dcsimg

Behavior ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Forman bandadas de aproximadamente 50 individuos, excepto durante la reproducción. Se han observado bandadas de 50 a 100 individuos alimentarse del "higuerón" (Ficus ovalis) en fructificación.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente de común a abundante en las bajuras del norte del lado del Pacífico; asciende hasta los 1.200 m.s.n.m. localmente en las cordilleras adyacentes y en el Valle Central. Su distribución aumenta rápidamente en las bajuras húmedas a medida que se talan los bosques (ej., la primera comunicación acerca de su presencia en la parte alta del Valle del General fue recibida en 1965, y en 1975 en la Estación Biológica La Selva); en la actualidad se encuentra prácticamente a lo largo de las bajuras en las vertientes del Caribe y el Pacífico; asciende localmente hasta elevaciones intermedias (ej. área de San Vito).


Distribucion General: Se distribuye desde el sur de México hasta el norte de Colombia y Venezuela.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Trophic Strategy ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Se han observado bandadas de 50 a 100 individuos alimentarse del "higuerón" (Ficus ovalis) en fructificación.

Se alimentan de frutos y semillas de Ficus, Muntingia, Byrsonima, Cecropia, Ceiba, también de flores y néctar de Erythrina, Inga y Ochroma.

Es un depredador natural de semillas, tales como las del "higuerón" (Ficus ovalis), "pochote" (Bombacopsis quinatum). Algunos frutos y semillas son ignorados por esta especie, posiblemente debido a sus defensas químicas, tales como las de "poro poro" (Cochlospermum vitifolium), (Ateleia herbert-smithii), "flor blanca" (Plumeria rubra), "jiñocuave o indio desnudo" (Bursera simaruba) y el "cedro amargo" (Cedrela odorata).

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Associations ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Son depredados por el "murciélago" carnívoro, Vampyrum spectrum.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Reproduction ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Ubican sus nidos en agujeros hechos por pájaros carpinteros (F. Picidae), fustes de palmera, huecos en termiteros y cavidades naturales. Un variado número de parejas puede anidar en árboles grandes podridos o grandes termitarios, y cada pareja excava su propio agujero. Ponen de 4 a 5 huevos. Se reproducen durante la estación seca y a principios de la estación lluviosa (los polluelos ya se encuentran emplumados al final de la estación seca).

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Mide 18 cm. y pesa 65 grs. Es un perico pequeño, con manchas café conspicuas en el hombro, azul en las alas y de cola corta y puntiaguda. Es principalmente verde, más claro y amarillento por debajo. La cabeza y la rabadilla son más azuladas. Las coberteras menores y medianas son café oliváceo, el forro de las alas es amarillo, las remeras azules y presentan una mancha anaranjada en la barbilla. El iris es café. El anillo ocular desnudo y la cera son blancos, y el pico entre rosáceo y cuerno claro. Las patas son de color carne.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Benefits ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Son apreciadas como mascotas; por este motivo son capturadas y vendidas a ciudadanos costarricenses y turístas extranjeros. Son mantenidas en cautiverio en jaulas ("aves de jaula").

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Localidad del tipo: in America = Bonds, Santa Marta, Colombia.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Conservation Status ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Es considerada una especie bajo amenaza de extinción y está protegida y regulada por la Ley de Conservación de la Vida Silvestre No. 7317, la Ley Orgánica del Ambiente No. 7554 y el decreto No. 26435-MINAE. Asimismo está incluída en el Apéndice ll del Convenio sobre el Comercio Internacional de Especies Amenazadas de Fauna y Flora Silvestre (CITES).

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Habitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Habitan en sabanas, bosques secundarios viejos y jóvenes, dosel y bordes de bosques secos y húmedos, bosques de galería, plantaciones de cacao y áreas suburbanas y urbanas.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Cotorreta de barbeta taronja ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

La cotorreta de barbeta taronja (Brotogeris jugularis) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) que habita a Boscos i matolls des del sud-oest de Mèxic cap al sud, per Amèrica Central fins al nord de Colòmbia i oest de Veneçuela.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Cotorreta de barbeta taronja Modifica l'enllaç a Wikidata


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Cotorreta de barbeta taronja: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

