nomes no trilho de navegação
Polemoniaceae ye una familia de plantes con flores del orde Ericales qu'entiende ente 18-25 xéneros con alredor de 270-400 especies de plantes añales, natives de les zones templaes del hemisferiu norte y sur, con un centenar d'especies en Norteamérica, especialmente en California. Solamente un xéneru (Polemonium) alcuéntrase n'Europa, y dos (Phlox y Polemonium) n'Asia, onde tán confinaes nes fríes rexones ártiques.
Los miembros de la familia nun s'estremen morfolóxicamente con traces estremaes. Los sos flores tienen cinco sépalos, cinco pétalos fundíos y cinco estames.
Anque tienen poca importancia económica, un gran númberu cultívase como planta ornamental, tales como Ipomopsis aggregata, Phlox y Polemonium. Kantuta (Cantua buxifolia) ye la flor nacional de Bolivia y Perú.
Son yerbes añales o perennes, subarbustos o raramente parrotales, trepadores o árboles pequeños, frecuentemente glandulosos; plantes hermafrodites. Fueyes alternes o opuestes, simples o raramente pinnaes (Cobaea), enteres a palmati- o pinnatilobadas; exestipulaes. Flores solitaries o en visos o raramente en panícules, axilares o terminales, regulares a llixeramente irregulares ( Loeselia ); con cinco sépalos, connaos o raramente distintos (Cobaea), inxeríos o valvaos; cinco pétalos, connaos, contortos, corola hipocrateriforme, rotácea o raramente campanulada (Cobaea); cinco estames, epipétalos, frecuentemente xuníos al tubu floral a distintos altores, filamentos distintos, dacuando barbaos na base, anteres 2-loculares, con dehiscencia llonxitudinal; ovariu súperu, 2–3 (–4)-carpelar y -locular, con placentación axial, óvulos 1–numberosos, estilu 1, terminando en 2–3 cañes, éstes de la mesma terminando n'estigmes. El frutu una cápsula; les granes frecuentemente con una testa mucilaginosa cuando amugaes, dacuando alaes.[1]
Tien dos subfamilies: Cobaeoideae - Polemonioideae
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Polemoniaceae ye una familia de plantes con flores del orde Ericales qu'entiende ente 18-25 xéneros con alredor de 270-400 especies de plantes añales, natives de les zones templaes del hemisferiu norte y sur, con un centenar d'especies en Norteamérica, especialmente en California. Solamente un xéneru (Polemonium) alcuéntrase n'Europa, y dos (Phlox y Polemonium) n'Asia, onde tán confinaes nes fríes rexones ártiques.
Los miembros de la familia nun s'estremen morfolóxicamente con traces estremaes. Los sos flores tienen cinco sépalos, cinco pétalos fundíos y cinco estames.
Anque tienen poca importancia económica, un gran númberu cultívase como planta ornamental, tales como Ipomopsis aggregata, Phlox y Polemonium. Kantuta (Cantua buxifolia) ye la flor nacional de Bolivia y Perú.
Polemoniaceae és una família de plantes amb flors de l'ordre de les ericals. Hom la divideix en dues subfamílies, Polemonioideae i Cobaeoideae, que comprenen entre 18 i 25 gèneres[1] i una xifra d'espècies entre les 270 i les 400.
Són natives de l'Hemisferi Nord i també Sud-amèrica, amb una gran concentració a la part oest dels EUA, especialment a Califòrnia. Únicament un gènere es fa de forma natural a Europa, el Polemonium, i dos més (Flox i Polemonium) a l'Àsia; donat que ambdós gèneres es fan amb més profusió a Nord-amèrica, es pot suggerir una colonització relativament recent des d'Amèrica.
Hom pot distingir aquesta família d'altres eudicotiledònies[2] pels ovaris, constituïts per tres carpels units. Els membres d'aquesta família tenen cinc sèpals, cinc pètals units i cinc estams que s'alternen amb els lòbuls de la corol·la.
Durant dècades, moltes fonts classificaren la família d'acord amb un quadre[3] establert per Verne Grant el 1959. Noves evidències basades en la filogènia molecular, venes de la corol·la, pol·len i contingut en flavonoides, però, han portat a reclassificacions, com la del mateix Grant[2] el 1998. La família es compondria de dues subfamílies: la Cobaeoideae, pròpia d'hàbitats tropicals o subtropicals i formada per sis gèneres en cinc tribus, i la Polemonioideae, amb 13 gèneres pròpies de zones temperades.
Encara que poques espècies tenen importància econòmica, algunes es cultiven com a plantes ornamentals, com la Ipomopsis aggregata i moltes espècies de Flox i Polemonium. La Cantua buxifolia és la flor nacional de Bolívia i Perú.
(*) discutits per alguns botànics
Polemoniaceae és una família de plantes amb flors de l'ordre de les ericals. Hom la divideix en dues subfamílies, Polemonioideae i Cobaeoideae, que comprenen entre 18 i 25 gèneres i una xifra d'espècies entre les 270 i les 400.
Jirnicovité (Polemoniaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu vřesovcotvaré (Ericales). Jsou to byliny nebo řidčeji dřeviny s jednoduchými nebo složenými listy a často s nápadnými květy. Čeleď zahrnuje téměř 400 druhů ve 26 rodech. Je rozšířena zejména v Severní Americe a v horách tropické Ameriky. V České republice se vyskytuje jirnice modrá. Některé druhy jsou pěstovány jako okrasné rostliny, zejména plaménky (floxy), proměnky a šplhavá bylina vilec šplhavý (kobea).
Jirnicovité jsou jednoleté nebo vytrvalé byliny, zřídka keře (Huthia) nebo liány (Cobaea). Stonky a listy jsou často žlaznaté a lepkavé. Listy jsou střídavé nebo vstřícné, jednoduché, celistvé nebo zpeřeně členěné, bez palistů. U rodu vilec (Cobaea) jsou listy zpeřené a koncový lístek je přeměněn v úponku. U některých zástupců, např. rodu Loeselia, jsou listy ostnité. Květenství jsou úžlabní nebo vrcholové vrcholičnaté hrozny či laty, případně jsou květy jednotlivé. Květy jsou většinou nápadné, pravidelné, řidčeji souměrné, oboupohlavné, pětičetné. kalich i koruna jsou srostlé, koruna tvoří u některých zástupců dlouhou trubku. Tyčinek je 5 a jsou přirostlé ke koruně. Semeník je svrchní, srostlý ze 3 plodolistů. Obsahuje 3 komůrky a nese jedinou čnělkou se 3 bliznovými rameny. Plodem je tobolka. Semena jsou většinou drobná a četná, řidčeji velká s nápadným křídlem (Cantua, Cobaea, Huthia).[1][2]
Květy jirnice Polemonium boreale
Navarretia squarrosa
Linanthus aureus
Langloisia setosissima
Čeleď zahrnuje asi 380 druhů ve 26 rodech. Největší rody jsou plamenka (Phlox, 70 druhů), proměnka (Gilia), jirnice (Polemonium) a Linanthus (po 40 druzích), Navarettia, Leptosiphon a Ipomopsis (po 30 druzích).[3] Centrum diverzity je v západních oblastech Severní Ameriky, vyskytuje se však i ve větší části Eurasie, ve Střední Americe a horstvech Jižní Ameriky až po Argentinu. Chybí v Africe a Austrálii.[1][4] Největší areál rozšíření má rod jirnice (Polemonium), který se vyskytuje v Severní i Jižní Americe a v Eurasii. Většina rodů jirnicovitých jsou endemity Severní Ameriky (vč. Mexika), poměrně častá je také disjunkce mezi západem či jihozápadem Severní Ameriky a jižní částí And.[5] V Evropě jsou původní 3 druhy. Téměř po celé Evropě je rozšířena jirnice modrá (Polemonium caeruleum), v nejsevernějších oblastech jirnice P. acutiflorum a P. boreale. Některé druhy rodu kolomie (Collomia) byly zavlečeny ze Severní Ameriky.[6] Kromě rodu jirnice zasahuje mimo americký kontinent pouze asijská plamenka Phlox sibirica.[5]
Jirnicovité jsou opylovány celou paletou opylovačů. Většina druhů mírného pásu je opylována relativně drobným hmyzem – včelami, mouchami a brouky. Velké zvonovité květy Cobaea jsou opylovány lišaji a netopýry. Jasně červeně zbarvené trubkovité květy rodu Cantua a druhu Loeselia mexicana jsou navštěvovány kolibříky. Charakteristický odér produkovaný žlázkami na listech a stoncích slouží nejspíše k odpuzení býložravců.[1]
Čeleď byla tradičně řazena do řádu lilkotvaré (Solanales), po nástupu molekulárních studií však byla přeřazena do řádu Ericales.[3] Sesterskou skupinou je čeleď Fouquieriaceae.[7] Rod Cobaea byl některými botaniky (např. Dahlgren) řazen do samostatné čeledi Cobaeaceae.
