), BirdLife International (2004b).

Referencoj

• Baillie, J.E.M.; Hilton-Taylor, C. & Stuart, S.N. (eds.) (2004): 2004 IUCN Red List of Threatened Species. A Global Species Assessment. IUCN, Gland, Switzerland and Cambridge, UK. ISBN 2-8317-0826-5
• BirdLife International (2004a). Asturina nitida. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 05a Decembro 2006.
• BirdLife International (2004b). Asturina plagiata. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 05a Decembro 2006.
• ffrench, Richard; O'Neill, John Patton & Eckelberry, Don R. (1991): A guide to the birds of Trinidad and Tobago (2a eldono). Comstock Publishing, Ithaca, N.Y.. ISBN 0-8014-9792-2
• Hilty, Steven L. (2003): Birds of Venezuela. Christopher Helm, London. ISBN 0-7136-6418-5
• Stiles, F. Gary & Skutch, Alexander Frank (1989): A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4

Portalo pri Birdoj

El busardo gris meridional (Buteo nitidus),^[2]​ también conocido como aguilucho gris, gavilán gris, gavilán barrigrís o gavilán saraviado,^[3]​ es una especie de ave accipitriforme de la familia Accipitridae autóctona de la región neotropical, desde el sur de Costa Rica hasta el norte de la Argentina.

Hábitat

Esta especie habita en bosques con árboles dispersos y bosques ribereños, algunas veces en regiones semiáridas. También en los amplios trechos de los bosques tropicales poco densos, xerofíticos o deciduos. Muy rara vez se lo encuentra en bosques húmedos (en Colombia, en el Urabá).

Descripción

Es pequeño y compacto, de color gris con manto finamente rayado, rabadilla blanca, ojos marrones oscuros, y cera (membrana que rodea la base del pico) y patas amarillas.

Alimentación

Prefiere los lagartos y serpientes pequeñas en su dieta. Además, caza guacamayas pequeñas y otras aves, saltamontes, escarabajos y roedores.

Subespecies

Se reconocen tres subespecies de Buteo nitidus:^[4]​

• Buteo nitidus blakei - del sudoeste de Costa Rica al norte de Colombia y oeste de Ecuador.
• Buteo nitidus nitidus - del este de Colombia y Ecuador hasta las Guayanas y la Amazonia brasileña.
• Buteo nitidus pallidus - del sur-centro de Brasil al este de Bolivia, Paraguay y norte de Argentina.

Referencias

Buteo nitidus Buteo generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Buteo
• Accipitridae

Harmaaraitahaukka (Buteo nitidus) on haukkojen heimon Buteo-sukuun kuuluva lintu. Aiemmin se liitettiin sukuun Asturina sen ainoana lajina. Sitä tavataan Amerikan mantereella Argentiinassa, Belizessa, Boliviassa, Brasiliassa, Kolumbiassa, Costa Ricassa, Ecuadorissa, El Salvadorissa, Ranskan Guianassa, Guatemalassa, Guyanassa, Hondurasissa, Meksikossa, Nicaraguassa, Panamassa, Paraguayssa, Perussa, Surinamessa, Trinidad ja Tobagossa, Yhdysvalloissa ja Venezuelassa.^[1]

Sen elinpiiriä ovat subtrooppiset ja trooppiset alavat kuivat ja kosteat metsät sekä savannit, satunnaisesti jopa 1300 metrin korkeudessa.^[3]

Ne ovat muuttolintuja Yhdysvaltojen eteläosissa, jonne ne saapuvat pesimään ja muuttavat talvikaudeksi etelämmäksi.^[4]

Ulkonäkö

Harmaaraitahaukka on keskikokoinen metsissä elävä lintu. Sen siivet ovat lyhyemmät ja pyrstö pitempi kuin yleensä muilla saman suvun linnuilla. Aikuisen linnun selkä on siniharmaa, ohutjuovainen, ja alapuolelta se on valkoinen. Pyrstö on musta, ja siinä on kaksi kolme raitaa, perä on valkoinen. Nuoren linnun selkä on tummanruskea, ja alapuoli on kellanruskearaitainen, pyrstö ruskeanharmaa, ja siinä on 5-9 kapeaa mustaa juovaa. Silmäjuova on tummanruskea. Sekä aikuisella, että nuorella linnulla on nokka harmaa tai musta, iiris ruskea ja vahanahka ja koivet keltaiset. Koiraat ovat naaraita pienempiä.^[4]

Nimi

Asturina nitida ja Asturina plagiata (Sibley and Monroe 1990, 1993) yhdistetty nitidukseksi AOU:n (1998) mukaan ja siirretty sukuun Buteo AOU:n (2006) mukaan. Nimi Buteo nitidus noudattaa Davidin ja Gosselinin ratkaisua (2002a).^[1]

Lähteet

Buteo nitidus

La Buse cendrée (Buteo nitidus) est une petite espèce de rapaces de la famille des Accipitridae vivant en bordures des forêts et dans les zones déboisées.

