nomes no trilho de navegação
Kachna labradorská (Camptorhynchus labradorius) je vyhynulý druh kachny, který se vyskytoval na atlantském pobřeží Severní Ameriky od Labradoru na jih do roku 1875. Poslední exemplář byl zabit téhož roku. Kačer byl na hlavě a na lopatkách bíle zbarven. Kolem krku měl tenký černý proužek a černé temeno. Jinak byl celý černý. Kachna byla hnědošedé barvy s velkou bílou skvrnou na křídle. Dnes se s ní můžeme setkat jen jako exemplář v muzeu. Hlavní příčinou vyhynutí tohoto druhu byl lov, přestože neměla chutné maso, dále také rozrůstání lidské populace, kvůli kterému ubývalo vhodné potravy pro tento druh.
Obrázky, zvuky či videa k tématu kačka labradorská ve Wikimedia Commons
Kachna labradorská (Camptorhynchus labradorius) je vyhynulý druh kachny, který se vyskytoval na atlantském pobřeží Severní Ameriky od Labradoru na jih do roku 1875. Poslední exemplář byl zabit téhož roku. Kačer byl na hlavě a na lopatkách bíle zbarven. Kolem krku měl tenký černý proužek a černé temeno. Jinak byl celý černý. Kachna byla hnědošedé barvy s velkou bílou skvrnou na křídle. Dnes se s ní můžeme setkat jen jako exemplář v muzeu. Hlavní příčinou vyhynutí tohoto druhu byl lov, přestože neměla chutné maso, dále také rozrůstání lidské populace, kvůli kterému ubývalo vhodné potravy pro tento druh.
Camptorhynchus labradorius Camptorhynchus generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatzen zen.
Camptorhynchus labradorius Camptorhynchus generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatzen zen.
Labradorinsorsa (Camptorhynchus labradorius)[2] on sukupuuttoon kuollut sorsalintu. Labradorinsorsaa esiintyi Pohjois-Amerikan koillisrannikolla. Siitä ei ole tehty havaintoja vuoden 1875 jälkeen. Se hävisi liiallisen metsästyksen seurauksena.[1]
Labradorinsorsa pesi hiekkasärkillä ja suojaisilla lahdilla. Talvella se ruokaili matalilla lahdilla, satamissa ja estuaareissa.[1]
Labradorinsorsa (Camptorhynchus labradorius) on sukupuuttoon kuollut sorsalintu. Labradorinsorsaa esiintyi Pohjois-Amerikan koillisrannikolla. Siitä ei ole tehty havaintoja vuoden 1875 jälkeen. Se hävisi liiallisen metsästyksen seurauksena.
Labradorinsorsa pesi hiekkasärkillä ja suojaisilla lahdilla. Talvella se ruokaili matalilla lahdilla, satamissa ja estuaareissa.
De labradoreend (Camptorhynchus labradorius) was een opvallende wit- en zwartgekleurde eiderachtige zee-eend in de onderfamilie Merginae die in de 19de eeuw is uitgestorven.
De naaste verwanten van deze soort zouden de zee-eenden (Melanitta) zijn (Livezey, 1995). De labradoreend voedde zich met kleine schelpdieren. De snavel verschilde van die van andere eenden in de wijde, afgeplatte punt met aan de binnenzijde talloze lamellen. Door de eigenschappen van de snavel werd hij beschouwd als een ecologische tegenhanger van de Stellers eider (Polysticta stelleri) uit Noord-Azië en het noorden van de Grote Oceaan. Een andere, niet verwante eend met vergelijkbare en een zelfs nog meer gespecialiseerde anatomie van de snavel is de Australische lepelbekeend (Malacorhynchus membranaceus) die zich grotendeels met plankton, maar ook met schelpdieren voedt. In uiterlijke verschijning leek de labradoreend waarschijnlijk het meeste op de blauwe eend (Hymenolaimus malacorhynchus).