Mnohé druhy, zvláště z rodů plamenka (Phlox), jirnice (Polemonium), vilec (Cobaea) a proměnka (Gilia) jsou pěstovány jako okrasné rostliny.[3]
Žlutobýl Cantua buxifolia je národní rostlinou Peru a byl pěstován již Inky v okolí jejich chrámů. Některé druhy jirnicovitých jsou používány v medicíně (vilec šplhavý, Loeselia mexicana). Z listů a stonků některých druhů rodu Loeselia, Cantua a Ipomopsis je vyráběn pěnivý roztok používaný k mytí jako náhrada mýdla.[1]
Vilec šplhavý (Cobaea scandens)
Plamenka Phlox paniculata
Proměnka Gilia splendens
Acanthogilia, Aliciella, Allophyllum, Bonplandia, Bryantiella, Cantua (včetně Huthia), Cobaea, Collomia, Dayia, Eriastrum, Gilia (včetně Giliastrum), Gymnosteris, Ipomopsis, Langloisia, Lathrocasis, Leptodactylon, Leptosiphon, Linanthus, Loeselia, Loeseliastrum, Microgilia, Microsteris, Navarretia, Phlox, Polemonium, Saltugilia[5][7][9]
Obrázky, zvuky či videa k tématu jirnicovité ve Wikimedia Commons
Jirnicovité (Polemoniaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu vřesovcotvaré (Ericales). Jsou to byliny nebo řidčeji dřeviny s jednoduchými nebo složenými listy a často s nápadnými květy. Čeleď zahrnuje téměř 400 druhů ve 26 rodech. Je rozšířena zejména v Severní Americe a v horách tropické Ameriky. V České republice se vyskytuje jirnice modrá. Některé druhy jsou pěstovány jako okrasné rostliny, zejména plaménky (floxy), proměnky a šplhavá bylina vilec šplhavý (kobea).
Floks-familien (Polemoniaceae) er en familie med ca. 20 slægter, som først og fremmest er udbredt i Nord- og Sydamerika, mens der kun er få arter i Asien og Europa. Det er en- eller flerårige urter, hvoraf mange er lianer. Kun i få tilfælde er der tale om forveddede planter, og i så fald er det mest halvbuske eller buske. Kun slægten Cantua rummer træer. Bladene er spiralformet spredtstillede, modsatte eller kransstillede (Gymnosteris). Bladpladen kan være hel eller sammensat. De sammensatte blade er da fjer- eller håndformede. Bladranden er hel, takket eller tandet. Det er sjældent, at blomsterne sidder hver for sig, og ofte er de samlet i stande. De enkelte blomster er oftest 5-tallige med sammenvokset bæger og krone. Frugterne er kapsler med mange, ofte vingede frø.
Slægter
Die Pflanzenfamilie der Sperrkrautgewächse (Polemoniaceae), auch Himmelsleitergewächse genannt, gehört zur Ordnung der Heidekrautartigen (Ericales) innerhalb der Bedecktsamigen Pflanzen (Magnoliopsida).
Es sind meist einjährige oder ausdauernde krautige Pflanzen, manche Arten sind Kletterpflanzen, selten sind es verholzende Pflanzen: Halbsträucher, Sträucher oder Bäume (Cantua). Manche Arten enthalten farbigen Milchsaft. Oft riechen sie unangenehm.
Die Laubblätter sind wechselständig und spiralig, gegenständig oder quirlig (Gymnosteris) angeordnet. Die Laubblätter sind gestielt bis ungestielt. Die Blattspreite kann einfach oder zusammengesetzt sein; ist die Blattspreite zusammengesetzt, kann sie fieder- oder handförmig eingeschnitten sein. Die Blattränder sind glatt, gezähnt oder gesägt. Nebenblätter fehlen.
Die Blüten stehen selten einzeln, meist in unterschiedlich gestalteten Blütenständen, meist in Form von Zymen oder Ebensträußen und oft kopfig zusammengedrängt.
Die zwittrigen Blüten sind meist fünfzählig, selten vierzählig mit doppelter Blütenhülle (Perianth). Sie können radiärsymmetrisch bis leicht zygomorph sein. Die selten vier oder meist fünf Kelchblätter sind zylindrisch bis glockenförmig verwachsen. Die Kronblätter sind meist verwachsen. Es ist nur ein Kreis mit meist fünf freien, fertilen Staubblättern vorhanden. Meist drei (zwei bis fünf) Fruchtblätter sind zu einem oberständigen Fruchtknoten verwachsen. In jedem Fruchtknotenfach sind ein bis viele Samenanlagen vorhanden. Der Griffel endet meist in einer dreilappigen Narbe.
Es werden Kapselfrüchte gebildet. Die Samen sind kugelig, ei- oder spindelförmig und manchmal geflügelt.
Häufig kommen Triterpensaponine vor.
Sie werden von Insekten (Entomophilie) wie Fliegen, Käfern, Bienen oder Schwärmern, Kolibris (Ornithophilie) und auch Fledermäusen (Chiropterophilie) bestäubt. Die Phlox-Arten und die auch in Europa heimischen Jakobsleitern werden ausschließlich von Insekten bestäubt.
Die Familie Polemoniaceae wurde 1789 von Antoine Laurent de Jussieu, als „Polemonia“, in Genera Plantarum, 136 erstveröffentlicht. Typusgattung ist Polemonium L.
Nur noch ein Synonym für Polemoniaceae Juss. nom. cons. ist Cobaeaceae D.Don. Phylogenetische Untersuchungen zeigten, dass die Familie der Polemoniaceae nur monophyletisch ist, wenn die Taxa der früheren Cobaeaceae mit eingegliedert sind. Lange Zeit wurde diese Familie in eine eigene Ordnung Polemoniales oder in die Solanales gestellt. Sie ist nach phylogenetischen Untersuchungen in der Ordnung Ericales eingeordnet. Innerhalb der Ericales stehen sich die Familien Polemoniaceae und Fouquieriaceae am nächsten.
Vertreter der Sperrkrautgewächse sind hauptsächlich in Nordamerika verbreitet, wobei sehr viele Arten in den nordwestlichen USA vorkommen. Einige Arten kommen in Südamerika vor. Wenige Arten sind in Eurasien verbreitet.
Die Familie der Sperrkrautgewächse (Polemoniaceae) wird seit Prather et al. 2000 in zwei und seit Porter et al. 2000 in drei Unterfamilien und sieben Tribus[1] mit etwa 18 bis 26 Gattungen[2] gegliedert. Zur Familie zählen 350 bis 385 Arten:
Einige Arten und ihre Sorten werden als Zierpflanzen verwendet, beispielsweise Ipomopsis aggregata, Cobaea scandens, Phlox- und Polemonium-Sorten.
Von wenigen Arten wurde die medizinische Wirkung untersucht.[9] Weitere Nutzungen durch den Menschen gibt es nur wenige.[9]
Die Pflanzenfamilie der Sperrkrautgewächse (Polemoniaceae), auch Himmelsleitergewächse genannt, gehört zur Ordnung der Heidekrautartigen (Ericales) innerhalb der Bedecktsamigen Pflanzen (Magnoliopsida).
Famîleya şînzerkan, famîleya rezê cangoçkan (Polemoniaceae) famîleyeke riwekan e. Hin cureyên wê li Ewrasyayê jî diçên. Li Kurdistanê jî tên dîtin. Di famîleyê de 18 heya 25 cins, 350 heya 385 cure hene.
