dcsimg

Microcerculus marginatus ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Microcerculus marginatus,[2] tamién denomináu mura escura, chivirín ruiseñor, cerrica ruiseñor sureñu y colchoneru ruiseñor,[3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Troglodytidae que puebla les selves tropicales de Centru y Suramérica.

Distribución y hábitats

Alcuéntrase en Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panamá, Perú y Venezuela.[1]

El so hábitat natural son les selves húmedes tropicales y subtropicales de rexones baxes.

Referencies

  1. 1,0 1,1 BirdLife International. «Microcerculus marginatus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2011.1.
  2. Nomes en castellán de les aves de mundu encamentaos pola SEO 10ª parte p. 393.
  3. Mura Escura (Microcerculus marginatus) (Sclater, PL, 1855) en Avibase

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Microcerculus marginatus: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Microcerculus marginatus Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Microcerculus marginatus, tamién denomináu mura escura, chivirín ruiseñor, cerrica ruiseñor sureñu y colchoneru ruiseñor, ye una especie d'ave paseriforme de la familia Troglodytidae que puebla les selves tropicales de Centru y Suramérica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Dryw persain cyffredin ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Dryw persain cyffredin (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: drywod persain cyffredin) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Microcerculus marginatus; yr enw Saesneg arno yw Scaly-breasted wren. Mae'n perthyn i deulu'r Drywod (Lladin: Troglodytidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. marginatus, sef enw'r rhywogaeth.[2]

Teulu

Mae'r dryw persain cyffredin yn perthyn i deulu'r Drywod (Lladin: Troglodytidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Dryw Troglodytes troglodytes Dryw brongoch Pheugopedius rutilus
Pheugopedius rutilus 1841.jpg
Dryw bronfrith bach Pheugopedius maculipectus
Spot-breasted Wren - Chiapas - Mexico S4E7492 (16980542558).jpg
Dryw bronwelw Cantorchilus guarayanus
Cantorchilus guarayanus - Fawn-breasted wren.jpg
Dryw danheddog Odontorchilus cinereus
Odontorchilus cinereus - Tooth-billed Wren.JPG
Dryw gylfinhir Cantorchilus longirostris
Cantorchilus longirostris -Registro, Sao Paulo, Brazil-8.jpg
Dryw llwyd Cantorchilus griseus Dryw persain y De Microcerculus bambla
CyphorinusAlbigularisWolf.jpg
Dryw persain y Dwyrain Microcerculus ustulatus
BrotogerysMicrocerculusKeulemans.jpg
Dryw pigfain Hylorchilus sumichrasti Dryw tepwi Troglodytes rufulus
Naturalis Biodiversity Center - RMNH.AVES.128692 1 - Troglodytes rufulus subsp. - Troglodytidae - bird skin specimen.jpeg
Dryw'r ardd Troglodytes aedon
House-wren.jpg
Dryw’r glannau Cantorchilus semibadius
Cantorchilus semibadius 1902.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Dryw persain cyffredin: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Dryw persain cyffredin (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: drywod persain cyffredin) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Microcerculus marginatus; yr enw Saesneg arno yw Scaly-breasted wren. Mae'n perthyn i deulu'r Drywod (Lladin: Troglodytidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. marginatus, sef enw'r rhywogaeth.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Schuppenbrust-Zaunkönig ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Schuppenbrust-Zaunkönig (Microcerculus marginatus) ist eine Vogelart aus der Familie der Zaunkönige (Troglodytidae), die in Costa Rica, Panama, Kolumbien, Ecuador, Venezuela, Brasilien, Peru und Bolivien verbreitet ist. Der Bestand wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingeschätzt.