De labradoreend is altijd betrekkelijk zeldzaam geweest. Er wordt aangenomen dat het de eerste vogel is die na 1500 in Noord-Amerika is uitgestorven. De laatste waarneming van de labradoreend zou hebben plaatsgevonden op 12 december 1878 in Elmira in de staat New York. Het laatste bewaarde exemplaar is in 1875 voor de kust van Long Island doodgeschoten. Er wordt aangenomen dat de soort broedde in Labrador, hoewel er nooit nesten zijn beschreven. Hij overwinterde in gebied dat zich uitstrekte van Nova Scotia in het noorden tot Chesapeake Bay in het zuiden.
Er is nog steeds geen echte verklaring gevonden voor het uitsterven van de labradoreend. Hoewel de soort werd bejaagd voor zijn vlees, werd de smaak niet lekker gevonden en rotte het snel weg. Ook omdat er geen hoge prijzen voor zijn vlees werden betaald, was hij niet gewild bij jagers. Een verklaring zou kunnen zijn dat de eieren intensief werden verzameld en de vogel in zijn broedgebied mogelijk het slachtoffer was van de handel in zijn veren. Een andere mogelijke factor die zou kunnen hebben bijgedragen aan zijn uitsterven was de afname van de aantallen mosselen en andere schelpdieren waarmee de labradoreend zich voedde in zijn overwinteringgebied, ten gevolge van bevolkingstoename en toename van de industrie aan de oostkust van de Verenigde Staten. Hoewel alle zee-eenden zich voedden met schelpdieren van het oppervlaktewater, schijnt er geen andere West-Atlantische vogelsoort te zijn geweest die zo afhankelijk was van dit voedsel als de labradoreend (Bangs in Phillips, 1926).
Mannelijk exemplaar in het American Museum of Natural History
Vrouwelijk exemplaar in het American Museum of Natural History
Schilderij van Louis Agassiz Fuertes
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Camptorynchus labradorius op Wikimedia Commons. De labradoreend (Camptorhynchus labradorius) was een opvallende wit- en zwartgekleurde eiderachtige zee-eend in de onderfamilie Merginae die in de 19de eeuw is uitgestorven.
Labradorand er en utdødd nordamerikansk fugl i andefamilien. Den hekket i Labrador, i det nordlige Quebec og i Canada.
Den ble sist sett en gang etter 1878. Man vet ikke helt sikkert hvordan den ble utryddet. Det kunne ikke vært på grunn av jakt, for fuglen ble ansett for å ha dårlig smak.[trenger referanse]
Camptorhynchus er slektalLabradoranda tilhører. Den er også eneste art i slekta.
Labradorand er en utdødd nordamerikansk fugl i andefamilien. Den hekket i Labrador, i det nordlige Quebec og i Canada.
Den ble sist sett en gang etter 1878. Man vet ikke helt sikkert hvordan den ble utryddet. Det kunne ikke vært på grunn av jakt, for fuglen ble ansett for å ha dårlig smak.[trenger referanse]
Multimedia w Wikimedia Commons Kaczka labradorska (Camptorhynchus labradorius) – gatunek wymarłego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występował niegdyś we wschodniej części Kanady i północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Kaczka labradorska uważana jest za pierwszy wymarły gatunek ptaka na terenie Ameryki Północnej w czasach historycznych (po 1500 r.). Uznaje się że ostatni osobnik został zastrzelony na wyspie Long Island w 1875 r. Choć przypuszcza się że ostatnia obserwacja miała miejsce w miejscowości Elmira w stanie Nowy Jork 12 grudnia 1878. Przypuszczalnie gniazdowała w kanadyjskim regionie Labrador, jednak nigdy nie opisano żadnego gniazda; zimowała od Nowej Szkocji aż po Zatokę Chesapeake na południu. Kaczka labradorska była, podobnie jak edredon zwyczajny, intensywnie czarno-biała. Była jedynym przedstawicielem rodzaju Camptorhynchus[5][6].
Kaczka labradorska żywiła się małymi mięczakami, a struktura jej dzioba znacznie różniła się od większości kaczek, był on bowiem szeroki i spłaszczony na wierzchołku i posiadał wewnątrz liczne blaszki rogowe. W ten sposób byłaby ekologicznym odpowiednikiem północnopacyficznego/północnoazjatyckiego birginiaka (Polysticta stelleri). Inny, zupełnie niespokrewniony gatunek kaczki z podobnym, ale nawet bardziej wyspecjalizowanym morfologicznie dziobem – australijski łopatonos (Malacorhynchus membranaceus), żywi się głównie planktonem, ale także mięczakami.
