Calypte costae is an omnivore, though it feeds mainly on nectar from flowers. The hummingbird recieves this nectar from traditional hummingbird flowers (these plants produce 2-5 mg sucrose-equivalent sugar/flower/day), such as the desert honeysuckle (Anisacanthus thurberi) and the barestem larkspur (Delphinium scaposum), and also from tiny desert lavender flowers (Hyptis emoryi) and huge saguaro flowers (Cereus giganteus). To satisfy protein needs (about 4.5 mg nitrogen/day), C. costae also feeds on small insects by fly-catching or gleaning from leaves, branches, or tree trunks (Baltosser 1996).
Calypte costae prefers red flowers.
When making the nest, female C. costae will often use spider webs to secure the materials together.
Calypte costae takes its name from a French nobleman, Louis Marie Pantaleon Costa.
(Mallette 1990; Indianapolis Zoo 2001)
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
The most dangerous threat facing C. costae today is the destruction of its native habitat. Humans have all but eliminated the hummingbird's breeding ground (coastal scrub) with urban and residential development. Agriculture, exotic grasses, and cattle-grazing have also depleted many sources of food for C. costae. Hummingbird feeders and exotic plants, an accepted solution to the lack of nectar available, do not provide enough nutrition to C. costae, as it is often outcompeted by larger hummingbird species (Baltosser 1996).
US Federal List: no special status
CITES: appendix ii
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Unknown, if any.
Hummingbirds aid in the pollination of several species of plants. Calypte costae, in particular, provides a method of pollination for various desert plants and cacti (Baltosser 1996).
Calypte costae is commonly found in the far west region of the United States and Mexico with a northern limit of central California and a southern limit of central Mexico. However, there have been reports of C. costae in Alaska, Kansas, and the southern tip of Mexico (Baltosser 1989, 1996).
Biogeographic Regions: nearctic (Native )
Calypte costae is found in primarily desert-like habitats. An arid climate is preferred, with plants such as the Joshua tree (Yucca brevifolia) and cholla cactus (Opuntia acanthocarpa). However, when nectar is in short supply, C. costae will leave the desert in search of food.(Baltosser 1989, 1996; Mallette 1990).
Terrestrial Biomes: desert or dune ; chaparral ; forest ; scrub forest
Range lifespan
Status: wild: 6 (high) years.
Average lifespan
Status: wild: 110 months.
With a length of 7.62 cm, C. costae is the second smallest North American species of hummingbird. The back and head of C. costae are an iridescent green. Adult males possess a flared throat patch, both this gorget and their crown are a brilliant metallic purple. Adult females are recognizable by a small tuft of violet feathers in the center of the throat, however, only about half possess this; the throats of the remainder are completely white. In both sexes, the bill is dull black, the iris of the eye is dark brown to black, and the legs and feet are also dark brown to black. Young C. costae gain mature appearance by the age of one year (Mallette 1990; Baltosser 1996).
Average mass: 3 g.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average mass: 3.1 g.
The breeding season of C. costae varies with latitude and habitat, but always takes place between the months of January and May. Males and females do not pair, their only interaction is that of mating. Males arrive at breeding sites about one week before females and their flight displays begin 1-3 weeks before the first clutch is laid.
Nest-building is by the females and takes place immediately before a nesting attempt and is completed within 4-5 days. Nests are located in shrubs or trees and are usually found 1-2 m above the ground, this also varying with habitat. Nests usually have a diameter of about 3-5 cm and a height of 2-4 cm.
Clutches consist of two eggs. The first of the eggs is laid within 1-2 days of nest completion, the second is laid two days after the first. Incubation period is 15-18 days, hatching of the eggs is staggered. Mothers feed their young by regurgitation, this continues even after the birds have left the nest (in about 20-23 days) until they are able to fill their own nutritional needs (about one week). Young reach sexual maturity during first year and take part in the next breeding season. Two broods in one season are uncommon (Mallette 1990; Baltosser 1996).
Key Reproductive Features: iteroparous ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous
Average time to hatching: 16 days.
Average eggs per season: 2.
El colibrí de Mariña (Calypte costae) [2] ye una especie d'ave apodiforme de la familia Trochilidae.
