dcsimg

Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por Ecomare
Je ziet van de boorspons meestal alleen de sporen die hij achterlaat: kleine gaatjes in schelpen of in zacht gesteente. Een levende boorspons ziet eruit als kleine gele of oranje stipjes op schelpen en kalksteen. Hij gebruikt zuur om gangen te boren in de kalk. De schelp of steen wordt door de spons alleen gebruikt om in te wonen. De spons eet het schelpdier niet op, maar vaak gaat het schelpdier toch dood omdat zijn beschermende schelp door het boren wordt beschadigd.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Copyright Ecomare
fornecedor
Ecomare
original
visite a fonte
site do parceiro
Ecomare

Brief Summary ( Inglês )

fornecido por Ecomare
You usually only see the spores that boring sponges leave behind: small holes in shells or in soft stone. The boring sponge is visible as small yellow or orange nipples on shells or limestone. It uses acid to drill tunnels in the calcium material. The only function of the shell or stone is a place to live for the sponge. The shellfish living in the drilled shell is not consumed, but usually dies since its protective covering has been damaged.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Copyright Ecomare
fornecedor
Ecomare
original
visite a fonte
site do parceiro
Ecomare

Avu melen ( Bretã )

fornecido por wikipedia BR


An avu melen, pe avu-leue, a zo ur spoueenn hag a vev en darn vrasañ eus morioù ar bed. Cliona celata eo hec'h anv skiantel.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia BR

Gelber Bohrschwamm ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE
 src=
Bohrlöcher im Gehäuse der Netzreusenschnecke
 src=
Bohrlöcher in der Schale der Europäischen Auster

Der Gelbe Bohrschwamm (Cliona celata), auch Zellenbohrschwamm oder oft einfach nur Bohrschwamm genannt, ist eine kosmopolitisch verbreitete Art der Schwämme, genauer der Hornkieselschwämme. Bei der ursprünglich als weltweit verbreitet angesehenen Art handelt es sich nach neueren Untersuchungen vielmehr um einen Artkomplex aus mehreren nahe verwandten Arten, deren Verbreitungsgebiete sich unterscheiden.[1]

Merkmale

Der Gelbe Bohrschwamm bohrt kreisrunde Löcher mit einem Durchmesser von bis zu 5 mm in Kalkstein oder die Schalen und Gehäuse größerer Muscheln und Schnecken. Der Schwamm selbst kommt in zwei verschiedenen Stadien vor. Zu Beginn sitzt er als unauffälliger gelber, goldgelber oder oranger Klumpen am Boden der Löcher. Mit stärkerem Wachstum nutzt er die Löcher für einen besseren Halt und wächst als bis zu 50 cm hoher Schwamm mit einem Durchmesser von bis zu 100 cm bevorzugt auf Muschel- und Austernbetten oder Kalkstein. In der Übergangsphase zwischen dem bohrenden Stadium und dem massiven Stadium als koloniebildender Schwamm kann er ein krustenartiges Aussehen annehmen. Neben der gelben bis graugelben Farbvariante gibt es manchmal auch rötlich gefärbte Tiere. An den europäischen Westküsten ist er der größte vorkommende Schwamm, während in der Nordsee nur die kleineren Bohrstadien vorkommen.

Die Kragengeißelkammern des Gelben Bohrschwamms sind relativ klein. Das Skelett besteht aus einer einzigen Art von Spicula, deren Tylostylen 140–360 µm lang sind.

Gelegentlich kann man am Strand Schalen und Gehäuse bewohnter Mollusken finden, die von einer Vielzahl der Löcher durchbohrt sind. Hier hat einmal im Inneren der leeren Mollusken ein Bohrschwamm gehaust und von innen her, aus einem Netz aneinandergereihter Kammern, die durch Poren miteinander verbunden sind, Öffnungen nach draußen gebohrt.

Eine ähnliche Art ist Cliona lobata.

