Amenazas
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Principalmente los que afectan a su hábitat, como deforestación, incendios, huracanes, fragmentación, ganadería, agricultura, introducción de vías de comunicación, tala selectiva clandestina y turismo.
Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie
Los dos tipos de vegetación en donde habita el batará café se encuentran drásticamente reducidos en la actualidad. Según una publicación de 1992, la tasa de desaparición de éstos es de alrededor del 4% (Dirzo y García 1992) y si no existieran las áreas protegidas, ya hubieran desaparecido, aunque estas áreas se encuentran sometidas a gran presión antropogénica, salvo en los lugares muy inaccesibles como barrancas y zonas de malpaís. De acuerdo con las Áreas de Importancia para la Conservación de las Aves (AICAS) las selvas en las que se reporta la presencia de T. anabatinus, ocupan aproximadamente 746 225.96 hectáreas (Arizmendi y Márquez 1999).
Refugios
Áreas no cultivables, de pendientes muy pronunciadas y barrancas. Las zonas de reserva en las que está reportada la especie son Montes Azules (Chiapas) y Sierra Norte de Oaxaca (Acuca et al. 1999).
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Biología
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Historia de vida
Son habitantes no comunes del interior la selva alta perennifolia y del bosque montano siempreverde. Viven solitarios o en parejas todo el año; en ocasiones, acompañan a bandadas mixtas de aves insectívoras, nunca forman bandadas de su misma especie (Howell y Webb 1995, Ridgely y Gwynne, Jr. 1989, Stotz et al. 1996). Se alimentan de artrópodos. Sus edades y sexos difieren. En los despliegues sociales el macho muestra una mancha de color canela anaranjado oculta en el dorso. Se reproducen de abril a junio. Durante el cortejo los machos alimentan a las hembras. El macho y la hembra tardan aproximadamente 6 días en construir el nido, ponen dos huevos, que son incubados por la pareja; los pollos son altricios y alimentados por ambos padres (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Skutch 1945, 1981, Stiles y Skutch 1995).
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales
Probablemente, esta especie siempre ha tenido poblaciones bajas, pero no se han realizado estudios demográficos que lo atestigüen. Los datos acerca de su número, están relacionados con estimaciones de abundancia relativa.
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Biología de poblaciones
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Tamaño poblacional
Los datos del tamaño poblacional se refieren a abundancias relativas. Varios autores coinciden en que es un residente no común a moderadamente común de 0 a 400 msnm. No común es una especie no registrada diariamente, aún en un hábitat y estación adecuados, usualmente una vez a la semana en pequeños números (pueden ser de una a cuatro parejas por Km2); moderadamente común es una especie registrada en la mayoría de los días de observación, en hábitat y estación adecuados, en pequeños números. En Panamá es más numerosa entre los 300 y 900 m., al este del canal (Howell y Webb 1995, Ridgely y Gwynne, Jr. 1989, Stotz et al. 1996). Adicionalmente, Petersony Chaliff (1989) lo reportan como raro en Tabasco y Monroe (1968) como raro a no común en Honduras. El término raro se aplica a una especie muy escasa y rara vez encontrada, aún durante prolongadas estancias en el campo. Muchas especies raras tienen territorios muy grandes, algunas son nómadas, la mayoría se encuentran distribuidas en parches y, casi todas, ocurren en pequeños números por todo su rango, comúnmente están representadas por menos de un individuo por Km². Su centro de abundancia es superior tropical (de 900 a 1600 m) (Stotz et al. 1996).
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Comportamiento
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Son solitarios o forman parejas todo el año, y en ocasiones, acompañan a bandadas mixtas de aves insectívoras (tangaras, verdillos, reinitas), pero nunca forman bandadas de su misma especie. Se encuentra la mayor parte del tiempo buscando insectos activamente entre los bejucales altos, y en las acumulaciones de basura que penden de bejucos o armazones. Muchas veces también explora cabeza abajo o con la espalda hacia el suelo, las ramas podridas, manojos de musgos, etc. Casi siempre se encuentra en los niveles medios y altos de los bosques y, con frecuencia, casi en las puntas de los árboles, consistentemente más alto que los otros thamnophílidos; en ocasiones descienden a los niveles bajos, y muy rara vez al suelo. Voz: generalmente silencioso y no tomado en cuenta fácilmente. Su llamado consiste en unas notas altas agudas, ligeramente sibilantes, a menudo repetidas: suitsit o huisahuisst o ui-tsip o ui-tsipa o suisik o tssip-i-tssip o sip-it-tsit, cayendo en la sílaba media; su canto es una secuencia de lastimeras notas que se vuelven fuertes y luego más silenciosas: chip chip CHIIP CHIIP chiip. (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Peterson y Chalif 1989, Ridgely y Gwynne, Jr. 1989, Skutch 1945, 1981, Stiles y Skutch 1995).
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Conservación
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
No se está haciendo ningún esfuerzo especial para conservar la especie, sino el hábitat de selva dentro de las áreas protegidas.
