Length 19.0-26.5 cm; Body mass 65-100grams
Male: Characteristics of male Varied Thrushes are a slate blue back and nape, an orange face, eyebrow, and breast with a black eye stripe and black necklace or breast band. Wings; Coverts are slate-grey with two orange bars. Secondaries are slate-grey and tipped with orange. Primaries are slate-grey and dappled with orange (Finley, 1936).
Female: Resembles the male but much more dull and with brownish-olive coloration replacing the slate-grey of the male (Finley, 1936).
Juvenile: Like the female but with a whitish belly (Finley, 1936).
There are four listed subspecies for the Varied Thrush based solely on plumage differences in the females (in George, 2000).
Range mass: 65 to 100 g.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average lifespan
Status: wild: 67 months.
Varied Thrushes are most commonly found in dense, moist woodlands and low coniferous old growth forests. In California, Varied Thrushes prefer the forests of coastal redwoods, Sitka spruce and red alder; in Oregon and Washington they prefer wet coastal forests of Sitka spruce, western hemlock and western red cedar and wet montane forests with Douglas fir, western hemlock and western red cedar; in northwestern Montana they prefer forests of western larch and Douglas fir; in coastal British Columbia they prefer forests of Douglas fir, western hemlock, western red cedar and Sitka spruce; in interior British Columbia they prefer montane coniferous and taiga forests; and in Alaska they prefer wet coastal and taiga forests (George, 2000).
Terrestrial Biomes: taiga ; forest ; mountains
Western North America. The Varied Thrush breeds from Northern California north to the extent of the boreal forests in Alaska and the Yukon Territory. They range east into Idaho and western Montana and Alberta (Finley, 1936). Varied Thrushes are known to overwinter as far south as Southern California. These birds occasionally stray to eastern North America and have been recorded in every Canadian Province except Newfoundland and in every U.S. state except Arkansas, Mississippi, Alabama, North Carolina and Hawaii (George, 2000).
There may be four distinct subspecies of Varied Thrushes:
Ixoreus naevius naevius, a subspecies that breeds in southeast Alaska and along the coastline south to northern California,
Ixoreus naevius meruloides, a subspecies that breeds from interior Alaska south through interior British Columbia and into northwestern Montana, northern Idaho, eastern Washington and northeastern Oregon,
Ixoreus naevius carlottae, a subspecies that breeds on Queen Charlotte Island, British Columbia and
Ixoreus naevius godfreii, a subspecies that breeds from southern interior British Columbia to eastern Washington and western Montana (George, 2000).
Biogeographic Regions: nearctic (Native )
During migration they eat fruits, berries and acorns. During the summer they eat arthropods, fruits and berries (George, 2000). During the winter, Varied Thrushes eat arthropods, fruits and acorns and can be lured to backyard feeding stations and are fond of apples (Finley, 1936 and George, 2000). Wells et al. (1996) suggest that the population cycling of the Varied Thrush is tied to the fruiting cycle of oak trees in the thrush's habitat.
Varied Thrushes may eat orchard fruit (Finley, 1936)
Varied Thrushes are currently neither endangered nor threatened in any portion of their range. Due to the fact that Varied Thrushes live in western old growth forests, deforestation and clear cutting pose potential threats to some population of Varied Thrushes. Flying into windows is a major anthropocentric cause of mortality (George, 2000).
Wells, et al. (1996) found that Varied Thrush populations undergo 2-3 year cycles of abundance and decline in most of the normal winter ranges.
US Migratory Bird Act: protected
US Federal List: no special status
CITES: no special status
State of Michigan List: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Varied Thrushes are difficult to study because of their retiring behavior, love of dark, wet forests and low population densities. The males usually choose territories that serve both for breeding and feeding in wet, mature forests. The males establish individual territories by singing. During the breeding season, a male Varied Thrush will chase rival males away from its territory (George, 2000).