La cotorreta de barbeta taronja (Brotogeris jugularis) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) que habita a Boscos i matolls des del sud-oest de Mèxic cap al sud, per Amèrica Central fins al nord de Colòmbia i oest de Veneçuela.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Parotan ysgwydd frown ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Parotan ysgwydd frown (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: parotanod ysgwydd frown) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Brotogeris jugularis; yr enw Saesneg arno yw Orange-chinned parakeet. Mae'n perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae) sydd yn urdd y Psittaciformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. jugularis, sef enw'r rhywogaeth.[2]

Teulu

Mae'r parotan ysgwydd frown yn perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Corbarot brongoch Micropsitta bruijnii Corbarot Finsch Micropsitta finschii Corbarot Geelvink Micropsitta geelvinkiana Corbarot Meek Micropsitta meeki Corbarot penfelyn Micropsitta keiensis
NasiternaPygmaeaFKeulemans.jpg
Corbarot wyneblwyd Micropsitta pusio
NasiternaPusioWolf.jpg
Macaw glas ac aur Ara ararauna
Blue-and-Yellow-Macaw.jpg
Macaw sgarlad Ara macao
Ara macao -Puntarenas Province, Costa Rica-8.jpg
Macaw Spix Cyanopsitta spixii
AraSpixiSmit.jpg
Macaw torgoch Orthopsittaca manilatus
Orthopsittaca manilata -Brazil-6.jpg
Parotan mynydd Psilopsiagon aurifrons
Psilopsiagon a aurifrons-Male-JMM-SBartolo Zarate-DSC 0510-20111030.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Parotan ysgwydd frown: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Parotan ysgwydd frown (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: parotanod ysgwydd frown) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Brotogeris jugularis; yr enw Saesneg arno yw Orange-chinned parakeet. Mae'n perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae) sydd yn urdd y Psittaciformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. jugularis, sef enw'r rhywogaeth.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Tovisittich ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Tovisittich (Brotogeris jugularis) ist eine Art der Neuweltpapageien. Er kommt in zwei Unterarten in Mittel- und Südamerika vor.

Erscheinungsbild

Tovisittiche erreichen eine Körperlänge von 18 Zentimetern und sind damit nach den Goldflügelsittichen die kleinsten Vertreter der Schmalschnabelsittiche.[1] Das Gefieder ist wie bei allen Schmalschnabelsittichen grün. Am Kinn findet sich ein sehr kleiner orangefarbener Kehlfleck. Stirn, Scheitel, Hinterkopf und Nacken sind bläulich überhaucht. Der Hals und die Oberbrust sind gelblichgrün. Auf der Unterbrust und dem Bauch geht dieses Gelblichgrün allmählich in ein Grün über. Das Rückengefieder ist olivgrün. Die Oberschwanzdecken sind bläulich Grün.

Der Schnabel ist hornfarben. Der Augenring ist weiß und die Iris dunkelbraun.

Der Flug ist schnell. Die Vögel ändern während des Fluges häufig die Richtung. Während des Fluges wechseln sich Phasen mit kräftigen Flügelschlägen und Gleitphasen miteinander ab.

Verbreitungsgebiet und Verhalten

Das Verbreitungsgebiet des Tovisittichs erstreckt sich vom Südwesten Mexikos über Mittelamerika bis in den Norden von Kolumbien und Venezuela. Sein Lebensraum sind subtropische oder tropische Wälder. Er kommt in Trockenwäldern, feuchten Galeriewälder, Mangroven, offenen Landschaften mit vereinzelten Waldresten, Buschlandschaften, Sekundärwäldern und offenen Waldgebieten vor. Als anpassungsfähige Art hat er sich auch menschlichen Siedlungsraum erschlossen und kommt in Vorstadtgärten sowie Parks mit einzelnen großen Bäumen vor. Er kommt häufig in kleinen Schwärmen vor und hält sich bevorzugt in den Baumkronen auf. Sein grünes Gefieder bietet ihm dabei so guten Schutz, dass er im grünen Blattwerk kaum auszumachen ist.

Zum Nahrungsspektrum des Tovisittichs gehören Früchte, Nektar, Blüten und Sämereien. Auf Plantagen können sie einigen Schaden anrichten. Es sind Höhlenbrüter, deren Fortpflanzungsperiode in den Zeitraum Februar bis April fällt. Die Gelege können sehr groß sein und ausnahmsweise bis zu acht Nestlinge enthalten.[2] Die Schwärme trennen sich zu Beginn der Fortpflanzungsperiode in einzelne Paare auf und bilden sich erst wieder im späten Frühling.

