dcsimg

Behavior ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Kieltyka, Z. 2001. "Cyanolyca cucullata" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cyanolyca_cucullata.html
autor
Zachary Kieltyka, University of Michigan-Ann Arbor
autor
Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Conservation Status ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Cyanolyca cucullata may be a rare bird like other Cyanolyca species, but it has not been well-studied. The first record of nesting was not published until 1984. Deforestation and other common threats could have an affect on the population of this bird (Winnett-Murray et al. 1988).

US Federal List: no special status

CITES: no special status

IUCN Red List of Threatened Species: least concern

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Kieltyka, Z. 2001. "Cyanolyca cucullata" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cyanolyca_cucullata.html
autor
Zachary Kieltyka, University of Michigan-Ann Arbor
autor
Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Benefits ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

No specific negative effects are known, but some tropical jays are pests that destroy and eat crops such as pineapples, orchards, cane, vegetables, and potato plantings (Sick 1993).

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Kieltyka, Z. 2001. "Cyanolyca cucullata" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cyanolyca_cucullata.html
autor
Zachary Kieltyka, University of Michigan-Ann Arbor
autor
Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Benefits ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Seed caching behavior probably results in the spreading of seeds, increasing the distribution and diversity of plant species. (Sick 1993).

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Kieltyka, Z. 2001. "Cyanolyca cucullata" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cyanolyca_cucullata.html
autor
Zachary Kieltyka, University of Michigan-Ann Arbor
autor
Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Trophic Strategy ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Cyanolyca cucullata is omnivorous, eating seeds, berries, small dead animals, and occasionally steals bait from snares set for small mammals. Cyanolyca cucullata mostly forages in the canopy high above the forest floor(Goodwin 1986).

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Kieltyka, Z. 2001. "Cyanolyca cucullata" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cyanolyca_cucullata.html
autor
Zachary Kieltyka, University of Michigan-Ann Arbor
autor
Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Distribution ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Cyanolyca cucullata inhabits southeastern Mexico, mainly on the Caribbean slope (Blake 1953). South through east-central Oaxaca and interior Chiapas to Guatemala; Western Panama and Costa Rica. Cyanolyca cucullata is also found in ranges of the tropical forests, in foothills, and in lowlands, but only when these have continuous cloud forest (Goodwin 1986).

Biogeographic Regions: nearctic (Native ); neotropical (Native )

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Kieltyka, Z. 2001. "Cyanolyca cucullata" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cyanolyca_cucullata.html
autor
Zachary Kieltyka, University of Michigan-Ann Arbor
autor
Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Habitat ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Found in humid, tropical forests, including mountains.

Terrestrial Biomes: forest ; rainforest ; mountains

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Kieltyka, Z. 2001. "Cyanolyca cucullata" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cyanolyca_cucullata.html
autor
Zachary Kieltyka, University of Michigan-Ann Arbor
autor
Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Morphology ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Cyanolyca cucullata is similar in size to the Blue Jay, but has a larger body structure to support the amount of flying it must do. The feathers at the crown and nape are light, bright blue. The rest of the head, neck, upper mantle, and upper breast are black, and further down the body the feathers turn into a dark, purplish blue. There is a distinct white band that separates the bright blue head and the dark tones of the rest of the body. This band is a diagnostic feature of Cyanolyca cucullata. Young Cyanolyca cucullata have the same markings as adults, but the coloring is a lot duller, and the feathers are not nearly as shiny. The bright blue coloring makes the bird easy to spot and can make it more susceptible to predators (Goodwin 1986).

Average mass: 1000 g.

Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Kieltyka, Z. 2001. "Cyanolyca cucullata" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cyanolyca_cucullata.html
autor
Zachary Kieltyka, University of Michigan-Ann Arbor
autor
Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Reproduction ( Inglês )

fornecido por Animal Diversity Web

Mates usually preen each other (one bends down in front of the other and pulls down at the throat feathers). There tends to be a constant movement of the crown feathers that reveals the condition of the mate. Nests are extremely hard to find. Sometimes these jays take over the nests of other birds that have abandoned them. Nesting tends to occur in trees that are at high elevations. Three to four eggs are laid in the nest over a period of time. Once the young hatch, they remain in the nest for around twenty days. The parents will bring the young food and watch over them until it is safe for the offspring to leave. (Winnett-Murray et al. 1988).

Key Reproductive Features: iteroparous ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
The Regents of the University of Michigan and its licensors
citação bibliográfica
Kieltyka, Z. 2001. "Cyanolyca cucullata" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cyanolyca_cucullata.html
autor
Zachary Kieltyka, University of Michigan-Ann Arbor
autor
Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
original
visite a fonte
site do parceiro
Animal Diversity Web

Amenazas ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
El factor de impacto más importante sobre las poblaciones de C. cucullata es seguramente la afectación de su hábitat. La alteración, deforestación y fragmentación del bosque mesófilo de montaña se ha debido fundamentalmente a políticas gubernamentales orientadas a la expansión de la frontera agrícola (comercial y de subsistencia), al establecimiento de ranchos ganaderos extensivos y al fomento de la colonización humana, lo cual ha sido impulsado mediante la construcción de infraestructura carretera. Una forma adicional de afectación del hábitat de esta especie han sido los incendios, así como la explotación forestal en pequeña escala y la extracción de leña (Challenger 1998). Asimismo, la captura de esta especie con fines de comercialización puede representar un factor adicional de presión sobre sus poblaciones.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Todavía existen áreas importantes de hábitat para C. cucullata en términos de extensión y calidad de hábitat; sin embargo, el bosque mesófilo de montaña, ha sido reducido en por lo menos un 50% y en su lugar han ido surgiendo áreas urbanas, zonas de ganadería extensiva, zonas de agricultura de subsistencia, monocultivos de frutales y, principalmente, plantaciones de café. Se estima que la superficie actual de bosque mesófilo de montaña es de aproximadamente 8,000 km2. Si se comparan las coberturas actual y potencial de este tipo de vegetación en México, éste sigue existiendo en casi todas las áreas correspondientes a su distribución natural, pero en muchas áreas ha sido reducido a fragmentos muy pequeños, incapaces de mantener poblaciones viables. Además, muchos de esos sitios ya están severamente depauperados.
Por ejemplo, el estado de Hidalgo ostentaba lo que quizás haya sido una de las áreas más extensas de bosque mesófilo de montaña de México con centro en la sierra de Tlanchinol, pero esos bosques ya están severamente fragmentados. Ya se destruyó casi por completo el bosque mesófilo del centro de Veracruz, particularmente en los alrededores de Xalapa, donde ha quedado reducido a fragmentos muy pequeños y aislados que se localizan en cañadas y a lo largo de las márgenes de los ríos. Más aún, estos fragmentos están amenazados por la extracción de madera y leña. En el norte de Chiapas, se estima que para 1982 sólo quedaban 30,000 de las 102,000 ha de bosque mesófilo que existían y que estas pueden desaparecer debido a la tala, los incendios y el desmonte con fines agrícolas. (Challenger 1998).


