Carduelis Brisson 1760

Carduelis (lat. Carduelis) – fringillidae fəsiləsinə aid quş cinsi.

Sinonimləri

Acanthis Borkhausen, 1797 (but see text)
Acanthis Bechstein, 1802 (non Borkhausen, 1797: preoccupied)
Acanthis Dumont, 1816 (non Borkhausen, 1797: preoccupied)
Cannabis Blyth, 1850
Chloris Cuvier, 1800 Chloris C.L.Brehm, 1856 (non Cuvier, 1800: preoccupied)
Chloris A.E.Brehm, 1857 (non Cuvier, 1800: preoccupied)
Linaria Bechstein, 1802 (non Bartram, 1791: preoccupied)

Quş ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.

Carduelis a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1760 gant an evnoniour gall Mathurin Jacques Brisson (1723-1806).

Spesadoù hag an isspesadoù anezhe^[1]

Tri spesad golvaneged a ya d'ober ar genad :

• ar pabor kanaber (Carduelis carduelis)
  • C. c. balcanica, brevirostris, britannica, caniceps, carduelis, colchica, frigoris, niediecki, paropanisi, parva, subulata, tschusii, ultima ha volgensis,
• Carduelis citrinella,
• Carduelis corsicana.

O c'havout a reer en Europa, pevarzek (14) isspesad dezhe en holl.

Notennoù ha daveennoù

Muioc'h a restroù diwar-benn

Carduelis

a vo kavet e Wikimedia Commons.

Carduelis és un dels gèneres d'ocells de la família dels fringíl·lids (Fringillidae). Tradicionalment s'ha inclòs dins aquest gènere un bon nombre d'espècies que arran recents treballs^[1][2] han estat traslladats als gèneres Acanthis, Chloris, Linaria i Spinus.

Llista d'espècies

Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 3.5, 2013), aquest gènere està format per 3 espècies:

• Cadernera (Carduelis carduelis).
• Llucareta (Carduelis citrinella).
• Llucareta corsa (Carduelis corsicana).

Referències

Carduelis, do češtiny překládaný zpravidla jako „stehlík“, je velký rod zrnožravých ptáků z čeledi pěnkavovitých. Zahrnuje zvonky (ti jsou na bázi), čečetky a větší skupinu Carduelis v užším smyslu slova, do které patří konopky, čížci a stehlík obecný. Fylogeneticky dovnitř rodu patří patrně také křivky, i když bývají vyčleňovány do zvláštního rodu Loxia, a do blízkosti stehlíka obecného jsou řazeny dva druhy dříve pokládané za zvonohlíky: zvonohlík citronový (Carduelis citrinella = Serinus citrinella) a zvonohlík korsický (Carduelis corsicanus = Serinus corsicanus).^[1] Celkově včetně křivek rod obsahuje 40 druhů, je znám také vyhynulý Carduelis triasi z holocénu ostrova La Palma, jednoho z Kanárských ostrovů.

Reference

1. ↑ ARNAIZ-VILLENA, A.; GUILLÉN, J.; RUIZ-DEL-VALLE, V., et al. Phylogeography of crossbills, bullfinches, grosbeaks, and roseinches. Cell. Mol. Life Sci.. 2001, roč. 58, s. 1-8. Dostupné online.

Carduelis er en slægt af fugle i familien finker, der er udbredt i Europa, Asien og Nordafrika. Traditionelt har slægten været opfattet som en stor gruppe, hvoraf nogle arter også yngler i Nord- og Sydamerika, men senest har det vist sig, at den er polyfyletisk. ^[1][2]Den bør derfor splittes op i flere slægter og i så fald omfatter slægten kun tre arter, hvor stillits (Carduelis carduelis) er den mest udbredte.

Arterne i slægten Carduelis har et kegleformet næb med bred basis og med lige eller kun svagt bøjet næbryg. Vingerne er lange og smalle, og halen er kløftet.

Arter

Slægten Carduelis, opfattet i snæver forstand, omfatter kun tre arter:

• Stillits, Carduelis carduelis
• Citronsisken, Carduelis citrinella
• Brunrygget citronsisken, Carduelis corsicana

Traditionelt har slægten Carduelis dog været mere omfattende med for eksempel også disse arter:

• Gråsisken Acanthis flammea
• Hvidsisken, Acanthis hornemanni
• Grønsisken Spinus spinus
• Guldsisken, Spinus tristis
• Hættesisken, Spinus magellanica
• Tornirisk Linaria cannabina
• Bjergirisk, Linaria flavirostris
• Grønirisk Chloris chloris

Andre slægter

De arter som ikke er medtaget i slægten Carduelis, når den opfattes snævert, er flyttet til disse slægter:

• Spinus
• Linaria
• Acanthis
• Chloris

Noter

Kilder og eksterne henvisninger

• Finn Salomonsen og Gustaf Rudebeck (red.), Danmarks Fugle, bind 2. Branner og Korch, København, 1961.
• Danske navne på alverdens FUGLE Arkiveret version fra juli 2013.
• Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.1). doi:10.14344/IOC.ML.5.1. Arkiveret

Carduelis bezeichnet eine Gattung in der Unterfamilie der Stieglitzartigen innerhalb der Familie der Finken (Fringillidae). Der Name stammt vom Lateinischen carduus (Distel). Auf diesen Ursprung geht der wissenschaftliche Name der Typusart, des Stieglitz, der auch Distelfink genannt wird, „Carduelis carduelis“ zurück.

Seit der Jahrtausendwende hat sich die Zusammensetzung der Gattung rapide verändert. Die vormals recht artenreiche Gattung mit über 30 Arten hat sich aufgrund molekulargenetischer Untersuchungen als nicht monophyletisch herausgestellt und wurde im Zuge genauerer Untersuchungen schließlich in mehrere Gattungen aufgeteilt. Zurzeit (2018) enthält die Gattung nur noch drei Arten.

Merkmale

Die Arten der Gattung sind mittelgroße Finken mit kurzen, kegelförmigen, recht kräftigen Schnäbeln. Die Vögel haben eine Körperlänge von etwa 11 bis 13 Zentimetern. Die Flügelspannweite beträgt 21 bis 25 Zentimeter und das Körpergewicht variiert von etwa 12 bis 19 Gramm.

Das Gefieder der drei Arten ist im Allgemeinen bunt, aber ohne gattungstypische Merkmale. Der Geschlechtsdimorphismus ist bei Korsika- und Zitronenzeisig schwach, beim Stieglitz nicht sichtbar ausgeprägt. Der Gesang aller drei Arten ist ähnlich und kann als „munter zwitschernd“ umschrieben werden.

