'''Microcerculus marginatus,[2] tamién denomináu mura escura, chivirín ruiseñor, cerrica ruiseñor sureñu y colchoneru ruiseñor,[3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Troglodytidae que puebla les selves tropicales de Centru y Suramérica.
Alcuéntrase en Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panamá, Perú y Venezuela.[1]
El so hábitat natural son les selves húmedes tropicales y subtropicales de rexones baxes.
'''Microcerculus marginatus, tamién denomináu mura escura, chivirín ruiseñor, cerrica ruiseñor sureñu y colchoneru ruiseñor, ye una especie d'ave paseriforme de la familia Troglodytidae que puebla les selves tropicales de Centru y Suramérica.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Dryw persain cyffredin (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: drywod persain cyffredin) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Microcerculus marginatus; yr enw Saesneg arno yw Scaly-breasted wren. Mae'n perthyn i deulu'r Drywod (Lladin: Troglodytidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. marginatus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r dryw persain cyffredin yn perthyn i deulu'r Drywod (Lladin: Troglodytidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Dryw Troglodytes troglodytes Dryw brongoch Pheugopedius rutilus Dryw bronfrith bach Pheugopedius maculipectus Dryw bronwelw Cantorchilus guarayanus Dryw danheddog Odontorchilus cinereus Dryw gylfinhir Cantorchilus longirostris Dryw llwyd Cantorchilus griseus Dryw persain y De Microcerculus bambla Dryw persain y Dwyrain Microcerculus ustulatus Dryw pigfain Hylorchilus sumichrasti Dryw tepwi Troglodytes rufulus Dryw'r ardd Troglodytes aedon Dryw’r glannau Cantorchilus semibadiusAderyn a rhywogaeth o adar yw Dryw persain cyffredin (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: drywod persain cyffredin) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Microcerculus marginatus; yr enw Saesneg arno yw Scaly-breasted wren. Mae'n perthyn i deulu'r Drywod (Lladin: Troglodytidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. marginatus, sef enw'r rhywogaeth.
Der Schuppenbrust-Zaunkönig (Microcerculus marginatus) ist eine Vogelart aus der Familie der Zaunkönige (Troglodytidae), die in Costa Rica, Panama, Kolumbien, Ecuador, Venezuela, Brasilien, Peru und Bolivien verbreitet ist. Der Bestand wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingeschätzt.
Der Schuppenbrust-Zaunkönig erreicht eine Körperlänge von etwa 11,0 cm bei einem Gewicht von ca. 18,2 bis 22,0 g. Das Gesicht ist graubraun, der Oberkopf und die Oberseite schokoladenbraun, wobei der Bürzel etwas rötlicher getönt ist. Die Handschwingen, die Armschwingen und die Schirmfedern sind dunkel schokoladenbraun, wobei die Schirmfedern undeutliche dunkle Streifen aufweisen. Die Steuerfedern sind extrem kurz und ebenfalls dunkel schokoladenbraun. Das Bereich Kinn bis zum Oberbauch ist weiß, die Federn auf der Brustseite schwarz geschuppt. Die Hinterflanken, der Bauch und die Oberschenkel sind kräftig schokoladenbraun gefärbt. Die Augen sind dunkelbraun, der Schnabel schwarz mit cremefarbener Basis am Unterschnabel und die Beine gräulich schwarz. Beide Geschlechter ähneln sich. Jungtiere unterscheiden sich von erwachsenen Vögeln durch undeutliche dunkle Streifen am Oberkopf und dem Rücken und dunkelbraun Spitzen an den Federn der Unterseite. Die Streifen an den Flanken sind ausgeprägter.[1]