Esta especie ye bien pequeña: un adultu maduru tan solo crez 3 a 3.5 pulg (7.6 a 8.9 cm) de llargu. El machu tien un llombu y bandes fundamentalmente verdes, una pequeña cola y ales negres, y llurdios de color blancu per debaxo de gargüelu engolada y la cola. La so carauterística más distintiva ye'l so animáu capuchón color púrpura y el gargüelu con plumes llameantes d'ésta saliendo y tornando por detrás de la so cabeza. La fema del colibrí de Mariña nun ye tan distinta como'l machu, tien un color verde buxu percima con blancu per debaxo del banduyu.
El colibrí de Mariña ye abondo común nos parrotales de desiertos grebos y en dalgún xardinos cercanos del suroeste de los Estaos Xuníos y de la península de Baxa California en Méxicu.
El cortexu del machu de colibrí de Mariña ye una serie animada de desensos y formación d'arcos en picada, utilizando curioso un ángulu apropiáu del sol pa llucir el so plumaxe violeta ya impresionar a posibles pareyes. En cada descensu n'alta velocidá tamién va pasar a centímetros de la fema, engaramada sobre una caña cercana y acentuar por un gritíu agudu.
El colibrí de Mariña constrúi un pequeñu nial forma de taza con fibres vexetales y embaxo anubre con liquen pa caltenelo xuníu. [3] El nial asítiase sobre'l suelu nun tarmu de la yuca o la caña d'un árbol. La fema pon solu dos güevos, de color blancu, que son guaraos mientres 15 a 18 díes enantes de la eclosión. Los mozos colibríes de Mariña abandonen el nial depués de 20 o 23 díes.
Al igual que toles demás especies de colibríes, el colibrí de Mariña nutrir del néctar de les flores y los pequeños inseutos qu'atopa nos pétalos de la flor. Igual que con otres especies, puede ralentizar el so metabolismu mientres les nueches fríes cuando entra nun estáu similar a la envernía, conocíu como letargo: el so corazón y ritmu respiratoriu disminuiyen drásticamente.
Conócense híbridos d'esta ave, según el colibrí gorjinegro y el colibrí coliancho. [4]
El binomiu conmemora al aristócrata francés Louis Marie Pantaléon Mariña, marqués de Beauregard (1806—1864).
El colibrí de Mariña (Calypte costae) ye una especie d'ave apodiforme de la familia Trochilidae.
Esta especie ye bien pequeña: un adultu maduru tan solo crez 3 a 3.5 pulg (7.6 a 8.9 cm) de llargu. El machu tien un llombu y bandes fundamentalmente verdes, una pequeña cola y ales negres, y llurdios de color blancu per debaxo de gargüelu engolada y la cola. La so carauterística más distintiva ye'l so animáu capuchón color púrpura y el gargüelu con plumes llameantes d'ésta saliendo y tornando por detrás de la so cabeza. La fema del colibrí de Mariña nun ye tan distinta como'l machu, tien un color verde buxu percima con blancu per debaxo del banduyu.
El colibrí de Mariña ye abondo común nos parrotales de desiertos grebos y en dalgún xardinos cercanos del suroeste de los Estaos Xuníos y de la península de Baxa California en Méxicu.
El cortexu del machu de colibrí de Mariña ye una serie animada de desensos y formación d'arcos en picada, utilizando curioso un ángulu apropiáu del sol pa llucir el so plumaxe violeta ya impresionar a posibles pareyes. En cada descensu n'alta velocidá tamién va pasar a centímetros de la fema, engaramada sobre una caña cercana y acentuar por un gritíu agudu.
El colibrí de Mariña constrúi un pequeñu nial forma de taza con fibres vexetales y embaxo anubre con liquen pa caltenelo xuníu. El nial asítiase sobre'l suelu nun tarmu de la yuca o la caña d'un árbol. La fema pon solu dos güevos, de color blancu, que son guaraos mientres 15 a 18 díes enantes de la eclosión. Los mozos colibríes de Mariña abandonen el nial depués de 20 o 23 díes.
Al igual que toles demás especies de colibríes, el colibrí de Mariña nutrir del néctar de les flores y los pequeños inseutos qu'atopa nos pétalos de la flor. Igual que con otres especies, puede ralentizar el so metabolismu mientres les nueches fríes cuando entra nun estáu similar a la envernía, conocíu como letargo: el so corazón y ritmu respiratoriu disminuiyen drásticamente.
