nomes no trilho de navegação
Caprimulgus is 'n genus van voëls in die familie van nagswaels (Caprimulgidae).
Die volgende spesies behoort aan die genus:[1]
Caprimulgus a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ adrened, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Daou-ugent spesad a ya d'ober ar genad hiziv an deiz :
C'hwec'h isspesad ha tri-ugent (66) en holl.
Caprimulgus a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ adrened, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Caprimulgus és un gènere d'ocells d'hàbits nocturns de la família dels caprimúlgids (Caprimulgidae). Coneguts com a enganyapastors, el gènere conté una gran quantitat d'espècies i es distribueix per hàbitats molt variats. Tenen una mitjana grandària, amb ales llargues i agudes i potes i becs curts. D'hàbits vespertins o nocturns, solen niar en terra i s'alimenten d'arnes, grans papallones nocturnes i altres insectes voladors grans. La majoria tenen peus petits i poc útils per caminar, i un plomatge suau de color críptic, per camuflar-s'hi entre les fulles. Algunes espècies, cosa rara entre les aus, romanen a les branques dels arbres en sentit longitudinal, i no travessats. Les espècies de zones temperades tenen hàbits migratoris.
Caprimulgus prové de la veu llatina caprimulgus "enganyapastor", format pel ll. capra "cabra femella" i pel ll. mulgere "munyir". Se li donà aquest nom per l'antiga creença segons la qual els enganyapastors entraven als estables i xuclaven la llet de les mamelles de les cabres, provocant-los lesions i les feien tornar cegues.[1]
Si bé eren contemplades, dins aquest gènere, espècies de gran part del món, arran recents treballs, les espècies americanes van ser ubicades al gènere Antrostomus, al mateix temps que les espècies fins ara assignades a Macrodipteryx eren ubicades a Caprimulgus.[2][3]
Avui es contemplen unes 38 espècies dins aquest gènere: [4]
Caprimulgus és un gènere d'ocells d'hàbits nocturns de la família dels caprimúlgids (Caprimulgidae). Coneguts com a enganyapastors, el gènere conté una gran quantitat d'espècies i es distribueix per hàbitats molt variats. Tenen una mitjana grandària, amb ales llargues i agudes i potes i becs curts. D'hàbits vespertins o nocturns, solen niar en terra i s'alimenten d'arnes, grans papallones nocturnes i altres insectes voladors grans. La majoria tenen peus petits i poc útils per caminar, i un plomatge suau de color críptic, per camuflar-s'hi entre les fulles. Algunes espècies, cosa rara entre les aus, romanen a les branques dels arbres en sentit longitudinal, i no travessats. Les espècies de zones temperades tenen hàbits migratoris.
Caprimulgus er en slægt af insektædende fugle. Slægten omfatter ca. 48 arter. I Danmark findes en enkelt art ynglende, natravnen (Caprimulgus europaeus). Caprimulgus betyder på latin 'gedemalker' (af caper 'ged' og mulgeo 'jeg malker'). Man troede tidligere, at fuglen med sit store næb sugede mælk af geder.
I det sydlige Europa yngler også rødhalset natravn (Caprimulgus ruficollis). Desuden er ørkennatravn (Caprimulgus aegyptius) en meget sjælden strejfgæst i Danmark fra det nordlige Afrika og Mellemøsten.
Caprimulgus er en slægt af insektædende fugle. Slægten omfatter ca. 48 arter. I Danmark findes en enkelt art ynglende, natravnen (Caprimulgus europaeus). Caprimulgus betyder på latin 'gedemalker' (af caper 'ged' og mulgeo 'jeg malker'). Man troede tidligere, at fuglen med sit store næb sugede mælk af geder.
I det sydlige Europa yngler også rødhalset natravn (Caprimulgus ruficollis). Desuden er ørkennatravn (Caprimulgus aegyptius) en meget sjælden strejfgæst i Danmark fra det nordlige Afrika og Mellemøsten.
Die Ziegenmelker oder Echten Nachtschwalben (Caprimulgus) sind die artenreichste Vogelgattung aus der Familie der Nachtschwalben (Caprimulgidae).
Nachtschwalben sind mehrheitlich drosselgroße dämmerungs- oder nachtaktive Fluginsektenjäger. Sie haben meist sehr lange Flügel, einen langen Schwanz, einen sehr kurzen Schnabel – dessen Schnabelspalt aber sehr breit ist – und sehr kurze Füßchen. Die Mittelzehe ist bei vielen Arten stark verlängert und dient offenbar als Putzkralle.