Merkmale

Der Schuppenbrust-Zaunkönig erreicht eine Körperlänge von etwa 11,0 cm bei einem Gewicht von ca. 18,2 bis 22,0 g. Das Gesicht ist graubraun, der Oberkopf und die Oberseite schokoladenbraun, wobei der Bürzel etwas rötlicher getönt ist. Die Handschwingen, die Armschwingen und die Schirmfedern sind dunkel schokoladenbraun, wobei die Schirmfedern undeutliche dunkle Streifen aufweisen. Die Steuerfedern sind extrem kurz und ebenfalls dunkel schokoladenbraun. Das Bereich Kinn bis zum Oberbauch ist weiß, die Federn auf der Brustseite schwarz geschuppt. Die Hinterflanken, der Bauch und die Oberschenkel sind kräftig schokoladenbraun gefärbt. Die Augen sind dunkelbraun, der Schnabel schwarz mit cremefarbener Basis am Unterschnabel und die Beine gräulich schwarz. Beide Geschlechter ähneln sich. Jungtiere unterscheiden sich von erwachsenen Vögeln durch undeutliche dunkle Streifen am Oberkopf und dem Rücken und dunkelbraun Spitzen an den Federn der Unterseite. Die Streifen an den Flanken sind ausgeprägter.[1]

Verhalten und Ernährung

Nur wenige Daten zur Ernährung des Schuppenbrust-Zaunkönigs liegen vor. Ein brütendes Paar in Panama brachte Webspinnen und Heuschrecken zu ihren Küken. Meist ist er alleine unterwegs. Sein Futter sucht er in der tieferen Vegetation am Boden, in dem er sich wie Ameisendrosseln ähnlich laufend fortbewegt. Gelegentlich wurde er in Mittelamerika im Zusammenhang mit Wanderameisen beobachtet, doch scheint er den Schwärmen nicht routinemäßig zu folgen.[1]

Lautäußerungen

Der Gesang des Schuppenbrust-Zaunkönigs unterscheidet sich je nach Verbreitungsgebiet. In Mittelamerika startet er mit einer Serie von zehn bis fünfzehn kürzen Tönen, die langsamer, länger, lauter und höher werden. Ihnen folgen zwei laute aufgewühlte Töne gefolgt von einer Serie reiner langanhaltender heller Pfiffe, die immer länger werden und mit einer Serie von Doppelpfiffen endet. Die ganze Sequenz zieht sich bis zu 2,5 Minuten. Dieser Gesang kommt auch in Panamas Süden bis nach West Amazonien vor und variiert leicht in Ostamazonien. Der Gesang im Osten Perus und dem Norden Boliviens klingt klar mit reinen unregelmäßigen Lauten. Die verändern sich in der Höhe, Länge und im Volumen. Aus Costa Rica sind schnatterartige Laute ähnlich wie die der Ameisenvögel und laute stschep-Töne bekannt.[1]

Fortpflanzung

Die Brutsaison des Schuppenbrust-Zaunkönigs scheint sich über einen lange Zeitraum zu verteilen. So wurden Elterntiere Mitte Februar in Costa Rica beobachtet, die ihre Nestlinge fütterten. In Panama wurden Nester spät im Mai und Anfang Juli entdeckt, sowie Weibchen in Brutstimmung im November. Aus Panama wurden zwei Nester beschrieben, die aus abgestorbenen Blättern gebaut und in einer Erdhöhlen versteckt waren. Diese waren vermutlich ursprünglich in einem Fall von einem Blauscheitelmotmot (Momotus momota) und im zweiten Fall von einem Fleckenbrust-Laubwender (Sclerurus guatemalensis) ausgehoben. Ein Gelege besteht aus zwei bis drei Eiern, die weiß sind. Aus einem Nest wurde von einer Brutzeit von 16 bis 17 Tagen berichtet. Mit 19 bis 20 Tage waren die Nestlinge flügge.[1]

Verbreitung und Lebensraum

Der Schuppenbrust-Zaunkönig bevorzugt die unteren Straten von dichtem feuchten Tropenwald. Er bewegt sich in Höhenlagen von Meeresspiegel bis 1700 Metern in Costa Rica, bis 1400 Metern in Kolumbien und in Venezuela gar bis 1800 Metern. Ein Sichtung aus der Provinz Chiriquí soll sogar in 3100 Metern erfolgt sein.[1]

Migration

Es wird vermutet, dass der Schuppenbrust-Zaunkönig ein Standvogel ist.[1]

Unterarten

Es sind sechs Unterarten bekannt:[2]