Nur wenige Daten zur Ernährung des Schuppenbrust-Zaunkönigs liegen vor. Ein brütendes Paar in Panama brachte Webspinnen und Heuschrecken zu ihren Küken. Meist ist er alleine unterwegs. Sein Futter sucht er in der tieferen Vegetation am Boden, in dem er sich wie Ameisendrosseln ähnlich laufend fortbewegt. Gelegentlich wurde er in Mittelamerika im Zusammenhang mit Wanderameisen beobachtet, doch scheint er den Schwärmen nicht routinemäßig zu folgen.[1]
Der Gesang des Schuppenbrust-Zaunkönigs unterscheidet sich je nach Verbreitungsgebiet. In Mittelamerika startet er mit einer Serie von zehn bis fünfzehn kürzen Tönen, die langsamer, länger, lauter und höher werden. Ihnen folgen zwei laute aufgewühlte Töne gefolgt von einer Serie reiner langanhaltender heller Pfiffe, die immer länger werden und mit einer Serie von Doppelpfiffen endet. Die ganze Sequenz zieht sich bis zu 2,5 Minuten. Dieser Gesang kommt auch in Panamas Süden bis nach West Amazonien vor und variiert leicht in Ostamazonien. Der Gesang im Osten Perus und dem Norden Boliviens klingt klar mit reinen unregelmäßigen Lauten. Die verändern sich in der Höhe, Länge und im Volumen. Aus Costa Rica sind schnatterartige Laute ähnlich wie die der Ameisenvögel und laute stschep-Töne bekannt.[1]
Die Brutsaison des Schuppenbrust-Zaunkönigs scheint sich über einen lange Zeitraum zu verteilen. So wurden Elterntiere Mitte Februar in Costa Rica beobachtet, die ihre Nestlinge fütterten. In Panama wurden Nester spät im Mai und Anfang Juli entdeckt, sowie Weibchen in Brutstimmung im November. Aus Panama wurden zwei Nester beschrieben, die aus abgestorbenen Blättern gebaut und in einer Erdhöhlen versteckt waren. Diese waren vermutlich ursprünglich in einem Fall von einem Blauscheitelmotmot (Momotus momota) und im zweiten Fall von einem Fleckenbrust-Laubwender (Sclerurus guatemalensis) ausgehoben. Ein Gelege besteht aus zwei bis drei Eiern, die weiß sind. Aus einem Nest wurde von einer Brutzeit von 16 bis 17 Tagen berichtet. Mit 19 bis 20 Tage waren die Nestlinge flügge.[1]
Der Schuppenbrust-Zaunkönig bevorzugt die unteren Straten von dichtem feuchten Tropenwald. Er bewegt sich in Höhenlagen von Meeresspiegel bis 1700 Metern in Costa Rica, bis 1400 Metern in Kolumbien und in Venezuela gar bis 1800 Metern. Ein Sichtung aus der Provinz Chiriquí soll sogar in 3100 Metern erfolgt sein.[1]
Es wird vermutet, dass der Schuppenbrust-Zaunkönig ein Standvogel ist.[1]
Es sind sechs Unterarten bekannt:[2]
Die Erstbeschreibung des Schuppenbrust-Zaunkönigs erfolgte 1855 durch Philip Lutley Sclater unter dem wissenschaftlichen Namen Heterocnemis marginata. Das Typusexemplar stammte von sogenannten Bogota-Bälgen. Einen genauen Sammelort nannte Sclater nicht.[8] 1861 führte Sclater die für die Wissenschaft neue Gattung Microcerculus ein.[9][A 1] Dieser Name leitet sich von »mikros μικρος« für »klein« und »kerkos κερκος« für »Schwanz« ab.[10] Der Artname »marginatus« ist das lateinische Wort für »eingefasst, gerändert«, von »marginare, margo, marginis« für »abgrenzen, Grenze, Rand«.[11] »Luscinia« leitet sich von »Nachtigall, berühmte Sängerin« ab.[12] »Corrasus, corradere« bedeutet »schwer zu beschaffen«[13], »squamulatus« »geschuppt« von »squamula, squama« für »Schuppen«[14], »taeniatus« »gestreift« von »taenia, tainia ταινια« für »Band, Streifen«[15]. Schließlich bedeutet »occidentalis« »westlich« von »occidens, occidentis« für »Westen«, ein Name der oft für Arten die westlich von zuvor beschriebenen Arten vorkommt, vergeben wurde.[16][A 2]
Der Schuppenbrust-Zaunkönig (Microcerculus marginatus) ist eine Vogelart aus der Familie der Zaunkönige (Troglodytidae), die in Costa Rica, Panama, Kolumbien, Ecuador, Venezuela, Brasilien, Peru und Bolivien verbreitet ist. Der Bestand wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingeschätzt.