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Descripción
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Batará arbóreo y pequeño de entre 130 y 160 mm y 21 g de peso promedio. Sus colores recuerdan a un hornero, aunque con el pico grueso y ganchudo, y comportamiento de vireo. Adultos color entre café leonado y café oliváceo por encima, tornándose gradualmente café rojizo leonado en alas y café rojizo en cola y cobertoras superiores. Línea superciliar gruesa amarillenta, lista malar café oliváceo opaco, mejillas y garganta amarillo claro, tornándose oliva más encendido en pecho, oliva grisáceo en abdomen y flancos. Iris rojo ladrillo, maxila negra, mandíbula gris pálida con aspecto de estar hinchada y patas son verde oliva. Macho con mancha canela anaranjada oculta en el centro inferior de la espalda visible durante el despliegue social. Los individuos inmaduros son similares a los adultos, pero con la garganta más pálida y de color ante, y un borde café rojizo y ancho en las cobertoras alares (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995).
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Distribución
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Actual
MEXICO / CHIAPAS
MEXICO / OAXACA
MEXICO / TABASCO
Histórica-actual
COSTA RICA
En Costa Rica, habita las laderas y tierras bajas del Caribe; las áreas costeras y tierras bajas más secas al sur del Lago de Nicaragua. Asciende hasta los 900 m. en el noroeste y hasta los 1500 m. en el sureste. Del sur del Pacífico hacia el norte hasta Quepos; al norte hasta el Parque Nacional Carara. Desde el nivel del mar hasta los 1500 m. en la parte alta del Valle de Coto Brus. Se estima que efectúan movimientos locales o migraciones altitudinales (Elizondo, 2000; Stiles & Skutch, 1995).
MEXICO
Distribución histórica: Probablemente, su extensión coincidía hasta hace un siglo, con la distribución del bosque tropical perennifolio en la vertiente del Golfo-Caribe, desde Tamazunchale (San Luis Potosí) y Ozuluama (Veracruz) a lo largo del estado de Veracruz y algunas regiones limítrofes de Hidalgo, Puebla y Oaxaca, y hasta el norte y noreste de Chiapas y las porciones de Tabasco con drenaje adecuado. También en la mayor parte de Campeche y Quintana Roo. Además, en las zonas boscosas tropicales de Tamaulipas.
Distribución actual: Es un ave residente [grupo anabatinus] en la vertiente del Golfo-Caribe, desde Oaxaca, Tabasco, y Chiapas (región norte y Sierra Madre).
ND
Se pudo haber encontrado en las siguientes regiones zoogeográficas en la zona superior tropical y subtropical: Vertiente del Golfo-Caribe, tierras altas de Chiriquí Darién, tierras bajas de Chocó, norte de los Andes y centro de los Andes (Stotz et al., 1996).
Al sur por todo el norte de América Central y hasta Nicaragua, en ambas vertientes de Costa Rica (ausente del noroeste seco) y Panamá, y en Colombia, Venezuela y Ecuador; el grupo rufescens en las faldas Andinas de Perú y norte de Bolivia (Álvarez del Toro, 1980; AOU, 1998).
PANAMÁ
En Panamá se localiza en la vertiente del Pacífico, localmente en las colinas de Chiriquí (recientemente solo en el área de Fortuna), Veraguas, La Provincia de Panamá (Cerro campana y Cerro azul/Area Jefe) y Darién, en las tierras bajas del oeste de Chiriquí (recientes reportes solo de la Península Burica). En el área del canal visto regularmente alrededor de una carretera de cañería (pero en números muy pequeños). En Honduras no ha sido registrado a alturas mayores de 400 m. en la vertiente del Caribe (Monroe, 1968; Ridgely & Gwynne Jr., 1989).
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Estado de conservación
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001
Pr sujeta a protección especial
CITES
CITES
UICN
LC Preocupación menor
Otras clasificaciones de riesgo
Stotz et al. (1996), ave de sensibilidad media, con prioridad de conservación baja y prioridad de investigación media.
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Estrategia trófica
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Busca entre el follaje y ramitas en las puntas de las ramas, e inspecciona en la base de las hojas apartando las hojas enrolladas para atrapar una amplia variedad de insectos, tanto adultos como larvas (escarabajos, hormigas, homópteros, tetigónidos, chinches, chicharras o cicadas), y arañas. Se mueve saltando deliberadamente y explora a detalle, algunas veces colgando de las ramas, puede forrajear también lentamente como vireo (Elizondo 2000, Stiles y Skutch 1995).
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Hábitat
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Es un pájaro del interior de los bosques vírgenes y sombreados, ubicándose principalmente de la parte alta del sotobosque a la parte baja del dosel de la selva alta perennifolia, en los bordes de la misma, bosque montano tropical siempreverde, plantaciones de cacao y bosques secundarios altos o vegetación semiabierta (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Peterson Y Chaliff 1989, Ridgely y Gwynne Jr 1989, Stiles y Skutch 1995).
Macroclima
En la mayor parte de su área de distribución es del tipo Am, tropical de monzón con una estación seca corta, Af, de bosque tropical sin estación seca, para las porciones más húmedas, Cf, templado con lluvias todo el año y Cw, templado con la temporada lluviosa en la época caliente del año. Se distribuye de 0 a 1700 m. (Elizondo 2000, Rzedowski 1978, Stotz et al. 1996).