Refugios

Dentro del rango de distribución de C. cucullata, aún se conservan áreas importantes de hábitat para esta especie, considerando su extensión y calidad. Tal es el caso de la parte más meridional de la Huasteca Potosina, en donde se localiza Xilitla. En Hidalgo, las zonas montañosas de Chapulhuacán, Tlanchinol (5,000 ha) y los bosques de Tianguistengo-Zacualtipán (20,000 ha). En Puebla, la Sierra Norte (500 ha) y la Sierra de Zacapoaxtla son importantes. En Veracruz, en la colindancia con Hidalgo, la zona de Huayacocotla (3,600 ha) y también la Sierra de Chinconquiaco, Tlalnehuayocan (3,250 ha) y Yecuatla. En Oaxaca, el bosque mesófilo aún es extenso, a pesar de que se ha perdido gran parte de su cobertura original. Las zonas más importantes incluyen la Sierra de Huautla de Jiménez y la Sierra Norte (Nudo Cempoaltépetl). En Chiapas, se incluyen los Cerros de Tapalapa, la Sierra de Pueblo Nuevo Solistahuacán, la Sierra Larráinzar, el Cerro Huitepec (135 ha), Pantelhó, Tzontehuitz, los Cerros de Chalchihuitán, el Cerro Querentón, los Cerros Saybal-Cavahlna, el Cordón Jolvit, Tumbalá, la Sierra Anover, la Sierra de Chixtontic, la Sierra Canjá, la región de Las Cañadas y las Lagunas de Montebello. Chiapas y Oaxaca son los estados con la cobertura de bosque mesófilo de montaña residual más extensa de México (Challenger 1998).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

No existe información histórica cuantitativa o cualitativa disponible sobre el estado poblacional de C. cucullata dentro de su rango de distribución en México.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología de poblaciones ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Tamaño poblacional

Recientemente, en fragmentos de bosque mesófilo de montaña del estado de Hidalgo se estimó una densidad de 3.2 individuos por km2 y un índice de abundancia de 3 individuos en 100 puntos de conteo (Martínez-Morales 2001). Asumiendo que su densidad es la misma dentro de su rango de distribución en México y, considerando la disponibilidad de hábitat para esta especie (menos de 8,000 km2), es posible que existan alrededor de 25,000 individuos de esta especie.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Comportamiento ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Forrajea en sitios poco iluminados dentro del bosque y en el borde; en parejas o en grupos pequeños y puede formar parte de parvadas multiespecíficas junto con Aphelocoma unicolor y Aulacorhynchus prasinus, entre otras (Álvarez del Toro 1980, Howell y Webb 1995).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Conservación ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Esta especie no cuenta con programas específicos para su conservación y manejo; sin embargo, algunas de sus poblaciones se encuentran en áreas naturales protegidas, las cuales representan, al menos, una forma de protección legal para las poblaciones; no obstante, esto no siempre se traduce en una protección real. En el caso de las Reservas de la biosfera, C. cucullata utiliza la Barranca de Metztitlán (marginalmente) y Selva El Ocote. Los Parques Nacionales Cofre de Perote, Pico de Orizaba, Cañón del Río Blanco y Lagunas de Montebello (SEMARNAT 2002). Las reservas con decretos estatales Parque Francisco Javier Clavijero, Cerro Macuiltépetl y Banderilla, en Veracruz; Cuetzalan-Pahuatlán en Puebla, así como Rancho Nuevo, Gertrude Duby y Laguna Bélgica, en Chiapas; (Vargas-Márquez et al. 2002). Adicionalmente, algunas poblaciones de esta especie se incluyen en áreas consideradas de importancia para la conservación de las aves, tal es el caso de Tlanchinol, Huayacocotla, Cuetzalan, Centro de Veracruz, Río Metlac, Sierra de Zongolica, Sierra Norte, Unión Zapoteco-Chinanteca, Corredor Laguna Bélgica-Sierra Limón-Cañón del Sumidero, Cerros de Tapalapa, Cerro Blanco, La Yerbabuena, Jotolchén, Cerro Saybal-Cerro Cavahlna, Cerro de Chalchihuitán, Cerros alrededor de San Cristóbal de las Casas, Sierra Anover, y Sierra Chixtontic-Sierra Canjá (Arizmendi y Márquez-Valdelamar 2000, CONABIO 2002). Asimismo, la mayor parte de las poblaciones de esta especie se encuentran en tres zonas identificados como áreas de endemismo de aves: Vertiente noreste del Golfo de México, Sur de la Sierra Madre Oriental, y Tierras Altas del Norte de Centroamérica (Sttatersfield et al. 1998).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Descripción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Longitud total 27.5-30.5 cm. Peso 102 g. Adulto: córvido azul oscuro con la cabeza y parte superior del pecho negruzco. Corona posterior y nuca azul cielo limitada al frente y a los lados por un margen blanco que se curva en la región auricular. Pico y tarsos negro. Juvenil: más opaco, gorra azul más opaca sin margen blanco (Peterson y Chalif 1989, Howell y Webb 1995).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Distribución ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Actual

MEXICO / HIDALGO / TIANGUISTENGO

1.9 km al sur de Coatempa (Martínez-Morales, 2001).

MEXICO / HIDALGO / TLANCHINOL

4.7 km al NNE de Tlanchinol y 3.8 km al ESE de Tlanchinol (Martínez-Morales, 2001). 5 km al este de Tlanchinol.

MEXICO / HIDALGO / ZACUALTIPAN DE ANGELES

2.6 km al noreste de Tlahuelompa (Martínez-Morales, 2001).

MEXICO / OAXACA / SAN MIGUEL CHIMALAPA

2 km al norte y 5 km al oeste de Benito Juárez.

Histórica

MEXICO / CHIAPAS / TRINITARIA, LA

San José, 45 km al ESE de Comitán.

Histórica-actual

COSTA RICA

HONDURAS

MEXICO

Distribución histórica: En México, en la vertiente del Golfo de México de la Sierra Madre Oriental, desde el sureste de San Luis Potosí hasta la Sierra Norte de Oaxaca, pasando por el noreste de Hidalgo, oeste de Veracruz y este de Puebla; y en el Macizo Central de Chiapas de Motozintla a Comalapa (Álvarez del Toro, 1980; Peterson & Chalif, 1989; Howell & Webb, 1995; AOU, 1998).

Distribución actual: Es probable que su distribución histórica descrita en el punto anterior se haya visto reducida de forma proporcional a la reducción que ha sufrido el bosque mesófilo de montaña, su hábitat principal, que ha sido en por lo menos un 50%.

PANAMÁ

Del este de México al oeste de Panamá, pasando por Guatemala, oeste de Honduras (al este del Valle Sula) y Costa Rica.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estado de conservación ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

A amenazada




NOM-059-SEMARNAT-2010

A amenazada


licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estrategia trófica ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Su dieta incluye principalmente frutos, insectos y pequeños vertebrados (Álvarez del Toro 1980, Howell y Webb 1995).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Hábitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
C. cucullata es una especie sensible a la fragmentación de su hábitat, ya que no ocurre en fragmentos de menos de 1,000 ha. Utiliza principalmente el interior del bosque y los estratos medio y superior (Martínez-Morales 2001).

Macroclima

Habita en las zonas subtropical y templada baja entre 800 y 2100 msnm (Peterson y Chalif 1989, Howell y Webb 1995, AOU 1998).

Tipo de ambiente

Bosque mesófilo de montaña y bosques colindantes de pino y pino-encino (Peterson y Chalif 1989, Howell y Webb 1995, AOU 1998).