Haltung in menschlicher Obhut

Tovisittiche wurden erstmals 1872 nach Europa importiert und werden seitdem verhältnismäßig regelmäßig im Handel angeboten.[3] Es sind wärmeliebende Arten, die in Volieren gehalten werden müssen. Eingewöhnte Tovisittiche brauchen mindestens einen frostfreien Schutzraum für die Überwinterung.

Belege

Einzelnachweise

  1. Arndt, S. 31
  2. Arndt, S. 35
  3. Arndt, S. 35

Literatur

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Tovisittich: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Tovisittich (Brotogeris jugularis) ist eine Art der Neuweltpapageien. Er kommt in zwei Unterarten in Mittel- und Südamerika vor.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Orange-chinned parakeet ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The orange-chinned parakeet (Brotogeris jugularis), also known as the Tovi parakeet, is a species of bird in subfamily Arinae of the family Psittacidae, the African and New World parrots. It is found from southern Mexico through Central America into Colombia and Venezuela.[2]

Taxonomy and systematics

The orange-chinned parakeet has two subspecies, the nominate B. j. jugularis (Müller, 1776) and B. j. exsul (Todd, 1917).[2] Another subspecies, B. j. apurensis, has been proposed as separate from exsul but that treatment has not been accepted.[3] The orange-chinned and the grey-cheeked parakeet (B. pyrrhotera) are sister species.[3][4]

In Panama

Description

The orange-chinned parakeet is 18 to 19 cm (7.1 to 7.5 in) long and weighs between 53 and 65 g (1.9 and 2.3 oz). Adults of the nominate subspecies have a bright green head with a bluish wash on the crown, a white eye ring, an orange chin, and a pale bill. The chin patch is often hard to see. Their upperparts and tail are bluish green with brown wing coverts that show as "shoulders" when perched. Their underparts are mostly bright green with bluish vent and thighs. Their underwing coverts are yellow. Immature birds are similar to adults. Subspecies B. j. exsul has entirely green underparts and a smaller and paler orange chin patch, darker "shoulders", and more olive in the mantle than the nominate.[3]

Distribution and habitat

The nominate subspecies of the orange-chinned parakeet has by far the larger range. It is found from the southwestern Mexican state of Oaxaca south mostly along the Pacific side of Central America through western, central, and northern Colombia into northwestern Venezuela. Subspecies B. j. exsul is found in northeastern Colombia's Arauca Department and northern and western Venezuela as far as Guárico. The species inhabits semi-open to open landscapes including Llanos, deciduous woodland, secondary and gallery forest, plantations, and treed parts of towns. It shuns evergreen forest. In elevation it ranges from sea level to 1,400 m (4,600 ft).[3]

Behavior

Movement

The orange-chinned parakeet is generally sedentary, but at least in El Salvador wanders locally after the breeding season.[3] It is usually seen in pairs or small flocks.[5]

Feeding

The orange-chinned parakeet often forages with the larger orange-fronted parakeet (Eupsittula canicularis). It feeds on a wide variety of foods, primarily fruits and seeds but also flowers, herbs, nectar, insects, and algae. It can damage cultivated fruit. Like many other parrots, it feeds on mineral-rich soil.[3][6]

Two pet birds of this species

Breeding

The orange-chinned parakeet's breeding season spans from January to April. It nests in an old woodpecker hole, a natural cavity, or in a hole it excavates in an arboreal termite nest. Communal nesting in a large rotten snag has been observed. The typical clutch size is four to seven eggs. In captivity the incubation period is about 21 to 26 days and fledging occurs about two to three weeks after hatch.[3][7]

Vocalization

The orange-chinned parakeet's common calls are "a high-pitched “klee”, shrill “chree” or bisyllabic “chree-chree”" that are given when perched or in flight. It also makes "a fast chattering series “cra-cra-cra-cra-cra”."[3] It makes "a near constant, shrill, harsh chatter."[8]

Status

The IUCN has assessed the orange-chinned parakeet as being of Least Concern. It has a very large range and an estimated population of at least a half million mature individuals. The latter, however, is believed to be decreasing. No immediate threats have been identified.[1] It is considered "[c]ommon to abundant throughout most of range, but uncommon in Oaxaca, Mexico."[3]