La Buse grise (B. plagiatus) était autrefois considérée comme une sous-espèce de la Buse cendrée. Elle en est séparée dans la classification Monroe et Sibley en 1993, et le Congrès ornithologique international suit ce classement en 2012.

Description

Ce rapace mesure environ 41 cm de longueur. Il présente un plumage gris uniforme dessus et finement rayé dessous. La queue est marquée par une alternance de bandes sombres et claires dont une large et blanche bien visible. Les ailes courtes et larges sont adaptées à la chasse en milieu forestier.

Répartition

Cet oiseau se rencontre du sud du Costa Rica au nord de l'Argentine. On le rencontre aussi sur l'île de Trinidad^[1].

Buse cendrée en vol

Habitat

Cet oiseau fréquente les savanes et les lisières forestières.

Alimentation

Cet oiseau consomme des lézards, des petits mammifères, des gros insectes et des oiseaux.

Sous-espèces

D'après Alan P. Peterson, cette espèce est constituée des quatre sous-espèces suivantes :

• Buteo nitidus blakei Hellmayr & Conover 1949 ;
• Buteo nitidus nitidus (Latham) 1790 ;
• Buteo nitidus pallidus (Todd) 1915 ;
• Buteo nitidus plagiatus (Schlegel) 1862.

Références

Voir aussi

La poiana grigia (Buteo nitidus, Latham 1790) è un uccello della famiglia degli Accipitridi dell'ordine degli Accipitriformi.

Sistematica

Buteo nitidus ha cinque sottospecie:

• B. nitidus nitidus
• B. nitidus blakei
• B. nitidus costaricensis
• B. nitidus maximus
• B. nitidus pallidus

Distribuzione e habitat

Questo uccello è diffuso dagli Stati Uniti sud-occidentali e dal Messico fino alla Bolivia, al Brasile e all'Argentina centrale. È piuttosto comune a Trinidad e recentemente è stato avvistato anche a Tobago.

Bibliografia

• (EN) BirdLife International 2008, Buteo nitidus, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.

De grijsgestreepte buizerd (Buteo nitidus) is een roofvogel uit de familie der havikachtigen (Accipitridae).

Kenmerken

De lichaamslengte bedraagt ongeveer 43 cm met een spanwijdte van 90 cm. Het gewicht van het mannetje varieert van 430 tot 495 gram, van het vrouwtje 520 tot 590 gram.

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor in Argentinië, Belize, Bolivia, Brazilië, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Frans Guyana, Guatemala, Guyana, Honduras, Mexico, Nicaragua, Panama, Paraguay, Peru, Suriname, Trinidad en Tobago, Verenigde Staten en Venezuela.

De soort telt 3 ondersoorten:

• B. n. blakei: van zuidwestelijk Costa Rica tot westelijk Ecuador.
• B. n. nitidus: Trinidad en het noordelijk Amazonebekken.
• B. n. pallidus: zuidelijk Brazilië, oostelijk Bolivia, Paraguay en noordelijk Argentinië.

Externe link

• Grijsgestreepte buizerd

Myszołowik prążkowany, myszołowik (Buteo nitidus) – gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Czasem gatunek umieszcza się w rodzaju Asturina i funkcjonuje jako Asturina nitida.

Systematyka

Wyróżniono kilka podgatunków B. nitidus^[4][2][5]:

• B. nitidus blakei – południowo-zachodnia Kostaryka do zachodniego Ekwadoru.
• myszołowik prążkowany (B. nitidus nitidus) – Trynidad, północna Amazonia.
• B. nitidus pallidus – południowa Brazylia, wschodnia Boliwia, Paragwaj, północna Argentyna.

Siedlisko

To mały drapieżnik terenów otwartych i skrajów lasów. Gniazduje w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych i w Meksyku, a w Ameryce Południowej od Boliwii i Brazylii po środkową Argentynę. To dość pospolity gatunek na Trynidadzie, ostatnio widywany też na Tobago.

Wygląd zewnętrzny

Myszołowik w locie

Długość ciała myszołowika waha się od 46 do 61 cm, a waga wynosi średnio 475 gram. Osobnik dorosły ma jasnoszare upierzenie. Ogon jest czarny i posiada 3 białe prążki, a nogi mają pomarańczową barwę. Populacja żyjąca nad południowo-wschodnim Pacyfikiem, od Kostaryki po Brazylię i Argentynę ma delikatne, białe kreskowanie w górnych częściach ciała (podgatunek Buteo nitidus nitidus - myszołowik prążkowany). Północne populacje natomiast są ogólnie ciemniejsze i jednolicie szare od góry. To podgatunek Buteo nitidus plagiata, myszołowik ciemny. Niekiedy rozdziela się go na oddzielny gatunek Buteo plagiatus (lub Asturina plagiata), ale ptaki szare i szaro kreskowanie są określane zwykle tą samą nazwą.

