nomes no trilho de navegação
Magnificent frigatebirds are usually silent, but they do vocalize when approaching a colony, when begging for food (hatchlings), and during mating displays. Little is known about communication among frigatebirds.
Communication Channels: visual ; acoustic
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
There are an estimated 50,000 to 71,000 breeding pairs of magnificent frigatebirds. Their numbers are apparently declining, due to human disturbances to nesting areas. There is a need for more research and protection plans in order to ensure that magnificent frigatebird populations remain stable. Regulations have been proposed to the Government of Antigua and Barbuda, but there is no current legal protection for this species.
US Migratory Bird Act: protected
US Federal List: no special status
CITES: no special status
State of Michigan List: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
There are no known negative impacts of magnificent frigatebirds on humans.
Magnificent frigatebirds are beautiful and may attract ecotourism. They are also important members of the healthy ecosystems they inhabit.
Positive Impacts: ecotourism
Magnificent frigatebird feeding habits affect their fish prey, especially flying fish (Exocoetidae), as well as some squid and crustaceans. Other birds like pelicans, gulls, gannets, terns, and boobies are affected by magnificent frigatebird kleptoparasitism. Magnificent frigatebirds are often found near groups of dolphins, tuna, or other predatory fish that drive much of their prey to the surface of the water. This makes magnificent frigatebirds more successful when using a dipping hunting technique.
Magnificent frigatebirds eat mainly fish, as well as squid, jellyfish, and crustaceans. However, their diet can greatly vary due to food availability and preferred hunting technique. The three main hunting techniques are dipping, kleptoparasitism, and opportunistic feeding. When dipping, these birds gracefully glide just above the surface of the water and skim the surface with their beak to catch fish. However, they are only able to dip about 15 cm deep to avoid getting their feathers wet. Kleptoparasitism, the stealing of another animal’s food, is how this species gets one of their nicknames, "Man-'o-War". They chase other birds, particularly gulls, gannets, terns, and boobies. This chase continues until the victim is forced to disgorge their food. Magnificent frigatebirds then catch the disgorged food in mid air. They may also catch the other bird by the tail feathers and shake it until they release their food. Opportunistic feeding involves eating garbage, young turtles at hatching, and otherwise taking advantage of all available food sources. Magnificent frigatebirds eat fish scraps discarded by boats, offal (discarded parts of animals unfit for consumption) from slaughterhouses, and other garbage. Occasionally they steal food from the hands of humans. Females consume more than males because of their larger size and greater contribution to the feeding of hatchlings.
Animal Foods: fish; mollusks; aquatic crustaceans; cnidarians
Primary Diet: carnivore (Piscivore )
Magnificent frigatebirds live along American, tropical coastlines. They breed as far north as 25 degrees north latitude in Mexico and Florida and as far south 27 degrees south latitude in Brazil. They are especially common in southern Florida, the Gulf Coast, the Caribbean islands and the west coast of Mexico.
Biogeographic Regions: nearctic (Native )
Magnificent frigatebirds usually build their nests out of twigs on or around low-lying vegetation. Males gather twigs and other nest building materials while females remain at the males' display site and build the nest there. Nests are primarily constructed at ground level, but sometimes in trees as well. Nests are flat or slightly hollow with a diameter of 25 - 35 cm. They are usually fully exposed to the sun for the birds' sunning habits. A colony of magnificent frigatebirds can occupy about 500 m of shoreline with a total area of about 22,500 m squared. A colony with about 2500 pairs of birds in Barbuda, a small island in the Caribbean, is the largest known colony.
Habitat Regions: tropical ; terrestrial ; saltwater or marine
Aquatic Biomes: coastal
Other Habitat Features: estuarine
There are no known birds that prey on magnificent frigatebirds. Mammals may sometimes take eggs and nestlings. However, magnificent frigatebirds closely monitor their eggs and hatchlings until they are fairly able to defend themselves and breeding occurs in colonies, where many eyes can keep watch for predators.
Male magnificent frigatebirds are entirely black except for brown inner secondaries on the upper wing and the presence of a red inflatable throat pouch called a gular sac. They also have faint purple gloss on the head and green on the neck, scapulars, and upper wing. Their legs and feet appear back or grayish. Females are also entirely black with a white chest and white and tan markings on the wings. Their legs and feet are flesh-colored or pink, and they lack a gular sac. Females are, in general, 15% larger than males. Immature magnificent frigatebirds have a white head and chest while the rest of the body is black. Their legs, feet, and bill are light-bluish gray.
Their large heads, long, pointed, narrow wings, and forked tails make them easy to distinguish even from a distance. They are most often seen soaring along coastlines at higher altitudes and their silhouette is readily recognizable. They are also recognizable by their large size and long, hooked bill. They have short legs and small feet not well-suited to walking or swimming.
Range mass: 1360 to 1815 g.
Range length: 100 to 230 cm.
Range wingspan: 90 to 230 cm.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: female larger; sexes colored or patterned differently; male more colorful; ornamentation
While there is little data on magnificent frigatebird lifespan, it is estimated at 30 years. Besides natural death, mortality is occasionally caused by destructive hurricanes and man-made interferences in colonies.
Average lifespan
Status: wild: 174 months.
During the breeding season, male magnificent frigatebirds congregate at male display sites. They inflate their large, red, gular sacs. These sacs, while inflated, can get so large that they obscure the bird's head. Males rapidly vibrate their wings and sit back on their tails. They stretch their wings out and throw their heads back for maximum display of the gular sac. Females then inspect the males. As females attempt to find a preferred mate, males twist and bend to make their gular sac look as large a possible, they also make a loud, drumming noise during this display. Magnificent frigatebirds form monogamous pairs each breeding season once females have selected mates. However, they rarely maintain the same partner from season to season.
Mating System: monogamous
Female magnificent frigatebirds lay a single egg three to four weeks after the beginning of breeding season. The incubation period for this species is not recorded, but has been estimated at 50 days. Because female parent involvement continues for much longer than male parental involvement, females only mate every other year. Males rarely care for their young longer than six months and breed annually. Juveniles near mature mass before fledging. Age of sexual maturity is not known but none breed until plumage is in mature phase.
Breeding interval: Female magnificent frigatebirds breed biannually, males attempt to breed annually.
Breeding season: Magnificent frigatebirds lay their eggs between mid-December and early April.
Range eggs per season: 1 (high) .
Average eggs per season: 1.
Average time to hatching: 50 days.
Range fledging age: 120 to 200 days.
Range time to independence: 21 to 24 months.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous
Average time to hatching: 50 days.
Average eggs per season: 1.
A magnificent frigatebird's egg is almost never exposed, being nearly continuously monitored by a parent. Hatchlings are altrical and are usually protected beneath a brooding parent. After about three weeks they are left alone in the nest for approximately half of daylight hours as parent birds search for food. Both parents contribute to provisioning hatchlings, but males contribute less than 40% of feeding. Around the sixth week the hatchling is substantially developed and can defend itself. At about the eleventh week, the male parent abandons the nest, leaving remaining parenting to the female. Females then compensate by nearly doubling the food provided for the hatchling. Females continue to feed hatchlings until they fledge and leave the nest. Often involvement continues after fledging, up to approximately four months.
Parental Investment: altricial ; pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female); pre-hatching/birth (Protecting: Male, Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Male, Female); pre-independence (Provisioning: Female)
Frecuentemente se concentran cerca de centros de población o botes pesqueros para alimentarse de desperdicios.
Distribucion General: Se encuentran en la región tropical de los oceános Atlántico (incluso el Caribe) y Pacífico.
Fregata magnificens ye una especie d'ave suliforme de la familia Fregatidae.[2][3]
Ta llargamente esvalixa nel océanu Atlánticu tropical, criándose en colonies arbóreas en Florida, les Antilles ya islles de Cabu Verde. Tamién s'atopa nes mariñes del Pacíficu americanu, dende Méxicu a Ecuador, incluyendo les islles Galápagos.
Atopóse como divagante en 1998, na Islla de Man, en Dinamarca y n'España. Un machu foi topáu exhausto en Winterborne Whitchurch, a muncha distancia marina, en payares de 2005. Dichu individuu foi lleváu al "Zoo de Chester", pero morrió díes dempués.[ensin referencies]
Mide 1 m de llargor y 2,2 m de valumbu, y pesa 1,2 kg el machu y 1,7 kg la fema.
El machu adultu ye coritu; presenta a lo sumo una leve franxa parduza cruzada nes coberteras alares cimeros. Tien el picu gris. La so piel orbital ye corita. El so bolsa gular ye rosada encendida (colorada ya inflada n'esplegar nel periodu de reproducción). Les sos pates son de corites a castañes.
La fema tien cabeza y pescuezu negros, pechu blancu, y una franxa castaña clara llamativa nes coberteras alares cimeros. La so piel orbital ye azul violácea. La so bolsa gular ye de gris a morada. Les sos pates son acolorataes.
Los exemplares nuevos presenten cabeza y pechu blancos, y una franxa clara llamativa sobre la nala. El so picu, piel orbital y patu son de color azul claru.
Esta especie ye bien similar a otres fragates (Fregata), salvo'l rabiforcáu mozu (Fregata ariel). Sicasí, la fragata magnífica escarez del escamado blancu axilar, y los mozos amuesen un parche de forma de diamante na barriga. Ye diagnóstica la posible presencia d'un escamado blancu nos axilares.
Ye silente en vuelu, pero fai soníos varios nel so nial.
Come principalmente peces, y tamién ataca a otres aves marines pa forzales a regurgitar la so comida. Nunca acuatiza, siempres prinda les sos preses en vuelu.
Por cuenta de cortar de les sos pates, esta ave duerme en llugares altos lo que-y facilita entamar vuelu. D'aterrizar en nivel baxu sería-y cuasi imposible entamar vuelu.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Fregata magnificens ye una especie d'ave suliforme de la familia Fregatidae.
Ta llargamente esvalixa nel océanu Atlánticu tropical, criándose en colonies arbóreas en Florida, les Antilles ya islles de Cabu Verde. Tamién s'atopa nes mariñes del Pacíficu americanu, dende Méxicu a Ecuador, incluyendo les islles Galápagos.
Atopóse como divagante en 1998, na Islla de Man, en Dinamarca y n'España. Un machu foi topáu exhausto en Winterborne Whitchurch, a muncha distancia marina, en payares de 2005. Dichu individuu foi lleváu al "Zoo de Chester", pero morrió díes dempués.[ensin referencies]
Fregata magnificens[1] a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Fregatidae.
Anvet e voe Fregata minor magnificens (kentanv) da gentañ-penn (e 1914) gant an evnoniour amatour aostralian Gregory Mathews (1876-1949).
Evn broadel Antigua ha Barbuda eo.
Fregata magnificens,Bevañ a ra diwar besked dreist-holl (pesked-nij peurvuiañ) paket war nij (dre ma n'eo ket didreuzus e bluñv ned a ket ar spesad war an dour).
Fregata magnificens Kavout a reer ar spesad e meurvorioù Atlantel (lodenn gornôg) ha Habask (lodenn reter)[2].
Fregata magnificens a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Fregatidae.
Anvet e voe Fregata minor magnificens (kentanv) da gentañ-penn (e 1914) gant an evnoniour amatour aostralian Gregory Mathews (1876-1949).
Evn broadel Antigua ha Barbuda eo.
La fregata magnífica[1] o fregata grossa[1] (Fregata magnificens) és una espècie de fregata, molt estesa a l'Atlàntic en latituds tropicals, especialment a Florida, el Carib i Cap Verd.
La fregata magnífica té una longitud d'1 metre i una envergadura alar de més de 2 metres. Els mascles són negres i tenen el característic sac a la gola que s'infla amb un color vermell viu durant l'estació d'aparellament. Les femelles són negres, però tenen el pit blanc, igual que la part inferior lateral del coll, i tenen una banda marronosa a les ales.
Illa d'Antigua, femení
Illes Galápagos, juvenil
Illes Galápagos, mascle
Illes Galápagos, femení
Illes Galápagos, dos al vol
Fregata magnificens - MHNT
La fregata magnífica o fregata grossa (Fregata magnificens) és una espècie de fregata, molt estesa a l'Atlàntic en latituds tropicals, especialment a Florida, el Carib i Cap Verd.
La fregata magnífica té una longitud d'1 metre i una envergadura alar de més de 2 metres. Els mascles són negres i tenen el característic sac a la gola que s'infla amb un color vermell viu durant l'estació d'aparellament. Les femelles són negres, però tenen el pit blanc, igual que la part inferior lateral del coll, i tenen una banda marronosa a les ales.
Illa d'Antigua, femení
Illes Galápagos, juvenil
Illes Galápagos, mascle
Illes Galápagos, femení
Illes Galápagos, dos al vol
Fregata magnificens - MHNT
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn ffrigad gwych (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar ffrigad gwych) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Fregata magnificens; yr enw Saesneg arno yw Magnificent frigate bird. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Ffrigad (Lladin: Fregatidae) sydd yn urdd y Pelecaniformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. magnificens, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r aderyn ffrigad gwych yn perthyn i deulu'r Adar Ffrigad (Lladin: Fregatidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn ffrigad bach Fregata ariel Aderyn ffrigad gwych Fregata magnificens.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn ffrigad gwych (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar ffrigad gwych) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Fregata magnificens; yr enw Saesneg arno yw Magnificent frigate bird. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Ffrigad (Lladin: Fregatidae) sydd yn urdd y Pelecaniformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. magnificens, sef enw'r rhywogaeth.
Pragtfregatfugl (Fregata magnificens) er en af de fem arter af fregatfugle og nationalfugl for Antigua og Barbuda.
Taksonomi fra Wikispecies Pragtfregatfugl (Fregata magnificens) er en af de fem arter af fregatfugle og nationalfugl for Antigua og Barbuda.
Der Prachtfregattvogel (Fregata magnificens) ist eine Art aus der Ordnung Suliformes.