Verbreitung und Lebensraum

Der Gelbe Bohrschwamm ist kosmopolitisch verbreitet. An den europäischen Küsten lebt er von der westlichsten Ostsee (Fehmarnbelt) und dem Kattegat über die Nordsee und entlang der Küsten der Britischen Inseln und den Ärmelkanal bis in den Atlantischen Ozean. Hier kommt er entlang der Küsten bis ins Mittelmeer vor. Außerdem lebt er an den Küsten der Azoren, Kanaren und von Madeira. Außerhalb Europas und im Atlantischen Ozean lebt er an den Küsten von Nordwestafrika, der Kapverden, von Namibia, Südafrika und im Westatlantik, wo er von den südlichsten Küsten Kanadas im Norden bis nach Argentinien im Süden verbreitet ist und auch im Karibischen Meer vorkommt. Im Indischen Ozean ist die Art von Madagaskar, dem Persischen Golf, Indien und dem Golf von Bengalen bekannt. Im Pazifik lebt die Art an den Küsten von Australien, Neuseeland, Vietnam und Korea im Westpazifik und von Alaska bis Mexiko im Ostpazifik.[2][3]

Neuere phylogenetische Untersuchungen zeigten, dass es sich bei der Art um einen Artkomplex handelt. Die Tiere der europäischen Atlantikküsten bildeten zwei verschiedene Kladen, von denen nur eine in der Nordsee vorkam. Im Mittelmeer wurden dagegen zwei andere Kladen nachgewiesen.[1]

Der Gelbe Bohrschwamm lebt in Küstennähe im Sublitoral, in Tiefen zwischen 0 und 200 m. Dabei wird das Circalitoral, also der tiefere Bereich des Sublitorals, bevorzugt. Die Art lebt gerne auf Riffen und in Lagunen, aber auch generell auf exponiertem Gestein. Die euryöke Art gilt als wenig anspruchsvoll an ihren Lebensraum und die dort herrschenden Bedingungen.

Lebensweise

Die Fortpflanzung kann asexuell oder sexuell erfolgen. Bei ungünstigen Bedingungen erfolgt sie asexuell über Knospung, es können aber auch Spermien in das Wasser abgegeben werden, die dann auf die Eier der Weibchen treffen können. Die Larven heften sich neben Kalkstein manchmal an Muscheln oder Schnecken fest, was auf lange Sicht mit dem Tod der Wirte enden kann. Hier erfolgt schließlich das Wachstum und die Koloniebildung. Der Gelbe Bohrschwamm ernährt sich durch die Filtration von Plankton.

Taxonomie

Die Art wurde 1826 von Robert Edmond Grant unter dem Namen Cliona celata erstbeschrieben. Es existieren eine Vielzahl verschiedener Synonyme. Dazu zählen:

  • Cliona alderi Hancock, 1849
  • Cliona angulata Hancock, 1849
  • Cliona clio (Nardo, 1839)
  • Cliona coccinea (Nardo, 1839)
  • Cliona globulifera Hancock, 1867
  • Cliona gorgonioides Hancock, 1849
  • Cliona griffithsii (Bowerbank, 1866)
  • Cliona hystrix (Johnston, 1842)
  • Cliona pasithea (Nardo, 1839)
  • Cliona sulphurea (Desor, 1851)
  • Cliona tenebrosus (Bowerbank, 1882)
  • Cliona terebrans (Duvernoy, 1840)
  • Cliona typica (Nardo, 1833)
  • Halichondria celata (Grant, 1826)
  • Halichondria hystrix Johnston, 1842
  • Hymeniacidon celata (Grant, 1826)
  • Hymeniacidon celatus (Grant, 1826)
  • Hymeniacidon tenebrosus Bowerbank, 1882
  • Pione typica (Nardo, 1833)
  • Raphyrus griffithsii Bowerbank, 1866
  • Rhaphyrus griffithsii Bowerbank, 1866
  • Spongia peziza Bosc, 1802
  • Spongia sulphurea Desor, 1851
  • Spongia terebrans Duvernoy, 1840
  • Suberites griffithsii (Bowerbank, 1866)
  • Vioa celata (Grant, 1826)
  • Vioa clio Nardo, 1839
  • Vioa coccinea Nardo, 1839
  • Vioa dujardini Nardo, 1844
  • Vioa pasithea Nardo, 1839
  • Vioa typica Nardo, 1833

Literatur

  • Georg Quedens: Strand und Wattenmeer – Tiere und Pflanzen an Nord- und Ostsee – ein Biotopführer 6. durchgesehene Auflage. BLV Verlagsgesellschaft mbH, München 1997, ISBN 3-405-15108-2.