Female Varied Thrushes build their nests in low bushes on or near a stream bank (Finley, 1936). Active nests are often found near old nests in the understory. The nests are three layered with a course outer layer of twigs, leaves, lichen and bark, a dense middle layer of rotten wood and moss or sometimes with mud and wet grass, and a fine inner layer of soft grasses, dead leaves and moss (George, 2000). The eggs are greenish-blue with sparse dark umber-brown spots (Finley, 1936). Along the coast, females tend to lay an average of 3 eggs with a range of 1 to 5, while the interior subspecies lay an average of 4 eggs with a range of 2-6. They may raise two broods a year and the hatchlings are altricial. Varied Thrushes are monogamous and both parents help feed the young (George, 2000).
Key Reproductive Features: iteroparous ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous
Average time to hatching: 14 days.
Average eggs per season: 3.
El mierlu de pechu cinchado[2] o malvís de pechu cinchado[3] (Ixoreus naevius) ye un ave de la familia Turdidae.
Mide ente 20 y 26 cm de llargor y el so valumbu algama ente 34 y 42 cm. Pesa ente 65 y 100 g.[4] El machu presenta les ceyes y el gargüelu anaranxaes, con un antifaz, corona, partes cimeros y banda sobre'l pechu negros;[2] les partes cimeres son negres y el banduyu blancu; les nales son negres con dos barras anaranxaes y les puntes de les plumes de vuelu anaranxaes. La fema presenta coloración más apagada con tonos oliváceos, grises y marrón.[5]
Reproduzse nel sotobosque mestu del monte húmedu en Alaska, occidente de Canadá y noroccidente d'Estaos Xuníos, a lo llargo de la mariña del Pacíficu. Nel iviernu migra escontra'l sur y esvalíxase por tou Estaos Xuníos, llegando inclusive hasta'l noroccidente de Méxicu, atopándose entós en parques arbolaos y xardinos.[5]
Aliméntase principalmente d'inseutos y d'otros artrópodos; pel hibiernu consume amás nueces y frutos.[5]
El mierlu de pechu cinchado o malvís de pechu cinchado (Ixoreus naevius) ye un ave de la familia Turdidae.
An drask kolier louet (liester : driski kolier louet)[1] a zo ur spesad golvaneged, Ixoreus naevius an anv skiantel anezhañ.
Ar spesad nemetañ er genad Ixoreus an hini eo.
Anvet e voe Turdus naevius (kentanv) da gentañ-penn (e 1789)[2] gant an naturour alaman Johann Friedrich Gmelin (1748-1804).
Bevañ a ra diwar zivellkeineged-douar a bep seurt, dreist-holl en nevezamzer hag en hañv ; kemer a ra frouezh ha hugennoù kenkent hag arru an diskar-amzer hag ar goañv[3].
Ar spesad a gaver ar pevar isspesad[4] anezhañ e kornôg Norzhamerika :
An drask kolier louet (liester : driski kolier louet) a zo ur spesad golvaneged, Ixoreus naevius an anv skiantel anezhañ.
Ar spesad nemetañ er genad Ixoreus an hini eo.
Anvet e voe Turdus naevius (kentanv) da gentañ-penn (e 1789) gant an naturour alaman Johann Friedrich Gmelin (1748-1804).
La griva de collar[1] (Ixoreus naevius) és un ocell de la família dels túrdids (Turdidae) i única espècie del gènere Ixoreus. Habita boscos de coníferes a gran part d'Alaska, oest de Canadà incloent les illes Haida Gwaii i Vancouver, i l'oest dels Estats Units fins al nord-oest de Califòrnia.
