nomes no trilho de navegação
L'aspidistra és un gènere de plantes amb flors de la família Asparagaceae. Popularment es coneix amb el nom de fulles de saló.
És una planta ornamental, d'interior i exterior, originària de la Xina, la serra de l'Himàlaia i el Japó, que presenta reproducció per rizoma. Resisteix molt bé la sequedat al sòl, la foscor d'interiors i l'ombra d'exteriors, on les fulles prenen una brillantor verd oliva molt vistós. No tolera l'exposició al Sol.
No té flors visibles, pel que el seu ús a jardineria se centra més amb la gran resistència davant la falta d'aigua i atencions, precisos amb altres espècies.
Creix millor als sòls àcids o neutres i se sol cultivar a testos on arriba a una alçada propera als 80 cm.
No se li coneixen plagues comunes d'insectes. El seu major mal és degut al Sol directe, perquè en crema les fulles tot prenent un color grogós i s'assequen als pocs dies.
ASPECTE: plantes herbàcies, perennes, d'arrels rizomàtiques mancades tall.
FULLES: molt decoratives, amples, coriàcies, de color verd fosc. Brillants a les varietats més comunes: blanc i verd en estries i sanefes molt elegants dins de les varietats més apreciades.
FLORS:insignificants, apareixen a tocar de terra i són de color blavós, violaci o ivori.
FLORACIÓ: al final de l'estiu, si bé amb les plantes cultivades a testos és molt poc freqüent.
Ús: com a planta d'interior, a les regions de clima suau poden cultivar-se també al mateix terra, als jardins o als patis ombrívols.
EXPOSICIÓ: a la llum, però no al Sol; a ambients foscos el fullam perd brillantor i vitalitat. A l'aire lliure tan sols viu bé amb calor i ombra.
SÒL: normal per a plantes d'interior o bé terra de jardí mixta amb 1/4 de turba i 1/4 de sorra.
PLANTACIÓ: a terra, s'efectua durant la primavera. A test, a finals de la tardor.
MULTIPLICACIÓ: per divisió de les plantes al final de la tardor, també ha de fer-se durant la tardor el trasplantament a un test més gran.
ADOBAT: quan finalitza l'hivern, amb fertilitzant mineral mineral soluble a l'agua; és important regar cada 15 dies amb agua i estimulant hormonal.
L'aspidistra és un gènere de plantes amb flors de la família Asparagaceae. Popularment es coneix amb el nom de fulles de saló.
Die Schusterpalmen (Aspidistra) sind eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Spargelgewächse (Asparagaceae). Die etwa 140 Aspidistra-Arten sind ursprünglich in Ostasien (China, östlicher Himalaya und Japan) verbreitet.
Aspidistra-Arten wachsen meist als immergrüne, ausdauernde krautige Pflanzen. Es werden kriechende, lange Rhizome gebildet.
Die grundständigen Laubblätter stehen einzeln oder zu zweit bis viert direkt am Rhizom. Die aufrechten Laubblätter bestehen aus langem Blattstiel und einer Blattspreite. Die einfache Blattspreite besitzt viele Blattnerven.
Der Blütenstandsschaft ist meist sehr kurz, sodass die Blüten sich oft nur knapp über dem Boden befinden. Der Blütenstandsschaft besitzt zwei bis acht schuppige Blättchen und auf ihm stehen meist nur eine, manchmal zwei Blüten direkt über ein oder zwei Deckblättern.
Die zwittrigen Blüten sind radiärsymmetrisch. Die fleischigen Blütenhüllblätter sind glocken-, becher- oder urnenförmig verwachsen mit meist sechs oder acht (vier bis zehn) Blütenhüllblattlappen. Es sind vier bis zehn Staubblätter vorhanden, die meist im oberen Bereich der Blütenhüllblattröhre inseriert sind. Es sind höchstens sehr kurze Staubfäden vorhanden. Drei oder vier Fruchtblätter sind zu einem drei- oder vierkammerigen Fruchtknoten verwachsen. Jede Fruchtknotenkammer enthält einige Samenanlagen. Der kurze Griffel endet in einer großen, schild- oder pilzförmigen Narbe, die einen glatten oder gelappten Rand besitzt.
Die kugeligen oder eiförmig-ellipsoiden Beeren enthalten meist nur einen Samen.