Systematik

Durch DNA-Untersuchungen des mitochondrialen Cytochrom b^[1] wurde festgestellt, dass die Kreuzschnäbel (Loxia) in der damaligen Gattung Carduelis enthalten sind.^[2][3] Durch mehrjährige Gefangenschaftsbeobachtungen^[4] an asiatischen und europäischen Stieglitzunterarten und drei Chloris-Arten (Grünfinken) wurde gezeigt, dass die verschiedenen Unterarten des Stieglitzes und die drei untersuchten Grünlingsarten zwei in sich geschlossene, ohne Übergangsformen voneinander getrennte Gruppen der Carduelis-Gattung bilden. Weiteren Aufschluss lieferte im Jahre 2012 die Veröffentlichung einer molekulargenetischen Studie der Finkenvögel durch D. Zuccon et al.^[5] Nach dieser Studie wurde eine große Umstrukturierung der Stieglitzartigen vorgenommen, die darin resultierte, dass die Gattung Carduelis in eine Vielzahl Gattungen aufgeteilt wurde, darunter die Birkenzeisige (Acanthis), die Hänflinge (Linaria) und die Grünfinken (Chloris).

Arten

• Carduelis
  • Korsikazeisig (C. corsicana)
  • Stieglitz (C. carduelis)
  • Zitronenzeisig (C. citrinella)

Einzelnachweise

1. ↑ A. Arnaiz-Villena, J. Guillén, V. Ruiz-del-Valle, E. Lowy, J. Zamora, P. Varela, D. Stefani, L. M. Allende: Phylogeography of crossbills, bullfinches, grosbeaks, and rosefinches. In: Cellular and Molecular Life Sciences. Bd. 58, 2001, S. 1159–1166 (PDF).
2. ↑ A. Arnaiz-Villena, M. Álvarez-Tejado, V. Ruiz-del-Valle, C. García-de-la-Torre, P. Varela, M. J. Recio, S. Ferre. J. Martínez-Laso: Phylogeny and rapid Northern and Southern Hemisphere speciation of goldfinches during the Miocene and Pliocene Epochs. In: Cellular and Molecular Life Sciences. Bd. 54, 1998, S. 1031–1041.
3. ↑ Avibase Database: Zitronenzeisig (Carduelis citrinella) (Pallas, 1764)
4. ↑ Hans Rudolf Güttinger: Verwandtschaftsbeziehungen und Gesangsaufbau bei Stieglitz (Carduelis carduelis) und Grünlingsverwandten (Chloris spec.). In: Journal of Ornithology. Bd. 119, Nr. 2/April 1978, 2005, doi:10.1007/BF01644587, S. 172–190.
5. ↑ D. Zuccon, R. Prŷs-Jones, P. Rasmussen und P. Ericson: The phylogenetic relationships and generis Limits of finches (Fringillidae). In: Molecular Phylogenetics and Evolution. Band 62, Nr. 2, Februar 2012, S. 581–596, doi:10.1016/j.ympev.2011.10.002 (nrm.se [PDF]).

Chiquimolin

Chiquimolin in tōtōtl.

Flaaksfinken (Seesjin ??, ^(ha.) Siisken) (Carduelis) san finkenfögler an hiar tu at kategorii faan a sjongfögler (Passeriformes).

Slacher

C. carduelis – C. citrinella – C. corsicana

Iar tääld uk jodiaren diar noch mä tu:

C. atrata - C. atriceps - C. barbata - C. cannabina - C. crassirostris - C. cucullata - C. dominicensis - C. flammea - C. flavirostris - C. hornemanni - C. johannis - C. lawrencei - C. magellanica - C. notata - C. olivacea - C. pinus - C. psaltria - C. siemiradzkii - C. spinescens - C. spinus - C. tristis - C. uropygialis - C. xanthogastra - C. yarrellii - C. yemenensis

Uun üüs breetjin käänt am jodiar slacher:

Greenfink (Carduelis chloris)

Irlits (Carduelis cannabina)

Peder (Carduelis carduelis)

Ferwisang efter bütjen

Wikimedia Commons hää bilen of filmer tu:

Wikispecies hää en artiikel tu:

Timsennenin (Assaɣ usnan: Carduelis) d tawsit meqqren n iylalen yeṭṭafaren tawacult n tbenferriwin

Timsennenin tizegzawin

• Aberzegzaw (Chloris chloris)
• Tahrayt (Bucanetes githagineus)

A Zeisal is eingtli a Vogel (hochdeutsch: Zeisig). Im boarischen is as Zeisal aba a in andere Redewendunga zum finden. Zum Beischbui: "Singa wia a Zeisal" - da drüber hod si scho da Münchner im Himmel beschwert, ois a im Himme Hosianna singa ("singa wia a Zeisal") und Manna dringa soidd statt dass' eam a Bier ge'm. Oda da Zeisalwagen - im boarischen Sprachgebrauch a Gfängniswong. In Wien warns im 18. Jahrhundat einfache Loaterwagerl, de zum Ausflugswagerl umfunktioniad worn san (konnst schaung bei de.wikipedia.org/wiki/Zeiserlwagen).

Купшыллар (лат. Carduelis) — тау чыпчыгы кошлар семьялыгыннан кошлар ыругы.

Тышкы кыяфәт

Кошларның тән төзелеше тыгыз, башы йомры, муены кыска. Каурыйлары тыгыз, төрле төстәге. Кайбер тропик төрләрнең башларында бүрек бар. Канатлары урта озынлыклы. Озын, конус рәвешендә томшыгы тирәсендә киң «битлек» бар, аның төсе баш төсеннән аерыла. Сырты һәм түше соры, көрән төсмере белән.

Асыруглар һәм төрләр

Чын купшыллар (Carduelis)

• Купшыл (C. carduelis)
• Чал башлы купшыл (C. caniceps)

Чинар чыпчыклары (элек Chloris)

• Чинар чыпчыгы (C. chloris)
• Кытай чинар чыпчыгы (C. sinica)

Чечетләр (элек Acanthis)

• Чечет (C. flammea)
• Тундра чечете (C. hornemannii)

• Киндер чыпчыгы (C. cannabina)
• Тау чечете (C. flavirostris)

Сары чыпчыклар (элек Spinus)

• Сары чыпчык (C. spinus)
• Утлы-сарылы чыпчык (C. cucullata)
• Америка сары чыпчыгы (C. tristis)
• Сары йөзле сары чыпчык (C. yarrellii)
• Нарат сары чыпчыгы (C. pinus)
• Кара башлы сары чыпчык (C. magellanica)
• Каралы-сарылы чыпчык (C. atrata)
• Сакаллы сары чыпчык (C. barbata)
• Кара түшле сары чыпчык (C. notata)

Кола тау чыпчыклары (Rhodospiza)

• Кола тау чыпчыгы (Rhodospiza obsoleta)

Көйәҙ турғайҙар, ҡупшыҡайҙар, һылыуҡас турғайҙар — Европала, Азияның көньяғында һәм Төньяҡ Африкала йәшәй торған, аҡ, ҡара, көрән-ҡыҙыл, аҡһыл-көрән һәм һары төҫтәр ҡатыш ала булған һайраусы турғайҙар ырыуы.