Tipo de ambiente
Bosque tropical perennifolio y subcaducifolio, bosque montano tropical. La vegetación tropical selvática se caracteriza por sus formas dominantes arbóreas, con ejemplares de 20 hasta 40 metros de altura. También, abundan las plantas epífitas, las lianas, los helechos y los arbustos de muchas especies, al igual que hongos, protistas y moneras. La mayoría de las plantas conservan su follaje durante todo el año, las que pierden sus hojas lo hacen durante una pequeña temporada en la parte seca del año, a menudo coincidente con la floración. La mayor parte de la vegetación consiste en árboles de madera dura, con muy pocas plantas herbáceas, En la selva virgen prosperan unas cien especies distintas de árboles por hectárea, por ejemplo, Guatteria anomala, Talauma mexicana, Chaetoptelea mexicana, Brosimum alicastrum, Pouteria campechiana, Licania platypus, Swietenia macrophylla, Manilkara zapota, Pouteria sapota, Poulsenia armata, Pithecellobium arboreum, Pithecellobium leucocalyx, Alchornea latifolia, Dendropanax arboreus, Sterculia mexicana, Dialium guianense, Ficus sp., Guarea glabra, Guarea excelsa y Cynometra retusa, Celtis monoica.
Este tipo de vegetación se ha dividido por su altura y la caducidad de sus hojas. En la selva alta, la altura media de la masa forestal dominante es superior a 25 m, con árboles emergentes de hasta 50 m. Algunas de sus especies más representativas son Terminalia amazonia, Swietenia macrophylla, Dialium guianense y Ceiba pentandra. La selva mediana, se presenta como subperennifolia y subcaducifolia, la altura de la masa forestal dominante es entre 15 y 25 metros, las especies que destacan son Castilla elastica, Bernoullia flammea, Brosimum alicastrum, Bursera simaruba. (Rzedowsky 1978, SEMARNAT 2001).
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Relevancia de la especie
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Relevancia de la especie
Es una especie importante desde el punto de vista taxonómico porque pertenece a la familia Thamnophilidae, que no es muy estudiada en el país. Desde el punto de vista ecológico, es importante porque forma parte de la intrincada red trófica dentro de las selvas, que es uno de los hábitats más amenazados de desaparición. Probablemente, realiza movimientos altitudinales, que por lo que indica su distribución actual, deben estar muy restringidos y no han sido estudiados. Es indicadora de la región zoogeográfica tropical de las Tierras Altas de la Sierra Madre, con vegetación de bosque montano siempreverde. Desde el punto de vista económico, es importante porque los observadores de aves podrían pagar por lograr observar estos ejemplares. Culturalmente se estaría protegiendo un patrimonio hasta ahora muy poco conocido.
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Reproducción
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Skutch (1981) describe con detalle las características de su reproducción a partir de la observación de dos nidos. Se reproducen de abril a junio, como parte del cortejo los machos suelen dar alimentos a las hembras. El nido es construido a una altura de 7 a 15 m, en el borde del bosque o en un sitio despejado dentro del bosque, generalmente sobre enredaderas arbóreas y ramas con musgos. El nido fue construido en un lapso de aproximadamente, 6 días por ambos sexos, cuando uno llega con material, el otro, si está en el nido, lo deja. Ponen dos huevos, el segundo dos días después del primero. Ambos sexos incuban y alimentan a los pollos. Su canto era un suave y más bien lastimero Cheep Cheep Cheep Cheep y notas bajas conversacionales que evidentemente, mantenían a la pareja en contacto, también puede ser un reiterado web.
Uno de los nidos fue construido en un mango, en la punta de una rama en medio del follaje espeso que lo ocultaba bien, aquí la pareja forrajeaba por las tardes; la mayor parte del material fue tomado del mismo mango. El nido era una taza profunda, parecido al de un nido de vireo y adherido por su orilla a una horqueta formada por dos ramas delgadas, con hojas, con las paredes curvadas hacia adentro, de manera que era más amplio cerca del fondo que en la parte de arriba (configuración que hace menos probable que el viento pueda tirar los huevos). Lo construyeron con una capa gruesa de hojas muertas, mantenidas juntas por finos filamentos oscuros que parecen ser de racillas y filamentos de hongos; estos filamentos rodeaban por encima las ramas de soporte y el cuerpo del nido en una trama muy abierta, en donde se intercalaban las hojas. Las hojas más externas fueron principalmente dicotiledóneas, algunas del mango y de más de 13.2 cm de largo por 5 de ancho. La capa interna estaba compuesta por hojas de bambú y sobre esto unos cuantos filamentos oscuros completaban el aliño. Un polvo de polen de helecho polipodiáceo (rastrero con tallo muy delgado y pequeñas hojas redondeadas), fue adherido del lado externo. El aspecto general del nido era el de una acumulación de hojas desaliñadas, bien oculto por el follaje que lo rodeaba. Medía casi 10 cm de altura y diámetro, mientras que el interior tenía 5 cm de amplio y profundo. Ponen 2 huevos de color blanco opaco, con manchas de color café, especialmente del lado angosto. Algunos de estos datos son también mencionados por Elizondo (2000) y Howell y Webb (1995).
- citação bibliográfica
- Neri-Fajardo, M. 2010. Ficha técnica de Thamnistes anabatinus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
- autor
- Neri-Fajardo, M.