Die Gattung Aspidistra wurde 1823 vom britischen Botaniker John Bellenden Ker-Gawler in Botanical Register - consisting of coloured ..., Volume 8, Tafel 628 aufgestellt. John Bellenden Ker-Gawler: Botanical Register - consisting of coloured ..., Volume 8, 1823, Tafel 628.[1][2][3] Der Gattungsname Aspidistra leitet sich vom altgriechischen Wort aspidion für „kleiner Rundschild“ ab. Typusart ist Aspidistra lurida Ker Gawl. Synonyme für Aspidistra Ker Gawl. sind:[3] Antherolophus Gagnep., Colania Gagnep., Evrardiella Gagnep., Macrogyne Link & Otto, Plectogyne Link.[3]
Die Gattung Aspidistra gehört bei APG IV zur Unterfamilie Nolinoideae innerhalb der Familie Asparagaceae.[1] Die Gattung Aspidistra wurde früher auch in die Familien Convallariaceae und Liliaceae eingeordnet.
Es gibt etwa 140 Aspidistra-Arten.
Aus der Gattung Aspidistra wird vor allem eine Art häufiger als Zierpflanze verwendet: Aspidistra elatior ist eine robuste Zierpflanze für Parks und Gärten in frostfreien Gebieten; sie ist eine robuste Zimmerpflanze mit dunkelgrünen, lederigen, glänzenden Blättern. Sie kommt auch mit niedrigen Temperaturen, Zugluft und wenig Licht gut zurecht und wurde deshalb früher oft zur Dekoration in Ladengeschäften aufgestellt (Schusterpalme oder Metzgerpalme). Auch als Schnittgrün wird sie für Floristen angeboten. Schusterpalmen sind trotz ihrer Robustheit nicht mehr leicht erhältlich, da sie als altmodisch gelten.[7] In Mode kam sie, als Privathaushalte zunehmend mit Gas beleuchtet wurden. Das dabei entstehende Ethylen sorgt als Phytohormon u. a. für die Reifung von Früchten, aber auch für den Blätterabwurf. Da Aspidistra elatior immun gegen diese Effekte ist, wurde sie zu einer beliebten Hauspflanze.
George Orwell hat die seinerzeit oft in Büros oder Häusern der Mittelklasse in England anzutreffende Pflanzenart satirisch behandelt in seinem Roman „Keep the Aspidistra Flying“ (1936, deutsch: „Die Wonnen der Aspidistra“, 1997 verfilmt). Englische Trivialnamen sind: „iron plant“, „barroom plant“, „cast-iron plant“.
Die Schusterpalmen (Aspidistra) sind eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Spargelgewächse (Asparagaceae). Die etwa 140 Aspidistra-Arten sind ursprünglich in Ostasien (China, östlicher Himalaya und Japan) verbreitet.
Aspidistra (Aspidistra) – mar-varidguldoshlar oilasi (convallariaceae)ra mansub ko‘p yillik o‘tlar turkumi. Himolay tog‘lari va uning sharqiy to-monlarida tarqalgan. 7 turi bor. A. po-yasi ostidan bo‘g‘izbarglar hosil qiladi. Gullari mayda. O‘zbekistonda bir turi (A. clatior) xushmanzara o‘simlik sifatida xona va oranjereyalarda o‘stiriladi.
Aspidistra (Aspidistra) – mar-varidguldoshlar oilasi (convallariaceae)ra mansub ko‘p yillik o‘tlar turkumi. Himolay tog‘lari va uning sharqiy to-monlarida tarqalgan. 7 turi bor. A. po-yasi ostidan bo‘g‘izbarglar hosil qiladi. Gullari mayda. O‘zbekistonda bir turi (A. clatior) xushmanzara o‘simlik sifatida xona va oranjereyalarda o‘stiriladi.
Aspidistra /ˌæspɪˈdɪstrə/[2] is a genus of flowering plants in the family Asparagaceae, subfamily Nolinoideae, native to eastern and southeastern Asia, particularly China and Vietnam.[1][3] They grow in shade under trees and shrubs. Their leaves arise more or less directly from ground level, where their flowers also appear. The number of species known has increased considerably from the 1980s onwards, with around 100 accepted as of July 2013. Aspidistra elatior is common worldwide as a foliage house plant that is very tolerant of neglect. It and other species can also be grown in shade outside, where they are generally hardy to −5 °C (23 °F).