La griva de collar (Ixoreus naevius) és un ocell de la família dels túrdids (Turdidae) i única espècie del gènere Ixoreus. Habita boscos de coníferes a gran part d'Alaska, oest de Canadà incloent les illes Haida Gwaii i Vancouver, i l'oest dels Estats Units fins al nord-oest de Califòrnia.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brych amrywiol (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: brychion amrywiol) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ixoreus naevia; yr enw Saesneg arno yw Varied thrush. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1] Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain, ond nid yng Nghymru.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn I. naevia, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Mae'r brych amrywiol yn perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Brych crafog Psophocichla litsitsirupa Brych daear Siberia Geokichla sibirica Brych dulas y Dwyrain Turdus subalaris Brych llwyd Japan Turdus cardis Brych penllwyd Turdus rubrocanus Geokichla cinerea Geokichla cinereaAderyn a rhywogaeth o adar yw Brych amrywiol (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: brychion amrywiol) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ixoreus naevia; yr enw Saesneg arno yw Varied thrush. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes. Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain, ond nid yng Nghymru.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn I. naevia, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Die Halsbanddrossel (Ixoreus naevius) ist eine Art aus der Familie der Drosseln (Turdidae), die nur in der Nearktis vorkommt. Sie ist die einzige Art in der monotypischen Gattung Ixoreus. Es werden vier Unterarten unterschieden. Die IUCN stuft sie als ungefährdet (least concern) ein.
Die Halsbanddrossel erreicht eine Körperlänge von 23 bis 28 Zentimetern. Die Flügelspannweite beträgt 38 bis 42 Zentimeter. Das Gewicht variiert zwischen 75 und 85 Gramm.[1] Die Beine und Füße sind matt rosafarben.
Die Männchen haben im Prachtkleid einen schwarzen, fast lila schimmernden Oberkopf und Nacken. Ein breiter, leuchtend orangebrauner Überaugenstreif verläuft vom Auge in einem Halbbogen zum Nackenansatz. Die Stirn ist schwarz. Ein schwarzer, breiter Streifen verläuft von der Schnabelbasis über die Augen. Der Schnabel ist dunkelgrau, die Iris ist dunkelbraun. Die Kehle und die Vorderbrust sind orangebraun, dazwischen liegt ein breites, schwarzes Brustband. Auf der Körperunterseite hellt sich das Orangebraun in Richtung Bürzel weiter auf, so dass der Bürzel und die Unterschwanzdecken fast weiß sind. Der Schwanz ist schwarzviolett.
Die Weibchen sind insgesamt etwas matter gefärbt als die Männchen. Der Augenstrich ist blass violettschwarz, das Brustband ist eher grau als schwarz und die Körperunterseite ist blasser als beim Männchen. Jungvögel gleichen den Weibchen, sind aber noch blasser gefärbt.
Das Brutgebiet der Halsbanddrossel erstreckt sich im westlichen Nordamerika von Alaska bis in den Norden Kaliforniens. Sie fehlt nur im extremen Norden und an der nordwestlichen Pazifikküste. Als Lebensraum bevorzugt die Halsbanddrossel feuchte Wälder und Waldränder. Sie kommt aber auch in Feuchtgebieten und der Tundra vor. Sie ist ein Zugvogel und die nördlichen Populationen überwintern in südlicheren Bereichen des Verbreitungsgebietes im Westen der Vereinigten Staaten. Südlichere Populationen zeigen zum und im Winter oft unstete Zugbewegungen, teilweise werden wohl auch nur Höhenlagen verlassen.
Die Halsbanddrossel frisst Insekten, Samen und Früchte. Im Nahrungsspektrum überwinternder Vögel spielt Ahornsamen eine größere Rolle.[2]
Im Winterhalbjahr sind Halsbanddrosseln gelegentlich in losen Trupps zu beobachten. Während der Fortpflanzungszeit sind die Männchen jedoch territorial und zeigen ihren Revierbesitz unter anderem durch Singen an. Halsbanddrosseln gehen eine monogame Saisonehe ein.
Das Nest wird gewöhnlich in Astgabeln gebaut und befindet sich hoch über dem Erdboden. Nach jetzigem Wissensstand baut allein das Weibchen das Nest. Es verwendet für den Nestbau Zweige, Rinde und Gras. Die Nistmulde wird mit feinerem Gras ausgelegt. Das Gelege besteht normalerweise aus drei bis vier blassblauen Eiern. Diese sind entweder ohne jegliche Markierung oder leicht braun gesprenkelt. Die Brutzeit beträgt 14 Tage. Es brütet allein das Weibchen. An der Aufzucht sind beide Elternvögel beteiligt; gehudert werden die Jungvögel aber allein vom Weibchen. Die Jungvögel sind mit 13 bis 15 Tagen flügge.