Einzelnachweise

  1. a b J.R.Xavier, P.G.Rachello-Dolmen, F.Parra-Velandia, C.H.L.Schönberg, J.A.J.Breeuwer & R.W.M.van Soest (2010) Molecular evidence of cryptic speciation in the “cosmopolitan” excavating sponge Cliona celata (Porifera, Clionaidae). Molecular Phylogenetics and Evolution 56(1):13–20. doi:10.1016/j.ympev.2010.03.030.
  2. Gelber Bohrschwamm. In: Meerwasser-Lexikon. Abgerufen am 11. Juni 2021.
  3. Cliona celata Grant, 1826 in GBIF Secretariat (2021). GBIF Backbone Taxonomy. Checklist dataset doi:10.15468/39omei.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Gelber Bohrschwamm: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE
 src= Bohrlöcher im Gehäuse der Netzreusenschnecke  src= Bohrlöcher in der Schale der Europäischen Auster

Der Gelbe Bohrschwamm (Cliona celata), auch Zellenbohrschwamm oder oft einfach nur Bohrschwamm genannt, ist eine kosmopolitisch verbreitete Art der Schwämme, genauer der Hornkieselschwämme. Bei der ursprünglich als weltweit verbreitet angesehenen Art handelt es sich nach neueren Untersuchungen vielmehr um einen Artkomplex aus mehreren nahe verwandten Arten, deren Verbreitungsgebiete sich unterscheiden.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Cliona celata ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Cliona celata, occasionally called the boring sponge, is a species of demosponge belonging the family Clionaidae.[1] It is found worldwide. This sponge creates round holes up to 5 millimetres (0.20 in) in diameter in limestone or the shells of molluscs, especially oysters. The sponge itself is often visible as a rather featureless yellow or orange lump at the bottom of the hole.

Habitat

These sponges are common in southern New England and in Narragansett Bay. They also live in the Bahamas and the western Atlantic Ocean. They usually live in lagoons or on reefs. They will sometimes make their home on dead mollusks or other shelled creatures.

Reproduction

This animal can reproduce asexually and sexually. They can simply separate by mitosis, as single cells do, or they can release sperm into the water in hopes of them finding a female's eggs. They may also attach their larvae onto mollusks like clams and mussels. This usually results in the death of the host. They then will begin to grow and colonize..

References

  1. ^ Hansson, H.G. (Comp.), 1999. NEAT (North East Atlantic Taxa): Scandinavian marine Porifera (Spongiaria) Check- List. Internet pdf Ed., June 1999. m [1].

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Cliona celata: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Cliona celata, occasionally called the boring sponge, is a species of demosponge belonging the family Clionaidae. It is found worldwide. This sponge creates round holes up to 5 millimetres (0.20 in) in diameter in limestone or the shells of molluscs, especially oysters. The sponge itself is often visible as a rather featureless yellow or orange lump at the bottom of the hole.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Cliona celata ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

L'éponge clione (Cliona celata Grant, 1826, ou « boring sponges » pour les anglophones), est une espèce d'éponge de la famille des Clionaidae, qui fait partie de la classe très ancienne des démosponges (Demospongiae).

 src=
Coquille de nasse réticulée (Nassarius reticulatus) percée par Cliona celata.

Les espèces de ce genre partage avec un seul autre genre une compétence particulière : elles sont capables de forer (par une double action mécanique et de dissolution chimique) le carbonate de calcium des coraux, roches calcaires ou de coquilles de mollusques qu'elles colonisent.

Habitat, répartition

C'est une espèce ubiquiste, discrète, mais relativement commune qu'on peut trouver dans le monde entier.
Ces éponges sont notamment communes dans le sud de Nouvelle-Angleterre et Narragansett Bay. Mais on les trouve aussi dans le Bahamas, et dans l'ouest de l'océan Atlantique.

Cette espèce apprécie les lagunes ou les structures récifales.
Elle peut croître à l'intérieur de coquilles de mollusques morts dans un réseau de chambres interreliées par de courtes galeries, que la colonie étend au fur et à mesure de sa croissance.