  • Microcerculus marginatus luscinia Salvin, 1866[3] kommt in Costa Rica und Panama vor. Die Unterart hat eine weiße bis blass graue Kehle, eine Färbung die an der Brust und Oberbauch bräunlich grau wird. Der Unterbauch und die Flanken sind tief braun.[1]
  • Microcerculus marginatus corrasus Bangs, 1902[4] kommt in der Sierra Nevada de Santa Marta vor. Die Unterart ähnelt M. m. squamulatus ist aber weißer und hat enge schwarze Streifen auf der Unterseite. Der Schnabel wirkt feiner.[1]
  • Microcerculus marginatus squamulatus Sclater, PL & Salvin, 1875[5] ist im Norden Kolumbiens mit Ausnahme der Sierra Nevada de Santa Marta bis in den Norden Venezuelas verbreitet. Die Unterart ähnelt der Nominatform hat aber schuppige Markierungen an der Unterseite.[1]
  • Microcerculus marginatus occidentalis Hellmayr, 1906[6] kommt im Westen Kolumbiens und dem Nordwesten Ecuadors vor. Die Subspezies unterscheidet sich von der Nominatform durch den längeren und dünneren Schnabel, sowie dunklere Oberseite und Flanken. Im Bauchbereich hat er breite dunkle Streifen.[1]
  • Microcerculus marginatus taeniatus Salvin, 1881[7] ist im westlichen Ecuador verbreitet. Die Subspezies ähnelt M. m. squamulatus ist aber rötlicher auf der Oberseite, die schwarzen Streifen auf der Unterseite sind weiter auseinander und besser gezeichnet.[1]
  • Microcerculus marginatus marginatus (Sclater, PL, 1855)[8] ist im westlichen Amazonas von Brasilien über den Osten Perus und den Nordosten Boliviens verbreitet.

Etymologie und Forschungsgeschichte

Die Erstbeschreibung des Schuppenbrust-Zaunkönigs erfolgte 1855 durch Philip Lutley Sclater unter dem wissenschaftlichen Namen Heterocnemis marginata. Das Typusexemplar stammte von sogenannten Bogota-Bälgen. Einen genauen Sammelort nannte Sclater nicht.[8] 1861 führte Sclater die für die Wissenschaft neue Gattung Microcerculus ein.[9][A 1] Dieser Name leitet sich von »mikros μικρος« für »klein« und »kerkos κερκος« für »Schwanz« ab.[10] Der Artname »marginatus« ist das lateinische Wort für »eingefasst, gerändert«, von »marginare, margo, marginis« für »abgrenzen, Grenze, Rand«.[11] »Luscinia« leitet sich von »Nachtigall, berühmte Sängerin« ab.[12] »Corrasus, corradere« bedeutet »schwer zu beschaffen«[13], »squamulatus« »geschuppt« von »squamula, squama« für »Schuppen«[14], »taeniatus« »gestreift« von »taenia, tainia ταινια« für »Band, Streifen«[15]. Schließlich bedeutet »occidentalis« »westlich« von »occidens, occidentis« für »Westen«, ein Name der oft für Arten die westlich von zuvor beschriebenen Arten vorkommt, vergeben wurde.[16][A 2]

Literatur

  • Outram Bangs: Description of ten new birds from the Santa Marta Region of Colombia. In: Proceedings of the New England Zoölogical Club. Band 3, 31. März 1902, S. 81–90 (biodiversitylibrary.org).
  • Carl Eduard Hellmayr: Notes on a second collection of birds from the district of Pará, Brazil. In: Novitates zoologicae a journal of zoology in connection with the Tring Museum. Band 13, Nr. 2, 1906, S. 353–385 (biodiversitylibrary.org).
  • James A. Jobling: Helm Dictionary of Scientific Bird Names. Christopher Helm, London 2010, ISBN 978-1-4081-2501-4.
  • Donald Eugene Kroodsma, David Brewer: Scaly-breasted Wren (Microcerculus marginatus). In: Thomas Scott Schulenberg (Hrsg.): Handbook of the Birds of the World Alive. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 4. März 2020 (englisch, birdsoftheworld.org).
  • Osbert Salvin: Descriptions of Eight New Species of Birds from Veragua. In: Proceedings of the Scientific Meetings of the Zoological Society of London for the Year 1866. 1866, S. 67–76 (biodiversitylibrary.org).
  • Osbert Salvin: Descriptions of two new Species of Wrens from Ecuador. In: The Ibis (= 4). Band 5, Nr. 17, 1881, S. 129–130 (biodiversitylibrary.org).
  • Philip Lutley Sclater: On the birds received in collections from Santa Fé di Bogota. In: Proceedings of the Zoological Society of London. Band 23, 24. Juli 1855, S. 131–164 (biodiversitylibrary.org).
  • Philip Lutley Sclater: Catalogue of a collection of American birds. N. Trubner and Co., London 1. Mai 1861 (biodiversitylibrary.org – 1862).
  • Philip Lutley Sclater, Osbert Salvin: Descriptions of some new Species of South-American Bids. In: Proceedings of the Zoological Society of London. Part I, 1875, S. 37–39 (biodiversitylibrary.org).