Famîleya Polemoniaceae sala 1789'ê ji aliyê Antoine Laurent de Jussieu ve,bi navê „Polemonia“, di Genera Plantarum, 136'ê de hatiye binavkirin. Ji cinsê wê re Polemonium L. dibêjin. Navê din ê vê famîleyê jî Cobaeaceae D.Don. ye.
Famîleya şînzerkan, famîleya rezê cangoçkan (Polemoniaceae) famîleyeke riwekan e. Hin cureyên wê li Ewrasyayê jî diçên. Li Kurdistanê jî tên dîtin. Di famîleyê de 18 heya 25 cins, 350 heya 385 cure hene.
Polemoniaceae je porodica (Jacobsovih ljestvica ili porodica plamenaca), sa oko 25 rodova koji imaju oko 270-400 vrsta jednogodišnjih i višegodišnjih cvjetnica, koje su autohtone na Sjevernoj hemisferi i u Južnoj Americi. Centar diverziteta je zapadna Sjeverna Amerika, osobito u Kaliforniji.
Samo jedan rod (Polemonium) postoji u Evropi, a dva (Phlox i Polemonium) u Aziji, gdje su ograničeni na umjerene do arktičke regije; oba roda se također šire u Sjevernoj Americi, što sugerira relativno nedavnu kolonizaciju Starog svijeta iz Sjeverne Amerike.
Porodica se može razlikovati od većine ostalih eudikotiledonih porodica po jajniku koji se sastoji od tri spojene karpele s obično sa tri komore, ali s jednom komorom kod nekih vrsta.[1][2] Članovi porodice imaju pet sepal, pet latica spojenih i pet prašnika koji se izmjenjuju sa krajevima kruničnih listića.
Desetljećima je većina izvora koristila klasifikaciju porodice koju je objavio Grant 1959. godine, ali novi dokazi, uključujući molekularnu filogenetiku, prema svojstvima krunice, polena i prisutnim flavonoidima, doveli su do reklasifikacije, kao što je klasifikacija Granta iz 1998. Ta prepoznaje dvije podskupine. Potporodica Cobaeoideae je tropska / suptropska i sastoji se od šest rodova organiziranih u pet kladusa. Potporodica Polemonioideae sastoji se od 13 rodova sa umjerenih područja. Grant je dijeli na tri kladusa, ali uz naglasak da nije jasno koja je ispravna podjela i da su u ovoj potporodici klasifikacije po rodovima možda korisnije.
Iako je nekolicina od ekonomskog značaja, brojni su naširoko uzgajani kao ukrasne biljke, kao što je Ipomopsis agregata (grimizna gilija) i mnoge vrste rodova Phlox i Polemonium. Kantuta (Cantua buxifolia) je nacionalni cvijet Bolivije i Perua.
Porodica ima 25 rodova:
Rodove sa zvezdicom (*), svi botaničari ne smatraju kao posebne.
Polemoniaceae je porodica (Jacobsovih ljestvica ili porodica plamenaca), sa oko 25 rodova koji imaju oko 270-400 vrsta jednogodišnjih i višegodišnjih cvjetnica, koje su autohtone na Sjevernoj hemisferi i u Južnoj Americi. Centar diverziteta je zapadna Sjeverna Amerika, osobito u Kaliforniji.
Samo jedan rod (Polemonium) postoji u Evropi, a dva (Phlox i Polemonium) u Aziji, gdje su ograničeni na umjerene do arktičke regije; oba roda se također šire u Sjevernoj Americi, što sugerira relativno nedavnu kolonizaciju Starog svijeta iz Sjeverne Amerike.
Porodica se može razlikovati od većine ostalih eudikotiledonih porodica po jajniku koji se sastoji od tri spojene karpele s obično sa tri komore, ali s jednom komorom kod nekih vrsta. Članovi porodice imaju pet sepal, pet latica spojenih i pet prašnika koji se izmjenjuju sa krajevima kruničnih listića.
Desetljećima je većina izvora koristila klasifikaciju porodice koju je objavio Grant 1959. godine, ali novi dokazi, uključujući molekularnu filogenetiku, prema svojstvima krunice, polena i prisutnim flavonoidima, doveli su do reklasifikacije, kao što je klasifikacija Granta iz 1998. Ta prepoznaje dvije podskupine. Potporodica Cobaeoideae je tropska / suptropska i sastoji se od šest rodova organiziranih u pet kladusa. Potporodica Polemonioideae sastoji se od 13 rodova sa umjerenih područja. Grant je dijeli na tri kladusa, ali uz naglasak da nije jasno koja je ispravna podjela i da su u ovoj potporodici klasifikacije po rodovima možda korisnije.
Qantu yura rikch'aq ayllu (familia Polemoniaceae) nisqaqa huk yurakunap rikch'aq ayllunmi.
Kaymi huk qantu hina yurakuna:
Commons nisqaqa multimidya kapuyninkunayuqmi kay hawa: Qantu yura rikch'aq ayllu.
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Qantu yura rikch'aq ayllu
Qantu yura rikch'aq ayllu (familia Polemoniaceae) nisqaqa huk yurakunap rikch'aq ayllunmi.
The Polemoniaceae (Jacob's-ladder or phlox family) are a family of flowering plants consisting of about 25 genera with 270–400 species of annuals and perennials native to the Northern Hemisphere and South America, with the center of diversity in western North America.
Only one genus (Polemonium) is found in Europe, and two (Phlox and Polemonium) in Asia, where they are confined to cool temperate to arctic regions; both genera also occur more widely in North America, suggesting relatively recent colonization of the Old World from North America.
The family can be distinguished from most other eudicot families by the ovary made up of three fused carpels (usually with three chambers, but with one chamber in some species).[2] The members of the family have five sepals, five petals fused, and five stamens that alternate with the lobes of the corolla.
For decades, most sources used a classification of the family published by Grant in 1959, but new evidence, including molecular phylogeny, veins of the corolla, pollen, and the flavonoids present, have led to reclassifications, such as the 1998 classification by Grant.[2] It recognizes two subfamilies. The subfamily Cobaeoideae is tropical/subtropical and composed of six genera organized into five tribes. The subfamily Polemonioideae consists of 13 temperate genera. Grant divides it into three tribes, but with the disclaimer that it is not clear what the correct division is and that the genus classifications may be more useful in this subfamily.[2]
Although few are of economic importance, a number are widely grown as ornamental plants, such as Ipomopsis aggregata (scarlet gilia), and many species of Phlox and Polemonium. The kantuta (Cantua buxifolia) is the national flower of Bolivia and Peru.
The 25 genera are:
Genera with an asterisk (*) are not treated as distinct by all botanists.
The Polemoniaceae (Jacob's-ladder or phlox family) are a family of flowering plants consisting of about 25 genera with 270–400 species of annuals and perennials native to the Northern Hemisphere and South America, with the center of diversity in western North America.
Only one genus (Polemonium) is found in Europe, and two (Phlox and Polemonium) in Asia, where they are confined to cool temperate to arctic regions; both genera also occur more widely in North America, suggesting relatively recent colonization of the Old World from North America.
The family can be distinguished from most other eudicot families by the ovary made up of three fused carpels (usually with three chambers, but with one chamber in some species). The members of the family have five sepals, five petals fused, and five stamens that alternate with the lobes of the corolla.
For decades, most sources used a classification of the family published by Grant in 1959, but new evidence, including molecular phylogeny, veins of the corolla, pollen, and the flavonoids present, have led to reclassifications, such as the 1998 classification by Grant. It recognizes two subfamilies. The subfamily Cobaeoideae is tropical/subtropical and composed of six genera organized into five tribes. The subfamily Polemonioideae consists of 13 temperate genera. Grant divides it into three tribes, but with the disclaimer that it is not clear what the correct division is and that the genus classifications may be more useful in this subfamily.
subfamilio Acanthogilioideae
subfamilio Nandinoideae
subfamilio Polemonioideae
La plantfamilio de la Polemoniacoj (Polemoniaceae) apartenas al la ordo de la Erikaloj (Ericales) ene de la angiospermoj (Magnoliopsida).