Ағас һәм ҡыуаҡтарҙа, яр буйындағы үләнле әрәмәлектә оялайҙар. Баҡсалардҙа һәм парктарҙа йәшәйҙәр. күсмә ҡоштар. Һары башлы кәрлә турғай йыл дауамында йәшәй. Һоро, ҡоңғорт, йәшкелт-һары төҫтә булалар. Кескенә башлы, нескә тура суҡышлы. Ҡанаттары төрлө ҙурлыҡта. Түңәрәкләнеп килгән йә иһә киртләч ҡойроҡло. Әрәмә сыпсыҡтары йәшерен тормош алып бара, уларҙы һайрауҙары буйынса, фәҡәт оялау һәм бала сығарыу ваҡытында ғына күрергә мөмкин. Әлеге ҡоштарҙың оялары яһалыуы һәм урынашуы буйынса күп төрлө. Күбеһенсә — асыҡ, каса һымаҡ. Ерҙән бейек түгел — ағас һәм ҡыуаҡлыҡтарҙың ҡыуыш кәүсәһендә (әрәмә турғайы) йәки оҙон үлән һабаҡтары араһында (ҡамыш турғайы) урынлашалар. Ҡарағай турғайы ер өҫтөндәге ояларын эргәһенән керә торған ҡыуыш формаһында яһайҙар. 4—7 йомортҡа һалалар. Ҡамыш һәм ҡарағай турғайҙары бары тик хайуан аҙыҡтары: бөжәктәр һәм уларҙың личинкалары, үрмәксе һымаҡтар, ваҡ моллюсклар менән, ә ҡалғандары еләк һәм ваҡ сүп үлән орлоҡтары менән туҡланалар. Зарарлы бөжәктәрҙе юҡ итәләр. Август аҙағында әрәмә турғайҙары ҡышлау өсөн осоп китә башлайҙар.

Сығанаҡ

• Татар энциклопедияһы. — Ҡазан, 2008 (тат.)

Әҙәбиәт

• Терминологический словарь по зоологии. Русско-башкирский и башкирско-русский (Т. Г. Баишев, 1952)

The genus Carduelis^[1] is a group of birds in the finch family Fringillidae.

The genus Carduelis was introduced by the French zoologist Mathurin Jacques Brisson in 1760 by tautonomy based on Carl Linnaeus's specific epithet for the European goldfinch Fringilla carduelis.^[2][3] The name carduelis is the Latin word for the European goldfinch.^[4]

Many bird species were at one time assigned to the genus, but it became clear from phylogenetic studies of mitochondrial and nuclear DNA sequences that the genus was polyphyletic.^[5][6] The polyphyletic nature of the genus was confirmed by Dario Zuccon and coworkers in a comprehensive study of the finch family published in 2012. The authors suggested splitting the genus into several monophyletic clades, a proposal that was accepted by the International Ornithologists' Union.^[7] The siskins and goldfinches from the Americas formed a distinct clade and were moved to the resurrected genus Spinus, the greenfinches were moved to the genus Chloris, the twite and linnets formed another clade and were moved to the genus Linaria and finally the redpolls were moved to the genus Acanthis.^[8]

Species

The genus Carduelis is now restricted to three European species:^[8]

References

(Sub)Genro Chloris

• Nigrakapa fringo, Carduelis ambigua
• Verda fringo, Carduelis chloris
• Ĉina fringo, Carduelis sinica
• Vjetnama fringo, Carduelis monguilloti
• Flavbrusta fringo, Carduelis spinoides
• La Dezerta fringo, Carduelis obsoleta, ĵus revenis al sia komenca formo en tiu grupo (Zamora et al., 2006).

Flamkardeloj

(Sub)Genro Acanthis

• Arkta flamkardelo, Carduelis hornemanni
• Flamkardelo, Carduelis flammea
• Malgranda flamkardelo, Carduelis cabaret

Krucbekuloj

(Sub)Genro Loxia

La taksonomio de Loxia estas komplika, kaj la (sub)genro povus konsisti ĉu el tri specioj aŭ eble dekduoj. La subaj specioj estas nur tiuj almenaŭ provizore akceptataj de plej parto de fakuloj.

• Granda krucbekulo, Loxia pytyopsittacus
• Skota krucbekulo, Loxia scotica
• Malgranda krucbekulo aŭ Ruĝa krucbekulo, Loxia curvirostra
• Rubanda krucbekulo aŭ Blankaflugila krucbekulo, Loxia leucoptera
• Hispaniola krucbekulo, Loxia megaplaga

Carduelis sensu stricto

grupo Carduelis

• Eŭropa kardelo, Carduelis carduelis
• Citronkardelo, Carduelis citrinella - iam Serinus citrinellus
• Korsika kardelo, Carduelis corsicana - iam Serinus corsicanus

grupo Linaria – Kanaba kardelo kaj Flavbeka kardelo

• Kanaba kardelo, Carduelis cannabina
• Somalia kardelo, Carduelis johannis
• Jemena kardelo, Carduelis yemenensis
• Flavbeka kardelo, Carduelis flavirostris

grupo Spinus – Amerikaj kardeloj kaj siskinoj

Amerikaj kardeloj

• Amerika kardelo, Carduelis tristis
• Malgranda kardelo, Carduelis psaltria
• Laŭrenca kardelo, Carduelis lawrencei

Nordaj siskinoj

• Verda kardelo, Carduelis spinus
• Pinkardelo, Carduelis pinus
• Nigrakrona kardelo, Carduelis atriceps
• Dominga kardelo, Carduelis dominicensis

Novtropikaj kardeloj

• Anda kardelo, Carduelis spinescens
• Nigra kardelo, Carduelis atrata
• Nigramentona kardelo, Carduelis barbata
• Nigrakapa kardelo, Carduelis notata
• Kapuĉa kardelo, Carduelis magellanica
  • Sanktakruca kardelo, Carduelis (magellanica) santaecrucis
• Olivkardelo, Carduelis olivacea
• Ruĝa kardelo, Carduelis cucullata
• Safrankardelo, Carduelis siemiradzkii
• Dikbeka kardelo, Carduelis crassirostris
• Flavventra kardelo, Carduelis xanthogastra
• Flavvizaĝa kardelo, Carduelis yarrellii
• Flavpuga kardelo, Carduelis uropygialis

Fosilia specio

• Tríasa kardelo, Carduelis triasi - Holoceno de La Palma, Kanariaj Insuloj, Hispanio.