Bis 2010 galt die Gattung als weltweit verbreitet. Mit Ausnahme Neuseelands und der küstenfernen pazifischen Inseln sowie der polaren Kältegebiete und des größten Teils Australiens wurden aus allen Kontinenten Caprimulgus-Arten beschrieben. Nach molekularbiologischen Untersuchungen von Han, Robbins und Braun[1] wurden die Ziegenmelker der Neuen Welt jedoch gemäß ihrer Verwandtschaftsverhältnisse auf mehrere andere Gattungen aufgeteilt. Ein Großteil dieser ehemaligen Caprimulgus-Arten zählt nun zur Gattung Antrostomus, die für die ehemaligen Ziegenmelker-Arten aus Nord- und Mittelamerika einschließlich der karibischen Inseln wiedererrichtet wurde.
In Europa brüten zwei Arten, der Europäische Ziegenmelker (Caprimulgus europaeus) und der Rothals-Ziegenmelker (Caprimulgus ruficollis). Der Pharaonen-Ziegenmelker (C. aegyptius) und der Bajuda-Ziegenmelker (C. nubicus) erscheinen als seltene Irrgäste in Südosteuropa.
Ihr äußerst gewandter und fast lautloser Flug kann weihenartig gaukelnd bis reißend falkenähnlich erscheinen. Das sehr weiche Gefieder ist bis auf wenige Ausnahmen unauffällig und oft sehr gut dem Untergrund angepasst, den die jeweilige Art tagsüber aufsucht. Die Geschlechter ähneln einander sehr, meist jedoch tragen die Männchen auffälligere, fast immer weiße Gefiedermerkmale auf der Flügelunterseite sowie an den äußeren Steuerfedern des Schwanzes.
Nestbau kommt nur bei einigen Arten in Ansätzen vor, die meisten Arten legen ihre Eier auf nicht vorbereitetem, jedoch trockenem und geschütztem Untergrund ab.
Alle paläarktischen und einige nearktische Arten sind Zugvögel. Einige holarktische bzw. höhenbewohnende Arten können ungünstige witterungsbedingte Nahrungsengpässe in einem mehrtägigen bis sogar mehrwöchigen torpiden Zustand überleben.
Über Bestand und Bedrohungsstatus vieler dieser dämmerungs- und nachtaktiven Vögel ist wenig bekannt. Unklar ist der Bestand der Vaurie-Nachtschwalbe (Caprimulgus centralasicus), der Prigogine-Nachtschwalbe (Caprimulgus prigoginei) sowie der Nechisar-Nachtschwalbe (Caprimulgus solala), von denen kaum gesicherte Freilandbeobachtungen vorliegen, sondern allein Belegexemplare in naturkundlichen Sammlungen vorhanden sind.
Die nach der Revision im Jahr 2010[1] verbliebenen Arten von Caprimulgus stammen alle aus der Alten Welt, hauptsächlich aus Afrika und Asien:
Für einen Teil der neuweltlichen Ziegenmelker-Arten wurde die Gattung Antrostomus errichtet. Die Puerto-Rico-Nachtschwalbe (Antrostomus noctitherus), die als ausgestorben galt, wurde in einer kleinen Population in den 80er Jahren wiederentdeckt und gilt als stark gefährdet.
Außerdem wurde eine neue monotypische Gattung erstellt:
Dazu kamen zwei Arten in die neue Gattung Nyctipolis
Zu Nyctidromus wurde gestellt:
Zu Elothreptus kam:
Hingegen kamen zu Setopagis:
Zu Hydropsalis werden gezählt:
Die Spiegelnachtschwalbe steht nun in der Gattung Systellura:
Die Bartnachtschwalbe (Eurostopodus mystacalis, früher Caprimulgus mystacalis) wird heute in die Gattung Eurostopodus gestellt.
Die Ziegenmelker oder Echten Nachtschwalben (Caprimulgus) sind die artenreichste Vogelgattung aus der Familie der Nachtschwalben (Caprimulgidae).
Caprimulgus (que etimolochicament significa «os que muyen as crabas») ye un chenero d'aus caprimulguiformes de a familia d'as caprimulguidas, de costumbres crepusculars y nocturnos, que habitan en Eurasia, o norte d'Africa y en America, y que en l'Alto Aragón se conoix como gallinetas ciegas[1] u enganyapastors.[1]
Son aus de mida meyana, de color caracteristicament mimetica con l'hábitat a on viven, alas largas y finas que rematan en punta, y as patas y o pico muit curtos. Os uellos, negros, son muit grans en comparanza con a cabeza y destacan por a suya mida quan os ubren.