Bioérosion

À cause de sa capacité à forer les carbonates de calcium, et en tant qu'éponge pouvant parasiter les huîtres élevées à des fins commerciales, et susceptibles de percer le substrat et la coquille d'autres mollusques, cette espèce a été très étudiée.

Elle peut creuser des trous ronds d'environ 5 cm de diamètre dans le substrat ou dans certaines coquilles[réf. nécessaire]. La sécrétion d'acides organiques (et/ou d'enzymes spécifiques ?) qui lui permet d'ainsi se développer se fait au niveau cellulaire ; à l'interface entre la cellule et le substrat, au fur et à mesure que la cellule grandit (Cotte, 1902; Nassonow, 1883, 1924; Warburton, 1958; Rützler & Rieger, 1973; Cobb, 1969, 1971, 1975 cités par[1]).
Chaque cellule foreuse, au moyen d'un agent chimique dissout le substrat devant elle, formant un tunnel qui correspond à la taille et la forme de son contour. L'incision du matériau est plus profonde sur le bord de la cellule. Celle-ci se déplace progressivement vers le bas à partir du tunnel initial, s'enfonce dans le substrat en réduisant son tracé à la manière d'un nœud coulant. Lors de ce déplacement une minuscule pastille de carbonate de calcium (de 40 à 60 µm de diamètre) est ainsi peu à peu isolée, puis libérée. L'éponge élimine ensuite mécaniquement ces pastilles via son système de canal exhalant. Seuls 2 à 3 % du substrat sont vraiment dissous lors de ce processus (Rützler & Rieger, 1973), le reste est éliminé sous forme de minuscules morceaux aux formes caractéristiques.

Dans les années 1970, des études (basées sur l'observation en microscopie optique) ont porté sur la manière dont les cellules actives dans le forage du substrat s'activent dans l'espace (Cobb, 1971). On a pu identifiés (via la microscopie électronique à transmission) le type de cellule dite amoebocyte ou (etching cell (ce qu'on pourrait traduire par "cellule de gravure") responsable de l'attaque chimique du substrat (Rützler & Rieger, 1973), et on a décrit (grâce au microscope électronique à balayage) la géométrie de la destruction de son substrat par l"éponge (Cobb, 1969, 1971, 1975; Rützler & Rieger, 1973; Pomponi, 1976, 1977, Thèse de doctorat, Université de Miami) [2]

Description

Quand elle est vraiment dans un substrat, l'éponge elle-même n'est souvent visible que par sa couleur jaune ou orange qui apparait sur les bords du trou. Cette éponge peut aussi se développer hors du substrat. Pour les grands exemplaires, elle a souvent l'aspect d'une pierre granuleuse, mais vivement colorée (Jaune soufre à orange ou rouge-orangé selon les spécimens).
Dans la colonie spongiaire, de petits trous caractéristiques couvrent la surface coloniale pour l'entrée et la sortie de l'eau[3].

Écologie, biologie

Cette éponge a un mode de vie colonial.
C'est une espèce encroutante qui se nourrit du plancton en filtrant l'eau de mer ;
Elle contribue à la bioérosion des carbonates de calcium biosynthétisés.

Reproduction

Elles peuvent à la fois se reproduire sexuellement (avec libération du sperme et d'ovules en pleine eau, la larve planctonique pouvant alors s'attacher à un mollusque tels que les palourdes ou les moules qui sont tués par l'éponge et servent de support à une nouvelle colonie) et/ou par voie végétative (bourgeonnements par mitoses).

Notes et références

  1. Shirley A. Pomponi (1979) ; Ultrastructure of cells associated with excavation of calcium carbonate substrates by boring sponges ; Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom - Volume 59 - Issue 03, 9:777-790 Cambridge University Press ; doi:10.1017/S0025315400045756 ; online by Cambridge University Press 11 May 2009 (* University of Miami, Rosenstiel School of Marine and Atmospheric Science), Résumé
  2. William R. Cobb ; Penetration of Calcium Carbonate Substrates by the Boring Sponge, Cliona ; Oxford Journals, Life Sciences, Integr. Comp. Biol., Volume 9, Issue3, pp. 783-790
  3. Fiche de l'EPA (USA)

Voir aussi

Références taxinomiques

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Cliona celata: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

L'éponge clione (Cliona celata Grant, 1826, ou « boring sponges » pour les anglophones), est une espèce d'éponge de la famille des Clionaidae, qui fait partie de la classe très ancienne des démosponges (Demospongiae).

 src= Coquille de nasse réticulée (Nassarius reticulatus) percée par Cliona celata.