Eblaj specioj de Carduelis

Tiuj specioj povus esti rilataj al diversaj grupoj aŭ subgenroj nune klasitaj kiel membroj de Carduelis sed ili ne estis ankoraŭ studataj biokemie:

• Montoserino, Serinus estherae – (malklara rilato).
• Tibeta serino, Serinus thibetanus - (foje Tibeta siskino, Carduelis thibetana estas uzata ĉe Grimmett et al. 1999).
• Ankobera serino, Serinus ankoberensis - (Carduelis ankoberensis ĉe listo de African Bird Club).
• la Orflugilaj dikbekuloj, Rhynchostruthus sp. - (rilato kun Carduelis studata ĉe Fry et al. 2004 kaj Martins 1987)

Ĵusaj taksonomiaj ŝanĝoj

La 18an de decembro, 2009, la Laboratorio Cornell de Ornitologio, laŭ sia fakuleco kiel zorganto de la Listo Clement, faris la jenan aserton: "Laŭ NACC ĉi tie ni disigas la genron Carduelis en kvar genrojn: Carduelis (Kanaba kardelo kaj Flavbeka kardelo), Spinus (siskinoj), Acanthis (flamkardeloj), kaj Chloris (verdaj fringoj). Similaj revizioj necesas pri Carpodacus kaj Serinus, sed ni prokrastas tiajn ŝanĝojn ĝis posta dato."^[2]. Tio sekvas similan ŝanĝon kiu estis publikita en la 50a suplemento de la Listo AOU Checklist of American Birds, "La subgenroj Acanthis kaj Spinus estas altigitaj al genroj, kaj la genro Chloris estas disigita el la genro Carduelis."^[3]

Referencoj

• African Bird Club list (Passerines). http://www.africanbirdclub.org/resources/passerines_2006.doc

• Alcover, J. A.; Florit, F. 1987. Una nueva especie de Carduelis (Fringillidae) de La Palma. Vieraea 17 : 75-86

• Arnaiz-Villena, A.; Álvarez-Tejado, M.; Ruiz-del-Valle, V.; García-de-la-Torre, C.; Varela, P.; Recio, M. J.; Ferre. S. & Martínez-Laso, J. (1998): Phylogeny and rapid Northern and Southern Hemisphere speciation of goldfinches during the Miocene and Pliocene Epochs. Cellular and Molecular Life Sciences 54(9): 1031–1041. COI:10.1007/s000180050230 PDF plena teksto. Erratum, Cellular and Molecular Life Sciences 55(1): 148. COI:10.1007/s000180050280 PDF plena teksto

• Arnaiz-Villena, A., Moscoso, J., Ruiz-del-Valle, V., Gonzalez, J., Reguera, R., Wink, M., I. Serrano-Vela, J. 2007. Bayesian phylogeny of Fringillinae birds: status of the singular African oriole finch Linurgus olivaceus and evolution and heterogeneity of the genus Carpodacus. Acta Zoologica Sinica, 53 (5):826 - 834. PDF plena teksto

• Arnaiz-Villena, A., Ruiz-del-Valle, V., Moscoso, J., Serrano-Vela, J., & Zamora, J. 2007. mtDNA phylogeny of North American Carduelis pinus group. Ardeola, 54(1): p.1-14.

• Fry, H.; Keith, S.; Urban, E. & Woodcock, M. 2004. The Birds of Africa, Volume 7. Christopher Helm

• Grimmett, R.; Inskipp,C. & Inskipp, T. 1999. Birds of the Indian Subcontinent . Princeton University Press

• Martins, R.P. 1987. The Golden-winged Grosbeak in North Yemen. Sandgrouse 9: 106-110

• Ryan, P.G.; Wright, D.; Oatley, G.; Wakeling, J.; Cohen, C.; Nowell, T.L.; Bowie, R.C.K.; Ward, V. & Crowe, T.M. 2004. Systematics of Serinus canaries and the status of Cape and Yellow-crowned Canaries inferred from mtDNA and morphology. Ostrich 75:288-294.

• Zamora, Jorge; Lowy, Ernesto; Ruiz-del-Valle, Valentin; Moscoso, Juan; Serrano-Vela, Juan Ignacio; Rivero-de-Aguilar, Juan & Arnaiz-Villena, Antonio (2006): Rhodopechys obsoleta (desert finch): a pale ancestor of greenfinches (Carduelis spp.) according to molecular phylogeny. Journal of Ornithology 147(3): 448–456. COI:10.1007/s10336-005-0036-2 (HTML abstract). Erratum, Journal of Ornithology 147(3): 511–512 COI:10.1007/s10336-006-0072-6

• Van der Meij, M.A.A.; de Bakker, M.A.G. & Bout, R.G. A phylogeny of finches and their relatives based on nuclear and mitochondrial DNA.

Notoj

Carduelis (de cardus, «cardo» en latín) es un género de aves paseriformes perteneciente a la familia Fringillidae propias del Paleártico occidental. Se caracterizan por su franja alar lipocrómica, y son principalmente granívoras presentando preferencias alimentarias por las semillas dicotiledóneas, que sacan con un fuerte pico cónico, y lengua y músculos bucales muy adaptados a tal efecto.

Especies

En la actualidad el género incluye tres especies:^[1]​

• Carduelis carduelis - jilguero europeo o jilguero común (Paleártico occidental);
• Carduelis citrinella - verderón serrano (sur de Europa);
• Carduelis corsicana - verderón corso (Córcega y Cerdeña).