Uso de hábitat

Utiliza principalmente el interior del bosque y los estratos medio y superior (Martínez-Morales 2001).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Relevancia de la especie ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Relevancia de la especie

Ecológicamente es una especie importante como depredador de algunos invertebrados, así como al intervenir en la dispersión y depredación de semillas de las especies que consume.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Reproducción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
El nido es relativamente voluminoso, tipo tazón, construido con ramas y recubierto con pequeñas raíces, pelo, etc. Es construido en el nivel medio y superior del bosque. A diferencia de otras especies de córvidos, no se reproduce de forma cooperativa (Howell y Webb 1995).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Martínez-Morales, M. A. 2009. Ficha técnica de Cyanolyca cucullata. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Martínez-Morales, M. A.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Behavior ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Se movilizan en parejas o en grupos de 2 a 5 individuos.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Habitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Viven en la parte alta del sotobosque y el subdosel, y también a lo largo de las márgenes de bosques montanos muy húmedos.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente de amplia distribución, aunque en general poco común, entre los 200 y los 2100 m. de altura a lo largo de la vertiente del Caribe, desde el Volcán Arenal y la Cordillera de Tilarán hacia el sur hasta Panamá. En el lado del Pacífico se encuentra en las partes más altas de la Cordillera de Tilarán, al noreste de San Ramón y en la región de Dota.


Distribucion General: Se encuentra desde el este de México hasta el oeste de Panamá.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Trophic Strategy ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Forrajean en silencio ; husmean e introducen deliberadamente el pico entre el musgo y las epífitas, y rebuscan entre el follaje y las hendiduras de la corteza para sujetar con la pata las hojas enrolladas o las presas grandes contra la percha y desbaratarlas con el pico. Se alimenta de abejones, tetigónidos, homópteros, larvas, arañas, vertebrados pequeños, bayas de Miconia y ericáceas y otros frutos.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Reproduction ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Su nido consiste en una taza de 5 cm. de profundidad, construida de fibrillas delgadas entrelazadas y ramitas y sin forro suave, colocada sobre una base de construcción burda, de ramas más grandes y largas, a una altura de 5 a 7 m, sobre un árbol pequeño de "moco" (Sauraria veraguasensis). (otro nido se localizó en un árbol de "cacho de venado" (Oreopanax xalapensis) en el borde de un bosque) De dos nidos observados, cada uno contenía dos pichones que eran atendidos por una pareja de ayudantes. No se han observado los huevos. Se reproducen de abril a junio.

Ambos padres alimentan a los polluelos por medio de la regurgitación. Solamente los padres atienden el nido, contrariamente a otras especies de la familia que son cooperadoras.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Mide 29 cm. y pesa 88 grs. Es de tamaño mediano, de color azul oscuro con la gorra azul celeste contrastante; carece de cresta, pero las plumas de la frente son rígidas con apariencia de peluche. Los adultos muestran la frente, los lados de la cabeza y del cuello, la garganta y el pecho y la parte superior de la espalda de color negro. El resto del cuello, alas y cola son azul oscuro. La parte de adelante de la coronilla es blanco plateado, y se torna gradualmente azul pálido en el resto de la coronilla, la nuca y la parte posterior del cuello. El iris del ojo es oscuro y el pico y las patas son negras. Los individuos juveniles presentan las partes negras más fuliginosas, las áreas azules más oscuras aunque más opacas, incluso la gorra, y carecen de blanco en la parte anterior de la coronilla.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Localidad del tipo: Navarro, Costa Rica
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Cyanolyca cucullata ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Cyanolyca cucullata ye una especie d'ave paseriforme de la familia Corvidae. Ye nativu d'América Central, incluyendo Costa Rica, Guatemala, Hondures, Méxicu, Panamá y posiblemente Nicaragua.[1] El so hábitat consiste de monte tropical y subtropical.[1]

Subespecies

Cyanolyca cucullata nun tien subespecies según ITIS.[2] Otres autoridaes taxonómiques estremen cuatro subespecies:[3]

Referencies

  1. 1,0 1,1 1,2 BirdLife International. «Cyanolyca cucullata» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2011.2.
  2. Sistema Integráu d'Información Taxonómica. «Cyanolyca cucullata (TSN 559638)» (inglés).
  3. Cyanolyca cucullata (Ridgway, 1885). Avibase. Consultáu: 14 d'avientu de 2011

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Cyanolyca cucullata: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Cyanolyca cucullata Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Cyanolyca cucullata ye una especie d'ave paseriforme de la familia Corvidae. Ye nativu d'América Central, incluyendo Costa Rica, Guatemala, Hondures, Méxicu, Panamá y posiblemente Nicaragua. El so hábitat consiste de monte tropical y subtropical.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Cyanolyca cucullata ( Bretã )

fornecido por wikipedia BR

Cyanolyca cucullata a zo ur spesad golvaneged e-touez kerentiad ar c'hCorvidae.

Doareoù pennañ

Ur seurt kegin eo, heverk he c'habell pers.

Boued

Hollzebrer eo ha bevañ a ra diwar c'hreun, hugennoù ha loened bihan marv peurgetket.

Annez

Bevan a ra al labous e koadeier trovanel Kreizamerika[1] :

  • Cyanolyca cucullata cucullata e Costa Rica ha kornôg Panamá,
  • Cyanolyca cucullata guatemalae eus kreisteiz Mec'hiko da greiz Guatemala,
  • Cyanolyca cucullata hondurensis e kornôg Honduras,
  • Cyanolyca cucullata mitrata e reter Mec'hiko.

Rummatadur

Liammoù diavaez


Commons
Muioc'h a restroù diwar-benn

a vo kavet e Wikimedia Commons.

Wikispecies-logo.svg
War Wikispecies e vo kavet ditouroù ouzhpenn diwar-benn:


Notennoù ha daveennoù

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia BR

Cyanolyca cucullata: Brief Summary ( Bretã )

fornecido por wikipedia BR

Cyanolyca cucullata a zo ur spesad golvaneged e-touez kerentiad ar c'hCorvidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia BR

Cyanolyca cucullata ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Cyanolyca cucullata és un ocell de la família dels còrvids (Corvidae) que habita la selva humida i boscos de les muntanyes del sud-est de San Luis Potosí, Hidalgo, Veracruz, Oaxaca, interior de Chiapas, Guatemala, oest d'Hondures, Costa Rica i oest de Panamà.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Cyanolyca cucullata Modifica l'enllaç a Wikidata
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Cyanolyca cucullata: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Cyanolyca cucullata és un ocell de la família dels còrvids (Corvidae) que habita la selva humida i boscos de les muntanyes del sud-est de San Luis Potosí, Hidalgo, Veracruz, Oaxaca, interior de Chiapas, Guatemala, oest d'Hondures, Costa Rica i oest de Panamà.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Sgrech benlas ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sgrech benlas (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: sgrechod penlas) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cyanolyca cucullata; yr enw Saesneg arno yw Azure-hooded jay. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. cucullata, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.