La taksono de la familio Polemoniacojestas plej ofte unujaraj aŭ multjaraj herbaj plantoj, kelkaj specioj estas grimpplantoj, malofte lignaj plantoj: duonarbustoj, arbustoj aŭ arboj (Cantua). Kelkaj specioj havas koloran laktosukon. Ofte ili odoras malagrable.
La folioj estas alternestarantaj kaj spiralformaj, kontraustarantaj aŭ verticile (gimnostere) starantaj. La folioj havas pedunklon aŭ ne havas. La foliplato estas simpla aŭ kunmetita; se la foliplato estas kunmetita, ĝi estas pinata aŭ manforme entranĉita. La folirando estas glata, denta aŭ segilforme denta. Mankas stipuloj.
La floroj malofte staras unuope, plej ofte en diversformaj floraroj, plej ofte en cumoj aŭ korimboj ofte kapece kuniĝintaj. La duseksaj floroj estas plej ofte kvinnombraj, malofte kvarnombraj kun duobla perianto. Ili povas esti radisimetriaj ĝis malforte dusimetriaj. La malofte kvar aŭ pli ofte kvin sepaloj estas cilindre ĝis sonorilforme kunkreskintaj. La petaloj estas kunkreskintaj. Ekzistas nur unu cirklo kun kvin liberaj, fekundaj stamenoj. plej ofte tri (du ĝis kvin) karpeloj estas kunkreskintaj al epigina ovario. En ĉiu ovaria fako estas unu ĝis multaj ovoloj. La pistilo finas en triloba stigmo.
Formiĝas kapsulfruktoj. La semoj estas globaj, ov- aŭ spindelformaj kaj kelkfoje flugilhavaj.
Oftas triterpensaponinoj.
Insektoj (entomofilio) kiel muŝoj, skaraboj, abeloj aŭ papilioj (sfingidoj) aŭ kolibroj (ornitofilio) kaj ankaŭ vespertoj (ĥiropterofilio) polenigas la plantojn. La flokso-specioj kaj la en Eŭropo hejmaj polemonioj estas polenigataj nur de insektoj.
La taksonoj de la Polemoniacoj precipe hejmiĝas en Nordameriko. Tre multaj specioj estas de la nordokcidento de Usono. Malmultaj specioj kreskas en Sudameriko. Malmultaj specioj estas disvastigitaj en Eŭrazio.
Kelkaj specioj kaj iliaj kultivaroj estas uzataj kiel ornamplantoj, ekzemple Ipomopsis aggregata, Cobaea scandens, Phlox- kaj Polemonium-kultivaroj. Nur ĉe malmultaj la medicina efiko estas konataj, aliaj uzeblecoj por la homo preskaŭ ne ekzistas [1].
La familio Polemoniaceae estis unuafoje publikigita en la jaro 1789 fare de Antoine Laurent de Jussieu, sub la nomo „Polemonia“, en Genera Plantarum, 136. Tipogenro estas Polemonium L.. Ekzistas ankoraŭ nur unu sinonimo por Polemoniaceae JUSS. estas Cobaeaceae D.DON. Molekulgenetikaj esploroj montras, ke la familio de la Polemoniacoj nur estas monofila, kiam la taksonoj de la iamaj Cobaeaceae estis enordigitaj. Dum longa tempo la familio estis engrupigita en propra ordo Polemonialoj aŭ en Solanaloj, sed hodiaŭ ĝi estas en la ordo Erikaloj. Ene de la Erikaloj la Polemoniacoj plej parencas al Fouquieriaceae.
La familio de la Polemoniacoj (Polemoniaceae) estas dividita laŭ PRATHER ET AL. 2000 en du kaj nun en tri subfamilio kaj ĉirkaŭ 18 ĝis 25 genroj [2]. Al la familio apartenas ĉirkaŭ 350 bis 385 specioj:
La plantfamilio de la Polemoniacoj (Polemoniaceae) apartenas al la ordo de la Erikaloj (Ericales) ene de la angiospermoj (Magnoliopsida).
Polemoniaceae es una familia de plantas del orden Ericales que comprende entre 18-25 géneros con alrededor de 270-400 especies de plantas anuales, nativas de las zonas templadas del hemisferio norte y sur, con un centenar de especies en Norteamérica, especialmente en California. Solamente un género (Polemonium) se encuentra en Europa, y dos (Phlox y Polemonium) en Asia, donde están confinadas en las frías regiones árticas.
Los miembros de la familia no se distinguen morfológicamente con rasgos diferenciados. Sus flores tienen cinco sépalos, cinco pétalos fundidos y cinco estambres.
Aunque tienen poca importancia económica, un gran número se cultiva como planta ornamental, tales como Ipomopsis aggregata, Phlox y Polemonium. La cantuta (Cantua buxifolia) es la flor nacional de Bolivia y Perú.
Son hierbas anuales o perennes, subarbustos o raramente arbustos, trepadoras o árboles pequeños, frecuentemente glandulosos; plantas hermafroditas. Hojas alternas u opuestas, simples o raramente pinnadas (Cobaea), enteras a palmati- o pinnatilobadas; exestipuladas. Flores solitarias o en cimas o raramente en panículas, axilares o terminales, regulares a ligeramente irregulares ( Loeselia ); con cinco sépalos, connados o raramente distintos (Cobaea), imbricados o valvados; cinco pétalos, connados, contortos, corola hipocrateriforme, rotácea o raramente campanulada (Cobaea); cinco estambres, epipétalos, frecuentemente unidos al tubo floral a diferentes alturas, filamentos distintos, a veces barbados en la base, anteras 2-loculares, con dehiscencia longitudinal; ovario súpero, 2–3 (–4)-carpelar y -locular, con placentación axial, óvulos 1–numerosos, estilo 1, terminando en 2–3 ramas, estas a su vez terminando en estigmas. El fruto una cápsula; las semillas frecuentemente con una testa mucilaginosa cuando humedecidas, a veces aladas.[1]
Tiene dos subfamilias: Cobaeoideae - Polemonioideae
Datos: Q157168
Multimedia:
Especies: Polemoniaceae
Polemoniaceae es una familia de plantas del orden Ericales que comprende entre 18-25 géneros con alrededor de 270-400 especies de plantas anuales, nativas de las zonas templadas del hemisferio norte y sur, con un centenar de especies en Norteamérica, especialmente en California. Solamente un género (Polemonium) se encuentra en Europa, y dos (Phlox y Polemonium) en Asia, donde están confinadas en las frías regiones árticas.
Los miembros de la familia no se distinguen morfológicamente con rasgos diferenciados. Sus flores tienen cinco sépalos, cinco pétalos fundidos y cinco estambres.
Aunque tienen poca importancia económica, un gran número se cultiva como planta ornamental, tales como Ipomopsis aggregata, Phlox y Polemonium. La cantuta (Cantua buxifolia) es la flor nacional de Bolivia y Perú.
Siniladvalised (Polemoniaceae) on õistaimede sugukond kanarbikulaadsete seltsist.
Siniladvalised (Polemoniaceae) on õistaimede sugukond kanarbikulaadsete seltsist.
Sinilatvakasvit (Polemoniaceae) on kasviheimo, jossa on vajaat 400 lajia ja joka kuuluu koppisiemenisten Ericales-lahkoon, jonka tunnetuin heimo on kanervakasvit (Ericaceae).