En el pasado el género incluía más de una treintena de especies de América y Eurasia, pero se demostró que así el grupo era polifilético, por lo que se quedó con solo tres especies. Las demás fueron trasladadas a los géneros Spinus (los jilgueros americanos), Acanthis y Linaria (los pardillos) y Chloris (los verderones).^[1]​

Referencias

Ohakalind (Carduelis) on linnuperekond vintlaste sugukonnast. Selle perekonna liigid on levinud Euraasias, Aafrika põhja- ja kirdeosas ja mõlemal Ameerika mandril. Ohakalindu ja rohevinti on introdutseeritud Ameerikasse, Austraaliasse ja Uus-Meremaale. Eestis võib kohata järgmisi liike:

• Ohakalind Carduelis carduelis
• Rohevint Carduelis chloris
• Siisike Carduelis spinus
• Kanepilind Carduelis cannabina
• Mägi-kanepilind Carduelis flavirostris
• Urvalind Carduelis flammea
• Lõuna-urvalind Carduelis flammea cabaret, Carduelis cabaret
• Hele-urvalind Carduelis hornemanni

Carduelis Fringillidae familiako hegazti generoa da.

Espezieak

Carduelis azpigeneroa

• Carduelis carduelis
• Carduelis tristis
• Carduelis lawrencei
• Carduelis psaltria

Chloris azpigeneroa

• Carduelis chloris
• Carduelis ambigua
• Carduelis sinica
• Carduelis monguilloti
• Carduelis spinoides
• Carduelis obsoleta

Acanthis azpigeneroa

• Carduelis cannabina
• Carduelis johannis
• Carduelis yemenensis
• Carduelis hornemanni
• Carduelis flammea
• Carduelis cabaret
• Carduelis flavirostris

Spinus azpigeneroa

• Carduelis spinus
• Carduelis spinescens
• Carduelis dominicensis
• Carduelis atrata
• Carduelis atriceps
• Carduelis barbata
• Carduelis notata
• Carduelis magellanica
• Carduelis olivacea
• Carduelis pinus
• Carduelis cucullata
• Carduelis siemiradzkii
• Carduelis crassirostris
• Carduelis xanthogastra
• Carduelis yarrellii
• Carduelis uropygialis

Taxonomia aldaketa berriak

Berriki argitaratutako ikerketa batzuek Acanthis, Chloris, Linaria eta Spinus generoetara aldatu dituzte Carduelis generoaren barnean sartu ohi ziren espezie asko^[1][2]. Nazioarteko Ornitologia Biltzarraren arabera (3.5, 2013 bertsioa), espezie hauek osatzen dute Carduelis generoa:

• Carduelis carduelis – Karnaba
• Carduelis citrinella – Mendi txirriskila
• Carduelis corsicana – Korsikar txirriskila
• Carduelis flammea (Linnaeus, 1758) - Txoka txikia

Erreferentziak

Tiklit (Carduelis) on peippojen heimoon kuuluva varpuslintusuku.

Tiklit ovat siemensyöjiä ja ruokkivat myös poikasiaan kuvussa osittain sulaneilla siemenillä. Tiklien nokka on kartiomainen. Sukupuolet ovat pääsääntöisesti selvästi erinäköisiä. Pesä on yleensä pensaassa tai puussa. Munia on 3–5 ja haudonta-aika on 12–14 päivää.

Lisääntymisajan ulkopuolella tiklit esiintyvät parvina, joissa voi olla satoja, joskus tuhansia yksilöitä.

Tiklilajit

Luettelo perustuu BirdLife Suomen maailman lintujen suomenkieliseen nimistöön.^[1] Tiklien luokittelu on ongelmaista ja luokittelujen eroavuuksista johtuen lajisto voi olla erilainen eri lähteissä.

• Tikli Carduelis carduelis
• Sitruunahemppo Carduelis citrinella
• Korsikanhemppo Carduelis corsicanus

Lähteet

Aiheesta muualla

• Laji.fi: Tiklit (Carduelis)
• ITIS: Carduelis (englanniksi)

Carduelis est un genre de passereaux de la famille des Fringillidae. À la suite d'études phylogéniques, ce genre traditionnel est scindé en quatre genres : Carduelis ne conservant que trois espèces.

Taxinomie

Études phylogéniques

L'étude phylogénique de Zuccon et al. (2012), montre que le genre Carduelis, tel qu'il est défini traditionnellement, est polyphylétique. Ses espèces sont donc déplacées dans les genres Acanthis (2 espèces), Linaria (4 espèces) et Spinus (20 espèces).

Liste des espèces

D'après la classification de référence (version 3.3, 2013) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :

• Carduelis carduelis – Chardonneret élégant
• Carduelis citrinella – Venturon montagnard
• Carduelis corsicana – Venturon corse

Voir aussi

Références taxonomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 17 mai 2015)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Carduelis dans Fringillidae
• (en) Référence Fauna Europaea : Carduelis
• (fr+en) Référence ITIS : Carduelis Brisson, 1760
• (en) Référence Animal Diversity Web : Carduelis
• (en) Référence NCBI : Carduelis (taxons inclus)

Carduelis Brisson, 1760 è un genere di uccelli passeriformi della famiglia dei Fringillidi^[1].

Etimologia

Il nome scientifico del genere, Carduelis, deriva dal latino e rappresenta il termine con cui venivano conosciuti i cardellini nell'antica Roma: a sua volta esso deriva da cardus, "cardo", pianta dei semi della quale questi uccelli sono notoriamente ghiotti.

Descrizione

Al genere vengono ascritti uccelletti di piccola taglia, dai 10,5 cm delle sottospecie più piccole di cardellino ai 13,5 delle grandi razze boreali.

L'aspetto nel complesso è minuto ma fiero, con testa arrotondata, becco conico, ali appuntite e coda dalla punta lievemente forcuta. Mentre il cardellino risulta inconfondibile per la faccia rossa orlata di bianco e ancora di nero e i disegni bianchi sulle ali, le due specie di venturone presentano invece faccia e petto di colore giallo-arancio e piumaggio per il resto grigio: in tutte e tre le specie sono presenti barre alari gialle, tipiche di molti fringillidi.

Biologia

Le specie ascritte al genere hanno abitudini diurne e vivono solitamente da soli o al più in coppie durante il periodo degli amori. Si tratta di uccelli granivori, la cui dieta è basata sui semi delle piante erbacee ed integrata con altri alimenti di origine vegetale (bacche, frutta, foglioline, germogli) e, soprattutto durante il periodo degli amori, da piccoli insetti e larve, che vengono dati anche ai piccoli.
Il periodo riproduttivo coincide coi mesi caldi: si tratta di uccelli monogami e molto apprezzati per il canto melodioso dei maschi, che lo utilizzano per attrarre le femmine e che ha reso questi animali molto pregiati come animali da compagnia. Mentre la femmina si occupa di costruire il nido a coppa fra i rami e di covare le uova, il maschio trova il cibo per sé, per la compagna e per i piccoli, che vengono accuditi da ambedue i partner.