Habitat
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Se desplaza por la parte alta del sotobosque o baja del dosel, en los bordes de los bosques, plantaciones de cacao y bosques secundarios.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Diagnostic Description
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Localidad del tipo: en la provincia de Verae Pacis regionale calida = Choctum, Alta Verapaz, Guatemala.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Diagnostic Description
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Mide 14 cm. y pesa 21 grs. Es un batará arbóreo pequeño cuyos colores recuerdan a un hornero, aunque con el pico grueso y ganchudo y comportamiento de Vireo. Los adultos son entre café leonado y café oliváceo por encima, y se tornan gradualmente rufo leonado en las alas y rufo en la coberteras supracaudales y la cola. La lista ocular es gruesa y la lista malar es café oliváceo borroso. Las cejas, mejillas y garganta son ante oliváceo, y se tornan oliva más encendido en el pecho y oliva grisáceo en el abdomen y los flancos. El macho muestra una mancha canela oculta en el centro de la espalda. El iris es rojo ladrillo, la maxila es negra, la mandíbula gris pálido y las patas verde oliva. Los individuos inmaduros son similares a los adultos pero con la garganta más pálida y anteada, y un borde rufo y ancho en las coberteras alares.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Reproduction
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Su nido consiste en una taza profunda asida por el borde a una horqueta horizontal, construida de trozos de hojas secas unidas mediante fibras finas de hongos. Lo ubican a una altura de 7 a 15 m. en el borde del bosque o en un sitio medio despejado. Ponen 2 huevos de color blanco opaco con manchas café. Se reproducen de abril a junio.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Trophic Strategy
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Busca e investiga entre el follaje al final de las ramas, e inspeccionan en la base de las hojas y dentro de las hojas arrolladas para atrapar una amplia variedad de insectos, tanto adultos como larvas (escarabajos, homópteros, tetigónidos, chinches, chicharras o cicadas), y arañas.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Distribution
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente de poco común a relativamente común en las laderas del Caribe y las bajuras adyacentes; se convierte en muy poco común en las áreas costeras y bajuras más secas al sur del Lago de Nicaragua. Asciende hasta los 900 m. en el noroeste y hasta los 1500 m. en el sureste. Es común en el sur del Pacífico hacia el norte hasta Quepos, aproximadamente, y muy poco común hasta el Parque Nacional Carara. Se localiza desde el nivel del mar hasta los 1500 m. en la parte alta del Valle de Coto Brus.
Distribucion General: Se encuentra desde el sur de México hasta el norte de Bolivia.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Behavior
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Son solitarios o forman parejas, y en ocasiones acompañan a bandadas mixtas de tangaras, verdillos, reinitas, etc.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Cyclicity
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Se estima que efectúan movimientos locales o migraciones altitudinales.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Thamnistes anabatinus
(
Asturiano
)
fornecido por wikipedia AST
-
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Thamnistes anabatinus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Thamnophilidae. Ye l'únicu miembru del xéneru monotípicu Thamnistes. Ye nativu d'América Central y el noroeste de Suramérica, incluyendo Belize, Bolivia, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Guatemala, Hondures, Méxicu, Nicaragua, Panamá, Perú y Venezuela.[1] El so hábitat consiste de monte húmedu tropical y subtropical.[1] Nun tien subespecies reconocíes.[2]
Referencies
Enllaces esternos
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Thamnistes anabatinus: Brief Summary
(
Asturiano
)
fornecido por wikipedia AST
Thamnistes anabatinus 
Les especies d'
aves con
nome común en
llingua asturiana márquense como
NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la
SEO.
Thamnistes anabatinus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Thamnophilidae. Ye l'únicu miembru del xéneru monotípicu Thamnistes. Ye nativu d'América Central y el noroeste de Suramérica, incluyendo Belize, Bolivia, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Guatemala, Hondures, Méxicu, Nicaragua, Panamá, Perú y Venezuela. El so hábitat consiste de monte húmedu tropical y subtropical. Nun tien subespecies reconocíes.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Thamnistes anabatinus
(
Bretã
)
fornecido por wikipedia BR
lang="br" dir="ltr">
Thamnistes anabatinus[1] a zo ur spesad golvaneged eus ar c'herentiad Thamnophilidae.
Ar spesad nemetañ er genad Thamnistes an hini eo.
Doareoù pennañ
Thamnistes anabatinus,
tresadenn (
1902) gant
Keulemans.
Boued
Bevañ a ra diwar amprevaned peurvuiañ[2].
Annez hag isspesadoù
Ar spesad a gaver ar seizh isspesad anezhañ[3] en un takad hag a ya eus gevred Mec'hiko da greiz Bolivia :
-
Thamnistes anabatinus aequatorialis, eus kreiz Kolombia da hanternoz Perou,
-
T. a. anabatinus, eus gevred Mec'hiko da Honduras,
-
T. a. coronatus, e reter ha kreiz Panamá ha gwalarn Kolombia,
-
T. a. gularis, e biz Kolombia ha gwalarn Venezuela,
-
T. a. intermedius, e kornôg Kolombia ha kornôg Ecuador,
-
T. a. rufescens, eus reter Perou da gornôg Bolivia,
-
T. a. saturatus, eus Nicaragua da gornôg Panamá.
Liammoù diavaez
Notennoù ha daveennoù
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Skrivagnerien ha kempennerien Wikipedia |
Thamnistes anabatinus: Brief Summary
(
Bretã
)
fornecido por wikipedia BR
lang="br" dir="ltr">
Thamnistes anabatinus a zo ur spesad golvaneged eus ar c'herentiad Thamnophilidae.