De días, s'acochan contra tierra u contra una rama d'árbol en perfecta quietut, con os uellos zarraus, y resulta dificil trobar-los por o suyo mimetismo. De nuetz, vuelan cazando insectos. Emiten una canta caracteristica, muit potent, que resulta monotona en a mayoría d'especies.
Fan o niedo en tierra, en a selva. Nidifican en selvas de coniferas y tamién en as de planifolios, y os polletz naixen con un plumache pareixiu a'l de sus pais, o que les permite mimetizar-se en o niedo dende chicorrons.
Adulto en o niedo con 2 polletz.
Pollet con o pico ubierto.
Cabeza d'un adulto de C. europaeus.
Caprimulgus (que etimolochicament significa «os que muyen as crabas») ye un chenero d'aus caprimulguiformes de a familia d'as caprimulguidas, de costumbres crepusculars y nocturnos, que habitan en Eurasia, o norte d'Africa y en America, y que en l'Alto Aragón se conoix como gallinetas ciegas u enganyapastors.
Megdiṭes neɣ Meṭsazal neɣ Mliṭes (Assaɣ ussnan: Caprimulgus) d tawsit n yigṭaṭ yeṭṭafaren tawacult n imegdeṭṭas
Aẓaṛ n yisem n ugṭiṭ d win yeqqnen ar yiṭes acku igmamen n tewsit-a d wid yegganen s tuget ama deg yiṭ neɣ deg wazal
S unect n usismel n uswir amsaylal agraɣlan (alqem 8.1, 2018):
Megdiṭes neɣ Meṭsazal neɣ Mliṭes (Assaɣ ussnan: Caprimulgus) d tawsit n yigṭaṭ yeṭṭafaren tawacult n imegdeṭṭas
Caprimulgus is a large and very widespread genus of nightjars, medium-sized nocturnal birds with long pointed wings, short legs and short bills. Caprimulgus is derived from the Latin capra, "nanny goat", and mulgere, "to milk", referring to an old myth that nightjars suck milk from goats. The common name "nightjar", first recorded in 1630, refers to the nocturnal habits of the bird, the second part of the name deriving from the distinctive churring song.[1]
Caprimulgus nightjars are found around Afro-Eurasia and Australasia, and like other nightjars they usually nest on the ground. They are mostly active in the late evening and early morning or at night, and feed predominantly on moths and other large flying insects.
Most have small feet, of little use for walking, and their soft plumage is cryptically coloured to resemble bark or leaves. Some species, unusually for birds, perch along a branch, rather than across it, which helps to conceal them during the day. Temperate species are strongly migratory, wintering in the tropics.
Caprimulgus species have relatively long bills and rictal bristles. Many have repetitive and often mechanical songs.
The genus Caprimulgus was introduced in 1758 by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in the tenth edition of his Systema Naturae.[2] The type species is the European nightjar (Caprimulgus europaeus).[3] The name is the Latin word for a nightjar; it combines capra meaning "nanny goat" and mulgere meaning "to milk".[4] The myth that nightjars suck milk from goats is recounted by Pliny the Elder in his Natural History: "Those called goat-suckers, which resemble a rather large blackbird, are night thieves. They enter the shepherds' stalls and fly to the goats' udders in order to suck their milk, which injures the udder and makes it perish, and the goats they have milked in this way gradually go blind."[5]
The genus contains 37 species.[6]
{{cite book}}: |first= has generic name (help) Caprimulgus is a large and very widespread genus of nightjars, medium-sized nocturnal birds with long pointed wings, short legs and short bills. Caprimulgus is derived from the Latin capra, "nanny goat", and mulgere, "to milk", referring to an old myth that nightjars suck milk from goats. The common name "nightjar", first recorded in 1630, refers to the nocturnal habits of the bird, the second part of the name deriving from the distinctive churring song.
Caprimulgus nightjars are found around Afro-Eurasia and Australasia, and like other nightjars they usually nest on the ground. They are mostly active in the late evening and early morning or at night, and feed predominantly on moths and other large flying insects.
Most have small feet, of little use for walking, and their soft plumage is cryptically coloured to resemble bark or leaves. Some species, unusually for birds, perch along a branch, rather than across it, which helps to conceal them during the day. Temperate species are strongly migratory, wintering in the tropics.