Distribuzione e habitat

Il cardellino è la specie dall'areale più ampio, comprendente buona parte dell'ecozona paleartica: esso si sovrappone a quello delle due specie di venturone, che vivono rispettivamente in Europa centro-occidentale, Corsica e isole tirreniche e con le quali vive in simpatria, popolando le aree cespugliose ed alberate con presenza di radure di una verietà di ambienti, dalla macchia mediterranea alla taiga.

Tassonomia

C. carduelis.

C. citrinella.

Al genere vengono ascritte tre specie^[1]:

• Carduelis carduelis (Linnaeus, 1758) - cardellino;
• Carduelis citrinella (Pallas, 1764) - venturone;
• Carduelis corsicana (Koenig, 1899) - venturone corso.

Le sottospecie asiatiche del cardellino vengono tradizionalmente considerate facenti parte di una specie a sé stante, Carduelis caniceps, e sussiste un acceso dibattito in seno alla comunità scientifica sulla loro ascrizione o meno a questa specie.

In passato, il genere Carduelis rappresentava uno dei generi più numerosi in seno alla famiglia Fringillidae: recenti analisi del DNA mitocondriale hanno dimostrato la polifilia del genere, con un conseguente scorporo di numerose specie che sono andate a costituire i generi Acanthis, Chloris, Linaria e Spinus^[2][3]: paradossalmente, assieme al cardellino sono rimaste ascritte al genere solo le due specie di venturone, tradizionalmente invece ascritte a Serinus (rivelatosi anch'esso polifiletico).

Nell'ambito della tribù dei Carduelini, il genere Carduelis occupa un clade assieme al taxon fratello Chrysocorythus e al clade Serinus-Spinus^[4].

Note

Dadzīši, dadzīšu ģints (Carduelis) ir žubīšu dzimtas (Fringillidae) ģints, kas pieder dadzīšu apakšdzimtai (Carduelinae). Apvieno 3 sugas, kas izplatītas Eiropā. Viena no tām (dadzītis) sastopama arī Tuvajos Austrumos un Ziemeļāfrikā.^[1] Saskaņā ar jaunāko sistemātiku Latvijā sastopamas viena dadzīšu ģints suga — dadzītis (Carduelis carduelis).^[2]

Nesenā pagātnē dadzīšu ģintī tika klasificētas gandrīz visas žubīšu dzimtas sugas.^[3][4] DNS pētījumos atklājās, ka ģints ir polifilētiska, un tā tika sadalīta ģenētiskajiem atklājumiem atbilstošās grupās.^[5]

Kopīgās īpašības

Dadzīšu ģints sugas ir nelieli zvirbuļveidīgie putniņi. Mazākais ģintī ir Korsikas ģirlicis, kura ķermeņa garums ir apmēram 11 cm, svars 11—12 g.^[6][7] Lielākais ir dadzītis, kura lielākajiem īpatņiem ķermeņa garums ir apmēram 14 cm, svars 14—18 g.^[8] Krāsainākais no visām trim sugām ir dadzītis.

Parasti šos putnus var novērot baros. Barojas ar sēkliņām tieši no auga vai uz zemes.^[9]

Sistemātika

• Dadzīšu ģints (Carduelis)^[1]
  • Citronģirlicis (Carduelis citrinella)
  • Dadzītis (Carduelis carduelis)
  • Korsikas ģirlicis (Carduelis corsicana)

Atsauces

Carduelis is een geslacht van zangvogels uit de vinkachtigen (Fringillidae).

Soorten

Het geslacht kent de volgende soorten:^[1]

• Carduelis carduelis (putter) (Linnaeus, 1758)
• Carduelis citrinella (citroensijs)(Pallas, 1764)
• Carduelis corsicana (Corsicaanse citroensijs) (Koenig, AF, 1899)

Stillitser (Carduelis) er en slekt i finkefamilien som inkluderer fire arter med tilsammen 16 taxa. Slekten sorterer i tribuset Carduelini, som tilhører underfamilien Carduelinae.^[1] Artene er utbredt i Palearktis, hvorav de fleste i Europa. Alle fire arter er livskraftige ifølge IUCNs rødliste, men stillits (C. carduelis) er sterkt truet av krypskytteri i det nordvestre Afrika (spesielt i det vestre Maghreb).^[2][3]

Mange av artene som tidligere ble regnet til denne gruppen har blitt flyttet til andre slekter, fordi Carduelis viste seg å være ei polifyletisk gruppe.^[4][1] Gruppa er nå monofyletisk.^[5]

Inndeling

Inndelingen og rekkefølgen av den følger HBW Alive og er i henhold til Collar, Newton & Bonan (2017).^[5] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008).^[6] Navn og beskrivelser i parentes er ikke offisielle navn, men kun midlertidige beskrivelser i påvente av offisielle navn.

• Passeriformes, spurvefugler
  • Passeri, sangfugler
    • Passerida
      • Passeroidea
        • Fringillidae, finkefamilien
          • Fringillinae, (sanne finker)
          • Euphoniinae, (neotropisfinker)
          • Carduelinae, (stillitsfinker)
            • Coccothraustini, (kjernebiterfinker)
            • Drepanidini, (hawaiifinker)
            • Carpodacini, rosenfinker
            • Pyrrhulini, (dompaper og nære slektninger)
            • Carduelini, (stillitser og nære slektninger)
              • Haemorhous
              • Rhodospiza
              • Rhynchostruthus
              • Chloris
              • Linurgus
              • Crithagra
              • Linaria
              • Acanthis
              • Loxia, korsnebber
              • Chrysocorythus
              • Carduelis, stillitser
                • C. carduelis, stillits
                • C. caniceps, (ikke navngitt, øststillits)
                • C. citrinella (monotypisk), sitronirisk
                • C. corsicana (monotypisk), korsikairisk
              • Serinus, (irisker)
              • Spinus

Referanser

Eksterne lenker

• (sv) Stillitser hos Dyntaxa
• (en) Stillitser – oversikt og omtale av artene i WORMS-databasen
• (en) Stillitser i Encyclopedia of Life
• (en) Stillitser i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Stillitser hos Fossilworks
• (en) Stillitser hos Fauna Europaea
• (en) Stillitser hos NCBI
• (en) Stillitser hos ITIS
• (en) Kategori:Carduelis – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Carduelis – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons

Carduelis – rodzaj ptaka z podrodziny łuskaczy (Carduelinae) w rodzinie łuszczakowatych (Fringillidae).

Występowanie

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji^[4].

Morfologia

Długość ciała 10,5-13,5 cm; masa ciała 9,5-30 g^[5].