Teulu

Mae'r sgrech benlas yn perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn rhisgl Falcunculus frontatus Aradrbig Eulacestoma nigropectus
EulacestomaNigropectusKeulemans.jpg
Brân paith Stresemann Zavattariornis stresemanni
Zavattariornis stresemanni -Yabello Wildlife Sanctuary, Ethiopia-8.jpg
Cigydd gwrychog Pityriasis gymnocephala
Barite chauve.JPG
Cigydd-sgrech gribog Platylophus galericulatus
Haubenhäher1.jpg
Pêr-chwibanwr llwyd Colluricincla harmonica
Colluricincla harmonica mortimer.jpg
Piapiac Ptilostomus afer
Piapiac Kedougou.jpg
Pioden adeinlas Cyanopica cyanus
2011 Blauelster in Shanghai.jpg
Pioden adeinwen y De Platysmurus leucopterus
Black Magpie Platysmurus leucopterus.jpg
Sgrech frown Psilorhinus morio
Cyanocorax morio (Brown jay).JPG
Sgrech Pinyon Gymnorhinus cyanocephalus
Gymnorhinus cyanocephalus1.jpg
Sgrech-bioden gynffon rhiciog Temnurus temnurus
Temnurus temnurus 1838.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Sgrech benlas: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sgrech benlas (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: sgrechod penlas) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cyanolyca cucullata; yr enw Saesneg arno yw Azure-hooded jay. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. cucullata, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Azure-hooded jay ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The azure-hooded jay (Cyanolyca cucullata) is a species of bird in the family Corvidae. It is found in Middle America. Its natural habitat is subtropical or tropical moist montane forest. This species is known to have four subspecies. It is 11 to 12 inches (28 to 30 cm) in length and is dark blue with a black head and upper chest. The back of the head and neck are sky blue with a white border.

The jays travel in groups of two to ten individuals and may join mixed-species flocks. It is a secretive species and therefore difficult to observe in the wild. As an omnivore, this jay eats berries, seeds, and small, dead animals. Females lay three to four eggs, and the young fledge after twenty days. This species is listed as Least Concern, meaning it is not threatened with extinction.

Taxonomy

The species was first described by the American ornithologist Robert Ridgway in 1885. Its specific epithet, cucullata, is the Latin word for "hooded". Its closest relative is the beautiful jay (C. pulchra) of Colombia and Ecuador;[2] in his 1934 study, Hellmayr treated these species as conspecific.[3] Phylogenetic analysis published in 2009 confirmed the close relationship between the two species; Bonaccorso speculates that the geographic (and subsequent genetic) separation between these species and others in the genus Cyanolyca may have been initiated by the formation of the Río Cauca Valley in western Colombia.[4]

The azure-hooded jay has four subspecies.[5] Cyanolyca cucullata mitrata is found in eastern Mexico, from San Luis Potosí to north central Oaxaca. This subspecies was initially treated as a separate species by Ridgway, but it was later merged into the azure-hooded jay.[6] C. c. guatemalae ranges from southern Mexico in Chiapas to central Guatemala.[5] C. c. hondurensis resides in western Honduras.[5] C. c. cucullata, the nominate subspecies, is found in Costa Rica and western Panama.[5]

Description

In Costa Rica

The azure-hooded jay ranges in length from 11 to 12 inches (28 to 30 cm),[7] and it tends to weigh 35.2 ounces (1,000 g).[8] Its large size and frame help the bird manage the large amount of flying it does.[8] The adult is dark blue with black on the head and upper chest, while the rear of the crown and nape, or back of the neck, are sky blue with a white border.[7] The legs and bill are black and the eyes are dark red.[7][9] Both sexes are similar in appearance.[6] Juveniles are duller than adults and their sky blue hood does not possess the white bordering.[7]

Its voice has been described as a loud and bright eihnk-eihnk that is typically repeated four to five times. It is also known to repeat a nasal ehr-ehn or eh’enk noise twice and give off a low, gruff, hard cheh-r.[7] The alarm and flock-social calls of this species, characterized as a reek! sound, are "nasal, querulous, and upwardly or double inflected."[10]

Distribution and habitat

Costa Rica's Monteverde cloud forest, which the azure-hooded jay inhabits

This species is known from Costa Rica, Guatemala, Honduras, southeastern Mexico, and western Panama.[11] It lives in humid evergreen forests that are sometimes interspersed with pine trees.[7][8] It can be found at the edges of these forests typically in the middle and higher levels within these trees.[9][11][12] It is also normally found only where cloud forest is uninterrupted.[8]

Ecology and behavior

This corvid is known to join mixed-species flocks with other species including unicolored jays and emerald toucanets.[7] It is also known to travel in groups with two to ten other azure-hooded jays.[8][11] It is a skulking and secretive species, rarely coming out into the open.[7] Because of this habit, the bird is extremely difficult to observe in the wild and not much is known about its ecology.[8] Mates are known to preen each other, a process which entails one bird bending over in front of the other and tugging on its throat feathers.[8] The feathers of the crown are often moving swiftly, and it is believed that the condition of a mate can be determined by this movement.[8]

Like other jays, this species is likely extremely intelligent. Similar species are known to use ants to keep their feathers clean, store seeds and nuts for later consumption, and use their toes to hold food. However, due to its secretive nature, these characteristics have not yet been observed in the species.[8]

The bird's bright plumage makes it easy for predators to find this species.[8] Whenever the jay feels threatened, it gives off a warning alarm call.[8]

Diet

The azure-hooded jay is omnivorous, eating berries, seeds, and small, dead animals.[8] This species has been known to steal and eat bait from traps set for small mammals.[8] The bird tends to forage in the forest canopy.[8]

Reproduction

The jay's nest is typically built 16.4 to 23 feet (5 to 7 m) above the ground next to a tree trunk.[12] The base of the azure-hooded jay's first studied nest was coarsely made out of twigs that were 0.08 to 0.12 inches (2 to 3 mm) long. That nest was about 4.3 inches (11 cm) wide inside and 7.4 to 13 inches (19 to 33 cm) wide overall depending on the length of the exterior twigs.[12] The nest is 2 inches (5 cm) deep and has an interior constructed with woven thin fibrils and twigs, and no feathers or other softening devices are used in the nest's construction.[12] In addition to building its own nest, this jay is known to reuse old, abandoned nests made by other species.[8] Three to four eggs are normally laid.[8] The young are typically raised in the nest between April and June and they take at least 20 days to fledge. Both parents care for the young and feed them a variety of insects, including katydids.[12] After the young fledge, they stay close to their parents.[12]

Conservation

This jay is treated as a species of Least Concern, or not threatened with extinction, by BirdLife International due to its large geographical range of about 42,500 square miles (110,000 km2), population which, while unsurveyed, is believed to be above 10,000 individuals, and lack of a 30% population decline over the last ten years.[13] However, the azure-hooded jay is uncommon in some parts of its range.[13] It is also believed that deforestation may have an effect on this bird.[8]

Relationship with humans

Although this species has not been observed doing this, closely related jays are known to destroy and eat human-planted crops such as orchards, cane, pineapples, and potatoes.[8] The azure-hooded jay has appeared on one stamp in Mexico in 1996.[14]