Przyczyny wymarcia kaczki labradorskiej nie są pewne. Chociaż odławiano ją dla mięsa, to uważano mięso kaczki za złe w smaku i szybko psujące się, wskutek czego polowanie na kaczki labradorskie nie było dochodowe. Zatem niepolowano masowo na te kaczki. Przypuszczalnie jednak masowo zbierano jaja kaczki, za cenne uważano także jej pióra. Innym możliwym czynnikiem wymarcia tej kaczki jest zmniejszenie populacji małży i innych drobnych owoców morza, którymi – jak się uważa – żywiła się w porze zimowej, w okresie wzrostu liczby ludności i przemysłu na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej. Chociaż wszystkie morskie gatunki kaczek chętnie jadły mięczaki strefy płytkich wód, to prawdopodobnie kaczka labradorska była najbardziej uzależniona od tego typu pokarmu ze wszystkich zachodnioatlantyckich gatunków kaczek.[7].
Drzeworyt ilustrujący samca i samicę (w tle)
Obraz autorstwa Louisa Agassiza Fuertesa
Portret wypchanego okazu C. labradorius, w Redpath Museum (Montreal). W dziobie widoczne lamelle
Ilustracja Johna Gerrarda Keulemansa
Lista wymarłych gatunków za: Maas, P.H.J: Globally Extinct Birds. The Sixth Extinction, 2 stycznia 2017. [dostęp 24 maja 2017].
Kaczka labradorska (Camptorhynchus labradorius) – gatunek wymarłego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występował niegdyś we wschodniej części Kanady i północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Kaczka labradorska uważana jest za pierwszy wymarły gatunek ptaka na terenie Ameryki Północnej w czasach historycznych (po 1500 r.). Uznaje się że ostatni osobnik został zastrzelony na wyspie Long Island w 1875 r. Choć przypuszcza się że ostatnia obserwacja miała miejsce w miejscowości Elmira w stanie Nowy Jork 12 grudnia 1878. Przypuszczalnie gniazdowała w kanadyjskim regionie Labrador, jednak nigdy nie opisano żadnego gniazda; zimowała od Nowej Szkocji aż po Zatokę Chesapeake na południu. Kaczka labradorska była, podobnie jak edredon zwyczajny, intensywnie czarno-biała. Była jedynym przedstawicielem rodzaju Camptorhynchus.
Labradorand[2] (Camptorhynchus labradorius) är en utdöd nordamerikansk fågel i familjen änder inom ordningen andfåglar.[3] Den var den första fågelart som dog ut i Nordamerika efter Columbus ankomst. Den var redan en sällsynt fågel innan europeiska bosättare kom dit, och dog ut snart därefter. 54 eller 55 exemplar finns bevarade till eftervärlden och förvaras på olika museer världen runt.[4]
Hanen var tecknad i svartvitt som en ejder, men hade bortsett från handpennorna helt vita vingar. Honan var gråaktig och svart tecknad likt sjöorre och svärta. Huvudet var avlångt och ögonen små. Näbben var nästan lika lång som huvudet. Kroppen var kort, likaså fötterna som satt långt bak på kroppen. Stjärten var kort och rundad.[5]
Labradoranden placeras som ensam art i släktet Camptorhynchus. Troligen var den närmast släkt med sjöorrar och svärtor i släktet Melanitta.[6]
Vintertid förekom den utmed New Jerseys och New Englands kust i skyddade sandvikar och hamnar. Häckningsbiologin är okänd, men tros ha häckat i Labrador och norra Quebec.[7][8] John James Audubons son rapporterar om att ha sett ett labradorandsbo, men det är oklart var.
Näbbens uppbyggnad var speciell med sin breda och platta spets med ett antal lameller på insidan. På så sätt anses den vara en ekologisk motsvarighet till alförrädaren. Näbben var också ovanligt mjuk och kan ha använts för att leta efter föda i sediment.[8] Den tros ha levt av mollusker och skaldjur på grunt vatten.