Systematyka

Etymologia

Carduelis: łac. carduelis „szczygieł”, od carduus lub cardus „oset”^[6].

Podział systematyczny

Takson ten ostatnio przeszedł gruntowną rewizję taksonomiczną wskutek czego szereg gatunków wyodrębniono do rodzajów Chloris, Linaria, Spinus i Acanthis^{[7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17]}. Do rodzaju należą następujące gatunki^[18]

• Carduelis carduelis – szczygieł
• Carduelis citrinella – osetnik zwyczajny
• Carduelis corsicana – osetnik korsykański

Przypisy

Carduelis é um gênero de aves passeriformes da família Fringillidae. O grupo inclui aves de pequeno porte, que se alimentam de sementes moles, como os pintassilgos, pintarroxos e verdilhões.

Espécies

Atualmente, o género inclui três espécies:^[1]

• Pintassilgo-português (Carduelis carduelis)
  • • Pintassilgo-dos-himalaias (Carduelis carduelis caniceps)
• Pintassilgo-citril (Carduelis citrinella)
• Pintassilgo-de-corsican (Carduelis corsicana)

Além disso, as espécies seguintes são por vezes incluídas neste género:

• Grupo dos Carduelis Centro e Sul Americanos
• Pintassilgo-de-cabeça-preta (Carduelis magellanica ou Spinus magellanicus)
• Pintassilgo-do-nordeste (Carduelis yarrellii ou Spinus yarrellii)
• Pintassilgo-de-barriga-amarela (Carduelis xanthogastra ou Spinus xanthogastrus)
• Pintassilgo-da-venezuela (Carduelis cucullata ou Spinus cucullatus)
• Pintassilgo-negro (Carduelis atrata ou Spinus atratus)
• Pintassilgo-de-gravata (Carduelis barbata ou Spinus barbatus)
• Pintassilgo-de-uropígio-amarelo (Carduelis uropygialis ou Spinus uropygialis)
• Pintassilgo-de-bico-grosso (Carduelis crassirostris ou Spinus crassirostris)
• Pintassilgo-do-equador (Carduelis siemiradzkii ou Spinus siemiradzkii)
• Pintassilgo-verde (Carduelis olivacea ou Spinus olivaceus)
• Pintassilgo-dos-andes (Carduelis spinescens ou Spinus spinescens)
• Lugre (Carduelis spinus ou Spinus spinus)
• Pintassilgo-de-peito-negro (Carduelis notata ou Spinus notatus)
• Pintassilgo-de-chapéu-preto (Carduelis atriceps ou Spinus atriceps)
• Pintassilgo-das-antilhas (Carduelis dominicensis ou Spinus dominicensis)
• Grupo dos Carduelis Norte Americanos
• Pintassilgo-capa-preta (Carduelis psaltria ou Spinus psaltria)
• Pintassilgo-americano (Carduelis tristis ou Spinus tristis)
• Pintassilgo-lawrence (Carduelis lawrencei ou Spinus lawrencei)
• Pintassilgo-pinheiro (Carduelis pinus ou Spinus pinus)
• Grupo dos Acanthis
• Pintarroxo-de-queixo-preto (Carduelis flammea ou Acanthis flammea)
• Pintarroxo-de-hornemann (Carduelis hornemanni ou Acanthis hornemanni)
• Pintarroxo-de-bico-amarelo (Carduelis flavirostris ou Linaria flavirostris)
• Grupo dos pintarroxos
• Pintarroxo-comum (Carduelis cannabina ou Linaria cannabina)
• Pintarroxo-de-warsangli (Carduelis johannis ou Linaria johannis)
• Pintarroxo-do-yemen (Carduelis yemenensis ou Linaria yemenensis)
• Grupo dos Chloris
• Verdilhão (Carduelis chloris ou Chloris chloris)
• Verdilhão-oriental (Carduelis sinica ou Chloris sinica)
• Verdilhão-de-cabeça-preta (Carduelis ambigua ou Chloris ambigua)
• Verdilhão-do-vietnã (Carduelis monguilloti ou Chloris monguilloti)
• Verdilhão-de-peito-amarelo (Carduelis spinoides ou Chloris spinoides)
• Verdilhão-do-deserto (Carduelis obsoleta ou Rhodospiza obsoleta)

Referências

Carduelis är ett stort släkte med tättingar i familjen finkar (Fringillidae). Släktet har fått sitt vetenskapliga namn från latinets carduus, som betyder "tistel".

Traditionellt har släktet omfattat ett stort antal små finkar spridda i Europa, Asien, Nordamerika och Sydamerika. Både grönfinkar, steglits, hämplingar, gråsiskor samt i stort sett alla övriga siskor förekommande i Eurasien och Amerika. Sentida DNA-studier har dock visat att arterna i släktet som det traditionellt är konstituerat inte är varandras närmaste släktingar.^[1] Ett flertal av arterna har därför förts till andra släkten:

• Grönfinkar utgör en basal utvecklingslinje tillsammans med ökenfink och guldvingefinkar och placeras i det egna släktet Chloris
• Gråsiskor är systergrupp till korsnäbbar och lyfts ut till Acanthis
• Hämplingar förs till Linaria
• Grönsiska plus de amerikanska siskorna förs till Spinus

Studier visar åt andra hållet att citronsiskan, traditionellt i släktet Serinus, är mycket nära släkt med typarten för Carduelis, steglitsen, och bör därmed föras dit (och därmed underförstått också den mycket nära släktingen korsikansk siska) Carduelis består därför numera av endast tre-fyra arter, beroende på auktoritet:

• Steglits (Carduelis carduelis)
  • "Östlig steglits" (Carduelis [c.] caniceps) – urskiljs som egen art av Birdlife International
• Citronsiska (Carduelis citrinella)
• Korsikansk siska (Carduelis corsicana)

Carduelis i denna begränsade mening är närmast släkt med bergsiska (Chrysocorythus estherae) och de tillsammans utgör en systergrupp till Serinus och Spinus.

Referenser

1. ^ Zuccon, D., Prys-Jones, R., P.C. Rasmussen, and P.G.P. Ericson (2012), The phylogenetic relationships and generic limits of finches (Fringillidae), Mol. Phylogenet. Evol. 62, 581-596.

Övriga källor

• Lars Larsson (2001) Birds of the World, cd-rom

Externa länkar

• Carduelis-videor på Internet Bird Collection

Metne bakınız.

Carduelis, saka kuşu, iskete, florya ve keten kuşu gibi isimlerle anılan türleri içeren kuş cinsi.