In Europa ist der Prachtfregattvogel ein sehr seltener Ausnahmegast, der möglicherweise durch Hurricane-Ausläufer an die europäischen Küsten verdriftet wird. Beobachtungen liegen unter anderem aus Großbritannien aus dem Jahre 1998 und Dänemark im Jahre 1968 vor.[1]
Der Prachtfregattvogel ist bis 102 cm lang, hat eine Flügelspannweite von 217 bis 229 cm und ein Gewicht von 1,1 bis 1,6 kg. Er hat einen langen, tief gegabelten Schwanz. Die schmalen und langen, weit geöffneten und abgewinkelten Flügel haben die Form eines offenen "W"s. Das Gefieder ist überwiegend glänzend schwarz, nur das Weibchen hat eine weiße Binde an der Unterseite. Das Federkleid des Jungvogel ist am Kopf und der Unterseite weiß, auf der Oberseite braunschwarz mit sandbrauner Strichelung. Das adulte Gefieder wird erst nach vier bis sechs Jahren erreicht. Das Männchen hat einen roten Kehlsack, den es während der Balz ballonartig aufbläst. Die Beine bleiben kurz und die vier Zehen sind über kleine Schwimmhäute verbunden und tragen starke Krallen. Mit den schwachen Beinen kann er nicht gehen, sondern sich nur an Ästen festhalten. Sein Gefieder ist wenig Wasser abstoßend, daher schwimmt er fast nie. Er fliegt akrobatische Luftmanöver und kann stundenlang segeln. Er kann bis zu 26 Jahre alt werden.
Der Prachtfregattvogel lebt an der amerikanischen Pazifikküste von Baja California bis Ecuador einschließlich der Galapagosinseln und an der Atlantikküste von Florida bis Südbrasilien. Es gibt in der Westpaläarktis Reliktpopulationen, unter anderem auf den Kapverdischen Inseln. Der Bestand wird nur noch auf zehn Individuen geschätzt.[1]
Die Population auf den Galapagosinseln ist möglicherweise eine eigenständige Art, wie eine Studie[2] von Wissenschaftlern der Smithsonian Institution und University of Missouri–St. Louis nahelegt. Die Prachfregattvögel auf den Galapagos haben seit mehreren 100.000 Jahren in Isolation gelebt und sind genetisch und morphologisch so von ihren Verwandten außerhalb der Galapagos verschieden, dass gesonderte Schutzbemühungen nötig sind. Angesichts dieser Ergebnisse erscheint der derzeitige Bestand auf den Galapagos von ca. 1000 Brutpaaren relativ niedrig.
Bei der Balz sitzen das Männchen auf Ästen und zeigt mit lautem Geschrei den aufgeblähten Kehlsack. Beide Partner teilen sich an Nestbau, Brut und Jungenfütterung. Das Nest ist auf Mangrovengehölzen, Büschen oder Kakteen, seltener am Boden. Es wird ein einziges Ei gelegt. Das weiße Ei ist im Durchschnitt 68 mal 47 Millimeter groß[3]. Es wird 40 – 50 Tage bebrütet. Nach fünf bis sechs Monaten ist der Jungvogel flügge, wird aber noch weitere fünf bis sieben Monate vom Weibchen gefüttert.
Der Prachtfregattvogel ernährt sich von Fischen und Tintenfischen, die er im Flug an der Wasseroberfläche fängt. Er attackiert andere Seevögel im Flug, bis diese ihren eben gemachten Fang hervorwürgen und fängt noch im Flug die fallen gelassene Beute (siehe auch Kleptoparasitismus). An Land erbeutet er junge Schildkröten sowie Eier und Küken.
Der Prachtfregattvogel (Fregata magnificens) ist eine Art aus der Ordnung Suliformes.
In Europa ist der Prachtfregattvogel ein sehr seltener Ausnahmegast, der möglicherweise durch Hurricane-Ausläufer an die europäischen Küsten verdriftet wird. Beobachtungen liegen unter anderem aus Großbritannien aus dem Jahre 1998 und Dänemark im Jahre 1968 vor.
Η Μεγαλόπρεπη φρεγάτα είναι θαλάσσιο πελαγικό πτηνό της οικογενείας των Φρεγατιδών, που απαντά στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές του Ατλαντικού και του Ειρηνικού, εκατέρωθεν της αμερικανικής ηπείρου (βλ. Γεωγραφική εξάπλωση). Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Fregata magnificens [i] και δεν περιλαμβάνει υποείδη. [1]
O Χριστόφορος Κολόμβος πρωτοείδε φρεγάτες όταν περνούσε από τα Νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου στο πρώτο ταξίδι του στον Ατλαντικό Ωκεανό, το 1492. Σε ημερολογιακή καταχώρηση καταστρώματος (29 Σεπτεμβρίου) χρησιμοποίησε την λέξη rabiforçado , που σημαίνει forktail «[πουλί] με ψαλιδωτή ουρά». [3][4]
Ωστόσο, ο επιστημονικός όρος fregata που παρέμεινε και ως λαϊκή ονομασία σε όλες τις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, οφείλεται σε Γάλλους ναυτικούς οι οποίοι αποκάλεσαν έτσι το πουλί έχοντας κατά νου το ομώνυμο πολεμικό πλοίο. [5] Μάλιστα, η συγκεκριμένη προέλευση αναφέρεται από τον Γάλλο φυσιοδίφη Ζ. Μ. ντυ Τερτρ (Jean-Baptiste du Tertre, 1610-1687) όταν περιγράφει το πτηνό, το 1667. [6] Πάντως, η ονομασία καθιερώθηκε το 1738, από τον Άγγλο φυσιοδίφη και εικονογράφο Ε. Άλμπιν (Eleazar Albin, 1690-1742) στο έργο του Φυσική Ιστορία των Πτηνών (Natural History of Birds), όπου περιλαμβάνεται και εικόνα του αρσενικού με τον κόκκινο λαρυγγικό σάκο του. [7]
Η ετυμολογία της ίδιας της λέξης φρεγάτα είναι άγνωστη, αν και μπορεί να ξεκίνησε ως παραφθορά του aphractus, λατινικής απόδοσης ελληνική λέξη (άφρακτος [ναυς]), που σημαίνει «ανοικτό σκάφος χωρίς κατώτερο κατάστρωμα». [8] Επίσης, ο Κικέρων στις Επιστολές του στον Αττικό 5,13.1 αναφέρει: Navigavimus tardius propter aphractorum Rhodiorum imbecillitatem («απέπλευσε χωρίς φόβο και χωρίς ναυτία, αλλά πιο αργά λόγω της αδυναμίας της Ροδιακής αφράκτου) και, παρακάτω: detraxit viginti ipsos dies aphractus Rhodiorum και aphracta Rhodiorum habebam.
Οι Άγγλοι ναυτικοί συνηθίζουν να αποκαλούν την φρεγάτα με την -ευρύτατα διαδεδομένη- ονομασία Man-of-War «άνθρωπος-του-πολέμου/πολεμιστής», ιδιαίτερα στα νερά της Καραϊβικής.
Η αγγλική λαϊκή ονομασία του πτηνού Magnificent Frigatebird, όπως και η αντίστοιχη ελληνική, παραπέμπουν στο μεγάλο μέγεθος του πτηνού, σε συνδυασμό με τον εντυπωσιακό λαρυγγικό του σάκο.
Η μεγαλόπρεπη φρεγάτα αρχικά συμπεριλαμβανόταν στο είδος Fregata aquila, αλλά το 1914 ο Αυστραλός ορνιθολόγος Γ. Μάθιους (Gregory Macalister Mathews, 1876 – 1949) πρότεινε ότι, θα πρέπει να θεωρείται ως ξεχωριστό είδος υπό την ονομασία Fregata magnificens. [9] Γενετική ανάλυση έδειξε ότι, συνδέεται φυλογενετικά, περισσότερο με την Φρεγάτα της Νήσου της Αναλήψεως (Fregata aquila). [10]
Η μεγαλόπρεπη φρεγάτα απαντά στα τροπικά και υποτροπικά νερά του Ειρηνικού και του Ατλαντικού, από το ύψος της Καλιφόρνιας (ΗΠΑ) και νοτιότερα, μέχρι το Εκουαδόρ (συμπεριλαμβανομένων των Γκαλαπάγκος), καθώς και από την Φλόριντα, μέχρι τις νότιες ακτές της Βραζιλίας και της Ουρουγουάης. Επίσης, ένας (1) ξεχωριστός πληθυσμός φωλιάζει στο Πράσινο Ακρωτήριο στα ανοικτά των ακτών της Δ. Αφρικής. Ακόμη και εκτός της εποχής φωλιάσματος είναι σε μεγάλο βαθμό καθιστικό είδος, με την διασπορά να περιορίζεται στα νεαρά και μη-αναπαραγωγικά άτομα. [11] Τυχαίοι, περιπλανώμενοι επισκέπτες έχουν αναφερθεί μεταξύ άλλων από την Γαλλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, την Χιλή και την Αργεντινή.
Όπως και τα άλλα είδη φρεγατών, οι μεγαλόπρεπες φρεγάτες είναι μεγάλα, λεπτά και, ως επί το πλείστον, μαύρα στο πτέρωμα θαλασσοπούλια, με έντονα διχαλωτή ουρά, αλλά με λευκές αποχρώσεις στο κεφάλι και στο κάτω μέρος του σώματος, ανάλογα με το φύλο και την ηλικία. [12] Ωστόσο, ξεχωρίζουν από το μέγεθός τους, αφού είναι οι μεγαλύτερες από τις αρτίγονες φρεγάτες, με το μακρύτερο ράμφος.
Τα αρσενικά που, κατά την αναπαραγωγική περίοδο, «φουσκώνουν» τον χαρακτηριστικό κόκκινο λαρυγγικό σάκο τους, διαφέρουν από τα αρσενικά της μεγάλης φρεγάτας (Fregata minor) στα φτερά της ωμοπλάτης (scapulars), τα οποία έχουν χαρακτηριστική ιριδίζουσα, πορφυρή απόχρωση, σε αντίθεση με την πρασινωπή απόχρωση στην μεγάλη φρεγάτα. Μοιάζουν πολύ με τις αρσενικές φρεγάτες της Νήσου της Αναλήψεως (Fregata aquila). [13]
Τα θηλυκά είναι μεγαλύτερα από τα αρσενικά, με μαυριδερό κεφάλι, σαγόνι και λαιμό, ενώ ο τράχηλος είναι πιο γκρίζος. Γενικά, έχουν λευκό το στήθος και τα κάτω πλαϊνά τμήματα του λαιμού, καφετιά λωρίδα στις πτέρυγες και μπλε οφθαλμικό δακτύλιο.
Τα νεαρά άτομα έχουν λευκό κεφάλι και λευκή κάτω επιφάνεια σώματος.
Τρέφεται κυρίως με ιπτάμενα ψάρια και καλαμάρια, αλλά και με τσούχτρες, μικρά χελωνάκια, αβγά θαλασσοπουλιών και τους νεοσσούς τους, εντόσθια και υπολείμματα ψαριών. [14]
Η μεγαλόπρεπη φρεγάτα φωλιάζει συχνά σε μανγκρόβιους βάλτους, αλλά επίσης σε θάμνους ή και σε εδάφη με κάκτους. Ωστόσο, μπορεί και να αναπαράγεται απ’ ευθείας στο έδαφος. [15]
Ανθρώπινη όχληση, θήρευση, καταστροφή βιοτόπων. [16]
Το είδος εμφανίζει πολύ μεγάλο εύρος κατανομής και, ως εκ τούτου, δεν προσεγγίζει τα κατώτατα όρια για τα Ευάλωτα (VU) είδη, με βάση το κριτήριο του μεγέθους εύρους ή το μέγεθος του πληθυσμού. Αντίθετα, η τάση του πληθυσμού εμφανίζεται αυξητική και δεν προσεγγίζει τα κατώτατα όρια για τα Ευάλωτα, βάσει του κριτηρίου της τάσης του πληθυσμού (> 30% πτώση πάνω από δέκα χρόνια ή τρεις γενεές). Για τους λόγους αυτούς, το είδος αξιολογείται ως Ελαχίστης Ανησυχίας (LC) από την IUCN. [17]
i. ^ Περιλαμβάνει και τα υποείδη, F. m. lowei F. m. rothschildi [18]
Η Μεγαλόπρεπη φρεγάτα είναι θαλάσσιο πελαγικό πτηνό της οικογενείας των Φρεγατιδών, που απαντά στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές του Ατλαντικού και του Ειρηνικού, εκατέρωθεν της αμερικανικής ηπείρου (βλ. Γεωγραφική εξάπλωση). Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Fregata magnificens και δεν περιλαμβάνει υποείδη.
Η μεγαλόπρεπη φρεγάτα είναι το μεγαλύτερο από τα 5 σωζόμενα είδη φρεγατών (βλ. Μορφολογία), αλλά το λιγότερο πελαγικό (pelagic).
The magnificent frigatebird (Fregata magnificens) is a seabird of the frigatebird family Fregatidae. With a length of 89–114 centimetres (2 ft 11 in – 3 ft 9 in) and wingspan of 2.17–2.44 m (7 ft 1 in – 8 ft 0 in) it is the largest species of frigatebird. It occurs over tropical and subtropical waters off America, between northern Mexico and Perú on the Pacific coast and between Florida and southern Brazil along the Atlantic coast.[1] There are also populations on the Galápagos Islands in the Pacific and the Cape Verde islands in the Atlantic.
The magnificent frigatebird is a large, lightly built seabird with brownish-black plumage, long narrow wings and a deeply forked tail. The male has a striking red gular sac which he inflates to attract a mate. The female is slightly larger than the male and has a white breast and belly. Frigatebirds feed on fish taken in flight from the ocean's surface (often flying fish), and sometimes indulge in kleptoparasitism, harassing other birds to force them to regurgitate their food.
The magnificent frigatebird was originally considered to belong to the species Fregata aquila but in 1914 the Australian ornithologist Gregory Mathews proposed that the magnificent frigatebird should be considered as a separate species with the binomial name Fregata magnificens.[2] Of the four other species within the genus Fregata, genetic analysis has shown that the magnificent frigatebird is most closely related to the Ascension frigatebird (Fregata aquila).[3]
There are two subspecies:
Prior to 2022, both these subspecies were considered synonymous with one another and grouped under F. m. magnificens. However, they were split by the International Ornithological Congress in 2022 based on a 2011 study which examined genetic and morphological variation in magnificent frigatebirds, finding both expected and also highly unexpected results. As predicted by the flight capacity of the species, the authors found signatures of high gene flow across most of the distribution range. This included evidence of recent gene flow among Pacific and Atlantic localities, likely across the Isthmus of Panama. This geological formation is a strong barrier to movement in most tropical seabirds. However, the same study also found that the magnificent frigatebird on the Galápagos Islands is genetically and morphologically distinct. Based on this study, the Galápagos population has not been exchanging any genes with their mainland counterparts for several hundred thousand years.[4]
Christopher Columbus encountered magnificent frigatebirds when passing the Cape Verde Islands on his first voyage across the Atlantic in 1492. His journal for the voyage survives in a version made in the 1530s by Bartolomé de las Casas.[5] The entry for 29 September reads in English:
They saw a bird that is called a frigatebird, which makes the boobies throw up what they eat in order to eat it herself, and she does not sustain herself on anything else. It is a seabird, but does not alight on the sea nor depart from land 20 leagues [97 km; 60 mi]. There are many of these on the islands of Cape Verde.[6]
In the 15th century text the name of the bird is written as rabiforçado. The modern Spanish word for a frigatebird is rabihorcado or "forked tail".[5][6] A population of magnificent frigatebirds once bred on the Cape Verde Islands but is now probably extinct.[7]
The word frigatebird derives from the French mariners' name for the bird La Frégate - a frigate or fast warship.[8] The etymology of the name was given by French naturalist Jean-Baptiste du Tertre when describing the magnificent frigatebird in 1667.[9][a] English mariners referred to frigatebirds as Man-of-War birds. This name was used by the English explorer William Dampier in his book An Account of a New Voyage Around the World published in 1697:[10]
The Man-of-War (as it is called by the English) is about the bigness of a Kite, and in shape like it, but black; and the neck is red. It lives on Fish yet never lights on the water, but soars aloft like a Kite, and when it sees its prey, it flys down head foremost to the Waters edge, very swiftly takes its prey out of the Sea with his Bill, and immediately mounts again as swiftly; never touching the Water with his Bill. His Wings are very long; his feet are like other Land-fowl, and he builds on Trees, where he finds any; but where they are wanting on the ground.[10]
The modern name Frigate Bird was used in 1738 by the English naturalist and illustrator Eleazar Albin in his A Natural History of the Birds. The book included an illustration of the male bird showing the red gular pouch.[11] Like the genus name, the English term is derived from the French mariners' name for the bird la frégate—a frigate or fast warship.[12]
The genus name, Fregata has the same source as the English term, and magnificens is Latin for "splendidly", from magnificus, "grand".[8]
The magnificent frigatebird is widespread in the tropical Atlantic, breeding colonially in trees in Florida, the Caribbean and also along the Pacific coast of the Americas from Mexico to Ecuador, including the Galápagos Islands.
It has occurred as a vagrant as far from its normal range as the Isle of Man, Denmark, Spain, England, Nova Scotia, the Magdalen Islands, and British Columbia.
The magnificent frigatebird is the largest species of frigatebird. It measures 89–114 cm (2 ft 11 in – 3 ft 9 in) in length, has a wingspan of 2.17–2.44 m (7 ft 1 in – 8 ft 0 in) and weighs 1.1–1.59 kilograms (2 lb 7 oz – 3 lb 8 oz).[13] Males are all-black with a scarlet throat pouch that is inflated like a balloon in the breeding season. Although the feathers are black, the scapular feathers produce a purple iridescence when they reflect sunlight, in contrast to the male great frigatebird's green sheen. Females are black but have a white breast and lower neck sides, a brown band on the wings, and a blue eye-ring that is diagnostic of the female of the species. Immature birds have a white head and underparts.
This species is very similar to the other frigatebirds and is similarly sized to all but the lesser frigatebird. However, it lacks a white axillary spur, and juveniles show a distinctive diamond-shaped belly patch. The magnificent frigatebird is silent in flight, but makes various rattling sounds at its nest.
It spends days and nights on the wing, with an average flapping rate of 2.84 beat per second,[14] ground speed of 10 km/h (6.2 mph), covering up to 223 km (139 mi) before landing. They alternately climb in thermals, to altitudes occasionally as high as 2,500 m (8,200 ft), and descend to near the sea surface. The only other bird known to spend days and nights on the wing is the common swift.[15]
_-chick_in_nest.jpg)
Chick on a nest
Juvenile Above Isla Isabela
_-juvenile.jpg)
Juvenile
Male with partial inflated throat pouch
Juvenile in flight, Galapagos Islands
Male in flight, Galapagos Islands
Female in flight, Galapagos Islands
Male, Mexico
_female.jpg)
Female, Panama
This bird makes a shallow platform nest on top of both trees and bushes on islands and cays with mangroves. This nest is constructed out of branches and twigs.[16]
The magnificent frigatebird lays a clutch of one clear white egg that measures 68 by 47 millimetres (2+3⁄4 by 1+3⁄4 in) on average. This egg is incubated by both sexes for a period of 50 to 60 days. After the egg hatches, the male parent will abandon it, with the female staying to provision for the young for almost a year.[16]
This species feeds mainly on fish, squid, jellyfish and crustaceans. Individual bird diets vary depending on food availability, preferred hunting technique,[17] gender, and age.[18]
It is a kleptoparasite, pecking at other seabirds to force them to disgorge their meals. After forcing the other seabird to regurgitate its meal, the magnificent frigatebird will dive and catch the prey before it hits the surface of the water.[16]
The Galápagos population of the magnificent frigatebird may warrant a separate conservation status. This small population of genetically unique magnificent frigatebirds is vulnerable. Any catastrophic event or threats by humans could wipe out the population of approximate two-thousand magnificent frigatebirds that nest on the Galápagos Islands. Magnificent frigatebirds are currently classified as of Least Concern by the International Union for Conservation of Nature, but because of the genetic uniqueness of those on the Galápagos Islands this may need to be revisited.[4]
This population on Cape Verde is thought to be extremely low and on the brink of extinction, despite the original sighting of this species by Columbus likely being that of the Cape Verde population. Protection of the frigatebird's breeding sites is necessary for the species' recovery.[19]
The magnificent frigatebird (Fregata magnificens) is a seabird of the frigatebird family Fregatidae. With a length of 89–114 centimetres (2 ft 11 in – 3 ft 9 in) and wingspan of 2.17–2.44 m (7 ft 1 in – 8 ft 0 in) it is the largest species of frigatebird. It occurs over tropical and subtropical waters off America, between northern Mexico and Perú on the Pacific coast and between Florida and southern Brazil along the Atlantic coast. There are also populations on the Galápagos Islands in the Pacific and the Cape Verde islands in the Atlantic.
The magnificent frigatebird is a large, lightly built seabird with brownish-black plumage, long narrow wings and a deeply forked tail. The male has a striking red gular sac which he inflates to attract a mate. The female is slightly larger than the male and has a white breast and belly. Frigatebirds feed on fish taken in flight from the ocean's surface (often flying fish), and sometimes indulge in kleptoparasitism, harassing other birds to force them to regurgitate their food.
La Grandioza fregato (Fregata magnificens) estis iam nomata Militisto, respegule de ties sveltaj linioj, rapido, kaj aera piratado al aliaj birdoj.
Ĝi estas disvastigata en tropika Atlantiko, kie reproduktiĝas kolonie en arboj en Florido, Karibio kaj Kaboverdo. Ili reproduktiĝas ankaŭ en la marbordo de Pacifiko de Ameriko el Meksiko (Baja California) al Ekvadoro inklude la Galapagojn.
Ĝi estas kiel vagantoj tiom for el sia normala teritorio kiel ĝis la Insulo Man (1998), Danio (1968), Hispanio, Anglio (2005, mortonta ekzemplero), kaj Brita Kolumbio.
La Grandioza fregato estas 100 cm longa kun enverguro de 215 cm kaj pezo de 1,1 ĝis 1,6 kg (ino iomete pli peza). La vosto estas tre longa, forkoforma kaj fajna kaj ĉefe ankaŭ la flugiloj estas longaj, sveltaj kaj formas aspekton de litero W. La beko estas longa, grizeca kaj kun tre markata hoko pinte. La kruroj estas malhelbrunaj al nigrecaj. Maskloj estas tutnigraj kun skarlata gorĝosako kiu estas pufigata kiel balono en la reprodukta sezono. Kvankam la plumoj estas nigraj, la skapularaj produktas purpuran irizecon kiam ili reflektas sunlumon. Inoj estas nigraj, sed havas blankajn bruston kaj subajn kolflankojn, brunan bendon en flugiloj kaj bluecan okulringon (anstataŭ nigran kiel ĉe masklo); ties gorĝosako estas pli malhela kaj la kruroj pli ruĝecaj. Nematuruloj havas blankajn kapon kaj subajn partojn.
Tiu specio estas tre simila al aliaj fregatoj kaj estas similargranda al ĉiuj escepte al la Malgranda fregato. Tamen, ĝi ne havas blankan akselan areon, kaj junuloj montras distingan diamantoforman ventromakulon.
La Grandioza fregato estas silentema dumfluge, sed faras variajn tamburecajn sonojn ĉeneste.
Ili povas vivi ĝis 26 jarojn.
Tiu specio manĝas ĉefe fiŝojn kaj testudidojn, kaj ankaŭ atakas aliajn marbirdojn por devigi ilin regurgiti siajn manĝojn. Fregatoj neniam surakviĝas, kaj ĉiam prenas manĝon elfluge. Ties plumaro ne permesas surakviĝon, ĉar malsekiĝo endanĝerigos ilin.
Ili povas pasi tagojn kaj noktojn en aero, kun averaĝa grundorapidon de 10 km/horo, kovrante 223±208 km antaŭ surteriĝi. Ili alternative grimpas al varmaj termikoj, ĝis altitudoj foje tiom altaj kiom ĝis 2,500 m, kaj descendas ĝis ĉe la mara surfaco (Chastel et al. 2003). La ununura alia birdo kiu konate pasas tagojn kaj noktojn en aero estas la Komuna apuso.
La ino demetas nur ununuran blankan ovon, kiu estos kovata dum 40 - 50 tagoj. Ekflugo okazas post 5 aŭ 6 monatoj, sed sendependiĝo nur post pluaj 5 aŭ 7 monatoj.
Scienca studo kiu ekzamenos la variadon laŭ genetiko kaj morfologia ĉe la Grandiozaj fregatoj trovis kaj atendeblajn kaj ankaŭ tre neatendeblajn rezultojn: unue — kiel antaŭdirite de la flugokapablo de la specio — la aŭtoroj trovis restojn de alta genfluo inter plej distribuaj teritorioj. Tio inkludis pruvojn de ĵusa genfluo inter populacioj de Pacifiko kaj de Atlantiko, plej verŝajne tra la Istmo Panamo. Tiu geologia formo estas forta barilo al movo en plej tropikaj marbirdoj. Tamen la sama studo trovis ankaŭ ke la Grandioza fregato de Galapagoj estas genetike kaj morfologie distinga. Baze sur tiu studo, la Galapaga populacio ne interŝanĝis genojn kun siaj kontinentaj partneroj dum kelkaj centoj da miloj da jaroj.[1]
Laŭ tiuj trovoj, la Galapaga populacio de tiu tropika marbirdo povus esti propra genetike distinga specio kun garantio de nova konservostatuso. Tiu malgranda populacio de genetike unikaj Grandiozaj fregatoj estas vundebla populacio. Iu ajn katastrofa okazo aŭ minacoj el homoj povus forbalai la proksimume 2,000 Grandiozajn fregatojn (ĉ. 1,000 reproduktaj paroj) kiuj reproduktiĝas ĉe Galapagoj. La Grandioza fregato estas nune klasita kiel Malplej Zorgiga (LC) fare de la Internacia Unio por la Konservo de Naturo, sed artikolo de Proceedings of the Royal Society rekomendas ke, pro la genetika unikeco de tiuj de Galapagoj, tiu statuso estu reviziata.
Ido ĉeneste
Junulo
Parto de grupo de 30
Masklo kun parte pufigita gorĝosako
Masklo en Meksiko
Ino dumfluge, Antigua
Junulo dumfluge, Galapagoj
Masklo dumfluge, Galapagoj
Ino dumfluge, Galapagoj
La Grandioza fregato (Fregata magnificens) estis iam nomata Militisto, respegule de ties sveltaj linioj, rapido, kaj aera piratado al aliaj birdoj.
Ĝi estas disvastigata en tropika Atlantiko, kie reproduktiĝas kolonie en arboj en Florido, Karibio kaj Kaboverdo. Ili reproduktiĝas ankaŭ en la marbordo de Pacifiko de Ameriko el Meksiko (Baja California) al Ekvadoro inklude la Galapagojn.
Ĝi estas kiel vagantoj tiom for el sia normala teritorio kiel ĝis la Insulo Man (1998), Danio (1968), Hispanio, Anglio (2005, mortonta ekzemplero), kaj Brita Kolumbio.
La fragata común,[2] fragata real o rabihorcado real (Fregata magnificens) es una especie de ave suliforme de la familia Fregatidae.[3][4]
Está ampliamente dispersa en el océano Atlántico tropical, criándose en colonias arbóreas en Florida, las Antillas e islas de Cabo Verde. También se encuentra en las costas del Pacífico americano, desde México a Perú,[1] además de las islas Galápagos.
Se encontró como divagante en 1998, en la Isla de Man, en Dinamarca y en España. Un macho fue hallado exhausto en Winterborne Whitchurch, a mucha distancia marina, en noviembre de 2005. Dicho individuo fue llevado al "Zoo de Chester", pero murió días después.[cita requerida]
Con una longitud de 89–114 centímetros (35–45 pulgadas) y una envergadura de 2.17–2.44 m (7.1–8.0 pies) es la especie más grande de fragata.