References

  1. ^ a b BirdLife International (2021). "Orange-chinned Parakeet Brotogeris jugularis". IUCN Red List of Threatened Species. 2021: e.T22685980A140713921. doi:10.2305/IUCN.UK.2021-3.RLTS.T22685980A140713921.en. Retrieved 21 February 2023.
  2. ^ a b Gill, F.; Donsker, D.; Rasmussen, P., eds. (January 2023). "Parrots, cockatoos". IOC World Bird List. v 13.1. Retrieved 18 February 2023.
  3. ^ a b c d e f g h i Collar, N., P. F. D. Boesman, and G. M. Kirwan (2020). Orange-chinned Parakeet (Brotogeris jugularis), version 1.0. In Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, and E. de Juana, Editors). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. https://doi.org/10.2173/bow.orcpar.01 retrieved February 21, 2023
  4. ^ Remsen, J. V., Jr., J. I. Areta, E. Bonaccorso, S. Claramunt, A. Jaramillo, D. F. Lane, J. F. Pacheco, M. B. Robbins, F. G. Stiles, and K. J. Zimmer. Version 30 January 2023. A classification of the bird species of South America. American Ornithological Society. https://www.museum.lsu.edu/~Remsen/SACCBaseline.htm retrieved January 30, 2023
  5. ^ "Orange-chinned Parakeet". ebird.org. Cornell Lab of Ornithology. Retrieved February 21, 2023.
  6. ^ "Orange-chinned Parakeet". Celebrate Urban Birds. Cornell Lab of Ornithology. Retrieved February 21, 2023.
  7. ^ Alderton, David (2003). The Ultimate Encyclopedia of Caged and Aviary Birds. London, England: Hermes House. p. 196. ISBN 1-84309-164-X.
  8. ^ Garrigues, Richard; Dean, Robert (2007). The Birds of Costa Rica. Ithaca: Zona Tropical/Comstock/Cornell University Press. p. 96. ISBN 978-0-8014-7373-9.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Orange-chinned parakeet: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The orange-chinned parakeet (Brotogeris jugularis), also known as the Tovi parakeet, is a species of bird in subfamily Arinae of the family Psittacidae, the African and New World parrots. It is found from southern Mexico through Central America into Colombia and Venezuela.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Brotogeris jugularis ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El periquito bronceado, periquito de Tovi, catita churica, catalnica o zapoyol (Brotogeris jugularis) es una especie de ave de la familia de los loros (Psittacidae) extendida por el Neotrópico, desde el sur de México hasta Colombia y Venezuela.

Myiopsitta monachus

Descripción

 src=
Ejemplar macho de Perico Brotogeris jugularis, o zapoyol en el Oriente de Honduras.

Tanto el macho como la hembra adultos tienen un plumaje que va del amarillo verdoso al verde oliva, un toque azul en la corona, una mancha naranja en la garganta, y un toque azul en la parte baja del dorso. Las plumas coberteras alares externas son de un tono castaño oliváceo o bronce, mientras que las coberteras alares internas son amarillas, y las rémiges son de un tono verde azuloso. Poseen un anillo periocular (alrededor del ojo) blanco sin plumas, y ojos oscuros. El pico es de color claro, amarillento opaco. La cola es corta y puntiaguda. Miden unos 12 a 18 cm de largo total y pesan 58 g en promedio. Los especímenes jóvenes presentan el mismo colorido que los adultos.

Hábitat

 src=
Mapa de la distribución geográfica

Se encuentran generalmente por debajo de los 1500 msnm. Son comunes en zonas de bosque seco, y en áreas cultivadas o parcialmente deforestadas, con árboles remanentes; menos numerosos en dosel y bordes de selva húmeda. También pueden ser vistos en jardines, parques y zonas suburbanas.

Comportamiento

 src=
Pericos ala marrón alimentándose de drupas secas de un Chaguaramo (Roystonea oleracea)

Usualmente andan en pequeñas bandadas ruidosas fuera de la época de reproducción. Vuelan en forma irregular y con frecuentes cambios de dirección; alternan aleteos zumbantes con planeos cortos. Se mantienen a buena altura en los árboles. Son ocasionalmente destructivos en frutales cultivados. cuando se crían en cautiverio suelen ser más sociables, el macho suele ser más amistoso que la hembra ella es más tímida y agresiva. son curiosos suelen picar todo lo que tengan al alcance, sea madera, plástico algodón etc. no son sociables con otras especies de aves exóticas ya que su comportamiento es algo agresivo.