The southern nightingale-wren (Microcerculus marginatus), also known as the scaly-breasted wren, is a species of bird in the family Troglodytidae. It is found in Bolivia, Brazil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panama, Peru, and Venezuela.[2][3]
The southern nightingale-wren forms a species pair with the northern nightingale-wren (Microcerculus philomela) and was in the past considered conspecific with it. It is currently treated as a species in its own right by the International Ornithological Committee (IOC) and the Clements taxonomy, though under different English names.[2][3]
The southern nightingale-wren has the six subspecies listed below. Subspecies M. m. luscinia is treated by some taxonomists as a separate species. The nominate subspecies M. m. marginatus is also sometimes considered a separate species or even two species divided by the Amazon River.[4]
The southern nightingale-wren's subspecies are:[2]
The southern nightingale-wren is 11 cm (4.3 in) long; males weigh 18.2 to 22 g (0.64 to 0.78 oz) and females 17 to 18 g (0.60 to 0.63 oz). Adults of the nominate subspecies have a dull gray-brown face and deep chocolate-brown crown and upperparts with a reddish tinge on the rump. They have a very short dark chocolate tail. Their chin, chest, and upper belly are white with some black scalloping on the sides of the chest. The lower flanks and lower belly are dark chocolate. The juvenile is similar with the addition of darkish barring on the crown and back and dark brown feather tips on the underside.[4]
M. m. squamulatus is similar to the nominate but has scaly markings on the underparts. M. m. taeniatus also has scaly underparts and a more extensive reddish tinge on the upperparts and blackish barring below. M. m. corrasus is also similar to the nominate, but is a purer white below with narrow dark bars. M. m. occidentalis has a longer and thinner bill, darker upperparts and flanks, and broad dark bars on its abdomen. M. m. luscinia's throat is pale gray that becomes brownish gray on the breast and belly.[4]
The subspecies of southern nightingale-wren are found thus:[2][4]
The southern nightingale-wren inhabits the lower levels of dense humid tropical forest. It has been recorded from sea level to 1,700 m (5,600 ft) in Costa Rica, to 1,400 m (4,600 ft) in Colombia, and to 1,800 m (5,900 ft) in Venezuela. There is also one record in Panama at 3,100 m (10,200 ft).[4]
The southern nightingale-wren usually forages alone, on the ground and low in the understory. Little is known about its diet. It has been observed following army ant swarms in Central America but apparently does not do so routinely.[4]
Most of the data on the southern nightingale-wren's breeding phenology was recorded in Panama. Reports of active nests, fledged young, and adults in breeding condition indicate almost year-round breeding activity. Two nests have been described; they were constructed of leaves at the end of burrows that were probably excavated by other species of birds. One had two eggs and the other three.[4]
The songs of the southern nightingale-wren differ geographically. Those in Central America to western Amazonia are long complex series of short notes followed by several whistles. Those in Peru and Bolivia are " clear, pure notes given at random" with varying pitch, length, and volume.[4]
The IUCN has assessed the southern nightingale-wren as being of Least Concern.[1] It "appears to be well distributed in much of its range" and occurs in several preserves and national parks.[4]
The southern nightingale-wren (Microcerculus marginatus), also known as the scaly-breasted wren, is a species of bird in the family Troglodytidae. It is found in Bolivia, Brazil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panama, Peru, and Venezuela.
El cucarachero ruiseñor sureño (Microcerculus marginatus),[3] también denominado ratona oscura, chivirín ruiseñor, chochín ruiseñor sureño y colchonero ruiseñor,[4] es una especie de ave paseriforme de la familia Troglodytidae que puebla las selvas tropicales de Centro y Sudamérica.
Se encuentra en Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panamá, Perú y Venezuela.[1]
Su hábitat natural son las selvas húmedas tropicales y subtropicales de regiones bajas.
El cucarachero ruiseñor sureño (Microcerculus marginatus), también denominado ratona oscura, chivirín ruiseñor, chochín ruiseñor sureño y colchonero ruiseñor, es una especie de ave paseriforme de la familia Troglodytidae que puebla las selvas tropicales de Centro y Sudamérica.
Microcerculus marginatus Microcerculus generoko animalia da. Hegaztien barruko Troglodytidae familian sailkatua dago.
Microcerculus marginatus Microcerculus generoko animalia da. Hegaztien barruko Troglodytidae familian sailkatua dago.
Satakielipeukaloinen (Microcerculus marginatus) on Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava peukaloisiin kuuluva varpuslintu.