Caprimulgus species have relatively long bills and rictal bristles. Many have repetitive and often mechanical songs.
Kaprimulgoj estas la birdoj de la genro Caprimulgus, tio estas granda (multnombraj specioj) kaj tre disvastigita genro de kaprimulgedoj. La nomo devenas el la Latina por kaprinsuĉistoj, baze sur la malnova miskredo, ke la Eŭropa kaprimulgo povas suĉi lakton el kaprinoj. La sama termino Kaprimulgoj povas utili unue por aludi la individuojn de la Eŭropa kaprimulgo, due nur la membrojn de la genro Caprimulgus (kiel en tiu artikolo), trie ankaŭ la membrojn de aliaj samsubfamiliaj genroj ene de la subfamilio de Caprimulginae aŭ eĉ kvare la membrojn de la tuta familio de Kaprimulgedoj, do inklude la membrojn de la subfamilio Chordeilinae. Pli malprecize estus kvina ŝtupo inkludante ankaŭ la membrojn de la aliaj familioj ene de la ordo de Kaprimulgoformaj birdoj.
La kaprimulgoj de la genro Caprimulgus troviĝas ĉirkaŭ la tuta mondo, kaj kiel aliaj kaprimulgedoj ovodemetas surgrunde sen nesto. Ili estas pli aktivaj malfruvespere kaj frumatene aŭ nokte kaj manĝas ĉefe tineojn kaj aliajn grandajn flugantajn insektojn. Kelkaj specioj, malkutime ĉe birdoj, ripozas laŭlonge de branĉo, anstataŭ laŭlarĝe, kio helpas la kamuflon dumtage. Mezvarmaj specioj estas tre migrantaj, kaj vintras en tropikoj.
Plej parto havas etajn piedojn, malutilaj por piediri, kaj ties milda plumaro estas tre kamufla kaj aspektas kvazaŭ arboŝelo aŭ seka foliaro. Ili estas mezgrandaj kaj noktaj birdoj de longaj pintaj flugiloj, mallongaj kruroj kaj mallongaj bekoj. Ili havas longajn bridajn haregplumojn. Multaj havas ripeteman kaj ofte mekanikajn kantojn.
Ili havas etajn krurojn (neutilaj por marŝado) kaj longajn flugilojn (kiuj permesas akrobatan flugadon). La milda plumaro estas kamufla. Kelkaj specioj kuŝas ne tra la branĉoj de la arboj, kiel la plej parto de la birdoj, sed laŭlonge. Tiel ili nevideblas dumtage ĉar aspektas kvazaŭ sekaj branĉoj. Tamen tiu preskaŭ perfekta kamuflado paradokse endanĝerigas kaprimulgojn, ĉar ili laŭinstinkte kiam estas for de ĝia kamufla medio, ekzemple sur ŝoseoj, sentas, ke neniu vidas ĝin kaj tiel nenial estas en danĝero. Je ĝia preferata sunsubira horo giaj brilaj okuloj estas videblaj el centoj da metroj kontraŭ la aŭto-lumoj, la ŝoforo povas haltigi la aŭton eĉ je unu metro de la birdo kaj ĝi ne forflugos kvazaŭ neniu povas vidi ĝin. Se oni malfermas la pordoj aŭ oni daŭrigas la vojon ĝi forflugos laŭ ĝia moro. Tamen la plej granda parto de la ŝoforoj ne haltas la aŭtojn kaj multaj birdoj pereas pro ilia fido je kamuflo sen scii, ke ebenega unukolora ŝoseo ne samas al ĝia multkolora bruna medio.
Kaprimulgoj estas la birdoj de la genro Caprimulgus, tio estas granda (multnombraj specioj) kaj tre disvastigita genro de kaprimulgedoj. La nomo devenas el la Latina por kaprinsuĉistoj, baze sur la malnova miskredo, ke la Eŭropa kaprimulgo povas suĉi lakton el kaprinoj. La sama termino Kaprimulgoj povas utili unue por aludi la individuojn de la Eŭropa kaprimulgo, due nur la membrojn de la genro Caprimulgus (kiel en tiu artikolo), trie ankaŭ la membrojn de aliaj samsubfamiliaj genroj ene de la subfamilio de Caprimulginae aŭ eĉ kvare la membrojn de la tuta familio de Kaprimulgedoj, do inklude la membrojn de la subfamilio Chordeilinae. Pli malprecize estus kvina ŝtupo inkludante ankaŭ la membrojn de la aliaj familioj ene de la ordo de Kaprimulgoformaj birdoj.