Alimentación

Su alimentación está básicamente compuesta por frutas como el mango, manzana, la mandarina y la guayaba, así como por semillas de saúco, alpiste, banano, espino y linaza. También comen flores.

Reproducción

Regularmente ponen de 4 a 12 huevos, de 23,5 x 19,5 mm y que incuban por 25 a 27 días, y los polluelos se quedan en el nido por 5 a 6 semanas. Se encuentran comúnmente en parejas o, en donde hay suficiente alimento, en grupos. Son más sociables durante la búsqueda de pareja se da en enero y la temporada para empollar es entre febrero y marzo. Construyen su nido en pareja, dentro de nidos abandonados.

Referencias

  • Hilty, steven l.; william l. Brown. 2001. Guía de las aves de Colombia. Traducción de la Universidad del Valle. Imprelibros S.A., Colombia. 1.030 pp.
  • BirdLife International (2008). «Brotogeris jugularis». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2008 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 27 de abril de 2009.
  • [1]
  • [2]

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Brotogeris jugularis: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El periquito bronceado, periquito de Tovi, catita churica, catalnica o zapoyol (Brotogeris jugularis) es una especie de ave de la familia de los loros (Psittacidae) extendida por el Neotrópico, desde el sur de México hasta Colombia y Venezuela.

Myiopsitta monachus

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Brotogeris jugularis ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Brotogeris jugularis Brotogeris generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Brotogeris jugularis: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Brotogeris jugularis Brotogeris generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Epolettiaratti ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Epolettiaratti (Brotogeris jugularis) on amerikkalainen papukaija, jonka elinympäristö ulottuu Meksikon lounaisosista läpi Keski-Amerikan aina Kolumbian itäosiin ja Venezuelan länsiosiin. Lajista tunnetaan kaksi alalajia. Sen holotyypin kuvaili Philipp Ludwig Statius Müller Bondasta Santa Martasta Kolumbiasta 1776.[2]

Lähteet

  1. BirdLife International: Brotogeris jugularis IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 22.4.2014. (englanniksi)
  2. IBC (englanniksi)
Tämä lintuihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Epolettiaratti: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Epolettiaratti (Brotogeris jugularis) on amerikkalainen papukaija, jonka elinympäristö ulottuu Meksikon lounaisosista läpi Keski-Amerikan aina Kolumbian itäosiin ja Venezuelan länsiosiin. Lajista tunnetaan kaksi alalajia. Sen holotyypin kuvaili Philipp Ludwig Statius Müller Bondasta Santa Martasta Kolumbiasta 1776.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Toui à menton d'or ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Brotogeris jugularis

Le Toui à menton d'or (Brotogeris jugularis) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Psittacidae.

Description

Cet oiseau mesure environ 18 cm. Son plumage présente une dominante verte mais les couvertures alaires sont brunes et les rémiges bleues, cette coloration se retrouvant également sur la tête, le croupion et la queue courte et effilée[1]. La gorge est marquée d'une nuance orangé jaunâtre. Le dessous des ailes arbore une bande jaune. Le bec et les pattes sont gris rose, les iris bruns.

Sous-espèces

D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des deux sous-espèces suivantes :

  • Brotogeris jugularis jugularis ;
  • Brotogeris jugularis exul caractérisé par une coloration brune sur le dos.

Habitat

Cet oiseau peuple les savanes des plaines, les forêts galeries et les forêts primaires mais aussi les boisements des régions tropicales arides.

Répartition

Cette espèce est très répandue dans le sud-ouest du Mexique, au Guatemala, Honduras, Nicaragua, Costa Rica, Panama, le nord de la Colombie et au Venezuela.

Comportement

Une grande partie de l'année, cette espèce constitue des bandes bruyantes de plusieurs dizaines d'individus qui se rassemblent sur des arbres dortoirs. Elle a un vol rapide (jusqu'à 72 km/h) et direct.

Reproduction

Les couples s'isolent pendant la période de reproduction. La femelle pond généralement quatre œufs dans le creux d'un arbre ou dans un nid de pic abandonné. L'incubation dure 22 jours. Les jeunes s'envolent entre 35 et 42 jours après leur naissance.