Conócense híbridos d'esta ave, según el colibrí gorjinegro y el colibrí coliancho.
El binomiu conmemora al aristócrata francés Louis Marie Pantaléon Mariña, marqués de Beauregard (1806—1864).
Calypte costae a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Trochilidae.
Roet e voe e anv dezhañ gant an evnoniour gall Jules Bourcier (1797-1873) evit enoriñ Pantaléon Costa de Beauregard (1806-1864), bet kannad Savòia.
Bevan a ra diwar sun-bleuñv[1].
Kavout a reer ar spesad e mervent Stadoù-Unanet Amerika, gwalarn Mec'hiko[2].
Calypte costae a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Trochilidae.
Roet e voe e anv dezhañ gant an evnoniour gall Jules Bourcier (1797-1873) evit enoriñ Pantaléon Costa de Beauregard (1806-1864), bet kannad Savòia.
El colibrí de Costa (Calypte costae) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) que habita Amèrica del Nord.
Viu en zones arbustives, matolls, conreus i ciutats del centre i sud de Califòrnia, sud de Nevada, sud-oest de Utah, oest i sud d'Arizona, Baixa Califòrnia i Sonora.
El colibrí de Costa (Calypte costae) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) que habita Amèrica del Nord.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sïedn Costa (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: sïednod Costa) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Calypte costae; yr enw Saesneg arno yw Costa's hummingbird. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. costae, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Gall fwyta neithdar o fewn blodau, ac wrth ymestyn i'w gyrraedd, mae'n rwbio'n erbyn y paill ac yn ei gario i flodyn arall gan ei ffrwythloni.
Mae'r sïedn Costa yn perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Sïedn cleddbig Ensifera ensifera Sïedn clustfioled brown Colibri delphinae Sïedn clustfioled tinwyn Colibri serrirostris Sïedn cynffonfrith Ecwador Phlogophilus hemileucurus Sïedn cynffonfrith Periw Phlogophilus harterti Sïedn cynffonnog coch Sappho sparganurus Sïedn dreinbig melynwyrdd Chalcostigma olivaceum Sïedn gên emrallt Abeillia abeillei Sïedn y werddon Rhodopis vesperAderyn a rhywogaeth o adar yw Sïedn Costa (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: sïednod Costa) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Calypte costae; yr enw Saesneg arno yw Costa's hummingbird. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. costae, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Gall fwyta neithdar o fewn blodau, ac wrth ymestyn i'w gyrraedd, mae'n rwbio'n erbyn y paill ac yn ei gario i flodyn arall gan ei ffrwythloni.
Die Veilchenkopfelfe (Calypte costae), auch Costakolibri genannt, gehört zur Familie der Kolibris (Trochilidae).
Veilchenkopfelfen werden rund 7 bis 8 Zentimeter lang und haben eine Flügelspannweite von 11 Zentimetern. Sie erreichen ein Gewicht von 3,0 bis 3,5 Gramm. Die Geschlechter weisen in der Färbung des Gefieders einen deutlichen Dimorphismus auf. Die Rücken- und Nackenseite schimmert bei den Männchen und Weibchen grün. Männchen erkennt man an der violetten Kehle. Die Kehle des Weibchens ist weißlich gefärbt. Die Augen, Beine und Füße beider Geschlechter weisen eine dunkelbraune bis schwarze Färbung auf.
Die Art lebt im westlichen Nordamerika in den Vereinigten Staaten und Mexiko.
Veilchenkopfelfen sind Allesfresser.[1] Ihre Nahrung besteht aber hauptsächlich aus Blütennektar und Pollen. Der Nektar wird im Flug aus den Blüten aufgenommen. Zudem werden Insekten gefressen, was eine ausreichende Versorgung mit Eiweiß sicherstellt.
Das Weibchen legt im Durchschnitt zwei Eier. Die Jungvögel schlüpfen nach einer Brutzeit von 15 bis 18 Tagen. Nach 20 bis 23 Tagen sind die Jungen flügge.