El macho adulto es negruzco; presenta a lo sumo una leve franja parduzca cruzada en las coberteras alares superiores. Tiene el pico gris. Su piel orbital es negruzca. Su bolsa gular es rosada encendida (roja e inflada en los despliegues en el periodo de reproducción). Sus patas son de negruzcas a castañas.
La hembra posee cabeza y cuello negros, pecho blanco, y una franja castaña clara llamativa en las coberteras alares superiores. Su piel orbital es azul violácea. Su bolsa gular es de gris a morada. Sus patas son rojizas.
Los ejemplares jóvenes presentan cabeza y pecho blancos, y una franja clara llamativa sobre el ala. Su pico, piel orbital y patas son de color azul claro.
Esta especie es muy similar a otras fragatas (Fregata), salvo el rabihorcado chico (Fregata ariel). Sin embargo, la fragata magnífica carece del escamado blanco axilar, y los jóvenes muestran un parche de forma de diamante en la barriga. Es diagnóstica la posible presencia de un escamado blanco en los axilares.
Es silente en vuelo, pero hace sonidos varios en su nido.
Come principalmente peces, y también ataca a otras aves marinas para forzarlas a regurgitar su comida. Dado que carece de plumas impermeables (característica poco común en aves acuáticas) siempre captura sus presas en vuelo.
Debido a lo corto de sus patas, esta ave duerme en lugares altos lo que le facilita emprender vuelo. De aterrizar en nivel bajo le sería casi imposible emprender vuelo.
La fragata común, fragata real o rabihorcado real (Fregata magnificens) es una especie de ave suliforme de la familia Fregatidae.
Está ampliamente dispersa en el océano Atlántico tropical, criándose en colonias arbóreas en Florida, las Antillas e islas de Cabo Verde. También se encuentra en las costas del Pacífico americano, desde México a Perú, además de las islas Galápagos.
Se encontró como divagante en 1998, en la Isla de Man, en Dinamarca y en España. Un macho fue hallado exhausto en Winterborne Whitchurch, a mucha distancia marina, en noviembre de 2005. Dicho individuo fue llevado al "Zoo de Chester", pero murió días después.[cita requerida]
Fregata magnificens Fregata generoko animalia da. Hegaztien barruko Fregatidae familian sailkatua dago.
Fregata magnificens Fregata generoko animalia da. Hegaztien barruko Fregatidae familian sailkatua dago.
Keisarifregattilitu (Fregata magnificens) on fregattilintujen heimoon ja sukuun kuuluva merilintu, aiemmalta nimeltään keisarikaappari. Kuten muutkaan fregattilinnut, keisarifregattilintu ei osaa kävellä maalla eikä uida.
Keisarifregattilinnut kasvavat vartaloltaan noin 100 cm pitkäksi, kärkiväliltään jopa 2 m 15 cm kokoiseksi. Koiras on naarasta hiukan pienempi. Nokka on suuri, luunvärinen ja petolintumainen. Jalat ovat vain n. 2,5 cm pitkiä ja niissä olevat räpylät ovat surkastuneet. Varpaiden päissä on käyrät kynnet. Pyrstö on haaroittuva.Höyhenpeite on koirailla täysin musta, naarailla rinta ja käljet ovat valkoisia. Nuorten lintujen pää ja vatsa ovat valkoisia. Ne saavat aikuisen höyhenpuvun vasta kahden vuoden iässä.
Keisarifregattinnun pesimisalueet Tyynellämerellä ovat Galápagossaarilta ja Guayaquilinlahdelta Hondurasiin, Atlantilla pesimisalueet ovat Bahamasta Alankomaiden Antillien kautta Rio de Janeiroon. Lisäksi Afrikan länsirannikolla ja Kap Verdessä on pesimäyhdyskuntia.
Krisarifregattilinnut elävät pääasiassa merellä, mutta ne nukkuvat ja lepäilevät puiden oksilla. Nuoret linnut oleskelevat pääasiassa syntymäpaikkansa ympäristössä. Ne voivat nousta lämpimien ilmavirtausten avulla jopa 2 500 metrin korkeuteen. Pesät ne rakentavat pääasiassa pikkusaarille lähellä rannikkoa tai isoa saarta.
Keisarifregattilinnut syövät pääasiassa lentokaloja tai muita kaloja, selkärankaisia ja selkärangattomia. Joskus ne syövät laivasta mereen heitettyjä jätteitä tai ryöstävät suulien ja ruskopelikaanien ruoan.
Keisarifregattilinnut ovat seurallisia lintuja, yhdessä pesintäyhdyskunnassa voi olla jopa 500 paria. Ne änntelevät raakkuvalla äänellä.
Keisarifregattilintukoiras valmistaa risuista pesän tai kunnostaa edellisvuotista, menee sinne ja pullistaa punaiseksi muuttuneen kurkkupussinsa täyteen houkutellakseen naaraan luokseen parittelemaan. Hyväksyttyään koiraan naaras kunnostaa pesää. Naars munii pesään vain yhden liidunvalkoisen munan. Koiras ja naaras hautovat munaa vuorotellen 7-8 viikkoa. Poikanen on alaston ja sokea. Ryöstöyritysten takia toinen emoista vahtii poikasta herkeämättä. Poikanen saa pian valkoisen untuvapuvun. Lentokykyinen siitä tulee 4-5 kuukauden ikäisenä. Aikuisiksi ne tulevat kahden vuoden iässä.
Keisarifregattilitu (Fregata magnificens) on fregattilintujen heimoon ja sukuun kuuluva merilintu, aiemmalta nimeltään keisarikaappari. Kuten muutkaan fregattilinnut, keisarifregattilintu ei osaa kävellä maalla eikä uida.
Fregata magnificens
La Frégate superbe (Fregata magnificens Mathews, 1914) est une espèce d'oiseau de mer appartenant à la famille des Fregatidae. Elle était autrefois appelée mansefenil (aigle des Antilles) ou malfini (mal-fini, nom créole issu peut-être du mot caraïbe mansfeni)[réf. nécessaire].
C'est une frégate de grande taille (en moyenne 91 cm pour le mâle et 111 cm pour la femelle pour une envergure d'environ 2 m), reconnaissable par ses ailes longues et effilées, son bec long et crochu et sa queue fourchue.
Son plumage non étanche ne lui permet pas de plonger ni de nager, elle serait alors prise au piège.
Les femelles sont noires avec la tête blanche, les mâles eux sont entièrement noirs avec un sac gulaire rouge vif sous le cou qu'ils gonflent lors des parades nuptiales.
Cet oiseau fréquente tout le bassin Caraïbe (Mer des Caraïbes et Golfe du Mexique), la côte Atlantique sud (du Venezuela à l'Uruguay), Pacifique est (de l'extrême sud de la Californie au Pérou et les îles du Cap vert et une toute petite partie de l'Afrique occidentale (Côte Mauritanienne et Sénégalaise).
C'est un puissant chasseur qui se nourrit essentiellement de poissons et de petites tortues. Néanmoins, il lui arrive de manger des calmars.
En Guyane, il suit les crevettiers pour attraper les rebuts de pêche jetés par-dessus bord[1].
Sa technique de chasse le pousse quelquefois à harceler d'autres oiseaux de mer, jusqu'à ce qu'ils soient contraints de régurgiter leur proie et se l'approprier ensuite.
Présentes toute l'année en Guyane, sur l'Île du Grand Connétable, les frégates superbes se dispersent en mer depuis le littoral et les estuaires jusqu'à 30 à 40 km des côtes (100 km au maximum) où on les retrouve principalement dans le sillage des crevettiers.
Près de 500 couples nidifient, un seul œuf est pondu au sol sur un nid sommaire constitué de branchettes.
L’œuf est couvé 50 jours par les deux parents, le poussin s'envole à l'âge de 6 mois environ.
Après la saison sèche, on observe un net regain d'activité nuptiale. Les mâles paradent en gonflant d'air le sac gulaire rouge de leur jabot, dès la fin septembre et ce jusqu'en février/mars.
Jamais les frégates ne cessent leur ballet aérien, car leur plumage non imperméable leur interdit de plonger ou de nager. Elles se nourrissent en l'air, repérant les bancs de poissons volants, harcelant les bébés tortues sur les plages ou arrachant leur proie au bec d'autres oiseaux.
L'importante fraction non nicheuse de la population (oiseaux immatures pour la plupart) peut porter à près de 4 000 à 6 000 individus le rassemblement concentré sur l'île et ses abords immédiats.
Fregata magnificens
La Frégate superbe (Fregata magnificens Mathews, 1914) est une espèce d'oiseau de mer appartenant à la famille des Fregatidae. Elle était autrefois appelée mansefenil (aigle des Antilles) ou malfini (mal-fini, nom créole issu peut-être du mot caraïbe mansfeni)[réf. nécessaire].
A fragata magnífica (Fregata magnificens),[2] tamén chamada simplemente fragata[3] ou rabiforcado,[4] é unha ave mariña da familia Fregatidae. Ten unha lonxitude de 89 a 114 cm, polo que é especie máis grande dos fregátidos. Vive en augas tropicais e subtropicais de América, entre o norte de México e Ecuador na costa do Pacífico e entre Florida e o sur de Brasil na costa do Atlántico. Hai tamén poboacións nas illas Galápagos no Pacífico e outras, probablemente extintas, nas illas de Cabo Verde no Atlántico africano.
É unha especie grande, de constitución corporal lixeira, con plumaxe negro amarronado, unhas ás estreitas e longas e unha cola fortemente bifurcada. O macho ten un rechamante saco gular que infla para atraer unha parella. A femia é lixeiramente máis grande e ten o peito e o ventre brancos. Comen peixes que collen en voo da superficie do océano (en ocasións tamén peixes voadores), e ás veces realizan cleptoparasitismo, acosando outras aves para forzalas a regurxitar ou ceder as súas capturas.
Cristóbal Colón encontrou esta especie cando navegaba preto das augas das illas Cabo Verde na súa primeira viaxe a través do Atlántico en 1492. O seu diario de viaxe preservouse nunha versión feita arredor de 1530 por Bartolomé de las Casas.[5] A entrada do 29 de setembro di:
Viron un paxaro chamado rabiforcado [rabiforçado], que fai que os mascatos vomiten o que comeron para comelo el, e non se mantén de nada máis. É unha ave mariña, pero non se pousa no mar nin sae de terra a 20 leguas. Hai moitos deles nas illas de Cabo Verde.[6]
No texto do século XV en castelán escribiu rabiforçado, aínda que o nome actual usado en castelán é rabihorcado ou fragata.[5][6] A poboación desta especie que antes se reproducía nas illas de Cabo Verde agora está probablemente extinta como poboación reprodutora.[7]
A palabra fragata vén do italiano fregata, que se aplicou aos barcos de guerra veloces. Os mariños franceses adoitaban darlle ao páxaro o nome de frégate.[8] Unha explicación da etimoloxía e descrición da ave deuna o naturalista francés Jean-Baptiste du Tertre en 1667.[9] Du Tertre escibiu: "O paxaro que os habitantes das Indias chaman Fregate (a causa da velocidade do seu voo) non ten un corpo máis grande que o dun polo ...".[9]. Os mariñeiros ingleses chamáronlle primeiro ave buque de guerra (Man-of-War bird)[10] e despois ave fragata (fregatebird).[11] En galego no Dicionario da Academia dáse como nome para esta ave fragata[3] (que tamén se usa en xeral para todas as aves do xénero[12]), pero tamén se propuxo o nome rabiforcado na lista de nomes de aves aceptada pola SGO e a SEO,[4] así como fragata magnífica.[2]
O nome científico do xénero deriva do nome francés da ave, la frégate (barco de guerra rápido) e o nome específico magnificens significa en latín 'espléndido, magnífico'.[13]
Esta ave considerábase orixinalmente dentro da especie Fregata aquila, pero en 1914 o ornitólogo australiano Gregory Mathews propuxo que debería considerarse unha especie separada co nome Fregata magnificens.[14] Entre as outras catro especies do xénero Fregata, as análises xenéticas mostraron que F. magnificens é máis próxima á Fregata aquila (da illa Ascensión).[15]
F. magnificens está estendida polo Atlántico tropical, reprodúcese formando colonias nas árbores en Florida, o Caribe e ao longo da costa do Pacífico de América desde México a Ecuador, incluíndo as illas Galápagos. Antes había unha colonia reprodutora nas illas de Cabo Verde, pero xa se considera extinta.
Ten aparecido como ave errante moito máis ao norte da súa área habitual, chegndo ás veces en Europa á illa de Man, Dinamarca, España, Inglaterra e en Canadá á Columbia Británica.
Esta especie é a maior de todas as especies de fragatas. Mide de 89 a 114 cm de lonxitude, ten unha envergadura alar de 2,17 a 2,44 m e pesa de 1,1 a 1,59 kg.[16] Os machos son completamente negros cun saco gular escarlata que poden inflar como un globo na estación reprodutora. Aínda que as plumas son negras, as plumas escapulares producen unha iridescencia púrpura cando reflicten a luz solar, o que contrasta coas do macho de Fregata minor, que a ten verdosa. As femias son negras, pero teñen un peito e parte lateral inferior do pescozo brancos, unha banda branca nas ás e un anel ocular azul, que é un carácter diagnóstico da femia desta especie. Os individuos inmaturos teñen a cabeza e partes inferiores brancas.
Esta especie é moi similar a outras fragatas e é de tamaño similar a todas elas menos á Fregata ariel (a menor de todas). Porén, carece dun esporón axilar branco, e os individuos novos mostran unha distintiva mancha con forma de diamante no ventre.
É silenciosa en voo, pero no niño fai varios sons repenicantes.