Einzelnachweise

  1. a b c d e f g h i j k Donald Eugene Kroodsma u. a.
  2. IOC World Bird List Dapple-throats, sugarbirds, fairy-bluebirds, kinglets, hyliotas, wrens, gnatcatchers
  3. Osbert Salvin (1866), S. 69–70
  4. Outram Bangs (1902), S. 87
  5. Philip Lutley Sclater (1875) u. a., S. 37, Tafel 6
  6. Carl Eduard Hellmayr (1906), S. 354–355
  7. Osbert Salvin (1881), S. 130, Tafel 3 Abbildung 2
  8. a b Philip Lutley Sclater (1855), S. 145
  9. Philip Lutley Sclater (1861), S. 17.
  10. James A. Jobling, S. 253.
  11. James A. Jobling, S. 241.
  12. James A. Jobling, S. 233.
  13. James A. Jobling, S. 119.
  14. James A. Jobling, S. 364.
  15. James A. Jobling, S. 377.
  16. James A. Jobling, S. 278.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Schuppenbrust-Zaunkönig: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Schuppenbrust-Zaunkönig (Microcerculus marginatus) ist eine Vogelart aus der Familie der Zaunkönige (Troglodytidae), die in Costa Rica, Panama, Kolumbien, Ecuador, Venezuela, Brasilien, Peru und Bolivien verbreitet ist. Der Bestand wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingeschätzt.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Southern nightingale-wren ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The southern nightingale-wren (Microcerculus marginatus), also known as the scaly-breasted wren, is a species of bird in the family Troglodytidae. It is found in Bolivia, Brazil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panama, Peru, and Venezuela.[2][3]

Taxonomy and systematics

The southern nightingale-wren forms a species pair with the northern nightingale-wren (Microcerculus philomela) and was in the past considered conspecific with it. It is currently treated as a species in its own right by the International Ornithological Committee (IOC) and the Clements taxonomy, though under different English names.[2][3]

The southern nightingale-wren has the six subspecies listed below. Subspecies M. m. luscinia is treated by some taxonomists as a separate species. The nominate subspecies M. m. marginatus is also sometimes considered a separate species or even two species divided by the Amazon River.[4]

The southern nightingale-wren's subspecies are:[2]

  • M. m. luscinia Salvin (1866)
  • M. m. corrasus Bangs (1902)
  • M. m. squamulatus Sclater & Salvin (1875)
  • M. m. occidentalis Hellmayr (1906)
  • M. m. taeniatus Salvin (1881)
  • M. m. marginatus Sclater (1855)

Description

The southern nightingale-wren is 11 cm (4.3 in) long; males weigh 18.2 to 22 g (0.64 to 0.78 oz) and females 17 to 18 g (0.60 to 0.63 oz). Adults of the nominate subspecies have a dull gray-brown face and deep chocolate-brown crown and upperparts with a reddish tinge on the rump. They have a very short dark chocolate tail. Their chin, chest, and upper belly are white with some black scalloping on the sides of the chest. The lower flanks and lower belly are dark chocolate. The juvenile is similar with the addition of darkish barring on the crown and back and dark brown feather tips on the underside.[4]

