nomes no trilho de navegação
Vidua a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1816 gant ar skiantour gall Jean Léopold Nicolas Frédéric Cuvier (1769-1832).
Naontek spesad golvaneged a ya d'ober ar genad :
O c'havout a reer holl en Afrika.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Vidua a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1816 gant ar skiantour gall Jean Léopold Nicolas Frédéric Cuvier (1769-1832).
Vidua és un gènere d'ocells de la família Viduidae.
Segons la Classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.7, 2011) aquest gènere està format per 19 espècies:
Ɗan baƙi (Vidua spp.) tsuntsu ne.[1]
Ɗan baƙi (Vidua spp.) tsuntsu ne.
Vidua is a genus of passerine birds in the family Viduidae.
The genus was introduced by the French naturalist Georges Cuvier in 1816.[1] The type species was subsequently designated as the pin-tailed whydah.[2] The name Vidua is a Latin word meaning "widow".[3]
The genus contains 19 species:[4]
Vidua is a genus of passerine birds in the family Viduidae.
The genus was introduced by the French naturalist Georges Cuvier in 1816. The type species was subsequently designated as the pin-tailed whydah. The name Vidua is a Latin word meaning "widow".
The genus contains 19 species:
Las viudas o viuditas (Vidua) son un género de aves paseriformes que pertenecen a la familia Viduidae. Este género posee 19 especies (todas las especies de la familia menos una),[1] y todas son nativas de África.
Este género presenta un marcado dimorfismo sexual, el macho es predominantemente de color negro y tiene una cola extremadamente larga, sobre todo en la época de celo, mientras que la hembra suele ser de color marrón más discreto. Son pájaros parasitarios por lo que no nidifican, lo que hacen es dejar un huevo en el nido de otras especies, principalmente de la familia Estrildidae, quienes crían al polluelo de la viuda como propio.
Las viudas o viuditas (Vidua) son un género de aves paseriformes que pertenecen a la familia Viduidae. Este género posee 19 especies (todas las especies de la familia menos una), y todas son nativas de África.
Este género presenta un marcado dimorfismo sexual, el macho es predominantemente de color negro y tiene una cola extremadamente larga, sobre todo en la época de celo, mientras que la hembra suele ser de color marrón más discreto. Son pájaros parasitarios por lo que no nidifican, lo que hacen es dejar un huevo en el nido de otras especies, principalmente de la familia Estrildidae, quienes crían al polluelo de la viuda como propio.
Lesket (Vidua) on pienikokoisten varpuslintujen suku. Niitä löytyy luonnonvaraisina ainoastaan Afrikasta. Leskien yleisväritys on usein musta tai indigonvärinen. Lintujen pyrstö on hyvin pitkä, ja linnut ovat siemensyöjiä. Lesket ovat pesäloisia, eli ne eivät haudo eivätkä huolehdi omista poikasistaan, vaan munivat toisten lintulajien pesiin. Lesket munivat munansa loistopeippojen pesiin, usein vielä ruusupeippojen tai palettipeippojen pesiin. Lesket eivät kuitenkaan tuhoa isäntälajin munia, vaan munivat sinne 2–4 valkoista munaa alkuperäisten lisäksi. Isäntälajin ja niitä hieman suurempia leskien munia ei erota helposti toisistaan kuin kokonsa puolesta.
Leskiin kuuluu 19 lajia.[1]
Lesket (Vidua) on pienikokoisten varpuslintujen suku. Niitä löytyy luonnonvaraisina ainoastaan Afrikasta. Leskien yleisväritys on usein musta tai indigonvärinen. Lintujen pyrstö on hyvin pitkä, ja linnut ovat siemensyöjiä. Lesket ovat pesäloisia, eli ne eivät haudo eivätkä huolehdi omista poikasistaan, vaan munivat toisten lintulajien pesiin. Lesket munivat munansa loistopeippojen pesiin, usein vielä ruusupeippojen tai palettipeippojen pesiin. Lesket eivät kuitenkaan tuhoa isäntälajin munia, vaan munivat sinne 2–4 valkoista munaa alkuperäisten lisäksi. Isäntälajin ja niitä hieman suurempia leskien munia ei erota helposti toisistaan kuin kokonsa puolesta.
Leskiin kuuluu 19 lajia.
Vidua est un genre de passereaux comprenant des oiseaux nommés combassous et veuves. Les mâles ont la particularité de revêtir un plumage à dominante noire lors de la période de reproduction, d'où le nom de veuve. Autre particularité : tous les membres de la famille des Viduidae, dont par exemple le Combassou du Sénégal[1], sont parasitiques et pondent leurs œufs dans le nid d'autres oiseaux de la famille des Estrildidae.
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Vidua est un genre de passereaux comprenant des oiseaux nommés combassous et veuves. Les mâles ont la particularité de revêtir un plumage à dominante noire lors de la période de reproduction, d'où le nom de veuve. Autre particularité : tous les membres de la famille des Viduidae, dont par exemple le Combassou du Sénégal, sont parasitiques et pondent leurs œufs dans le nid d'autres oiseaux de la famille des Estrildidae.