Species of Aspidistra are perennial herbaceous plants growing from rhizomes. The leaves are either solitary or are grouped in small "tufts" of two to four. They arise more or less directly from the rhizome, rather than being borne on stems. Each leaf has a long stalk (petiole) and a blade with many veins. The flowering stem (scape) is usually very short so that the flowers appear low down among the leaves. The fleshy flowers are bell-, urn- or cup-shaped.[4] They vary considerably in size and shape, although few are showy. The flowers of A. longipedunculata are yellow and, unusually for the genus, are borne on scapes up to 20 cm (8 in) high. A. grandiflora has spider-like flowers up to 12 cm (5 in) across.[5] The flower has a large stigma with a flattened top. The fruit is a berry, often with a single seed.[4]
The genus Aspidistra was named by the English botanist John Ker Gawler in 1822, as a blend of Greek ασπίς/ασπίδ- aspid-, meaning shield, and the name of the sister genus Tupistra.[6] The genus was at one time placed in a broadly defined Liliaceae, along with many other lilioid monocots.[4] It has also been placed in the families Convallariaceae[7] and Ruscaceae.[8] The APG III system of 2009 places it in the family Asparagaceae, subfamily Nolinoideae.[9]
Aspidistra is a genus that was largely ignored by field botanists until the 1980s onwards, and there has been a rapid rise in the number of recognised species since then.[5] Some 8 to 10 species were known in the late 1970s; 30 new species were described from China in the 1980s. Subsequently, more new species were found in Vietnam.[10] The online Flora of China uses a narrow definition of species, producing a total of about 55, saying that the genus has "never been well studied".[4] In 2008, Tillich provided the key to the 93 species known at that time.[8]
Plants of the World Online currently includes:[11]
Species of Aspidistra are part of the ground flora, growing in forests and under shrubs, in areas of high rainfall,[5] from eastern India, Indochina and China through to Japan.[13] The largest number of species are found in Guangxi Province, China, with Vietnam occupying second place. Few species have a broad distribution, with many being endemic to China or Vietnam.[10]
It has long been said that slugs and snails pollinate Aspidistra flowers.[5] This has been described as a "myth".[10] Amphipods, small terrestrial crustaceans, are responsible for pollinating A. elatior in Japan. Amphipods have also been shown to pollinate species of Aspidistra introduced to Australia. Springtails and fungus gnats have also been suggested as pollinators.[10] The newly described Vietnamese species A. phanluongii is probably pollinated by flies of the genus Megaselia.[12]
Aspidistra elatior, the "cast-iron plant", is a popular houseplant, surviving shade, cool conditions and neglect. It is one of several species of Aspidistra that can be grown successfully outdoors in shade in temperate climates, where they will generally cope with temperatures down to −5 °C (23 °F), being killed by frosts of −5 to −10 °C (23 to 14 °F) or below. In addition to shade, aspidistras require an open, acidic and humus-rich soil. Species suggested for growing outdoors in the UK include A. diabuensis, A. elatior, A. lurida, A. typica, A. zongbyi and their cultivars.[5]
In Japan, leaves of A. elatior have traditionally been cut into pieces and used in bento and osechi boxes to keep each food separated. However, imitations called "baran" are commonly used now.
As a popular foliage houseplant, A. elatior became popular in late Victorian Britain and was so common that it became a "symbol of dull middle-class respectability".[6] As such, it was central to George Orwell's novel Keep the Aspidistra Flying, as a symbol of the need of the middle class to maintain respectability according to Gordon Comstock, the novel's protagonist. It was further immortalised in the 1938 song "The Biggest Aspidistra in the World", which, as sung by Gracie Fields, became a popular wartime classic.[14] An aspidistra is mentioned in the Wallace and Gromit short, "The Autochef", from the Cracking Contraptions series. In two Dorothy L. Sayers books from the mid-1930s, Busman's Honeymoon and The Nine Tailors, characters make disparaging remarks about aspidistras.