Caprimulgus es un género de aves caprimulgiformes perteneciente a la familia Caprimulgidae conocidos comúnmente como chotacabras o engañapastores. El nombre de chotacabras deriva de la falsa creencia de que chupan la leche de las cabras («chotar» significa «mamar»),[2] etimología similar a la del nombre latino del género, que proviene de la combinación de las palabras «capra» (cabra) y «mulgere» (ordeñar).[3]
Se encuentran distribuidos por Eurasia, África y Oceanía.[4] Son aves de hábitos nocturnos, de mediano tamaño, con alas largas y puntiagudas, patas cortas y pico muy corto y ancho, que suelen anidar en el suelo. Son activos por la tarde y la noche. Se alimentan de mariposas nocturnas y otros insectos voladores grandes. Su plumaje está coloreado para camuflarse entre las plantas y ocultarse durante el día. Suelen tener una cresta de plumas en la nuca que pueden erizar.
Recientemente el Comité Internacional de Ornitología ha incorporado en este las dos especies del antiguo género Macrodipteryx.[4]
Se conocen las siguientes:[4]
Caprimulgus es un género de aves caprimulgiformes perteneciente a la familia Caprimulgidae conocidos comúnmente como chotacabras o engañapastores. El nombre de chotacabras deriva de la falsa creencia de que chupan la leche de las cabras («chotar» significa «mamar»), etimología similar a la del nombre latino del género, que proviene de la combinación de las palabras «capra» (cabra) y «mulgere» (ordeñar).
Se encuentran distribuidos por Eurasia, África y Oceanía. Son aves de hábitos nocturnos, de mediano tamaño, con alas largas y puntiagudas, patas cortas y pico muy corto y ancho, que suelen anidar en el suelo. Son activos por la tarde y la noche. Se alimentan de mariposas nocturnas y otros insectos voladores grandes. Su plumaje está coloreado para camuflarse entre las plantas y ocultarse durante el día. Suelen tener una cresta de plumas en la nuca que pueden erizar.
Recientemente el Comité Internacional de Ornitología ha incorporado en este las dos especies del antiguo género Macrodipteryx.
Öösorr (Caprimulgus) on lindude perekond öösorriliste seltsis.
Eesti esineb üks selle perekonna liik – öösorr (Caprimulgus europaeus).
Euroopas esineb veel punakael-öösorr (Caprimulgus ruficollis), kelle levila on Pürenee poolsaarel.
2010. aastal moodustati varem öösorri perekonda kuulunud Ameerikas levinud liikidest uus perekond Antrostomus.
Le genre Caprimulgus regroupe plusieurs espèces d'engoulevents, oiseaux de la famille des Caprimulgidae.
Le nom latin « caprimulgus » signifie « suceur de chèvre » car jadis, les paysans croyaient que l'engoulevent, oiseau du crépuscule, pénétrait dans les étables à la nuit tombée pour sucer le pis des bêtes. En 2010, une phylogénie des engoulevents est réalisée par Han et al., changeant grandement la taxinomie de l'ordre. Plusieurs espèces sont déplacées vers d'autres genres : Systellura, Hydropsalis, Eleothreptus, Setopagis, Nyctidromus, Nyctipolus et Gactornis[1].
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 8.1, 2018)[2] :
Le genre Caprimulgus regroupe plusieurs espèces d'engoulevents, oiseaux de la famille des Caprimulgidae.
Caprimulgus Linnaeus, 1758 è un genere di uccelli della famiglia dei Caprimulgidi.[1]
Il nome generico Caprimulgus deriva dal latino capra ‘capra’ e mulgēre ‘mungere’, quindi ‘che munge la capra’, in riferimento a un'antica leggenda che voleva che la grande apertura buccale dei Caprimulgidi servisse loro per succhiare il latte dalle mammelle degli animali domestici.
Comprende le seguenti specie:[1]
Caprimulgus Linnaeus, 1758 è un genere di uccelli della famiglia dei Caprimulgidi.
Lēļi jeb vakarlēpji (Caprimulgus) ir viena no lēļu dzimtas (Caprimulgidae) ģintīm, kas apvieno 39 sugas.[1] Šīs grupas putniem ir plaša izplatība. Tie sastopami Eirāzijā (lielākā daļa sugu mājo Āzijā), Āfrikā, Austrālijā un Malēzijas salās. Mērenajā joslā ligzdojošās sugas ir gājputni.