Ar spesad nemetañ er genad Thamnistes an hini eo.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Skrivagnerien ha kempennerien Wikipedia |
Morgrugydd gwinau
(
Galês
)
fornecido por wikipedia CY
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Awduron a golygyddion Wikipedia
Morgrugydd gwinau: Brief Summary
(
Galês
)
fornecido por wikipedia CY
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Morgrugydd gwinau (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: morgrugydd gwinau) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Thamnistes anabatinus; yr enw Saesneg arno yw Russet antshrike. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Morgrug (Lladin: Formicariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. anabatinus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Awduron a golygyddion Wikipedia
Russet antshrike
(
Inglês
)
fornecido por wikipedia EN
The russet antshrike (Thamnistes anabatinus) is a passerine bird in the antbird family.
It is a resident breeder in the tropical New World from southern Mexico to northern Bolivia.
It is a bird of forest, old second growth, semi-open woodland and edges up to 1,500 m (4,900 ft) altitude. The female lays two brown-speckled white eggs in a deep cup nest 7–15 m (23–49 ft) high in a tree, usually in a semi-open location. Nest-building, incubation, and care of the young are shared by both sexes.
The russet antshrike is a small antbird, typically 14 cm (5.5 in) long and weighing 21 g (0.74 oz). It has a heavy hooked bill and brown upperparts, becoming rufous on the wings and tail. It has a dark eyestripe and a buff supercilium. The underparts are olive buff. Sexes are similar, but the male has a concealed rufous-orange patch in the centre of his back. Young birds are similar to the adults, but have rufous fringes to the wing coverts and are paler below. The call is a squeaky sweek, and the song is cheep cheep CHEEP CHEEP cheep.
The russet antshrike feeds on insects and other arthropods, which it gleans from foliage like a vireo. It may be seen alone, in pairs, or with tanagers and warblers in mixed-species feeding flocks
The russet antshrike was described by the English ornithologists Philip Sclater and Osbert Salvin in 1860. They erected the genus Thamnistes to accommodate the species and coined the binomial name Thamnistes anabatinus.[2] The specific epithet is from the Ancient Greek anabatēs meaning "climber" or "mounter".[3]
References
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Russet antshrike: Brief Summary
(
Inglês
)
fornecido por wikipedia EN
The russet antshrike (Thamnistes anabatinus) is a passerine bird in the antbird family.
It is a resident breeder in the tropical New World from southern Mexico to northern Bolivia.
It is a bird of forest, old second growth, semi-open woodland and edges up to 1,500 m (4,900 ft) altitude. The female lays two brown-speckled white eggs in a deep cup nest 7–15 m (23–49 ft) high in a tree, usually in a semi-open location. Nest-building, incubation, and care of the young are shared by both sexes.
The russet antshrike is a small antbird, typically 14 cm (5.5 in) long and weighing 21 g (0.74 oz). It has a heavy hooked bill and brown upperparts, becoming rufous on the wings and tail. It has a dark eyestripe and a buff supercilium. The underparts are olive buff. Sexes are similar, but the male has a concealed rufous-orange patch in the centre of his back. Young birds are similar to the adults, but have rufous fringes to the wing coverts and are paler below. The call is a squeaky sweek, and the song is cheep cheep CHEEP CHEEP cheep.
The russet antshrike feeds on insects and other arthropods, which it gleans from foliage like a vireo. It may be seen alone, in pairs, or with tanagers and warblers in mixed-species feeding flocks
The russet antshrike was described by the English ornithologists Philip Sclater and Osbert Salvin in 1860. They erected the genus Thamnistes to accommodate the species and coined the binomial name Thamnistes anabatinus. The specific epithet is from the Ancient Greek anabatēs meaning "climber" or "mounter".
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Thamnistes anabatinus
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por wikipedia ES
El batará café[3] (en Colombia, México y Nicaragua) (Thamnistes anabatinus), también denominado hormiguero bermejo (en Venezuela y Colombia), batará rojizo (en Ecuador y Perú) u hormiguero café (en Honduras y Nicaragua),[4] es una especie de ave paseriforme de la familia Thamnophilidae. Era el único miembro del género Thamnistes hasta la reciente separación de Thamnistes rufescens en 2018. Se distribuye ampliamente desde el sureste de México, por América Central y del Sur, hasta el norte de Perú.
Distribución y hábitat
Se distribuye desde el sureste de México, por Belice, Guatemala, Honduras, Nicaragua, Costa Rica, Colombia, hacia el este hasta el extremo noroeste de Venezuela, hacia el sur, por Ecuador, hasta el norte de Perú.[5]
Es un hormiguero arborícola, que habita en selvas húmedas de piedemonte y montanas bajas y en sus bordes, hasta los 1700 m de altitud.[6] Prefiere el dosel y subdosel de la selva y también crecimientos secundarios altos.[7]
Descripción
Mide entre 13 y 14 cm de longitud y pesa entre 19 y 23,6 g.[8] El pico es robusto. Las aves de Perú y Bolivia (grupo aequatorialis) son pardas por arriba, más grises en la corona, con las alas y cola de color rufo. La lista superciliar, face inferior y partes inferiores son ocráceo bastante brillante, el vientre más apagado. Las aves norteñas (grupo anabatinus) son menores y con la cola más corta; la corona es más rufa, el dorso más oliva, la lista superciliar es más pálida y amarillenta y es más olivácea por abajo. La hembra es similar, la única diferencia es que el macho exhibe uma mancha dorsal semi-oculta de color rufo-anaranjada.[6]
Comportamiento
El batará café anda solitario o en pareja, forrajeando más alto que cualquier otro hormiguero, casi siempre acompaña bandadas mixtas de alimentación; inspecciona ramas y enmarañados de enredaderas, buscando en las hojas y a veces también investigando amontonados de hojas muertas,[6] y también de musgos. Es un forrajero energético y muchas veces es visto trepando los árboles por medio de una serie de saltos cortos antes de volar a otro árbol y recomenzar el proceso.[7]
Alimentación
Su dieta consiste de escarabajos, grillos, cigarras y otros insectos.[7]
Vocalización
Su canto, poco frecuente, es bastante sonoro y penetrante, por ejemplo «tiiu, tsiu!-tsiu!-tsiu!-tsiu!». El llamado es mucho más fino y sibilante, «wii-tsip».[6]
Sistemática
Thamnistes anabatinus, ilustración de
Keulemans para
Biologia Centrali-americana, 1902.