Neben dem Menschen, der den Lebensraum des Kolibris zerstört und Teile dieses Vogels zu Schmuck verarbeitet, hat die Art auch natürliche Feinde wie Schlangen, Katzen und Greifvögel.
Der Gesamtbestand wird derzeit nicht als bedroht angesehen. In der Roten Liste der Weltnaturschutzunion wird die Veilchenkopfelfe daher in der Kategorie „LC“ (least concern – nicht gefährdet) geführt.
Jules Bourcier beschrieb die Art als Ornismya costæ.[2] Erst später wurde sie der Gattung Calypte zugeordnet.
Das Artepitheton ehrt den savoyischen Soldaten, Politiker, Naturforscher und Archäologen Louis Marie Pantaléon Marquis Costa, Marquis de Beauregard (1806–1864).[3] In seiner Erstbeschreibung erwähnte Bourcier nicht, wem genau er den Namen widmete, doch holte er dies ein Jahr später in seinem Artikel Description et figures des trois espèces nouvelled d'oiseaux-mouches nach.[4] So stellte sich die Annahme, die Prévost und Des Murs in ihrem Werk Voyage autour du monde sur la frégate la Vénus trafen, dass der Name des Kolibris dem Direktor des Museums von Neapel[5] Oronzio Gabrielle Costa (1787–1867) gewidmet sei, als falsch heraus.[6]
Die Veilchenkopfelfe (Calypte costae), auch Costakolibri genannt, gehört zur Familie der Kolibris (Trochilidae).
Costa's hummingbird (Calypte costae) is a bird species in the hummingbird family Trochilidae. It breeds in the arid region of the southwest United States and northwest Mexico; it winters in western Mexico.
Costa's hummingbird was formally described by the French ornithologist Jules Bourcier in 1839 and given the binomial name Ornismya costae.[3] Bourcier chose the specific epithet to honour the French nobleman Louis Marie Pantaleon Costa, Marquis de Beauregard (1806–1864).[4] The type locality is Magdalena Bay on the western coast of the Mexican state of Baja California Sur.[5] Costa's hummingbird is now placed in the genus Calypte that was introduced in 1856 by John Gould.[6][7] The species is monotypic: no subspecies are recognised.[7]
Hybrids between this species and Anna's hummingbird, the black-chinned hummingbird as well as the broad-tailed hummingbird are known.[8]
This species is very small, a mature adult growing to only 3–3.5 in (7.6–8.9 cm) in length, a wingspan of 11 cm,[9] and an average weight of 3.05 g for males and 3.22 g for females.[10] The male has a mainly green back and flanks, a small black tail and wings, and patches of white below their gorgeted throat and tail. Its most distinguishing feature is its vibrant purple cap and throat with the throat feathers flaring out and back behind its head. The female is not as distinct as the male, having grayish-green above with a white underbelly.
Costa's hummingbird is fairly common in the arid brushy deserts and any nearby gardens of the Southwestern United States and the Baja California Peninsula of Mexico.
The male Costa's hummingbird's courtship display is a spirited series of swoops and arcing dives, carefully utilizing a proper angle to the sun to show off his violet plumage to impress prospective mates. Each high-speed dive will also pass within inches of the female, perched on a nearby branch, which will be accented by a high-pitched shriek that is produced by the tail. Separately, the male will perch and produce similar sounds in his song—except, the song is vocal rather than tail-generated.
The female constructs a small cup-shaped nest out of plant fibers, down, and at times spider silk, coated with lichen to hold it together.[11] The nest is situated on a yucca stalk or tree limb. The female lays just two eggs, which are white in color, which she will incubate for 15 to 18 days before the young hatch. The young leave the nest after 20 to 23 days.
Like all other hummingbird species, Costa's hummingbird feeds on flower nectar and any tiny insects that it happens to find in the flower petals.
As with other hummingbird species, it can slow down its metabolism during cold nights when it enters a hibernation-like state known as torpor and its heart and respiration rate are dramatically slowed.
The IUCN describes them as of least concern. The population is stable and there are no known threats. They are found in at least one protected area.[12]
Costa's hummingbird (Calypte costae) is a bird species in the hummingbird family Trochilidae. It breeds in the arid region of the southwest United States and northwest Mexico; it winters in western Mexico.