Osobniki młodociane mają ciemnobrązową górną częśś ciała, jasno prążkowany brązowy ogon, brązowo nakrapiany biały spód ciała, brązowo smugowaną płowożółtą głowę oraz szyję. Myszołowik ma dosyć krótkie skrzydła, a w powietrzu charakteryzuje się szybkim i zwinnym lotem, jak na ptaka z rodzaju Buteo. Odzywa się przenikliwym, gwiżdżącym klii-uu.

Okres lęgowy

Gniazdo ptaki budują z gałązek i lokują je wysoko na drzewie. Zwykle wyprowadzają 1-3 lęgi w ciągu roku, kiedy to samica składa najczęściej 2 białe lub bladoniebieskie jaja. Mija 6 tygodni nim młode w pełni się opierzą.

Pożywienie

Głównym pożywieniem myszołowika są jaszczurki i węże, ale poluje również na małe ssaki, ptaki i żaby. Zwykle siada na wyeksponowanej wysoko gałęzi, z której lotem nurkowym rzuca się na ofiarę. Może też chwytać zdobycz w trakcie niskiego szybowania.

Ochrona

Myszołowika Buteo plagiatus uznaje się za gatunek niezagrożony wyginięciem, a według Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych IUCN określony jest jako gatunek wymagający najmniejszej troski. W 2007 roku jego status oznaczono łącznie z B. nitidus.

Przypisy

Bibliografia

1. Jonathan Baillie, Craig Hilton-Taylor, S. N. Stuart, World Conservation Union. Species Survival Commission: 2004 IUCN Czerwona Księga Gatunków Zagrożónych. Ocena Globalnej Bioróżnorodności. Gland, Szwajcaria: IUCN--The World Conservation Union, 2004. ISBN 2-8317-0826-5. (ang.)
2. Richard Ffrench, John Patton O'Neill, Don R Eckelberry: A guide to the birds of Trinidad and Tobago. Wyd. 2. Nowy York: Comstock Publishing, Ithaca, 1991. ISBN 0-8014-9792-2. (ang.)
3. Steven L. Hilty: Birds of Venezuela. Londyn: Christopher Helm, 2003. ISBN 0-7136-6418-5. (ang.)
4. F. Gary Stiles, Alexander F. Skutch: A guide to the birds of Costa Rica. Nowy Jork: Comstock, Ithaca, 1989. ISBN 0-8014-9600-4. (ang.)

Gavião-pedrês (nome científico: Buteo nitidus) é uma ave de rapina americana da família Accipitridae, que inclui também as águias e abutres do Velho Mundo.^[1]

Seu tamanho varia entre 44 a 60 centímetros de comprimento, podendo chegar a pesar entre 320 e 592 gramas. As populações do Arizona e noroeste do México migram para o sul entre os meses de outubro a março.^[2]

De hábitos solitários, habita florestas, matas ribeirinhas, campos e cerrado. Alimenta-se de lagartos, cobras pequenas, outras aves, insetos, sapos e pequenos mamíferos.^[3]

Subespécies

São reconhecidas três subespécies:^[4]

• Buteo nitidus nitidus (Latham, 1790) - ocorre do leste da Colômbia e Equador até as Guianas e na Amazônia brasileira;
• Buteo nitidus blakei (Hellmayr & Conover, 1949) - ocorre do sudoeste da Costa Rica até o norte da Colômbia e oeste do Equador;
• Buteo nitidus pallidus (Schlegel, 1862) - ocorre da região central e sul do Brasil até o leste da Bolívia, Paraguai e norte da Argentina.

Referências

Gråstrimmig vråk^[2] (Buteo nitidus) är en fågel i familjen hökartade rovfåglar inom ordningen hökfåglar.^[3]

Utbredning och systematik

Gråstrimmig vråk delas upp i tre underarter:^[3]

• Buteo nitidus blakei – sydvästra Costa Rica till norra Colombia och västra Ecuador
• Buteo nitidus nitidus – östra Colombia och Ecuador till Guyana och amazonska Brasilien
• Buteo nitidus pallidus – sydcentrala Brasilien till östra Bolivia, Paraguay och norra Argentina

Tidigare ansågs även gråvråk (Buteo plagiatus) utgöra en underart, men urskiljs nu som egen art.^[3]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, men tros minska i antal, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.^[1] IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).^[1]

Noter

1. ^ [a b c] Birdlife International 2014 Buteo nitidus Från: IUCN 2014. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.3 www.iucnredlist.org. Läst 2015-01-11.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2014) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-01-01
3. ^ [a b c] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 <http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download>, läst 2015-01-01

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör gråstrimmig vråk.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Buteo nitidus.
  Artförteckning

Buteo nitidus là một loài chim trong họ Accipitridae.^[2]

Hình ảnh

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Buteo nitidus tại Wikispecies

Bài viết Bộ Ưng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s