Descripción original
La especie T. anabatinus fue descrita por primera vez por los ornitólogos británicos Philip Lutley Sclater y Osbert Salvin en 1860 bajo el mismo nombre científico; localidad tipo «Choctum, Alta Vera Paz, Guatemala».[8][2]
Etimología
El nombre genérico «Thamnistes» deriva del griego «thamnos»: arbusto, matorral, e «hizō»: sentarse; significando «que permanece en los arbustos»;[9] y el nombre de la especie «anabatinus», deriva del griego «anabatēs»: trepador, que sube.[10]
Taxonomía
La especie T. rufescens fue considerada conespecífica con la presente hasta que los estudios de vocalización de Isler & Whitney (2017)[11] demostraron diferencias significativas en el canto y en los llamados, justificando su separación, lo que fue aprobado en la Propuesta N° 758 al Comité de Clasificación de Sudamérica,[12] y listado por las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[13] y Clements Checklist v.2018.[5] Los autores también sugieren la posibilidad de que la subespecie Thamnistes anabatinus aequatorialis también sea una especie separada, dependiendo de más estudios.[11]
Algunos autores, como Aves del Mundo (HBW) y Birdlife International (BLI), consideran al grupo andino T. anabatinus aequatorialis (junto a las subespecies gularis y rufescens) como especie separada: el batará café oriental Thamnistes aequatorialis P.L. Sclater, 1862; con base en diferencias morfológicas y de vocalización. Como consecuencia, denominan a la presente especie como batará café occidental.[14][15]
Subespecies
Según la clasificación del IOC[13] y Clements Checklist v.2018,[5] se reconocen seis subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[8][14]
- Grupo politípico anabatinus:
-
Thamnistes anabatinus anabatinus Sclater & Salvin, 1860 – pendiente atlántica del sureste de México (este de Oaxaca, Tabasco, Chiapas), norte de Guatemala, sur de Belice y norte y este de Honduras.
-
Thamnistes anabatinus saturatus Ridgway, 1908 – Nicaragua (pendiente atlántica), Costa Rica (ambas pendientes excepto en el noroeste del Pacífico) y extremo oeste de Panamá (oeste de Chiriquí, oeste de Bocas del Toro).
-
Thamnistes anabatinus coronatus Nelson, 1912 – Panamá (excepto extremo oeste) y oeste de Colombia (pendiente atlántica en Córdoba).
-
Thamnistes anabatinus intermedius Chapman, 1914 – pendiente del Pacífico en el oeste de Colombia y Ecuador (al sur hasta El Oro).
- Grupo politípico aequatorialis:
Referencias
-
↑ BirdLife International (2012). «Thamnistes anabatinus». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2016.3 (en inglés). ISSN 2307-8235.
-
↑ a b Sclater, P.L. & Salvin, O. (1860) Thamnistes anabatinus, descripción original p. 299 no.5 en: «Characters of eleven new species of birds discovered by Mr. Osbert Salvin in Guatemala» Proceedings of the Zoological Society of London pt28(1): 298–301. Disponible en Biodiversitas Heritage Library.
-
↑ Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2003). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Octava parte: Orden Passeriformes, Familias Eurylaimidae a Rhinocryptidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 50 (1): 103-110. ISSN 0570-7358. Consultado el 19 de diciembre de 2011. P. 107.
-
↑ Batará Café Thamnistes anabatinus Sclater & Salvin, 1860 en Avibase. Consultada el 12 de mayo de 2017.
-
↑ a b c Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan & C. L. Wood (2017). «The eBird/Clements checklist of birds of the world: v2017». Disponible para descarga. The Cornell Lab of Ornithology (Planilla Excel
|formato=
requiere |url=
(ayuda)) (en inglés). -
↑ a b c d Ridgely, Robert & Tudor, Guy. 2009. Thamnistes anabatinus, p. 338, lámina 23(5), en Field guide to the songbirds of South America: the passerines – 1.a edición – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). University of Texas Press, Austin. ISBN 978-0-292-71748-0
-
↑ a b c 2010. Russet Antshrike (Thamnistes anabatinus) en Neotropical Birds Online (T. S. Schulenberg, Editor) (en inglés). Ithaca: Cornell Lab of Ornithology. Consultado el 13 de mayo de 2017.
-
↑ a b c Western Russet Antshrike (Thamnistes anabatinus) en Handbook of the Birds of the World - Alive (en inglés). Consultada el 12 de mayo de 2017.
-
↑ Jobling, J. A. (2017) Thamnistes Key to Scientific Names in Ornithology (en inglés). En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado el 12 de mayo de 2017.