Pasa días e noites voando sen parar, cunha velocidade media sobre o terreo de 10 km/h, voando ata 223 km sen parar antes de aterrar. Alternativamente poden ascender polas correntes térmicas, ata altitudes que ás veces chegan aos 2 500 m, e descende despois ata case a superficie do mar. A única ave que pasa os días e noites voando da mesma maneira é o cirrio común.[17]
Pito nun niño
Individuo xuvenil
Parte dun grupo de 30
Macho co saco gular parcialmente inflado
Macho en México
Macho co saco gular inflado
Femia en voo, na illa de Antigua
Inviduo novo en voo, nas illas Galápagos
Macho en voo, nas illas Galápagos
Femia en voo, nas illas Galápagos
Dous exemplares voando nas illas Galápagos
Esta ave constrúe un niño tipo plataforma pouco profundo na copa de árbores e arbustos de illas e cayos con mangleirais, que está feito de ramas e taliños.[18]
Pon un só ovo branco que mide 68×47 mm como media. Este ovo incúbano ambos os sexos durante un período de 50 a 60 días. Unha vez que eclosiona o ovo, o proxenitor macho abandónao, pero a femia permanece no niño durante case un ano.[18]
Esta especie aliméntase principalmente de peixes, luras, augamares e crustáceos. As dietas de cada individuo varían dependendo da dispoñibilidade de alimento e da técnica de pesca que prefiren.[19]
É un animal cleptoparasito, que persegue e peteira outras aves mariñas para forzalas a vomitar as súas capturas. Despois de forzar outras aves a regurxitar, esta fragata voa en picado para coller a comida no aire antes de que caia no mar.[18]
Un estudo científico que examinou as variacións xenéticas e morfolóxicas nesta especie atopou resultados tanto esperados coma inesperados. Como se podía prever pola capacidade de voo da especie, atopáronse sinaturas xenéticas dun alto fluxo xénico a través da maior parte da súa área de distribución. Isto incluía probas dun recente fluxo xénico entre lugares do Pacífico e o Atlántico, probalbemente a través do istmo de Panamá. Esta formación xeolóxica é unha forte barreira para o movemento para a maioría das aves mariñas tropicais. Porén, o mesmo estudo tamén atopou que os individuos desta especie das illas Galápagos son xenetica e morfoloxicamente distintos. Baseándose neste estudo, pode dicirse que a poboación das Galápagos non estivo intercambiando xenes coas poboacións do continente durante os últimos cen mil anos.[20]
Dados estes resultados, a poboación de Galápagos podería ser unha especie xeneticamente distinta e merecería un status de conservación por separado. Esta pequena poboación de F. magnificens xeneticamente única é vulnerable. Calquera episodio catastrófico ou ameaza por causa humana podería varrer esta poboación de só aproximadamente dous mil exemplares, que aniñan nas Galápagos. A F. magnificens está actualmente clasificada pola IUCN co status de en "Precocupación menor", pero debido ao mencionado carácter xenético único das poboacións das Galápagos isto pode necesitar unha revisión.[20]
A fragata magnífica (Fregata magnificens), tamén chamada simplemente fragata ou rabiforcado, é unha ave mariña da familia Fregatidae. Ten unha lonxitude de 89 a 114 cm, polo que é especie máis grande dos fregátidos. Vive en augas tropicais e subtropicais de América, entre o norte de México e Ecuador na costa do Pacífico e entre Florida e o sur de Brasil na costa do Atlántico. Hai tamén poboacións nas illas Galápagos no Pacífico e outras, probablemente extintas, nas illas de Cabo Verde no Atlántico africano.
É unha especie grande, de constitución corporal lixeira, con plumaxe negro amarronado, unhas ás estreitas e longas e unha cola fortemente bifurcada. O macho ten un rechamante saco gular que infla para atraer unha parella. A femia é lixeiramente máis grande e ten o peito e o ventre brancos. Comen peixes que collen en voo da superficie do océano (en ocasións tamén peixes voadores), e ás veces realizan cleptoparasitismo, acosando outras aves para forzalas a regurxitar ou ceder as súas capturas.
Crni brzan (fregata)[1] ili veliki brzan[2] (lat. Fregata magnificens) je morska ptica iz porodice Fregatidae.
Živi u tropskim krajevima Atlantika, u obje Amerike. Gnijezdi se na Floridi, na Karibima i Zelenortskom otočju te na pacifičkoj obali od Meksika do Ekvadora uključujući i Galapagos. Ponekad se pojavljuje i daleko od svog područja raspostiranja npr. u Engleskoj i Španjolskoj.
Ima dužinu od oko 100 cm i raspon krila od 215 cm. Veći dio tijela je crne boje. Mužjaci imaju grlenu vrećicu crvene boje, koju mogu napuhati za vrijeme sezone parenja, kako bi privukli pažnju ženki, a koriste je i za glasanje, pozivanje, ima zvuk zvečke. Ženke su crne s bijelim vratom i prsima. Također imaju smeđe pruge na krilima. Mlade ptice imaju bijelu glavu uz ostalo crno perje.
Ova vrsta provodi dane i noći u zraku s prosječnom brzinom letenja od 10 km/h, bez da se ikada spušta na vodu. Jedina druga slična ptica je crna čiopa. Tijekom jednog leta prosječno prevali i do 200 km, a u određenim prilikama i preko 400 km. Može se uspinjati i do 2500 m nadmorske visine.
Poznat je po brzini i krađi hrane od drugih ptica u letu.
Crni brzan (fregata) ili veliki brzan (lat. Fregata magnificens) je morska ptica iz porodice Fregatidae.
Živi u tropskim krajevima Atlantika, u obje Amerike. Gnijezdi se na Floridi, na Karibima i Zelenortskom otočju te na pacifičkoj obali od Meksika do Ekvadora uključujući i Galapagos. Ponekad se pojavljuje i daleko od svog područja raspostiranja npr. u Engleskoj i Španjolskoj.
Ima dužinu od oko 100 cm i raspon krila od 215 cm. Veći dio tijela je crne boje. Mužjaci imaju grlenu vrećicu crvene boje, koju mogu napuhati za vrijeme sezone parenja, kako bi privukli pažnju ženki, a koriste je i za glasanje, pozivanje, ima zvuk zvečke. Ženke su crne s bijelim vratom i prsima. Također imaju smeđe pruge na krilima. Mlade ptice imaju bijelu glavu uz ostalo crno perje.
Ova vrsta provodi dane i noći u zraku s prosječnom brzinom letenja od 10 km/h, bez da se ikada spušta na vodu. Jedina druga slična ptica je crna čiopa. Tijekom jednog leta prosječno prevali i do 200 km, a u određenim prilikama i preko 400 km. Može se uspinjati i do 2500 m nadmorske visine.
Poznat je po brzini i krađi hrane od drugih ptica u letu.
Cikalang elok (Fregata magnificens) adalah spesies burung cikalang yang dikenal sebagai burung perompak. Dikarenakan mereka suka menyerang dan makanan burung lain seperti jenis burung cikalang lainnya.[1]
F. magnificens mempunyai sayap yang panjang. Yang jantan, ekor dan paruh mereka juga panjang, adapun burung ini mempunyai kantong leher yang berwarna merah. Untuk menarik pasangan, kantong ini digembungkan.[1][2] Betina memiliki kantong leher dan leher bagian bawah juga berwarna hitam dan dada mereka berwarna putih.[2] Ukuran sayap fregat ini adalah lebar 2,5 m dan 1 m.[2]
Burung laut ini secara luas tersebar di sepanjang wilayah Atlantik tropis. Mereka memiliki koloni berkembang biak di pohon-pohon di Karibia, Florida serta di Kepulauan Tanjung Verde.[3] Ini merupakan burung laut yang berkembang biak sepanjang pantai Pasifik Amerika dari Meksiko kemudian ke Ekuador yang juga termasuk Kepulauan Galapagos.[3]
F. magnificens hidup di tepi-tepi pesisir pantai dan pulau-pulau. Ketika musim kawin, mereka membentuk sarang di pulau-pulau yang terdapat bakaunya.[4]
F. magnificens memakan ikan kecil, cumi-cumi, ubur-ubur, dan krustasea. Mereka juga dapat makan kura-kura kecil yang masih muda.[4] Mereka menyerang tern, boobie, camar dan gannet sampai mereka memuntahkan makanannya. Adapun ketika burung lain sudah didapatinya, burung itu langsung diguncang-guncangkan hingga burung itu memuntahkan makanannya.[5]
Di awal musim kawin, burung jantan akan menggembukan kantong lehernya di sarang milik jantan. Dan juga menepukkan paruhnya dengan ramai.[1] F. magnificens membentuk pasangan monogami setiap musim kawin sekali perempuan memiliki pasangan yang dipilih. Namun, mereka jarang mempertahankan pasangan yang sama dari musim ke musim. F. magnificens bertelur 2 kali setahun dan [5][6]Sarangnya terdiri atas kumpulan ranting kayu dan rumput. Bisa diletakkan di pohon, semak, atau di atas tanah.[6] Telur F. magnificens dierami 50 hari.[6]
Dari pagi hingga sore, F. magnificens terbang diatas laut. Dan pada malam hari, mereka kembali ke daratan untuk beristirahat.[1]
Cikalang elok (Fregata magnificens) adalah spesies burung cikalang yang dikenal sebagai burung perompak. Dikarenakan mereka suka menyerang dan makanan burung lain seperti jenis burung cikalang lainnya.
La fregata magnifica (Fregata magnificens Mathews, 1914) è un uccello marino della famiglia dei Fregatidi.[2]
Lunga un metro, con un'apertura alare di 215 cm, è interamente nera fatta eccezione per il collo. Questo è di colore rosso nei maschi e bianco nelle femmine; nel maschio ospita una tasca che viene gonfiata durante la stagione dell'accoppiamento per richiamare l'attenzione delle femmine e allo stesso tempo per far risuonare il suo richiamo, dal suono simile a un sonaglio. Sebbene nere le piume scapolari producono un'iridescenza violetta quando riflettono la luce solare. Le femmine hanno anche una banda marrone sulle ali e un anello oculare blu. I giovani hanno la testa e le parti inferiori bianche.
Questa specie trascorre giorni e notti in volo con una velocità media al suolo di 10 km/h, senza mai atterrare sull'acqua. Durante un singolo volo in media percorre all'incirca 200 km, anche se in talune occasioni la distanza percorsa può superare i 400 km. Si "arrampicano" sulle correnti termiche ascensionali a volte fino ad una quota di 2500 m per poi discendere fino alla superficie dell'oceano.
Le abitudini alimentari delle fregate sono pelagiche e possono nutrirsi fino a 500 km (310 mi) dalla terra. Essi non atterrano sull'acqua ma afferrano la preda dalla superficie dell'oceano con i loro lunghi e uncinati becchi.[3] Prendono principalmente piccoli pesci come i pesci volanti, in particolare i generi Exocoetus e Cypselurus, che vengono spinti in superficie da predatori come tonni e lampughe[4], ma mangiano anche cefalopodi, in particolare calamari[3]. Il Menhaden del genere Brevoortia può essere un'importante preda ma spesso vengono mangiate anche meduse e plancton più grandi. Le fregate hanno imparato a seguire i pescherecci e a prelevare il pesce dalle aree di detenzione.[5] Al contrario, i pescatori di tonno pescano in aree in cui possono avvistare fregate a causa della loro associazione con grandi predatori marini[6]. Le fregate a volte predano direttamente uova e piccoli di altri uccelli marini, tra cui sule, procellarie, berte e sterne, in particolare la sterna fuligginosa.[5]
Le Fregate hanno anche l'abitudine di derubare altri uccelli marini, come sule, in particolare la sula sula, fetonti, berte, procellarie, sterne, gabbiani e persino falchi pescatori, della loro cattura, utilizzando la loro velocità e la manovrabilità per molestare le loro vittime, ad esempio tirando loro le penne della coda, finché questi lascieranno cadere le loro prede oppure spingendoli a rigurgitare il contenuto del loro stomaco. Possono assalire i loro bersagli dopo aver catturato il cibo o girare in alto sopra le colonie di uccelli marini in attesa che gli uccelli tornino carichi di cibo.[5] Sebbene le fregate siano rinomate per il loro comportamento alimentare da cleptoparassiti, si ritiene che il cleptoparassitismo non svolga una parte significativa nella dieta di nessuna specie, ed è invece un supplemento al cibo ottenuto dalla caccia.[7] Uno studio su grandi fregate che rubavano alle sule mascherate ha stimato che le fregate potevano ottenere al massimo il 40% del cibo di cui avevano bisogno, e in media ne ottenevano solo il 5%.[8]
A differenza della maggior parte degli altri uccelli marini, le fregate bevono acqua dolce quando la incontrano, piombando giù e deglutendo con il becco.[5]
Dopo il corteggiamento durante il quale il maschio esibisce la sua sacca gulare e la fa vibrare, la femmina sceglie il suo compagno e formeranno una coppia monogama per una stagione riproduttiva. Ogni femmina depone un uovo bianco, o occasionalmente due, che viene covato per circa 50 giorni da entrambi i genitori, che si alternano in turni di 10–15 giorni. I piccoli imparano a volare a circa 7 mesi di età, e continuano a essere cibati dai genitori per altri 6 mesi mentre apprendono le complesse tecniche necessarie a procacciarsi il cibo (soprattutto pesci) autonomamente[9].
Uccello pelagico, è diffuso nell'Oceano Atlantico (Florida, Caraibi, Capo Verde) e lungo la costa pacifica americana tra il Messico e l'Ecuador (incluse le Isole Galápagos). Alcuni esemplari sono stati rinvenuti anche sull'Isola di Man, in Danimarca, Spagna, Inghilterra e, sul Pacifico, nella Columbia Britannica.