Aspidistras can withstand deep shade, neglect, dry soil, hot temperatures and polluted indoor air (from burning coal or natural gas) but are sensitive to bright sunlight.[15]
"Aspidistra" was the codename (inspired by the above song) of a very powerful British radio transmitter used for propaganda and deception purposes against Nazi Germany during World War II.[16]
The 1980s British television show The Adventure Game featured a moving aspidistra called the Rangdo of Arg, operated by Kenny Baker.[17][18]
Aspidistra /ˌæspɪˈdɪstrə/ is a genus of flowering plants in the family Asparagaceae, subfamily Nolinoideae, native to eastern and southeastern Asia, particularly China and Vietnam. They grow in shade under trees and shrubs. Their leaves arise more or less directly from ground level, where their flowers also appear. The number of species known has increased considerably from the 1980s onwards, with around 100 accepted as of July 2013. Aspidistra elatior is common worldwide as a foliage house plant that is very tolerant of neglect. It and other species can also be grown in shade outside, where they are generally hardy to −5 °C (23 °F).
Aspidistra, también llamada comúnmente pilistra u orejas de burro, es un género con alrededor de 100 especies[2] de la familia Asparagaceae (anteriormente clasificado en Ruscaceae). Son plantas ornamentales cultivadas tanto en interior como exterior, originarias de China, Himalaya y Japón.
Plantas herbáceas, perennes, de raíces rizomatosas con tallos subterráneos. Las hojas, de color verde oscuro —veteadas en blanco en las especies variegadas—, son anchas y coriáceas; surgen directamente desde el rizoma, con peciolos muy largos, solitarias o en grupos de 2-4. La inflorescencia es un escapo normalmente muy corto, por lo que suele quedar escondido entre el follaje, con 1-2 flores terminales generalmente rodeadas por 1 o 2 brácteas en la base del perianto; son bisexuales, de textura carnosa y con forma acampanada o de cúpula. El fruto es una baya globosa u ovoide que suele contener una sola semilla.[3]
Género nativo del Asia oriental, desde la India oriental, Indochina, China, Japón y Vietnam. 46 especies son endémicas de China.[3] Ocupan los suelos boscosos bajo la sombra de árboles y arbustos.
El género fue descrito por John Bellenden Ker Gawler y publicado en Botanical Register; consisting of coloured . . . 8: , pl. 628. 1822[1822].[4]
Es un género que ha sido bastante ignorado por los botánicos de campo. Sin embargo, en los últimos tiempos el número de especies reconocidas se ha incrementado rápidamente. Muchos libros de la década de los 70 describen entre 8 a 10 especies. En la década de los 80 se describieron 30 nuevas especies en China. China posee la mayoría de ellas, con alrededor de 55, de las cuales 46 son endémicas.[3] El punto de mayor biodiversidad del género parece estar en la provincia de Guangxi, en donde se han registrado al menos 39 de ellas. Aún se están encontrado nuevas y el foco de diversidad se ha trasladado a Vietnam donde se han descrito 28 y se sabe que existen muchas más.[5] En la actualidad se han descrito formalmente 93 especies (Tillich 2008).[6]
Durante mucho tiempo se ha asumido erróneamente que las babosas y los caracoles polinizaban las flores de las especies de este género. Sin embargo, investigaciones en Japón han demostrado que unos diminutos crustáceos terrestres llamados anfípodos son los responsables de polinizar Aspidistra elatior. Los anfípodos australianos y los colémbolos también polinizan las especies introducidas en ese continente.
Aspidistra, también llamada comúnmente pilistra u orejas de burro, es un género con alrededor de 100 especies de la familia Asparagaceae (anteriormente clasificado en Ruscaceae). Son plantas ornamentales cultivadas tanto en interior como exterior, originarias de China, Himalaya y Japón.
Tuonenkielot (Aspidistra) on kasvisuku, joka kuuluu parsakasvien (Asparagaceae) heimoon. Siihen sisältyy muun muassa huonekasvina kasvatettu tuonenkielo (suutarinkielo eli issikka) (Aspidistra elatior).[1]
Tuonenkielot (Aspidistra) on kasvisuku, joka kuuluu parsakasvien (Asparagaceae) heimoon. Siihen sisältyy muun muassa huonekasvina kasvatettu tuonenkielo (suutarinkielo eli issikka) (Aspidistra elatior).
Aspidistra est un genre de plantes de la famille des Liliaceae selon la classification classique, ou de celle des Ruscaceae (ou optionnellement des Asparagaceae) selon la classification phylogénétique.