M. m. squamulatus is similar to the nominate but has scaly markings on the underparts. M. m. taeniatus also has scaly underparts and a more extensive reddish tinge on the upperparts and blackish barring below. M. m. corrasus is also similar to the nominate, but is a purer white below with narrow dark bars. M. m. occidentalis has a longer and thinner bill, darker upperparts and flanks, and broad dark bars on its abdomen. M. m. luscinia's throat is pale gray that becomes brownish gray on the breast and belly.[4]

Distribution and habitat

The subspecies of southern nightingale-wren are found thus:[2][4]

  • M. m. luscinia, central Costa Rica to Panama's eastern Darién Province
  • M. m. corrasus, Santa Marta region of northern Colombia
  • M. m. squamulatus, northern Colombia except Santa Marta into northern Venezuela
  • M. m. occidentalis, western Colombia and northwestern Ecuador
  • M. m. taeniatus, western Ecuador
  • M. m. marginatus, throughout Amazonia, from Venezuela, Ecuador, Colombia, Peru, and Bolivia to near the mouth of the river in Brazil

The southern nightingale-wren inhabits the lower levels of dense humid tropical forest. It has been recorded from sea level to 1,700 m (5,600 ft) in Costa Rica, to 1,400 m (4,600 ft) in Colombia, and to 1,800 m (5,900 ft) in Venezuela. There is also one record in Panama at 3,100 m (10,200 ft).[4]

Behavior

Feeding

The southern nightingale-wren usually forages alone, on the ground and low in the understory. Little is known about its diet. It has been observed following army ant swarms in Central America but apparently does not do so routinely.[4]

Breeding

Most of the data on the southern nightingale-wren's breeding phenology was recorded in Panama. Reports of active nests, fledged young, and adults in breeding condition indicate almost year-round breeding activity. Two nests have been described; they were constructed of leaves at the end of burrows that were probably excavated by other species of birds. One had two eggs and the other three.[4]

Vocalization

The songs of the southern nightingale-wren differ geographically. Those in Central America to western Amazonia are long complex series of short notes followed by several whistles. Those in Peru and Bolivia are " clear, pure notes given at random" with varying pitch, length, and volume.[4]

Status

The IUCN has assessed the southern nightingale-wren as being of Least Concern.[1] It "appears to be well distributed in much of its range" and occurs in several preserves and national parks.[4]

References

  1. ^ a b BirdLife International (2016). "Southern Nightingale-wren Microcerculus marginatus". IUCN Red List of Threatened Species. 2016. Retrieved 18 July 2021.
  2. ^ a b c d Gill, F.; Donsker, D.; Rasmussen, P. (July 2021). "IOC World Bird List (v 11.2)". Retrieved July 14, 2021.
  3. ^ a b Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, S. M. Billerman, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood. 2019. The eBird/Clements Checklist of Birds of the World: v2019. Downloaded from https://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download/ Retrieved August 15, 2019
  4. ^ a b c d e f g h i Kroodsma, D. E. and D. Brewer (2020). Scaly-breasted Wren (Microcerculus marginatus), version 1.0. In Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, and E. de Juana, Editors). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. https://doi.org/10.2173/bow.scbwre1.01 retrieved July 18, 2021
Wikimedia Commons has media related to Microcerculus marginatus.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Southern nightingale-wren: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The southern nightingale-wren (Microcerculus marginatus), also known as the scaly-breasted wren, is a species of bird in the family Troglodytidae. It is found in Bolivia, Brazil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panama, Peru, and Venezuela.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Microcerculus marginatus ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El cucarachero ruiseñor sureño (Microcerculus marginatus),[3]​ también denominado ratona oscura, chivirín ruiseñor, chochín ruiseñor sureño y colchonero ruiseñor,[4]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Troglodytidae que puebla las selvas tropicales de Centro y Sudamérica.

Distribución y hábitats

Se encuentra en Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panamá, Perú y Venezuela.[1]

Su hábitat natural son las selvas húmedas tropicales y subtropicales de regiones bajas.