Sinilatvakasveihin kuuluu ruohoja ja joitakin pensaita ja liaaneja. Niiden aineenvaihduntatuotteisiin kuuluvat kukurbitasiinit (C32 H46 O8), jotka ovat kitkeränmakuisia triterperpenoideja, ja kasvi on usein epämiellyttävän hajuinen. Lehtiasento vaihtelee vastakkaisesta kierteiseen (vuorottaiseen). Lehdet ovat ehytlaitaisia tai syväliuskaisia. Joskus kukat ovat vastakohtaisia. Verhiö on yhdislehtinen, ja verholehtien kärjet ovat pyöreitä tai piikkimäisiä; keskeltä verholehdet ovat vihreitä, muutoin vaaleita. Yhdislehtinen teriö muodostaa hyvin kehittyneen torven. Heteitä on yhtä monta kuin verholehtiäkin (eli viisi), ja joitakin poikkeuksia lukuun ottamatta ne kiinnittyvät kehätorvessa eri korkeuksille tai palhot ovat erimittaisia. Kukassa on huomiota herättävä mesiäinen eli nektaario. Yhdislehtinen sikiäin sisältää turvonneita istukoista, joissa on yhdestä moneen siemenaihetta kutakin emilehteä kohden. Vartalo on haarova, tavallisesti kolmiliuskainen, ja luotit ovat niissä johteisina niiden koko pituudelta. Hedelmä on kota. Siemenet ovat usein limautuvia kostuessaan, ja niissä on vihreä tai valkea alkio.[1]
Sinilatvakasveja tavataan pohjoisen pallonpuoliskon lauhkeassa vyöhykkeessä, Keski-Amerikassa ja Etelä-Amerikan länsiosassa Andeilla.[2] Suomessa heimoa edustavat lehtosinilatva (Polemonium caeruleum), Lapissa kasvava kellosinilatva (P. acutiflorum) ja Pohjois-Amerikasta kotoisin oleva satunnainen kaitatahmikki (Collomia linearis).[3]
Sinilatvakasvien heimossa on noin 18 sukua ja 385 lajia, jotka luokitellaan kolmeksi alaheimoksi.[1]
Alaheimo on sinilatvakasvien suurin ja käsittää 13–22 sukua, joissa on yhteensä 350 lajia. Ne ovat pääasiassa enemmän tai vähemmän autiomaiden ruohoja, harvoin pikku pensaita. Joillakin lajeilla esiintyy lyhytversoja, kasvussaan ehkäistyneitä haaroja. Lehdet ovat joko kerrannaisia tai yksinkertaisia. Joskus kukat ovat vastakohtaisia. Heteenpalhot ovat tavallisesti sulautuneet teriöön. Siemenet ovat siivettömiä tai kapeasiipisiä.[1]
Alaheimoa tavataan jonkin verran kaikkialla pohjoisella lauhkealla vyöhykkeellä, mutta erityisesti Pohjois-Amerikan länsiosassa. Useissa suvuissa on pääasiassa pohjoisamerikkalaisia lajeja mutta myös muutamia Etelä-Amerikan eteläosissa kasvavia lajeja. Runsaslajisimmat suvut ovat leimut eli leimukukat (Phlox, 70 lajia), virvakukat (Linanthus, 35 lajia), neuliot (Navarretia, 30 lajia), sinilatvat (Polemonium, 27 lajia) ja kiurunkukat (Gilia, 25 lajia).[1]
Alaheimon tunnetuimmat edustajat ovat kelloköynnökset (Cobaea). Niiden lisäksi alaheimoon kuuluu kolme muuta sukua, ja lajeja alaheimossa on yhteensä 34. Ne kasvavat Kalifornian niemimaalla ja trooppisessa Amerikassa ja ovat enimmäkseen köynnöksiä tai pieniä puita, harvoin ruohoja. Joillakin lajeilla esiintyy lyhytversoja. Lehdet ovat tavallisesti pääteparisia, joskus sormilehdykkäisiä tai yksinkertaisia. Kukat ovat kookkaita, ja hetiö kiinnittyy tavallisesti kehätorven pintaan. Hedelmä on rakokota ja siemenet tavallisesti leveäsiipisiä.[1]
Alaheimossa on vain Kalifornian niemimaalla kasvava laji Acanthogilia gloriosa. Se on pensasmainen ja sillä on lyhytversoja ja kahdenlaisia lehtiä: pitkäversoissa lehdet ovat muuntuneet haaraisiksi piikeiksi, lyhytversoissa on liuskoittumattomia ja karisevia lehtiä.
Sinilatvakasvien suvut:[4]
Värikkäiden kukkien vuoksi puutarhojen koristekasveina viljellään eräitä leimuja, sinilatvoja, kiurunkukkia ja kelloköynnöstä. Rohdoskasveina on käytetty joitakin sinilatvoja, kiurunkukkia ja lajia Loeselia mexicana.[5]
Sinilatvakasvit (Polemoniaceae) on kasviheimo, jossa on vajaat 400 lajia ja joka kuuluu koppisiemenisten Ericales-lahkoon, jonka tunnetuin heimo on kanervakasvit (Ericaceae).
La famille des Polemoniaceae (Polémoniacées) regroupe des plantes dicotylédones ; elle comprend environ 400 espèces réparties en près de 18 à 26 genres.
Ce sont des plantes herbacées, parfois des arbustes ou des lianes des régions tempérées essentiellement d'Amérique. Seules quelques espèces des genres Phlox et Polemonium sont originaires d'Eurasie et la seule espèce autochnone en France est la polémoine bleue.
Le nom vient du genre type Polemonium, forme latinisée du grec ancien πόλεμος / polemos, « guerre ». Le nom πολεμωνιόν / polemonion, est attesté chez le médecin et botaniste grec Dioscoride[1].
D’après Alexandre de Théis,
« Pline rapporte, livre 25 chapitre 6, que cette plante fut nommée ainsi parce qu’elle devint la cause d’une guerre entre deux rois qui s’en attribuèrent la découverte, c’est-à-dire celle de ses propriétés. Elle était tellement renommée, qu’on l’appelait aussi chilodynamie, c’est-à-dire ayant mille vertus. On ne connaît pas avec certitude la plante à laquelle les anciens donnaient ce nom[2]. »
Le genre est nommé communément « polémoine », « échelle de Jacob », « échelle du ciel », « herbe de barrière » ou encore « bleu-or ».
D’après Théis, « on la nomme aussi valériane grecque. Ses feuilles offrent quelques ressemblances avec celles de la valériane commune[note 1], mais l’épithète de grecque est impropre (car) elle croît en Allemagne, en Angleterre, etc.[2]. »
La classification phylogénétique la situe dans l'ordre des Ericales et y incorpore, sous forme de sous-famille, les Cobaeaceae à appeler plus proprement Cobaeoideae (es), avec son genre type Cobaea, qui sont des arbustes originaires d'Amérique centrale.
Parmi les genres les plus importants, on peut citer :
Selon Angiosperm Phylogeny Website (29 Jun 2010)[3] :
Selon DELTA Angio (29 Jun 2010)[5] :
La famille des Polemoniaceae (Polémoniacées) regroupe des plantes dicotylédones ; elle comprend environ 400 espèces réparties en près de 18 à 26 genres.
Ce sont des plantes herbacées, parfois des arbustes ou des lianes des régions tempérées essentiellement d'Amérique. Seules quelques espèces des genres Phlox et Polemonium sont originaires d'Eurasie et la seule espèce autochnone en France est la polémoine bleue.
Jurničevke (lat. Polemoniaceae), biljna porodica u redu vrjesolike kojoj pripada preko 400 vrsta u 27 rodova[1]. najvažniji rod jurnica (Polemonium) dao je cijeloj porodici ime, a u hrvatskom jeziku poznat je i kao jakovljeve ljestvice [2]. Ove biljke cvjetaju od lipnja do kolovoza, najviše u plavoj, rjeđe u bijeloj ili roza boji.
U hrvatskim vrtovima najviše se uzgaja Polemonium caeruleum ili perasta jurnica. Druga vrsta ove porodice koja također raste u Hrvatskoj je Phlox paniculata ili visoki plamenac, a ime roda znači 'plamen', zbog jarkih boja cvjetova kod nekih vrsta roda plamenak. Puzavi plamenac (Phlox subulata) naarste do 15 centimetara, stabljika mu je razgranata, a puže po tlu. Cvjetovi mu mogu biti bijeli, rozi, crveniu i plavi.
Jurničevke (lat. Polemoniaceae), biljna porodica u redu vrjesolike kojoj pripada preko 400 vrsta u 27 rodova. najvažniji rod jurnica (Polemonium) dao je cijeloj porodici ime, a u hrvatskom jeziku poznat je i kao jakovljeve ljestvice . Ove biljke cvjetaju od lipnja do kolovoza, najviše u plavoj, rjeđe u bijeloj ili roza boji.