Vidua Cuvier, 1816 è un genere di uccelli passeriformi della famiglia Viduidae[1].
Il nome scientifico del genere, Vidua, significa "vedova" in latino e deriva dalla livrea nera dei maschi in amore, che sommata alle lunghe code esibite da molte specie ricorda l'abbigliamento di una donna a lutto. In italiano il nome comune di questi uccelli è generalmente quello di vedove, con alcune specie (generalmente quelle sprovviste di lunghe code) che sono note anche come combassù.
Al genere vengono ascritti uccelli di piccole dimensioni (10–13 cm) e dall'aspetto che ricorda molto quello degli estrildidi, muniti di forte becco corto e conico, ali appuntite e coda che in alcune specie, durante la stagione degli amori, possono misurare anche il triplo della lunghezza del corpo.
La livrea dei due sessi è simile durante il periodo di eclissi, dominata dai toni del bruno screziato di scuro a dare un effetto mimetico: dopo la muta che precede la stagione riproduttiva il dimorfismo sessuale diventa invece estremo, coi maschi che sviluppano piumaggio completamente differente rispetto alle femmine, dominato dai toni del nero con iridescenze metalliche, talvolta con presenza di aree ventrali di colore differente (rossiccio o bianco) e, nelle vedove propriamente dette, di lunghissime penne caudali nastriformi.
Le specie ascritte al genere hanno abitudini essenzialmente diurne, dieta granivora e all'infuori della stagione riproduttiva sono perlopiù gregarie, trovandosi in stormi misti assieme ad altre specie di estrildidi e ploceidi: durante la stagione degli amori, che coincide con l'inizio della stagione delle piogge, i maschi competono fra loro per conquistare le femmine esibendosi in lek e competendo fra loro in parate anche elaborate, che prevedono movimenti e vocalizzazioni ben codificati.
Le vedove e i combassù sono particolarmente interessanti a livello etologico per le loro abitudini riproduttive, che prevedono il parassitismo di cova: dopo l'accoppiamento, infatti, i maschi si disinteressano completamente dell'allevamento della prole, ed anche le femmine fanno ciò, deponendo le proprie uova nel nido di una specie bersaglio (sempre un estrildide, con ciascuna specie che parassita una singola specie, raramente più di una[2][3]) ed allontanandosi.
I nidiacei delle vedove differiscono da quelli di altre specie parassite (come i cuculi o gli indicatoridi) in quanto non eliminano gli altri nidiacei, ma crescono assieme a loro. I pulli delle vedove presentano caruncole ai lati della bocca e disegni golari quasi identici a quelli dei pulli delle specie parassitate (che in caso contrario li ignorerebbero, facendoli morire di fame[4]), così come identico è il comportamento di richiesta del cibo[5].
Una volta cresciute, le vedove utilizzano i richiami delle specie che parassitano (imprintati durante la fase nidicola) per comunicare[6][7]: le femmine utilizzano tali richiami anche per scegliere il proprio partner ed i nidi da parassitare[8][9]. Tale comportamento, se da un lato contribuisce alla coesione delle popolazioni in base alla quasi univocità specie di vedova - specie bersaglio di estrildide, dall'altro favorisce i processi di speciazione nel caso in cui le uova venissero deposte in nidi di specie diverse dalle solite specie bersaglio, e ciò corrisponde a quanto osservabile fra le varie specie di combassù[10].
Le specie ascritte al genere sono diffuse in Africa subsahariana, con la maggior parte di esse che popola la Guinea, sebbene alcune vivano nel Sahel, nel Corno d'Africa o in Africa australe.
L'habitat di questi uccelli è rappresentato dalla savana e dal miombo con presenza di sparse macchie alberate.
Al genere vengono ascritte diciannove specie[1]:
Vidua is een geslacht van zangvogels uit de familie van de Viduidae.[1] De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1816 door Cuvier. In het Nederlands worden ze (paradijs-)wida's, staal- of atlasvinken genoemd.
Viduidae zijn vinkachtige soorten. Bij deze vogels overheerst het zwart of de kleur indigo in het verenkleed. Bij de vogels met de naam "wida" heeft het mannetje in de broedtijd een lange of zeer lange staart. Jonge vogels en vrouwtjes van deze soorten zijn lastig onderling te onderscheiden.
Het zijn allemaal broedparasieten die eieren leggen in de nesten van prachtvinken (Estrildidae). Iedere soort heeft zijn eigen favoriete prachtvinkensoort waarop ze parasiteren. De familie Estrildidae en de soorten uit het geslacht Vidua zijn overigens verwant en behoren beide tot de superfamilie Passeroidea.
In tegenstelling tot een broedparasiet als de koekoek vernietigen de staalvinken en wida's niet het legsel van de gastheersoort. Ze leggen 2-4 eieren in een nest waarin al een ei aanwezig is. De eieren van zowel de gastheer als de parasiet zijn wit, hoewel de eieren van de parasiet iets groter zijn. De eigen jongen en die van de parasiet groeien gezamenlijk op.