References

  1. ^ BirdLife International (2020). "Cyanolyca cucullata". IUCN Red List of Threatened Species. 2020: e.T22705663A137754930. doi:10.2305/IUCN.UK.2020-3.RLTS.T22705663A137754930.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ Goodwin, p. 258
  3. ^ Hellmayr, Carl Eduard (1934). Catalogue of the Birds of the Americas and the Adjacent Islands. Chicago: Field Museum of Natural History.
  4. ^ Bonaccorso E (March 2009). "Historical biogeography and speciation in the neotropical highlands: molecular phylogenetics of the jay genus Cyanolyca". Molecular Phylogenetics and Evolution. 50 (3): 618–632. doi:10.1016/j.ympev.2008.12.012. PMID 19135159.
  5. ^ a b c d Clements, James F (2007). The Clements Checklist of Birds of the World Sixth Edition. Ithaca, NY: Comstock Publishing Associates. p. 589. ISBN 978-0-8014-4501-9.
  6. ^ a b Ridgway, Robert (1904). The Birds of North and Middle America: A Descriptive Catalogue of the Higher Groups' Genera, Species, and Subspecies of Birds Known to Occur in North America, from the Arctic Lands to the Isthmus of Panama, the West Indies and Other Islands of the Caribbean Sea, and the Galapagos Archipelago Part III. Washington: United States National Museum. p. 322.
  7. ^ a b c d e f g h Howell, Steve N.G.; Sophie Webb (1995). A Guide to the Birds of Mexico and Northern Central America. New York: Oxford University Press. p. 542. ISBN 0-19-854012-4.
  8. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Kieltyka, Zachary (2007). "Cyanolyca cucullata". Animal Diversity Web. Retrieved 2009-04-19.
  9. ^ a b "Azure-hooded Jay". Discovery Travel World. 2009. Retrieved 2009-04-17.
  10. ^ Hardy, John William (1967). "The puzzling vocal repertoire of the South American Collared Jay, Cyanolyca viridicyana merida". The Condor. Cooper Ornithological Society. 69 (5): 513–521. doi:10.2307/1366150. JSTOR 1366150.
  11. ^ a b c Ridgely, Robert S; Gwynne Jr., John A. (1989). A Guide to the Birds of Panama with Costa Rica, Nicaragua, and Honduras (Second ed.). Princeton, NJ: Princeton University Press. pp. 337–338. ISBN 0-691-02512-6.
  12. ^ a b c d e f Winnett-Murray, Kathy; Murray, K. Greg & Busby, William (March 1988). "Two nests of the Azure-hooded Jay with notes on nest attendance" (PDF). The Wilson Bulletin. 100 (1): 134–135.
  13. ^ a b "Species factsheet: Cyanolyca cucullata". BirdLife International. 2008. Retrieved 2009-04-16.
  14. ^ "Azure-hooded Jay Stamps". Bird Stamps. Retrieved 2009-04-16.

Cited texts

  • Goodwin D. (1983). Crows of the World. Queensland University Press, St Lucia, Qld. ISBN 0-7022-1015-3.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Azure-hooded jay: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The azure-hooded jay (Cyanolyca cucullata) is a species of bird in the family Corvidae. It is found in Middle America. Its natural habitat is subtropical or tropical moist montane forest. This species is known to have four subspecies. It is 11 to 12 inches (28 to 30 cm) in length and is dark blue with a black head and upper chest. The back of the head and neck are sky blue with a white border.

The jays travel in groups of two to ten individuals and may join mixed-species flocks. It is a secretive species and therefore difficult to observe in the wild. As an omnivore, this jay eats berries, seeds, and small, dead animals. Females lay three to four eggs, and the young fledge after twenty days. This species is listed as Least Concern, meaning it is not threatened with extinction.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Cyanolyca cucullata ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

La chara coroniazul[2]​ o chara gorro azul[3]​ (Cyanolyca cucullata) es una especie de ave paseriforme de la familia Corvidae nativa de América Central, incluyendo Costa Rica, Guatemala, Honduras, México, Panamá y posiblemente Nicaragua.[1]​ Su hábitat son los bosques húmedos tropicales.[1]

Subespecies

Cyanolyca cucullata no tiene subespecies según ITIS.[3]​ Otras autoridades taxonómicas distinguen cuatro subespecies:[4]

Referencias

  1. a b c BirdLife International (2009). «Cyanolyca cucullata». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2011.2 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 14 de diciembre de 2011.
  2. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2010). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Decimocuarta parte: Orden Passeriformes, Familias Malaconotidae a Passeridae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 57 (1): 199-205. ISSN 0570-7358. Consultado el 14 de diciembre de 2011.
  3. a b Sistema Integrado de Información Taxonómica. «Cyanolyca cucullata (TSN 559638)» (en inglés).
  4. Cyanolyca cucullata (Ridgway, 1885). Avibase. Consultado: 14 de diciembre de 2011

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Cyanolyca cucullata: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

La chara coroniazul​ o chara gorro azul​ (Cyanolyca cucullata) es una especie de ave paseriforme de la familia Corvidae nativa de América Central, incluyendo Costa Rica, Guatemala, Honduras, México, Panamá y posiblemente Nicaragua.​ Su hábitat son los bosques húmedos tropicales.​

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Cyanolyca cucullata ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Cyanolyca cucullata Cyanolyca generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Cyanolyca cucullata: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Cyanolyca cucullata Cyanolyca generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Sinilakkinaakka ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Sinilakkinaakka (Cyanolyca cucullata)[3] on varisten heimoon kuuluva varpuslintu.

Tuntomerkit

Sinilakkinaakalla on vaaleankirkkaansininen päälaki ja niska. Selkäpuoli, rinnan yläosa ja pään muut osat ovat mustat. Rinnasta alaspäin lintu on tummansinipunerva. Nuoret yksilöt ovat vanhoja himmeämpiä.[4]

Levinneisyys

Sinilakkinaakkaa tavataan Costa Ricassa, Guatemalassa, Hondurasissa, Meksikossa ja Panamassa. Lajin kannaksi arvoidaan noin 20 000–50 000 yksilöä ja se on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]

Elinympäristö

Sinilakkinaakka elää kosteissa trooppisissa metsissä.[4]

Lisääntyminen

Sinilakkinaakan pesä sijaitsee korkealla puussa ja on hyvin vaikea löytää. Laji munii kolme tai neljä munaa. Poikaset pysyvät pesässä noin 20 päivää.[4]

Ravinto

Sinilakkinaakka käyttää ravinnokseen siemeniä, marjoja ja pieniä kuolleita eläimiä.[4]

Lähteet

  1. a b BirdLife International: Cyanolyca cucullata IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 8.3.2014. (englanniksi)
  2. Azure-hooded Jay (Cyanolyca cucullata) IBC. Viitattu 21.4.2013. (englanniksi)
  3. Maailman lintujen suomenkieliset nimet BirdLife Suomi. Viitattu 21.4.2013.
  4. a b c d Cyanolyca cucullata ADW. Viitattu 21.4.2013. (englanniksi)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Sinilakkinaakka: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Sinilakkinaakka (Cyanolyca cucullata) on varisten heimoon kuuluva varpuslintu.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Geai couronné ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Cyanolyca cucullata

Le Geai couronné (Cyanolyca cucullata) est une espèce d'oiseaux de la famille des Corvidae. Il mesure entre 28 et 30 cm de long et son plumage est bleu foncé, avec la tête et le haut de la poitrine noirs. L'arrière de la tête et la nuque sont bleu ciel avec une bordure blanche. Ce geai se déplace en groupes de 2 à 10 individus, et peut même former des groupes mixtes avec d'autres espèces. C'est une espèce discrète, difficile à observer dans son milieu naturel. Le Geai couronné est omnivore et mange des baies, des graines et de petits animaux morts. La ponte compte trois à quatre œufs, et les jeunes quittent le nid une vingtaine de jours après l'éclosion.