U hrvatskim vrtovima najviše se uzgaja Polemonium caeruleum ili perasta jurnica. Druga vrsta ove porodice koja također raste u Hrvatskoj je Phlox paniculata ili visoki plamenac, a ime roda znači 'plamen', zbog jarkih boja cvjetova kod nekih vrsta roda plamenak. Puzavi plamenac (Phlox subulata) naarste do 15 centimetara, stabljika mu je razgranata, a puže po tlu. Cvjetovi mu mogu biti bijeli, rozi, crveniu i plavi.
Jěrnicowe rostliny (Polemoniaceae) su swójba symjencowych rostlinow (łaćonsce , Spermatophyta).
Wobsahuje sćěhowace rody:
Le Polemoniacee (Polemoniaceae Juss., 1789) sono una famiglia di erbe, arbusti e rampicanti proprie dei climi temperati e freddi dell'Eurasia e delle due Americhe.
Questa famiglia è assegnata tradizionalmente all'ordine Solanales mentre la classificazione APG la attribuisce all'ordine Ericales[1].
Comprende i seguenti generi:
Le Polemoniacee (Polemoniaceae Juss., 1789) sono una famiglia di erbe, arbusti e rampicanti proprie dei climi temperati e freddi dell'Eurasia e delle due Americhe.
Palemoniniai (lot. Polemoniaceae, vok. Sperrkrautgewächse) – magnolijūnų (Magnoliophyta) augalų šeima. Augalai vienmečiai, dvimečiai ar daugiamečiai. Jų lapai neporomis plunksniški, išsidėstę pražangiai arba priešiškai. Žiedai susitelkę šluotelės pavidalo žiedynuose. Vaisius – trilizdė dėžutė.
Paplitę šiauriniame pusrutulyje ir Pietų Amerikoje, o didžiausia įvairovė yra Šiaurės Amerikos vakaruose, ypač Kalifornijoje.
Lietuvoje savaime auga ir kultivuojamos šios gentys:
Palemoniniai (lot. Polemoniaceae, vok. Sperrkrautgewächse) – magnolijūnų (Magnoliophyta) augalų šeima. Augalai vienmečiai, dvimečiai ar daugiamečiai. Jų lapai neporomis plunksniški, išsidėstę pražangiai arba priešiškai. Žiedai susitelkę šluotelės pavidalo žiedynuose. Vaisius – trilizdė dėžutė.
Paplitę šiauriniame pusrutulyje ir Pietų Amerikoje, o didžiausia įvairovė yra Šiaurės Amerikos vakaruose, ypač Kalifornijoje.
Lietuvoje savaime auga ir kultivuojamos šios gentys:
Flioksas (Phlox). Pav. Palemonas (Polemonium): mėlynasis palemonas (Polemonium caeruleum) įrašytas į Lietuvos raudonąją knygą.De vlambloemfamilie (Polemoniaceae) is een familie van tweezaadlobbige planten. Het zijn meestal kruidachtigen, soms struiken of lianen. De familie komt voornamelijk in gematigde streken van het noordelijk halfrond voor en het westen van Amerika.
De Nederlandse naam van de familie is afgeleid van het geslacht vlambloem (Phlox, uit het Grieks, met de betekenis vlam).
In Nederland komt het geslacht Polemonium voor met de sierplant jakobsladder (Polemonium caeruleum), die ook verwilderd wordt aangetroffen. Een andere soort die als sierplant wordt toegepast, is de klokwinde (Cobaea scandens). Andere soorten zijn Langloisia setosissima en Linanthus californicus.
In het Cronquist-systeem (1981) werd de vlambloemfamilie ondergebracht in de orde Solanales. In het APG II-systeem (2003) is de familie ingedeeld in de Ericales. In de omschrijving volgens APG II omvat de familie ook het geslacht Cobaea dat bij gelegenheid de familie Cobaeaceae vormden.
De vlambloemfamilie (Polemoniaceae) is een familie van tweezaadlobbige planten. Het zijn meestal kruidachtigen, soms struiken of lianen. De familie komt voornamelijk in gematigde streken van het noordelijk halfrond voor en het westen van Amerika.
De Nederlandse naam van de familie is afgeleid van het geslacht vlambloem (Phlox, uit het Grieks, met de betekenis vlam).
In Nederland komt het geslacht Polemonium voor met de sierplant jakobsladder (Polemonium caeruleum), die ook verwilderd wordt aangetroffen. Een andere soort die als sierplant wordt toegepast, is de klokwinde (Cobaea scandens). Andere soorten zijn Langloisia setosissima en Linanthus californicus.
In het Cronquist-systeem (1981) werd de vlambloemfamilie ondergebracht in de orde Solanales. In het APG II-systeem (2003) is de familie ingedeeld in de Ericales. In de omschrijving volgens APG II omvat de familie ook het geslacht Cobaea dat bij gelegenheid de familie Cobaeaceae vormden.
Fjellflokkfamilien (Polemoniaceae) er en plantefamilie i ordenen Ericales. Den omfatter ca. 300 arter fordelt på 18 planteslekter. I Norge er det tre opprinnelige arter: fjellflokk, polarflokk og lappflokk (alle i flokkslekta). Flere arter i slektene Phlox og Polemonium dyrkes som hageplanter.
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Fjellflokkfamilien (Polemoniaceae) er en plantefamilie i ordenen Ericales. Den omfatter ca. 300 arter fordelt på 18 planteslekter. I Norge er det tre opprinnelige arter: fjellflokk, polarflokk og lappflokk (alle i flokkslekta). Flere arter i slektene Phlox og Polemonium dyrkes som hageplanter.
Wielosiłowate (Polemoniaceae Juss.) – rodzina roślin z rzędu wrzosowców. Należy do niej 385 gatunków dzielonych na 18 rodzajów[1]. Występują na półkuli północnej oraz we wschodniej części Ameryki Południowej[1]. W klimacie umiarkowanym rośliny zielne, w Ameryce Środkowej i Południowej głównie rośliny zdrewniałe i pnącza, zwykle o okazałych kwiatach. Centrum zróżnicowania stanowią kontynenty amerykańskie. W Eurazji występuje tylko rodzaj wielosił (Polemonium) i jeden gatunek z rodzaju floks (Phlox)[2]. W Polsce występuje jeden gatunek rodzimy (wielosił błękitny), dwa efemerofity oraz kilka gatunków roślin uprawnych[3]. Uprawiane są jako ozdobne różne gatunki z rodzajów floks, wielosił, kobea i gilia[2].
Rodzina siostrzana wobec okotijowatych Fouquieriaceae w obrębie rzędu wrzosowców w kladzie astrowych[1].
wrzosowceBalsaminaceae – niecierpkowate
Polemoniaceae – wielosiłowate
Fouquieriaceae – okotijowate
Lecythidaceae – czaszniowate
Sapotaceae – sączyńcowate
Ebenaceae – hebankowate
Primulaceae – pierwiosnkowate
Theaceae – herbatowate
Symplocaceae – symplokowate
Styracaceae – styrakowate
Diapensiaceae – zimnicowate
Sarraceniaceae – kapturnicowate
Actinidiaceae – aktinidiowate
Roridulaceae – tuliłezkowate
Clethraceae – orszelinowate
Cyrillaceae – zwichrotowate
Ericaceae – wrzosowate
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa jasnotowe (Lamiidae Takht. ex Reveal), nadrząd Solananae R. Dahlgren ex Reveal, rząd psiankowce (Solanales Dumort.), podrząd Polemoniineae Bessey in C.K. Adams, rodzina wielosiłowate (Polemoniaceae Juss.)[4].
Wielosiłowate (Polemoniaceae Juss.) – rodzina roślin z rzędu wrzosowców. Należy do niej 385 gatunków dzielonych na 18 rodzajów. Występują na półkuli północnej oraz we wschodniej części Ameryki Południowej. W klimacie umiarkowanym rośliny zielne, w Ameryce Środkowej i Południowej głównie rośliny zdrewniałe i pnącza, zwykle o okazałych kwiatach. Centrum zróżnicowania stanowią kontynenty amerykańskie. W Eurazji występuje tylko rodzaj wielosił (Polemonium) i jeden gatunek z rodzaju floks (Phlox). W Polsce występuje jeden gatunek rodzimy (wielosił błękitny), dwa efemerofity oraz kilka gatunków roślin uprawnych. Uprawiane są jako ozdobne różne gatunki z rodzajów floks, wielosił, kobea i gilia.