Referencias

  1. a b BirdLife International (2016). «Microcerculus marginatus». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2021.2 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 4 de enero de 2022.
  2. a b Sclater, P.L. (1855). «On the Birds received in Collections from Santa Fé di Bogotá». Proceedings of the Zoological Society of London (en inglés y latín). Pt 23 no. 293: 131–164. Heterocnemis marginata, descripción original p.145. Disponible en Biodiversitas Heritage Library. ISSN 0370-2774.
  3. De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2005). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Décima parte: Orden Passeriformes, Familias Campephagidae a Turdidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 52 (2): 389-398. ISSN 0570-7358. Consultado el 5 de enero de 2022. P. 393.
  4. Ratona Oscura (Microcerculus marginatus) (Sclater, PL, 1855) en Avibase

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Microcerculus marginatus: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El cucarachero ruiseñor sureño (Microcerculus marginatus),​ también denominado ratona oscura, chivirín ruiseñor, chochín ruiseñor sureño y colchonero ruiseñor,​ es una especie de ave paseriforme de la familia Troglodytidae que puebla las selvas tropicales de Centro y Sudamérica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Microcerculus marginatus ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Microcerculus marginatus Microcerculus generoko animalia da. Hegaztien barruko Troglodytidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Kanpo estekak

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Microcerculus marginatus: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Microcerculus marginatus Microcerculus generoko animalia da. Hegaztien barruko Troglodytidae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Satakielipeukaloinen ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Satakielipeukaloinen (Microcerculus marginatus) on Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava peukaloisiin kuuluva varpuslintu.

Koko ja ulkonäkö

Kooltaan satakielipeukaloinen on noin 11 cm. Laji on päälaeltaan ja selästään yksivärisen tummanruskea. Siivissä ja lyhyehkössä pyrstössä ei ole raidoitusta. Vatsa on väriltään valkoinen ja alavatsa ja kyljet ovat ruskehtavat. Andeilla elävillä alalajeilla vatsassa on selkeitä tuhkanharmaita suomukuvioita. Satakielipeukaloinen muistuttaa ulkonäöltään marmoripeukaloista (Microcerculus bambla), joka eroaa kuitenkin leveän valkoisen siipijuovansa perusteella.[2]

Levinneisyys, elinympäristö ja elintavat

Keski-Amerikassa satakielipeukaloista tavataan Costa Ricassa ja Panamassa. Etelä-Amerikassa laji elää Andeilla Venezuelan, Kolumbia, Ecuadorin, itäisen Perun ja Pohjois-Bolivian alueella. Lisäksi lintua tavataan Amazonasin alueella Brasiliassa Amazonjoen eteläpuolella. Satakielipeukaloisen elinympäristöä ovat kosteiden metsien pohjakerrokset. Usein laji elää purojen ja jokien läheisyydessä.[2]

Satakielipeukaloiset elävät yleensä yksinään eivätkä koskaan parvissa. Laji viettää piileskelevää elämää lähellä maata ja se kuullaan useammin kuin nähdään. Eri alueilla elävät linnut laulavat hyvin eri tavoin. Tämä on johtanut arveluihin, että kyseessä ei olisi ainoastaan yksi laji.[2]

Lähteet

  1. BirdLife International: Microcerculus marginatus IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 2.2.2014. (englanniksi)
  2. a b c Robert S. Ridgely, Guy Tudor, William L. Brown: The Birds of South America: The oscine passerines, s. 96. University of Texas Press, 1989. ISBN 978-0-292-70756-6. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 09.12.2009). (englanniksi)
Tämä lintuihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Satakielipeukaloinen: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Satakielipeukaloinen (Microcerculus marginatus) on Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava peukaloisiin kuuluva varpuslintu.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Troglodyte siffleur ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Microcerculus marginatus

Le Troglodyte siffleur (Microcerculus marginatus) est une espèce d'oiseau de la famille des Troglodytidae.

Cet oiseau peuple le sud de l'Amérique centrale, la Colombie, le Venezuela, le Tumbes-Chocó-Magdalena et l'Amazonie.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Nachtegaalwinterkoning ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De nachtegaalwinterkoning (Microcerculus marginatus) is een zangvogel uit de familie Troglodytidae (winterkoningen).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 6 ondersoorten:

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Nachtegaalwinterkoning: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De nachtegaalwinterkoning (Microcerculus marginatus) is een zangvogel uit de familie Troglodytidae (winterkoningen).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Uirapuru-veado ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O Uirapuru-veado (Microcerculus marginatus) é uma espécie de ave da família Troglodytidae.