Avendo il più grande rapporto tra area alare e peso corporeo di qualsiasi uccello, le fregate sono essenzialmente aeree. Ciò consente loro di librarsi continuamente e solo raramente sbattere le ali. Una grande fregata, seguita da un satellite nell'Oceano Indiano, rimase in volo per due mesi. Possono volare oltre i 4.000 metri in condizioni di gelo. Come i rondoni possono passare la notte volando, ma più di frequente ritorneranno anche sulla terra ferma, come un'isola, per appollaiarsi sugli alberi o sulle rupi. Le osservazioni sul campo nel Canale del Mozambico hanno scoperto che le grandi fregate potevano rimanere in volo fino a 12 giorni durante il foraggiamento. Altamente abili, usano le loro code biforcute per sterzare durante il volo ed emettono forti battiti d'ala profondi, sebbene non adatti a volare con sbattimenti prolungati. Le fregate si lavano e si puliscono in volo volando basso e schizzando sulla superficie dell'acqua prima di pavoneggiarsi e grattarsi in seguito. Al contrario, le fregate non nuotano e con le loro zampe corte non possono camminare bene o decollare facilmente dal mare.
Secondo uno studio sulla rivista Nature Communication, gli scienziati hanno collegato un accelerometro e un dispositivo di test dell'elettroencefalogramma su nove grandi fregate per misurare se dormivano durante il volo. Lo studio ha scoperto che gli uccelli dormono, ma di solito usano solo un emisfero del cervello alla volta e di solito dormono mentre salgono ad altitudini più elevate. La quantità di tempo per dormire a mezz'aria era meno di un'ora e sempre di notte.
La durata media della vita è sconosciuta, ma in comune con uccelli marini come l'albatros urlatore e l'uccello delle tempeste codaforcuta, le fregate sono longeve. Nel 2002, 35 grandi fregate inanellate sono state recuperate a Tern Island nelle Isole Hawaii. Di questi dieci avevano più di 37 anni e uno aveva almeno 44 anni.
Nonostante abbiano un piumaggio scuro in un clima tropicale, le fregate hanno trovato il modo di non surriscaldarsi, in particolare perché sono esposte alla piena luce solare quando si trovano nel nido. Arruffano le piume per sollevarle dalla pelle e migliorare la circolazione dell'aria, e possono estendere e capovolgere le ali per esporre la calda superficie inferiore all'aria e perdere calore per evaporazione e convezione. Anche le fregate mettono la testa all'ombra delle ali.[5]
Fregata magnificens, Galapagos
Fregata magnificens, Galapagos
Fregata magnificens, Galapagos
Fregata magnificens, Galapagos
Fregata magnificens, Galapagos
La fregata magnifica (Fregata magnificens Mathews, 1914) è un uccello marino della famiglia dei Fregatidi.
Puošnioji fregata (lot. Fregata magnificens, angl. Magnificent frigatebird) – irklakojinių (Pelecaniformes) šeimos jūrinis paukštis. Sutinkama virš tropikų ir subtropikų vandenų šalia Amerikos, tarp šiaurės Meksikos ir Ekvadoro Ramiojo vandenyno pakrantėje, taip pat tarp Floridos ir pietų Brazilijos palei Atlanto pakrantę. Yra populiacijų Galapagų salose Ramiajame vandenyne ir Žaliojo Kyšulio salose Atlante.
Puošnioji fregata tarp fregatų yra didžiausia, jos ilgis 89–114 cm. Paukštis turi ilgus siaurus sparnus, kurie išskleisti siekia 2,17–2,44 m, ir giliai iškirptą uodegą. Turi trumpas kojas, ilgą snapą, gale – kablio formos. Ant žemės nerangus, tačiau greitai ir vikriai skraido. Plunksnos daugiausiai juodos su atspalviais. Lytys skiriasi savo dydžiu bei išvaizda – patelė kiek didesnė už patiną, turi baltą krūtinę ir papilvę. Poravimosi laikotarpiu patinas demonstruoja išskirtinį kaklo maišelį, kuris yra ryškiai raudonas, primena išsipūtusį kamuolį.
Nors yra jūrinis paukštis, bet vandens vengia, ant jo netupia ir nenardo. Gaudo žuvis (tarp jų – skraidančias) vandens paviršiuje. Fregata sklandydama ore akylai stebi žvejojančius vandens paukščius. Užsiima kleptoparazitizmu – vagia kitų paukščių maistą. Staiga užpuolusi gali lenktu snapu išplėšti žuvį. Persekiodama paukščius priverčia atryti ir išmesti maistą, kurį čia pat ore pačiumpa.
Fregata praleidžia dienas ir naktis skraidydama, vidutiniškai 10 km/h greičiu, nuskrisdama iki 223 km prieš nusileidimą. Pakyla naudodamasi termikų oro srovėmis iki 2500 m aukščio.[2]
Patelė
Patinas su išpūstu kaklo maišeliu
Patinas Meksikoje
Pora tuoktuvių metu
Patino skrydis Galapagų salose
Puošnioji fregata (lot. Fregata magnificens, angl. Magnificent frigatebird) – irklakojinių (Pelecaniformes) šeimos jūrinis paukštis. Sutinkama virš tropikų ir subtropikų vandenų šalia Amerikos, tarp šiaurės Meksikos ir Ekvadoro Ramiojo vandenyno pakrantėje, taip pat tarp Floridos ir pietų Brazilijos palei Atlanto pakrantę. Yra populiacijų Galapagų salose Ramiajame vandenyne ir Žaliojo Kyšulio salose Atlante.
De Amerikaanse fregatvogel (Fregata magnificens) is een zeevogel uit de familie van de fregatvogels (Fregatidae). De vogel komt voor in de tropische en subtropische kustwateren.
De Amerikaanse fregatvogel is ongeveer 97-100 cm lang en heeft een spanwijdte van 241 cm. Mannetjes lijken sterk op de evengrote grote fregatvogel, ze zijn volledig zwart en hebben een rode keelzak. Wanneer de zon weerkaatst op de veren, lijken ze paars te zijn. De grote fregatvogel heeft een groene glans en een bruine band, die ontbreekt bij deze soort. Vrouwtjes zijn ook zwart en de kop en de keel zijn zwart, maar hun borst is wit. Bij juvenielen is de kop ook wit.[2]
De grootste voedselbron is vis. Soms valt de Amerikaanse fregatvogel andere zeevogels aan en dwingt hen om hun gevangen vis af te staan. Fregatvogels landen niet op water en vangen hun voedsel altijd in de vlucht.
De vogel komt voor in de tropische en subtropische kustwateren van Noord-, Midden-, Zuid-Amerika (inclusief de Caraïben en Galapagoseilanden) en op de Kaapverdische eilanden. De broedplaatsen liggen in bos en struikgewas en soms ook worden nesten op de grond gemaakt. De vogel is niet alleen afhankelijk van mangrovebos.
De Amerikaanse fregatvogel heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar de indruk bestaat dat het aantal vooruit gaat. Om deze redenen staat deze fregatvogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe Amerikaanse fregatvogel (Fregata magnificens) is een zeevogel uit de familie van de fregatvogels (Fregatidae). De vogel komt voor in de tropische en subtropische kustwateren.
Praktfregattfugl (Fregata magnificens) er ein fugl i fregattfuglfamilien.
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Praktfregattfugl Praktfregattfugl (Fregata magnificens) er ein fugl i fregattfuglfamilien.
Praktfregattfugl (Fregata magnificent) er en fugl i fregattfuglfamilien. Praktfregattfuglen er den største av fregattfuglene.
Praktfregattfuglen er 89-114 cm lang og et vingespenn på opp til 238 cm. Den veier mellom 1 og 1,5 kg. Dette gjør den til den største av fregattfuglene. Hannene er helt svarte, med en stor rød hakepose øverst på brystet. Hunnen har hvite fjær på dette området.
Praktfregattfuglen hekker for det meste langs nord- og østkysten av Sør-Amerika, vestkysten av Mellom-Amerika og i Karibia og ellers langs Mexicogulfen. Den finnes også på øyer som Galapagosøyene og Kapp Verdeøyene.
Praktfregattfugl (Fregata magnificent) er en fugl i fregattfuglfamilien. Praktfregattfuglen er den største av fregattfuglene.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Fregata wielka (Fregata magnificens) – gatunek dużego ptaka z rodziny fregat (Fregatidae) zamieszkujący: Galapagos, Antyle i Wyspy Zielonego Przylądka. Fregata wielka to jeden z największych ptaków morskich. Swą nazwę zawdzięcza nadymającemu się workowi gardłowemu, który gdy jest wypełniony powietrzem przypomina rozpięty na wietrze żagiel fregaty.
Mają bardzo długie i wąskie skrzydła ze szpiczastymi końcami oraz rozwidlony ogon. Upierzenie samca jest lśniąco czarne z niebieskimi akcentami. Gardło zdobi purpurowy worek nagiej skóry. Samica ma bardziej matowe upierzenie z białawą łatką na piersi.
od 1,4 do 1,5 kg
Ptaki tego gatunku spędzają wiele czasu w powietrzu, na lądzie zaś poruszają się powoli i niezgrabnie. Dlatego zwykle siedzą na wystających z wody pniach lub odpoczywają na wysokich drzewach, skałach lub urwiskach, które są dogodnym punktem obserwacyjnym, poza tym łatwo im stąd wznieść się w powietrze.
Pokarm tych ptaków stanowią głównie drobne zwierzęta morskie, szczególnie ryby latające, mątwy, małe żółwie i meduzy.
Fregaty wielkie znane są ze swych pasożytniczych skłonności; jako świetny lotnik potrafi zdobywać pokarm w nietypowy sposób – ściga inne ptaki, takie jak: mewy, kormorany, pelikany, a przede wszystkim głuptaki, niepokoi je i prześladuje dotąd, dopóki nie zwrócą połkniętej przed chwilą ryby.
Gatunek ten, ze względu na występowanie w strefie gorącej, odbywa lęgi w różnych porach roku.
Okres rozrodczy poprzedzają zaloty i pokazy godowe. Gdy samiec dostrzeże potencjalną partnerkę, rozpościera skrzydła, trzepocze nimi i wydaje podniecone krzyki, jednocześnie rytmicznie kręci głową na boki. Szyja wygina się do tyłu, a wówczas uwydatnia się ogromny worek z nagiej skóry, teraz jaskrawo purpurowy i tak rozdęty powietrzem, że wygląda, jakby miał za chwilę pęknąć. Worek ten przyciąga wzrok, jest sygnałem służącym zarówno do wabienia samicy, jak i do zaznaczania indywidualnego terytorium każdego osobnika.
Gniazda znajdują się na wybrzeżu lub w jego pobliżu, na drzewach lub w niskich krzewach, czasem na skałach.
Składa jedno jajo.
Wysiadywanie pojedynczego jaja trwa średnio 40-50 dni, zajmują się tym oboje rodzice, którzy także razem opiekują się pisklętami.
Pisklęta fregaty wymagają bardzo długiej opieki. Przez pierwsze 3 miesiące są one karmione przez oboje rodziców, a przez następnych 8-9 młodymi zajmuje się wyłącznie samica. Nawet gdy fregata osiągnie wielkość dorosłego ptaka, nadal jest karmiona przez samicę. Siedzi nieruchomo z głową zwieszoną w dół, oszczędzając energię. Gdy wraca matka, pisklę ożywia się. Podnosi głowę i krzyczy tak długo, aż samica otworzy dziób, do którego pisklę wkłada głowę i wyjada z niego pokarm. Dopiero po ukończeniu roku fregata staje się samodzielna i przestaje być dokarmiana przez matkę. Ubarwienie młodych ptaków różni się od upierzenia dorosłych. Ich głowa i podgardle są białe, dziób jasny a na wierzchniej stronie skrzydeł widoczne są białe plamy.
Fregata wielka (Fregata magnificens) – gatunek dużego ptaka z rodziny fregat (Fregatidae) zamieszkujący: Galapagos, Antyle i Wyspy Zielonego Przylądka. Fregata wielka to jeden z największych ptaków morskich. Swą nazwę zawdzięcza nadymającemu się workowi gardłowemu, który gdy jest wypełniony powietrzem przypomina rozpięty na wietrze żagiel fregaty.
Rabiforcado-magnífico,[2] fragata, fragata-comum, tesourão, fragata majestosa ou fragata magnífica,[3] a Fregata magnificens é uma ave Suliforme (antes Pelecaniformes) pertencente à família Fregatidae.
É uma espécie de ave que possui uma distribuição ampla, sendo encontrada em áreas tropicais, pelo Oceano Atlântico, nas Américas Central e do Sul, e, no Oceano Pacífico, da Colômbia ao Peru; no Brasil, colônias reprodutivas são facilmente encontradas nos estados da Bahia, Rio de Janeiro, São Paulo, Paraná e Santa Catarina, e nos arquipélagos de Fernando de Noronha (Pernambuco) e de Moleques do Sul (Santa Catarina); esse último é o limite mais ao sul das colônias desta espécie.[4]
A espécie possui asas longas e cauda em formato de “V”, e sua cor varia de acordo com a idade e o sexo do animal observado.
Quando chega à idade adulta, pode vir a ter um metro de comprimento, da cabeça à cauda, e mais de dois metros de envergadura, da ponta de uma asa até a ponta da outra, e pesar cerca de 1,5 kg. Ela apresenta asas angulosas[5] e é reconhecida por ser a ave com maior superfície de asa por unidade de peso.
O macho da fragata possui todas as penas do corpo pretas e brilhantes, apresentando um saco gular vermelho que caracteriza essa ave por, em seu período reprodutivo, ficar bastante evidente e inflada, mas em seu período de repouso sexual permanecer discreta.[5]
A fêmea adulta é maior, tem sua cabeça anegrada e difere do macho por apresentar em seu peito penas inteiramente brancas.[5]
Os filhotes nascem com a penugem de seu corpo totalmente branca.[5] Já os indivíduos juvenis apresentam sua cabeça branca e o restante da penugem preta, independente do sexo em ambas as características.[5]
Quando em voo, sua cauda fica em formato de “V” ou tesoura, característica que deu origem ao seu nome popular “tesourão”. É muito habilidosa no voo, que pode ser bastante alto ou rasante.[5][6] Diferentemente de outras aves marinhas, essa espécie não repousa sobre a água, pois, por não ter penas impermeáveis,[5] suas asas se encharcariam facilmente, levando a ave ao afogamento e possível morte.
Habita em áreas costeiras que são banhadas por mares quentes, ou seja, sua presença está associada a mares tropicais e até subtropicais.[6] que tenham uma boa distribuição de costa com topos de árvores e arbustos mais elevados para a confecção do seu ninho. Logo, as costas dos Oceano Atlântico e do Oceano Pacífico possuem condições perfeitas para a estadia dessas aves.
A espécie possui comportamento gregário,[6] nidificando na terra ou na vegetação e seus alimentos são peixes e lulas próximo à superfície do mar.[6]
A fragata é conhecida também por molestar outras aves em busca de alimento, sendo nomeada como ave pirata,[3] já que ela importuna as outras espécies de pássaros para “roubar” os peixes regurgitados.
No voo, devido a sua morfologia, pode permanecer noite e dia voando, tanto em baixas quanto em altas atitudes, sendo capaz de atravessar oceanos em determinados períodos, transitando entre continentes.[6]
A reprodução da fragata tem início entre os meses de junho e agosto, período de inverno no Brasil. Os machos da espécie apresentam o seu saco gular vermelho bastante inflado durante esse período,[5] dando início à corte. Somente um ovo, totalmente branco, é posto no ninho, que é construído sobre árvores e arbustos, constituído de gravetos e compactado com fezes da própria ave.[5][7] O casal se alterna na incubação do ovo e no cuidado com o filhote.[5] O tempo do choco varia de 40 a 45 dias.[8]
A alimentação é baseada na pesca de peixes e lulas capturados na superfície pelo bico em voos rasantes,[3] já que a ave não mergulha[5] devido à falta de impermeabilidade de suas penas. A espécie também se alimenta de filhotes de tartarugas.[3] A fragata costuma molestar outras aves em busca de peixes regurgitados,[5] comportamento denominado cleptoparasitismo.[6] Geralmente essa ação envolve as grazinas e os atobás, que, para se livrarem da perseguição, pousam na água como escape.[3] Também é eficiente para localizar descartes dos barcos de pesca, alimentando-se dos peixes que flutuam.
De 2015 a 2019, observou-se o comportamento da Fregata magnificens como indicadora de excelência nos eventos anômalos que ocorrem na América do Sul, neste caso em especial a reação da ave que ocorre no litoral centro-norte do Peru ao fenômeno do El Niño.[3] A fragata funciona como detector de mudanças na temperatura e na salinidade da superfície do mar.
Entre outubro de 2015 e dezembro de 2019 foram observadas 73 visitações da espécie na localidade 4°S e 10°S,[3] sendo que, no período destacado, durante o fenômeno em análise, a presença da fragata ficou restrita a dois graus, 4°S e 5°S, ficando mais próxima à costa e se distanciando apenas para caçar.[3]
Logo, seu comportamento durante o evento variou com a temperatura do mar, ou seja, quanto maior a temperatura das correntes direcionadas para o sul, maior foi a presença de fragatas.
Estudos recentes indicam a baixa prevalência dos parasitas em aves marinhas na costa brasileira,[6] e uma dessas aves é a fragata. Os parasitas verificados nas amostras de sangue foram o plasmódio e o haemosporida, causadores da malária aviária;[6] para verificar a ausência ou a presença destes, foi preciso fazer uma coleta sanguínea em aves[6] nos arquipélagos de Fernando de Noronha, São Pedro e São Paulo, Atol das Rocas e Trindade e Martim Vaz.
Não houve a detecção de parasitas de malária aviária na costa brasileira em nenhuma das espécies estudadas.[6] A baixa prevalência se dá de acordo com as condições ambientais em que se encontram as aves na costa brasileira, desta forma inibindo a sobrevivência do vetor.[6]
A malária aviária é uma doença de alta dispersão que causa alta parasitemia e mortalidade em aves, e é distribuída por um vetor, o mosquito Aedes,[6] que parasita o sangue do hospedeiro.
As principais causas para o declínio habitacional de espécies de aves são as modificações no habitat em que se encontram, sendo os principais afetados a nidificação e o forrageio.[9] A influência humana é a principal causadora de distúrbios na dinâmica natural das aves marinhas.[9] Por exemplo, a pesca e os navios pesqueiros contribuem para uma diminuição da população de peixes no litoral brasileiro, por gerar desregulação na quantidade populacional do alimento de aves marítimas e, em consequência, algumas aves desenvolvem outros mecanismos para se alimentarem; no caso da fragata, a intensificação do cleptoparasitismo,[9] gerando uma relação incômoda com as grazinas no litoral paulista.
Outro ponto é a perseguição de barcos de pesca pela espécie, porque, como aves seguidoras, que se alimentam dos peixes mortos jogados ao mar, elas estão sujeitas a sofrer acidentes na busca pelo alimento, constituindo-se em um dos principais riscos de letalidade para as aves marinhas que reproduzem esse comportamento na sua alimentação.[9]
Em São Paulo, os esforços para conservar as aves marinhas são direcionados, principalmente, para as ações antrópicas, como o incentivo ao turismo, caça esportiva, poluição, derramamento de óleo, uso de anzóis, etc.[9] Outras situações que também dificultam a estabilidade das espécies são alguns fatores biológicos, principalmente a reprodução, podendo ser destacados o período de incubação e criação do filhote e o início tardio do ciclo reprodutivo.[9] Apesar de ser uma espécie em estado de conservação pouco preocupante, o cuidado da fragata com o filhote pode se estender por até nove meses[7] e somente um filhote por casal é gerado a cada período reprodutivo. Sendo assim, é necessário que se mantenham cuidados com os ninhos de fragata e seja obedecida uma política de preservação, tanto no estado de São Paulo quanto nos outros estados do país.
Ovo de Fregata magnificens - MHNT
Filhote no ninho, com a penugem inteiramente branca.
Filhote, na fase em que adquire penas verdadeiras
Ave juvenil, mostrando a cabeça branca típica desta fase de crescimento.
Ave juvenil, em voo
Fêmea adulta, em voo
Macho adulto, em voo
Casal de fragatas no período reprodutivo
Fragata fêmea alimentando um filhote
Macho de fragata em cortejo mostrando seu saco gular vermelho em Galápagos, Equador
Rabiforcado-magnífico, fragata, fragata-comum, tesourão, fragata majestosa ou fragata magnífica, a Fregata magnificens é uma ave Suliforme (antes Pelecaniformes) pertencente à família Fregatidae.
É uma espécie de ave que possui uma distribuição ampla, sendo encontrada em áreas tropicais, pelo Oceano Atlântico, nas Américas Central e do Sul, e, no Oceano Pacífico, da Colômbia ao Peru; no Brasil, colônias reprodutivas são facilmente encontradas nos estados da Bahia, Rio de Janeiro, São Paulo, Paraná e Santa Catarina, e nos arquipélagos de Fernando de Noronha (Pernambuco) e de Moleques do Sul (Santa Catarina); esse último é o limite mais ao sul das colônias desta espécie.
Fregata mare (Fregata magnificens), cunoscută în trecut ca Omul Războiului , este o pasăre din familia Fregatidae.
Acest articol referitor la subiecte din zoologie este un ciot. Puteți ajuta Wikipedia prin completarea sa.
Fregata mare (Fregata magnificens), cunoscută în trecut ca Omul Războiului , este o pasăre din familia Fregatidae.
Fregata vznešená alebo fregata nádherná (Fregata magnificens) je vták z radu brodivce z čeľade fregatovité.
Hojne sa vyskytuje v tropickej oblasti Atlantického oceánu, ale aj v lesnatých oblastiach na Floride, Antilách a na Kapverdských ostrovoch. Môžeme ju vidieť aj na americkom pobreží Tichého oceánu, od Mexika až po Ekvádor, a aj na Galapágoch.
Dorastá do dĺžky 1 metra a má rozpätie krídiel až 2,2 m. Samec váži 1,2 kg a samica 1,7 kg.
Dospelý samec má černastú farbu. Na krídlach má prúžok pier svetlohnedej farby. Zobák má sivej farby. Jeho hrdlový vak je silno ružovej farby (červený a nafúknutý počas obdobia párenia). Má hnedo-čierne nohy a černastú pokožku.
Samica má hlavu a krk čierne, bielu hruď a na hornej časti krídiel má pás výrazných béžových pier. Jej pokožka má modrofialovú farbu. Jej hrdlový vak je sivej až modrofialovej farby. Nohy majú červenkastý odtieň.
Mladé jedince majú bielu hlavu a hruď s výrazným svetlejším pásom na krídlach. Zobák, koža a nohy majú modrasté.
Tento druh fregaty sa veľmi podobá na iné druhy fregát, s výnimkou fregaty bielobokej (Fregata ariel). Fregatu vznešenú je možné rozlíšiť od ostatných druhov vďaka chýbajúcim bielym šupinám pod krídlami a mláďatá majú, naopak, bielu kosoštvorcovú škvrnu na brušku. Biele šupiny pod krídlami umožňujú určenie pohlavia jedincov.
Má veľmi tichý let, ale vydáva rôzne zvuky pri hniezdení.
Živí sa predovšetkým rybami, ale útočí aj na iné druhy morských vtákov, ktorých prinúti vydáviť ich potravu, ktorú následne sama zje. Na vodnú hladinu nepristáva, svoju korisť chytá počas letu.
Hniezdi na vyvýšených miestach pretože má príliš krátke nohy a hniezdenie vo výškach jej uľahčuje let. Nedokázala by znovu vzlietnuť, ak by pristála priamo na zemi.
Samička počas letu
Vajce
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Fregata vznešená
Tento článok je čiastočný alebo úplný preklad článku Fregata magnificens na španielskej Wikipédii.
Fregata vznešená alebo fregata nádherná (Fregata magnificens) je vták z radu brodivce z čeľade fregatovité.
Hojne sa vyskytuje v tropickej oblasti Atlantického oceánu, ale aj v lesnatých oblastiach na Floride, Antilách a na Kapverdských ostrovoch. Môžeme ju vidieť aj na americkom pobreží Tichého oceánu, od Mexika až po Ekvádor, a aj na Galapágoch.
Praktfregattfågel[2] (Fregata magnificens) är en mycket stor havsfågel i familjen fregattfåglar.[3]
Praktfregattfågeln förekommer främst i de tropiska delarna av Atlanten och häckningskolonier finns bland annat i Florida, Karibiska havet och på Kap Verde-öarna). Den finns även längs Amerikas Stilla havskust, från Mexiko till Ecuador, inklusive Galápagosöarna. Den behandlas antingen som monotypisk[3] eller delas in i tre underarter med följande utbredning:[4]
Nominatformen har föreslagits utgöra en egen art.[4]
Praktfregattfågeln är en mycket sällsynt gäst i Europa, med säkra fynd i Frankrike, Storbritannien, Danmark, Spanien och Azorerna.[5] Därtill har ett antal fynd gjorts av fregattfåglar vars arttillhörighet inte gått att fastställa, bland annat utanför Hönö i Bohuslän 7 oktober 1983.
Praktfregattfågeln är mycket stor, 101 cm lång, med ett vingspann på upp till 238 cm. Honorna är 25 till 30 procent tyngre än hanarna. Vingarna är långa och smala, stjärten lång och kluven. Hanen är svart med röd strupsäck som den blåser upp som en ballong under det karakteristiska spelet. I solljus blir skapularerna purpurglansiga, till skillnad från större fregattfågelns grönglans. Honorna är svarta men har vitt bröst och nedre halssidor, ett brunt band på vingen och en diagnostisk blå ögonring. Ungfåglarna har vitt huvud och vit underdel och har till skillnad från övriga fregattfåglar en diamantformad fläck på buken.
Praktfregattfågeln är en skicklig flygare som huvudsakligen lever på fisk. Den landar aldrig på vattnet utan tar sin fångst genom att flyga nära havsytan. Den ägnar sig också åt kleptoparasitism då den attackerar andra havsfåglar och tvingar dem att släppa sitt byte. Detta piratbeteende har bidragit till att ge fågelfamiljen namnet fregatt-fåglar.
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, och tros öka i antal.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Praktfregattfågel (Fregata magnificens) är en mycket stor havsfågel i familjen fregattfåglar.
Це незавершена стаття з орнітології.Fregata magnificens là một loài chim thuộc họ Fregatidae. Nó là loài phổ biến ở Đại Tây Dương nhiệt đới, sinh đẻ theo tập đoàn ở trên cây ở Florida, Caribbean và Cabo Verde Islands. Nó cũng sinh sản ở dọc theo bờ biển Thái Bình Dương của Mỹ từ Mexico để Ecuador bao gồm cả quần đảo Galapagos.
Nó đã hiện diện như là một lang thang như xa từ phạm vi bình thường của nó như đảo Man, Đan Mạch, Tây Ban Nha, Anh, và British Columbia. Loài chim này dài 100 cm (39 inches) và sải cánh dài 215 cm (85 inch) sải cánh. Con đực có màu đen với một cái túi họng đỏ tươi được bơm căng như một quả bóng trong mùa sinh sản. Mặc dù những chiếc lông vũ màu đen, lông xương bả vai sản xuất một màu ánh kim màu tím khi chúng phản xạ ánh sáng mặt trời. Con cái có màu đen, nhưng có ngực trắng và hai bên cổ thấp hơn, một dải màu nâu trên cánh và một vòng xuyến màu xanh ở mắt. Chim chưa trưởng thành có đầu phía dưới màu trắng. Loài này chủ yếu ăn cá, và cũng có thể tấn công các loài chim biển khác để buộc chúng phải nôn ra thức ăn của chúng ra để cướp. Loài chim này không bao giờ hạ cánh trên mặt nước, và luôn luôn mang thức ăn của chúng khi bay. Chúng trải qua đêm và ngày khi đang bay, với một tốc độ mặt đất trung bình 10 km / giờ, đạt quảng đường bay 223 ± 208 km trước khi hạ cánh. Chúng thay phiên vọt lên luồng không khí nóng bốc lên, độ cao đôi khi cao 2500 m, và xuống đến gần bề mặt nước biển (Chastel et al 2003).