On trouve cet oiseau en Amérique centrale, dans les forêts tropicales et subtropicales montagneuses. Quatre sous-espèces ont été décrites. Cette espèce bénéficie d'une grande aire de répartition et d'une population importante, bien qu'en déclin localement ; elle est considérée comme de « préoccupation mineure » par l'Union internationale pour la conservation de la nature.

Description

 src=
Un individu perché, au Costa Rica.

Le Geai couronné mesure 28 à 30 centimètres de long[1] pour un poids d'environ 1 kilogramme[2]. Sa grande envergure l'aide à bien gérer les nombreux vols qu'il effectue[2]. L'adulte est bleu foncé avec la tête et le haut de la poitrine noirs, tandis que la nuque est bleu ciel, bordée d'un trait blanc[1]. Les pattes et le bec sont noirs et les yeux sont rouge foncé[1],[3]. Il n'y a pas de dimorphisme sexuel apparent[4]. Les jeunes sont plus ternes que les adultes et leur capuche bleu ciel ne dispose pas de bordure blanche[1].

Écologie et comportement

 src=
La forêt de Monteverde au Costa Rica abrite le Geai couronné.

Son cri est un fort eihnk-eihnk généralement répété quatre fois. Il est également connu pour émettre un ehr-ehn ou eh-enk répété deux fois et un cheh-r[1]. Le cri d'appel et d'alarme de l'espèce est un riik ! caractéristique[5].

Ce corvidé est connu pour former des groupes avec d'autres espèces comme le Geai unicolore (Aphelocoma unicolor) et le Toucanet émeraude (Aulacorhynchus prasinus)[1]. Il se déplace en groupes comprenant de trois à dix oiseaux[2],[6]. Le Geai couronné est une espèce discrète, qui ne s'aventure que rarement dans des milieux ouverts[1]. Du fait de ce comportement, cet oiseau est très difficile à observer dans son milieu naturel, et on sait peu chose de son écologie. Les membres d'un couple lissent le plumage de leur partenaire[2].

Comme d'autres geais, cette espèce est très intelligente. Des espèces proches peuvent se servir des fourmis pour nettoyer leur plumage, stocker des graines et des noix et utiliser leurs pattes pour tenir leur nourriture. Toutefois ces comportements n'ont pas été observés chez le Geai couronné en raison de son comportement craintif et timide qui fait qu'il est rarement vu[2]. Le plumage vif de cet oiseau le rend visible pour ses prédateurs[2].

Alimentation

Le Geai couronné est omnivore, et se nourrit de baies, de graines et de petits animaux morts. Il lui arrive de voler et de manger des baies servant d'appâts dans des pièges pour petits mammifères. Il cherche sa nourriture dans la canopée[2].

Reproduction

Le nid du Geai couronné est construit généralement de 5 à 7 m au-dessus du sol, le long d'un tronc d'arbre[7]. La structure de base du premier nid de Geai couronné étudié avec précision était sommairement faite à partir de brindilles de 2 à 3 mm de long. Le nid mesure environ 11 cm de diamètre intérieur et 19 à 33 cm de diamètre extérieur, selon la taille des brindilles extérieures[7]. Il fait 5 cm de profondeur et l'intérieur est fait de fines brindilles tissées dans la structure de base, et aucun autre matériel, tel que des plumes, n'est utilisé pour sa fabrication[7]. En plus de construire son propre nid, il arrive au Geai couronné de réutiliser de vieux nids abandonnés par d'autres espèces. La ponte compte de trois à quatre œufs[2]. Les jeunes sont élevés entre avril et juin, et attendent l'âge de 20 jours pour quitter le nid. Les deux parents participent à leur élevage et les nourrissent d'insectes tels que des Tettigoniidae. Lorsque le jeune est en mesure de quitter le nid, il reste tout de même une vingtaine de jours à proximité de ses parents[7].

Aire de répartition et habitat

 src=
En bleu, l'aire de répartition du Geai couronné.

Cette espèce est présente au Costa Rica, au Guatemala, au Honduras, dans le sud-est du Mexique et dans l'ouest de Panama[6]. Il vit dans les forêts tropicales, parfois parsemées de quelques résineux[1],[2]. On le trouve notamment en bordure de ces forêts, en haut et à mi-hauteur dans les arbres[3],[6],[7].

Taxinomie et systématique

Cette espèce est scientifiquement décrite pour la première fois en 1885 par l'ornithologue américain Robert Ridgway, sous le protonyme de Cyanocorax cucullatus[8]. Son nom spécifique, cucullata, signifie en latin « encapuchonné » et son nom de genre du grec ancien κύανος (kuanos, « bleu » et κόραξ, kórax, « corbeau ». Le nom générique actuel, Cyanolyca, a une étymologie similaire puisqu'il dérive de lukos qui est un autre mot grec signifiant « corbeau »[9].

Le plus proche parent du Geai couronné est le Geai superbe (C. pulchra), présent en Colombie et en Équateur[10]. Dans son étude de 1934, Hellmayr estimait que ces deux oiseaux étaient conspécifiques[11]. L'analyse phylogénétique de 2009 a confirmé que ces deux espèces étaient très proches. Bonaccorso pense que la séparation géographique, qui a conduit à la divergence génétique de ces deux espèces et d'autres oiseaux du genre Cyanolyca a pu être causée par la formation de la vallée du Río Cauca dans l'ouest de la Colombie[12].

Le Geai couronné a quatre sous-espèces reconnues[13],[14],[15] :

  • C. c. mitrata Ridgway, 1899, que l'on trouve dans l'est du Mexique, depuis l'État de San Luis Potosí jusqu'au nord de l'Oaxaca ; cette sous-espèce a été un temps considérée comme une espèce à part entière par Ridgway, mais elle a finalement été intégrée à l'espèce Geai couronné[4] ;
  • C. c. guatemalae Pitelka, 1951 que l'on rencontre du sud du Mexique, dans les Chiapas, jusqu'au centre du Guatemala[15] ;
  • C. c. hondurensis Pitelka, 1951 résident de l'ouest du Honduras[15] ;
  • C. c. cucullata (Ridgway, 1885), la sous-espèce type, qui vit au Costa Rica jusqu'à l'ouest et au centre du Panama[15].

Le Geai couronné et l'Homme

Relations avec l'humain

Les espèces de geais proches du Geai couronné sont des ravageurs de cultures qui s'en prennent aux vergers, aux ananas, aux cannes à sucre et aux patates, mais aucune donnée ne concerne des déprédations de cette espèce en particulier[2]. Le Geai couronné a été représenté sur un timbre du Mexique en 1996[16].

Menaces et conservation

Ce geai est considéré comme étant de « préoccupation mineure » par l'Union internationale pour la conservation de la nature[17]. Il occupe en effet une aire de répartition vaste d'au moins 105 000 km2, possède une population qui semble supérieure à 10 000 individus et qui ne diminue pas trop fortement sur les dix dernières années[18]. Toutefois le Geai couronné devient rare dans certaines parties de son aire de répartition[18]. La déforestation semble notamment avoir un fort impact négatif sur sa population[2].