As Polemoniaceae são uma família de plantas angiospérmicas (plantas com flor), pertencentes à ordem Ericales. Essa ordem está incluída na classe Magnoliopsida (Dicotiledóneas), ou seja, desenvolvem embriões com dois ou mais cotilédones. As plantas são anuais ou perenes, nativas da América do Norte e do Sul, sendo o oeste da América do Norte o centro de sua diversidade. De acordo com análises cladísticas de dados moleculares e morfológicos, Porter e Johnson (2000) subdividem Polemoniaceae em três subfamílias (Acanthogilioideae, Cobaeoideae e Polemonioideae), que abrangem 26 gêneros, com aproximadamente 380 espécies. [1]
As Polemoniaceae podem ser identificadas entre as demais famílias de eudicotiledôneas por serem ervas, arbustos ou pequenas árvores, contendo um ovário súpero composto por três carpelos fundidos, cinco sépalas, cinco pétalas fundidas e cinco estames que se alternam com os lóbulos da corola. [2]
As folhas são simples ou pinadas, alternas ou, menos frequente, opostas. Além disso, não apresentam estípulas, são pecioladas ou sésseis. As flores são hermafroditas, actinomórficas ou zigomórficas. [3] O fruto é uma cápsula seca deiscente, loculicida ou septicida. Os elementos do floema são organizados como um cilindro contínuo ou como fios separados associados ao esclerênquima, mas o xilema normalmente ocorre em um anel contínuo. [2]
A família Polemoniaceae possui 26 gêneros. [1]
Gêneros com (*) são aqueles que não são considerados como sendo distintos por todos os botânicos.
A família Polemoneaceae está localizada principalmente na América do Norte e do Sul. O oeste da América do Norte é o centro da diversidade genérica e de espécies para a subfamília Polemonioideae, especialmente na Califórnia. Esta grande diversidade encontrada está relacionada à adaptação a diferentes microclimas, topografia e precipitação anual, além da variação nas flutuações na precipitação sazonal nos diversos cenários do oeste da América do Norte. [1] [2] Polemoniaceae também pode ser observada em alguns locais no hemisfério sul, como Chile e oeste da Argentina, uma vez que apresentam muitas características climáticas, topográficas e geológicas similares às encontradas no oeste da América do Norte. Combinado a este fator, está a proximidade das principais rotas migratórias de aves, o que tem contribuído com a dispersão e estabelecimento, embora ainda reduzido, dessa família nessas localidades. [1]
Os polinizadores mais comuns são as abelhas, mas várias espécies contam com polinizadores específicos como morcegos, beija-flores, mariposas e outros lepidópteros. As diferentes cores dos corolas atraem os insetos que coletam pólen, néctar ou ambos. Dessa forma, geralmente, o inseto que visita a planta está relacionado com o tamanho da flor, forma e cor da corola e estrutura da inflorescência. [2]
Algumas espécies de Cobaea, Cantua, Collomia, Ipomopsis, Linanthus e Polemonium são cultivadas para ornamentos. As espécies de Ipomopsis, Loeselia e Polemonium são usadas para produzir sabão por nativos norte-americanos. Na América Central, infusões de flores de Cobaea têm sido usadas como supressor de tosse. Além disso, compostos isolados de Ipomopsis e Polemonium foram identificados com potencial anti-inflamatório e antitumoral citotóxico. [4]
Este artigo foi inicialmente traduzido do artigo da Wikipédia em inglês, cujo título é «Polemoniaceae», especificamente desta versão.
As Polemoniaceae são uma família de plantas angiospérmicas (plantas com flor), pertencentes à ordem Ericales. Essa ordem está incluída na classe Magnoliopsida (Dicotiledóneas), ou seja, desenvolvem embriões com dois ou mais cotilédones. As plantas são anuais ou perenes, nativas da América do Norte e do Sul, sendo o oeste da América do Norte o centro de sua diversidade. De acordo com análises cladísticas de dados moleculares e morfológicos, Porter e Johnson (2000) subdividem Polemoniaceae em três subfamílias (Acanthogilioideae, Cobaeoideae e Polemonioideae), que abrangem 26 gêneros, com aproximadamente 380 espécies.
Polemoniaceae este o familie de circa 25 de genuri cu 270-400 de specii de plante anuale pereniale, native în Emisfera nordică și America de Sud, cu centrul de diversitate în vestul Americii de Nord, în special în California.
Cladograma conform Catalogue of Life:[2]
Ericales Polemoniaceae
Blågullsväxter (Polemoniaceae) är en familj av trikolpater som består av 18 släkten och cirka 400 arter. Blågullsväxterna är örter, lianer eller små träd. De finns i alla klimatzoner, från tropiska till kalla, men är vanligast i tempererade områden på norra halvklotet.
Den 3-taliga pistillen (och det 3-rummiga fröhuset) utgör främsta skiljemärket från de närmast stående familjerna; från Campanula skiljes Polemonium genom översittande fruktämne.
Till denna familj hör floxsläktet (Phlox), varav några arter mycket allmänt odlas som prydnadsväxter, framför allt de talrika variationerna av höstflox (P. paniculata), som lokalt kallas "höstsyrener".
Wikimedia Commons har media som rör Blågullsväxter.
Blågullsväxter (Polemoniaceae) är en familj av trikolpater som består av 18 släkten och cirka 400 arter. Blågullsväxterna är örter, lianer eller små träd. De finns i alla klimatzoner, från tropiska till kalla, men är vanligast i tempererade områden på norra halvklotet.
Den 3-taliga pistillen (och det 3-rummiga fröhuset) utgör främsta skiljemärket från de närmast stående familjerna; från Campanula skiljes Polemonium genom översittande fruktämne.
Till denna familj hör floxsläktet (Phlox), varav några arter mycket allmänt odlas som prydnadsväxter, framför allt de talrika variationerna av höstflox (P. paniculata), som lokalt kallas "höstsyrener".
Синюхові (Polemoniaceae) — родина рослин порядку Вересоцвіті (Ericales). Родина нараховує приблизно 25 родів і 350 видів. Більшість видів зростає в Пн. Америці, окремі види ростуть в Євразії й Пд. Америці. В Україні зростають Polemonium caeruleum, Phlox drummondii й Phlox paniculata
Трави однорічні або багаторічні, рідко напівчагарники чи лози. Листки чергові або супротивні, сидячі чи на черешках, від простих до складних. Члени родини мають 5 чашолистків, 5 пелюстків, 5 тичинок. Плід — коробочка. Насіння кулясте, яйцеподібне, або веретеноподібне, іноді крилате, часто клейке, коли вологе.
Синюхові (Polemoniaceae) — родина рослин порядку Вересоцвіті (Ericales). Родина нараховує приблизно 25 родів і 350 видів. Більшість видів зростає в Пн. Америці, окремі види ростуть в Євразії й Пд. Америці. В Україні зростають Polemonium caeruleum, Phlox drummondii й Phlox paniculata
Họ Lá thang (danh pháp khoa học: Polemoniaceae) bao gồm 18-25 chi với 270-400 loài, chủ yếu là cây một năm, có nguồn gốc ở Bắc bán cầu cũng như Nam Mỹ, với trung tâm đa dạng về loài nằm ở miền tây Bắc Mỹ, đặc biệt là ở California. Chỉ có một chi (Polemonium) được tìm thấy ở châu Âu, và hai (Phlox, Polemonium) ở châu Á, tại đây chúng bị giới hạn trong khu vực ôn đới mát và cận kề Bắc cực; cả hai chi cũng có mặt và phổ biến hơn tại Bắc Mỹ, cho thấy có lẽ là do sự xâm lấn gần đây từ Bắc Mỹ sang Cựu thế giới.