Ģints zinātniskais Caprimulgus latviski nozīmē "kazas sūcējs". Vārds radies no novērojumiem, ka krēslas stundās vakarlēpis riņķo ap kazu ganāmpulkiem. Senatnē valdīja uzskats, ka šie putni sūc kazas pienu, bet uz šādu pieņēmumu mudināja putnu ļoti platā mute. Patiesībā vakarlēpji riņķo ap kazām, jo tur pulcējas daudzi gaisa kukaiņi.[2]
Latvijā mājo viena lēļu ģints suga – vakarlēpis (Caprimulgus europaeus).[3] Parasti sastopams sausos mežos ar izcirtumiem un laucēm, retāk lauksaimniecības teritorijās.[4]
Lēļu ģints putni ir vidēji lieli lēļi ar gariem, smailiem spārniem, īsām kājām, mazām pēdām un īsu knābi. Pie knābja pamatnes stingras, sarveidīgas ūsas. Apspalvojums mīksts, kriptisks, atgādina koka mizu vai lapas. Spalvu krāsa atkarībā no sugas pelēka, brūna vai sarkanbrūna.[5]
Ligzdo uz zemes, neveidojot ligzdu, dējumā divas raibas olas. Barojas ar lieliem, lidojošiem kukaiņiem, galvenokārt ar naktstauriņiem. Knābi pēj atvērt ļoti plaši, augšējai daļai gals viegli āķveidīgs. Dažas sugas zarā sēž šķērsām tam, bet citas zara garenvirzienā, tādējādi lēļus ir īpaši grūti pamanīt. Lēļu ģints putni ir aktīvi krēslā (vakarā un agri no rīta) vai naktī.[5] Daudzām sugām raksturīga mehāniska, atkārtojoties vienai un tai pašai frāzei, dziesma.
Lēļu ģints (Caprimulgus)
Lēļi jeb vakarlēpji (Caprimulgus) ir viena no lēļu dzimtas (Caprimulgidae) ģintīm, kas apvieno 39 sugas. Šīs grupas putniem ir plaša izplatība. Tie sastopami Eirāzijā (lielākā daļa sugu mājo Āzijā), Āfrikā, Austrālijā un Malēzijas salās. Mērenajā joslā ligzdojošās sugas ir gājputni.
Caprimulgus is een geslacht van vogels uit de familie van de nachtzwaluwen (Caprimulgidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus. Hun wetenschappelijke naam is afgeleid van het Latijnse capra (geit) en mulgere (melken).
Het zijn zijn middelgrote vogels met lange, puntige vleugels, korte poten en snavels. De vogels hebben een uitgesproken schutkleur.
De nachtzwaluwen uit het geslacht Caprimulgus hebben een grote verspreiding over de wereld. Nachtzwaluwen die voorkomen in de gematigde klimaatzone zijn trekvogels die 's winters naar de tropen trekken.
Net als soorten uit de andere geslachten, broeden ze vaak op de grond. Ze zijn actief van de avondschemering tot de morgenschermenring en ze foerageren op grote, vliegende insecten zoals nachtvlinders. Vaak zitten ze (niet gebruikelijk bij vogels) in plaats van dwars, met hun lichaamsas in het verlengde van een dikke tak. Daardoor vallen ze niet op. Het geluid dat nachtzwaluwen maken klinkt vaak mechanisch, het is een soort ratelend geluid.
Nachtzwaluwen worden ook wel geitenmelkers genoemd, omdat men (onterecht) dacht dat deze vogels 's nachts door de stal vlogen om geiten te melken.
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:[1]
Caprimulgus is een geslacht van vogels uit de familie van de nachtzwaluwen (Caprimulgidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus. Hun wetenschappelijke naam is afgeleid van het Latijnse capra (geit) en mulgere (melken).
Multimedia w Wikimedia Commons Caprimulgus – rodzaj ptaka z podrodziny lelków (Caprimulginae) w rodzinie lelkowatych (Caprimulgidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce i Australazji[3].
Długość ciała 18–43 cm; masa ciała 21–119 g[4][5].
Caprimulgus: łac. caprimulgus – lelek, od capra – koza, od caper, capri – cap; mulgere – doić. Dość długo z lelkiem europejskim związany był przesąd jakoby ptak ten pił mleko z kozich wymion[6].
Do rodzaju należą następujące gatunki[7]:
Caprimulgus – rodzaj ptaka z podrodziny lelków (Caprimulginae) w rodzinie lelkowatych (Caprimulgidae).