Die Halsbanddrossel (Ixoreus naevius) ist eine Art aus der Familie der Drosseln (Turdidae), die nur in der Nearktis vorkommt. Sie ist die einzige Art in der monotypischen Gattung Ixoreus. Es werden vier Unterarten unterschieden. Die IUCN stuft sie als ungefährdet (least concern) ein.
The varied thrush (Ixoreus naevius) is a member of the thrush family, Turdidae. It is the only species in the monotypic genus Ixoreus.
The varied thrush was formally described by the German naturalist Johann Friedrich Gmelin in 1789 under the binomial name Turdus naevius.[2] Gmelin based his description of the "Spotted thrush" that had been described by John Latham in 1783 from specimens owned by Joseph Banks. These had been collected near Nootka Sound (formerly King George's Sound) which separates Nootka Island from Vancouver Island on the Pacific coast of Canada.[3] The varied thrush is now the only species placed in the genus Ixoreus that was introduced by Charles Lucien Bonaparte in 1854.[4][5] The genus name Ixoreus comes from the Ancient Greek ixos meaning "mistletoe". This was a synonym of a former name for the mockingbird genus, Mimus; Bonaparte assumed wrongly that, because Swainson had shown a mockingbird and this thrush on the same plate of his book, they were related. The specific naevius is Latin for "spotted" from naevus meaning "spot".[6]
Four subspecies are recognised:[5]
The varied thrush is a fairly large thrush species. It can range from 20 to 26 cm (7.9 to 10.2 in) in length and can span 34 to 42 cm (13 to 17 in) across the wings. Body mass can vary from 65 to 100 g (2.3 to 3.5 oz). Among standard measurements, the wing chord is 11.8 to 13.6 cm (4.6 to 5.4 in), the bill is 1.8 to 2.3 cm (0.71 to 0.91 in) and the tarsus is 2.9 to 3.3 cm (1.1 to 1.3 in). It is similar in size to the widespread American robin, though the varied is on average shorter with a heavier, more robust build.[7][8] In general, varied thrushes feature intense orange and black feathers.[9] Adult males exhibit medium orange with a curved gray pattern at the breasts and throats, with grayish-blue tail ends, scruffs, and crowns. They also possess a tufted supraloral stripe and streaks of dark colors on its flight feathers. Its bill is also achromatic, but tan near the bottom of the lower jaw. Its legs are often tawny or dark brown. Females' markings are not as well-defined, with olive-browns and grays, brown hind feathers, and indiscernible gray-brown plumage near the breasts. Young varied thrushes are generally brown, though their stomach feathers are white, and initially harbor two orange stripes at the covert feathers.[10]
Eggs are generally 3-4 per nest, but sometimes 2–5. Pale blue, lightly dotted with brown. Incubation is by female, probably about 2 weeks. Young: Both parents feed nestlings. Development of young and age at which they leave the nest are not well known. Probably 2 broods per year.
There is an extremely rare variant of this species in which all the orange in the plumage is replaced by white.[11] A very rare British vagrant in 1982 was of this type, leading to speculation that whatever mutation causes the colour variation also affects the navigational abilities of this thrush. There have been only five recorded sightings since 1921.[12]
The varied thrush breeds in western North America from Alaska to northern California. It is migratory, with northern breeders moving south within or somewhat beyond the breeding range. Other populations may only move altitudinally. This species is an improbable transatlantic vagrant, but there are now two accepted western European records, both in Great Britain, in 1982 and on Papa Westray in the Orkney Islands in October 2021.[13][14]
Nests in Alaska, Yukon Territory, and mountains in British Columbia, Washington, and Oregon. Prefers moist conifer forest. Most common in dense, older conifer forests in high elevations. Moves to lower elevations during the winter where it is often seen in towns and orchards and thickets, or migrates to California. Seen in flocks during winter of up to 20 birds. It is well known for individual birds to fly eastward in winter, showing up in just about any state, then returning to the west coast for breeding.