Annexes

Références taxinomiques

Notes et références
  • (en) Cet article est partiellement ou en totalité issu de l’article de Wikipédia en anglais intitulé .
  1. a b c d e f g et h Howell et Webb (1995)
  2. a b c d e f g h i j et k Animal Diversity Web
  3. a et b (en) « Azure-hooded Jay », Discovery Travel World, 2009 (consulté le 5 octobre 2012)
  4. a et b (en) Robert Ridgway, The Birds of North and Middle America : A Descriptive Catalogue of the Higher Groups’ Genera, Species, and Subspecies of Birds Known to Occur in North America, from the Arctic Lands to the Isthmus of Panama, the West Indies and Other Islands of the Caribbean Sea, and the Galapagos Archipelago Part III, Washington, United States National Museum, 1904 (lire en ligne), p. 322
  5. (en) John William Hardy, « The puzzling vocal repertoire of the South American Collared Jay, Cyanolyca viridicyana merida », The Condor, Cooper Ornithological Society, vol. 69, no 5,‎ 1967, p. 513-521 (DOI , JSTOR )
  6. a b et c (en) Robert S. Ridgely et John A. Gwynne, Jr., A Guide to the Birds of Panama : With Costa Rica, Nicaragua, and Honduras, Princeton, Princeton University Press, 1989, 2e éd., 534 p. (ISBN 0-691-02512-6, lire en ligne), p. 337-338
  7. a b c d et e (en) Kathy Winnett-Murray, K. Greg Murray et William Busby, « Two nests of the Azure-hooded Jay with notes on nest attendance », The Wilson Bulletin, Lawrence, Wilson Ornithological Society, vol. 100, no 1,‎ mars 1988, p. 134-135 (ISSN , lire en ligne)
  8. Avibase
  9. (en)Jobling, James A., Helm dictionnary of scientific bird names, Londres, Cristopher Helm, 2010 (ISBN 978-1-4081-2501-4), p. 127
  10. Goodwin 1983, p. 258
  11. (en) Carl Eduard Hellmayr, Catalogue of the Birds of the Americas and the Adjacent Islands, Chicago, Field Museum of Natural History, 1934
  12. (en) E. Bonaccorso, « Historical biogeography and speciation in the neotropical highlands: molecular phylogenetics of the jay genus Cyanolyca », Molecular Phylogenetics and Evolution, vol. 50, no 3,‎ mars 2009, p. 618–632 (PMID , DOI , lire en ligne)
  13. Congrès ornithologique international
  14. Alan P. Peterson
  15. a b c et d (en) James Franklin Clements, The Clements Checklist of Birds of the World, Ithaca, Comstock Publishing Associates, 2007, 6e éd., 843 p. (ISBN 978-0-8014-4501-9), p. 589
  16. « Azure-hooded Jay Stamps », Bird Stamps (consulté le 5 octobre 2012)
  17. Union internationale pour la conservation de la nature
  18. a et b (en) « Azure-hooded Jay - BirdLife Species Factsheet », BirdLife International (consulté le 5 octobre 2012)
La version du 26 octobre 2012 de cet article a été reconnue comme « bon article », c'est-à-dire qu'elle répond à des critères de qualité concernant le style, la clarté, la pertinence, la citation des sources et l'illustration.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Geai couronné: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Cyanolyca cucullata

Le Geai couronné (Cyanolyca cucullata) est une espèce d'oiseaux de la famille des Corvidae. Il mesure entre 28 et 30 cm de long et son plumage est bleu foncé, avec la tête et le haut de la poitrine noirs. L'arrière de la tête et la nuque sont bleu ciel avec une bordure blanche. Ce geai se déplace en groupes de 2 à 10 individus, et peut même former des groupes mixtes avec d'autres espèces. C'est une espèce discrète, difficile à observer dans son milieu naturel. Le Geai couronné est omnivore et mange des baies, des graines et de petits animaux morts. La ponte compte trois à quatre œufs, et les jeunes quittent le nid une vingtaine de jours après l'éclosion.

On trouve cet oiseau en Amérique centrale, dans les forêts tropicales et subtropicales montagneuses. Quatre sous-espèces ont été décrites. Cette espèce bénéficie d'une grande aire de répartition et d'une population importante, bien qu'en déclin localement ; elle est considérée comme de « préoccupation mineure » par l'Union internationale pour la conservation de la nature.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Cyanolyca cucullata ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

La ghiandaia monaca (Cyanolyca cucullata (Ridgway, 1885)) è un uccello passeriforme appartenente alla famiglia Corvidae[2].

Etimologia

Il nome scientifico della specie, cucullata, deriva dal latino e significa "incappucciata", in riferimento alla livrea di questi uccelli.

Descrizione

Dimensioni

Misura 26-31 cm di lunghezza, per 88-109 g di peso[3].

Aspetto

 src=
Esemplare nel cantone di Puntarenas.

Si tratta di uccelli dall'aspetto tozzo e paffuto, muniti di grossa testa arrotondata dai grandi occhi, becco relativamente corto e conico dalla punta lievemente ricurva, ali digitate, coda piuttosto lunga e dall'estremità squadrata e zampe forti.

Il piumaggio si presenta di colore nero lucido su testa, gola, collo, spalle e parte superiore del petto: esso sfuma nel blu-violaceo scuro e sericeo su tutto il resto del corpo, con tendenza a sfumare nel blu cobalto sulle remiganti e soprattutto sulla coda. Caratteristica di questa specie, alla quale essa deve sia il nome comune che il nome scientifico, è la presenza di un "cappuccio" triangolare di colore azzurro che copre vertice e nuca, spingendosi nella sua parte inferiore sui lati del collo.

Il becco e le zampe sono di colore nero, mentre gli occhi sono di colore bruno-rossiccio.

Biologia

Si tratta di uccelli dalle abitudini di vita essenzialmente diurne, che vivono da soli o in coppie (sebbene ne siano stati osservati gruppetti comprendenti fino a dieci individui, verosimilmente a base familiare[4]), passando la maggior parte della giornata nella canopia o fra i rami alti immediatamente al di sotto di essa, dedicandosi principalmente alla ricerca di cibo e non di rado associandosi in piccoli stormi con altre specie dalle abitudini di vita simili, come la ghiandaia unicolore ed il tucanetto smeraldo.

I richiami della ghiandaia monaca consistono in dei gracchi nasali ripetuti 1-5 volte.

Alimentazione

Questi animali presentano dieta onnivora, comprendente una gran varietà di invertebrati e larve reperiti fra le spaccature della corteccia e le epifite, oltre ad altri piccoli animali ed a frutta e bacche (principalmente melastomacee ed ericacee[3]).

Riproduzione

Si tratta di uccelli rigidamente monogami, con le coppie che rimangono unite per la vita: la stagione riproduttiva va da aprile a giugno[3].