Các thành viên trong họ này không được phân biệt bởi bất cứ đặc trưng hình thái học cụ thể nào. Hoa của chúng có 5 lá đài, 5 cánh hoa hợp, 5 nhị hoa so le với các thùy của tràng hoa và bầu nhụy là ba lá noãn hợp.
Mặc dù có rất ít loài có giá trị kinh tế đáng kể, nhưng nhiều loài được trồng làm cây cảnh, chẳng hạn Ipomopsis aggregata (gilia đỏ) và nhiều loài trong các chi Phlox, Polemonium. Kantuta (Cantua buxifolia) là quốc hoa của Bolivia và Peru.
Họ Lá thang (danh pháp khoa học: Polemoniaceae) bao gồm 18-25 chi với 270-400 loài, chủ yếu là cây một năm, có nguồn gốc ở Bắc bán cầu cũng như Nam Mỹ, với trung tâm đa dạng về loài nằm ở miền tây Bắc Mỹ, đặc biệt là ở California. Chỉ có một chi (Polemonium) được tìm thấy ở châu Âu, và hai (Phlox, Polemonium) ở châu Á, tại đây chúng bị giới hạn trong khu vực ôn đới mát và cận kề Bắc cực; cả hai chi cũng có mặt và phổ biến hơn tại Bắc Mỹ, cho thấy có lẽ là do sự xâm lấn gần đây từ Bắc Mỹ sang Cựu thế giới.
Các thành viên trong họ này không được phân biệt bởi bất cứ đặc trưng hình thái học cụ thể nào. Hoa của chúng có 5 lá đài, 5 cánh hoa hợp, 5 nhị hoa so le với các thùy của tràng hoa và bầu nhụy là ba lá noãn hợp.
Trồng và sử dụngMặc dù có rất ít loài có giá trị kinh tế đáng kể, nhưng nhiều loài được trồng làm cây cảnh, chẳng hạn Ipomopsis aggregata (gilia đỏ) và nhiều loài trong các chi Phlox, Polemonium. Kantuta (Cantua buxifolia) là quốc hoa của Bolivia và Peru.
Polemoniaceae Juss. (1789), nom. cons.
Синонимы
Синю́ховые, или Синюшниковые (лат. Polemoniáceae) — семейство растений порядка Верескоцветные (Ericales).
Синюховые — однолетние, двулетние или многолетние травы (редко полукустарники или низкие деревья), голые и волосистые, без млечного сока.
Стебли прямостоячие, распростёрто-ветвистые или лежачие, образующие иногда густые дерновины; виды же Cobaea — лианы, лазящие при посредстве усиков.
Листья или простые и цельнокрайние, либо зубчатые, или перисто- или пальчато-рассечённые, попеременные или (у Phlox, Gilia) супротивные; прилистников нет.
Цветки у одних видов мелкие, у других крупные, ярко окрашенные, изредка одиночные, пазушные, чаще собранные в метельчатые соцветия на конце стебля и ветвей или в колосья и клубочки. Цветок правильный, обоеполый. Чашечка колокольчатая или трубчатая, с пятью более или менее глубокими надрезами; венчик ворончатый, тарельчатый, колокольчатый или колосовидный. Тычинок пять, прикреплённых к трубке венчика на различной высоте; основание нитей более или менее расширено; пыльники интрорезные, подвижные. Пестик состоит из трёх (реже двух—пяти) плодолистиков; завязь верхняя, трёх- или пятигнёздая; столбик нитевидный; рыльце трёхраздельное. Семяносец[неизвестный термин] осевой, в каждом гнезде по одной семяпочке. У основания завязи развит диск, иногда очень большой, пятилопастный.
Плод — овальная или продолговатая коробочка, вскрывающаяся большею частью по перегородкам, иногда по створкам. Семена иногда с круговым крылом или снабжённые спиральными волокнами или — с эпидермическим клеточками, расплывающимися в воде. Зародыш прямой, лежащий в более или менее развитом белке.
Всех видов синюховых насчитывается до 400 (около 25 родов), из которых большинство свойственно Америке, и только несколько видов дико растёт в Европе и умеренном климате Азии. В европейской части России растёт Синюха голубая (Polemonium caeruleum L.).
Некоторые роды — Флокс (Phlox), Гилия (Gilia), Синюха (Polemonium), Кантуа (Cantua) и Кобея (Cobaea) — используются как декоративные растения.
Синю́ховые, или Синюшниковые (лат. Polemoniáceae) — семейство растений порядка Верескоцветные (Ericales).
Acanthogilia
Aliciella *
Allophyllum
Bonplandia
Cantua
电灯花属 Cobaea *
Collomia
Dayia *
Eriastrum
Gilia
Gymnosteris
Huthia
Ipomopsis
Langloisia
Lathrocasis *
Leptodactylon
Leptosiphon *
Linanthus
Loeselia
Loeseliastrum
Microsteris *
Navarretia
天蓝绣球属 Phlox
花荵属 Polemonium
Saltugilia *
* 并不是所有的分类学家都承认
花荵科也叫翠梅科，包括18-25属约270-400种，分布于北半球和部分南美洲，绝大部分都是美洲的原生种，只有一属—花荵属生长在欧洲，两属—花荵属和天蓝绣球属生长在亚洲。中国只有6种，包括引种的电灯花属，主要生长在北方。
本科植物为一年生或多年生草本，也有灌木，依靠叶卷须攀爬，主要生长在凉爽的气候条件下，叶互生或对生，全缘，单叶分裂或羽状复叶，无托叶；花小，两性，两侧对称，颜色鲜艳，形成聚伞花序，花瓣5，花冠合瓣；果实为蒴果，种子有棱、有锐角或有翅。
本科植物包括多种观赏花卉，其中黄杨叶坎吐阿木（Cantua buxifolia）是秘鲁和玻利维亚的国花。
1981年的克朗奎斯特分类法将其列入茄目，1998年根据基因亲缘关系分类的APG 分类法将其列入杜鹃花目。
ハナシノブ科（Polemoniaceae）はツツジ目の科の一つ。
世界に25属400種ほどあり、すべて草本である。北米に多く、南米アンデス地方や、アジアやヨーロッパの温帯地方にもあり、日本では九州地方にハナシノブが自生している。シバザクラ、キキョウナデシコ（フロックス・ドラモンディ）、クサキョウチクトウ（フロックス・パニキュラータ）などは、観賞用に以前から栽培されているが、近年、コベア、ギリア、ポレモニウムなどの草花も作られるようになってきた。
APG分類体系ではツツジ目とされているが、クロンキスト体系ではナス目、新エングラー体系ではシソ目に分類される。
ハナシノブ科（Polemoniaceae）はツツジ目の科の一つ。
世界に25属400種ほどあり、すべて草本である。北米に多く、南米アンデス地方や、アジアやヨーロッパの温帯地方にもあり、日本では九州地方にハナシノブが自生している。シバザクラ、キキョウナデシコ（フロックス・ドラモンディ）、クサキョウチクトウ（フロックス・パニキュラータ）などは、観賞用に以前から栽培されているが、近年、コベア、ギリア、ポレモニウムなどの草花も作られるようになってきた。
꽃고비과(---科, 학명: Polemoniaceae 폴레모니아케아이[*])는 진달래목의 과이다.[1]
대부분 멕시코·페루·칠레 등의 남·북아메리카 대륙의 태평양 연안에 분포하고 있으며, 동아시아에는 아주 적은 수만이 있을 뿐이다. 세계적으로 18속의 320여 종 정도가 알려져 있는데, 한국에는 꽃고비, 풀협죽도, 꽃잔디 등이 분포하고 있다.
주로 초본이지만, 일부는 목본인 것도 있다. 잎은 대부분 어긋나는데 종에 따라서는 마주나는 것도 있다. 꽃은 방사대칭인 양성화로 5수화인데, 수술은 꽃부리에 붙어 있다. 씨방은 상위로 2개 또는 3개의 방으로 나뉘어 있으며, 암술의 암술머리는 2갈래 또는 3갈래로 나뉘어 있다. 열매는 삭과이다.
.jpg)
_(15253182338).jpg)
.jpg)