La Kosta kolibro aŭ Kosta-kolibro (Calypte costae) estas specio el klaso birdoj, ordo apodoformaj birdoj (Apodiformes) kaj familio kolibroj (Trochilidae).
Ĝi hejmas en okcidenta parto de Norda Ameriko, de dezertoj de Kalifornio kaj Arizono ĝis nordokcidenta parto de Meksiko. Ĝi natura hejmo estas al dezertoj, la subtropikaj aŭ tropikaj ebenaĵaj sekaj herbejoj, savanoj, la subtropikaj aŭ trópikaj ebenaĵaj sekaj veprejoj, urbaj areoj kaj landaj ĝardenoj.
Ĝia korpolongo estas 7,5-9 cm, la etendita flugila larĝo estas 11,4-12,1 cm, la korpomaso 9 gramoj. A maskla gorĝa makulo kaj lia frunto estas metal-brile lil-kolora, plia parto de lia korpo estas verda. La femalo estas malpli brilkolora kaj korpe ioemete pli granda ol la masklo.
Ĝi nutras sin per nektaro, poleno kaj insektoj. Ĝin karakterizas, ke ĝi glisas iomete inter vizitado de du floroj.
Dum la nuptoflugo, la maskloj formas vertikalajn ovalajn maŝojn en la aero, dume ili eligas altajn, tristajn fajfojn. La femalo mem konstruas la tasoforman neston sur arbustoj aŭ arbedoj, el molaj plantaj materialoj.
Ŝi demetas du ovojn, kiujn ŝi kovas dum 14-19 tagoj. La idojn prizorgas la masklo sola.
La Kosta kolibro aŭ Kosta-kolibro (Calypte costae) estas specio el klaso birdoj, ordo apodoformaj birdoj (Apodiformes) kaj familio kolibroj (Trochilidae).
El colibrí de Costa o colibrí cabeza violeta (Calypte costae)[2] es una especie de ave apodiforme de la familia Trochilidae.
Esta especie es muy pequeña: un adulto maduro tan solo crece 3 a 3.5 pulg (7.6 a 8.9 cm) de largo. El macho tiene una espalda y costados fundamentalmente verdes, una pequeña cola y alas negras, y manchas de color blanco por debajo de garganta engolada y la cola. Su característica más distintiva es su animado capuchón color púrpura y la garganta con plumas llameantes de ésta saliendo y regresando por detrás de su cabeza. La hembra del colibrí de Costa no es tan distinta como el macho, tiene un color verde grisáceo por encima con blanco por debajo del vientre.
El colibrí de Costa es bastante común en los arbustos de desiertos áridos y en algún jardines cercanos del suroeste de los Estados Unidos y de la península de Baja California en México.
El cortejo del macho de colibrí de Costa es una serie animada de descensos y formación de arcos en picado, utilizando cuidadosamente un ángulo apropiado del sol para lucir su plumaje violeta e impresionar a posibles parejas. En cada descenso en alta velocidad también pasará a centímetros de la hembra, encaramada sobre una rama cercana y se acentuada por un chillido agudo.
El colibrí de Costa construye un pequeño nido forma de taza con fibras vegetales y abajo recubre con líquenes para mantenerlo unido.[3] El nido se sitúa sobre el suelo en un tallo de la yuca o la rama de un árbol. La hembra pone solo dos huevos, de color blanco, que son incubados durante 15 a 18 días antes de la eclosión. Los jóvenes colibríes de Costa abandonan el nido luego de 20 o 23 días.
Al igual que todas las demás especies de colibríes, el colibrí de Costa se nutre del néctar de las flores y los pequeños insectos que encuentra en los pétalos de la flor. Igual que con otras especies, puede ralentizar su metabolismo durante las noches frías cuando entra en un estado similar a la hibernación, conocido como letargo: su corazón y ritmo respiratorio disminuiyen drásticamente.
Se conocen híbridos de esta ave, así como el colibrí gorjinegro y el colibrí coliancho.[4]
El binomio conmemora al ornitólogo francés Louis Marie Pantaléon Costa, marqués de Beauregard (1806—1864).
El colibrí de Costa o colibrí cabeza violeta (Calypte costae) es una especie de ave apodiforme de la familia Trochilidae.