Pode ser encontrada nos seguintes países: Bolívia, Brasil, Colômbia, Costa Rica, Equador, Panamá, Peru e Venezuela.[1]

Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.[1]

Referências

  1. a b c BirdLife International (2004). Microcerculus marginatus (em inglês). IUCN 2006. Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas da IUCN de 2006 . Página visitada em 06.11.2007.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Uirapuru-veado: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O Uirapuru-veado (Microcerculus marginatus) é uma espécie de ave da família Troglodytidae.

Pode ser encontrada nos seguintes países: Bolívia, Brasil, Colômbia, Costa Rica, Equador, Panamá, Peru e Venezuela.

Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Sydlig näktergalsgärdsmyg ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Sydlig näktergalsgärdsmyg[2] (Microcerculus marginatus) är en fågel i familjen gärdsmygar inom ordningen tättingar.[3] Dess mycket kraftfulla sång varierar över utbredningsområdet varför vissa auktoriteter föreslår att den borde delas upp i flera arter. Den förekommer i fuktig subtropisk eller tropisk låglänt skog. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Sydlig näktergalsgärdsmyg delas in i sex underarter:[3]

luscinia-gruppen (monotypisk)
  • Microcerculus marginatus luscinia – förekommer från centrala Costa Rica till östra Panama och nordvästligaste Colombia
taeniatus/occidentalis-gruppen (polytypisk)
  • Microcerculus marginatus taeniatus – förekommer i tropiska västra Ecuador
  • Microcerculus marginatus occidentalis – förekommer i västra Colombia och nordvästra Ecuador
marginatus-gruppen (polytypisk)
  • Microcerculus marginatus corrasus – förekommer i Santa Marta-regionen i norra Colombia
  • Microcerculus marginatus squamulatus – förekommer i nordöstra Colombia och nordvästra Venezuela
  • Microcerculus marginatus marginatus – förekommer från östra Colombia till norra Bolivia och västra Amazonområdet i Brasilien

Referenser

Delar är översatt från engelskspråkiga wikipedias artikel Southern_Nightingale-Wren, läst 2013-05-03
  1. ^ [a b] Birdlife International 2016 Microcerculus marginatus Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-11.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2016) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2016-11-10
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2016) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2016 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-08-11

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Sydlig näktergalsgärdsmyg: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Sydlig näktergalsgärdsmyg (Microcerculus marginatus) är en fågel i familjen gärdsmygar inom ordningen tättingar. Dess mycket kraftfulla sång varierar över utbredningsområdet varför vissa auktoriteter föreslår att den borde delas upp i flera arter. Den förekommer i fuktig subtropisk eller tropisk låglänt skog. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.

Sydlig näktergalsgärdsmyg delas in i sex underarter:

luscinia-gruppen (monotypisk) Microcerculus marginatus luscinia – förekommer från centrala Costa Rica till östra Panama och nordvästligaste Colombia taeniatus/occidentalis-gruppen (polytypisk) Microcerculus marginatus taeniatus – förekommer i tropiska västra Ecuador Microcerculus marginatus occidentalis – förekommer i västra Colombia och nordvästra Ecuador marginatus-gruppen (polytypisk) Microcerculus marginatus corrasus – förekommer i Santa Marta-regionen i norra Colombia Microcerculus marginatus squamulatus – förekommer i nordöstra Colombia och nordvästra Venezuela Microcerculus marginatus marginatus – förekommer från östra Colombia till norra Bolivia och västra Amazonområdet i Brasilien CistothorusMicrocerculusKeulemans.jpg Microcerculus marginatus.jpg MicrocerculusSquamulatusSmit.jpg
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Microcerculus marginatus ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Microcerculus marginatus là một loài chim trong họ Troglodytidae.[1]

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Microcerculus marginatus: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Microcerculus marginatus là một loài chim trong họ Troglodytidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI