Chrysolampis mosquitus (Linnaeus 1758)

'Chrysolampis mosquitus) ye una pequeña especie de colibrí, la única del xéneru Chrysolampis.^[1]

Carauterístiques

Mide unos 8 centímetros de llargu, y masa 3,5 gramos. Les partes cimeres del machu son marrón escuru con tonos brillosos de verde, cola nuca y coroniella coloráu brillante, doráu nel pechu y cola granate, ente que la fema tien partes cimeros verde bronce, y les inferiores gris pálidu.^[2]

La fema pon dos güevos nun pequeñu nial con forma de mota, que guaren a los 16 díes. Los pitucos son curiaos polos sos padres por unos 18-19 díes más.^[2]

Aliméntase principalmente de néctar, anque dacuando prinden inseutos pequeños.^[2]

Distribución y hábitat

Ye nativa d'Aruba, Bolivia, Brasil, Colombia, Guyana Francesa, Guyana, Antilles Holandeses, Panamá, Surinam, Trinidá y Tobagu y Venezuela, cubriendo un rangu de 5.300.000 kilómetros cuadraos.^[1]

Habita nel trópicu, en montes de galería, montes caducos, campos de cultivu, manglares y parques, so los 1500 msnm, anque'l so centru de bayura ta so los 500 msnm.^[3]

Nun se considera que la especie tea amenazada, anque se clasificó como poco común en delles partes del so rangu.^[1]

Referencies

Enllaces esternos

• Imáxenes:
  • Picasa: Machu (dende'l llau)
  • GTO: Machu (dende'l frente)
  • Trogon Travels: Fema (dende tras)
  • ArtFullBirds: Fema (dende'l lladral)

• Videos
  • Youtube: Machu folgando

El colibrí robí (Chrysolampis mosquitus) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) i única espècie del gènere Chrysolampis (Boie, F, 1831). Habita boscos, sabanes, matolls i manglars de Colòmbia, Guaiana, Veneçuela, est de Bolívia i centre i est de Brasil.

Referències

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sïedn rhuddem (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: sïednod rhuddem) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Chrysolampis mosquitus; yr enw Saesneg arno yw Ruby-topaz hummingbird. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. mosquitus, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

Gall fwyta neithdar o fewn blodau, ac wrth ymestyn i'w gyrraedd, mae'n rwbio'n erbyn y paill ac yn ei gario i flodyn arall gan ei ffrwythloni.

Teulu

Mae'r sïedn rhuddem yn perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Moskitokolibri (Chrysolampis mosquitus), auch Topasrubinkolibri genannt, ist ein wendiger Kolibri, der vor allem durch die Achterbewegung seiner Flügel bekannt ist. Es ist die einzige Art, die in die Gattung Chrysolampis gestellt wird

Merkmale

Mit seiner Länge von 9 cm und Flügelspannweite von 12 cm ist er einer der kleinsten Kolibriarten. Er wiegt etwa 4 Gramm.

Das Männchen hat grün-glänzende dunkelbraune Oberpartien. Die Krone und der Nacken sind glänzend rot, die Kehle und die Brust sind leuchtend gold-orange. Der Rest der Unterseite ist braun, und der kastanienbraune Schwanz hat eine schwarze Spitze. Das Männchen sieht oft sehr dunkel aus, bis es sich umdreht und die leuchtenden Farben im Sonnenlicht aufblitzen.

Das Weibchen hat bronzegrüne Ober- und blassgraue Unterpartien. Der Schwanz ist kastanienfarben mit einem dunklen Subterminalband und einer weißen Spitze. Weibchen aus Trinidad haben typischerweise einen grünlichen Kehlstreifen (er kann dunkel erscheinen), aber das ist anderswo in seinem Verbreitungsgebiet nicht üblich.

Juvenile Weibchen ähneln den adulten Weibchen, haben aber eine weiße Spitze am Schwanz, die dunkelbraun ist. Juvenile Männchen ähneln dem juvenilen Weibchen, haben aber einen variablen Anteil an schillerndem Orange an der Kehle.

Der Ruf dieser Art ist ein hohes "tsip".

Lebensweise

Moskitokolibris leben außerhalb der Brutzeit sehr einzelgängerisch in Revieren. Diese verteidigen sie sogar gegen viel größere Vögel. Es wird ihnen nachgesagt, dass sie angreifenden Raubvögeln die Augen ausstechen können. Sie sind sehr schnell und wendig und verbringen fast ihr ganzes Leben im Flug.

Fortpflanzung

Die Paarung von Moskitokolibris konnte lange Zeit nicht beobachtet werden, da die Vögel dabei zu schnell fliegen. Nur mit Fotokameras, denen Lichtschranken als Auslöser dienten, konnten bisher Bilder der Paarung gemacht werden. Das Männchen paart sich in der Luft mit mehreren Weibchen kurz hintereinander und singt dabei in einer Tonhöhe, die für die meisten Menschen nicht wahrnehmbar ist.

Nach der Paarung legt das Weibchen aus Moos, Flechten und klebrigen Spinnweben ein winziges, napfförmiges Nest an. Darin bebrütet es die ein oder zwei Eier, bis die Jungen nach 12 bis 21 Tagen schlüpfen. Die Nestlingsdauer beträgt 3 Wochen, danach sind die Jungvögel flügge und verlassen das Nest.

Ernährung

Moskitokolibri im Flug an einem Nektarspender

Gemaltes Bild von Georges-Louis Leclerc de Buffon

Wie die meisten Kolibris ernährt sich auch der Moskitokolibri von Nektar und Insekten. Um an den Nektar zu gelangen, vollführen sie vor der Blüte einen Standflug. Dabei bewegen sich die Flügel in einer Achterschleife, welche durch besondere Flügelkonstruktionen den Flügel im Schultergelenk rotieren lassen. Die Brust- und Schultermuskeln machen etwa ein Drittel des Gesamtgewichts aus. Der Schnabel hat genau die richtige Länge, um an den Nektar zu gelangen und die Blüte zu bestäuben.

Der Moskitokolibri muss sehr viel Nektar trinken, da sein Energieumsatz etwa 25-mal höher ist, als der eines taubengroßen Vogels. Er kann gefangene Insekten nicht schlucken und fliegt daher mit der Beute im Schnabel so schnell, dass diese in den Schlund gepresst wird.

Verbreitung

Das Verbreitungsgebiet des Moskitokolibris

Das Verbreitungsgebiet der Moskitokolibris erstreckt sich über Brasilien, Kolumbien, Venezuela, Nordost-Bolivien, Guayana, Tobago und Trinidad und Panama. Sie leben vor allem in Wäldern, sowie im Busch- und Savannenland. Ihre Art wird immer seltener, da sie wegen ihrer Bälge gejagt werden und ihr Lebensraum zerstört wird.

Etymologie und Forschungsgeschichte

Carl von Linné beschrieb den Moskitokolibri unter dem Namen Trochilus Mosquitus. Als Fundort nannte er South Carolina.^[1] 1831 wurde die Art zusammen mit Trochilus elatus, T.cyanomelas, T. guianensis und T. carbunculus von Friedrich Boie der neuen Gattung Chrysolampis zugeordnet.^[2] Dieser Name ist griechischen Ursprungs und leitet sich von »khrusolampis χρυσολαμπις« für »goldglänzend« ab.^[3] Das Artepitheton »mosquitus« leitet sich vom griechischen »myîa μυῖα« für »Fliege« ab.^[4]

Galerie

• Männchen in Flug (Brasilien)

• Weibchen

• Männchen in Flug

• Weibchen (links)

Literatur

• James A. Jobling: Helm Dictionary of Scientific Bird Names. Christopher Helm, London 2010, ISBN 978-1-4081-2501-4.
• Carl von Linné: Systema Naturae per Regna Tria Naturae, Secundum Classes, Ordines, Genera, Species, Cum Characteribus, Differentiis, Synonymis, Locis. 10. Auflage. Band 1. Imprensis Direct Laurentii Salvii, Stockholm 1758 (online [abgerufen am 15. Juni 2014]).
• Friedrich Boie: Bemerkungen über Spezies und einige ornithologische Familien und Sippen. In: Isis von Oken. Band 24, 1831, S. 538–548 (online [abgerufen am 18. Juni 2014]).

Einzelnachweise

மாணிக்கம்-புட்பராக ஓசனிச்சிட்டு (ruby-topaz hummingbird, Chrysolampis mosquitus) என்பது சிறிய அண்டிலிசு பகுதி உட்பட வெப்ப வலய தென் அமெரிக்கா முதல் கொலொம்பியா, வெனிசுவேலா, பிரேசில், வட பொலிவியா, தென் பனாமா ஆகிய இடங்களில் இனப் பெருக்கம் செய்யயும் ஒரு சிறிய பறவை ஆகும்.

இது கிரிஸ்சோலம்பிஸ் பேரினத்தைச் சேர்ந்த ஒரே ஒரு பறவை இனமாகும். இது பருவகால வலசை போதல் தன்மை உடையதாயினும், அதனுடைய நகர்வு சரியாக புரிந்து கொள்ளப்படவில்லை.

உசாத்துணை

• ffrench, Richard (1991). A Guide to the Birds of Trinidad and Tobago (2nd ). Comstock Publishing. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-8014-9792-2.
• Hilty, Steven L. (2003). Birds of Venezuela. London: Christopher Helm. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-7136-6418-5.

The ruby-topaz hummingbird (Chrysolampis mosquitus), commonly referred to simply as the ruby topaz, is a species of hummingbird in the subfamily Polytminae, the mangoes. It is found in Aruba, Bolivia, Bonaire, Brazil, Colombia, Curaçao, French Guiana, Guyana, Panama, Suriname, Trinidad and Tobago, and Venezuela.^[3][4][5]

Taxonomy

The ruby-topaz hummingbird was formally described by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in 1758 in the tenth edition of his Systema Naturae under the binomial name Trochilus mosquitus.^[6] The type locality is Suriname.^[7] The ruby-topaz hummingbird is now the only species placed in the genus Chrysolampis, which was introduced by the German zoologist Friedrich Boie in 1831.^[8][9] The name Chrysolampis is from the Ancient Greek khrusolampis meaning "glow-worm". The specific name mosquitus is a Spanish diminutive and means "little fly".^[10] The species is monotypic: no subspecies are recognised.^[3]

Description

The ruby-topaz hummingbird is 8 to 9.5 cm (3.1 to 3.7 in) long and weighs 2.5 to 5 g (0.09 to 0.18 oz). Its almost straight, black bill is relatively short compared to those of most other hummingbirds. The male has dark brown upperparts with an olive gloss. Its crown and nape are glossy ruby red, and the throat and breast are usually iridescent golden though sometimes emerald green. The rest of the underparts are brown and the chestnut tail is tipped black.^[11]

The female ruby-topaz hummingbird has bronze-green upperparts and pale grey underparts. The tail is mostly chestnut with a dark subterminal band and a white tip; the central feathers are olive green. Females on Trinidad and Tobago sometimes have a greenish throat-streak (it may appear dark). Juvenile females are similar to adult females, but with a white-tipped dusky-brown tail. Juvenile males resemble the juvenile female, but with a variable amount of iridescent orange to the throat.^[11]

Distribution and habitat

The ruby-topaz hummingbird is found from eastern Panama east through northern Colombia, Venezuela, and the Guianas into northeastern Brazil. From there it is found through central and eastern Brazil as far south as Mato Grosso and westward into eastern Bolivia. In Colombia its range extends southward between the three Andes ranges, and it is also found in the ABC Islands and Trinidad and Tobago.^[3][11] It has been recorded as a vagrant in Argentina and Peru and there is at least one unconfirmed sight record in Paraguay.^[4]

The ruby-topaz hummingbird inhabits the interior and edges of open savanna-like landscapes and shrubby arid hillsides; it is found in gardens and cultivated areas as well. It mostly occurs below 500 m (1,600 ft) of elevation but is found as high as 1,700 m (5,600 ft).^[11]

Behavior

Movement

The ruby-topaz hummingbird is migratory, though its movement pattern and timing vary across its range and are not well defined. It appears to move north and south in Brazil and east and west along the north coast of South America and the offshore islands.^[11]

Feeding

The ruby-topaz hummingbird feeds on nectar from a wide variety of flowering shrubs, trees, epiphytes, cacti,^[12] and crops. However, they prefer the flowers of the samaan tree and the Ixora plant since these flowers have a high sugar content.^[12] Males defend feeding territories. The species also catches small insects and spiders^[12] on the wing and sometimes gleans them from within foliage.^[11]

Breeding

The ruby-topaz hummingbird's breeding season varies across its range. In the northern part it spans from December to June and in much of Brazil from September to March. The female makes a tiny cup nest of fine plant fibers and spider silk decorated on the outside with lichens. It places it on a branch or in a branch fork, typically between 1 and 4 metres (3.3 and 13 ft) above the ground. The clutch size is two eggs. The incubation time is 15 to 16 days with fledging usually 19 to 22 days after hatch, though sometimes as long as 28 days.^[11]

Vocalization

The ruby-topaz hummingbird's song is "a doubled 'tliii...tliii...tliii'", which is usually given from a high perch.^[11]

Status

The IUCN has assessed the ruby-topaz hummingbird as being of Least Concern, though its population size and trend are unknown.^[1] It is a "[c]ommon resident in the lowlands and coastal ranges" and "[r]eadily accepts man-made habitats.^[11]

Gallery

• 

  Male in flight

• 

  Male in flight

• 

  Female in flight

• 

  Female (left)

• 

  Male

• 

  Male by Georges-Louis Leclerc de Buffon (1707-1788)

References

El tucusito rubí, colibrí rubí, colibrí rubí topacio, colibrí rubitopacio o picaflor topacio (Chrysolampis mosquitus) es una pequeña especie de colibrí, la única del género Chrysolampis.^[1]​

Características

Mide unos 8 centímetros de largo, y masa 3,5 gramos. Las partes superiores del macho son marrón oscuro con tonos brillantes de verde, con la nuca y coronilla rojo brillante, dorado en el pecho y cola granate, mientras que la hembra tiene partes superiores verde bronce, y las inferiores gris pálido.^[2]​

La hembra pone dos huevos en un pequeño nido con forma de cáliz, que empollan a los 16 días. Los polluelos son cuidados por sus padres por unos 18-19 días más.^[2]​

Se alimenta principalmente de néctar, aunque a veces capturan insectos pequeños.^[2]​

Distribución y hábitat

Es nativa de Aruba, Bolivia, Brasil, Colombia, Guyana Francesa, Guyana, Antillas Neerlandesas, Panamá, Suriname, Trinidad y Tobago y Venezuela, cubriendo un rango de 5.300.000 kilómetros cuadrados.^[1]​

Habita en el trópico, en bosques de galería, bosques caducos, campos de cultivo, manglares y parques, bajo los 1500 msnm, aunque su centro de abundancia está bajo los 500 msnm.^[3]​

No se considera que la especie esté amenazada, aunque se ha clasificado como poco común en algunas partes de su rango.^[1]​

Referencias

Chrysolampis mosquitus Chrysolampis generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Chrysolampis
• Trochilidae

Rubiinihohtokolibri (Chrysolampis mosquitus) on neotrooppisella alueella elävä kiitäjälintu. Se on sukunsa ainoa laji. Sen esiintymisalue ulottuu Panaman itäosasta Kolumbiaan, Venezuelaan, Guyanaan, Surinameen, Ranskan Guayanaan, sekä Brasilian koillis- ja keskiosien Parásta ja Pernambucosta Mato Grossoon ja Bolivian itäosiin. Laji elää myös Etelä-Amerikan mantereen pohjoisreunan saarilla Arubasta, Curaçaosta ja Bonairesta Trinidad ja Tobagoon. Carl von Linné kuvaili lajin holotyypin Surinamesta vuonna 1758.^[2]

Lähteet

Chrysolampis mosquitus

Le Colibri rubis-topaze (Chrysolampis mosquitus) est une espèce d’oiseaux de la famille des Trochilidae, la seule du genre Chrysolampis.

Le colibri rubis-topaze est un petit oiseau qui se reproduit dans les Petites Antilles et dans le nord tropical de l'Amérique du Sud, de la Colombie, du Venezuela et des Guyanes, au sud jusqu'au centre du Brésil et au nord de la Bolivie, ainsi que de la Colombie jusqu'au sud du Panama. C'est un migrant saisonnier, bien que ses mouvements ne soient pas bien compris.

Ce colibri habite en pleine campagne, dans les jardins et les cultures. Il mesure 8,1 cm de long et pèse 3,5 g. Par rapport à la plupart des autres colibris, le bec noir presque droit est relativement court.

Etymoligie

La chrysolampe est d'origine grecque et dérive du khrusolampis χρυσολαμπις pour le ver luisant. Mosquitus est dérivé du grec myîa μυῖα pour mouche.^[1]

Galerie

• Mâle en vol

• Mâle

• Femelle en vol

• Mâle en vol

Notes et références

Voir aussi

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 18 mai 2015)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Chrysolampis mosquitus dans Apodiformes
• (fr+en) Référence Avibase : Chrysolampis mosquitus (+ répartition)
• (fr+en) Référence ITIS : Chrysolampis mosquitus (Linnaeus, 1758)
• (en) Référence Animal Diversity Web : Chrysolampis mosquitus
• (en) Référence NCBI : Chrysolampis mosquitus (taxons inclus)

Il colibrì rubino-topazio (Chrysolampis mosquitus (Linnaeus, 1758)) è un uccello appartenente alla famiglia Trochilidae, diffuso in America centrale e meridionale. È l'unica specie del genere Chrysolampis F. Boie, 1831.^[2]

Descrizione

È un colibrì di media taglia (lunghezza: 8–9 cm, peso: 3,5-5 gr)^[3].

Il maschio ha un vistoso piumaggio iridescente di un colore che va dal verde scuro al marrone, con una corona che va dal rosso all'arancio e una vistosa macchia su gola e torace di colore variabile dal giallo al verde; reca sulla coda due lunghe penne nere che si incrociano verso la punta; becco e zampe sono neri.

La femmina, meno vistosa, ha la livrea verde-bronzo e la coda più breve.

Biologia

Il becco allungato e lievemente ricurvo permette a questo colibrì di prelevare il nettare di diverse specie di fiori della foresta pluviale. Vive di preferenza negli strati medio e alto della foresta; talvolta difende come proprio territorio l'intera chioma di un albero in fiore.

Distribuzione e habitat

Vive nelle Piccole Antille (Aruba, Bonaire, Sint Eustatius, Saba, Curaçao, Sint Maarten, Trinidad e Tobago) e nelle regioni tropicali del centroamerica e sudamerica (Colombia, Venezuela, Guiana, Suriname, Brasile, Bolivia e Paraguay).^[1]

Note

De muskietkolibrie (Chrysolampis mosquitus) is een vogel uit de familie Trochilidae (kolibries).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor van oostelijk Panama tot noordelijk, oostelijk en centraal Zuid-Amerika.

Externe link

• Avibase

Rubintopas (Chrysolampis mosquitus) er en liten monotypisk kolibri i slekten Chrysolampis, som tilhører gruppen Polytminae.

Beskrivelse

Rubintopas blir cirka 8–9,5 cm lang og veier omkring 3,5–5 g. Arten viser stor variasjon i farger på fjærdrakten. Det sorte nebbet er halvlangt og rett, øynene er mørkebrune og føttene er gråsorte. I dårlige lysforhold vises fargene i fjærdrakten som kjedelige farger som brun og sort. Men i de rette lysforholdene kan det briljante fargespillet av fjærdrakten bli sett.^[1]

Den voksne hannen har en mørk grønn/brun øvre fjærdrakt med en rubinrød krone og nakke. Halsen og brystet har en gyllen smaragdgrønn farge. Hannens nedre fjærdrakt er brun, mens vingene er mørk grå. Halen er kastanje-farget og har en svart tipp.

Hunnen har hovedsakelig en bronse-grønn øvre fjærdrakt og er blek grå under. Hun har en mørk hakestripe. Halen er kastanjefarget med hvite tips.

Utbredelse

Rubintopasen hekker fra det sørlige Panama og sørover gjennom de i søramerikanske landene Venezuela, Colombia og Guyanas til nord-, øst- og det sentrale Brasil og Nord-Bolivia.

Arten trives i savannelignende vegetasjon (blant annet på caatingaen) og finnes ellers i åpent landskap, hager og på dyrket mark, opp til 1 700 moh, men den mest tallrik under 500 moh.^[1]

Atferd

Rubintopas drikker nektar fra et bredt utvalg av fargerike, duftende små blomster i trær, busker, og kaktuser. De søker blomster med høyest mulig sukkerinnhold og er spesielt glade i blomstene på treet Albizia saman og trær i slekten Ixora. De drikker også sukkervann fra lokale fuglebrett og fanger både edderkopper og insekter. En hekkende hunn kan ta opptil 2 000 insekter i døgnet. Insektene er viktige kilder til protein og er et spesielt viktig tilskudd i hekketiden.^[1]

Hunnen bygger reir og forsvarer reirplassen aggressivt mot andre fugler, også hannen, og store insekter, som humler og møll.^[1]

Sangen hos denne arten oppleves som et høyt, skrikende «tsii tsii tsii».

Referanser

Eksterne lenker

• (en) Rubintopas i Encyclopedia of Life
• (en) Rubintopas i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Rubintopas hos NCBI
• (en) Rubintopas hos ITIS
• (en) Kategori:Chrysolampis mosquitus – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Chrysolampis mosquitus – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Chrysolampis mosquitus – detaljert informasjon på Wikispecies
• Ruby-topaz Hummingbirds. BeautryofBirds.com

Moskitnik^[4], koliber rubinowy^{[potrzebny przypis]} (Chrysolampis mosquitus) – gatunek ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae) występującego w Brazylii, Kolumbii, Wenezueli, północno-wschodniej Boliwii, Gujanie, Tobago, Trynidadzie. Żyje w lasach, w zaroślach krzewów i na sawannach. Należy do monotypowego rodzaju Chrysolampis^[4].

Średnie wymiary

• Długość ciała - 9 cm.
• Waga - ok. 4 g.
• Rozpiętość skrzydeł - ok. 12 cm.

Pożywienie

Większość kolibrów żywi się nektarem z kwiatów i owadami, koliber rubinowy, zwany także moskitnikiem nie jest tu żadnym wyjątkiem. Musi cały czas przyjmować pożywienie, ma bowiem bardzo szybką przemianę materii i uzupełnienie jej źródeł jest dla niego niezbędne. Nawet podczas spoczynku zużywa 25 razy więcej energii niż ptak wielkości kaczki. Koliber rubinowy pije nektar z kwiatów roślin zatrzymując się na chwilę w locie przed wybraną rośliną i zanurzając w kwiecie swój dziób i język jak sondę. Owady chwyta moskitnik w locie. W odróżnieniu od innych owadożernych ptaków nie umie przesunąć do przełyku złapanych owadów. Dlatego musi stosować osobliwą taktykę: podlatuje do zdobyczy z wielką prędkością, by sama wpadła pod ciśnieniem powietrza do przełyku.

Rozmnażanie

Zaloty kolibrów rubinowych długo pozostawały dla ludzi tajemnicą, ptaki bowiem gonią się podczas nich z ogromną prędkością pomiędzy roślinnością na swoim terytorium. Dopiero ostatnio za pomocą nowoczesnej techniki fotograficznej i filmowej udało się odkryć wiele tajemnic dotyczących rozmnażania kolibrów. Parzenie moskitników odbywa się w powietrzu. Samczyk, stale śpiewając, lata przed jedną lub kilkoma samicami. Najczęściej parzy się w krótkim czasie z wieloma partnerami. Tony, jakie wydaje w locie, często są niesłyszalne dla ludzkiego ucha. Gniazdo - mała, miskowata budowla z mchu, porostów i pajęczyn, umieszczone bywa zazwyczaj w rozgałęzieniu drzewa. Samiczka znosi 2-3 jajeczka, z których po 2-3 tygodniach wykluwają się pisklęta.

Tryb życia

Koliber rubinowy spędza niemal cały dzień w powietrzu. Lata z kwiatu na kwiat, przed każdym zatrzymuje się na chwilę i szuka nektaru. Niedoścignione umiejętności lotnicze kolibrów związane są z budową szkieletu, umożliwiającą ruch rotacyjny kości w stawie ramieniowym. Kiedy koliber porusza skrzydłami tak, by ich końce zakreślały ósemki, może zatrzymać się w powietrzu w miejscu, szybko przelatywać z kwiatu na kwiat, a nawet cofać się podczas lotu. Przymocowane do szkieletu mięśnie, które sterują tymi akrobacjami i stanowią niemal 1/3 wagi kolibra. Poza porą lęgową moskitnik prowadzi samotne życie, zaciekle broni swego terytorium, nawet przed większymi niż on sam. Wiadomo o nim, że broniąc się, dziobie w oczy ptaki drapieżne i innych wrogów.

Czy wiesz, że...

• Koliber rubinowy potrafi poruszać skrzydłami bardzo szybko nawet w porównaniu z innymi gatunkami kolibrów. Średnia kolibrów wynosi 50-70 ruchów na sekundę, a u kolibra rubinowego nawet 100 machnięć.
• Metaliczny połysk piór kolibrów wywołany jest przez warstwę ziarenek pigmentu w ich pierzu, która mocno załamuje światło.
• By kolibry mogły przetrwać noc - gdy nie przyjmują pożywienia - popadają w jakby skrócony "sen zimowy", przy którym spada tempo przemiany materii.

Przypisy

Bibliografia

• "Encyklopedia zwierząt od A do Z" Warszawa 1999

O beija-flor-vermelho (Chrysolampis mosquitus) é uma espécie de ave da família Trochilidae. Pode ser encontrada na Bolívia, Brasil, Colômbia, Panamá, Venezuela, Guiana, Suriname, Guiana Francesa, Trinidad e Tobago, Aruba, Bonaire e Curaçao.^[1] É a única espécie descrita para o gênero Chrysomapis. Possuem 8cm de comprimento e apresenta dimorfismo sexual.^[2]

Referências

Topaskolibri^[4] (Chrysolampis mosquitus) är en fågel i familjen kolibrier.^[2]

Utbredning och systematik

Arten är den enda i släktet Chrysolampis. Fågeln förekommer från tropiska östra Panama till Colombia, Venezuela, östra Bolivia och Brasilien.^[2]

Status

IUCN kategoriserar arten som livskraftig.^[1]

Bilder

• Hane, Tobago

• Hona

• Hona, Tobago

• Hane tecknad av Georges-Louis Leclerc de Buffon (1707-1788)

Noter

1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Chrysolampis mosquitus Från: IUCN 2014. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.3 www.iucnredlist.org. Läst 2015-01-16.
2. ^ [a b c] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 <http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download>, läst 2015-01-01
3. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2018. IOC World Bird List (v 8.1). doi : 10.14344/IOC.ML.8.1.
4. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör topaskolibri.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Chrysolampis mosquitus.
  Artförteckning

Yakut-safir sinek kuşu (Chrysolampis mosquitus), sinek kuşugiller familyasından Chrysolampis cinsine dahil bir kuş türü.

Özellikler

Yaklaşık 8,1 cm ve 3.5 gdırlar. Diğer sinek kuşlarına kıyasla, neredeyse dümdüz, siyah gaga, göreli olarak daha kısadır. Erkeğin, yeşil-parlak koyu kahverengi üst kısmı vardır. Taç ve ense, düz ve parlak kırmızı, boğaz ve göğüs parlak altın-portakal rengidir. Geri kalan alt parçalar kahverengi, kuyruk kestane rengi ve uç kısmı siyahtır. Dişinin bronz-yeşil üst parçaları ve soluk gri alt parçaları vardır.