Esta especie es muy pequeña: un adulto maduro tan solo crece 3 a 3.5 pulg (7.6 a 8.9 cm) de largo. El macho tiene una espalda y costados fundamentalmente verdes, una pequeña cola y alas negras, y manchas de color blanco por debajo de garganta engolada y la cola. Su característica más distintiva es su animado capuchón color púrpura y la garganta con plumas llameantes de ésta saliendo y regresando por detrás de su cabeza. La hembra del colibrí de Costa no es tan distinta como el macho, tiene un color verde grisáceo por encima con blanco por debajo del vientre.
El colibrí de Costa es bastante común en los arbustos de desiertos áridos y en algún jardines cercanos del suroeste de los Estados Unidos y de la península de Baja California en México.
El cortejo del macho de colibrí de Costa es una serie animada de descensos y formación de arcos en picado, utilizando cuidadosamente un ángulo apropiado del sol para lucir su plumaje violeta e impresionar a posibles parejas. En cada descenso en alta velocidad también pasará a centímetros de la hembra, encaramada sobre una rama cercana y se acentuada por un chillido agudo.
El colibrí de Costa construye un pequeño nido forma de taza con fibras vegetales y abajo recubre con líquenes para mantenerlo unido. El nido se sitúa sobre el suelo en un tallo de la yuca o la rama de un árbol. La hembra pone solo dos huevos, de color blanco, que son incubados durante 15 a 18 días antes de la eclosión. Los jóvenes colibríes de Costa abandonan el nido luego de 20 o 23 días.
Al igual que todas las demás especies de colibríes, el colibrí de Costa se nutre del néctar de las flores y los pequeños insectos que encuentra en los pétalos de la flor. Igual que con otras especies, puede ralentizar su metabolismo durante las noches frías cuando entra en un estado similar a la hibernación, conocido como letargo: su corazón y ritmo respiratorio disminuiyen drásticamente.
Se conocen híbridos de esta ave, así como el colibrí gorjinegro y el colibrí coliancho.
El binomio conmemora al ornitólogo francés Louis Marie Pantaléon Costa, marqués de Beauregard (1806—1864).
Calypte costae Calypte generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.
Calypte costae Calypte generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.
Calypte costae
Le Colibri de Costa (Calypte costae) est une espèce d'oiseau appartenant à la famille des Trochilidae. Le nom vernaculaire de l'espèce commémore Louis Marie Pantaleon Costa (1806-1864)[1].
Cette espèce s'hybride avec le Colibri à queue large (bien que rarement), avec le Colibri à gorge noire et le Colibri d'Anna.
Calypte costae
Le Colibri de Costa (Calypte costae) est une espèce d'oiseau appartenant à la famille des Trochilidae. Le nom vernaculaire de l'espèce commémore Louis Marie Pantaleon Costa (1806-1864).
Il colibrì di Costa (Calypte costae (Bourcier, 1839)) è un uccello della famiglia Trochilidae, diffuso negli Stati Uniti e in Messico.[2]
È un colibrì di piccola taglia, lungo 7,5–8,5 cm, con un peso di circa 3 g.[3]
È una specie prevalentemente nettarivora che si nutre sui fiori degli arbusti di Salvia spp. e Trichostema spp.[3]
L'areale di questa specie comprende gli Stati Uniti sud-occidentali e il Messico nord-occidentale.[2]
Il colibrì di Costa (Calypte costae (Bourcier, 1839)) è un uccello della famiglia Trochilidae, diffuso negli Stati Uniti e in Messico.
De Costa's kolibrie (Calypte costae) is een vogel uit de familie Trochilidae (kolibries).
Deze soort komt voor in de zuidwestelijke Verenigde Staten en noordwestelijk Mexico.
De Costa's kolibrie (Calypte costae) is een vogel uit de familie Trochilidae (kolibries).
Costas kolibri[4] (Calypte costae) är en fågel i familjen kolibrier.[3]
Den förekommer i sydvästra USA och söderut till Baja California och nordvästra Mexico.[2]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Fågelns svenska och vetenskapliga artnamn hedrar Louis Marie Pantaleon Costa (1806-1864), fransk statsman, naturforskare, arkeolog och kolibrikännare.[5]
Calypte costae là một loài chim trong họ Trochilidae.[2] Nó khá phổ biến trong các bụi cây rậm rạp bên sa mạc khô cằn và bất kỳ khu vườn nào gần đó ở Tây Nam Hoa Kỳ và bán đảo Baja California của Mexico.