The varied thrush is predominantly insectivorous, though its diet varies throughout the course of the year. During the summer, ground-dwelling arthropods make up the bulk of its diet. During migration and winter, however, the focus of the thrush's diet shifts to fruits, seeds, and acorns, though arthropods are still taken in some quantity. Varied thrushes consume a wide variety of berries throughout the year, including snowberry, red huckleberry, California honeysuckle, madrone, salmonberry, and thimbleberry.[9]
Varied thrushes forage primarily on the ground, except when foraging for fruits and berries.[9]
The breeding habitat is dense coniferous forest, with two to five eggs being laid in a tree nest.
The varied thrush (Ixoreus naevius) is a member of the thrush family, Turdidae. It is the only species in the monotypic genus Ixoreus.
La Nigroranĝa turdo (Zoothera naevia aŭ Ixoreus naevius) estas birdospecio membro de la grupo de Aziaj turdoj, genro ene de la granda familio de Turdedoj, sed kiu loĝas en Ameriko.
Ili reproduktiĝas en okcidenta Nordameriko el Alasko al norda Kalifornio. Ili estas migrantaj, kaj nordaj reproduktuloj moviĝas suden aŭ ien for de la reprodukta teritorio. Aliaj populacioj povas moviĝi nur altitude.
Tiu nearktisa specio estas neprobabla transatlantika migranta, sed estas akceptita vidaĵo en okcidenta Eŭropo nome en Britio en 1982.
La reprodukta biotopo estas densa arbaro de koniferoj. La ino demetas 2 al 5 ovojn en nesto en arbo. Ili manĝas ĉefe surgrunde, kie nutras sin el senvertebruloj, sed manĝas anakaŭ berojn kaj kelkajn semojn.
La masklo de Nigroranĝa turdo estas tre rimarkinda birdo, kaj praktike nekonfuzebla. Ĝi estas pli malgranda ol la Migra turdo kaj malhelblugriza aŭ nigreca supre. La plej elstara karaktero estas la kombino de la koloroj nigra kaj oranĝa (kio nomigas la specion) nome ĝi havas briloranĝajn flugilstriojn, gorĝon, kapostrion el okulo al la nuko kaj subaj partoj. Estas nigraj brustozono kaj vizaĝomasko aŭ traokula zono, krom krono. Alimaniere dirite la bildo konsistas el ses sinsekvaj zonoj ĉu oranĝa ĉu nigra, nome krono (nigra), mallarĝa superokula strio (oranĝa), larĝa traokula strio (nigra), gorĝo (oranĝa), brustozono (nigra) kaj malsupra brusto (oranĝa). Flankoj kaj suba ventro estas iom nigreca (skvameca). Beko kaj okuloj estas nigrecaj, dum kruroj estas rozkoloraj. La kanto estas fantomeca kaj melankolia.
Inoj kaj junuloj estas pli brunaj supre kaj la oranĝa estas malpli forta. La brustozono kaj masko estas makulbrunaj.
Estas ege rara varianto de tiu specio en kiu ĉiu oranĝa koloro en la plumaro estas anstataŭata de blanka koloro. Interese, spite la malabundo de tiu formo, la vaganto en Britio jam menciita estis de tiu tipo, kio instigis spekuladon pri la fakto ĉu mutacio kiu kaŭzis la kolorvariadon ankaŭ efikis sur la navigajn kapablojn de tiu turdo.
La Nigroranĝa turdo (Zoothera naevia aŭ Ixoreus naevius) estas birdospecio membro de la grupo de Aziaj turdoj, genro ene de la granda familio de Turdedoj, sed kiu loĝas en Ameriko.
El zorzal pinto,[2] mirlo de pecho cinchado[3] o zorzal pechicinchado[4] (Ixoreus naevius) es una especie de ave paseriforme de la familia Turdidae propia de Norteamérica. Es la única especie del género Ixoreus.