-
↑ Jobling, J. A. (2017) anabatinus Key to Scientific Names in Ornithology (en inglés). En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado el 12 de mayo de 2017.
-
↑ a b Isler, M.L. & Whitney, B.M. 2017. «Species limits in the genus Thamnistes (Aves: Passeriformes: Thamnophilidae): an evaluation based on vocalizations.» Zootaxa 4291(1): 192–200. doi 10.11646/zootaxa.4291.1.12 10.11646/zootaxa.4291.1.12 Artículo completo
-
↑ Isler, M. & Whitney, B., octubre de 2017. «Elevar Thamnistes anabatinus rufescens al rango de especie» Propuesta (758) al South American Classification Committee. En inglés.
-
↑ a b Gill, F & Donsker, D. (Eds.). «Antbirds». IOC – World Bird List (en inglés). Consultado el 9 de septiembre de 2018. Versión/Año: 8.2. 2018.
-
↑ a b del Hoyo, J., Collar, N. & Kirwan, G.M. (2017). Eastern Russet Antshrike (Thamnistes aequatorialis). En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. En inglés. Consultada el 12 de mayo de 2017).
-
↑ BirdLife International (2017) Species factsheet: Thamnistes aequatorialis. En inglés. Consultada el 12 de mayo de 2017.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores y editores de Wikipedia
Thamnistes anabatinus: Brief Summary
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por wikipedia ES
El batará café (en Colombia, México y Nicaragua) (Thamnistes anabatinus), también denominado hormiguero bermejo (en Venezuela y Colombia), batará rojizo (en Ecuador y Perú) u hormiguero café (en Honduras y Nicaragua), es una especie de ave paseriforme de la familia Thamnophilidae. Era el único miembro del género Thamnistes hasta la reciente separación de Thamnistes rufescens en 2018. Se distribuye ampliamente desde el sureste de México, por América Central y del Sur, hasta el norte de Perú.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores y editores de Wikipedia
Thamnistes anabatinus
(
Basco
)
fornecido por wikipedia EU
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipediako egileak eta editoreak
Thamnistes anabatinus: Brief Summary
(
Basco
)
fornecido por wikipedia EU
Thamnistes anabatinus Thamnistes generoko animalia da. Hegaztien barruko Thamnophilidae familian sailkatua dago.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipediako egileak eta editoreak
Batara rousset
(
Francês
)
fornecido por wikipedia FR
Thamnistes anabatinus
Le Batara rousset (Thamnistes anabatinus) est une espèce de passereaux de la famille des Thamnophilidae (Thamnophilidés en français). C'est la seule espèce du genre Thamnistes.
Description
Le Batara rousset mesure environ 15 cm. Il a le dessus brun qui vire au roux sur les ailes et la queue. L'iris est noir surmonté d'un sourcil chamois. Le dessous est olive. Les deux sexes sont semblables mais le mâle possède une tache orangée au centre du dos.
Alimentation
Il se nourrit d'insectes qu'il attrape sur le feuillage des arbres.
Répartition
On le trouve sur l'ensemble de l'Amérique centrale, à l'exception du Salvador mais également en Colombie, au Venezuela, en Équateur, au Pérou et en Bolivie. Il fréquente principalement les bois semi-ouverts.
Nidification
Le nid, peu profond, est installé au haut d'un arbre. La femelle y pond 2 œufs qui seront couvés par les deux parents.
Sous-espèces
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des sept sous-espèces suivantes (ordre phylogénique) :
-
Thamnistes anabatinus anabatinus P.L. Sclater & Salvin, 1860
-
Thamnistes anabatinus saturatus Ridgway, 1908
-
Thamnistes anabatinus coronatus Nelson, 1912
-
Thamnistes anabatinus intermedius Chapman, 1914
-
Thamnistes anabatinus gularis W.H. Phelps & W.H. Phelps Jr, 1956
-
Thamnistes anabatinus aequatorialis P.L. Sclater, 1862
-
Thamnistes anabatinus rufescens Cabanis, 1873
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Batara rousset: Brief Summary
(
Francês
)
fornecido por wikipedia FR
Thamnistes anabatinus
Le Batara rousset (Thamnistes anabatinus) est une espèce de passereaux de la famille des Thamnophilidae (Thamnophilidés en français). C'est la seule espèce du genre Thamnistes.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Rosse mierklauwier
(
Neerlandês; Flamengo
)
fornecido por wikipedia NL
Vogels De rosse mierklauwier (Thamnistes anabatinus) is een zangvogel uit de familie Thamnophilidae.
Verspreiding en leefgebied
Deze soort telt zes ondersoorten:[2]
Bronnen, noten en/of referenties
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia-auteurs en -editors
Rosse mierklauwier: Brief Summary
(
Neerlandês; Flamengo
)
fornecido por wikipedia NL
De rosse mierklauwier (Thamnistes anabatinus) is een zangvogel uit de familie Thamnophilidae.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia-auteurs en -editors
Klatremaurvarslar
(
Norueguês
)
fornecido por wikipedia NN
Klatremaurvarslar, Thamnistes anabatinus, er ein liten maurvarslar i den biologiske familien Thamnophilidae. Han er monotypisk i slekta Thamnistes. Arten er utbreidd frå Belize og Mexico i nord, sørover gjennom Mellom-Amerika. I Sør-Amerika langs vestsida av Andes ned til sørlege Ecuador. Han lever òg i eit belte langs austsida av Andes ned gjennom Peru til Bolivia i sør.