Man tror att labradoranden alltid varit sällsynt, men mellan 1850 och 1870 blev den allt ovanligare.[8] Varför den dog ut är fortfarande oklart. Även om den jagades ansågs den allmänt smaka illa och ruttna snabbt. Möjligen var dess ägg eftertraktade, liksom dess fjädrar. Den kan också ha drabbats av födobrist i vinterkvarteren när befolkningsökningen och industrialiseringen i övervintringsområdet minskade tillgången på skaldjur. Även om andra havslevande änder har en liknande diet var labradoranden mest specialiserade av alla.[9]
En annan teori är människans påverkan på de kustnära områdena i Nordamerika, vilket tvingade fågeln att lämna sin nisch.[10][11] Eftersom det var den enda andarten som hade sin utbredning begränsad till den amerikanska östkusten var detta svårt.[12] Den rapporterades senast 1875.[3]
Hane och hona illustrerad av John Gerrard Keulemans
Uppstoppad hona på American Museum of Natural History, New York.
Uppstoppad hane på American Museum of Natural History, New York.
Teckning av hanfågel.
Teckning av huvudet på hanfågel
Skiss av fot på hanfågel.
Wikimedia Commons har media som rör labradorand.
Wikispecies har information om Camptorhynchus labradorius.
Labradorand (Camptorhynchus labradorius) är en utdöd nordamerikansk fågel i familjen änder inom ordningen andfåglar. Den var den första fågelart som dog ut i Nordamerika efter Columbus ankomst. Den var redan en sällsynt fågel innan europeiska bosättare kom dit, och dog ut snart därefter. 54 eller 55 exemplar finns bevarade till eftervärlden och förvaras på olika museer världen runt.
Vịt Labrador, tên khoa học Camptorhynchus labradorius, là một loài chim trong họ Vịt.[2]
Camptorhynchus labradorius
(Gmelin, 1789)
Лабрадорская гага[1][2] (лат. Camptorhynchus labradorius) — вымершая морская птица семейства утиных, имевшая смешанную чёрно-белую окраску, которая никогда не была широко распространённой. Некоторые учёные полагают, что она являлась первой птицей, вымершей в Северной Америке после 1500 года. Последняя лабрадорская гага, как полагают, была замечена в нью-йоркском районе Эльмира 12 декабря 1878 года. Последняя сохранённая птица была убита в 1875 году в районе Лонг-Айленда. Этот вид птиц, как считалось, размножался на острове Лабрадор, хотя ни одного гнезда не было описано, а зимовал в районах Новой Шотландии и Чесапикского залива.
Лабрадорская гага была известна под обиходным названием «разноцветная утка», которое являлось общим для пестроносого турпана, обыкновенного гоголя и даже для американского кулика[en]. Этот факт привёл к затруднениям в интерпретации старых данных об этих видах. Лабрадорская гага также была известна как скунковая утка. Оба названия ссылались на смешанную чёрно-белую пегую окраску самцов данного вида. Ещё одним общим названием лабрадорской гаги было мелкопесчаная утка. Оно ссылалось на её привычку питаться на мелководье. Самыми близкими эволюционными родственники лабрадорской гаги были, очевидно, турпаны.
Лабрадорская гага питалась мелкими моллюсками, а её клюв сильно отличался от большинства уток. Клюв имел широкий, сглаженный конец с многочисленными чешуйками внутри. Таким образом, она была экологической коллегой стеллеровой гаги, обитавшей в северной Азии и северной части Тихого океана. Подобной морфологией клюва также обладает австралийская розовоухая утка, которая питается в основном планктоном, а также моллюсками. Лабрадорская гага по внешнему виду, скорее всего, напоминала современную синюю гагу[en].
Вымирание лабрадорской гаги всё ещё не изучено до конца. Хотя на неё и охотились ради пропитания, её мясо, как считалось, имело неприятный вкус, быстро гнило, да и польза от него была минимальной, поэтому гага из-за этого не истреблялась. Однако считается, что весьма активный сбор яиц, а также охота ради пуха, несомненно, привели к её гибели. Другим возможным фактором вымирания птицы было снижение численности мидий и других моллюсков из-за роста населения и промышленности на Восточном Побережье, которые, как полагают, являлись основным кормом во время зимовки. Хотя все морские утки и питались мелководными моллюсками, но ни один вид птиц в Западной Атлантике не был так сильно зависим от конкретной пищи, как лабрадорская гага.