Ce genre de plantes monocotylédones contient une soixantaine d'espèces originaires d'Asie.
Aspidistra est un genre de plantes de la famille des Liliaceae selon la classification classique, ou de celle des Ruscaceae (ou optionnellement des Asparagaceae) selon la classification phylogénétique.
Ce genre de plantes monocotylédones contient une soixantaine d'espèces originaires d'Asie.
Planda ilbhliantúil síorghlas atá dúchasach d'oirthear na hÁise. Na duilleoga, le gais fhada, ubhchruthach leathrúil, a mhaireann cuid mhaith blianta. Na bláthanna clogchruthach le clúdach ar chruth scáth báistí, corcra neamhlonrach. Fásann sé gar don talamh, agus pailníonn seilidí é. Fulaingíonn sé scáth is triomach go maith, agus an-choitianta mar phlanda pota.
Aspidistra Ker Gawl. è un genere di piante angiosperme monocotiledoni della famiglia Asparagaceae (sottofamiglia Nolinoideae).[1][2][3]
Il nome del genere deriva dal greco ασπίς, aspís, nel senso di scudo, per via dell'aspetto delle foglie.
Comprende piante dal rizoma carnoso e dalle foglie larghe e dure di colore verde intenso, lucide e sempreverdi; alcune specie hanno foglie striate di bianco (Aspidistra lurida). I fiori, che crescono quasi a diretto contatto con la terra, non sono vistosi, spesso nascosti dal folto fogliame (per questo alcuni ritengono che non fiorisca mai), di colore porpora-brunastro, a volte con macchioline chiare, sbocciano in estate generando una bacca nerastra.
Sono piante molto longeve che possono vivere più di cento anni[4].
Il genere è originario dell'Asia orientale, dall'Himalaya e dall'Indocina sino alla Cina meridionale e al Giappone.[1]
Il genere comprende le seguenti specie:[1]
Le specie più diffuse sono A. elatior, A. typica, A. caespitosa, A. linearifolia, A. tonkinensis e A. lurida.
Pianta molto rustica e longeva, si adatta a qualunque tipo di terreno o esposizione, preferisce posizione ombreggiata e mai il sole diretto, sopporta climi con notevoli escursioni termiche (da -5° a +40 °C) anche se teme le forti gelate, si può usare terriccio universale ben drenato[5]. L'Aspidistra necessita di una concimazione mensile nella bella stagione con fertilizzante minerale diluito nell'acqua delle innaffiature. Poco esigente come apporto idrico resiste bene a brevi periodi di siccità, le innaffiature in estate vanno effettuate quando il terreno è asciutto, diradarle d'inverno.
I rinvasi vanno eseguiti a fine autunno solo se le radici hanno occupato tutto lo spazio disponibile. La moltiplicazione avviene per divisione dei cespi in primavera, invasando o interrando immediatamente le nuove piante, se si dispone dei frutti freschi si può seminare in autunno.
I raggi solari troppo intensi provocano un sensibile rallentamento della crescita e una decolorazione delle foglie.
In condizioni ambientali sfavorevoli le aspidistre possono subire attacchi di cocciniglie e afidi; nei terreni poco drenati si possono avere marciumi radicali per attacchi fungini.
Negli appartamenti sono frequenti gli attacchi di acari.
Il loro nome è stato reso celebre dallo scrittore George Orwell nel romanzo Fiorirà l'aspidistra (Keep the aspidistra flying, 1936).
Aspidistra Ker Gawl. è un genere di piante angiosperme monocotiledoni della famiglia Asparagaceae (sottofamiglia Nolinoideae).
Aspidistra is de botanische naam van een geslacht van eenzaadlobbige planten: de naam wordt ook in het Nederlands gebruikt voor planten in dit geslacht die als kamerplant gebruikt worden. De naam komt uit het Oudgrieks, ἀσπίς, aspis = 'schild' of ἀσπίδιον, aspidion = 'schildje'.
De taxonomische plaatsing en omschrijving van dit geslacht zijn voortdurend aan discussie onderhevig.
Deze planten zijn groenblijvend en kruidachtig: de bladeren komen rechtstreeks uit de wortelstokken. Ze werden al in 1800 van China naar Europa gebracht en behoren tot de lang toegepaste kamerplanten.