Chim non trên tổ
Con non
Đàn chim
Con trống với cổ đỏ
Con trống ở Mexico
Con mái đang bay, Antigua
Con chưa trưởng thành đang bay, quần đảo Galapagos
Con trống đang bay, quần đảo Galapagos
Con mái đang bay, quần đảo Galapagos
Museum specimen - Mexique
_North_Seymour_Island_Galapagos.JPG)
_distribution_map_HBW.svg)
_North_Seymour_Island_Galapagos.JPG)
_(16504846209).jpg)
.jpg)
_distribution_map_HBW.svg)
_-_(16472504597).jpg)
.jpg)
_-chick_in_nest.jpg)
_-juvenile.jpg)
_(6782219113).jpg)
_01.jpg)
_-_(16472504597).jpg)
_-chick_in_nest.jpg)
_-juvenile.jpg)
_North_Seymour_Island_Galapagos.JPG)
_01.jpg)
_-female_flying.jpg)
_-_(16472504597).jpg)
.jpg)
_nas_ilhas_Moleques_do_Sul,_sul_do_Brasil_2.jpg)
_distribution_map_HBW.svg)
_-chick_in_nest.jpg)
_-female_flying.jpg)
.jpg)
_-chick_in_nest.jpg)
_-juvenile.jpg)
|coauthors= bị phản đối (trợ giúp)
Fregata magnificens là một loài chim thuộc họ Fregatidae. Nó là loài phổ biến ở Đại Tây Dương nhiệt đới, sinh đẻ theo tập đoàn ở trên cây ở Florida, Caribbean và Cabo Verde Islands. Nó cũng sinh sản ở dọc theo bờ biển Thái Bình Dương của Mỹ từ Mexico để Ecuador bao gồm cả quần đảo Galapagos.
Nó đã hiện diện như là một lang thang như xa từ phạm vi bình thường của nó như đảo Man, Đan Mạch, Tây Ban Nha, Anh, và British Columbia. Loài chim này dài 100 cm (39 inches) và sải cánh dài 215 cm (85 inch) sải cánh. Con đực có màu đen với một cái túi họng đỏ tươi được bơm căng như một quả bóng trong mùa sinh sản. Mặc dù những chiếc lông vũ màu đen, lông xương bả vai sản xuất một màu ánh kim màu tím khi chúng phản xạ ánh sáng mặt trời. Con cái có màu đen, nhưng có ngực trắng và hai bên cổ thấp hơn, một dải màu nâu trên cánh và một vòng xuyến màu xanh ở mắt. Chim chưa trưởng thành có đầu phía dưới màu trắng. Loài này chủ yếu ăn cá, và cũng có thể tấn công các loài chim biển khác để buộc chúng phải nôn ra thức ăn của chúng ra để cướp. Loài chim này không bao giờ hạ cánh trên mặt nước, và luôn luôn mang thức ăn của chúng khi bay. Chúng trải qua đêm và ngày khi đang bay, với một tốc độ mặt đất trung bình 10 km / giờ, đạt quảng đường bay 223 ± 208 km trước khi hạ cánh. Chúng thay phiên vọt lên luồng không khí nóng bốc lên, độ cao đôi khi cao 2500 m, và xuống đến gần bề mặt nước biển (Chastel et al 2003).
Fregata magnificens Mathews, 1914
Охранный статус
Великолепный фрегат (Fregata magnificens) — вид птиц отряда пеликанообразных (Pelecaniformes).
Великолепный фрегат — довольно крупная птица, его величина может достигать 102 см, а размах крыльев — от 217 до 229 см. Он весит от 1,1 до 1,6 кг. Этот вид обладает длинным и раздвоенным хвостом. Узкие и длинные крылья образуют в полёте букву W. Оперение блестяще чёрное, у самок на нижней стороне тела белая полоска. Оперение молодых птиц белое на голове и на животе, а на верхней стороне тела коричнево-чёрное со светло-коричневыми штрихами. Взрослое оперение появляется лишь в возрасте четырёх-шести лет. Из-за того, что оперение не отторгает воду, великолепные фрегаты почти не плавают. У самцов имеется красный горловой мешок, который надувается как воздушный шар во время брачного периода. Лапы короткие, а четыре пальца, увенчанные сильными когтями, соединены друг с другом небольшими перепонками. Из-за того, что лапы короткие и слабые, великолепный фрегат не может ходить по земле, а лишь только держаться на ветвях. Зато в воздушной стихии эта птица настоящий ас, умеющий совершать акробатические манёвры и парить часами без взмахов крыльями. Способен летать много дней без посадки.
Великолепный фрегат обитает на тихоокеанском побережье Центральной и Южной Америки от Нижней Калифорнии до Эквадора, включая Галапагосские острова. Этих птиц можно также встретить на атлантическом побережье Южной Америки от Флориды до юга Бразилии. В западной Палеарктике существуют реликтовые популяции, в том числе на островах Кабо-Верде. Их численность оценивается всего в десять особей. В Европе великолепный фрегат крайне редкий гость, попадающий на европейские побережья вследствие бурь и непогод. Последние наблюдения великолепных фрегатов в Великобритании датируются 1998 годом.
Во время брачного периода самцы сидят на ветвях и демонстрируют свой яркий надутый горловой мешок, сопровождая это громким криком. В построении гнезда, насиживании яиц и кормлении птенцов участвуют оба родителя. Гнездо находится на мангровых деревьях, кустах или кактусах, реже на земле. Откладывается по одному белому яйцу, которое насиживается на протяжении 40—50 дней. В возрасте 5—6 месяцев птенец учится летать, однако родители продолжают кормить его ещё около полугода. Продолжительность жизни великолепных фрегатов может достигать 26 лет.
Великолепный фрегат питается рыбой и колеоидеями, которых он ловит из полёта у поверхности воды. Также он иногда нападает на других морских птиц, заставляет их ронять свою добычу и ловит её ещё в воздухе. На земле он охотится на молодых черепах, а также на яйца и птенцов других птиц.
Великолепный фрегат (Fregata magnificens) — вид птиц отряда пеликанообразных (Pelecaniformes).
_distribution_map_HBW.svg)
麗色軍艦鳥（學名Fregata magnificens）是一種軍艦鳥。
麗色軍艦鳥分佈在大西洋熱帶地區，在美國佛羅里達州、加勒比海地區及佛得角等地繁殖。它們也會在美洲沿太平洋海岸繁殖，包括由墨西哥至厄瓜多爾及科隆群島。
麗色軍艦鳥也有迁徙到其他地方的，可以遠至曼島、丹麥、西班牙、英格蘭及不列颠哥伦比亚。
麗色軍艦鳥長約100厘米，翼展闊215厘米。雄鳥全身呈黑色，皮囊呈猩紅色，在繁殖季節是會漲起像氣球。雖然羽毛是黑色的，但肩胛的羽毛在陽光下有一層紫色的虹。雌鳥也是黑色的，胸部及下頸兩側是白色的，雙翼上有一道褐帶，眼圈藍色。雛鳥的頭部及下身呈白色。
麗色軍艦鳥與其他軍艦鳥非常相似，但卻沒有腋距，而雛鳥的腹部呈鑽石形。
麗色軍艦鳥飛行時很寂靜，但在巢內會發出多種聲音。
麗色軍艦鳥主要吃魚類，也會攻擊其他海鳥迫它們吐出食物。它們不會降落到水面，往往在飛行中獵食。
麗色軍艦鳥大部份時間都在飛行，平均速度每小時達10公里，可连续飞行223±208公里才降落。它們可以利用熱柱上昇，高達海拔2500米。[2]
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : カツオドリ目 Suliformes 科 : グンカンドリ科 Fregatidae 属 : グンカンドリ属 Fregata 種 : アメリカグンカンドリ_distribution_map_HBW.svg)
アメリカグンカンドリ（アメリカ軍艦鳥、学名: Fregata magnificens）は、カツオドリ目グンカンドリ科グンカンドリ属に分類される鳥類の一種。軽快に飛行し、素速く、空中で他の鳥から略奪することが知られている。
広く熱帯の大西洋に分布し、フロリダ州、西インド諸島およびカーボベルデにおいて、木に群れで繁殖する。また、メキシコからガラパゴス諸島を含むエクアドルにかけてのアメリカ大陸の太平洋沿岸にかけても繁殖する。
通常の分布域から遠い、マン島、デンマーク、スペイン、イングランドおよびブリティッシュコロンビア州にも、迷鳥として飛来している。
全長101cm (89-114cm)、翼開長238cm (217-244cm)、平均として雌のほうが雄より大きい[1]。体重1.1-1.6kg[2]。雄は全身黒色で、繁殖期に風船のように膨らむ赤色の喉袋をもつ。羽毛は黒いが、太陽光を反射すると肩羽が紫虹色に見える。雌は黒いが、胸および下部頸側が白く、翼に褐色の帯があり、青いアイリングをもつ。若鳥は頭部や下面が白い。
本種は、他のグンカンドリとよく似ており、コグンカンドリを除いてすべて同様の大きさである。しかし、アメリカグンカンドリは白い腋羽の突出がなく、幼鳥は腹に特徴的な菱形の大きな斑が現れる。
飛翔時は静かであるが、巣においては様々なガラガラという音を立てる。繁殖期に雄は赤い喉袋を大きく膨らませて誇示し、雌の気を引く[2]。
主にトビウオなどの魚を採食し、水面のイカなども採餌するが、他の海鳥（特にカツオドリ科の鳥）の餌を吐き出すよう強いるために襲う習性でも知られる。グンカンドリ類は、高度な飛翔能力を持つ一方で羽の撥水性が悪いため、水面に降りず、常に飛翔しながら餌となるものを捕る。他の海鳥の卵もよく食べる。[2]
平均対地時速10kmで昼夜飛行して過ごし、上陸まで223±208 kmにおよぶ。交互に上昇気流のなか上昇して、時に2,500mぐらいの高さになり、また海面近くに下降する (Chastel ほか、2003)。
アメリカグンカンドリにおける遺伝子および形態的な変化を検討した科学的研究では、予側された結果と、さらにまったく予側しない両方の結果を示した。まず第一に、種の飛行能力より予測されたように、研究者らは、ほとんどの分布域にわたって高い遺伝子的特徴を認めた。これには、パナマ地峡を越えるとされる、太平洋と大西洋の地域に共通する最近の遺伝子的証拠が含まれていた。この地質学的構成は、ほとんどの熱帯の海鳥において流動の強固な境界となる。しかし同研究ではまた、ガラパゴス諸島のアメリカグンカンドリは、遺伝学的かつ形態学的にはっきりと区別できることが分かった。この研究によると、ガラパゴスの個体群は数10万年もの間、大陸本土の同等個体と遺伝子を交換していない。[3]
上述の知見により、ガラパゴスの生息群は別個の遺伝子学的に異なる種となり、新しい保全状況の根拠になるとも考えられる。この遺伝学的に特有なアメリカグンカンドリの小群は、脆弱な個体群となる。人間においてのある惨事ないし脅威が、ガラパゴス諸島に営巣するおよそ2,000個体のアメリカグンカンドリを絶滅させることもあり得る。アメリカグンカンドリは現在、国際自然保護連合 (IUCN) によって軽度懸念 (Least Concern, LC) に分類されるが、英国王立協会紀要 (Proceedings of the Royal Society) の論文では、ガラパゴスにおける遺伝的特異性により、この保全状況が見直されるよう推奨している。
巣にいる雛（ひな）
幼鳥（ガラパゴス諸島）
雄（メキシコ）
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 アメリカグンカンドリ（アメリカ軍艦鳥、学名: Fregata magnificens）は、カツオドリ目グンカンドリ科グンカンドリ属に分類される鳥類の一種。軽快に飛行し、素速く、空中で他の鳥から略奪することが知られている。
아메리카군함조는 군함조과에 속하며 학명은 Fregata magnificens이다. 열대해양에 떼를 지어 서식한다. 몸길이는 약 1m이지만, 날개편길이는 무려 2.5m나 된다. 몸의 윗면은 금속 광택이 나는 검은색의 깃털로 덮여 있다. 어린새는 머리가 흰색이다. 꽁지깃은 길고 가늘며 둘로 갈라져 엇갈린다. 목에 주머니가 있는데, 평소는 짙은 노란색이지만 번식기에는 붉은색을 띠고 풍선처럼 부푼다. 집단으로 번식하며, 바위·높은 절벽·무인도의 나무 위에 둥지를 튼다. 암컷이 번식기에 낳는 알은 하나이며, 이들이 새끼를 돌보는 기간은 조류 중 가장 길다. 주로 물고기와 오징어를 먹는다. 바다의 수면 위를 날다가 직접 먹이를 잡거나, 다른 새가 잡은 먹이를 가로채기도 한다. 수컷이 암컷보다 작고 색이 짙다.
아메리카군함조는 군함조과에 속하며 학명은 Fregata magnificens이다. 열대해양에 떼를 지어 서식한다. 몸길이는 약 1m이지만, 날개편길이는 무려 2.5m나 된다. 몸의 윗면은 금속 광택이 나는 검은색의 깃털로 덮여 있다. 어린새는 머리가 흰색이다. 꽁지깃은 길고 가늘며 둘로 갈라져 엇갈린다. 목에 주머니가 있는데, 평소는 짙은 노란색이지만 번식기에는 붉은색을 띠고 풍선처럼 부푼다. 집단으로 번식하며, 바위·높은 절벽·무인도의 나무 위에 둥지를 튼다. 암컷이 번식기에 낳는 알은 하나이며, 이들이 새끼를 돌보는 기간은 조류 중 가장 길다. 주로 물고기와 오징어를 먹는다. 바다의 수면 위를 날다가 직접 먹이를 잡거나, 다른 새가 잡은 먹이를 가로채기도 한다. 수컷이 암컷보다 작고 색이 짙다.
_-chick_in_nest.jpg)
_-chick_in_nest.jpg)
_-chick_in_nest.jpg)
_-juvenile.jpg)
_distribution_map_HBW.svg){kind=link}