Caprimulgus é um género de noitibó da família Caprimulgidae. O grupo é muito diversificado, com distribuição geográfica mundial. O nome científico do género, Caprimulgus, significa chupa-cabra em Latim e deve-se à lenda (errada) que diz que estas aves chupam o leite das cabras.
Os noitibós e bacuraus do género Caprimulgus estão activos durante a noite e alimentam-se de insectos voadores, principalmente traças. A maioria das espécies tem as patas e pés muito pequenos, que tornam a locomoção no solo difícil. A sua plumagem é críptica e ajuda à camuflagem da ave no solo de uma floresta.
As espécies de climas temperados são migratórias.
As seguintes espécies eram tradicionalmente classificadas no género Caprimulgus, mas hoje em dia são incluídas noutros[1]:
Caprimulgus é um género de noitibó da família Caprimulgidae. O grupo é muito diversificado, com distribuição geográfica mundial. O nome científico do género, Caprimulgus, significa chupa-cabra em Latim e deve-se à lenda (errada) que diz que estas aves chupam o leite das cabras.
Os noitibós e bacuraus do género Caprimulgus estão activos durante a noite e alimentam-se de insectos voadores, principalmente traças. A maioria das espécies tem as patas e pés muito pequenos, que tornam a locomoção no solo difícil. A sua plumagem é críptica e ajuda à camuflagem da ave no solo de uma floresta.
As espécies de climas temperados são migratórias.
Caprimulgus är ett stort släkte med fåglar i familjen nattskärror inom ordningen skärrfåglar som förekommer i Europa, Afrika, Asien och norra Australien.[1] Tidigare betraktades det som en av fågelvärldens största släkten, men efter omfattande DNA-studier[2][3] har ett antal arter urskiljts till nya eller förts till andra släkten: nord- och centralamerikanska till Antrostomus, sydamerikanska till Hydropsalis, Nyctipolus och Nyctidromus samt den på Madagaskar förekommande rödnackad nattskärra till Gactornis. Samma studier slog samman Macrodipteryx med Caprimulgus. För mer diskussion kring släktskapen inom familjen, se artikeln nattskärror.
Fortfarande är Caprimulgus ett relativt stort släkte med cirka 40 arter:[1]
Wikimedia Commons har media som rör Caprimulgus.
Caprimulgus är ett stort släkte med fåglar i familjen nattskärror inom ordningen skärrfåglar som förekommer i Europa, Afrika, Asien och norra Australien. Tidigare betraktades det som en av fågelvärldens största släkten, men efter omfattande DNA-studier har ett antal arter urskiljts till nya eller förts till andra släkten: nord- och centralamerikanska till Antrostomus, sydamerikanska till Hydropsalis, Nyctipolus och Nyctidromus samt den på Madagaskar förekommande rödnackad nattskärra till Gactornis. Samma studier slog samman Macrodipteryx med Caprimulgus. För mer diskussion kring släktskapen inom familjen, se artikeln nattskärror.
Fortfarande är Caprimulgus ett relativt stort släkte med cirka 40 arter:
Flaggnattskärra (C. vexillarius) – placerades tidigare i Macrodipteryx Vimpelnattskärra (C. longipennis) – placerades tidigare i Macrodipteryx Kastanjenattskärra (C. binotatus) – placeras ofta som ensam art i släktet Veles Rödhalsad nattskärra (C. ruficollis) Orientnattskärra (C. indicus) Kinesisk nattskärra (C. jotaka) Palaunattskärra (C. phalaena) Nattskärra (C. europaeus) Busknattskärra (C. fraenatus) Rödkindad nattskärra (C. rufigena) Ökennattskärra (C. aegyptius) Nubisk nattskärra (C. nubicus) Sindnattskärra (C. mahrattensis) Tarimnattskärra (C. centralasicus) Guldnattskärra (C. eximius) Bredstjärtad nattskärra (C. macrurus) Andamannattskärra (C. andamanicus) Floresnattskärra (C. meesi) Jerdonnattskärra (C. atripennis) Filippinnattskärra (C. manillensis) Sulawesinattskärra (C. celebensis) Törnnattskärra (C. donaldsoni) Mörkskuldrad nattskärra (C. nigriscapularis) Visselnattskärra (C. pectoralis) Bergnattskärra (C. poliocephalus) Caprimulgus ruwenzorii – behandlas numera oftast som underart till bergnattskärra Indisk nattskärra (C. asiaticus) Madagaskarnattskärra (C. madagascariensis) Sumpnattskärra (C. natalensis) Sahelnattskärra (C. inornatus) Stjärnfläckig nattskärra (C. stellatus) Nechisarnattskärra (C. solala) Savannattskärra (C. affinis) Pricknattskärra (C. tristigma) Bonapartenattskärra (C. concretus) Salvadorinattskärra (C. pulchellus) Batesnattskärra (C. batesi) Långstjärtad nattskärra (C. climacurus) Kilstjärtad nattskärra (C. clarus) Bantunattskärra (C. fossii)Cú muỗi (danh pháp khoa học: Caprimulgus) là một chi chim trong họ Cú muỗi.[1]
Caprimulgus Linnaeus, 1758
Козодо́и (лат. Caprimulgus) — наиболее многочисленный род птиц семейства настоящих козодоев. Традиционно объединяет около 60 видов; систематическое положение некоторых из них в настоящее время находится под вопросом и может быть изменено.