Calypte costae là một loài chim trong họ Trochilidae. Nó khá phổ biến trong các bụi cây rậm rạp bên sa mạc khô cằn và bất kỳ khu vườn nào gần đó ở Tây Nam Hoa Kỳ và bán đảo Baja California của Mexico.
Места гнездовий Круглый год
ЗимовкаКалипта Коста[1] (лат. Calypte costae) — колибри небольшого размера, обитающий на юге Северной Америки.
В длину калипта Коста достигает 7,6—8,9 см, размах крыльев до 11 см, а весит около 3 г. Половой диморфизм ярко выражен. Самцы имеют зелёное оперение на спине и боках. Верх головы, крылья и хвост чёрные. Живот и щёки белые. Перья на груди блестящие, сине-фиолетового цвета, такого же цвета затылок. Самка бурого цвета, хвост зеленоватый, живот, как и у самца, белый.
Ареал этой птицы довольно велик. Он охватывает юго-запад США и мексиканский полуостров Калифорния. Эта птица обитает в засушливых местах, где произрастает мало растений и часто появляется в близлежащих к этим территориям садах.
Во время ухаживания самец калипты Коста стремится показать самке своё оперение на груди. Для этого он встаёт на расстоянии нескольких десятков сантиметров от неё под углом к солнцу и начинает наклонять свою голову и вертеть шеей, сопровождая это пронзительными криками.
Гнездо состоит в основном из растительности и пуха[2] и располагается на ветках деревьев (если они есть) или на стволах юкки. Самка откладывает два белых яйца, которые насиживает 15—18 дней. Птенцы вылетают из гнезда через 20—23 дня после вылупления.
Как и другие колибри, калипта Коста питается нектаром цветов и иногда насекомыми. Во время холодных ночей может впадать в анабиоз.
Калипта Коста часто образует гибриды с калиптой Анны, черногорлым архилохусом и трёхцветным селасфорусом[3].
Изначально Жюль Бурсье дал калипте Коста название Ornismya costæ[4], и лишь позже она была отнесена в род Calypte. Научное название было дано по имени Луи Мари Панталеона Коста, маркиза Борегара (1806—1864), орнитолога и археолога.
Калипта Коста (лат. Calypte costae) — колибри небольшого размера, обитающий на юге Северной Америки.
В длину калипта Коста достигает 7,6—8,9 см, размах крыльев до 11 см, а весит около 3 г. Половой диморфизм ярко выражен. Самцы имеют зелёное оперение на спине и боках. Верх головы, крылья и хвост чёрные. Живот и щёки белые. Перья на груди блестящие, сине-фиолетового цвета, такого же цвета затылок. Самка бурого цвета, хвост зеленоватый, живот, как и у самца, белый.
Ареал этой птицы довольно велик. Он охватывает юго-запад США и мексиканский полуостров Калифорния. Эта птица обитает в засушливых местах, где произрастает мало растений и часто появляется в близлежащих к этим территориям садах.
Во время ухаживания самец калипты Коста стремится показать самке своё оперение на груди. Для этого он встаёт на расстоянии нескольких десятков сантиметров от неё под углом к солнцу и начинает наклонять свою голову и вертеть шеей, сопровождая это пронзительными криками.
Гнездо состоит в основном из растительности и пуха и располагается на ветках деревьев (если они есть) или на стволах юкки. Самка откладывает два белых яйца, которые насиживает 15—18 дней. Птенцы вылетают из гнезда через 20—23 дня после вылупления.
Как и другие колибри, калипта Коста питается нектаром цветов и иногда насекомыми. Во время холодных ночей может впадать в анабиоз.
Калипта Коста часто образует гибриды с калиптой Анны, черногорлым архилохусом и трёхцветным селасфорусом.
Изначально Жюль Бурсье дал калипте Коста название Ornismya costæ, и лишь позже она была отнесена в род Calypte. Научное название было дано по имени Луи Мари Панталеона Коста, маркиза Борегара (1806—1864), орнитолога и археолога.