Mide entre 20 y 26 cm de longitud y su envergadura alcanza entre 34 y 42 cm. Pesa entre 65 y 100 g.[5] El macho presenta listas superciliares y la garganta anaranjadas, con un antifaz, corona, partes superiores y banda sobre el pecho negros;[3] las partes superiores son negras y el vientre blanco. Las alas son negras con dos barras anaranjadas y las puntas de las plumas de vuelo anaranjadas. La hembra presenta coloración más apagada con tonos oliváceos, grises y marrón.[6]
Se reproduce en el sotobosque denso del bosque húmedo en Alaska, el Pacífico Noroeste, a lo largo de la costa del Pacífico. En el invierno migra hacia el sur y se dispersa por todo Estados Unidos, llegando incluso hasta el noroccidente de México, encontrándose entonces en parques arbolados y jardines.[6]
Se alimenta principalmente de insectos y de otros artrópodos; en invierno consume además nueces y frutos.[6]
El zorzal pinto, mirlo de pecho cinchado o zorzal pechicinchado (Ixoreus naevius) es una especie de ave paseriforme de la familia Turdidae propia de Norteamérica. Es la única especie del género Ixoreus.
Amerikankirjorastas (Ixoreus naevius) on pohjoisamerikkalainen rastaslaji.[3] Se on sukunsa ainoa laji ja jaettu kahteen alalajiin Ixoreus naevius meruloides ja Ixoreus naevius naevius.[2]
Amerikankirjorastas (Ixoreus naevius) on pohjoisamerikkalainen rastaslaji. Se on sukunsa ainoa laji ja jaettu kahteen alalajiin Ixoreus naevius meruloides ja Ixoreus naevius naevius.
Ixoreus naevius
La Grive à collier (Ixoreus naevius) est une espèce de passereaux de la famille des Turdidae.
La Grive à collier vit dans l'ouest de l'Amérique du Nord, de l'Alaska au nord de la Californie. Elle niche en Alaska, au Yukon, dans les montagnes de la Colombie-Britannique, dans l'état de Washington et en Oregon. Elle migre vers le sud ou vers une altitude plus basse pour l'hivernage. Il n'est pas rare que des individus migrent vers l'est en hiver, avant de retourner sur la côte ouest pour se reproduire.
Cet oiseau préfère les forêts humides de conifères. Elle est le plus commune dans les forêts vieilles et denses en haute altitude. En hiver, elle peut être observée dans les milieux habités et dans les vergers.
Ixoreus naevius
La Grive à collier (Ixoreus naevius) est une espèce de passereaux de la famille des Turdidae.
De bonte lijster (Ixoreus naevius synoniem: Zoothera naevia) is een zangvogel uit de familie lijsters (Turdidae) en het monotypische geslacht Ixoreus.[2] De vogel komt voor in Noord-Amerika.
De bonte lijster is 20–26 cm lang. De vogel is iets kleiner en lijkt wat robuuster dan de roodborstlijster die ongeveer dezelfde verspreiding heeft. Het dier bezit een bonte afwisseling van kleuren in het verenkleed. De borst is vooral oranje en de vleugels bevatten afwisselend zwart, wit en oranje. Deze lijster heeft een wenkbrauwstreep met gekuifde, lichtoranje veertjes. De oorstreek is donker en verder heeft de vogel een donkere borstband.
De bonte lijster is een trekvogel die 's zomers broedt in het westen van de Verenigde Staten (tot in Alaska) en Canada. Vogels in het noorden van het verspreidingsgebied trekken in de winter naar het zuiden tot in Mexico.
De soort telt vier ondersoorten:
De vogel komt als uiterst zeldzame dwaalgast voor in West-Europa en werd als zodanig in IJsland (2004) en Groot-Brittannië (1982) gespot.[3]
De bonte lijster heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar gaat in aantal achteruit. Echter, het tempo ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat de bonte lijster als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe bonte lijster (Ixoreus naevius synoniem: Zoothera naevia) is een zangvogel uit de familie lijsters (Turdidae) en het monotypische geslacht Ixoreus. De vogel komt voor in Noord-Amerika.