Лабрадорская гага (лат. Camptorhynchus labradorius) — вымершая морская птица семейства утиных, имевшая смешанную чёрно-белую окраску, которая никогда не была широко распространённой. Некоторые учёные полагают, что она являлась первой птицей, вымершей в Северной Америке после 1500 года. Последняя лабрадорская гага, как полагают, была замечена в нью-йоркском районе Эльмира 12 декабря 1878 года. Последняя сохранённая птица была убита в 1875 году в районе Лонг-Айленда. Этот вид птиц, как считалось, размножался на острове Лабрадор, хотя ни одного гнезда не было описано, а зимовал в районах Новой Шотландии и Чесапикского залива.
拉布拉多鴨（Camptorhynchus labradorius）是一種像絨鴨及呈黑白色的鴨，相信是北美洲自1500年後第一種滅絕的動物。最後見到拉布拉多鴨是於1878年在紐約州的埃爾邁拉市。最後保存下來的標本是於1875年在長島被射殺的。雖然未有發現牠們的巢穴，據估是在拉布拉多繁殖，並由新斯科舍遷至切薩皮克灣過冬。
拉布拉多鴨的嘴邊闊平，內有大量薄片，適合吃細小的軟體動物。故此牠們在生態上是太平洋或亞洲北部小絨鴨的同伴。其他有相似結構的動物是澳洲無關的紅耳鴨，但紅耳鴨主要是吃浮游生物，但也吃軟體動物。拉布拉多鴨的情況有點像山藍鴨，可能只是在外表上相似。
拉布拉多鴨的滅絕仍未有解釋。雖然牠們也會被作為食物，但其肉質並不可口，加上很快變壞，只有很低的價值。另外估計牠們的蛋被過份採集，或是因蚌類的減少而缺乏食物。雖然秋沙鴨亞科也會吃淺水的蚌類，但卻沒有一種像拉布拉多鴨般依賴這些食物。[2]
拉布拉多鴨（Camptorhynchus labradorius）是一種像絨鴨及呈黑白色的鴨，相信是北美洲自1500年後第一種滅絕的動物。最後見到拉布拉多鴨是於1878年在紐約州的埃爾邁拉市。最後保存下來的標本是於1875年在長島被射殺的。雖然未有發現牠們的巢穴，據估是在拉布拉多繁殖，並由新斯科舍遷至切薩皮克灣過冬。
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : カモ目 Anseriformes 科 : カモ科 Anatidae 属 : カササギガモ属カササギガモ（鵲鴨、Camptorhynchus labradorius）は、カモ目カモ科に属する鳥類。本種のみでカササギガモ属を構成する。
セントローレンス湾やラブラドール地方で繁殖し、冬季になるとチェサピーク湾へ南下し越冬していたと考えられている[1][2]。
翼長オス21-22センチメートル、メス21センチメートル[1]。翼は白い[1]。
嘴は先端が幅広く[1]、内側には多数の板や溝が並ぶ[2]。嘴や後肢は黒く、嘴基部側面は黄色[1]。
オスは頭部から頸部にかけての羽衣が白く、頭頂は黒く頸部にも首輪状に黒い斑紋が入る[1]。胴体の羽衣は黒い[1]。メスは全身の羽衣が灰褐色[1]。
食性は不明だが、嘴の形状から小型貝類、昆虫の幼虫、甲殻類などの柔らかい物を食べることに特殊化した種と考えられている[1][2]。泥や水に嘴を差し入れ食物を濾し取っていたと考えられている[2]。
食用とされたこともあった[2]。
狩猟されることが少なかったことや食性が特殊化していたと考えられていることから、食物が何らかの理由により減少しそれに伴い自然に絶滅したと考えられている[1][2]。
メス
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。
-RedpathMuseumMontreal-June6-08.png)