Klatremaurvarslar er ein liten maurfugl, om lag 15 cm lang og veg 21 gram. Han har eit stort, kraftig nebb med krok i enden. Krone, overside, venger og hale er raudbrune. Dei har ei mørk augestripe, over det ei lys, brungul stripe, supercilium. Undersida er oliven til brungul. Kjønna er like, men hannen har ein skjult raudbrun-oransje flekk i midt på ryggen. Ungfuglar er lik dei vaksne, men har raudbrune frynsar på vengedekkarane og er bleikare på undersida. ropet er eit pipande swik, og songen varierer, som tjip eller tjiv tjiv tjiv tjiv tjiv i Costa Rica, piu piu piu piu piu i Venezuela . [1]
Dette er ein fugl som lever i skog, gammal sekundærvekst, halvopen skog og skogskantar opp til 1500 moh. Hoa legg to kvite, brunflekka egg i eit djupt koppforma reir 7-15 meter over bakken i eit tre, vanlegvis på ein halvopen stad. Begge kjønn tar del i reirbygging, ruging, og omsut for ungane.
Klatremaurvarslar et insekt og andre leddyr, som dei plukkar frå lauvverk som ein vireo. Det kan sjåast åleine, i par, eller saman med tanagarar og parulaer i fleirartsflokkar.
Kjelder
Referansar
Bakgrunnsstoff
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Klatremaurvarslar: Brief Summary
(
Norueguês
)
fornecido por wikipedia NN
Klatremaurvarslar, Thamnistes anabatinus, er ein liten maurvarslar i den biologiske familien Thamnophilidae. Han er monotypisk i slekta Thamnistes. Arten er utbreidd frå Belize og Mexico i nord, sørover gjennom Mellom-Amerika. I Sør-Amerika langs vestsida av Andes ned til sørlege Ecuador. Han lever òg i eit belte langs austsida av Andes ned gjennom Peru til Bolivia i sør.
Klatremaurvarslar er ein liten maurfugl, om lag 15 cm lang og veg 21 gram. Han har eit stort, kraftig nebb med krok i enden. Krone, overside, venger og hale er raudbrune. Dei har ei mørk augestripe, over det ei lys, brungul stripe, supercilium. Undersida er oliven til brungul. Kjønna er like, men hannen har ein skjult raudbrun-oransje flekk i midt på ryggen. Ungfuglar er lik dei vaksne, men har raudbrune frynsar på vengedekkarane og er bleikare på undersida. ropet er eit pipande swik, og songen varierer, som tjip eller tjiv tjiv tjiv tjiv tjiv i Costa Rica, piu piu piu piu piu i Venezuela .
Dette er ein fugl som lever i skog, gammal sekundærvekst, halvopen skog og skogskantar opp til 1500 moh. Hoa legg to kvite, brunflekka egg i eit djupt koppforma reir 7-15 meter over bakken i eit tre, vanlegvis på ein halvopen stad. Begge kjønn tar del i reirbygging, ruging, og omsut for ungane.
Klatremaurvarslar et insekt og andre leddyr, som dei plukkar frå lauvverk som ein vireo. Det kan sjåast åleine, i par, eller saman med tanagarar og parulaer i fleirartsflokkar.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Rödbrun myrtörnskata
(
Sueco
)
fornecido por wikipedia SV
Rödbrun myrtörnskata[2] (Thamnistes anabatinus) är en fågel i familjen myrfåglar inom ordningen tättingar.[3]
Utbredning och systematik
Rödbrun myrtörnskata delas in i sju underarter:[3]
-
anabatinus-gruppen
-
aequatorialis-gruppen
-
Thamnistes anabatinus gularis – förekommer i nordvästligaste Venezuela (Táchira) och (närliggande nordöstra Colombia)
-
Thamnistes anabatinus aequatorialis – förekommer i lågland i sydöstra Colombia, östra Ecuador och nordligaste Peru
Tidigare behandlades rostbrun myrtörnskata (T. rufescens) som underart till rödbrun myrtörnskata, och vissa gör dt fortfarande.[4] Sedan 2016 urskiljer Birdlife International och naturvårdsunionen IUCN aequatorialis-gruppen som den egna arten Thamnistes aequatorialis, vari rufescens inkluderas.
Status
Internationella naturvårdsunionen IUCN bedömer hotstatus för underartsgrupperna var för sig, båda som livskraftiga.
Referenser
-
^ Birdlife International 2016 Thamnistes anabatinus Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-11.
-
^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-02-14
- ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2018) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2018 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2018-08-11
-
^ Dickinson, E.C., J.V. Remsen Jr. & L. Christidis (Eds). 2013-2014. The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. 4th. Edition, Vol. 1, 2, Aves Press, Eastbourne, U.K.
Externa länkar
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia författare och redaktörer
Rödbrun myrtörnskata: Brief Summary
(
Sueco
)
fornecido por wikipedia SV
Rödbrun myrtörnskata (Thamnistes anabatinus) är en fågel i familjen myrfåglar inom ordningen tättingar.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia författare och redaktörer
Thamnistes anabatinus
(
Vietnamita
)
fornecido por wikipedia VI
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Thamnistes anabatinus: Brief Summary
(
Vietnamita
)
fornecido por wikipedia VI
Thamnistes anabatinus là một loài chim trong họ Thamnophilidae.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia tác giả và biên tập viên