Il nido viene costruito generalmente in quota, in alto su un albero e ben nascosto fra il fogliame, il che lo rende molto difficile da individuare[4]: talvolta, questi uccelli si appropriano di nidi di altri uccelli rimasti abbandonati[4]. Esso presenta forma a coppa, con ampia piattaforma circostante, e viene edificato (verosimilmente da ambedue i sessi, come osservabile in gran parte dei corvidi) con rametti e fibre vegetali, con l'interno foderato di materiale vegetale più soffice.
All'interno del nido la femmina depone 3-4 uova, che vengono covate per una ventina di giorni: i pulli schiudono ciechi ed implumi, e vengono accuditi da ambedue i genitori, divenendo così in grado d'involarsi attorno ai venti giorni di vita, sebbene rimangano coi genitori ancora per circa un altro mese, prima di rendersi di fatto indipendenti.

Distribuzione e habitat

 src=
Esemplare nella provincia di Alajuela.
 src=
Esemplare a Purulhá.

La ghiandaia monaca è diffusa in America centrale, occupando un areale piuttosto frammentato che va dal sud-est del Messico (estremo sud-est del San Luis Potosí e nord del Veracruz) a Panama centro-occidentale, attraverso la porzione meridionale della Sierra Madre Orientale, il Guatemala centrale, l'Honduras centrale e occidentale e la Costa Rica.

Sebbene manchino informazioni accurate sulle abitudini di vita di questi uccelli, specialmente in virtù delle loro abitudini di vita schive e dell'habitat impervio da essi frequentato, si ha motivo di credere che (similmente alle specie congeneri) essi siano residenti nel loro areale.

L'habitat di questi uccelli è rappresentato dalla foresta nebulosa primaria o secondaria (purché ben matura) fra gli 800 ed i 2100 m di quota[3].

Tassonomia

Se ne riconoscono quattro sottospecie[2]:

  • Cyanolyca cucullata mitrata Ridgway, 1899 - grande e dalla maggiore estensione dell'azzurro cefalico, diffusa nella porzione occidentale dell'areale occupato dalla specie, ad est fino all'Oaxaca centrale;
  • Cyanolyca cucullata guatemalae Pitelka, 1951 - diffusa nella Sierra Madre de Chiapas dal Chiapas a Huehuetenango;
  • Cyanolyca cucullata hondurensis Pitelka, 1951 - diffusa in Honduras nord-occidentale;
  • Cyanolyca cucullata cucullata (Ridgway, 1885) - la sottospecie nominale, diffusa nella porzione meridionale dell'areale occupato dalla specie, lungo la costa caraibica di Costa Rica e Panama;

Sebbene la sottospecie mitrata appaia morfologicamente differente dalle altre, i suoi richiami sono del tutto simili a quelli delle sottospecie guatemalae e hondurensis, e tutti differiscono marcatamente da quelli della sottospecie nominale[5]. Il taxon è fratello di C. pulchra[3], dal quale si è separato in seguito alla formazione della valle del fiume Cauca[6].

Note

  1. ^ (EN) BirdLife International, Cyanolyca cucullata, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ a b (EN) Gill F. and Donsker D. (eds), Family Corvidae, in IOC World Bird Names (ver 9.2), International Ornithologists’ Union, 2019. URL consultato il 15 ottobre 2018.
  3. ^ a b c d e (EN) Azure-hooded Jay (Cyanolyca cucullata), su Handbook of the Birds of the World. URL consultato il 15 ottobre 2018.
  4. ^ a b c Winnett-Murray, K. Murray, K.; Busby, W., Two nests of the Azure-hooded Jay with notes on nest attendance, in The Wilson Bulletin, vol. 100, n. 1, 1988, p. 134-135.
  5. ^ Boesman, P., Notes on the vocalizations of Azure-hooded Jay (Cyanolyca cucullata), in HBW Alive Ornithological Note, n. 210, 2016.
  6. ^ Bonaccorso, E., Historical biogeography and speciation in the neotropical highlands: molecular phylogenetics of the jay genus Cyanolyca, in Molecular Phylogenetics and Evolution, vol. 50, n. 3, 2009, p. 618–632, DOI:10.1016/j.ympev.2008.12.012, PMID 19135159.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Cyanolyca cucullata: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

La ghiandaia monaca (Cyanolyca cucullata (Ridgway, 1885)) è un uccello passeriforme appartenente alla famiglia Corvidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Azuurkapgaai ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De azuurkapgaai (Cyanolyca cucullata) is een zangvogel uit de familie Corvidae (kraaien).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 4 ondersoorten:

  • C. c. mitrata: oostelijk Mexico.
  • C. c. guatemalae: van zuidelijk Mexico tot centraal Guatemala.
  • C. c. hondurensis: westelijk Honduras.
  • C. c. cucullata: van Costa Rica tot het westelijke deel van Centraal-Panama.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Azuurkapgaai: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De azuurkapgaai (Cyanolyca cucullata) is een zangvogel uit de familie Corvidae (kraaien).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Azurkronad skrika ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Azurkronad skrika[2] (Cyanolyca cucullata) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Azurkronad skrika delas in i fyra underarter:[3]

  • Cyanolyca cucullata mitrata – förekommer i östra Mexiko (från San Luis Potosí till norra och centrala Oaxaca)
  • Cyanolyca cucullata guatemalae – förekommer från södra Mexiko (Chiapas) till centrala Guatemala
  • Cyanolyca cucullata hondurensis – förekommer i västra Honduras
  • Cyanolyca cucullata cucullata – förekommer i Costa Rica och västra Panama

Noter

  1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Cyanolyca cucullata Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2016) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2016-02-10
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Azurkronad skrika: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Azurkronad skrika (Cyanolyca cucullata) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.

Azurkronad skrika delas in i fyra underarter:

Cyanolyca cucullata mitrata – förekommer i östra Mexiko (från San Luis Potosí till norra och centrala Oaxaca) Cyanolyca cucullata guatemalae – förekommer från södra Mexiko (Chiapas) till centrala Guatemala Cyanolyca cucullata hondurensis – förekommer i västra Honduras Cyanolyca cucullata cucullata – förekommer i Costa Rica och västra Panama
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Cyanolyca cucullata ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Cyanolyca cucullata là một loài chim trong họ Corvidae.[2]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ BirdLife International (2012). Cyanolyca cucullata. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2013.2. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế. Truy cập ngày 26 tháng 11 năm 2013.
  2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Cyanolyca cucullata: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Cyanolyca cucullata là một loài chim trong họ Corvidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

青蓝头鹊 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科
二名法 Cyanolyca cucullata
Ridgway英语Robert Ridgway, 1885

青蓝头鹊学名Cyanolyca cucullata),是鸦科蓝头鹊属的一种,分布于尼加拉瓜危地马拉哥斯达黎加墨西哥巴拿马洪都拉斯。全球活动范围约为105,000平方千米。该物种的保护状况被评为无危

青蓝头鹊的平均体重约为101.6克。栖息地包括亚热带或热带的湿润低地林和亚热带或热带的湿润山地林。

参考文献

 src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:青蓝头鹊
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

青蓝头鹊: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

青蓝头鹊(学名:Cyanolyca cucullata),是鸦科蓝头鹊属的一种,分布于尼加拉瓜危地马拉哥斯达黎加墨西哥巴拿马洪都拉斯。全球活动范围约为105,000平方千米。该物种的保护状况被评为无危

青蓝头鹊的平均体重约为101.6克。栖息地包括亚热带或热带的湿润低地林和亚热带或热带的湿润山地林。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科