Références

  1. Fogden S.C.L. Oiseaux du Costa Rica. Broquet, Ottawa, 2007, 144 p.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Toui à menton d'or: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Brotogeris jugularis

Le Toui à menton d'or (Brotogeris jugularis) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Psittacidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Brotogeris jugularis ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Il parrocchetto mentoarancio (Brotogeris jugularis Müller, 1776) è un uccello della famiglia degli Psittacidi[1][2].

Descrizione

Colore generale verde, taglia attorno ai 18 cm per la mancanza delle timoniere centrali lunghe, copritrici alari brune e remiganti blu[2]; caratteristica della specie è una sfumatura giallastra sul sottogola e una banda gialla sulla parte inferiore dell'ala; becco e zampe grigie rosate, iride marrone. È classificato con la sottospecie nominale, B. j. jugularis, e con la sottospecie B. j. exul (che ha colorazione bruna anche sulla parte dorsale).

Distribuzione

Ha un vasto areale dove è piuttosto comune: Messico sud-occidentale, Guatemala, Honduras, Nicaragua, Costa Rica, Panama, Colombia del nord e Venezuela. In cattività è raro.

Biologia

Vive nelle savane di pianura, nelle foreste a galleria e in quelle primarie, nelle boscaglie e nelle zone aride tropicali. Mentre nel periodo riproduttivo le coppie si isolano, durante il resto dell'anno si formano bande di molte decine di individui che si radunano su grandi alberi dormitorio. Ha volo rapido e diretto; Wetmore rilevò una velocità di 72 chilometri orari. Nidifica negli alberi cavi o nei nidi di picchio abbandonati dove la femmina depone normalmente 4 uova che vengono incubate per 22 giorni. I giovani si involano tra le 5 e le 6 settimane dalla schiusa[2].

Note

  1. ^ (EN) Gill F. and Donsker D. (eds), Family Psittacidae, in IOC World Bird Names (ver 9.2), International Ornithologists’ Union, 2019. URL consultato il 19 maggio 2014.
  2. ^ a b c David Alderton, The Ultimate Encyclopedia of Caged and Aviary Birds, London, England, Hermes House, 2003, p. 196, ISBN 1-84309-164-X.

Bibliografia

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Brotogeris jugularis: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Il parrocchetto mentoarancio (Brotogeris jugularis Müller, 1776) è un uccello della famiglia degli Psittacidi.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Toviparkiet ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De toviparkiet (Brotogeris jugularis) is een vogel uit de familie Psittacidae (papegaaien van Afrika en de Nieuwe Wereld).

Kenmerken

Deze groene vogel heeft een lengte van 18-20 cm en een duidelijk gele keelvlek. De vleugeldekveren zijn groenbruin, terwijl de overige delen blauwachtig groen zijn. De handpennen hebben een donkerblauwe kleur. De binnenzijde van de vleugels zijn heldergeel, uitgezonderd enkele grote groenblauwe veren. De ogen zijn bruin, de snavel is zwartgrijs en de poten donker vleeskleurig.

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor van zuidwestelijk Mexico tot westelijk Venezuela en telt 2 ondersoorten:

  • Brotogeris jugularis jugularis: van zuidwestelijk Mexico tot noordelijk Colombia en noordwestelijk Venezuela.
  • Brotogeris jugularis exsul: oostelijk Colombia en westelijk Venezuela.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
  • Het ABC voor de vogelliefhebber, (1977) Hollandia B.V. Baarn, ISBN 9060459814.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Toviparkiet: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De toviparkiet (Brotogeris jugularis) is een vogel uit de familie Psittacidae (papegaaien van Afrika en de Nieuwe Wereld).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Periquito-de-queixo-laranja ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Periquito-de-queixo-laranja (Brotogeris jugularis) é uma espécie de ave da família Psittacidae.

Pode ser encontrada nos seguintes países: Colômbia, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, México, Nicarágua, Panamá e Venezuela.[1]

Os seus habitats naturais são: florestas secas tropicais ou subtropicais, florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e florestas secundárias altamente degradadas.[1]

Referências

  1. a b c (em inglês) BirdLife International (2004). Brotogeris jugularis (em inglês). IUCN 2006. Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas da IUCN de 2006 . Página visitada em 24 de Julho de 2007.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Periquito-de-queixo-laranja: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Periquito-de-queixo-laranja (Brotogeris jugularis) é uma espécie de ave da família Psittacidae.