Les espèces de ce genre partage avec un seul autre genre une compétence particulière : elles sont capables de forer (par une double action mécanique et de dissolution chimique) le carbonate de calcium des coraux, roches calcaires ou de coquilles de mollusques qu'elles colonisent.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Cliona celata ( Indonésio )

fornecido por wikipedia ID

Cliona celata adalah spesies spons yang tergolong dalam kelas Demospongiae. Spesies ini juga merupakan bagian dari genus Cliona dan famili Clionaidae. Nama ilmiah spesies ini pertama kali diterbitkan pada tahun 1826 oleh Grant.

Seperti spons pada umumnya, spesies ini memiliki tubuh yang berpori dan permukaan yang keras seperti batu. Selain itu, Cliona celata juga dapat menyerap oksigen dari air melalui proses difusi.

Referensi

  • WoRMS Porifera: World Porifera Database. Soest R. van (ed), 22 Oktober 2008.


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Penulis dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ID

Cliona celata: Brief Summary ( Indonésio )

fornecido por wikipedia ID

Cliona celata adalah spesies spons yang tergolong dalam kelas Demospongiae. Spesies ini juga merupakan bagian dari genus Cliona dan famili Clionaidae. Nama ilmiah spesies ini pertama kali diterbitkan pada tahun 1826 oleh Grant.

Seperti spons pada umumnya, spesies ini memiliki tubuh yang berpori dan permukaan yang keras seperti batu. Selain itu, Cliona celata juga dapat menyerap oksigen dari air melalui proses difusi.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Penulis dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ID

Cliona celata ( Minangkabau )

fornecido por wikipedia MIN
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
En
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia MIN

Boorspons ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De boorspons (Cliona celata) is een in zee levende sponssoort uit de familie Clionidae behorende tot de Demospongiae.

DNA onderzoek heeft uitgewezen dat bij Cliona celata mogelijk sprake is van een complex van 'sibling species'.

Beschrijving

Dier

De spons heeft een borende levenswijze en kan daarbij enkele centimeters diep het substraat binnen dringen. De gaten zelf hebben een ronde doorsnede en kunnen een diameter hebben van enkele (vaak ongeveer 5) millimeters. De boorgaten kunnen elkaar raken waardoor een soort galerij ontstaat waarin slechts enkele geperforeerde wanden van het oorspronkelijke substraat overblijven. Het hele stelsel van onderling verbonden ruimtes wordt door het sponslichaam gevuld. Het grootste deel van de spons bevindt zich binnenin deze ruimte, slechts een klein deel is aan het oppervlak zichtbaar. Dit zichtbare deel heeft een honingraatstructuur met zeefvormige in- en uitstroomopeningen en is goudgeel, maar heel soms oranje.

Habitat en leefwijze

Deze boorspons wordt aangetroffen vanaf de lagere getijdenzone tot een waterdiepte van meer dan 100 m. De soort wordt zelden uit dieper water gemeld maar 200 meter komt voor. De soort leeft in helder zeewater en verdraagt geen bodems met een hoog slibgehalte. Vanwege de borende leefwijze heeft de spons een hard substraat nodig wat kan bestaan uit zachte kalksteen en verlaten schelpen van weekdieren, koraal wordt ook gemeld. Waterverontreiniging en veel slib in suspensie worden niet verdragen. Er bestaat een betrekkelijke tolerantie ten opzichte van het zoutgehalte, echter waarden lager dan 10 à 15‰ (totaal zoutgehalte) worden niet overleefd en waarden bij 20-25‰ lijken optimaal.