Rudodrozd[5], drozdoń złotogardły[6] (Ixoreus naevius) – gatunek ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Ixoreus. Występuje w Ameryce Północnej[4]. 4 listopada 1982 roku pojawił się w Wielkiej Brytanii (w Kornwalii)[7].
Rudodrozd występuje w zależności od podgatunku[8][3]:
Rudodrozd, drozdoń złotogardły (Ixoreus naevius) – gatunek ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Ixoreus. Występuje w Ameryce Północnej. 4 listopada 1982 roku pojawił się w Wielkiej Brytanii (w Kornwalii).
Sitkatrast[2] (Ixoreus naevius) är en tätting i familjen trastar som förekommer i nordvästra Nordamerika.[3]
Sitkatrasten är en relativt stor trast, 19-26 centimeter lång. Den är jämnstor med vandringstrasten men har kortare stjärt och är mer satt. Fjäderdräkten är vackert orange och svart. Adult hane är mörkt blågrå ovan och djupt orange under med ett sotsvart bröstband och ett orange streck över och bakom ögat. Vingarna är svartaktiga med två orange vingband och orange kanter på vingpennprna. Honan har samma mönster som hanen men är blekare gråbrun.[4]
Hanen sjunger en ödslig, vacker och enkel visslande ton som upprepas efter några sekunder, från en hög och exponerad sångplats, vanligtvis toppen av ett barrträd.[4]
Sitkatrast beskrevs första gången 1789 av den tyska naturalisten Johann Friedrich Gmelin. Tidigare har den placerats i det stora trastsläktet Zoothera, men förs idag till det egna släktet Ixoreus. DNA-studier visar att arten tillhör en grupp med amerikanska små trastar i släktena Catharus, Ridgwayia, Cichlopsis, Entomodestes och Hylocichla.[5]
Fågeln delas upp i tre underarter med följande utbredning:[3]
Vissa urskiljer även underarten godfreii med utbredning från västra Kanadas inland till nordvästra USA:s inland.[6]
Vintertid är de sällsynta men regelbundna besökare i nordöstra USA.[4]
Arten är en mycket sällsynt gäst i Europa med endast två fynd: en ung hane i Nanquidno i engelska Cornwall 14 november 1982 samt en hane i isländska Hjaltastaðaþinghá 3 maj 2004.[7]
Sitkatrasten häckar i undervegetationen i fuktiga barr- och blandskogar. Vintertid ses den ofta i täbevuxna parker och trädgårdar. Fågeln ses hoppa på marken eller lågt ner i buskar och träd på jakt efter insekter och andra leddjur sommartid, nötter och frukt vintertid.[4]
Honan bygger boet som placeras utmed stammen på ett litet barrträd, vanligtvis tre till fyra meter ovan mark och ofta nära eller direkt ovanpå ett gammalt bo. Däri lägger hon en till två kullar med ett till sex ljusblå ägg som ruvas i tolv dagar. Ungarna är flygga 13-15 dagar efter kläckning.[4]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, men tros minska i antal, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.[1] Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen uppskattas till 20 miljoner häckande individer. [8] Arten har minskat med 73% mellan 1966 och 2015.[9]
Sitka är en stad i Alaska.
Sitkatrast (Ixoreus naevius) är en tätting i familjen trastar som förekommer i nordvästra Nordamerika.
Hoét đa sắc (danh pháp hai phần: Ixoreus naevius) là một loài chim thuộc họ Hoét[2]. Loài này có họ hàng gần với các chi hoét Tân thế giới khác, như nhánh chứa [Cichlopsis+Entomodestes] và nhánh chứa nhóm [Ridgwayia+Hylocichla]+ Catharus.