Небольшие птицы, активны преимущественно в ночное и сумеречное время суток. Как правило, имеют длинные и узкие крылья, длинный хвост и короткие слабые ноги. Клюв маленький, однако компенсируется очень широким разрезом рта, по краям которого развиты длинные и крепкие щетинки. У многих видов средний палец на ноге сильно вытянут, и по всей видимости выполняет функцию когтя. За редким исключением оперение мягкое и рыхлое, как у сов, и окрашено в буроватые, серые тона под цвет окружающего ландшафта. Самцы и самки внешне имеют сходство друг с другом, хотя у самцов большинства видов на крыле и рулевых имеются хорошо заметные пятна, чаще всего белые.
В воздухе козодои ведут себя подобно стрижам или соколам — летают быстро и бесшумно, выполняя резкие повороты либо зависая. Питаются летающими насекомыми, которых ловят на лету. Только несколько видов козодоев строят специальные гнёзда, большинство же откладывает яйца прямо на сухую поверхность земли.
Перелётными являются все неарктические и некоторые палеарктические виды. Несколько видов адаптировались к жизни в высоких широтах: при неблагоприятных погодных условиях способны несколько дней обходиться без пищи либо впадать в оцепенение.
Козодои достаточно широко распространены в мире, но отсутствуют в приполярых регионах, отдалённых океанических островах и в Новой Зеландии. В Австралии представители этого рода встречаются лишь на севере страны.
Фауна Европы представлена двумя видами козодоев — обыкновенным и красношейным. Ещё два вида — буланый и нубийский изредка встречаются на юго-востоке этой части света. Обыкновенный козодой также гнездится на территории России от западных границ на восток до бассейна реки Онон на границе Монголии, на севере отсутствуя в приполярных районах и глухой тайге. Ещё один вид — большой козодой — распространён на востоке страны от Витимского плоскогорья до Приморья.
Следующие виды традиционно относились к роду Caprimulgus, но теперь их относят к новому роду Antrostomus (12 видов):
4 вида выделяют в новый род Setopagis:
2 вида выделяют в новый род Nyctipolus:
1 вид выделяют в новый монотипический род Systellura:
1 вид выделяют в новый монотипический род Veles:
2 вида теперь причисляют к роду Острохвостые козодои (Hydropsalis):
1 вид теперь причисляют к роду Серпокрылые козодои (Eleothreptus):
1 вид теперь причисляют к роду Козодои-пораке (Nyctidromus):
Козодо́и (лат. Caprimulgus) — наиболее многочисленный род птиц семейства настоящих козодоев. Традиционно объединяет около 60 видов; систематическое положение некоторых из них в настоящее время находится под вопросом и может быть изменено.
夜鹰属（学名：Caprimulgus）在动物分类学上是夜鹰目夜鹰科中的一个属，是中等体型的夜行鸟类，广泛分布在世界各地。
夜鹰属鸟在地面上筑巢，主要活动于深夜与凌晨，以飞蛾和其他大型飞行昆虫为食。温带地区的鸟类为候鸟，在热带越冬。
本属约40种,常见的夜鹰属部份鸟类有：
这是一篇與鳥類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 夜鹰属（学名：Caprimulgus）在动物分类学上是夜鹰目夜鹰科中的一个属，是中等体型的夜行鸟类，广泛分布在世界各地。
夜鹰属鸟在地面上筑巢，主要活动于深夜与凌晨，以飞蛾和其他大型飞行昆虫为食。温带地区的鸟类为候鸟，在热带越冬。
.jpg)