De boorspons is 'overblijvend', dat wil zeggen leeft tijdens alle seizoenen en maakt niet elk jaar tijdens bijvoorbeeld het winterseizoen een ruststadium aan. De groeisnelheid is temperatuursafhankelijk: bij hogere temperatuur treedt snellere groei op. Individuen kunnen vrij groot worden. Maximale individuele grootten zijn opgegeven van 100 cm doorsnede en 50 cm hoog (dik). Individuen die dicht bij elkaar leven en tegen elkaar aan groeien, kunnen 'fuseren' tot één individu.

Areaal

De spons komt wereldwijd voor.

Recent voorkomen

De boorspons leeft in Nederland in de Oosterschelde maar ook in de Waddenzee en Noordzee.

Fossiel voorkomen

Boorgaten van boorspons-soorten zijn in het Noordzeegebied bekend uit kalkstenen en schelpen uit het Kwartair en het Plioceen. Hoewel vaak wordt aangenomen dat het om Cliona celata gaat, is dat niet met zekerheid bekend. Boorgaten worden het meest gevonden in schelpen van oestersoorten. Dat heeft te maken met de schelpdikte en waarschijnlijk ook met overeenkomende ecologische eisen.

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties
  • (en) Barucca, M., Azzini, F., Bavestrello, G., Biscotti, M., Calcinai, B., Canapa, A., Cerrano, C., Olmo, E., 2007. The systematic position of some boring sponges (Demospongiae, Hadromerida) studied by molecular analysis. Marine Biology, 151(2): 529-535.
  • (en) Hopkins, S.H., 1962. Distribution of species of Cliona (boring sponge) on the eastern shore of Virginia in relation to salinity. Chesapeake Science, 3: 121-124.
  • (en) Nicol, W.L. and Reisman, H.M., 1976. Ecology of the Boring Sponge (Cliona celata) at Gardiner's Island, New York. Chesapeake Science, 17(1): 1-7.
  • Ruijter, E. de & Schoenmaker, A. (eds), 1989. Zeeboek. Jeugdbondsuitgeverij JBU i.s.m. Stichting Uitgeverij KNNV, Utrecht, 238 pp. (3e herziene druk).
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Boorspons: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De boorspons (Cliona celata) is een in zee levende sponssoort uit de familie Clionidae behorende tot de Demospongiae.

DNA onderzoek heeft uitgewezen dat bij Cliona celata mogelijk sprake is van een complex van 'sibling species'.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Wiertka złotawa ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Wiertka złotawa (Cliona celata) – gatunek niedużej gąbki z rejonu Atlantyku. Dość powszechnie występująca. Cechuje się wwiercaniem w skorupy mięczaków (głównie małży).

Budowa
Nieduża (do ok. 1 cm). Ubarwienie żółte lub pomarańczowe. Kulisty kształt ciała. Występują liczne megaskleryty jednoosiowe, nietworzące żadnych uporządkowanych struktur, brak mikrosklerytów.
Występowanie
Watty i strefy oprysków[potrzebny przypis], głównie Atlantyk i morza europejskie.
Tryb życia
Wiertka drąży tuneliki w skorupach małży i ślimaków morskich. Na zewnątrz korytarza wystaje zwykle tylko niewielki jej fragment, który pobiera pokarm i natlenioną wodę.

Przypisy

  1. Cliona celata, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Wiertka złotawa: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Wiertka złotawa (Cliona celata) – gatunek niedużej gąbki z rejonu Atlantyku. Dość powszechnie występująca. Cechuje się wwiercaniem w skorupy mięczaków (głównie małży).

Budowa Nieduża (do ok. 1 cm). Ubarwienie żółte lub pomarańczowe. Kulisty kształt ciała. Występują liczne megaskleryty jednoosiowe, nietworzące żadnych uporządkowanych struktur, brak mikrosklerytów. Występowanie Watty i strefy oprysków[potrzebny przypis], głównie Atlantyk i morza europejskie. Tryb życia Wiertka drąży tuneliki w skorupach małży i ślimaków morskich. Na zewnątrz korytarza wystaje zwykle tylko niewielki jej fragment, który pobiera pokarm i natlenioną wodę.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Morphology ( Inglês )

fornecido por World Register of Marine Species
Morphology: colour bright sulfur yellow; strong stench

Referência

North-West Atlantic Ocean species (NWARMS)

licença
cc-by-4.0
direitos autorais
WoRMS Editorial Board
contribuidor
[email]