Enkele soorten:
'Kwartjesblad' en 'slagersplant' zijn volksbenamingen voor Aspidistra. De laatste benaming heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat de aspidistra vroeger veel in slagerijen werd gehouden, waarschijnlijk omdat zij bestand is tegen lage temperaturen en niet veel licht nodig heeft.[1]
Voetnoten
Aspidistra is de botanische naam van een geslacht van eenzaadlobbige planten: de naam wordt ook in het Nederlands gebruikt voor planten in dit geslacht die als kamerplant gebruikt worden. De naam komt uit het Oudgrieks, ἀσπίς, aspis = 'schild' of ἀσπίδιον, aspidion = 'schildje'.
De taxonomische plaatsing en omschrijving van dit geslacht zijn voortdurend aan discussie onderhevig.
Deze planten zijn groenblijvend en kruidachtig: de bladeren komen rechtstreeks uit de wortelstokken. Ze werden al in 1800 van China naar Europa gebracht en behoren tot de lang toegepaste kamerplanten.
Enkele soorten:
Aspidistra elatior Aspidistra caespitosa Aspidistra linearifolia Aspidistra lurida Aspidistra minutiflora Aspidistra typica
Multimedia w Wikimedia Commons Aspidistra (Aspidistra Ker Gaw.) – rodzaj bylin z rodziny szparagowatych (Asparagaceae), dawniej klasyfikowany do konwaliowatych (Convallariaceae), myszopłochowatych (Ruscaceae), jeszcze dawniej do liliowatych (Liliaceae). Występują na dnie lasów wschodniej Azji od wschodnich Indii, poprzez Indochiny, Chiny, po Japonię. Do lat 70. XX wieku znanych było tylko kilka gatunków. Później taksonomowie opisywać zaczęli dziesiątki kolejnych. W 2006 według "Flora of China" rodzaj obejmować miał 55 gatunków (w tym 49 z Chin, z czego aż 46 endemitów)[2]. W 2008 opisano w sumie 93 gatunki, ale szacowano ich docelową liczbę na 200-300[3]. Aspidistra wyniosła jest gatunkiem uprawianym jako roślin ozdobna.
Byliny kłączowe. Kłącze pełzające, wydłużone ale z gęstymi węzłami. Liście odziomkowe, długoogonkowe wyrastające pojedynczo lub skupione po 2–4. Kwiatostan wyrasta na bardzo krótkim głąbiku, zredukowany do 1 lub 2 kwiatów. Kwiaty obupłciowe wsparte przysadką. Okwiat dzwonkowaty lub kubeczkowaty, mięsisty, na szczycie z (4–) 6–8 (–10) wolnymi końcami. Pręcików tyle ile wolnych końców okwiatu. Zalążnia z 3–4 komorami w każdej z kilkoma zalążkami. Słupek krótki, znamię kształtu grzybkowatego, okazałe, całobrzegie lub na brzegu wcinane. Owocem jagoda owalna lub okrągła, zwykle 1-nasienna[2].
Klad okrytonasienne, klad jednoliścienne (monocots), rząd szparagowce (Asparagales), rodzina szparagowate (Asparagaceae), podrodzina Nolinoideae Burnett. W systemie APG II z 2003 rodzaj zaliczany był do rodziny myszopłochowatych (Ruscaceae), plemienia Convallarieae[1].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa liliowe (Liliidae J.H. Schaffn.), nadrząd Lilianae Takht. rząd szparagowce (Asparagales Bromhead), rodzina konwaliowate (Convallariaceae Horan.), podrodzina Aspidistroideae (Endl.) Lindl., plemię Aspidistreae Endl. ex Meisn., rodzaj Aspidistra Ker. Gawl.[4]
Aspidistra (Aspidistra Ker Gaw.) – rodzaj bylin z rodziny szparagowatych (Asparagaceae), dawniej klasyfikowany do konwaliowatych (Convallariaceae), myszopłochowatych (Ruscaceae), jeszcze dawniej do liliowatych (Liliaceae). Występują na dnie lasów wschodniej Azji od wschodnich Indii, poprzez Indochiny, Chiny, po Japonię. Do lat 70. XX wieku znanych było tylko kilka gatunków. Później taksonomowie opisywać zaczęli dziesiątki kolejnych. W 2006 według "Flora of China" rodzaj obejmować miał 55 gatunków (w tym 49 z Chin, z czego aż 46 endemitów). W 2008 opisano w sumie 93 gatunki, ale szacowano ich docelową liczbę na 200-300. Aspidistra wyniosła jest gatunkiem uprawianym jako roślin ozdobna.