Hepsi de dalgalı uçuşları sırasında öter. Erkek ve dişiler bazı türlerde birbirine benzerken bazılarında farklıdır. Konik yapıdaki gagaları tohum yemeye uyarlanmıştır ancak bunun yanında bazen meyve ve Böceklerle de beslenirler. Ötüşleri oldukça güzel ve cıvıltılıdır. Yalnızca erkek kuşların ötüşü güzeldir. Dişinin sesi çağırma sesinden ibarettir. Birçok tür kafes kuşu olarak yaygın şekilde beslenmektedir. Carduelis cinsi üyelerinde erkek kuşlar bazı türlerde yuva yapımı ve yavruların beslenmesinde dişiyle birlikte hareket eder. Üreme mevsimi dışında sürüler oluşturarak diğer tohumcul kuşlarla birlikte görülürler.

Türler

• Kara başlı florya (Carduelis ambigua)
• Siyah iskete (Carduelis atrata)
• Kara kasketli iskete (Carduelis atriceps)
• Kara çeneli iskete (Carduelis barbata)
• Küçük keten kuşu (Carduelis cabaret)
• Keten kuşu (Carduelis cannabina)
• Saka kuşu (Carduelis carduelis) Türkiye.
• Florya (Carduelis chloris) Türkiye.
• Kalın gagalı iskete (Carduelis crassirostris)
• Kırmızı iskete (Carduelis cucullata)
• Antiller isketesi (Carduelis dominicensis)
• Kuzey keten kuşu (Carduelis flammea) Türkiye.
• Sarı gagalı keten kuşu (Carduelis flavirostris) Türkiye.
• Kuzey Kutbu keten kuşu (Carduelis hornemanni)
• Warsangli keten kuşu (Carduelis johannis)
• Lawrence sakası (Carduelis lawrencei)
• Kukuletalı iskete (Carduelis magellanica)
• Vietnam floryası (Carduelis monguilloti)
• Siyah başlı iskete (Carduelis notata)
• Zeytuni iskete (Carduelis olivacea)
• Çam isketesi (Carduelis pinus)
• Koyu sırtlı saka (Carduelis psaltria)
• Safran isketesi (Carduelis siemiradzkii)
• Doğu floryası (Carduelis sinica)
• And isketesi (Carduelis spinescens)
• Sarı göğüslü florya (Carduelis spinoides)
• Kara başlı iskete (Carduelis spinus) Türkiye.
• Amerika sakası (Carduelis tristis)
• Sarı sağrılı iskete (Carduelis uropygialis)
• Sarı karınlı iskete (Carduelis xanthogastra)
• Sarı yüzlü iskete (Carduelis yarrellii)
• Yemen keten kuşu (Carduelis yemenensis)
• Alp isketesi (Carduelis citrinella) Türkiye.
• Boz alamecek (Carduelis obsoletus) Türkiye.

Dış bağlantılar

• Wikimedia Commons'ta Carduelis ile ilgili çoklu ortam kategorisi bulunur.

• 1 Види
  • 1.1 Викопні види
• 2 Примітки
• 3 Література
• 4 Посилання

1. ↑ Фесенко Г. В. Вітчизняна номенклатура птахів світу. — Кривий Ріг : ДІОНАТ, 2018. — 580 с. — ISBN 978-617-7553-34-1.
2. ↑ Щиглик (рід птахів) // Словник української мови : в 11 т. — К. : Наукова думка, 1970—1980. — Стор. 583.

Carduelis^[1] là một chi chim trong họ Fringillidae.^[2]

Chi này trước đây bao gồm nhiều loài, nhưng gần đây các kết quả phân tích phát sinh chủng loài bằng trình tự ADN ti thể và nhân cho thấy chi với định nghĩa truyền thống là đa ngành.^[3][4] Bản chất đa ngành của chi này được xác nhận trong nghiên cứu bao hàm toàn diện của Dario Zuccon và ctv. về các loài sẻ thông năm 2012. Các tác giả đề xuất chia nhỏ chi này thành vài nhánh đơn ngành, và điều này được Hiệp hội Điểu học Quốc tế (International Ornithologists' Union) chấp nhận.^[5] Các loài ở châu Mỹ tạo thành một nhánh khác biệt và được chuyển tới chi phục hồi lại là Spinus, các loài khác di chuyển tới chi Chloris và Linaria còn 1 loài duy nhất khác nữa tới chi Acanthis.^[6]

Các loài

Chi Carduelis hiện nay chỉ bao gồm 3 loài ở châu Âu:^[6]

• Carduelis carduelis
• Carduelis citrinella
• Carduelis corsicana

Hình ảnh

Chú thích

Tham khảo

• Carduelis tại Hệ thống Thông tin Phân loại Tích hợp (ITIS).
• Tham khảo Animal Diversity Web : Carduelis (tiếng Anh)
• Carduelis tại trang Trung tâm Thông tin Công nghệ sinh học quốc gia Hoa Kỳ (NCBI).

Bài viết liên quan đến họ Sẻ thông này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Carduelis Brisson, 1760

Щеглы́^[1] (лат. Carduelis) — род птиц из семейства вьюрковых (Fringillidae)^[2]. Обитает на открытых участках и опушках. Как правило щегол не перелетная птица.

Внешний вид

Телосложение их плотное, голова круглая, шея короткая. Оперение густое и плотное, разнообразной окраски. У некоторых тропических видов на голове хохолок. Крылья средней длины. Вокруг длинного, конической формы клюва имеется широкая красная «маска» иного цвета, чем верх головы; спина и грудь у него однотонно-серые с буроватым оттенком.

Образ жизни

Жизнь большинства птиц из рода щеглов связана с древесной и кустарниковой растительностью. Гнёзда строят в серединах небольших деревьев.

Некоторые виды

• Седоголовый щегол (C. caniceps)
• Коноплянка (C. cannabina)
• Черноголовый (обыкновенный) щегол (C. carduelis)
• Обыкновенная зеленушка (C. chloris)
• Огненный чиж (C. cucullata)
• Чечётка (C. flammea)
• Горная чечётка (C. flavirostris)
• Тундряная чечётка (C. hornemannii),
• Китайская зеленушка (C. sinica)
• Чиж (C. spinus)
• Американский чиж (C. tristis)
• Желтолицый чиж (C. yarrellii)
• Сосновый чиж (C. pinus)
• Черноголовый чиж (C. magellanica)
• Чёрный чиж (C. atrata)
• Бородатый чиж (C. barbata)
• Черногрудый чиж (C. notata)

См. также

В Викисловаре есть статья «щегол»

• Щёголь (птица) — птица семейства бекасовых.

Примечания