Kooltaan satakielipeukaloinen on noin 11 cm. Laji on päälaeltaan ja selästään yksivärisen tummanruskea. Siivissä ja lyhyehkössä pyrstössä ei ole raidoitusta. Vatsa on väriltään valkoinen ja alavatsa ja kyljet ovat ruskehtavat. Andeilla elävillä alalajeilla vatsassa on selkeitä tuhkanharmaita suomukuvioita. Satakielipeukaloinen muistuttaa ulkonäöltään marmoripeukaloista (Microcerculus bambla), joka eroaa kuitenkin leveän valkoisen siipijuovansa perusteella.[2]
Keski-Amerikassa satakielipeukaloista tavataan Costa Ricassa ja Panamassa. Etelä-Amerikassa laji elää Andeilla Venezuelan, Kolumbia, Ecuadorin, itäisen Perun ja Pohjois-Bolivian alueella. Lisäksi lintua tavataan Amazonasin alueella Brasiliassa Amazonjoen eteläpuolella. Satakielipeukaloisen elinympäristöä ovat kosteiden metsien pohjakerrokset. Usein laji elää purojen ja jokien läheisyydessä.[2]
Satakielipeukaloiset elävät yleensä yksinään eivätkä koskaan parvissa. Laji viettää piileskelevää elämää lähellä maata ja se kuullaan useammin kuin nähdään. Eri alueilla elävät linnut laulavat hyvin eri tavoin. Tämä on johtanut arveluihin, että kyseessä ei olisi ainoastaan yksi laji.[2]
Satakielipeukaloinen (Microcerculus marginatus) on Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava peukaloisiin kuuluva varpuslintu.
Microcerculus marginatus
Le Troglodyte siffleur (Microcerculus marginatus) est une espèce d'oiseau de la famille des Troglodytidae.
Cet oiseau peuple le sud de l'Amérique centrale, la Colombie, le Venezuela, le Tumbes-Chocó-Magdalena et l'Amazonie.
De nachtegaalwinterkoning (Microcerculus marginatus) is een zangvogel uit de familie Troglodytidae (winterkoningen).
Deze soort telt 6 ondersoorten:
De nachtegaalwinterkoning (Microcerculus marginatus) is een zangvogel uit de familie Troglodytidae (winterkoningen).
O Uirapuru-veado (Microcerculus marginatus) é uma espécie de ave da família Troglodytidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Bolívia, Brasil, Colômbia, Costa Rica, Equador, Panamá, Peru e Venezuela.[1]
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.[1]
O Uirapuru-veado (Microcerculus marginatus) é uma espécie de ave da família Troglodytidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Bolívia, Brasil, Colômbia, Costa Rica, Equador, Panamá, Peru e Venezuela.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.
Sydlig näktergalsgärdsmyg[2] (Microcerculus marginatus) är en fågel i familjen gärdsmygar inom ordningen tättingar.[3] Dess mycket kraftfulla sång varierar över utbredningsområdet varför vissa auktoriteter föreslår att den borde delas upp i flera arter. Den förekommer i fuktig subtropisk eller tropisk låglänt skog. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Sydlig näktergalsgärdsmyg delas in i sex underarter:[3]
Sydlig näktergalsgärdsmyg (Microcerculus marginatus) är en fågel i familjen gärdsmygar inom ordningen tättingar. Dess mycket kraftfulla sång varierar över utbredningsområdet varför vissa auktoriteter föreslår att den borde delas upp i flera arter. Den förekommer i fuktig subtropisk eller tropisk låglänt skog. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Sydlig näktergalsgärdsmyg delas in i sex underarter:
luscinia-gruppen (monotypisk) Microcerculus marginatus luscinia – förekommer från centrala Costa Rica till östra Panama och nordvästligaste Colombia taeniatus/occidentalis-gruppen (polytypisk) Microcerculus marginatus taeniatus – förekommer i tropiska västra Ecuador Microcerculus marginatus occidentalis – förekommer i västra Colombia och nordvästra Ecuador marginatus-gruppen (polytypisk) Microcerculus marginatus corrasus – förekommer i Santa Marta-regionen i norra Colombia Microcerculus marginatus squamulatus – förekommer i nordöstra Colombia och nordvästra Venezuela Microcerculus marginatus marginatus – förekommer från östra Colombia till norra Bolivia och västra Amazonområdet i BrasilienMicrocerculus marginatus là một loài chim trong họ Troglodytidae.[1]
Microcerculus marginatus là một loài chim trong họ Troglodytidae.