Hoét đa sắc sinh sản ở tây Bắc Mỹ từ Alaska đến bắc California. Nó là loài chim di cư, với các nhóm sinh sản ở miền bắc di chuyển xuống phía nam trong vòng hoặc quá phạm vi sinh sản. Các quần thể ở nơi khác chỉ di chuyển theo độ cao.
|tựa đề=
trống hay bị thiếu (trợ giúp)
Hoét đa sắc (danh pháp hai phần: Ixoreus naevius) là một loài chim thuộc họ Hoét. Loài này có họ hàng gần với các chi hoét Tân thế giới khác, như nhánh chứa [Cichlopsis+Entomodestes] và nhánh chứa nhóm [Ridgwayia+Hylocichla]+ Catharus.
Hoét đa sắc sinh sản ở tây Bắc Mỹ từ Alaska đến bắc California. Nó là loài chim di cư, với các nhóm sinh sản ở miền bắc di chuyển xuống phía nam trong vòng hoặc quá phạm vi sinh sản. Các quần thể ở nơi khác chỉ di chuyển theo độ cao.
Ixoreus naevius (Gmelin, 1789)
СинонимыИзменчивый дрозд[1][2], или разноголосый дрозд[1], или ошейниковый земляной дрозд[3] (лат. Ixoreus naevius) — неарктический вид воробьинообразных птиц из семейства дроздовых, выделяемый в монотипический род Ixoreus.
Изменчивый дрозд достигает длины от 23 до 28 см. Размах крыльев составляет от 38 до 42 см. Вес варьирует от 75 до 85 г[4]. Ноги бледно-розового цвета.
У самцов в брачном наряде верх головы и затылок чёрного цвета с лиловым отливом. Широкая, яркая, оранжево-коричневая «бровь» проходит от глаза полумесяцем к основанию затылка. Лоб чёрный. Чёрная, широкая полоса проходит от основания клюва через глаза. Клюв тёмно-серый, радужины тёмно-коричневого цвета. Горло и верхняя часть груди оранжево-коричневые. На нижней части тела этот оранжево-коричневый цвет дальше в направлении гузки светлеет, так что гузка и подхвостье становятся почти белыми. Хвост чёрно-фиолетовый.
В целом самки окрашены немного более тускло чем самцы. Глазная полоса бледного фиолетово-чёрного цвета, полоса на груди скорее серая чем чёрная, нижняя часть тела бледнее чем у самца. Молодые птицы похожи на самок, при этом их оперение более тусклое.
Область гнездования изменчивого дрозда простирается в западной части Северной Америке от Аляски до севера Калифорнии. Вид отсутствует только на крайнем севере и на северо-западном тихоокеанском побережье. Птицы предпочитают влажные леса и опушки леса. Встречается также во влажных областях и тундре. Это перелётная птица, северные популяции зимуют в более южных областях ареала на западе Соединённых Штатов. Более южные популяции ближе к зиме и зимой кочуют, частично покидая, пожалуй, только высокогорья. В России зарегистрирован залёт на остров Врангеля[2].
Изменчивый дрозд питается насекомыми, семенами и плодами. В спектре питания зимующих птиц большую роль играют семена клёна[4].
Зимой птиц можно иногда наблюдать в свободных стаях. В период размножения самцы территориальны, помечая свой гнездовой участок, в том числе пением. Птицы создают моногамные пары на один сезон.
Гнездо строит только самка, обычно высоко над землёй в развилке ветвей деревьев. Для строительства гнезда используются ветки, кора и трава. Основание выкладывается более тонкой травой. В кладке обычно 3—4 бледно-голубых яиц. Они либо совсем без крапин, либо с несколькими крапинами коричневого цвета. Инкубационный период составляет 14 дней. Высиживает кладку только самка. Обе родительских птицы участвуют в выкармливании. Молодые птицы становятся самостоятельными в возрасте от 13 до 15 дней.
Изменчивый дрозд, или разноголосый дрозд, или ошейниковый земляной дрозд (лат. Ixoreus naevius) — неарктический вид воробьинообразных птиц из семейства дроздовых, выделяемый в монотипический род Ixoreus.
Ixoreus naevius
英名 Varied Thrushムナオビツグミ(学名:Zoothera naevia もしくは Ixoreus naevius)は、スズメ目ツグミ科に分類される鳥類の1種。