Aspidistra é um género de plantas com flor pertencente à família Ruscaceae..[1].[1]
Aspidistra é um género de plantas com flor pertencente à família Ruscaceae...
Аспідистра (Aspidistra) — азіатська конвалія, безстебельна рослина роду Aspidistra родини Холодкові (Asparagaceae) (раніше відносили до родини Ruscaceae а також лілейних (Liliaceae)).
Рослини роду Aspidistra, що належать до родини холодкових або спаржевих (Asparagaceae), є невеликими кореневищними травами і мешкають у тропічних лісах Південно-Східної Азії. Найцікавіша їх властивість — це незвичайна різноманітність в будові квітки. Наприклад, число листочків оцвітини варіює від двох (абсолютний мінімум для рослин ряду спаржецвітих) до дванадцяти (більше в цьому ряду є тільки у одного роду). Форма квітки і його окремих частин також надзвичайно різноманітні, що використовується у систематиці цього роду, що складається з великого числа видів, часто ендемічних (з дуже обмеженим ареалом проживання).
Китайська Aspidistra elatior має широке, ланцевидне листя і, як і всі члени роду, добре росте в ґрунті в теплу погоду й в оранжереї.
Це незавершена стаття про Холодкові.Аспідистра (Aspidistra) — азіатська конвалія, безстебельна рослина роду Aspidistra родини Холодкові (Asparagaceae) (раніше відносили до родини Ruscaceae а також лілейних (Liliaceae)).
Рослини роду Aspidistra, що належать до родини холодкових або спаржевих (Asparagaceae), є невеликими кореневищними травами і мешкають у тропічних лісах Південно-Східної Азії. Найцікавіша їх властивість — це незвичайна різноманітність в будові квітки. Наприклад, число листочків оцвітини варіює від двох (абсолютний мінімум для рослин ряду спаржецвітих) до дванадцяти (більше в цьому ряду є тільки у одного роду). Форма квітки і його окремих частин також надзвичайно різноманітні, що використовується у систематиці цього роду, що складається з великого числа видів, часто ендемічних (з дуже обмеженим ареалом проживання).
Китайська Aspidistra elatior має широке, ланцевидне листя і, як і всі члени роду, добре росте в ґрунті в теплу погоду й в оранжереї.
Aspidistra là một chi thực vật có hoa trong họ Asparagaceae.[2]
.jpg)
Bài viết liên quan phân họ thực vật Nolinoideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Aspidistra là một chi thực vật có hoa trong họ Asparagaceae.
Aspidistra Ker Gawl. (1822)
Синонимы Типовой вид Виды
Аспидистра (лат. Aspidistra) — род многолетних бесстебельных травянистых растений семейства Спаржевые (Asparagaceae).
У аспидистры подземное ползучее корневище, глянцевидные темно-зеленые листья на длинных черешках широкоовальной или ланцетной формы, около 50—60 см длиной и 15 см шириной[3]. Обычно зимой на этом растении появляются невзрачные сидячие цветки с буро-фиолетовым околоцветником. При искусственном опылении образуются крупные ягоды грушевидной формы[4].
Родина этого цветка — горные субтропические леса Южного Китая и Японии.
В культуре обычно выращивают Аспидистру высокую. Это неприхотливое домашнее растение даже без хорошего ухода может дожить до 100 лет. Аспидистра хорошо переносит затенение, лучше растёт в хорошо освещенном месте, но не под прямыми солнечными лучами, при температуре 13—15 °С[5].
По информации базы данных The Plant List, род включает 98 видов[6]:
Аспидистра (лат. Aspidistra) — род многолетних бесстебельных травянистых растений семейства Спаржевые (Asparagaceae).
蜘蛛抱蛋属（学名：Aspidistra）是天門冬科下的一个属，为多年生草本植物。该属共有约11种，分布于亚洲的热带、亚热带地区。[1]
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 .jpg)
Karte mit allen verlinkten Seiten: 