Staalvinken en wida's imiteren het liedje van hun gastheer, dat de mannetjes leren als nestjong. Hoewel de vrouwtjes niet zingen, leren ze ook het lied van hun gastheer herkennen en kiezen ze voor mannetjes uit hetzelfde gastheerlegsel; zo blijft de band tussen de gastheersoort en de parasiet in stand.
Smalstaartparadijswida (Vidua paradiseae)
Dominikanerwida (Vidua macroura)
Breedstaart- paradijswida (Vidua obtusa)
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:[1]
Vidua is een geslacht van zangvogels uit de familie van de Viduidae. De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1816 door Cuvier. In het Nederlands worden ze (paradijs-)wida's, staal- of atlasvinken genoemd.
Multimedia w Wikimedia Commons Vidua – rodzaj ptaka z rodziny wdówek (Viduidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[3].
Długość ciała 10-14 cm (u niektórych gatunków samce podczas sezonu rozrodczego dzięki długim sterówkom osiągają długość do 43 cm), masa ciała 9-27 g[4].
Nazwa rodzajowa pochodzi od epitetu gatunkowego Fringilla vidua Linnaeus, 1766 (= syn. Vidua macroura) (łacińskie vidua – „wdowa” (viduus – „pogrążona w smutku, owdowiała”))[5].
Emberiza vidua Linnaeus = Fringilla macroura Pallas
Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:
Viúva é o nome comum atribuído às 16 espécies conhecidas de aves passeriformes do género Vidua da família Viduidae.[1] As viúvas ocorrem exclusivamente na África sub-saariana.
As viúvas são aves parasitas que colocam os seus ovos em ninhos de outras espécies, normalmente os bicos-de-lacre do género Lagonosticta. Os machos de cada espécie de viúva imita na perfeição o canto do seu hospedeiro específico. Os juvenis de viúva são criados pelos progenitores “adoptivos”, conjuntamente com as verdadeiras crias.
O grupo apresenta dimorfismo sexual muito significativo. Os machos têm uma cauda muito longa, por vezes bifurcada e/ou ornamentada. A cabeça e asas são, em geral, pretas. As fémeas são muito semelhantes entre si, com coloração baça, em tons de castanho.
Viúva é o nome comum atribuído às 16 espécies conhecidas de aves passeriformes do género Vidua da família Viduidae. As viúvas ocorrem exclusivamente na África sub-saariana.
As viúvas são aves parasitas que colocam os seus ovos em ninhos de outras espécies, normalmente os bicos-de-lacre do género Lagonosticta. Os machos de cada espécie de viúva imita na perfeição o canto do seu hospedeiro específico. Os juvenis de viúva são criados pelos progenitores “adoptivos”, conjuntamente com as verdadeiras crias.
O grupo apresenta dimorfismo sexual muito significativo. Os machos têm uma cauda muito longa, por vezes bifurcada e/ou ornamentada. A cabeça e asas são, em geral, pretas. As fémeas são muito semelhantes entre si, com coloração baça, em tons de castanho.
Це незавершена стаття з орнітології.Vidua là một chi chim trong họ Viduidae.[1] Đây là các loài chim bản địa của châu Phi.
Chi này gồm các loài:
Вдовушки[1] (лат. Vidua) — род птиц из семейства вдовушковых (Viduidae). Название дано из-за «траурной» чёрной окраски самцов многих видов.
Эти птицы являются гнездовыми паразитами — они подкладывают свои яйца в гнёзда вьюрковых ткачиков. В некоторых местностях все или почти все гнёзда ткачиков «одарены» яйцами паразита. Причём каждый вид вдовушек специализируется только на одном виде хозяев.
У птенцов ткачиков в углах рта жёлтые, белые, голубые бугорки (у некоторых видов, отражая лучи, светятся в темноте), иногда окаймлённые чёрным кольцом, а на нёбе, языке и краям клюва — чёрные точки и полосы. Когда такой цветастый рот откроется, то он очень хорошо заметен в полумраке гнезда. У птенцов каждого вида разные сочетания цветов и основные тона украшений рта, разный цвет голой кожи на теле (мясной, бурый, чёрный), или густого пуха (кто вылупляется в пуху). Особого звучания писк и непохожие манеры вертеть головами, выпрашивая корм. У птенцов вдовушек во рту и на теле и в манерах выпрашивания пищи такие же знаки, как и у птенцов птицы-хозяина.
Птенцы вдовушек растут вместе с приёмными братьями и сёстрами и после вылета из гнезда некоторое время живут дружной стайкой. Молодые вдовушки запоминают голоса, свист, тревожные и прочие крики своих приёмных родителей. Позднее, повзрослев, самцы-вдовушки поют те же песни. А самки летят только к тем самцам, которые поют, как птицы, в гнёздах которых они выросли, и позднее лишь в их гнёзда подкладывают яйца.
На февраль 2018 года в род включают 19 видов[2][1]:
Вдовушки (лат. Vidua) — род птиц из семейства вдовушковых (Viduidae). Название дано из-за «траурной» чёрной окраски самцов многих видов.
.jpg)