Beslenme ve yuva

Bu türün yiyeceği nektardır ve bazı küçük böceklerle de beslenirler. Dişi alçak bir dalın çatalında yaptığı küçücük bir fincangibi yuvasına iki yumurta bırakır. Kuluçka dönemi 16 gün sürer. Yakut-safir sinek kuşunun erkekleri, dikkat çekici bir şekilde tüner ve saldırgan bir tutumla bölgelerini savunurlar.

Yayılışları

Küçük Antiller ve Kolombiya, Venezuela ve Guyanalar'dan tropikal kuzey Güney Amerika, orta ile güney Brezilya ve kuzey Bolivya'ya; ve de Kolombiya'dan güney Panama'ya kadar üreme gösterirler. Mevsimlik göçmendirler. Açık kırlarda, bahçelerde ve ekili tarlalarda yaşarlar.

Dış bağlantılar

Chrysolampis mosquitus là một loài chim trong họ Chim ruồi.^[2]

Hình ảnh

• 
• 
• 
• Chim trống Tobago

• Chim trống đang bay, Tobago

• Chim mái

• Chim mái, Tobago

• Male by Georges-Louis Leclerc de Buffon (1707-1788)

Chú thích

Tham khảo

• ffrench, Richard (1991). A Guide to the Birds of Trinidad and Tobago (ấn bản 2). Comstock Publishing. ISBN 0-8014-9792-2.
• Hilty, Steven L. (2003). Birds of Venezuela. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-6418-5.

Liên kết ngoài

• http://www.hummingbirdsociety.org/photogallery - photographs of this and other hummingbird species
• Stamps (for Brazil, Guyana, Netherlands Antilles, Suriname, Venezuela) with RangeMap
• Ruby-topaz Hummingbird photo gallery VIREO

Bài viết họ Chim ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Систематика
на Викивидах

Изображения
на Викискладе

Руби́новый коли́бри^[1] (лат. Chrysolampis mosquitus) — вид птиц из рода Колибри.

Описание

Длина тела составляет 9 см, размах крыльев — 12 см. Вес птицы около 4 г. Оперение самки окрашено в коричнево-белый цвет, в то время как оперение самца тёмно-зелёное. Макушка и затылок ярко-красные, на горле и груди блестящие перья золотисто-оранжевого цвета. Остальная нижняя часть тела коричневого цвета. Самцы часто выглядят очень тёмными, пока не поворачиваются на свет и тогда их оперение вспыхивают яркими цветами на солнце.

Распространение

Ареал рубинового колибри простирается на Бразилию, Колумбию, Венесуэлу, северо-восток Боливии, Гвиану, Тринидад и Тобаго. Они живут в основном в лесах, а также в буше и саванне.

Образ жизни

Колибри ведут вне сезона размножения одиночный образ жизни на своём участке. Они защищают его даже от гораздо более крупных птиц. Это очень проворные и быстрые птицы, проводящие большую часть своей жизни в полёте.

Питание

Как и большинство колибри, рубиновый колибри питается нектаром и насекомыми. Чтобы добраться до нектара, птица зависает в воздухе перед цветком. При этом крылья двигаются в виде двойной петли-восьмёрки благодаря особой конструкции крыла в плечевом суставе. Мышцы груди и плеч составляют около одной трети общего веса. Клюв именно такой длины, чтобы суметь добраться до нектара и опылить цветок.

Рубиновому колибри необходимо пить много нектара, потому что его превращение энергии примерно в 25 раз выше, чем у птицы размером с голубя. Он не может проглотить пойманных насекомых и мух, и поэтому летит с добычей в клюве настолько быстро, чтобы она сама проскочила в глотку.

Размножение

Спаривание рубинового колибри долгое время не могло быть обнаружено, так как птицы летали слишком быстро. Только с помощью фотокамер, фотоэлементы которых служили в качестве триггера, удалось получить изображения сцены спаривания. Самец в быстрой последовательности спаривается с несколькими самками в воздухе и поёт при этом в тональности, которую большинство людей не воспринимает на слух.

После спаривания самки строят крошечные, чашеобразные гнёзда из мха, лишайника и липкой паутины. Затем она откладывает в него одно—два яйца, высиживает которые от 12 до 21 дня. Выводок остаётся в гнезде 3 недели, после чего молодые птицы оперяются и покидают гнездо.

Примечания