Pode ser encontrada nos seguintes países: Colômbia, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, México, Nicarágua, Panamá e Venezuela.

Os seus habitats naturais são: florestas secas tropicais ou subtropicais, florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e florestas secundárias altamente degradadas.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Orangestrupig parakit ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Orangestrupig parakit[2] (Brotogeris jugularis) är en fågel i familjen västpapegojor inom ordningen papegojfåglar.[3]

Utbredning och systematik

Orangestrupig parakit delas in i två underarter:[3]

  • Brotogeris jugularis jugularis – förekommer från tropiska sydvästra Mexiko till norra Colombia och nordvästra Venezuela
  • Brotogeris jugularis exsul – förekommer i östra Colombia och västra Venezuela

Status

IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Bildgalleri

Referenser

  1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Brotogeris jugularis Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2016) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2016 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-08-11

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Orangestrupig parakit: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Orangestrupig parakit (Brotogeris jugularis) är en fågel i familjen västpapegojor inom ordningen papegojfåglar.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Тіріка буроплечий ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK

Зовнішній вигляд

Довжина тіла 18 см, хвоста 7 см. Голова й нижній бік тіла зелений, але з відтінками: голова має світло-синюватий відтінок, а нижній бік тіла — маслиново-жовтий. На горлі пляма помаранчево-червоного кольору. Нижнє покривне пір'я крила має золотаво-коричневий відтінок. Навколо очей є біле кільце. Дзьоб солом'яно-жовтий.

Розповсюдження

Поширений у південній частині Мексики до Колумбії й Венесуели.

Спосіб життя

Населяють субтропічні й тропічні ліси. Дуже життєрадісні й рухливі птахи. Люблять багато літати й бігати.

Класифікація

Вид включає 2 підвиди:

Примітки

  1. BirdLife International (2016). Brotogeris jugularis: інформація на сайті МСОП (версія 2016.3) (англ.) 01 October 2016
  2. Фесенко Г. В. Вітчизняна номенклатура птахів світу. — Кривий Ріг : ДІОНАТ, 2018. — 580 с. — ISBN 978-617-7553-34-1.

Література

Птах Це незавершена стаття з орнітології.
Ви можете допомогти проекту, виправивши або дописавши її.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Brotogeris jugularis ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Brotogeris jugularis là một loài chim trong họ Psittacidae.[2]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ BirdLife International (2012). Brotogeris jugularis. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2013.2. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế. Truy cập ngày 26 tháng 11 năm 2013.
  2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến Bộ Vẹt này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Brotogeris jugularis: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Brotogeris jugularis là một loài chim trong họ Psittacidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Оранжевогорлый тонкоклювый попугай ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Класс: Птицы
Подкласс: Настоящие птицы
Инфракласс: Новонёбные
Семейство: Попугаевые
Подсемейство: Настоящие попугаи
Вид: Оранжевогорлый тонкоклювый попугай
Международное научное название

Brotogeris jugularis (Muller, 1776)

Охранный статус Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 177741NCBI 503983EOL 1178019

Оранжевогорлый тонкоклювый попугай[1] (лат. Brotogeris jugularis) — птица семейства попугаевых.

Внешний вид

Длина тела 18 см, хвоста 7 см. Голова и нижняя сторона тела зелёная, но с оттенками: голова имеет светло-синеватый оттенок, а нижняя сторона тела — оливково-жёлтый. На горле пятно оранжево-красного цвета. Нижние кроющие перья крыла имеют золотисто-коричневый оттенок. Вокруг глаз есть белое кольцо. Клюв соломенно-жёлтый.

Распространение

Обитает в южной части Мексики до Колумбии и Венесуэлы.

Образ жизни

Населяют субтропические и тропические леса. Очень жизнерадостные и подвижные птицы. Любят много летать и бегать.

Классификация

Вид включает в себя 2 подвида.

  • Brotogeris jugularis exsul Todd, 1917
  • Brotogeris jugularis jugularis (Statius Muller, 1776)

Примечания

  1. Бёме Р. Л., Флинт В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Птицы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский / Под общ. ред. акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., «РУССО», 1994. — С. 115. — 2030 экз.ISBN 5-200-00643-0.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Оранжевогорлый тонкоклювый попугай: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию

Оранжевогорлый тонкоклювый попугай (лат. Brotogeris jugularis) — птица семейства попугаевых.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии